Draken & Co - 2

Tes ontsloot de deur naast haar slaapkamer en stapte de kamer binnen. Een muur van de ruimte werd ingenomen door een spiegel en een groot boekenrek, dat maar voor een derde gevuld was met boeken. Door twee ramen kwamen de laatste zonnestralen van de dag binnen. Zij vielen op de twee muren die bezet waren met schabben met daarop honderden flesjes en potjes. Ze liep naar de grote tafel die in het midden van de kamer stond en las even in het openliggende boek. Daarna nam ze verschillende flesjes en potjes van het schab, begon hoeveelheden af te wegen en voegde deze bijeen in een kleine flacon. Daarna bladerde ze wat verder in het boek en maakte een nieuwe samenstelling in een ander flacon. Hopelijk werkt dit, gromde ze in zichzelf terwijl ze zich helemaal uitkleedde. Ze deed een zwart lederen korset aan die maar de helft van haar borsten bedekte, zodat haar tepels goed zichtbaar waren, en schoof haar voeten in zwarte naaldhakken. Ze bekeek het resultaat in de spiegel en bewonderde haar naakte uitstraling. Ze mocht best gezien worden vond ze van zichzelf. Weelderige blonde haren die tot half haar rug kwamen, opmerkzame groene ogen, een kleine neus, fijne lippen, grote stevige borsten met uitdagende tepels en dan die dikke kutlippen die altijd vochtig glansden.

Met dat laatste flacon in haar hand stapte ze de gang in, doet de deur achter zich op slot en opent, met een andere sleutel, de volgende deur. De kamer had geen ramen en werd verlicht door enkele kaarsen. In het midden van de kamer zit een naakte jongen vastgebonden op een stoel. Hij kijkt met grote ogen nerveus naar haar als ze binnenkomt. Ze plaatst het flacon op een tafeltje dat in de hoek van de kamer staat, neemt de zweep die erop ligt in haar hand en loopt op de jongen toe. Ze trekt ruw de knevel van zijn mond: “zo Vlas, twee dagen geleden in de taverne, zei je me dat je er alles voor over had om mij te mogen neuken. Je kon je geluk niet op toen ik je uitnodigde om mee te komen. Wil je me nog steeds neuken, heb je daar nog altijd alles voor over?” Omdat Vlas niet onmiddellijk antwoorde, laat ze de zweep op zijn rug neerkomen. “Ja Tes”, en hij gilde nogmaals toen een volgende zweepslag hem trof. “Voor jou ben ik Bazin Tes, begrepen Vlas? Ik heb wel zin in een stevige neukbeurt”, ging ze verder, “maar zo te zien ga je met dat kleine wormpje van je me niet veel plezier geven.” Tes loopt terug naar de tafel, neemt het flacon en gaat terug voor Vlas staan: mond open en slikken. Vlas gehoorzaamd en slikt, met een vies gezicht, de vloeistof binnen die ze in zijn mond giet.

Nadat ze het flacon en de zweep terug op het tafeltje had gelegd, gaat ze uitdagend met gespreide benen voor hem staan. Traag begint ze met haar vinger over haar dikke kutlippen te wrijven. “Fijn, het werkt”, zegt ze even later als ze opmerkt dat de penis van Vlas zich opricht in een enorme erectie. Hij kreunt want het lijkt of zijn penis en ballen in vuur en vlam staan en hij heeft de indruk dat zijn erectie alsmaar groter en harder wordt. Tes opent met haar vingers haar kutlippen en laat zich traag over zijn harde neukstaaf zakken. Ze begint hem wild te berijden. Vlas blijft jammeren maar dat hitst haar nog meer op zodat ze hem nog wilder neukt. Haar vingers knijpen hard in zijn tepels. Vlas gilt het uit maar kan zich niet bewegen. Ze geniet van die ongelooflijke harde dikke staaf die haar grot openspert. “Oh wat geil, dit hou ik niet lang meer vol”, zegt ze luid tegen zichzelf en even later komt ze met een luide gil heftig klaar. Tes staat terug recht en laat zijn nog steeds harde lul uit haar kut ontsnappen. “En ik, ik moet klaarkomen, die spanning is te fel”, jammert Vlas. Ze slaagt hem met vlakke hand in het gezicht. “Zwijgen”, zegt ze fel,” dan hou je je lul maar stijf tot dat ik weer eens zin in je heb en dan laat ik je misschien wel klaarkomen.” Ze knevelt Vlas terug en verlaat de kamer.

