Het Kasteel - 11

Het einde van de dag naderde en dat was bijna letterlijk, want zowel Diana als ik wilden persé nog zaken afronden voor we naar huis gingen, en zo werd het vanzelf zeven uur. We sloten de tent en toen we bij onze auto’s kwamen, die als enige nog op de parkeerplaats stonden, draaide Diana zich naar me om en vroeg: “Zeg Rob, heb jij zin om met mij te gaan eten? Ik weet nog een leuk restaurant.”

Aangezien ik niets gepland had, behalve dan even met Sanne te bellen, nam ik de uitnodiging aan en ik reed achter Diana aan tot we in haar dorp kwamen en we bij een restaurant stopten, dat in een grote voormalige boerderij huisde aan de rand van een mooie brink met veel oude bomen.

Onderweg had ik al met Sanne gebeld en uitgelegd waarom ik zo vroeg belde en we bleven met elkaar babbelen tot ik de auto geparkeerd had en Diana al uit was gestapt. Sanne wenste me veel plezier en een smakelijk eten, waarna ik de verbinding verbrak en ook uitstapte.

“Was je nog even met Sanne aan het bellen?“ vroeg Diana, niet uit nieuwsgierigheid, maar vanuit oprechte interesse.

“Yep en je moet de groeten van haar hebben. Oh en ze zei ook nog dat, als jij mij mee had genomen naar een vegetarisch restaurant, ik alle recht had om weg te rennen.”

Diana lachte, maar vroeg vel verbaasd: “Heb je haar dan verteld dat je met mij uit eten ging?”

“Ja natuurlijk. Sanne en ik hebben geen geheimen voor elkaar. In niets.”

“Ah, okee. Ze hoeft in ieder geval niet bang te zijn da tik jou vegetarisch wil laten eten, want daarvoor hou ik zelf veel te veel van een goed stuk vlees. Daarom heb ik je ook hiermee naartoe genomen. Kom, dan gaan we naar binnen.”

In de zaak werden we begroet door een flink stevige dame van ongeveer Diana haar leeftijd en ik zag gelijk dat ze elkaar heel goed kenden, want ze gaven elkaar een kus en Diana wees haar naar mij en zei: “Kijk schat, dit is Rob, de mede-eigenaar van het bedrijf waar ik sinds kort werk en Rob, dit is Lola, een heel goede vriendin van mij en eigenaar van dit etablissement vol hoogwaardige stukken verbrand dood beest.”

Lola schudde mijn hand en vroeg: “Zeg Rob, ben jij de Rob, waar Diana mij al zoveel over verteld heeft. De baron met een eigen kasteel?”

“Yep, that’s me,” Zei ik en ik keek even naar de stevige vrouw, die een heel fijne uitstraling had, “maar ik ben hier incognito, dus noem me alsjeblieft gewoon Rob.”

“Okee dan gewoon Rob. Lopen jullie mee? Ik heb jouw vaste tafel vrij gehouden Diaan.”

“Dat is fijn schat en kom maar snel met dat dode beest. Ik heb honger.”

Lola lachte en vroeg: “Heb je de kaart nog nodig?”

“Nee, voor mij niet. Jij weet als geen ander wat ik lekker vind.”

“En voor jou Rob?”

“Nee, verras me maar en geef me hetzelfde als Diana alsjeblieft.”

“Okidoki en wat wil je drinken?”

“Mag ik een biertje van je?”

“Komt er aan en voor jou Diana?”

“Doe mij ook maar een biertje, maar dan wel in een groot glas. Rob heeft mij de hele dag lastig gevallen met cijfertjes, dus ik moet van het stof af in mijn hoofd.”

Lola liep weg en ik zag hoe Diana haar na staarde. Ik voelde dat er iets speelde tussen die twee en voorzichtig vroeg ik: “Jullie zijn wel heel goede vriendinnen van elkaar hè?”

Diana haalde haar ogen van Lola af en keek mij aan. Ze kinkte met een glimlachje en zei: “Ach ja, jij was ook eerlijk tegen mij vanmiddag, dus dan wil ik dat ook wel tegen jou zijn. Ja, Lola is al sinds de eerste klas van de lagere school mijn allerbeste vriendin en we delen alles met elkaar. Nou ja, niet alles, want we deelden geen vriendjes, maar voor de rest gold, wat van mij was, was ook van haar en andersom.”

Ze hield even op omdat een serveerster ons bier kwam brengen en ging daarna verder met haar verhaal.

“Toen we begonnen te puberen, merkte ik dat ik net zo graag naar meisjes keek als naar jongetjes en toen Lola mij een keer bekende dat zij hetzelfde had, bekenden we tegenover elkaar dat we biseksueel waren en ach, van het een kwam het ander en samen hebben we elkaar leren zoenen en naarmate de tijd verstreek en wij ouder werden, gingen we ook meer doen dan zoenen alleen. Toen de eerste vriendjes kwamen, bleven we op gezette tijden bij elkaar komen voor een heerlijke intieme avond en als de jongens één voor één verdwenen en plaats maakten voor een andere en dan weer een andere, waren Lola en ik de rotsvaste en stabiele factor in ons leven. Samen konden we niet alleen heerlijk vrijen met elkaar, maar we troosten elkaar als er weer eens liefdesverdriet was en we lachten om alles waar om te lachen was. We deelden ervaringen met elkaar uit en uiteraard waren we elkaars getuigen toen we gingen trouwen. Lola is ook de peetmoeder van Milou en het is dat zij nooit kinderen heeft gekregen, anders was ik ongetwijfeld ook daarvan de peetmoeder geworden.”

