Dit stukje is een verslag en beschrijving van een wonderlijk fenomeen dat zich bij mijn vrouw voordoet. Aanvankelijk was het een plaag, vooral voor haar, maar naarmate we het leerden begrijpen, werd het beheersbaar en inmiddels draagt het positief bij aan ons seksleven. Geloof het of niet, maar mijn vrouw reageert seksueel op het eten van roomboter. Nieuwsgierig? Lees dan door.

Er is een tijd geweest dat mijn vrouw wel een nymfomane leek. Dat lijkt menigeen een paradijselijke situatie. Nou, vergeet het maar. Wat ‘nymfomanie’ genoemd wordt, is voor alle betrokkenen een ramp. Nu we kunnen terugblikken, weten we dat het begon met een bezoekje dat mijn vrouw in de herfst van 2004 bracht aan een vroegere schoolvriendin. In oktober was Hyves op internet gestart. Mijn vrouw, die al vanaf het begin van de pc-tijd graag computert, was een van de eerste Hyves-leden. Zo ontmoette ze digitaal een oude schoolvriendin. Die bleek niet ver weg te wonen en ze maakten een afspraak bij de vriendin thuis. Het verliep heel gezellig. Toen een detail, maar achteraf een opmerkelijke gebeurtenis, was dat de vriendin bij de koffie een plak koek met roomboter serveerde. Mijn vrouw (het geldt voor mij trouwens ook) komt uit een onvervalst margarinemilieu en het was voor het eerst dat ze bewust roomboter at. Ze was er verrukt van en ze besloot ook zelf voortaan roomboter in huis te halen. Nu zien we de link, maar toen nog niet: vrij snel na de introductie van de roomboter in ons huishouden werd mijn vrouw ongelooflijk vaak ‘botergeil’. Zou dit fenomeen niet toevallig zo heten? Ze masturbeerde bij het leven, ik moest haar voortdurend neuken en raakte uiteraard al snel uitgeput. Dan maar beffen, met de hand klaarmaken en haar de gelegenheid geven zich op mijn bovenbeen klaar te rijden. En dan kwam de climax. Als ze een keer of tien klaargekomen was en werkelijk droop van de sappen en ik mijn lul weer half stijf kon krijgen, móest ik weer. Haar vagina was helemaal op tilt geslagen en maakte een soort peristaltische bewegingen. Had ik hem er eenmaal in, dan kon ik hem er bijna niet meer uit krijgen. Ik werd nagenoeg uitgewrongen. Ik ejaculeerde dan wel een keer of twee, drie, maar het was gewoonweg pijnlijk. Dan ineens was het bij haar over en werd ze door een niet te weerstane slaap overvallen. Ik kon dan een half uurtje later mezelf uit haar terugtrekken. Ze sliep minstens de klok rond en was volkomen uitgeput en gebroken. Ik meldde haar ziek. Ze knapte op, en verdomd, binnen de kortste keren begon het feest weer van voren af aan. Ik kreeg een diepe afkeer van seks met mijn vrouw. Onze relatie stond geweldig onder spanning. Ze sleepte openlijk mannen mee naar huis. Die vonden het allemaal een keer of twee-drie geweldig, en dan smeerden ze hem weer, waarna er een nieuwe prooi gevonden moest worden. Ik stond er machteloos bij en huilde tranen met tuiten. Ik stond nagenoeg op het punt de vrouw van wie ik in wezen intens veel hield, te verlaten. Haar metamorfose was niet meer te dragen. Ze walgde ook van zichzelf, maar was niet in staat zichzelf in de hand te houden.

Lang verhaal kort: op een gegeven ogenblik begon ze het verband met de roomboter te vermoeden. Er kwam weer margarine in de keuken en op tafel, en mijn oude vrouw werd opnieuw geboren. Toen de rust was teruggekeerd, waren we natuurlijk wel nieuwsgierig of het inderdaad die roomboter was. We kochten een verpakking roomboter in één-portie-kuipjes. We aten samen een beschuitje met roomboter en een of ander beleg, en ja hoor, een uurtje later was mijn vrouw niet meer te houden. De volgende dag vonden we onszelf gebroken in bed terug. De hele geschiedenis was nog zo vers, dat we tegen elkaar zeiden: dit nooit weer! En we kieperden de resterende kuipjes in de kliko. Ruim een jaar lang meed mijn vrouw roomboter als was het gif. Onze relatie herstelde zich, werd zelfs krachtiger dan ooit.

Nu het trauma geleidelijk aan verbleekt was, begonnen we toch ook wel weer wat te verlangen naar de heftigheid van de ‘boterseks’. Uiterst behoedzaam experimenteerden we en leerden we de boterallergie, zoals we het zijn gaan noemen, naar onze hand te zetten.

