Ik loop door de gangen van het landhuis, mijn gedachten nog steeds een wirwar van emoties. De warme verlichting van de gangen en het zachte gekraak van de houten vloeren onder mijn voeten geven een gevoel van huiselijkheid, maar ook van spanning. Het lijkt alsof het hele huis wacht op wat er deze avond gaat gebeuren.

Ik klop zachtjes op Kamila's deur en hoor een gedempt "kom binnen". Ik duw de deur open en stap naar binnen. Op het bed liggen Kamila, Hyun en Sophia, drie vriendinnen die gewoon leken te chillen, maar zodra ze mij zien, verandert de sfeer onmiddellijk. Hun blikken zijn veelzeggend en geladen met een mengeling van opwinding en onzekerheid.

Kamila zit op het bed, haar lange haren los over haar schouders vallend, en haar ogen lichten op als ze me ziet. Hyun staat op en loopt naar het raam, maar draait zich meteen om naar mij toe, haar blik vol herinneringen aan wat we samen hebben meegemaakt. Sophia, die in een hoek van de kamer een boek doorbladert, kijkt op en haar ogen stralen iets speels uit, maar er is ook een diepere betekenis in haar blik.

"Lucas," zegt Kamila met een warme glimlach, maar ik zie een glimp van nervositeit in haar ogen. "Kom binnen."

Ik stap de kamer volledig binnen en sluit de deur achter me. "Hoi," zeg ik zacht, terwijl ik de spanning in de lucht voel stijgen. "Ik hoop dat ik niet stoor."

"Nee, helemaal niet," antwoordt Kamila snel, haar stem iets hoger dan normaal. "We hadden het net over de afgelopen dagen."

Daar zijn ze dan. Alle drie de dames zomaar bij elkaar. De drie waarmee nog wat kon, zal ik maar zeggen. Niet waar ik op gerekend had en hoop Kamila nog even alleen te krijgen. Maar anders moest dat maar een andere keer. Weten ze het van elkaar? Anders voelden ze dat nu wel.

De spanning is bijna tastbaar nu. Het verleden dat ik met deze drie vrouwen deel, hangt zwaar in de lucht. Er is een mengeling van verlangen en onzekerheid, en ik voel dat dit moment veel kan betekenen voor ons allemaal. We hebben zoveel gedeeld en doorstaan, en nu lijkt het alsof we op een kruispunt staan. Ik liet me in ieder geval niet afschrikken door de drie.

"Hoe gaat het met jullie?" vraag ik luchtig, terwijl ik naar een stoel in de buurt van het bed loop en ga zitten, mijn blik van de ene naar de andere schuivend.

Hyun draait zich om van het raam en kijkt me aan met haar grote, donkere ogen. "Goed," zegt ze zachtjes, maar haar stem trilt een beetje. "Het is... Anders."

Sophia sluit haar boek en legt het naast zich neer. "Ja, het is zeker anders," zegt ze met een speelse glimlach, maar ik zie ook een diepere emotie in haar ogen. "Maar anders is niet per se slecht, toch?"

Kamila lacht zachtjes en knikt, maar ik zie de nervositeit in haar ogen. "Precies," zegt ze. "We hebben allemaal veel meegemaakt de laatste tijd. Misschien is het goed om vanavond te praten."

Ik kwam blijkbaar als geroepen.

"Jullie hadden het toch niet over mij?" voel ik mij bijna arrogant worden, ervan uit gaande dat het zo was en dan natuurlijk vol lof zou zijn. Want het kon ook anders, natuurlijk. Ik werd niet verwacht. Maar nu ik er toch was...

Kamila glimlacht en schudt haar hoofd. "Niet specifiek over jou, maar over alles wat er is gebeurd," zegt ze, terwijl ze even naar Hyun en Sophia kijkt. Ze kijkt me met berusting aan. Voor iedereen is het op de een of andere manier heftig geweest. Al wist ik natuurlijk niet wat ze dan ook echt aan het bespreken waren. Zou Kamila verteld hebben dat ze het met Mussa gedaan had? Of had ze verteld hoe zij en ik gevoelens voor elkaar hadden? En de rest? Wat hadden die te melden? "Maar nu je het zegt, je bent wel een belangrijk deel van die gebeurtenissen." licht ze al iets meer toe.

"Ja," voegt Hyun toe, haar stem nog steeds zacht. Ze twijfelt open te zijn. Ik zie het en voel het. Het is moeilijk ervoor uit te komen. "We hebben het gehad over wat we hebben meegemaakt, en hoe we ons daarover voelen." zeg ze dan.

