DIt verhaal loopt parallel aan de andere verhalen en heeft hier en daar raakvlakken.

Er spelen wat meer personages mee waardoor ik niet meer weg kom met Italic, normal en bold.

Laat svp weten wat je van de verhalen vindt, wat leuk, wat niet leuk.

De tante van Mathilde (Miranda) stond op het punt weg te gaan om de ouders en zus van Mathilde op te halen, maar kon Mathilde niet vinden. Uit bezorgdheid ging ze naar het huisje van Martin in de hoop dat ze daar zou zijn. Ze had Mathilde eerder uitgebreid met Martin zien praten. Daar trof ze Piet aan… de oom van.

Piet wist ook niet waar ze was. Wel wist piet dat Martin een eindje ging hardlopen waarschijnlijk een ijsje was gaan halen in het dorp

Miranda:"Ik hoop maar dat er niets gebeurd is. Gister was Mathilde wat teneergeslagen thuis gekomen en kwam pas laat uit haar bed. Niets voor haar. Ik hoop maar dat er niets gebeurd is.” ze dacht terug aan haar eigen jeugd en wat ze ze had meegemaakt… ze hoopte dat Mathilde die ervaring niet zou opdoen.

Piet: "Ik denk dat ze samen naar het dorp zijn. Maak je niet ongerust. Ik ga wel op zoek. Als ik wat weet, zal ik je bellen.”

Miranda vertrok en piet pakte zijn verrekijker en ging aan de wandel op weg naar het dorp in de hoop ze daar tegen te komen.

Piet. Zucht die bezorgde vrouwen ook… het is wel duidelijk dat die twee wat hebben… wat weet ik niet, maar sinds ze een ijsje hebben gegeten is Martin veranderd. Dat hij geen/slecht internet heeft, is opeens niet meer een probleem en is ook minder grumpie.

Maar dat ga ik die tante niet vertellen. Ben je gek zeg. Ik ben geen snitch

En die tante… damn… wat ziet die er lekker uit in dat zomerjurkje…zou ze het zelf wel weten?

Na wat lopen pakt Piet zijn verrekijker en tuurt naar de horizon op zoek naar de twee. Nop, niets te zien. Na nog wat gelopen te hebben, ziet hij in de verte wat. Met zijn verrekijker kan hij het net niet goed zien en loopt nog wat door. Nu zag hij het een stuk beter. Het was Martin en dat moet Mathilde zijn. Wat waren ze aan het doen… ziet hij het nu goed? Martin staat te plassen waar Mathilde naast zit? En nu gaan beiden op de grond zitten? Door de begroeiing kan ik het niets meer zien. In ieder geval zit er leven in die twee.

Ik zal die Miranda zo meteen ff bellen en zeggen dat ze oké zijn.

“Hallo, met Piet, ik zou nog even bellen als ik ze gevonden heb… en dat heb ik. Ze is met Martin en zijn onderweg van het dorp naar huis. Ze zijn zo gezegd: alive and kicking.”

“O wat fijn om dat te horen. Kan ik Mathilde even spreken? Dan weet ik het zeker.”

“Dat zal moeilijk gaan ben ik bang; ik wil haar niet storen.”

“Hoezo, waarom kan dat niet?”

"Ik zag ze van een afstand… en het leek dat ze wat ontdekt hadden en dat zijn ze nu aan het onderzoeken. Ik vond het wat ongepast ze te storen… en bovendien was het nog een eindje lopen voor ik bij hen zou zijn. Maar je kunt het Mathilde vragen als je weer thuis bent.”

Miranda moest het er maar mee doen… en ergens vertrouwde ze Piet wel, maar hij was wel erg vaag in wat hij had gezien. Als ze thuis was, zou ze het Mathilde vragen.

De volgende ochtend was Mathilde vroeg opgestaan. Ze moest nog het een en ander regelen voor haar “ijssalon” die ze voor Martin zou openen. Nog voor Tante wakker werd, was ze al op pad.

Miranda werd wakker en de dag was al een tijdje op weg. Mathilde was in geen velden of wegen te vinden. Op de keukentafel lag een kort briefje met de mededeling dat ze in de namiddag thuis zou komen. Ze kon dus geen verhaal halen bij haar over wat de afgelopen dagen was gebeurt waar ze geen weet van had. Dan maar eens face to face met Piet. Piet deed de deur op en zag de verwilderde Miranda… Het leek wel alsof ze net haar bed uit was gerold, een jurkje had aangetrokken en de bokkenpruik had opgezet.

Venijnig zei ze: "Om maar met de deur in huis te vallen… wat weet jij wat ik niet weet? Haar kleren roken gister naar lavendel en had wat vlekken van aarde en plantenresten… Ik krijg niets uit haar over wat er gister…of eergister gebeurt of gedaan is. Mathilde kwam niet verder dan dat ze een ijsje hadden gegeten en dat ze ijs op haar wang had… en toen klapte ze dicht en is vertrokken. Dus vertel op!”

“Is dat niet de taak van de ouder? Waar zijn ze? Je zou ze gisteren toch ophalen?”

“Ik heb me vergist in de datum… ze komen pas overmorgen. Maar vertel wat hebben ze ‘ontdekt’ en ‘onderzocht’?”

“Ik had liever dat ze het jezelf had verteld. Ik voel me er toch wat ongemakkelijk bij. Maar ik zal het voorzichtig proberen te vertellen wat ik vermoed. Wil je ondertussen een ijsje?”

Zonder te wachten pakte piet een horentje en deed daar een grote schep boerenroomijs aardbeien smaak en een dikke aardbei met slagroom er op. Wellicht gaf dat haar een hint.

Miranda nam het ijsje aan. En voor mezelf maakte ik ook een lekker ijsje.

“Hoe moet ik weten wat er gebeurd is? Martin heeft me ook niets gezegd… alleen aan zijn gedrag zag ik dat hij wat gelukkiger is…”. en wat hij in het veld had gezien, maar dat vertel ik haar niet.

“Wat heb jij aan Mathilde dan gemerkt?”

