Een kwartiertje later kwam Joline naar buiten. Haar haren los, lief opgemaakt, een wit jurkje aan met een huidkleurige panty er onder en zwarte lakschoentjes. Vaag zag ik onder haar jurkje een rood BHtje schemeren. “Wilt u met mij een spelletje doen, meneer?” Ze vroeg het zachtjes. “Ik wil best een spelletje met jou doen, mooie vrouw… Maar of het een spelletje schaak is?” Ze glimlachte liefjes.
“Als u andere spelletjes wilt spelen, zult u eerst van mij moeten winnen, meneer.” Ik bromde: “Ja hoor… eerst door de rijstebrijberg van een potje schaak heen, voordat er andere spelletjes gespeeld kunnen worden. ’t Is ook altijd wat.” Ze ging aan het tafeltje zitten, pakte mijn hand en zei zachtjes: “Ja, het is altijd wat, meneer. Dit onder andere.” Ze legde mijn hand op een warm, zacht been.
“Denk daar maar aan als u speelt. Als u wint, mag u veel meer voelen. Als u verliest, voel ik.” Ze boog zich naar voren en fluisterde: “Als u wint, ben ik uw lekkere jonge meisje. Wat nog heel veel moet leren. Als jij verliest ben ik de dominante, ervaren vrouw en jij de schuchtere jongeman die alleen belangstelling had voor techniek, klassieke muziek en hardlopen. Totdat ik me over hem ontfermde.” Ze keek me aan. “Deal?” Ik knikte. “Deal.”

Joline verzette haar eerste pion en ik deed ook mijn eerste zet. “Het valt me mee dat je niet meteen je koning om legt, Kees.” Ze keek spottend. “Wacht jij maar eens af, meisje. Kees Jonkman is een taaie tegenstander, dat weet je ondertussen toch wel?” Ze giebelde. “Taai ben je zeker. Je bent ten slotte een paar jaar ouder dan ik…” Ik zuchtte maar weer eens.
Een uur en twee glazen fris later was ik een toren, een loper en vier pionnen kwijt en Joline twee torens en vijf pionnen. Ze had uiterst defensief gespeeld, waardoor ik niet het spel kon spelen wat ik gewend was. Het duurde even voor ik het door had en toen moest ik mijn opstelling behoorlijk wijzigen.
Joline keek me op een zeker moment over het speelbord aan. “Dit wordt een lang spelletje, Kees. Ik weet niet of we dan nog tijd over hebben voor andere spelletjes.” Ik haalde m’n schouders op. “Dan zoeken we morgen toch een plekje voor een middagdutje? En rijden daarna weer verder, tot laat in de avond. Tijd genoeg.” Een brommetje kwam van de andere kant van het bord. “Jaja, een middagdutje, zegt meneer. Ik weet wel waar dat op neer komt: ondergetekende ligt dan weer met haar benen wijd op bed. Een snelle wip, meneer Jonkman komt klaar, draait zich om en start de motorkettingzaag. En mevrouw Jonkman kan de kutklus afmaken met haar vriendje op batterijen. Oh, wat romantisch...” Ze klonk een beetje sarcastisch en ik keek haar aan.

“Heb jij ooit de klus solo af moeten maken met batterijen als wij gevreeën hadden, Joline? Zo ja, wil ik dat nú weten.” Ze werd een beetje rood. “Eén keertje, Kees. Maar dat was niet zozeer een kwestie van ‘de klus solo afmaken’, maar meer een kwestie van ‘ik wil nóg een keertje klaarkomen, met een heerlijke vrijpartij in gedachten’. Sorry als ik je op verkeerde gedachten heb gebracht.” Ik knikte. “Oké schat. Ik schrok even. Want als ik iets niét wil, is net als Floris de Rooy binnen 31 seconden m’n kwakkie lozen en in de uren daarna even alle interesse in seks verliezen.”
Ze fronsde. “Ga jij jezelf nu vergelijken met de Rooy junior, Kees? Ben je helemaal belazerd…” Ze stond op, liep om het tafeltje heen en ging op schoot zitten. Twee armen gleden om me heen en twee lippen kwamen op de mijne. Héél even met een tongetje er tussen door.
Toen vervolgde ze: “Lieverd, je hebt me elke keer dat we vreeën heerlijk bevredigd. Lekkere geile spelletjes met me gedaan. Weet je onze eerste keer nog? Toen ben ik drie keer heel hevig klaargekomen. Binnen drie kwartier. Door jou. En elke keer daarna was het wéér heerlijk. Of we nou kort en hevig vrijden of lang en romantisch… Elke keer heb ik genoten. Wil je dat nooit vergeten, Kees Jonkman?” Haar ogen waren vlakbij me: waakzaam maar liefdevol. “En elke keer heb ook ik genoten, schat. Van onze geile spelletjes, maar ook van het feit dat zo’n prachtige vrouw mij had uitgekozen om mee te vrijen. Dank je wel daarvoor.” Een lange kus volgde.