Sophia knikt. "Het is ingewikkeld geworden, Lucas," zegt ze, haar speelse glimlach vervaagt en maakt plaats voor een meer serieuze blik. "Voor jullie dan. Maar praten kan helpen, denk ik." Daar moest ik dan weer om lachen.

"Ik denk dat praten een goed begin is," zeg ik, terwijl ik naar Hyun en Sophia kijk. "Er zijn veel dingen gebeurd, en ik denk dat we allemaal wel wat opheldering kunnen gebruiken. Ik ben voorstander helemaal open te zijn, als jullie dat willen? Al was dat niet de reden waarom ik deze kant op kwam." bied ik ze aan dan maar alles op tafel te leggen, en kijk ik naar Kamila zodat ze weet dat ik eigenlijk voor haar kwam.

Hyun loopt langzaam naar het bed en gaat naast Kamila zitten. "Ik ben blij dat je hier bent, Lucas," zegt ze zacht. "Ik heb het altijd moeilijk gevonden nooit wat te kunnen zeggen, het er niet over te kunnen hebben met anderen. En dat terwijl jij en ik in hetzelfde schuitje zitten." zegt ze tegen Kamila en pakt haar hand dan ook. Ik woog haar woorden zorgvuldig af. Sophia zat nog in haar hoekje.

Ze knikt instemmend. "Ik ben ondertussen aardig op de hoogte," voegt ze lachend toe. "Elise laat je vast niet zonder reden zo alleen op stap gaan vanavond, of wel?" De naam van Elise die valt, laat de andere twee wat bezorgd kijken. Ik slik ook. Toch lacht Kamila naar me.

Ze reikt naar mijn hand en trekt me dichter naar het bed. "Kom hier zitten," zegt ze. "Laten we gewoon eerlijk zijn. Al is het maar voor onszelf." ze lacht lief en kijkt ook naar de rest. Wat een absurde situatie. Dit waren drie vriendinnen van mijn eigen vriendin. Drie bloedmooie meiden waar ik seks mee heb gehad, en dat lijken ze ook van elkaar te weten. Alle drie. En dus ook te accepteren.

Ik voel een warme gloed door me heen gaan terwijl ik naast hen ga zitten, tussen Hyun en Kamila in. Sophia staat op en komt ook dichterbij. Ze leek het ook al te weten. Ik stelde me voor dat zij misschien verteld had dat Elise naar haar toe was gekomen en dat daarna Kamila en Hyun ook openhartig zijn geweest over hun ervaringen met mij en Elise. Ik vond het eng. Maar het was ook fijn. Ik vertrouwde de drie. Ook Sophia. Als iemand een geheim kon houden, was zij het wel. De nabijheid van Kamila, Hyun en Sophia geeft me een gevoel van verbondenheid en vertrouwen. Het voelt alsof dit moment al heel lang in de maak was, en nu, eindelijk, gebeurt het. Al had ik geen enkele aanleiding de laatste tijd ook echt een moment zoals deze te verwachten.

De spanning blijft in de lucht hangen terwijl we dichter bij elkaar komen. Onze gesprekken worden persoonlijker en intiemer, en ik voel hoe de band tussen ons groeit. Kamila kijkt me diep in de ogen, haar blik vol verlangen en verwachting. Want we hebben het over alles. En het klopte. Sophia had Kamila opgezocht met Hyun. Om te vertellen over Elise. En om het ook over mij te hebben. Deels, dan wel. Er speelde veel meer. Ik had het kunnen weten. Maar ik had het nooit kunnen raden. Allereerst wilde ik wel weten wat ze nou echt van me vonden, en van Elise, en van elkaar. Zeker in deze situatie. Als ik begin over deze ochtend, schrikt Kamila en denkt ze dat ik wil vertellen wat ik haar heb zien doen. Maar Hyun schrikt ook. Ik wilde dat dan ook vertellen. Dat zij en ik zo fijn intiem zijn geweest. En dat ik dat had gemist. Zoals ik ook de intimiteit met Kamila gemist had. In mijn woorden naar Kamila toe toonde ik berouw die alleen zij kon begrijpen. Maar dat was goed nu. Dat wist ze ook omdat ik juist niet over Mussa begon. Ik vond het amper tellen. Mussa lag nu waarschijnlijk met Elise in bed... Had ik dat willen zien? Ja, zeker. Zat ik liever hier? Ik denk het wel...

