Wat is... dat pokkenwijf!'

Het zijn de woorden van Diederik van Viperdaes. Tot zijn afgrijzen ziet hij het dienstmeisje Yda op een ereplaats zitten. Op de tribune van de edelen. Het vieze hoertje wordt op een voetstuk gezet om hem te kleineren. 'Daar zullen die teven spijt van krijgen!' mompelt Diederik voor zich uit.
Hij twijfelt even of het wel zo'n goed idee is om de huwbare Hadewych mee naar zijn kasteel te nemen. Haydewych, de vrouw met de groene ogen en het felle rode haar en met het temparement en de sluwheid van een vos. Maar Diederik van Viperdaes zal haar wel temmen en haar streken afleren. Om te beginnen zal hij haar tussen de lakens van zijn bed temmen. Hij zal zijn kloppende staaf in haar natte roodharige kutje duwen en haar laten voelen hoe het is om geneukt te worden door hem. Die gedachte alleen al maakt hem geil. Hij staart naar de tribune en haar blik kruist de zijne. Haar blik is er één van minachting. Hij moet er om lachen. Zodra ze op haar rug ligt met haar benen wijd, zal ze anders piepen. Dat zag je aan dat hoertje dat naast haar zit, hoe gewillig ze was. Als je maar een beetje aandringt, dan zuigen ze maar wat graag je pik leeg. Ze zal snel zijn voeten likken, die geile Hadewych. Zijn pik drukt kloppend tegen de binnenkant van zijn gevechtskostuum.

Ik kijk naar papa die het woord heeft. 'Vanuit dit verbond willen we in dit toernooi onze moed en eer tonen. We starten met de schouw van de helmen en schilden. Volgens de geplogenheden zullen de scheidsrechters hun oordeel over de deelnemers vellen in samenspraak met de edelvrouwen hier aanwezig. Laat de schouw beginnen!'

Yda en ik kijken naar de tent waar de herauten naar buiten komen. Elk van hen draagt een helm van de deelnemers die zo moeten gaan strijden op het veld. Ik herken de kleuren van onze burcht. Mijn broertje Arnoud gaat de eer verdedigen van onze familie. Wat bijna niemand weet, is dat ik tijdens de schouw de helm van Diederik de Vieze op zijn kant heb gelegd, ten teken dat hij niet mee mag doen wegens onoorbaar gedrag en grof taalgebruik. Eigenlijk heeft hij een dienstmeisje verkracht. Yda, het meisje dat op dit moment naast me zit. Dit is mijn manier om te laten weten hoe ik over hem denk. Dit moet het signaal voor hem zijn dat ik ondanks mijn huwbare leeftijd van zeventien jaren, mij niet aan hem laat uithuwelijken. Niet met Diederik de Vieze.
Yda kijkt me aan. Zij is het dienstmeisje dat Arnoud en ik gisteren hebben bevrijd uit de klauwen van die vuile slang. Ik kijk naar de krijgslieden, de ridders en de schildknapen. Zij gaan strijden zo meteen. Mijn blik blijft rusten op Arnoud, mijn broertje. Er breekt een glimlach door op zijn gespannen gezicht. Zou hij verwachten wat er gaat gebeuren?

'Is er uit de schouw gebleken dat een van de deelnemers niet geschikt is bevonden voor deelname aan het toernooi hier in onze heerlijkheid rond de gastvrije burcht van Maupertuus? Wij, als familie van Maupertuus hechten grote waarde aan gastvrijheid, broederschap en rechtvaardigheid.'

Papa laat een pauze vallen.

In een lijn staan de herauten, met ieder in hun hand een helm. Er wordt onrustig geschuifeld. Dan laat een van de herauten de helm vallen met de rood-zwarte tooi. Rood van bloed en zwart van dood en verderf. Een gemompel gaat door het publiek. Bijna nooit wordt een ridder deelname ontzegd.

Ik schrik op van een schreeuw achter me. Een stoel valt om. Ik kijk over mijn schouder en zie Nicolaas Viperdaes met een paars hoofd opstaan. Hij wijst naar het veld alsof hij iets of iemand wil aanwijzen. Hij opent zijn mond, maar er komen alleen klanken uit. 'Hmmmnnnggg ...'

