Het weekend in Parijs was zeer geslaagd. Zondag waren we met zijn allen de stad in geweest, veel bezienswaardigheden bezocht. Maandag reden we met de auto terug. Mandy en ik konden de vliegtickets annuleren zodat we met ze mee terug konden gaan met de auto. Nu was het alweer dinsdag, een werkdag. Ik zat achter de computer te werken. Eerst checkte ik even de beschikbare panden in Utrecht.
‘’Héé, wacht even,’’ mompelde ik plotseling. Er was een nieuwe advertentie bijgekomen. Snel klikte ik erop. Ik las de advertentie vlug door. Dit pand was vanaf 1 september beschikbaar en ik kende het pand. Het was een Scapino winkel, hier vlakbij. Ik was daar wel eens geweest maar het pand was veel te groot. Ik scrolde over de pagina naar beneden, op zoek naar de blauwdruk. Inderdaad, dit pand was veel te groot. Zuchtend leunde ik achterover in de stoel en schudde mijn hoofd. Verdomme, weer een verkeerd pand… ik nam een slokje koffie en staarde naar de blauwdruk op het beeldscherm.

Ineens vlogen mijn ogen wijd open. ‘’Wacht!’’ mompelde ik tegen mezelf terwijl ik haastig voorover boog. Ik bekeek de blauwdruk aandachtig. ‘’Als ik dat nou…’’ praatte ik weer tegen mezelf. ‘’Dit zou best kunnen. hmm… Ja, dat moet kunnen! Even opmeten.’’ Ik pakte mijn Ipad erbij en maakte vlug een berekening. Toen ik daarmee klaar was, bekeek ik het opnieuw. Ik knikte langzaam. ‘’Dit zou kunnen,’’ sprak ik weer tegen mezelf. Ik stond op. Ik moest naar de Scapino. Ik griste mijn jas van de kapstok en liep naar het atelier waar Mandy en Lotte hard aan het werk waren. ‘’Héé schoonheden, ik ben even weg.’’ Mandy draaide zich om in haar stoel en keek me vragend aan. ‘’Waarheen?’’
‘’Ik moet even wat dingen doen.’’
‘’Prima, maar waar ga je dan heen?’’ vroeg ze.
‘’Gewoon hier ergens in het centrum,’’ antwoordde ik. Ze keek me indringend aan. Ik glimlachte. Ze wist dat ik iets van plan was maar ik zei niets.
‘’Oké,’’ zei ze ten slotte. ‘’Neem je je stok wel mee? Het is wel druk daar vandaag.’’
‘’Ja, mama,’’ zei ik grijnzend.
Naast Mandy schoot Lotte in de lach. Mandy schudde haar hoofd. ‘’Eikel, maar ik zie je straks.’’
Ik liep naar de winkel en vond Anna die achter de balie stond. ‘’Anna, ik ben even weg.’’
Ze fronste. ‘’Waar ga je dan heen?’’
‘’Naar de hoeren.’’ antwoordde ik grijnzend terwijl ik naar buiten liep. ‘’Ja, ja, geloof je dat zelf nou,’’ hoorde ik haar me nog achterna zeggen.

Buiten klapte ik mijn stok uit elkaar. Het was weliswaar nog licht, maar in het hart van het centrum was het vaak druk. Er waren een heleboel fietsen die zomaar midden op de stoep stonden. Mijn stok kon dus van nut zijn. Maar dat was niet de enige reden. Mijn stok gaf ook aan dat ik slechtziend ben en anderen rekening met me konden houden.
Eerlijk gezegd haatte ik de blindengeleidestok. Het zag er eigenlijk belachelijk uit hoe ik liep met dat ding, maar het gaf me wel een veilig gevoel. Ik hoefde bijvoorbeeld niet bang te zijn om tegen een fiets aan te botsen. Maar goed, ik was soms eigenwijs en gebruikte mijn stok niet altijd. Helaas had ik nu een strenge vriendin die me altijd opdrong om de stok te gebruiken als ik op pad ging.

Maar goed, ik was dus op weg naar de Scapino. Rustig wandelde ik door de straten. Het was inderdaad erg druk. Mensen liepen dwars door elkaar heen, maar ze gingen gelukkig netjes aan de kant voor me. Ja, nog een voordeel van mijn stok. Maar een nadeel was dat ik wel bekeken werd door iedereen. In het begin vond ik het lastig maar nu had ik er geen enkele moeite meer mee. Ik negeerde ze gewoon. Een aantal minuten later stond ik voor de ingang van de Scapino. Ik klapte mijn stok in elkaar en haalde mijn telefoon tevoorschijn. De blauwdruk van deze winkel stond klaar op het beeldscherm. Volgens de blauwdruk moest er nog een deur zijn. Ik liep de straat verder in en vond de deur al vrij snel. De deur werd niet gebruikt en was daarom afgesloten. Ik stond nu recht voor de afgesloten deur. Vanaf daar liep ik richting de hoofdingang van de Scapino en telde de voetstappen. Het waren negen stappen, ongeveer negen meter dus. De berekening klopte, dacht ik in mezelf. Ik draaide me om richting de afgesloten deur en zette vijf stappen. Ik stond nu precies tussen de twee deuren van de winkel. Achter het raam stond een etalagepop die gekleed was in een roze jurk. Die gebruikte ik als markering. Ik liep terug naar de hoofdingang en stapte de winkel binnen.

In de winkel ging ik op zoek naar de pop in de roze jurk die ik al snel vond. Ik stond nu recht voor de pop, draaide 180 graden om en liep recht naar de achterkant van de winkel. Er waren een paar hindernissen die ik moest ontwijken. Ik probeerde zo recht mogelijk te lopen tot ik niet verder kon. Ik stond nu pal voor de muur en draaide me opnieuw 180 graden om. Dit moet een lijn zijn, dacht ik bij mezelf. Ik keek links en rechts en knikte langzaam. Dit zou perfect zijn…

Ik was zo bezig met mijn gedachten dat ik niet eens in de gaten had dat de verkoopster voor me stond. Ik keek verschrikt op. ‘’O sorry, ik was even in mijn gedachten en ik ben slechthorend, kunt u misschien alstublieft langzaam praten?’’
De vrouw glimlachte. ‘’Ja, ik zag u denken. Maar kan ik u ergens mee helpen?’’
‘’Ja, dat zeker. Ik zou graag de manager willen spreken.’’
De vrouw trok haar wenkbrauw op. ‘’Mag ik u vragen waar het over gaat?’’
‘’Ik heb misschien interesse in dit pand. Vanaf 1 september komt dit pand vrij, als het goed is.’’
De vrouw knikte. ‘’Dat klopt. Wilt u mij even volgen, dan lopen we naar het kantoor.’’ We liepen naar het kantoor waar een man achter zijn bureau zat. De verkoopster lichtte hem in over de reden van mijn komst en de man knikte. Hij stak zijn hand uit, maar ik zag de hand niet. De verkoopster was slim, ze had mijn ingeklapte stok gezien en zei tegen de manager: ‘’Ik denk dat meneer uw hand niet gezien heeft. Volgens mij is hij slechtziend.’’
Ik keek verward. ‘’Sorry, mag ik vragen waar het over gaat?’’
De man zei: ‘’Ik heb mijn hand uitgestoken maar u zag mijn hand niet.’’
‘’O, mijn excuses,’’ verontschuldigde ik me terwijl ik mijn hand uitstak. ‘’Ik ben slechtziend en zag uw hand inderdaad niet.’’ De man pakte mijn hand en schudde die even. ‘’Geen probleem.’’ Hij wendde zich tot de vrouw. ‘’Je kunt gaan.’’ De vrouw verdween.

