.

Als eerste doen we tijdens mijn rondreis door het land het hertogdom Kassel aan. De voorganger van de huidige Hertog wenste aanvankelijk niet naar Versailles te komen, ook niet na herhaaldelijk aandringen. Om een voorbeeld te stellen én om dit broeinest van weerstand de kop in de drukken heb ik hem uiteindelijk gedwongen bij ons in te trekken, waarna ik zijn residentie liet platbranden. Enkele jaren later overleed Kassel in Versailles, zoals later bleek beetje bij beetje vergiftigd door zijn jonge bruid. Inmiddels heeft zijn neef het bestuur over het hertogdom overgenomen en omdat hij vanaf het begin een trouwe vazal is zal ik bij hem enkele nachten doorbrengen.


In Amiens hebben we een tussenstop, waar we overnachten bij de Bisschop. Het gaat blijkbaar heel goed met de Katholieke kerk want zijn paleis, dat pal naast de kathedraal werd gebouwd, is van een ongekende praal, het doet bijna pijn aan mijn ogen, terwijl ik toch wel wat gewend ben...

De stad is in rep en roer door mijn komst, overal waar we komen staan mensenmassa’s, wat het moeilijk maakt een indruk te krijgen van hun dagelijkse leven. Ik zou met sommigen willen praten, maar vrijwel iedereen houdt uit eerbied zo’n grote afstand tot mijn gezelschap, dat dat er niet van komt. Ik maak er een opmerking over tegen mijn broer, dat bij volgende steden minder ophef vooraf moet worden gemaakt, zodat er een beter contact mogelijk is. Maar ondanks de drukte valt het mij toch op dat het stadshart en de wegen er naartoe er verzorgd uitzien, maar als we daar maar even vanaf wijken nemen de rommel en de stankoverlast al gauw toe. Het is buitengewoon onaangenaam en ik kan mij niet voorstellen dat mijn onderdanen dat niet hindert. De afvoersystemen deugen niet en ik vraag mij af waarom ze dit laten gebeuren.

Italiaanse maagd

Het verblijf in Kassel is noodgedwongen eenvoudig. ‘Dankzij’ mijn strafexpeditie om enkele jaren terug het Hertogelijke paleis te laten vernietigen verblijven we in een belendend landgoed, waar de Hertog gedurende de herbouw van zijn Domaine tijdelijk zijn intrek nam. We beleven er een genoeglijke eerste avond, met goed eten en een gezelschap van regionale veelal lagere adel. Een van de aanwezige dames trekt mijn aandacht. Ze heeft opvallende hazelnootbruine ogen, bruine weelderige krullende haren, afhangend tot ver over haar schouders.

Het valt ook Kassel die naast mij is gezeten op dat de dame oogcontact zoekt, op enig moment fluistert hij: ‘Majesteit, laat mij u straks voorstellen aan Margherita, het Italiaanse nichtje van mijn vrouw. Ze is op rondreis door Europa en ze had al zullen vertrekken maar toen ze vernam dat U ons met een bezoek zou vereren wilde ze uw komst afwachten.’ Als ik hem vragend aankijk voegt hij er grinnikend aan toe: ‘Een katje dat zich niet snel laat vangen, maar misschien lukt het u wél.’

Tja, ik het is mij wel bekend dat dat het beeld is wat men van mij heeft, dat ik met talloze dames de liefde bedrijf. Wat men daarbij echter niet beseft is hoe belastend het Koningschap is en welke behoefte dat met zich meebrengt om me te kunnen ontspannen. Een gewillige dame in mijn bed is hét moment om voor korte tijd alles los te kunnen laten.

De hele avond toont de jongedame een meer dan gebruikelijke interesse in mij, ieder moment dat ik mijn blik in haar richting wend tref ik de hare. Als ik de tekenen goed versta is zij bereid mijn bed te delen, reden waarom ik aan het slot van de avond Bontemps opdraag een rendez-vous met haar te regelen. Nadat ik me terugtrok wordt zij na enige tijd door hem begeleid naar mijn kamer. Ze toont niet de gebruikelijke verlegenheid van dames die voor het eerst met mij alleen zijn en neemt met een vrolijke lach een glas wijn aan. Als we gezeten zijn krijgen we een geanimeerd gesprek, waarbij al snel duidelijk wordt dat ze een volbloed Romeinse is, ze raakt niet uitgepraat over het leven in ‘la città eterna’, de eeuwige stad.

