Het was een week na hun eerste anale ervaring, en Maarten voelde het nog elke dag in zijn lijf. Niet fysiek, maar in hoe hij naar Kiki keek. Hoe hij haar vastpakte. Hoe hij haar rook. Hoe haar stem, haar blik, haar zachte “kom maar” een deel van hem had veranderd.

Kiki zelf was rustiger dan ooit. Alsof ze na weken van twijfels, gesprekken, gesprekken met Mirthe én met zichzelf… nu iets had gevonden wat klopte. Niet omdat het moest. Niet omdat het hoorde. Maar omdat zij het wilde. Met hem.

Ze lagen samen op haar bed, het licht van de middag streelde door het gordijn. Kiki droeg alleen een zwart kanten slipje en Maartens shirt. Haar bril lag op het nachtkastje. Haar ogen waren helder, haar haar rommelig. Perfect.

“Als ik je zo zie,” fluisterde Maarten terwijl hij met zijn vingers langs haar dij gleed, “dan geloof ik bijna dat de hemel op aarde bestaat.”

Kiki grijnsde. “Dat zei je vorige week ook. Net voordat je in mijn kont kwam.”

Hij lachte schor. “Kan me slechtere weekenden voorstellen.”

Ze draaide zich op haar zij, haar hand rustte tegen zijn onderbuik. “Weet je wat ik me afvroeg?” Haar stem klonk peinzend. “Heb jij ooit seks gehad met iemand die zo weinig deed… en toch zoveel gaf?”

Maarten keek haar aan. “Nee.” Hij streelde haar wang. “Maar jij doet juist zóveel. Juist omdat je keuzes maakt. Omdat je jezelf geeft, op jouw manier.”

Ze knikte. “Ik voel dat ook. En… ik wil dat je weet: dat flesje glijmiddel ligt niet meer onderin mijn tas. Het ligt in mijn nachtkastje naast mijn bijbel.”

Maarten grijnsde. “Dat klinkt als het begin van een psalm.”

Ze lachte en rolde bovenop hem. Haar borsten tegen zijn borst, haar lippen aan zijn oor.

“Zullen we het nog een keer doen? Langzaam dit keer. Geen haast. Ik wil voelen hoe jij me weer vult. Ik wil dat jij me neemt zoals je me toen ook nam. Maar nu… wil ik iets extra’s proberen.”

Maarten keek op. Zijn adem versnelde. “Wat dan?”

Ze beet op haar lip. “Ik wil… ik wil het doen terwijl jij me vasthoudt. Terwijl je zacht met me praat. En als je komt… wil ik dat je me draait. Dat je me dan kust. En ik wil weer dat je in mijn mond eindigt. Snap je?”

Hij slikte. “Ik denk dat ik je begrijp.”

Ze pakte het flesje. De geur van aardbei verspreidde zich opnieuw. Ze ging voor hem liggen, op handen en knieën. Wiegde zacht met haar heupen.

“Ik ben klaar. En jij… jij bent van mij.”

Maarten zat tegen het hoofdbord van haar bed, zijn benen gespreid, zijn ademhaling langzaam maar onrustig. Kiki lag op haar buik voor hem, haar vingers om het flesje glijmiddel gevouwen, haar ogen omhoog. De geur van aardbei hing alweer om hen heen, vertrouwd en prikkelend.

Ze boog zich naar voren, gaf hem een lange kus op zijn binnenbeen. Toen gleed ze langzaam omhoog, over zijn borst, haar borsten zacht tegen zijn huid. Ze kuste hem. Warm. Nat. Traag. En toen fluisterde ze:

“Ga liggen. Ik wil bovenop. Laat mij bepalen.”

Maarten gehoorzaamde zonder discussie. Haar toon was rustig, maar met een kern van vuur. Ze zette het flesje op haar nachtkastje, klom over hem heen, haar knieën aan weerszijden van zijn heupen. Zijn pik stond al kaarsrecht omhoog, licht glanzend van een druppel voorvocht.