“Nou… na het eerste bezoek aan de ijssalon niet veel, behalve dan dat ze iets andere kleren… vrouwelijker droeg. En na de tweede keer,... kwam ze onzeker en timide over en gister… gister wilde ze kleren van mij aan… die zitten nu onder de vlekken… en ze kwam niet op tijd terug. ik weet het niet meer.” "nogmaals, wat weet jij!”

Daar zat ze, met het ijsje in haar hand. Ondertussen likte ik aan mijn ijsje… verwijderde ik het groen stukje van mijn aardbei en haalde die uit mijn mond… alsof het nooit in mijn mond heeft gezeten...

“Rustig. Neem ondertussen wat van je ijsje voordat het smelt…”

“Man, kom op, je weet meer dan dat je laat weten.” En waarom eet hij zijn ijsje zo raar? Hij zit vormpjes te maken met je tong in dat ijsje. WAAROM?”

Ik zal maar een likje nemen voordat het ijs smelt.

“Ik denk dat ze een ijsje zijn gaan halen en elkaar beter hebben leren kennen. Kennelijk is er een klik tussen die twee want ze zijn de volgende dagen weer gegaan.”

Shit het ijs lekt over mijn vingers… ik lik mijn vingers af. Shit, nu zit er slagroom op mijn wang. Waarom heb ik het ijsje niet overgepakt. A shit shit shit, ik kom hier niet voor het ijs… ik wil weten wat…

"Wil je een doekje om je handen schoon te maken ?”

“nee gaat zo wel”

"Er zit nog wat slagroom op je wang, zal ik het eraf halen want je vingers zitten vol… wel door blijven likken. Door de warmte smelt het snel.”

“Oke, oke, maar vertel verder.”

Ik pak een doekje en zei “ik denk dat ik het weet. Mathilde was timide en onzeker na het tweede ijsje… maar niet verdrietig dus ze had nog hoop. Dat, met wat ik door zijn verrekijker zag, denk ik dat ik het weet.”

“Man, wat Bazel je? vertel op…”

Ondertussen likt ze gulzig aan haar ijsje om het smelten maar voor te blijven en luistert maar met een ½ oor.

“ik denk dat ze elkaar hebben ontdekt en zich geconfronteerd voelde met wat ze over zichzelf ontdekt hebben. Ja dat moet het zijn… ze zitten in een fase overgang van puber naar volwassenheid. Tja, iedereen doet dat in zijn eigen tempo. De een was sneller en anders en dan de ander ”

Terwijl ik het zeg, gaat mijn vinger langs haar wang om de slagroom weg te vegen.

Wat zegt die man? Hoor ik het goed? Van schrik draai ik me om en zijn vinger met slagroom komt tegen mijn mond.

“Oei, ik ben bang dat het erger is geworden”

“Wat zei je daar net?”

“Luister jij wel of ben je gefocust op je ijsje of zit je iets anders dwars? Wat denk jij dat ik gezegd heb? Als je de puntjes verbind, had je het zelf kunnen bedenken.”

Shit, hij heeft gelijk… een kind blijft geen kind, hoe graag je het ook wilt. Ik zucht, laat mijn handen op de tafel vallen en het ijsje heeft gewonnen…het smelt en ik laat mijn hoofd hangen.

“Ik denk dat je gelijk hebt…ik had het kunnen zien, maar wilde het niet zien.”

Het was even stil maar ik zat vol met vragen.

“wat heb jij gister gezien?”

“Iets wat ik niet meer kan onzien. Maar wat, dat ga ik je niet vertellen… en Martin ook niet.”

Die man….grrr… laat mij in het ongewisse. Hoe gelijk hij ook heeft, ik haat hem

“Hoe moet ik nu verder met wat ik weet en niet weet? Hoe vertel ik het haar ouders?”

“Gewoon doorgaan met leven. Wees er voor haar en heb begrip voor haar. En waarom moeten vrouwen altijd alles tot in de haarpuntjes weten en doorvertellen?”

“Zeg haar sorry voor je bemoeienis en dat je er voor haar bent dat jij ook die overgang hebt doorgemaakt… een tante praat misschien makkelijker dan een ouder.”

Hij heeft makkelijk praten… alsof ik die fase zo lekker heb doorlopen. Ik had toen geen vriendje en daarna wat losse relaties. Ik ben echt bezorgd. Ik wil niet dat Mathilde ook zo’n rot ervaring opdoet die ze haar hele leven meedraagt. In dat opzicht is mijn ervaring dat mannen niet te vertrouwen zijn als het gaat om intieme relaties.

“aan die fase overgang heb ik geen actieve herinnering meer dus dat zal weinig helpen”

“Dat is wel jammer. Misschien moet je hem nog eens doorlopen. In jou geval lijkt me dat niet zo moeilijk”

Hmmm… hij zou eens moeten weten… alleen Getrouwde mannen die er nog wat bij ‘er naast’ willen… of gestoorde vrijgezellen op mijn leeftijd.

“Ik hoop niet dat ze “pijn” ondervindt als ze deze fase doorloopt. Dat zou ik naar voor haar vinden zeker omdat het maar een vakantieliefde is die zo weer voorbij is.”

“Ik vertrouw Martin. Maar ik zal het er met hem over hebben. Oke?”

“Bedankt denk ik…maar waarvoor weet ik nog niet. Ik moet maar weer eens gaan en de boel laat bezinken… nog bedankt voor het ijsje.. al is dat nu een zielig plasje drap”

“je hoeft me niet te bedanken, mag later ook wel. Mocht er nog iets zijn, of dat ik je ergens mee kan helpen, je weet me te vinden ;-)”

En weg was ze.

# tante komt te weten

Miranda liep naar huis met kleverige handen en een hoofd vol… vol met wat…

Afgunst naar haar nichtje, spijt dat zij haar overgang van puber naar volwassenheid niet zo had doorlopen als dat ze had gewild, dat ze nooit een echte partner had gehad/gevonden. Dat…. Dat… Ze kon het haar nichtje niet kwalijk nemen dat ze een jongen had getroffen op vakantie waar het mee klikte.

Zucht… en dat ijs, hoe komt het dat ik onder zit en hij niet… en waarom al die vormpjes in dat maken? En aardbeien… weet hij wel wat dat doet met een mens?

Mathilde zal nog wel even wegblijven denk ik. Kan ik mooi een bad nemen om die plakzooi weg te spoelen… en om na te denken

Waarom blijft die mond en tong van Piet in mijn hoofd zitten.