Weer werden we gestoord omdat ons eten werd gebracht en ik keek hongerig naar de grote schotel met diverse stukken gegrild vlees dat heerlijk rook en nadat de bijgerechten werden gebracht en we nog een nieuw biertje bestelden, begonnen we te eten en Diana vertelde ondertussen verder.

“Lola was mijn grote steun toen mijn huwelijk strandde. Mijn ex bleek een stiekeme drinker te zijn en dronk steeds meer. Ik vertelde je dat hij door slecht management zijn bedrijf naar de kloten had geholpen, maar achteraf bleek de drank de grote boosdoener te zijn geweest en dit werd erger toen Milou ging studeren. Hij was vaak dronken en werd ronduit gemeen. Al snel verhuisde ik naar de kamer van Milou om te slapen, zodat ik geen last meer had van zijn gesnurk en zijn dranklucht. Alleen als Milou thuis was, moest ik weer naast hem in bed kruipen en in zo’n heeft hij me geprobeerd te neuken, maar dat wilde ik allang niet meer en weerde hem af. Hij werd daarop zo giftig dat hij me vol in mijn gezicht sloeg en me uitschold voor alles wat vies en smerig was.”

Ik zag hoe haar gezicht een donkere trek kreeg en ze hield even in omdat het nieuwe bier werd gebracht en toen zei ik: “Als je niet verder wilt vertellen Diana, dan hoeft dat niet. Ik heb wel een beeld nu.”

Ze schudde haar hoofd en veegde een traan uit haar ooghoek. Ze glimlachte weer en zei: “Nee, het is goed. Ik vind het fijn om dit aan jou te kunnen vertellen. Buiten Lola om weet niemand dit namelijk.”

Ik legde mijn vork neer en pakte even haar hand. Ze lachte weer en kneep in mijn hand, waarna ze haar vlees weer sneed en verder vertelde.

“Mark en ik begonnen te vechten en op die herrie kwam Milou in de kamer en sprong op haar vader om hem van mij af te trekken. Ik bloedde intussen uit wang en lippen en toen ik voelde dat hij omhoog kwam om Milou van zich af te schudden, kreeg ik de ruimte om mijn knie in zijn kruis te stoten en terwijl hij dubbel sloeg van de pijn, vluchtte ik met Milou de kamer uit en, alleen gekleed in ons nachthemd, renden we naar het huis van Lola, dat net om de hoek lag. Daar werden we goed opgevangen en Sjaak, de man van Lola ging naar mijn huis en heeft hij Mark met harde hand het huis uit gezet.

Ik heb Mark nog maar twee keer gezien. De eerste keer was bij zijn advocaat en de tweede keer in de rechtbank waar onze scheiding werd bekrachtigd. Gelukkig had ik via Sjaak een prima advocaat, waardoor ik goed uit de scheiding kwam en ik via Mark zijn advocaat elke maand braaf de alimentatie voor mij en Milou bleef ontvangen. Zijn bedrijf is vlak na de scheiding failliet gegaan en als ik de verhalen mag geloven is Mark uit zijn huurhuis gezet en zwerft hij nu ergens in Rotterdam rond.

Sjaak weet trouwens niets van de echte relatie tussen Lola en mij, want hij is nogal ouderwets en gelovig, maar verder een prima vent en, zoals je kunt proeven, een uitstekende kok. Hij heeft dat geleerd toen hij als zestien jarig jochie op een containerschip als koksmaatje is begonnen en zes jaar later zwaaide hij de pollepel over zijn eigen kombuis. Volgens hem heeft hij met zijn eten menig muiterij weten te voorkomen en toen hij naar de wal wilde om met Lola te trouwen, heeft de maatschappij hem een fortuin geboden om te blijven, maar Lola trok hem meer dan dertig hongerige zeelieden en omdat ik Lola goed ken, snap ik dat maar al te goed.”

Bij dat laatste was Diana weer helemaal vrolijk, maar ik was stil geworden door haar verhaal. Daarop p[akte Diana mijn hand en zei: “Kop op Rob. Alle sis achter de rug en alleen nog maar een nare herinnering. Ik ben weer helemaal gelukkig met mijn lieve Milou, mijn lieve Lola en nu ook met het leuke werk da tik mag doen in jullie geweldig leuke bedrijf. Ik heb de leukste, liefste en, als ik dat zo mag zeggen, de knapste baron die ik ken als baas en directe collega. Wat wil een meisje als ik nog meer? Nou ja, dit lekkere vlees opeten voor het koud wordt. Dus hoppatee Rob, door knagen, want dit beest is niet meer in staat om uit zichzelf in jouw maag te komen.”

Ik genoot verder van het uitstekende eten en had nog net genoeg ruimte voor een nagerecht, waarna we koffie bestelden. De keuken sloot om negen uur en terwijl Sjaak de keuken opruimde en het personeel het restaurant schoon maakte en opruimde, kwam Lola bij ons zitten en wilde alles weten van ons werk en van mijn kasteel. Nadat ook de keuken weer helemaal spik en span was, kwam Sjaak erbij zitten en onder het genot van een laatste biertje, complimenteerde ik hem voor het lekkere eten en Lola voor het gezellige restaurant.

Pas tegen elf uur werden we vriendelijk verzocht om het restaurant te verlaten en Diana nodigde mij uit om bij haar nog een klein afzakkertje te nemen. Ik had het heel gezellig met haar en had dus nog wel zin in een drankje, dus volgde ik haar naar haar huis, waar ze me vroeg of ik nog een biertje lustte. Ik zei: “Dat lijkt me niet verstandig, want ik moet nog rijden en heb er eigenlijk al twee te veel op.”