‘’Mijn naam is Stanley, u bent dus slechtziend én slechthorend?’’
Ik knikte. ‘’Ja, dat klopt en ik zou het fijn vinden als u wat langzamer kunt praten. Dan kan ik u makkelijker verstaan. En trouwens, mijn naam is Danny.’’ Er was een blik van herkenning in het gezicht van de man, waar ik al bang voor was.
‘’Aha, u bent het, de man van het nieuws.’’
‘’Dat klopt.’’
Hij aarzelde even. ‘’Oké, laten we het hebben over waarvoor je hier bent gekomen? U bent geïnteresseerd in dit pand?’’
‘’Misschien, dat hangt ervan af of de verhuurder mijn plannen goed vindt. Ik neem aan dat u niet de eigenaar van dit pand bent?’’
‘’Dat klopt. Ik ben slechts de manager. Maar als u wilt, kan ik voor u een afspraak regelen met de verhuurder.’’
Ik knikte. ‘’Dat zou fijn zijn. Want ik heb namelijk plannen die ik graag geheim wil houden. Het is een verrassing voor mijn vrienden dus kunnen we een beetje geheimzinnig doen?’’
Stanley knikte glimlachend. ‘’Dat is geen probleem. Ik zal voor u een afspraak maken met de verhuurder. Wat dacht u ervan om dat hier in de winkel te doen?’’
Ik knikte. ‘’Dat klinkt goed. Ik werk in de winkel ‘Twins’, dat is hier vlakbij.’’
‘’Uitstekend, dan zal ik het voor u regelen. Hebt u een telefoonnummer zodat ik contact met u kan opnemen?’’
Ik glimlachte. ‘’Mag ik u eerst een andere vraag stellen?’’
Stanley keek me niet begrijpend aan. ‘’Ja natuurlijk, dat kan zeker.’’
‘’Hoe wilt u mij bellen als ik doof ben?’’
De man werd rood maar uiteindelijk moest hij toch om lachen. ‘’Dat is een goed punt. Ik kan u wel een bericht sturen.’’
‘’Nee, ik geef u wel mijn email-adres. Dan kunt u het naar me mailen.’’

Even later stond ik buiten. Weer geregeld, dacht ik tevreden. En nu wachten op de verhuurder om te horen wat ze van mijn plannen vindt. Ik wandelde rustig terug naar de winkel ‘Twins’. De showroom was leeg dus ik ging meteen naar het kantoor en daar trof ik drie dames aan. Iedereen keek me vragend aan. Ik schonk koffie voor mezelf in en ging naast Anna zitten.
‘’Nou?’’ vroeg Mandy ongeduldig.
‘’Wat?’’ reageerde ik.
‘’Kom op. We zijn niet blind! Je bent weer iets van plan.’’
Ik glimlachte mysterieus. ‘’O echt? Ik was toch naar de hoeren?’’
Anna schoot gierend in de lach. ‘’Ja ja, waarom zou je naar de hoeren gaan als je mij hebt?’’
Ik grinnikte zacht. ‘’Sorry dames, ik kan jullie het nog niet vertellen.’’
Lotte stond hoofdschuddend op. ‘’Danny weer met zijn verrassingen… Maar we moeten de zaak sluiten. Het is bijna tijd.’’

Thuis, tijdens het eten keek Mandy me regelmatig onderzoekend aan.
‘’Wat is er, liefje?’’ vroeg ik.
‘’Jouw verrassing,’’ begon ze wat aarzelend. ‘’Het gaat toch niet over onze bruiloft?’’
Ik keek direct op. ‘’Kom eens hier, Mandy.’’
Ze ging op mijn schoot zitten. Ik keek haar strak aan. ‘’Mandy, we hadden toch afgesproken dat we onze bruiloft samen gaan organiseren? Dat gaan we ook doen. Mijn verrassing gaat niet over onze bruiloft.’’
Ze haalde opgelucht adem.
‘’Mandy? Vertrouw je me?’’
Ze keek diep in mijn ogen. ‘’Ja, natuurlijk vertrouw ik je.’’
‘’Dan zeg ik je dat je je nergens zorgen over hoeft te maken.’’
Ze glimlachte gelukkig. ‘’Maar kun je niet misschien een hele kleine hint geven van je verrassing?’’
‘’Die had ik al gegeven. Ik was toch naar de hoeren geweest.’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Dat zal wel. Als je het maar met condoom gedaan hebt.’’
Ik lachte hardop. ‘’Kijk, dat is nou waarom ik van jou houd. Je bent anders dan andere vrouwen. Als ik echt naar de hoeren was geweest, zouden de meeste vrouwen boos geweest zijn. Maar jij vraagt doodleuk of ik een condoom gebruikt heb.’’
Ze haalde nonchalant haar schouders op. ‘’Maar lieve Danny, kan je alsjeblieft niet een hint geven?’’ Ze keek me met haar puppy-ogen aan.
‘’Helaas pindakaas, meisje.’’
Ze maakte een paar knopen van haar blouse los en schonk mij een prachtig decolleté. Mandy keek me verwachtingsvol aan.
Ik schudde resoluut mijn hoofd. ‘’Ziet er mooi uit, maar nee.’’
Ze stond mopperend op. ‘’Rotjong en toch ga ik met jou trouwen.’’ Maar ze gaf me een lieve knipoog.