Een ander punt van aandacht was de relatie tussen Sophia en de andere twee. Daar stelden ze me nu van op de hoogte. Zij en Kamila waren close. Al wist ze zeker niet alles over Kamila. Niet wat ik allemaal wist. En ik wist dan ook weer niet alles. Hoe alles niet was begonnen de vorige keer hier in Brugge, maar verder terug. Sophia nam ons weer mee naar het examenfeestje in de tuin van Kamila's ouders. Specifiek naar hoe zij had zitten zoenen met... Ja, met Hyun en Kamila. Ik zou het echt bijna vergeten. Voor mij nooit heel belangrijk geweest, al kon ik me de beelden van haar telefoon nog wel voor me halen. Beelden die ze dan weer alleen aan mij had laten zien. Ten minste, zover ik wist. Maar dat soort details hoefden niet op tafel te komen. Dat was bijzaak nu.

"We wilden eigenlijk wat proberen vanavond." zegt ze terwijl ze voor ons staat. "Iets wat ik al een tijdje wilde proberen. Want blijkbar hoor je er niet bij als je het niet gedaan hebt." maakt ze er nog een grapje over.

''Nou, neem het nou serieus." zegt Hyun dan tegen haar, lief en verzorgend. Ik had geen idee waar ze het over hadden.

"Wordt nu wel benieuwd." lach ik nog. De drie worden verlegen. Ik had ze wel gestoord. Dat begreep ik nu. Maar erg vonden ze dat niet perse.

"Begreep al dat jij erbij was geweest, dus waarom ook niet?" hield Sophia het nog vaag.

"Lucas," begint Kamila dan zachtjes, "wat verwacht je van vanavond?" wilde zij er niet meer omheen draaien.

Ik haal diep adem en kijk naar de drie vrouwen om me heen. "Ik weet het niet precies," zeg ik eerlijk, maar met een lach vol verwachting. "Maar ik weet wel dat ik dit moment met jullie wil delen. Wat er ook gebeurt." durf ik meteen te stellen. Er hing iets in de lucht.

"Ik wil het ook ervaren." zegt Sophia dan, meer verlegen dan zojuist. "De zoen van toen heeft meer losgemaakt dan ik wil toegeven. Die avond maakte meer los dan iedereen wil toegeven. Maar het kan gewoon. Dus waarom niet?" stelt ze ons nu min of meer allemaal voor. Maar die andere twee waren al aan boord.

"En wat dan precies?" begreep ik het al wel, maar wilde ik het haar horen zeggen. Ze keek weg en glunderde verlegen.

Hyun legt haar hand op mijn arm en glimlacht zacht. "Ze wil weten hoe het is om bij ons te horen." zegt ze. "We zullen het samen ontdekken," Ik slik van haar woorden.

"Misschien durf ik meer met jou er nu bij?" zegt Sophia nog. Kamila kijkt zwijgend, maar lachend toe.

"Jullie wilden...? En dat zonder mij?" lach ik alsof dat echt niet kon. Het nam de spanning weg. De beweegredenen waren me nog niet helemaal duidelijk. Maar er speelde dus meer. Ook hier. Ja, die drie hadden toen gezoend na het flesje-draaien op het feestje waar ik niet eens was. En in de tussentijd was er zoveel meer gebeurt. Voor mij was het pas vorig jaar begonnen. Sophia wilde een nieuwe ervaring meemaken. Met hun. En ik mag erbij zijn. Niet waar ik voor was gekomen. Elise bestond opeens niet meer. Iets wat ik me dan wel weer realiseerde. Maar hier zat ik. Met Hyun... Met Kamila... En met Sophia...

"Of kwam jij voor iets heel anders?" durft Kamila mij te vragen. Ik word er verlegen van. Haar hand rust op mijn knie. Eerder vanavond trok ze me nog zowat af onder tafel op het terras. Natuurlijk hoopte ik op meer. Maar dit had ik zeker niet zien aankomen. Er was veel wat ik vandaag niet had zien aankomen. Eigenlijk helemaal niks! En we wilden juist de touwtjes weer in handen nemen. Ik en Elise. Samen. Maar waar was Elise nu? Ja, bij een ander. Het zei eigenlijk al genoeg. Ik wilde haar er ook niet bij gaan betrekken. Ik wilde haar niet halen. Ik wilde haar nu niet zien met Mussa. Ik wilde hier blijven. Met Kamila, en met Hyun, en dus ook met Sophia. Ik wist zeker wat ik nu wilde. Ik was nog nooit zo zeker geweest. En ik voelde dat de andere drie dat ook wilden. En het was aan ons vieren om het dan maar in te vullen.

Zoals Kamila ooit nieuwsgierig was en het 'biseksuele' avontuur aanging met Hyun en Elise, en later ook met mij erbij, zo leek Sophia dat nu ook te willen. Met Hyun en Kamila. Zo had Hyun in al haar verlegenheid toch al een flinke vinger in de pot gehad. Nieuwsgierigheid kon dan ook iets moois zijn.