Diana keek me aan en antwoordde: “Dan blijf je toch lekker slapen? De kamer van Milou is vrij en ik heb vast nog wel ergens een verse tandenborstel. Een schone onderbroek heb ik helaas niet voor je, maar als je wilt, dan mag je morgen wel een slip van me krijgen, al vrees ik dat hij vanwege mijn dikke reet wel van jouw strakke kontje zakt.

Lachend nam ik de uitnodiging aan en Diana liep naar de open keuken om twee biertjes uit de koelkast te halen. Ze schonk de glazen vol en zette deze voor ons op de salontafel. Dan trok ze haar laarzen uit en met een zucht van verlichting wiebelde ze even maar tenen en ging met opgetrokken benen onder haar bij me op de bank zitten. We kletsten nog leuk met elkaar, maar ik zag hoe ze af en toe over haar voet wreef en ik vroeg of ze pijnlijke voeten had.

“Een beetje wel. Deze laarzen heb ik nog niet zo lang en moeten nog ingelopen worden.”

“Mag ik jouw voeten masseren? Dat vindt Sanne ook altijd zo fijn.”

Diana keek me verrast aan en toen lachte ze, trok haar sokken uit en legde pontificaal haar benen op mijn schoot.

“Dat laat ik me geen twee keer aanbieden. Graag Rob.”

Ik begon rustig haar vermoeide voeten te masseren en zag dat ze heel mooie voeten had. Diana genoot zichtbaar van de massage en toen ik klaar was, vouwde ze haar blote voeten weer onder haar kont en bedankte ze mij voor de fijne massage.

Ik dronk het laatste slokje van mijn bier en ze vroeg of ik er nog een wilde. Zij wel namelijk. Ze keek me daarbij vragend aan en lachend bood ik aan om het bier te halen.

We kletsten nog een lange tijd met haar en ze was toch wel nieuwsgierig naar mijn relatie met mijn harem, zoals ze dat zo leuk bleef noemen. Ik vertelde haar hoe alles zo ontstaan was en dat ik eigenlijk telkens door de dame in kwestie was verleid op Sanne na. Bij haar was ik uiteindelijk degene, die de stap durfde te zetten, al was dit wel met een wederzijdse opzet. Diana vond het mooie verhalen en ze bleef me maar strak aankijken en wel op een manier, waarop ze mij aan het polsen was. Diana was een mooie en zeker ook wulpse vrouw, maar ik hield me oppervlakkig en negeerde haar priemende blikken.

Tegen een uur of één gingen we slapen en Diana wees mij de kamer van Milou, waar ik mocht slapen en even later bracht ze mij een schone en nieuwe tandenborstel. In de badkamer, waar ik een ruime inloopdouche aantrof, poetste ik mijn tanden en in de kamer van Milou kleedde ik me uit en voor ik in het bed stapte, keek ik rond en zag dat de kamer eenvoudig, maar smaakvol was ingericht met enkele foto’s aan de muur en een poster van een film, die ik wel eens had gezien. “Tipping the velvet” las ik en wist dat dit een heel mooie film ging over een jong meisje dat naar de grote stad trekt en verliefd wordt op een actrice. Ik bekeek de foto’s waarop alleen maar meiden te zien waren en er was er ook eentje van Milou, samen met Diana, waarin ze beiden een heel kleine bikini droegen en ze elkaar omhelsden, waarbij je kon zien dat de dochter niet onder deed aan haar moeder en hun borsten tegen elkaar drukten. Ik vond het een heel mooie en intieme foto en ik moest even grinniken, want door het kleine bikinibroekje kon je goed zien dat Diana allesbehalve een dikke reet had.

Ik kroop in het bed en zocht op het hardere matras, dan dat ik gewend was de juiste houding. Daarbij trok ik ook het kussen even in een andere positie en daarbij voelde ik iets onder het kussen liggen. Ik pakte het en zag dat het een zilverkleurige vibrator was. Ik draaide even aan de knop en het ding begon lekker te trillen, waarna ik hem weer uit zette. Nieuwsgierig rook ik er aan, maar rook helemaal niets, dus ik begreep dat het meisje niet alleen af en toe geil was, maar ook heel netjes verzorgend wat ook wel bleek uit haar kamer, want er lag niets te slingeren en alles was keurig opgeruimd.

Ik legde de vibrator in een lade van het nachtkastje, waarop een foto stond van een leuke meid met waanzinnig mooi rood haar een en heel lieve lach en omdat zij niet leek op de foto van Milou, die ik op het bureau van Diana had zien staan, vermoedde ik dat dit de vriendin van Milou was. Het meisje had een goede smaak.

Net toen ik het licht wilde uitdoen, merkte ik dat ik vergeten was om te plassen en ik stond weer op, opende de deur en sloop zonder geluid te maken naar de trap om beneden naar de WC te gaan, zodat ik de WC in de badkamer niet hoefde te gebruiken en mogelijk Diana wakker zou maken. Daarbij kwam ik langs de deur van Diana en zag een streepje zacht licht onder haar deur komen. Tegelijk hoorde ik een zacht zoemen, aangevuld met een hijgend geluid en heel even luisterde ik aan de deur. De geluiden wezen onmiskenbaar op het feit dat Diana aan het masturberen was met een vibrator en toen ik een luide kreun hoorde als teken dat ze klaar aan het komen was sloop ik naar beneden, waar ik met moeite door mijn erectie mijn blaas leegde.

Terug boven zag ik geen licht meer onder de deur van Diana komen en zo zachtjes mogelijk sloop ik terug naar mijn kamer, waar ik bed kroop, het licht uitdeed en denkend aan Diana, die lag te masturberen, viel ik met een harde pik in slaap.