Zondag was er een volleybalwedstrijd. We moesten tegen het team van Amersfoort en we speelden uit. Een paar auto’s reden dus richting Amersfoort. Aangekomen bij de sporthal gingen de dames zich omkleden. Sara en ik zochten gelijk de zaal op. De trainster van het team van Amersfoort kwam meteen op ons af. We hadden al een paar keer tegen Amersfoort gespeeld en we kenden ze wel een beetje.
‘’Hallo Sara en Danny,’’ begroette Evelien ons, de trainster van Amersfoort.
‘’Hallo Evelien!’’ reageerde Sara vrolijk.
‘’We hebben een probleem. We komen spelers te kort, we hebben slechts vijf spelers. We hadden eerst zeven spelers maar de tweelingzussen konden plotseling niet komen vanwege privé omstandigheden. En de rest is geblesseerd of ziek.’’
‘’Oei, wat doen we?’’ zei Sara.
Evelien dacht na. ‘’We moeten iets verzinnen. We willen de wedstrijd niet aflasten want jullie zijn er al.’’
‘’Kun je niet zelf meedoen, Evelien?’’ vroeg ik.
‘’Ik?’’ lachte ze. ‘’Welnee joh. Ik ben veel te oud!’’
‘’Oud? Hoe kom je daar nou bij? Je bent nog niet eens de vijftig gepasseerd!’’
‘’Dat is waar, maar ik ben niet zo soepel meer,’’ reageerde Evelien.
Sara stootte tegen me aan. ‘’Hey, kun jij misschien niet meedoen?’’
Ik keek verbaasd. ‘’Ik?’’
‘’Ja!’’ reageerde Evelien enthousiast. ‘’Dat is leuk! Kom met ons team spelen! Tegen je eigen team. Hoe leuk is dat?’’
‘’Moet je doen, je kunt best goed volleyballen, Danny,’’ moedigde Sara me aan.
‘’Maar, ik ben slechtziend!’’
‘’Maakt niet uit joh, we spelen gewoon met de zwarte bal. Ik heb hem meegenomen,’’ zei Sara.
‘’Maar ik ben een man. Ik mag toch niet meedoen? Dat is toch competitie vervalsing?’’
Evelien haalde haar schouders op. ‘’We spelen niet voor het kampioenschap, we spelen voor de lol. En dat je een man bent, maakt niet uit. Of ben je soms bang?’’ Evelien keek me plagend aan.
Ik lachte en dacht even na. Ik twijfelde nog steeds. Ik had de laatste tijd best moeite met het volgen van de bal. Maar met de zwarte bal ging het redelijk goed, maar niet altijd goed. Wat als ik de wedstrijd zou verpesten?
Sara stootte me aan. ‘’Kom op, joh. Waar maak je je druk om? We spelen toch puur voor het plezier.’’

De spelers van beide teams arriveerden op het veld. Sara en Evelien gebaarden dat ze bij hen moesten komen. Evelien legde uit wat het plan was voor vandaag. Iedereen was dolenthousiast.
Anouk, een speelster van Amersfoort liep op mij af. ‘’Kom op, Danny, doe met ons mee! We gaan jouw eigen team een poepie laten ruiken.’’
Ik keek iedereen aan. Ze zagen het wel zitten. ‘’Vooruit dan, ik doe met jullie mee.’’ Ik keek naar mijn eigen team, nu mijn tegenstanders. Elise keek me grijnzend aan. ‘’Kun je wel tegen je verlies, Danny?’’
‘’Dat zullen we zien, Elise. Ik laat me niet verliezen van mijn eigen team!’’ De speelsters van Amersfoort joelden.
Mandy lachte. ‘’Ooh Danny, pas op met wat je zegt! Je gaat hier enorm spijt van krijgen!’’ In haar ogen zag ik vastberadenheid.
Ik draaide me om en keek mijn nieuwe team aan. ‘’Kom op, dames! We geven ze een koekje van eigen deeg!’’ We begonnen meteen met de warming-up.
‘’Nou, dit kan een mooi potje worden,’’ zei Sara lachend.
‘’Dat gaat het zeker worden als ik naar iedereen kijk. Ze zijn intensief aan het trainen,’’ zei Evelien.
Sara wendde zich naar haar toe en gaf haar een hand. ‘’Moge de beste winnen, Evelien. Maar na de wedstrijd wil ik Danny wel terug!’’
‘’Nou, dat ligt eraan. Als hij echt goed is, hou ik hem wel!’’ Lachend liepen ze naar hun eigen team.

Na de warming-up riep Evelien ons bij elkaar. Ze legde uit wat de tactiek voor vandaag was. Evelien praatte te snel. Ik had geen flauw benul waar het over ging. Toen Evelien klaar was, keek iedereen me aan.
‘’Wat? Sorry?’’ vroeg ik.
Evelien glimlachte en gebaarde dat de dames naar het veld konden gaan. Ze nam me even apart. ‘’Sorry Danny, ik moet even wennen aan dat je slechthorend bent. Mijn excuses.’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Geen probleem.’’
‘’Luister Danny, We zijn met zijn zessen, dat betekent dat we geen wisselspelers hebben. Dus jullie moeten de hele pot spelen. Maar Danny, speel gewoon zo goed als je kunt. Maak je niet druk als je de bal kwijt raakt en we daardoor een punt verliezen. We doen het voor het plezier. Ik heb dat ook tegen de dames gezegd. Dus treur niet als we een punt verliezen door jou. Geniet gewoon lekker van de wedstrijd, goed?’’
Ik knikte glimlachend. ‘’Ik ga mijn best doen. Ik wil niet verliezen van mijn eigen team.’’
Ze lachte. ‘’Succes en vooral heel veel plezier!’’

Anouk, de aanvoerster van mijn nieuwe team, riep: ‘’Kom op, eerst een groepshug!’’ Anouk greep mijn arm en trok me naar zich toe. We knuffelden elkaar kort. Anouk keek me aan. ‘’Dit is Tamara, Nicole, Tessa en Milou.’’ Tamara en Tessa waren blonde dames. Nicole had pikzwart haar en was de langste van ons team. Anouk en Milou waren brunettes.
‘’Aangenaam, ik hoef niet te zeggen wat mijn naam is.’’ De meiden giechelden. Anouk zei: ‘’Let’s go! We gaan ze een poepie laten ruiken!”

Ik ging voor het net staan. Aan de andere kant stond Kelly. ‘’Hey Danny, jij ook hier?’’
‘’Ja, in het verkeerde team blijkbaar.’’
Ze gniffelde. ‘’Ik wens je heel veel sterkte.’’
‘’We zullen zien, schoonheid. Moge de beste winnen, mijn heldin.’’ Mandy die naast Kelly stond, keek ondeugend. ‘’Ik hoop dat je tegen je verlies kan.’’
‘’Of jij, mijn aanstaande vrouw.’’

Aan de andere kant van het veld stonden Kelly, Anna, Mandy, Elise, Veerle en Irene klaar. Lotte zat op de bank. Marloes was ziek en Vera was vanwege dringende werkomstandigheden niet aanwezig. Elise stond klaar met de bal.

Ik voelde me toch wat gespannen. Ik hoopte vurig dat ik het spel goed kon volgen. Ik wilde geen spelbreker zijn. Natuurlijk had ik genoeg partijtjes gespeeld tijdens onze trainingen. Maar ze deden altijd wat rustiger aan voor mij. Nu was de wedstrijd, iedereen ging ervoor. Het was een goede test voor mij. Ik keek opzij en zag Nicole die vastberaden knikte. Ik keek Elise aan die klaar stond om de opslag te doen. Ze sloeg de bal zoals altijd hard. Waar ik al bang voor was gebeurde, Ik was de bal onmiddellijk kwijt, maar vond hem gelukkig terug toen Tessa de bal prima door speelde naar Anouk die vervolgens de bal met een boog naar me speelde. Ik zette een stap, sprong in de lucht en smeet de bal naar de andere kant van het veld. Helaas kwam de bal tegen de arm van Mandy aan waardoor de bal terug viel op onze helft. Een punt voor Utrecht. Ik vloekte zachtjes. Mandy stak haar tong plagend uit.

