Marisa is een ogenschijnlijk vrolijk meisje. Erg populair op school, veel vriendinnetjes, het enigste kind thuis en daarom behoorlijk verwend. Als je haar ziet zitten in de klas zou je denken dat het een heel normaal meisje is met een heel normaal leven. Maar schijn kan bedriegen.

Ze heeft één grote passie: voetbal. Daarmee scheidt ze zich al een beetje af van de andere meisjes, die allemaal op volleybal of handbal zitten. Maar wat alleen Marisa weet, is dat ze geestesziek is. Wat ze heeft, is nooit onderzocht door medici of doktoren en zij is ook de enige die er van af weet.

Marisa heeft Famesia Seminalis. Dit is een uiterst zeldzame aandoening waardoor ze een abnormale behoefte naar sperma heeft. Op goede dagen kan ze de behoefte nog aardig onderdrukken, maar op sommige dagen steekt de aandoening de kop op. Het is als een lichamelijke verslaving: krijgt ze haar ‘shot’ op tijd, dan is er niks aan de hand en functioneert zij en haar lichaam keurig. Zit ze te lang zonder mannenzaad, komt haar lijf in arrest en doen andere onplezierige symptomen zich aan, zoals trillende handen, overmatig zweten, concentratieverlies, slaapgebrek, verhoogde bloeddruk en nog meer.

Er is maar weinig bekend over deze afwijking. Onderzoekers schatten dat slechts één op de circa miljoen mensen het heeft en ze vermoeden dat het een niet aangeboren aandoening is. In het geval van Marisa komt het waarschijnlijk doordat ze op jonge leeftijd haar oudere broer heeft zien masturberen. Het ejaculeren van het mannelijk geslacht heeft een kennelijk onuitwisbare indruk op haar achtergelaten.

Op de middelbare school had ze haar eerste vriendje. Het was ook in deze periode dat ze daadwerkelijk verslaafd raakte en door begon te krijgen dat ze niet in orde was. Haar behoefte nam hand over hand toe. Het werd zelfs zo erg, dat haar vriendje een punt achter de relatie zette. Vanaf dat moment stond ze er alleen voor.

In de liefde schoot het maar niet op met Marisa omdat haar verknipte behoeftes een grotere rol speelden dan de liefde zelf. Frustraties rezen de pan uit, zelfs tot op het punt dat ze er aggresief door werd. De lieve, vrolijke Marisa is allang niet meer. Ze zag nog maar één uitweg; voetbal.

Ze bleef langer trainen en werd serieuzer. Vrije trappen werden haar specialiteit. Bij de club begon men haar kwaliteiten en talent te erkennen, maar de geestdrift en werklut was slechts een excuus om langer te kunnen blijven. Op donderdagavond trainde namelijk het beloftenteam. Die begonnen pas om negen uur ‘s avonds. Daar had ze een aantal ongelooflijk lekkere jongens tussen zien lopen. Atletische lichamen, geen grammetje vet, snaarstrakke kontjes. Ze sneakte in de bosjes die beide trainingsvelden van elkaar scheiden. Het fanatisme droop eraf bij de getalenteerde voetballers en Marisa verveelde zich geen minuut.

Na een uurtje zat de training er ook weer op. De honderden noppen van de kicksen roffelden onritmisch richting de kleedkamers. Het was al behoorlijk stil op de club. Met de bal onder haar arm sjokte Marisa onopvallend achter de jonge balvirtuozen aan. Bij de deur van de kleedkamer stokte haar adem. Haar armen trilden de hele avond door al, maar haar voorstelling van wat er ging gebeuren als ze de donkergroene deur van de kleedkamer zou openen, deed haar trillen als een rietje.

Haar buitenissige drang overwon haar gevoel van eigenwaarde. Ze nam een diepe hap adem en trok de deur van de kleedkamer open. De condens van heet douchewater, de geur van zweetsokken en de aroma van douchegel verwelkomden haar. Behalve het geruis van de douches was het doodstil. Sommige jongens stonden al poedelnaakt, sommigen hadden hun shirt al uit. Toen ze de piemels van enkele jongens aandachtig bekeek, wist ze weer waarvoor ze het deed.

