Een meisje uit een achterbuurt gaat de strijd aan met haar criminele verkrachters waarbij ze hulp krijgt uit onverwachte hoek. Ondertussen ontwikkelt zich een onmogelijke liefde…

Het is een serie van 4 verhalen waarbij de rafelige zelfkant van de samenleving de veilige middenklasse ontmoet. Geweld ,angst en seks wisselen zich af, waar liefde overeind blijft en…

Lees en je weet het!

Deel 3

Als ik wakker word realiseer ik me dat ik geen wekker heb gezet. Het is gewoon maandag, gewoon een werkdag. Ik hoef niks specifieks maar er wordt wel wat van me verwacht. Ik kijk naast me. Waar is Jip? Ik luister en hoor geen geluid, geen kraan of muziek.
Als ik in de woonkamer sta is er geen levende ziel te bekennen. Ik check voor de zekerheid even de badkamer, het toilet en de andere volgepakte slaapkamer. Geen Jip… Wat nu?? ik kijk wat radeloos om me heen. Zou ze, oh… de sex vannacht! Is ze boos weggelopen?? Heb ik haar… Ik kan mezelf wel wat aandoen. Vannacht dacht ik alleen aan mezelf verwijt ik me. Ik plof op de bank en staar naar buiten. Wat heb ik gedaan! Jip… ik heb haar vertrouwen geschonden….
Tranen wellen op en ik laat me achterover vallen in de bank en staar naar het plafond. Ik beleef mijn sex met haar nog een keer vanuit haar kant. Ze sliep leek het maar haar lichaam stond het wel allemaal toe. Ook kwam ze klaar… of leek het alsof ze klaar kwam. Heb ik mij vergist? Ik ga rechtop zitten. Mijn blik blijft hangen op een dubbelgevouwen A4-tje op de tafel voor me. ‘Lieve Martin’ staat er op. Met trillende handen vouw ik het open…

‘Lieve Martin.’ Staat er opnieuw en ik haal opgelucht adem. ‘Ik had een besluit genomen. Ik wil niet mijn hele leven achterom moeten kijken. Met de mannen die het op mijn leven gemunt hebben wil ik de confrontatie aangaan. Ik ben vanochtend vertrokken om te inventariseren wat ik kan doen om ze dáár te raken waar het meer pijn doet of trots krenkt dan ik al veroorzaakt heb…. Kom niet achter me aan, ik ben gewend aan het straatleven. Zo gauw ik voldoende weet kom ik terug naar jou. Ik heb niets meer en heb toch wat nodig. Daarom: Sorry….. De inhoud van je portemonnee heb ik meegenomen €370,- zat er in. Uiteraard krijg je die van mij terug. Zie dit schrijven als schuldbekentenis. Sorry dat het zo moet. Ik wil jou geen risico laten lopen of me laten tegenhouden door jou. Je bent mijn rots in de branding, mijn veilige thuishaven. Kusjes Jip.

P.S. Je hebt me heerlijk verwend vannacht! Ik was té moe maar mmm… xxx

Drie keer lees ik de brief door. Ze heeft de datum en tijd bovenaan gezet. Vandaag, 6.15u. Het is nu half 10. Ze is vast naar Leeuwarden en ze komt terug! Maar neemt ze niet te veel risico?? Ik maak me zorgen maar wat kan ik doen? Haar achterna komen wil ze niet. Politie bellen? En dan? word ik dan niet beschuldigd?
Radeloos bedenk ik allerlei scenario’s. 370 euro… hoe lang hou je het daarmee uit?? Waar slaapt ze? Wat als ze herkend wordt door een verkeerde.
Mijn telefoon gaat… Jip?? Ik spring op en ren naar mijn slaapkamer. Ik neem snel op. Pfff… een opdrachtgever. Die begint een heel verhaal maar ik heb mijn kop er niet bij. Vriendelijk vraag ik of ze mij wil mailen met de aanvullende informatie en hang op. Dat kan me op dit moment niet veel schelen. Eerst Jip. Daar heb ik een heldere kop en een gevulde maag voor nodig.
Gedoucht en gekleed zit ik aan m’n ontbijt. Van allerlei scenario’s zijn door m’n hoofd gegaan en ik bedenk weer nieuwe. Ik weet het gewoonweg niet want wat heb ik aan informatie? Bijna niks.
Vanuit m’n informatica/security achtergrond probeer ik de situatie te analyseren… het enige dat ik kan doen is de omgeving van Leeuwarden inventariseren voor het geval dat.
Twee uur later heb ik Leeuwarden in beeld: camera’s, standplaatsen hulpdiensten, actuele informatie. Jip blijft door mijn hoofd spoken. Ik pak mijn werk maar op maar zonder concentratie wordt het niks. Dan maar het huishouden. Ik poets wat maar het heeft niet mijn aandacht. Een boodschappenlijstje maken… en zit met een notitieblok en een kop koffie op de bank naar buiten te staren.
Telefoon!! Ik hoop op Jip maar het is m’n dochter, Linde. Ze is benieuwd hoe het met me gaat. Ze herinnert me er aan dat ik de afgelopen weken ben gescheiden en verhuisd… Ingrijpend maar Jip, dat is een situatie op leven en dood. Het is een totaal andere wereld. Ze vraagt door want ik reageer wat afwezig. Ik forceer gezellig te zijn maar ik voel dat ze het niet pikt. Ze wil langs komen om me op te vrolijken. Beleefd sla ik het af. Ben gek met haar maar kan haar er even niet bij hebben. Dat ik betrokken ben bij een aanslag vertel ik haar maar niet laat staan mijn, tsja is het dat…, relatie met Jip. Uiteindelijk haalt ze me over om het komende weekend bij haar langs te komen.
Ik maak wat te eten en kijk tv. Niets weet me echt te boeien. Ik mis Jip en blijf bezorgd om haar. Rond 11-en kruip ik in bed maar staar naar het plafond, lees een boek en kijk nog wat tv….

Midden in de nacht word ik wakker, met de tv nog aan en ik moet plassen. Ik check m’n telefoon of ik wat gemist heb. Niets…. Weer in bed lig ik te draaien en ben uiteindelijk toch in slaap gevallen.

Vanochtend mijn gewone dingen gedaan en maar aan het werk gegaan. De dag kabbelt voort, het werk gaat moeizaam. Elke keer als mijn telefoon gaat hoop ik op Jip maar is het weer een klant.
Met het bord op schoot kijk ik het journaal. Ik zie mensen in de wereld die het beroerder hebben dan ik. Op een streaming dienst zoek ik de millennium series op. Ik heb ze al gezien maar het laat me aan mijn drakenmeisje herinneren … en mijn telefoon piept. Een onbekend nummer. ‘Haal me op met onbekende auto.’ De lokatie gedeeld.' Ik sla het op voor de zekerheid. Het blijkt ergens in het buitengebied van Friesland te zijn. Jip?? Ik lees het bericht opnieuw. Ja, dat moet ze wel zijn. Onbekende auto… hoe ga ik dat regelen…Idee; zou andere nummerplaten niet voldoende kunnen zijn? Ik app: ‘ander kenteken ook goed?’ Ik krijg een duimpje. Dan de tekst. ‘Low bat. check 15’. Ze is offline gegaan.