Ondertussen kwamen Mathilde thuis en trof niet haar ouders en zus aan, maar haar tante in bad … druk bezig met haar… midden lichaam laat ik maar zeggen.

Mathilde Oeps… wat doet tante nu, Waar zijn mijn ouders ? Gelukkig heeft ze me niet gezien. Ik denk dat ik maar even naar het huis van Martin ga.

Daar aangekomen tref ik Martin niet aan maar piet.

Piet “Jij moet Mathilde zijn? Jij bent zeker op zoek naar Martin? Die is ff naar de campingwinkel wat eten halen en komt zo terug. Wil je ondertussen een ijsje?”

“ja lekker. Ik wacht wel even. Het is beter als ik nog even wacht tot mijn tante klaar is”

“Hoezo?”

“Ze neemt een bad een uitgebreid bad met… nou ja speeltjes… kan haar dan maar beter niet storen.”

“ha, ha, lijkt me idd beter van niet. Je tante was vandaag hier… heb je haar nog gesproken vandaag? ze maakte zich zorgen om je…”

Shit, kan ook niets verborgen houden… “ja, vanmorgen maar dat was kort… Weet jij waar mijn oders zijn? die zou ze gister ophalen”

“Ik heb haar ook gesproken; Ze had zich in de dag vergist, ze komen over een paar dagen.… Weet jij waarom ze vrijgezel is?”

“Nee, eigenlijk niet… ik denk dat ze nooit de ware heeft ontmoet of zo of onzeker wat mannen betreft…ik weet het niet. "Waarom vraag je dat? En waarom bent u zelf niet getrouwd ofzo”

“Zomaar… als ze je vandaag spreekt, wees wat aardig voor haar… het is ook een hele verandering voor haar. Heb een beetje begrip.”

Niet helemaal begrijpend waar hij op duidt, dus Ik zeg maar met twijfel en vragend “Oke…?”

Ondertussen lik ik mijn ijsje.

Is dat een mannen kwaal om heel omzichtig en abstract over keiharde en concrete plannen onderwerpen te praten? Wat weet hij over mij en wat ik doormaak. En waarom ontwijkt hij mijn vraag?

“ Ik zie dat je aardig bedreven bent met het eten van een ijsje. Kan je tante een voorbeeld aan nemen. Die zat net onder de plakkerige lek ijs… duidelijk geen ervaring met likken”

Ik proestte het uit en verslikte me in het ijsje.

“Heb ik iets verkeerds gezegd?”

Alsof hij dat niet weet… ik denk dat hij meer weet dan dat hij laat blijken.

“Nee, binnenpretje… maar ik zal het me tante zeggen dat ze meer ijs moet eten.”

“Nee likken”

“Ja natuurlijk ijs likkend consumeren”

“Hé is dat je tante die daar buiten loopt? Zo te zien is ze klaar.”

Duh…klaar gekomen zul je bedoelen.

"Yep, dat is me tante, ik ga er maar vandoor. Bedankt voor het ijsje.”

“Moet je niet wachten op Martin”

“Nee, ik wachtte tot mijn tante klaar kwam… Oeps. Ehh.. doe de groeten aan Martin, ik zie hem morgen.

Ik rende Martin voorbij en riep hem “bedankt voor vandaag, tot morgen”

Martin keek wat verbaasd dat Mathilde uit zijn huis rende.

Piet vertelde Martin wat er vandaag allemaal gebeurd was. En vroeg Martin voorzichtig te zijn op elk gebied met Mathilde.

“Maar piet, we hebben heel veel met elkaar besproken en afgesproken. Het is alleen voor de duur van de vakantie en als iemand eerder wil stoppen, dan respecteren we dat. Het is dat we elkaar helpen”

“already too much information. Als jullie het maar eens zijn met elkaar. En als er wat is, je weet me te vinden”

We geven elkaar een high five en ik vertel dat ik trots ben op hem.

(Mathilde) Mt “Dag Miranda, lekker een bad GENOMEN?” pun intended ;-)

(Miranda) Mr”Ja zeker… maar hoe weet jij dat?”

Mt”Geeft niet… maar even over vanmorgen… en de afgelopen dagen… Je hoeft je geen zorgen te maken over mij. Ik zit in een soort van “Overgang”. En over wat er gebeurd is, kan ik het wat makkelijker uitleggen als we een ijsje eten in het dorp.”

Mr: wat een verandering met van morgen. “Oke…? Ik ben benieuwd wat je me te vertellen hebt.”

We namen de auto naar het dorp… want het was al bijna avond.

Onderweg prate we over de omgeving en dat het wel erg dom was dat ik de datum niet goed had om haar ouder op te halen.

Mt: “ kom we gaan naar de ijssalon een ijsje halen”

Mr: “wat is dat toch met die ijsjes….is dat een fetisj of zo”

Mt:”ja misschien wel ja, ik kan elke oefening gebruiken zal ik maar zeggen”

Op het dorpsplein aten we ons ijsje op.

Mt: Piet had niets verkeerds gezegd over de vaardigheden van mijn tante… binnen no time zaten haar handen onder het gesmolten ijs.

Mr: zit zij ook al vormpjes maken in haar ijsje? Waar komt dat vandaan? ”wat wilde je me vertellen over vanmorgen en de afgelopen dagen”

Mt:”nou als je ouder wordt, kun je geen kind meer blijven… en wordt je een puber en ga je over naar volwassenheid. En dan….dan ga je interesse hebben in andere dingen nieuwe dingen ontdekken, ervaren, meemaken enz..”

Mr:”dat weet ik, ik heb er alleen niet zo veel zeg maar geen ervaring mee. Is dat waarom je mijn kleren nodig hebt?”

Mt:”hoe komt dat eigenlijk?”

Mr” Weet ik niet… niet de juiste omgeving, de juiste jongens, verzin maar wat. Ik denk dat daar mijn probleem ligt… wat jij nu doet met Martin, en geloof me, ik heb echt geen flauw idee en niemand wil het me vertellen zelfs Piet niet, ik heb dat gemist… en mis het en dat maakt me… Ach wat maakt het uit.”