-o-

De volgende dag begaf Tes zich naar jonkheer Kreghis om de vijfentwintig duizend goudstukken op te halen. Ze had een lang roos kleed met lange mouwen en een grote diepe halsuitsnijding aangedaan. Het was de jonkheer zelf die de deur voor haar opendeed. Het was een grote slanke man met weerbarstig bruin haar en diepliggende bruine ogen. Hij droeg een lang wit hemd op een groene broek. “Volg me maar naar mijn werkkamer juffrouw”, zei hij opgewekt. Hij bekeek haar van kop tot teen en glimlachte naar haar goedkeurend. “Mijn vrouw wou al heel lang een draakje voor gezelschap”, ging hij verder, “ik ben namelijk veel weg voor zaken.” Nadat hij de deur van de werkkamer achter haar had gesloten, voegde hij eraan toe: “zo hier worden we niet gestoord en kunnen we onze zaken verder afhandelen”. Het was een ruime kamer met een groot raam met uitzicht op de tuin. Een groot deel van de muur werd ingenomen door een boekenrek en twee grote schilderijen die naakte vrouwen in allerlei wulpse houdingen uitbeelden. Hij legde nonchalant zijn hand op haar bil en kneep er zacht in: “misschien kan je voor ons een glaasje wijn inschenken terwijl ik de betaling klaarzet, ik heb de glazen en de fles op het kleine tafeltje gezet.”

Tes was niet opgezet met zijn handtastelijkheid, maar ze had dit wel verwacht. Ze liep op het kleine tafeltje toe en begon de wijn in de twee glazen te schenken. Ze had niet gedacht dat het zo gemakkelijk zou zijn. Zonder dat jonkheer Kreghis het merkte haalde ze een kleine flacon uit haar mouw en voegde de inhoud toe aan een glas. Nadat ze het flacon terug had opgeborgen, liep ze met de twee glazen naar de jonkheer toe. Hij was nog steeds in de weer met zijn goudstukken. Ze boog zich voorover terwijl ze hem het glas aanreikte. De jonkheer nam het glas afwezig aan want zijn blik concentreerde zich op die mooie borsten die daar vrij in haar jurk voor zijn neus bengelden. Even later schoof hij een stapel goudstukken en vier Brekwater goudstaven naar haar toe: “als je wil mag je de som natellen, maar laat ons nu eerst even klinken op onze zakelijke transactie”. Ze dronken van hun glas terwijl Kreghis gulzig naar haar stevige boezem bleef kijken. “Misschien moesten wij ook eens zaken doen", zei hij, “een mooie vrouw zoals jij heeft misschien nog iets anders te bieden buiten draken?” “Neen, niet echt”, antwoorde Tes kregelig met een gespeelde glimlach op haar lippen. “Spijtig”, zei hij terwijl hij zijn glas leegdronk, “ik zou je echt beter willen leren kennen”. “Ik denk dat ik beter vertrek, want er is nog veel werk te doen. Mijn broer zal einde van de week met de draak komen, zoals afgesproken met jonkvrouw Elverien.” Ze deed de goudstukken en goudstaven in haar tas. “Ik zal u buitenlaten”, zei de jonkheer op een toon waarin de spijt voor haar snelle vertrek doorklonk. Hij kon het echter niet kon nalaten om zijn hand op haar bil te leggen en haar zo naar de buitendeur te begeleiden.

-o-

“Moet je nu zien”, zei Tes tegen Born toen hij enkele dagen later klaarstond om de draak te gaan afleveren aan jonkvrouw Elverien. Ze zwaaide met de Brekwater Post van die dag en hij kon duidelijk lezen wat op de voorpagina stond:

Jonkheer Kreghis geveld door een mysterieuze ziekte. De dokters kunnen de snelle achteruitgang van zijn gezondheid niet verklaren.

“En enkele dagen geleden leek hij nog in goede gezondheid”, zei Tes vol gespeelde verbazing. “Nu ja, zijn vrouw zal er niet over treuren! Wij hebben de laatste dagen nog wat geoefend, dus broer, als Elverien haar hart wil luchten tegen je of als ze zich misschien wat eenzaam voelt, je bent nu zelfzeker genoeg om haar te helpen he.” Ze kuste hem vol op de lippen en knipoogde daarna. Dat zal wel niet nodig zijn, dacht hij terwijl hij de leiband van de groene draak vastnam en vertrok.

