Dit is deel 3 van een liefdes verhaal. Over hoe een echtpaar uit de krochten van het leven probeert op te krabbelen en onderzoeken of ze samen verder kunnen. Voor de goede orde raad ik u aan eerst de eerdere delen te lezen.

Veel leesplezier.

JohanK

Het is maar goed dat ik, Dick, geen poker speel, want ik zou geen schijn van kans maken. Ik ben echt een open boek voor iedereen en als ik iets voel moet dat er ook vrijwel meteen uit. Alhoewel ik over de jaren heen geleerd heb te tellen tot 10. Ik kan dus van geluk spreken dat ik niet meer al te impulsief reageer, en hetgeen ik zeg nu vaker overdenk. En niet te snel meer oordeel.

Nu ook weer. Al had ik me nog zo voorgenomen Dubai niet ter sprake te brengen, ik wilde het kwijt. Ik had geen zin om zeg maar om de hete brei heen te draaien en confronteerde haar direct met de foto’s. Het was in ieder geval nog netjes van me dat ik er niet op doorging, verwijten ging maken, maar rustig haar reactie afwachtte.

Birgit was volledig van streek en bleef maar huilen. Op een bepaald moment ben ik maar bij haar gaan zitten en heb haar voorzichtig in mijn armen genomen. Beetje bij beetje werd ze rustiger en opeens zei ze snotterend dat ze een hoertje was, en deals moest meehelpen binnen te slepen voor het bedrijf. Het vreemde was dat ik niet meer geschokt was, blijkbaar had die opmerking van mijn vriend gisteren mij al aan het denken gezet. Uiteindelijk is die wereld, waarin zij terechtgekomen was, een mannenbolwerk dus het was wel te verwachten dat ze soms seks zou hebben. Wat ik niet wilde was dat ze zichzelf ging veroordelen om haar gedrag, in die mode ging zitten, en zichzelf omlaag ging halen. Uiteindelijk werkte ze al dik 10 jaar voor dat bedrijf dus er moest toch iets meer zijn dat haar aantrok om daar te blijven werken, dacht of hoopte ik. En wie ben ik om daar een oordeel over uit te spreken. Dat deed ik dan ook niet, maar bood haar een perspectief aan. Want ons leven had al op vroege leeftijd een onverwachte en zware wending gekregen, waarin veel van ons gevraagd werd. En we veel dingen moesten laten vallen, in de hoop dat later te kunnen inhalen. Ooit moest die balans weer in evenwicht komen, in ons voordeel doorslaan.

Ik merkte dat ze tot rust kwam en dat mijn opmerking haar goed deed. Ze zich herpakte en mij weer met liefde of dankbaarheid aankeek. En voor mijn gemoedsrust vrijwel direct zei dat dat met die andere man niets meer en minder dan een vergissing was geweest en ze het liefst met mij verder wilde gaan. Dat wij toch al die jaren een heerlijke relatie met goede seks, intimiteit en liefde gehad hadden. Zij echt al die jaren alleen maar van mij gehouden had en dat ze hoopte dat haar mij.

Ze keek me hoopvol aan, ik streelde wat door haar haar, en wiste met een tissue wat druppels van haar gezicht. En antwoordde: “Dat klopt wel maar ik ben daar altijd, zoals afgesproken, open en eerlijk over geweest.” Birgit reageerde met: “Er zat een clausule in mijn arbeidsovereenkomst, dat ik niet mocht praten over het feit dat wij met seks deals moesten helpen binnen te halen, en al helemaal niks mochten zeggen over de seks op de werkvloer.” Ik was niet echt verrast door het eerste deel van haar opmerking omdat mijn vriend gisteren al zoiets gesuggereerd had. Toch vroeg ik nog verbaasd: “En dat heb jij zomaar ondertekend?” Ze keek een beetje beschaamd en zei: “Ja, ik was zo blij met die baan en een beetje seks vond ik ook niet slecht. Ik heb echter de impact onderschat. En om eerlijk te zijn, ook wel regelmatig genoten. Je kent me toch. En soms heb ik er in bedekte termen met je over gesproken, van zoiets dat ik heerlijke sex had gehad etc. En jou als je geïnteresseerd daarover meer in detail verteld. Maar nooit in de context van mijn werk.” Hier kon ik niets tegen inbrengen op 1 punt na: “En die relatie dan, die ging toch veel verder dan puur en alleen seks. Daar had je wel over kunnen vertellen.”

Birgit weer: “Ik heb het heel lang niet als een relatie gezien, gewoon als een goede vriendschap. Pas toen hij naar Dubai overgeplaatst werd begon ik hem te missen. Omdat hij de enige was die na bv. een gangbang zich over mij ontfermde. Maar liefde daar was m.i. nooit sprake van. Voor hem lag dat anders ben ik achter gekomen en ja, ik heb me voor een moment laten meeslepen in dat gevoel. Wat een grote fout gebleken is. Nee schat, mijn enige en echte liefde ligt bij jou, geloof me maar. “

Ik was niet echt overtuigd en zei haar dat ook: “Je hebt je argumentatie wel snel paraat. Volgens mij ben je hier al heel lang over aan het nadenken, is dit niet iets van gisteren of vandaag. Mijn gevoel zegt dat je je hiervoor al ingedekt had. Je hierop hebt voorbereid omdat je donders goed wist dat je verkeerd bezig was, en het ooit zou uitkomen. Mij, zeg maar, bewust aan het lijntje gehouden hebt. Daarbij praat je wel erg makkelijk, of beter harteloos, over liefde. Eergisteren was je nog smoorverliefd op je collega en nu, nu ik het ontdekt hebt, is het opeens een vergissing. Zet je mensen altijd zo gemakkelijk opzij? Is dat wat er gebeurd is met je in al deze jaren, dat je de gevoelens van mensen zo eenvoudig, liefdeloos eigenlijk, kwetst zonder dat het je iets doet? Mij kun je niet als een vod behandelen, dan sla je de plank goed mis. Ik weet eigenlijk niet of ik je nog wel vertrouwen kan?”

Opeens haalde ze onverwacht uit, kreeg een harde klap van haar in mijn gezicht, en was ze meer dan woedend. En schreeuwde tegen me: “Slaapkop, luister toch eens goed naar wat ik zeg. Je bent de enige, echt de enige waar ik van houd. Je bent de enige man die me echt interesseert, boeit en weet te raken, snap je dat niet. En hoor je ook niet dat ik zeg dat ik verkeerd gehandeld heb. Luister toch gvd eens een keer naar mij. Dringt dat echt niet tot die domme kop van je door.”

