‘Wat heb jij? ‘
Ingrid stond stil bij mijn bureau, legde haar handen erop en bracht haar gezicht vlak bij dat van mij.
‘Zoals ik het zie, heb je het laatste paar uur niets zinnigs gepresteerd,’ snauwde ze.
‘Je weet dat als er iets is, je altijd bij mij kan binnenlopen.’
Ik voelde me ongemakkelijk onder haar priemende blik. Vooral omdat collega’s besmuikt meekeken wat er aan de hand was.
Ingrid had discretie niet hoog in haar vaandel staan.
Ze rechtte haar rug en tikte met de punt van haar schoen op de linoleum vloer.
‘Kan ik er op kantoor met je over praten? ‘
Zonder te antwoorden draaide ze zich om en rende op haar eigen onmiskenbare manier voor me uit. Ze zat op de rand van haar bureau, trok een pakje sigaretten open, nam er één uit en wierp mij er ook een toe. Voor Ingrid geen rookverbod. Ze streek een lucifer af , boog zich voorover stak mijn sigaret ook aan.
‘Nou, Smit. Wat is er aan de hand? ‘
Ik leunde achterover , nam een trekje en blies wat rook de lucht in.
‘Het is mijn moeder, ik maak me zorgen over haar. ‘
Ingrid rolde met haar ogen.’ Je moeder? Gaat dit verdomme over je moeder. Je wordt betaald om… ‘
‘Je vroeg me zelf wat er aan de hand was, Ingrid. ‘
Ze zuchtte vermoeid. ‘Ja… maar je moeder. Jezus. Wat is er met haar? ‘
Er ligt een klank in haar stem die doet vermoeden dat ze het vraagt uit warme belangstelling, maar ik weet wel beter. Empathie en Ingrid passen niet bij elkaar.
Ik schraap mijn keel.’ Als we belden praatte we wat over koetjes en kalfjes… je kent dat wel. Maar…’
Onze ogen vonden elkaar.
‘De laatste week wordt er niet meer opgenomen als ik bel. Ik weet niet… misschien is er iets met haar gebeurt.’
Mijn stem brak en ik verborg mijn hoofd in mijn handen.
De uitdrukking op haar gezicht verzachtte. Ze drukte de sigaret uit , stond op en liep naar het raam. Het begon te regenen, dikke druppels tekenen onregelmatige patronen.
‘Ik heb haar buurvrouw gebeld met het verzoek even te gaan kijken, maar…’
Mijn stem was nauwelijks hoorbaar en mijn onderlip begon te trillen. ’Er werd niet open gedaan. ‘
‘Met Marjan. ‘
‘ Hai lieverd, sorry dat ik je nu pas bel, maar Ingrid heeft me vrijaf gegeven om naar moeder te gaan. ‘
Het was druk op de snelweg. De ruitenwissers veegden als een tikkend metronoom de dikke druppels van het raam. Oplichtende remlichten deden me mijn snelheid vloekend inhouden.
‘Waar ga je heen? ‘
Marjan klonk alsof ze niet kon geloven wat ze hoorde.
’Naar je moeder? Zonder met mij te overleggen. Je weet toch dat we vanavond…’
‘Het spijt me schat. Het ging allemaal zo snel…’antwoordde ik. ‘Je weet dat ze niet opneemt en ik me zorgen maak. ‘
Haar stem klinkt kortaf.’ Je weet dat je moeder niets mankeert, ze heeft gewoon geen zin om op te nemen.’
‘Voor de zekerheid, liefje. ‘
Ik struikel over mijn woorden.
’We zullen het onszelf nooit vergeven als er echt iets aan de hand is. ‘
Wantrouwen droop van haar stem. ’Zoals ik je moeder ken heeft ze gewoon zin om je lekker in onzekerheid te laten. Als er echt iets is, krijgen we het heus wel te horen. ‘
‘Maar dan kan het te laat zijn. Snap het dan, ‘ barstte ik gefrustreerd uit, en sloeg op het stuur.’ Ik beloof je dat als ik er ben en ze niets mankeert ik gelijk weer omkeer. ‘
Ze lachte schamper.
’Vanavond zouden we de gastenlijst van ons huwelijk doornemen. Was je dat vergeten. ‘
Haar stem verzachtte.’ Liefje, ik wil trouwen met jou. Alleen met jou, niet met je moeder erbij. Je moet haar loslaten. ‘
Ik geef richting aan en verlaat de snelweg. Hiervandaan is het nog een kwartiertje rijden.
‘Zie je straks, ‘zeg ik en verbreek de verbinding.
Ze heeft gelijk, hoe is het mogelijk dat ik dat vergeten ben. Al weken had ze het erover wie wel en niet komen, waar iedereen moet zitten.
