'Ga je klaarkomen?' vroeg ze. Een gefluister tegen het kussen, tegen de muur.

'Ja,' gromde haar broer in haar oor, terwijl hij haar kutje van achteren paalde met lange, diepe halen. Zijn dijen wreven langs de achterkant van de hare, zijn lies drukte hard tegen haar vlezige billen. Ruwe handen knepen en klauwden in haar enorme, bezwete borsten.

'Trek je je deze keer tijdig terug?' vroeg ze. Het klonk meer alsof ze smeekte.

'Ja, hoor.'

'Maar dat zei je vorige keer ook al … net als …' Alle andere keren, maakte ze haar zin mentaal af, maar ze vond het niet fair om die gedachte hardop uit te spreken. Lars deed echt wel zijn best. Alleen … in het heetst van de strijd verloor hij gewoon de controle over zichzelf.

'Maak je geen zorgen. Ik trek me tijdig terug,' zei hij schor. Hij verplaatste een van zijn handen naar haar buik en begon die te aaien, alsof hij nog steeds bolrond was, ook al was dat in werkelijkheid tíjden geleden.

Leonie hijgde in het kussen terwijl ze haar broers beide handen weer op haar borsten voelde – die joekels waren groter dan ooit, en dat wou wat zeggen. Ze voelde hoe er dikke klodders melk uit dropen, op de lakens. Voelde Lars' handen nat en kleverig worden terwijl hij het goedje uit haar knoerten kneep en ondertussen haar zere, fel opgezette tepels streelde. Melk zo dik als room sproeide uit haar spenen terwijl hij haar neukte.

Ze wou hem waarschuwen, hem op de mogelijke gevolgen wijzen – het zoveelste gevolg in een lange, lange rij. Maar ze wist uit ervaring dat haar broer zich daar niets van zou aantrekken, integendeel zelfs – de laatste keer dat ze hem had gevraagd: 'Je wilt toch niet dat ik wéér zwanger word, wel?', was er een immense siddering door Lars' vette, hete pik getrokken en was die dikke salvo's zaad beginnen af te vuren, alsof haar woorden hem getriggerd hadden.

Hij zou het niet opnieuw doen. Niet nu.

Niet na hun veertiende kind.

En terwijl zij over haar hele lijf huiverde, terwijl haar broer haar borsten leegmelkte, haar diep in haar kut naaide, zich opmaakte voor zijn orgasme – en om zich ditmaal tijdig terug te trekken, zoals hij had beloofd … terwijl de stuipen van haar eigen climax, die zo nauw verbonden was met de zijne, erger en erger werden, aanzwollen als in een schier eindeloos crescendo, reisde Leonie in gedachten terug door tijd en ruimte.

Hoe had het ooit zo ver kunnen komen?

***

Haar eigen broer. Oké, strikt genomen was hij haar halfbroer, maar ze had hem altijd als een volwaardige broer beschouwd, ook al hadden ze elk een andere moeder. Die van Lars was met de noorderzon verdwenen; die van Leonie had nog steeds contact met hen beiden – in feite had haar ma hen beiden opgevoed, hoewel Lars acht jaar ouder was dan Leonie.

En zo had het moeten blijven: een relatief gelukkig, naar behoren functionerend gezinnetje.

Tot Leonies lichaam zich begon te ontwikkelen. En nog geen klein beetje.

Het had een hele poos geduurd voor ze was gaan beseffen dat Lars – die met zijn donkere haar, zijn donkere ogen en zijn fraaie lichaam het hoofd van menige meid op hol bracht – zijn ogen nauwelijks van haar snel tot bloei komende tienerlijf kon afhouden. Aanvankelijk hield ze zich voor dat ze zich maar wat verbeeldde; hij was haar broer, per slot van rekening. Maar zijn bijna kwijlende gestaar en de onophoudelijke stroom van complimentjes escaleerden al gauw. Zo begon hij met opzet langs haar heen te 'strijken' op de smalle overloop of de nog smallere trap, zodat haar grote, zachte borsten vol tegen hem aan drukten – of, als ze zich omdraaide om dat te voorkomen, haar overmaatse kont het 'slachtoffer' werd van haar broers trage, speelse passage.

Omdat Leonie er geen probleem van wou maken en de sfeer binnen de familie niet wou bederven, liet ze Lars betijen. Misschien had het anders kunnen lopen als ze zijn gedrag in dat vroege stadium in de kiem zou hebben gesmoord, maar ze betwijfelde het. Toen ze uiteindelijk toch haar onvrede liet blijken, leek het al te laat – tegen die tijd betastte haar broer haar zodra hij daar de kans toe zag, zodra hun ouders even de andere kant op keken. Hij kneep in haar wiebelende billen, gaf er speelse tikken op, kneedde haar vette tieten. En ondertussen grinnikte hij. Hij rotzooide alleen maar, deed alleen maar gek. Leonie begon zich af te vragen of relaties tussen broer en zus misschien vaker zo waren. Want eigenlijk waren ze gewoon aanhankelijk, meer niet – en zelfs al kwam de affectie grotendeels van zijn kant, het was niet dat ze er iets op tegen had of zo. Ze vond het gewoon … vreemd.

En bovendien, andere meiden droomden ervan om zoveel aandacht van hem te krijgen als zij. Schoorvoetend moest ze toegeven dat ze dat stiekem best wel fijn vond. Knappe Lars, die zo dol was op haar, zijn eigen kleine zusje? In een rebels, diep weggestopt hoekje van haar brein vond ze dat een ontzettend vleiende gedachte. De invloed die hij op haar had was onmiskenbaar.

Naarmate de maanden elkaar opvolgden en Lars' gedrag steeds meer escaleerde, ging ze steeds meer dingen 'normaal' vinden – omdat de grens van het toelaatbare steeds verder opschoof, begon ze handelingen die relatief gezien niet zo ver over de schreef gingen – zoals Lars die haar tieten beetpakte of haar kontwangen uiteentrok wanneer hij haar knuffelde – als normaal te beschouwen. Het waren de nieuwe dingen die gebeurden waar ze zich telkens zorgen om maakte, niet wat hij een maand of wat geleden met haar had uitgehaald.

Misschien, als Leonie meer vriendinnen zou hebben gehad, hechtere vriendinnen die ze in vertrouwen had kunnen nemen en die haar hadden kunnen vertellen dat dit niet oké was, zou ze de ernst van de situatie beter beseft hebben. Maar ze was echt dol op Lars. Ze vond hem geweldig. Hij kreeg haar moeiteloos aan het lachen, telkens weer, deed haar kronkelen en giechelen als hij in haar knoerten kneep of op haar billen sloeg, waarna ze een gilletje slaakte en blozend wegliep. Leonie had een donkerbruin vermoeden dat mensen niet zouden begrijpen hoe leuk ze dat vond. Als ze haar er ooit naar zouden vragen – en dat zou gebeuren, veel later – zou ze natuurlijk antwoorden dat ze het zelf ook wilde, dat ze hem wilde. Lars was charmant, knap, goed geschapen … al zou het nog even duren voor ze dat laatste te weten zou komen.

Uiteindelijk was er niets meer aan te doen, achteraf bekeken. Lars was door haar geobsedeerd geraakt, slaagde er nauwelijks nog in om het onnatuurlijk wulpse tienerlichaam van zijn kleine zusje, met die kanjers van borsten en dat enorme achterwerk, met rust te laten. Ze had zijn avances zelfs al tot op zekere hoogte beantwoord (uiteraard zonder dat ze dat aan iemand had verteld) toen hij zich op een dag een weg bij haar naar binnen baande, haar strakke, onbeschermde poesje opentrok en zijn pik er helemaal in schoof. Dat ging gepaard met een diepe, aardse grom, alsof hij in een soort delirium kwam. Of zo vond Leonie toch dat het klonk. Als een man die de poort naar de hemel open beukte.

Als een man die verliefd was.

Ze had geen rekening gehouden met wat er kon gebeuren. En hij evenmin, veronderstelde ze. Echt, is er ooit al één koppel geweest dat aan anticonceptie dacht tijdens hun eerste keer? Want dit was haar eerste échte keer; andere jongens die eerder in Leonies leven waren opgedoken telden niet mee. Lars was de enige echte. De enige man die er voor haar toe deed, met wie ze was opgegroeid en lief en leed had gedeeld; altijd haar gids, haar beste vriend … haar geliefde.