Een goede vriend heeft een zelfde auto als de mijne. Hij is met vakantie en zijn auto staat altijd buiten onder de carport bij zijn villa. Snel pak van alles aan gereedschappen en hulpmiddelen, wat kleding voor Jip en een uitgebreide EHBO doos. Als laatste nog wat te eten en drinken…
Het ‘lenen’ van de kentekenplaten is een fluitje van een cent. Geklikt in de kentekenhouder zijn ze er zo uit. Onderweg ben ik even gestopt en heb ze in houders van mijn auto geklikt. Ik wil het liefst vol gas maar hou me netjes aan de snelheid. Niet opvallen is het parool...
Op het radionieuws hoor ik dat er in Friesland een boerderij in brand staat. Wereldnieuws hoor… denk ik er nog bij. Het vermoeden is dat de afgebrande boerderij een drugslab schijnt te zijn. Ow? Drugs?? Dat spitst mijn oren.
Op 10km van de lokatie check ik Jips lokatie opnieuw. Ze heeft zich verplaatst.
In de verte doemt een zee van blauwe zwaailichten op… het verontrust me… Ik kom redelijk vlakbij maar moet dan rechts af, niet alleen om bij de lokatie te komen, ook een agent verspert de weg richting het grote aantal blauwe zwaailichten. Ik rij verder langs een grote vaart en zie dat het een brand is geweest. Alle hulpdiensten zijn er. Het blijkt een boerderij. Zou dit die drugsboerderij zijn?? Mijn hart klopt in mijn keel! Drugs, drugsdealer…. Heeft de brand met Jip te maken? Wat is er gebeurd? Af en toe rij ik over een bruggetje van een dwarssloot. De laatste weergegeven lokatie lijkt bij het volgende bruggetje te zijn. Ik verminder vaart maar zie niks of niemand... Net voor de brug stop ik, kijk om me heen en zie de vaart recht naar de boerderij lopen. plots klikt het achterportier open en Jip glipt naar binnen. “N, niet kkkijken. S, stap uiuit en mmmaak een fffoto v,vanaf de b, b,brug” stamelt ze. “wat??” “N, nu!! M,m, meteen Martin!!” En ze duikt onder een deken. Verdwaasd stap ik uit en doe wat ze me opgedragen heeft. Ik loop het ronde bruggetje op en ondertussen pak ik mijn telefoon en wil een foto maken die Jip me gevraagd heeft. Vanaf de andere zijde rijdt een auto het Bruggetje op.Die had ik niet zien aankomen! Ik kijk in de ogen van twee agenten en stap opzij om plaats te maken en tegelijkertijd richt ik mijn telefoon op de blauwe lampjes in de verte. Ik knip een paar keer af. Ze rijden, kijkend naar mij, langzaam door…
Terug in de auto hoor ik “w, wegwezen hier!” Ik ga rijden. Jip! Is het goed met je? J,ja k,k,koud…” ik stook de verwarming op, in mijn Volvo wil die het wel goed doen!! “Ahhjaa… ohhh.. lekker!”hoor ik achter me. Ik begin te zweten en kom op een splitsing. Ik sla weer rechts af, van de plaats des onheils weg.
Eenmaal onderweg ontdooit Jip. “Ohh, dat is beter.” Hoor ik na een kwartiertje. Jip, achter je staan tassen. Er zit eten, drinken, kleding en EHBO in.” Ik hoor geritsel achter me. “Ohh, je bent geweldig Martin! Mmmm. Dat smaakt!!” Met het warmer worden ruik ik een vage geur. Wiet gemengd met modder… “Ik ben doodongerust geweest Jip, ik dacht eerst dat je boos was om de nachtelijke sex. Gelukkig vond ik je briefje. Wat heb je gedaan?” Een lange stilte volgt.
“Als ik je het vertel loop ik het risico om 25 jaar de bak in te draaien.” Ik val stil… 25 jaar?? Wat moet je doen om 25 jaar… brandstichting zal een paar jaar doen. Maar 25 jaar… is dat moord?? Doodslag?? Een koude rilling gaat over mijn rug. Jip zit rustig op de achterbank de meegenomen krentenbollen op te eten. Ik denk na en besluit er met gestrekt been in te gaan. Met de ogen op de weg voor me begin ik te praten.
“Ok. Dat je in mijn auto zit waarop ook nog niet de juiste kentekenplaten zitten kan mij wellicht 10 jaar opleveren. Als ik je aangeef misschien wat minder. Het lijkt me redelijk als ik als medeplichtige weet wat er gebeurt is zodat ik weet wat er speelt. Ik hoor het liever van jou dan dat een agent mij uitlegt waarom ik tegenover hem zit.” Het blijft stil op de achterbank. Ik besluit er een schepje bovenop te doen. “Als je me vertrouwt laat je de gordel hangen waar die nu is. Zolang ik rij beslis ik over leven en dood. Een verkeerde beweging is zo gemaakt. Als ik het overleef door de airbags, is mijn verhaal dat ik door jou gedwongen ben. Ik ga dan vrijuit.”
In de spiegel zie ik Jip voor zich uitkijken. Ze zucht diep en ik praat verder. “Ik zit ook in de shit Jip, samen met jou. Vanaf het moment dat die bom afging heb ik je geholpen. Dat stopt niet. Wees eerlijk en open over wat je uitgespookt hebt, ik help je, dat is niet alleen jou belang, het is ook het mijne.” Het blijft nog steeds stil op de achterbank. Jip verzit naar de plek achter mij en slaat haar arm om mijn nek en houdt m'n hoofd stevig vast. Ze fluistert in mijn oor: “Ik heb ooit geleerd hoe je een nek breekt. Vandaag heb ik ervaren dat ik het kan. Als ik nu je hoofd draai is het klaar.” Ik kijk in de spiegels en er zit niemand achter ons, ook niets voor ons. Ik ontkoppel de motor en laat het stuur los. we rollen stil verder... De spoorvorming laat de auto wat slingeren. Langzaam rollen we richting berm. Ik fluister een zinnetje uit haar brief: “Je bent mijn rots in de branding, mijn veilige thuishaven.” Nét voordat we het asfalt afrollen laat ze los. Ik corrigeer de auto en rij verder.

Dan begint ze te praten. “Ik heb de trein naar Leeuwarden genomen maandag en ben op zoek gegaan naar die dealer. Hij woonde nog steeds op dezelfde plek en ben daar gaan posten. Het was nog steeds een komen en gaan van drugsgebruikers. Ik heb er uren rondgehangen en geen dealer gezien. Toen ik trek kreeg ben ik naar de KFC gelopen. Op de terugweg sprong er iemand in mijn nek en ik kreeg een koude lap voor mijn gezicht. Daarna werd ik wakker, helemaal duf en draaierig.” Ze slikt een paar keer en praat verder. Ik, ik kon me nauwelijks bewegen… mijn rechterhand en linker voet waren vastgebonden, en ik werd zó ver uitgerekt dat ik niet kon bewegen. Het leek wel een pijnbank, het voelde ook als een pijnbank!! Het voelde koud en onbehagelijk... Met mijn vrije linkerhand voelde ik dat ik volledig naakt lag. Langzaam drong Het tot me door dat ik te grazen was genomen. Misschien was ik te naïef geweest om zomaar in Leeuwarden op te duiken.
