Het was een warme, heldere zaterdagochtend toen ik bij hem langsging. Zijn vrouw — en mijn vriendin Karin — waren voor een lang weekend naar Maastricht vertrokken. Ze hadden het er al weken over gehad: shoppen, terrasjes, een hotel met spa. Ze waren vrijdag al vertrokken, net na de lunch. En haar vader? Die bleef thuis. “Ik heb nog wat klusjes te doen in en rond het huis,” had hij gezegd. Maar ik wist inmiddels beter.

Vrijdagochtend had hij me al geappt:

“Kom maar langs dit weekend, ik ben toch alleen. Kom je misschien morgenochtend gezellig hier ontbijten?”

Ik voelde direct wat hij bedoelde. Het was onze taal geworden. Eén blik. Eén woord. En ik wist precies wat hij nodig had — wat ik zou geven.

Wat ik wílde geven. Met heel mijn lijf.

Ik deed alsof het casual was. Alsof ik gewoon langskwam. Maar vanbinnen tintelde ik al vanaf het moment dat ik wakker werd. Mijn lichaam gloeide. Mijn gedachten draaiden om hem — om hoe hij naar me keek als zij er niet bij waren. En om hoe hij me langzaam, steeds intenser, naar zich toe had getrokken de afgelopen weken.

Ik was zijn project geworden. Zijn geheime speeltje. En ik vond het heerlijk.

De zon stond al hoog toen ik aankwam. De lente had haar intrede gedaan met zomerse kracht. Vogels floten in de bomen, alles was groen, geurend, levendig. Ik had een wit zomerjurkje aan — luchtig, met smalle bandjes, losjes rond mijn lichaam, en niets eronder. Geen bh, geen slipje. De stof was dun en in het zonlicht goed doorschijnend. Precies zoals hij het lekker vond.

Ik had me als een cadeautje verpakt. En ik wist: hij zou het uitpakken, op zijn tijd, op zijn manier.

Elke pedaalslag op mijn fiets voelde als een kleine zonde. De wind speelde met de zoom van mijn jurkje. Af en toe tilde de rijwind het jurkje op, tot over mijn billen. Mijn tepels stonden strak en stijf afgetekend, alsof ze wilden schreeuwen om aandacht. De wind streek langs mijn benen, maar ik voelde het vooral tussen mijn benen kriebelen, alsof hij me al onzichtbaar vastgreep.Ik gleed bijna van mijn zadel van geilheid.

Mijn hart klopte sneller toen ik aanbelde. Hij deed vrijwel meteen open, in een T-shirt en een lichte korte broek. Zijn blik gleed meteen omlaag, langs mijn hals, mijn borsten, mijn benen. Er verscheen een flauwe glimlach rond zijn mondhoeken.

“Je bent precies op tijd,” zei hij. Zijn stem was laag, warm. “Koffie?”

Ik knikte en liep met hem mee naar de keuken, waar de geur van vers brood en koffie zich mengde met die van gemaaid gras uit de tuin. Alles voelde loom, zwoel. Hij zette een grote mok voor me neer, en zijn vingers streken net iets te lang langs de mijne. Mijn huid tintelde ervan.

Mijn adem stokte even. Een simpele aanraking, maar het voelde als een bevel: wees klaar voor meer.

We gingen buiten zitten, op het terras achterin de tuin, in de schaduw van een oude kastanjeboom. Hij had de tafel al gedekt. Croissants, broodjes, roomboter, aardbeien, zelfs een klein glaasje verse jus. Alles klopte. Alleen Karin en haar moeder ontbraken — en dat was precies de bedoeling.

Ik was zijn geheime genot voor het weekend. Zijn trofee. Zijn speeltje in de zon.

Ik schoof op de bank tegenover hem en liet mijn knieën iets uit elkaar vallen. Hij kon zo, door het zonlicht heen, de contouren van mijn borsten zien. Mijn tepels tekenden zich scherp af in de stof. Hij zei niets, maar ik zag zijn blik. Die bleef hangen. Elke keer als ik een hapje nam, als ik mijn lippen aflikte, als ik wat vooroverboog om een aardbei te pakken — ik voelde hoe zijn aandacht over me heen gleed, als een warme hand.

Alsof hij me al met zijn ogen uitkleedde. Of nee — alsof ik nooit iets had aangehad.