De volgende opslag kwam, weer was ik de bal kwijt. Gelukkig vond ik hem snel terug toen Milou de bal rustig naar mij paste. Ze deed het perfect en daardoor kon ik de bal prima doorspelen naar Nicole die met een keiharde smash een punt voor ons scoorde.
We juichten en knuffelden elkaar kort. Anouk zei: ‘’Lukt het een beetje, Danny?’’
‘’Ja, het gaat. De opslag gaat zo hard dat ik de bal gelijk kwijt raakt. Maar hoe Milou naar me speelde, was perfect. Dan heb ik voldoende tijd om te reageren.’’
De dames knikten begrijpend.

De wedstrijd ging verder. De opslagen volgden elkaar snel op. Dat bleef moeilijk voor me, maar voor de rest ging het redelijk goed. Ik wist zelfs een keer de smash van Anna op te vangen. En ik wist ook een paar punten te scoren. Maar het blokken was duidelijk mijn sterkste kant. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat het makkelijker zou gaan, maar ik raakte de bal best vaak kwijt. Misschien waren mijn ogen slechter geworden of lag het aan het tempo van de wedstrijd. Het niveau lag hoog. Het stond 20-16 voor team Utrecht. Elise stond klaar om te serveren. Ik stond rechts achter op het veld. Ik wist dat de bal ongeveer mijn richting op zou komen dus ik bleef de bal uiterst goed in de gaten houden. Elise sprong en de bal vloog hard door de lucht. Ondanks dat ik mijn uiterste best deed om de bal te volgen, was ik hem wéér kwijt. De bal landde vlak naast me terwijl ik niets deed. Iedereen keek naar me. Het was best ongemakkelijk dat iedereen naar me keek, maar ik wist dat ik er niks aan kon doen. ‘’Sorry dames, ik was hem weer kwijt,’’ zei ik tegen mijn teamgenoten. Anouk stond naast me. ‘’Het geeft niet, Danny. Volgende keer beter.’’ Ik knikte langzaam en concentreerde me weer op Elise. Een ogenblik later landde de bal weer ergens in de buurt van me. Ik zuchtte en gooide mijn armen in de lucht. ‘’Sorry.’’

Evelien vroeg om een time-out. We stonden in een kring. Evelien keek me aan. ‘’Danny, het geeft echt niets.’’
‘’Ja, ik weet het. Maar het is best frustrerend.’’
‘’Ja, dat snap ik. Maar daar kan je niets aan doen. Maar je vindt het toch wel leuk.’’
Ik knikte. ‘’Ik vind het keileuk.’’
‘’Nou, dat is het belangrijkste.’’ Evelien dacht even na en keek de kring rond. ‘’Anouk, je moet wat dichterbij Danny gaan staan. Danny, als je de bal weer kwijt bent, geef je een gil, dan gaat Anouk de bal proberen op te vangen, goed?’’ Iedereen knikte. ‘’Danny?’’
‘’Ik zal het proberen,’’ antwoordde ik.

We stonden weer op het veld. Elise deed de opslag en ik miste de bal weer. Ik schreeuwde onmiddellijk. Anouk sprong naast me en wist de bal ternauwernood op te vangen, maar de bal vloog wel de verkeerde kant op. Ik draaide me vliegensvlug om, rende naar de bal en maakte een sierlijke snoek-duik om de bal keihard naar achteren te slaan. Toen ik op de grond landde, keek ik vlug over mijn schouder en zag Nicole met een knetterharde smash een punt scoren. Er klonk een luid applaus vanaf de tribune. Mijn medespelers renden op me af en knuffelde me stevig. ‘’Geweldig, Danny!’’ prees Anouk mij. Er kwam een glimlach op mijn gezicht. Eindelijk deed ik een keer wat goed. Helaas was de vreugde van korte duur want we verloren de eerste set.

Een korte pauze werd ingelast. Mandy ging naast me zitten. ‘’Danny, dat was een prachtige duik. Geweldig, maar hoe gaat het? Je hebt moeite met het volgen van de opslagen.’’
‘’Ja, dat gaat mij toch te snel. Bij het net staan vind ik het makkelijkste, maar achteraan op het veld vind ik het toch wel lastig.’’
Ze knikte. ‘’Maar, voel je je een beetje kut als je de bal mist?’’
‘’Ja, soms. Ook al weet ik dat ik er niets aan kan doen. Het is best ongemakkelijk als iedereen naar me kijkt.’’
‘’Dat kan ik me goed voorstellen,’’ zei ze knikkend. ‘’Maar je vind het wel leuk?’’
‘’O echt wel! Ik vind het super leuk!’’
Ze keek ondeugend. ‘’We staan wel met 1-0 voor. We gaan winnen!’’
Ik kietelde haar waardoor ze naar haar team rende. ‘’Wacht maar!’’ riep ik haar nog achterna.

We wisselden van helft van het veld. Ik mocht beginnen met de opslag. De bal vloog keurig over het net heen. Ik zag dat Veerle de bal opving en door speelde naar Kelly die hem vervolgens naar Mandy passte. De smash volgde, de bal vloog mijn richting op. Maar ik zag de bal en met een snelle beweging wist ik de bal naar boven te tikken. Toen ik op stond, scoorde Tessa een punt voor ons.
‘’Prachtig gedaan!’’ complimenteerde Milou, doelend op mijn snelle actie. Ik zag in de verte dat Mandy haar duim opstak naar mij.
Ik mocht opnieuw serveren en de bal was opnieuw keurig over het net gekomen. De smash van Anna volgde dit keer, wéér op me af. Ik wist niet wat er aan de hand was maar ik kon de bal prima volgen. Met een fraaie reflex wist ik de bal naar Anouk te passen. Met een verrassend tikje op de bal in de kleine hoek door Tamara stonden we ineens 2-0 voor. Iedereen stond stil naar me te kijken. Anouk liep op me af. ‘’Danny, dat was weer fantastisch. Kan je de bal nu beter volgen?’’
‘’Ja, blijkbaar. Ik heb geen idee waarom.’’ Ik kreeg de bal voor een nieuwe opslag. Maar ik was even in mijn gedachten. Hoe kwam het dat ik de bal beter kon volgen? Ik keek achterom en zag de tribune. Toen keek ik recht vooruit. Achter het team van Utrecht was alleen een licht grijze muur te zien. Ik keek naar het tribune en dan naar de muur. Er rinkelde een belletje in mijn hoofd. Nu snapte ik waarom ik de bal kon volgen. Ik gebaarde de dames om even naar me toe te komen. ‘’Wat is er?’’ vroeg Tamara.
‘’Ik weet waarom ik de bal makkelijker kan volgen. Achter ons is de tribune. Die is gemaakt van donker hout. De bal is zwart. Als de bal hoog in de lucht is, raak ik hem vaak kwijt omdat de achtergrond ook donker is door de tribune. Maar nu staan we op de andere helft en de tribune is achter ons. Snappen jullie het?’’
Anouk keek naar de andere kant naar de muur en knikte begrijpend. ‘’Ja, we staan nu op de goede helft want je kan de bal nu makkelijker onderscheiden met die lichte muur.’’ Alle dames keken naar de grijze muur.
‘’Precies!’’ reageerde ik. ‘’Ben benieuwd of ik de opslag kan volgen. Maar…’’ Ik stak mijn hand uit. De vijf handen van de dames stapelden zich op mijn hand. ‘’We pakken deze set, dames,’’ zei ik grijnzend. De dames begonnen te joelen. ‘’Let’s go!’’ Ik ging terug naar mijn plek en voelde me super goed. Ik serveerde de bal keihard, zo hard dat zelfs Elise de bal niet kon opvangen. Ik grinnikte en riep luid: ‘’Kijk eens aan, de koningin van het team kon de bal niet eens opvangen na de opslag van de blinde!’’
Iedereen schaterden het uit van het lachen.
De volgende opslag kwam. Helaas scoorde Lotte een punt namens Utrecht. 3-1.