Ik was te verbijsterd om te reageren en zag toen de kinderen in de deuropening staan. Ik begon te lachen en zei tegen hun: “Nu zien jullie waar jullie die driftbuien van geërfd hebben. Ja, jij ook Pim, want het zit in de genen van je moeders familie, dus ook in die van je tante.”

Ga maar weer naar boven, ik heb je moeder juist gezegd dat wij niet gelukkig waren met haar gedrag , dat ze niets van zich had laten horen. Hoe boos we wel niet waren en ik haar excuses meer dan beu was. En toen werd ze boos,net zoals jullie dat ook soms zijn. En moest weer lachen, wat hun ergens geruststelde.

Wat later tegen Birgit: “Ja ik geloof je wel, ik zie en voel ook dat je het meent nu. Zo ken ik je weer van vroeger. Maar je denkt toch niet dat 10 jaar liegen in een keer vergeven kan worden, alsof er niets gebeurd is. Misschien is het in jouw ogen dan geen ontrouw geweest, zo voelt het wel voor mij aan. En vreemd gegaan ben je wel degelijk, met die collega hoe die ook mag heten. Dus wat verwacht je van mij, dat ik mijn ogen sluit voor jouw gedrag en doen alsof er niets gebeurd is? Dat je mijn gevoelens niet gekwetst hebt? Zeg me eens: Hoe lang was je hier wel niet mee doorgegaan als ik er niet achter was gekomen?” Daarop viel ze stil en dat was antwoord genoeg. En ook dat besefte ze.

Ik zag die blik van berusting in haar ogen en daar houd ik ook weer niet van. Dus zei ik: “Luister jij wel goed. Ik geloof je wel, maar alles heeft zijn tijd nodig en ik zeker. Je denkt toch niet dat ik die knop zo maar omdraai en verderga alsof er niets gebeurd is. Verwacht geen wonderen van mij, ik ben ook maar een mens. Een gewond dier nu, die zijn wonden aan het likken is. Dus laten we, zoals je voorstelde, een aanvang nemen met puinruimen. Om te beginnen eerst jouw verhaal maar en dan die dingen die je graag snel wilt afhandelen.”

En daarmee kwam de hoop, en ook wat leven terug in haar ogen.

Zij gaf mij voor nu een eerste kleine impressie van het leven dat ze geleid had om vervolgens dan die zaken op te willen pakken die ze zo snel als mogelijk achter zich wilde laten, afgerond hebben. Dit het liefst samen met mij, in zoverre ik daar nog zij in had.

Birgit begon te praten over haar eerste werkdagen:



Ik had me die eerste dag erg netjes gekleed, in een mantelpakje. Bij aankomst werd ik opgevangen door de secretaresse van mijn nieuwe manager. Dat was een jonge vrouw die er wel erg elegant, zelfs verleidelijk uitzag, viel me op. Zeer vriendelijk en met een mooie lach, ik voelde me direct al op mijn gemak. En zag eigenlijk al meteen dat alle vrouwen elegant, sexy of opwindend gekleed waren. Iedereen was meer dan vriendelijk tegen mij, lachten en heetten mij van harte welkom. Ik voelde me thuis en had wel het idee dat ik ‘overdressed’ was. En dat bevestigde mijn manager mij later die dag ook. En hij had direct geregeld dat ik al de dag daarop met een collega ging winkelen om nieuwe, bij de bedrijfscultuur passende kleren te kopen, alles vanzelfsprekend op kosten van het bedrijf. En aan het eind van de maand kreeg ik zelfs een eigen creditkaart, waarmee ik ondermeer nieuwe kleren mocht kopen.

Die eerste dag heb ik verder een rondleiding door het bedrijf gekregen en met de meeste mensen kennisgemaakt. Ook uitleg gekregen over de organisatiestructuur en wat mijn plek daarbinnen zou worden. ten slotte ook mijn ‘eigen’ kamer gekregen. Eigenlijk was dat wel een groot woord omdat ik deze ging delen met 4 andere vrouwen. Maar dat was relatief omdat ieder van ons een groot deel van de week onderweg was bij klanten, en eigenlijk maar 1 dag per week op kantoor verwacht werd. Deze kamer was erg luxe ingericht, van alles voorzien, vond ik. Er was zelfs een eigen badkamer en zelfs ruimte om een baby te verzorgen, mocht dat nodig zijn. Verder een bank die omgetoverd kon worden tot slaapbank want zo kreeg ik te horen: “men kon zich voorstellen dat met jonge kinderen in huis de nachtrust soms verstoord kan worden”. En dan was het toegestaan om even een dutje te doen. Ik was blij verrast door deze ‘vrouwvriendelijke’ omgeving, maar heb helaas over de loop der jaren moeten erkennen dat dit puur een façade was. Dit bed was er gewoon om in te neuken evenals de douche. Maar did natuurlijk ook om je achteraf te wassen.

Op de derde dag had ik een afspraak met de eigenaar, een man van begin veertig. Ik was zelf al gekleed volgens de ‘standaard’ van het bedrijf, wat ondermeer inhield geen BH. Ik vond dat zelf wel lekker omdat ik toch meestal zonder BH liep, maar ook wel weer vreemd omdat dit toch zakelijke omgeving was, waar ook klanten kwamen. Achteraf naïef gedacht van mij.

Deze eigenaar had ik al een paar keer vluchtig gezien, was zelfs al voorgesteld aan hem maar tot nadere kennismaking was het nog niet gekomen. En eerlijk gezegd was die man een stuk, en als hij niet mijn baas was geweest, had ik het wel geweten. Dan had ik wel mijn zinnen op hem gezet voor een klein avontuurtje.