“Wat kom jij hier doen?” Vroeg de keeper van het team. Marisa antwoordde door haar shirtje uit te trekken. De jongens zagen dat ze geen beha droeg. Haar roze speentjes van haar B-cup tietjes priemden de dampende atmosfeer in. Provocerend streelde ze haar boezem en liep ze op één van de jongens af. Ze greep onmiddellijk zijn slappe lul vast en begon hem hartstochtelijk te zoenen. Maar ze was niet binnengestapt voor dit softe gedoe.

Ze stortte op haar knieën en begon gulzig het steigerende lid van de begaafde middenvelder te zuigen. Dat werd met luid gejoel ontvangen. De andere spelers kwamen uit de douches om te kijken wat er aan de hand was. Marisa was gaan zitten op één van de bankjes en deed haar tegoed aan de lange slurf van de nummer zes. Ze keek naar de jongens die zich om haar heen begonnen te verzamelen.

“In mijn mond,” wees ze aan. De zelfverzekerde linksbuiten van het team voorzag hen van gezelschap. Hij tikte zijn dunne, kaarsrechte penis op Marisa’s wang die nog bol stond van die andere lul die nog in haar mond vertoefde. In haar ooghoek zag ze één van de centrale verdedigers naast haar verschijnen. Een imposant voorkomen, en dat gold ook voor zijn lid. De dikke, geaderde knuppel naderde haar zachte, mooie gezichtje.

Zo vliegensvlug als de linksbuiten op het veld is, zo vlug was hij ook met Marisa. Na een bliksempijpbeurt begon hij zich woest af te trekken in Marisa’s gezichtje. Toen hij harder en harder begon te hijgen, stak Marisa haar tong zo ver mogelijk naar buiten. Drie lange strepen ejaculaat vonden hun eindbestemming op Marisa’s tong. Eindelijk. Ze heeft zo lang moeten wachten op die verrukkelijke, bittere en gortdroge smaak van het mannelijke reproductievocht, die kleverige substantie die je bijna niet weg krijgt, het aalgladde en gehemelte-bedekkende mondgevoel, de aanbiddende blikken van diegenen die je binnenmond garneren met het half-troebele liefdesbrij.

Een lunatieke lach rolde over haar wit gedecoreerde tong naar buiten. Met speels gemak slikte ze het papje naar binnen. Dat smaakte naar meer. Aanstonds voelde ze haar zintuigen aanscherpen, alsof er een dierlijk instinct in haar ontwaakte. Het luide gekreun van de centrale verdediger naast haar was het signaal dat er een nieuwe portie voor haar klaarstond.

Nog voor ze haar hoofd bij kon draaien, kreeg Marisa een werkelijk reusachtige klodder te verwerken. Het kleurde haar gehele wang spierwit. Ze wist niet hoe snel ze erbij moest zijn. Opnieuw met haar tong ver uitgerold ontving ze meerdere dikke plakkaten. Haar oogjes knepen toe. Dit was haar avond.

De hoge viscositeit van het product van de viriele voorstopper belemmerde Marisa in het verwerken van al het copieuze zaad. Met veel moeite werkte ze het drabje naar haar huig toe. Ze probeerde haar slokdarm zo wijd mogelijk open te zetten, maar kreeg daar geen kans toe omdat de nummer zes haar van afstand onder vuur nam. Het werd haar snel duidelijk wie binnen dit team de vrije trappen neemt.

Met minutieuze acuratie overbrugde hij een afstand van meer dan een meter. Een lange sliert landde van haar kin tot haar voorhoofd. Marisa schrok van de hoge snelheid waarmee ze getroffen werd, maar onmiddellijk grijnste ze bij het voelen van het plakkerige zootje in haar lieve gezichtje. Met de zich verdunnende zaadcellen van die achterhoedespeler nog tegen haar keelgat aandrukkend, moest ze haar uiterste best doen om ook deze lading tot haar te nemen.

