Hoe Nu Verder - 4

Voor iedereen die alleen maar stomende sex verwacht komt in dit deel bedrogen uit. Net als in het 3de deel komt er in dit deel heel weinig (zeg maar beter geen) sex voor. Hopelijk komt dat in een volgend deel wel weer goed.


Het was tot de gemoedsrust van Daniel en Sabine niet meer voor gekomen dat zijn vader en haar moeder het bed met elkaar gedeeld hadden. Beide volwassenen hadden gewoon een verzetje nodig gehad. Dat het met elkaar was geweest waren ze later ook minder blij mee, maar het was niet anders. Daniel was met zijn vader naar de stad geweest en had een mooie ring voor Sabine uitgezocht. Toen hij dit bij zijn vader melde had deze gevraagd of hij het zeker wist. Iedereen binnen de familie behalve van zijn moeders kant waren bijgedraaid. Mede dankzij de opmerking van Sabines oma. Zoals zijn vader zei, “Je wilt toch ook je moeder op je bruiloft.” Daniel wilde dat hij getrouwd was voor Sabine zwanger zou raken. Ja ze neukte er flink op los en dat ze nog niet zwanger was vonden ze beide vervelend maar voor hem was het ook een opluchting. Hij wilde het eigenlijk volgens het boekje doen. Eerst trouwen dan kinderen.

Hij kwam thuis en vond Sabine huilend bij haar moeder in de armen. Sabine zag hem binnen komen en liep de kamer uit. “Je heb nogal lef om hier te komen.” Zei haar moeder met vuur in de ogen? “Wat?” Was alles wat Daniel kon uitbrengen. “Na alles wat jullie doorgemaakt hebben. Ik dacht dat je van Sabine hield. Je heb zelfs bij mij lopen huilen om haar. En zo makkelijk schuif je haar aan de kant? MIJN HUIS UIT.” “Niet voordat ik weet wat er is?” Zei Daniel. Nog steeds verbaasd. “Wat er is? Dat je er een ander op na houd. Dat is er.” De verwarring bij Daniel was nu helemaal compleet “Ik er een ander op na houd? Waar heb je het over?” Hij wilde naar boven lopen om met Sabine te praten wat er nou aan de hand was, maar Brenda greep zijn arm beet. “Je hoeft niet te ontkennen Sabine heeft de whatsapp berichten gezien.” “Welke berichten? Ik weet echt niet waar je het over heb?” Daniel begon door de spanning nu ook te huilen. “SABINE GELOOF DIE BERICHTEN NIET” Schreeuwde hij naar boven. Hij keek Brenda aan verslagen. “Heeft ze dan toch gewonnen?” vroeg hij zacht. Hij stopte zijn handen in zijn zakken en voelde daar het doosje van de juwelier. Toen kwam het vuur terug in zijn ogen. Pakte het doosje uit zijn zak en gaf die aan Brenda. “Als ik een ander zou hebben, zou ik dan een ring kopen van 500 euro? Zou ik dan aan het kijken zijn voor een mooie locatie? Ik zeg het nog een keer Ik hou van jou dochter en jou dochter alleen. Dat iemand dat stuk wil maken is niet mijn schuld. Ik ga nu naar boven en kijken wie.” Hij liep de kamer uit naar boven. Zonder te kloppen liep hij hun slaapkamer. Zijn hart brak toen hij Sabine op hun bed zag liggen te huilen gezicht in het kussen. Dit gaf zijn woede alleen maar meer vuur. “WIE!” Zei hij met luide stem. “WIE ZEGT DIE ONZIN? WIE STUURT DIE BERICHTEN?” Sabine die schrok van de woede in zijn stem. “Ga je het nog ontkennen ook?” Vroeg ze. “Ik vroeg je WIE?” Daniel was echt woedend nu. “Laat die berichten maar zien dan?”
Sabine pakte haar telefoon. Opende haar whatsapp en hield hem voor zijn gezicht. “JE BLOED EIGEN NICHT” Zei ze. Toen viel het kwartje bij Daniel. Hij opende zijn eigen telefoon en hield een foto van zijn facebook voor. “DE ZELFDE NICHT DIE MIJ ZOU AANKLAGEN WEGENS INCEST. DENK JE NU ECHT DAT DIE DE WAARHEID SPREEKT. IK BEN BIJ MIJN VADER ALS JE WIL PRATEN.” Hij draaide zich om liep de kamer uit de trap af pakte het doosje met de ring die hij aan Brenda had gegeven van tafel af en liep zonder nog iets te zeggen de deur uit.
