De ober stapt de private dining room binnen, legt de menu’s voor ons neer en verdwijnt met een discrete buiging, zijn stappen gedempt door het dikke, crèmekleurige tapijt onder de zware, bordeauxrode fluwelen gordijnen die de ruimte afsluiten van de wereld buiten. De kamer is klein, niet veel groter dan mijn eigen studentenkamer, maar voelt als een universum apart – een cocon van luxe en intimiteit die mijn adem steelt. Het zachte licht van een enkele kaars op tafel werpt een warme, gouden gloed over Julie’s gezicht, accentueert de scherpe lijnen van haar jukbeenderen, de glans van haar blonde haar dat in losse golven over haar schouders valt, als een waterval van zonlicht gevangen in de schemering. Een groot raam domineert één muur, kijkt uit over de stad, een eindeloos tapijt van twinkellichtjes dat zich uitstrekt tot de horizon, een uitzicht dat haar status onderstreept en me klein laat voelen, maar niet onwelkom. De gordijnen hangen zwaar en glad, hun textuur roept een stille drang op om ze aan te raken, en de geur van oud hout, gepolijst tot een diepe glans, vermengt zich met de subtiele zweem van truffel en wijn die in de lucht zweeft, een bedwelmende mix die mijn zintuigen prikkelt en mijn zenuwen op scherp zet.

Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ze leunt voorover, haar ellebogen rusten op het smetteloze witte linnen van de ronde tafel, een intiem formaat dat ons dicht bij elkaar houdt, en haar vingers spelen loom met de steel van haar wijnglas – een dieprode wijn die glanst als een edelsteen in het kaarslicht, het oppervlak rimpelt licht bij elke beweging van haar hand. Haar voet rust tegen mijn kuit, een warme, subtiele druk die door de stof van mijn jurk heen brandt, en ik voel mijn wangen rood worden onder haar blik, een blos die ik niet kan verbergen in deze ruimte die haar zo volmaakt omlijst. “Dit is altijd mijn plek geweest,” zegt ze, haar stem laag en warm, een glimlach krult om haar lippen, maar er schuilt iets bitters in haar toon, een schaduw van herinnering die mijn nieuwsgierigheid prikt. “Een toevlucht, toen ik die nodig had.” Haar woorden hangen even, een hint naar een verleden dat ik niet ken, en ik wil vragen, wil weten, maar haar voet drukt steviger, trekt me terug naar haar, naar dit moment, en ik laat het los, mijn gedachten tollen – haar nabijheid, haar woorden in de auto, mijn zenuwen – terwijl ik op mijn lip bijt en zoek naar iets om te zeggen.

“Ik, eh…” begin ik, mijn stem trillerig, en haar ogen vinden de mijne, hazelnootbruin en glinsterend van een stille aanmoediging die me moed geeft, alsof ze me uitnodigt om mezelf bloot te geven. “Ik dacht eerlijk gezegd dat je getrouwd was,” flap ik eruit, mijn wangen branden terwijl de woorden mijn mond verlaten, een bekentenis die ik niet kan terugnemen. Ze kantelt haar hoofd, een glimlach krult om haar lippen, ondeugend maar teder, en ik struikel verder, mijn stem bibbert van zenuwen en een plotselinge drang om alles te zeggen. “Ik bedoel, je bent zo… elegant, zo succesvol, en ik ben maar een student die cappuccino’s maakt om wat extra geld te verdienen. Ik had nooit gedacht dat je… dat je mij zou zien.” Mijn stem zakt weg, mijn ogen flitsen naar mijn handen in mijn schoot, naar de nerveuze beweging van mijn vingers die elkaar vinden en weer loslaten, en ik voel me klein, alsof ik te veel heb onthuld in deze kamer die haar zo perfect omlijst, haar wereld die zo ver van de mijne lijkt.

