Horror met een vleugje seks. Have fun. En bedenk...it's all fantasy...


Adam liep altijd met Jack tot aan de plek waar het landweggetje overging in een zandpad voordat hij de riem losmaakte. Luid blaffend verdween de teckel dan tussen de bomen en Adam wandelde er op zijn gemak achteraan.
Die avond was het nog lang warm en hij had er spijt van dat hij zijn jas had aangetrokken.
Hij trok het uit en bond de mouwen over zijn schouder, zodat ze voor zijn borst bungelden. In de verte hoorde hij Jack blaffen. Hij floot kort en schril. Het teken voor de hond om terug bij de baas te komen. Hij bleef staan op een houten bruggetje en luisterde naar de geluiden van de natuur die met het vallen van de avond tot rust kwam. Vogels die kwetterend een plekje zochten om de nacht door te brengen. Achter de bossen lagen weilanden en hoorde hij het protesterende loeien van koeien die terug naar de stal moesten.
Adam pakte uit zijn overhemdzakje een pakje sigaretten en stak er eentje op. Vanuit het zuiden ritselde een opkomend briesje tussen de struiken.
Hij floot nog een keer en luisterde scherp of hij Jack hoorde. Een beetje zenuwachtig nu liep hij het bruggetje af en schudde de ketting in zijn hand.' Jack,' riep hij.' Kom bij de baas, jongen.'
Hij kwam bij een splitsing en realiseerde zich dat hij hier nog nooit was geweest met Jack.
Het was doodstil en Adam zuchtte. Hij keek naar de blauwe lucht die langzaam maar zeker begon dicht te trekken. In het oosten zakte de zon achter de grote cumuluswolken Hij zag zijn schaduw langer worden. Over een half uur was het zo goed als donker en dan wilde hij weer thuis zijn.
'Jack, 'schreeuwde hij.

Opeens hoorde hij de hond en het leek van dichtbij te komen. Adam herkende het specifieke blaffen. Schor en opgewonden. Jack was iets op het spoor. Hij liep van het pad af en worstelde zich tussen de struiken door het bos in. Takken zwiepten tegen zijn rug en hij moest zijn gezicht beschermen. Hij oriënteerde zich op het blaffen van Jack dat nu steeds luider klonk. Net zo snel als hij het bos in was gekomen, was hij er ook weer uit. Ondertussen was het briesje aangetrokken tot een kille wind en Adam trok zijn jas weer aan. Verbaasd zag hij op ongeveer twintig meter afstand een grote Victoriaanse villa staan op een vrij gelegen stuk grond. Het dak was van leisteen en uit de schoorsteen kringelde rook. Achter geen van de ramen brandde licht. Aan de zijkant stond een grote auto geparkeerd.
Jack stond te blaffen en kwispelde met zijn staart toen Adam langzaam dichterbij kwam. De hond groef verwoed met zijn poten aan de zijkant van het huis. Hij tekende donker af tegen de nu snel toenemende duisternis. Opeens hoorde hij Jack dreigend grommen. De hond stond stijf op zijn poten met zijn haren overeind.
Adam bleef staan en voelde zijn maag zich samentrekken. In en om het huis was geen teken van leven, op het gegrom van Jack na.
Langzaam overwon de nieuwsgierigheid het van zijn angst. Als er iemand naar buiten kwam, kon Adam gewoon zeggen dat hij achter Jack aan was gelopen. Hij stak zijn hand uit naar de hond.' Het is goed, Jack. Kom maar bij de baas.'
Hij kriebelde de hond achter zijn oren die begon te janken en zijn lijf tegen Jack aan drukte.
Adam was nu aan de zijkant van het huis en zag op het gras voor zijn voeten een lichtschijnsel.
Hij bukte zich en keek waar de hond naar gromde. Net boven de grond was een opening in de muur te zien die met dikke ijzeren spijlen was beveiligd. Het leek alsof die verder doorliepen naar beneden. Met gefronste wenkbrauwen zag Adam waar Jack mee bezig was geweest. Hij had geprobeerd het uit te graven. Maar waarom...?
Jack stond naast hem en hijgde zwaar. De hond sloeg met zijn staart tegen zijn arm aan. Alleen als Adam ging liggen kon hij zien wat er achter de spijlen verscholen ging.
Hij keek op zijn horloge en zag dat het bijna tien uur was. Verdomme...Zijn angst overwinnend ging hij op zijn buik liggen en bracht zijn gezicht vlak voor de spijlen, Hij lag in de verse aarde die door Jack was opgegraven. De adem stokte in zijn keel. Het leek een soort cel met in een hoek een roestige emmer. Kettingen die aan de muur waren bevestigd hingen los op de grond. Aan het plafond hing een kaal gloeilampje dat een aarzelend licht verspreidde. Over de betonnen vloer liep een spoor van urine. Hij draaide zijn hoofd in een poging naar de andere hoek van de cel te kunnen kijken. Een scherpe geur drong zijn neus binnen. Het hield het midden tussen menselijke uitwerpselen en verrotting. Wat was hier in hemelsnaam gaande...

