Wat voorafging...Onder valse voorwendselen heeft Anna Nicole meegenomen naar het strandhuis van Iris, de vrouw die haar daar ernstig heeft misbruikt. Het misbruik gaat door met Nicole en na het weekend neemt het leven weer zijn normale loop. Maar boven het hoofd van Anna pakken donkere wolken zich samen...

'Morgen is onze laatste dag hier, 'zei ik tegen Nicole, die op een deken in de kamer lag. Haar halsband had ik aan de muur vastgemaakt en ze lag op een dubbele, ruwharige deken.
Haar borst ging moeizaam op en neer en haar ogen waren gesloten. Ze lag in een foetus houding en haar lange haar lag in een staart over haar schouder.
'Ik moet plassen, 'zei ze zo zacht dat ik het bijna niet hoorde.
Ik wees naar de deur die uitkwam op een binnenplaats.' De ketting is lang genoeg om daar heen te kruipen. Daar kun je plassen.'
Toen nam ik haar kin in mijn hand en tilde die op.' Als ik morgen bij je kom, wat vraag jij dan.'
Even was er een ogenblik van stilte. Haar stem klom over mijn ruggengraat naar boven en deed mijn nekharen overeind staan.' Kut of kont..?'
Ik stond op met een triomfantelijke grijns op mijn gezicht. 'Heel goed, lieverd. Kut of kont...'
Bij de deur bleef ik even staan. 'Slaap lekker. Tot morgen, dan maken we er weer een fijne dag van met nieuwe dingen om te leren.'
Ik deed het licht uit en trok de deur dicht...

Ik deed de deur open en schrok van de lucht die me tegemoet kwam. Nicole lag in haar eigen uitwerpselen. Ze keek op toen ik binnenkwam. en ik zag dat ze was uitgeput. Alle glans was uit haar ogen verdwenen en haar lange haar zag er dof er verwaarloosd uit. Haar lippen waren droog en hier en daar vertoonden ze kleine scheurtjes. Snel maakte de ik de ketting los en hielp haar overeind. Ze zakte door haar benen en viel op haar buik.
'Nicole, 'fluisterde ik.' Laat me je helpen.'
Met inspanning van al mijn krachten trok ik haar overeind en sleepte haar aan haar voeten over de vloer naar het bad. Het lukte me haar het bad in te krijgen en draaide de kranen open. Met een zachte spons begon ik haar in te zepen en besteedde extra aandacht aan de verwondingen die ze had. Ik waste haar haar en masseerde stevig haar hoofdhuid. Toen spoelde ik alles uit en masseerde er een conditioner in. Gelukkig kreeg ze weer wat kleur op haar gezicht en kregen haar ogen iets van hun glans terug. Ik zat op de rand van het bed en borstelde haar haar uit met lange, krachtige slagen. Voorzichtig legde ik een handdoek op de rand van het bad en liet haar hoofd erop rusten.
Snel ging ik naar de keuken, maakte een schaaltje pap en nam het mee naar de douche.
'Nicole,' zei ik.' Open je mond en eet wat.'
Gehoorzaam gingen haar lippen van elkaar en begon ik haar te voeren als een baby. Ze likte langs haar lippen toen ik haar met een tevreden glimlach de laatste hap had gegeven.
Ik streelde over haar wang en kuste zacht op haar lippen.' Jouw lichaam behoort mij, Nicole.'
Ze knikte met gesloten ogen.
'Dan gaan we vandaag doen wat ik je beloofd heb. Allemaal leuke dingen.'


Nicole zat ontspannen tegenover me aan een tafeltje .
' Ik hoop dat je vandaag hebt genoten, Nicole'
Ik strekte mijn been onder tafel en raakte haar tenen aan. Ze keek me stralend aan en gooide haar haar over haar schouder. 'Het was geweldig, Anna. Ik heb echt genoten. Dank je wel, ook voor al je cadeaus. '
Ik had in een restaurant een tafel gereserveerd in een rustig hoekje. Op de tafel brandde twee kaarsen. De ober kwam eraan en overhandigde met een knikje de menu's om zich dan terug te trekken in de hoek, geduldig wachtend.
' Dit word de afsluiting van ons vriendinnen weekend,' zei ik en nam een slokje van mijn wijn.
Ik keek haar aan over de rand van het glas, mijn tong gleed over mijn lippen .
'Wat is het liefste wat je nog zou willen doen , na het eten?'
Onze ogen ontmoeten elkaar en ik zag het verlangen erin. Ze haalde snel adem, haar voet gleed uit haar schoen en onze tenen vonden elkaar.
' Ik ben van jou...’