Joline stond op. “Ik heb zin in andere spelletjes. Met jou. Anders zitten we hier inderdaad vanavond om half twaalf nog en daar heb ik geen zin in. Ik maak een foto van deze opstelling; op een goed moment maken we dit spelletje wel een keer af.” Haar ogen lachten. “En dan bedoel ik het schaakspel, Kees. Dat andere spelletje gaan we zo meteen mee beginnen. Ik hoop dat de steuntjes goed staan. Kom, naar binnen.”
Toen ik de deur op slot had gedaan en de gordijntjes dicht keek ik vragend naar Joline. “Wat wil jij, schat? Zeg het maar…” Ze ging op de bijrijderstoel zitten en sloeg haar benen over elkaar, trok haar rokje wat omlaag en zei zachtjes: “Wilt u mij vannacht verwennen, meneer? Zachtjes strelen, zoenen… Mijn vriendinnen praten er wel eens over, maar ik heb nog nooit iets met een jongen gedaan. En met die jongetjes uit mijn klas lijkt het me niks.” Ze giechelde even. “En die hebben puistjes. U bent een knappe stoere man. Met u lijkt het me wel fijn, om te leren vrijen…”
Ik ging op het bankje naast haar zitten. “Ben je dan niet bang dat ik…” Ze schudde haar hoofd. “Ik vertrouw u. U stopt als ik dat vraag, dat weet ik zeker.” Even wat het stil. “Of vind u mij niet mooi?” Ik legde een hand op de hare. “Jolientje, je bent een vreselijk mooie meid. Zoals je er nu bij zit, in dat witte jurkje, maar ik heb je ook in een spijkerbroek en Noorse trui gezien; dat was ook prachtig. Maar om eerlijk te zijn: ik geef de voorkeur aan een jurkje of een rokje. Dan kan ik je prachtige lange benen goed bekijken. En vanavond misschien wel voelen…”
Ze keek me even aan en ik zag een flits van ondeugendheid in haar ogen. “Zal ik mijn panty dan maar uitdoen? Dan kunt u mijn mooie benen bloot zien…” “Liever niet, schatje. Ik vind het prachtig om jouw mooie benen in een panty of in nylons te zien. Dat is zó erotisch…” “Word u daar opgewonden van? Een panty is toch niets anders dan dunne stof om je benen toch een beetje warm te houden?” Ik knikte. “Ja. Maar ze maken jouw mooie benen ook nóg mooier. Glad, mysterieus, sexy… Daar word ik vreselijk opgewonden van. Mag je best weten.” Ze trok haar jurkje een centimeter op. “Dus… Als ik dit doe…”
“Dan wil ik die mooie lange pantybenen van jou strelen. En word ik keihard.” Ik trok haar iets naar me toe en fluisterde in haar oor: “En geil, mooi meisje…” Even bleven we zo zitten en ik keek onbeschaamd naar haar benen. Benen die ik nu tot een behoorlijk stuk boven de knie kon zien. En ik streelde zachtjes in haar nek. Joline huiverde even. “Krijg je het koud?” Ze schudde haar hoofd. “Nee… Dit is zo lekker. Lekker tegen u aan zitten en gestreeld worden…” Ze kleurde een beetje. “En ik voel uw ogen op mijn benen… Wat zou u nu het liefst willen doen?”
Ik bleef kijken. “Je benen langzaam strelen. Te beginnen bij je voetjes, en dan heel langzaam omhoog gaan. Je hebt mooie volle kuiten en prachtige bovenbenen…” Joline pakte mijn hand en legde die op haar knieën. “Doe eens…” klonk het zachtjes. Ik gleed van mijn stoel af en ging voor haar op de grond van de camper zitten. Ik pakte een voet en legde die in mijn schoot. “Mag ik je schoen uittrekken?” Ze knikte, haar ogen dicht.

“En weet je dat ik nu heel ver onder je rokje kan kijken? Mag dat?” “U wel…” Even keek ze me aan en een lachje gleed over haar mondhoeken. “Sinds Meerkerk weet u de kleur van mijn slipjes toch al.” Ik gniffelde, terugdenkend aan onze eerste autorit. “Dat was een stukje voorbij Meerkerk, schoonheid. Ik denk dat het in de buurt van Maarssen was. Op de parkeerplaats van de Mc Donalds in Breukelen heb ik je toegedekt met je jas.” Ze giechelde. “Op de parkeerplaats van de Mc Donalds? Was u van uw geloof afgevallen, meneer?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, maar soms is de nood dusdanig hoog… Maar nu genoeg over Meerkerk, ik zou je mooie voeten strelen. En daar ga ik nu mee beginnen. En onder je jurkje kijken naar je mooie benen.” Ze glimlachte. “U mag dat meneer. U bent lief.”
Langzaam en zachtjes streelde en kneedde ik haar voet. “Lekker… Daar kan ik wel van genieten, meneer…” “Ik ook, mooi meisje. Je bent prachtig om te zien en heerlijk om te strelen.” Ze duwde haar voet zachtjes in mijn kruis. “Wat voel ik daar, meneer? Heeft u een rol pepermunt in uw broekzak? Lijkt me lekker.” “Nee meisje, dat is geen pepermunt. Dat is iets heel anders. Pas maar op, want anders wordt hij nog veel groter.” “Ohhh…. Dat lijkt me wel opwindend, hoor. Maar ik weet niet of…” Ze zweeg plotseling. “Of… Wát?” Nu bloosde Joline. “Of die wel in mijn lieve poesje past, meneer.”
Ze zei het heel zacht en vervolgde: “Dat lijkt me heel lekker.” “Jij moet er klaar voor zijn, lief meisje. Pas dan, en als je het zeker weet, wil ik…” Ze giechelde zachtjes en vulde aan: “mij neuken, meneer?” Ik knikte. “Ja. Maar ik weet niet of dat de juiste benaming is. Neuken klinkt zo platvloers. Ik heb het liever over ‘de liefde vieren’. En dat kan ook op andere manieren…” Ik streelde haar benen langzaam en zachtjes. “Zó, bijvoorbeeld.”