Hij zei weinig. Hoefde ook niet. De spanning sprak voor zich.

Na het ontbijt ruimde hij de tafel af en vroeg terloops: “Wil je straks nog even met me mee naar het tuincentrum en de supermarkt? Moet nog wat halen voor vanmiddag.”

Ik glimlachte. “Natuurlijk. Wat trek ik aan?”

Hij keek me strak aan. “Wat je nu aanhebt is prima. Alleen… laat dat jurkje straks even wat hoger kruipen, als we tussen de mensen lopen. Dat is onze kleine geheimpje.”

Zijn woorden deden iets met me. Ik voelde me plots nóg warmer worden. Nat zelfs. Alleen al om hoe hij het zei. Hoe hij me zag. Hoe hij me gebruikte, zachtjes, zonder woorden.

Ik voelde me zíjn meisje. Zijn vieze, geile meisje. En dat was precies wat ik wilde zijn.

Een uurtje later zaten we samen in zijn auto. De ramen open, de lentegeur naar binnen. Ik zat naast hem, mijn benen bloot, mijn jurkje net iets hoger opgetrokken, zodat het net mijn bovenbenen bedekte. Geen slipje. Zijn blik gleed af en toe naar beneden, naar mijn dijen. En telkens als hij schakelde, raakte zijn hand kort mijn blote knie.

Elke aanraking leek een vonk die me vanbinnen liet smeulen.

In het tuincentrum liep ik steeds een paar meter voor hem, speels, ondeugend. Ik boog wat te vaak voorover. Reikte expres naar de bovenste plankjes. Mijn jurkje schoof telkens net een beetje omhoog. Ik voelde blikken. Van hem. Van andere mannen

Ik genoot ervan. Ik wilde bekeken worden. Het maakte mij geil. En hij liet het toe.

Hij legde een paar zakken potgrond in het karretje en vroeg zachtjes, zodat alleen ik het kon horen: “voel je hoe nat je bent?”

Ik knikte met rode wangen.“Goed zo. Dat wil ik straks ook voelen.”

De supermarkt was nog erger. Mijn benen gloeiden. Mijn tepels waren hard en zichtbaar. Elke beweging voelde als een spel tussen ons. En hij genoot. Liet me voorgaan in de gangpaden. Bleef net iets te dicht achter me staan bij het koelvak. Raakte heel licht mijn kutje toen ik bukte om de yoghurt te pakken uit het schap.

Hij was overal en nergens. Onzichtbaar dwingend. En ik deed wat hij wilde, zonder dat hij het hoefde te zeggen.

Het was kwart over twee toen we thuis aankwamen. Hij had me nauwelijks aangeraakt — en toch voelde ik me alsof ik al uren met hem gevreeën had. Mijn hoofd duizelde van opwinding. Mijn lichaam schreeuwde om meer. Maar hij deed rustig. Haalde het vlees uit de koelkast. Deed de wijn in de koeler. En keek me alleen maar aan, met die blik.

“Hij komt rond drie uur,” zei hij. “Je kent hem nog wel van een keer eerder. Gewoon even koffie en een praatje. Daarna zien we wel wat de avond brengt…”

Ik slikte. En knikte.

Want ik wist: vanavond zou ik weer van hem zijn. En van wie hij maar wilde.

Een levende uitnodiging. Een gedeeld geheim. Een slet op bestelling.

Hij had de boodschappen op het aanrecht gezet, terwijl ik achter hem bleef staan. Mijn benen tintelden nog van de supermarkt, van de geur van zijn huid naast me in de auto, van het spel dat we samen zo vanzelfsprekend speelden. Ik voelde me zijn bezit — dat ene speciale speeltje dat hij dit weekend voor zichzelf had gehouden.

“Zet jij de drankjes vast koud?” vroeg hij achteloos, terwijl hij vlees en kruiden uitpakte.

Ik knikte, liep naar de koelkast, bukte expres traag terwijl mijn jurkje omhoog schoof over mijn billen. Hij keek. Dat wist ik. Die stilte achter me, dat verstilde moment — ik voelde zijn ogen branden op mijn huid.

Toen ik me omdraaide stond hij vlak achter me. Zijn hand gleed langs mijn kaaklijn, traag, beheerst.

“Je hebt je goed gedragen,” fluisterde hij. “Je weet precies hoe ik je graag zie.”

