(Het is al eventjes heel erg rustig. Hopelijk zijn we niet gestopt? Of zijn jullie ook allemaal met vakantie. Ik zou het wel heeljammer vinden als het nu zou stoppen.
Belinda lieve schat, zit je misschien niet graag met mij op motor?
Laat even iets weten of we nog doorgaan aub liefs Sofie)

Lijkbleek en bibberend als een rietje haast ik me terug naar de vleugel waar Sonja en ik verblijven. “Wauw… heb je een spook gezien of zo? Ik dacht dat je Margot moest plezieren?”, zegt Sonja met een verbaasd gezicht. Ondanks mijn top conditie ben ik buiten adem van het korte stukje van de slaapkamer van Margot naar onze vleugel. Nu woont Margot Robbie natuurlijk best in een heel behoorlijke mansion, maar niet zo groot dat ik dat met mijn conditie niet probleemloos rennend zou kunnen afleggen. Nee, dit komt duidelijk van mijn angst. Snikkend stort ik mij in de veilige armen van mijn geliefde. “Jeetje arm schaap… Je bent helemaal nat… en je beeft als een gek. Wat is er gebeurd?”, vraagt Sonja me bezorgt. Owkee… nu heeft Margot me vast wel besprenkeld met een litertje kutgeil hier en daar toen ze van me eiste dat ik haar zou bevredigen. Maar het merendeel van het vocht dat Sonja waarneemt zijn tranen en angstzweet van mijn kant.
“Wat is er toch gebeurd lieve schat”, dringt Sonja nogmaals aan en schudt me flink door elkaar. “Ik ben bang!!! We moeten hier weheheheheggg”, snik ik. “Onzin schattebol. Jij bent voor geen mens bang!”, probeert Sonja me nog tevergeefs gerust te stellen. “Precies… Daarom ben ik zo bang”, snotter ik tegen haar. “Wat is er in godsnaam in die kamer bij Margot gebeurd lieverd? Zo ken ik je niet”, probeert Sonja tot me door te dringen.
“Ik… Ik weet het niet precies… Maar ik geloof dat ik een engel in de duivel heb zien veranderen… Margot… Ze eiste van me dat ik een geladen pistool in d’r kut ramde en haar daar mee bevredigde. Op scherp. Als dat mens nog harder had klaargekomen had ze waarschijnlijk met haar kutspieren mijn hand zo bediend dat ik het pistool in haar doos zou afschieten. Ik zou dan haar en de baby verwond of nog veel erger hebben… En het enige wat ze deed was geil, maar doodeng lachen, alsof ze zichzelf niet meer was”, begin ik mijn verhaal.
“Nou kom kom”, reageert Sonja belerend, “je hebt het je vast ingebeeld”. “Nee, echt niet. Ik ben toch zeker niet gek?”, ga ik er meteen vol tegenin. “Kom, ik zal je helpen even alles te vergeten en dan beginnen we opnieuw. Goed?”, stelt ze voor en ik kijk haar dommig aan. Zelfverzekerd ontbloot Sonja haar voorgevel en ja, dan vergeet ik op slag echt wel even alles. Maar zodra na een kleine twee uur onze seksuele uitputtingsslag ten einde is, is er totaal niets veranderd. Goed, ik ben twee dozijn orgasmes verder en heb zo’n liter vocht verloren, maar de angst is nog steeds daar.
“Nou, wat was er nou precies met Margot?”, vraagt Sonja me en een donker angstig gevoel bekruipt me meteen opnieuw. Sabbelend op mijn duim verstop ik me onder de dekens en begin bevend en rillend opnieuw ontroostbaar te huilen.

