Oude Boot, Oude Regels - 1

Ik vertel je een waargebeurd verhaal, het is een heel lang verhaal maar het moet omdat ik wil dat je het gevoel tijdens de beleving ervan, je wil meegeven.

Zelf ben ik net de 60 jaar gepasseerd, gescheiden en had besloten om mijn verdere leven als single door te brengen. Ik had het wat gehad met vrouwen en wou meer vrijheid en de laatste jaren van mijn leven doen wat ik wou. Ik had een woonbootje gekocht en vaarde er vrij regelmatig mee uit, zomaar nergens heen. Zeer leuk en ontspannen, zeker als je dan nog gepenioneerd bent ook.

Maar niet alles loopt zoals je het plant. Ik kwam een 60 jarige weduwe tegen en ja…. Iets te diep in haar ogen gekeken en blijven plakken. We zijn een koppel geworden wat niet weg neemt dat ik nog steeds geregeld er alleen op uit trek met mijn bootje. Zij vaart ook graag mee maar kan of wil niet voor langere tijd van weg huis zijn. Zo enkele keren per jaar stapt ze toch aan boord voor een week of twee. Ik kan best de boot alleen door de sluizen loodsen en aanmeren maar toch wil zij, telkens als ze mee is, de meertouwen doen. Ze doet het zeer goed maar krijgt er toch steeds stress van, wat echt niet nodig is. Ik zeg haar dat ik het dan wel zal doen, dat ze zich geen zorgen moet maken, maar dat wil ze dan ook niet. Tja…. Ik heb opgegeven om de vrouwelijke logica te doorgronden, dus laat ze dan maar stressen.

Afgelopen zomer was ik met de boot naar Frankrijk getrokken. Lekker enkele weken op mijn eentje varen en leven wat die dag me ingeeft. Had ik zin om te varen die dag, dan vaarde ik een eindje, geen om te varen, wel dan bleef ik liggen, wandelde wat, bezocht het dorpje….

Mijn vriendin zou later na gebracht worden door een bevriend koppel om zo te terugreis van 2 weken mee te doen. Bij wijze van spreken haar vakantie. Ik was al enige tijd weg en belde af en toe met haar. Er werd een stadje afgesproken waar ik dan op haar komst zou wachten. Ik was er al enkele dagen op voorhand en had de omgeving al verkend. Ik had een plaatselijk restaurantje geboekt om het bevriend koppel te bedanken voor de moeite die ze deden om mijn vriendin te brengen. Ik moet toegeven dat ik ook wel blij was dat ze eindelijk aankwam. Ik was verbaasd dat niet alleen mijn vriendin had koffers bij had maar ook Hugo, de man van het bevriend koppel. Wat betekende dit? Mijn vriendin zag mijn vragende ogen en zei dat ze Hugo uitgenodigd had om ook mee terug te varen. Dat was een lastminute beslissing toen ze mijn vriendin gingen ophalen, ze waren snel weer effe naar huis gereden en hij had snel een koffertje gepakt. “Dat is toch niet erg hé?”, vroeg ze me. Nee, ik nam wel vaker mensen mee en er is plaats genoeg op de boot om mensen te slapen te leggen maar ik had voor de terugreis wel andere dingen in mijn hoofd samen met mij vriendin. Een boot geeft wel plaats maar bezoekers is dat wel enige beperking in je vrijheden hé. Je moet oppassen dat je niet te veel lawaai maakt tijdens het vrijen, je kan niet in je nakie rondlopen…. Maar goed, het is nu zo en ik legde me er bij neer en zei dat hij welkom was. We dronken wat, ik liet hen de omgeving zien, we aten wat in het restaurantje. Mieke, de vrouw van het koppel had nog een lange terugreis met de wagen voor de boeg en vertrok dus na het eten. Het was nog vroeg en we zaten lekker in het zonnetje op het achterdek. Hugo ging even de benen strekken. Eindelijk was ik effe alleen met mijn vriendin. We verdwenen dan ook meteen na het vertrek van Hugo naar binnen. Mijn immer zin hebbende vriendin, begreep wat ik wou en ze kon niet snel genoeg binnen zijn en haar kleren uit. Snel voor Hugo weer terug is. We vrijden als een jong koppel, oplettend dat je niet betrapt wordt. We waren net klaar met het vluggertje en weer op het achterdek toen we Hugo in de verte zagen opdoemen. Mijn vriendin vroeg me nogmaals of het geen probleem was dat ze Hugo ook mee gevraagd had. Nee dat was geen probleem. Er zouden nog wel momenten komen dat we effe alleen konden zijn.

