De motoren van de veerboot dreunden diep onder mijn voeten, een constante trilling door het dek. De lucht was doordrenkt met zout, nat hout en een vage oliegeur die typisch was voor deze overtocht. Meeuwen krijsten boven de mast, terwijl het geroezemoes van passagiers achter me wegebde in de wind. Ik keek naar Ameland, dat langzaam achter ons verdween, de vuurtoren als een laatste baken in de nevel. De duinen lagen stil, onaangedaan door ons vertrek, het helmgras bewoog in een ritme dat ik zo goed kende. Mijn vingers gleden over de reling, ruw en afgebladderd van jaren zout en storm. Ik inhaleerde diep, alsof ik het eiland voor de laatste keer in me op wilde nemen. De wind trok aan mijn jas, koud en onverschillig, alsof hij me aanmoedigde om verder te gaan. Kamila stond iets verderop, haar haren wild in de wind, haar blik naar de horizon gericht. Dit was het einde van iets, en het begin van alles wat nog komen ging.

Kamila stond daar, iets verderop bij de reling, haar slanke figuur gehuld in een lange, donkere winterjas die tot net boven haar knieën reikte. De stof sloot soepel om haar lichaam, niet strak, maar genoeg om de zachte lijnen van haar heupen en taille te verraden. Haar lange haren dansten in de wind, een chaotische, golvende beweging van donkerbruin tegen de grijze lucht. Ze had haar handen diep in haar zakken gestoken, haar schouders iets opgehaald tegen de kou, maar zelfs zo—zelfs zonder dat ze iets van haar huid liet zien—straalde ze iets onweerstaanbaars uit.

Misschien was het de manier waarop haar jas net iets openviel als ze zich bewoog, een flits van een dij, een schaduw van beweging onder de dikke stof. Misschien was het hoe haar houding altijd een bepaalde elegantie bezat, zonder dat het geforceerd leek, alsof ze niet anders kon dan gracieus zijn. Of misschien was het simpelweg omdat ze Kamila was—mijn alles, de reden dat ik het vertrouwde Ameland achter me liet.

Met twee bekertjes koffie in mijn handen liep ik naar haar toe, de warmte brandde zacht tegen mijn vingers. De geur van versgezette koffie mengde zich met de zilte lucht, een kort moment van huiselijkheid midden op de woelige zee. Ze merkte me pas op toen ik bijna bij haar was, haar blauwe ogen vingen de mijne en even was er die blik, die ongrijpbare, diepe connectie tussen ons. Een kleine glimlach gleed over haar lippen terwijl ze een hand uit haar zak haalde om een beker aan te nemen.

"Je hebt koude handen," merkte ik op, terwijl ik haar vingers kort voelde tegen de mijne.

"En jij warme koffie," antwoordde ze zacht, haar stem kalm, bijna dromerig, terwijl ze naar de horizon keek.

Ik nam een slok van mijn koffie en voelde de warmte door mijn borst trekken, terwijl mijn gedachten afdwaalden naar gisteravond. Willemijn. Wat een nacht. De geur van haar huid, de manier waarop ze zich overgaf, de zachtheid van haar lippen tegen die van Kamila en mij. Een afscheid dat alles behalve kil was, eerder een belofte.

En dan Eke. Mijn afspraak met haar, een moment dat zo gedurfd en opwindend was dat het voelde alsof ik iets verboden had geproefd. Haar donkere ogen vol verwachting, haar nerveuze glimlach, en dat laatste moment waarop ik wist: dit verhaal was nog niet af. Zij was niet achtergelaten. Net als Willemijn.

"Redenen om terug te komen," had Kamila vanochtend nog gezegd, terwijl ze zich in haar jas wrong. Ze klonk tevreden, bijna speels, alsof ze wist dat we iets hadden achtergelaten wat de toekomst altijd een opening zou bieden.

Dat hadden we mooi geregeld. Geen losse eindjes, geen spijt. Alleen een gedeeld geheim dat nog lang zou nagloeien.

Ik keek naar Kamila, die stil naar de horizon staarde. We lieten Ameland achter ons, maar niet alles wat daar gebeurde. En dus konden we met een gerust hart de wijde wereld in.