De ruimte waar ik was vastgebonden was een soort van schuur en ik keek rond. Er lag niets. Alle deuren waren dicht behalve één. Het bleek de meterkast te zijn waaruit een paar dikke kabels naar het plafond liepen. Mijn neus begon het weer te doen. Ik rook wiet en een sterke chemische lucht. Ik heb ik weet niet hoelang daar gelegen. Bewegen deed pijn. Zo strak was m’n lichaam opgerekt.
Op een geven moment hoorde ik een auto. Ik vroeg me af waar ik goed aan deed: Vol er in of slapend houden. Ik koos voor de aanval zover dat kon… De deur ging open en daar stond hij met een dikke grijns. Hij begon langzaam een rondje om me heen te lopen. De stilte was verschrikkelijk maar ik weigerde weg te kijken. “Zo drakenvrouwtje, daar lig je dan. Niet gedacht dat ik je ooit nog levend voor me zou hebben. Je bent de dans ontsprongen blijkbaar. Hoeveel levens hebben draakjes eigenlijk???" Hij lachte me uit. "Eigenlijk mooi dat ik tóch nog wraak kan nemen voor wat je me hebt aangedaan." Hij genoot duidelijk van mijn hulpeloze positie en ik bleef hem nog steeds stil aankijken. Mijn adrenaline gierde door mijn aderen.
Zijn gezicht veranderde in een afgrijselijke gijns. In een paar stappen stond hij naast me, bukt en drukt een strip blauwe pilletjes in mijn gezicht. "Dit... dit heb je me aangedaan k#tw#f!!" Zei hij en hij spuugde me in mijn gezicht. Zijn gezichtsuitdrukking verzachtte ,veranderde... een Geile blik nam het over. "Maar weetje… op die pillen hou ik het wel een uurtje of vijf vol. Ben benieuwd of jij dat ook… Vijf uur keiharde sex. Daarna... daarna mag dat ex-vriendje van je ook nog doen wat hij wil!" Hij rammelde demonstratief met het stripje pillen. "En dan..." ging hij verder, "dan verdwijn je echt. Een blok beton aan je lange poten en dan zo het IJsselmeer in! Levend vissevoer! Alleen palingen die je dan nog neuken. Lekkere gladde, dikke, kronkelige palingen in je gore magere kut! Jah! Dat!!" Demonstratief drukte hij een pil uit het stripje en slikte hem door. "Over een halfuurtje neuk ik je hè-le-maal rauw!" Hij kraste met de strip over mijn wang, over mijn borst, en buik naar beneden en pakte me vol in mijn kruis. Het koste me veel moeite maar ik heb hem continu strak en met álle haat in me, aangekeken, ook op dát moment. Ik kon maar 1 ding denken. Jíj gaat hélémáál niks! Níks!! Hij draaide zich om en liep weg.
Toen hij een halfuurtje later terug kwam ging hij weer voor me staan, trok zijn riem en broek los. Zijn broek en boxer schoof hij naar beneden. Ik zag zijn pik. Die had een rare knik en... Jip haalt diep adem... hij had geen balzak, zijn ballen waren er niet, niet meer. Nu begreep ik zijn frustratie richting mij maar ik voelde geen greintje medelijden met hem. Het is zijn verdiende loon! Hij had het zélf in gang gezet door, door mij te… te verkrachten.”
Ik kijk in de spiegel en Jip staart voor zich uit. Ik wacht angstig af tot ze weer verder gaat. Wat zal die man haar nu nog meer aangedaan hebben? Allerlei scenario's schieten door mijn hoofd, tot aan... Ik wil er niet aan denken...Dat mooie lijf, lieve karakter. Hoe overleef je zoiets als meisje, als vrouw??? Mijn keel knijpt zich dicht.
“Met de broek om zijn onderbenen stapt hij op me af." vertelt Jip verder. Verlekkerd kijkt hij naar me met zijn hand om zijn stijve pik. Op het moment dat hij over mijn vastgebonden been stapt zie ik zijn zwakke plek…. Mijn vrije knie schiet omhoog tegen zijn standbeen en door zijn broek om zijn onderbenen verliest hij zijn evenwicht. Met een zacht gilletje van verbazing kukelt hij om. Hij probeert de deur van de meterkast nog te grijpen maar valt er in. Hij, hij….” Ze valt weer stil. Fluisterend gaat ze verder. “Schokkend en sissend ligt hij vlak bij me… die geur…. Schokkend hoor ik Jip ademhalen.
“Lig ik daar bloot, vastgebonden, met ineens een dóóie naast me! En volledig op van de pijn. Geschrokken maar ook opgelucht vroeg ik me af of hij nog onder stroom stond. Ik voelde voorzichtig aan zijn broek, tikte aan zijn been. Ik voelde niks en heb voorzichtig zijn zakken onderzocht. Geen mes maar wel een nieuwe sleutel aan zijn sleutelbos. Die zijn scherp! Met moeite heb ik met die sleutel de band om mijn arm door kunnen krijgen. Ik was continue bang dat die exvriend zou binnenkomen.
Eenmaal los heb ik zijn sleutels meegenomen, deuren op slot gedaan en ben kleding gaan zoeken. Wat dáár stond… een drugslab en een stal vol wiet!! Niet te zuinig!! Ik heb zo’n weggooi overall aangetrokken en voedsel gevonden. Nu ik toch al zover was wilde ik het ook afmaken. Heb de deuren weer van slot gedraaid en ben boven de deur van de ruimte op de balken gaan zitten.
Gelukkig liet die exvriend niet lang meer op zich wachten. Een auto stopte en ik hoorde hem het pand binnenkomen. Hij liep regelrecht naar de ruimte waar ik zat en de drugsdealer dood lag. Hij stapt binnen en zet twee passen… stil kijkt hij naar het tafereel. Op goed geluk ben ik in zijn rug gesprongen. Hij donderde voorover maar ik had hem gelukkig meteen goed vast. De klap was heftig waardoor hij traag reageerde. Voor mij tijd genoeg voor een nekklem. Hij wilde overeind komen. 'Niet doen' siste ik in zijn oor. Hij luisterde niet of wilde het niet horen… Hij of ik schoot door mijn hoofd. Een…" Jip haalt opnieuw diep adem, "een droge krak… en hij lag roerloos.”
Jip zit stil op de achterbank, trillend van emotie, nog net niet hyperventilerend. Ik kijk naar de weg voor me... ook volledig van mijn padje. Mijn ogen schieten af en toe in de binnenspiegel. Zoals ze daar zit…. Ik zie het 14 jarige meisje in haar, gekrenkt tot op het bot, toen misbruikt door die twee mannen. Ze prevelt zacht... Ik hoor en versta het niet...