En lachend, dat avontuurtje is er wel gekomen maar anders dan hij in gedachten had. Toen ik die middag bij hem op de kamer kwam was de luxaflex al dicht. Hij nodigde me uit om in een zitstoel te gaan zitten en serveerde me thee. Ik zag hem wel de hele tijd naar mijn borsten kijken, maar heb gedaan alsof het me niet opviel. Maar mijn tepels werden wel hard. Gelukkig werden we onderbroken door zijn vrouw en stelde hij voor de afspraak de dag daarna verder voor te zetten. En dat was maar goed ook want anders had ik me laten neuken zoals iedere andere vrouw hier op kantoor. Nu besloot ik dat als hij wat van me wilde, het op mijn manier zou gebeuren, hij erom moest smeken. Ik wist niet waarom ik dat zo wilde, maar achteraf had ik de spijker op de kop geslagen. Deze man, hoe mooi hij mocht zijn en hoe goed hij ook in de markt lag bij vrouwen, was submissive. Hij deed zich wel stoer voor, kwam ook wel wilskrachtig of machtig over, zeker in zijn rol als eigenaar, maar in het gezelschap van vrouwen leek hij mij liever onderdanig. Totaal anders dan Dick, die van nature een overwicht of dominante uitstraling op zijn omgeving heeft. Bij deze man werd eigenlijk alles bepaald door zijn geld en positie als eigenaar. Maar weinig mensen, en zeker vrouwen, prikken daar door heen, en herkennen dat onderdanige verlangen in hem niet, maar ik dus wel.

Die dag daarop had ik me wat minder vrouwelijk, in de zin van beschikbaar, gekleed maar ook weer niet te opvallend. Eerder wat strenger, zoals een zwarte leren jurk, die tot net over mijn knieën reikte, zwarte half hoge laarsjes met niet al te hoge hakken, rood bloesje, met een push-up bh daaronder, die mijn tieten flink omhoog stuwden. In mijn tas had ik ook wat van onze attributen meegenomen, zoals een klein zweepje, een blinddoek, mondknevel, buttplug en tepelklemmen. Dus niet de gebruikelijke kantoor kleding, maar opmerkingen kreeg ik er ook weer niet over, hooguit wat nieuwsgierige of verbaasde blikken.

Aan zijn ogen zag ik bij binnenkomst al dat ik het bij het rechte eind had. Op een knip van mijn vingers ging de luxaflex omlaag, en bood hij mij een stoel aan. Toen hij wilde gaan zitten, verbood ik hem dat. Hij moest blijven staan en zich voorstellen. En ik vertelde hem dat ik me geschoffeerd had gevoeld gisterenmiddag, doordat hij de hele tijd naar mijn tieten had zitten kijken. Ik was vervolgens opgestaan, had hem een blinddoek omgedaan, zodat hij niet afgeleid werd, zo deelde ik hem mee. Bood hem een stoel aan en zei dat we het gesprek nu konden voortzetten. En vroeg ondermeer wat zoal van mij verlangd werd. Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit nl. dat van mij ook seksuele dienstverlening verwacht werd. Niet alleen bij het binnen halen van opdrachten, maar ook aan de collega's op kantoor of in het veld. Ik was daarop weer opgestaan en wat gaan rondwandelen. Stond opeens achter hem en fluisterde hem in de oren, dat ik nog geen man op dit kantoor was tegen gekomen die dat predikaat ‘MAN’ kon dragen. Het allemaal doetjes zoals hem waren. En wilde van hem weten of ik hier wel op de juiste plek was. Of ze niet beter een lief onderdanig meisje moesten aannemen in plaats van mij. Hij ontkende dat in hoge mate en zei dat ik op de juiste plek was.

Voordat we verder gingen zei ik nog tegen hem dat ik een extra clausule in mijn contract wilde en wel: “Ik accepteer geen man als Meester, dus ook geen van onze medewerkers of iemand van mijn klanten. Dat is not done, er is maar een Meester in mijn leven en dat is mijn man en niemand anders. En dat als deze afspraak geschonden wordt, ik op staande voet ontslag zou nemen. Zonder tegenwerking van jullie en op basis van bestaande ontslagregels en een passende schade vergoeding. Dat ik vanzelfsprekend wel zou blijven zwijgen over de aard van mijn werkzaamheden en die van het bedrijf. Dit wilde ik de volgende dag zwart wit op papier hebben staan.”

Hij was hier, na telefonisch contact met zijn vrouw, mee akkoord gegaan.

Nadat we dit afgehandeld hadden, heb ik de touwtjes in handen genomen: “Laten we dan maar eens de proef op de som nemen, en nagaan of dit de juiste plek voor mij is” en had hem bevolen op te staan en zich uit te kleden. Ook de juiste houding aan te nemen. Daarna had ik een paar rondjes om hem heen gelopen, wat goedkeurende tikjes op zijn billen gegeven, alvorens ik hem weer de blinddoek om deed. Gevolgd door die mondknevel, want ik wilde geen geluid horen in geval hij zou schreeuwen. En was hem gaan vernederen. Dat hij een mietje was, daarom ook geen echte mannen op kantoor in dienst had, alleen maar mietjes. Misschien was hij wel homo of bi, en verdoezelde dat op deze manier. Want zo zei ik zwakke mannen, omringen zich altijd door meelopers en mooie vrouwen. En vroeg hem of hij homo of bi was. Hij knikte van ja. En vroeg door of hij het dan ook lekker vond in zijn kont geneukt te worden, wat weer een knikje opleverde. De Buttplug gepakt en die in zijn kont gestopt. En vroeg hem of hij genoot. Wat weer een knikje opleverde, net zoals toen ik hem vroeg of hij ook wel wist hoe vrouwen te verwennen. Daarop deed ik zijn blinddoek af, trok mijn rok en bloes uit, ging onderuit liggen op de bank en zei dat hij dat dan maar eens moest laten zien. Dat deed hij meer dan goed en als beloning mocht lhij zich aftrekken op mij. Toen we net klaren waren kwam zijn vrouw tot mijn verbazing, in gezelschap van de bedrijfsjurist, al met deze aanvulling op mijn contract aanzetten, welke direct door iedereen ondertekend werd.

Zij keek me met een onderzoekende blik aan en vroeg even later aan haar man of hij tevreden was. En hij antwoordde glunderend: “Ja Meesteres”. Waarop zij lachte, zich naar mij omdraaide en me uitnodigde om iets met haar te gaan drinken. En stelde zich voor als Marjolijn, en haar man of slaaf als Ruud (eigenlijk Rudolf).

In haar had ik, dacht ik, een lotgenote aangetroffen. Ze had me ondermeer verteld wat ik zoal kon verwachten. En me aangeraden de andere mannen op kantoor op dezelfde manier aan te pakken. Er verder voor gezorgd dat ik de beschikking kreeg over sleutels van een nabijgelegen appartement. Een appartement dat geregeld voor belangrijke klanten gebruikt werd, en waar ook een compleet ingerichte SM-ruimte aanwezig was. En deze mocht ik gebruiken wanneer ik dat wilde, zo zei ze. Soms hebben we deze zelfs samen gebruikt omdat de klant daarom vroeg.