Intussen was Hugo er weer komen bij zitten. Mijn vriendin zei me dat Hugo dan de sluizen en de meertouwen kon doen. “Dat zou ik niet doen”, antwoordde ik haar. Ze verzekerde me dat Hugo wel handig en strikt was, “maar dat was het niet”, zei ik haar. “Je zit op een oude boot en op een oude boot zijn er oude regels”. “Ohja, daar heb je me nog nooit wat van verteld en wat zijn die dan?”, vroeg ze me. We hadden ook nog nooit iemand als matroos mee genomen. Op een oude boot en die oude regels, hebben matrozen enkele vrijheden verworven.

Ze luisterden beide naar het verhaal wat elke schipper wel kent maar er niet graag over praat en het al zeker niet wilt toegeven, maar toch bestond het. Nu hoe langer, hoe minder maar toen….

Destijds waren schippers en hun familie het laagste in de bevolking, net zoals kermislui en dergelijke. Vrouwen en kinderen, trokken de boot verder over de wateren. De scheepswoning was bijzonder klein, men had geen comfort, iedereen sliep in éénzelfde kamer, er was geen badkamer of toilet… daar werd destijds geen aandacht aan geschonken, hoe meer laadruimte hoe beter.

Vrouwen hadden niets te zeggen, ze waren net goed genoeg om te werken, kinderen te baren en het huishouden te doen. Hoe erg het ook klinkt maar het was zo.

Langzamerhand kwam de motor in het schip, een motor gaf ook meer onkosten, er moest meer gevaren worden, vroeg meer onderhoud… en zou kwamen de matrozen in zicht. Maar een matroos kost ook weer wat, dus nog meer varen en de schipper moest zorgen voor de vrachten, hij moest zich melden op een plaats waar de vrachten werden verdeeld. Hij was dus geregeld van boord, de matroos zorgde in tussentijd dat het schip in orde bleef, schilderde het, onderhield de motor en wist uiteindelijk meer van het schip af dan de schipper zelf. Hij werd onmisbaar en men vreesde dat hij op een ander schip zou gaan werken. Ze waren veel onderweg, lossen, laden en weer weg. De matroos had intussen wel een eigen woning gekregen vooraan op het schip. De schipper en de schippersvrouw, hadden elkaar voor enig verzetje, de matroos had er de kans of de tijd niet toe. Zeeschepen meren aan in de haven, de tijd van het lossen de matrozen naar de vrouwtjes, maar de matrozen in de binnenvaart konden dat niet. Nu is dat anders omdat ze allemaal een wagen aan boord hebben, toen niet. Dus de vrees dat de matroos zou vertrekken met daardoor ook de kennis over het schip, was reëel. De matroos wou ook wel eens een verzetje maar er was maar één vrouw aan boord. De matroos was nodig en dus of de vrouw het nu wou of niet, de schipper liet toe dat de matroos af en toe zijn vrouw mocht gebruiken. Zo hield hij hem aan boord. Er werd een signaal afgesproken waarop de matroos van zijn “recht” tot de vrouw kenbaar maakte. Vooraan hing er een vlaggetje, de vaarvlag ook wel genoemd, indien de matroos hem halfstok hing, vroeg hij op die manier aan de schipper of hij nog eens mocht… de schipper moest daar dan steeds op kijken bij het varen, bovendien konden andere schippers zien wat er daar aan boord aan de hand was, dus beval de schipper zijn vrouw om daar snel wat aan te doen. Ze trok dan mee naar de matrozenkajuit en moest de matroos tevreden stellen met haar lichaam.

Met grote ogen luisterden ze beide naar de geschiedenis. Ik herhaalde nog eens: “oude boten, oude regels, dus denk er nog eerst een goed over na alvorens je hem tot matroos benoemd”. Ze geloofden me eerst niet maar ik zocht het op het internet in een oud geschrift van een scheepvaartmuseum. Het was echt niet gelogen. Hugo onderbrak de stilte door te zeggen, dat hij nu zeker matroos wou worden. Ik stond op en nam de doos met seinvlaggen die in aan boord had, zien en zo ook bewuste het vlaggetje. Ze konden met eigen ogen vaststellen dat het vlaggetje twee bevestigingsogen had. Eentje van boven en eentje net boven het vlaggetje zelf. Ze twijfelden nog steeds aan het verhaal maar kregen toch de neiging om het toch te geloven. Wat trouwens echt zo was maar nu nog amper gekend. Het vaarvlaggetje wordt trouwens ook niet meer gebruikt.

Tijd om te gaan slapen, we zouden daags nadien vertrekken. Tijdens het slapen gaan, vroeg mijn vriendin of het echt wel zo was destijds. Ik bevestigde het en zei haar nog dat het dan haar beslissing was of ze Hugo als matroos wou of niet. We hielden het wel stil die nacht.

Hugo had geslapen als een roos, wij ook trouwens. Dat doen we steeds aan boord, is dat nu omdat de boot rust uitstraalt of niet, weten we niet. Het is gewoon een feit dat we er steeds goed en lang op slapen.

