Twee dagen voordat Mark zijn Silvia weer thuis kwam, belde Heike Mark opgewonden op en vertelde Mark, dat ze met haar Matti en zelfs met Hans erbij gepraat had, onder dat gesprek had Mark nog gedacht.

"... jammer...ik had het stilletjes...nog wel met Heike...willen overdoen..."

Maar zonder dat Heike het wist, kreeg Mark een soort afschuw van Heike en dacht.

"... Silvia...komt over twee dagen thuis...beter zo...ik moet er niet aan denken... dat ik mijn Silvia in één bed moet delen met een andere man...nee...nee... eigenlijk ben ik wel blij... dat het zo loopt..."

Aan het einde van het gesprek, had Heike nog waarschuwende gezegd.

"...HOOR IS MARK...DAT TUSSEN ONS... KOMT NOOIT IEMAND TE WETEN..."

Mark stemde in, want had ook wel begrepen, dat het zo moest lopen.

Toen Mark zijn Silvia weer thuis kwam, hadden ze een heerlijk liefdesspel .

Het was al een tijdje bekend, maar de afdeling van Heike en Silvia, zou worden verbouwd , waardoor de afdeling twee weken zou sluiten.

Nu ging de hele afdeling, één keer in de vijf jaar, op een uitje, waar het ziekenhuis een groot gedeelte, van zou betalen, alleen nu bestond ook het ziekenhuis vijftig jaar en werd er wat groter uitgepakt, de hele afdeling kreeg een cruise cadeau.

Uiteindelijk was het zover, om vier uur, op vrijdag morgen, bracht Mark zijn Silvia naar een afgesproken plaats, waar ze met een bus naar Schiphol zouden verrijzen en vandaar uit met een vliegtuig, richting de Middellandse Zee zouden vliegen.

Mark zag een hoop mensen staan, een paar kende hij wel, maar zag ook Richard met zijn Kathrin staan en dacht.

"...och natuurlijk... Richard en Kathrin gaan ook mee..."

Die beide stonden daar een beetje verloren, terwijl Mark zijn Silvia, de koffer naar de chauffeur bracht, besloot Mark naar Richard te lopen.

"... even een praatje maken..."

Mark wist natuurlijk allang, waarom Richard en Kathrin, daar zo eenzaam stonden.

"...die Kathrin...is niet geliefd..."

Maar Mark liet zich niet kennen en gaf beide een hand en begon een praatje, de eerste vraag werd al snel door Kathrin gesteld.

"... waar kennen jullie elkaar van...?"

Voordat Mark kon antwoorden, zei Richard.

"... van de begrafenis... van de vader van Heike..."

Mark zag zijn vrouw Silvia zoekende kijken, uiteindelijk zag ze Mark, Mark zag meteen het gezicht van zijn Silvia betrekken en dacht opeens schuldig.

"...och wat stom...ze weet niet... dat ik weet van Richard en haar... en dan ook die Kathrin er nog bij..."

Maar ook Silvia liet zich niet kennen en gaf Kathrin en Richard formeel een hand.

Van afstand zag Mark ook Heike haar koffer bij de chauffeur brengen, ze keek kort naar Mark, met een kleine glimlach, ook Mark moest stiekem in zichzelf lachen.

"...tjeetje... wat een toestand...ze moesten allemaal is weten...de enige die alles weten... zijn Heike en ik..."

Een moment later kreeg Mark een app van Heike en keek even snel op zijn smartwatch, het was een kort berichtje.

"... jij durft...pas je w..."

Mark kon niet alles lezen op zijn smartwatch, maar begreep wat Heike had geschreven.

"...pas je wel op...!"

Opeens vielen Mark nog twee mensen op.

"...heey... dat is Matti van Heike... en zijn vriend Hans... geven ook hun koffer af...?"

Mark vroeg nieuwsgierig aan zijn Silvia, of de beide ook mee gingen op de cruise, Silvia vertelde in het kort, dat ze de reis zelf betaalden en weer dacht Mark.

"... het moet niet gekker worden...!"

Mark had moeite om zijn lach te onderdrukken.

Het was tijd om afscheid te nemen en tot Mark zijn verbazing, bleef Kathrin staan, Mark vroeg.

"...zeg...ga jij niet mee...?"

Kathrin vertelde, dat ze op een andere afdeling werkte en tijdens de verbouwing, tijdelijk, een controlerende functie, erbij had gekregen.

Iedereen was al weg, alleen Kathrin en Mark bleven even staan, om de bus uit te zwaaien.

Mark had zijn Silvia met haast weg moeten brengen het enige wat hij even snel had gedronken, was een Latte en dacht.

"... snel nog even naar huis... een ontbijtje nuttigen..."

Op hetzelfde moment, begon zijn maag te knorren, duidelijk hoorbaar, voor Kathrin, Mark wou zich verontschuldigen, maar ook de maag van Kathrin begon opeens te knorren, met een bescheiden glimlach zei Kathrin.

"...ik geloof... daar hebben er twee honger...?"

Mark vond het een beetje vreemd, omdat hij Kathrin nauwelijks kende, toen ze vroeg.

"...ik woon hier nog geen vijf minuten vandaan...in dat complex... van het ziekenhuis... jij mag graag... even een boterham... bij mij komen eten..."

Mark dacht kort na.

"...zou ik dat wel doen... veel mensen hebben een hekel aan Kathrin... maar dat luxe complex... van het ziekenhuis...heb ik nog nooit gezien... ben wel nieuwsgierig... mijn Silvia heeft er wel is wat over verteld... schijnt echt luxe te zijn..."

Mark was zonder verdere bijgedachte, nieuwsgierig geworden en stemde toe.

Toen ze allebei naar hun eigen auto liepen, keek Mark nog even ongezien, van achteren naar Kathrin en dacht.

"...ze heeft een lange jas aan... kan haar dikke kont... niet zien...ze heeft haar lange Silver kleurige haren...in een gevlochten paardenstaart ... klassiek gekleed... zeker niet uitdagend..."

Toen Mark achter de Mini van Kathrin reed, had hij alweer spijt.

"...ik had die uitnodiging...beter niet aan kunnen nemen... bijna iedereen... heeft een hekel aan die vrouw...dit is de tweede keer dat ik haar heb gesproken...en ze nodigt mij uit voor een boterham... eigenlijk vreemd...ik moet op mijn tellen passen...!"

Aangekomen op het complex, keek Mark zijn ogen uit, hij wist, dat hier de artsen woonden.

"... mensen van hogere stand... alleen de ingang...is al luxe..."

Kathrin en Mark, namen de lift, die alleen toegankelijk was, voor mensen die in dit complex woonden, Kathrin gebruikte een clip, om toegang te krijgen, tot de lift.

Mark had even geen aandacht voor Kathrin, hij keek door het glas van de lift, waar het uitzicht steeds rijker werd.

"... tjonge wat een uitzicht...!"

Kathrin stond met de rug naar het glas en zei.

"...ik heb een hekel aan deze lift...heb hoogtevrees... normaal neem ik de trap..."

Mark verontschuldigende.

"...ooh... sorry...dat wist ik niet..."

Waarop Kathrin kort antwoorde.

"... niet erg... zolang ik maar niet naar buiten kijk... gaat het enigszins...pling... gelukkig...we zijn er..."

Bij de vierde verdieping stopte de lift, haastig liep Kathrin uit de lift, terwijl Mark even rechts van hem, door het glas keek van de lange gallerij, met veel schilderijen, tussen alle deuren, één schilderij, de ene, als kunst, de andere natuur getrouw, die laatste vond Mark mooier.

Mark wist van Richard, dat Kathrin graag schilderde, daarom zei hij, alsof hij het niet wist.

"... mooie schilderijen..."

Kathrin zei laconiek en kort.

"...ja...heb ik geschilderd..."

Met dezelfde clip, kon Kathrin de deur van hun appartement openen, Mark was nieuwsgierig en liep achter Kathrin het appartement binnen, in de ingang trok meteen iets zijn volle aandacht, terwijl Kathrin een bescheiden glimlach, op haar mond kreeg, bijna verlegen en zei.

"... sorry Mark...dat ik jouw... een paar keer zo stom aangekeken heb... mijn vader is helaas te vroeg overleden..."

Mark begreep nu heel goed waarom, hij keek naar het schilderij en zag in de hoek van het schilderij, een fotootje en dacht stotterende.

"...d...d.. die...man...l..l..ijkt...als twee druppels water...op mij... Richard had dat wel vertelt,,, maar dit zou mijn tweelingbroer...wel kunnen zijn..."

Mark, een beetje van zijn stuk en zei tegen Kathrin.

"...de gelijkenis...is wel erg groot..."

Mark complimenteerde Kathrin ook.

"...goh...ik wist niet... dat jij zo goed kon schilderen... respect..."

Kathrin met een bescheiden glimlach.

"...uiteengelopen hobby..."

Kathrin en Mark, trokken bijde hun jas uit en liepen de woonkamer in, terwijl Kathrin vroeg.

"... koffie...?"

Mark zei kort.

"...ja...dank je..."

Mark zag meer schilderijen hangen en elk, had een fotootje in de hoek van het schilderij, tijdens het rondkijken, zag Mark een groot schilderij.

"... dit keer geen portret... duidelijk een schilderij van hun trouwdag... van Richard en Kathrin...man...wat een decollete... heeft Kathrin in die trouwjurk... je kan duidelijk zien... dat Richard... daar een stuk jonger is als Kathrin... zal ook wel een paar jaar geleden zijn..."

Mark was zwaar onder de indruk, hij wist hoe moeilijk schilderen is, ten minste voor hem.

"...pfff...ik was altijd blij... dat Heike...het schilderwerk deed...ik heb het wel een paar keer geprobeerd...de laatste keer...had ik een station geschilderd... voor mijn modelbaan... Heike heeft me uitgelachen... en alles opnieuw gedaan..."

Mark had niet eens in de gaten, dat Kathrin, het kookeiland, had gedekt en bood Mark aan, om aan te schuiven.