Mt:gespeeld verontwaardigd “heb jij met Piet over mij gesproken?”

Mr:” ja sorry, maar geloof me, ik ben niets wijzer geworden… werd alleen met mezelf geconfronteerd”

Mt:”dat heb ik ook gehad met Martin”

Mr:”wil je mijn vertellen hoe?”

Mt:”ik wil het wel naspelen, maar dan moeten we nog een ijsje halen”

Mr:”nog een ijsje? Ik heb er al 3 op vandaag… waarvan een deel over mijn vingers.”

Mt:gniffelend:”nou en… kun je oefenen met ijsjes likken. Is belangrijk dat je die vaardigeheid onder de knie krijgt”

Met ieder nog een ijsje in de hand zaten we weer.

Mr:”vertel wat er is er gebeurt?”

Mt”eerst je ijsje oplikken.”

Mr zucht; gaan we weer, maar goed, geduld is een schone zaak.

Nadat we het ijsje ophadden, ja en tante deed haar best om er likkend wat van te maken.

Zij ik dat ze moest vragen of haar mond schoon was.

Mr: ik snap het niet, maar oke ik speel wel mee. “Is mijn mond schoon?”

Mt:” zal ik hem schoon maken voor je met mijn zakdoek? En jij moet dan ja zeggen!”

Mr” okeee… ja”

Mt ik pakte mijn zakdoek en zei: ogen dicht en ze deed het, snap nog steeds niet waarom

Ik plaatste mijn tong op de wang van mijn tante en pas toen ik mijn lippen op haar mond zette, volgde een reactie

Mr:laat ik het maar ondergaan… het zal wel onderdeel zijn van haar ontdekkings tocht… ik deed mijn mond onbewust open en onze tongen raakte elkaar. Het is je nicht, dat kun je niet maken, maar het voeld zo lekker.

Mt: shit, dit had ik niet verwacht… zal ik stoppen of doorgaan.? Stoppen kan altijd nog.

Een gepassioneerde tongzoen volgde.

Toen we elkaar loslieten, bijna tegelijk wilde we wat zeggen… we stamelde beide wat omdat we elkaar wilde laten praten.

Oke, we zeggen allebei tegelijk wat we willen zeggen. Mt”dit is niet wat ik verwachte… en was ook niet de bedoeling” Mr:” dit is zo fout, maar was zo lekker dat ik niet wilde stoppen.”

Mr: "Is dit ook wat er met Martin gebeurde?”

Mt:ik vertelde het verhaal en mijn tante kreeg medelijden met me.

Mr:”ik begin een beetje door te krijgen wat je meemaakt. Ik begin het nu ook een beetje mee te krijgen… ongemak, frustratie de mengelmoes van gevoelens. Meid, je maakt me nog gekt”

Mr:” Maar wat vertel ik je ouders?”

Mt:”moet je het ze vertellen? Wat voegt dat toe? Alleen maar meer vragen en bezorgdheden en dat doet mij geen goed in deze fase"

Mr: "Maar je weet toch wel dat het maar voor even is… volgende week is de vakantie alweer voorbij?”

Mt:”ja dat weten we allebei heel goed. En we hebben dat ook doorgesproken en een deal gemaakt… alleen deze vakantie! Daarna zijn we vrij van elkaar en gaan we elk onze eigen weg. No strings attached zo gezegd”

Mr:”oke, als je maar niet gekwetst wordt door dit ‘geval’”

Mt:”nog ff over jou… is het niet iets als jij alsnog die overgang meemaakt en nog een keer doorloopt?”

Mr:”das ook toevallig… dat zei die oom van Martin vanmiddag ook al”.

Mt:”volgens mij hebben jullie best een goed gesprek gehad.”

Mr”Nee eigenlijk niet. Hij gaf me een ijsje en dat begon te smelten en mijn handen zaten vol met plak. Hij gaf geen helder antwoord en dat alles maakte dat ik maar met een half oor luisterde.”

Mt: begon te gniffelen en dacht: vanmiddag plakte die handen van mij ook, maar dat was geen ijs.

Mr”wat zit je te lachen… dat was niet leuk hoor.”

Mt:”o niet om jou, maar ik had een binnenpretje om “plakkende handen””

Mr:” je praat al net zo verhullend als die piet”.”kom laten we terug gaan… het wordt al laat.”

Mt:”goed idee. Maar ff… dit blijft toch wel onder ons hè? En dan bedoel ik alles en ook dat van net?”

Mr:”dat lijkt me wel ja… wat moeten je ouders wel niet denken als ze horen dat ik net met mijn nicht heb lopen te tongen.” “Maar beloof me, dat als er wat is of je ergens mee zit, dat je het mij verteld?”

Mt:” oke zal ik doen. Doe jij dat dan ook?”

Mr”afgesproken”.

Thuis viel Mathilde terug denkend aan de dag al snel tevreden in een diepe slaap.

Voor Miranda was dat anders… ze maalde nog steeds over wat er voor en0pna die kus is gebeurt en had het gevoel van gemis… gemis van…

# tante begint alsnog aan haar “overgang”

De volgende dag waren Mathilde en Miranda bijna tegelijk wakker.

Ze bespraken wat ze die dag gingen doen.

Mathilde vroeg aan Miranda of ze een van haar lekkere fruit taarten wilde maken zodat ze die samen met Martin konden eten. Dan zou ze Martin ook leren kennen en zou weten dat het goed was.

Miranda vond dat een goed idee en Mathilde zou het fruit met Martin gaan zoeken. Mr:”kan je het niet beter in de winkel kopen?” Mt”nee, er is hier zoveel in de natuur te ontdekken en te vinden. Maar het kon wel laat in de middag worden voordat we terug zijn.” Miranda vond dat geen probleem, ze moet de taart toch voorbereiden en deeg maken. Kon ze meteen nadenken over wat er gister besproken is.

Mt:”niet te lang nadenken… gewoon go with the flow”

Miranda zucht. Mt geeft Miranda een kus op de wang en geeft een bemoedigend schouderklopje en zegt “kom op meid zo slecht zie je er niet uit. Ook jij kunt het”

Vragend wat ze bedoelde keek Miranda op, maar Mathilde was al weer gevlogen..

