Die nacht sluip ik zo stil mogelijk, met mijn schoenen in mijn hand, onze hotelkamer binnen. Mijn haar is verward, mijn make-up uitgelopen, maar ik heb me nog nooit zo heerlijk gevoeld. Ryan en ik hebben na onze vrijpartij in het zwembad nog een aantal uur doorgebracht op het strand, waar we urenlang van alles en nog wat hebben besproken, van ons lievelingseten tot favoriete herinneringen uit onze studententijd. We hebben gelachen, elkaar gekust en de hele avond alleen aandacht voor elkaar gehad.
Net wanneer ik de badkamer wil inlopen om mijn tanden te poetsen, hoor ik Inge achter me met een slaperige stem “Leen, ben jij dat?” zeggen. Wanneer ik me omdraai, zie ik dat ze rechtop in bed zit. “Volgens mij heb je een interessante date achter de rug”, lacht ze.
“Dat viel wel mee,” antwoord ik zo nonchalant mogelijk.
“Vertel, hoe is het gegaan?”
“Dat is een lang verhaal.” Ik probeer zo ontwijkend mogelijk te antwoorden.
“Ik heb de tijd. Nou, voor de draad ermee. Wat hebben jullie allemaal uitgespookt?”
“We hebben wat gedronken, gepraat en gezwommen. Het zwembad was nog heerlijk warm.” Bij de herinnering aan ons liefdesspel in het water moet ik mijn benen hard tegen elkaar drukken.
“En hebben jullie gekust?”
Ik knik nee.
“Ah, ok.” Ik merk dat de belangstelling van Inge minder wordt wanneer ze hoort dat er niks spannends gebeurd is. Liegen valt me zwaar, maar ik wil niet toegeven dat ik het al gedaan heb met een man die ik nog maar een dag ken.

Slapen doe ik die nacht nauwelijks. Ik lig de hele tijd te piekeren. Het is duidelijk dat Ryan me ook leuk vindt. Meer nog, als we bij elkaar zijn, kan je de vonken praktisch zien overspringen.
“Ik hou van je,” fluisterde hij me toe tijdens het afscheid nemen. Maar die woorden verwarren me. Want kan je van iemand houden die je nog maar pas kent? En waarom zou ik me die vraag stellen? Want tussen mij en Ryan kan het nooit wat worden. Ik ben een getrouwde vrouw. Een getrouwde vrouw die in haar eentje haar huwelijksverjaardag moet vieren.

Ik laat mijn gedachten afdwalen naar het verleden, in een poging vast te stellen op welk moment het fout is gelopen met ons huwelijk. Eigenlijk is het allemaal vrij onschuldig begonnen. Op een bepaald moment aten we niet meer samen omdat er telkens wel een vergadering was die wat uitliep. Vervolgens nam Kristof zijn werk mee naar de slaapkamer, zodat hij als voorbereiding op de volgende dag wat papieren kon doornemen. Al spoedig ging onze relatie alleen nog maar over werk. Zo goed en zo kwaad als het ging hadden we geprobeerd wat extra tijd met elkaar door te brengen. De zondagen waren heilig geweest. Die dag sliepen we uit en hadden we seks. Maar dan moest Kristof opeens met een klant gaan golfen, en voor we het wisten hadden we nog maar een tweetal dagen per maand voor onszelf. Het is allemaal tijdelijk, zei hij. Hij verzon smoesjes en beloofde verbetering, maar de weken gingen over in maanden en uiteindelijk is er niks veranderd. Deze vakantie was als ommekeer bedoeld, omdat we alle twee beseften dat er iets moest veranderen. Maar uiteindelijk heeft Kristof gekozen voor zijn werk en blijf ik opnieuw gekwetst achter. Waar is de magie gebleven? De liefde, bewondering. Mijn geluk?

En dan moet ik aan Ryan denken, aan de manier waarop hij naar me kijkt, mij aanbidt. Ik besef dat ik op dit moment geen geluk nodig heb, maar wel moed. De moed om risico’s te nemen. De moed om mijn eigen verlangens na te jagen. De moed om te surfen op de golf van emoties die ik nu voel en de moed om niet na te denken over de harde landing die ongetwijfeld zal volgen. Ik wil niet stilstaan bij wat gaat gebeuren als de vakantie om is. Dat duurt nog wel even. Ja toch?