Hij wist een ding zeker. Als hij Sabine zou verliezen zou hij nooit trouwen en de rest van zijn leven alleen blijven. Hij liep naar het huis van zijn vader. Hij wist dat dit een wandeling zou zijn van 45 minuten maar hij moest nadenken en zijn woede laten bekoelen. Na een kleine 20 minuten ging zijn telefoon. Het was zijn vader. “Hey Pa.” “Waar zit jij, kreeg telefoontje van Brenda dat je boos het huis was uitgelopen, en naar mij toe zou komen.” Vroeg zijn vader. “Ik moest mijn hoofd even leegmaken dus ben gaan lopen. Ben nu ongeveer op de helft.” Antwoordende hij uit plichtbesef. “Mooi. Blijf waar je bent ik kom je met de auto halen.” Daniel keek om zich heen en ze spraken af bij een winkel die hij zag. Na een paar minuten zag hij de auto van zijn vader al en stapte in. “Ze heeft gewonnen pa.” Zei Daniel. “Wie heeft gewonnen jongen?” werd hem gevraagd. “Ma.” Zei hij met woede in zijn stem. “Die tang heeft het voor elkaar samen met Nicky.” Toen brak Daniel helemaal. Tussen het snikken door vertelde hij wat er gebeurd was. “Het komt goed jongen.” Was alles wat zijn vader zei. Daniel geloofde daar niet meer in. Hoe kon het nu nog goed komen.

Daniel was bij zijn vader gelijk naar boven gegaan en bleef op zijn kamer daar. Hij had zich de afgelopen dagen niet meer beneden getoond en was alleen van zijn kamer afgekomen om zich te douche en naar de wc te gaan. Eten wilde hij niet zijn vader had hem steeds eten gebracht alleen was het bord steeds vol terug gekomen. Brenda had hem ook al gebeld dat ze zich zorgen maakte om Daniel. Zijn telefoon stond al dagen uit. Sabine had hetzelfde gedaan. Zich opgesloten in haar kamer. Gelukkig had ze dan nog wel wat gegeten. Het was niet veel maar toch. Iets was beter dan niks. Brenda had hem verteld wat ze van de ruzie had meegekregen. Het laatste wat ze Daniel had horen zeggen was dat hij bij zijn vader zou zijn als ze wilde praten. Bert wist toen dat als hun niks zouden doen die twee van de honger en verdriet zouden sterven. “Ik kom nu jou kant op en Sabine ophalen. Die twee zullen toch een keer moeten gaan praten.” Zei hij tegen Brenda. “Zorg dat Sabine is aangekleed want ik til haar op en neem haar mee naar mij toe.” Hij verbrak de verbinding en liep naar de trap. “Ik ben even weg.” Schreeuwde hij naar boven zonder reactie te verwachten. Na tien minuten parkeerde hij op de oprit bij Brenda en Sabine. Stapte uit en liep naar de voordeur waar Brenda al stond te wachten. “Weet je dit zeker?” Vroeg ze. “Echt wel ik wil niet dat die feeks wint. Jij wel?” Brenda schudde nee. “Ze zit op haar kamer is aangekleed alleen weet ik niet of je haar mee krijgt.” Bert knikte. “Laat dat maar aan mij over.” Hij liep de trap op en liep de kamer in. “Kanonnen zeg hier nog zo een graf stemming.” Zei hij. “Luister meid je kan nu twee dingen doen. Of je stapt bij mij in de auto en gaat met hem praten of je mag afscheid nemen op zijn begrafenis. Aan jou de keus.” Sabine hoorde de woorden maar het drong nog niet tot haar door. Praten, Begrafenis. Waar had die man het over. Ze was bedonderd door haar grote liefde. Zijn laatste woorden bleven maar door haar hoofd spoken. Waarom moest zijn nicht hem aangeven als hij een ander had. Bert pakte haar bij de schouders. Ze keek hem aan en toen schoren weer de woorden door haar hoofd, Praten en Begrafenis. Wat was er met Daniel. Haar Daniel. Ze stond op en rende haar kamer uit. “Mam, MAM” Riep ze in paniek. Haar moeder stond beneden aan de trap op haar te wachten. “Waar is hij. Waar is Daniel. Is alles goed met hem. Waar is hij?” Ze was nu wel redelijk in paniek. Bert was haar achterna gelopen. “Hij is bij mij thuis lieverd. Al weet ik niet hoelang hij dit nog vol houd. Hij heeft dagen echt niks gegeten en zit alleen maar voor zich uit te staren. Wat is er toch gebeurd? Het enige wat hij zegt is – Pa ze heeft gewonnen. – Ik snap het niet?”