Als ze weer wat bij zichzelf is vertelt ze verder. “Ik heb al mijn spullen verzameld en in een plastic zak gedaan. Bij het drugslab stonden tonnen met Licht ontvlambaar spul. Ik heb er een paar in de ruimte met de twee lijken gezet en een elektrisch kacheltje ergens uit een kantoortje gepakt. Met wat experimenteren kreeg ik daarmee plastic langzaam aan het branden. Ik heb alles in stelling gebracht en gewacht op de schemering.” Jip zit hijgend achter me. “ Zwemmend via de vaart wilde ik vluchten. Lopen zou opvallen in het open landschap, sporen achterlaten en bij een ontploffing zou ik daar veiliger zijn. Ik heb een dop van een vat gedraaid, dat vat omgegooid en de stekker van het kacheltje er in gestoken. rennend ben ik de sloot ingesprongen en op een zwemmen gezet...
Ik was nog geen honderd meter weg en wham!!! De vaten ontploften en de boerderij brandde onmiddellijk. Met een kettingreactie ploften de vaten achter elkaar. Ik keek om en het was één grote vuurzee… een grote vuurzee” herhaalt ze zachtjes, “één grote vuurzee….” Ze fluistert opnieuw; “It draakfamke sil wraak nimme oant se tefredenheid krijt, oant se tefredenheid krijt…” Beiden zitten we stil over het voorbij razende asfalt te staren. Ik ben beduusd van wat Jip vertelt. James Bond doet er niet voor onder maar dit, dít is echt… écht, op leven en dood!
Het ritselt achter me en Jip pakt me opnieuw stevig om mijn nek. “Sorry” Fluistert ze. “Sorry, ik stond nog in standje overleven.” Ze zoent me in m’n nek. Ik ruik nu zwakjes de scherpe chemische lucht. De auto maar even goed laten luchten morgen. “Je hebt gelijk. Je bent mijn veilige haven.” Zo, met haar armen om me heen rijden we de snelweg af, een parkeerplaats op. In het donker fiks ik de nummerplaten. Met een ommetje langs mijn vriend en nog een keer een setje platen terugmonteren rijden we het laatste stukje naar huis.
“Let even op mensen in geparkeerde auto’s” instrueer ik Jip. “Ik rij voorbij de ingang en maak een ommetje door de wijk.” “Niks gezien hoor” zegt ze. Ook ik heb niets verdachts gezien en ik rij de parkeergarage in. We lopen naar boven. Binnen loopt Jip meteen door naar de douche. Wat ze nog aan kleding aan heeft gaat uit en stapt onder de warme waterstralen. Als ik even later kijk staat ze met schokkend schouders. Huilt ze? Ik stap er bijonder en omarm haar. Ze draait zich om en klampt zich aan me vast. “Hoe fout had het kunnen gaan. Wat als….” Ondanks de koude douche rilt mijn lichaam... ja wat als... "maar het is gelukkig goed gegaan. Je hebt het overleefd Jip, met één schrammetje.” Ze grinnikt “één, één schrammetje.” Ik sop haar haar en haar lichaam en ontwijk de kras over haar lichaam.
Ze geniet van de wasbeurt maar ze is op. “Nú slapen” sommeer ik haar en was mezelf. In het bed kruip ik achter haar en sla mijn arm beschermend om haar heen. “Mmmm…” bromt ze van genoegen en slaapt verder. Ik lig wakker. Ja, wat áls het inderdaad fout was gegaan? Dan… ik wil het niet maar mijn gedachten gaan op de loop. Ik val in slaap, droom ik de hele nacht hoe ze haar lastig vallen, pesten, treiteren, slaan, pijnigen en uiteindelijk verkrachten... Nee!! dit!!!...
Dan schrik ik wakker en vind dan een rustig slapende Jip naast me. Uiteindelijk kan ik het relativeren en slaap in.

Als ik opnieuw wakker word lig ik op mijn rug en Jip ligt half op me. Ze slaapt als een roos. Genietend blijf ik stil liggen. Het voelt zo fijn dat gespierde lichaam, ontspannen slapend tegen het mijne. Mijn ene hand schuif ik op haar heup, de andere leg ik op haar zij. Ik soes nog lekker met haar tegen me aan. Zachtjes begint haar lichaam te trillen. Het gaat over in schokken. uit het niets wordt ze schreeuwend en om zich heen slaand wakker. Ik schrik me helemaal te pletter!! Wat! Wat!? Ze voelt mijn lichaam en trapt me van zich af! Ik val bijna uit bed. “Jip!! Jip!! Ik ben het, Martin, Martin!! Hoor je me!!! Heee Jip!!! Zwaar ademhalend zit ze op haar knieën met haar vuisten in de aanslag om uit te halen.
Verdwaasd kijkt ze om zich heen. De realiteit komt binnen. “Ma, Martin??” Stamelt ze verbaasd. Ze zakt in elkaar en dikke druppels lopen over haar wangen. Schokkend haalt ze adem. “Ik werd… ze wilden me… met z’n tweeën, die… ze, ze stonden met grote pikken voor me en de eerste pakte me vast. Hij wilde me, met zijn pik… ohhh…. Ze laat zich voorover vallen en kruipt tegen me aan. ik voel haar hart met een hoog tempo tegen mijn borst kloppen. Ze trilt van de schrik. Ik sla mijn armen om haar heen en langzaam komt ze weer tot rust.
“Heb ik je pijn gedaan?” Vraagt ze. “Valt mee. Ik zal wat blauwe plekken op mijn benen en armen krijgen. In je boosheid kun je best wel wat schade aanrichten.” “Sorry hoor. In mijn woede toen, heb ik die drugsdealer inderdaad behoorlijk toegetakeld” vertelt ze. “Toen hij voor me stond en zijn broek liet zakken om me te, te…” Jip haalt diep adem. “Zijn pik stond raar scheef en hij had geen ballen meer. Hij kon alleen maar sex hebben met een pilletje in z’n lijf vertelde hij. Zou jij dat erg gevonden hebben toen je midden 20 was?” Ik denk na. Sex vind ik heerlijk maar niet onder dwang. Zoiets is me dus nooit overkomen. “Ik zou het vreselijk moeilijk vinden en ik kan me er eigenlijk niks bij voorstellen; geen ballen en aan de pillen voor de sex.”
Ze streelt over mijn buik en pakt mijn slappe pik vast, knijpt er wat in en wiebelt hem heen en weer. “Gelukkig ben jij niet zo gemeen.” Ik glimlach. “Ik zou niet dúrven!” Ze knijpt een beetje meer en mijn lichaam reageert er op door meer bloed in mijn pik te stuwen. “Mmmm… dat voelt fijn. Heb je zin?” Vraagt ze. “Mmmoah… niet perse” reageer ik wat neutraal. “Het voelt gewoon fijn wat je doet. Mijn lichaam reageert er op.” Ze kijkt me aan. “Ooit aan bdsm gedaan?” Vraagt ze. Ik denk na. “Niet echt… we hebben elkaar wel eens elkaar vastgebonden en dan lekker verwend. Meer niet. Het is de onmogelijkheid om zelf iets te doen. Het overgeven aan een ander, dat is wél lekker en opwindend.”