De graven van de ouders van Nicole lagen bij elkaar op een rustig gedeelte van de begraafplaats.
Ik drukte haar tegen me aan en kuste de tranen op haar wangen weg. Ze maakte zich van me los en legde bloemen op het graf.
' Ze hebben niet geleden,' zei ze zacht.' Waarschijnlijk hebben ze niet eens geweten wat ze overkwam.'
Het was donker geworden. De paden werden verlicht door mooie sierlantaarns en hand in hand liepen we terug naar de auto.
' Morgen weer een dag als elke ander,' zei ik, en keek Nicola van opzij aan. Ik zag iets wat ik vergeten was. 'Blijf even staan, lieverd.'
Mijn vingers gleden over haar zachte nek toen ik de halsband losmaakte en in mijn tas stopte.
' Het is ons geheim, Nicole. Niemand mag het weten, andere mensen zullen het niet begrijpen.'
Ze legde haar hoofd tegen me aan.' Niemand komt het te weten. Het is ons geheim.'
Een paar weken later kwam ik er achter hoe betrekkelijk die woorden waren.

De dag waarop mijn wereld in elkaar stortte begon toen Arnold voor aanvang van de lessen zijn hoofd om de hoek stak.' Anna, wil je na het laatste lesuur even langs komen op kantoor.'
Ik keek op van mijn les voorbereidingen en trok een wenkbrauw op. Het was niet gebruikelijk om op kantoor te komen, De meeste lopende zaken werden afgehandeld op de leraren kamer tijdens het dagelijkse werkoverleg. 'Wat is er dan, Arnold?'
Het viel me op dat hij er vermoeid uitzag. 'Kom nu maar gewoon, Anna. Na het laatste uur.'
De deur viel achter hem dicht. Ik stond gebogen over mijn bureau en probeerde de malende gedachten in mijn hoofd af te remmen. Mijn maag trok zich samen en ik werd overspoeld door een golf van misselijkheid. Steun zoekend aan mijn bureau onderdrukte ik de neiging om te braken. Wankelend liep ik naar de wastafel en schonk een glas vol met water. Ik keek in de spiegel en schrok van mezelf. Een lijkbleek gezicht en holle ogen staarden me aan, zweet stond op mijn rug.
Voor mezelf woog ik alle mogelijkheden af, maar ik kon niets bedenken, behalve...
De deur vloog open en de leerlingen stormden druk pratend binnen.
Nicole, ze had haar mond voorbij gepraat. Ik ging zitten en probeerde me te concentreren op wat me nu te doen stond. Ontkennen...dat hield niet lang stand. Hoe dan ook volgde er een onderzoek. Ik maakte me geen illusies over mijn toekomst...die lag in scherven. Trillend over mijn hele lichaam ging ik zitten en slikte. 'Ik voel me vandaag niet lekker,' zei ik.' Lees de lessen 14 tot en met 18 en beantwoord de vragen maar. Ik ga even een aspirine halen.'
Alle ogen staarden mij aan toen ik de klas uitliep en naar de lerarenkamer liep. Ik wist dat Nicole het eerste uur gymnastiek had. Snel liep ik de trappen af en rende bijna naar de sportzaal. In de kleedkamer hing de geur van zweet en deodorant. Achter de deur hoorde ik de coach schreeuwen.
Voorzichtig duwde ik de deur iets open en probeerde een glimp van de leerlingen op te vangen.
De helft stond in de zaal en de anderen leunden tegen de muur. Ik was gedwongen de deur verder open te doen om iedereen te kunnen zien. Mijn hart zonk in mijn schoenen. Nicole was er niet.
Alsof hij mijn ogen in zijn rug voelde prikken, keerde coach Sanders zich om en zag me staan.
Ik zwaaide zwakjes naar hem en liet de deur weer dicht vallen. Op het laatste ogenblik had ik gezien hoe hij naar me keek. Een kille, verwijtende blik in zijn ogen. Oh, God. Ik rende naar de douches en gaf over in de wastafel. Ik veegde over mijn mond, maakte een kom van mijn handen en gooide koud water in mijn gezicht.
Ik weet niet meer hoe ik ben terug gekomen in de klas. Iedereen zat gebogen over zijn boek. Een enkeling keek tersluiks even snel op, om een blik van mij op te vangen. De bel voor het volgende lesuur ging en alle kinderen schoven hun stoel achteruit en verlieten zwijgend de klas.
Op het laatste ogenblik liep een van hen terug, ik dacht dat ze Diana heette.' Ik geloof er niets van, Miss Brown.' fluisterde ze.' Ze zit te liegen. Sterkte.'
En snel ging ze achter de anderen aan de klas uit. Ik liet mijn hoofd zakken op het koele linoleum van het bureau. Oh...geloof het maar wel, Diana. Geloof het maar wel.