“Zoals jij het wil,” zei ik zacht, mijn stem hees van spanning.

Zijn vingers gleden kort onder de zoom van mijn jurkje, net boven mijn dij. Hij kneep licht in mijn huid en trok zich toen weer terug, alsof hij zichzelf moest beheersen.

“Je blijft dit jurkje gewoon dragen als hij straks komt. Geen andere kleding. Geen slipje. Geen vragen.”

“Ja,” fluisterde ik, al warm vanbinnen bij alleen al de gedachte.

Ik voelde me al liggen, open, beschikbaar, klaar voor wat hij me zou laten ondergaan.

Hij pakte twee glazen en schonk wijn in. “Ga maar vast buiten liggen. In de zon. Laat hem straks maar binnenkomen terwijl jij ligt te genieten.”

Mijn hart sloeg over. “Wil je dat ik die bikini aandoe die ik had meegenomen?”

Zijn mondhoeken trokken omhoog. “Die kleine van Weasel? Ja. Die. Als je daar straks op die stretcher ligt... dan weet ik precies wat hij zal zien. En dat is precies wat ik wil.”

Ik liep naar boven om me om te kleden, maar deed dat langzaam. Ik wilde zijn ogen voelen terwijl ik me bewoog, terwijl ik transformeerde in dat ondeugende meisje van hem. De kleine Wicked Weasel-bikini die ik uit mijn tas haalde was bijna niets — wit, smal, en zo doorschijnend dat het nat niet meer dan een suggestie overliet. Geen gewone bikini, maar eentje die je alleen draagt als je weet dat iemand naar je kijkt.

En als je hoopt dat iemand je straks zal aanraken zonder iets te vragen.

Ik deed hem aan. Het topje duwde mijn borsten naar voren, strak opgesloten in driehoekjes die amper mijn tepels bedekten. Het broekje was een smal streepje stof, dat meer openliet dan verborg. Als ik liep, voelde ik de stof tussen mijn lipjes glijden. Ik keek mezelf aan in de spiegel. Mijn wangen gloeiden. Mijn lijf stond strak van de opwinding.

Ik was een cadeautje — ingepakt in bijna niets. En straks mochten ze me uitpakken.

Ik voelde me niet aangekleed. Ik voelde me gepresenteerd.

Toen ik terug naar beneden liep, hoorde ik hem in de tuin rommelen. De schuifpui stond open. Hij had een stretcher neergezet onder de parasol, met een kussen en een groot glas water erbij. Alles voelde voorbereid. Als een toneel. En ik was het middelpunt.

Zijn sletje in het middelpunt van hun fantasie.

Hij draaide zich om toen ik de tuin in liep. Zijn ogen bleven hangen op mijn lichaam, op die minuscule bikini, op mijn tepels die zich aftekenden onder het stof.

“Ga maar liggen,” zei hij rustig. “En doe alsof dit gewoon een relaxte middag is.”

Alsof ik niet lag te wachten tot hij me aanraakte. Of dat zijn gast dat zou doen.

Ik voelde me licht, tintelend, sensueel — elke stap een uitnodiging. De bikini klemde strak tussen mijn billen, en het topje was amper bestand tegen mijn stijve tepels.

Hij stond met zijn rug naar me toe, bij de buitenkeuken. Zijn schouders ontspannen, maar zijn houding alert. Hij voelde me. Zonder om te kijken zei hij:

“Ga maar liggen, meisje. In het volle zonlicht. En spreid je benen een beetje… ik wil straks kunnen zien of je echt nat bent.”

Ik kreeg kippenvel van zijn stem alleen al.

Ik gehoorzaamde meteen, mijn benen trillend van verwachting. Ik was niet langer gewoon Katja. Ik was zijn bezit, zijn pronkstuk, zijn showmodel.

Ik legde een handdoek op de stretcher onder de parasol en ging liggen, mijn benen schuin gespreid, mijn armen ontspannen naast me. Mijn hart bonsde in mijn borst. Boven me floten vogels. Verder was het stil. Alleen de geur van vers vlees op de barbecue en mijn eigen opwinding vulden de lucht.