Jip ligt stil naast me. “Het gekke is dat het zo naakt vastgebonden liggen een soort van opgewonden gevoel gaf maar de angst en de pijn maakte het super onprettig. Raar… die gemengde gevoelens.” Jip ligt stil naast me. Ze kijkt mij inschattend aan. “Durf je dat met mij, vastbinden?” Daar hoef ik niet lang over na te denken. ”Ja” antwoord ik. “Heb je dan iets om mee te knopen?” Ik denk na.
Glimlachend pak ik uit een doos mijn oude stropdassen. “Die gebruik ik niet meer” vertel ik Jip. Die zit inmiddels op de rand van het bed. “Ga maar liggen” zegt ze. “Wil je mij…??” kijk ik haar verbaasd aan. Ze knikt met grote ogen. “Het lijkt me spannend dat je niks kunt en toch wat moet…” Verward kijk ik haar aan. “Wat moet ik??” “je moet genieten en klaarkomen. Dát moet je!” Aan de stropdassen trekt ze me op bed. “ga maar liggen zoals je wilt” en neemt de stropdassen over. Ik ga op mijn rug liggen en spreid mijn armen en benen. Ze knoopt mijn enkels en polsen vast aan het bed.
Enthousiast begint ze mijn pik te strelen. Heeft ze het wel begrepen dat de lol hiervan niet alleen het strelen van de geslachtsorganen is? Ze streelt wél fijn en ik raak behoorlijk opgewonden. Een druppel voorvocht valt met een dunne draad trekkend op mijn buik. Haar vingers strelen langzaam verder over mijn lichaam heen en weer, telkens terugkerend naar mijn pik die dan schokkend reageert. De bezoekjes worden steeds minder en de rest van mijn lichaam krijgt steeds meer aandacht. Ze vind met haar vingertoppen en nagels erogene zones die mijn opwinding laten toenemen. Mijn heupen schokken omhoog van genot als ze nu mijn pik… dan zou ik heerlijk klaarkomen maar ze doet het niet… ik word gék en stoot met mijn heupen omhoog op zoek naar wrijving en bevrediging... Lucht, is alles wat ik aan weerstand ondervind. Haar handen strelen door mijn liezen, één blijft daar en de andere hand verdwijnt.
Subtiel voel ik een vinger op mijn toompje. De streling is licht en super zacht. Ik wil omhoog stoten maar haar andere hand belemmert mij. De druk die de hand geeft maakt het nóg heftiger. Met twee vingers draait ze een rondje om mijn glibberige eikel. Zo lang heb ik nog nooit tegen een orgasme aan gezeten maar ik kan nog steeds niet klaarkomen. Mijn ballen voelen echt opgezwollen en mijn pik is door de constante spanning bijna te pijnlijk. Ze laat alles los behalve de duim onder mijn eikel en haar wijsvinger op het toompje. Daarmee streelt ze… Haar lippen voel ik op mijn oor. Zachtjes fluistert ze. “Kom Martin, kom klaar. Laat je sperma maar gaan. Het mag. Voel de streling op je pik…” Die voel ik en ze likt langs mijn oorschelp. “Toemaar… toemaar…” zegt ze en ze likt nogeens. “Toema…” en uit het niets voel ik mijn orgasme opkomen. Mijn hele lichaam schokt mee… Dikke stralen voel ik op mijn buik landen. “Toemaar… toemaar… jaah… toemaar…” Ik lig, stil en vol emotie. Zo uitgeput heb ik me nog nooit gevoeld. Ik voel de spanning van mijn armen en benen verdwijnen en een dekbed over mijn lichaam schuiven. Ik zak in een ontspannen slaap.
“Martin, Martin. Ontbijtje?” Ik herken de stem van Jip en voel de ontspanning in mijn lichaam. Tevreden glimlachend word ik wakker. Op het nachtkastje staat een dienblad met ontbijt maar eerst is Jip aan de beurt. Zachtjes trek ik haar naar me toe het bed in en zoen haar. “Wat je deed vannacht… ik ben nog nooit zo intens klaar gekomen. Dank je wel Jip. Heerlijk!!
Als ik mijn croissantje oppeuzel vraag ik “waar heb je dat geleerd??” Jip kijkt me niet begrijpend aan. “Zo lekker ehhh… masseren.” Ze glimlacht. “Pornosite. Mijn ouders zijn euhh… tsja… nogal heftig en hebben veel ruzie. De ruzies eindigden eigenlijk altijd met heftige sex waarbij ze vaak eerst porno keken. Als ik ‘s ochtends de woonkamer in kwam stond de tv vaak nog aan op een pornosite. Eerst zette ik een cartoonzender aan maar later toen ik ouder werd, puberteit en zo, begon ik het te bekijken. Twee filmpjes zijn me bijgebleven: één waarbij een meisje zichzelf verwend, de andere was een vastgebonden man die zich moest overgeven aan de grillen van een vrouw. De eerste inspireerde me om mijn eigen lichaam te ontdekken de tweede was later op die momenten in mijn gedachten. Nog een broodje?” Vraagt ze en-passant. Ik knik.
we eten nog een broodje als mijn telefoon gaat. M'n ex. Die belt me niet maar zo... Ik pak op. Hoi Martin. groet ze me wat bezorgd. Ik had net twee agenten uit Friesland aan de deur. Ze waren op zoek naar jou. Ze vroegen naar je. Ze wilden niks loslaten en vroegen waar je was. Ik was bezorgd en bel je daarom." Wat moeten die twee lastpakken nu weer?? "Zijn ze nog bij jou?" vraag ik. "Ik heb ze je nieuwe adres gegeven en ze wilden naar je toe. Ok... Dank je. Alles is goed met me hoor. Heb geen idee wat ze moeten. Ik wacht ze af mar moet me nog even aankleden. Doei!! en ik hang op.