Het is echter niet de bedoeling dat het alleen bij praten blijft, al snel verzoek ik haar mijn bed te betreden. Opnieuw toont ze haar open karakter. De meeste dames nemen aanvankelijk tegenover de Koning een afwachtende houding aan, maar Margherita echter niet, zonder blikken of blozen verzoekt ze mij haar te assisteren met zich te ontkleden.

Gelukkig dacht ze eraan zich voor deze gelegenheid in een eenvoudige jurk te hullen en niet veel later staat ze geheel ontkleed voor me, zonder enige gêne haar borsten en vrouwelijkheid tonend.
Ze is nog jong. Ze heeft een verfrissend jeugdig figuurtje, alle vrouwelijke kenmerken zijn al ontwikkeld maar er is nog wat rijping nodig. Meestal val ik op de wat vollere dames maar zeker sinds Markiezin Irina kan ik een meer frêle en soepel vrouwenlichaam ook wel waarderen. Ik trek mijn kamerjas uit en begeleid Margherita naar mijn bed, waar ik eenmaal naast haar gelegen haar lichaam bewonderend streel. Het verzorgde driehoekje tussen haar benen heeft dezelfde donkere kleur als haar haren en haar huid is olijfkleurig.

Zij ondergaat mijn streling met haar bruine ogen wijd open, alles wat ik doe nauwgezet volgend. Als ik aanstalten maak om haar benen te spreiden om haar vagin op mijn komst voor te bereiden zegt ze onomwonden dat zij nog maagd is, en zich graag als eerste aan de Koning van Frankrijk geeft. Ondanks de talrijke dames die ik reeds beminde voel ik mij vereerd door de keuze van dit levenslustige meisje. Bovendien is het sinds lang dat ik een maagd in mijn bed heb, het geeft wat extra spanning aan deze ontmoeting.

Ik stel haar gerust, dat het misschien in aanvang enige pijn doet maar dat zij al spoedig daarna van ons spel zal genieten. Om haar niet te veel in spanning te laten bevochtig ik haar schede overvloedig. Vervolgens nestel ik mij tussen haar door mij wijdgeopende benen. waarna ik mijn zwaard langzaam in haar schede steek. Margherita ondergaat mijn entrée in haar lichaam gespannen, haar ogen zijn gesloten en haar platte buik trilt van de spanning. Ik neem er de tijd voor om beetje bij beetje in haar door te dringen. Zoals verwacht voel ik halverwege een vernauwing en als ik daar doorheen druk volgen er enkele openhartige kreetjes van pijn. Niet veel later ben ik volledig in haar nauwe schoot genesteld en geef ik deze Italiaanse schoonheid de tijd om aan mijn stevig in haar genestelde lans te wennen.

Na enige tijd merk ik dat de spanning uit haar lichaam wegvloeit en kan ik in haar gaan bewegen. Ze is onvoorstelbaar nauw en het kost me enige moeite steeds weer volledig in haar door te dringen. Om daar verandering in te brengen draai ik me met haar om en als zij eenmaal op mij is gezeten komt ze in haar element, ze toont zich als een amazone die te paard over de Romeinse Heerbanen galoppeert. Met holle rug en mijn lans diep in haar gestoken beweegt ze zich vrijelijk op mijn lichaam, haar schitterende bruine krullen regelmatig schuddend, terwijl haar kleine borsten met stijve tepels in haar galop meeveren.

Ze is een onverwacht bijzondere bedpartner in dit afgelegen noordelijke deel van mijn rijk. Ik kan het echter niet te laat maken, morgen staat er een lange dag op het programma. We zullen enkele graafschappen bezoeken die binnen het hertogdom vallen, waarna er een rondleiding is gepland over het domaine van Kassel. De dag daarna gaan we in alle vroegte door richting Rennes. Om die reden draai ik me opnieuw met deze volbloed om, waarna ik me op haar uitleef. Het eindigt ermee dat eerst Margherita haar extase beleefd, waarna ik de mijne heb en me in haar ledig. We komen nog enige tijd tot rust, naast elkaar liggend, waarna ik haar bedankt voor dit aangenaam verpozen. Bontemps begeleidt haar vervolgens terug naar haar eigen vertrek.

Macht delen?

De dagen rijgen zich aaneen met reizen en rondgeleid worden in steden of op de Domaines van mijn leenheren. Na enige tijd ontstaat een patroon dat steeds terugkeert. Op het platteland hebben mijn onderdanen redelijke leefomstandigheden, waarbij echter voor te velen de armoede spelbreker is. In de steden is er ook die armoede, welke verergerd door de stank van afval die nauwelijks wordt opgeruimd.