Sabine begon te snikken. “Ik moet naar hem toe.” Ze probeerde de deur uit te lopen maar werd tegen gehouden door Bert. “Laat me los ik moet hem zien. Hij heeft me nodig.” Bert hield haar vast en ze begon op zijn borst te slaan om los te komen. “Je zal hem zo zien.” Was alles wat Bert zei. Brenda had al haar jas aan en Bert liep met Sabine naar de auto. Hield de achterdeur open en Sabine stapte snel in. “Mam schiet op. We moeten gaan.” Schreeuwde ze naar haar moeder die de voordeur op slot aan het draaien was. Bert stapte in en startte de auto. “Voor we gaan wil ik eerst weten wat er aan de hand is. Waarom is mijn zoon zichzelf aan het uithongeren.” Sabine die niet langer wilde wachten vroeg hem te gaan. Bert weigerde en vertelde haar dat ze of het verhaal kon vertellen voor ze gingen rijden of tijdens. Sabine koos uiteraard voor tijdens. Hoe eerder ze bij Daniel was hoe eerder ze hem kon helpen. Hij had haar nodig. Ze had dan wel haar kamer wel niet veel verlaten want ze was lam geslagen door de berichten die ze had gekregen. Dat was ook niet gestopt na die dag dat Daniel boos de beur uit was gelopen. De berichten die ze toen had gekregen hadden het verdriet alleen maar erger gemaakt. De zorgen in de stem van Bert hadden haar doen wakker schudden alsof ze uit een trance ontwaakte. Bert parkeerde zijn auto en stapte uit. Sabine rende naar de voordeur een bonkte erop “Daniel” Riep ze. Ze keek Bert echt bang aan. Hij deed de voordeur open en Sabine duwde hem opzij. “Daniel!” Riep ze en vloog de trap op. Toen ze zijn kamer deur open gooide zag ze hem zitten. Stil voor zich uit starend. Hij keek haar aan alsof hij een spook zag. Tranen welde op in zijn ogen en hij reikte naar haar. Sabine liep naar hem toe en ging op haar knieën naast hem zitten. Toen ze zijn vingertoppen voelde op haar gezicht zag ze zijn ogen wegdraaien en hem van zijn stoel afglijden. “DANIEL!!!”Schreeuwde ze.

Bert en Brenda rende de trap op toen ze Sabine hoorde schreeuwen. Sabine was helemaal in paniek.
“Ik ben te laat. Is hij oké. Ik ben te laat hé. Nu weet hij niet hoeveel ik van hem hou. Daniel laat me niet alleen.” Haar moeder hield haar vast zodat Bert Daniel van de grond kon optillen en op zijn bed kon leggen. Net nadat hij op bed was gelegd deed hij zijn ogen tot ieders geluk weer langzaam open. “Pap?”zei hij met zachte stem.”Pap ik droomde dat ik Sabine zag.” Zijn vader glimlachte. “Dat was geen droom jongen.” zei hij zacht en hij keek opzij. Sabine die zag dat Daniel weer wakker was vloog naar hem toe, en begon hem te overstelpen met kussen over zijn helle gezicht en hem door zijn haar te strelen. “Ik hou van je. Ik hou van je.” herhaalde ze steeds maar weer. Beide huilde van vermoeidheid en spanning die ze de afgelopen dagen hadden gehad. Bert Keek naar Brenda. Die reikte naar Sabine en pakt haar bij de schouders. Sabine rukte zich weer los. “Hij heeft me nodig.” Zei ze tegen haar moeder. Draaide zich weer naar Daniel en begon hem weer te strelen. “Hij moet eerst wat eten.” Zei Bert. “Blijf jij bij hun?” Vroeg hij aan Brenda. Die knikte en Bert ging naar beneden om een simpele bouillon te maken. Nu een stevige maaltijd zou niet goed zijn. Bert kwam met de bouillon boven en Brenda wilde Sabine meenemen naar beneden. Die wilde er niks van weten. Ze bleef. Bert stuurde haar weg en zei dat Daniel eerst de bouillon op moest hebben en dat ze dan weer bij hem kon komen. Sabine ging uiteindelijk met haar moeder mee. Beneden vroeg ze haar moeder weer of het wel goed zou komen met Daniel. “Lieve schat. Als er een jongen sterk is dan is het Daniel wel. Hij komt er wel boven op. De vraag is alleen wat wil jij?” Hoe kon haar moeder dit nu vragen. “Tot vanmiddag moest je niks meer van hem weten. Had hij je bedrogen met een ander. Wilde je niks anders horen ook. Alles was gelogen.” Ging Brenda verder. Sabine pakte haar telefoon en liet haar moeder de berichten zien die ze de afgelopen dagen gehad had. Begon te snikken “Hoe kan ik zo dom zijn? Ik heb alles verpest. Nu wil hij me vast niet meer.”