Julie’s glimlach wordt zachter, teder nu, en haar voet drukt steviger tegen mijn kuit, een geruststellend gebaar dat mijn adem doet stokken, een stille boodschap die door mijn lijf zindert. “Evi,” zegt ze, haar stem laag en warm, een fluistering die de ruimte vult en de gordijnen lijkt te strijken, een klank die me omhult als een omhelzing. “Ik ben niet getrouwd. Was ik wel, maar dat is al een jaar geleden afgelopen.” Ze pauzeert, haar vingers strijken loom over de rand van haar glas, een trage dans die mijn ogen vangt, en ik kijk op, gefascineerd door hoe haar ogen even zachter worden, een kwetsbaarheid die me raakt als een warme golf door mijn borst. “Hoe wist je dat je weg moest?” vraag ik, mijn stem zacht, nieuwsgierig, een vraag die ik niet kan inslikken nu ze dit met me deelt. Ze glimlacht, een schaduw trekt over haar gezicht, een herinnering die haar blik even vertroebelt. “Het was een nacht, net als deze, in een kamer als deze,” zegt ze, haar stem zakt een toon, “ik keek naar hem – Vincent – en wist: dit is niet wie ik ben. Het was een huwelijk dat er goed uitzag vanbuiten – succesvolle man, groot huis, alles wat je denkt dat ik heb – maar binnen voelde ik me opgesloten, alsof ik verdween. Ik wist al jaren dat ik meer voor vrouwen voelde, dat ik mezelf bedroog, maar hij… hij gaf me die ruimte niet, wilde me in zijn wereld houden. Toen ik eindelijk wegging, was het alsof ik weer kon ademen, alsof ik mezelf terugvond.”

Mijn mond opent iets, verrast, en ik voel mijn hart sneller kloppen, haar woorden landen zwaar, tillen me op, en ik voel me dichter bij haar, alsof ik een stukje van haar ziel heb gezien, een rauwe rand achter haar elegantie. “En jij,” vervolgt ze, haar ogen boren zich in de mijne, intens en glinsterend, “jij bent precies waarom ik je hier wilde. Ik zag je weken geleden al, hoe je met die stift mijn naam schreef op die kartonnen bekers, hoe je bloosde als ik je aankeek, je ogen die wegkeken maar altijd terugkwamen. Er is iets echts aan je, iets puurs, en dat raakte me direct, vanaf die eerste dag.” Haar voet glijdt hoger, langs mijn kuit naar mijn knie, en ik voel een tinteling door mijn been schieten, mijn onderbuik trekt samen van verlangen, een warmte die zich verspreidt als vuur onder mijn huid. “Dit diner,” zegt ze, haar stem nu heser, met een randje van honger erin, “is omdat ik je wil leren kennen, echt kennen, zonder toonbank ertussen, hier waar het alleen wij zijn.” Ze pauzeert, haar glimlach wordt speels, een twinkeling in haar ogen. “En die blush maakt je nog mooier, weet je dat?”

Mijn hart bonkt in mijn keel, mijn wangen gloeien alsof ze in brand staan, en alles buiten deze kamer vervaagt, weggevaagd door haar woorden, haar blik, haar aanraking in deze afgesloten ruimte die ons samenbindt. “Ik… ik wist niet dat je zo dacht,” mompel ik, mijn stem rauw van emotie, mijn gedachten tollen van hoe haar woorden me optillen, me laten zweven, me laten voelen alsof ik meer ben dan ik ooit dacht. “Ik dacht dat ik gewoon… een domme crush had, iets kinderachtigs.” Ze lacht zacht, een warme klank die door me heen trilt en tegen de gordijnen lijkt te kaatsen, een geluid dat me omhult en mijn zenuwen kalmeert, en haar hand reikt over de tafel, haar vingers sluiten zich om de mijne, warm en stevig, een anker in de storm van mijn gedachten. “Geen domme crush,” zegt ze, haar duim wrijft over mijn knokkels, een trage streling die mijn pols laat bonzen, “iets wat ik ook voel, iets wat ik niet kan negeren.”

Ze leunt verder voorover, onze gezichten nu dichterbij, de kaarsvlam flikkert tussen ons in, een dansend licht dat haar ogen doet oplichten, en ik voel haar adem op mijn lippen, warm en een beetje zoet van de wijn, een geur die me duizelig maakt. Mijn vrije hand rust op de tafel, mijn vingers trillen, en zij legt haar andere hand eroverheen, haar vingertoppen strijken over mijn pols en voelen hoe mijn hartslag racet, een ritme dat ik niet kan verbergen. “Weet je,” fluistert ze, haar stem zo laag dat alleen ik het hoor in deze kleine kamer, een geheime wereld voor ons tweeën, “ik heb de hele dag aan die kus gedacht.” Haar voet glijdt nog hoger, haar tenen strijken langs de binnenkant van mijn knie, en ik voel mijn benen instinctief iets spreiden, mijn jurk verschuift nauwelijks merkbaar, een stille overgave aan haar nabijheid. Mijn hart slaat over, een warme hitte verspreidt zich door mijn onderbuik, en ik hap naar adem als haar duim over mijn handpalm wrijft, haar nagel trekt een lichte, plagende streep die rillingen over mijn arm stuurt. “Ik wil meer van je proeven,” zegt ze, haar ogen donker van verlangen, een diepte die me opslokt, en ik voel mijn wangen branden, mijn slipje klam tegen mijn huid terwijl haar woorden mijn gedachten vullen met beelden van haar lippen, haar tong, haar handen, een fantasie die mijn adem kort en heftig maakt.