Een ogenblik later stond ik bij het net. Anna stond aan de andere kant en keek me fronsend aan. ‘’Hoe komt het dat je de bal nu beter kan volgen?’’ Mandy keek ook vragend.
‘’De tribune,’’ antwoordde ik alleen.
Ze keken vreemd naar de tribune. Ineens veranderde de blik in het gezicht van Mandy. ‘’Aha, nu snap ik het! De tribune is van donker hout gemaakt, moeilijk te onderscheiden van de zwarte bal.’’ Ze draaide zich snel om en zag de lichtgrijze muur. ‘’Ja, nu kan je de bal inderdaad makkelijk volgen.’’
Ik knikte glimlachend. ‘’Dus jullie gaan eraan, dames!’’
Ik kon de reacties van hen niet zien want de bal kwam ineens onze kant op. Ik draaide me snel om en zag de bal naar Tamara gaan die vervolgens de bal naar mij paste. Ik sprong in de lucht, evenals Mandy en Anna met hun armen in de lucht. Ik zag een opening en smeet de bal tussen de handen van Mandy en Anna door. Een punt voor ons! Ik deed een vreugdedansje voor Mandy en Anna die somber keken. Ik hoorde Anna nog zachtjes grommen. Tamara omhelsde me enthousiast. ‘’Geweldig weer!’’
‘’En jij met die perfecte pass!’’

Even later wisten we de tweede set binnen te halen. Ik had het reuze naar mijn zin. Dat deed me echt terug denken aan mijn jeugd toen ik op voetbal zat. Het was echt genieten. Helaas moesten we van helft wisselen. Maar Sara en Evelien gebaarden dat we op onze helften moesten blijven. Ik keek verrast. Sara en Evelien kwamen op me af. Sara vroeg: ‘’Klopt het dat je op deze helft de bal makkelijker kan volgen?’’
Ik knikte en legde ze uit wat het was. Sara en Evelien knikten. ‘’Dan mag je de gehele wedstrijd op deze helft spelen,’’ zei Sara. Ik keek blij. ‘’Dat is lief, dank jullie wel.’’
‘’Jullie gaan verliezen,’’ hoorde ik vlak achter mijn CI zeggen. Ik draaide me om en zag Elise staan. Ik lachte. ‘’We zullen zien!’’

De derde set was in een record tempo afgelopen. Elise had zichzelf in deze set echt ontketend. Zelfs ‘mijn team’ was diep onder de indruk van Elise. We werden helemaal afgemaakt: 25-10. Er waren ook een paar momenten waarin ik de bal verloor, maar gelukkig was het veel minder dan toen bij de eerste set. Ik kon er steeds makkelijker mee leven als we door mij een punt verloren.

Met een andere tactiek begonnen we aan de vierde set. Dat werkte beter, maar Elise bleef uitblinken en scoorde wat punten mee. Gelukkig was Nicole ook op dreef en stal een paar punten terug. Als Elise op de bank zat, grepen we onze kans en scoorden punten mee. Helaas kwam Elise snel terug op het veld en stond vlak voor me achter het net. “Hallo Danny, heb je mij gemist?’’
Ik stak mijn tong uit. ‘’Wacht maar, ik heb mijn beste actie nog niet laten zien.’’ Ze lachte luid. ‘’Nou, dan ben ik heel benieuwd.’’
De bal kwam in de helft van Utrecht. Lotte speelde de bal naar Anna die vervolgens de bal klaar legde voor Elise. Ze sprong in de lucht en haalde vernietigend uit. Ik stak mijn handen zo hoog mogelijk uit en blokkeerde de bal die naast de voeten van Elise landde.
‘’Oelalala kijk, zo doe je dat, prutser!’’
Ze keek met een pruillipje maar glimlachte snel. ‘’Goed geblokt, Danny.’’
De volgende smash kwam van Lotte. Samen met Nicole wisten we de bal weer te blokkeren. Lotte kreunde.
‘’Dank je wel voor een punt, lieve Lotte,’’ zei ik grijnzend en gaf een high five aan Nicole.
De volgende smash kwam dit keer van mij. Ik raakte de bal goed, maar helaas was daar de irritante Irene die mijn smash blokkeerde, voor de zoveelste keer deze wedstrijd. Irene zei plagend: ‘’Mooie smash hoor, makkelijk op te vangen!’’ Ik gromde zacht.

Het werd een lang en spannende gevecht. In mijn team werd veel gecommuniceerd waar ik niets van kon volgen. Ze schreeuwden of praatten te snel. Ik speelde gewoon mijn eigen spel. Uiteindelijk wisten we nipt te winnen door het goede werk van Tessa. Het was nu 2-2 in sets. De beslissende set moest nog komen. De spanning was hoog. Het ging echt hard tegen hard. Niemand wilde vandaag verliezen. Er werd heel veel geplaagd, vooral richting mij omdat ik hen vaak aan het opstoken was.

De vijfde set was begonnen. Het ging langzaam op. Iedereen was gefocust. Het stond nu 5-5. Ik serveerde prima, Het team van Utrecht speelde de bal netjes door, de smash van Mandy volgde. De bal werd van richting veranderd door de arm van Anouk. De bal vloog over me heen en ik draaide me om en ging achter de bal aan. Maar ik zag al dat ik het niet zou redden. Het zou maar op één manier kunnen en dat deed ik ook zonder na te denken. Ik sprong en zwaaide met mijn benen in de lucht: ik maakte een omhaal. Met de punt van mijn voet wist ik de bal terug te tikken. Met een doffe klap landde ik op mijn zij en keek verwachtingsvol naar mijn medespelers. Iedereen stond als aan de grond genageld. Ik grinnikte inwendig. O man, dat was even lang geleden dat ik een omhaal deed. Wat miste ik voetbal toch. Maar volleyballen met de dames was ook keileuk.
Ik krabbelde overeind en rende grijnzend terug naar het veld. De scheidsrechter zei iets waardoor iedereen in de lach schoot. Ik keek vragend naar mijn teamgenoten. Milou zei: ‘’Ze zei dat dit volleybal is en geen voetbal.’’ Ik stak lachend mijn hand op. ‘’Sorry scheids!’’
Tamara tikte op mijn schouder. ‘’Het was wel een prachtige omhaal.’’ Ik gaf haar een knipoog.