Mark dronk zijn lauwe koffie op, terwijl zijn maag weer begon te knorren en nog geen seconde later die van Kathrin, bijde schoten in de lach en Kathrin zei lachende.

"... maar goed... dat er wat op tafel staat... normaal... eten Richard en ik...in het ziekenhuis... gisteren wat voor het weekend ingekocht..."

Het ijs was een beetje gebroken en Kathrin zat een beetje op de praatstoel, wat voor werk doe je, hoelang ben je al met Silvia samen, gewoon de standaard vragen, totdat Kathrin vroeg.

"...heb jij ook een hobby...of misschien wel meerdere...?"

Voordat Mark antwoord kon geven, vroeg Kathrin.

"... koffie...?"

Mark antwoorde meteen.

"...ja graag..."

Terwijl Kathrin het kopje van Mark aannam en zich omdraaide, keek Mark naar het achterwerk van Kathrin en keek naar haar klassieke wijde zwarte broek.

"...man... wat een lekkere dikke kont...best wel...smalle taille...je kan duidelijk zien... Kathrin heeft in ieder geval... geen string aan... niet aanstotelijk..."

Mark nam een hap van zijn boterham, terwijl Kathrin de koffie neer zette en Mark vertelde Kathrin.

"... je kan wel zeggen...ik heb ook een uiteengelopen hobby...(Mark moest even aan Silvia denken)...heb het een beetje verwaarloosd...de laatste tijd... daarom heb ik vandaag vrij genomen...ik heb een modelbaan..."

Mark kon de verbazing, in het gezicht van Kathrin aflezen, met een soort onzeker vooroordeel dacht Mark.

"... alweer zo één... die denkt...een volwassen man... die met treintjes speelt..."

Kathrin keek Mark lachende aan en zei verbaasd.

"...meen je dat nou...?!"

Mark dacht nog.

"...had ik maar niets gezegd... geen wonder dat ze een hekel aan haar hebben...ze lacht me gewoon uit...!"

Maar het kwam heel anders, Kathrin lachende.

"... jij lijkt niet alleen als twee druppels water...op pappa... maar pappa had dezelfde hobby als jouw... hij heeft zelfs...van zijn hobby...zijn werk kunnen maken...hij was opzichter...bij Madurodam...leuk joh...!"

Mark verontwaardigd en kort.

"...ooohw..."

Deze had Mark even niet aan zien komen en bekende lachende.

"... even dacht ik... dat je me uit lachte... een oude kerel...die met treintjes speelt..."

Spontaan reageerde Kathrin, met haar handen voor haar mond.

"...nee joh...in tegendeel ...oohw wat leuk... zou jouw modelbaan wel is willen zien...oohw wat leuk...!"

Mark grapte in zichzelf.

"...zou ook wel meer... van jouw willen zien..."

Maar de realiteit, had hem ingehaald, hij dacht aan de afgelopen historie.

"... dat lijk me niet... een goed idee... ze is helemaal niet zo onaardig... maar een aantal mensen... hebben mij wat anders verteld...!"

Mark zocht naar een soort uitvlucht en had zijn gespeeld antwoord paraat.

"... graag hoor... dan komen jullie een keer bij ons Kathrin... dan kunnen wij gelijk... dat ontbijt... goed maken..."

Mark voelde zich helemaal niet meer op zijn gemak, vooral toen Kathrin zei.

"... noem me maar Kat hoor... praat wat makkelijker..."

Mark dacht.

"... ook Richard en Silvia... zouden zich heel ongemakkelijk voelen... wat stom... dat ik dat... Kathrin heb aangeboden..."

Kathrin begon te vertellen over haar vader, dat ze op de lagere school zat en zeker drie keer in de week, haar vader bezocht, in Madurodam.

"... daar is eigenlijk mijn hobby begonnen... schilderen..."

Ze vertelde, dat ze veel model gebouwen had geschilderd, voor Madurodam.

Kathrin vroeg nieuwsgierig.

"... ben jij nu ook wat aan het bouwen...?"

Mark antwoorde, met zijn stomme kop, zonder er verder bij na te denken.

"...ik heb zojuist...de Johan Cruijff Arena klaar...nu ga ik een poging wagen...die te schilderen...is niet mijn sterkste kant..."

Mark schrok even van zijn antwoord en dacht.

"...straks zegt Kathrin... zal ik de Arena schilderen...?"

Kathrin keek bedenkelijk en zei.

"...heey... wacht eens even...ik moet nog een hoop blauwdrukken hebben liggen...in de kelder..."

Mark haalde even opgelucht adem en Kathrin vertelde.

"... pappa... heeft altijd... blauwdrukken verzameld... van gebouwen... moet ergens een doos in de kelder hebben liggen... zal even zoeken...ik heb het weekend toch vrij... ben je geïnteresseerd...?"

Die blauwdrukken interesseerde Mark wel, hij had ook een copy, van de Johan Cruijff Arena, kunnen bemachtigen en antwoorde.

"...ja...dat wel... maar wil je die niet houden...als aandenken... aan jouw vader...?"

Kathrin antwoorde prompt.

"...nee joh...ik zou het best leuk vinden...als jij is iets bouwd... van die blauwdrukken...ik doe er niets mee...wij hebben die blauwdrukken...al vier verhuizingen... meegesleept...de laatste keer...wou ik ze weg gooien... maar Richard... heeft me tegen gehouden..."

Mark zei opgelucht.

"...als je ze gevonden heb... dan meld het even... dan kom ik ze wel ophalen..."

Prompt zei Kathrin.

"... dan geef me je nummer even... dan stuur ik je een app..."

Hier had Mark helemaal niet over nagedacht.

"...nu wisselen we... ook nog telefoon nummers uit...ik maak het mezelf steeds moeilijker...ach wat zou het...ik regel het later wel... met Richard... schrijf hem een app...ik kon dat ook... alles niet weten..."

Mark wisselde met Kathrin telefoon nummers uit.

Onderweg naar huis, kon Mark zichzelf, wel voor de kop slaan en dacht.

"...als ik straks thuis ben...stuur ik direct...Richard een app..."

Mark lag op zijn vertrouwde hoekbank en begon een app naar Richard te schrijven.

"...luister Richard...ik wil niet dat Silvia erachter komt... dat ik weet... dat jullie gemeenschap hebben gehad... maar dit is er zojuist gebeurt... sorry...ik kon dat alles...ook niet weten..."

In alle eerlijkheid, schreef Mark deze app naar Richard en eindigde met.

"... beter dat je hier met Silvia ...bij gelegenheid... even over praat... maar doe alsjeblieft... net of ik van niets weet...!!!"

Mark liep naar zijn grote schuur en dacht.

"...de Johan Cruijff Arena... geeft mij de nodige afleiding..."

Mark pakte de soldeerbout en begon geduldig, met draad, de led lampjes te solderen, die op de verlichtingmasten van de Arena nog moesten worden gebouwd.

Na twee uurtjes voelde Mark zijn smartwatch trillen.

"...ooh... berichtje van Richard..."

Mark pakte zijn telefoon en las het berichtje van Richard.

"...ik had het al gehoord... Kat had me gebeld... nog is er niets gebeurd... moeten we zo houden... beetje stom gelopen...heb Silvia alles verteld...maak je geen zorgen... Silvia weet verder van niets... ze was eerst wel geschrokken...ze had het... tijdens het gesprek met Kat...al mee gekregen...komt alles wel goed... veel plezier met verfen... hahaha... Kat had verteld...is niet je sterkste kant...doe je best...we komen samen een keertje kijken... Kat is vreselijk benieuwd..."

Mark haalde even adem en concentreert zich weer op het solderen.

Mark had de tijd helemaal vergeten en keek even, op zijn smartwatch.

"...zo heey...al zeven uur... zien dat ik wat te eten krijg..."

Mark gooide een pizza in de oven en voelde zijn smartwatch weer trillen.

"... het is Kathrin...?!"

Mark pakte zijn telefoon en opende de app.

"...hoi Mark...ik heb de blauwdrukken gevonden hoor... overigens... hoe is het met het verfen gegaan... normaal ben ik niet zo opdringerig hoor... maar ik had gedacht... dat ik morgen die blauwdrukken... even kom brengen... kan ik gelijk jouw modelbaan zien... jij hebt me best wel... nieuwsgierig gemaakt..."

Mark dacht geschrokken.

"...nu wil ze... ook nog voorbij komen... wat moet ik haar nou schrijven... misschien...ik ben niet thuis...?"

Op dat moment, belde Silvia Mark, Mark vertelde zijn Silvia eerlijk, dat Kathrin zichzelf, min of meer, had uitgenodigd, het was even stil door de telefoon, maar Silvia zei kalm en rustig, alsof er niets aan de hand was.

"...nou ja...als ze dat zo graag wil zien... waarom niet... (waarschuwende toon)...MAAR PRAAT NIET OVER MIJN WERK... ze kan soms raar doen ..."

Mark prate nog even met zijn Silvia en hing de telefoon op, terwijl de oven geluid van zich gaf.

"... pizza klaar..."

Mark ging op zijn vertrouwde hoekbank zitten, met zijn pizza en voelde zijn smartwatch weer trillen.

"... verdorie het is Richard weer... het lijkt wel een whatsapp aanslag...op mij...nou ja... pizza is toch nog te heet..."

Mark opende de app.

"...heey Mark... sorry dat ik je weer lastig val... Kat durft het niet te vragen...ik had haar net aan de telefoon...ik had begrepen... dat jij niet zo goed kon verfen...(lachende smiley)...of heb je de Arena...al onder gekliederd...ik weet... je zou haar daar heel veel plezier mee doen... hahaha...ze heeft meer belangstelling voor jouw modelbaan...als voor mij...zelfs Silvia moest er om lachen... geloof me... daar krijg je echt geen spijt van... ze is daar echt goed in..."

Mark dacht een beetje geïrriteerd.

"... eerst is mijn pizza...aan de beurt..."

Onder het genot, van zijn pizza, dacht Mark over zijn antwoord na, maar ook over de hele rare situatie en zeker ook.