Na een stevige kop koffie en een flinke slok port, begon Mathilde met goede moed de taart voor te bereiden. Het fruit had ze toch pas op het laatste moment nodig.

Bleek dat ze, je raad het niet, te weinig suiker had. Ja echt je verzint het niet.

Ach, misschien had piet wat suiker voor haar. Ze wilde hem toch even laten weten dat ze met Mathilde had gesproken en dat het goed was.

Piet zat op het terras een hout snijwerkje te maken en zag Miranda aan komen lopen. Piet zuchte van de aanblik en dacht “wat nu weer” kop op, het kan ook meevallen.

mr “Dag piet, sorry dat ik stoor, maar Mathilde heeft me gevraagd een taart te maken, maar ik kom, ja je raad het niet..”

P “Laat me raden… suiker nodig”

,mr“Ja hoe weet je dat?”

“Gewoon. Ik was bang dat je over Mathilde en Martin kwam vragen. Mooie jurk heb je aan. Wil je er ook een ijsje bij Welke smaak wil je?” zonder op het antwoord te wachten pakte ik de suiker en maakte twee ijsjes

Mr:“aardbeien als je het hebt.” wat is er met mijn jurk? O nee, dat is die doorschijnende jurk die ik aan heb als ik me sexy en vrij wil voelen zonder ondergoed. Gelukkig heb ik dat wel aan. O nee, nu tekent mijn bh en string pas goed af… ik had wat minder sexy kleren aan moeten doen.

Mr:“o is gewoon een jurk die ik had liggen en gebruik als ik bak” (hij zou eens moeten weten) “Wat betreft Mathilde, ik heb een goed gesprek met haar gehad en ze vertelde globaal wat er gebeurd is. Heb jij Martin nog gesproken?”

Piet“Ja, ze schijnen een deal gemaakt te hebben tot het eind van de vakantie waar ze allebei mee kunnen leven. Dat is voor mij voldoende.

“Maar nu mag jij mij vertellen wat jij weet, wat ik niet weet, want ik weet niets.”

“Piet” zegt Miranda Kwasi verontwaardigd, "je weet dat ik je dat toch echt niet kan vertellen…zeker niet omdat jij mij ook niet wil vertellen wat jij gezien hebt door die verrekijker van je.”

“Je hebt gelijk… sommige dingen moet je ook niet willen weten… zeker als het privé is.” zit ze nu met me te flirten? Ze heeft wel een sexy half doorschijnende jurk aan. Zal ze dat met opzet hebben gedaan?

Samen eten we het ijsje op

Piet moet lachen om Miranda als hij ziet hoe ze haar ijsje oplikt en zegt:”dat gaat je beter af dan gister… wat is er veranderd?”

Mr”O we zijn gister in het dorp geweest een ijsje eten. Daar heeft ze laten zien wat… oeps nu praat ik bijna mijn mond voorbij. Nou ja laten we zeggen dat ik wat heb opgestoken”.

Piet “Maakt me nieuwsgierig, maar ik denk niet dat je het mij gaat vertellen”

Mr:“Nope, ik denk dat je het moet meemaken” “wat ik wel mag zeggen is dat ik ontdekt heb dat ijsjes eten een skill is die je moet Oefenen, maar ik zie dat jij die al onder de knie hebt… ik heb de oefening nog hard nodig.”

We keuvelen wat over het weer en de omgeving en wanneer de vakantie af loopt. Piet en Martin blijven een week langer dan Mathilde en Miranda.

Mt: Nu we het ijsje op hebben, moet ik weer verder met de taart. Bij het opstaan zie ik dat Piet wat ijs op zijn wang heeft zitten.

Zal ik, zal ik niet… durf ik wel, wil ik wel?

“er zit nog wat ijs op je wang”

Piet veegt met zijn hand over zijn wang… de verkeerde wang.

“Het zit er nog; kom ik zal het wel even voordoen”

Voordoen? Wat bedoeld ze?

“Ik bedoel weghalen. Laat mij maar. Doe je ogen maar dicht” piet sluit zijn ogen en wacht. het werkt echt zeg wat raar.

Ik beweeg met mijn mond naar zijn oor en fluister sexy. “Stil blijven, dan ervaar je wat ik ervaren heb.” ik beweeg mijn tong naar zijn wang en lik het ijs via zijn mondhoek naar zijn lippen al die tijd beweegt piet niet maar laat een klein kreuntje ontsnappen. Net op het moment dat ik zijn zijn mond ben zucht piet en gaat zijn mond een stukje open en gaat mijn tong iets naar binnen en raakt zijn tong. Het lijkt wel alsof ze op dat moment aan elkaar gekleefd zijn. Piet houdt zijn ogen gesloten en laat het gebeuren.Even staat alles stil en ik denk “go with the flow”. Ik sluit mijn ogen en laat me gaan..langzaam bewegen onze tong en lippen en maken onze tongen een onlosmakelijk dans in elkaars mond. Waar ijs likken al niet goed voor is.

Nadat we elkaar los hebben gelaten kijken we elkaar aan en vragen ons af of dit echt gebeurd is.

Ik moet het vragen… al ben ik heel erg zenuwachtig “mag ik je nog wat vragen over gister….of eigenlijk verzoeken…”

“Gister? Wat dan”

“Nou gister deed je een suggestie over wat ik zou kunnen/moeten doen om beter te begrijpen wat Mathilde doormaakt”

“Help me even, wat is dat dan geweest?"

“Je stelde voor dat ik mijn ‘overgang’ van puber naar volwassenheid op relatie gebied nog maar eens moest doorlopen”

O shit dat “Tja, het was een suggestie moet je maar eens rustig over na denken”

“Dat heb ik en daarom wilde ik je vragen…”

o shit waarom denk ik dat ik het lijdend voorwerp ga worden? Wil ik dat wel… het lijkt me wel een een dingetje.

