Na aanleiding van het verhaal van Monegro, besloot ik zijn verhaal in een ander ritme en oogpunt te vertellen.

Dit is een op zichzelf staand verhaal en in geen enkel geval een aanval of afbreuk op zijn beleving, eerder een creatieve aanvulling erop.

Het idee behoord dan ook volledig aan Monegro en hoewel kort en krachtig, beveel ik je aan eerst zijn verhaal te lezen.

Sletje in Italië, herverteld.

Daar zaten we dan, mijn ouders onder een parasol in de schaduw, ik bakkend in de volle zon. Op de achtergrond gaf de radio van de buren een rustig muziekje te gehoor. Omdat het Engels zelfs in dit kleine boeren gat is doorgedrongen is mijn Italiaans een beetje roestig, maar ik kon vaag de tekst wel ontcijferen: Een mooie dame, een volle maan en de liefde bedrijven met veel passie. Mijn ogen gleden over de twee jongens die een paar meter verderop aan een klaptafeltje zaten te kaarten. Ik schatte ze zo rond mijn leeftijd, de blonde waarschijnlijk iets ouder dan mij en die met rozig haar hooguit 2 jaar jonger. Mijn God, wat ik heb een zwak voor rozige jongens. Ik probeer mijn opkomende lust te verleggen door hem in de linker broekspijp van me bermuda broek te duwen. Hoewel de gezegde is “Het is niet de maat, maar wat je ermee doet” mag ik niet klagen. … Normaal gesproken dan, nu zou ik willen dat ie niet zo sterk aftekende tegen de stof.

“Mam! Ik ga even naar het zwembad, het begint mij te heet te worden hier.” Mijn moeder kijkt op van haar boek. “Is goed lieverd, maar niet vergeten je eigen goed in te smeren met zonnebrand!” Zonder op te kijken van zijn krant mompelt mijn vader iets van dat ik niet nog veel bruiner zal worden dan ik al ben. Iets wat een boze blik van mijn moeder oplevert. Ik lach zachtjes, typisch mijn vader. Het klopt dat ik sterk afteken met mijn huid tegenover hun, maar ja… dat krijg je als je als Colombiaans weesje wordt geadopteerd door twee Hollanders. “Let je ook op dat je niet verdwaald?” Mijn altijd bezorgde moeder had intussen haar boek neergelegd en kwam met een 20 euro biljet naar me lopen “Om wat te drinken te halen als je dorst krijgt.” voegt ze op een halve fluistertoon toe. Nu was het mijn vader die met een boze blik even van zijn krant opkeek. “Jezus Kaat! Hij is 18, we zitten op een camping ter grote van een postzegel, het is echt niet dat we vandaag de Italiaanse nationale garde hoeven te bellen!” Als zijn oog op het geld valt die ze heimelijk in mijn hand probeer te drukken, zucht ie nog eens diep. “En Monero heeft een baan, dus hij kan zelf voor zijn drinken betalen!” Ik geef mijn moeder snel een kus op der wang, gris bijna het geld uit der hand en met een “Doei!” spoed me bij de kibbelende oudjes weg.

Als ik langs de tafel met de twee jongens loop, kan ik het niet laten om mijn stiekem van achter mijn zonnebril de ogen nog eens goed de kost te geven. De rozige kijkt verveeld om zich heen terwijl hij wacht tot zijn broer klaar is met zijn beurt. Zijn witte shirt hangt geheel open en geeft mij zicht op zijn haarloze torso. Iets onder zijn navel zie ik het begin van een lovetrail, eveneens rozig haar. Het tapijt past dus bij de gordijnen. Een glimlach vormt zich op mijn gezicht bij de gedachte. De blonde jongen heeft zijn shirt voor de helft dicht, maar nog steeds kan ik zien dat hij even haarloos is als zijn broertje. Even flitst het door mijn hoofd heen “of zullen het lovers zijn?” Ik kijk nog eens om en zie dat de blonde mij na kijkt. Als onze blikken elkaar kruizen, wendt hij met een lichte blos snel de zijne af. “Definitely lovers”. Mijn glimlach wordt er één van een kleine hoopvolle verwachting.