Nicolaas wankelt en grijpt naar zijn hals. Hij lijkt moeite te hebben met ademen en trekt zijn kraag open. Dan begint hij te roggelen en strompelend en zwalkend als een dronken man verlaat hij de tribune voor de edelen. Ik heb de neiging om op te staan en achter hem aan te lopen. Hij ziet er niet goed uit.

Ik draai me weer om. Papa kijkt mij aan. Ook hij wil opstaan maar wordt tegengehouden door mama. Arnoud is immers aan de beurt! Diederik trekt aan zijn teugels en stormt over het toernooiveld naar de uitgang. Het publiek is onrustig, maar nergens klinkt er protest. Niemand schijnt het onrechtvaardig te vinden dat Diederik uitgesloten is.

Arnoud zet zijn helm op. Nu is het zijn beurt om te laten zien wat hij kan. Wat hij heeft geleerd. 'Gaat Arnoud als eerste?' vraagt Yda naast me. 'Ja, hij mag als eerste. Hij moet tegen...' Ik kijk naar de andere kant van het veld. Ik zie een ridder staan met een geel-zwarte wapenuitrusting. 'Hij moet tegen Willem van Pynnock.'

De regels worden nog eens herhaald en dan start de strijd. Voordat Arnoud zijn helm opzet, kijkt hij naar ons. Naar papa en mama en naar mij. Ik werp hem met mijn hand een kus toe. Hij glimlacht en laat zijn vizier neer. De strijd gaat beginnen! Met de lans in de aanslag stormen de ruiters op elkaar af.

Arnoud neemt het initiatief en probeert zijn tegenstander van zijn paard te stoten. Maar zijn aanval wordt afgeweerd. De ruiters zijn aan elkaar gewaagd. 'Kom op, Arnoud!!!' schreeuw ik. De zon schijnt fel en de wapens kletteren. Keer op keer. Geen van de twee strijders wil opgeven.

Dan klinkt het kraken van hout. Splinters en stukken hout vliegen door de lucht. Splinters met resten zwarte en gele verf! Er klinkt een oorverdovend geluid. Arnoud heeft gewonnen. Storm steigert en Arnoud steekt zijn lans in de lucht! Yda en ik zijn uitzinnig van vreugde. 'Hij heeft gewonnen!'

Papa en mama staan en applaudisseren mee, tot het moment dat een van de krijgslieden van papa op hem toe loopt en hem iets in zijn oor fluistert. Ik zie dat zijn lichaam verstijft. Langzaam draait hij zich naar mij toe. Zijn gezicht is bleek. Onze ogen kruisen elkaar, ik huiver. Het voelt niet goed. Het voelt helemaal niet goed. Papa staat op en loopt weg, zonder iets te zeggen.

Yda merkt het niet. Ze kijkt naar de volgende deelnemers die klaar staan. Ik probeer me ook op de strijdende ridders en schildknapen te concentreren. Maar ik merk dat mijn gedachten steeds afdwalen naar wat er met Nicolaas gebeurde. Yda naast me klapt enthousiast en gaat helemaal op in het spel. Na een kwartier sta ik toch op en loop naar de uitgang van de overdekte tribune, me hier en daar excuserend naar de andere aanwezigen.

Eenmaal buiten kijk ik om me heen en merk het tumult op vanuit de richting van de poort van de burcht. Verschillende krijgslieden rennen die richting op en er klinkt geroep. Ik loop met een versnelde pas ook die kant op. Zodra ik de poort door ben, word ik staande gehouden door Arnoud. Achter hem staat een groep mensen bij elkaar, het lijkt of ze gebogen staan over iets of iemand. Arnouds ogen zijn groot en zijn blik angstig. ‘Het is Nicolaas, er is iets. Ik haal Pater Hieronimus, ik ben bang dat zijn hart het begeeft.’ Ik pak zijn hand maar hij rukt zich direct los en begeeft zich naar de kapel op zoek naar de pater.
Ik kijk hem even na om daarna mijn hoofd weer richting het tumult te wenden. 'Hij gaat dood!' hoor ik iemand roepen. Ik kijk op de rug van een forse man. Hij zit gehurkt en ik herken hem direct ook al is zijn rug naar mij gekeerd. Ik kom dichterbij en zie Nicolaas op de grond liggen. Zijn hoofd is rood-paars en hij heeft schuim rond zijn mond. 'Ooooh God' denk ik. Zijn ogen staan wijd open en zijn oogballen schieten van links naar rechts. Iemand heeft zijn wambuis opengescheurd. De oude man rochelt en hapt naar adem. Plotseling blijft zijn onrustige blik op mij rusten. Hij opent zijn mond. Hij probeert te spreken, maar verder dan ademhappen komt hij niet. Heel even sluit hij zijn ogen. Hij lijkt alle lucht te verzamelen die hij nog in zich heeft. 'De burchtvouw van Viperdaes!' zegt hij schor, maar heel duidelijk. 'Jij moet de burchtvrouw worden van Viperdaes!'