Hij genoot van de bewonderende blikken en de aandacht van de voorbijgangers toen hij met de draak door Brekwater liep. Vroeger zou hij zich er onwennig bij voelen, maar Tes had hem de laatste week veel zelfvertrouwen gegeven. Toen hij aan belkoord trok van de roze woning van zijn klant was hij dan ook in opperbeste stemming. Het was weer Elverien die opendeed. Ze had een zwart hemdje aan, waarvan de bovenste knoppen open stonden zodat je zicht had op haar weelderige boezem, en daaronder een korte zwarte rok. Ze droeg geen kousen maar haar voeten zaten in goudkleurige naaldhakken. “Ah hier is onze jonge man met mijn draak”, zei ze opgewekt. Born bracht de draak onmiddellijk naar de grote tuin, waarna hij de leiband losmaakte. “Zo”, zei hij tegen de jonkvrouw, “die kan even gewoon worden aan zijn nieuwe omgeving. Nu heb ik nog een heleboel praktische zaken te vertellen over hoe je hem moet voeden en hoe je hem commando’s kan doen uitvoeren.” “Kom, volg me maar naar het salon”, zei Elverien, “mijn man zal ons daar zeker niet storen want zoals je misschien weet ligt hij zwaar ziek te bed. De dokters hebben me zelfs gezegd dat hij misschien de avond niet haalt.” “Oh wat erg voor u”, zei Born, “misschien kan ik beter over enkele dagen terugkomen?” “Neen hoor, eigenlijk hoe sneller ik van hem af ben, hoe beter.”

Ze wees hem weer de blauwe tweezit aan en kwam naast hem zitten. “Ik denk dat ik een nieuwe jonkheer zal moeten zoeken als mijn man overleden is”, ging ze verder. “Vind je me aantrekkelijk?” “Euh zeker, Elverien, je hebt mooie ogen”, zei Born onwennig, “maar ik moet je eerst en vooral uitleggen over de voeding van de draak.” “Ach Born dat kan wachten, ik wil je eerst wat beter leren kennen. Zijn er nog dingen die je aan mij aantrekkelijk vindt buiten mijn ogen”, ging ze flirterig verder terwijl ze haar hand op zijn dijbeen legde. Nu ja, dacht Born, ik moet zelfzeker overkomen heeft Tes gezegd, dus ik kan ook wat brutaal zijn. ”Je hebt grote borsten, daar hou ik wel van, en ook mooie benen, spijtig dat je geen kousen draagt.” Elverien glimlachte, “ik had het wat warm vandaag, daarom draag ik er geen, daarbij ik zal je wat vertellen, ik heb daarom ook geen ondergoed aangedaan.” Elverien stond recht en ging voor hem staan. “Als je me niet gelooft, je mag het altijd controleren als je wil.” Nu aarzelen zou dom zijn, dacht Born en hij greep de voorkant van haar rokje vast en tilde het omhoog. “Inderdaad, ik kan uw mooi geschoren kutje zien, je had het echt warm!” “Mmm, lik mijn warm grotje, knappe jongen, laat me voelen hoe bedreven je bent” en ze duwde haar kutlippen tegen zijn mond. Born greep haar billen vast en begon zonder schaamte bedreven haar genotstempel te likken. Al gauw ging zijn tong ook op verkenning tussen haar kutlippen. Elverien kreunde, “oh wat doe jij dat goed ga verder niet stoppen”. Aangemoedigd, deed hij nog meer zijn best. Hij proefde haar kutsappen die nu rijkelijk begonnen te vloeien. Ze smaakten anders dan die van Tes, maar zeker even lekker, dacht Born toe hij het sap wat opzoog. Hij deed zijn best om zijn tong dieper in haar te steken en kneep in haar billen. Het duurde dan ook niet lang of ze kwam met een luide gil klaar. Born stopte pas nadat hij alle kutsappen had opgelikt. Ze boog zich voorover en kuste hem sensueel op de lippen. “Je bent zeer bedreven. Laat ons die uitleg die je me moet geven even uitstellen tot morgen. We nemen er dan onze tijd voor, daarbij ik wil je nog beter leren kennen. Wie weet zou je zelfs jonkman kunnen worden”, zei ze met een knipoog. Even later stond hij buiten en liep fluitend terug naar huis.

Tes stond hem op te wachten. “…en toen heb ik haar kut uitgelikt”, besloot Born zijn relaas over het afleveren van de draak. Tes glimlachte, “dat is flink van je. Je maakt vorderingen. Doe maar wat ik zeg en je zal zien dat we binnenkort beide meer aanzien zullen hebben hier in Brekwater. Kom, je mag nu eerst mijn nat grotje likken en me neuken, daarna leg ik je uit wat je moet doen.”