We ontbeten samen, mijn vriendin ging nog de laatste dingen inkopen in het stadje, Hugo ging met haar mee en terwijl bracht ik de boot klaar om te varen. Touwen klaar leggen, oliepeil controleren, schroefas smeren…

Tijd om af te meren. Ik wou de meertouwen gaan losgooien maar mijn vriendin zei dat ze het samen met Hugo zou doen. Tja wie is er nu de matroos? Ze kwamen terug en mijn vriendin zei dat ze Hugo het zou uitleggen hoe de touwen te knopen en te vieren in een sluis. Zij had hem tot matroos uitgeroepen. Deed ze het met reden of dacht ze dat ik de regels niet zou toepassen? We waren maar amper weg of de eerste sluis kwam in zicht. Mijn vriendin ging samen met Hugo naar voren. Ik zag hoe ze de uitleg gaf aan Hugo. Hugo deed de touwen en mijn vriendin keek er op na dat hij alles goed deed.

De eerste sluis uit en we zouden er vandaag zo’n 6 doen.

Na een kwartier varen waren we reeds aan de tweede sluis. Beide gingen ze weer naar voren en Hugo deed alles alleen nu, onder toezicht. De derde sluis, bleef mijn vriendin bij me in de stuurcabine. Tja, toen we de sluis uit vaarden, kwam Hugo bij ons staan in de stuurcabine. Ik vroeg hem om effe het roer over te nemen. Ik zocht in de doos met vlaggetjes naar de bewuste vaarvlag en overhandigde het hem. Hij keek er naar, dan naar mij en daarna naar mijn vriendin. Die staarde me ook met grote ogen aan van: “je meent dat toch niet hé?” Alsof ik het niet meende. Zij had gekozen om Hugo tot matroos te benoemen. Of ze het nu bewust had gedaan of niet…. Misschien geloofde ze dat ik het niet meende. Hugo dacht dat ik er nog steeds om lachte en nam het aan. Ik zei hem dat hij het vlaggetje vooraan de mast moest gaan hangen. Hij trok naar voren en zoals ik enigszins had verwacht, hing hij het meteen halfstok. Mijn vriendin trachtte me op andere gedachten te brengen maar ik hield vol dat ik het niet meer in handen had, zij had gekozen en dat de regels nageleefd moesten worden. Ik benadrukte dat ik er niet boos om was hoor. Ze bleef verbouwereerd kijken hoe Hugo lachend weer de kajuit in kwam. Ik zei tegen mijn vriendin dat ze nu maar moest doen om dat vlaggetje zo snel als mogelijk weer in de top te doen hangen. Jullie hebben ongeveer ¾ uur de tijd alvorens een nieuwe sluis er aan komt. Hugo, nog steeds denkend dat het om een grap ging, nam haar bij de hand en zei: “kom we gaan naar onderen”. Mijn vriendin bekeek me nog eens en zag dat ik het meende ook. Ze ging mee met Hugo en samen gingen ze de slaapkamer in. Ik hoorde hen praten, nadien lachen maar niets van geluiden dat er op wees dat ze iets aan het doen waren. Een recht stuk vaart. Ik vaarde langzamer, kon zo het roer effe los laten en naar beneden gaan. Ik zag hen nog steeds aangekleed op het bed liggen praten en lachen. Ik zei hen met wat luidere stem dat ze nu moesten doen wat er gedaan moest worden, dat er anders onheil over het schip zou komen. Mijn vriendin keek met bange ogen naar me, ik zoende haar op het voorhoofd en zei haar dat ze er moest voor zorgen dat de matroos niet te klagen had, dat ik het goed vond en er geen bezwaar tegen had. Ik zag aan haar ogen dat ze wist dat ik het meende en het van haar verlangde. Ik ging daarna weer aan het roer staan. Er gingen nog zo’n 5 minuten voorbij maar dat hoorde ik beneden toch kreunende geluiden. Zouden ze echt bezig zijn nu? Die vraag werd bevestigd toen ik naar beneden riep dat er binnen 10 minuten weer een sluis was. Ik zag even later mijn vriendin in haar blootje de slaapkamer uit komen en het badkamertje binnen gaan. Ze was dus bloot en dan zal er ook heel zeker wat gebeurd zijn hé? Ongewild werd ik stijf van de gedachten alleen al.

Hugo kwam even later aangekleed naar boven en net op tijd voor de sluis. Hij zei niets, bekeek me en trok daarna naar voren. Hij deed de sluizen en touwen goed. Weer op weg en mijn vriendin kwam stil naast me staan, ik nam haar effe vast en ze keek me schuldig aan. Ik benadrukte het haar voor de zoveelste keer dat ik het niet erg vond, integendeel zelfs en dat ze van nu af, ons beide maar moest “bedienen”. Ze gaf me een zoen op de mond en ik vroeg haar om een tasje koffie te zetten. Ik hoopte maar dat ze niet dacht dat ik “ons beide bedienen”, op deze manier bedoelde maar ons van de nodige seks moest voorzien.