"...die doordringende blik van Kathrin... alsof ze...dwars door je heen kijkt... dat heeft ze vanmorgen niet gedaan... wel op de begrafenis... van Bram... zal wel door de gelijkenis... met haar vader komen...ach wat... iedereen vind het goed... waarom ook niet... en ze kan nog goed schilderen ook..."

Mark had zijn pizza opgegeten en stuurde Kathrin een berichtje terug.

"...hoi Kathrin...leuk en dankjewel alvast... voor die blauwdrukken...(lachende smiley)...ik heb me nog niet aan het schilderwerk gewaagd... misschien wil jij dat doen..."

Mark besloot een plagend antwoord te geven.

"...nee... even alle gekheid op een stokje... leuk dat je even voorbij komt... hoe laat kom je...?"

Mark had niet zo snel antwoord verwacht en zag Kathrin schrijven.

"... VOOR VRIENDEN KAT..."

Mark moest even lachen.

"... ooh ja...even vergeten...Kat..."

En las verder.

"...ik zou heel graag de Arena...wel voor je willen verfen...ik heb accryllak in alle kleuren... en als de kleur niet daar is...maak ik hem zelf...heb al fotootjes op mijn handy staan... voor kleuren..."

Mark dacht vol verbazing.

"...nou zeg... die laat er ook geen gras over groeien...ik geloof... Kathrin vind dat echt leuk..."

Mark las verder.

"...zou dat echt leuk vinden... maar wil mezelf niet opdringen.(lachende smiley)

Hoe laat?

gr Kat."

Ook Mark, begon het leuk te vinden, niet zo zeer, dat hij Kathrin een mooie vrouw vond, maar ze bleek er verstand van te hebben .

"...ze wil zelfs verf mee nemen...!"

Mark schreef prompt terug.

"...(zijn adres)...ik denk...ik heb genoeg accryllak...lief van je... dat je dat voor mij wil doen...het bouwen is het ene... maar verfen...(lachende smiley)... ik moet je wel even waarschuwen...de Arena is best groot uitgevallen...zelfs de parkeergarage...heb ik erbij gebouwd.

Hoe laat...laat ik aan jouw over.

gr Mark "

Het leek alsof, Kathrin op dit antwoord gewacht had en Mark, zag Kathrin alweer schrijven, geduldig wachte Mark haar berichtje af.

"...ik zal vanavond nog... wat spulletjes... bij elkaar zoeken...ooohw wat leuk... durfde het je niet te vragen... maar je moet me de volgende keer... niet zo plagen hoor... Silvia en Richard... hadden me allang informeert...(lachende smiley)...(lachende smiley met tong uit de mond)..."

Mark schoot in de lach en dacht.

"...nou...zo erg is ze ook niet... je kan zelfs lachen met Kathrin..."

Mark las verder.

"...maak je geen zorgen...ik heb een professionele...airbrush set ... extra voor grote oppervlakte... voor modelbouw en dergelijke...ik gebruik die... voor de omlijsting... voor mijn schilderijen.

zullen we tien uur afspreken... kan ik nog even onder de zonnebank.

gr Kat."

Mark had onderwijl gedacht.

"... wat doe ik met eten... als Kathrin dat alles... voor mij doet... moet ik ook wat te eten...op tafel zetten..."

Daarom schreef Mark terug.

"...tien uur is goed hoor... maar kan wel is een lange dag worden... wat wil je eten... misschien BBQ... het schijnt morgen warm te worden...zie ik net op de nieuwsberichten..."

Prompt antwoorde Kathrin terug.

"...ik eet alles... BBQ...is misschien niet zo verkeerd... met dat mooie weer... een kilootje meer of minder... maakt toch niet uit...ik ben toch al te dik...(smiley met knipoog en hartje)

Mark schreef welgemeend terug.

"... BBQ dan... maar te dik ben je niet..."

Mark kreeg geen antwoord, maar zag twee blauwe vinkjes.

"... Kathrin... heeft het wel gelezen... maar reageert niet...ik geloof... beter niet flirten... met Kathrin...!"

Mark liep naar de vriezer en pakte een paar spareribs en legde, die alvast in de koelkast.

"... een paar bonen... met spek...is ook lekker..."

Wikkelde, nog wat aardappelen, in aluminiumfolie en dacht.

"...ijs... hebben we nog... de rest doe ik morgen wel..."

DE ARENA.

De volgende dag was Mark zoals altijd vroeg wakker en haalde zich als gewoonlijk een latte uit de automaat.

"...hè lekker... een sigaretje..."

Mark besloot te wachten op Kathrin en dan een ontbijtje, te nuttigen.

Het beloofde, een mooie zomerse dag te worden.

Tegen tien uur zette Mark het één en ander op de tuintafel, controleerde nog even de gasfles, van de BBQ en dacht.

"... klaar is kees..."

Mark keek door het keukenraam en op zijn smartwatch.

"...stipt...vijfvoortien... Kathrin is er al..."

Mark opende de voordeur en gaf Kathrin formeel een hand, het eerste wat Kathrin zei.

"...goh... dat heeft Silvia me nooit verteld... wat wonen jullie hier mooi..."

Mark gaf Kathrin een rondleiding door het huis en vroeg.

"...zeg Kathrin...heb je al wat gegeten...ik heb maar even wat...op de tuintafel gezet..."

Met gewronste wenkbrauwen, keek Kathrin Mark aan.

"... Kat..."

Mark verontschuldigend.

"...ja...ja... sorry Kat..."

Op hetzelfde moment, begon de maag van Kathrin, bijgeluiden te maken en die van Mark ook, bijde schoten in de lach en Mark zei luid.

"...NOU...IK HOOP NIET... DAT... DAT EEN GEWOONTE WORDT...ALS WE ELKAAR ZIEN..."

Kathrin begon nog harder te lachen en verontschuldigende.

"...ik moest even naar het ziekenhuis... het ontbijt en de zonnebank... zijn er doorheen geschoten..."

Waarop Mark zei.

"... dan kom maar gauw... dan eten we eerst wat..."

Mark was al die tijd niet eens opgevallen, maar toen Kathrin voor hem liep, keek hij even goed, ongezien.

"... tjeetje... Kathrin...loopt in een korte kleurrijke wijde broek... en een strak T-Shirt... haar prammen... worden gewoon naar buiten gedrukt... naar links en rechts...hoezo niet aanstotelijk ...hier heb ik niet veel fantasie nodig... gelukkig... heeft Kathrin... even niet gezien... dat ik zo naar haar keek...wow...en die lekkere dikke kont... schommelt... heerlijk in die korte broek... over die mooie mollige bruine benen... maar niet te spreken... bijna geen rimpel...!"

Mark gebaarde Kathrin, om aan de tuintafel te gaan zitten, waar Kathrin meteen zei.

"... ben nog even snel naar huis gegaan... het wordt over de dertig graden vandaag...ik heb me snel even... vrijetijdskleding aangedaan...ik hoop dat je dat niet erg vind...?"

Mark antwoorde, zonder iets te laten merken.

"...nee... natuurlijk niet...ik heb ook vrijetijdskleding aan...ik zou zeggen... smakelijk eten..."

Kathrin.

"...ja dank je... mijn dikke buik... heeft wat vulling nodig..."

Waarop Mark zei.

"...nou..nou...zo erg is het ook weer niet... zorg nu maar gewoon... dat je buik niet gaat protesteren... dan komt alles goed..."

Kathrin moest weer hartelijk lachen.

Mark moest geregeld, ongezien stiekem naar de borsten van Kathrin kijken en voelde ongewild, zijn jonge heer groeien.

"... gelukkig...heb ik een wijde kniebroek aan... met een strakke short... want ik geloof... zal wel vaker vandaag... met een stijve... rondlopen...!"

Mark verwijte zijn eigen gedachte, maar kon er verder zelf niets tegen doen, de enige troost was zijn strakke short en zijn wijde kniebroek.

"... niemand... ziet wat...!"

Mark en Kathrin keuvelde onder het ontbijt aan één stuk door, het ging vooral over haar jeugd en Madurodam, dat gaf Mark wat afleiding.

Na het ontbijt en het afruimen, van de tuintafel, zei Kathrin ongeduldig.

"... maar nu wil ik je modelbaan zien hoor..."

Mark stemde toe en trok de trap van de vliering naar beneden, Kathrin wou al ongeduldig naar boven klimmen, maar Mark zei waarschuwende.

"... wacht even Kathrin...uh Kat... even een beetje licht maken boven..."

Mark deed een kast open en zette een paar schakelaars om, waarop Kathrin kundig zei.

"...ja dat ken ik... dat is tegen brand en zo... zulke schakelaars... hadden ze in Madurodam ook...ik heb ze wel is... aan en uit gezet... veiligheid boven alles...zei pappa altijd... echt professioneel hoor Mark..."

Mark zag het als een compliment en bedankte Kathrin daarvoor.

Kathrin klom als eerste naar boven, waar Mark even stiekem tussen haar benen keek, hij zag duidelijk een huidkleurige slip, op zich niets bijzonders, maar de combinatie met haar mollige bruine benen, vond Mark opwindend.

Mark was nog niet boven en hoorde Kathrin verheugd als een kind roepen.

"...OOOH... WAT ENIG... DAT REUZENRAD...OOOH...ONS ZIEKENHUIS...OOH JA...IK ZIE HET AL... DAAR KOMT DE ARENA..."

Mark was inmiddels, ook boven aangekomen en zag Kathrin, bijna kinderlijk, op haar mollige benen trappelen, maar dat was niet het enige.

"...man...zie die grote tieten...op en neer gaan... verdorie... ze heeft gewoon een paar stijve tepels gekregen...man wat zijn die groot ... het zijn gewoon een paar bulten... dwars door haar bh heen..."

Kathrin verontschuldigende.

"... sorry hoor Mark... dat ik me zo opwind. ik vind het zo mooi..."

Mark grapte in zichzelf.

"...ja...Katje... dat heb ik goed kunnen zien..."

Mark drukte op twee schakelaars, twee rolluiken, maakte het op de vliering donker, Kathrin grapte.