Plotseling beginnen zijn ogen te tollen en valt zijn hoofd naar de zijkant. Ik voel een koude rilling door mee heen trekken. Ik merk de paniek bij de omstanders. 'Heer, heer... Heer Nicolaas!' roept iemand. Ik voel me draaierig worden, mijn hoofd wordt licht en...
'Hadewych!' hoor ik de stem van Arnoud. Gelijk met zijn stem voel ik een hand om mijn middel. 'Gaat het?' Ik kijk om en zie mijn broertje staan. Gelijk met hem doet pater Hieronimus een stap naar voren. Hij duwt wat mensen opzij.
'Hij gaat dood...' fluister ik angstig en ik klamp me vast aan Arnoud.

Behoedzaam maakt Arnoud zich van mij los. 'Ik moet de pater helpen...'
Ik sidder. Met een bezorgde blik kijk ik naar hoe pater Hieronimus zich over de zieke heen buigt. Hij houdt zijn wang bij de mond van Heer Nicolaas. 'Hij leeft...' hoor ik hem mompelen. Met zijn vingers opent hij de mond en Nicolaas begint raspend adem te halen en te hoesten en te rochelen.
'Pak de natte doeken, Arnoud!' roept de pastor. Arnoud komt in actie.

Dan komt de forse man met de rood-zwarte tenue overeind en draait zich naar mij om. Zijn hoofd is nog even fatsig als altijd.
'Vreselijk...' stamel ik.
Hij glimlacht, heel even maar. Het lijkt een blink van triomf. Maar dan trekt hij zijn gezicht in een ernstige plooi. Zijn gezicht, maar niet zijn ogen, die blijven vrolijk. Hij laat zijn ogen langs mijn lichaam glijden. 'Zo, Hadewych. Het lijkt erop dat ik vandaag de kasteelheer wordt van Viperdaes. En je hoorde wat mijn vaders wens is. En hoe kan ik zijn laatste wens in de wind slaan?'
'Nee... ik...'
'Iedereen heeft het gehoord en ik zal nogmaals met je vader spreken. Bereid je voor op je vertrek, Hadewych. Binnenkort vertrek je naar je nieuwe huis als burchtvrouw en begeerlijke vrouw van de nieuwe burchtheer.'

Ik open mijn mond om hem toe te schreeuwen dat ik niet van plan ben om aan welke wens dan ook te gaan voldoen als er plotseling braakgeluiden te horen zijn en alle blikken in de richting van de doodzieke Nicolaas gaan. Hij wordt halfzittend omhooggehouden en zijn hoofd ligt op zijn kin. Braaksel stroomt over zijn borstkas naar omlaag. Arnoud veegt met een natte doek het hoofd van de zieke af.