De gang naar de bestuurskamer leek me dit keer langer en donkerder dan anders. Vaag hoorde ik diverse stemmen door elkaar heen praten. Met het zweet in mijn handen klopte ik op de deur en liep naar binnen. Gelijk verstomden de gesprekken en werden alle ogen op mij gericht.
Eva Ricksen, de directrice stond op.
'Wilt u de deur dicht doen en komen zitten, Miss Brown.'
Ik keek het naar het tribunaal wat tegenover mij zat. Lina Paulson, voorzitter van de Raad van Bestuur. Naast haar Arnold, die niet wist waar te kijken en het hoofd van de ouderraad Michael Thomson.
Eva nam haar bril af en trok haar dure mantelpakje recht. Ze keek mij aan alsof er een grote verantwoordelijkheid op haar rustte. Op de achtergrond was het zachte tikken van een klok te horen.
' Miss Brown, in de wandelgangen van de school doen, ehh..verschrikkelijke verhalen de ronde die ook ons bereikt hebben.'
Ze keek om zich heen alsof ze de hoofdrol vertolkte in een toneelspel.' Zo mag ik het toch wel noemen.'
Ze schraapte haar keel en wiep een snelle blik in haar aantekeningen.' Als maar de helft van de verhalen klopt die we hebben gehoord...’
'Dan bent u verschrikkelijk over de schreef gegaan met een van onze leerlingen,' nam Paulson het over.
' Miss Brown, heeft u wel of niet een seksuele relatie met een van onze leerlingen. Nicole Sanders.?'
Er viel een doodse stilte. Alle ogen waren op mij gericht.
'Anna,' zei Arnold zacht,' De politie is op de hoogte gebracht en op dit moment wordt een strandhuis helemaal op zijn kop gezet. Ik denk dat ik je niet op de hoogte hoef te brengen van wat zich daar heeft afgespeeld.'
' U was er per slot van rekening zelf bij,' sneerde Thomson. Hij stak een beschuldigende vinger naar voren.' U heeft onze school op een afschuwelijke manier in diskrediet gebracht.'
Ik hoorde dat hij de woede in zijn stem nauwelijks kon onderdrukken.' Hangende het onderzoek bent u tot nader orde geschorst. U ontvangt geen salaris en het is u verboden zich op het school plein of in de school zelf te bevinden.'
Nu wist ik hoe het voelde als de wereld om je heen instortte. Ik werd steeds kleiner in mijn stoel.
Arnold kuchte en stond op.
'Anna,' zei hij.' Kun je iets tegen deze zware beschuldigingen inbrengen.'
Ik keek hem met tranen in mijn ogen aan en schudde langzaam mijn hoofd.
Omstandig snoot hij zijn neus, ging weer zitten en staarde me ongelovig aan. 'Dus het is waar.'
Met trillende knieën stond ik op en liep met gebogen hoofd naar de deur.
Ik had mijn hand op de deurkruk toen ik de stem van Ricksen hoorde.
'Heeft u er een moment bij stil gestaan wat voor schade u Nicole heeft berokkend. Zij is misschien voor het leven beschadigt.'
Kon ik ze maar vertellen wat Iris wat mij had aangedaan, hoe zij mij had beschadigt. Zwijgend liep ik de gang op en hoorde de deur achter mij dichtvallen. De deur was gesloten en mijn toekomst ook.