De ober verschijnt weer, zijn zwarte uniform onberispelijk, en hij blijft kaarsrecht naast de tafel staan, zijn handen discreet achter zijn rug gevouwen. “Heeft u uw keuze gemaakt?” vraagt hij, zijn stem neutraal maar beleefd, en Julie kijkt hem aan met die zelfverzekerde glimlach die ik zo bewonder, een glimlach die zegt dat ze deze wereld beheerst. “Ja,” zegt ze, haar ogen flitsen even naar mij voor ze spreekt, een snelle blik die me doet blozen. “We beginnen met de huisoesters met honing en kruiden, en daarna de filet mignon met truffelsaus, medium rare, voor ons allebei. En voor het dessert een chocolade fondant.” De ober knikt instemmend, herhaalt de bestelling met een ingetogen “Uitstekend, mevrouw,” en verdwijnt weer, de gordijnen bewegen zachtjes als hij de deur sluit, ons achterlatend in de zachte gloed van de kaars en de spanning die tussen ons hangt, een elektriciteit die de lucht dik maakt.

Het bordje glanst in het kaarslicht – zes oesters, perfect gerangschikt, hun schelpen glimmend met een vleugje honing en kruiden dat eroverheen druipt, een geur die zilt en zoet tegelijk is, als de zee vermengd met iets verleidelijks. Julie’s voet rust nog steeds tegen mijn knie, haar tenen een stille, intieme druk die mijn huid laat branden, en haar ogen vinden de mijne, glinsterend van iets wat mijn hart sneller doet kloppen, een belofte die in de lucht hangt. “Heb je ooit oesters gegeten?” vraagt ze, haar stem laag en melodieus, een glimlach krult om haar lippen en mijn wangen worden weer rood, een blos die ik niet kan verbergen. “Nee,” mompel ik, mijn stem trillerig terwijl ik naar het bord kijk, onzeker over wat ik moet doen met deze glibberige, vreemde dingen die eruitzien als kleine kunstwerkjes, maar me toch intimideren. “Ik… ik weet niet eens hoe.” Haar glimlach wordt breder, ondeugend nu, een speelse glans in haar ogen die mijn adem doet stokken, en ze leunt voorover, haar vingers laten mijn hand los om een oester te pakken, haar nagels glanzen in het kaarslicht als kleine diamanten. “Ik laat het je zien,” zegt ze, haar stem heser, een toon die mijn onderbuik laat samentrekken, en ik voel een tinteling door mijn lijf schieten, mijn slipje al nat van haar eerdere woorden, van de spanning die ze met elke ademteug opbouwt.

Ze houdt de schelp tussen haar vingers, kantelt hem licht, en brengt hem naar haar lippen, haar ogen blijven op mij gericht terwijl ze hem naar haar mond tilt. Haar tong glijdt even langs de rand, een glanzende druppel honing glijdt traag naar haar kin, en ik voel mijn vingers jeuken om het weg te vegen, een impuls die ik amper kan bedwingen. Ze slurpt de oester in één vloeiende beweging naar binnen, een zachte, natte slik klinkt, haar keel beweegt sierlijk als ze slikt, haar lippen glanzen van het zoute vocht, en dan likt ze ze af, langzaam, opzettelijk, haar tong traag en verleidelijk, haar blik nooit van mij afwendend. “Mmm,” kreunt ze zacht, een geluid dat door me heen trilt en de kleine kamer vult, en ik voel mijn wangen branden, mijn tepels harden onder mijn jurk, mijn dijen knijpen samen terwijl een warme golf door mijn onderbuik trekt.

“Jouw beurt,” zegt ze, haar voet drukt steviger tegen mijn knie, maar in plaats van het bordje te schuiven, pakt ze een oester en houdt hem voor mijn lippen, haar vingers vlakbij, haar nagels glinsteren in het kaarslicht. “Laat mij maar,” fluistert ze, haar stem een zachte lokroep, en ik leun voorover, mijn lippen sluiten zich om de schelp, haar vingertoppen strijken langs mijn mond, een lichte aanraking die mijn adem doet stokken, en de oester glijdt naar binnen, glibberig en nat, een explosie van zout en zoet barst op mijn tong.