Het zwembad ligt vlak naast het restaurant en zijn beide van de camping. Nu moet ik wel zeggen dat “zwembad” en “restaurant” meer verwachting schept dan het biedt. Op zijn diepste komt het water net tot mijn navel en ik denk dat Gordon Ramsay een hartverzakking zou krijgen van deze keuken. De kinderen joelen luid in en rond het kolkende water, terwijl ouders luid pratend op het terras zitten. Dan te bedenken dat we twee dagen geleden onze caravan op nog geen vijf meter afstand hadden staan. Mijn normaal beheerste moeder was op hoge poten naar het kantoortje gegaan en heeft daar voor oproer gezorgd. Mijn vader vond het wel allemaal best en had zelfs zijn handen in onschuld opgestoken toen zijn vrouw hem in het gesprek wou betrekken. De eigenaar heeft denk ik meer uit de hoop deze witte tornado uit zijn kantoor te krijgen, dan oprechte klantgerichtheid ons een plek verder van het rumoer gegeven. Iets wat als extraatje voor mij die twee leuke jongens als buren opleverde. De gedachte van die twee naakt in hun tentje, zorgt ervoor dat ik weer mij broek te krap voel worden. Snel laat ik mij vanuit staande positie geheel onder het water zakken, iets wat blijkbaar veel water deed opspatten. Als ik met het hoofd weer boven water kom zie ik een man aan de rand van het zwembad staan, wijzend naar mij. “Ehi, tu! È vietato tuffarsi!” Ik kijk hem onbegrijpend aan “Sorry? No Italiano?” Verontschuldigend haal ik mijn schouders op. Even lijkt de man te zoeken naar zijn woorden. “No diving, little bambini play water.” Zijn toon klinkt bijna even verontschuldigend voor zijn gebrek aan Engels als ik heb voor mijn Italiaans. “Ok, sorry... Eum… Skussie?” Ondanks de man zijn boosheid probeert uit te stralen, kan hij blijkbaar zijn lach niet onderdrukken over mijn erbarmelijk slecht Italiaans. “Nessun problema, no more do.” Hij wuift met zijn handen zoals alleen Italianen dat kunnen, dat het gesprek en daarmee het probleem over is. Ik kijk nog even naar de man om hem in me op te nemen. Begin 30, hooguit 40, getrimd borsthaar wat vanachter zijn polo komt en een paar gouden kettingen om zijn nek. Mijn blik gaat bijna vanzelf naar lager. Een blauwe goed gevulde speedo met het Nike logo. Ik weet dat ik een zwak heb voor jongens met rood haar, maar ik zou het ook niet erg vinden om hem eens in een stil hoekje tegen te komen. Met een geile glimlach laat ik me weer in het water zakken, dit keer rustiger.

Op de terugweg naar onze standplaats, kom ik langs de twee jongens die naast ons staan. De oudste van de twee ligt op zijn buik in het gras terwijl zijn lover bij hem op de billen zit en zonnebrandcrème op zijn blote rug aanbrengt. Met lange, bijna sensuele strelingen masseert hij aandachtig de witte substantie uit over de blanke huid. Of ja… blank, de licht gebruinde tint verklapt dat het niet de eerste keer deze zomer is dat hij in de zon ligt. Ik waag een brutale “hoi” hun kant op en steek vriendelijk mijn hand in de lucht. De jongste van het tweetal kijkt om en steekt aarzelend zijn hand op. “Hello?” Het is niet veel, maar het eerste contact is gelegd. Tevreden loop ik iets verder om te zien dat de deur van onze caravan dicht is. Met een lichte schommeling beweegt de cabine op zijn wielen. “Ok… mijn ouders zal ik maar even ongestoord laten.” Ik gniffel bij het beeld dat ze eerst kibbelen om vervolgens het weer uitgebreid goed te maken… waarschijnlijk meerdere keren. Vermakelijk loop ik hoofdschuddend naar mijn kleine tentje naast onze caravan. Na dat ik een paar jaar geleden de caravan onbedachtzaam inkwam lopen en hun in het “goedmaken” had gestoord, was mijn vader wel zo slim geweest om nog die zelfde dag gelijk deze tent te kopen. “Dan hoor je mij niet zo snurken” was zijn slappe excuus geweest. Ik open de rits, pak de al geopende zak chips en een aangebroken sixpack blikjes cola vanuit de hoek en sluit de tent weer af. “Het eerste contact is gelegd, kan net zo goed doorpakken en voor het tweede gaan.” Mompel ik voor mij eigen.