Hij kwam langzaam mijn kant op met twee glazen wijn. Zijn blik bleef aan me hangen alsof hij elk detail opslorpte: het stofje van mijn bikini dat nauwelijks nog mijn natte lipjes bedekte, mijn buik die op en neer ging van mijn ademhaling, mijn tepel die over het randje glipte. Hij knielde naast me, gaf me het glas en zei:

“Je weet dat hij elk moment kan aanbellen?”

Ik knikte.

“En jij ligt hier zo… voor hem. Klaar.”

Zijn hand gleed traag over mijn bovenbeen en stopte vlak bij het randje van het bikini-broekje. Hij liet zijn duim precies daar rusten, waar de warmte het hevigst klopte.

“Misschien laat ik hem binnenkomen terwijl jij hier ligt. Misschien laat ik hem zitten. En kijken. Even. Of misschien… laat ik hem voelen hoe zacht je bent.”

Ik kneep mijn dijen samen van pure spanning, maar zijn hand drukte ze zachtjes weer open.

“Spreiden, meisje. Je weet wat ik verwacht.”

Ik deed het. Voor hem. Voor die ander. Voor wat ging komen. En ik voelde: dit was nog maar het begin van mijn zwoele zaterdag.

De bel ging.

Ik verstijfde even. Mijn benen lagen nog steeds gespreid, mijn lichaam op het randje van controle. Mijn bikini voelde inmiddels als een overbodige formaliteit: mijn kutje klopte er doorheen, glanzend van opwinding.

Hij glimlachte schuin, nam een slok van zijn wijn en stond op.

“Blijven liggen. Niet bewegen. Laat hem maar binnenkomen zoals je bent.”

Zijn stem was zwoel, beheerst. Elke toon maakte me gehoorzamer.

Ik hoorde de deur opengaan, stemmen in de hal. Lachen. Laag, mannelijk, ontspannen.

Een onbekende stem zei: “Zo, je had niet overdreven… wat een cadeautje in je tuin.”

Mijn wangen gloeiden, maar ik bewoog me niet. Ik voelde mijn kutje samentrekken van geilheid. Ik wás dat cadeautje. Ik lag daar voor hém.

Langzaam naderden de voetstappen.

En daar stond hij.

Hij was begin vijftig, gespierd, gebruind, kale kop, en zijn blik bleef direct aan me hangen. Alsof hij iets inspecteerde dat hij straks zou bezitten. Zijn ogen gleden van mijn gezicht naar mijn borsten, mijn navel, de dunne stof tussen mijn benen, en weer omhoog. Hij zei niets.

Karins vader ging achter me staan en legde zijn hand zacht op mijn buik.

“Dit is Katja. Ze is gehoorzaam, gretig, en vandaag wil ze vooral laten zien hoe ver ze kan gaan. Vind je dat oké, Bart?”

Bart grijnsde langzaam. Zijn ogen werden donkerder.

“Meer dan oké. Ze ziet eruit alsof ze gemaakt is voor dit soort middagen.”

Ik voelde mijn hart bonken in mijn borst. Ik lag daar, bekeken, gespannen… geil.

Karins vader liet zijn hand langzaam over mijn buik glijden naar beneden, precies tot het randje van mijn bikinibroekje. Hij trok het zachtjes opzij en liet het glanzende, natte binnenste van mijn kutje zien.

“Kijk eens hoe ze erbij ligt. Al die tijd al nat. Alleen maar van het idee.”

Bart kwam dichterbij. Zijn handen groot en ruw. Hij liet zijn duim langzaam over mijn schaamlippen glijden.

“Mooi,” zei hij zacht. “En zacht. Maar ik wil haar horen.”

Karins vader pakte mijn kin en draaide mijn gezicht naar hem toe.

“Vraag het dan maar netjes, Katja.”

Ik keek Bart aan, mijn stem een fluistering van verlangen.

“Wil je me voelen… dieper?”

Hij lachte en knikte goedkeurend.

“Zo wil ik het horen, meisje.”

Hij ging op het bankje naast me zitten en gleed met twee vingers tussen mijn lipjes. Ik kreunde zacht. Zijn vingers gleden soepel naar binnen.

“Wat een gretige kut…”

Zijn stem was hard, dominant, en dat maakte me nog meer nat. Terwijl hij langzaam zijn vingers bewoog, voelde ik zijn hand stevig in mijn nek, waardoor ik geen kant op kon.

“Jij bent helemaal van mij, begrijp je dat? Niemand zal je ooit beschermen, want jij bent alleen mijn speeltje.”