Ik was vergeten mijn wekker te4 zetten, maar om zeven uur klopte Diana aan de deur om me te wekken. “Wakker worden Rob. We moeten naar het werk, anders wordt de baas boos. Oh wacht… jij bent de baas. De badkamer is vrij als je wilt douchen. Ik maak alvast ontbijt. Lust je een gekookt eitjes?”

“Ja graag.” Riep ik half slaperig en stond op.

Ik liep naar de badkamer, leegde mijn blaas en keek in de spiegel, waar ik even naar mezelf grijnsde. Ik had kort maar lekker geslapen en nam een lekkere wakker makende douche, waar ik me lekker inzeepte met de aanwezige douchegel van het merk, dat ik thuis ook had. Ik zeepte me langdurig in, want ik hield er altijd van om zo over mijn lichaam te glijden met mijn handen. Terwijl ik zo bezig was, keek ik op het glazen plankje aan de muur en zag daar een bus scheerschuim staan met daarnaast een dames scheermes dat duidelijk die ochtend gebruikt was. Ik grinnikte ondeugend en zag gelijk voor mij hoe Diana zich intiem aan het scheren was onder de douche. Natuurlijk kreeg ik weer een erectie en deze keer deed ik er wel wat mee. Denkend aan Diana met een kaal kutje trok ik mij af en spoot daarna met de douchekop mijn sperma van de betegelde muur van de douche.

Nadat ik me had aangekleed liep ik naar beneden en zag dat Diana de tafel al gedekt had. “Goedemorgen Diana.”

“Goedemorgen Rob. Heb je lekker geslapen?”

“Heel lekker zelfs. Milou heeft een goed bed.”

Diana begon te lachen en zei: “Je boft Rob, want jij bent de eerste man die in haar bed is geweest.”

We aten ons ontbijt en toen werd het tijd om naar het werk te gaan. Ik vertelde dat ik eerst langs huis wilde om me om te kleden, waarop Diana nog een keer plagerig vroeg of ik echt geen slipje van haar wilde lenen. Lachend sloeg ik het aanbod af en reed even later naar huis om me om te kleden. Een half uurtje later was ik op kantoor en nam gelijk twee koffie mee. Een voor mij en een voor Diana en toen ik haar de koffie gaf, bedankte ik haar voor het eten en de gastvrijheid van gisteren en vannacht.

“Nee Rob, ik moet jou bedanken.” Zei ze.

Ik keek haar verrast aan en vroeg: “Hoezo dat dan? Wat heb ik nou weer gedaan?”

“Niets en dat is het hem juist”, zei Diana en ze kwam naar me toe en ging op het randje van mijn bureau zitten. Ik keek naar haar knieën die net onder haar rok vandaan kwamen en de mooie laarzen, die ze weer aan had. Ze keek me aan en zei: “Ik heb sinds mijn scheiding wel een paar mannen over de vloer gehad en jij bent de eerste die mij niet gelijk met de ogen uitkleedt en me probeert te verleiden tot seks. Niet dat ik daar altijd nee tegen zei, want ik ben ook niet van steen, maar ik vond het gisteren wel heel fijn zo met jou.”

Ze keek even of de deur van ons kantoor goed dicht was en boog opeens naar me toe, nam mijn gezicht in haar handen en drukte een kus op mijn mond. Heel even voelde ik het puntje van haar tong langs mijn lippen glijden en toen zei ze zachtjes: “Al had je het best wel mogen proberen hoor.”

Ze liet me los en terwijl ik haar verbaasd aankeek, ging ze weer achter haar eigen bureau zitten en begon aan het werk.

Ik wilde net wat zeggen, maar toen ging mijn telefoon en toen ik had opgenomen, hoorde ik een teamleider roepen dat er een ongeluk op de bouwplaats was gebeurd. Snel wenkte ik Diana en riep dat we naar buiten moesten. Onderweg naar buiten vertelde ik wat er aan de hand was en Diana haalde snel haar werkschoenen, signaalvest en helm uit haar auto en stapte bij mij in de auto, waarna ik een hoog tempo naar de plek van het ongeval reed.

Daar aangekomen zag ik al een ambulance staan en nadat ik snel mijn eigen werkschoenen aan trok, rende Diana, die deze in de auto al had aan gedaan, naar de groep mensen, die om het slachtoffer stonden. Ik kwam erbij en riep: “Aan de kant mensen. Laar me erdoor.”

De werklui stapten opzij en ik zag hoe twee ambulancebroeders Jan zijn hoofd aan het verbinden was. Diana knielde naast hem en streelde zijn hand zonder te letten op de modder of bloed. Ik vroeg aan een medewerker wat er was gebeurd en hoorde dat er een steigerpijp was los geschoten, net toen Jan op de plank stapte. De plank gleed weg en Jan viel vier meter naar beneden en dat was niet het ergste. Het ergste was dat hij met zijn hoofd, die gelukkig nog bedekt was met zijn helm, tegen een kruiwagen was gevallen en dat had de grootste wond veroorzaakt.

Ik keek gespannen naar Jan en toen de ambulancebroeders klaar waren met de eerste wondverzorging werd hij voorzichtig op de brancard getild en in de ambulance gelegd. Een van de broeders kwam naar mij toe omdat hij al vermoedde dat ik de leiding had en zei: “Het valt gelukkig wel mee. Hoofdwonden bloeden altijd zo erg, maar zijn schedel lijkt nog heel te zijn. We nemen hem mee ter observatie.”

Ik vroeg naar welk ziekenhuis ze gingen en toen de ambulance weg reed was het even stil op de bouwplaats. Diana en ik bespraken het incident met de voorman, want ik wilde alles weten. Jan had wel vaker kleine ongelukjes en ik moest weten of hij, en de anderen, zich wel aan alle veiligheidsmaatregelen had gehouden, want ik wist ook wel dat er vaak gegeind werd. Volgens de voorman was dit niet het geval en toen kwam een man naar ons toe met een koppeling van de steiger in zijn hand. “Moet je dit zien.” Zei hij en toonde ons de gebroken koppeling. “Allemaal haarscheurtjes van binnen. Dit had nooit zo gemogen en het is een wonder dat het nog zo lang heeft uitgehouden.”