Het spel hervatte. Het ging echt hard tegen hard. Elke fout werd keihard afgestraft. Ik zag helaas twee keer de bal te laat waardoor de punten naar Utrecht gingen. Daar baalde ik echt gruwelijk van, zeker omdat we in de beslissende fase zaten. Ik sloot mijn ogen om de woede in mijn lichaam te onder drukken.
Tessa legde haar hand op mijn schouder. ‘’Het is okay.’’ Ik opende mijn ogen, keek mijn teamgenoot aan en knikte alleen. Ik zag dat het team van Utrecht ook meeleefde met me. Al snel lieten we het moment achter ons en ging het spel verder. Gelukkig brachten Milou en Anouk ons terug tot een gelijke stand 14-14. Ik stond bij het net, waar Elise tegenover me stond. We waren allebei bezweet. Ze keek ondeugend. ‘’Je gaat eraan,’’ zei ze terwijl ze me een knipoog gaf. Ik verstond het niet door het kabaal maar las haar lippen wel. Tamara deed een harde opslag waardoor Anna met moeite de bal opving. Elise speelde de bal door naar Kelly die een smash deed. Milou dook razendsnel en tikte de bal met de nodige moeite omhoog richting mij. Ik had het niet verwacht want ik dacht dat ze naar Anouk wilde spelen. Geschrokken speelde ik de bal een beetje onhandig door naar Nicole die gelukkig alert was. Die haalde snel uit, de bal was onbereikbaar voor de speelsters van Utrecht. ‘’Yes!’’ gilde ik terwijl ik de dames knuffelde. ‘’Nog één punt!’’ schreeuwde Anouk. ‘’Kom op, we kunnen het!’’ Ik liep terug naar het net en keek Elise grijnzend aan. Ze zag er zorgelijk uit. ‘’Oei, is de koningin een beetje bang?’’ Ze negeerde me en concentreerde zich op de bal die eraan zat te komen. Even later kwam de smash van Veerle. Weer was Milou er snel bij en tikte knap de bal omhoog naar Tessa. Ik stond klaar en wist gewoon dat ze de bal naar mij ging spelen. Ja hoor, daar kwam de bal aan. Ik sprong zo hoog mogelijk in de lucht. Elise volgde me met uitgestrekte armen. Ik wilde de bal keihard slaan maar in plaats daarvan tikte ik de bal verrassend zachtjes opzij, langs Elise in de kleine hoek. Ik hoorde haar hard gillen en ze ging direct onderuit op de grond om de bal op te vangen. Dat lukte haar wonderbaarlijk maar de bal kwam tegen het net aan waardoor de bal direct terug op de grond stuiterde…

‘’Yeaahh!’’ schreeuwde Tamara. De dames renden op me af en sloegen hun armen om me heen. We sprongen van blijdschap alsof we kampioen waren. Ik genoot! Dat deed me ook terug denken aan het moment dat ik ooit kampioen werd met voetbal.
Een halve minuut later stopten we met zijn vieren. Anouk keek me aan. ‘’Geweldige actie van je!’’
Ik glimlachte breed. ’’Ja, ik dacht: ik zal ze maar eens even verrassen.’’
‘’En dat heeft gewerkt! We hebben gewonnen! Maar ik vond het heel leuk dat je met ons meedeed. Ik heb genoten,’’ zei Tessa. De andere dames beaamden dat.

Ik draaide me om en zag Elise beteuterd op de grond zitten. Ik hurkte grijnzend voor haar. ‘’Ach, hoe voelt het om te verliezen?’’
‘’Fuck you,’’ zei ze zacht terwijl ze me aankeek. Langzaam verscheen een glimlach rond haar mond. Ik stak mijn hand uit om haar overeind te helpen. ‘’Danny, mijn complimenten. Je hebt het vandaag echt goed gedaan. Die verrassingsaanval zag ik echt niet aankomen. Je hebt de hele wedstrijd alleen maar harde smashen gedaan. Je vindt het gewoon leuk om de bal zo hard mogelijk te slaan.’’
Ik lachte. ‘’Inderdaad, hoe harder hoe beter. Maar goed gespeeld, Elise. Zeker in de derde set. Man man, wat kan jij goed spelen als je in de flow zit.’’ Ze knuffelde me. ‘’Dank je wel. Ik heb vandaag genoten. Het was echt heel leuk om tegen jou te spelen. Maar verdorie, ik had liever gewonnen!’’
Ik grinnikte zacht. ‘’Moet je maar beter spelen, prutser.’’ Ze gaf me een stomp.

Ik liep naar de andere dames. ‘’Aha, wat kijken jullie somber. Hoe voelt het om te verliezen van de blinde?’’ zei ik met een grote grijns op mijn gezicht. Achter me schaterden mijn teamgenoten het uit van het lachen.
Lotte keek me gespeeld boos aan met haar armen over elkaar geslagen. ‘’Je krijgt de hele maand geen salaris!’’
‘’Gelukkig doe ik de boekhouding,’’ zei ik opnieuw grijnzend. ‘’Maar Danny, geweldig gedaan. Ik vond het echt super vandaag.’’
Ik knuffelde haar.
Anna en Kelly stonden naast elkaar. Kelly zei tegen Anna: ‘’Zullen we hem hier achterlaten?’’
‘’Hm, geen slecht idee,’’ antwoordde Anna.
Ik keek ze grinnikend aan. ‘’Ik vind het best, maar ik heb lekker gewonnen!’’ Ze wilden boos kijken maar dat lukte hen niet echt. ‘’Geweldig gedaan, Danny,’’ zei Anna. Kelly knikte. ‘’Ik heb vandaag echt genoten.’’ We knuffelden even met alle drie. Daarna omhelsde ik Irene en Veerle uitgebreid. Als laatst kwam ik bij Mandy die me strak aan keek. ‘’Ja, zeg het maar, Danny. Zeg het maar…’’ Ik drukte haar tegen me aan en fluisterde slechts twee woorden: ‘’Lekker puh!’’ Ze glimlachte en gaf me een zoen. ‘’Het was echt fantastisch om tegen je te spelen. Je hebt het goed gedaan. Ik ben trots op je.’’
‘’Dank je wel. Jij hebt het ook goed gespeeld, maar we hebben lekker gewonnen!’’ Mandy duwde me weg. ‘’Eikel. Vandaag geen seks voor jou!’’
‘’Maakt niet uit, maar ik heb wel gewonnen!’’
Ze stak haar tong uit en liep naar de kleedkamer.

Terwijl de dames naar de kleedkamer gingen, voegde ik me bij Sara en Evelien.
Sara keek quasi-boos. ‘’Hoe durf je je eigen team voor schut te zetten?’’
‘’Nou vandaag was hij in ons team,’’ herinnerde Evelien haar even. Sara klopte op mijn schouders. ‘’Danny, mijn complimenten. Je was best goed vandaag.’’
‘’Zeker weten! Want we hebben gewonnen dankzij hem!’’ reageerde Evelien. Sara en ik lachten.
Omdat wij altijd na de wedstrijd even analyseren met de dames in de kleedkamer, namen we snel afscheid van Evelien. We hadden afgesproken om met zijn allen nog even wat te drinken in de kantine.