De spelverdeler blies in straf tempo drie nieuwe salvo’s in Marisa’s richting. Het vizier stond niet meer scherp. Wangen, kin, lippen, oogleden, neusgaten, kaken, oorlellen, alles kreeg er ongenadig van langs. De opwinding en opluchting van het ondergepoten worden steeg Marisa naar haar hoofd. Ze smeerde het overvloedige product uit over haar gehele gelaat, ze schepte het met haar vingertopjes op om het met haar tong weer schoon te likken, ze veegde het waar mogelijk nog bij haar mondhoeken naar binnen.

Na een ferme slok uitte ze haar behoeftes andermaal: “Wie wil nu aan de beurt zijn? Zal ik mijn kale kutje aan jullie laten zien?” Het teelvocht hing met een dikke slinger aan haar kin. Het was inmiddels al beginen te stromen langs haar hals naar haar bescheiden tietjes toe. Ze greep de boord van haar rode sportbroekje vast en onthulde in één beweging haar haarloze spleetje. Toen ze haar benen spreidde om haar glimmende flamoes te tentoonstellen, merkte ze al hoe glibberig het bankje onder haar was geworden.

De twee backs meldden zich bij haar. Hun twee palen wezen in Marisa’s richting als wiggelroedes naar een waterbron. Enthousiast trekkend voelde Marisa de aders in haar knuistjes bonzen. Ze begon het principe van ‘het spel verleggen’ beter en beter te begrijpen. Links pijpen, rechts rukken, links rukken, rechts pijpen, afwisselen, twee stijve pikken tegelijk in haar mond, twee stijve pikken tegen haar tong, Marisa begon een dynamische speler te worden.

Nog voordat de warme kwakjes op haar gezicht konden afkoelen, mocht ze de volgende massa ontvangen. De twee backs zijn goed ingespeeld op elkaar, getuige hun zorgvuldig getimede zaadlozingen. Terwijl Marisa de klaarkomende staaf van de ene flankverdediger in haar mond had, spoot de andere haar aangezicht nog verder vol. Een voltreffer in haar linkeroog. Snel switchen, zuig alles uit die andere zaadkoker. Maar er was geen beginnen aan. Het leek haar een beter idee om simultaan te trekken en de vele klonters op haar tong te laten landen.

“Wie gaat mijn kutje volspuiten?” brabbelde Marisa terwijl er steeds meer sperma langs haar lippen naar beneden begon te sijpelen. De twee meter lange doelman trok haar aan haar arm omhoog en duwde haar in doggiestyle-stand op het krakkemikkige, houten bankje. Met één voet op de koude tegelvloer en één knie op het bankje kreeg ze de ontzagwekkende klauwen van de doelverdediger op haar kleine heupjes geplaatst.

Zijn grote knots drong Marisa’s klamme grotje binnen. Het was lang geleden dat ze gepaald was, die kleine Marisa. Ze was bijna vergeten hoe het voelde, maar deze goalie gaf haar er ongenadig van langs. In het begin botste hij nog zachtjes, zelfs harmonisch tegen Marisa’s plompe billetjes. Het zachte vetlaagje onduleerde in kleine golfjes naar de imposante kolenschoppen die haar ranke heupjes vasthielden.

Zonder enige opbouw verhoogde de doelverdediger het tempo en de intensiteit. Het botsen van zo-even werd beuken, de kleine golfjes werden grote vloedgolven. Marisa kermde het uit van plezier. Ze had haar ogen weliswaar open, maar ze zag niks meer dan een vage waas van beige betegeling en ivoorwitte TL-verlichting, gegarneerd met een kwakje back-sperma.

Haar zicht herstelde weer toen ze bij haar kin werd gegrepen door de spits. De spits is de afmaker, de goalgetter. Van dichtbij haalt hij verwoestend uit. Zelfs zo hard, dat zijn knal op Marisa’s gezichtje uiteen spatte. Ze kon zweren dat ze het nog in haar kastanjebruine haardos voelde landen. Meerdere dikke stroken van witgeil bestreken haar wijd openstaande mond. Wanhopig probeerde ze het overvloedige zaad rondom haar mond af te likken. Er mocht en zou niets van het witte goud van haar gezichtje lekken.