'Breng hem naar mijn kamer, daar heb ik alle middelen.'
Ik voel een ademhaling in mijn nek. Een rilling trekt door mijn lijf. Diederik haalt diep adem om de geur van mijn haar in zich op te nemen. 'Ik zal je laten voelen wat vrouw nodig heeft. Ik zal je begeren...' Zijn stem is fluisterend en hijgerig. 'Geile Hadewych, ik weet dat je kutje al nat wordt bij de gedachte alleen.' Zijn hand duwt over mijn buik omlaag. De stof van mijn jurk duwt hij tussen mijn benen. Ik probeer me van hem los te maken. Maar zijn hand omsluit mijn arm. Ik wil gillen, maar houd me in.
Ik zie hoe Hieronimus iets fluistert in het oor van Arnoud die verschrikt opkijkt. Hij staat op en loopt op mij toe. Hij duwt Diederik aan de kant en pakt me bij mijn arm vast. 'Meekomen!' sist hij in mijn oor.
Hij rent in de richting van de burcht, maar hij zegt niets, hoewel ik hem wel steeds vraag wat er aan de hand is. Pas wanneer we alleen zijn, fluistert Arnoud woorden die me verwarren.
Mijn knieën voelen week en mijn hoofd wordt licht. Ik leun met mijn rug tegen de koude stenen muur en ik zak langzaam ter aarde. 'Kom, Hadewych, we moeten sterk zijn. We moeten weten wie dit heeft gedaan!'
Ik probeer mijn ogen te focussen. 'Maar wie heeft hem dan vergiftigd?'
'Dat weet ik niet!'
'Hoe kom je daar dan bij?'
'Dat zei de pater, hij had het over een plant. Akelien of zo.'
'Akelei!!!?'
'Ja, dat!'
'Trillen, zweten, ademhalingsproblemen, ongecontroleerde bewegingen, hartkloppingen...' fluister ik. Ik ken de eigenschappen, die heeft Hieronimus me geleerd! 'Maar wie???'
'De kans dat hij het niet redt, is behoorlijk groot. Toch dacht de pater dat hij net op tijd was.'
Ik knik. Ik herinner me de blik in de ogen van Diederik. 'Zou een zoon zijn vader kunnen vergiftigen?' vraag ik me hardop af.

'Dat kan ik me niet voorstellen...' zegt mijn broertje. 'Je eigen vader... Waarom zou je dat doen?'

'Hij wil me meenemen!' fluister ik.
'Wie?'
'Diederik! Nicolaas stamelde dat ik de nieuwe burchtvrouw moet worden! Diederik zei dat ik me moest voorbereiden op mijn vertrek...'
'Ga naar papa en mama!'
'Ik denk dat Diederik nu papa en mama opzoekt om tot een overeenstemming te komen.'
'Overeenstemming??? Je bent toch geen handelswaar?' Arnoud steekt zijn hand uit en trekt me omhoog. Hij slaat zijn armen om me heen en ik duw me tegen hem aan. Ik knijp mijn ogen dicht om de opwellende tranen te onderdrukken. Ik wil me niet laten kennen. Zijn handen strelen mijn rug en het voelt fijn. Het liefst zou ik nu een plek opzoeken waar we alleen zijn. Waar zijn handen mijn lichaam mogen verkennen. Waar ik geen weerstand hoef te bieden aan de opkomende lust.

'Jonkheer Arnoud en jonkvrouw Hadewych...' klinkt een bekende stem. Het is Clara. 'Het toernooi is voor vandaag ten einde en u beiden moet uw opwachting maken in de ridderzaal!'

Zodra we de ridderzaal binnenkomen, zie ik Diederik amicaal bij papa staan, met zijn arm om hem heen. Mama is in gesprek met enkele andere burchtvrouwen. De wijn vloeit rijkelijk, maar ik sla elk glas af. Ook krijg ik Yda weer in het oog. Zij heeft aan aandacht geen gebrek en ze speelt haar rol van jonkvrouw met verve. Toch valt haar blik steeds op Arnoud, die ze niet uit het oog verliest.
Ik zoek een plek aan de zijkant van de ridderzaal. Daar waar geen licht is en ik niet opval. Ik ben niet in de stemming voor aandacht van jongens of mannen. Vanaf mijn onopvallende plaats observeer ik Diederik. Waarom is hij niet bij zijn vader? De komende uren zijn kritieke uren had Hieronimus gezegd. Maar hij staat hier wijn te drinken.