***





“En wat zijn jullie plannen vandaag?” vraagt Inge de dag erna aan de ontbijttafel.
Ik haal mijn schouders op. “We hebben niet echt iets afgesproken.”
“Voor mij hoef je het niet te laten, ik red me wel in mijn eentje,” merkt ze op.
“Dat geloof ik graag, maar ik wil het gewoon rustig aan doen. Het is best fijn met Ryan, maar meer dan een onschuldige flirt mag het niet worden.”
“Hoor ik daar mijn naam?”
Ik draai me met een ruk om als ik Ryans stem achter me hoor. Geschrokken kijk ik hem aan. Wat heeft hij gehoord? Ik kan niks opmaken uit zijn blik. Ryan komt naast me staan en geeft me een vluchtige kus op mijn wang. Door de vlinders in mijn buik kost het me moeite om normaal te reageren.
“Hoi.” Zeg ik als een verlegen schoolmeisje. Het is een warrig boeltje in mijn hoofd. Ik ben gek op hem, daar bestaat geen twijfel over.
“Maak ik je verlegen?” lacht Ryan.
Ik glimlach even om zijn speelse blik. “Als je gekomen bent om me uit te lachen, kan je maar beter gaan.”
“Je bent schattig als je bloost.” Hij strijkt met een vinger over mijn hand op tafel. “Goed, ik kwam mijn favoriete vrouw en haar vriendin…” Even kijkt hij Inge aan. “… meevragen voor het strandfeest in het hotel naast ons van vanavond. Hebben jullie zin in wat fun?”
Bij het horen van het woord ‘fun’ denk ik weer aan ons stoeipartijtje van de avond voordien. Het liefst zou ik daar een herhaling van beleven.
“En wat moet ik me daarbij voorstellen?” vraagt Inge.
Ryan slaat een arm om me heen. “Muziek, drank, hapjes, dansen, spelletjes.”
En seks schiet het door me heen.
“Fijn, we zullen er zijn,” reageert Inge.
“Ok, dan zie ik jullie vanavond.”

Ryan draait zich om om weg te gaan, maar bedenkt zich. Hij kijkt me strak aan wanneer hij vraagt: “En heb je nog nagedacht over de weddenschap met je collega?”
Ik rol geschrokken met mijn ogen. “Nee.”
“Want als je echt niemand vindt om je te helpen, wil ik me wel opofferen.”
“Ryan, ik heb het je gisteren al gezegd. Dit.gaat.niet.gebeuren. Ok?”
“De dag is nog jong.” Hij werpt me een kushandje toe en vertrekt.
“Waar ging dat over?” vraagt Inge nieuwsgierig.
“Niks,” reageer ik.
Gelukkig dringt ze niet aan.

Wanneer die avond de zon onder gaat, krijgt het strand een feestelijke uitstraling. Uit reusachtige luidsprekers galmt muziek. Er staan fakkels in het zand en op de achtergrond zijn de neonlichtjes van de verschillende dranktentjes te zien. De hoofdzakelijk oudere mensen in badkledij die overdag het strand hadden bevolkt, hebben plaatsgemaakt voor elegant geklede jongeren, van wie het gelach boven het geluid van de zee uitkomt. Midden op een geïmproviseerde dansvloer staan vier vrouwen in bikini te dansen. Hun toeschouwers juichen hen toe.
We ontmoeten Ryan bij de pier. Met een waarderende blik kijkt hij me aan. “Je ziet er fantastisch uit. Prachtig kleedje.”
“Dat heb ik van Inge geleend.” Zelf heb ik niets in mijn garderobe wat zo uitdagend is. Ik besluit dat ik daar dringend iets aan moet doen. Samen lopen we richting muziek en lichtjes. Ryans hand ligt op mijn onderrug. Hij kijkt me met een blik vol verlangen aan. Ik lach en voel me opnieuw verlegen worden.
“Hebben jullie honger?” vraagt hij. Aan de blik in zijn ogen zie ik dat hij trek heeft in iets heel anders dan eten.
“Ja,” antwoorden we in koor.
We kopen een grote hoeveelheid junkfood en spoelen alles weg met een biertje. Daarna leidt Ryan ons naar de bar, waar nog een aantal barkrukken vrij zijn. Een barman in blauw T-shirt, de personeelsoutfit, haalt een aansteker langs een glas likeur. De vlammen laaien hoog op.
“Wat willen jullie drinken?”
“Doe mij maar een biertje,” antwoordt Inge.
“En wij de Red Death voor twee?” (nvdr: een mengeling van gin, vodka, rum, amaretto en likeur met sinaasappelsap. Hét recept om dronken te worden)
“Nee gek, veel te sterk.” Reageer ik. “Wil je mij dronken hebben?”
“Kom op. Je moet hem proeven. Ik zal het merendeel wel opdrinken.”
“Jij moet het weten.”