'Ik ga je zwanger maken. Mijn kleine zusje. Wij krijgen een kindje samen.'

Ze had altijd het idee dat ze zich die woorden had ingebeeld, dat ze had gedroomd hoe ze in haar oor werden gehijgd terwijl haar broer zijn lul in en uit haar soppende kut pompte naarmate hij naar zijn hoogtepunt toe werkte. En hoewel het absoluut geen steek hield dat hij die woorden werkelijk zou hebben uitgesproken, zouden ze wel in haar hoofd blijven rondspoken, in haar dromen, ook jaren later. Soms waren het de eerste woorden die ze in gedachten had toen ze 's ochtends wakker werd, of de laatste waar ze aan dacht voor ze 's avonds in slaap viel.

Ze zag nog steeds zijn rood aangelopen gezicht voor zich, ademloos, helemaal opgaand in zijn adoratie voor haar. Wist nog precies hoe hij kreunde toen hij zich diep in haar ontketende. Hoe zijn dikke, hete sperma in haar poesje spoot, als een fles champagne die feestelijk ontkurkt werd. Hoe hij zijn handen op haar tieten hield en haar hartstochtelijk tongzoende.

Het was goed voor één keer, had ze zichzelf voorgehouden nadat hij was klaargekomen. Het geil dróóp uit haar kutje.

Een keer en nooit meer.

Maar ze zou nog vele, vele malen voelen hoe hij zijn zaad in haar lichaam loosde.

En het was toch al te laat. Achteraf bekeken leek het erop dat hun gezamenlijke lot bezegeld was zodra haar broer haar vruchtbare tienerkutje vulde met zijn zaad. De woorden die ze zich had verbeeld waren uitgekomen.

Haar broer had van haar inderdaad een tienermoeder gemaakt.

***

Leonie had niet meteen door dat ze zwanger was. Het was trouwens moeilijk te bepalen wanneer het juist gebeurd was, aangezien Lars haar poesje sinds hun eerste vrijpartij minstens twee keer per dag had volgepompt met warm, vers sperma, alsof hij er absoluut zeker van wou zijn dat ze zwanger zou worden – maar nee, dat haalde ze zich maar in het hoofd. Haar zwangerschap was ongepland, een ongelukje.

Toch kon ze het gevoel niet van zich afzetten dat ze van bij de allereerste keer bevrucht was geweest. De droomwoorden bleven door haar hoofd malen, profetisch. Ik ga je zwanger maken. Mijn kleine zusje. Wij krijgen een kindje samen.

Lars keek haar constant met een vreemde, opgewonden glimlach aan die haar bijna deed vermoeden dat hij het al eerder wist dan zij. Toen ze de test had gedaan op het toilet en hem daarna het resultaat had meegedeeld, viel zijn mond open. Hij zei een paar tellen lang niets, wat Leonies nervositeit niet bepaald deed afnemen. Ze had hem nodig, meer dan ooit. Haar rots in de branding. Zíjn zaad had het gedaan, en er was niemand anders bij wie ze terechtkon.

Na die korte aarzeling trok hij haar tegen zich aan, gaf haar geen kans om wat te zeggen. Hij plantte zijn lippen op de hare, wrikte haar mond open met zijn tong en krulde die vol vurig verlangen om de hare. Ze voelde vreugde uit al zijn poriën gutsen, voelde hoe zijn lippen zich tijdens het kussen in een glimlach plooiden.

Even later was haar broer haar aan het neuken, op haar bed, en loste hij een enorme sloot sperma in haar kut. Het had geen zin om hem te vragen om te stoppen. Daar was het te laat voor.

Natuurlijk besloten ze hun kindje te houden.

Leonie wou haar ouders vertellen dat het van een andere jongen was, maar daar ging Lars niet mee akkoord. Hij stond pal, hield haar in zijn armen, haar borsten stevig tegen zijn bovenlijf geperst. 'Het is van ons,' zei hij. 'Wij zijn voor elkaar geschapen. En ik,' voegde hij er grijnzend aan toe, terwijl hij onstuimig haar billen begon te masseren, 'ben helemaal weg van al dit lekkers.' Waarop hij met haar nogmaals de liefde bedreef. Opnieuw spoot hij haar barstensvol. Haar lakens werden kletsnat van al het zaad.

Hun vader zei niets, maar was furieus en verbrak alle contact met hen, een klap die Leonie nooit helemaal te boven zou komen, hoewel Lars er veel minder problemen mee leek te hebben. Hij was sowieso nooit erg close geweest met hun vader, en misschien was al zijn aandacht van bij het begin gericht op wat hij gewonnen had – een klein zusje om mee te neuken en kindjes mee te maken – eerder dan op wat hij kwijt was.

Maar nee, dat was niet fair. Natuurlijk betekende ze meer dan dat voor hem. Ze waren vriend en vriendin, al leken die woorden niet geschikt om de relatie te beschrijven. Jammer genoeg zouden ze om juridische redenen nooit kunnen trouwen. Dat was te gek voor woorden als je naging hoe ontzettend hard ze van elkaar hielden.

Gelukkig was Leonies moeder er nog voor hen. Ze had niet geprobeerd om hun vader op andere gedachten te brengen – of toch niet dat ze gemerkt hadden – maar ze kwam geregeld bij hen langs en had ze gevraagd om toch vooral hun hart te blijven volgen. En uiteraard was ze altijd blij om haar kleinkinderen te zien – al zou ze zich ten zeerste verbazen over hoeveel het er zouden worden.

Lars en Leonie gingen alleen wonen nadat ze hun grote verrassing aan hun ouders hadden geopenbaard. Leonie was overstuur en Lars nam het initiatief; nog geen dag later had hij al een optrekje gevonden. Alsof hij het van tevoren al had voorbereid. Een eigen stekje – nou, gehuurd, maar helemaal voor hen alleen. Een plek van vrede, rust en liefde.

Waar hij haar kon betasten en neuken dat het een aard had, op elk moment, op elke kamer, wat ze ook net aan het doen mocht zijn. Als ze voordien al het idee had gehad dat hij haar op een bizarre manier onweerstaanbaar vond, dan liet hij nu zijn ware passie zien. Er was in die eerste maand dat ze alleen woonden nauwelijks een ogenblik dat het sperma niet uit haar kutje droop.

Daarna werd het anders. Met Leonies zwangerschap die zoetjesaan vorderde, ging Lars haar vaak in haar aars naaien, waarbij hij zijn paal diep in haar strakke, warme hol dreef terwijl zij steunde, om uiteindelijk diep in haar zijn lading te lossen. Soms bracht ze zichzelf gelijktijdig tot een orgasme door op haar klitje te trommelen met haar vingers. De sensatie was overweldigend. Een ruwe, intense anale neukbeurt voor zijn kleine zusje met haar dikke tieten.

Want die hád ze. Naarmate haar zwangerschap zich ontwikkelde, werden haar zo al forse borsten nog groter, om nog maar te zwijgen van haar dijen en billen – en haar buik, natuurlijk. Ze was geen fan van de veranderingen; ze voelde zich te dik, te zwaar en te zweterig, en het werd alleen maar erger. En telkens als ze daar haar beklag over deed tegen Lars, kreeg die doodleuk een erectie, begon hij haar lichaam te kneden en te liefkozen en stak hij zijn pik zonder veel plichtplegingen bij haar naar binnen.

Haar zwangerschapskleding liet veel te wensen over. Lars had ze voor haar aangeschaft, maar in plaats van de losse, golvende stofjes die ze verwachtte, kreeg Leonie piepkleine, strakke, straploze topjes om aan te trekken, waar haar hele lijf op een obscene manier uit puilde en die er in de verste verte niet in slaagden haar steeds groeiende tieten fatsoenlijk binnenboord te houden. Beha's zaten gewoon te oncomfortabel, dus die droeg ze nooit, tot groot jolijt van Lars. In het begin van de zwangerschap rekten de topjes uit over haar buik, tot die té omvangrijk werd en ze de handdoek in de ring gooiden – met andere woorden, ze kropen terug omhoog, tot vlak onder haar borsten en ontblootten zo haar uitpuilende buik. Op die manier droeg ze haar topjes eigenlijk nog het liefst, al was het maar omdat ze zo lekkerder zaten. Stuk voor stuk leken ze in de loop van haar zwangerschap extreme naveltruitjes te worden. Leonie kreeg al gauw een hekel aan roltrappen – iedereen die omhoogkwam terwijl zij naar beneden ging, kreeg een eersteklas uitzicht op de onderkant van haar joekels, zo ver duwden die de stof voor haar lichaam uit.