“Ik zweer het je schat, er is hier iets echt niet helemaal pluis!”, begin ik opnieuw. “Margot is zo’n schat met zo’n voorbeeldfunctie, die zal zich toch zeker nooit gedurende de hele zwangerschap klem zuipen aan d’r eigen Gin? En ze wordt er niet eens dronken van! En wat te denken van dat grote pistool dat ik in d’r kut moest douwen?! Dat was echt. Ik zag de kogel zitten en ze haalde gewoon de veiligheidspal er af. Ze speelde met haar leven en dat van de ongeboren baby! En die lach… Die was zo fucking eng!”, zeg ik en Sonja kijkt me aan. “Je meent het echt serieus hè?”, vraagt ze en ik knik. “Ja, en er is nog zoveel meer als we goed gaan nadenken…”, zucht ik en kruip aarzelend onder de dekens vandaan.
“Kijk nou eens naar wat we allemaal hebben, waar we zijn en hoe het ons voor de wind gaat. En waarom??? Ja kan dan nog wel een aardig potje schrijven en je moeder kan mooi schilderen… Maar Belinda kan toch eigenlijk amper wat? Of ik? IK kan helemaal niks! En toch wil de hele wereld me overal voor hebben, ben ik iedereens ultieme natte droom en krijg ik de mooiste aanbiedingen. Waarom? Gebaseerd op wat? En Belinda Agency dan? Da’s toch gewoon een wassen neus? En toch vechten gesettelde bedrijven zich er om? Da’s toch raar, zeg nou zelf?”, hakkel ik voort. Maar Sonja lacht me keihard uit en geeft me een dikke kus.
“Ooh schatje, ik hoor het al… Je hebt gewoon last van faalangst. Je bent zoveel beter dan je denk, zoveel mooier dan je denkt en zoveel specialer dan je denkt. Dat weet je gerust wel, maar nu het opeens allemaal zoveel is en zo hard op je afkomt, twijfel je gewoon even aan je zelf. Een soort cold-feet”, legt Sonja me uit. Diep van binnen geloof ik er echt geen snars van, maar toch besluit ik maar begrijpend te knikken.
“En voor al die “spoken” die jij ziet, is vast en zeker een heel logische verklaring… Alcoholvrije Gin bijvoorbeeld. En dat pistool was gewoon een rekwisiet uit een van haar films, meer niet”, legt ze uit. Ergens klinkt het ook niet meer dan logisch en zal ik wel weer schromelijk overdrijven. Dingen zien die er niet zijn. “Spoken”, zoals Sonja het wenste te noemen. Maar ergens diep van binnen zegt mijn gevoel dat ik helemaal geen spoken heb gezien, maar oog in oog met de Duivel stond. Maar niemand gelooft me. Zelfs ikzelf niet…

Welcome back babe, I missed you...

Ik heb geprobeerd om Sjoukje gerust te stellen, maar merk dat ze toch niet helemaal gerust is. Stel je ook eens voor, een zwangere vrouw die je dwingt een revolver in haar doos te stoppen. Er zijn mensen voor minder de bak of de looney bin ingedraaid. De volgende morgen kus ik mijn allerliefste op de mond en geef haar een lunchpakket en een appel voor mevrouw Rodriquez mee. Dan verdwijnt ze naar de UCLA en ik loop naar het heilige der heiligen, de 'wing' van Margot. Ik ben op alles voorbereid al was het balen dat ik nergens een kogelvrij vest kon krijgen, en dat in het land waar iedereen elke dag tegen een kogel op kan lopen, of meerdere... Misty zit op haar post en groet me vriendelijk, maar afstandelijk. Ze wuift me door naar Margot's place, die met zwangere buik en al (maar ongewapend) op me zit te wachten. "Goodmorning honey," zegt ze. Ik groet terug en pleur het dikke script voor de comedy op haar bureau. Margot pakt het op en bladert het door. "We start tomorrow with the shooting," zegt ze. Als niet-Amerikaanse moet ik altijd even wennen aan het Engelse idioom, maar begrijp dat onze Harley Quinn morgen wil beginnen met filmen. "Where is Sjoukje?" vraagt ze vervolgens. "At UCLA," zeg ik, "she needs to train her brain as well." Margot begint te giechelen en ineens begrijp ik de angst van Sjoukje. Vrouwtje Robbie is een beetje aan het doordraaien.