“Ik wil dat je hem insmeert,” fluisterde ze. “Met aandacht.”

Hij knikte, liet wat glijmiddel op zijn vingers druppelen en wreef langzaam zijn schacht in. Haar ogen volgden elke beweging, haar lippen half open. Ze pakte zelf een beetje glijmiddel en liet het tussen haar billen glijden. Een zachte kreun ontsnapte haar keel terwijl zijn vingers haar opening masseerden.

Ze draaide zich langzaam om, zette zich op handen en knieën boven hem. “Begeleid me,” fluisterde ze, “maar niet te snel.”

Maarten pakte zijn pik, hield hem recht omhoog. Kiki liet zich langzaam zakken, haar hand tussen haar billen, gericht, zacht duwend. Zijn eikel raakte haar kringspier. Ze kreunde zacht.

“Rustig…” zei hij, maar zijn stem beefde al.

Millimeter voor millimeter zakte ze over hem heen. Zijn eikel gleed naar binnen, de spanning in haar lichaam trilde tot in haar schouders. Haar adem ging snel. Maar ze bleef zakken. Tot ze hem helemaal voelde. Tot haar billen tegen zijn huid lagen.

“God…” fluisterde ze, haar hoofd naar achteren, haar rug een elegante boog.

Hij legde zijn handen op haar heupen. “Je bent… zo strak…”

Ze bewoog langzaam. Geen wilde stoten, maar cirkelende heupbewegingen, alsof ze elk vezeltje van zijn pik wilde voelen. Ze keek over haar schouder. Haar wangen gloeiden, haar mond een halve O.

“Ik voel me vol,” hijgde ze. “Zo… gevuld. Zo goed.”

Maarten kon alleen maar kreunen. Hij lag machteloos onder haar, overgeleverd aan haar ritme, haar controle. En dat maakte het duizend keer intenser. Ze begon sneller te bewegen, haar hand tussen haar benen glijdend. Hij zag hoe haar vingers haar clit vonden, zag hoe haar bovenbenen trilden. Ze zat nu vol op hem, haar anus gespreid om zijn harde pik, haar vingers snel op haar eigen knopje.

“Kom voor me…” fluisterde hij, zijn stem schor van verlangen.

“Ik… ben bijna…” piepte ze.

En toen kwam ze. Haar lichaam trilde, haar heupen stopten even, haar kont strak gespannen tegen zijn bekken. Ze schokte zacht, een snik ontsnapte haar keel. Maarten hield zich in, maar zijn lijf stond op breken.

“Ik wil in je komen,” fluisterde hij. “Mag ik?”

Ze knikte. “Ja… in mij… maar…”

Kiki bleef nog even bewegeloos op handen en knieën, haar ademhaling zwaar, haar billen licht trillend van naschokken. Maarten gleed langzaam uit haar, zijn stijve pik glinsterend van hun glijmiddel en de diepe, intieme warmte van haar lichaam.

Hij wilde zijn hand uitsteken naar het nachtkastje, naar een doekje, of op z’n minst even naar de badkamer, maar Kiki draaide zich plots om, haar haar plakkend aan haar schouder, haar blik warm en loom.

En voor hij iets kon zeggen, boog ze naar voren en nam hem in haar mond.

Zonder een woord.

Maarten verstijfde. “Kiki…” fluisterde hij schor. “Ik… ik zat net…”

Maar haar lippen gleden gewoon verder over hem heen. Haar tong draaide langzaam, haar speeksel maakte alles nog glanzender. Ze keek even kort omhoog. Niet verleidelijk, niet bewust sexy, maar alsof ze gewoon wilde zien of ze het goed deed. Alsof dit voor haar niet meer dan een vanzelfsprekend gebaar was.

Hij kon niets anders dan zijn hoofd achterover laten vallen.