Wat haar onderlichaam betrof, vond Lars het blijkbaar gepast om haar wel érg nauwsluitende leggings te geven die iedere ronding van haar dijen, kruis en kontwangen accentueerden. Ze rekten met haar mee maar leken wel op haar geschílderd, zo strak zaten ze. De stof, die zo dun was als vershoudfolie, werd achteraan diep in haar bilnaad getrokken en zorgde vooraan voor een enorme cameltoe, die zodanig opviel dat het gênant werd.

Ze hád Lars gevraagd of hij niets fatsoenlijkers kon vinden, maar volgens hem was dat het beste dat er voor een redelijke prijs te koop was. Omdat ze zelf niet van shoppen hield, geloofde ze hem maar – ze was er al lang aan gewend dat ze op straat werd nagefloten vanwege haar figuur, maar nu trok ze nog meer aandacht wanneer ze de deur uitging. Kennelijk liepen er niet veel blozende en zwetende tienermeiden rond met reusachtige borsten die gezwollen waren van de melk en op een haar na uit hun veel te krappe topje knalden, dat veel weg had van het bovenstukje van een bikini – en daar kwamen dan nog haar retestrakke leggings bij die over haar onderlijf gesmolten leken, plus haar blote, hoogzwangere buik.

Toen Leonie eindelijk bevallen was van haar eerste kindje – dankbaar dat het geen lange, moeilijke bevalling was geweest zoals bij veel andere vrouwen – dacht ze, in al haar naïviteit, dat ze het makkelijker zou krijgen. Jammer genoeg bleek het grootbrengen van een kind in combinatie met het runnen van een huishouden veel vermoeiender dan ze ooit had kunnen denken. Als Lars niet op zijn werk was maar thuis, speelde hij eigenlijk alleen op zijn Xbox – tenzij hij met haar aan het neuken was, en dat deed hij eigenlijk telkens als hij daar zin in had, ongeacht of het Leonie schikte of niet. Zodra de baby te slapen was gelegd, ramde hij zijn leuter bij haar naar binnen om bijna gelijk klaar te komen – hij was duidelijk al erg opgewonden tegen de tijd dat hij eindelijk aan zijn verlangens kon toegeven. Eigenlijk had hij haar geen seconde rust gegund sinds ze was bevallen; nee, hij begon haar meteen weer net zo hard en net zo vaak uit te wonen als voordien, zo sterk was zijn behoefte om zijn liefde voor haar uit te drukken.

En Leonie? Die was nog te uitgeput van de voorbije maanden om helder te kunnen denken. Op geen enkel moment kwamen de mogelijke risico's bij haar op (wat haar aanging, hadden ze hun kindje gehad, en daar zou het bij blijven), met als gevolg dat ze natuurlijk weer in verwachting raakte, veel te kort na haar bevalling. De tijd dat ze niet zwanger was geweest was in een oogwenk voorbijgegaan.

Na de geboorte van hun tweede kind begon Lars echt te kicken op het feit dat zijn zus zoveel moedermelk afscheidde. Er lekten constant druppels uit haar tepels, en ze kreeg pijn in haar borsten omdat de kindjes er niet zoveel uit konden opzuigen als ze produceerde. Lars nam dan maar – met zichtbaar genoegen – de taak op zich om haar te melken, en sindsdien moest Leonie veel vaker het beddengoed en de kussens van de sofa wassen, het aanrecht schoonmaken en de vloer boenen – Lars kneep namelijk grote hoeveelheden melk uit haar dikke, gezwollen spenen terwijl hij er met haar op los neukte, op welke plek dat toevallig ook mocht zijn.

Na hun derde kindje besloten ze om geen melk meer te kopen; volgens Lars was dat weggegooid geld. Hij begon haar moedermelk – die met elk kind dikker en romiger werd – in hun koffie te doen, en zelfs op zijn ontbijtgranen. Leonie kreeg stilaan het gevoel dat ze een melkkoe was.

Vastberaden om niet weer dezelfde fout te maken – niet dat ze haar kinderen ooit een fout zou noemen, ze waren gewoon … ongepland … – probeerde Leonie haar broer zover te krijgen dat hij condooms zou dragen tijdens het neuken. Maar daar verzette hij zich hevig tegen. Na lang aandringen wás ze er een paar keer in geslaagd om hem een condoom te laten dragen, maar het bleek zinloos: Lars' erectie verdween als sneeuw voor de zon zodra de huid van zijn penis het rubber aanraakte.

Ook dunnere, zogenaamd 'onzichtbare' condooms boden geen soelaas, net als pogingen om zijn lul stijf te houden door de druipende tieten waar hij anders zo op geilde vol in zijn gezicht te douwen. Leonie begreep er niets van.

'Sorry, maar ik kan het echt niet helpen,' jammerde hij, terwijl hij het nieuwste condoom (dat een sensatie beloofde vergelijkbaar met wanneer je er geen droeg) van zijn slap geworden leuter trok en met een blik van opperste walging op zijn gezicht door de kamer smeet. 'Een condoom zal altijd een condoom blijven. Echt, ik zweer het, als er ooit een vent beweert dat hij niet voelt dat hij een aanheeft, dan liegt hij of heeft hij nooit veel gevoel in zijn pik gehad. Ik verlies minstens zeventig procent van mijn gevoeligheid. Minstens. Het is alsof je de afwas zou doen met rubberen handschoenen aan. Of zou gaan eten in een sterrenzaak als je net een zware neusverkoudheid hebt. Je wéét dat het superlekker zou moeten zijn, maar je smáákt het gewoon niet.' En na die woorden begroef hij zijn gezicht in zijn handen.

'Misschien vinden ze op een dag wel iets uit waarmee je écht geen verschil zult voelen,' zei Leonie in een poging om hem wat op te beuren.

'Ja, maar zelfs dan … mijn lul zou het gewoon weten.'

'Weten? Wat zou hij weten?'

Maar Lars gaf geen antwoord; hij schudde alleen maar het hoofd en klom weer boven op haar om zijn nu blote penis in haar poesje te schuiven. Het condoom lag op de vloer, vergeten.

Leonie had met haar broer te doen. Omdat ze zag hoezeer hij onder de toestand leed, besloot ze hem nooit meer het gebruik van condooms op te dringen. Ze wou dat hij gelukkig was, dat hij net zo enthousiast bleef als wanneer ze geen voorbehoedsmiddelen gebruikten. Dit moest zó moeilijk voor hem zijn … Natuurlijk wou hij haar niet om de haverklap blijven bezwangeren, en met zijn extreme hartstocht voor haar was het voor hem geen optie om geen seks met haar te hebben. Maar door een vreemde mengeling van fysio- en psychologische remmingen lukte het Lars maar niet om opgewonden te blijven als hij zijn penis niet bloot in haar kut kon steken.

Uiteindelijk, na een zoveelste ongelukje, besliste Leonie om de pil te gaan nemen. Dat ze had ze nog niet eerder gedaan omdat haar hormoonhuishouding altijd al aan de gevoelige kant was geweest, en Lars had haar altijd op het hart gedrukt dat de anticonceptiepil die sowieso helemaal zou verstoren. Maar desondanks was Leonie vastbesloten om haar deel van de verantwoordelijkheid te nemen en bracht ze op een dag een doosje met pillen mee van de apotheek.

Toen ze later die dag de badkamer binnenging om haar eerste pil te nemen, stond Lars daar met een flesje van bruin glas in zijn ene hand. Hij schrok toen ze binnenkwam, en zonder dat ze wist waarom kreeg ze de indruk dat ze hem ergens bij had betrapt.