Even later staat de cocktail voor me op de bar. Vooroverleunend neem ik een slokje door een van de twee lange gele rietjes. “Lekker zoet,” zeg ik. De alcohol wordt zo goed door het vruchtensap gemarkeerd, dat zelfs de braafste vrouw dit in één teug zou kunnen leegdrinken.
“Doe je wel een beetje rustig aan?” Tegenover me zit Ryan me aan te staren.
Ik kijk op en lik suggestief met het puntje van mijn tong tegen mijn bovenlip. “Lekker.”
“Dat ziet er inderdaad lekker uit.”
Ik krijg een knalrode kop. “Wat zit je te kijken?”
“Je neus is verbrand.” Ryan strekt zijn arm en met een vinger raakt hij het puntje van mijn neus aan.
Ik kijk hem schaapachtig aan. “Oops, vergeten in te smeren.”
“En hoe zit het met de rest?” Ryan zijn ogen dwalen naar onder, naar mijn borsten. Op zijn gezicht ligt een verwilderde uitdrukking.
“Die hebben vandaag het zonlicht niet gezien.”
“Daar ben ik blij om.”
“Hoezo?”
“Ik wil niet dat je andere mannen op foute ideeën brengt.”
“Meneer is een beetje jaloers?”
“Ja.”

Op dat moment wordt ons gesprek onderbroken door een knappe blonde dame die breed naar Ryan glimlacht. “Hé Ryan, lang geleden.” Wanneer ze voorover bukt zijn delen van haar bolle, gebruinde borsten zichtbaar. Het is duidelijk dat ze geen beha draagt onder haar strakke gele T-shirt. Ryan kijkt haar even aan, maar lijkt niet bijster geïnteresseerd.
“Hoi Melissa.” Reageert hij vrij nors.
‘Always’ van Bon Jovi schalt op dat moment door de luidsprekers.
“Wil je dansen?” Vraagt ze.
“Nee, ik ben in gesprek met deze twee lieve dames.”
Even kijkt Melissa ons aan.
“Van mij mag je,” zeg ik. “Doe maar.” Als ik hem aan het meisje kan koppelen, zou dat het meteen het einde betekenen van mijn obsessie voor hem. En dan doe ik deze vakantie geen domme dingen. Maar de gedachte hem te koppelen aan een andere vrouw, maakt me misselijk van jaloezie.
“Een andere keer,” zegt hij echter.
Schouderophalend draait de blonde vamp zich om. Het lijkt haar weinig te kunnen schelen.
Ryan richt zich opnieuw naar mij. “Wil jij met mij dansen?”
“Ik kan niet dansen.”
Ik kijk Ryan lang aan, tot ik mezelf op staren betrap. Snel buk ik me voorover om een flinke teug van mijn drankje te nemen. “Misschien als ik dit volledig opdrink.”
“Hou maar even op met drinken.”
“Nee hoor, ik begin me steeds beter te voelen.”

“Kom.” Ryan trekt me overeind en vervolgens naar de dansvloer. Daar legt hij zijn handen losjes op mijn heupen voor een langzaam liedje.
“Zin om hierna met me mee te gaan?”
“Hierna?” verward kijk ik hem aan.
“Ja, als straks het feest afgelopen is.”
Mijn hart maakt meteen een sprong van vreugde. Toch wil ik geen risico’s nemen. Ik verzin een excuus. “Ik kan Inge niet de hele tijd alleen laten.” Ik probeer treurig te kijken.
“Maak je over haar maar geen zorgen.” Ryan wijst achter me. Ik kijk om en zie hoe Inge aan het dansen is met een zwarte man. Ze heeft haar handen rond zijn hals geslagen en schuurt met haar lichaam tegen hem aan.
“Die lijkt zich te amuseren.”
Aarzelend leg ik mijn handpalmen op Ryan zijn schouders en duw ik mijn hele lichaam tegen hem aan. Ik voel zijn stijf kloppende lid in zijn broek. “Sorry,” mompelt hij.
Glimlachend schud ik mijn hoofd. Het voelen van zijn opwinding jaagt een vloedgolf aan hormonen door mijn hele lichaam. Met opzet druk ik mijn borsten stevig tegen zijn borstkas en mijn bekken tegen zijn kruis, terwijl we zo goed als mogelijk proberen te dansen op het ritme van de muziek.