Ik slik, mijn keel spant even, een druppel honing blijft achter op mijn onderlip, en ik lik hem weg, mijn ogen groot als ik naar haar kijk, mijn lijf tintelt heviger, mijn adem versnelt. “Lekker?” vraagt ze, haar stem een streling die mijn huid kippenvel geeft, en ik knik, mijn wangen rood, mijn gedachten wazig van haar nabijheid, van hoe haar vingers nog steeds vlakbij zweven, alsof ze me elk moment weer kan aanraken. Ze pakt nog een oester, herhaalt het ritueel, haar tong plagend langs de schelp, en ik volg haar, mijn lippen glanzen, haar voet streelt mijn dij, en ze fluistert: “Ze smaken naar jou,” haar stem hees en diep, mijn adem stokt, mijn onderbuik pulseert, een natte hitte die mijn slipje doorweekt, een verlangen dat mijn dijen laat trillen.

De oesters verdwijnen een voor een, en de ober komt geruisloos terug, haalt het lege bordje weg, zijn aanwezigheid een korte onderbreking in de bubbel die we hebben gecreëerd. Even later arriveert de filet mignon – mals vlees, glanzend van truffelsaus, met een zijde van aardappelpuree die als zijde op mijn tong smelt. Julie snijdt haar portie met elegante precisie, haar vingers behendig om het mes, een beweging die zo vloeiend is dat ik even alleen maar kan staren, en ik volg haar voorbeeld, mijn handen trillen nog een beetje, mijn ogen glijden af en toe naar haar. Het smaakt rijk, decadent, de truffel een aardse diepte die mijn zintuigen vult, en elke hap lijkt die hitte in mijn lijf te versterken, mijn huid tintelt onder haar blik. Ze snijdt een klein stukje van haar eigen portie, houdt het voor mijn mond, haar vingers dichtbij, haar ogen glinsteren. “Probeer dit,” zegt ze, haar stem warm en uitnodigend, en ik leun voorover, mijn lippen nemen het aan, mijn tong raakt per ongeluk haar vinger, een korte, warme aanraking die een schok door me heen stuurt, en ik bloos, mijn wangen branden terwijl de smaak zich verspreidt, rijk en warm, mijn lijf tintelt harder. Ze glimlacht, een ondeugende twinkeling in haar ogen, en ik voel mijn adem versnellen, mijn gedachten tollen van hoe dichtbij ze is, hoe haar vingers nog even blijven hangen, alsof ze het moment wil rekken.

De borden worden weggehaald, de ober vult onze glazen met water, een koele onderbreking die niets afdoet aan de hitte die in me groeit, en Julie leunt achterover, haar ogen glinsteren in het kaarslicht, haar hand weer op de mijne, haar duim wrijft over mijn pols, een trage streling die mijn hartslag versnelt. Dan komt het dessert – een chocolade fondant, donker en glanzend, met een dot slagroom en een paar frambozen die rood afsteken tegen het zwart, een verleiding die de kamer vult met de geur van warme chocolade, zoet en zwaar. Julie’s glimlach wordt ondeugend als ze haar lepel pakt, haar vingers elegant om het zilver. “Dit wordt lekker,” zegt ze, haar stem hees, en ik voel mijn hartslag versnellen, mijn lijf tintelt van meer dan alleen de maaltijd, een anticipatie die mijn adem kort maakt.

Ze steekt haar lepel in de fondant, breekt de bovenkant, en een golf van warme chocolade stroomt eruit, dik en glanzend, een zondige rivier die me doet watertanden. She schept een hapje, brengt het naar haar lippen, haar tong likt even langs de rand, en een zachte kreun ontsnapt haar keel, laag en resonerend, haar ogen op mij gericht, een geluid dat mijn onderbuik laat samentrekken, mijn clitoris laat pulseren onder de stof van mijn jurk. “Jouw beurt,” fluistert ze, haar stem een lokroep, en ik volg, mijn lepel trilt in mijn hand, de smaak zoet en bitter, romig en warm, en een zachte “Oh” glipt uit mijn mond, vult de ruimte, mijn wangen rood terwijl haar glimlach breder wordt. Ze veegt een restje slagroom van mijn lip met haar duim, haar aanraking zacht en warm, en likt het af, haar tong traag en opzettelijk, haar ogen glinsteren, en ik voel een schok door mijn lijf, mijn clitoris pulserend, een natte hitte die mijn slipje doorweekt. “Dit is nog maar het begin,” fluistert ze, haar voet glijdt onder mijn jurk, haar tenen strijken langs mijn blote dij, en mijn hele lijf trilt, onze intimiteit vult de kamer als een tastbare kracht.