“Mag ik dat nog altijd zelf bepalen of geloof je daar ook andere voor?” Het was de stem van Daniel. Hij stond in de deuropening leunend op zijn vader. Zijn stem had zwak geklonken. Sabine vloog weer naar hem toe. Hij hield haar op afstand. Zijn vader begeleide hem naar een stoel. Ging naast hem zitten zodat Sabine niks anders kon doen dan tegenover hem gaan zitten. Ze wilde zijn handen pakken maar hij trok ze terug. Sabine die dit als een complete afwijzing zag begon weer te huilen. “Ik ben te laat hé?” Vroeg ze snikkend. “Ik heb het nu echt verpest?” Ze keek hem bijna smekend aan. “Verlaat me niet. Ik hou van je.” Daniel had behalve verlangen ook woede Hoe had ze dit kunnen geloven. “Rare manier van tonen. Eerste beste bericht dat ik vreemd zou gaan en ik kan de tering genieten.” Zei hij zo vinnig als hij kon. “Daniel.!”Zei zijn vader. “Nee pa. Ik heb hemel en aarde bewogen om haar te bewijzen dat ik niemand anders wil en madam krijgt 1 bericht en ik kon mijn biezen pakken.” Zei Daniel. “Niet eens kijken van wie het kwam gewoon gelijk conclusies trekken.” Daniel begon langzaam aan te snikken en tranen begonnen over zijn wangen te lopen. Alle spanning en verdriet kwamen langzaam aan eruit. “Nooit werd er mij iets gevraagd. Ik, ik, ik” stotterde hij. “Jongen rustig haal even rustig adem. Je heb dagen niks gegeten.” Zei zijn vader bezorgd. Daniel ademde een paar keer diep in en uit. Sabine voelde alleen maar pijn. Ze wist dat ze dit aan zichzelf te danken had, ze zou zichzelf nooit kunnen vergeven als dit niet goed kwam. “Wat kwam je hier doen?” Vroeg Daniel ineens aan Sabine. “Kijken met wie ik nu het bed zou delen? Kon Nicky je dat niet vertellen? Jullie zijn nu toch zo close?” Hij wilde nog iets zeggen maar de spanning werd hem teveel. Hij begon te kokhalzen en wilde opstaan. Alleen lukte dat maar voor de helft. Hij spuwde naast de tafel. Zakte weer in de stoel en begon te huilen. Zo ellendig voelde hij zich. Zijn vader nam hem in zijn armen en nam hem mee naar boven. Kleedde hem uit en zette hem op een stoel onder de douche. Gaf hem schone kleren aan en legde hem in bed. “Pap. Ik droomde net dat Sabine er was.” Zei hij weer alsof hij net wakker werd. “Ik heb gezegd dat ze mij gewoon aan de kant schoof na 1 bericht. Goed hé?” Bert keek zijn zoon verbaasd aan. “Dat was geen droom jongen. Ze is hier echt.” Daniel keek zijn vader met een lach aan. “Oh dat is mooi. Zeg haar maar dat ik van haar hou.” Daniel viel hierop in slaap. Bert liep naar beneden en vertelde Sabine de boodschap van zijn zoon. Sabine wilde naar boven lopen. “Laat hem nu maar slapen.” Zei Brenda. “Mag ik hier slapen?” Vroeg Sabine. “Onder een voorwaarde” Zei Bert. “Je blijft op de logeerkamer.” hij keek Brenda aan. “Als je wil kan je ook blijven slapen. Dan nemen jullie mijn bed en slaap ik op de logeerkamer in het een persoon.” Brenda vond het eerst geen goed idee. Op aandringen van Sabine bleef ook zij slapen. De volgende ochtend ging Bert bij Daniel kijken. Zijn zoon zat rechtop in zijn bed. Keek zijn vader met een grote glimlach aan. “Morguh Pa.” Zei Daniel. “Mijn god wat is het goed jou glimlach weer te zien.” Zei Bert. “Ik werd wakker van stemmen uit jou kamer. Kan dat kloppen?” Vroeg