Een mottige februarizaterdag. Laat opgestaan, koffie, kranten, fijne muziek. Een volmaakte sfeer in huis. Ver in de middag, de kranten uit, zin in niks, nou ja, wel in elkaar misschien. We hebben nog niks gegeten. We vleien ons in de bank en beginnen te knuffelen, te strelen. We ontdoen elkaar in trage opeenvolging van kledingstukken. Zij masseert mijn rug en nog zo wat lichaamsdelen. Ik neem het van haar over en laat mijn handen over haar lichaam dwalen, wrijf dan hier, masseer dan daar.
‘Gerrit, ik begin trek te krijgen. Zullen we een crackertje eten, met een mespuntje … ?’
‘Hoeven we niks meer? Dan zijn we tot ver in dag morgen van de wereld, hè?’
‘We overleven wel op wat er in huis is aan voorraad. We hebben geen enkele afspraak. We doen onze telefoons gewoon uit.’
‘Zeker weten?’
‘Zeker weten!’
‘Trek jij een flesje witte wijn open? dan maak ik een crackertje klaar en wat hapjes erbij.’
Inmiddels liggen we op ons bed. Op de brede rand van ons bed liggen een paar attributen klaar. Met mijn hoofd lig ik op haar buik. Ik streel haar loom langs haar benen, door haar liezen. Kriebel wat in haar superkort getrimde ‘rode loper’, want mijn vrouw is diepdonker roodharig moet je weten.
‘Het begint,’ zegt ze, ‘het tintelt.’ Ik zoen haar heel teder op haar schaamlippen, laat mijn tong nauw merkbaar door het gleufje glijden. Leg mijn hoofd weer op haar zachte buik. We gaan nu heel precies de rituelen van onze botertrip afwerken. Agnes zal tot op de bodem gaan, ik zal mijn krachten zoveel mogelijk sparen opdat ik alles ten einde zal kunnen brengen.

Ze brengt haar handen tussen haar benen en streelt met de vingerruggen over haar kutje, wrijft door haar inmiddels natte gleuf, oefent druk uit met haar pols en duimwortel, wrijft haar kutje en haar klitje tussen haar vingertoppen, en zo voort. Ik zie het allemaal vlak voor me gebeuren, ik beperk me tot het strelen van haar benen. Ze komt klaar, gaat door, komt heftiger klaar, en werkt zich naar een derde, weer intenser hoogtepunt. Tussen elk van de momenten liggen vijf misschien tien minuten, maar het lijken zeeën van lusttijd. Ik probeer mijn eigen erectie niet te voelen, mezelf te vergeten: ik moet nog!
‘Neem jij het over?’ vraagt ze. Ik streel, wrijf, druk, kneed, tril met m’n vingers. Ze komt een vierde keer klaar, ‘Oh, wat heerlijk…’, een vijfde keer, ‘Hmm, hmm’.
We hebben een rubberen ‘borstel’ klaarliggen, een rubberen blokje met uitstupseltjes erop. Het is een kattenhaarborstel, voor dat doel nooit gebruikt, maar een ideaal attribuut in ons ritueel. We spreken bijna niet, maar verrichten in toegewijde zwijgzaamheid onze handelingen. De rubberpuntjes geven mee met de beweging maar prikkelen volop. Zesde orgasme. Agnes moet plassen, ik hoor haar klateren op de badkamer.
‘Niet droogvegen, hè!’ zeg ik zachtjes. De volgende fase. Ik lik haar zilte lipjes af. Ze drukt mijn hoofd steviger tegen haar onderbuik. Ik zuig me vast, lik, zuig op haar klitje, bijt er heel teer in. Ze kreunt hoog en aanhoudend. Daar gaat ze weer.
Ik pak een koudecompres, een kunststof zak met een blauwe vloeistof erin. Toen ik hem een uurtje geleden uit de diepvries haalde was hij stijf, inmiddels is hij zacht maar nog ijskoud. Ik leg hem op haar kut. In onze verbeelding sist het. Agnes fluistert dat het te erg is, niet doen…, ga door… Ze rekt zich uit, haar lichaam verstrakt, ze knijpt het compres en mijn hand stijf tussen haar liezen. Ik vrees dat het compres zal bezwijken, maar dat doet het niet, Agnes evenmin. Acht.

Vroeger was dit het stadium waarin ik haar penetreerde, maar dat doe ik nog niet, ofschoon ik daartoe een enorme aandrang heb. Maar als ik er nu aan toegeef, wordt het teveel pijn in de apotheose. Agnes gaat op haar knieën zitten, haar kont omhoog en ze prevelt ‘Heer, geef me de kracht om door te gaan. Sta me bij in deze fantastische beproeving!’
We hebben een heel speciale kunstlul aangeschaft. Je kunt hem vullen met water, eventueel glijmiddel. Nu warm water. Dat zal ik er straks in krachtige stralen uitknijpen. Ik wrijf hem van achteraf met de dikke eikel door haar gleuf, wrijf er haar clitoris mee op.
‘Kom in me,’ zegt ze. Ik breng de lul bij haar binnen, laat hem loom glijden, krachtig stoten, trillen, draaien.
‘Spuit!’ hijgt ze. Ik knijp. Ze neuriet een hoge toon, en roept weer ‘Spuit!’. Ik knijp weer. Water en geil stromen uit haar kut. Ik dep het met een handdoek en beweeg de eikel weer ondiep in haar neukgrot. ‘Spuit!’ gilt ze, ik knijp weer. Ze werpt zich vooruit. En bereikt huilend haar negende orgasme. Ze blijft stil liggen en haar huilen houdt aan. Ze zingt bijna als ze zegt ‘Wat is dit godvergeten erg en heerlijk.’