Hij duwde me iets dieper op het bankje, zodat ik er volledig kwetsbaar bij zat, terwijl zijn blik me vasthield alsof hij mijn ziel doorboorde.

“Kijk me aan, slet. Je bent niets meer dan mijn gehoorzame hondje hier.”

Mijn adem stokte, mijn hele lijf trilde van de opwinding en de vernedering. Elke keer als hij zo sprak, voelde ik mezelf zó diep wegzakken in mijn onderdanigheid dat ik er verslaafd aan raakte.

“Dít ben jij, Katja. Je bent mijn natte, volgzame kut. En je gaat me alles geven wat ik wil.”

Hij glimlachte kil en boog zich nog iets dichter naar me toe, zijn adem warm op mijn oor.

“Begrepen?”

Ik knikte, mijn stem een breekbare fluistering:

“Ja, meester.”

Hij liet zijn vingers langzaam los, maar de spanning bleef hangen als een stroom door mijn hele lichaam. Ik was zijn slachtoffer, zijn bezit. En het maakte me gek van verlangen.

Karins vader stond op en duwde me zachtjes met zijn hand tegen het bankje, zodat ik half voorover gebogen zat, mijn kont naar hem toe. Zijn ogen fonkelden streng, bijna grijnzend van dominantie.

“Hier, midden in de kamer,” zei hij met een stem die geen tegenspraak duldde, “laat iedereen zien wat jij bent.”

Mijn wangen kleurden felrood, maar de opwinding die door mijn lijf gierde, maakte me willen smeken om méér. Hij griste mijn korte jurkje omhoog, zonder enige voorzichtigheid, en streek met zijn hand over mijn blootliggende billen.

“Jij bent een vieze slet, Katja. En dat ga je ook laten zien. Iedereen mag weten dat jij van mij bent.”

Hij duwde me iets verder naar voren, zijn hand stevig op mijn kont, zijn vingers hard knijpend.

“Kijk hoe nat je bent, helemaal voor mij. Zo smerig en verslaafd aan mijn aanraking.”

Ik hoorde hoe een paar mannen in de kamer hun adem inhielden, hun ogen op mij gericht. Mijn hele lijf brandde van schaamte en verlangen, terwijl hij me publiekelijk vernederde alsof ik niets waard was.

“Je bent hier alleen om te dienen, om te gehoorzamen. En je houdt ervan, dat zie ik aan je glanzende ogen.”

Ik durfde nauwelijks adem te halen, zo intens was het gevoel van machteloosheid. Mijn meester liet me voelen dat ik niets meer was dan zijn bezit, en dat maakte me krankzinnig geil.

“Nu gaan we zien hoeveel je kunt verdragen, mijn meisje.”

Zijn stem was als een bevel dat ik diep in mijn ziel voelde. Ik was helemaal van hem, en niets kon me hier nog redden.

💦 Geil geworden van mijn verhaal? Laat dan nú van je horen!

Ik geef me helemaal bloot in mijn teksten — en jij? Jij leest en zwijgt… of durf jij het aan om te reageren? 😏

📣 Durf jij me écht te laten weten wat je denkt, voelt, of wat je wél met me zou willen doen?

Laat een geile reactie achter onder mijn verhaal of stuur me een mailtje.

💌 sletje-katja@outlook.com

En…

👙 Elke week verloot ik een gedragen stringetje of geil kledingstuk onder de heetste reacties. Misschien draag jij straks iets dat nét van mijn lijfje kwam... en ja, ik bedoel precies dat! 😈

Oh, en voor wie écht geil is en verder wil gaan…

Als je naar aanleiding van mijn geile belevenissen wat zalige tributes wilt maken, en dan bedoel ik een foto van jouw vast zalige lul met een of meerdere van mijn foto's op je scherm (TV, PC, of computerscherm). Je weet wel, de foto’s die bij mijn verhalen staan. 😏 Het is een manier om te laten zien hoe ik je heb geïnspireerd… en geloof me, ik ben heel benieuwd naar wat ik met je doe! En het maakt mij geil en hongerig naar meer! Stuur jouw geile tributes dus gerust naar mij — en vergeet niet dat je het naar mijn eigen mail moet sturen schatje: sletje-katja@outlook.com 📸💋

Laat me niet nat én genegeerd achter…

Natascha Katja 😘