Het belangrijkste was echter dat ik voor mijn gevoel de regie in eigen handen genomen had. Mannen konden mij niet zomaar benaderen, nee ik nodigde hun uit. Maar dat moesten ze ofwel verdiend hebben, of als straf. Marjolijn had daar wel een idee voor en dat ook uitgewerkt. Ik kreeg altijd een mailtje wie ik moest uitnodigen en het doel van die sessie. Soms deed ze mee.

Het gegeven dat ik samen met Marjolijn ben gaan lunchen, heeft mij dus geen windeieren gelegd.



Zo sloot Birgit haar eerste verslag af en keek me vragend aan.

Het was een begin meer niet. Kon er ook geen zinnig woord over zeggen, had nog geen echt beeld van haar werkzaamheden dus hield wijselijk mijn mond. Pas na lang aandringen zei ik iets: “Wat is hier je bedoeling eigenlijk van? Dat ik verhaaltjes te horen ga krijgen over hoe jij meerdere kortere of langdurige sex relaties hebt opgebouwd en onderhouden. Denk jij dat dat leuk voor mij is en ik ervan geniet hoe jij een heerlijk seksleven hebt gehad, betaald zelfs, zonder mij daarover in te lichten? Wat heb ik daaraan?”

Ze reageerde teleurgesteld en al huilend vroeg ze me wat ik dan wel verwachtte. Of ik niet kon omgaan of wilde accepteren dat ze een hoertje was geworden? Daarop keek ik haar aan en zei: “Je slaat de spijker op zijn kop. Ik kan niet omgaan met hoe jij dit beschrijft of wellicht zelfs ervaren hebt. Toen jij 10 jaar geleden bij dit bedrijf ging solliciteren had ik gedacht met een architecte getrouwd te zijn. Nu blijkt dat ik al die tijd met een hoertje getrouwd ben geweest, die mij ook nog eens 10 jaar voorgelogen heeft. Onze ouders en ik hebben niet alleen mee betaald aan je studie, ook de zorg van onze kinderen deels op onze schouders genomen, naast ons werk. We waren trots op je toen je je diploma haalde. En nu vertel je me een verhaaltje waarin je verteld hoe trots je wel niet bent dat je je als Mrs. in dat bedrijf gepresenteerd hebt en daar ook als zodanig geaccepteerd bent. Hoor je wel wat je zelf zegt, namelijk dat je trots bent op het feit je als hoertje verkocht te hebben. Bij een bedrijf dat jou, naar mijn mening, al die jaren in de waan heeft gelaten dat jij die mannen in hun macht hebt. Die moeten zich kapot gelachen hebben over jou. Wat ik totaal niet begrijp, is dat je blijkbaar niet doorhad wat ervan je gevraagd werd, namelijk de hoer te spelen, binnen het kantoor en daarbuiten bij de klant. Ik hoop wel dat ze je goed betalen, meer dan je maandelijkse salaris wat dat is een schijntje. Nogmaals, in dit verhaal van jou verkoop je je dus min of meer aan je baas. Het lijkt wel of dit allemaal zo gewoontjes voor jou is, een soort van rollenspel dat je al die jaren met plezier gedaan hebt. Je vertelt erover alsof het van een van de vele affaires was zoals we tijdens onze studententijd gehad hebben. Iets tijdelijks en ook voorbijgaande. Heb je dat al die jaren zo gezien en zo de realiteit niet willen accepteren dat je de facto een hoer was. Heb je die realiteit wellicht op die manier weggedrukt. Ook omdat jij het niet mocht bespreken met mij? Proef ik daarom geen wroeging bij je, geen spijt dat je het niet mocht of kon delen met mij.”

Ik zag haar slikken en klein worden onder mijn harde woorden. Ze kroop helemaal terug in haar schulpje voordat ze een reactie wilt geven. Voordat ze dat kon doen zei ik nog:

“En bedenk goed wat je zegt: we kennen elkaar nu bijna 20 jaar, en daarvan heb je mij ongeveer 10 jaar van voorgelogen. Misschien wel in 1 jaar met meer mannen sex gehad dan in die 20 jaar met mij.”

Dat was de druppel en ze zakte nu helemaal in elkaar en begon weer te huilen. En zei uiteindelijk: “Ik was hier al bang voor dat je niet accepteren kon dat ik een hoer ben. Leo deed dat wel en misschien hield ik daarom wel van hem. Dat hij me accepteerde zoals ik was.“ Nu werd ik pas echt boos: “Het is unfair om die vergelijking te maken. Toen jij daar ging werken wist hij al dat je een hoertje was of zou worden. Hij is onderdeel van dat systeem en kon je daarom begeleiden of in jouw termen steunen. Dat proces van dichtbij meemaken en ook zien hoe je veranderde in uiteindelijk die hoer, dat sletje. Eigenlijk is hij niet meer dan het hulpje van de pooier. En nu verwacht jij van mij dat ik in nog geen paar uur hetzelfde moet doen als hij in 10 jaar. Heb jij mij horen zeggen dat ik je werk verachtte. Nee schat, ik hoop juist dat je mij meeneemt in dat proces. Ofwel niet alleen beschrijft wat je deed, maar ook wat het voor jou betekent heeft en deed met je zowel als vrouw en als mens. Ook wat je toen graag had willen delen met mij en niet kon. Ik wil je begrijpen snap je dat dan niet? Weet je, ik heb voor een groot deel10 jaar van jou gemist. ”

Ze keek me aan, en ik zag dat mijn woorden binnen kwamen. Zeker die allerlaatste. Zag eerst ontzetting, gevolgd door opluchting en uiteindelijk begrip op haar gezicht komen. En toen zei ze met een zuinige lach: “Dan gaan we mijn dagboeken lezen. Want daarin heb ik dat wel allemaal opgeschreven. Mijn verdriet, twijfels angsten, maar ook soms hoe ik genoten heb. En ook hoe dat met Leo ontstaan is. Het kan heftig zijn schat, confronterend ook voor mij. Maar ik wil dat graag doen, wil dat we elkaar opnieuw leren kennen.”

Ik was hard tegen haar geweest, moest dat ook zijn om echt tot haar door te dringen. Wat gelukt was.

Nu kwam zij schoorvoetend op me af en zei: “Ik wil je liefhebben nu, ik heb dat nodig schat. Wil je dat nog met mij?” Ik pakte haar op en zette haar op mijn schoot maar wel met de rug naar mij. Kuste haar in haar nek, en fluisterde: “heel graag maar we moeten nu nog een paar dingen bespreken.” Intussen speelde ik al met haar borsten, had haar shirt opengemaakt. Ze legde met een zucht haar hoofd in mijn nek en zei: “Eigenlijk wil ik morgen al 2 zaken afhandelen, Leo in Dubai en mijn ontslag.”