Het gebeurde zo onverwacht dat hij gilde van schrik. Adam sprong omhoog, stapte achteruit en struikelde over zijn eigen voeten. Hij viel hard op zijn kont en een pijnscheut schoot door zijn rug. 'Potverdomme,' riep hij angstig. Voor de spijlen was het gezicht van een vrouw verschenen. Aan haar mondhoeken kleefde bloed en haar zwarte haar piekte overeind. Haar ogen stonden diep in een netwerk van rode adertjes. Ze sperde haar mond open in een geluidloze schreeuw. Adam zijn hart bonsde in zijn keel. Angstzweet brak hem aan alle kanten uit. Jack rende jankend om hem heen. De vrouw greep de spijlen zo stevig vast dat haar knokkels wit werden. Ze drukte haar gehavende gezicht er tegen aan. Haar lippen bewogen en ze probeerde woorden te vormen, maar Adam hoorde alleen maar gebrabbel.
Zijn hoofd was rood en de uitdrukking op zijn gezicht was die van pure afschuw.
'Ik kom terug voor je,' riep hij.' Hou vol… ik kom terug.'
Adam probeerde de riem vast te maken aan de halsband maar zijn vingers trilden teveel. De eerste twee keer liet hij de riem vallen , het lukte hem de derde keer en gelijk trok hij Jack mee, terug het bos is, weg van alle verschrikkingen. Op het zandpad bleef hij staan om zijn hart tot rust te laten komen. Hij veegde met de bovenkant van zijn hand over zijn voorhoofd en voelde zand en gruis plakken aan zijn wenkbrauwen. Zijn ogen gleden over zijn kleren die onder het zand zaten. Koortsachtig klopte en veegde hij het zo goed mogelijk er af. Alsof hij iedere tastbare herinnering aan wat er gebeurd was uit wilde bannen. Maar het beeld van de vrouw die de spijlen vast hield en hem onverstaanbare woorden toe riep bleef op zijn netvlies gebrand.

Hij transpireerde nog steeds en zijn haar zat op zijn voorhoofd geplakt. Langzaam ondernam hij met Jack de weg terug naar huis. Hij trilde nog op zijn benen van angst. Dertig minuten later zuchtte hij van opluchting toen hij de voordeur achter zich in het slot hoorde vallen. Hij maakte Jack los die gelijk naar zijn voerbak rende en gulzig begon te eten. Adam wist dat hij de vrouw weer wilde zien. Zijn nieuwsgierigheid was groter dan zijn angst. In de geborgenheid van zijn eigen huis overwoog hij zijn mogelijkheden. Eigenlijk moest hij aangifte doen bij de politie, wist hij. Maar wat moest hij zeggen? Peinzend stond hij bij het koffiezet apparaat en rook hoe de geur van verse koffie de keuken vulde. Het rinkelen van de telefoon scheurde de stilte aan stukken. Hij vloekte en liet van schrik het kopje uit zijn handen vallen. Op de plavuizen vloer spatte het in vier grote scherven uit elkaar.
Vloekend liep hij naar de kamer en nam de telefoon uit de houder.
'Met Adam.'
'Met mij. Ik probeer je al een hele tijd te bereiken.'
Hij zag zijn zus Rachel zitten op de bank met de telefoon in haar hand. Lang en sportief gebouwd. Kort, zwart haar en een scherp gesneden gezicht, sprekende blauwe ogen.
'Ik was aan het wandelen met Jack en ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje verdwaald was.'
Adam realiseerde zich dat het een rot smoes was ,maar hij kon zo snel niets anders bedenken.
Als hij tegenover haar had gezeten had hij haar niet recht in de ogen durven kijken.
' Verdwalen als je de hond uitlaat.' hoorde hij haar stem, licht verwijtend.' Ik probeer je al vanaf half tien te bereiken.'
'Ik zal voortaan mijn mobiel meenemen,' zei Adam, om er een eind aan te maken.' Hoe is het met je?'
Hij keek naar de scherven op de vloer en liep naar de keuken om een nieuw kopje te pakken.
'Met mij is het goed,' zei ze op afgemeten toon.' Vergeet je niet dat we hebben afgesproken samen naar de schouwburg te gaan. Aanstaande zaterdag.'
Adam pakte een ander kopje uit een keukenkastje en zette die op het aanrecht.
Zijn zus was gek op toneel voorstellingen. Ze omringde zich graag met een groep semi intellectuelen waar ze altijd het middelpunt was van de belangstelling. Ze trok veel bewonderende blikken vanwege haar sprankelende blauwe ogen en haar fantastische figuur. Rachel was een vrouw die niet hield van verrassingen en er ook niet van hield zich te binden. Daarom viel ze vaak op Adam terug als ze ergens naartoe wilde, maar geen zin had om alleen te gaan.
Als ze dan samen weggingen had ze alles gepland, tot aan de seks vooraf en het koffie drinken in de pauze aan toe.