“Evi,” begint ze, haar stem laag en warm als een streling over mijn huid, “heb je zin om mee te gaan naar mijn huis? Voor een drankje nog, iets rustigers?” Mijn hart slaat over, haar huis, alleen wij, een belofte die mijn adem steelt, en ik voel mijn keel droog worden, mijn gedachten tollen van wat dat betekent. “Het is vrijdag, je bent morgen vrij, toch?” voegt ze toe, haar stem een zachte lokroep, en ik knik, slik om mijn stem te vinden, mijn keel strak van anticipatie. “Ja,” zeg ik, trillerig maar zeker, mijn ogen gevangen in de hare, en haar glimlach wordt breder, met een tevreden glans erin, haar voet streelt mijn dij, een trage beweging die mijn slipje nog natter maakt, mijn lijf bruisend van verlangen. “Mooi, dan hoeven we ons niet te haasten,” zegt ze, haar stem hees, een belofte die mijn hart sneller doet kloppen. Ze gebaart naar de ober, een subtiele beweging van haar hand, en hij verschijnt, brengt de rekening die ze afrekent met een elegante creditcard, haar bewegingen vloeiend en zelfverzekerd, een herinnering aan haar wereld die zo anders is dan de mijne. Ze staat op, haar zwarte jurk ritselt zacht en omhelst haar figuur, en haar hand pakt de mijne, warm en stevig, een greep die me optilt, me meevoert.

Buiten opent ze het portier van de Range Rover, haar hand rust even op mijn onderrug als ik instap, een warme druk die door mijn jurk heen brandt, en mijn huid tintelt, mijn adem versnelt terwijl ik neerzak op de leren zitting, de geur van leer en haar parfum – jasmijn en sandelhout – vult mijn longen, een bedwelmende mix. Ze glijdt achter het stuur, haar jurk ritselt, en de motor start met een zachte grom, haar hand rust weer op mijn knie, haar vingers kneden licht, een trage beweging die mijn dijen laat trillen, mijn slipje klam tegen mijn huid. De stad glijdt voorbij in een waas van goud en rood, de lichten spelen over haar gezicht, vangen de glans van haar ogen, de curve van haar lippen, en ik kan niet wegkijken, mijn gedachten tollen van anticipatie, van wat komt, mijn lijf bruisend van een hitte die niet stopt. “Ik kan niet wachten om je alleen te hebben,” fluistert ze, haar stem laag en warm, haar ogen flitsen even naar mij, een belofte die mijn hartslag versnelt, en ik voel mijn adem kort en gejaagd worden, mijn handen friemelen in mijn schoot, mijn nagels drukken in mijn palmen terwijl ik haar blik probeer te vangen, haar warmte probeer vast te houden.

De rit is kort, te kort, en we stoppen voor een hoog, modern gebouw, de glazen gevel weerspiegelt de lichtjes in een dans van goud en zilver, een spiegel van de nacht die ons omhult. Ze stapt uit, opent mijn portier, haar hand weer op mijn rug, en we stappen een lift in, haar parfum vult de kleine ruimte, zwaar en bedwelmend, en mijn hart bonkt in mijn keel terwijl de deuren sluiten, de stilte ons opslokt. Julie staat dichtbij, te dichtbij, haar zwarte jurk ritselt als ze beweegt, haar dij per ongeluk tegen de mijne, een warme druk die mijn adem versnelt. Haar ogen vinden de mijne, glinsterend en wild, en voor ik het weet, duwt ze me tegen de achterwand, het koele metaal drukt tegen mijn rug, een schok die door me heen trekt. “Evi,” fluistert ze, haar stem rauw, en haar lippen crashen op de mijne, hongerig en eisend, haar tong glijdt naar binnen, nat en warm, een smaak van wijn en fondant die mijn hoofd laat tollen.

Haar handen grijpen mijn heupen, duwen mijn jurk omhoog, haar nagels schrapen licht over mijn dijen, en ik kreun zacht, mijn handen klampen zich vast aan haar schouders, mijn nagels drukken in de stof. Haar vingers vinden het kant van mijn slipje, strijken over de natte stof, en duwen het opzij, haar vingertoppen glijden over mijn schaamlippen, warm en glibberig, een plagende aanraking die mijn heupen doet kantelen. “Zo nat al,” fluistert ze tegen mijn lippen, haar adem heet, en haar vinger duwt naar binnen, diep en snel, een scherpe sensatie die mijn adem stokt, mijn spieren spannen rond haar heen. Ik hijg, “Julie,” mijn stem breekt, en haar duim wrijft over mijn clitoris, een harde, snelle cirkel die mijn benen laat trillen, mijn lijf schokt tegen de wand, een natte hitte bouwt op in mijn onderbuik.

Maar dan – een zachte ping, de deuren glijden open, en ze trekt terug, haar vingers glijden uit me, een koude leegte achterlatend, mijn jurk valt terug, mijn adem hijgt nog. Ze glimlacht, speels en wetend, haar lippen glanzen, en pakt mijn hand, leidt me naar buiten terwijl mijn dijen nog nat zijn, mijn hartslag racet, mijn gedachten wazig van haar aanraking.