Als ik weer terugloop zonder door hare majesteit te zijn beschoten of meegevoerd naar een donkere kelder vol martelwerktuigen, krijg ik trek in koffie. Ik rijd met de Porsche naar mijn favoriete koffietentje waar ik ook Debbie en Belinda aantref. "Hallo, schat!" roept Belinda, "heb je eindelijk verlof uit de kelders van Arkham?" Debbie kijkt haar niet begrijpend aan. "Arkham?" zegt ze vragend. "Dat is dat gekkenhuis uit de Jokerverhalen van Batman," vertel ik, "je weet wel waar Harley Quinn verliefd werd op de Clown of Crime," "Ik weet niets," zegt Debbie, "ik lees geen stripverhalen. Maar je bedoelt dat Margot Robbie Harley Quinn speelt in allerlei speelfilm en dat die ook een beetje cuckoo is." "Een beetje?," zeg ik, "en vertel het verhaal van de gun dat Sjoukje me vertelde." "Oef," zegt Belinda, "ik maakte maar een grapje, maar het lijkt me toch niet helemaal in de haak met MR, ik bedoel dat wijf is gek op Sjoukje en ze is duidelijk gek ook." "Maar het is wel onze geldtrein," zeg ik, "ga maar even na, het is Margot die steeds de filmrechten koopt van mijn boeken, me scenario's laat schrijven en Sjoukje cast als model en filmster." "Hum," zegt Belinda, "klopt niet helemaal lieve schat. Jij zou zonder Margot ook filmrechten blijven verkopen en Sjoukje kan zo aan de slag bij elke andere filmmaatschappij, Ik heb stapels verzoeken liggen van bedrijven en filmmaatschappijen. heus je hebt Margot niet nodig." Mijn telefoon zoekt. Ik kijk op het display, "Hoi Sjouk," zeg ik. "Kun je me straks komen ophalen?" zegt mijn prinsesje wat down. "Hoezo?" vraag ik bezorgd. "Margot belde me net. Ik moet morgen meedoen met de opnamen voor die comedy. Maar ik heb eigenlijk geen zin. Ze klonk nu weer pisvriendelijk. Ik vertrouw haar voor geen meter..."

Een van mijn taken als agent voor mijn sterren is zorg dragen voor hun geestelijk welzijn. Momenteel is het moreel van Sjoukje en Sonja op een laag pitje beland. Vervelend want ze brengen behoorlijk veel geld in het laatje. Als Sonja is vertrokken om Sjoukje op te halen, neem ik afscheid van Deb, die ook een moneymaker is. Haar laatste creatie de Misty5 is een hit in automatiseringsland, maar Deb heeft geen moreelboost nodig, die is tot over haar oren verliefd op Misty (de echte, niet het model 5 van de app). Dus rij ik door naar mijn eigen HQ in de Hollywood Hills waar mijn schatje naakt op me zit te wachten. "Is mijn schatje een beetje geil?" zeg ik vurig als ik mijn kleren uitgooi en mijn bruid in de koffer flikker. Ik duik boven op haar goddelijke tieten en begin te likken alsof ik er vandaag een puntje aan moet zuigen. Vergeleek ik ze ooit met de alpen, nu benoem ik ze tot de Rocky Mountains. Als ik eindelijk de top heb bereikt, kreunt mijn schatje alsof ze een pruttelend dieselmotortje is, dat tevreden spinnend met stoten klaarkomt en eindeloze stromen kutsap naar buiten spuit. In een standje sixty nine bewerken we elkaars lokkende kutjes en ik denk dat ik nooit meer zal dehydrateren, gezien de hoeveelheid sap die ik wegslik. Zelf doe ik ook mijn best en voel de tong van Soof diep in mijn kutje doordringen, hetgeen nieuwe tsunami's teweeg brengt die spuitend in haar keeltje verdwijnen. Uitgeput liggen we ten slotte op het bed. "Wel," zegt mijn partner en mededirecteur, "dat was weer een nieuw record en hoogtepunt, schatje." Ik knik alleen maar, want ik kan niet meer praten met al dat kutvocht in mijn strot.