"Adema komt." Jip staat besluiteloos. "Is met 15 minuten hier. Wil je met de agenten mee of wachten we af wat ze te zeggen hebben. Ik ga voor de tweede optie. Jij Jip??” “Ik ook, antwoord ze "maar dan moet ik maken dat ik wegkom!!” Snel kleden we ons aan en ik ruim alles op wat aan Jip refereert. Als ik in de keuken sta gaat de bel… ze zijn sneller dan gedacht. Ik gooi een blik in de slaapkamer en Jip zit gespannen op bed. Snel trek ik de deur dicht. Ik ontgrendel de voordeur en de twee agenten stappen binnen. Ik leid ze de woonkamer in en bied ze koffie aan maar ze weigeren beleefd. Rechercheur Adema steekt van wal: “We hebben bij het onderzoek van de ontploffing definitief geen menselijke resten aangetroffen, wel sporen van springstof. Daarmee is het dus een aanslag zonder slachtoffers. Hier moet ik inhaken: “Is, is Jip niet omgekomen?? Wat is er dan met haar gebeurd??” “Die vraag wilden we aan u stellen, u heeft haar het laatste gezien. Wellicht heeft u met deze informatie een andere kijk op het gebeurde.” Ik denk na en besluit me van de domme te houden. “Ik heb geen idee…. Ik heb Jip uitgelaten, de deur dicht gedaan en heb de vaat opgeruimd en boem….” U heeft bijvoorbeeld niets weg zien rennen?” Vraagt Adema. Ik schut mijn hoofd. “Nee ik was binnen, maar Jip leeft dan nog? Zit ze niet bij haar ouders?” “Daar zijn we al geweest” antwoord Adema en praat verder. “Het is ons een raadsel. Misschien is ze meegenomen en zijn zo de sporen gewist. In het circuit gaan namelijk geruchten dat er een soort van prijs op mevrouw Manders leven zou zijn gezet. De ironie is dat de mensen die dat zouden hebben gedaan gisteren zelf bij een brand zijn omgekomen. We onderzoeken of er verband is tussen deze brand en de ontploffing in de recreatiewoning. Wellicht is er een connectie. Verwachtingsvol kijk ik naar Adema. Hij kijkt naar mij. Verwacht hij een reactie? “De connectie is de prijs op Jips hoofd?” Vraag ik voorzichtig. Adema knikt. “Dat is het enige??” Vraagt hij beleefd. Ik weet het verband maar ga ze het absoluut niet vertellen. Zolang ze gissen en vissen…
“Woont u hier alleen?” Vraagt zijn collega. In gedachten knik ik. Waarom deze vraag. Vermoeden ze wat? “Ik ben net gescheiden en hier naartoe verhuisd. Vandaar de dozen en chaos hier.” Ik kijk even rond en zie de vaat staan… twee bordjes…ah. Dat is de reden van de vraag! “Laat ik de vraag anders stellen” begint de collega opnieuw. Met wie heeft u vanochtend ontbeten?” “M’n dochter.” Reageer ik direct. “Kunt u haar nu bellen? Vraagt ze. Ik trek een wenkbrauw op. “Waarom zou ik haar opbellen? Ik ben getuige van een aanslag en u wil weten wie ik vanochtend op bezoek heb gehad? Ik ben toch geen verdachte? Komop. Daar ga ik mijn dochter niet mee lastig vallen hoor.”
“Mooi appartement” gaat Adema verder met wat een afleidingsmanoeuvre lijkt. Hij staat op, loopt naar het raam en kijkt naar buiten. “Mooi uitzicht” en hij loopt verder richting de balkondeur. “Mag ik?” Vraagt hij wijzend naar het balkon. Dit gaat te ver. Ik ben het zat dat gevis en gedraai… “als u belangstelling heeft voor een appartement verwijs ik u graag door naar de makelaar.” “Dat is een nee?” Zegt Adema op een wat zeikerig toontje. “U begrijpt me…” en kijk Adema strak aan. De stemming slaat om. “Kom, we gaan. Meneer hier gaat op z’n strepen staan” zegt hij wat zeikerig tegen zijn collega.
Ik heb ze wat uit te leggen: “Wacht even!!” Roep ik met een wat harde stem. De agenten kijken me verwachtingsvol aan. “Mijn excuses, collega’s van u hebben mij vertrouwen in de politie en de rechtsstaat behoorlijk op de proef gesteld. Check maar eens de zaak Hendriks versus Intersecurity bv. Dan begrijpt u mijn reactie wellicht beter.” Adema kijkt mij scherp aan. “We gaan,” hij draait zich om en loopt richting de gang.
Ter hoogte van de slaapkamerdeur zwikt hij, gilt “Auw” en valt tegen de deur aan. Deze springt open en hij tuimelt naar binnen. Wat een amateurtoneel! Ben er nú hélémáál klaar mee! Ik pak mijn telefoon en zoek het nummer van de rechtbank in Leeuwarden. Ik bel handsfree. Een receptionist pakt op. “Mag ik de officier van justitie spreken rondom de aanslag op mevrouw Manders?” Vraag ik hem. “Met wie spreek ik? Vraagt hij. Ik noem mijn naam en geef aan dat ik getuige ben in deze zaak. “ik verbind u door.” Een wachttoon klinkt… Adema kijkt ongegeneerd mijn slaapkamer in als hij rechtop krabbelt. “Wij houden u niet langer op mijnheer Henderiks.” “Hendriks” verbeter ik hem, “met één e, met één e” herhaal ik. “Is belangrijk voor het vinden van het dossier wat ik net noemde mijnheer A-de-ma, Hendriks versus Intersecurity bv.” Met een groet zijn de resercheurs door de voordeur verdwenen.
Met een klik meldt de officier zich en ik doe mijn beklag over het ongepaste gedrag van agent Adema. Ondertussen ben ik de slaapkamer ingelopen en zie geen Jip, ook niet in de aangrenzende badkamer. Ik bedank de officier voor zijn tijd en hang op. Ik kijk opnieuw rond en niets laat de aanwezigheid van Jip blijken.
Ik herinner me de morsecode die we hebben afgesproken. Ik klop een V op de kledingkast. De deur achter me drukt me naar voren. Jip rolt uit de kleine ruimte. Ik glimlach en maak een foute grap over uit de kast komen. Stuurs kijkt ze me aan. “Ik vind meisjes ook leuk hoor.” Zegt Jip serieus. Verbaasd kijk ik haar aan. “Sorry” fluister ik. “Generatie dingetje. Gelukkig heb je een goed plekje gevonden voor de ‘politie-inval’.” Jip gaat op bed zitten. “Ik voelde me niet veilig met die Adema in de woonkamer naast me en heb me toen verstopt. Dat bleek maar goed ook! Wat opdringerig deed hij!”
Ik ga naast Jip zitten. “Ze hebben niets, geen idee waar ze moeten zoeken, naar jou of andere daders. Ik ben een belangrijke getuige. Hun frustratie is groot.” Jip zoent me in mijn nek. “Dank je voor je hulp Martin, hoe anders had het kunnen aflopen zonder jou. Ik ben van die kwelgeesten verlost. Ik kijk haar aan. Zonder een greintje medelijden kijkt ze terug. Ik vind het nogal wat, twee mensen leven niet meer en degene die dat gedaan heeft zit naast me. “Vind je, heb je, tjsa… Had je ze niet bij de politie kunnen aangeven?” Jip kijkt me verschrikt aan. "Die Adema is ook een kwelgeest. Hij is zo corrupt als ik weet niet wat!! Hij heeft mensen laten oppakken die wel eens wat foute dingetjes deden zodat de grote jongens buiten schot bleven. De kleintjes konden opdraaien voor de ellende die de grote bazen veroorzaakten! Nee, mij niet gezien. Een loser is het. Hij is gek op jonge meiden! Dat weet zo’n beetje iedereen in de buurt. Drugsdealers hebben hem daarom in de zak! Als hij niet naar hún pijpen danst is zijn carrière en zijn leven voorbij, gegarandeerd. Hij zit niet voor niets achter mij aan, de rat!! Hij denkt dat ik meer weet en hem verlink.” Jip’s ogen spuwen vuur. “Wat weet je van hem dat bewijsbaar is?” Vraag ik Jip. Ze denkt na. “Hij had de laatste tijd een scharrel, nou ja, een neukertje. Ze werd gewoon aan hem ‘ter beschikking gesteld’. Behoorlijk minder jarig…. Ik weet waar ze woont. Als haar ouders weg zijn ‘wipt’ hij daar naar binnen. Met wat camerabeelden of zo is hij zo de klos!” Ik bedenk me wat en vertel het niet aan Jip. “Wellicht kunnen hem in de val laten lopen.” Jip kijkt me strak aan. “Hoe.” Ik denk even na.” We moeten weten wanneer hij daar is en dan politie of brandweer er heen sturen.” Ze kijkt me aan. “Hoe, hoedan?” “Een melding maken op het P2000 systeem.” Ze kijkt me aan. “Zonder de meldkamer te bellen??” Ik knik. “Mijn werk bestaat grotendeels uit checken van systemen op veiligheid. Ik doe veel voor de overheid. Ik heb het P2000 systeem nog niet gehad maar ik ga het proberen.” Jip kijkt me aan. “Je gaat het hacken?” “Ja” is mijn korte antwoord.