Mr: Hoe kan ik het aankleden… ik hoop maar dat hij ja zegt… hij maakt het me niet echt makkelijk. Moet ik het nu echt expliciet vragen? “nou, ik heb er over nagedacht en eigenlijk is dat best lastig. In mijn omgeving is nu niet direct ‘materiaal’ beschikbaar om te oefenen laat ik maar zeggen. En ik zou eigenlijk wel snel willen beginnen en nu dacht ik zouden wij misschien een deal kunnen maken, als je het wil en tot de vakantie voorbij is, hoeft niet …maar… ehh” de onzekerheid en paniek slaat die en ik begin te stamelen… rustig blijven gooi het er gewoon uit “ZOU JIJ MIJ WILLEN BEGELEIDEN EN KUNNEN LATEN ERVAREN WAT Mathilde en Martin NU MEE MAKEN?” Zo dat is eruit… met een diepe zucht zak ik op de stoel en kijk naar de tafel om de afwijzing te ontvangen ik durf piet niet aan te kijken en wacht op zijn antwoord.

Piet: Dacht ik het niet… het heeft haar aardig wat moed gekost dit zomaar bij mij te droppen. En moet zeggen maakt de vakantie wel wat leuker.

“Je overvalt mee er wel mee Miranda. Maar …” en voordat ik uitgepraat ben staat ze op en zegt:”sorry, wat een domme gedachte van me vergeet het, ik had het nooit moeten opbrengen… “

Geëmotioneerd en met een gevoel van afwijzing en vernedering liep of eigenlijk rende Miranda weer naar haar huisje, de suiker achterlatend.

Mr: Wat een sukkel ben ik… het mag dan wel een aardige man zijn, maar om dit nu aan de eerste de beste man voor te leggen? En om überhaupt te denken dat een oude vrijster nog eens dat deel van haar jeugd over wil doen. That ship has sailed en zal nooit meer terug komen.

Om het gevoel uit te schakelen dronk Miranda in no time de rest van de fles port leeg. Aangeschoten viel ze op bed in een diepe roes.

Piet keek Miranda na en zag een vrouw duidelijk EDM (emotional damage). Ze moest nodig die overgang nog eens goed overdoen om weer vertrouwen te krijgen. Maar of hij daar de juiste persoon voor was, dat wilde hij eerst bespreken, maar kreeg daar de kans niet voor. En nu was ze ook nog de suiker vergeten. Ik zal die zo meteen brengen als ze wat bedaard is. Kunnen we het er meteen over hebben.

Na een ½ uurtje trok piet de stoute schoenen aan en liep naar het huisje van Miranda en klopte op de deur. Geen reactie. Voorzichtig loopt piet naar binnen en roep hallo?

Uit een van de kamers komt een zacht snurk geluid. Piet gaat op onderzoek..op het bed ligt Miranda me een lege fles port in haar hand.

Piet pakte de fles weg en legde een dekentje over haar heen. Al slapend krulde Miranda met de warme deken in een soort van foetushouding. Piet zag het met lede ogen aan en had medelijden met deze zelfstandige maar onzeker vrouw. Onzeker op het gebied van relaties en intimiteit.

Maar nu het grote probleem. In deze toestand kan ze de taart niet maken… en zo meteen komen Mathilde en Martin terug en treffen Miranda zo aan. Ik hoop maar dat ze wel op tijd weer bij is.

Ik kan wel een poging doen om de taart zover mogelijk af te maken. Alles ligt al klaar en een handgeschreven recept moet niet zo moeilijk te volgen zijn.

Piet doet zijn best en het deeg smaakt goed; dus zal de taart ook wel goed worden. Piet maakt de taart zover mogelijk af. Maar hoe moet hij het Miranda duidelijk maken? Van de overgebleven stukjes deeg maakt hij de letters ADEL en legt die naast de taart. Nu hoeft alleen het fruit er nog op en afwerken. Tijd om naar huis te gaan.

Thuis gaat piet verder met zijn ding.

Als Mathilde en Martin thuis komen, gaat ieder naar zijn eigen huis.

Mt zegt tegen Martin” als de taart klaar is, kom ik je halen”

"Oke, ik zie over een uurtje of zo?”

Toen ik binnen kwam, stond de taart voor zover mogelijk klaar op de keukentafel met daarnaast de letters ADEL. Ik vraag me af wat dat betekent. Tante was niet te vinden. Ze zal wel een middagdutje doen en ze liep naar de slaapkamer. Daar lag ze opgekruld in bed. Ik schudde haar wakker… is dat nu alcohol wat ik ruik? Miranda kwam langzaam bij haar positieve en vroeg toen ze Mathilde zag “hoe laat is het?” Het was 5 uur.

Mr”zo laat al weer? En ik moet de taart nog maken”

Mt “afmaken zal je bedoelen alleen het fruit er nog op en in de oven. Maar wat betekenen die letters?”

Mr “Afmaken? Welke letters? Ik moet nog beginnen”

Mt “ nee hoor, kom maar kijken”

Miranda liep verdoofd naar de keuken zag de ½ afgemaakte taart staan en ook de letters. Mt” wat wil je met die letters zeggen?”

Mr moet even nadenken door de port is ze even kwijt wat er gebeurt is die dag…al nadenkend vertelt ze Mathilde wat er gebeurd is.

Mr”ik had te weinig suiker, ben naar piet gegaan voor wat suiker… we hebben nog een ijsje gegeten… en o nee, ik ben bang dat ik hetzelfde gedaan heb als jij gister met mij…”

Mt “je bedoeld ijs likken van zijn gezicht? Dus je wil wel? Je hebt het in gang gezet?”

Mr “ik wilde wel, ik heb het ook gevraagd, maar ben weggegaan voordat hij antwoord gaf… ik schaamde me kapot, kon wel door de grond zakken… ik ben naar huis gegaan en de hele fles port opgedronken… ben op bed in slaap gevallen en pas wakker geworden toen jij me schudde." “Waar is die fles, waarom lag ik onder een dekentje en wie heeft die taart zover gemaakt. En wat betekenen die letters?”

Mt:” ik heb wel een vermoeden denk ik. Als jij de taart afmaakt, ga ik kijken of mijn vermoeden klopt DEAL”?

Mr” ik? haast je niet, het duurt nog wel even hij moet nog in de oven.”

Mathilde liep naar het huisje van Martin

En Miranda maakte, door de alcohol in haar bloed, in een roes de taart af en zette die in de oven.

Mt ik ken mijn tante en ik denk dat ik weet wat er is gebeurd.