Adam voelde zich bij zulke gelegenheden een soort attribuut die alleen maar mee ging tot meerdere eer en glorie van Rachel.
'Ik zie er naar uit, Adam. En trek je donker blauwe pak aan, je weet wel. Dat we toen samen gekocht hebben. Dat staat je erg goed en kleurt prima bij mijn jurk.'
Adam rolde met zijn ogen.' Natuurlijk, zus. Ik zorg dat ik klaar sta. Acht uur, toch?'
'Niet grappig, Adam,' zei ze met ijskoude stem.' Kwart voor zeven ben je hier, zoals altijd. Vergeet het niet, ik heb er een hekel aan om te laat te komen.'
Zonder verder iets te zeggen verbrak ze de verbinding.
Adam schonk de dampende koffie in en legde de telefoon neer.
Jack kwam kwispelend binnen en sprong op de bank. De hond deed tevreden brommend zijn ogen dicht toen Adam hem over zijn rug aaide en op zijn kop kriebelde.
Het was kwart voor twaalf geworden. Hij keek naar de zwarte koffie en bedacht dat hij zo meteen wilde gaan slapen. Alles was in de war gelopen door dat stomme telefoontje van Rachel. Boos liep hij naar de keuken en spoelde de koffie door de gootsteen. In een opwelling van plotselinge woede smeet hij het kopje tegen de muur aan. De scherven sprongen in het rond en één ervan raakte zijn wang. Hij liep haastig naar de spiegel en zag tot zijn opluchting dat een klein druppeltje bloed opwelde. Niets bijzonders. Adam verbeelde zich dat in de spiegel de beeltenis van de vrouw opdoemde die haar hand tussen de spijlen stak in een poging zijn hand te grijpen.
Hij rukte zich er los van. Morgen zou hij naar de politie gaan.

De verbalisant was een dikke man met een bril op die een wenkbrauw optrok en hem sceptischer aankeek naarmate zijn verhaal vorderde. Hij trok zijn wenkbrauwen tot boven zijn bril op toen Adam vertelde over de vrouw in de cel.
'Als ik het goed begrijp, denkt u dus dat in dat huis een vrouw tegen haar wil wordt vastgehouden.'
Adam knikte. Jack lag onder de stoel opgerold te slapen.' Ze probeerde me iets duidelijk te maken maar ze kon niet praten. Ik weet niet maar...,'
Hij haalde even diep adem. 'Toen ik hier heen kwam bedacht ik dat het er op leek, alsof ze geen tong meer had. Daarom kon ze niet verstaanbaar praten.'
De agent keek hem berustend aan. Zette zijn ellenbogen op tafel, spitste zijn vingers en liet zijn kin er op rusten.' Bent u serieus?'
Adam kneep zijn ogen tot spleetjes. 'Ik neem de moeite hierheen te komen om aangifte te doen van wat ik denk, een misdrijf is. Ik zou het erg waarderen als u mij serieus neemt.'
'U had geen telefoon bij u om foto's te maken, geen getuigen. Niets om uw verhaal te ondersteunen.'
Adam schudde zijn hoofd. 'Ik had er niet op gerekend daar terecht te komen. Zoals ik al zei kwam het doordat Jack...'
De agent onderbrak hem met een gebaar van zijn hand.' Uw hond ging er vandoor en u er achteraan.'
Hij slaakte een diepe zucht. 'Jammer dat uw hond niet kan praten.'
Een paar seconden staarde Adam hem onbewogen aan om dan met een beheerste waardigheid op te staan. Hij pakte de riem en trok Jack onder de stoel vandaan.' Het was verkeerd van mij om hier te komen. U gelooft mij niet dus ik kan beter weer naar huis gaan en later in de krant lezen wat zich in dat huis allemaal afspeelde.'
De man keek geïrriteerd en vroeg hem weer te gaan zitten.' Probeert u zich in mijn situatie te verplaatsen. Dan zou u er ook moeite mee hebben. Maar..'
Hij pakte de telefoon op die naast hem stond.
'Ik heb een melding die onderzocht moet worden. Ik stuur je gelijk de locatie.'
Hij hing weer op en keek Adam aan.
'Om te laten zien dat ik u wel serieus neem heb ik er een auto heen gestuurd. Kunt u mij nauwkeurig uit leggen hoe u daar terecht kwam.'
Adam vertelde het hem en de agent schreef alles op. Vervolgens scande hij het en stuurde het met een druk op de printer knop weg.
Hij boog achterover in de stoel en vouwde zijn handen op zijn buik.
'Ik heb uw telefoon nummer. Als de agenten terug zijn laat ik u weten wat er uit het onderzoek naar voren is gekomen.'

Hij hoorde de telefoon op het moment dat hij voor de deur stond. Zijn hart bonsde in zijn keel toen hij met trillende vingers de sleutel in het slot stak en snel naar binnen rende. Buiten adem nam hij op. Het was de verbalisant.
'Weet u wat er voor straf staat op een valse aangifte?'
Adam voelde dat hij rood van woede werd. Hij kneep zo hard in de telefoon dat zijn hand wit werd.