De voorman, een ervaren metaalbewerker, bekeek de koppeling en gaf hem toen aan mij. “Dit lijkt verdomme wel Chinese troep Rob. Moet je eens zien hoeveel beschadigingen er zijn en hoe ze in elkaar overlopen. Ik zag het en dacht even na.

“Is deze steiger compleet of maakt hij deel uit van een combinatie van meerdere steigers.”

“Nee Rob, deze steiger is zoals we hem hebben gekocht. We hebben deze pas een maand of twee.”

“Dan weet ik genoeg. Afbreken die hap en verzamelen alle koppelingen bij elkaar.”

“Maar de planning dan?” vroeg de voorman die er altijd prat op ging dat zijn team linksom of rechtsom altijd de planning haalde.

Ik legde mijn hand op zijn schouder en zei: “Ik zorg ervoor dat er vandaag een nieuwe steiger komt en volgende week krijg je een team erbij om de verloren tijd in te halen. Het team van Jasper lijkt eerder klaar te zijn dan gepland, dus hij kan wel een paar mannen missen.”

“Tof, daar ben ik blij mee.”

Diana en ik praatten nog even met de mannen, die al bij waren gekomen van de schrik, maar ik wist dat het belangrijk was om ze alsnog even aandacht te geven en de bevestiging te geven dat het bedrijf er alles aan deed om ongelukken te voorkomen.

Daarna reden we naar kantoor, waar ik de leverancier van de steiger belde en hem de situatie voorlegde. Eerst sputterde de man nogal tegen dat dit niet kon en heel even leek het erop dat hij me een fantast noemde, maar toen ik hem op een kalme maar ijselijke toon vertelde dat ik alle koppeling metallurgisch zou laten onderzoeken en als er ook maar één haarscheur te vinden zou zijn, dat ik hem voor de rechter zou slepen voor een schadevergoeding voor het bedrijf, maar ook voor de man die door hun toedoen een ongeluk heeft gehad.

Hierdoor bond de man snel in en na de belofte dat hij die middag nog een nieuwe steiger zou laten afleveren op de bouwplaats, hing ik op en maakte alsnog een afspraak bij een lab, waar ik de resterende koppelingen van de kapotte steiger zou laten onderzoeken. Gewoon voor mijn eigen rust.

Om drie uur belde de voorman dat de nieuwe steiger was geleverd en dat zijn team al bezig was om hem op te zetten. Ze waren bereid om wat langer door te werken, zodat ze de volgende ochtend direct konden beginnen met het werk, dat vandaag gedaan had moeten worden. Ik bedankte hem en zijn team en wenste hen veel succes.

Toen pas kon ik ontspannen en leunde achterover in mijn bureaustoel. Diana keek me vanaf haar bureau aan en zei: “Jij bent echt bevlogen met jouw mensen hè? Je zou door het vuur gaan voor hen.”

Ik knikte en zei: “Dat heb ik van mij pa al geleerd op de eerste dag dat ik hier als vijftienjarig jochie begon met vakantiewerk. “Rob”, zei hij terwijl hij naar de werkende mannen wees, “deze mannen zijn goud waard. Hier bestaan geen hoge of lage opleidingen, rangen of standen en kennen we geen onderscheid tussen een jonge en een oude man, tussen een man en een vrouw, of tussen een sterke beer of een iel mannetje. Iedereen heeft zijn capaciteiten die hij, als hij goed wordt behandeld, volledig inzet voor het werk, waar jij en ik en iedereen hier een vette boterham mee verdienen. Vergeet dat nooit jongen. Vergeet ook niet dat als er geen schoonmaker is, jij niet lekker kan schijten op de wc.”. Dat had er best ingehakt, want ik zat op het VWO en daar zaten nogal elitaire ballen bij mij op school, die heel andere dingen beweerden.”

“Jouw pa is een wijs man en ik denk dat ik nog heel veel van hem kan leren.” Zei Diana bewonderend.

“Luister maar goed naar hem. Hij heeft niet meer diploma’s dan die de lagere ambachtsschool, aangevuld met wat avondstudies, zodat hij de papieren kreeg om zijn eigen bedrijf te beginnen. Nu heeft hij een mooi bedrijf met ruim zestig hondstrouwe werknemers en het bedrijf weet altijd, zelfs tijdens tijden van crisis of recessie, winst te maken.”

“Ik hoop dat hij nog een tijdje blijft, maar ik heb begrepen dat hij van plan was om er over twee jaar mee op te houden?”

“Ja dat klopt. Hij wil van de stress af sinds zijn hartaanval van twee jaar geleden. Die was mild, maar gaf een duidelijke waarschuwing. Hij had zijn hoop op mij gevestigd, maar ik moest zo nodig ver weg een kasteeltje bouwen om daar baron te spelen. Daarom ben jij hier gekomen. Wat hij overigens niet weet en dat mag je ook nooit iemand vertellen, is dat ik een fonds heb opgericht om zijn pensioen aan te vullen. Hij heeft voor iedereen een heel goed pensioen geregeld, maar niet voor zichzelf. Als hij er dan mee wil stoppen, dan koop ik hem uit, zodat hij gelijk geld heeft om leuke dingen te doen en dan krijgt hij een pensioen, dat hem nog meer oplevert als zijn loon nu is, zodat pa en ma lekker onbezonnen van hun oude dag kunnen genieten. En dan nog iets en dat is voor jou. Als je ergens mee zit en ik ben er niet, dan kan je hem altijd bellen. Hij zal dan komen om jou urenlang van het werk te houden, maar aan het einde van de dag is wel jouw probleem opgelost.”