Op de bovenste verdieping stappen we haar penthouse binnen – warme verlichting verwelkomt ons, het zachte tikken van een klok klinkt in de verte, en kunst siert de muren, abstracte vormen in rood en goud die mijn ogen even vangen. Een groot raam kijkt uit over de stad, een eindeloos uitzicht dat mijn adem steelt, een zee van lichtjes die twinkelt als sterren. Een zachte bank staat in het midden, het leer glanst subtiel in het licht, en de geur ervan vermengt zich met haar parfum, een mix die mijn hoofd licht maakt. Een glazen salontafel staat ernaast, een enkele kaars erop die een zachte gloed werpt, en een boekenplank tegen de muur, gevuld met dikke boeken en kleine sculpturen, ademt een warmte uit die me verrast, een persoonlijke touch in deze luxe.

Julie neemt mijn jas aan, haar vingers strijken langs mijn schouders, een trage aanraking die mijn huid doet tintelen, en ik blijf even staan, mijn ogen dwalen over de ruimte, mijn gedachten tollen van hoe ver ik ben gekomen – van mijn kleine studentenkamer naar hier, naar haar wereld, naar dit moment. Ik draai me om, mijn ballerina’s zacht op de hardhouten vloer, en zie een spiegel aan de muur, mijn reflectie vangt mijn blik – mijn wangen rood, mijn lippen nog glanzend van de gloss, mijn ogen groot en bruisend van iets wat ik niet kan benoemen, een mengeling van verlangen en ongeloof. Ik lijk niet meer op het meisje dat cappuccino’s maakt, maar op iemand die hier thuishoort, iemand die Julie waard is, en toch voel ik een zachte onzekerheid in mijn borst, een vraag of ik dit echt kan, of ik haar kan bijhouden.

Ze komt achter me staan, haar handen rusten op mijn schouders, warm en stevig, en haar ogen vinden de mijne in de spiegel, hazelnootbruin en intens, een diepte die me vasthoudt. “Je bent prachtig,” fluistert ze, haar adem warm tegen mijn nek, en haar lippen strijken over mijn huid, een zachte kus die een rilling over mijn ruggengraat stuurt, mijn adem stokt even. “Ik… ik voel me zo anders hier,” mompel ik, mijn stem trillerig, mijn ogen flitsen naar de hare in de spiegel, en ze glimlacht, teder maar met die speelse rand die mijn onderbuik laat samentrekken. “Dat ben je ook,” zegt ze, haar stem laag, “anders, maar precies wie ik wil zien.” Haar handen glijden over mijn armen, een trage streling die mijn huid doet branden, en ze draait me om, haar vingers tillen mijn kin, dwingen me haar aan te kijken. “Je hebt geen idee hoe lang ik aan dit moment heb gedacht,” fluistert ze, haar duim strijkt over mijn onderlip, een lichte druk die mijn adem kort maakt, en ik voel mijn hart bonken, mijn dijen nog nat van de lift, mijn lijf bruisend van wat komt.

“Ga zitten,” zegt ze, haar stem warm, terwijl ze naar de bank wijst, en ik zak neer, mijn jurk ritselt tegen het leer, een geluid dat luid lijkt in de stille ruimte. Ze loopt naar een kleine bar in de hoek, een glanzend zwart oppervlak met een rij flessen erachter, schenkt twee glazen in – een donkere likeur, kruidig en warm, die glanst in het licht als vloeibare amber – en komt naast me zitten, haar dij drukt stevig tegen de mijne, een warme aanwezigheid die mijn lijf doet trillen. Ze geeft me een glas, haar vingers strijken langs de mijne, een lichte aanraking die mijn adem kort maakt. “Proost,” fluistert ze, haar ogen glinsterend, en ik nip, het brandt zoet op mijn tong, een hitte die zich mengt met die van de lift, de oesters, de fondant, haar nabijheid, en mijn keel voelt droog ondanks de vloeistof, mijn lijf bruisend van verlangen. Ze drinkt, haar lippen glanzen van de likeur, een verleidelijke glans die mijn ogen trekt, en leunt dichterbij, haar adem warm op mijn wang, haar vingers strijken langs mijn arm, een trage streling die mijn hele lijf doet tintelen, mijn hartslag versnelt, mijn adem kort en heftig wordt.