'Ik heb alles naar waarheid verteld, 'zei hij met overslaande stem.' Uw collega's hebben niet goed gekeken.'
De stem aan de andere kant kende geen twijfel.
'Om het huis heen werd niemand aangetroffen. Omdat mijn collega's geen bevel tot huiszoeking hadden konden ze niet naar binnen. Mijn collega's hebben wel om het huis heen gelopen en de cel gevonden waar u het over had.
Hij zweeg even en Adam wist dat er nog meer kwam.' Er was daar geen vrouw, sterker nog. Wat u vertelde over de staat waarin de kelder zou verkeren is niets gebleken. De ruimte is inderdaad met spijlen beveiligd tegen inbraak maar was helemaal schoon en leeg.'
Adam hoorde de zelfgenoegzaamheid doorklinken in zijn stem. De wetenschap dat hij, Adam aan het kortste eind trok.
'U heeft geluk dat wij het hier bij laten. Uw aangifte wordt een bepaalde tijd bewaard, en daarna verwijderd uit ons bestand.'
Stomverbaasd staarde Adam naar de telefoon. Hij deed zijn best om zijn boosheid te bedwingen.
'Ik wens u nog een prettige dag.'
Adam liet zijn hand met de telefoon zakken en blies zijn adem langzaam uit. Hij was niet gek. Hij wist wat hij had gezien. De vrouw was er geweest en ze had hem geroepen. Ze had zijn hulp nodig.
Hij liep naar de keuken en haalde een tablet uit een doosje. Hij had iets nodig om zich zelf te kalmeren. Zijn handen trilden nog steeds toen hij een glas koud water inschonk. Hij gooide zijn hoofd achterover en slikte de tablet met een beetje water door.
Adam keek naar Jack die rustig lag te slapen in zijn mand. Die moest maar rustig doorslapen. Vanavond had hij pas de afspraak met Rachel. Morgenavond ging hij naar het huis om te bewijzen dat hij niet gek was.

Adam parkeerde bij Rachel voor de deur en keek omhoog naar het enige raam dat was verlicht. Het stond open en een licht briesje bolde de gordijnen. Hij drukte op de bel en met een zachte klik ging de deur open. Lang geleden had ze hem op een zonnige dag verleid tot seks en sindsdien werd Adam door haar gebruikt als ze zin had. Het paste precies bij Rachel. Ze gebruikte alles en iedereen voor haar eigen gewin en als ze je niet meer nodig had gooide ze je weg als een oude schoen. In gedachten verzonken liep hij de trap op. Hij kon de aanblik van de vrouw in de kelder niet van zijn netvlies wissen. Hoe was het mogelijk dat de politie geen sporen had gevonden. Op de een of andere manier was zijn aanwezigheid toch niet onopgemerkt gebleven. Hij deed de slaapkamer deur open. Rachel lag al naakt te wachten. Ze leek in een opgewonden bui want ze giechelde toen hij binnenkwam. ‘Daar ben je dan, ondeugende jongen. Klaar om je lul in mijn kutje te steken.’
‘Kunnen we niet een keer overslaan, Rachel,’ zei Adam kortaf. ’Ik ben er niet voor in de stemming.’
‘Wat zei jij daar? ‘
Als door een wesp gestoken kwam ze overeind en keek hem met vlammende ogen aan.
Haar woorden klonken op een toon die alle rijke mensen zich eigen hebben gemaakt.
Ze bracht haar gezicht vlakbij.’ Adam, kleed je uit. Vergeet niet wie jouw maandelijkse toelage betaald. Ik zeg het nog één keer. Kleed je uit en steek je pik in mijn kut. Neuk me en omdat je niet gelijk luisterde wil ik twee keer klaarkomen.’
Ze hief haar hand op en een ogenblik dacht Adam dat ze hem zou slaan. Woede welde in hem op en zijn bloed begon te koken. Hoe haalde ze het in haar hoofd hem zo te behandelen.
Met een rood gezicht van kwaadheid trok hij zijn kleren uit en smeet ze in de hoek.
Op haar gezicht kwam een uitdrukking van lust en ze lachte zacht wat Adam nog bozer maakte.
Ze schrok toen hij opeens op haar sprong met zijn handen rond haar keel. Glom er in haar ogen opeens iets van angst of verbeeldde hij het zich. Rachel draaide wanhopig met haar ogen en probeerde naar lucht te happen zonder Adam te laten merkten dat ze het moeilijk had. Met een grimmige voldoening drukte hij zijn duim in haar keel en een grijns speelde rond zijn lippen toen hij zag dat ze het benauwd kreeg en haar ogen licht uitpuilden.
‘Je krijgt wat je wil, zus,’ riep hij kwaad. Snel draaide hij Rachel om zodat haar kont en kut uitnodigend naar hem toe stak.
‘Alleen niet op de plaats waar je misschien op rekende.’
Rachel kromp ineen toen zijn woorden tot haar doordrongen.