Ik ging door met het haar tepels te strelen en stelde voor om even Guido, onze advocaat, te bellen. Hem had er graag bij als wij ernaar toe gingen. Want voor mij stond het als een paal boven water dat sowieso erbij was, ik wilde niet dat ze alleen die confrontatie aanging. En Guido voor de juridische aspecten, ondermeer ontslagregeling en wellicht een schadevergoeding vanwege die bedreiging. Ze ging met lichte twijfels akkoord en ondanks dat het na middernacht was, nam ik mijn mobiele telefoon en belde hem op. Met mijn andere hand haar tepels nog altijd strelende en haar kussend in de nek. Guido is een oude huisvriend van ons beiden, al uit onze studietijd, en hij nam gelukkig vrijwel direct op. We legden hem de situatie in het kort uit, en hij stemde in om ons te vergezellen. Het zou wel handig zijn, zei hij, als we bewijsmateriaal hadden van die bedreiging van Leo want anders was het zijn woord tegen dat van Birgit.

Ik keek haar even aan, waarop ze knikte. En zei tegen Guido dat we zouden kijken wat we konden doen.

Toen tilde ik haar op en bracht haar naar bed. We waren snel uit de kleren en hadden wilde sex. Als hongerige honden en alsof ons leven ervan afhing. Voor even waren alle gedachten naar de achtergrond verdwenen, overheerste de pure lust, die oeroude seksuele driften.

Ik viel haar kletsnatte kut aan, en slurpte haar vocht naar binnen. Voordat ik haar kut verder uitlikte nam ik de clitoris in mijn mond en zoog er lustig op. Likte als een bezetene haar poesje, schaamlippen, terwijl ik haar kontje vingerde. Zij had het niet meer en krijste als een wild speenvarken. Zo heftig kwam ze wat later klaar dat ze zelfs even van de wereld was. Ik keek haar aan, steunend op mijn ellebogen terwijl mijn benen aan beide zijden naast haar lagen. Ze kwam wat later weer bij haar positieven, zag me naar haar kijken en kuste me. Sloeg haar benen nu aan beide zijden om mij heen en bracht mijn pik voorzichtig bij haar naar binnen. Ik duwde hem helemaal door tot aan de wortel, haar nog altijd aankijkend. Zo bleven we liggen, en na een tijdje begon ze haar heupen langzaam te bewegen. Ik nam het tempo over en begon haar met lange halen te neuken, nog altijd even intens naar haar kijkend. Ze trok me voor een moment naar haar toe, en tongde me heftig. Even verslapte het tempo en dat was maar goed ook want ik wilde haar lang neuken. Richtte me wat later weer op, ze knikte en ging op haar hondjes zitten. Kut of kont vroeg ik, en ze zei wissel maar af als je dat nog lukt. En begon met haar kutje dat toch al kliedernat was. Al snel voelde ik haar verkrampen om vervolgens al weer klaar te komen. Wisselde daarop naar haar kont, smeerde wat van haar geil over haar gaatje en bracht mijn pik langzaam naar binnen. Dat ging redelijk makkelijk, zo strak was ze niet meer. Speelde ondertussen met haar klitje terwijl ik haar diep penetreerde. Nu kon het me ook niet meer schelen en na een paar minuten spoot ik haar vol waarop zij ook weer kwam, minder heftig dan eerder,

Snel een washandje gepakt en ons een beetje schoongemaakt. Een paar tellen later lag ze in mijn armen, nee eigenlijk op mijn buik en toen kwam die onvermijdelijke vraag terwijl ze me aankeek: “Houd je nog me”.

“Pfff” dacht ik en haar in de ogen kijkend, antwoordde ik: “Waarom denk je dat ik dit allemaal met jou wil doen, schat?”

En dacht terstond aan mijn moeder die altijd zei: “Dick kiest nooit de gemakkelijkste weg. Loopt ook niet weg voor een moeilijke situatie. Zo is nu eenmaal zijn karakter.”

Toen moest ik aan Pim denken en kwam er een lach op mijn gezicht. Dat hadden we toch ook mooi samen opgelost. Ze zag die lach ook en vroeg me daarnaar. Ik deelde mijn gedachten en waarop ze ook lachte en zei: “Ja lieverd, dat was echt een onverwacht zware en verwarrende periode. En het is ons gelukt, waarom dan nu ook niet.” En was in slaap gevallen.

Met Birgit had ik afgesproken dat zij vanochtend, zodra de kinderen naar school waren, met Leo zou facetimen. En ik zorgde ervoor dat dit opgenomen werd.

Birgit belde hem tegen 9.00 uur op en zei: “Ik heb over je ‘aanzoek’ nagedacht Leo, voel me vereerd er door maar kan er niet op ingaan. Mijn hart ligt nu eenmaal bij mijn man en kinderen. Ik heb je altijd als een goede vriend gezien en wil dat graag zo houden. Ook zakelijk gezien”. Zoals verwacht of gehoopt werd hij vreselijk boos en bedreigde haar opnieuw. Dat hij alles bekend zou maken aan mij, inclusief pikante foto's van haar met hem en ook enkele van de bedrijfsfeesten. Birgit zei dat ze dit al met mij besproken had. Daarop zei hij dan de politie in Dubai anoniem te informeren als ze die richting weer uit zou komen. En prostitués stonden zware lijfstraffen en meer te wachten, zo voegde hij. Birgit huilde en zei: “ik ben meer dan teleurgesteld in jou, had altijd het gevoel en idee dat jij een goede vriend was. Ik mocht je en daarom heb ik ook seks met je gehad, ben zelfs een keer bij je blijven slapen wat ik nog nooit gedaan heb met een andere man. Maar nu zie ik in dat dit allemaal verkeerd was. En wil niets meer met je te maken hebben. Ik ga een dezer dagen mijn ontslag indienen.”

We hadden nu wat we wilden. Stuurde dit ook voor de zekerheid door naar Guido, die wat later antwoordde dat hij hier wel wat meekon.

Daar Birgit vandaag op kantoor verwacht werd, hadden we ons een uurtje later bij de deur van haar kantoor getroffen.