Zonder nog ergens aan te denken legt hij zijn mond op mijn lippen. Even voel ik een rilling door me heen trekken. Daarna zoekt hij mijn tong. Met een zacht gekreun geef ik me gewonnen. Meer nog, ik zak bijna door mijn benen. De dansende menigte rondom ons vervaagt. Het bloed klopt in mijn oren. Het enige wat ik op dit moment wil, is Ryans heerlijke mond. We wankelen even, vallen bijna, maar het kan me niet schelen. Onder geen voorwaarde ben ik van plan Ryan los te laten. Wat begint als een aftastende kus, verandert al spoedig in een stormachtige zoen. Diepe smachtende kreten ontsnappen uit mijn mond, een prachtige uiting van passie en begeerte. En net als vorige avond laat ik me meesurfen op een golf van onbezonnen plezier…
Wanneer we uiteindelijk onze kus verbreken, hijg ik: “Gaan we naar je kamer?”
“Niet zo snel, geile meid. Ik weet iets veel leuker.”
“Wat kan er nu leuker zijn dan een vrijpartij?”
“De karaoke-wedstrijd gaat zo beginnen.”
“Echt niet.” Voor geen goud wil ik in het openbaar zingen.
Maar nog voor ik kan reageren, loopt Ryan weg in de richting van een klein tafeltje dat naast de bar staat. Hier vinden de inschrijvingen van de wedstrijd plaats. Wanneer Ryan terug bij mij komt, staat er een enorme grijns op zijn gezicht. Een grijns die niet veel goeds voorspelt.
“Je hebt ons toch niet ingeschreven?” pols ik voorzichtig.
“Tuurlijk. Ik heb ons opgegeven voor een duet: Paradise by the dashboard light.”
Een schok gaat door me heen. Dat hij nu net een liedje moet kiezen waar ik een boel tegenstrijdige herinneringen over heb. (Zie mijn verhaal verlangen – paradise by the dashboard light)
“Je zoekt maar iemand anders voor je duet.” Ik draai me om om weg te gaan, maar Ryan houdt me tegen.
“Toe Leen. Je wou toch een onvergetelijke vakantie? Bovendien kent niemand je hier.”
“Ik weet zeker dat Inge alles gaat filmen.”
“Die heeft het te druk met haar verovering.”
“Ik weet het niet hoor, ik kan niet zingen.”
“Ik zing het merendeel van de tekst. Jij moet enkel tijdens het intermezzo wat kreunen.” Ryan bukt zich naar voor en fluistert. “En daar ben je goed in. Dat mag je daarna in mijn kamer bewijzen.”
Ik kijk Ryan met bambi-ogen aan en zucht. “Ok, maar dan wil ik eerst nog een cocktail.”

De eerst optredens zijn best goed. Een groepje jongeren zingt ‘Mamma mia’ van Abba. Redelijk vals, maar de sfeer zit er duidelijk in. Later volgt er nog een man met een grote cowboyhoed die Johnny Cash te berde brengt en dan is het aan ons. Zenuwen gieren door mijn maag. Dapper glimlachend loop ik achter Ryan het podium op. De muziek zet in en Ryan krijgt gelijk: het merendeel van de teksten zijn voor hem. Hij zingt het prima met een redelijk toonvaste stem. Vrolijk dans ik om hem heen, druk met mijn kont schuddend. Het refrein van het liedje zing ik in zijn gezicht.
“Though it's cold and lonely in the deep dark night
I can see paradise by the dashboard light”.

De hitte is overweldigend, de alcohol stroomt rijkelijk door mijn aderen. Het enige wat ik nog wil, is op dit podium blijven zingen. Enkel en alleen maar om hem uit te dagen, te verleiden. Ik zing de tekst mee, in het besef dat ik de woorden echt meen. En wanneer ik in Ryan zijn ogen kijk, zie ik dat hij het evengoed meent.
And now our bodies are oh so close and tight
It never felt so good, it never felt so right

Tijdens “We’re gonna go all the way tonight” hou ik het niet meer uit. Ik trek mijn kleedje omhoog over mijn kont, zodat mijn intussen natte slipje zichtbaar wordt. Ik duw Ryan op de grond en begin op hem te rijden. Net op tijd voor de Oh’s en Ah’s van het intermezzo.
Bijna vergeet ik dat we ons op een podium bevinden. En hoewel het zijn tekstregels niet zijn, toch begint Ryan plots “Stop right there” te zingen. Een schok gaat door me heen wanneer ik besef waar we mee bezig zijn. Ik spring op en zing “Do you love me forever? Do you need me? Will you never leave me?”.
Het publiek joelt dolenthousiast en wanneer uiteindelijk het liedje afgelopen is, breekt een luid applaus los. Iedereen schreeuwt, fluit en bonst op de tafels. Ryan geeft me een kus en helpt me daarna het podium af, een arm om mijn middel.
“Wow, dit was wow.” Kan ik amper uitbrengen.
“Het beste moet nog komen,” reageert Ryan, waarna hij me naar buiten leidt.