De doelbewaker pakte Marisa nog forser aan. Ze kreeg haar liefdestunneltje volledig gevuld met miljarden zaadcellen. Al snel liep het langs de indrukwekkende stormram van de keeper naar buiten. Verguld met nog meer plakkerig en glibberig mangeil hield Marisa onder het oog van de gehele selectie haar hand als een schepnetje onder haar druipende kutje. Het residu wat ze nog opving, likte ze maar wat graag van haar handpalm.

Net achter de spits stond de nummer 10. De creatieve middenvelder vindt altijd een opening die anderen niet vinden en is goed in de kleine ruimtes. Hij spuugde een keer op Marisa’s nauwe sterretje en forceerde er zijn wijsvinger in. Haar bruine anjertje slokte gezeglijk de lange vinger van de nummer 10 op. Even kriebelen aan de binnenkant, ze kreeg er kippenvel van. Ze bokte met haar kontje heen en terug en ze keek eens over haar schouder. Haar gelaat glom van al het witgoed, het stond haar zo goed. Het ongeduld sloeg toe.

“Kom op. Meer,” hijgde ze met haar ogen halfopen. Ze kreeg bijval van de middenvelders. Twee stokstijve lullen konden haar ieder moment brengen waar ze nog immer zo naar hunkerde. Zoveel aandacht heeft Marisa nog nooit in haar leven gehad, en het beviel haar. Het beviel haar uitstekend.

Als laatst meldde zich de aanvoerder, de libero. Zijn leiderschap wordt door niemand ondermijnd. Met de aanvoerdersband nog om zijn bovenarm beval hij Marisa om op zijn rotsharde knuppel plaats te komen nemen. Ze sloeg haar slanke benen over de schoot van de captain en pakte zijn vlaggenmast stevig in haar greep, de knots stijf naar boven mikkende. Langzaam liet ze zichzelf zakken, langzaam vulde haar kutgaatje, langzaam verdween de leidersstok.

De nummer 10 was de vrije man en bood zich aan. Hij trok Marisa’s billetjes uit elkaar en haar vochtige kontgaatje krulde iets open. De playmaker drukte zijn eikel tegen de krappe opening. Na enig worstelen is hij erdoor. Marisa’s defensie is geslecht, de wanorde is compleet. Dit was de perfecte aanval, door de as, over meerdere schijven.

De twee middenvelders sprintten tussen de linies door en sprongen op het bankje en pompten Marisa’s afgekoelde gezichtje nieuw leven in. Talloze kwakjes vlogen over en weer. Ze voelde het haar gelaat bedekken, ze proefde het op haar tong en haar lippen, ze zag het tussen haar prammetjes naar beneden lekken. Maar hoe lekker het ook smaakte, het enige wat ze waarnam waren die twee penissen in haar twee gaten.

Ze verkleumde toen de aanvoerder het teken gaf het tempo op te voeren. Het gejuich, de aanmoedigingen, het geklap, ze hoorde het nog wel en tegelijkertijd ook niet meer. Ze wilde omkijken, maar kon het niet meer opbrengen. Haar hakkelende gekreun galmde door de kille, grauwe kleedkamer.

De leider duwde Marisa’s ronde kontje hard tegen zijn ploeggenoot om haar weer met net zoveel kracht terug tegen zich aan te trekken. Het kletsen van haar huidoppervlak overstemde haar gekerm. Ze kreeg harde tikken op haar kont van de andere spelers, maar niks kneep zoveel door als de vier grijpers die ze op haar heupen voelde aanspannen.

Het spel lag stil. Van twee kanten werd Marisa inwendig onder vuur genomen. Langzaam maar zeker vulden de kanalen zich met liefdesbrij. De captain en de nummer 10 gaven elkaar een ‘fistpound’ en lieten Marisa voor wat ze is. Ze draaide zich om en zakte onderuit, terwijl het verdunde mannenpapje onder haar bleef druppelen tot een plasje onder het aftandse kleedkamerbankje.

“Was dat alles?” daagde ze de jongens nog eens uit, volledig buite adem. Het is maar de vraag hoe lang Marisa hiermee vooruit kan…