'Wat heb je daar?' vroeg ze.

Hij keek naar het flesje, alsof hij het ding nu pas voor de eerste keer zag, en zwaaide ermee. 'Ik heb je pillen hierin gedaan. Zo blijven ze langer goed.'

'Oh. Dank je. Denk je dat ze zo effectiever zullen zijn?'

Lars antwoordde niet meteen; hij krabde zich even in het haar en kuchte toen. 'Eh – nou, dat zal de tijd leren, niet?' Hij spreidde zijn armen en trok haar tegen zich aan, in een warme, innige omhelzing. 'Ze zullen er in ieder geval flink tegenaan moeten. Zoals jij vruchtbaar bent …' voegde hij eraan toe.

De pil was heel gemakkelijk om door te slikken. Ze smaakte net als suiker.

De avond nadat ze haar eerste pil had genomen, spoot Lars een zelfs naar zijn maatstaven gigántische kwak sperma in haar poesje. Leonie herinnerde zich nog hoe haar joekels van tieten platgedrukt werden op het drijfnatte bed en haar kogelronde kont de lucht in stak, terwijl haar broer als een bezetene van boven op haar in beukte en zijn leuter telkens zo diep en krachtig mogelijk in haar gleuf boorde. Hij ging zo heftig tekeer dat het bed op en neer begon te wippen op het ritme van zijn bekkenstoten, en ze had hem net willen vragen om het wat kalmer aan te doen toen hij kreunend van genot boven op haar ineenzakte, terwijl zijn paal zoveel zaad uitbraakte dat het goedje terug naar buiten kwam rond zijn schacht. Na een tweetal minuutjes begon hij met behulp van zijn eikel het ontsnapte zaad terug naar binnen te duwen, in de richting van haar baarmoeder.

Om de een of andere reden kreeg hij daar weer een stijve van, en hij vroeg of Leonie hem nu wou berijden voor een tweede sessie. Ze gehoorzaamde maar al te graag, liet haar kut over zijn staalharde staaf zakken en begon haar heupen op en neer te bewegen. Om hem te plezieren drukte ze haar tieten in zijn gelaat, en af en toe hoorde ze hem jachtige aanmoedigingen prevelen. Ze verhoogde haar tempo heel geleidelijk en net toen ze haar bekken zo snel op en neer hamerde dat ze pijn begon te krijgen, voelde ze hem nogmaals klaarkomen. Na afloop bleef Leonie achter met het gevoel dat er zoveel zaad in haar was gepompt dat ze op ontploffen stond.

'En nu maar hopen dat die pil gewerkt heeft,' zei ze.

Lars gniffelde alleen maar.

***

Later dat jaar ging Leonie naar een groot, chic avondfeest met Lars. De kinderen waren bij haar moeder, die recent van haar vader was gescheiden en een relatie was begonnen met een andere vrouw. Gelukkig waren de kinderen dol op hun oma's, en hadden ze de nieuwe vriendin van hun grootmoeder in een oogwenk geaccepteerd. Leonie was eindeloos dankbaar voor de hulp die ze van hen kreeg bij de opvoeding van haar kinderen. En hoewel het nog steeds pijn deed dat haar vader nog altijd niets te maken wou hebben met haar, met Lars of met hun kinderen, had ze dat inmiddels een plaats kunnen geven. Van haar moeder had ze gehoord dat hij zich al heel kort na de scheiding had laten verleiden door een jong ding dat overduidelijk alleen op zijn geld uit was en hem aan zich had gebonden door zich meteen door hem te laten bezwangeren; ze verwachtten een zoontje, een nieuwe halfbroer die Leonie waarschijnlijk nooit zou ontmoeten – maar dat was haar vaders schuld, niet de hare.

Op het feest stelde een glunderende Lars haar voor aan al zijn kennissen en collega's. Omdat ze het niet gewoon was om zich in zo'n omgeving te vertonen, was ze niet erg op haar gemak en voelde ze zich bekeken. Sowieso begaf ze zich alleen maar onder de mensen als het echt niet anders kon; zodra ze haar kolossale tieten tevoorschijn haalde om haar baby's borstvoeding te geven, werd ze immers aangestaard dat het een lieve lust was. Gelukkig had Lars er voor het feestje mee ingestemd dat ze een golvende harembroek zou aantrekken in plaats van haar traditionele cameltoe-legging, en hij vond het ook prima dat ze haar favoriete teenslippers droeg (met hoge zool van kurk en forse sleehak), die haar overbelaste, zere voeten wat verlichting brachten, maar voor haar bovenlichaam had híj mogen beslissen, en hij had zijn oog laten vallen op een veel te krap, met glitterende pailletten bedekt bandeautopje. Leonie had een halsketting omgedaan om de aandacht van haar enorme, vrijwel bodemloze decolleté af te leiden, maar het arme hangertje werd genadeloos opgeslokt in de diepe vallei tussen haar borsten. Ondertussen zat het topje zo strak dat haar tietenvlees als druipend kaarsvet over de rand van de stof stulpte – een effect dat Leonie zelf een beetje té vond maar waarvan ze wist dat Lars er verzot op was – en omdat haar knoerten als een gek op en neer sprongen met iedere stap die ze zette, was ze onafgebroken bezig de strook stof op te trekken zodat ze er niet finaal uit zouden floepen; een paar keer slaagden ze daar toch bijna in en kwamen eerst haar areola's en vervolgens ook haar vette tepels tevoorschijn. En natuurlijk kozen ze uitgerekend dát moment uit, nadat ze eerst een vochtig spoor door het textiel hadden getrokken, om een straaltje melk uit te scheiden.

Tot Leonies opluchting werd dat slechts door enkele mensen opgemerkt – waaronder haar broer, die haar haastig met zich mee troonde naar een lege bezemkast en hongerig op haar tieten zoog terwijl hij haar neukte tot ze klaarkwam, met ogen die traanden van genot.

Ze hoopte maar dat niemand in de bezemkast zou komen tot de avond voorbij was. Lars had haar moedermelk overal in het rond gesproeid.

Er waren ook vriendinnen van haar aanwezig op het feest, en ze herinnerde zich hoe ze hevig blozend met hen had staan praten (met degenen die haar relatie met Lars aanvaard hadden), hopend dat ze niet aan haar zouden zien dat ze haar broers sperma uit haar kont en langs haar dijen omlaag voelde glijden.

Een van haar vriendinnen deed zeurderig haar beklag over haar vriend, van wie ze vermoedde dat hij voor de zoveelste keer een scheve schaats had gereden. 'Lars is juist heel trouw,' flapte Leonie eruit. 'Hij heeft alleen maar oog voor mij.'

'Werkelijk? Hoe zou dat nou komen?' zei haar vriendin stekelig, terwijl ze naar Leonies tieten keek die obsceen ver over de rand van haar bandeautopje heen hingen, en naar de natte vlekken die haar lekkende tepels in de overspannen stof maakten. De blik van de vrouw dwaalde af naar beneden, richting Leonies blote buik. 'Maar alla, zo te zien vermaken jullie je inderdaad prima samen. Het hoeveelste is dit? Jullie vierde?'

'Ons vijfde,' antwoordde Leonie, terwijl ze naar haar zere voeten staarde en opgelaten met haar tenen wriemelde. 'En ons zesde.'

Lars had haar zwanger gemaakt van een tweeling.

***

Lars had een goede baan en werkte hard. Toen Leonie in verwachting was van hun zevende kind, had hij genoeg promotie gemaakt om een huis te kunnen kopen: een groot, statig pand, met wel een dozijn kamers én een grote tuin erbij. Leonie was opgelucht dat Lars voldoende geld in het laatje wist te brengen; zelf zou ze nooit aan de bak zijn gekomen. Want niet alleen was ze doodmoe van voor hun zes kinderen te zorgen en het huishouden te runnen, ze wist ook dat ze het niet makkelijk zou hebben in de arbeidswereld. Niemand zou haar serieus nemen, niet met haar cartooneske figuur. Met elke zwangerschap waren haar dijen, billen en vooral haar borsten verder gegroeid, terwijl geen van die dingen voordien klein of zelfs maar gemiddeld van omvang was geweest.