‘Adam….’riep ze in paniek.’ Niet in mijn…
Maar ze was al te laat. Adam spuugde in haar aars en masseerde met zijn duim rondom haar kont gat. Vingers gleden in haar vochtige kut en vervolgens bracht hij die bij haar in.
Rachel schokte en beefde in afwachting van wat ging komen.
Adam bleef met zijn vingers haar aars bewerken om te voorkomen dat ze hem zou dicht drukken. Haar gerimpelde aars glom van het geil.
‘Geef mee, Rachel,’ riep hij schor. ’Maak het jezelf niet moeilijker...ontspan je en maak je kont open voor mij.’
Rachel voelde haar hart stilvallen toen Adam zijn pik langzaam bij haar naar binnen bracht, de sluitspier forceerde en centimeter voor centimeter dieper bij haar binnen drong.
‘Ik ga je helemaal suf neuken.’
Haar kont had nu bijna zijn hele pik opgeslokt en Adam greep haar heupen stevig vast. Keek nog even grimmig hoe hij nu helemaal tot aan zijn ballen in de kont van zijn zus zat en begon haar te neuken.
Vlees kletste tegen vlees en Rachel probeerde met haar heupen zijn stoten op te vangen, krijste, jammerde en kreunde onder elke stoot die steeds dieper haar darmkanaal binnen drong.
‘Neuk me..’ riep ze opeens. ’Ga door...dit is geweldig...Neuk me, Adam.’
Ze gilde het uit en begon zichzelf te vingeren, gooide haar hoofd achterover en tranen van genot schoten haar in de ogen.
‘Vieze, geile trut,’ riep Adam gefrustreerd. Ze knelde als een vuist haar sluitspier om zijn pik om zichzelf het optimale genot te verschaffen.
Adam voelde zijn orgasme opborrelen in zijn krampachtig samentrekkende ballen. Zijn spieren trokken samen en met een schreeuw spoot hij straal na straal sperma in Rachel haar darmkanaal. Haar lichaam schokte en haar rug kromde zich als die van een kat.
Een orgasme denderde over haar heen als een op hol geslagen goederentrein. Zweet lag op zijn rug en parelde op zijn voorhoofd.
Adam liet zijn verschrompelde pik uit haar glijden en viel naar adem happend over haar heen.
Rachel draaide zich om en bevoelde voorzichtig haar uitgerekte en gezwollen aars, een glimlach krulde haar lippen. Ze weet het. Zo diep was ze nog nooit geneukt.
Een hand gleed over zijn wang en haar stem gleed als honing over hem heen.
‘Dank je, Adam. Dat was ...heerlijk...volgende keer wil ik weer dat je mij in mijn kont neemt.’
Adam voelde zich ondergedompeld in een bad van vernedering dat niet groter voor hem had kunnen zijn.

Adam hoefde geen moeite te doen om het huis terug te vinden, alleen maar de bandensporen volgen van de politie auto die duidelijk zichtbaar waren op het zandpad. Adam parkeerde zijn auto naast de auto voor het huis en luisterde naar het tikken van de afkoelende motor. Het was een kille grijze dag en af en toe viel er een beetje motregen. Bij daglicht kwam het huis minder dreigend over. Hij keek bij de auto naar binnen maar zag niets bijzonders. Het was een oude Mercedes met de gebruikelijke rommel op de achterbank. Blikjes, wat papieren en zakjes van een fastfood keten.
Hij snoof en zette de kraag van zijn jas op. Even probeerde hij of de auto was afgesloten. Tot zijn verbazing zwaaide het portier open. Zijn hart klopte in zijn keel. Het rook naar oud leer en een andere geur die hij niet kon thuisbrengen. Walgend trok hij zijn hoofd terug en gooide het portier dicht. Er hing een geur van verderf, net als in de cel.
Adam liep naar de deur. Geen kans om die te forceren. Massief hout en verstevigd met ijzerwerk. Hij keek om zich heen. Er klonk geen enkel geluid vanuit het bos. Hij raapte al zijn moed bij elkaar en drukte op de bel. Ver weg in het huis hoorde hij een rinkelend geluid.
Minuten gingen voorbij en net op het moment dat Adam zich wilde omdraaien klonk er een zachte klik. De deur ging op een kier open en een donker kraaloog in een mager gezicht keek hem aan. Om de smalle bloedeloze lippen krulde een glimlach toen hij Adam herkende.
'U heeft de politie op mijn dak gestuurd.'
Het klonk niet als een verwijt, eerder als de vaststelling van een feit.
'U houdt hier een vrouw gevangen,' gooide Adam er uit. 'Ik heb haar gezien gisteravond.'
De man keek hem smalend aan. 'U bent de ridder op het witte paard. De man die opkomt voor de hoeren en de tollenaars.'
Hij deed de deur verder open .'Komt u binnen.'
Het klonk meer als een bevel dan als een verzoek. Adam aarzelde. De ogen keken hem onverstoorbaar aan. 'U wilt toch naar binnen?'
Adam deed een stap over de drempel.' Mijn vrouw weet dat ik hier ben. Als ik over een paar uur niet terug ben, waarschuwt ze de politie.'