Een paar minuten lang liet ze me m’n gang gaan. Af en toe hoorde ik een diepe zucht of een kreuntje. Ze had haar ogen dicht en leunde ontspannen achterover op haar stoel. Vanuit mijn knielende positie keek ik naar haar: een prachtige vrouw die genoot van haar lichaam en van wat ik met haar deed. Haar borsten gingen af en toe wat sneller op en neer, haar tepels duwden haar BHtje naar voren: de rode stof scheen een beetje door haar witte jurkje heen. En af en toe ving ik, tussen haar benen, een glimp van een bijbehorend rood slipje op. Ik had haar beide schoenen uitgedaan en streelde haar voeten om en om. De voet die niet gestreeld werd, legde ze steeds op mijn kruis en daar wiebelde ze een beetje mee; een heerlijk gevoel! Toen ik haar knieholten voor de eerste keer streelde zuchtte ze diep. “Lekker… Dat voelt zo goed, meneer. Daar mag u lang mee doorgaan.” Ik lachte zachtjes. “Dat zou je wel willen hé? Eindeloos in je knieholten gestreeld worden. En wat voel je dan, schatje? Wil je me dat vertellen?”
Het was even stil. “Ik weet niet of dat durf, meneer. Dat is zó… van mezelf… intiem…” Ik ging verder met strelen. “Doe maar als je er klaar voor bent. En als je het niet wilt… Dan niet.” Ze zweeg een tijdje, genietend van mijn handen, nu op haar bovenbenen, tegen de zoom van haar jurkje aan. Na een paar minuten begon ze te fluisteren.

“Ik voel uw handen op mijn benen. Zachtjes over mijn panty strelend. Een heerlijk gevoel! Mijn tepels zijn al een tijdje hard; ze drukken tegen m’n BHtje aan, en dat is soms pijnlijk. Als ik in bed zou liggen zou ik er in knijpen; dat voel ik meteen in mijn poesje. Nu kan dat natuurlijk niet. Da’s niet netjes…”
Eén hand liet ik op haar benen liggen, de andere hand gleed langzaam naar boven, richting haar decolleté. “Zal ik eens aan die mooie tepels voelen?” Héél zachtjes gleed mijn hand over haar borsten, die nog steeds onder haar jurkje verstopt waren. “Meneer… Dat kan toch niet? Dan zit ik hier zo dadelijk met blote borsten…” Haar ogen gingen open en ze keek me onschuldig aan. Ik knikte. “Ja. En geloof me: ik zal je laten genieten, Jolientje. Ook van die mooie borsten met je stijve tepels.” Ik streelde langzaam over haar borsten en Joline zuchtte diep. “Dat is heel fijn, meneer… Er gaan allemaal trillingen naar mijn poesje… Heb ik wel eens over gefantaseerd…” Ik kneep zachtjes in haar linkertepel. “En waar heb jij over gefantaseerd, mooi meisje?” Ze opende even haar ogen. “Dat vertel ik op bed, meneer. Niet hier. Wilt u me meenemen naar uw bedje?”
Ik stond op en pakte haar hand. “Kom maar, lieve schat. Wil je zó op bed, of wil je je een beetje uitkleden? Dan zal ik even hier blijven wachten.” Ze glimlachte lief. “Hoeft niet. Ik wil me wel uitkleden waar u bij bent, hoor. Dat lijkt me wel opwindend…” We liepen naar achteren en voor het bed maakte Joline de knoopjes van haar jurk open. Langzaam gleed het kledingstuk omlaag en toen stond ze voor me in een dun, rood BHtje en een bijpassend slipje over haar huidkleuring panty. Langzaam draaide ze zich een keer om haar as. “Je bent een prachtige meid, Jolientje…”
Mijn keel werd droog. Ze keek me aan. “Kleed u zich ook een beetje uit, meneer?” Even later stond ik tegenover haar, alleen in m’n boxer. Joline beet even op haar onderlip. “Kom je mee in bed, Kees?” In bed kroop ze tegen me aan. “Mag ik je wat vragen?” Ik knikte, daarna was het even stil. “Kees… Wil je me in Veldhoven écht een keer vastbinden? En me dan overal betasten… voelen? Ik wil helemaal aan jou overgeleverd zijn. Van jou zijn. Mijn lichaam helemaal aan je geven…” Ze keek me niet aan, school met haar gezicht in mijn hals. Ze schaamde zich?
Ik kuste haar zachtjes. “Lieverd, als jij daarvan geniet… Ik weet dat je soms het ondanige meisje wil zijn en dat je daar vreselijk opgewonden van word. Ik zou wel gek zijn als ik dat zou weigeren. Maar verwacht niet van me dat ik dan sla of zo. Dát is me een brug te ver.” Ze bromde zachtjes. “Lief…” “En hoe had je je dat voorgesteld, schatje?” Ze bleef met haar gezicht in mijn nek liggen en zachtjes hoorde ik:
“Ik zou zo graag vastgebonden willen worden op zo’n diagonaal kruis. Of met een spreidstang tussen m’n benen en mijn armen boven me vastgebonden. In lekkere geile lingerie, waar jij ook opgewonden van word. En dan jouw handen over me heen voelen… tastend, strelend…” Ze bewoog zich tegen me aan; haar slipje wreef tegen mijn heupen. “Word je daar zo geil van?” Een kreuntje volgde. “En als ik je dan bij je tepels pak… Wat gebeurt er dan?” “Dan voel ik dat diep in mijn poesje… In mijn natte hoerige kutje…” Ze hijgde nu zachtjes en bevredigde zichzelf; ik voelde haar hand op en neer gaan tussen haar benen. “Maar dat kan toch niet? Je hebt je panty dan nog aan en je slipje er overheen. Die worden dan toch nat?” “Jaaahhhh…. En dat is lekker! Een natte panty die over mijn gevoelige lipjes streelt… Over mijn natte clit… en dan jou hand die me plotseling onder mijn rokje grijpt... Oh, Kees, ik kóm! Lekker klaarkomen, tegen jou aan! Zó geil…”