En trouwens, welke werkgever zou ooit bereid zijn om een jonge vrouw aan te werven die voortdurend met zwanger- en ouderschapsverlof was?

Ze droeg nu de hele tijd teensandalen en teenslippers, ook 's winters, als ze al niet blootsvoets rondliep in huis. Haar voeten deden altijd pijn. En hoewel ze daar zichtbaar onder leed, bleef haar broer haar als vanouds betasten … en bestijgen. Hoogstens masseerde hij haar voeten als ze op zijn schouders rustten terwijl hij haar in haar kut naaide. Daarna verplaatste hij zijn handen naar beneden om in haar opgezwollen tepels te knijpen, zodat de melk in een sierlijk boogje de lucht in spoot en terug neerviel op haar kanjers van borsten of op haar gezicht, en ze met haar eigen plakkerige tietenroom werd besmeurd.

Nog een geliefkoosde activiteit van haar broer was haar rechtopstaand te neuken terwijl zij net volop bezig was met het eten, de afwas of de strijk. Pas wanneer het echt onmogelijk bleek om haar taak nog uit te voeren, stak ze haar kont zijn richting uit en klampte zich vast aan het aanrecht, terwijl ze haar hoofd liet hangen en haar uiers heen en weer wipten en deinden op het door Lars bepaalde ritme. Dan stak hij zijn handen onder haar door, greep haar tepels en draaide die zo dat ze naar boven wezen, zodat ze haar eigen moedermelk in haar gezicht gesproeid kreeg. Of hij melkte haar gewoon terwijl haar tieten naar beneden bungelden door haar tepels elk om de beurt in een knijpende beweging omlaag te trekken. Het resultaat was een grote witte plas op de keukenvloer (niet dat hij van plan was om die gauw op te ruimen of zo).

Hun negende kind kwam samen met hun tiende – opnieuw een tweeling. Leonie prees zich gelukkig dat Lars ervoor geopteerd had om zo'n groot huis te kopen. Indertijd had ze zich afgevraagd waarom ze een huis met zoveel kamers nodig hadden. Lars had natuurlijk niet kunnen voorzien dat ze nog zoveel kinderen zouden krijgen. Dat zou niemand gekund hebben.

Leonie was al een hele tijd gestopt met de pil, want die had bij haar niet het minste effect (ze had met Lars besproken waaraan dat te wijten zou kunnen zijn, maar die had alleen zijn schouders opgehaald – kennelijk vond hij het een minder opzienbarende vaststelling dan zij). In plaats van de pil te nemen probeerde ze van haar broer gedaan te krijgen dat hij zich vlak voor zijn orgasme zou terugtrekken, eerder dan telkens opnieuw haar hypervruchtbare kutje vol te spuiten. Ze was daar al jaren mee bezig, maar haar pogingen om hem over te halen hadden tot nog toe geen resultaat opgeleverd. Hij deed echt zijn best, dat wist ze. Hij beloofde vaak om zich terug te trekken, of om er tijdig aan te denken. Maar telkens als ze van bil gingen in een periode waarin ze niet zwanger was (wat nooit lang duurde), hoorde ze hem toch weer diep uitademen zodra hij klaarkwam, grommend van genoegen, en voelde ze zijn krachtige salvo tegen haar baarmoederhals spatten.

'Weet je, ik verlies me gewoon in hoe lekker het voelt,' legde Lars uit. 'Hoe lekker jij voelt. Ik houd zoveel van je dat ik niet meer helder kan denken …' Hij haalde zijn schouders op. 'En dat ik mezelf er niet van kan weerhouden in jou klaar te komen.'

'En mij zwanger te maken,' zei Leonie met een vermoeide glimlach.

Lars glimlachte terug, zijn handen zochten werktuiglijk naar haar tieten – en in een wip stond zijn jongeheer weer overeind, klaar om haar nog maar eens te neuken. Er moest, ergens diep in zijn brein, iets zijn waardoor die reactie werd veroorzaakt, maar Leonie had niet het flauwste idee wat dan juist. En van Lars kreeg ze geen verklaring; al wat hij deed was haar blijven vertellen hoe 'verduiveld sexy' ze was.

'Ook als ik acht maanden zwanger ben?'

'Vooral als je zwanger bent!' antwoordde Lars. Toen deed zijn gezicht iets raars, alsof hij zijn mond voorbij had gepraat – maar hij trok haar meteen dicht tegen zich aan voor een passionele kus, waarbij hij haar immense, ver uitpuilende borsten masseerde en vervolgens de dikke, ronde kont streelde die zo uitgesproken de andere richting uit stak. En zo raakte Leonie te zeer afgeleid om nog langer over zijn uitspraken te tobben.

Natuurlijk was het een compliment dat Lars haar zo aanlokkelijk, zo verleidelijk vond dat hij het maar niet voor elkaar kreeg om haar niet te vullen met zijn zaad, telkens weer. Maar het kostte wel handenvol geld.

Wanneer Leonie een kindje verwachtte (en dat was het grootste deel van de tijd het geval) hoefde ze zich gelukkig niet zoveel zorgen meer te maken. Dan kon ze zich mentaal eindelijk wat ontspannen, eerder dan de hele tijd bang te zijn dat haar broer haar voor de zoveelste keer zou bezwangeren. Tijdens haar vele zwangerschappen vond Lars het hemels om haar anaal te neuken. Hij had tot zijn grote opwinding ontdekt dat haar moedermelk kon worden gebruikt als een soort natuurlijk glijmiddel, waarmee hij zijn pik en haar poepgaatje royaal inwreef. Een andere goede manier om zijn leuter te smeren was hem heerlijk tussen haar tieten heen en weer schuiven, nog zoiets dat hij heel graag deed als ze zwanger was – al liet hij zich soms meeslepen en schoot hij zijn sperma vol op haar bergen tietenvlees, zodat twee witte, romige vloeistoffen zich vermengden tot een soort kleverig, druipend glazuur. Maar idealiter wist hij zich te bedwingen en loste hij zijn lading diep in haar hol, nadat hij wat melk van haar spenen in zijn handen had gespoten om die daarna met zijn vingers in haar aars te duwen, zodat ze er helemaal klaar voor was om de voorvocht lekkende lul van haar grote broer warm te ontvangen.

Maar opvallend genoeg verdween Lars' interesse voor deze andere activiteiten telkens als sneeuw voor de zon zodra Leonie bevallen was. In de maanden, of soms zelfs weken waarin er geen baby van haar halfbroer in haar buik groeide, was die alleen maar bereid om haar in haar poesje te naaien. Ze begreep er geen snars van – hoe kon iemand die overduidelijk van anale seks hield daar plots geen zin meer in hebben?

Soms – in een poging om niet weer zwanger te worden – probeerde ze ervoor te zorgen dat hij in haar hol zou klaarkomen in plaats van in haar kut. Maar zo graag als hij dat deed wanneer ze zwanger was, zo'n moeilijke opgave bleek het wanneer dat niet zo was. Ze vroeg dan wat er scheelde, probeerde zijn lul te kneden met haar aars, prevelde vieze woorden in zijn oor … sméékte hem bijna om haar vunzige gat vol te spuiten. Ze deed in feite al het mogelijke.

Maar het mocht niet baten. Uiteindelijk staakte ze haar pogingen dan maar, met het gevoel dat ze gefaald had; ze wou hem niet nodeloos kwetsen, hij deed duidelijk erg hard zijn best, maar een of andere mentale blokkade belette hem om in haar anus klaar te komen. Even later trok hij zijn pik met een diepe zucht van ergernis terug uit haar hol en stopte hem rechtstreeks in haar mond, waarop zij hem meteen enthousiast begon te pijpen. Ze dacht dan ja, ja, dit vind ik ook goed! en trakteerde haar broer op haar beste spuit in mijn mond-blik.

Ze likte zijn leuter schoon, kwijlde hem onder van zijn eikel tot aan zijn balzak, haalde alles uit de kast om hem zo lekker mogelijk af te zuigen … maar had weer niet het minste succes. En toen, na wat wel een eeuwigheid leek, haalde hij zijn penis uit haar mond en ramde het ding in haar onbeschermde kutje … om onmiddellijk klaar te komen. Onmiddellijk. Alsof er niet meer nodig was geweest om zijn gekwelde geest en lichaam te bevrijden.