Hij glimlachte schamper en stapte opzij om Adam door te laten. 'U brengt mij niet onder de indruk. U bent hier uit vrije wil en niemand weet verder dat u hier bent.'
Hij sloot de deur en keek Adam aan in het schemerdonker.' Niemand heeft u gedwongen hier te komen. Net zoals de dames in kwestie. 'zei hij op effen toon. Hij glimlachte vriendelijk.
Hij liep Adam voor door een lange gang die uitkwam in een spaarzaam gemeubileerde kamer.
'Mijn naam is Caine,' zei hij, met zijn rug naar Adam toe.' Dat is alles wat u voorlopig hoeft te weten.'
Adam bleef staan en keek om zich heen. Twee grote kroonluchters hingen aan het plafond en zorgden voor wat licht in de grote ruimte.
'Gaat u zitten,' zei Caine.' En vertel wat ik voor u kan doen.'
Adam voelde zijn maag verkrampen. 'Die vrouw… wat is er met haar. Waarom is ze opgesloten.'
Hij legde zijn klamme handen op de leuning van de stoel en merkte dat zijn stem trilde van de zenuwen.
Caine boog zich naar voren en boorde zijn zwarte kraalogen in die van Adam .'Dat is voor haar eigen veiligheid en voor die van ons.'
'Dat begrijp ik niet.'
'Ze waren samen,' zei Caine op kalme toon.' Ze probeerden me te bestelen. De stomme wijven. Een belde aan en de ander probeerde door een klein raam aan de achterkant binnen te komen.'
Hij lachte schel. 'Maar ik had het in de gaten.'
Caine praatte op een toon alsof hij een boodschappen lijstje voorlas.' Toen ze in de gaten hadden dat ik wist wat ze van plan waren probeerden ze te vluchten. Maar ik was sneller, en mijn knuppel ook.'
Het klamme zweet brak Adam uit en zijn keel werd droog. 'Wat heb je gedaan met ze?'
Caine haalde zijn schouders op. 'Wat niet. Ze lieten al heel snel hun broek zakken in de hoop me daarmee op andere gedachten te brengen.'
Hij glimlachte bij de herinnering. 'Neuken konden ze wel.'
'Waar kwamen ze vandaan?'
'Geen idee, ze brabbelden in een onverstaanbaar taaltje. Roemeens of zo, of Pools, ik weet het niet. Twee vriendinnen hoertjes uit een poepland , worden door niemand gemist. En dan hebben ze de pech de verkeerde tegen te komen.'
Adam zijn stem leek ergens anders vandaan te komen. 'Waar is die ander, ik zag er maar één.'
Er gleed een snelle glimlach over Caine zijn magere gezicht.
Hij stond op. 'Loop maar even mee.'
Adam liep achter hem aan naar een naastgelegen kamer waar twee grote schermen stonden en een computer.' Ik heb een camera in de cel.'
Hij wees Adam een stoel en ging zelf naast hem zitten.' De opnamen die je gaat zien zijn van ongeveer vier weken terug. Deze opnamen zijn van de dag nadat ze bij me binnen waren gekomen. Heb ze toen lekker geneukt, kan ik je wel vertellen. Ze verteld dat ze weg mochten als ik klaar met ze was. Verstaan doen ze me natuurlijk niet.’
Hij klikte op een knop en het scherm kwam zacht zoemend tot leven. Adam zag de twee naakte vrouwen in de cel. Ze hadden allebei zwart haar en een breed Slavisch gezicht. In hun ogen tekende de wanhoop zich af maar ook een zekere gelatenheid. Alsof ze toen al een vermoeden hadden dat ze gingen sterven in de kelder. Dat er geen manier was om te ontkomen aan hun lot. Caine ging met ze aan de gang en toen hij klaar was verliet hij met de pik uit zijn broek hangend de kelder. ‘Hierna heb ik af en toe nog met ze geneukt, ’zei hij op verveelde toon. ‘Soms gingen ze met elkaar aan de gang.’
Caine lachte kakelend.
‘Deze opname is van drie weken geleden,’ zei hij toonloos.
Gefascineerd keek Adam hoe een van hen op de emmer ging zitten en haar blaas leeg liet lopen. Het spetteren van de urine in de emmer was duidelijk te horen.
Iets later poepte de ander gehurkt in de hoek bovenop de hoop die er al lag.
'Die ene die zit te piesen noemde ik Ria. De ander heb ik Tina genoemd. Je kan je overigens voorstellen dat de stank er niet te harden is .'
Caine zei het terloops tegen Adam. Hij schoof met een paar instellingen op het scherm.
'Hier ben ik gestopt met ze eten te geven,' fluisterde Caine in Adam zijn oor .
'Ze kregen alleen water.'
Hij ging naast Adam staan en legde een arm om zijn schouder. Opgewonden wees hij naar de beelden. 'Mensen kunnen maar een paar dagen zonder drinken. Ongeveer tien dagen zonder eten, zij hebben al twee weken niets meer gehad.'