Een paar uur later zit ik er in. Het is inmiddels avond geworden en na het eten heb ik Jip niet meer gezien. Ik kijk rond en vind haar op bed. Ze is met een boek in slaap gevallen. Ik ben ook moe en hoewel nog het niet laat is besluit ik om te gaan douchen en slapen. Als ik in bed kruip begint Jip te murmelen. Ik versta haar niet ik buig naar haar toe. Ze begint wild om zich heen te slaan en gilt. Op tijd deins ik terug. Een nachtmerrie?? Ze ligt weer stil. Ik kruip wat dichterbij. Opnieuw slaat ze om zich heen. “Jip!! Jip!!” Ze reageert nog heftiger op mijn roepen. Ik besluit om haar vast te pakken. Als ze stil ligt duik ik op haar en pak haar vast. Opnieuw slaat ze om zich heen maar kan ze niet meer echt uithalen. Opnieuw roep ik haar naam en ze wordt totaal razend!! Als een malle slaat en schopt ze!! “Jip!! Wakker worden!!!” Roep ik. Ze begint in haar woede te hyperventileren ik druk haar tegen me aan.
Ze wordt langzaam wakker en stamelt: “Ma, Mar, Martin? Martin! Ohh…. Ze komt tot rust. “Bi, bind me vast “ en ze strekt zich uit. “N, naakt” beveelt ze me. Ik kijk haar aan. “Ik, ik moet er door… nu. Help me.” Ik trek haar hoody en trainingsbroek uit en pak een paar stropdassen. Gewillig laat ze zich vastbinden aan haar uitgestrekte arm en been zoals ze vertelde. “Strakker, veel strakker” geeft ze aan. Ik trek. “Ja, toemaar. Ik kan veel hebben. Ohhh…” kreunt ze. “Ja, trek door!” Ik stap uit bed en trek uit alle macht. de stropdas kraakt... “Aaahhh!! Ja… a, auw!” Ik zet een knoop en kijk. Ze ligt onplezierig opgerekt,diagonaal over het bed.
“Neem me” fluistert ze. “Ik zal het alleen niet maarzo toestaan. Je moet, Martin… me overmeesteren.” Vanuit haar positie kan ze mij nét aankijken. De pijn, zowel fysiek als mentaal, is van haar gezicht af te lezen “Ik moet dit meemaken. Doe het en hard. Ohhh” kreunt ze. “Heb je glijmiddel?” Ik check verbaasd mijn nachtkastje. Naast mijn fleshlight ligt het tubetje. “Smeer mij in en jezelf ook." OP verzoek smeer ik haar vagina in. “Ook van achteren.” Ik volg haar aanwijzing met verbazing op. “Ohhh…” kreunt ze. “Genoeg. Begin!” Ik kijk en zie het aan. Jip lijkt een soort van in trance. Met haar vrije voet drukt ze me van het bed. “Toedan” moedigt ze me aan. Rustig kruip ik het bed weer op. Opnieuw drukt ze me weg. Ik kruip vanaf de andere kant om haar te ontwijken. Ze draait mee maar kan niet zo ver komen. Ik grijp haar opgestrekte borstjes en ze slaat tegen mijn armen. “Haahhh!” Kreunt ze uit een soort van onmacht. Ik stop want ik bedenk me wat, een stopwoord. “We moeten een stopwoord hebben Jip.” Verward kijkt ze me aan. “Ok.” Antwoordt ze verbaasd. “Het woord ‘brandweer’ lijkt me duidelijk. Afgesproken?” Ze knikt.
Gerustgesteld val ik opnieuw uit naar haar borstjes. Ik knijp stevig in haar tepels. “Aaahhhauww!! Jaah!! Oh!” Kreunt ze en slaat me weg. “Goed begin” mompelt ze. Ik pak Jips vrije arm vast om beter bij haar borstjes te kunnen komen. Ze kringelt en draait. Ik geef haar een tik op de wang.
Ze schrikt er van. Haar ogen schieten vuur. Haar knie stompt in mijn zij. Oeh! Dat is menens! Om de toegang tot haar borst te beschermen draait Jip zich om. Ik zie mijn kans en gooi mijn gewicht in de strijd. Plat lig ik op haar rug.
“Nngggaaarrr!!!” Gilt ze uit onmacht. Ze beseft dat ze een fout gemaakt heeft door zich om te draaien. Ik blokkeer haar vrije arm en schuif haar vrije been weg. Wild beweegt ze haar onderbeen in een poging mij te raken. Onder me voel ik haar gespierde lichaam zich uit man en macht verzetten. Het windt me op… dat besef laat me schrikken. “Brandweer?” Fluister ik in Jips oor. “Ngggrrraaww!! Nneehh!! Gadoorr!!!” Als ze dit wil... Mijn inmiddels stijve pik ligt tussen ons geklemd. Ik heb geen hand over om hem op een of andere wijze in haar te drukken. Ik wip mijn heupen omhoog en Jip voelt vrijheid en een kans om mij van haar te verlossen. Ze wringt zich in alle bochten om zich te bevrijden. “Mmmmaaahhh!!” En mijn pik schiet tussen haar billen. “N, neehh!” Kreunt Jip Ik schuif lager zodat mijn pik dieper in haar bilspleet zakt. Het glijmiddel is daar debet aan. Ik stoot iets naar voren maar zit nog te hoog. Jip beukt met haar billen omhoog waardoor ik mijn pik verder tussen haar billen voel gaan. Helpt ze me nu of lijkt dat maar zo? Verbaasd voel ik haar sluitspier tegen mijn eikel pulseren. Ik druk… “Aaahhneee!! Ahhggg!!
Jip kronkelt en mijn eikel schiet door. Zit ik in haar neukholletje? Vraag ik me af. Het voelt toch anders. Zit ik in haar kontje? Dan is dit de eerste keer in mijn leven dat ik anaal ga realiseer ik me. “Brandweer?” Fluister ik in Jips oor. Ze schudt haar hoofd, “nee” fluistert ze. “Wat?” “NNNEEEHH!!” Gilt ze en begint opnieuw onder me te kronkelen. Ze drukt daardoor mijn pik dieper en dieper in haar. Ik heb haar zegen en begin in haar te pompen. Eerst rustig maar mijn geile gevoel neemt het over.