“Hoi piet” “hoi Mathilde, hoe is het met je tante” “o je weet wat ze gedaan heeft? De hele fles port opgedronken!” “Ja, ze lag dronken in bed. Heeft ze haar roes uitgeslapen” lachend zeg ik “nou niet helemaal maar ze staat op haar benen de taart af te maken. Heb jij dat gedaan?” “ja ze was haar suiker vergeten dus die bracht ik na en trof haar aan in bed” “ze vertelde al wat er vandaag gebeurd was en ik had al zo’n vermoeden. Maar waar slaan die letters ADEL op?” “Och, dat moet deal zij…’” “DEAL waarop?” “Dat gaat jouw niets aan wijsneus. Net zo goed als dat het ons niet aangaat wat er in het lavendelveld is gebeurd. Zeg haar maar dat als zij nog wil, ik er voor open sta.”

Mt shit, wat weet hij van het lavendel veld? Wat heeft hij gezien?

Mt “oke, ik zal het haar zeggen. Kom mee Martin we gaan. En piet, ik hoop dat ze komt… ze heeft het echt nodig.”

“Btw…welk lavendel veld?” een glimlach komt op de mond van piet en zegt “ga nu maar voor ik me de denk”

Martin denkt: waar gaat dit over? Heb ik iets gemist ofzo?

Als Mathilde en Martin weer bij Miranda zijn, zegt Mt. Alleen maar “adel betekent deal Hij staat open voor wat je gevraagd hebt… Wat dat ook moge zijn. als jij nog wil ten minste. Maar je moet het hem zelf vertellen”

Miranda denkt na en pakt Mathilde vast en geeft een stevige knuffel waardoor de lucht uit haar longen gedrukt wordt. En zegt “bedankt. Let jij op de taart?”

Mathilde loopt naar het huisje van piet.

Martin vraagt aan Mathilde “kun je me ff bijpraten? Ik heb het idee dat ik iets gemist heb.”

Terwijl ik naar de stoel loop waar Martin op zit zeg ik verlijdelijk ”Tja beste Martin, dat wil ik wel, maar dat doe ik niet… net zo goed als dat WE hun niet vertel wat er in het lavendelveld is gebeurd. En waarom ontgaat mannen zoveel?” “eh omdat we niet altijd opletten?” ik ga op zijn schoot zitten en geeft hem een innige zoen. Als we elkaar loslaten, fluister ik in zijn oor ‘when in rome do as the romans do’ dus speel het spel mee zonder vragen te stellen. Beloof je dat?”

Vervolgens zoenen we innig… de taart staat nog wel even in de oven en Miranda blijft vermoedelijk nog wel even weg.

Martin laat het maar even over zich heenkomen en speelt het spel mee. Het antwoord krijgt hij wel. Alleen moet de bladzijde nog omgeslagen worden… maar nu even niet.

Miranda loopt blij maar onzeker wat haar te wachten staat naar het huisje van Piet… blij dat ze een “deal” heeft maar onzeker hoe die deal zou uitpakken en hoe Piet haar op zal vangen. En door haar hoofd speelt de mantra “go with the flow”.

Piet keek al door het raam en ziet haar aankomen lopen. Wat zenuwachtig en onzeker kwam ze aanlopen. Alsof piet niet zenuwachtig was van wat ging komen. Alsof hij ervaring had in die soort situaties. Niet dus… het enige wat hij kon doen is… er het beste van maken…fake it till you make it… het was een deal voor de vakantie. Dus er zat sowieso een einde aan. En als het echt niet gaat, kon er zo gestopt worden… dat is onderdeel van de deal.

Piet wacht miranda buiten op met open armen.

Miranda is blij dat ze piet met open armen ziet staan. Ze vallen elkaar zonder wat te zeggen elkaar in de armen. En geven elkaar een dikke knuffel. “Goed je te zien” “dat is wederzijds… ik was vanmiddag niet op mijn best geloof ik.” met een glimlach zegt piet: “Jet was moedig van je. En Ach een flesje port doet wonderen” “heb je het gezien?” ‘ja, ik heb de fles maar weggepakt een een deken over je heen gelegd” “dat is lief van je… en je hebt de taart klaar gemaakt.” “Hoe is het nu met de taart?” “Die staat nu in de ook oven en duurt nog wel even voordat die klaar is” “en tot die tijd?” “Kunnen we doen wat we willen… zullen we nog even gewoon bij elkaar zijn en elkaar beminnen zoals we vanmiddag deden? Ben er wel ff aan toe geloof ik.” “Wat jij wil… praten kan altijd nog”

Peter en Miranda gingen gemakkelijk op het grasveld zitten zodat ze elkaar goed konden vasthouden en aanraken…

De tijd leek stil te staan… en ze waren even alleen op de wereld. Alleen als èèn.

ping deed de oven… en de taart was klaar. Mathilde en Martin schrokken er van. Nu nog even afkoelen voordat die gesneden kan worden

“Ga jij ze even halen? Dan pak ik de taart uit de oven”.

Martin ging op weg. Toen jij de hoek van zijn huisje om kwam: kal, ik schrik me een hoedje. Martin had idd het antwoord op de volgende bladzijde gevonden… had hij die bladzijde maar nooit omgeslagen; Hij had zijn oom nog nooit met een vrouw gezien en was blij voor zijn oom.

Ondanks dat, Arch… ik krijg dit nooit meer van mijn netvlies af. Snel terug… Mathilde moet me helpen. Theatraal riep Martin “Mathilde, je moet me helpen… ik heb iets ergs gezien“ “wat is er? “ “geen tijd te verliezen Kleed je heel snel uit en ga op bed liggen” “maar de taart dan? En zo meteen komt Miranda en piet” “nee geen tijd te verliezen opschieten” geen idee wat hij nu weer heeft maar oke snel trek ik mijn kleren uit en ga op bed liggen “en nu?” Martin doet zijn ogen open en zegt “Ahh… bedankt het gaat al wat beter… het beeld trekt al langzaam weg.” hij kust de mond van Mathilde en likt zijn weg via de borsten en tepels naar beneden.