Diana lachte en zei dat dit haar wel gerust stelde, waarna we weer aan het werk gingen. Die avond ging ik, na het eten, op bezoek bij Jan in het ziekenhuis en natuurlijk trof ik mijn pa daar ook aan en een kwartier later kwam ook Diana binnen met een kleine fruitmand.

Aan het einde van de week was er altijd een vrijdagmiddagborrel in de kantine en daar werd Jan wel gemist door iedereen en ik voelde weer wat een fijne club mensen we in dienst hadden. Toen iedereen naar huis was gegaan bleven mijn pa, Diana en ik nog even napraten over de week en natuurlijk over het ongeluk en de afhandeling ervan. Ik had die ochtend de resultaten van het lab ontvangen en het bleek dat van de veertig koppelstukken er veertien waren met vergelijkbare haarscheurtjes en het bleek dat we al die tijd in geleende tijd hadden geleefd met die steiger. Ik had het lab resultaat naar de leverancier gestuurd met een waarschuwing voor de kwaliteitscontrole en niet heel veel later kreeg ik een email van de directeur zelf, dat hij de steiger in zijn geheel zou crediteren en wij de vervangende steiger mochten houden, net als de delen van de oude steiger die wel goed waren.

We ruimden de laatste dingen op en nadat mijn pa de vaatwasser had aangezet, sloten we het pand en was het weekend geworden.

Bij de auto hield Diana mij nog even aan en vroeg of ik zin had met haar te gaan eten, maar ik sloeg deze keer de uitnodiging af omdat ik naar Sanne zou gaan. Ze begreep dit wel natuurlijk, maar had toch een licht blik van teleurstelling. Daarop legde ik mijn hand op die van haar en zei: “Kom van de week bij mij eten. Dan kook ik voor je.”

Dat vond ze wel een goed idee en nadat we elkaar een fijn weekend hadden gewenst, reed ik direct naar Enschede, waar ik Sanne weer in mijn armen nam en haar minutenlang zoende, alsof we niet een week, maar een maand uit elkaar waren geweest. Vlak voor het eten kwam Esmee ook thuis en met zijn drieën hadden we een rustige maar lekker gezellige avond, waarna Sanne en ik in bed nog heerlijk met elkaar hebben gevreeën.

Dat weekend was verder lekker rustig. Sanne moest nog leren voor een tentamen, dat ze een half jaar eerder wel gehaald had, maar met een schamel zesje en omdat zij het vak, waar ze wel heel veel moeite mee had, wel erg belangrijk vond, had ze vrijwillig besloten om het tentamen nog een keer te doen in de hoop haar cijfer op te krikken. Tijdens het leren lag Sanne knus tegen mij aan op de bank en ik was intussen wat tekeningen aan het maken voor het kasteel en aangezien Esmee bij haar moeder was, was het stil in huis en hoorde we alleen maar het krassen van mijn pen op het papier en het omslaan van de pagina’s van het leerboek van Sanne.

Tegen het einde van de middag legde Sanne het boek weg en rekte zich lang uit. “Oh Rob, ik ben helemaal stijf. Kom, dan gaan we wat leuks doen.”

Ik keek naar haar uitgestrekte lichaam dat op mijn schoot lag en legde mijn hand onder haar truitje op haar buik, waar ik naar boven gleed en haar lekkere tietjes pakten, waarover geen BH zat. Sanne giechelde en zei: “Mmm… lekker, maar niet wat ik bedoelde Rob.” en ze duwde mijn handen van haar borsten.

“Wat wil je doen dan?”

Sanne keek omhoog naar mij en zei: “Ik ben vroeger, als klein meisje, een keer naar Kasteel Twickel geweest in Delden en ik kan me nog herinneren hoe mooi dat was. Zullen we daar heen gaan? Misschien doen we nog wel ideeën op voor ons kasteel.”

Ik hoorde Sanne zeggen “ons kasteel” en ze moest eens weten hoe fijn ik dat vond klinken. Hoe dan ook, ik had ook wel zin om even naar buiten te gaan, dus even later zaten we in de auto en een half uur later waren in Delden bij het kasteel, dat in geen enkel opzicht op het machtige en krachtige kasteel van mij in Duitsland leek, maar ik wist dat Nederland maar weinig van dat soort burchten had gehad of nog had. Toch was het een zeer fraai kasteel met torens, een heuse slotgracht en ophaalbrug en voor het kasteel waren de bijgebouwen en alles was in een zeer goede staat. Bij de poort aangekomen zagen we dat het kasteel zelf niet toegankelijk was voor het publiek en ik zag de teleurstelling op het gezicht van Sanne, want zij had zich nu juist heel erg verheugd op het interieur. Brutaal drukte ik op de bel bij de deur en in de hal klonk het mooie geluid van een kleine gong. Niet veel later ging de deur open en werden we vreemd aangekeken door een wat oudere mevrouw.

“Goedendag mevrouw.” zei ik vriendelijk en maakt een zeer Pruisische buikging voor haar. “Mijn naam is Rob Jansen, baron von Asschenbach bis Obern en deze lieftallige dame hier is Sanne van het Kerkhof, mijn vriendin. Ik zou graag de heer of dame van het huis willen spreken. Kan dat?”

Het was de eerste keer dat ik gebruik maakte van mijn adellijke titel en de dame keek me van top tot teen aan en zei: “Het treft, daar spreekt u mee. Ik ben Theresa, douairière Markiezin van Twello. Meneer baron zegt u?”