Birgit vroeg direct om een meeting met de eigenaar, bedrijfsjurist en iemand van personeelszaken. Wij namen met ons drieën in een vergaderkamer plaats en iets later kwamen deze in paniek aangelopen. Birgit stelde ons eerst voor en viel direct met de deur in huis. Ze vertelde over de bedreiging door Leo en dat ze deze al met mij en onze advocaat besproken had. Dat deze van zo erge aard was dat ze niet meer op normale manier kon functioneren en haar ontslag indiende. En refereerde ook aan die clausule. Daarop liet ze hun de opname zien van het gesprek met Leo. En zei, diplomatisch, dat ze met ons geen bedrijfsgeheimen gedeeld had. Dat Leo dat echter wel dreigde te doen, en zijn acties hun ook indirect grote schade kon berokkenen.

En zei: “Ik wil wel graag alles wat ik de laatste 10 jaar gedaan met mijn man delen. Hij heeft mij al toegezegd dit met niemand anders te delen, en wil ook wel een geheimhoudingsverklaring ondertekenen. Dat dit erg belangrijk voor ons was, van essentieel belang zelfs, omdat wij aan onze relatie moesten werken. Zij ten slotte 10 jaar lang werkzaamheden, voornamelijk van seksuele aard, voor mij geheim had moeten houden. “

Haar collega’s staken de hoofden bij elkaar en vroegen ons even later om wat geduld. We zijn daarop naar een restaurant aan de overkant van hun kantoor gegaan om te lunchen. Een uurtje later kwam een secretaresse ons ophalen en kreeg Birgit te horen dat ze akkoord gingen met haar verzoek. Zij zou een aanbevelingsbrief krijgen, een ruime ontslag vergoeding en kon ook een schade vergoeding tegemoet zien. Een voorlopige indicatie daarvan werd al afgegeven en later vandaag of anders morgen zouden de definitieve voorstellen met haar gecommuniceerd worden. Vanzelfsprekend werd van haar kant stilzwijgen verwacht. En ik tekende een document m.b.t. de zwijgplicht.

Birgit ging onder voorwaarden akkoord en de definitieve handtekening onder de beëindiging van haar arbeidsovereenkomst zou gezet worden zodra we alle informatie hadden en tot een akkoord gekomen waren over de financiële afhandeling.

Bij het verlaten van het kantoor sprak de eigenaar haar nog even aan, en vroeg of ze nog wat tijd had voor een klein onderonsje met hem.

Guido en ik wareb weer naar dat restaurant gegaan en dronken wat op de goede afloop. Het was toch vlotter en probleemlozer verlopen dan we vooraf ingeschat hadden. Ergens was ik wel benieuwd wat ze met die Leo gingen doen. Guido vermoedde dat ze een andere, zeer waarschijnlijk alleenstaande, vrouw naar hem zouden sturen. Want een klokkeluider zag hij niet in hem.

Een kleine 45 minuten later kwam Birgit de zaak binnen, in gezelschap van de eigenaar en een knappe elegante vrouw. Ze stelde haar voor als Marjolijn, de echtgenote van Ruud. Er ging een lichtje bij me branden want Birgit had me bijgepraat over haar escapades met beiden. Deze vrouw, eind jaren 40, was dus de domina en haar man sub. Ook soms die van Birgit, want ik wist dat ze met beiden samen gespeeld had. Dat was een van die avontuurtjes die ze me ooit in alle geuren en kleuren had beschreven.

We hadden een geanimeerd gesprek totdat ik een telefoontje kreeg. Ging even aan een aangrenzende tafel zitten om dit af te handelen. Zag dat Guido en Ruud elkaar inmiddels gevonden hadden en ook Birgit en Marjolijn in een diep gesprek waren. En Marjolijn soms stiekem een blik op mij gooide. Net voordat mijn gesprek beëindigd werd hoorde ik haar zeggen: “Het is wel iemand die man van jou. Ik kan nu wel begrijpen waarom je geen andere man als Dom wilde hebben. Ik zou precies hetzelfde gedaan hebben, denk ik. Maar die clausule moet dan wel als een strop om je nek gelegen hebben, of niet?”

Ik deed alsof het telefoon gesprek nog niet afgelopen was, zo nieuwsgierig als ik nu was. Zag Birgit peinzend naar me kijken en hoorde haar antwoorden: “Ja, ik begin nu ook pas echt goed te beseffen, dat die clausule meer met mij of ons gedaan heeft dan ik ingeschat had. Het voelde echt als een strop aan, ik had geen ruimte meer om te ademen. Daar moeten jullie echt wat aan gaan doen.

En Dick, ja dat is een grote schat, echt de liefde van mijn leven. En ik heb hem, tot mijn afgrijzen moet ik nu zeggen, zeer verwaarloosd deze laatste 10 jaar. Ik mag in mijn handen knijpen dat hij me niet de deur uitgeschopt heeft. Ik had echt niet geweten wat te doen zonder hem. Hij is zo totaal anders dan al die mannen op kantoor of bij onze klanten. Die zijn zo nep, doen alleen maar aardig tegen je vanwege de seks die ze hopen te krijgen. Dat weet jij ook. Bij hem heb ik altijd het gevoel dat ik bijzonder ben, meer dan alleen maar een mooie vrouw. Niet slechts een slet voor hun behoeftes, een gebruiksvoorwerp, zoals het gros van de mannen op kantoor of bij de klant doet voorkomen. Nee, hij verandert mij altijd in die bijzondere, die mooie, persoon. En doet dat gevoel keer op keer in mij aanspreken. Zoveel meer dan alleen een pronkstuk, een hoertje, of een aanhangsel voor hun plezier. Ik voel me mooi, gewaardeerd ook, heb het gevoel dat ik er mag zijn, belangrijk ben. Dat allemaal en nog veel meer haalt hij in mij naar boven, hij laat me stralen. Eigenlijk alles wat jullie bedrijf in een mens dooft. Nee, het is juist deze aandacht en liefde die ik van hem krijg die mij dat mooie gevoel geeft, dat mij betoverd. Maar nog belangrijker is misschien wel dat hij mij durft me aan te pakken als dat nodig is. Afgelopen nacht nog, hij hield me de spiegel voor en dat was absoluut niet leuk. Hij kan me dan echt breken, maar laat me ook weer niet aan mijn lot over. Nee, hij helpt me dan weer met opkrabbelen. Zonder enige bijbedoeling, zoals bijvoorbeeld Leo wel had. Dat kunnen maar weinig mensen, zich wegcijferen voor de ander.”