Sara en ik liepen de kleedkamer binnen. ‘’Hallo lieve dam…’’ Ineens werd ik van alle kanten gegrepen door de dames. ‘’Héé!’’ gilde ik verontwaardigd. ‘’Laat dat!’’ Ik probeerde me te verzetten. Ik was weliswaar sterker maar zij waren met te veel. Al mijn ledematen werden klem gezet door de dames. Er ontstond een grote stoeipartij. Ik merkte ineens dat ze me ergens naar toe wilde brengen. De douches… Uit alle macht probeerde ik uit hun greep te ontsnappen maar dat lukte niet. Langzaam naderden we de douches. Er werd luid gegild, geschreeuwd en gelachen.
‘’Kom op! We zijn er bijna,’’ gilde een van de dames. Ik zag dat de douches al aan stonden. Shit, dacht ik. Ik kon niet ontsnappen. Ik kon maar één ding doen en dat was zoveel mogelijk dames meenemen onder de douche. Ik had Elise, Veerle, en Irene al in een stevige greep. Irene was de eerste die onder de douche kwam te staan. Veerle volgde haar snel, daarna ik… Er werd weer gegild en gelachen. Het warme water kletterde op mijn lijf. Ik had Veerle en Irene losgelaten en greep daarna Anna beet. Elise was intussen ook onder de douche beland. Ik trok Anna naar me toe waardoor ze ook kletsnat werd.
‘’Danny!’’ gilde Mandy geschrokken. ‘’Je CI!’’
‘’Wat?’’ vroeg ik over de herrie heen.
Anna griste mijn CI uit mijn oor en gooide die naar Mandy toe. Nu pas realiseerde ik me dat ik mijn CI helemaal vergeten was. Ik moest keihard lachen. Ik zag Mandy verdwijnen naar de kleedkamer, waarschijnlijk om mijn CI droog te maken.

Iedereen stond stil op hun benen, duidelijk geschrokken. Ik maakte me nergens zorgen over. Het zou wel goed komen met mijn CI. Hij was wel een keer eerder helemaal nat geworden. Ik had alle onderdelen van de CI uit elkaar gehaald en laten drogen in een speciaal droogapparaat. Daarna werkte mijn CI gewoon weer.
Ik keek om me heen en zag dat Kelly en Lotte nog droog waren. Ik greep uit het niets Kelly en Lotte beet die meteen luid gilden van schrik. Omdat ze te laat waren met reageren, had ik ze al onder de douche gezet. Ik zag ze allemaal giechelen. Onze kleren waren helemaal drijfnat. Nu Mandy nog, dacht ik. Ik gebaarde iedereen om stil te zijn en sloop de kleedkamer in. Mandy zat gebukt met haar rug naar me toe, druk bezig om mijn CI droog te maken met een handdoek. Ineens greep ik haar beet en tilde haar met gemak op. Ze stribbelde stevig tegen maar ik had haar stevig vast in mijn armen. Rustig wandelde ik terug naar de douches en ging onder de warme stralen staan met Mandy in mijn armen. Ze tikte op mijn neus en praatte langzaam zodat ik kon liplezen: ‘’Eikel.’’ Ik zette haar op de grond.
‘’Maar je CI dan?’’ gebaarde ze.
‘’Geen zorgen, straks gaat de CI in het droogapparaat, je weet wel, dat apparaat dat op mijn bureau staat.’’
Ze knikte nog enigszins bezorgd. ‘’Gaat het wel werken?’
‘’Ja, vast wel. Mijn CI is wel eens in een bak water gevallen dus geen paniek.’’

Iedereen stapte de douche uit. Ik trok mijn shirt uit en wrong het zo goed mogelijk uit. Het scheelde wel dat het trainingskleren waren. Mijn trainingsbroek wrong ik ook even snel uit. Ik stond daar in mijn boxer terwijl alle ogen op me gericht waren. Ik keek hen aan. ‘’Nee, mijn boxer blijft aan, voor het geval jullie het je afvragen, stelletje gluurders.’’ Iedereen giechelde. Anna deed haar natte shirt ook uit en haar strakke sport-bh kwam tevoorschijn. Ik slikte moeizaam. Mandy gaf me een handdoek. ‘’Hup afdrogen en wegwezen hier.’’
‘’Ik heb vandaag gewonnen dus ik heb een prijs verdiend. Mag ik niet hier blijven?’’
De dames schoten in de lach. Mandy schudde haar hoofd. ‘’Mocht je willen, viespeuk. Maar nu wegwezen.’’ Ze wees naar de deur.

In de kantine trok Evelien haar wenkbrauwen op. ‘’Wat hebben ze met jou gedaan?’’ Ik hield mijn CI omhoog. ‘’Sorry, ik hoor nu niets. Die is ook onder de douche gekomen.’’ Sara keek geschrokken. Ik ging aan tafel zitten, haalde alle onderdelen van de CI uit elkaar en liet ze even drogen op de tafel. Ik keek Sara aan. ‘’Niets aan de hand. Straks doet hij het weer. Hij moet in het droogapparaat. Vanmiddag of vanavond zal hij weer werken dus ik ben nu even doof.’’

Het team van Amersfoort wandelden de kantine in en zag mij zitten met natte kleren. Anouk kwam meteen op me af. ‘’Wat hebben ze met jou gedaan?’’
Ik hief mijn hand omhoog. ‘’Sorry, ik ben even doof. Mijn gehoorapparaat werkt even niet. Als je mij even recht aankijkt en langzaam praat, dan kan ik liplezen.’’ Anouk herhaalde wat ze gezegd had. Ik vertelde Anouk wat ze met mij gedaan hadden.
‘’Wat gemeen van ze!’’

Het team van Utrecht sloot zich even later bij ons aan. Mandy kwam naast me zitten. Er werd veel gekletst tussen het team van Amersfoort en Utrecht. Mandy legde me in gebarentaal uit dat het team van Amersfoort zogenaamd boos was, omdat jij onder de douche werd gezet door ons. Ik vond het heel lief van Mandy dat ze me op de hoogte hield want ik had geen flauw idee waar ze het over hadden.
Ineens zag ik iedereen naar me kijken en ik keek Mandy vragend aan. ‘’Elise zei dat jouw verrassingsaanval prachtig was en dat iedereen het met haar eens was.’’
Ik glimlachte. ‘’Ja, ik heb de koningin goed te pakken, zelfs door een blinde.’’ Ik zag iedereen lachen en even later zag ik alle dames knikken.
‘’Danny,’’ gebaarde Mandy. ‘’Elise zei dat je een hele goede volleyballer zou zijn als je goedziend en horend was. Daar was iedereen het mee eens en ik ook.’’
Ik keek Elise aan die naar me knikte. ‘’Dank je wel, Elise. Ik doe gewoon mijn best. Maar als ik goedziend was, dan was ik voetballer geweest.’’ Alle blikken in het gezicht van de dames veranderden. Mandy zei weer: ‘’Ze zeggen dat voetbal saai is.’’ Ik grinnikte zacht en keek haar dankbaar aan. ‘’Dank je wel dat je voor mij wilt vertalen. Dat is heel lief van je.’’ Ze gaf me een korte zoen. ‘’Ik moet wel want ik heb ja gezegd toen je mij ten huwelijk vroeg.’’ Ik knipoogde naar haar.