“Jawel mevrouw en aangenaam kennis te maken. Heeft u even tijd voor ons?”

“Ja, dat denk ik wel. Kom maar binnen.”

We kwamen in de grote statige hal met recht tegenover de entree een grote en brede trap naar boven. De dame leidde ons naar de salon, waar ze een belletje liet klinken en even later verscheen een vrouw op leeftijd en de dame bestelde koffie voor ons en thee voor haarzelf. De markiezin wilde alles weten over mijn titel en mijn familielijn en ik vertelde zo uitgebreid mogelijk. Ik liet haar zelfs de foto’s zien op mijn telefoon van mijn installatie en toen ze de prins zag, keek ze even vertederd en zei: “Ach, de kleine Ernst. Wat is hij oud geworden. Weet u, ik ben vroeger veel op bezoek geweest in Duitsland en mijn man en ik waren graag geziene gasten bij het koninklijke huis van Saksen dat zoals u weet, sinds 1918 geen koninklijk huis meer is, maar zo noemen wij het nog steeds. Al was het uit protest om wat er in die tijd met de adel werd gedaan. Die rot-revolutionairen ook. Ernst was toen nog heel klein en vond het altijd fijn om bij mij te zijn, want dan kreeg hij snoepjes van me. Zijn moeder verbood het mij, maar het was zo’n lief jochie.”

Ik moest van binnen lachen toen ik de statige prins een lief jochie hoorde noemen, maar ik gaf haar wel gelijk, want hoe statig de man ook was, hij was verdomd aardig en vriendelijk.

Ik liet de markiezin ook foto’s zien van mijn kasteel en hoe deze werd gerestaureerd. De markiezin reageerde geschrokken en keek me met grote ogen aan. “Is dit uw kasteel jongeman?”

“Ja mevrouw.”

“Oh mijn god, dit ken ik maar al te goed. Ik was nog een jonge vrouw toen mijn man zaliger mij voor de eerste keer meenam naar Saksen en tijdens een rondrit kwamen we bij de ruïne van dit kasteel en daar, op de binnenplaats, bij de restanten van de fontein, heeft Willem mij ten huwelijk gevraagd.”

Het bleef even stil en Sanne en ik zagen een traan over het gerimpelde gezicht van de markiezin lopen. Sanne stond op en ging bij haar zitten. Ze pakte de hand van de oude dame en zei: “Wat mooi om dit te horen mevrouw en wat een toeval.”

“Jazeker meisje,” zei de markiezin en ze glimlachte weer, “het is vast het lot dat jullie hier heeft gebracht.”

Ik vroeg de markiezin of ze wilde vertellen van haar bezoek aan het kasteel en de dame begon te vertellen en hield niet meer op. Ook niet toen de oude bediende haar kwam roepen dat het eten klaar was. De dame stond erop dat we bleven eten en toen dat geregeld was, vertelde ze tijdens het diner verder en vertelden Sanne en ik alles over de restauratie. Nadat Sanne bij de koffie vroeg of ze misschien rond mocht kijken om ideeën op te doen voor de inrichting, mocht dit natuurlijk en gelukkig was de oude markiezin nog goed ter been en ze liep met ons door het kasteel en ik mocht overal foto’s van maken.

In de hal van de eerste verdieping, boven aan de trap stond een vitrine en daarin lag, op een rood kussen, een zwaard in schede. Ik vroeg haar wat dit was en ze zei: “Dat is het zwaard van het Markizaat. Het is al een oud stuk en het werd alleen gedragen bij zeer officiële gebeurtenissen, zoals door Willem, toen hij tot markies werd gekroond door zijn vader en bij de kroning van koningin Juliana in 1948. Helaas was hij al te ziek toen koningin Beatrix werd gekroond.”

We liepen verder en op de tweede verdieping zag ik weer een vitrine en daarin lagen allemaal ridderorden en medailles. Ik kende, vanwege mijn hobby, de meeste er wel van maar had maar zelden zoveel originelen bij elkaar gezien. Bij elke onderscheiding, medaille en ridderorde wist de markiezin het verhaal te vertellen en ik luisterde zeer aandachtig.

De rondleiding ging verder en we mochten echt alles zien. Zelfs de privévertrekken van de markiezin, de gastenkamers en zelfs de ruimtes, die gebruikt werden als opslagplaats, waar een grote hoeveelheid stoffige meubels en andere gebruiksvoorwerpen lagen opgeslagen. In één zo’n kamer stond een grote kast en de markiezin vroeg of ik zo vriendelijk wilde zijn om de zware houten koffer ervoor weg te halen. Dat deed ik en toen de kast open ging, pakte de dame een vlaggenstok met daaraan in een beschermende hoes een vlag. Dit bleek een zeer fraaie vlag van het Saksen te zijn uit de tijd van voor de eerste wereldoorlog, toen Saksen inderdaad nog als koninkrijk deel uit maakte van het Duitse keizerrijk. Ik keek bewonderend naar de vlag en de markiezing drukte de stok in mijn handen en zei: “Deze hebben we gekregen bij ons eerste bezoek, waar Willem mij ten huwelijk heeft gevraagd. Alsjeblieft Rob, deze is nu van jou. Het maakt deel uit van jouw erfgoed en hij is in jouw kasteel beter op zijn plaats dan hier in de kast.”

“Nee mevrouw, dat kan ik onmogelijk aannemen.” Zei ik geschrokken.

“Nonsens en lariekoek. Neem mee dat ding en geef hem een goede plek. Als ik er straks niet meer ben, dan wordt hij waarschijnlijk weg gegooid omdat niemand de waarde ervan in kan schatten.”