Ze zoog hem zacht, liefdevol, alsof ze hem wilde schoonmaken met haar mond, hem verwelkomen, verzorgen, opnieuw dichterbij halen. Geen walging, geen twijfel. Gewoon Kiki, met zijn smaak en haar warmte in één beweging samengebracht.

Maarten kreunde. “Je hoeft dit echt niet, ik bedoel… ik snap het als je...”

Ze liet hem even los, keek hem aan. “Waarom zou ik het niet doen?” vroeg ze zacht. “Ik wil dit niet alleen ook voor jou doen, maar ook voor mijzelf. Dat is van ons.”

Hij keek haar aan. Verbaasd. Ontroerd bijna.

En toen nam ze hem weer in haar mond. Diep nu. Zijn eikel tegen haar gehemelte, haar lippen glijdend over zijn schacht, haar hand rustend op zijn dij. Geen haast. Geen toneel. Alleen verlangen. Alleen zorg.

Hij hield het niet lang vol.

“God… Kiki… ik ga…”

Ze liet hem niet los. Haar tong drukte tegen hem aan, haar lippen sloten zich stevig om hem. Hij voelde het aanzwellen, het onvermijdelijke.

Hij spoot. Diep. Warm. In haar keel. Ze slikte zonder aarzeling. Gewoon. Alsof het erbij hoorde. Alsof het klopte.

Toen ze hem uit haar mond liet glijden, veegde ze haar lippen af met haar vingers, keek naar hem en glimlachte klein. “Zo. Nu hoef je ook niet op te staan om tussendoor naar de badkamer te gaan of zo. Dat haalt je toch helemaal uit je moment.”

Hij kon alleen maar knikken. De kamer voelde warm en stil tegelijk, alsof de wereld even pauze hield.

Kiki kroop tegen hem aan, haar hoofd op zijn borst, haar been over zijn dij geslagen. Ze zuchtte tevreden. “Je was lief. En ik… voel me veilig.”

Maarten sloeg zijn arm om haar heen. Zijn hart bonsde nog na, maar in zijn borst borrelde iets anders dan lust. Het was bewondering. Verwondering. En iets wat griezelig dichtbij liefde kwam.

Hij kuste haar voorhoofd. “Wat jij net deed… dat was het geilste wat iemand ooit voor me heeft gedaan. Voor mij. Voor ons.”

Ze humde zacht tegen zijn huid, ogen al half gesloten.

“Ik dacht gewoon: je bent van mij. Dus ik zorg voor je. Dat is toch normaal?”

En terwijl haar adem langzaam dieper werd, haar lichaam loom van genot en vertrouwen, wist Maarten: dit meisje wist niet half hoe bijzonder ze was.

Maar hij wel.

Maarten lag nog naast haar, half op zijn rug, half op zijn zij, zijn hand losjes over haar buik gedrapeerd. Kiki lag op haar rug. Haar benen iets gespreid, haar huid plakkerig maar tevreden. Ze voelde zich… vreemd kalm.

“Nog wakker?” fluisterde hij.

“Jawel, zakte bijna weg” fluisterde ze terug.

Hij boog zich naar haar toe, gaf haar een zachte kus op haar schouder. “Was het niet… te veel net?” vroeg hij, met een voorzichtigheid die haar hart brak en streelde tegelijk.

Ze schudde haar hoofd, haar ogen op het plafond. “Nee. Het was precies goed. Zelfs dat ik je daarna… nou ja…”

Hij glimlachte schuin. “Dat je me daarna in je mond nam?”

Ze bloosde, maar knikte. “Ja. Dat dus.”

Er viel even een stilte. Niet ongemakkelijk. Eerder geladen.

“Ik dacht eerst dat je niet doorhad wat je deed,” zei hij zacht. “Dat ik nog… van achter kwam.”

“Ik wist het wel,” antwoordde ze. “Maar het voelde… logisch. Ik wilde niet dat je opstond, dat je wegliep. Ik wilde je gewoon bij me houden. Alles van jou.” Ze keek hem aan. “Was dat raar?”