Ik ga steeds harder tekeer. Ik beuk tegen haar billen, diep in haar endeldarm. Uit alle macht probeert ze mij van zich af te krijgen maar ik heb haar stevig vast. Haar onmacht maakt me super opgewonden en ik voel mijn orgasme opkomen. Hard schok ik tegen haar billen en loos mijn zaad diep in haar kontje. Beduusd blijf ik stil op haar liggen denkend dat het nu klaar is. “Nngggaaahh!!” En Jip drukt me met al haar kracht van haar af en ze slaat me hard weg. En harde elleboogstoot teistert mijn ribben. Het ontneemt me mijn adem en een kniestoot tegen mijn bovenbeen maakt dat ik me uit de voeten maak. Ik val uit bed en vang mezelf op.
Als ik opkrabbel ligt Jip te hijgen. Haar tranen lopen over haar wangen. “Gaat het?” Vraag ik. “Sotemieter op!” Bijt ze me toe. Ik kijk. “Weg!!” Gilt ze. Verbaasd kijk ik. “Laat me even alleen” fluistert ze met de ogen dicht. Ik sta op en zie mijn besmeurde pik; zaad én poepresten… ik loop de badkamer in en was mezelf goed schoon, ondertussen nadenkend over de sex die we hadden. Het voelde alsof ik er niet helemaal bij was, dat ik een ander persoon was. En koude rilling loopt over mijn rug. Zouden die drugsdealer of die zogenaamde vriend… hun geesten… ik wil er niet aan denken.
Ik loop terug naar de slaapkamer. Jip ligt nog hetzelfde zoals ik haar achter liet. Ik kan het niet aanzien zoals ze vastgebonden ligt. Ik kniel naast het bed en begin haar los te maken. “Niet doen. Het waren er twee” commandeert ze. Ik stop en laat haar. Ze is zelf de regisseur van dit verhaal. Ik pak mijn badjas en ga in de kamer zitten. Op mijn iPad zoek ik het Friesch Dagblad op. Ik vind een artikel over de brand waarbij twee mensen in het vuur zijn gekomen. De krant vermoed dat het om een afrekening in het criminele circuit gaat. Ik weet beter. Het is de wraak van een net 18 jarige jongedame…
Ik loop naar de slaapkamer. Jip is in slaap gevallen. Ze draait en trilt onrustig. Droomt ze? Ze had het over twee mannen toen ik haar wilde loshalen. Twee… wil ze nog een keer?? Ik kijk naar haar. Ze ligt op haar rug met haar been opengekanteld. Haar lipjes glinsteren en haar borstjes gaan op en neer op haar ademhaling. Zoals ze daar ligt, naakt, vastgebonden… eng dat het me toch opwindt.

Ik sta op en trek mijn badjas uit. Ik kijk opnieuw. Zo weerloos… Mijn pik staat rechtop. Twee… ze had twee belagers. Wil ze een tweede keer ‘belaagd’ worden? Ik sta in tweestrijd en kom tot de conclusie dat ze het zo wil. Ze kan altijd ‘brandweer’ roepen. Op het nachtkastje ligt de tube glijmiddel. Ik druppel opnieuw wat op m’n pik en verdeel het door mezelf wat af te trekken. Het voelt lekker. Ik ga het doen, de ‘tweede’. Voorzichtig kruip ik het bed op. Jip is in diepe rust. Ik hang boven haar en mijn pik wijst naar haar poesje. Steunend op één hand begeleid ik met de andere hand mijn pik. Ik zak op én in haar… Jips ademhaling schokt en haar ogen schieten open. Bang kijkt ze me aan. Haar blik verandert meteen: woede!! “AAAHHH!” Krijst ze. Met haar arm en been begint ze me te slaan maar met mijn gewicht op haar heeft ze niet veel in te brengen. Ik begin in haar te pompen. Haar woede wordt ook de mijne. Ik verzet me tegen haar aanval het voelt té lekker om te stoppen. “Nee! Nee” gilt Jip ze slaat me met haar vrije hand “Neee!! Neenee, ne, ne…” ze schokt een haar tranen biggelen over haar wangen. “Nenee” fluistert ze. “Brandweer” mompelt ze. “Brandweer”. Ik stop meteen en trek de stropdas om haar arm los.
Ze klampt zich aan me vast en barst los in een onbedaarlijke huilbui. Het gaat minuten lang door. Langzaam komt ze tot rust. Ik zoen haar lief, overal waar ik bij kan. Jip geniet van mijn liefkozingen. Ze pakt me bij mijn gezicht, trekt me op haar en zoent me. “Sorry…, sorry dat ik je lastig val met mijn demonen, frustraties en problemen. Kom je naar Friesland voor een paar daagjes kiten en een paar weken later lig je je in bed opgescheept met een naakte moordenaar. Gek…” verontschuldigt ze zich. “Zo is het gelopen Jip. Ik had je ook direct bij de politie kunnen afleveren. Dat voelde toen niet goed.”
Ze zucht. “Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog een man zou kunnen vertrouwen. Ik had dit niet met iemand anders aangedurfd Martin.” Er stromen weer tranen langs haar wangen. Ik doe mee en zoen haar tranen weg. “Wil je nu ‘de liefde’ met me bedrijven?” Vraagt ze lief. Ik kijk haar diep in de ogen. “Ja lieve Jip, ja helemaal.” Ik ga van haar af en maak haar voet los. Het dekbed pak ik er bij en spreid het over haar en het bed heen. Ik kruip er bij onder en ga tegen haar aan liggen. Ze knuffelt me. Ik schuif op haar en ga op m’n knieën zitten ik zoen haar en streel haar lichaam. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Ze is zo mooi, ze voelt zo lekker , ze is lief. Ze is vooral lief.
Ze drukt haar onderbuik omhoog. “Ik wil je in me” en ik druk mijn pik naar beneden. Het is super glad door onze opwinding en het glijmiddel. Ik voel bijna geen weerstand als ik haar neukholletje binnenschuif. Toch voel ik mijn opwinding toenemen, alleen de gedachte al dat ik zo in haar mag klaarkomen en dat ik haar mag verwennen. Rustig beweeg ik in en uit. Jip volgt mijn bewegingen en haar hand schuift over haar onderbuik en haar vingers strelen de aanzet van haar poesje waar haar klitje zit. Ze kreunt zachtjes van genot. Haar andere hand streelt overal waar ze bij kan, bij mij en bij zichzelf. Ik beperk me hoofdzakelijk tot haar heerlijke borstjes maar ook haar buik en schouders voelen super erotisch. We kijken elkaar continu aan en ik zie de opwinding in haar ogen.
Zachtjes begint ze te kreunen en haar ogen draaien weg. Haar heupen schokken en haar buikspieren trillen. Om mijn pik voel ik haar neukholletje verkrampen. Dat laat mij ook over het randje gaan en ik kom overheerlijk klaar, diep in haar. Ik zak voorover met mijn hoofd in haar nek. ineengestrengeld genieten na van alle heftige emoties, de sex en de liefde.