Leonie wist niet wat ze nog meer kon doen. De pil werkte niet (en ze zag ook niet in hoe iets dat naar suiker smaakte ooit zou kunnen werken); condooms zetten geen zoden aan de dijk omdat Lars niet geil kon blijven als hij ze droeg; ondanks haar aanmoedigingen was hij er nog nooit in geslaagd om zich tijdig terug te trekken voor hij klaarkwam – hij probeerde wel, maar blijkbaar deed haar dampende, hypervruchtbare poesje hem telkens vergeten wat hij had beloofd; anaal en oraal werkten niet, net zomin als hem haar zo hard tussen haar knoerten laten neuken dat zijn eikel op een haar na brandwonden opliep … Alles welbeschouwd zag het er meer en meer naar uit dat haar broer alleen buiten haar kut kon klaarkomen als ze al in verwachting was.

Slechts twee keer stelde Leonie een andere manier om zwangerschap te voorkomen voor aan Lars – eerst het spiraaltje, daarna haar eileiders laten dichtbranden. Wat dat eerste betrof, maakte Lars meteen in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk dat hij nooit meer een stijve zou kunnen krijgen als hij wist dat dat in haar lijf zat. Hij opperde ook dat als de pil bij haar geen effect had, het spiraaltje dat waarschijnlijk evenmin zou hebben, en zo had hij nog wel wat bezwaren. Het idee om haar eileiders te laten dichtbranden had ze pas veel recenter te berde gebracht, nadat ze hun dertiende kind hadden gekregen. Zelfs met de vele kamers die hun huis rijk was, moesten ze inmiddels al investeren in stapelbedden. Leonie prees zich gelukkig dat haar kinderen braaf genoeg waren om daar geen probleem van te maken. Afgaande op wat haar vriendinnen soms vertelden over hun eigen kinderen (de kleine deugnieten), had ze het in dat opzicht veel slechter getroffen kunnen hebben. Maar natuurlijk had Leonie veel meer kinderen dan die vriendinnen, wat haar in een permanente staat van uitputting bracht. En telkens wanneer Lars terug thuiskwam van zijn werk, had hij zin in seks. Al vond ze het wel lief van hem dat hij, na al de kinderen die ze op de wereld had gezet, na alle jaren die inmiddels gepasseerd waren (ze was al lang geen tiener meer – haar dertigste verjaardag zou de volgende mijlpaal zijn) en nadat haar lichaam in de loop der tijd steeds wulpser was geworden (tot op het punt dat het echt obsceen werd), dat hij nog steeds maar geen genoeg van haar kon krijgen, dat hij haar nog net zo begeerlijk vond als toen hij voor het eerst met haar had gevreeën – of zo mogelijk nog begeerlijker. Leonies buren en vriendinnen waren stuk voor stuk jaloers op haar, waarbij ze gemakshalve even de hele rits kinderen vergaten waar ze dag in dag uit voor moest zorgen en de nadruk legden op hoe trouw Lars was, en hoezeer hij zich nog tot haar aangetrokken voelde. Hun eigen partners en echtgenoten hadden aanmerkelijk aan belangstelling voor hen ingeboet nadat ze kinderen gekregen hadden.

'Wacht tot je zo oud bent als ik,' verzuchtte een van Leonies oudere vriendinnen, een vijftigjarige moeder van vier. 'Als hij dan nog steeds elke dag met je de koffer in wil … nou, dan is hij een uit het duizend en mag je gerust stellen dat je de jackpot hebt gewonnen. Al moet ik daar wel bij vertellen dat ik nog nooit een vrouw heb ontmoet met lichamelijke verhoudingen zoals die van jou, als ik zo vrijpostig mag zijn om dat te zeggen … of toch geen die er zo vaak en zo graag mee loopt te pronken.'

Leonie was na dat gesprek recht naar Lars toe gestapt en had gevraagd: 'Als ik vijftig ben, zul je dan nog evenveel van me houden als nu?'

Lars had even fronsend in de verte gestaard, alsof hij in zijn hoofd iets aan het uitrekenen was. Toen keek hij weer naar haar, met zo'n warme glimlach op zijn gezicht dat Leonie aan het blozen ging. Hij nam haar in een innige omhelzing, waarbij hij zijn handen in haar nauwsluitende legging liet glijden om de vette wangen van haar kont te omvatten en heen en weer te bewegen. 'Natuurlijk, schat. Je zult altijd mijn lekkere kleine zusje blijven.' Zijn blik viel op haar borsten, die nog reusachtig waren na haar laatste zwangerschap. 'Ja …' prevelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen haar, terwijl er lichtjes in zijn ogen twinkelden. 'Ja, natuurlijk.'

En uit het niets stond zijn pik weer als een heipaal overeind – en was hij klaar om te neuken, klaar om zijn zaad te lozen. Waar? In haar poesje natuurlijk, waar anders?

Maar haar suggestie om haar eileiders te laten dichtbranden had iets tussen hen veranderd. Lars was zichtbaar gekrenkt geweest, en te oordelen naar zijn gelaatsuitdrukking zelfs tot in het diepste van zijn ziel geraakt. 'Wil je je laten steriliseren?' vroeg hij, en dat laatste woord sprak hij uit alsof het iets extreem goors was. 'Maar Leonie, schatje … denk nou eens aan wat er allemaal kan misgaan bij zo'n ingreep!'

Dat hád ze gedaan, maar nog veel meer dan dat wou ze Lars nooit of te nimmer meer zo zien kijken – alsof hij zijn hele wereld voor zich zag ineenstorten. Ze begreep niet waarom hij zo reageerde – per slot van rekening ging het om háár lichaam, niet dat van hem – maar om de een of andere reden vond hij haar voorstel te afschuwelijk voor woorden. Misschien vond hij het gewoon overdreven dat ze zo drastisch te werk zou gaan.

Na die ongemakkelijke conversatie had Leonie besloten om haar broers liefde en passie voor haar op geen enkele manier meer te beteugelen. Hij was tegen iedere vorm van anticonceptie, zoveel was wel duidelijk. Hij verafgoodde haar weinig subtiele lichaam; waarom wist ze niet (zeker als ze naging hoe overbemeten sommige van haar lichaamsdelen waren), maar hij verlangde ernaar op een manier die bij tijd en wijle verstikkend intens was. Er was niets dat hem tegenhield als hij seks met haar wou (liefst verscheidene keren per dag). En in de korte periodes na haar bevallingen waarin ze nog niet opnieuw zwanger was, leek hij wel seksverslááfd, naaide haar uitsluitend in haar kutje en vulde het telkens weer met emmers vers sperma (dan zeker meerdere keren per dag).

Leonie mocht er dan vrede mee hebben genomen dat ze nooit echte voorbehoedsmiddelen zouden gebruiken, maar ze zou Lars blíjven vragen om zijn lul terug te trekken, of hem toch op zijn minst ergens anders dan in haar kut te stoppen wanneer hij op het punt stond om klaar te komen.

Ze had even wat tijd voor zichzelf nodig.

***

Ik trek me tijdig terug, had hij gezegd. Hij had het beloofd.

En ze geloofde hem. Deze keer zou hij woord houden. Ze was dol op elk van haar kinderen, maar veertien was genoeg. Vooral als ze bedacht dat eigenlijk geen enkel kind gepland was geweest. Niet dat ze dat ooit aan hen zou vertellen; ze koesterde hen allemaal, stuk voor stuk bundeltjes vreugde die haar met trots en blijdschap vervulden, en twijfelde er eigenlijk nooit aan dat ze een goede moeder voor hen was – alleen een heel vermoeide.