De afgelopen weken waren we nauwelijks met iets anders bezig geweest dan plannen. Waar we zouden verblijven, hoe lang, wat Kamila precies moest doen. Het voelde haast onwerkelijk dat het nu echt begonnen was. Dit keer draaide het allemaal om haar. Haar promotiewerk, haar naam, haar invloed. En ik vond het geen enkel probleem om daarin mee te gaan.

Voor een keten van vakantieparken mocht ze hun accommodaties, wellnessfaciliteiten en luxe lodges in beeld brengen. Kamila als het gezicht van ontspanning en luxe. Een perfecte match. En voor ons een perfecte kans.

Het voelde niet als werk. Het voelde als op vakantie gaan. Geen vaste woonplaats, geen verplichtingen, alleen zij en ik die door het land trokken, steeds weer een nieuw huisje, een nieuwe omgeving, nieuwe mogelijkheden.

Ik keek naar haar, naar hoe ze daar stond met haar handen om het bekertje gevouwen, de wind door haar haren. Dit was precies zoals we het gewild hadden. De wereld lag voor ons open.

Al was dit niet het enige waar we over hadden gesproken. Kamila had haar opnameapparatuur ook voor haar andere werk mee. Daar waar ze veel meer mee verdiende. Cammen bleef ze doen, dat was altijd een constante, een zekerheid. Maar video’s online zetten? Daar was ze de laatste tijd toch wat huiveriger voor geworden.

Het hielp niet dat er een mysterieuze, zeer rijke fan was die haar benaderd had met aanbiedingen die absurd lucratief waren. Geldbedragen die je niet zomaar naast je neerlegt. We hadden het erover gehad, meerdere keren zelfs, maar besloten dat dit niet het moment was.

Voor nu hielden we het simpel. Geen extra experimenten, geen nieuwe risico’s. Alleen zij en ik, wat dat betreft. Dat wist ik, dat voelde ik, terwijl ik een arm om haar middel sloeg en haar iets dichter tegen me aantrok. Ze keek opzij, glimlachte zacht, alsof ze mijn gedachten kon raden.

De wereld lag voor ons open, maar sommige deuren lieten we nog even dicht.

We hadden het gevoel dat we alles aankonden. Alsof er geen grenzen waren, geen obstakels die te groot waren. Elke blik naar elkaar was intiemer dan de vorige. Steeds een beetje dieper, een beetje intenser, alsof we elkaar elke keer opnieuw ontdekten.

We zijn zo verliefd. Het is niet normaal. Niet zoals anderen dat zijn. Niet zoals je het in boeken leest. Dit is rauw, diep, allesverslindend.

Bij haar twijfel ik nooit. Niet meer. Nooit meer. En dat voelt ze. Ze weet het.

Net zoals ik het bij haar voel. Een zekerheid die in onze lichamen gegrift staat.

Daarom kunnen we doen wat we doen. Daarom durven we zoveel. Omdat we weten dat we elkaar nooit kwijt zullen raken.

Dit was een goede basis. Na de oversteek pakten we een taxi naar onze eerste bestemming: een vakantiepark net buiten Medemblik, in West-Friesland.

Het park lag aan het water, omringd door rietkragen en kronkelende slootjes, met vrijstaande huisjes die verspreid lagen over een uitgestrekt terrein. Rustig, modern, en luxe genoeg om het werk van Kamila moeiteloos te laten samensmelten met ons eigen genot.

Ons verblijf was een moderne villa met grote ramen, een ruim terras en een privé-sauna. Alles was strak afgewerkt, met een open keuken en een woonkamer die direct overging in een schuifpui naar buiten. Een plek die voelde als een miniatuurversie van het leven dat we tijdelijk hadden achtergelaten—maar dan met net wat meer comfort.

Kamila liet haar tas op de bank vallen en wierp me een speelse blik toe. "Niet slecht voor een eerste stop," zei ze, terwijl ze alvast haar jas losknoopte.

Het was het eerste moment van echte privacy sinds we Ameland hadden verlaten. De rit hiernaartoe, de boot, de taxi—altijd waren er anderen om ons heen geweest. Maar nu niet meer. Nu was het alleen zij en ik.

Het duurde te lang. Veel te lang.

Ik keek naar haar terwijl ze haar jas van haar schouders liet glijden, de dikke stof langzaam over haar armen naar beneden. Daaronder droeg ze iets eenvoudigs, een aansluitend zwart truitje en een strakke broek, maar het maakte niet uit wat ze aanhad. Het ging erom dat ze het voor mij uittrok.