Ik keek naar het doek en toen gaf ik spontaan de markiezin een kus op haar wang en bedankte haar hartelijk voor het gulle geschenk.

Dit was tevens het einde van de rondleiding en hoewel de bediende de markiezin kwam vragen of ze al naar bed wilde, wuifde de dame het weg en vroeg om de beste port uit de kelder. We dronken nog een tijdje en pas heel laat namen we afscheid van de markiezin en beloofde om haar op de hoogte te houden van de voortgang van de restauratie.

Eenmaal thuis waren Sanne en ik nog te vol van alles om nog met elkaar te vrijen, maar dat hebben we de volgende ochtend meer dan goed gemaakt.

Ik werd wakker en naast mij lag Sanne nog te slapen. Verliefd keek ik naar haar heerlijke naakte lichaam, dat zich half onder het dekbed vandaan had gewoeld en begon haar zachtjes te strelen, waarbij ze een klein kreuntje liet horen, maar nog steeds bleef slapen. Mijn vingers gleden voorzichtig verder en bij haar borsten aangekomen, streelde ik langs haar tepels over haar tepelhoven en voelde hoe haar tepels stijf werden. Ik wilde weer verder gaan met mijn hand, maar toen hoorde ik Sanne zachtjes zeggen: “Niet ophouden Rob. Dit is zo lekker wakker worden.”

Ze rolde opzij en keek me met een heerlijk half slaperig gezicht aan. “Hoi vriendje.” Zei ze met een glimlach vol liefde.

“Hoi vriendinnetje.” Zei ik en gaf haar een kus op haar zachte mond, die vanzelf over ging in een heerlijke tongzoen, waarbij Sanne op mij kwam liggen en haar kruis over mijn stijf geworden lul wreef. Haar harde tepels drukten lekker tegen mijn borst en ik voelde aan mijn lul dat haar kutje al lekker nat aan het worden is.

Dan komt Sanne iets omhoog en leidt mijn lul naar haar kutje, waar ze zich langzaam overheen laat glijden. Ze kijkt me geil aan en hijgt: ”Lekker langzaam neuken Rob.”

Ze neukt me heel langzaam en soms ligt ze even stil en voel ik haar met haar kutje om mijn lul knijpen. Het duurt een lange tijd, waarin ze een paar keer zacht kirrend klaar komt en als ze dan voelt dat ik op het punt sta om klaar te komen, dan komt ze omhoog en terwijl ze met haar handen op mijn borst steunt, begint ze sneller te wippen en smeekt me bijna om haar kut vol te spuiten. Niet veel later spuit ik haar kutje vol en dan valt ze weer op mijn borst en zoenen we nog een heerlijke tijd, tot mijn lul slap wordt en uit haar kutje glijdt, gevolgd door een golfje sperma dat een glibberige vlek maakt in het laken.

Sanne is gelukkig niet zwaar en ik laat haar lekker op mijn lichaam rusten. Ik streel haar rug en billen en we geven elkaar ontelbare kusjes, waarbij we elkaar telkens weer de liefde verklaren.

Pas tegen het middaguur kwamen we in de woonkamer, waar Esmee op haar buik op de grote bank zat te lezen in haar studieboek en ze droeg alleen een slipje en een shirtje. Dit gebeurde wel vaker, dus daar was niets vreemds aan. “Hey hallo vriendinnetje en vriendje. Eindelijk wakker?”

Sanne en ik gaven Esmee een kus en toen ging Sanne bij haar op de bank zitten en zei: “We zijn al ruim een uur wakker, maar we wilden nog niet uit bed komen.”

Esmee grinnikte ondeugend en zei: “Ik heb jullie anders, in tegenstelling tot zoveel andere keren helemaal niet gehoord.”

Sanne vertelde haar hoe we met elkaar hebben liggen vrijen en Esmee vond dat heel mooi, waarbij ze mij aankeek en zei: “Mmm… dat wil ik ook wel een keer.”

“Dat kan, maar nu eerst eten, want ik heb honger.” Zei Sanne, die Esmee een klapje op haar kontje gaf.

“Doe mij ook een sneetje.” Zei Esmee lui. “Je weet wel wat ik er op wil.”

Sanne ging voor haar staan en trok haar korte rokje omhoog. “Ja, dat weet ik wel. Jij wilt een sneetje met Sanne erop.”

Esmee keek lachend naar het onbedekte kutje van Sanne en begon te lachen. “Daag me niet uit, geil rood krengetje van me. Anders duurt het nog heel lang voor je iets te eten krijgt.”

Nog lachend maakten Sanne en ik ontbijt en Esmee kreeg een sneetje brood met boter en oude kaas, precies zoals zij wilde en na ons late ontbijt moest ook Sanne nog wat leren en terwijl ze bij Esmee op de bank ging zitten leren, zat ik aan de tafel om nog wat aan mijn schetsen te werken.

Af en toe keek ik naar de twee op de bank, die hun benen over elkaars benen hadden liggen en zag hoe ze elkaars voeten streelden tijdens het lezen. Heel mooi gezicht.

Het werd stil in de kamer, maar ondanks dat we ieder in ons eigen werk verdiept waren, vond ik het toch gezellig. Af en toe werd er door een van ons thee ingeschonken voor de rest en dan werden er kleine kusjes aan elkaar gegeven en af en toe hoorde ik Sanne aan Esmee iets vragen en omgekeerd. Het waren zaken waar ik helemaal geen verstand van had, maar ik genoot ervan om naar hun stemmen te luisteren.

Na het avondeten gingen Sanne en ik op bezoek bij haar ouders en tegen tien uur waren we weer thuis, waar we na een klein drankje met zijn drieën naar de kamer van Esmee gingen voor een lange, maar vooral heerlijke vrijpartij.