Ze had haar broer om een jaar zonder echte seks gevraagd, want haar lichaam moest weer op krachten komen na tien uitputtende jaren die het uiterste van haar hadden gevergd. Natuurlijk was het niet de eerste keer dat ze daarom vroeg, maar Lars had het nog nooit lang kunnen volhouden. Ditmaal had hij haar smeekbedes echter ter harte genomen en was boven zichzelf uitgestegen. Hij was nu al zes maanden lang niet in haar kutje klaargekomen. Aanvankelijk had hij het moeilijk gehad om überhaupt tot een orgasme te komen, maar gaandeweg had hij zichzelf geleerd om haar enorme tieten onder te spuiten – waarbij ze hem hielp door de hyperuitdagende, extreem diep uitgesneden, bijna onmogelijk strakke topjes aan te trekken waarin hij haar het liefste zag, door haar borsten tegen elkaar aan te duwen op een manier die hij niet kon weerstaan en haar moedermelk over zijn leuter te sproeien terwijl hij zich wild aftrok. Leonie had de hele tijd vochtige doekjes bij zich om zijn zaad uit haar gigantische decolleté te vegen. Een paar keer, toen Lars en zij allebei in een vreemde maar knusse stemming waren, had ze zelfs haar voeten en tenen gebruikt om zijn pik te masseren terwijl ze op de bank tv lagen te kijken. Dat begon altijd heel onschuldig – met haar voeten in zijn schoot, die ze zachtjes verplaatste om lekkerder te liggen – en eindigde met haar voeten onder een dikke kwak sperma, die langzaam op de kussens druppelde.

Nu … oké, nu was de veer bij Lars gebroken. Maar zes maanden was écht heel lang, en Leonie was enorm trots op wat haar broer had gepresteerd. Ze had eigenlijk niet geloofd dat hij ertoe in staat zou zijn, maar met aanwending van wat ál zijn wilskracht moest zijn had hij haar poesje een half jaar lang weten te vermijden – en meteen ook haar behoefte erkend om eens een tijdje níét zwanger te zijn, om haar overbelaste lichaam eindelijk wat verpozing te gunnen.

De oudere kinderen waren allemaal op zomerkamp, een idee van Lars waar ze heel blij mee was, en de jongsten verbleven nu al geruime tijd bij hun grootmoeders. Enkele jaren terug had Lars twee (dik betaalde) kinderjuffrouwen in dienst genomen om te helpen met de opvoeding van de kinderen, en tevens een werkster en een tuinman, die allemaal een groot deel van Leonies taken hadden overgenomen. Dat was noodzakelijk geworden omdat haar loodzware, met melk gevulde tieten haar erg veel rugpijn bezorgden, al had de fysiotherapeut die Lars driemaal per week aan huis liet komen op dat vlak al wonderen verricht.

Alles ging gewoon gemakkelijker dan lange tijd het geval was geweest. Ze had weer energie, een gevoel van fysieke en mentale frisheid dat ze niet meer had gekend sinds … nou, sinds ze in verwachting was geweest van hun eerste kindje. Jaar in jaar uit had Lars bewezen dat hij een goede ouder was, zij het een die minder aanwezig was dan zijzelf. Hij verloor nooit zijn geduld, en vond het leuk om met de kinderen te spelen als hij daar de tijd voor had – met andere woorden, wanneer hij niet aan het werk was, lag te slapen of zijn zus tussen haar kanjers van borsten aan het neuken was in om het even welke kamer met een slot op de deur (meestal hun slaapkamer, een van de badkamers of het tuinhuisje, waar de kinderen nooit mochten komen zonder hun uitdrukkelijke toestemming).

En hoewel Leonie thuis nog steeds op blote voeten rondliep, was dat nu eerder uit gewoonte en voor haar eigen gemak dan dat het nog echt nodig was – haar voeten hadden in geen maanden meer pijn gedaan. Ze had zelfs haar teennagels gelakt. Pas sinds kort was ze ook gaan waarderen hoe mooi hun huis en tuin waren; de hulp en de hovenier onderhielden ze veel beter dan zij ooit had gekund met haar immer uitdijende gezin. En aangezien de kinderen toch de neiging hadden om met elkaar op te trekken, kwamen er tot Leonies grote verbazing steeds meer vrije momentjes waarin ze geen verplichtingen of beslommeringen had. Die bracht ze alleen door … of gezellig samen met Lars, natuurlijk.

Ze leidde een gelukkig leven, en dat besefte ze. Een glimlach was nooit meer veraf.

En toen, een halfuurtje geleden, was ze de zitkamer in komen slenteren – en Lars had zijn blik losgescheurd van het tv-scherm waarop hij net aan het gamen was, en gezien dat haar reuzentieten nauwelijks aan het zicht onttrokken werden door het met melk doorweekte niemendalletje dat ze aanhad – met tietenvlees dat er aan de onderkant en opzij onderuit droop, en bovenaan een echt monsterlijk diep decolleté, waar haar borsten zo hoog en zo ver uit opbolden (inclusief areola's die over de rand van de stof kwamen piepen) dat Lars zich afvroeg hoe ze dat ding überhaupt had weten áán te trekken. Daarna had hij haar enorme, wiebelende billen opgemerkt, het ridicule tegengewicht voor haar tieten dat ervoor zorgde dat ze niet voorover zou vallen, alle contouren en de naad ertussenin prachtig in de spotlights gezet door haar megastrak zittende legging, die vol gaten en scheuren zat op de plekken waar haar epische rondingen een te zware beproeving waren gebleken voor het arme textiel, dat, zo werd duidelijk toen ze zich terug omdraaide, tevens diep tussen haar schaamlippen gespannen zat … Lars had dit alles goed in zich opgenomen, met een kaak die tot tegen de vloer hing en ogen die zowat uit hun kassen rolden, en zijn weerstand was gebroken. Hij was opgestaan van de bank, had haar vastgegrepen met zijn kabels van armen en toen hij in een fractie van een seconde zijn steenharde tamp, waar de stromen voorvocht al uit opwelden, tevoorschijn had getoverd, wist zijn zus meteen wat ermee zou gebeuren – hij zou regelrecht haar kut in gaan.

Ze kon het hem niet kwalijk nemen. Hij had zich zó lang weten te bedwingen … En misschien was de outfit die ze vandaag had uitgekozen inderdaad wat te gewaagd. Deze was haar niet eens door Lars opgedrongen; in de loop der tijd was ze er gewoon aan gewend geraakt om er zo bij te lopen. Eerst had hij zulke spullen voor haar gekocht, daarna was er van haar verwacht dat ze ze aandeed, en uiteindelijk was het haar tweede natuur geworden. Meer zelfs, dit specifieke topje had ze zowaar zélf aangeschaft.

Lars had haar van de zitkamer naar de hal gemanoeuvreerd zonder zijn penis ook maar een halve seconde uit haar poesje terug te trekken, terwijl ze met schuifelende passen naar de trap toe liepen. Hij bleef haar zelfs neuken toen hij haar de treden op hielp, waardoor ze gedwongen werd op handen en knieën omhoog te kruipen, met bengelende, schokkende uiers, en lekkende tepels die over het hout sleepten en twee evenwijdige melksporen achterlieten … Hoe moeilijk het voor haar ook was om zo naar boven te klauteren, haar broer blééf zijn paal in en uit haar kut pompen terwijl hij vlak achter haar aan kwam, er kennelijk niet toe bereid om haar poesje ook maar eventjes met rust te laten.

Ten langen leste waren ze samen het bed op gebuiteld, waar hij haar had geneukt met een intensiteit die hij nog nooit eerder aan de dag had gelegd. Het leek of hij zich helemaal onderdompelde in haar seksuele glorie, als een man die na een wekenlange reis door de woestijn omkwam van de dorst en plotseling op een oase was gestuit.

Terwijl de zon helder als goud door de ramen scheen, bewerkte Lars Leonies spenen met zijn vingers en melkte haar terwijl hij zijn vette pik met snelle, diepe stoten heen en weer hamerde, in een ritme dat niet erg geschikt was om te neuken, maar eerder aan een dolle masturbatiesessie deed denken. Niet voor het eerst bekroop Leonie het gevoel dat de wijze waarop hij haar gaten uitwoonde veel weg had van hoe hij dat met een nepkutje zou doen, alsof hij haar o zo voluptueuze lichaam – en dan meer bepaald haar soppende, stomende, hypervruchtbare poesje – gebruikte om zich af te trekken.

Ze hoorde hoe haar broer begon te ademen op een manier die ze maar al te goed kende, en die bij haar de alarmbellen deed afgaan: zwaar, hees en warm in haar oor blazend terwijl hij zijn vingers diep in het vlees van haar dikke borsten begroef, die nat waren van de melk.