"...heey...markie...jij gaat toch geen gekke dingen doen..."

Mark grapte terug.

"...nee hoor Katje..."

Kathrin was aan het giechelen, terwijl Mark het treintje van Bram, van de schap pakte en zei tegen Kathrin.

"...druk al die schakelaars maar om Kat...als je wilt..."

Op het moment dat Kathrin, de schakelaars, aan zette, begon een lange.

"...OOOOOOOOHW... ALLEMAAL led lampen...OOOHW WAT MOOI...HET HELE REUZENRAD...IS VERLICHT...EN KIJK NOU...ONS ZIEKENHUIS...IS PRECIES ZO VERLICHT...DE LAMPJES GAAN AAN EN UIT...IN DE KAMERS...EN DIE STRAAT VERLICHTING... KNAP HOOR...MARKIE..."

Gelukkig had Kathrin alleen maar aandacht voor de modelbaan, want Mark keek alleen maar naar de borsten van Kathrin, die bewegende grote borsten, hadden zijn volle aandacht.

Toch kon Mark zich nog enigszins concentreren, om de antieke trein van Bram, op de rails te zetten en dacht een moment aan oude tijden, Mark vertelde het één en ander aan Kathrin, hoe hij dit treintje heeft weten te bemachtigen en een geschenk voor Bram was, Mark merkte.

"... dit helpt...ik voel mijn stijve... weer normaal worden...ik moet niet aan zulke dingen denken... dat is niet goed...pfff man... maar die Kat... maakt het me niet makkelijk...ze is een lust voor het oog..."

Kathrin was één en al oor en zei met een betrokken gezicht.

"...ik heb Bram... nooit gekend... maar ik denk dat hetzelfde gevoel is...als pappa en ik...ik ben vroeger veel met mijn vader opgetrokken...en we vonden het bijde leuk...ik heb als jonge meid... veel gezien... pappa nam me altijd mee... maar laat dat treintje even zien..."

Het leek voor Mark, dat Kathrin daarover niet wou praten, zeker nadat Mark, de ogen van Kathrin, glazig zag worden en dacht nog aan dat gesprek met Richard.

"... steeds als we het over haar vader willen hebben...wil ze niet meer praten...ik weet niet waarom...ja... zoiets... heeft Richard me wel vertelt... laat ik er maar niet op in gaan... laat ik het treintje van Bram maar...in beweging zetten... dat zet haar op andere gedachten..."

Natuurgetrouw, zette het treintje zich in beweging, met letterlijk, alle toeters en bellen erop, rokende draaide het treintje zijn ronde, Kathrin was stil en zei zachtjes.

"...ooh wat is dat mooi..."

Mark hoorde de telefoon gaan en liep snel naar beneden, het was Silvia, die uit nieuwsgierigheid belde, na tien minuten hing Mark zijn telefoon weer op.

Mark stond onder aan de trap van de vliering en riep naar Kathrin.

"...KAT... ALLES GOED..."

Ergens wist Mark, dat een gevoelige snaar bij Kathrin was geraakt, net zo als bij hem.

"Bram"

Mark hoorde Kathrin zachtjes antwoorden.

"...ja gaat wel hoor Mark..."

Mark zag Kathrin naar beneden klauteren en zag zonder dat hij het eigenlijk wou, een natte plek in haar huidkleurige slip en dacht.

"... verdomme Mark...die meid heeft het even moeilijk..."

Toen Kathrin beneden was, zag Mark, dat de mascara een beetje was uitgelopen, hij wist even niets te zeggen, gelukkig nam Kathrin het woord.

"... sorry Mark...ik moest even aan mijn vader denken...hij is net als Bram...plots van ons weggegaan... daar moest ik even aan denken... sorry... genoeg getreurd...DE ARENA...ik heb nog wat in de auto liggen... waar wil je het hebben...?"

Mark was een beetje overrompeld en dacht.

"... Kathrin...stapt er zo overeen... alsof er niets gebeurd is... dat bedoelen ze... met ijskoude... laat ik maar niet over haar vader of moeder beginnen...en vooral niet over het ziekenhuis praten... dat heeft Silvia en Richard me nu wel duidelijk gemaakt..."

Kathrin, stapte in haar auto en Mark zag op afstand, hoe Kathrin haar mascara, in de spiegel van de auto, aan het bijwerken was.

Parkeerde haar auto door de grote deuren, in Mark zijn grote schuur, de blauwdrukken, zaten in een doos en kregen een plekje, op een schap.

Kathrin keek belangstellende, naar de Johan Cruijff Arena, terwijl ze al mompelende, haar plannen maakte, Mark dacht.

"...beter zo... dan komt dat stadion... eindelijk klaar... en heeft Kathrin wat afleiding..."

Kathrin vroeg bedenkelijk.

"... zullen we de Arena...op de tuintafel zetten... paar kranten erop... want in de schuur...is het een beetje donker..."

Gezamenlijk brachten Mark en Kathrin, de Arena, naar de tuintafel.

Kathrin was druk doende, aantekeningen te maken op de Arena, Mark vertrouwde erop, dat Kathrin er iets moois van zou maken, want hij zag haar regelmatig, op haar Handy, fotootjes kijken, hoe de kleuren uit moesten vallen, met kleine notities op haar handy.

In de hoek van het huis, daar stond een klein stabiel tafeltje en Mark besloot, in de buurt van Kathrin, zijn soldeer-actie voort te zetten.

Nadat, Kathrin, klaar was met aantekeningen, vroeg ze.

"...zeg Mark... kan ik me even omkleden..."

Lachende zei Mark.

"...ja hoor... je weet de weg..."

Kathrin kwam even belangstellende bij Mark staan en zei.

"...ik heb dat ook... altijd wel is willen doen..."

Mark zei meteen.

"... jij kan dat vast wel...mag wel proberen...ik help je wel..."

Kathrin zei resuluut.

"...nee...eerst de Arena..."

Terwijl Kathrin weg liep, dacht Mark lachende.

"... Kathrin...is net als ik... niet veel praten... tijdens onze hobby...beter zo..."

Tien minuten later kwam Kathrin weer aanlopen en Mark kon het niet laten en zei lachende.

"... daar komt onze gekleurde dokter..."

Mark schoot in de lach, om zijn eigen grapje en dacht.

"...nou zeg... dat is ook een bescheiden glimlach... volgens mij...is Kathrin... helemaal in de ban... van de Arena..."

Kathrin, had een doktersjas aan, met alle kleuren van de regenboog, Mark keek nog is een keer en zag twee rode afdrukken, van handen, op haar bilpartij staan, spontaan begon Mark te lachen en riep.

"...IS DAT RICHARD GEWEEST...?"

Kathrin wist niet wat Mark bedoelde, waardoor hij nog harder moest lachen, op een gegeven moment zag Mark, Kathrin geïrriteerd kijken en zei.

"... wat nou..."

Waarop, Mark lachende zei.

"... DIE TWEE HANDEN...OP JE KONT... ZEKER VAN RICHARD...?"

Mark kreeg een verlegen blik van Kathrin in ontvangst en ze zei serieus

"...ik moet me even concentreren... Mark...hier moet ik...waarschijnlijk drie kleuren mengen..."

Mark kon het niet laten en mompelde.

"... zal wel een spannende... avond zijn geweest..."

Meteen een reactie van Kathrin, met een glimlach op haar mond.

"... DAT HEB IK GEHOORD MARK..."

Mark grapte zachtjes terug.

"oeps"

Maar wat Mark ook niet ontgaan was in zijn gedachten.

"...man... je kan dwars door die jas heen kijken... Kathrin heeft natuurlijk gemerkt... dat haar slip nat was...ze heeft nu een spierwitte aan...en die bh... het is een spierwitte...sport-bh... met brede banden... die haar grote tieten...in bedwang houden..."

Kathrin liep zonder wat te zeggen, naar de schuur van Mark, nog geen vijf minuten later, kwam Kathrin terug, Mark zag dat Kathrin haar lange haren, had opgestoken.

"... die vrouw blijft mij verbluffen... wat een stoot...!"

Kathrin mompelende

"... ik denk...in twee uurtjes...is het wel klaar..."

Mark hoorde dat en zei verbaasd.

"... dat meen je niet...!"

Waarop, Kathrin parmantig zei

"...ooh jawel hoor...kijk maar even... hoe ik dat doe..."

Kathrin, maakte een koffertje open, waar haar airbrush in zat verborgen en had een grote doos mee genomen, met wel vijftig, verschillende kleuren, accryllak, ze keek op haar handy en mompelde in zichzelf.

"...die kleur komt hier..."

Mark stoorde Kathrin niet, hij wist wel hoe moeilijk het was, de goede, kleuren, uit te kiezen, laat staan verfen.

Kathrin had veel notities, op haar handy gemaakt, met kleine berekeningen, waar ze steeds weer op keek.

Kathrin legde Mark het één en ander uit en voordat Mark het wist, had Mark de airbrush in de handen, Kathrin complimenteerde Mark.

"...snelle leerling..."

Zo zaten ze geconcentreerd, gezamenlijk te werken, zonder dat ze de tijd in de gaten hadden, Mark werd gestoord door zijn smartwatch.

"... verdorie... het is Richard..."

Gelukkig had Kathrin niets gezien, Mark verontschuldigende.

"... dat is Silvia... een app..."

Waarop Kathrin antwoorde.

"...ik ga wel even verder...kijk maar even... misschien is het wel dringend..."

Mark liep naar de keuken en opende de app van Richard.

"...ik hoop... dat alles goed gaat...ik hoor niets van Kat...(lachende smiley)... geen nieuws...is goed nieuws...ik heb zonet... duizend euro gewonnen...in het casino...zeg maar niets... tegen Kat... knal ik erdoor...hier op de boot..."

Mark moest in zichzelf lachen en stuurde snel een berichtje terug.

"... gefeliciteerd...drink niet teveel...of misschien beter... captain suite huren...heb je meer van..."

Mark legde zijn telefoontje, weer aan de lader, terwijl net Kathrin de keuken in kwam lopen en zei zorgelijk.