Haar lippen vinden de mijne, zacht eerst, een echo van de kus in de lift, maar dan dieper, wilder, haar tong glijdt naar binnen, nat en hongerig, een warme, eisende aanwezigheid die mijn mond vult. Ik kreun, een zachte, hoge klank die uit mijn keel glipt, mijn glas trilt in mijn hand als ik het neerzet op de glazen tafel, een zachte tik die verloren gaat in het geluid van mijn adem, en mijn handen grijpen haar schouders, haar jurk glad en koel onder mijn vingers, een contrast met de hitte die door me heen pulseert. Haar kus wordt ruwer, haar tanden schrapen licht over mijn onderlip, een prikkel die mijn adem doet stokken, en ik proef de likeur op haar tong, vermengd met de zoete nasmaak van chocolade, haar warmte die me opslokt, me meeneemt naar een plek waar alleen zij bestaat. “Evi,” fluistert ze, haar stem rauw en diep, een klank die mijn naam een belofte maakt, en haar hand glijdt over mijn dij, haar vingers tillen de rand van mijn donkergroene jurk, vinden het kant van mijn slipje, strijken over de stof die al doorweekt is van verlangen, een stille bekentenis van hoe ze me al heeft opgeëist.

Haar vingers duwen het kant opzij en glijden over mijn schaamlippen, nat en warm, en ik kreun luider, een rauwe klank die uit mijn keel scheurt, mijn heupen kantelen naar haar toe, smekend om meer, mijn handen knijpen in haar schouders, mijn nagels drukken in de stof van haar jurk. “Julie,” hijg ik, mijn stem breekt, een smeekbede die ik niet kan inslikken, en ze kust mijn nek, haar tanden bijten licht in de gevoelige huid onder mijn oor, een scherpe prik die overgaat in een natte lik, haar tong warm en traag terwijl ze een spoor trekt, haar adem heet tegen mijn huid. Haar vingers duwen dieper, twee nu, glijden naar binnen met een trage, doelbewuste stoot, mijn spieren spannen zich rond haar heen, nat en pulserend, een nat, soppend geluid vult de kamer, een intiem bewijs van hoe ze me vult, hoe ze me bezit. “Je bent zo nat,” fluistert ze, haar stem laag en hees, een klank die door me heen trilt, en haar duim vindt mijn clitoris, cirkelt plagend, een lichte druk die mijn adem kort en snel maakt, en dan sneller, harder, een ritme dat mijn lijf doet trillen, mijn benen doet schokken, mijn nagels graven dieper in haar schouders terwijl ik me vastklamp, mijn onderbuik spant, een hitte bouwt op die me duizelig maakt, mijn gedachten vervagen in een waas van haar.

Maar dan – een scherpe ping snijdt door de kamer, een geluid van haar telefoon op de glazen tafel, scherp en onverwacht, een indringer in onze wereld. Julie verstijft, haar vingers stoppen halverwege een stoot, en ik hap naar adem, mijn lijf pulseert nog rond haar, mijn clitoris klopt onder haar duim, op het randje maar niet erover, een spanning die mijn adem kort en wanhopig maakt. “Wat is er?” vraag ik, mijn stem trilt, mijn heupen wiegen instinctief tegen haar hand, smekend om meer, mijn ogen groot en wazig terwijl ik naar haar kijk, mijn lijf hunkert nog naar haar, een verlangen dat me opslokt. Ze reikt naar het toestel met haar vrije hand, haar ogen vernauwen als ze het scherm ziet, en een flits van iets wilds en hongerigs trekt over haar gezicht – geen woede, maar een rauwe, bezitterige lust die mijn hartslag versnelt, mijn adem doet stokken. “Hij krijgt je niet,” fluistert ze, haar stem laag en schor, een grom die door me heen trilt, en haar ogen boren zich in de mijne, fel en intens, haar hand glijdt terug naar mijn dij, haar vingers spreiden zich over mijn natte, warme huid, een claim die mijn lijf doet trillen van anticipatie.

Ze duwt haar vingers weer naar binnen, dieper nu, drie dit keer, en ik kreun luid, een rauwe, hoge klank die de kamer vult, mijn schaamlippen openen zich wijd rond haar, glibberig en warm, een nat, soppend geluid klinkt bij elke stoot, langzaam eerst, een trage, doelbewuste beweging die mijn spieren laat samentrekken, en dan sneller, harder, haar knokkels drukken tegen mijn opening, een diepe, pulserende druk die mijn onderbuik vult. “Voel me,” gromt ze, haar stem laag en dwingend, haar duim rust weer op mijn clitoris, wrijft in trage, harde cirkels, en mijn lijf schokt, mijn rug kromt zich op de bank, mijn borsten drukken tegen de stof van mijn jurk, mijn tepels hard en pijnlijk onder het kant, een sensatie die door me heen snijdt. Mijn handen grijpen haar schouders steviger, mijn nagels schrapen over de gladde stof van haar jurk, laten lichte sporen achter, en ik voel zweet op mijn nek, mijn haar plakt tegen mijn voorhoofd terwijl ik hijg, mijn adem heet en onregelmatig, mijn borst rijst en daalt in een wild ritme. Haar lippen vinden mijn nek weer, zuigen hard op de gevoelige huid vlak onder mijn oor, een warme, natte zuigkracht die mijn huid rood maakt, haar tanden prikken licht, een scherpe sensatie die overgaat in een trage, natte lik, haar tong draait kleine cirkels, haar adem blaast heet tegen mijn natte huid, een warme wind die mijn rillingen versterkt.