Nog even en hij zou klaarkomen. Maar deze keer zou hij zich terugtrekken. Hij was veranderd. Zes maanden van relatieve abstinentie hadden hem getransformeerd. Voortaan was hij een man van zijn woord, meelevend, omzichtig. Wie weet zelfs een man die eindelijk tot het besef was gekomen dat een stoet van veertien kinderen misschien wel genoeg was om voor te zorgen.

Hij drukte kusjes in haar nek, op haar schouders. Ze werden harder, waardoor haar huid rood werd van het bloed dat naar het oppervlak werd gezogen. Hij beet in haar vlees, gromde tussen zijn tanden door.

'Lars –' Het was half fluisteren, half kreunen wat Leonie deed. Een noodsein, een waarschuwing die versmolt tot een liefdesverklaring en weer terug, allemaal in een woord.

'Ik ga je zwanger maken. Mijn kleine zusje. Wij krijgen weer een kindje samen.'

De woorden werden in haar oor gehijgd, zwaar en dik van de opwinding, met een passie die uit het diepste van zijn hart en ziel leek te komen. Voor Leonie was het een welhaast transcendente ervaring. Als een toverspreuk katapulteerden de woorden haar terug in de tijd, spoelden ze de film van tien jaren vol incestueuze liefde en eindeloos passionele seks in een razend tempo terug.

Ze was niet langer de moeder van een talrijke kroost, maar een onschuldige tiener gezegend met vormen en rondingen waar haar leeftijdsgenoten alleen maar van konden dromen, en het ultieme, uitverkoren lustobject van een geile, knappe oudere broer. Een broer die maar geen weerstand kon bieden aan haar allure – en dat nooit zou kunnen. Toen niet, en jaren later nog steeds niet, jaren waarin hij haar keer op keer zou bezwangeren, zonder haar ooit enig respijt te gunnen. Een man waarvan ze nooit echt te weten zou komen of hij nou verliefd op haar was, of door haar geobsedeerd.

Dezelfde woorden. Het waren dezelfde woorden, die waarvan ze zichzelf al die tijd had wijsgemaakt dat ze ze zich slechts had ingebeeld. De woorden die elke nacht in de diepste krochten van haar geest hadden rondgedwaald, en die overdag geregeld, en op de meest ongelegen momenten, aan de oppervlakte kwamen. Woorden waarvan ze gedacht had dat ze alleen maar het product van haar fantasie waren, dat hij ze nooit echt had uitgesproken …

Maar dat had hij wél. Hier waren ze opnieuw, om hun echtheid te bewijzen.

Er waren geen ongelukjes geweest. Haar broer had nooit echt de controle verloren. Van bij het prille begin was hij vast van plan geweest om haar zwanger te maken. Hij had zijn wulpse halfzusje gezien, en had de onweerstaanbare drang gevoeld om van haar een mama te maken.

Telkens weer opnieuw.

Terwijl de film van Leonies leven voor haar geestesoog langs flitste, zag ze elk moment terug waarop haar broer haar had geneukt, in haar was klaargekomen. Hij vond het geweldig dat ze zo vruchtbaar was. Voor hem was dat geen probleem, maar juist haar grootste kwaliteit, die hij altijd maximaal had willen uitbuiten. Niet alleen voor het pure, ongebreidelde genot van zijn 'kleine' zus zwanger te maken, maar om haar telkens weer tot bloei te zien komen, als een roos die met elke keer dat het gebeurde hoger opschoot en feller van kleur werd.

Als in een trance vroeg Leonie zich af wat hij nou het geilste zou vinden: het bevruchten zelf, of het bezwerende, opwindende spektakel van haar zwangere lichaam.

Ach, het deed er niet toe. Hij had méér dan genoeg kunnen genieten van allebei.

Eindelijk begreep ze het. Het inzicht stroomde in golven over haar heen, zo voor de hand liggend dat het daar al die tijd al geweest moest zijn, alleen ontkend.

De roes was intens, en tot in haar allerdiepste vezels voelbaar. En terwijl ze over haar hele lijf beefde, hield haar broer zijn adem in en voelde ze diep, diep in haar de eerste straal heet sperma uit zijn eikel knallen.

Hij had nooit genoeg van haar kunnen krijgen.

En dat zou voor altijd zo blijven.

Ze was zijn roos, zijn seksuele soulmate. Voor altijd zijn kleine zusje met de dikke borsten en billen. Voor altijd sensueel, voor altijd aantrekkelijk, voor altijd bemind. Er zou nooit een einde komen aan zijn begeerte, nooit een punt waarop ze uitgewerkt zou zijn, of zou verdampen. In zijn ogen was ze niet onderworpen aan de tand des tijds – hij zou zijn zaad altijd in haar kut willen spuiten, of in haar reet, of op haar boezem, of op haar blozende, gloeiende gelaat, of op haar voeten tot haar teennagels niet eens meer te zien waren. Ze was zijn eeuwige tiener – en twintiger, dertiger, vijftiger, zestiger … Het was allemaal hetzelfde, allemaal één.

Hij was door haar bezeten.

'Ja,' prevelde ze. Haar geest stond in lichterlaaie. Er dansten lichtvlekjes voor haar ogen; toen ze ze dichtdeed werden de bonte vlekjes alleen maar groter, als bloeiende bloemen die in felle kleuren openbarstten. De lucht was lava, haar geest een wolk hete stoom.

'Ja,' zei ze opnieuw. 'Maak me zwanger.' De woorden glibberden uit haar hijgende mond. 'Maak me zwanger.'

'Doe ik,' zei haar broer terwijl hij bleef ejaculeren, zijn stem dik van ontzag en verwondering.

'Bevrucht me, lieve schat. Zorg ervoor dat ik weer mama word. Dat ik weer een dikke buik krijg. Dat mijn tieten nog groter worden. Maak je kleine zusje zwanger!'

'Ik heb nooit iets anders gewild,' wist Lars moeizaam uit te brengen. Zijn stem droop van liefde en lust, naadloos met elkaar verweven. Totale adoratie.

Leonies gillende gekreun sneed dwars door alles heen. Haar lichaam, geest en ziel kwamen vrij, braken los uit hun omhulsel; alles wat haar stress bezorgde, wat haar zorgen baarde, wat haar met een gevoel van onbehagen opzadelde, het verdween allemaal. Voor het eerst in haar leven spoot het geil als een fontein uit Leonies kut terwijl ze klaarkwam. Ze had zich nooit eerder zo lekker in haar vel gevoeld, zo ontspannen, zo overmand door extatisch genot. Terwijl ze trilde van top tot teen golfden de stralen kutvocht uit haar lijf; Lars gidste haar door haar orgasme door nog steeds melk uit haar uiers te zuigen terwijl hij zijn sperma diep in haar spleet bleef pompen.

Inmiddels was de seks waarlijk morsig geworden, niet alleen door Leonies kletsnatte, wild spuitende apotheose, maar ook doordat Lars' zaad synchroon met zijn lul naar buiten kwam om vervolgens terug naar binnen geperst te worden.

Ze wou het allemaal diep in haar binnenste hebben. Allemaal in haar poesje, en zelfs als dat zou overlopen moest het teveel er toch terug in. Haar broer kon het met behulp van zijn pik terug naar binnen keren, of zij kon het met haar vingers doen – alle middelen waren goed om ervoor te zorgen dat al dat kostbare sperma terechtkwam waar het thuishoorde: in haar baarmoeder.

'Ik houd van je, zus,' fluisterde Lars schor tegen haar terwijl zijn monumentale orgasme ging liggen, de tsunami langzaam in kracht afnam. Hij hield haar zo dicht, zo innig tegen zich aan.

Met haar broers leuter nog steeds diep in haar kutje draaide Leonie haar hoofd en gaf hem een grenzeloos warme kus. 'En ik van jou, mooie broer van me.'

Hij grijnsde haar toe. 'Wat denk je? Gaan we dit in de toekomst nog doen?'

Leonie glimlachte, nog steeds in vuur en vlam, en met het gevoel dat ze barstensvol zat. 'Over een halfuurtje is toch niet te vroeg?'