"... Mark...ik moet even naar het ziekenhuis...er zijn wat problemen...ik weet niet... hoe lang het duurt... laat mijn spullen... zolang hier liggen...is dat goed...?"

Mark zei.

"... geen probleem...als je niet weer terug komt... zal ik alles zolang in de schuur leggen..."

Gehaast klede Kathrin zich om.

Klassiek en sjiek gekleed nam, Kathrin afscheid van Mark.

Op het moment dat Kathrin weg was mompelde Mark in zichzelf.

"...pffff... wat een wijf... Richard... weet niet eens wat hij in huis heeft...ik ben wel trots op mezelf... vanmorgen had ik er nog moeite mee... later ging het wel..."

Mark vervolgde zijn soldeer-actie en dacht een moment aan Bram, Mark mompelde.

"...ja Bram...je hobby... brengt je op andere gedachten..."

Mark was bezig met een display, waar lopende text, op kon worden geprojecteerd, nadat hij enige draadjes had gesoldeerd, aan een usb stekker en aan het display, besloot hij zijn laptop te halen.

"...is kijken...of alles werkt...?"

Mark liep naar binnen.

"... verdorie... weer die klote telefoon..."

Het is weer Richard.

"... maar nu wil hij me spreken... Richard heeft me al drie keer... proberen te bellen... Silvia ook...er is iets mis...?!!?!"

Mark besloot, zijn Silvia, op te bellen en meteen werd de telefoon opgenomen.

Mark.

"... alles goed bij jullie...?"

Silvia zorgelijk.

"... bij ons wel ja... maar wat is er met Kathrin gebeurt...?"

Mark verbaasd.

"... niets...ze zei dat ze naar het ziekenhuis moest...ik had het idee... dat er iets met de verbouwing... niet goed ging..."

Inmiddels ging de telefoon van Silke op luidspreker en Richard mengde zich in het gesprek.

"...ze is niet... naar het ziekenhuis... ze is thuis...ik weet me geen raad...Kat begon te huilen... door de telefoon...ik maak me zorgen...de laatste keer dat ik haar heb horen huilen... kan ik me niet eens meer herrinneren...maak me echt zorgen..."

Mark dacht aan dat voorval, van deze morgen, met het antieke treintje van Bram en vertelde dat alles aan Silvia en Richard, waarop Richard meteen zei.

"...ja... Kat klapt altijd dicht... als het over haar vader gaat...ik weet ook niet waarom ...ik weet me geen raad...ik kom ook niet... van die boot af... anders zou ik direct een vlucht naar huis nemen ..."

Mark merkte, dat Richard zich echt zorgen maakte en zijn Silvia mengde zich weer in het gesprek, op een vragende toon.

"... zal anders Mark... met Kathrin praten..?"

Mark.

"...ik weet niet hoor...zo goed ken ik Kathrin... ook weer niet..."

Het was even stil door de telefoon, totdat Silvia dwingende zei.

"... je kan het in ieder geval... proberen..."

Het drietal sprak nog even over KATHRIN en Richard bedankte Mark, dat hij een poging zou wagen, om met Kathrin, te praten.

Mark dacht, nadat hij de telefoon had opgelegd.

"... verdorie... wat een toestand weer... eigenlijk...heb ik hier helemaal geen zin in..."

Maar Mark dacht aan de woorden van zijn Silvia.

"...ik heb het belooft... maar ik weet niet eens... wat ik tegen Kathrin... moet zeggen..."

Mark belde toch Kathrin op.

"... gelukkig...ze neemt niet op..."

Mark pakte zijn laptop en dacht egoïstisch.

"...ze kunnen me allemaal wat...als ik dat display aan het lopen heb...bel ik Silvia wel... Kathrin...is ten slotte een volwassen vrouw..."

Met het display werkte het niet, Mark kon zich gewoon niet concentreren, steeds hoorde hij zijn Silvia zeggen.

"...bel Kathrin gewoon even..."

Geïrriteerd pakte Mark weer zijn telefoon.

"...nog een keer bellen...ze neemt niet op..."

Op het moment dat Mark zijn Silvia wou bellen, kreeg Mark een app van Kathrin.

"... sorry Mark...ik kan je even niet te woord staan...ik heb het even moeilijk..."

Mark had even aan het gesprek met Silvia en Richard gedacht, daarom vroeg hij direct op de man af.

"...ja... heeft met jouw vader te maken hè...?

Kathrin kort

"ja"

Mark wou dit eigenlijk allemaal niet, liever ging hij verder met zijn hobby, maar belooft, is beloofd.

"... misschien... wil je er over WhatsApp over praten...?"

Duurde even, voordat Kathrin antwoorde.

"... misschien...is moeilijk... met Richard kan dat in ieder geval niet... jij lijkt niet alleen veel op mijn vader... maar ook in doen en laten... toen jij over jouw vriend Bram vertelde... moest ik aan mijn vader denken..."

Mark dacht.

"... duidelijk met haar vader te maken... en eigenlijk... ben ik de oorzaak... hoewel ik er niets aan kan doen..."

En prompt kreeg Mark een app.

"... het spijt me... jij kan er niets aan doen...man...ik kan me niet herinneren... dat ik zoveel gejankt heb..."

Mark kort.

"... hoort bij het leven... lucht op..."

Kathrin.

"... alweer zoiets... dat zei mijn vader vroeger ook altijd..."

Mark kon zich herrinneren.

"...man... wat was dat een klote gevoel... eerst met Heike sex gehad...en een dag later... Bram overleden...ik weet niet wat Kathrin heeft meegemaakt... maar haar vader is ook totaal onverwacht overleden..."

Mark wist even niet wat hij Kathrin moest schrijven, waar hij aan dacht kon hij niet schrijven.

Kathrin stuurde een app.

"... Mark... het is ook een samenloop van omstandigheden...ach laat ook maar... het is allemaal al erg genoeg...en kan mijn Richard... helemaal niets verwijten...ik hou nog steeds van hem...het is beter... hier te stoppen...ik ben zelf geen haar beter..."

Mark begon na te denken.

... dit antwoord is wel erg cryptisch... zal Kathrin weten... van Silvia en Richard... en ze is zelf geen haar beter... schrijft ze... wat zou Kathrin daarmee bedoelen...?!"

Mark liep naar zijn vertrouwde hoekbank en ging languit liggen.

"... volgens mij... wordt dit een lang gesprek...?"

Daarom schreef Mark een beetje brutaal.

"... dat is wel een beetje cryptisch... Kat..."

Kathrin.

"... sommige dingen...is niet aan mij...om iemand anders te vertellen...ik heb hiervoor zelfs mensen ontslagen... maar dat is fout..."

Toen wist Mark het zeker, in gedachte.

"... Kathrin...weet van Richard en Silvia...laten we eerlijk praten... misschien helpt Kathrin dat...of misschien beter niet... Kathrin...weet niet... dat ik door Richard en Heike... meer weet...ik weet echt niet...hoe ze hier op reageert... maar ze heeft zonet geschreven... MAAR DAT IS FOUT...?"

Mark besloot gewaagd te appen .

"... je bedoelt...vreemd gaan...?"

Het duurde lang voordat Mark antwoord kreeg, maar uiteindelijk kreeg Mark een app.

"... kan jij gedachte lezen...al weer zoiets... daar was mijn vader ook goed in... maar ik vind het zo erg voor jouw...ik zit alweer te janken..."

Mark zocht naar eerlijke troostende woorden.

"...ach weet je Kat...ik ben zelf ook vreemd gegaan... Silvia en ik... hebben het uitgepraat ... het is alweer een jaar geleden...ik denk... jij zou dat ook moeten doen... met Richard... zal eerlijk tegen je zijn...ik heb een lang gesprek... met Richard gehad... waar Silvia... niets van weet... dat wil ik graag zo houden... ook over jouw en jouw moeder...ik weet zeker... dat Richard... van jouw houd... het was gewoon een slippertje...net als ik gedaan heb...ons sex-leven...zat even in een dip...en ik moet zeggen...het heeft ons geholpen... en nogmaals... Richard is een goeie kerel... hij had spijt van wat er gebeurt was... en heeft zich ingezet... voor ons huwelijk...vandaar dat gesprek...ik durf je dit alles te schrijven... omdat Silvia en ik...in een soortgelijke situatie hebben gezeten... PRAAT MET RICHARD..."

Mark verstuurde twijfelende zijn app.

Weer duurde het lang voordat, Mark antwoord kreeg.

Na bijna vijftien minuten.

"... Mark...ik weet niet wat ik moet zeggen...ik ben sprakeloos..."

Mark kreeg een beetje angst en wist even niet wat hij moest schrijven, daarom dacht hij aan de waarschuwende woorden van Richard, Heike en Silvia.

"... Kat...ik hoop dat je niet kwaad bent...ik ben gewoon eerlijk tegen je geweest... Richard durfde dat niet... uit angst voor een scheiding... en Silvia voor ontslag...ik had gehoord... dat jij in zulke situaties... nogal resuluut bent...om het zachtjes... uit te drukken..."

Prompt kreeg Mark antwoord terug.

"...nee... dat is het niet...ik heb vroeger wel altijd zo gedacht... maar ik ben er anders over gaan denken...ik heb inderdaad... een aantal collega's... hiervoor ontslagen... maar de laatste keer... kreeg ik een uitnodiging... voor een aanstaand huwelijk... het was het stelletje uit het ziekenhuis...die ik had ontslagen...waarschijnlijk uit wraak...ik heb me kapot geschaamd...ik heb de uitnodiging verscheurd ... uit kwaadheid op mezelf... eigenlijk...had ik hetzelfde moeten doen...net als Richard... die mensen mijn excuses aan moeten bieden... dit is gewoon niet meer goed te praten..."

Voor Mark was het duidelijk, in gedachte.

"...tja...als je een bepaalde filosofie hebt... onstaan er wel is fouten... maar daar leer je van..."

Dat schreef Mark Kathrin dan ook, beetje zakelijke dat wel.