Ik probeer papa te spreken en mama. Maar die worden in beslag genomen door hun taak als gastheer en gastvrouw. Ik voel me alleen... Zelfs Arnoud laat zich meeslepen door Yda in het feestgedruis. Ik besluit om naar buiten te sluipen en naar het huisje van de pater te gaan. Ik loop de donkere kasteeltuin in en zie licht branden achter de ramen van de kleine eenvoudige woning van de geestelijke. Zachtjes klop ik op de deur en stap binnen. Het is stil in de schaarsverlichte ruimte. Hieronimus kijkt op. Hij zit naast een bed waarop de bleke gestalte van Nicolaas ligt. We spreken zacht met elkaar. 'Ik blijf waken.' zegt hij. 'Ik hoop dat hij de nacht doorkomt. Leeft hij morgenochtend nog, dan is de kans groot dat hij er bovenop komt!'
Ik knik. 'Ik wil dat jij en Arnoud uitzoeken wie dit heeft gedaan! Ik heb zo mijn vermoedens, maar ik kan het niet bewijzen. Diederik is bij mij geweest aan het begin van de avond. Ik kreeg de indruk dat hij vond dat ik te veel mijn best deed. Hij wil de macht in de heerlijkheid van Viperdaes overnemen!'
'Het feit dat hij hier niet zit, maar in de ridderzaal het hoogste woord heeft en aan de wijn zit, zegt genoeg!'
'Bovendien wil hij jou meenemen, Hadewych!'
'Ik weet het.' zucht ik. 'Weet papa van de vergiftiging?'
'Ja, ik heb hem gesproken. Maar ik kan het niet bewijzen. Alles wijst op akelei. Maar het is niet te bewijzen. Je vader denkt dat het zijn hart is. Dat hij zich te veel opwond!' Hij legt zijn hand op mijn been, zonder een bedoeling. Alleen om te laten weten dat hij mij snapt.

Laat in de avond keer ik weer terug naar de ridderzaal. Veel gasten zijn al naar hun kamers teruggegaan. Clara staat naast papa. Zijn hand ligt op haar billen en hij fluistert iets in haar oor. Mama lacht en geeft papa een kus op zijn wang. Clara loopt in de richting van de deur en papa kijkt haar na. Ik loop hun kant op. Ik zal met hen praten. Ik zal vertellen hoe ik erover denk.

Als ik vlak bij hen sta, voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om en kijk in het gezicht van Diederik. 'Zo, daar is ze, hoor... Hoe later op de avond hoe mooier het volk.'
Hij is dronken. 'Moet u niet naar uw zieke vader?'
'Neee, ik ben liever in uw gezelschap, schone jonkvrouwe... Ik ben zo benieuwd naar je...' Hij doet een stap naar achteren en bekijkt mij van top tot teen. Uit zijn mondhoek loopt een beetje speeksel. Hij veegt zijn mond af en probeert zijn blik te focussen. Zijn blik die op mijn borsten zijn gericht.

'Uw vader is ziek, het is maar de vraag of hij de nacht overleeft!' zeg ik boos.
'Hij is al een oude man. We hebben niet het eeuwige leven, Hadewych!' gromt hij.
'Hij is uw vader...'
'Kom vannacht bij me, Hadewych.' Zijn stem klinkt vriendelijk 'Ik heb je troost nodig. Ik zal goed voor je zijn.'

Ik geef hem een klap in zijn gezicht. Ik schrik van mijn eigen reactie. 'Hadewych toch!' Diederik begint te lachen. 'Je houdt van de ruige aanpak!' Zijn hand pakt mijn arm vast. Ik ruk me los en loop weg in de richting van papa en mama. Maar ik merk dat die ook al de ridderzaal hebben verlaten. 'Ik verwacht je in mijn kamer, Hadewych, en ik zal je hunkerende geile kutje vullen!' hoor ik Diederik zijn schorre stem. Die woorden doen me huiveren en ik weet niet hoe snel ik hier weg moet komen.

Opgejaagd ren ik door de gangen naar de trap die naar de slaapkamer van papa en mama leidt. Ik wil met hen praten. De zware deur van hun kamer staat op een kier. Zachtjes duw ik hem verder open. Een zwaar gordijn ontneemt me het zicht op de ruimte die er zich achter bevindt. Ik schuif het iets opzij. De kamer is verlicht met kaarsen. Ik hoor de stem van papa, een honingzoete stem van papa.

Daar staat mama, ze heeft een lang wit gewaad aan die aan de voorkant open is. Haar haren draagt ze los. Ze is verder naakt. Haar volle ronde borsten steken uit. Haar prachtige tepels zijn stijf. Tepels waar Arnoud en ik aan hebben gezoogd. Haar kut gaat schuil onder haar dikke bos rode krulletjes. Ik lijk op mama, bedenk ik me. Haar bleke huid lijkt te gloeien in het licht van de kaarsen.