“Julie, oh god,” kreun ik, mijn stem breekt, een rauwe smeekbede die uit mijn keel scheurt, mijn heupen stoten tegen haar hand, een wanhopige beweging die haar vingers dieper drijft, mijn clitoris pulseert onder haar duim, een natte, hunkerende hitte die mijn onderbuik vult, een spanning die mijn spieren laat trillen. Haar vingers krullen binnenin, raken die ene plek diep in me, een rauwe, diepe sensatie die mijn lijf doet schokken, mijn binnenste knijpt rond haar heen, nat en glibberig, en ik voel druppels langs mijn dijen lopen, een warme nattigheid die mijn slipje nutteloos maakt, opzij geschoven en doorweekt. “Je bent van mij,” fluistert ze, haar stem hees en warm, een belofte die door me heen snijdt, en haar vrije hand glijdt onder mijn jurk, knijpt in mijn heup, haar nagels drukken in mijn zachte vlees, een lichte pijn die overgaat in een pulserende hitte, en ik jammer, mijn hoofd valt achterover, mijn mond open, mijn tong nat tegen mijn lippen, mijn adem een serie korte, wanhopige stoten.

Haar duim wrijft harder, sneller, een natte, glibberige druk die mijn clitoris laat zwellen, een pulserende knobbel die onder haar aanraking groeit, en ik voel mijn orgasme opbouwen, een golf die begint in mijn onderbuik, heet en pulserend, en zich verspreidt, mijn benen trillen ongecontroleerd, mijn tenen krulen in mijn ballerina’s, mijn spieren spannen zich tot het pijn doet. “Kom voor me, Evi,” zegt ze, haar stem dwingend, een bevel dat mijn lijf opslokt, haar vingers stoten diep, hard, het natte geluid luider nu, mijn schaamlippen soppen rond haar, een obscene symfonie die de kamer vult, en mijn spieren spannen strakker, mijn adem stokt in mijn keel, mijn ogen sluiten zich, en dan barst het los. “Julie, fuck, oh fuck,” schreeuw ik, mijn stem rauw en hoog, een kreet die door het penthouse galmt, mijn climax golft door me heen, heet en nat, een vloedgolf die mijn lijf doet schokken op de bank, mijn benen klemmen rond haar hand, mijn nagels graven in haar schouders, mijn clitoris pulseert onder haar duim, en ik voel een warme nattigheid mijn dijen doorweken, mijn orgasme wild en eindeloos, een explosie van hitte en genot die me volledig opslokt.

Ze houdt me vast, haar vingers nog diep in me, haar duim rust nu stil op mijn clitoris, en ik hijg, mijn adem heet en onregelmatig, mijn lijf zakt tegen haar aan, mijn hoofd rust op haar schouder, mijn lippen drukken tegen haar nek, nat en zwaar van zweet, mijn tong proeft zout op haar huid. Haar lippen drukken een zachte kus op mijn voorhoofd, een warme aanraking die me langzaam terugbrengt, en ik nageniet, mijn slipje doorweekt, mijn gedachten wazig van haar, een mist van genot die mijn hoofd vult. Maar dan – een glimp van zwart buiten het raam, een schaduw die onder een lantaarn beweegt, te dichtbij, te echt, een donkere vlek die mijn ogen vangt en mijn hartslag versnelt. Mijn ogen schieten naar Julie, haar gezicht verhardt, haar hand klemt mijn dij nog steviger, haar vingers drukken in mijn zachte vlees, een greep die zowel bezit als spanning uitstraalt. “Wat… wie is dat?” fluister ik, mijn stem zwak en schor, mijn lijf nog bruisend van haar, mijn gedachten nog half verloren in de hitte van mijn climax. Ze kijkt naar het raam, haar ogen wild en onleesbaar, een storm van emotie die ik niet kan peilen, en de stilte vult de kamer, zwaar en drukkend, een vraag die tussen ons hangt – wat weet zij dat ik niet weet?