Kathrin antwoorde verwonderlijk

"... Mark...jij verbluft mij telkens weer... mijn vader... heeft dat ook wel is gezegd..."

Mark kreeg een idee en verstuurde die app.

"...schrijf die mensen gewoon een persoonlijke brief... dat het je spijt... en misschien... staan er wel...twee passende... facturen open... jullie zoeken altijd mensen... wie weet..."

Zo zaten Mark en Kathrin met elkaar te schrijven, waar Mark merkte, door het schrijven, dat Kathrin zich weer enigszins had kalmeert en kreeg een voldaan gevoel.

Mark had niet eens de tijd in de gaten gehouden, Kathrin schijnbaar ook niet en schreef.

"... sorry...de Arena...is hierdoor nog steeds niet klaar..."

Mark.

"... maakt niet uit...(lachende smiley)... dat beetje verf werk...lukt me wel..."

Prompt kreeg Mark een app terug.

"... eigenlijk... moet ik afmaken... waar ik aan begonnen ben... zal ik komen...?"

Mark schreef terug.

"...ik weet niet...of dat zo een goed idee is...ik bedoel voor jouw... emotioneel..."

Kathrin schreef prompt terug.

"... dat lukt wel... het is alleen...ach laat maar... misschien heb je wel gelijk...kom zo even mijn spullen ophalen...als je het niet erg vind...?"

Mark antwoorde kort.

"...ja natuurlijk..."

Mark dacht.

"...zo... dat hebben we ook weer gehad...waar was ik gebleven...ooh ja...het display..."

Mark was nog niet bij zijn werkplaats.

"...hè... verdorie... krijg de Arena nooit klaar zo...ooh het is Silvia...die is nieuwsgierig.,. hoe het verlopen is..."

Silvia vertelde Mark, dat Richard aan het telefoneren was met Kathrin en Mark vertelde alles wat hij kwijt wou aan Silvia en drukte Silvia op het hart.

"...DE REST... MOETEN KATHRIN EN RICHARD ZELF REGELEN... HET ZIJN ten slotte VOLWASSEN MENSEN..."

Silvia en Mark praten nog een tijdje met elkaar over Kathrin en Mark hoorde via Richard, dat Kathrin het weer goed ging en nog steeds niet alles begreep, waarop Mark lachende zei.

"... Richard...ik weet ook niet alles... maar dat is een zaak... tussen jullie beiden... praat met Kathrin...zou ik zeggen..."

Na het gesprek nam Mark een diepe zucht.

...en nu...wil ik met rust gelaten worden...ooh ja...mijn laptop..."

Mark programmeerde het display en dacht lachende.

"...och... dat zal Kat wel leuk vinden...als ze komt... ik schrijf in de lopende tekst...MADE BY KAT EN MARK... orgineel... hè hè..."

Mark teste het display en wonder boven wonder.

"... het werkt... zal het alvast in het stadion vast schroeven..."

Mark teste het display nog een keer, en was voldaan over het gedane werk.

Tegen de avond om zes uur, hoorde Mark zijn maag knorren, hij keek even naar de BBQ en dacht.

"...ik denk ...gooi alles erin...de rest kan ik morgen wel opeten... beetje opwarmen... het is al ontdooid..."

Mark had goed en wel, alles in de BBQ gedaan, ging de deurbel, keek op zijn smartwatch en dacht.

"...de tijd vliegt... het is al zes half zeven...dat zal Kat zijn..."

Mark opende de voordeur en was even overrompeld en verbaasd.

"...hoe ziet die er dan uit... die Kat... ziet uit...als een jonge meid...half hoge sandalen... korte rode broek... en een strak T-Shirt... waar haar tieten nog groter lijken... opgemaakt... een hele andere vrouw..."

Kathrin keek Mark bijna verlegen aan, alsof ze zelf wou zeggen.

"... volgens mij is het te..."

Of het de zenuwen van Kathrin waren, wist Mark niet en hoorde duidelijk hoorbaar haar maag bijgeluiden maken, waarop de maag van Mark volgde, spontaan vielen beide, in de slappe lach en Mark zei luid lachende.

"...IK GELOOF...WIJ MAKEN ER EEN GEWOONTE VAN... WAT ZULLEN ANDERE... DAAR WEL NIET VAN DENKEN..."

Vriendschappelijk en gastvrij legde Mark zijn hand om de schouder van Kathrin en zei spontaan lachende.

"...kom... jij zal wel niets gegeten hebben...ik heb zonet de BBQ... aan staan..we eten eerst wat..."

Kathrin zei schuldig.

"...ik wil niet ten laste zijn...ik schaam me zo..."

Mark spontaan.

"...ach doe niet zo gek... Kat...in de beste families... gebeurt wel is wat..."

Kathrin gaf Mark een verlegen glimlach, die duidelijk door schaamte werd overheerst.

Terwijl Mark een paar borden pakte met bestek, dacht Mark.

"... tjeetje... die is gekleed als een jonge meid... je zou haast zeggen... Kat wil wat van mij... vanmorgen was ze ook al zo gekleed... die meid ziet er echt goed uit... maar ze voelt zich duidelijk niet op haar gemak... vreemd...?"

Mark liep naar de tuintafel en zag Kathrin, de spareribs omdraaien, een korte blik op haar achterwerk, sprak boekdelen.

"... wat wil Kat van mij...ik zie haar... hele bilspleet in dat broekje...en die prammen... steken gewoon... rechts en links... van haar lichaam... verdorie...ik krijg gewoon een stijve... maar waarom zo vreemd en verlegen... misschien schaamt ze zich... voor haar eigen lichaam...nou voor mij hoeft dat niet...!"

Mark schaamde zich voor zijn eigen gedachte en vroeg wat Kathrin wou drinken.

"...ik moet even weg... misschien even aftrekken... dat zet mijn hersens pan... even weer op nul..."

Mark hoorde Kathrin zachtjes zeggen.

"...doe maar water..."

Terwijl Mark naar de keuken liep, dacht hij.

"... van die sjieke...nette... klassieke dame...is niets meer over gebleven... wat moet ik hier wat van denken...?!"

Mark liep met veel vraagtekens, terug naar de tuintafel, terwijl Kathrin, de Arena wat opzij schoof, om plaats te maken op de tuintafel en zei op normale toon.

"... dat is helemaal niet mijn aard...als ik ergens aan begin...maak ik het ook af..."

Mark zei zonder na te denken.

"... misschien is dat wel het probleem... mijn hobby is ook wat uit de hand gelopen... gaat zonder dat je het merkt... een hoop tijd in zitten...tot ergenis... van andere mensen..."

Kathrin kreeg een glimlach op haar mond.

"... Mark jij hebt gelijk... maar toch maak ik de Arena af..,.na het eten..."

Mark reageerde laconiek en een beetje streng.

"... goed... maar geen emotioneel gedoe... daar kan ik niet tegen... jij wil de Arena afmaken... en ik wil zodadelijk nog solderen..."

Glimlachende zei Kathrin.

"...jij klinkt als mijn vader..."

Waarop Mark zei.

"...in ieder geval... kan Kat weer lachen..."

Tijdens het eten, nam Mark de spareribs in zijn handen, waar Kathrin met vork en mes, haar spareribs probeerde, te bemachtigen, paar minuten later had ook Kathrin de spareribs in de handen en Mark moest glimlachen.

Onder het eten was de Arena, het hoofdthema en Mark vertelde Kathrin, waar alle led-lampen moesten komen.

Na het eten, ruimde ze gezamenlijk de tuintafel af en Kathrin vroeg.

"...ik moet me wel even omkleden..."

Mark was inmiddels weer aan het solderen, maar toen Kathrin in haar vol besmeurde kleurrijke doktersjas aan kwam lopen, trok iets zijn volle aandacht.

"...ik weet niet wat er gaat gebeuren... maar Kathrin... heeft duidelijk... een paar knoopjes... teveel los...!!!"

Kathrin ging koeltjes verder met de Arena, waar Mark duidelijk de concentratie had verloren, waardoor hij het verkeerde draadje aan een led-lampje soldeerde, Mark verbloemende.

"... verdorie..."

Waarop Kathrin zorgelijk vroeg.

"...lukt het niet...?"

Mark zocht liechende naar een uitvlucht.

"...ach ben de hele dag al aan het solderen...ik denk... moet even een pauze nemen..."

Kathrin vroeg.

"...zal ik het anders proberen...als jij me verteld...wat ik moet doen... dan lukt das vast wel..."

Voordat Mark kon antwoorden, zat Kathrin op een stoel naast Mark en zei verheugd.

"...ik heb dit altijd al een keertje willen doen..."

Mark was even verbaasd en keek een moment naar gedeeltelijk wit vlees, in gedachte.

"...man... wat een prammen...ik zie gewoon haar kanten bh...ik krijg gewoon een stijve..."

Mark stotterende.

"...ja..ja...is goed..."

Kathrin was vol geconcentreerd, met uitleg van Mark aan het solderen, waar Mark elk moment pakte, om Kathrin ongezien te bestuderen, in gedachte.

"... zelfs haar bruine mollige bovenbenen... zijn bloot... nog twee drukknopjes meer... dan zie haar broekje...!"

Mark was er stil van geworden, ook Kathrin was even stil, totdat ze zachtjes zei.

"...ik heb een heel lang gesprek met Silvia gehad..."

Mark voelde zich dit keer, ook niet op zijn gemak.

"...ER HANGT IETS...IN DE LUCHT..."

Mark voelde zich geslagen en het enigste wat hij kon zeggen.

"...ooh..."

Kathrin keek Mark niet aan, uit een soort schaamte en bleef geconcentreerd solderen, door af en toe een aanwijzing van Mark.

Mark nam van elke gelegenheid gebruik, telkens als Kathrin, voorover bukte, zag hij die geweldige, grote borsten van Kathrin, uitnodigend voor Mark zijn handen.

Kathrin zei zachtjes.

"...ik durf het niemand te vertellen...de laatste jaren denk ik daar vaak aan... telkens voel ik me dan klote..."

Mark dacht.

"...ik weet niet... het is allemaal...wel heel raar..."