Ik trok haar ruggelings op me. “Kom maar lekker op me liggen, schat. Wijdbeens. Ik wil je voelen! Je maakt me helemaal gek met je geile verhaaltjes! Ik wil je natte kut voelen, geil meisje.” Ze kreunde. “Ja… Mijn natte, klaarkomende kutje… Vóel me dan! Betast me, grijp me bij mijn geile kut en bevredig me nóg een keer…” Ik trok haar benen uit elkaar. “Je hebt een heerlijk nat kutje Joline… Je panty en je slipje zijn doorweekt… Ik ruik je kut. Geil…” “Ik ben ook geil, meneer. Een heel geil meisje, helemaal voor u…” Ik gleed met mijn hand tussen haar slipje en haar panty. “Ik ga je lekker klaarvingeren meisje. Lekker over je hoerige kutje strelen, net zolang tot je weer klaarkomt.”
Joline kreunde zachtjes. “Ik ben uw sletje, meneer… Altijd klaar om geneukt te worden… Altijd een geil, nat kutje. Een geil hoerenkutje… Ahhh… het komt wéér! Lekker nat worden! Klaarkomen in mijn panty…” Ze schokte hevig en ik voelde nieuw vocht onder mijn vingers. “Ik moet zo dadelijk ook klaarkomen, lief meisje… Lekker sperma spuiten… Waar wil je het hebben?” Ze trok bliksemsnel haar panty omlaag. “Diep in mijn geile kutje, meneer… Dat is zo’n heerlijk gevoel! Kom in me!” Ze pakte mijn paal en leidde die in haar grotje. De warmte, de gladheid… Heerlijk! “Neuk me maar lekker… Kom maar diep in me klaar, meneer… Lekker sperma in m’n geile kut!” Ze kneep met haar spiertjes, ging op en neer en ik hield het niet meer: de eerste straal was hárd, diep in haar fluweelzachtje, warme kut. Bij de tweede trok ik me iets terug in de hoop Joline’s G-spot te raken. Iets te ver: mijn paal floepte uit haar en de tweede en derde straal spoten over haar buik en borsten.
“Lekker… Lekkere sperma-tieten…” Ze wreef mijn zaad over haar borsten. Ze pakte mijn paal en legde die weer tussen haar dijen. “Lekker gevoel, meneer…” “Vind ik ook, Jolien… Nu even kalm aan, schat… De medewerkers van de expeditie hebben net keihard moeten werken om de laatste productiebatch de deur uit te werken. Ze zijn een beetje moe.” Een grinnik was haar reactie; ik voelde haar lichaam vibreren.
Even lagen we zo; elkaar loom strelen, af en toe een kusje… “Kees…” “Hmm?” “Wil je dat thuis met me doen? Me vastbinden en gebruiken? Daar verlang ik al een hele tijd naar, maar ik was bang om het voor te stellen, gezien jouw verleden…” Ik kuste haar. “Lief van je. Maar ik weet ondertussen dat jij er vreselijk opgewonden van wordt. Het heel graag wil. Dus dan gaan we het gewoon een keertje doen, schat. Als Lot en Margot een nachtje elders verblijven, hebben we het huis voor ons alleen. Want met die twee in huis…” Joline schudde langzaam haar hoofd. “Nee, dan houden we ons rustig. Kunnen we die lieverds niet aandoen.” Ze was een tijdje stil.

“Kees…” “Hmm?” Heb jij er wel eens over nagedacht om die twee bij ons op bed uit te nodigen?” Ik schrok. “Hé meissie… Volgens mij ben ik met jou getrouwd, niet met Charlotte en Margot.” Ze humde. “Dat weet ik. En daar geniet ik vreselijk van. Maar tijdens die nacht samen met Lot en Mar hebben we het er over gehad. Ze hebben nu alleen nog maar rot-herinneringen aan de keren dat ze met een vent naar bed moesten. Ze zijn verkracht. En de meiden weten ondertussen dat het ook anders kan; ze hebben ons bezig gehoord en ik heb ze een beetje verteld wat een heerlijke vent jij bent…”
Ze zweeg even en vervolgde toen: “… en ze het volgende voorstel gedaan: als jij het ziet zitten, komen ze een nacht bij ons in bed. En wat we doen… Dat zien we dan wel. Maar zoals Lot zei: ‘Jolien, als er één stel is die ons kan laten voelen wat genieten van sex is, zijn jullie het wel.’ Dus, lekkere vent van me…” Ik moest er even over nadenken. Dit had ik niet verwacht. “Jolien, ik weet het niet. Ja, het zijn ondertussen mooie meiden geworden en ik mag ze heel graag, maar…”
Joline gleed van me af en draaide zich naar me om. Twee lieve blauwe ogen keken me aan. “Lieverd… Ik vind het goed. Ik ben erbij. En ik wéét dat jij heel voorzichtig met hen zal zijn. Je hoeft niet met hén ‘all the way’ te gaan; we kunnen hen ook samen voorzichtig verwennen. Strelen, zoenen, bevredigen… Hen voordoen wat wij lekker vinden…” Ik schoot, ondanks alles, in de lach. “Ja. Jolientje, vastgebonden op een Andreaskruis in de deuropening. En Kees die haar betast…” Een zucht klonk naast me. “Nee, lomperd, dát dus juist niet. Lief zijn. Jolientje heel rustig naar een spetterend hoogtepunt strelen. Haar helemaal gek maken van genot. Dát, vriendje van me, kun jij prima.” Even giebelde ze. “En als instructeur zit je helemaal in je rol, dus dat komt goed.” Twee warme lippen gleden over de mijne.