En fluistert dan zachtjes maar hard genoeg voor mij: “Ook bij de seks trouwens, mijn lust gaat altijd voor bij hem. Hij stelt zijn orgasme het liefst zo lang mogelijk uit.” Ze keek me weer met die glimlach aan en nu wist ik dat ze me doorhad.

Beëindigde dus maar mijn zogenaamde telefoongesprek en zag dat ze me, met een ondeugende lach, een luchtkus gaf. Liep op haar af, en zei: “ik heb liever een echte” en voegde de daad bij het woord. Zag Marjolijn lachen en gaf haar spontaan ook eentje. Opeens zei zij: “Wat als Birgit nu eens tijdelijk adviseur bij ons wordt, en jij misschien ook?” Iedereen keek verbaasd op en ze vervolgde: “Die clausule die we hebben werkt als een strop, is verlammend. Ruud en ik beseffen dat nu ook, mede dankzij jou of jullie. We moeten daarvan af, maar hoe weet ik nog niet. En ook de impact niet, net zo min als wat dat deed met de mensen. Wellicht kunnen jullie ons hiermee helpen? Het is maar een idee” en ze keek naar Ruud.

Het viel even stil, waarop Birgit zei: “Het is de moeite waard om over na te denken. Maar Dick en ik moeten echt eerst onze eigen problemen oplossen, daarna wil ik wel op je voorstel terugkomen.”

Een minuut of 10 later gaven we aan dat het tijd was om op te stappen. De kinderen zouden zo uit school komen en een van ons moest hun later naar sport brengen.

Marjolijn en haar man nodigden ons daarop uit om a.s. zaterdagavond bij hun te komen eten. Ik keek naar Birgit die me een knipoogje gaf, en wees haar verzoek af. En zag de teleurstelling op haar gezicht, waarop ik zondag voorstelde en er een lach op verscheen.

Bij het verlaten van het restaurant nam ik Marjolijn even apart en zei: “Birgit zal nog contact met je opnemen en je vertellen hoe ik mijn subjes het liefst zie.” Zij keek me met een hooghartige blik aan, zo van in de trant van wie ben je wel niet, om na een paar minuten toch haar ogen neer te slaan, het hoofd lichtjes te buigen, en zachtjes te zeggen: “Jawel Meester.” En liep vervolgens snel en met een rood hoofd achter haar man aan.

Wij lichtten Guido snel in over wat hij a.s. Zondag kon verwachten, en hij glunderde bij het vooruitzicht. Wat later zaten we thuis nog even na te praten en vroeg ik aan Birgit wat ze nog besproken hadden. Ze moest lachen en zei me: “Je weet toch dat ik ook een eis gesteld had voordat ik daar ging werken. Namelijk, dat jij mijn Meester bent, jij alleen. Dat hebben ze altijd gerespecteerd maar al die jaren waren ze meer dan nieuwsgierig naar jou. En beiden waren vandaag onder de indruk van je. Niet alleen vanwege je lichaam hoor, meer nog van wie of wat je bent.

Je weet dat Ruud en Marjolijn al jaren op zoek zijn naar een echte dom voor haar. Ze heeft er diverse gehad maar nog nooit iemand die echt bij haar in de smaak viel. Bij jou was dat anders, ik had ook zoiets toen ik jou voor het eerst ontmoette. Ik en ook je moeder hebben je dat wel eens vaker verteld. Je hebt, zonder dat je je er bewust van bent, een natuurlijk overwicht op mensen, ze voegen zich naar jou. Ik herkende die reactie terug bij haar omdat het bij mij ook zo ging. En ook bij Guido, was dat de eerste keer zo. Mensen accepteren gewoon je autoriteit. Je straalt vertrouwen, zekerheid en macht uit, zonder machtig te zijn of willen te zijn.

Het viel me bij Marjolijn op hoe ze zich overgaf aan je, haar ogen neersloeg en volgens mij zelfs haar hoofd boog. En dan had je nauwelijks iets gezegd. Dat heb ik haar in al die jaren echt nog nooit zien doen, haar hoofd buigen. En Ruud vindt het alleen maar zonde dat jij geen bi bent. Maar gelukkig compenseert Guido veel, want die viel ook bij beiden in de smaak. Weet je, zij voelden zich echt op hun gemak bij jullie. Dat heb ik ook zelden bij hun gezien.

En toen zei ze: “Je hebt vanmiddag zitten meeluisteren of niet?” Ik knikte: “Ik hoorde wat ze zei over mij tegen jou en dat maakte me nieuwsgierig. Maar je moet niet zo opscheppen over mij aub?” Ze lachte en zei: “Dat was geen opscheppen hoor. De meeste mannen zijn nep. Je bent authentiek, jezelf. Vrouwen voelen dat aan en daarom val je in de smaak. Helemaal omdat je het niet doorhebt.”

Later die dag kreeg Birgit nog een WhattsApp van Ruud, nu met de vraag wat ik gedaan had. Marjolijn bleek de hele rest van de dag erg stil of beduusd geweest te zijn, in zichzelf gekeerd.

Zo had hij haar nog nooit meegemaakt.

Ze vroeg aan mij wat ik gezegd had, en ik herhaalde mijn woorden. “Alleen dat?” vroeg ze verbaasd en ik knikte. Wat een grijns opleverde en een “zie je wel”.

Ze vroeg me daarop wat mijn indruk van Marjolijn was. Ik antwoordde dat ik medelijden met haar had. Ze kwam op mij over als een erg teleurgestelde en ongelukkige vrouw. Ijskoud en hardvochtig ook, en iemand die weinig op had met mannen. En keek naar haar: “Zo had jij ook kunnen zijn op haar leeftijd. Je was er voor een deel heel hard op weg naar. En als je voor die Leo gekozen had was dat zeker gebeurd, dat kan ik je garanderen. Want die man heeft totaal geen respect voor vrouwen, wat misschien ook wel eens tot de cultuur van jullie bedrijf kan behoren .” Birgit schrok zich een aapje en ik zag de eerste tranen in haar ogen verschijnen. Voordat ik ook maar iets kon zeggen zei ze: “Ik weet het, ik dacht gisteren hetzelfde toen ik aan haar dacht. Het komt deels door die clausule en misschien wel ook door dat werk. Ik heb nooit mijn ervaringen kunnen delen met jou, ik heb je echt gemist in al die jaren. En dan heb ik jou nog maar voor Marjolijn is het denk ik nog erger. Ruud is niet van haar niveau, kan haar eigenlijk niet bijbenen. Dat is ze gaan compenseren, onder andere door de SM. Ergens vermoed ik dat ze ook in deze wereld onderuit gegaan is. En je hebt gelijk wat betreft Leo, en ben het lot dankbaar dat je me tijdig betrapt hebt. Deze wereld is leeg, en ergens ben ik blij dat ik eruit heb kunnen stappen.”