Daniel. “Dat kan.” Was het simpele antwoord. “Pap klopt het dat Sabine is blijven slapen. Samen met Brenda?” Bert knikte. Liep Daniels slaapkamer binnen en ging op de rand van het bed zitten. “Jongen wat er gebeurd is kan ik niks aan veranderen. Wil je de volgende keer gewoon met mij praten? Ik ben zo bezorgd geweest.” Zei hij tegen Daniel. “Sorry pap.” “Hoe voel jij je?” Vroeg Bert nu maar aan zijn zoon. “Goed en heb honger.” Om dit antwoord moest Bert gigantisch lachen. “Is je maar geraden ook. Je heb 4 dagen bijna niks gegeten gek.” Daniel kon niet geloven dat er al 4 dagen voorbij waren gegaan. Hij had zo in ongeloof en in zijn eigen wereld dat ze hem net zo goed hadden kunnen vertellen dat er 1dag tot 3 weken voorbij waren geweest. “Weet je al wat je wil doen?”vroeg Bert. Toen hij zag dat zijn zoon hem niet begreep vertelde hij hem dat hij toch wel gekwetst was geweest door de reactie van Sabine. De dingen die hij gisteravond had gezegd en dat hij toch ook wel had gezegd dat hij niet wist of hij wel verder wilde zo. “Niet verder wilde?” vroeg hij verbaasd? “Nu snap ik ook wat Sabine bedoelde vanmorgen.” Zei hij. “Ik hoorde haar vragen aan Brenda of ze te laat was. Of ze me kwijt zou zijn. Ik kon toen nog niet zeggen dat het daar door kwam maar iets in me hield me tegen om haar gelijk te roepen. Nu snap ik wat me tegen hield. Alleen wil ik nu maar een ding.” Zijn vader keek hem aan. “En dat is?” Vroeg hij. “Die ring om haar vinger schuiven en vertellen dat ik niks liever wil dan mijn leven met haar delen.”
“Wil je niet een mooi aanzoek regelen?” vroeg zijn vader. Daniel schudde zijn hoofd. “Ik zou geen mooier aanzoek weten dan uit zo een diep dal komen met zijn twee als verloofd koppel.” Zei hij. “Ik ga kijken of ze al zijn aangekleed want ik weiger het goed te vinden dat jij Sabine ten huwelijk vraagt in jullie pyjama.” Zijn vader stond op en liep naar de deur. “Blijf nog maar even liggen. Ik zal wel zeggen dat je nog slaapt. Als ze aangekleed zijn kom ik je wel halen.” Bert liep naar beneden en werd daar opgevangen door Sabine die maar al te graag naar Daniel wilde. “Hij Slaapt nog.” Zei Bert. “Ik wil dat je hem nog even laat slapen. Ik weet gisteren was ook zwaar voor jou alleen heeft hij de afgelopen dagen amper geslapen en gegeten, dus de rust is goed voor hem.” Sabine ging terneergeslagen de kamer weer in. Bert pakte een kop thee die de dames al gemaakt hadden. Beide dames waren netjes aangekleed. Sabine had nog kleding hier liggen dus had dat kunnen gebruiken. Brenda had gisteravond Bert zijn auto geleend om wat spullen te halen. Een 10 minuten later dacht Bert wel lang genoeg te hebben gewacht. “Ik denk dat ik iets hoor boven. Ik ga wel even kijken en help hem dan met douche. We zijn dan zo beneden.” Hij stond op en liep via de keuken de kamer uit. OP de koelkast pakte hij snel het doosje met de ring en liep via de andere deur naar boven. Nu was hij toch blij dat de vorige huurders die deur nooit hadden dichtgemaakt zoals zo vaak gebeurde. Boven gekomen was Daniel al uit zijn bed gekomen en stond voor zijn kast kleding uit te zoeken. “He had ik jou niet gezegd in je bed te blijven liggen.” Daniel keek hem alleen maar aan. “Daar ben ik te zenuwachtig voor