En daarna hoorde ik: “Denk er over na, Kees. Ik heb de meiden verteld dat ik het je zou vragen, maar ze ook gewaarschuwd dat jouw antwoord wel eens een bot ‘nee!’ zou kunnen zijn. Dus voel je niet verplicht om…” Ik legde een vinger op haar lippen. “Sssst. Joline Jonkman, je bent een schat van een meid. Niet alleen voor mij, maar ook voor je vriendinnen. Ik ga er over nadenken. Voor het eind van deze vakantie krijg je een antwoord, oké?” Ze knikte. “Is goed.” Ze kuste me weer. “Dank je wel, Kees. Voor het feit dat je niet woedend bent uitgevallen. Ik hou van je.” “En ik van jou, mooie vrouw van me. En nu gaan we lekker slapen. Geen zin meer in douchen; ik denk dat ik heel snel in slaap donder. Morgen weer een stuk rijden; morgenavond weer lekker in Nergenshuizen overnachten, oké?”
Joline humde. “Ja. Lekker. Oslo was mooi, deze camping ook, maar ik prefereer om ergens in een bos te staan. Aan een mooie waterval of zo.” “Die waterval ben ik niet zo kapot van, schatje. Dan moet ik midden in de nacht eruit om te plassen.” Een giebel volgde. “Hier, een handdoekje. Poets jezelf maar even schoon. Morgenochtend gaan we hier wel even douchen.” Een lange zoen. “Kees…” “Zeg het eens, schat.” “Ik hou van je.” Ik trok haar naar me toe. “En ik van jou, schoonheid. Je onderneemt weer eens actie. Nu voor Lot en Margot. En weet je… Als ik het niet kan, heb je mijn toestemming om samen met die meiden weer eens een nachtje op ons bedje te verblijven. Om ze wat liefde bij te laten tanken, zeg maar. Dan slaap ik wel in de studeerkamer, op een matje. Oké?”
Een hand gleed over mijn borst. “Je bent lief. En dat ga je merken, de rest van deze vakantie, Kees.” Een beren-bromstem reageerde. “Nou Kees, ik hoor dat je het de aanstaande week druk gaat krijgen… Veel sterkte, kerel.” “Je bent weer eens jaloers, Balou. Bek dicht en slapen jij!” Joline giebelde. Even later was ze in slaap gevallen; ik hoorde af en toe een snurkje. Op mijn rug liggend dacht ik over het plan van Joline na. Ja, de zussen Bongers waren getransformeerd van sprietige tutjes naar best wel mooie dames en ik mocht ze enorm graag. Maar om met het naar bed te gaan… Verdomme, Joline en ik waren nog geen drie weken getrouwd! Ja, ze had het zelf voorgesteld en zo, maar… Ik zuchtte diep. Loslaten, Kees. Morgen, in het nuchtere ochtendlicht nog eens met Jolien over kletsen. Wie weet was zij ook van gedachten veranderd. En beide dames Bongers hadden ondertussen ook met Claar en Mel de liefde gevierd… Qua liefde kwamen ze in ieder geval niets tekort, ook als ik niet meer zou doen… Ik draaide me om. Klaar. Nu piekeren had geen zin. Slapen. Morgen weer een behoorlijk stuk rijden, dan moest ik wel fit voor zijn…