Mijn blik dwaalde even af naar het interieur. We zouden hier drie dagen en twee nachten blijven. Niet lang, maar lang genoeg om er alles uit te halen. Mijn ogen gleden over de leren bank, de grote eettafel, het keurig opgemaakte bed in de open slaapkamer boven. Konden we in elk hoekje en op elk meubel seks hebben voordat die tijd om was?

Ik zag de zelfde gedachte in haar ogen, een flits van uitdaging, van verlangen. Ze wist precies wat ik dacht. En ze dacht hetzelfde.

Boven vond ik het ligbad, groot en diep, perfect voor twee. Terwijl Kamila bezig was met de koffers, liet ik het vollopen zonder iets te zeggen. Het warme water kolkte zacht, en met een hand vol badlotion begon de geur zich te verspreiden—warm, sensueel, iets van vanille en jasmijn. Ik glimlachte toen ik een klein zakje rozenblaadjes vond tussen de verzorgingsproducten van het park. Geen idee of het erbij hoorde of dat iemand hier een romantisch weekend had voorbereid, maar het kwam nu perfect van pas.

Kamila’s lichte voetstappen op de trap verraadden haar nieuwsgierigheid. "Wat ben jij aan het bekokstoven?" vroeg ze terwijl ze de badkamer in kwam en de damp van het warme water opsnoof.

Ik haalde nonchalant mijn trui over mijn hoofd, keek haar even aan, liet haar dat moment pakken. Haar ogen gleden langzaam over me heen, dat speelse sprankelen in haar blik dat ik zo goed kende. Ik schopte mijn schoenen uit, trok mijn broek naar beneden, en toen ik mijn boxers omlaag duwde, sprong mijn stijve fier naar voren.

Kamila hapte lachend naar adem, zoals altijd, zoals de eerste keer, alsof het haar nog steeds verraste. Maar ze bloosde niet alleen—haar ogen werden donkerder, ondeugender, een uitdaging lag erachter verscholen. Alsof ze me nog even liet zweten voordat ze zou toegeven.

Ik stapte in het bad en liet me langzaam zakken in het warme water, hield mijn hand uitgestrekt naar haar. "Denk je dat ik dit alleen ga doen?" vroeg ik met een grijns. "Kom bij me."

Ze lacht zacht terwijl ze haar trui over haar hoofd trekt, haar haren even warrig voordat ze ze achter haar oren strijkt. Haar borsten veren subtiel mee als ze haar beha losmaakt en laat vallen, de kleine beweging hypnotiserend in het zachte licht. Haar broek glijdt langzaam langs haar heupen naar beneden, onthullend hoe perfect haar lichaam nog steeds is, alsof elke curve precies voor mij gemaakt is. "Je blijft kijken," plaagt ze, terwijl ze haar string op haar enkels laat vallen en rechtop gaat staan, volledig naakt voor me.

"Alsof ik ooit iets anders zou willen," antwoord ik, mijn stem iets schor van verlangen. Het zachte ruisen van haar kleding die op de badkamervloer valt, het lichte tikken van het warme water tegen de badrand—alles voelt alsof het op mij wacht. Ze loopt naar me toe, haar huid al licht bedauwd van de warmte in de ruimte, haar blik uitdagend en speels. "Snel zat?" vraagt ze grijnzend, terwijl ze één voet in het bad zet en me aankijkt alsof ze elk beetje zelfbeheersing uit me wil trekken.

Ik knik, reik naar haar middel en trek haar abrupt dichterbij, zodat ze nauwelijks nog een keuze heeft. "Altijd te snel met jou."

Het warme water omhulde ons terwijl Kamila zich langzaam tegen me aan liet zakken, haar gladde huid glijdend over de mijne. Haar armen klemden zich om mijn nek, haar borst drukte tegen mijn borst, onze lichamen perfect in elkaar passend. Haar lippen vonden de mijne, zacht en langzaam, een kus die begon als teder en snel veranderde in iets hongerigs.

Mijn handen gleden over haar rug, haar heupen, trok haar steviger tegen me aan tot er geen ruimte meer tussen ons was. Ze kreunde zacht in mijn mond, haar vingers dwaalden door mijn haar, trokken me dieper in de kus. De damp in de badkamer maakte alles intiemer, de geur van badlotion en rozen vermengde zich met de warmte van haar huid.