Hugo stond intussen naast mij in de stuurhut. Hij zei niets, ik doorbrak de stilte door te vragen of mijn vriendin haar best had gedaan. Ik grapte zelfs of hij nu mijn matroos wou blijven. Hij lachte terug en zei: “ja hoor, met plezier”. Het ijs was gebroken. Ik vroeg hem hoe ze hem had laten klaar komen, je bent toch klaargekomen hé? Jaja, kon hij niet snel genoeg antwoorden. Ik vroeg hem of ze hem had klaargepijpt of geneukte? Zijn reactie was lachwekkend: “pijpt ze ook?”. En of ze pijpt, dat doet ze als de beste. We praatte over mijn vriendin haar hoofd, alsof ze er niet bij stond maar ze was hoorde alles wel maar zei niets. Toen ze mijn kopje koffie bracht, merkte ik op dat Hugo nog niet genoeg zal gehad hebben, hij had zijn vlaggetje nog halfstok laten hangen. Hij kon niet snel genoeg naar voren rennen om het weer omhoog te hangen. Ik had de gelegenheid om tegen mijn vriendin te zeggen dat ze hem maar eens moest pijpen, dat Hugo dat blijkbaar niet gewoon was. “Nee”, lachte ze, “Mieke zal dat zo te horen niet doen, maar meende je dat wat je zei? Dat ik het al de beste kon?” Zeker en vast, verzekerde ik haar en ik zou graag hebben dat je straks je kunsten eens toont aan Hugo. Ze knipoogde naar me voor ze weer naar beneden ging. Hugo stond weer naast me. Moet je weten, naast het roer is het trapje om naar beneden te gaan, het zijn zo’n 4 treden en als je voor het trapje staat sta je net goed voor de volgende verrassing die Hugo onder ging. Mijn vriendin was onderaan de trap gaan staan, knipoogde nog eens aan me en begon Hugo zijn broek los te maken, hij wist niet wat hem overkwam. Hij wou haar eerst tegen houden maar daar was geen houden meer aan. Mijn vriendin trok zijn broek naar beneden even later ook zijn slip en begon Hugo te pijpen. Hugo hield zich vast aan de plafondrand en staarde recht voor hem uit. Ik kon zien hoe mijn vriendin Hugo aan het pijpen was terwijl ze op amper een meter van me stonden. Mijn vriendin deed haar “werk” met volle overgave. Na minuten begon Hugo te stamelen dat hij zou klaar komen. Hij wou zich eerst terug trekken, maar mijn vriendin hield hem tegen en bleef hem verder pijpen. Hugo werd steeds zenuwachtiger en zei dat hij zich niet meer kon in houden, maar dat wou mijn vriendin ook helemaal niet. Ze wou zijn zaad inslikken en uiteindelijk moest Hugo zijn tweede lading wel lossen in haar mond. De blik van Hugo op dat moment zal ik nooit vergeten. Vol ongeloof bekeek hij mijn vriendin langs boven terwijl ze de laatste druppel uit hem zoog. Ik denk dat Hugo zo net de eerste maal in een vrouw haar mond was klaar gekomen. Ik kon mijn lach heus niet meer in houden. Mijn vriendin liet Hugo nu los en terwijl hij zijn broek optrok, vroeg ze hem om het roer even over te nemen van me. Ik moest op Hugo zijn plaats staat, ook mijn broek zakte op de enkels en mijn vriendin had de woorden: “beide bedienen”, goed opgevat.

Amai, zelfs ik kon niet geloven wat er allemaal al gebeurd was die dag. Mijn vriendin die eerst geneukt werd door een vriend, daarna die vriend die gepijpt werd door mijn vriendin, daarna ik op mijn beurt gepijpt…. Dat beloofde nog 2 spannende weken te worden en dat werden ze ook. Terwijl ik weer aan het roer stond, bedacht ik allerlei spannende scenes voor de komende dagen.

Ik zag op de computer dat na de volgende sluis en een aanmeerhaven was, vlak aan een klein dorpje. Ik vond het genoeg varen voor vandaag. Ik zei hen dat we deze sluis ons zouden aanmeren. Mijn vriendin ging voor het aanmeren mee naar voren. Ik bekeek haar en voelde de opwinding weer in me opkomen. Wat een vriendin had ik toch? Ze heeft sperma van een vriend in haar baarmoeder zitten en ze heeft sperma van 2 verschillende mannen geproefd. Ik ben echt trots op haar.