Bij Tina ligt er een schaduw van razernij over haar gezicht. Ze schopt tegen de deur.
'Zie je wat er gaat gebeuren, door de honger dreigt ze haar verstand te verliezen.'
Adam ziet dat de vrouw begerig naar Ria kijkt. Ze draait haar hoofd naar de camera en haar ogen schitteren krankzinnig. Ze slaat met de handen op haar hoofd en schreeuwt.
'Dat is walgelijk,' fluisterde hij.' Misdadig.'
'Kijk , kijk ,'snauwde Caine alsof hij Adam niet hoorde. 'Hier kan ze zich niet meer beheersen.'
Ze bonkte met een van woede vertrokken gezicht op de deur, haar mond wijd open in een geluidloze schreeuw om genade,
'Hier komt de overwinnaar uit de bus,' zei Caine kalm.' Kijk wat ze doet. Je zal je wel afvragen waarom ze niet kunnen praten of schreeuwen. Ik heb hun tong afgesneden.'
Caine is krankzinnig, wist Adam. Stapelgek. Maar hij kon zijn ogen niet van het scherm afhouden.
Tina werpt zich op Ria die is verzonken in een onrustige slaap. Maar ze heeft zich vergist in haar overlevingsdrang. Verbeten rollen ze over de grond, verwikkeld in een gevecht op leven en dood. Ze slaan en schoppen elkaar. Tina slaagt erin Ria op haar rug te krijgen , gelijk springt ze bovenop haar. De spieren in haar rug en schouders spannen zich, ze steekt haar nagels in de ogen van Rita. Ze laat los en het lukt Ria wankelend op te staan. Tina laat dat niet toe. De camera zoomt in op haar ogen waar het bloed uit loopt. Ze schopt de benen onder Ria vandaan en die valt op haar buik. Gelijk springt Tina op haar rug en slaat haar armen om haar nek. Die probeert te ontkomen maar Ria is machteloos onder het aanhoudende geweld. Tina houdt haar in een dodelijke omhelzing. Ze heeft de armen om Ria haar nek geklemd en drukt steeds strakker aan. De camera blijft ingezoomd en Adam ziet de ogen uitpuilen, er komt schuim en bloed op haar mond. Ze probeert Tina nog van haar af te schudden maar haar krachten nemen snel af. Het lichaam schokt in een laatste stuiptrekking en dan zakt het hoofd opzij. Trillend over haar hele lichaam staat Tina op en kruipt weg bij het dode lichaam van haar vriendin. Haar hele lijf zit onder de poep en de viezigheid en ze begint te huilen. Haar gezicht weerspiegelt doodsangst en blijdschap dat ze heeft gewonnen. Haar borst gaat op en neer van de inspanning. Dan springt ze op en geeft over in de emmer.
Caine springt naar een ander scherm.
'Twee dagen later. 'wijst hij.' Het lichaam begint te stinken en te bederven. En ze eet nu alles om haar honger te stillen. Let op.'
Tot zijn afschuw ziet Adam dat ze met haar lange smerige nagels het zwaar gehavende lichaam van Ria open haalt , haar hand in de ontstane wond steekt en de darmen er uit trekt. Hij stond zo snel op dat zijn stoel achterover viel.
'Ik kan hier niet meer tegen,' schreeuwde hij.' Jij bent gek, krankzinnig. Je moet worden opgesloten.'
'Kom mee,' zei Caine rustig. 'Ik wist dat je zou komen, dus ik heb vast het een en ander voor je geregeld.'
Adam bleef staan met een verbijsterde uitdrukking op zijn gezicht. Hoe.. ?'
Caine keek Adam schuin aan.' Ik zag je kijken gisteravond. In de camera. Je verlangde naar haar, ik zag het aan je ogen.'
'Je bent gek,' zei hij. Ieder woord nadrukkelijk uitsprekend.' Ik ga weg, en wees niet bang. Ik zal niet naar de politie stappen.'
Dus Caine had hem al die tijd gadegeslagen door de camera's buiten. De klootzak. Hij was al die tijd gewoon in het huis.
'Wacht nog even,' zei Caine kalm. 'En luister naar me.'
Aarzelend bleef Adam op de drempel staan.
'Je twijfelt en ik zie het in je ogen. Jij wil ook heersen en onderwerpen. Het idee dat je met haar kan doen wat je wil, windt je op. Wij mannen zijn de jagers, de vrouwen zijn de prooi. Eva was ondergeschikt aan haar man. Vergeet dat niet.'
Hij liep naar Adam en legde een hand op zijn schouder. 'Ik bied je een mogelijkheid die je in je leven maar één keer zal krijgen. Een vrouw volledig onderwerpen aan jouw grillen en fantasieën. Tina is zich al niet meer bewust van wat er om haar heen gebeurt. Ik heb haar wilskracht al volledig gebroken.'
Adam voelde dat hij een rood hoofd kreeg. Hij dacht aan Rachel die hem behandelde als een attribuut. Vanavond moest hij weer gaan opzitten en pootjes geven.