Zondagochtend, bij het ontbijt, zaten we de route richting Zweden te bespreken. Joline stelde voor om noord van het grote meer ‘Vanern’ langs te rijden. “Meer kans op mooie plekjes, Kees. Als we de zuidelijke route nemen… daar is het dichter bevolkt.” Ik knipoogde. “U wilt weer langs een mooi beekje kamperen, Freule?” Joline knikte. “Ja. Of aan de oever van een van die mooie meren.” Ik schudde mijn hoofd. “Misschien een minder fijn plan, schat. Stilstaand water houdt in: muggen, steekvliegen, horzels en ander gespuis. Bij stromend water heb je daar minder last van.”
Ze haalde haar schouders op. “Oké… Maar je zoekt maar een mooi plekje uit, chauffeur!” Ik streelde een bloot been. Joline had een leuk jurkje aan getrokken. “Ik ben al op weg naar een mooi plekje, Freule…” Toen mijn vingers onder haar jurkje gleden, pakte ze mijn pols. “Op dat plekje ben je al geweest, ondeugd. En ja, dat beviel prima, voor dat je er naar vraagt.” Ze keek me ondeugend aan en vervolgde zachtjes: “Ik had vannacht moeite om het niet uit te gillen… Zó lekker!” Ik knipoogde. “Ben ik blij mee, Jolientje. Als we een mooi plekje hebben uitgezocht, en het is daar een beetje onbewoond, kun je vanavond écht gillen.” Een lieve lach was mijn beloning.
Na het ontbijt waste ik af en maakte de camper gereed voor vertrek. Joline was naar de receptie gegaan om te betalen en om nog wat boodschappen te doen. Accu weer helemaal vol, de watertank zou ik gaan vullen bij de receptie en daar meteen de cassette van het toilet en de vuilwatertank legen. Ergens in Oslo nog even tanken en dan in oostelijke richting naar Zweden. Toen Joline terugkwam ruimde ze de boodschappen op terwijl ik rustig richting receptie reed. Ik zette de camper boven de put voor de vuilwatertank en opende de afsluiter. Joline vulde de schoonwatertank en ik maakte de toilet-cassette leeg en schoon. Daarna klom Joline achter het stuur: zij zou het eerste stuk rijden. “Dan kun jij betalen als we getankt hebben, schatje!”
Ik zuchtte maar weer eens. “Gelukkig maakte jij me attent op het feit dat we een gezamenlijke rekening hebben, schoonheid. Ik denk dat ik in die tankshop wat lekkere vette dingen ga kopen. Ik eet ze op en we betalen ze samen.” Kortom: de stemming zat er goed in. We reden via de N18 Oslo uit, in zuidelijke richting. Een tweebaansweg, bij Oslo nog redelijk druk voor Noorse begrippen, maar hoe verder we reden deste rustiger werd het. Soms haarspeldbochten, soms flinke hoogteverschillen, maar Joline reed prima en ik kon me lekker ontspannen.
Bij de Noors-Zweedse grens dronken we koffie, daarna nam ik het stuur over. De Zweden hadden een 4-baans snelweg van de N18 gemaakt; prima wegdek, ontspannen rijden. En het was redelijk rustig, kortom: we konden lekker doorrijden. Ik had op Google maps een potentiële overnachtingsplaats bepaald: iets voor Karlstad de N18 af en dan een stukje naar het zuiden rijden, richting Randviken. Dat was een weg door een naaldbos, een aantal zijweggetjes, maar zo te zien redelijk verlaten. Bij Sörmons Rastplats de snelweg af…. “Zullen we hier een hapje eten, Kees?” Joline keek om zich heen. “Een mooie, ruime parkeerplaats… Hier kunne we prima even blijven staan!” “Goed plan dame. Ondanks dat we vrij dicht bij onze eindbestelling zijn; het ziet er hier wel aardig uit.” We stapten uit de camper en ik rekte me uit. Twee uur aan één stuk door op de snelweg, dat hakte er toch wel in. Niet vreselijk vermoeiend of zo, eerder saai. Maar toch…
“Kun jij het gas even opendraaien? Dan maak ik koffie met wat lekkers!” “Dat, mooie dame, zijn goede voorstellen. Dan bekijk ik de omgeving hier even op die mooie kaart die daar hangt, oké?” Even later kwam ik terug. “Ik stel voor dat we hier de afslag nemen richting Randviken. En dan ergens een zijweggetje inslaan en daar kijken. Weinig bebouwing, behalve aan het meer. Naaldbos en een paar beekjes. Ziet er goed uit.” Joline knikte. “En als het tegenvalt rijden we gewoon een stukje door en proberen we het opnieuw, Kees.” “Zo is dat, mevrouw. We hebben nog tijd zat voor het donker wordt.” Uiteindelijk reden we, na het weggetje naar Randvik een stuk te zijn ingereden, door op de grote weg. Te veel huizen: bij elke inrit of zijweg stonden brievenbussen. Ook de volgende afslagen waren niet zo’n succes en uiteindelijk stopte ik voorbij Karlstad op een parkeerplaats. We bekeken de kaart weer en kwamen tot de conclusie dat we door zouden rijden naar het Götakanaal. “Ja dat is nog een behoorlijk stukje sturen, Kees, maar op deze manier…”
“We gaan eerst een paar uurtjes gestrekt Joline. We hoeven geen camping te reserveren, het blijft lang licht, maar ik wil even een paar uurtjes ontspannen. We moeten nu nog zo’n 110 kilometer en dat ga ik nu niet meer veilig fiksen.” Ze knikte. “Zet de camper dan een beetje achteraf, Kees.” Een ondeugende blik volgde. “Dan zien ze vanaf de snelweg ten minste niet meteen dat de vering achter het zwaar heeft…” Gelukkig waren de parkeerplaatsen langs de Zweedse autowegen behoorlijk ruim opgezet. Ik reed de camper een stukje door en we stonden even later behoorlijk achteraf, bijna in het bos.
“Mooi, schatje. Wil je nog wat eten of drinken voor we plat gaan?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Even lekker slapen. Tegen mijn mooie bruid aan.” Vijf minuten later lagen we, lekker onder het dekbed, tegen elkaar. “Welterusten Kees.” Ik gaf Joline een zoen. “Maf ze, schat. En Beer” “Ik hoop dat het lukt, Kees. Met die snelweg op de achtergrond…” “Die hoor je niet meer als Kees ligt te snurken, Balou.” Toen werd het stil in de camper.

Ik werd wakker van beweging naast me: Joline draaide zich om. “Hé schoonheid… Al wakker?” “Ja. En ik heb honger. Hoe laat is het?” Ik keek op m’n horloge. “Bijna acht uur! We hebben vier uur liggen slapen.” “Hadden we nodig, Kees. En nou er uit. Even opfrissen en kijken of we wat eten kunnen scoren.” Even later stond er een pan macaroni op het vuur. Joline maakte de saus en om kwart voor negen gingen we aan tafel. Buiten, achter de camper, nog steeds in het zonlicht. “Raar hoor. Je raakt hier elk besef van tijd kwijt. Het duurt nog zeker twee uur voor de zon ondergaat.” Ik knikte.”Ja. En dan is het nog de vraag of het écht donker wordt. De zon draait vlak onder de horizon zijn rondje en om drie uur wordt het alweer licht.”
Na het eten wasten we af en een stevige kop koffie volgde. “Goed… is mevrouw gereed om verder te rijden?” Joline knikte. “Mits we even goed overleggen waar we overnachten. Pak de kaart eens, Kees.” Even later waren we het er over eens: we gingen rechtstreeks naar het Göta-kanaal. In de buurt van Lyrestad zouden we een plekje zoeken en daar morgen gaan wandelen. Met dat besluit in het achterhoofd borgen we de stoelen en tafel op, ik sloot het gas af, alle luiken dicht, nog even plassen voor we zouden gaan rijden…
Om kwart voor tien reden we de parkeerplaats af. Gelukkig hadden we het grootste deel van de rit de zon achter; tegenliggers reden zonder uitzondering met een zonnebril op. En rond kwart over tien reden we Lyrestad binnen. Dicht langs het Götakanaal was een camper-overnachtingsplaats. Geen complete camping, maar een plek waar je tegen een kleine vergoeding een nachtje kon staan. Maar toen we er op wilden rijden schudde Joline al haar hoofd. “Dit is niks, Kees. Hier gaan we niet overnachten.” Ze had gelijk. Pal aan de haven, bere-druk: de campers stonden een meter uit elkaar. “Nee, dat is geen goed plan.” Iets verderop was een kerk met een forse parkeerplaats er bij en daar pakten we de kaart weer. En Google maps.