Kathrin liet opeens alles vallen en greep Mark stevig vast, huilende.

"...IK BEN MIJN VADER NAAR BED GEWEEST..."

Mark was totaal overrompeld en dacht meteen schuldig.

"... verdorie...ik zit me op te geilen...en nu dit...ik weet niet wat ik moet zeggen..."

Huilende in Mark zijn armen zei Kathrin luid.

"... EEN MAAND LATER...WAS HIJ DOOD..."

Mark moest meteen denken aan Bram en Heike.

"...IK KEN DAT GEVOEL..."

Mark troostende.

"... het is goed...ik begrijp het..."

Mark dacht.

"... geen wonder... dat Kathrin... dat Richard niet durft...te vertellen..."

Kathrin huilende.

"...IK DURF... DAT... RICHARD ECHT NIET TE VERTELLEN...WE HADDEN TOEN STIEKEM...AL WAT MET ELKAAR..."

Langzaam maar zeker, begon Mark alles te begrijpen, maar Kathrin zei al huilende nog meer.

"... TOEN IK PAPPA VERTELDE... VAN RICHARD EN MIJ...WERD HIJ KWAAD..."

Mark zocht naar woorden om Kathrin te troosten en die vond hij schijnbaar ook.

"... rustig nou Kat... het is allemaal...zo lang geleden... je had dat allang... Richard... moeten vertellen... dat was voor jullie veel beter geweest..."

Kathrin begon te kalmeren en zei.

"...denk je dat echt... Mark..."

Mark had een stuk van de keukenrol getrokken en begon de uitgelopen mascara van Kathrin, haar gezicht, schoon te maken.

Nadat Mark dat gedaan had, keek Kathrin weer naar beneden en zei zachtjes.

"...ik schaam me zo... voor wat ik gedaan heb... en voel me zo klote..."

Weer dacht Mark aan Heike.

"... zal ik het Kathrin vertellen... waarom ook niet...ik weet al veel van Kathrin... waarom ook niet...ze heeft zelfs het bed met haar vader gedeeld..."

Na enig nadenken, flapte Mark het eruit, hoewel hij Heike had beloofd, het niemand te vertellen.

"...ik heb met Heike het bed gedeeld... en een dag later...was Bram overleden...ik ken een beetje dat gevoel..."

Ongelovig keek Kathrin, Mark opeens aan.

"...meen jij dat nou Mark... dat is wel de laatste... aan wie ik gedacht zou hebben..."

Mark keek Kathrin even aan en zei.

"... vertel maar... dat lucht echt op... dan vertel ik mijn verhaal wel..."

Kathrin vertelde hekelende over haar moeder, dat haar moeder stiekem een relatie had met een andere vrouw, Mark liet Kathrin geduldig, praten

Veel dingen wist Mark al en knikte telkens weer.

Toen Kathrin over haar vader begon te praten, merkte Mark al gauw.

"... Kathrin is net als Heike... een pappa's kindje..."

Kathrin vertelde.

"...ik had besloten...om met mijn vader te praten... die stiekeme relatie van mijn moeder...(Mark knikte)... mijn vader wist niet... van mijn stiekeme relatie met Richard... eigenlijk...wou ik hierover ook met hem praten...ik was een lafaard...ik durfde dat niet...op dat moment... Richard was toen ook nog maar zestien ...en ik zesentwintig.. pappa wist allang... dat mijn moeder een stiekeme relatie had... met een andere vrouw... maar drukte mij op mijn hart...hier nooit over te praten... dat zou mijn moeder en haar vriendin...de yob.. kosten..."

Mark onderbrak even.

"...aah... vandaar..."

Kathrin keek beschamende, naar beneden en fluisterde.

"...ja ik weet... dat is fout... maar ik kreeg een hekel aan mensen...die vreemd gingen... maar het is niet aan mij... hier over te oordelen... dat is niet goed...in vele gevallen... heeft dat een oorzaak..."

Mark geruststellende, terwijl zijn hand even onbewust, op het bovenbeen van Kathrin ruste.

"...och...we maken allemaal fouten... gebeurt iedereen..."

Mark merkte niet eens, dat hij wat naakte huid voelde, totdat hij Kathrin naar zijn hand zag kijken, die op haar bovenbeen ruste, Mark trok zijn hand meteen terug en zei enigszins geschrokken.

"...ooh... sorry..."

Kathrin glimlachende en vervolgde.

"... niet erg... maar het gesprek met mijn vader begon te veranderen...hij vroeg... waarom ik nog steeds geen vriendje had...ik was bang en laf...ik durfde het gewoon niet te vertellen... Richard en ik zijn neef en nicht... en al helemaal niet te denken... aan die hypocriete moeder van mij...ik moet er niet aan denken... toen vroeg mijn vader...is het de sex... jij bent toch een mooie meid geworden... en voordat ik het wist...wreef zijn hand over mijn been...en de rest... kan jij je wel denken...ik heb het gewoon laten gebeuren...net als Silvia heeft verteld...in dat lange telefoon gesprek met mij... met Richard..."

Het was even stil en Mark nam uiteindelijk het woord.

"... Kat... het is niet goed te praten... dat weet iedereen... maar het is gebeurd... maar het is zo lang geleden...ik weet dat je niet schuldig hoeft te voelen... jouw vader wou het immers... en misschien jij ook wel... dat heeft niets met zijn overlijden te maken..."

Kathrin nam zenuwachtig een sigaretje en zei zorgelijk, na een diepe trek.

"...er is meer Mark... nadat ik met mijn vader naar bed ben geweest...heb ik hem van Richard en mij verteld... hij werd vreselijk kwaad... niet om Richard en mij... integendeel... pappa mocht Richard heel graag...hij vond het vreselijk voor Richard... dat hij met mij in bed is beland... pappa had altijd gedacht...ik was single... hij kreeg zelfs tranen in de ogen...en vroeg mij waarom ik niets gezegd had... dan was het nooit gebeurd ... toen heb ik hem gezegd... dat ik dacht... dat hij geen sex meer had... en het gewoon heb laten gebeuren...daarna hebben we een lang gesprek gehad... en dat hij met mijn moeder zou praten... over Richard en mij...nou ik zou je vertellen... dat liep faliekant... uit de hand...en een maand later...was pappa overleden..."

Mark zag de ogen van Kathrin weer glazig worden en zei welgemeend.

"...och Kat... daar kan jij toch niets voor...ik denk...eerder je moeder... die moet een slecht geweten hebben ... jouw vader heeft partij voor jouw gekozen... ondanks jullie neef en nicht zijn... wat is dat nou...?!"

Kathrin vervolgde, met glazige ogen.

"...ik heb toen een einde gemaakt... met Richard... omdat mijn moeder dat zo wou... zeker vijf jaar heb ik toen... Richard niet meer gezien...tot op een familiefeest...we werden opnieuw verliefd... natuurlijk tot ergenis van mijn moeder... maar dit keer openlijk... het kon me niets meer schelen ... mijn moeder heeft me zelfs één keer geslagen... vanaf toen...wou ik niets meer... met haar te maken hebben..."

Er ontstond een stilte en weer verbrak Mark uiteindelijk de stilte.

"...oei ja...ik begrijp alles een beetje... wat een verhaal...nu is het goeie moment gekomen...om Richard alles te vertellen..."

Kathrin keek Mark vragende aan, alsof ze zeggen wou.

"... waarom..."

Mark antwoorde op de denkbeeldige vraag van Kathrin.

"... Richard...is met Silvia vreemd gegaan..."

Waarop Kathrin twijfelende zei.

"... misschien... maar er is meer...ik heb Richard betrapt... voor een jaar terug...ik had berichtjes...op zijn smartphone gelezen...ik kon niet alles lezen... maar een gedeelte van de berichtjes wel...het liet niets aan verbeelding over..."

Mark begon bescheiden te lachen, waarop Kathrin meteen irriteert reageerde.

"... wat lach je nou Mark...dit is niets om te lachen...!"

Mark verklaarde waarom hij moest lachen.

"...ik heb ook van berichtjes op de smartphone... van Silvia gelezen..."

En Mark begon zijn verhaal te vertellen, met Heike, Kathrin was één al oor.

Kathrin viel van de ene verbazing in de andere verbazing, wat Mark duidelijk in het gezicht van Kathrin kon aflezen, natuurlijk bespaarde Mark de spannende details, net zoals Kathrin gedaan had.

Toen Mark zijn verhaal gedaan had, zei Kathrin.

"...nou...zo spannend was het bij mij allemaal niet..."

Waarop Mark lachende zei.

"... jouw verleden...is spannend genoeg gewezen..."

Kathrin had haar antwoord paraat en bijna op een waarschuwende toon.

"...ik ben er... niet trots op... Mark..."

Mark knikte welgemeend en Kathrin zei bekennende op zachte toon.

"... toen ik die berichtjes had gelezen... van Richard...was ik eerst op wraak uit...in diezelfde week... kreeg ik die uitnodiging... van dat stelletje... die ik op staande voet had ontslagen...oef... wat heb ik daar een spijt van... maar toen ben ik gaan nadenken..."

Mark begreep wat Kathrin wou vertellen en zei.

"... dan hadden Silvia en Richard...geluk gehad... dat had een vreselijke toestand gegeven...!"

Kathrin antwoorde schuldig.

"...ja...ik geloof ik heb een aantal mensen... fout gedaan... dat kan ik nooit meer goed maken...en dat Richard... vreemd is gegaan... kan ik hem niet verwijten... dat licht aan mij... maar dat uitgerekend Silvia moet zijn... jouw vrouw...!"

Mark antwoorde verontschuldigend voor Richard, maar ook met een vraag, waar hij het antwoord eigenlijk wel op wist.

"... Richard had spijt... dat heeft hij me wel duidelijk gemaakt ... maar jij verwijt Richard niets ...of is het andersom...verwijt... jij het jezelf...?"

Het gesprek viel stil en Mark dacht aan zijn eigen relatie en het probleem van Heike.

"... HET ZOU TOCH NIET...ik weet... Kathrin... heeft daar de leeftijd voor..."