Ik weet dat ik hier niet hoor te zijn, maar ik maak geen aanstalten om te vertrekken. Weer hoor ik papa zijn stem. 'Geile meid!'
'Hihihi, ja heer!' hoor ik. Het is niet mama die spreekt. Dan zie ik twee grote ronde billen in mijn linkerooghoek binnenkomen. De blote billen van Clara. Ze loopt achterwaarts in de richting van mama. Ik zie hoe mijn moeder haar hand tussen haar benen wrijft. Ze speelt met haar kutje en kreunt zachtjes. Clara steekt haar billen naar achteren. Ze loopt iets voorovergebogen en in haar hand houdt ze de stijve pik van papa vast. Als een hond aan een leiband. Ze trekt hem af en neemt hem mee. Clara is naakt en papa is ook naakt. 'Vrouwe Elisabeth wacht, heer! Ze wil begeerd worden. Haar kutje is al nat van opwinding!' Mama zet haar voeten verder uit elkaar, ze kreunt als haar vingers tussen haar schaamlippen verdwijnen. 'Ja, ik ben geil, Hendrik, ik wil je. Neuk me zoals je me neukte toen je onze tweeling bij me verwekte!' Haar stem klinkt anders, lager qua toon en een beetje hees. Clara neemt papa mee, ze zet hem in het midden van de kamer. Op het grote schapenvel midden in de kamer. Dan gaat ze door haar knieën. Voor papa. Ze kijkt even naar mama die haar toeknikt. 'Doe maar, Clara, als je mijn kut ook maar zo likt!' Clara, die geile Clara die mijn kutje likte. Wanneer was het? Gisteren? Eergisteren?

De kamermeid zet haar knieën op de vloer en steekt haar billen naar achter. Haar billen wijken uiteen en haar bolle schaamlippen steken naar buiten. Haar donkere spleet lijkt te glinsteren van het geile vocht. Ze pakt papa zijn pik en begint zijn schacht te likken en op zijn eikel te zuigen. Ik denk aan Arnoud, aan mijn broertje. Gisteren was ik dicht bij hem, bij zijn indrukwekkend harde staaf. Ik voelde me geil en hij had me mogen neuken. Hij had zijn paal tussen mijn natte lippen mogen duwen. Nadat hij sliep, heb ik me met hem in gedachten gevingerd.
Arnoud. Hoe zou hij naar zijn zus kijken? Wat zou hij voelen als hij mijn naaktheid ziet, mijn bleke huid met mijn rondingen en heuvels en dalen. Ik wrijf mijn hand over mijn jurk. Ik streel mijn venusheuvel en dieper dan dat.

'Hmmm.'
Mijn aandacht wordt weer getrokken door de drie naakte mensen voor me. Mama laat haar gewaad van haar schouders glijden. Ze stapt op Clara en papa toe. Ze gaat naast papa zitten met haar handen achter haar en met opgetrokken knieën die ze wijd uiteen laat vallen. Ik kijk recht in haar natte glimmende grotje. Haar schaamlippen openen zich uitnodigend. Haar neukgaatje klaar om hem te ontvangen. Clara zuigt en pijpt. Haar hoofd gaat op en neer, blonde golvende haren deinen mee in haar ritme.

Papa zijn ogen zijn gesloten en zijn heupen bewegen mee naar voren en achter. 'Ooh, geile Clara met je geile kutje. Mag ik je neuken?'
'Ja, heer, u mag mijn kutje neuken. Maar eerst wil Vrouwe Elisabeth uw pik zuigen!'
Papa draait een halve draai. Zijn pik zwiept heen en weer. Mama doet haar mond open en één hand rijkt naar zijn stijve mast. Zijn eikel glimt. Dan neemt ze hem in haar mond. Mama zuigt op zijn eikel. Ze likt en zuigt. Ik hoor haar zachtjes kreunen van genot.