Het was al donker toen ik thuiskwam. Van veraf zag ik de politie auto's al staan. De zwaailichten weerkaatsten in de ramen van de ramen van de buren en zette de omgeving in een blauw wit schijnsel. Een ervan stond midden in mijn mooie tuin geparkeerd. Verschillende buren stonden buiten of in de deuropening te kijken wat er gaande was bij de familie Brown. Ik voelde me steeds dieper meegezogen in de trechter van ellende.
Buiten was niemand te zien. Ik voelde de ogen van de buren in mijn rug prikken toen ik de deur opende en naar binnen ging. Vanuit de kamer klonken zware stemmen. Er bovenuit hoorde ik de paniek stem van Brian. Lijkbleek zette ik mijn tas in de gang en liep de kamer in.
Binnen stonden drie geüniformeerde agenten en een man op de stoel die in een gesprek met Brian verwikkeld was geweest. Brian sprong van zijn stoel en rende op me af. Een van de agenten deed een waarschuwende stap in zijn richting. 'Wat heb je gedaan, Anna.' schreeuwde hij wanhopig. 'Ik kon mijn oren niet geloven. Mijn vrouw sekst met een minderjarig meisje. Ben je gek geworden, of zo.'
Ik kromp ineen onder zijn beschuldigingen. 'Het spijt me, ik kan alles uitleggen.'
'Het spijt je ,' schreeuwde hij, rood van woede.' Het zal je nog meer gaan spijten als dit allemaal achter de rug is.'
' Probeert u kalm te blijven,' zei de man die op de stoel had gezeten. 'Hier helpt u uw vrouw niet mee.'
Hij was groter dan Brian en knap op een normale manier. Zijn blonde haar bedekte voor de helft een litteken op zijn voorhoofd en zijn ogen keken haar rustig aan.
' Mevrouw Anna Brown?'
Ik knikte.
' U wordt in hechtenis genomen op verdenking van seksuele handelingen met een minderjarige.
Alles wat u zegt kan tegen u worden gebruikt in de rechtszaal. Als u geen advocaat heeft zal er u een worden toegewezen.'
Een agent klikte de handboeien om mijn polsen en duwde me de gang in, naar buiten. Inmiddels hadden zich een hele groep mensen voor mijn huis verzameld die begonnen te roepen en me uit te schelden. Ik boog mijn hoofd en liep zo snel mogelijk naar de politie wagen. Het portier werd geopend en voor ik het wist zat ik op een stinkende, plakkerige achterbank . De deur werd dichtgegooid en twee agenten gingen met malende kaken voorin zitten. Wat was dat toch met die politie mannen dat ze altijd kauwgum in hun mond hadden, vroeg ik me af.

Op het moment dat de poorten van de gevangenis achter me dichtsloegen begon het besef tot me door te dringen dat ik in een nachtmerrie was beland, en het ergste was dat ik het aan mezelf had te danken. Een vrouwelijke cipier trok me uit de auto en nam me mee naar binnen. Ze had een mager uitgestreken gezicht en dun zwart haar wat in een staartje op haar rug hing. Even keek ze me vorsend aan, trok een overall uit een kast en wierp die naar me toe.
'Uitkleden.'
Het was koud en ik stond te wachten met mijn armen om me heen geslagen.
'Buk voorover.'
Ze trok latex handschoenen aan en boorde een vinger in mijn anus, draaide me om en zei me mijn mond te openen. Ze scheen met een lampje en knikte tevreden.
'Overall aan en meelopen.'
Ze droeg me over aan een collega die mijn vingerafdrukken afnam en een foto van me maakte.
Weer een ander nam me mee naar een cel. Ze duwde me naar binnen en sloot de deur. Door de tralies heen keek ze me onbewogen aan.
' Geen herrie maken of problemen veroorzaken, dan blijven we goede vrienden. Duidelijk?'
Ik knikte en een vage glimlach krulde zich om haar lippen. Het geluid van haar hakken stierf weg in de gangen. Rillend van de kou liep ik naar een brits die aan de muur was bevestigd en ging liggen. Voordat ik in een onrustige slaap viel, vroeg ik me af hoe het met Nicole was.
Ik werd wakker doordat de deur openging en een grote, zwarte vrouw naar binnen werd geduwd en boos aan de tralies begon te rammelen. De cipier dreigde met haar gummi knuppel. 'Als je problemen veroorzaakt ga je naar de isolatie. Ik waarschuw maar een keer.'
Verongelijkt keek ze om zich heen en zag mij liggen.' Zo, blanke scheet. Wat heb jij gedaan, een parfumerie bestolen.'
Ze ging op de andere brits zitten die doorboog onder haar gewicht. 'Jij bent te knap en te mooi om hier terecht te komen. Pas maar goed op dat mooie kontje van je.'
Ik draaide me om en verborg mijn gezicht in het dunne kussen. Tranen prikten in mijn ogen en ik voelde een gevoel van machteloosheid. Wat had ik mezelf aangedaan om hier terecht te komen.
Ik draaide me om en wreef over mijn ogen.' Hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg?'
Ze haalde haar schouders op.' Ik denk dat je morgen wordt voorgeleid en dan hoor je waar je van wordt beschuldigt. De rechter zal dan beslissen of je op borgtocht vrij komt of vast moet worden gezet.'
Ze keek op toen de deur werd geopend.' Anna Brown.'
Ik stond op en liep trillend naar de deur.
'Meekomen.'
Achter mij werd de deur weer met veel gerammel afgesloten en werd ik door een lang stelsel van gangen meegenomen naar een kleine kamer waar een man op mij zat te wachten.