Mark verbrak brutaal de stilte en vroeg vragende.

"...wisseljaren...?"

Kathrin keek Mark geschrokken kort aan en het schaamrood stond op haar kaken en zei zachtjes.

"... dit is pijnlijk Mark..."

Deze details had Mark in zijn verhaal, Kathrin bespaart, maar vertelde zonder schaamte verder, waar weer duidelijk de schaamte, van het gezicht van Kathrin, was af te lezen, Mark zag dat en zei heel normaal, nadat hij was uitgesproken.

"...je hoeft je daar niet voor te schamen hoor... Silvia en ik... hebben er daar... uitgebreid over gehad...en eigenlijk was het zo... door Heike is me dat duidelijk geworden... hoe raar het ook mag klinken..."

Waarop Mark nog lachende erachteraan zei.

"...dus in dit geval...was vreemd gaan...zo gek nog niet..."

Kathrin keek Mark vreemd aan en zei zachtjes weer.

"...best pijnlijk Mark... maar nu ik er over nadenk...zou dat wel eens kunnen kloppen..."

Mark zei uit eigen ervaring.

"...ja...het sluimert...er zo in... zonder dat je het in de gaten hebt...net zo als onze hobby's... jij zou echt met Richard... er over moeten praten... eigenlijk moet je het niet uit mond horen... maar Richard...had zich beklaagt... dat jullie weinig sex hadden..."

Kathrin zei verdrietig.

"...ik weet niet eens meer...of hij me nog wil...hij is tien jaren...jonger als ik...ik ben een oud dik rond wijf geworden ... misschien wordt het wel schijden..."

Mark luid lachende, het floepte er zo uit.

"... JIJ MOEST EENS WETEN... JIJ MAG WEL IN DE JAREN ZIJN GEKOMEN... MAAR JE ZIET ER NOG STEEDS GOED UIT HOOR...MAAK JE MAAR GEEN ZORGEN..."

Kathrin keek Mark beteuterd aan en Mark schrok een beetje, van zijn luidheid en woorden.

Kathrin moest glimlachen en vroeg verbaasd.

"...dus jij hebt...toch gekeken...?"

Mark was door de uitdrukking op het gezicht van Kathrin, bekomen, van zijn luidheid en de schrik en zei resuluut.

"...ja tuurlijk...elke gezonde kerel...kijkt toch...!"

Kathrin verbaasd.

"...ooh...ik heb daar niets van gemerkt..."

Mark lachende.

"...NOU...ZO EEN MOOIE VROUW... MET SEXY KLEDING... ONTMOET IK NIET DAGELIJKS..."

Er viel een doodse stilte en Mark dacht aan zijn eigen woorden, maar vooral op de manier hij dat had gezegd.

"... SHIT... HET FLOEPTE ER MAAR ZO UIT... WAT STOM VAN MIJ..."

Kathrin verbrak de stilte op een serieuze manier.

"... laten we die led-lampjes... maar solderen... anders gebeuren er nog rare dingen..."

Mark dacht.

"... volgens mij kan ik Kathrin zo grijpen... maar ik doe het niet...het is allemaal zo ingewikkeld genoeg..."

Mark zei glimlachende mompelende.

"...ja je hebt gelijk... maar van mij mogen er wel rare dingen gebeuren..."

Eigenlijk, was het als grapje bedoeld van Mark, maar Kathrin dacht daar anders over, ze pakte met bijde handen het gezicht van Mark en begon hem wild te kussen, hij voelde de tong van Kathrin in zijn mond dansen in een flits van een seconde, spookte die dag door zijn hoofd .

"... VERDORIE...IK HAD MEZELF BELOOFD... NOOIT MEER ZOIETS TE DOEN... MAAR ZE IS ZO MOOI... MAAR WAT VERTEL IK SILVIA...?"

Mark voelde zijn jonge heer in no time groeien, zijn lustgevoelens, tegenover Kathrin hadden de overhand gekregen, de tong van Mark begon het spel mee te spelen en net als deze wilde tongzoen, trok Mark in ėėn keer de rits drukknopjes van de kleurrijke besmeurde doktersjas los, het leek alsof Kathrin geen tijd te verliezen had, spontaan liet ze haar kleurrijke besmeurde doktersjas op de grond vallen terwijl met beide handen staand leunende op het tafeltje ondersteuning zocht en riep Mark opgewonden toe.

"...DOE ME NU MARK... VOORDAT IK ER SPIJT VAN KRIJG..."

Mark wist niet wat hij mee maakte, het was opeens een ware sex-explosie geworden, die geen terugkeer meer kende, ongeduldig trok Kathrin haar string opzij en riep opgewonden, terwijl Mark zijn kniebroek, op zijn enkels liet vallen.

"...TOE DAN MARK..."

Mark spuugde op zijn opgewonden jonge heer, schijnbaar hoorde Kathrin dat en zei op ongeduldige opgewonden toon.

"... NIET NODIG...IK BEN NAT...TOE MAAR... VOORDAT IK ME BEDENK..."

Mark liet zich dat geen twee keer zeggen, nam zijn opgewonden jonge heer in zijn hand en zocht met zijn gezwollen eikel, de ingang van Kathrin, terwijl hij Kathrin nog luid en duidelijk hoorde zeggen.

"...IK HAD NOOIT GEDACHT...IN MIJN LEVEN... DAT IK... ZOIETS ZOU DOEN... OOOOOOOOHW... MAAARK..."

Mark drukte zijn opgewonden jonge heer, zonder pardon in Kathrin en hoorde Kathrin opgewonden schreeuwen.

"... MARK...WE KRIJGEN HIER ALLEBEI... SPIJT VAN... MAAR IK WIL HET..."

Terwijl Mark zijn opgewonden jonge heer, er lustig en wild in Kathrin op en neer ging, maakte Mark de zwarte kanten bh los, van Kathrin, terwijl Kathrin opgewonden schreeuwde.

"...JA MARK...NEEM MIJN TIETEN..."

Mark wist gewoon niet, waar hij grijpen moest, tijdens deze sex-explosie en zeker ook, door het opgewonden geschreeuw van Kathrin.

"...MAN... WAT EEN LICHAAM...HIER...EN DAAR EEN RIMPELTJE... MAAR ECHT ALLES OP ZIJN PLEK..."

Mark wist dat het niet lang zou duren en verkoos daarom, met twee handen de malse grote ronde borsten van Kathrin, die hij nog niet bloot had waargenomen, maar door een paar geweldige grote tepelhovens, waren voorzien en dacht opgewonden.

"...WOW... WAT EEN PAAR TIETEN...EN DIE TEPELS...IK HEB NOG NOOIT... ZULKE GROTE TEPELS GEVOELD...ZELFS VOOR TWEE HANDEN...IS ÉÉN TIET NOG TE GROOT..."

Mark ging wild grommende, in Kathrin op en neer, het soppende geluid werd hoorbaar en voelbaar, hetgeen door Kathrin luid en duidelijk werd bevestigd.

"...MAAARK...IK GA KOMEN...JAAAHAA..."

Mark wou nog niet klaar komen, hij had stiekem gedacht.

"...ik wil meer met Kathrin... misschien blijft ze wel slapen...!"

Mark zag, dat Kathrin slap in de armen werd, tijdens haar orgasme en veegde met één handbeweging, soldeerbout en alles wat er nog op tafeltje lag, op de grond, moment later liet Kathrin zich voorover vallen, met haar grote ronde borsten, plat gedrukt op het tafeltje, genietende, van haar orgasme, maar Kathrin zei tijdens haar orgasme ook iets, waar nou juist, Mark niet had op gehoopt .

"...ooh mijn god Mark... wat heb ik gedaan...!"

Mark probeerde het te vergoelijken en verbeterde Kathrin.

"...WE... hebben het gedaan Kat..."

Kathrin maakte zich zorgen.

"... Mark...ik voel me zo vreemd...we weten allebei... dat het fout is..."

Mark begon weer langzaam met zijn opgewonden jonge heer, in Kathrin te bewegen, hopende dat ze meer wou, maar het tegendeel gebeurde.

"...nee..nee... Mark...stop ermee... dit voelt helemaal niet goed...!"

Mark dacht een moment.

"...ik pak Kathrin stevig vast...en pomp mijn lul in haar leeg... maar ik moet bekennen...ik voel me dit keer... ook vreemd...!"

Voordat Mark het wist, had Kathrin haar kleurrijke besmeurde doktersjas, voor haar lichaam en zei schamende.

"... sorry Mark..."

En liep weg.

Kathrin was nog niet weg, of Mark hoorde de smartphone van Kathrin trillen.

"... HET IS RICHARD...zou ik...of beter niet...?"

Mark pakte stiekem de telefoon van Kathrin en liep snel naar de schuur, terwijl hij de telefoon op nam.

"...ver van Kathrin weg...!"

Natuurlijk was Richard verbaasd, dat Mark de telefoon opnam, Mark draaide er geen doekjes om en zei Richard.

"...ik heb iets stoms gedaan...ik heb Kat geneukt..."

Dit keer nam Mark de schuld op zich, het was even stil door de telefoon, uiteindelijk zei Richard.

"... eerlijk gezegd...ben ik sprakeloos..."

Maar Mark kwam op een idee.

"... misschien...is het nu... het goede moment... dat Kathrin en Richard praten...!"

Mark vertelde Richard niet alles, maar vond dat Kathrin hem dat zelf moet vertellen, het gesprek verliep heel rustig, na tien minuten hoorde Mark de stem van Kathrin.

"... MAAARK... waar ben je...ik kan mijn telefoon niet vinden...ik wil naar huis...!"

Mark liep Kathrin tegemoet en gaf haar de de telefoon.

"... het is Richard..."

Kathrin keek Mark kwaad aan en fluisterde.

"...ben je gek geworden... Mark...!"

Mark fluisterde doordringende.

"...nu vertel je Richard alles... dit is het goede moment... maar geen woord over Heike...!"

Mark pakte Kathrin over de schouders en dwong haar te gaan zitten, op de schommelbank.