En die laatste opmerking maakte me opeens onrustig. Opeens realiseerde ik me dat ik me op gevaarlijk ijs bewoog. Er klopte iets niet voor mijn gevoel. Birgit scheen blij te zijn dat ze uit deze wereld had kunnen vluchten en tegelijkertijd ook weer erg enthousiast over die uitnodiging voor a.s. zondag, en ook over dat aanbod. Zo was ze m.i. weer met een voet in die wereld. Maar nu, op dit moment, was haar aandacht tactvol afgeleid van haar eigen situatie. Ze was bezig met de situatie van Marjolijn, wellicht voortkomend uit een (voor mij onterecht) gevoel van medelijden. Nee, er zat iets tegenstrijdigs in gaf mijn gevoel aan. Het kwam over alsof zij voor iemands karretje gespannen werd, gemanipuleerd eigenlijk, op een andere wijze gebruikt, en ik dus indirect misschien ook wel. En mijn vermoeden zei dat dit wel eens uit hoge koker van Marjolijn kon komen. Ruud schatte ik niet zo achterbaks in.

Ik moest erg goed op mijn tellen gaan letten om hierin niet meegetrokken te worden. Ik had dat document m.b.t. stilzwijgen wel al getekend, maar dat ging over het verleden. En we waren al redelijk snel uitgenodigd voor een op het eerste gezicht onschuldig etentje met zeer waarschijnlijk een spelletje daarna. Waarbij de schijn gewekt werd dat het indirect ging over het vervullen van de behoeftes van Marjolijn? Dat Marjolijn tekort gekomen was in al die jaren, en misschien mij nu wel als haar Meester wilde accepteren. Birgit stond al zodanig lang onder haar invloed stond, dat zij medelijden met haar had en meegesleept werd door dat ‘gemis ‘ van Marjolijn, En mij wilde ‘inzetten als troef” om daar iets aan te doen in het vooruitzicht van een heerlijke avond seks. Dat andere aanbod was naar alle waarschijnlijkheid gebeurd om ons over de streep te trekken. En zo werd de focus subtiel verlegd. En werd Birgit indirect nog altijd misbruikt, zonder dat ze daar een vermoeden van had.

Ik was er bijna ingetrapt, het nu werd hoogste tijd de bakens te verleggen. Als er een spel gespeeld werd dan wel op mijn manier. Mijn eerste aandacht lag bij Birgit en ik wilde samen met haar die dagboeken lezen en begrijpen wat haar overkomen was, hoe ze veranderd of gegroeid was etc. En wellicht kreeg ik op deze wijze een beter begrip hoe dat bedrijf functioneerde en te werk ging.

Een meer dan interessante ontwikkeling. Ik kon Birgit niets kwalijks nemen. Gisteren was ze nog niet bezig met haar ontslag, zat ze volledig in haar werk en dit bedrijf. En nu was haar leven 180 graden gedraaid. Mocht ik niet van haar verwachten dat ze dat leven van het ene moment op het andere achter zich kon laten, helemaal niet de mensen die ze dacht te vertrouwen. Ze viel in een zwart gat en vul dat maar eens op. Het zou nog een hel van een klus worden om dit deel van haar leven een plek geven, ook voor mij. En haar een toekomst te geven.

Het leek me verstandig even apart met Guido te gaan zitten, zodat we elkaar rugdekking konden geven. En Birgit voor het moment onwetend te houden. Want de ervaring wees uit dat ze ergens te naïef of te goed van vertrouwen was. ten slotte was ik er ook bijna ingestonken, meegesleept als ik door haar enthousiasme en het beeld dat ze van Marjolijn geschetst had.

Nadat ik kort met Guido gesproken had vroeg ik aan Birgit hoe laat ze wilde beginnen met het lezen van haar dagboeken. En waar deze lagen, zodat ik deze alvast kon halen. Ze keek een beetje beteuterd en vroeg of dat vandaag al moest gebeuren. Ik niet liever over Marjolijn met haar wilde praten, zodat ik een idee kreeg van wat me te wachten stond.

Dat wimpelde ik af door te zeggen dat wij belangrijker waren en ook niet met Marjolijn getrouwd waren. Ook door haar verhalen en onze ontmoeting al een indruk had. Om haar vragen voor te zijn, zei ik: “Ze is ongelukkig en teleurgesteld. In het leven, in de liefde in haar man, wie weet. Ze heeft sowieso weinig op met mannen, heeft een lage indruk van ons. Niet voor niets heeft ze tegen jou gezegd dat je de mannen op kantoor op dezelfde manier moest behandelen als haar man. Dat zegt genoeg toch? Wat ze van mij denkt weet ik nog niet, maar Guido heeft ze al in haar ban. Dat kan ik je nu al zeggen. Wees alstublieft voorzichtig met wat je haar over mij of ons verteld.”

Nam haar dan in mijn armen, kuste haar en zei: “Eerst maar eens aan onze relatie werken, schat. Later zien we dan wel verder.” “Zou je dan niet meer willen met hun. Ik denk of weet bijna zeker dat Marjolijn dat zou toejuichen.” Ik lachte en kuste haar weer, intussen het mijne ervan denkend, en zei: “Alles op zijn tijd lieverd. Niet te hard van stapel lopen nu, we zijn net pas begonnen met jouw verhaal. Er is zoveel meer dat ik nog wil weten van jouw laatste 10 jaar. Marjolijn kan wel wachten.”

En in mijn achterhoofd speelde dit mee: ‘Er moest een adder onder het gras liggen, dat kon niet anders. Het ging allemaal te eenvoudig, te gesmeerd.’

Met andere woorden: het spel stond op de rit en op het punt te beginnen. Alleen kende ik de spelregels nog niet. Hopelijk hielpen die dagboeken en de gesprekken met Birgit mij daarbij om alles te ontrafelen, grip te krijgen op wat er gebeurd was en stond te gebeuren. En hoopte in staat te zijn deze spelregels ten voordele van mij te kunnen veranderen, want ik wilde absoluut geen speelbal van Marjolijn en consorten worden. Nee, de kaarten waren, wat mij betrof, nog lang niet geschud.

Er komt nog meer aan.