“Hi again.” Opgewekt loop ik op de jonge buren af. Intussen zijn ze van positie gewisseld en wordt het rozige lekkertje ingesmeerd met zonnebrand. “Oww hi.” De blonde kijkt op van zijn lover’s rug, maar blijft met de handen de zonnebrandcrème uitsmeren. Zelfs met zijn zonnebril op was de vragende uitdrukking op zijn gezicht duidelijk te lezen. “My parents are … eum… busy.” Met mijn hoofd gebaar ik naar de wiegende caravan. “and I thought I go and meet the neighbors.” Ik houd de sixpack en zak chips op en geef hem mijn meest brede glimlach “I brought some refreshments”. De jongste had intussen zijn hoofd ook opgetild en nu keken ze samen mij zwijgend aan. Hoewel het hooguit vijf seconden was, leek de ongemakkelijke stilte uren te duren. Plots proesten ze bijna tegelijk in het lachen uit. “Man! That was the most lame introduction, but refreshments are always welcome!” De blonde gast stond met een brede glimlach op en stak zijn hand uit. “I am Tom! And this is my little brother Kevin” Even kijk in naar mijn eigen volle handen en dan naar de zijne waar nog net niet de zonnecrème vanaf druipt. “Fuck it” denk ik en laat de zak met chips in het gras vallen. “Monero, aangenaam!” De warme crème perst zich tussen onze handen uit “Pleased to meet you Monero Ankenam.”