Een paar kilometer verderop was nóg een camperplaats, bij het plaatsje Norrqvarn. En Google leerde ons dat daar, naast de sluis ook een stukje geschiedenis van het kanaal te bezichtigen was. Dus reden we daarheen. En er was plaats genoeg: de camperplek was op de parkeerplaats van een hotel en er stonden twee campers. We meldden ons aan bij de receptie van het hotel, kregen sleutels van douche en toilet en ik moest wel tien euro betalen. En er waren 220 volt aansluitingen. Prima… Rustig stak ik ‘onze’ camper op een plekje; wie weet sliepen er al mensen. Dat bleek niet het geval: naast de andere campers zat men nog buiten: een Noorse camper en een Engelse. Het Noorse echtpaar groette vriendelijk, de Engelsen knikten, en daar bleef het bij.
“Zo. Dit is een beter plekje dan in Lyrestad, Kees. Wát een drukte daar. Had ik echt geen zin in, na onze heerlijke plekjes in het bos.” “Hier nog eentje. Nog een bakje koffie?” Ze knikte. “Ja. Maar een slap bakje; ondanks ons middagdutje denk ik dat ik zo de koffer in duik en best goed zal slapen. Genoeg kilometers gereden vandaag. Even vanuit Oslo hierheen…”

Naast ons klonk: “You come from Oslo?” De rest van de conversatie hoorde ik niet; ik maakte koffie. En toen ik weer buiten kwam was Joline in een geanimeerd gesprek met onze Noorse buren. Aardige lui, uit een dorp iets ten noorden van Oslo zij hadden een week er over gedaan om hier te komen. En hadden elke nacht ergens in een bos gestaan. “That’s our way of travelling. And sometimes you have to tank fresh water and empty your dirtywater-tank.” Ze wilden weten waar we geweest waren en vertelden en passant nog iets over het Noorse koninklijk huis.
Dat er Noren waren die uiterst fél tegen de komst van Mette-Marit in het koningshuis waren geweest. Maar die waren ondertussen bijna allemaal op hun mening teruggekomen. De Noorse kroonprinses had de harten van de Noren net zo gestolen als Maxima de harten van de meeste Nederlanders.
Ze boden ons een drankje aan: Aquavit. Ik kende het niet, maar Joline waarschuwde me. “Kijk uit met dat spul, Kees. Eén glaasje, niet meer of je staat morgen op je kop. 37 procent of meer.” De gastvrouw kwam aan met een schaaltje krabsalade en toastjes. “It’s nearly Midsummar!” Op mijn vraag waarom die verwijzing naar het grote Zweedse feest zei ze: “Aquavit is the drink for Midsummar. Together with some kind of fish.” Haar man grinnikte. “And some people drink too much of it. And regret it, the day after…”

We hieven onze glaasjes en sloegen het drankje in één keer achterover. Pfoe! Ik voelde de drank zakken en het leek alsof het spul sissend in m’n maag tot stilstand kwam. Ook Joline had er even moeite mee; bj haar stonden de tranen in haar ogen. Het Noorse echtpaar lachte en presenteerde de krabsalade. Die bluste de brand een beetje. Prima combinatie! Een half uurtje later voelde ik de man met de hamer aankomen; we verontschuldigden ons bij deze leuke mensen. Ze vertelden ons dat ze morgenochtend heel vroeg zouden vertrekken; ze wilden doorrijden naar Stockholm voor een bezoek aan vrienden. Joline liep snel naar de camper en kwam even later terug met een klein flesje Beerenburg. “Souvenir from Holland! Thank you for a pleasant evening and have a nice holiday!” Het werd in dank aanvaard en zowel de Noren als wij sloten de deur van de camper. Het Engelse echtpaar was al lang en breed binnen.
“Dat was gezellig, Kees. Leuke lui.” Ik knikte. “Ik dacht dat ik wel wat sterke drank kon verstouwen schat, maar die Aquavit… écht vuurwater. Als ik zo meteen ga plassen en ik zou er een aansteker bij houden, zou er nog steeds brand uitbreken.” Joline proestte het uit. “Lekkere beeldspraak heb jij, Kees Jonkman. Ik zie het voor me…” Ze blééf giebelen. Even later, in bed fluisterde ze: “We gaan geen leuke spelletjes doen, meneer. Ik ben een beetje bang dat uw zwemmertjes doping hebben gebruikt. En dan raak ik alsnog zwanger… Geen zin in!” ‘Balou’ bromde: “Echt niet Jolientje. Die zwemmertjes van Kees zijn nu compleet laveloos. Als ze de weg naar jouw poesje al hebben gevonden, zwemmen ze doelloos slingerend rondjes, compleet bezopen. Komen wellicht in je slokdarm terecht, in plaats van bij je eierstokken.”
Joline giechelde. “Daar komen ze toch al regelmatig, Balou… En soms heb ik daar helemaal geen bezwaar tegen.” Het was even stil. “Ik dacht dat jij een net meisje was, Jolientje.” “Ja Beer, dat was ik. Ooit. Nu ben ik een getrouwde mevrouw. En die mogen bepaalde dingen, die nette meisjes niet mogen. En nu slapen!”
Ze gaf mij een knuffel. “Welterusten Kees. Met je dronken sperma…” Ik zuchtte maar weer eens. “Jouw eitjes zijn ook toeterlampion hoor. Laten we vannacht met geen serieuze pogingen doen om nageslacht te verwekken, want dat gaat gillend fout.” Joline giebelde nog even, toen werd het stil in de camper…