pa. Ik ga haar echt vragen hè?” Zei hij ineens met een twijfel. “Nou niet in deze kleding en zeker niet zo vies. Hup onder de douche met jou. Ik heb je gisteravond moeten helpen maar kan je het zelf denk je?” Daniel dacht van wel en vroeg zich af waarom zijn vader hem had moeten helpen. Vond het ook wel een vreemd idee dat zijn vader hem naakt had gezien ondanks dat het zijn vader was. Laatste keer was toch een kleine 15 jaar terug. Hij ging snel douche en toen hij in zijn slaapkamer kwam had zijn vader zijn trouwpak klaar gelegd. “Pap?” Daniel herkende het pak en hij merkte een deel twijfel. “Ik weet wat ze je heeft aangedaan jongen maar dit was een van de twee na mooiste van mijn leven. De mooiste was toen jij geboren werd. Daarom zou ik graag willen dat jij hem nu draagt.” Daniel gaf zijn vader een knuffel en trok het overhemd aan wat klaar lag. De pantalon paste perfect en het colbert ook. Zijn vader gaf hem het doosje met de ring. Ze liepen samen naar beneden. “Wacht even. Ik moet Sabine denk ik vast houden om je niet gelijk te bespringen.” Zei Bert en hij liep de kamer in. Sabine stond al en wilde naar de gang lopen. “Laat hem eens rustig binnen komen schat.” Zei Brenda. De deur ging open en daar kwam Daniel dan eindelijk binnen. Het leek voor Sabine wel een uur te hebben geduurd sinds Bert binnen was gekomen.
Zowel zij als Brenda keken naar Daniel en hoe hij gekleed was. Bij allebei stokte de adem. Daniel liep glad geschoren en netjes gekamd de kamer binnen. Hij leek totaal niet meer op die jongen die ze gisteren hadden gezien. Hij liep doel bewust op Sabine af. Bert knikte alleen naar Brenda en die begreep wat er te gebeuren stond. Sabine wilde iets zeggen maar er kwam geen woord uit. “Lieve Sabine. Voor jij begint wil ik eerst wat zeggen.” Begon Daniel. Zijn vader had zijn telefoon gepakt om dit mooie moment toch vast te kunnen leggen. Hij kon altijd nog stukje eruit knippen. “Sabine wij zijn nu ruim 3 jaar samen. Oké met tussen pozen maar goed.” Iedereen moest hier wel om lachen. “Wij hebben heel wat te verduren gehad en ook wij twijfelde soms aan elkaar. Ik wil dan ook nu en voor altijd aan alle twijfel een eind maken. Lieve Sabine, wil je mij de gelukkigste man op aarde maken.” Hierop pakte hij het doosje en ging op een knie zitten. “Wil je met me trouwen?” Vroeg hij terwijl hij het doosje open deed en de ring aan haar presenteerde. Sabine die pas doorkreeg wat er echt gebeurde toen Daniel voor haar op zijn knieën ging. Sloeg haar handen voor haar mond en begon te snikken. Ze kon alleen maar ja knikken. Toen ze haar stem weer terug had kwam de “JA” er ook uit. Daniel kwam weer omhoog en pakte haar bij haar middel. Draaide haar in het rond. En kuste haar. Hij pakte toen de ring uit het doosje en met trillende vingers plaatste hij die om haar trillende vingers. Sabine bleef maar naar haar ring kijken. Haar verlovingsring. Hoe gelukkig ze nu was kon ze met geen pen beschrijven. Ze liet de ring aan haar moeder zien. Beide vrouwen waren nog steeds geschokt. Sabine kon het nog steeds niet geloven. Ze dacht gisteravond nog dat ze misschien te laat was geweest. Haar moeder had gezegd niet de hoop op te geven. Maar nu. Nu was ze verloofd en ging ze trouwen.