“So….” Ik neem een slok van de lauwe cola “… you’re the younger brother? By how much?” Gezien Tom voornamelijk het gesprek aangegaan was, probeer ik op deze wijze tegelijk Kevin er in te betrekken en achter te halen hoe oud hij is. “Tom has a head start of two years on me.” Ik probeer de mijn teleurstelling over de mislukte poging te verbergen en waag een nieuwe kans. “And… that would make you… ?” Beschaamd kijkt Kevin naar de grond. “I am seventeen, Kevin is almost fifteen.” Ik proest een slok cola op als ik me bijna verslik. “Fifteen? I would have guessed you were already seventeen.” Onbedoeld gebaar ik naar het plukje haar op zijn onderbuik. “I mean… I .. eum… I didn’t grow hair there till I was atleast sixteen.” Nu ben ik de gene die even beschaamd naar de grond kijk. Na me eigen te hebben herpakt, neem ik nonchalant een nieuwe slok cola probeer te nemen. “Might be my Colombian roots though… the late body hair I mean…” Snel neem ik weer zo nonchalant mogelijk een slok van het lauwe cafeïne drankje, alsof ik niet net heb bekent Kevin, een jongen van nog geen vijftien, zo goed als in zijn kruis te hebben bekeken. Even valt de stilte ongemakkelijk tussen ons in. “Well, I am almost eighteen and I am still hairless…” Zijn woorden kracht bijzettend strijkt Tom over zijn buik en borst heen. Bijna gehypnotiseerd volgt mijn blik zijn hand. “… so I guess it’s not just your Latin roots.” Tom’s hand blijft kort op zijn borst liggen. Heb ik het verkeerd of zit hij nu gewoon te flirten met mij? Ik voel mijn bermuda weer strak worden en probeer sleeks de opkomende opwinding te verbergen door mijn vrije hand zo natuurlijk mogelijk in mijn schoot te laten rusten. Na weer een korte stilte is Kevin die hem nu breekt. “Don’t you need to use sunscreen?” Schijnbaar ben ik niet de enige die uit zijn gedachte wordt gehaald. Vol ongeloof kijkt Tom zijn broertje aan “Did you actually asked him, a person of color, if he needs sunscreen?” Kevin krijgt een diep rode kleur op zijn wangen en kijkt weer naar de grond. “I mean… I was just wondering if… he needed…” de rest van de woorden blijven steken in het ongesproken. Ik proest het uit van het lachen. “Sorry, I don’t want to make fun of you, but that’s some funny shit!” Met mijn vrije hand veeg ik een kleine pret-traan weg. “Yeah, you are wright, I do need sunscreen, even someone like me can get burned.” Tom en niet veel later gelukkig ook Kevin lachen met me mee. Ik herinner me de woorden van me moeder voordat ik naar het zwembad ging. “As a matter of fact, I might need to get some now.” Even kijk ik naar onze caravan die, het zij in mindere maten, nog steeds heen en weer wiebelt. “Guess you won’t be able to get it over there?” Tom geeft mij een welwetende glimlach. “Yeah…. I will wait it out.” Ik beantwoord zijn glimlach en neem de laatste slok uit mijn blikje. “You know, you could use some of ours?” Tom houdt de tube zonnebrandcrème op. “If you don’t mind, I will take you up on your offer.” Als ik de tube aanneem, raakt kort zijn vinder die van mij. Ik voel een kleine elektrische schok door mij gaan. Snel trek ik mijn hand terug. Onhandig probeer ik de tube open te krijgen, waardoor ik te veel grip heb en vervolgens bijna de hele inhoud over mijn been spuit. Tom grijnst breed “When I said you could use some, I didn’t mean all of it.” Met een twinkel in zijn oog kijkt hij naar mijn been, via mijn kruis naar mijn gezicht. Opeens besef ik me dat mijn opwinding al die tijd niet is afgenomen en hij die duidelijk in mijn broek heeft kunnen zien. Onder veronschuldigingen uitend, smeer ik snel het meeste op mijn hand en begin mijn armen, benen en borstkas uit te smeren. Mijn eerst getinte huid, ziet er nu uit als of ik het middelpunt van een bukake feestje ben geweest. Een gedachte die niet helpt mijn opwinding af te laten nemen, zo niet zelfs aansterkt. “Here, let me help you.” Ik voel de hand van Tom over mijn been gaan, op deze manier wat van de créme op schrapend en vervolgens over mijn rug uitsmerend. “Kevin, I think there is another sunscreen in our tent. Would you get it for me?” Waarom Tom zijn broertje een nieuwe tube zonnebrand laat halen, terwijl ik al genoeg voor tien man op me heb zitten is me even een raadsel. Als Kevin opstaat en wegloopt, voel ik de handen van Tom op mijn schouders drukken en geleidend mij op zijn handdoek duwt. Tom gaat langs mij op zijn knieën zitten en begint masserend met de zonnebrandcréme mijn huid te strelen. Plots voel ik hoe Tom net als eerder bij zijn broertje, op mijn billen gaat zitten. “This will make it easier to spread the stuff.” Ik laat hem zijn gang gaan, te veel genietend van de massage die ik krijg. Als Tom een beetje gaat verzitten, voel ik opeens duidelijk iets hards tegen mijn billen drukken. Met dezelfde ritme als zijn handen, voel ik dit “iets” over mij zitvlak schuren. Hoewel er twee lagen stof hem van mij scheid, voelt het hemels. Ik hoor hem zacht maar dieper ademen, iets wat bij mij een zelfde reactie geeft. “Tom! I can’t find it.” Kevin’s stem klinkt ver in mijn oren, te diep in mijn eigen genot zit ik. “It’s in my…” even kreunt hij zacht “… backpack. In the corner!” Een volgende gedempte kreun volgt. Wanneer ik merk dat zijn heupen wat onregelmatiger beginnen te bewegen, duw ik mijn kontje omhoog. Een afgestompte druk voel ik tegen mijn aars aan duwen en weer afnemen. Het idee dat hij mij droog aan het neuken is, wordt mij bijna te veel zodat ik de voorvocht uit mij voel vloeien. Nadat de druk nog een paar keer op en afgevoerd is geweest, duwt Tom zijn heupen ruw naar voren en een haperende kreun komt over zijn lippen. “Fu…uu…ck!” Op mijn billen voel ik een warme gloed uitspreiden en het begint er wat nattig te worden. Dit is voor mijn lichaam schijnbaar ook een teken los te laten en ik spuit mijn eigen geil in mijn bermuda. Beide na hijgend blijven we even zo, ik liggend op mijn buik en Tom met zijn kruis tegen mijn billen drukkend.

“Monegro!” Mijn moeder’s stem komt dit moment verstorend mijn oren in. Vanuit de caravan deuropening kijkt ze naar ons. “Je vader en ik wilde naar het dorp hier even verderop om daar in een echt restaurant wat te gaan eten.” Even laat ze een stilte vallen. “Wilt je nieuwe ... eum… vriend(?) misschien mee?” In haar stem lag geen onzekerheid over wat ze zojuist had zien gebeuren, maar haar oprechte moederlijke gastvrijheid naar vreemde. “Typisch me moeder.”