Ze bewoog boven me, haar dijen klemden zich om mijn middel, terwijl haar tong speels langs mijn lippen gleed. "Dit is precies wat we nodig hadden," fluisterde ze tegen mijn mond, voordat ze me opnieuw kuste, dieper en vuriger.

Haar tong gleed langs mijn lippen, plagend, voordat ik haar volledig toeliet en onze tongen elkaar vonden in een langzame, diepgaande dans. Haar smaak was warm en zoet, een mengeling van koffie en haar eigen onweerstaanbare geur, iets waar ik nooit genoeg van kreeg. Mijn hand gleed omhoog naar haar nek, ving haar daar terwijl ik haar kus dieper maakte, onze ademhaling versmolt in de hitte van het moment.

Ze duwde haar lichaam steviger tegen me aan, haar borsten zacht tegen mijn borst, haar heupen die zich als vanzelf naar me bogen. Een zachte kreun ontsnapte uit haar keel toen mijn tong langs de hare gleed, traag en bezitterig, een hongerige claim op alles wat ze was. Haar vingers groeven zich licht in mijn schouders, haar nagels schraapten speels over mijn huid terwijl ze zich volledig overgaf.

Ik zoog zachtjes op haar tong, voelde haar lichaam reageren, de kleine rilling die door haar heen trok als een beloning voor mijn geduld. Haar adem stokte even toen ik haar onderlip tussen mijn tanden nam, er kort aan zoog voordat ik haar opnieuw diep kuste. Ze duwde haar heupen tegen me aan, maakte me gek, terwijl onze tongen elkaar vonden en verloren in een eindeloos spel van verlangen.

Kamila bleef op mijn schoot zitten, haar benen om mijn middel geklemd, het warme water golvend om ons heen. Haar handen rustten op mijn schouders terwijl ze haar heupen langzaam omhoog hief, mijn harde pik tegen haar warme, natte opening liet glijden. Haar ogen zochten de mijne, uitdagend en verlangend, terwijl ze zich langzaam op me liet zakken, mijn lengte diep in haar lichaam opnemend.

Een zachte kreun ontsnapte uit haar mond toen ze volledig op me zat, haar binnenste strak om me heen sluitend. Onze lippen vonden elkaar opnieuw in een zinderende tongzoen, onze ademhaling versmolt terwijl ze haar heupen voorzichtig begon te bewegen. Haar bewegingen waren traag en sensueel, elke stoot een nieuwe, prikkelende golf van genot die door ons heen trok.

Ik greep haar stevig vast bij haar heupen, hielp haar om het ritme te vinden, voelde hoe haar lichaam zich volledig aan mij overgaf. Haar tong speelde met de mijne terwijl ze haar snelheid verhoogde, de warmte van het water, de damp en haar geur allesomvattend. "Je voelt zo goed," fluisterde ze hijgend tegen mijn lippen, voordat ze zichzelf opnieuw op me liet zakken, haar lichaam kronkelend in pure extase.

De badkamer was gevuld met damp, de geur van badlotion en rozen vermengde zich met het zoute spoor van onze lichamen. Het warme water klotste zacht tegen de badrand, rimpelingen die ons ritme volgden, alsof de ruimte zelf meedeed aan ons verlangen. De gedempte gloed van het kaarslicht—enkel het licht van een klein lampje naast de spiegel—wierp schaduwen op Kamila’s huid, glanzend en soepel in de vochtige hitte. Haar zachte gehijg vulde de stilte, vermengd met het ritmische ruisen van het water en het subtiele tikken van druppels die van haar haren op mijn borst vielen. Dit was een wereld op zichzelf, afgesloten van tijd, van verplichtingen, van alles behalve ons tweeën.

"Ik houd van je," fluisterde ik, mijn handen stevig om haar heupen terwijl ze me langzaam verdiepte in haar bewegingen.

Ze keek me aan, haar ogen doordrenkt van liefde, verlangen, iets groters dan woorden konden vangen. "Ik weet het," fluisterde ze tegen mijn lippen, haar stem trillerig van emotie en genot. "En ik hou van jou, Lucas. Dieper dan ik ooit wist dat mogelijk was."