Hij was te zwaar en transpireerde. Zwart krullend haar lag als een krans op zijn hoofd en een bril balanceerde op zijn dikke neus. Hij keek op toen ik binnenkwam en wees naar de stoel tegenover hem. Hij stond niet op en gaf me geen hand. De cipier leunde tegen de muur en tikte met haar gummiknuppel tegen de muur.
'Ik ben de advocaat van Iris Van den Berg, Harvey Morris. Als u schuldig verklaart morgen bij de rechter ga ik proberen u op borgtocht vrij te krijgen.'
Mijn hart sprong op van vreugde.' Heeft Iris u gebeld?'
Hij nam de bril van zijn neus en legde die voor hem neer. Vervolgens vouwde hij zijn handen in elkaar en keek me vermoeid aan. 'Mevrouw Van den Berg wenst er verder niet bij betrokken te worden. Ik denk dat...'
'Het is mede de schuld van Iris dat ik hier nu zit,' zei ik. 'Zij heeft me seksueel gemanipuleerd en me gemaakt tot wat ik nu ben,'
Boos kwam ik half overeind maar voelde gelijk de hand van de cipier op mijn schouder die me terug drukte op mijn stoel.
Harvey wreef over zijn ogen.' Mevrouw Van den Berg staat niet terecht.'
Hij opende zijn tas en haalde er een stapeltje mappen uit die hij voor zich neerlegde.
Zonder me verder nog aan te kijken bladerde hij er door heen en maakte soms een aantekening.
Na een paar minuten keek hij me weer aan.' Ik zal de rechtbank adviseren u te laten opnemen in een psychiatrische inrichting voor een diepgaand onderzoek. U hoort niet in de gevangenis thuis. De borgtocht laat ik vallen.'
Hij kwam moeizaam overeind en gaf me een vettige hand. 'Morgenmiddag wordt u voorgeleid.’
Ik liep met lood in mijn schoenen terug naar mijn cel. Ik wil het geen voortekenen noemen maar ik ging trillend adem halen voor wat mij te wachten stond.

De cipier liep voor me uit en rammelde met haar sleutelbos alsof ze onze komst wilde aankondigen. Mijn bloed bevroor in mijn aderen toen ik de hoek omliep en de cipier met een scheve grijns op haar magere gezicht op me wachtte. Ze glimlachte maar mijn ogen waren gericht op de vier vrouwen in de cel. De dikke was overeind gekomen en stond bij de celdeur. De andere drie leunden tegen de muur. Ik wed dat ze mij zagen als een smakelijk blank hapje. Makkelijk te breken.
‘ Kan ik geen eigen cel krijgen? ‘
‘Achteruit, ‘riep ze tegen de vrouwen. Zwijgend deden ze een paar stappen achteruit, de deur zwaaide open en ik werd naar binnen geduwd. De dikke zei iets tegen de cipier.
De deur ging in het slot en opeens werd het werd licht gedempt. Een stem fluisterde in mijn oor.
‘Als je gaat gillen, ben je er geweest...