Hij keek haar aan alsof ze net iets heiligs had aangeraakt.

“Nee,” zei hij. “Het was het meest intieme wat ik ooit heb meegemaakt.”

Ze draaide zich naar hem toe, haar been over zijn dij. Hun huiden plakten. Ze keken elkaar aan zoals je alleen kijkt als er niks meer tussen hoeft te staan.

Toen, heel zachtjes: “Ben ik anders nu?” vroeg ze.

“Ja,” fluisterde hij. “Maar niet omdat je iets kwijt bent. Omdat je jezelf iets hebt gegeven. En ik mocht daarbij zijn.”

---

Ze zaten op de bank bij haar thuis. Haar ouders waren weer terug uit Limburg, vermoeid maar opgewekt, thee in de hand, bijbelteksten nog vers in hun hoofd. Kiki zat naast Maarten. Hun knieën raakten elkaar, maar verder was er niets zichtbaar aan hun aanraking. Toch voelde hij haar warmte, haar innerlijke onrust, maar ook haar stille trots.

Tijdens het eten was er geen sprake geweest van hun nacht. Natuurlijk niet. Maar ergens in de blik van haar moeder, of de korte blikwisseling tussen haar vader en Maarten, zat een onderstroom van: dit is iets. Dit is echt.

Na het eten wandelde Maarten terug naar zijn dorp. Het was stil onderweg. De zon stond laag, ganzen trokken in formatie over de velden. Zijn hoofd was rustig. Zijn lijf nog loom.

Kiki zat op haar kamer. Haar bril lag op het nachtkastje, net als het flesje glijmiddel. Ze keek er even naar. Het stond daar, alsof het altijd al bij haar had gehoord. Niet als iets vies. Niet als een geheim. Maar als een sleutel tot iets wat ze nog niet eerder had durven openen. Ze deed het terug in haar nachtkastje en pakte haar schrift. Het leren kaftje voelde vertrouwd. Op de eerste lege bladzijde zette ze de datum. En begon te schrijven.

Epiloog — Kiki’s schrift, zondagavond

Zondag 20:14

Ik dacht altijd dat maagdelijkheid betekende: iets bewaren tot het perfecte moment. Tot de kerkbank, de belofte, de ringen, het witte jurkje en alles wat daar zogenaamd bij hoorde.

Maar wat als het échte bewaren zit in de keuze zelf?

Ik heb Maarten toegelaten. Dieper dan iemand ooit eerder kwam. Niet in mijn vagina. Maar in mijn ziel. In mijn lijf. In delen waarvan ik niet wist dat ze verlangen konden ademen.

Gisteren heb ik hem gevoeld. In mijn kont. Ja. Ik schrijf het op. Omdat ik het wil onthouden. Niet als iets smerigs, maar als iets intiems. Iets zachts. Hij was lief. Zacht. Warm. Geduldig. En ik voelde alles.

Daarna nam ik hem in mijn mond. Direct. Ja. Ik wist dat hij daar was geweest. Ik wist het. Maar het voelde niet fout. Het voelde alsof ik hem terug wilde nemen. Alsof ik hem wilde zeggen: blijf nog even. Hier bij mij. In mij.

En hij kwam in mijn mond. Ik heb het doorgeslikt. Geen gêne. Alleen warmte. Verbinding.

Misschien ben ik nog steeds maagd in de ogen van de wereld. Of van de kerk. Maar in mijn hart… ben ik iemand geworden die durft te kiezen. Die durft te geven. En dat voelt krachtiger dan alle regels samen.

Maarten weet het nog niet. Maar ik denk dat ik ooit ook in mijn buik, niet alleen in mijn mond of kont, zijn aanwezigheid wil voelen. Maar pas als ik het écht wil.

Tot die tijd blijf ik geven. Ontdekken. En genieten.

– Kiki.