Clara kruipt op handen en knieën naar rechts, naar mama. Ze duwt Elisabeth haar benen verder uit elkaar. Ze bukt zich voorover en brengt haar kont omhoog. Haar billen zijn recht op mij gericht. Ik zak door mijn knieën en til mijn rok op. Gehurkt zit ik naar papa en mama en Clara te kijken. Met mijn knieën uit elkaar. Mijn kutje tintelt en als mijn hand mijn schaamlippen raakt, voel ik het geile vocht. Het bekende geile vocht dat vrijkomt zodra ik de lust en begeerte in mijn lijf voel stromen.

Clara bukt tussen de benen van mama. Zodra haar tong de lippen van mama beroeren, zie ik haar lijf sidderen. Ik weet wat ze voelt. De tong van Clara die diep tussen haar lippen verdwijnt en haar nectar opzuigt als een bij die diep in een bloem verdwijnt om de meisjeshoning te oogsten. Clara’s brede billen schommelen heen en weer. Dan zie ik hoe ze haar kutje bevredigt. Hoe Clara haar vingers tussen haar schaamlipjes door laat glijden. Haar vingers glimmen en haar tong likt en haar lippen zuigen zich vast om mama haar harige kutje.

'Nu moet je onze gedienstige meid neuken, Hendrik!' zegt mama met haar zwoelhese stem. De deelnemers aan het seksfeest veranderen van positie. Snel maak ik de rijgsnoeren van mijn jurk los. Ik merk dat ik hijg, dat de geilheid bezitneemt van mijn lijf. De hitte van de duivel, ik laat me door hem overnemen. De hitte van het vagevuur. Of is het de hemel? Maar het maakt me niet uit. Ik wil …

Mama ligt op het schapenvel. Haar benen wijd. Ik zie hoe ze haar schaamlippen wijd opentrekt. Haar rode haren met daartussen het roze natte vlees van haar schaamlippen. 'Kijk naar mijn kutje, Hendrik, kijk hoe nat ik ben en geil!'
Papa kijkt, heel even maar. De witte billen van die andere vrouw roepen om zijn aandacht. Clara trekt haar billen uit elkaar. Ze biedt zich aan. Hij richt zijn pik, hij houdt hem vast en duwt zich bij haar naar binnen. Clara geeft een gilletje. Mama lacht en vingert haar kutje. Dan begint hij te pompen terwijl hij naar mama kijkt, hoe zijn eigen vrouw zichzelf bevredigt. Clara kreunt en gilt als hij steeds diep in haar verdwijnt. De kamer vult zich met seksgeluiden. Gehijg, geklets van huid op huid. Het geluid van vingers in een nat kutje. Of natte kutjes. Mijn ene hand bevrijdt mijn borsten terwijl de vingers van mijn andere hand door de natte rode haartjes van mijn kut glijden, door de schaamlipjes van mijn spleetje. Ik voel hoe ze wijken. Hoe ze me de weg wijzen naar dat gaatje en naar dat knobbeltje dat zo veel genot geeft. Ik kreun. Maar mijn zware ademhaling en mijn zachte gekreun gaan op in de geluiden die de drie naakte mensen in de kamer maken.

Dan komt Clara klaar. Ze gebruikt haar lijf om papa dieper in haar te laten komen. Ze schommelt met haar lijf naar voren en naar achteren. Papa grijpt haar zwaar naar beneden hangende tieten. Haar grommen is dierlijk. Wild en geil. Ik duw mijn vingers in mijn kut alsof het de pik is van papa. 'Neuk me, neuk me diep.' hijg ik zachtjes voor me uit.

'Bewaar je sap voor mijn kut!' kreunt mama. Clara gilt en haar benen trillen. Schokkend bereikt ze haar hoogtepunt. Papa trekt zich uit haar terug. Zijn pik lijkt op een gevaarlijk wapen. Hard en stijf zoekt hij zijn volgende gewillige slachtoffer. Clara rolt op haar rug. 'Ooooh heer, dat was opwindend. Nu moet u uw wellust botvieren op de burchtvrouw. Laat haar trillend klaarkomen en spuit haar kut vol met uw heerlijke sap!'