Hij liep terug en keek naar een scherm waarop Tina rustig zat te eten. Haar tanden vermaalden het rauwe vlees terwijl ze onbewogen de camera in keek.
'Dat was twee weken geleden.'
Hij nam Adam mee naar het scherm er naast. 'Dit is nu. Real time. Geweldig, hé. Ze is in de martelkamer.'
Glimlachend keek hij naar Tina die vastgemaakt was aan een soort houten kruis met haar armen en benen gespreid. Adam zag dat ze met kettingen vast zat.' Hebben ze speling?'
'Ze kan niet bij je komen,' antwoordde Caine. Er klonk trots in zijn stem. 'Ik heb het zo gemaakt dat je het kruis ook om kan draaien zodat ze met haar rug boven komt.'
Hij wees naar een kist op de grond naast het kruis.' Daar zitten speel dingetjes in. Takken die lekker door zwiepen , een zweep, echt van alles. Wat je maar wil om plezier te maken. Je kan haar neuken… alles wat er in je opkomt. Denk je eens in… nu is het nog een fantasie. Maar het kan werkelijkheid worden.
De ogen van Caine blonken kwaadaardig.' Er is één voorwaarde. Je mag haar niet doden.'
Adam knikte. Dat was hij ook niet van plan. Alleen maar een beetje spelen. Net wat Caine zei.
'Kom mee.'
Adam volgde Caine een trap af en stopte voor een deur.' Hierachter wacht ze op je. Neem alle tijd die je nodig hebt. De deur gaat niet op slot dus je kan er zo uit. Maar...één ding. Je krijgt het niet zo maar. Niets voor niets.’
Caine grijnsde. ‘Je moet me pijpen.’
Het bloed trok weg uit Adam zijn gezicht en hij zag opeens voor zich hoe hij de lul van Caine uit zijn broek pakte en in zijn mond nam. Zijn maag draaide zich om. Langzaam ging hij door zijn knieën en sloeg zijn ogen naar Caine op. De pupillen van Caine stonden als twee zwarte speldenprikjes in zijn ogen. Met trillende vingers trok Adam de rits omlaag en liet zijn hand de vochtige warmte van Caine zijn onderbroek in glijden, vonden zijn dikke penis en trok hem uit zijn broek. Hij slikte zijn walging weg bij het zien van de eikel waar uit een klein spleetjes al een druppeltje sperma glom. Zijn hart bonsde in zijn keel. De pik van Caine was zeker veertien centimeter lang en zo dik dat Adam bang was dat hij hem niet helemaal kon opnemen.
Caine legde zijn hand op Adam zijn hoofd en dwong hem naar zijn lul toe.’ Zuig hem af, Adam,’ zei hij rustig.’ En slik alles door.’
Adam kneep zijn ogen dicht, overwon zijn walging , opende zijn mond en liet langzaam zijn lippen over de paal van Caine glijden, kokhalsde en sperde zijn ogen wijd open toen Caine hem ruw vastpakte en zijn lul tot achter in zijn keel stopte. In paniek probeerde hij adem door zijn neus te halen. De penis vulde zijn hele mond en Caine begon hem te neuken met korte, snelle stoten.
‘Hmmm...mmmwwfff….,’bracht Adam uit. Hij maakte spastische bewegingen met zijn armen in een poging Caine weg te duwen, voelde de pik groeien en opzwellen in zijn mond en als een verlossing voelde hij hoe Caine begon te schudden met zijn heupen en een kreet slaakte van genot. Dikke stralen warm, dik sperma spoten achter in zijn keel, vulde zijn mond en liep over zijn kin op de grond. Wanhopig slikte Adam alles zo goed mogelijk door, smeekte dat Caine hem losliet. Na minuten die uren leken te duren schudde Caine zijn penis af voor Adam en stopte die in zijn broek.
‘Goed gedaan, Adam. Je hebt de toegang verdiend.’
Adam knikte, kwam verdwaasd en wankelend overeind. Sperma plakte aan zijn tanden en tong en de smaak in zijn mond was afschuwelijk. Hij hoestte en voelde zich afschuwelijk. Het liefst was hij weggegaan, ver weg van deze hel op Aarde maar dan was alles voor niets geweest. 'Nog een vraag.'
Caine trok zijn wenkbrauwen op.
'Hoe verdoof je haar. Hoe is het je gelukt haar op dat kruis vast te maken.'
Op zijn gezicht verscheen een geslepen uitdrukking. 'Een verdovend middel in het water. Werkt een uur.'
Hij opende de deur voor Adam. Toen hij naar binnen stapte gaf Caine hem een keiharde duw in zijn rug en trok de deur dicht.
Snel rende hij naar boven en ging zitten. Lachend deed hij het geluid aan. De arme Adam was geen partij voor Tina. Hij schoof de stoel achteruit en legde zijn voeten op de tafel. Die goed gelovige sukkel was er ingelopen. Caine trok een vies gezicht toen bloed spetterde op de camera.
Hij hoopte dat de verwachtingen voor Adam toch nog een beetje waren uitgekomen.