Maandagochtend. Toen ik de camper uitstapte was het naast ons leeg. Zowel de Noren als het Engelse echtpaar waren al vertrokken. En ik had er niets van gemerkt. Teken dat ik diep had geslapen! Enfin… Eerst even douchen. Er waren een paar douches en toiletten naast het hotel. Prima douches: een harde straal en goed heet water! Aangekleed liep ik weer terug naar de camper. Eerst maar eens een kop koffie maken. ten slotte was het al kwart over acht. Joline bleek ook al wakker te zijn: toen ik de camper binnenstapte hoorde ik een opgewekt: “Hoi schatje! Wat ben jij weer vreselijk wakker.”
Ik liep naar achteren en knuffelde haar. “En je hebt al gedoucht en geschoren, Kees. Goed bezig!” Ik knikte. “Ja. En we staan nu helemaal alleen hier. Zowel onze Noorse vrienden als die Engelsen zijn al vertrokken. Wil je koffie?” Joline trok een ondeugend gezicht. “Staan we nu dus alleen? Dat opent perspectieven, lieve echtgenoot...” Ze sloeg het dekbed open en wees. “Uitkleden jij en in bed.” Ze wipte het bed uit, gaf me in het voorbijgaan een snel zoentje en fluisterde: “Ik heb zin in jou. Even plassen en dan kom ik bij je!”
Ze verdween in het toilet en ik schudde mijn hoofd. Vrouwen… Even later kwam Joline weer tevoorschijn. Ze deed de camperdeur op slot en liep naar het bed. Toen deed ze haar nachtpon en slipje uit. “Jij ook helemaal uitkleden Kees. Lekker naakt vrijen. Ik wil je in me. Nú!” Ze ging naast me liggen en trok me naar zich toe. “Kom, een lekker vluggertje… Ik heb heerlijk van jou gedroomd vannacht en toen ik wakker werd had ik vreselijk zin in je.” Ze trok een pruillipje. “Maar toen was je al vertrokken…” Twee blauwe ogen keken me aan. “Kom in me!” Ze ging op haar knieën op bed liggen. “Doggy! Lekker diep! En in één keer er in, Kees.” Haar poesje stond al een beetje open en was vochtig.
“Jolientje…” “Niet piepen, Kees. Kom in me!” Ze wiegde ongeduldig met haar heupen. Ik pakte haar vast en duwde mijn paal tegen haar lipjes. Toen m’n eikel in haar zat, gleed ze naar achteren en spietste ze zichzelf op me. “Ahhh…. Lekker! Neuk me, Kees. Neuk me hard! Ik wil lekker klaarkomen met jou in me en ….dat duurt… niet zo lang….meer!” Ze hijgde en ging van voor naar achter. “Lekker, Kees… Je komt … lekker diep zo… JA! Het komt, Kees!” “Geile vrouw… Je zuigt me helemaal leeg!”
Een giechel volgde. “Nee. Dat doe… Ahhhh…. wel met mijn mond…” Ik gromde en trok haar hard tegen me aan. “Wil jij lekker sperma in je kutje, Jolientje?” Een kreun volgde. “Jaaaa…. Als ik dat voel kom ik nóg een keer, Kees! Spuit maar lekker in mijn geile natte poesje! Helemaal voor jou… Ik melk je leeg!”
Ze kneep met haar spiertjes en trok me op die manier heerlijk af. “Jolientje… Ik kom!” Diep in haar kwam ik klaar: schokkend spoot ik m’n zaad in haar warme, natte kut! En Joline kwam ook nog een keer: ik voelde haar schokken en zachtjes kreunend zei ze: “Lekker… Zo lekker om jou in me te voelen spuiten met die lekkere harde pik diep in me…”

Even bleven we zo zitten, toen trok ik me langzaam terug. Joline pakte meteen haar nachtpon en hield die onder haar poesje. “Even het… bed schoonhouden… Kees. Ik loop leeg!” Een handdoekje kwam erbij en moeizaam kwam ze overeind. “Eerst naar de WC, schatje… Daarna bedank ik je wel.” Ze liep langs me heen en verdween in het toilet van de camper. Ik plofte op bed, even uitgeput. “Ik ga meteen douchen, Kees!” “Kun je beter in de douches buiten doen, schat. Zijn best lekker.” Een snuif volgde. “Wat dacht je zelf, Kees Jonkman? Dat ik in m’n nakende niksie hier buiten ga lopen? Ben jij belazerd…”
Na een paar minuten kwam ze weer tevoorschijn. “Zo. Weer fris en fruitig, zoals altijd.” Joline giebelde. “Jij niet, zo te zien. Ik zie iets wat niet zo fruitig is als normaal…” Ze wees op mijn paal, die als een slap wormpje op mijn been lag. “Klopt schat. Je hebt alles eruit geperst. Niks meer van over. Sorry. De rest van ons huwelijk moet je het met je elektrische vriendje doen.”
Ze keek spottend. “Ik geloof er geen biet van. Als ik mijn lingerie aantrek, komt er vast weer leven in de brouwerij.” Ze tikte op mijn neus. “Maar dat doe ik pas als jij in de douche staat! Ja, Kees, jij moet je ook even poedelen. Ik ruik wat je gedaan hebt!” Ze boog zich voorover en zei zachtjes: “En dat was heerlijk. Ik kan ook genieten van een lekker vluggertje. En jij hebt me laten genieten, geile vent. Dank je wel…”
Ze gaf me een lange, intieme zoen. “Húp, douchen jij, anders verleid ik je nog een keer.” Ik verdween in de douche. En ja, ik rook ook wat we gedaan hadden. Heerlijk… Wat een pracht van een vrouw had ik getrouwd. Prachtig om te zien, uiterst slim, sportief, humor en vreselijk sexy… Terwijl ik stond te douchen hoorde ik een dieselmotor naderen en grind kraken. Nieuwe gasten dus; de diesel stopte naast ons, het kraken van het grind hield op en ik hoorde deuren open en dicht gaan.

De deur van de douche ging op een kiertje open en Joline zei zachtjes: “Nét op tijd, Kees…” Giechelend deed ze de deur weer dicht. Ondeugd…