'Jaaa, kom hier, Hendrik!' Mama slaat haar handen om haar billen en spreidt haar schaamlippen wijd open. 'Kom' hijgt ze. Papa hangt over haar heen. Hij knijpt in haar borsten en laat zich in haar glijden. Clara's kutsappen vermengen zich met haar geile nectar. Mama en papa kreunen in een gelijk ritme. Clara ligt op haar zij en bekijkt de twee neukende geliefden. Ze heeft een been opgetrokken, met een hand streelt ze haar kutje. Ik heb niet in de gaten dat haar blik op mij rust.

Ik heb oog voor de billen van papa die op en neer gaan. Ik zie hoe zijn pik in haar neukgaatje verdwijnt. Mama holt haar rug en haar hoofd schiet heen en weer. Ze zal kortstondig de hemel bezoeken. De hemel op aarde. Papa zijn neukpaal zorgt voor haar tijdelijke verblijf. Snel flitsen mijn vingers over mijn knobbeltje. Over dat geile plekje waar mijn gezwollen schaamlipjes bij elkaar komen. De verborgen schat in het lichaam van een meisje. De schat die je zelf moet ontdekken. Ik sluit mijn ogen en concentreer op mezelf. Dan komt het opzetten. Mijn kutje trekt samen, ongecontroleerd. Mijn vingers worden nat, alsof ik plas. Alles in me trekt samen. Alle spieren. Ik open mijn ogen en mijn blik kruist die van Clara. Ze lacht. 'Kom maar, meisje, kom.' Geluidloos maken haar lippen de woorden. En ik kom. Nog nooit heb ik me zo geil en nat gevoeld. Spetters met geil spetteren op de tegels van de vloer.

'Owwwhhh' kreunen papa en mama. Schokkerig beukt papa in mama. Haar kutje trekt samen om zijn penis. 'Spuit me vol, Hendrik, spuuuiittt me voool.' Papa gromt. Ze gaan op in elkaar. Ze hebben geen weet dat hun dochter geil werd van hun neukende lijven. Dat ze klaargekomen is zoals ze nog nooit is klaargekomen.

Ze versmelten met elkaar tot een eenheid. Twee mensen die van elkaar houden. Zoals het zou moeten. Ik zie hoe papa zich van haar afrolt. Haar benen liggen plat op de grond, uit elkaar. Uit haar spleet loopt de witte vloeistof die een man in zich heeft om een vrouw mee te vullen en om een kind mee te verwekken. Een Goddelijke vloeistof. Het witte sap steekt af tegen het rode haar van haar spleet. 'Geil' denk ik.

Clara kijkt me aan, met een heel brede lach om haar mond. Ze geeft me een knipoog en daarna maakt ze met haar hand een gebaar dat ik weg moet gaan. Dat lijkt me ook verstandig. Het gesprek moet morgen. Ik prop mijn borsten terug en strijk mijn jurk enigszins weer in de plooi. Zachtjes verdwijn ik achter het gordijn en sluip de deur uit. Mijn dijen voelen nat en mijn lijf voelt bevredigd.

Het is stil in het kasteel. Ik zoek mijn weg naar mijn tijdelijke slaapcel. Zolang er gasten zijn, zijn de slaapkamers van Arnoud en mij vergeven aan de hoge gasten. Wij slapen dus een paar nachten samen in een kleine cel. Ik doe de deur open. Het is stil in de kamer. Kleren liggen op de grond. Mijn broertje ligt op zijn rug. Zijn pik ligt slap en hulpeloos als een jong vogeltje op zijn buik. Naast hem, tegen hem aan, ligt een naakt meisje. Het is Yda. Ook zij slaapt. Even buig ik me over hen heen. Aarzelend strek ik mijn arm uit. Ik pak zijn pik. Het voelt warm en zacht. Weer begint er diep in me de warmte stromen. Voorzichtig begin ik aan zijn penis te trekken. Ik voel het bloed stromen, kloppend komt hij tot leven. Ik knijp in zijn hard wordende staaf. Het voelt opwindend, geil. Ik verlang naar hem. Ik trek zijn voorhuid naar achteren om zijn eikel te bekijken. Een druppel vocht verlaat het gaatje. Mijn vinger smeert het vocht uit. Dan leg ik de vogel terug in zijn nest. Een andere keer, zucht ik. Ik lik mijn vinger af en proef hem. Dan draai ik me om.

Ik kleed me uit en naakt stap ik in bed. Onmiddellijk val ik in een droomloze slaap.