Inmiddels brand ik van mijn eigen geilheid. Na een tijdje draait ze zich op haar rug en spreidt haar benen. Alles is even nat. Ik droog haar kruis en het bed zo goed en kwaad als het lukt.
‘En nu wil ik jouzelf,’ fluistert ze. Ik trek mijn eikel traag door haar kutjesgleuf, prikkel haar klitje, dat zich overigens helemaal teruggetrokken lijkt hebben. Zou het weggesleten zijn? Ze leidt mijn lul recht voor haar kut en trekt me aan mijn heupen in haar. Er is geen enkele weerstand, alsof ik in pudding neuk, alles is zacht en nat en warm. Alle mannen willen een strakke, nauwsluitende kut, lees je altijd in geile verhalen. Dit is het tegenovergestelde. Het bevredigt nauwelijks de laaiende lust in mij, maar ik hou het een hele tijd vol zonder dat zich een ejaculatie aandient. Ze streelt mijn rug, ik haar borsten, we zoenen elkaar, zeggen hoeveel we van elkaar houden… En dan ineens trekken haar kutspieren zich samen en lijkt het of ik haar mag ontmaagden, zoveel weerstand voel ik. Ze trekt haar nagels diep door mijn rugvel en opnieuw komt ze klaar, een warme golf, en dan spuit ik een, twee, drie grote stralen sperma in haar. Voor het vochtgevoel maakt dat niet meer uit. Wel duizelt het in mijn kop.
‘Gerrit, ik zou het wel willen, maar ik kan niet meer stoppen. Leg dat compres nog eens tussen mijn benen.’ Dat is niet meer koud, nog wel koel.
‘Tjezes, wat kwam ik lekker klaar!’ zeg ik.
‘Konden we maar stoppen,’ jammert Agnes, ‘maar mijn apparaat blijft doorgaan. Wil je me weer beffen?!’ Ik droog de boel weer een beetje en lik en zoen en zuig en knabbel opnieuw. Haar geilheid zakt af, ik stop heel geleidelijk met mijn taak en ze komt enigszins tot rust.

‘Vergis je niet mannetje, dit is nog niet het einde. Ik voel dat de absolute climax eraan komt. Wil je me zo heftig trillen met je hand? Ja zo! Harder, ja, …, dit is te gek, ja …’ en daar loost ze stralen geil sap, een onvervalste ‘squirt’. Te gek, inderdaad, bij dit gekkengetal van climaxen.
Ze raakt in een soort van trance, pakt me bij mijn slappe lul en werkt hem op. Als hij voldoende gegroeid is, roept ze ‘Nu!!!’ Ze kronkelt onder me en het kost me moeite mijn lul op de juiste plaats te krijgen. Maar als hij eenmaal half binnen is, zuigt haar kut hem in zich. Ik lig doodstil en word als het ware in haar afgetrokken. Al gauw spuit ik, maar haar kut blijft zich peristaltisch bewegen. Een reeks van klanken op alle mogelijke toonhoogten ontsnapt aan haar keel. Het valt niet te bepalen of ze enthousiast is of uit pijn brult. Ik zou me willen terugtrekken, maar hoewel ik het uit alle macht probeer, het gaat niet. Het is alsof mijn lul brandt, het is een vreselijke gewaarwording. Ik word kwaad, moet me inhouden haar niet te slaan. Ik spuit weer, alsof er vloeibaar metaal door mijn pisbuis vloeit, het houdt maar niet op… We huilen beiden.

En dan ineens is de storm voorbij en valt Agnes onder me in slaap! Ik kon wel een opblaaspop onder me hebben, zo weerstandloos is ze. Mijn apparaat brandt als de hel, maar ik krijg hem er nog niet uit. Dat lukt pas een hele tijd later. Ik laat Agnes in bed achter, douche me, en ik pak een beugeltje bier uit de koelkast. Ik zak volkomen uitgeput op de bank en zet de fles aan mijn mond, geniet van het koele bier.
Ik moet in slaap gevallen zijn, of buiten bewustzijn geraakt. In ieder geval word ik midden in de nacht wakker. De fles bier is maar voor driekwart leeg. Elke spier in me is pijnlijk. Ik moet ongelofelijk nodig pissen. Als dat gebeurd is, kruip ik naast Agnes, die in coma lijkt te liggen.

De volgende morgen hebben we onze sekskater, maar hoe uitgeput en gebroken we ons ook voelen, we zoenen elkaar heftig en zeggen ‘Voorlopig niet weer, maar ooit weer eens…’ ten slotte hébben wij een boterbriefje!