Kamila versnelde haar bewegingen, haar heupen rollend, diep en ritmisch, terwijl haar nagels zich steviger in mijn schouders boorden. Onze ademhaling versmolt, snel en schokkerig, onze lichamen kletsnat van het badwater en de hitte tussen ons. Haar borsten schommelden licht bij elke stoot, haar lippen op een kier terwijl ze met gesloten ogen genoot van elke seconde.

Ik voelde haar binnenste samentrekken, haar warmte, de intensiteit die zich tussen ons opbouwde als een elektrische lading. "Lucas…" kreunde ze, haar stem laag, rauw, doordrenkt met genot. Ze bewoog sneller, harder, haar dijen trillend terwijl ze haar climax voelde naderen.

Mijn grip verstevigde op haar heupen, mijn eigen controle wankelend terwijl ik haar dieper nam, mijn hele lijf brandend van verlangen. "Je voelt zo goed," hijgde ik, mijn voorhoofd tegen het hare terwijl onze blikken elkaar vonden in pure overgave.

Kamila’s adem stokte, haar nagels klemden zich steviger in mijn huid terwijl haar hele lichaam zich spande. Een lange, trillende kreun ontsnapte uit haar mond, haar rug boog zich sierlijk terwijl haar binnenste schokkend om mij heen samenkneep. Ik voelde haar golven van genot door haar heen trekken, haar benen trillend terwijl ze zich met alles wat ze had aan mij overgaf.

Dat gevoel trok mij mee, mijn climax onontkoombaar, mijn spieren verstrakkend terwijl ik haar naam hees uitbracht. Een diepe, krachtige puls schoot door mijn lijf terwijl ik diep in haar loskwam, mijn grip op haar lichaam strak, alsof ik haar nooit wilde laten gaan. Het warme water golfde om ons heen, haar lippen vonden de mijne in een zachte, bijna wanhopige kus terwijl we samen nasidderden.

De nasleep was stil, alleen het ruisen van ons ademhalen en het klotsen van het water vulde de ruimte. Kamila glimlachte loom, haar gezicht tegen mijn hals, haar vingers traag over mijn huid glijdend. "Dit was pas de eerste plek," fluisterde ze speels, haar stem nog schor van genot. "We hebben nog een heel huis te ontdekken."

Kamila lag tegen me aan, haar borst zacht tegen mijn huid, haar adem nog onregelmatig terwijl haar vingers loom over mijn schouders gleden. Het water kabbelde rustig om ons heen, lauw nu, maar nog steeds comfortabel, net als de gloed die door mijn lichaam trok. Ik drukte een trage kus op haar kruin, proefde de mix van badlotion en haar eigen warme geur.

Haar benen lagen nog steeds om me heen, alsof ze geen afstand wilde, alsof ze ons moment zo lang mogelijk wilde vasthouden. "Perfect," mompelde ze tegen mijn huid, haar stem laag en tevreden. Ik kneep zacht in haar heup en glimlachte. "Altijd met jou."

De stilte tussen ons was niet leeg, maar gevuld met alles wat we niet hoefden te zeggen. Kamila liet haar hoofd zakken, haar lippen vonden mijn hals in een laatste speelse kus. "Misschien moeten we hier gewoon blijven." Ik lachte zacht, mijn vingers door haar haren glijdend. "Dan laat ik het bad maar weer vollopen."

Maar we konden niet blijven liggen. Die avond had Kamila al haar eerste opdracht: het restaurant van het park promoten. Ik zag het van een afstandje, hoe ze lachend met de eigenaar sprak, hoe ze zich soepel en professioneel bewoog terwijl het promotieteam haar ondersteunde. Ze straalde, alsof ze hier helemaal op haar plek was.

En toch, elke keer als ze even mijn kant op keek, veranderde haar glimlach. Zachter, intiemer, gevuld met iets wat alleen voor mij bedoeld was. Als dit geen liefde was, wist ik het ook niet.

Later, terug in het huisje, trok ze me tegen het keukenkastje en sloeg haar armen om mijn middel. "Bedankt voor je geduld," fluisterde ze tegen mijn lippen, haar vingers al langs mijn riem glijdend. "Voor je steun. Voor jou."

Ik hoefde niets te zeggen, ik hoefde alleen maar toe te laten hoe ze langzaam op haar knieën zakte en haar handen me bevrijdden. Haar lippen sloten zich om me heen, warm, zacht, verleidelijk, en haar blik naar me omhoog was puur genot.

Dit was ons nieuwe leven. En het begon precies zoals het moest.

-