Vermoeid schud ik mijn hoofd. Het komt omdat ik helemaal in beslag werd genomen door mijn moeder. Schuldgevoel knaagt aan me. Als ik vanavond laat weer thuis ben zal ik Marjan de aandacht en liefde geven waar ze recht op heeft.
De regen komt met bakken uit de lucht als ik de parkeerplaats voor haar huis opdraai en de motor uitschakel. Sommige ramen zijn verlicht en zo op het eerste gezicht is er niets aan de hand. Woede laait in me op. Verdomme, stel je voor dat Marjan weer gelijk heeft. Driftig trek ik de sleutels uit het contact en smijt het portier open.
Binnen enkele seconden ben ik bij de deur en druk op de bel. Licht in de gang gaat aan en door het glas heen zie ik iemand aankomen.
‘Michel, wat een verrassing. ‘
Anita deed een stap achteruit en spreidde haar armen .’En zo onverwacht. ‘
Bloed kolkte door mijn aderen en ik hapte naar adem.
‘Verdomme, ma… waarom ben je zo onmogelijk? ‘
Ik moest mezelf inhouden om haar niet bij haar hoofd te pakken en die tegen de deurpost te rammen.
Anita fronste haar wenkbrauwen en leek niet van haar stuk gebracht door mijn uitbarsting.
‘Waar heb jij het over? ‘
Woedend stormde ik naar binnen en liep door naar de kamer.
‘Doe maar niet zo onschuldig. Waarom neem je niet op als ik je bel. Afgelopen dagen heb ik godbetert me suf gebeld. ‘
Nog steeds trilde ik van woede en balde mijn vuisten.
‘Je weet dat ik naar je toe kom als je niet opneemt. Marjan had gelijk, je bent een…’
Opeens was ze bij me en sloeg me met haar vlakke hand in mijn gezicht. Haar ogen vlamden in een mix van boosheid en teleurstelling.
Stomverbaasd legde ik mijn hand op de rode plek die op mijn wang was achtergebleven.
‘Je hebt me geslagen. ‘
Spanning hing zwaar tussen ons in.
Toen haalde Anita diep adem en haar ogen verzachtten zich. Haar vingers dwarrelden even over mijn wang . Ze nam ze bij mijn kin en keek me aan.
‘Is het zo verkeerd als een moeder haar kind wil zien? ‘
Ik schudde mijn hoofd, wreef over mijn ogen en zuchtte diep. Leeg en uitgeput liet ik me op een stoel vallen.
‘Ik moet weer weg. Ik heb Marjan beloofd dat ik gelijk terug kom als ik weet dat het goed met je is.’
Anita ging op de bank zitten en klopte even met haar hand op de kussen naast haar.
‘Kom hier even zitten. Dicht bij je moeder. Laat me er even van genieten dat je er bent. ‘
Ondanks haar vriendelijke toon klonk het niet als een verzoek. Ma keek me glimlachend aan met een ondoorgrondelijke blik in haar ogen.
‘Laten we het nog even gezellig maken, lieverd. Neem me dit moment niet af. ‘
Gemelijk stond ik op en liet me naast haar op de bank vallen. Haar vingers krulden zich in mijn haar en streken een paar lokken voor mijn ogen weg.
‘Wat wil je drinken? Je mag pas weg als je eerst iets heb gedronken met je oude moeder. ‘
Een glimlach gleed over mijn gezicht.’ Je bent niet oud. ‘
Haar hand gleed op de mijne en ze gaf een klein kneepje van verstandhouding.
‘Je bent lief. Koffie? ‘
Ik keek op mijn horloge. Acht uur. Als ik half negen wegging kon ik half elf uur thuis zijn.
‘Een snel bakje dan. En dan ga ik er vandoor. ‘
Anita stond op en nu viel het me pas op dat ze een hoog gesloten pyjama droeg.
‘Wilde je op tijd naar bed, ‘vroeg ik lachend, in een poging het ijs te breken.
Ze schonk me een raadselachtige glimlach en verdween in de keuken.
Even later hoorde ik het gepruttel van het koffiezetapparaat en rook ik het aroma van de koffie.
Er ontsnapte me een diepe zucht, ik stond op en liep met hangende schouders naar de keuken. Anita was bezig met de kopjes en koekjes.
‘Ik ben blij dat alles goed met je is, ‘zei ik zacht.’ Maar toch heb ik liever dat je voortaan gewoon opneemt als ik je bel.’
Anita draaide zich om en legde onverwacht haar hoofd op mijn borst en liet haar hand even rusten op mijn buik. Een halve minuut verstreek voordat ik haar voorzichtig wegduwde, verlegen met de situatie. Haar prachtige ogen staarden me aan en een glimlach krulde haar lippen.
‘Doe je jas uit, dan gaan we koffiedrinken. ‘
‘Maar ma…ik ga er zo weer vandoor. ‘
Ze liep voor me uit met het blad met koffie en koekjes.