Ineens reageerde iedereen enthousiast. Wéér keek ik Mandy vragend aan.
‘’Danny, als we volgende keer weer tegen Amersfoort moeten spelen, mag je meedoen.’’
Ik glimlachte. ‘’In welk team?’’
Nicole en Milou gebaarden dat ik hen moest kiezen terwijl Anna en Kelly flink zaten te protesteren. Er werd weer flink gekibbeld en gelachen. Ik kon het niet horen maar wel zien.

Een uur later waren Mandy en ik thuis. Direct legde ik mijn CI in het droogapparaat en ging vervolgens lekker douchen. Toen ik daarmee klaar was, vond ik Mandy op het dakterras in de zon. Ik ging naast haar zitten in een tuinstoel. Op tafel stond een grote karaf met gekoeld water en twee glazen. Dat deden we altijd na het sporten. Ze legde haar hand op mijn arm en gebaarde: ‘’Hoe gaat het met je CI?’’
‘’Het duurt wel even. Ik laat hem een paar uur in het droogapparaat. Komt goed.’’
Ze knikte en keek me indringend aan. ‘’Hoe vond je het vandaag?’’
‘’Fantastisch! Zeker omdat ik gewonnen heb.’’
Ze kneep in mijn arm en keek me lief aan. ‘’Etter, maar ik vond het zo leuk dat je meedeed. Het ging echt hard tegen hard. We wilden absoluut niet verliezen.’’
Ik grinnikte zacht en nam een slokje water.
‘’Maar Danny, die omhaal die je deed, deed je dat terug denken aan je jeugd toen je op voetbal zat?’’
Mijn mond viel open. ‘’Wát? Hoe wist je dat?’’
Ze glimlachte. ‘’Ik zag je blik. Ik wist gewoon dat je weer even terug dacht aan je jeugd. Het was trouwens een prachtige omhaal. Maar ik schrok wel een beetje van de harde landing. Doet het geen pijn?’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee.’’
‘’Wat een wedstrijd,’’ praatte ze langzaam terwijl ze zuchtend haar ogen sloot om van de zon te genieten.
‘’Maar jullie hebben wel verloren, lekker puh!’’
De ogen van Mandy vlogen open en ze keek me gevaarlijk aan. ‘’Nog één keer, dan krijg je problemen met mij.’’ Ik keek haar lang aan en zei niets.
‘’Goed zo, jochie, je luistert goed,’’ zei Mandy tevreden terwijl ze ontspannen achterover leunde op haar stoel. ‘’Wat een heerlijke dag.’’
‘’Inderdaad,’’ reageerde ik terwijl ik ook achterover leunde met mijn ogen dicht. ‘’Vooral omdat ik gewonnen heb.’’

Een tel later voelde ik koud water over me heen gaan. Geschrokken schoot ik van mijn stoel. Er zat een donkere vlek op mijn shirt. ‘’Verdomme!’’ riep ik verontwaardigd. ‘’Moet ik wéér omkleden!’’ Mandy keek ondeugend. ‘’Moet je niet zo gemeen doen tegen mij.’’
‘’Ik had toch gelijk. Jullie kunnen niet tegen je verlies!’’ Ik greep haar beet en drukte mijn lichaam zoveel mogelijk tegen haar aan, om te proberen haar shirt nat te maken. Gillend van pret wilde ze zich van me wegduwen maar ik had haar stevig in mijn armen en keek haar grijnzend aan. Ze keek me lief aan en gaf me een korte zoen. ‘’Ik hou van jou.’’
‘’Ik niet van jou, op dit moment.’’
Ze keek ineens heel zielig met haar ogen. Ik lachte door haar gekke gezicht. ‘’Tuurlijk hou ik van jou, maf kind!’’ Ik verbrak de omhelzing. ‘’Nou, ik ga maar eens een ander shirt aantrekken, hopelijk voor het laatst vandaag.’’

Ik liep naar binnen en ging naar de keuken. Daar vond ik een grote emmer en vulde die tot de rand met koud water. Ik stak mijn hoofd om de hoek en zag Mandy met haar rug naar me toe zitten op de stoel. Ik sloop zachtjes het dakterras op en hief de emmer boven haar hoofd. Daarna kiepte ik de emmer in één keer om. Het koude water plensde vol op het gezicht van Mandy. Ze slaakte een gilletje van schrik en sprong uit haar stoel. ‘’Klootzak!’’ schreeuwde ze het uit. Haar haren en shirt waren helemaal nat.
Ik hoorde het niet maar zag haar wel vloeken. ‘’Wat gebeurt er als iemand zoiets bij mij zou flikken?’’ vroeg ik.
‘’Dan pak je hem twee keer zo hard terug,’’ gebaarde ze mopperend.
Ik glimlachte. ‘’Dus denk goed na voordat je iets doet.’’
Ze stak haar tong uit. ‘’Kom eikel, we gaan even andere kleren aantrekken.’’ Kibbelend liepen we naar binnen.

Woensdag was het heel erg druk op het werk. Mandy en Lotte moesten zelfs helpen in de winkel. Ik had grote moeite om het gesprek met de klant te volgen omdat het erg rumoerig was. Gelukkig kende de klant me en had het begrip voor me. We communiceerden met behulp van de iPad. Het duurde wel langer, maar we hadden de grootste lol. Rond kwart over zes was de laatste klant eindelijk weg. Anna sloot zuchtend de winkel. Mandy en Lotte ruimden wat rommel op. Ik telde de kassa. Nadat ik dat gedaan had, checkte ik even mijn mail. Aha, een mail van Stanley. Ik las het vlug door. Hij vroeg of ik morgen al kon komen voor de afspraak. Zo, die laat er geen gras over groeien, dacht ik goedkeurend. Ik mailde hem terug dat ik morgenmiddag kon komen. Ik noteerde het in mijn agenda en sloot de computer af. Het was tijd om naar huis te gaan. We liepen naar de parkeerplaats die verderop was. Toen we bij onze auto aankwamen, wilde ik in de auto van Mandy stappen. Maar Lotte hield me tegen. Ik keek vragend op. ‘’Danny, ik ga met Mandy mee, jij gaat met Anna mee naar huis.’’ Ik knipperde met mijn ogen en keek Mandy aan. Ze gaf me een veelbetekenende knipoog. Mijn blik draaide naar Anna toe. Ze had een ondeugende twinkeling in haar ogen. Er brak een grijns door op mijn gezicht. ‘’Nou, gaan we lekker een wipje maken?’’