Aanvankelijk vroeg ik mij verbaasd en soms ook boos af waarom daar niets aan wordt gedaan, maar inmiddels is mij wel duidelijk geworden dat het mijn onderdanen ontbreekt aan de middelen om er iets aan te doen. Het zijn vooral de adel en stadsbesturen die in gebreke blijven, zij geven blijk van een desinteresse die ik breed aantref. Onderdanen zijn er voor de afdracht van belasting om de grandeur van het vaderland veilig te stellen, verder is het aan henzelf zich betere leefomstandigheden te verwerven. Ook mijn broer Philippe blijkt er zo naar te kijken, de enkele keren dat ik poog met hem over mijn waarnemingen in gesprek te gaan maakt hij zich ervan af met wat gemopper over ‘…waar ik me ineens zo druk over maak’.

Pas als ik in Pau arriveer bij Charles de Blanchard, de Hertog van Montauban tref ik begrip aan voor mijn waarnemingen. Enige jaren terug hielp ik deze toen nog zeer jonge Hertog om orde op zaken te stellen in zijn hertogdom, dat ernstig verwaarloosd achterbleef na het heengaan van zijn vader. Ik ben onder de indruk van het werk dat hij en zijn broer in korte tijd hebben verzet. In zijn steden en dorpen tref ik een hogere levensstandaard aan dan elders in mijn land.

Het wordt me gaandeweg duidelijk waarom, hij bracht per graafschap adel en gegoede burgers bij elkaar in overlegraden, waar men de gezamenlijke opdracht kreeg om tot een door het volk gedragen bestuur te komen. De Engelsen kennen met hun parlement die aanpak ook al eeuwen, ik peins er echter niet over dat model op landelijk niveau over te nemen, het landsbestuur is mij immers opgedragen door de Goddelijke Almacht en is niet deelbaar. In de Hertogdommen kan deze structuur na wat ik hier zag echter ongetwijfeld vooruitgang brengen.

Het verblijf in Pau is al met al leerzaam en vooral ook zeer aangenaam, mijn vertrekken zijn luxueus ingericht, de maaltijden zijn onovertroffen en het gezelschap is iedere avond ronduit amusant. Daarbij moet ik bekennen dat het met name Claire de Blanchard, de jongere zus van de Hertog is die me tot deze gemoedsstemming doet komen, steeds weer zoekt ze me op als we ons na het diner verpozen met het kaartspel. Ze is een betoverend wezentje, waar ik graag mijn tijd aan besteed.

Ik kan me nog heugen dat ik haar destijds ontmoette toen de jongedame onder de hoede van haar broer in Versailles verbleef. In de afgelopen paar jaren heeft zij echter een metamorfose ondergaan, van het jonge meisje dat me toen ook al aantrok is ze uitgegroeid tot een mondaine jongedame. Ze is een opvallende roodharige schoonheid geworden, met groene ogen die kunnen vlammen als er een heilig vuur in haar ontsteekt. Kortom, het verblijf in Pau is aangenaam en omdat de reis die inmiddels een kleine maand duurt uitputtend is besluit ik om wat rust te nemen en bij Montauban enkele extra dagen door te brengen.

Roodharige extase

Ik geef het even de tijd, maar uiteindelijk nodig ik na enkele dagen de jongedame uit in mijn bed. Het werd duidelijk dat ze ervoor open zou staan en ook haar broer liet me dit keer merken in te stemmen, in tegenstelling tot die keer in Versailles toen hij haar overmatig beschermde.
Als ze eenmaal mijn kamer betreedt zijn in de voorgaande avonden alle woorden al gewisseld en zijn we er beiden aan toe de daad bij het woord te voegen. Ik ga achter haar staan en help haar haar jurk los te rijgen. Het is altijd een geduldswerkje om dames uit hun kleding te krijgen maar als ze uiteindelijk bloot voor me staat is het resultaat ernaar, ze is van een verfrissende schoonheid. Zowel de blosjes op haar wangen als haar stijve tepels verraden dat zij opgewonden is. Ik begeleid haar richting mijn bed, kleed dan ook mezelf uit en leg me naast haar. De drang is inmiddels groot, als ik haar benen open zie ik dat haar vagin al gereed is. Ik ga op haar liggen en in éen beweging drijf ik mijn al stevig rechtopstaande lans diep haar lijf in.

Eenmaal volledig in haar aangekomen leun ik op mijn armen, steunend boven haar, haar aankijkend. Als antwoord slaat Claire haar goddelijk lange benen stevig om mijn heupen en spoort ze me met haar hakken aan in haar te gaan bewegen. Dat hoeft ze wat mij betreft niet te herhalen, de afgelopen dagen heeft ze me voldoende opgewonden om dit niet langer uit te willen stellen.