“Wat heb je dan gezien waarbij dit de oplossing moet zijn?” Martin likt door en reageert niet. “He ik vraag je wat!” nog geen reactie. Mathilde sluit haar benen en drukt het hoofd van Martin van zich af, kijk hem aan en vraagt nogmaals “wat heb jij gezien wat zo erg is?” “Het is vreselijk…” “wat?” “Ik zag…. Ik zag twee oude mensen op het gras die elkaar… o nee daar is het beeld weer.” Mathilde wist genoeg en liet martin weer los die meteen weer naar het naakte lichaam van Mathilde keek en door ging met waar hij goed in was en waar zij van genoot.

Toch stopte ze Martin weer en keek hem recht in de ogen en zei “zo praat jij misschien over je oom, maar niet over mijn tante! Begrepen?” Geen reactie dus maar even aan zijn haren vastpakken “begrepen?” Martin knikte zo goed mogelijk ja, ze bleef hem aankijken “goed zo, dat je het maar begrepen hebt. Miranda kan heel goed kussen heb ik gister gemerkt. En nu doorgaan met waar je mee bezig was”. Mathilde liet elke aanraking binnenkomen en genoot. Dat ze betrapt konden worden deed haar niets. Vond het wel spannend.

Martin ging weer snel verder om het beeld wat hij had te vervangen. Maar wat zij ze nu over Miranda en goed kussen… wat is er gebeurd… zijn fantasie ging op hol en dat kon Mathilde merken en genoot nog meer.

Plots ging de deur open. Daar stond Miranda. Martin schrok en stopte met wat hij aan het doen was. En Miranda, die draaide haar hoofd weg. Mathilde zei “doorgaan jij” en Martin ging weer verder. “Sorry Miranda, maar hij moest even. Hij had wat gezien en was in shock… gaat zo wel weer over he schatje?” en gaf Martin klopjes op zijn hoofd zoals je ook bij een hondje doet als beloning, ondertussen probeerde ze een orgasme te onderdrukken.

Mr “we kwamen voor de taart… maar doe maar rustig aan we wachten we even tot jullie ‘klaar’ zijn. Zet ik ondertussen koffie.” Terwijl een orgasme voor Mathilde niet meer te onderdrukken was en opkwam, zei Mathilde zo goed mogelijk “Is aaa goed, tot zo oee oo jaaa”. En een diepe zucht volgde en haar lichaam spande aan gevolgd door een golf van ongecontroleerde bewegingen.

Ze rustte even uit en Martin kwam naast haar liggen. “Gaat het weer een beetje meneertje?” theatraal zei Martin “ Ja, bedankt… het zal wel even duren voordat ik het emotioneel weer aankan”

“Mooi. Broek uit want nu moet ik even oefenen” met geweld trok Martin zijn broek uit en het stond paal boven water vast dat die paal niet geleden had aan wat Martin gezien had. Het bewees maar weer dat de paal een eigen leven leidt en niet onder invloed stond van de hersenen van een man. Ze deed zich tegoed aan wat op een warm waterijsje leek en oefende haar lik, zuig en knabbel vaardigheden. Martin genoot van het uitzicht en gevoel… en dat beeld, dat was ie allang weer vergeten.

Miranda liep weer naar de keuken en zei tegen piet “ze komen zo, ze zijn nog wat aan het afronden.” “ja, ik hoorde het..kom dan maak ik alvast koffie” Miranda was wat verward van verlangen en zei “ zeg piet… wat zijn doen, gaan wij en kunnen wij dat ook doen?” Nonchalant zei piet “ik heb niet gezien wat ze deden, maar als je niet al te lenig hoeft te zijn, moeten we het ook maar eens proberen” Miranda voelde een tinteling in haar onderbuik en een intens verlangen en zei in gedachte verzonken “ ja dat moeten we maar eens snel proberen”

Het huis vulde met de geur van vers gezette koffie en vers gebakken fruittaart. De deur ging open en Mathilde en Martin kwamen voldaan de keuken in lopen. “ Hmm lekker koffie, Sorry, we moesten nog wat wegwerken”

Piet "zo te zien hebben jullie een ijsje gegeten… er zit nog wat op jullie kin.”

Verschrikt keken de twee elkaar aan en stortte zich op elkaar neer om de restjes “ijs” te verwijderen

Piet gaf een dikke knipoog naar Miranda. Miranda Lacht en dacht Dat belooft nog wat. ik kan niet wachten. Ik hoop snel.

Samen genoten ze van de taart en van de koffie.

Martin trok de stoute schoenen aan zei:” binnenkort komen de ouders van Mathilde hier en dan wordt het wat… eh… zogezegd wat uitdagender ..is het een idee als jullie twee hier slapen vannacht en dat ik met Mathilde in het andere huisje slapen? Ik heb het idee dat jullie wat in te halen hebben.” Miranda keek smachtend naar piet die zonder omhalen akkoord ging… mits Mathilde het ook goed vond. Mt”hmm..moet ik even over nadenken… wat krijg ik er voor terug?” Piet zei: “een klap voor je billen als je het niet doet.” Mt zei ondeugend:” dat lijkt me dan een goed voorstel. Dan zeg ik nee!”.. Martin en Miranda keken met verbazing naar mathilde; die vervolgens verongelijkt en als de onschuld zelve vroeg “ wat?”

“oke” zegt piet… wat een meid zeg die is echt aan het ontdekken. “Ander voorstel: je krijgt twee klappen op je billen als je het wel doet.” Mt:” 3 klappen op mijn billen, van ieder 1” allen riepen in koor “DEAL” Mathilde bukte tilde haar rok op (waar ze niets onder aan had) en hield zich vast aan de tafel “kom maar op met die platte hand.” Om de beurt gaven ze een ferme klap op haar billen. En dachten klaar te zijn. Mt bleef gebogen staan en zei “Dus de deal gaat niet door dan?” “Hoezo?” “ Ik heb twee billen dus elke bil moet een klap krijgen. Dus als je de deal wil, opnieuw" ze ging weer staan en ieder gaf nu op elke afzonderlijke bil een misschien nog wel hardere klap waardoor haar billetjes rood doorbloed en lekker mals werden. Mt "Oe. Pijnlijk, maar zo lekker. Kom je mee Martin?” en met een jolige stem “tot morgen… en niet te vroeg wakker maken svp”

Wat er die nacht gebeurde, laat weinig aan de fantasie over.