‘Jas uit, ‘zei ze beslist.’ Het minste wat je voor me kan doen is even gaan zitten nu je hier nog bent. ‘
Schouderophalend voldeed ik aan haar verzoek.
Tevreden schonk ze onze koffie in en staarde me aan over de rand van het kopje.
‘En Marjan, hoe is het met haar? ‘
‘Goed. Vanavond gaan we de gastenlijst maken voor ons huwelijk. Ze is er erg precies in. Eigenlijk was het de…’
‘Je moeder gooide roet in het eten, ‘onderbrak ze me op plagerige toon.’ En nu zit je hier met een lekker kopje koffie. ‘
Ik knikte, nam snel het laatste slokje koffie, wreef met de bovenkant van mijn hand over mijn lippen en zette het kopje neer.
‘Was lekker, mam. Maar ik ga er nu echt vandoor. ‘
Anita stond op en liep naar het raam. In de verte klonk gerommel en een bliksemschicht verlichtte de hemel.
‘Het weer is veel te slecht. Je gaat hier niet doorheen. ‘
‘Ma, ‘zei ik toegeeflijk.’ Ik red het wel. Als ik nu wegga ben ik nog op tijd thuis. ‘
‘Waarom denk je dat ik niet opneem als je belt, ‘vroeg Anita zacht.’ Als ik je aan de telefoon heb ben je altijd druk, kortaf en heb je het alleen maar over je aanstaande huwelijk. Terwijl je een moeder hebt, die ook recht heeft op aandacht. ‘
Behoedzaam stond ik op, waar ging dit in vredesnaam heen.
Anita hield haar hoofd schuin en deed een paar stappen naar me toe.
‘Vanavond ga ik voor genot, lieverd. Sinds je vader vier jaar geleden is overleden ben ik nooit meer met een man naar bed geweest. ‘
Mijn mond viel open en ik keek haar verbijsterd aan.
‘Mam… je bent jezelf niet. Ik ga nu naar Marjan. Het gaat goed met je, en…’
Mijn stem stierf weg.
‘Ik wed dat je een heel goede minnaar bent, zoon. ‘
Haar wangen gloeiden. Ze stond voor me en haar lippen beroerden die van mij in een smachtende kus. Ik trok geschrokken mijn hoofd met een ruk naar achteren en duwde Anita van me af.
Vastberaden keek ze me aan. ‘Ik wil niet alleen zijn vannacht. Wat moet ik anders, naar bed met een wildvreemde? ‘
Zonder haar ogen van me af te houden knoopte ze haar pyjama jasje los en liet die van haar schouders af glijden. Ze drukte haar stevige borsten plat tegen mijn borst. Ik voelde haar tepels priemen. Ik kreeg een droge mond en mijn handen voelden klam.
God, wat was ze knap en mooi. Ik zag de glinsterende behoefte in haar ogen. Dit was niet normaal… ik rook de geur van haar opwinding.
‘Mam, dit mag niet. Het is verkeerd, ‘stamelde ik.’ Marjan wacht op me. ‘
Ze drukte haar warme lichaam nog steviger tegen me aan en ik voelde de knetterende spanning tussen ons. ‘Je vader had dit goed gevonden, ‘fluisterde ze.’ Ik wil je, ik wil je zo graag. ‘
Ik sloot mijn ogen en voelde mijn laatste restje weerstand afbrokkelen.
Haar pyjama broek gleed omlaag en ze legde mijn hand tussen haar vochtige dijen. Ze droeg zelfs geen slipje. Het leed geen twijfel dat ze precies wist waar ze mee bezig was en alles van tevoren had gepland.
Anita nam mijn hand en trok me mee de kamer uit.
‘Ga mee, zeg geen nee…’
De slaapkamer was donker. Ze trok me op bed.’Doe me geen pijn…’
Haar stem was zacht als fluweel en omhulde me als honing.


Twee maanden later. Huwelijksreis Fuerteventura..
Snel nam ik de telefoon op voordat Marjan wakker kon worden.
‘Anita, ‘prevelde ik verbaasd. Waarom bel je? ‘
‘Hallo, jongen. Ik wil dat jij de eerste bent die het goede nieuws hoort. ‘
Ik fronste mijn wenkbrauwen en verstijfde. Een golf van misselijkheid spoelde over me heen. Herinneringen en details over die avond drongen zich aan me op.
‘Waar heb je het over? ‘
Het onuitgesproken bleef even tussen ons in hangen.
Ze lachte klaterend.’ Lieverd, ben je vergeten dat je hebt geneukt met je moeder?
Ik sloot mijn ogen en wist dat ik er een verschrikkelijke puinhoop van had gemaakt.
‘Schat…wie is dat aan de telefoon.’