Ik trek me bijna helemaal terug uit haar tot ze me een beetje zenuwachtig met haar hakken probeert terug te duwen, heel even houd ik haar zo in spanning en dan stort ik me zo krachtig mogelijk terug in haar. Ik voel hoe onze lichamen elkaar hard raken en dat maakt een behoefte in me los om deze schoonheid er met mijn zwaard stevig van langs te geven. Keer na keer na keer drijf ik me hard en stevig tot het aller-diepste punt in haar, waardoor we allebei al gauw beginnen te transpireren. Het maakt het allemaal nog opwindender, onze lichamen die glanzen van het zweet en daardoor soepel over elkaar glijden, terwijl ik haar steeds weer doorklief met mijn zwaard, als in een strijd die op het slagveld niet zou misstaan.

Het lukt ons beiden deze spanning lang vast te houden, maar als op een gegeven moment Claire zich in een boog onder me spant en haar bekken naar me toe kantelt om me nog dieper in haar te krijgen voel ik dat ze niet ver is van een extase. Met nog een paar flinke stoten weet ik haar daar naartoe te duwen, waarna ze haar ogen sluit en op een andere plek lijkt te komen. Het is bijzonder erotisch om te zien hoe ze haar hoofd met de rode krullenbos op en neer rolt op het kussen, terwijl ze haar intens-witte slanke bezwete lijf tegen me aan perst en haar nauwe warme schacht stevig om mijn liefdeszwaard klemt. Ik laat het gebeuren en leg me geheel over haar heen, terwijl ik me zachtjes door beweeg, met als gevolg dat haar extase lang aanhoudt.

Als ik na enige tijd ervaar dat haar orgasme wegtrekt ga ik van de wellustige jonge vrouw af, zeg haar op handen en knieën te gaan zitten, pak haar haren stevig vast en steek me in éen beweging weer diep in haar. En alsof ik te paard zit berijd ik haar nu hard en lang, mijn lans steeds weer met ijzeren geweld volledig in haar duwend, in een galopperende cadans, ze is verworden tot mijn strijdros en ik spoor haar aan tot hoge snelheid, alsof de vijand op de hielen zit.

Opnieuw komt Claire klaar en kreunend laat ze zich voorover zakken, haar gezicht in het dek duwend waardoor nu alleen haar billen nog omhoogsteken. Dat maakt het nog beter en ik beweeg me nog intensiever in haar op en neer. Als na een lange reeks van stoten Claire een beetje klagelijk mompelt dat het pijn begint te doen beweeg ik nog enkele keren wat rustiger op en neer om mijn orgasme op te wekken. In extase spuit ik me in haar leeg en als al mijn zaad eindelijk mijn lichaam heeft verlaten laat ik me op haar rug zakken. Niet veel later liggen we verstrengeld op onze zij, met mijn lans nog steeds in haar en zo val ik in slaap.


Als ik enkele maanden later in Versailles terugkeer weet ik wat me te doen staat.
Ik draag de hogere adel op om onder leiding van de Hertog van Montauban voor de regio’s een nieuwe bestuursstructuur uit te werken, met daarin meer betrokkenheid van boeren en burgers. Gelijktijdig eis ik van hen hun financiën zo in te richten dat er meer middelen beschikbaar komen voor het verbeteren van de levensstandaard van hun onderdanen...


Na 'De Zonnekoning', 'Het leger van de Prins' en 'Gräfin Anna Maria' is 'Leve de Koning' het laatste deel van het vierluik over Louis XIV, een van de grootste Koningen van Frankrijk.
Het meeste wat ik over hem schreef klopt met de historie; hij werd piepjong koning en hij was al vroeg gék op seks met vrouwen, iets wat we tegenwoordig waarschijnlijk een seks-verslaving noemen. Louis zat zeer lang op de troon, liet het paleis van Versailles bouwen en herstelde de macht van de koning over het land door de adel te verplichten ook in Versailles te komen wonen. Daarnaast vocht hij meerdere oorlogen uit om de buurlanden terug in het gareel te brengen.

Wat echter níet klopt met de feiten is dat ik Louis empathie toedicht met de omstandigheden waarin zijn onderdanen moesten leven. Dat medegevoel was er nauwelijks en paste ook niet in een absolute monarchie, zoals Frankrijk die toen had. Onderdanen waren goed voor de afdracht van belastingen en het bevolken van de legers, verder moesten ze niet morren. Omdat ik hier dus de geschiedenis wat geweld aan doe heb ik dit verhaal in de categorie ‘fantasy’ geplaatst.

Bedankt dat je dit verhaal las!
Liefs, Zazie
.