Een uurtje later zitten we op mijn kantoortje in het zitje en bespreken de problemen van Sjoukje en Sonja. "Die twee moeten weg uit dat drakenhol," zegt mijn Soofje ferm. "Helemaal met je eens," zeg ik en laat nog een beschaafd boertje vanwege het langzaam wegzakkende kutsap. "Ik bedoel Margot is uiteraard een belangrijke geldbron, maar wel erg dictatoriaal, en er zijn meer geldbronnen in Hollywood..." "Maar wij dan?" zegt Sofie, "we hebben een fusie met Marbie, we kunnen niet zomaar bij MR vandaan, nog even afgezien van al die contracten." "Dat is waar," zeg ik, "hoe lossen we dat op?" "De boel losweken en weer verkopen," zegt mijn efficiënte partner in crime. "Kan dat zomaar?" vraag ik. "Niet zomaar," zegt mijn Soofje, "maar misschien moeten we even praten met Virgie en haar man Douglas. Virgie heeft best interesse om Agengy Belinda over te nemen van Marbie. Ze is erg op ons gesteld, vooral na wat we voor de bruiloft hebben gedaan." Ik knik. "Goed plan, maar eerst praten met Sjouk en Son, die zijn ten slotte het meest met MR verbonden."

Samen met Misty ben ik op weg naar Officecom, een conventie voor elektronica en software voor kantoorapparatuur, waar Misty de Misty5 zal presenteren. In de voorverkoop gaat het al geweldig en dit moet een extra zetje geven. Misty zit er geweldig uit in haar witte leren pakje (rok, blouse en jasje) en is zo opgewonden dat ze voortdurend zit te kleppen. Ze heeft het ook over haar zuster waarmee ze sinds de henparty ruzie heeft. "She's so common, such a whore," zegt Misty, "imagine, giving head to all these exotic male dancers, she's a countess, a lady, and she swallows pegs for all to see..." Ik maak tsk tsk geluidjes en schud mijn hoofd. "I should have been the countess instead of being a p.a. for a Hollywood star." zucht ze. Eigenlijk vind ik dat Virgie groot gelijk had, het was ten slotte haar vrijgezellenfeestje en naar ik begreep, neukte Douglas haar toenmalige aanstaande ook de strippers op zijn vrijgezellenfeestje.Gelukkig bedaart Misty weer als we bij het conventiegebouw komen. We worden ontvangen door directrice van de beurs en even later zit ik trots te kijken hoe mijn meisje een speech houdt waarin ze de Misty5 presenteert. Ze krijgt een luid applaus en ik zoen haar als ze weer terugkomt. Als we terug zijn in het hotel krijgt Misty telefoon. Haar baas, de grote Margot Robbie. Het gesprek gaat duidelijk niet goed en ik zie de Britse rood aanlopen. Voordat ze kan ontploffen, verbreekt ze de verbinding en schreeuwt, "oh, will I never!" Ze begint te huilen en ik troost haar. "What's the matter baby?" vraag ik. "That...that woman...she's horrible, she is monster. Can you believe it, she warned me that she will fire me if I am not back for ten tomorrow. Really." Ik troost haar en haal die lekkere jetsers uit haar witte bloesje. Al snel liggen we elkaar zalig te likken en te vingeren en als bonus duw ik mijn tong in haar bilnaad en anus. Ze gilt het uit. "Oh Debbie, don't its...it's...so...sooo!" gilt ze. "It's what?" zeg ik. "It's so fanfuckingtastic!" Gierend van het lachen beginnen we weer elkaar kutje te likken en ontploft ze als mijn tong haar clit platwalst. Even later kom ik en liggen we hijgend naast elkaar.

Ik was al bang dat het verhaal ging stoppen. Maar gelukkig lijken we weer te herstarten...

Ik ben op bezoek in LA samen met mijn Afke. Die is definitief bij me ingetrokken, nu haar man zich prima lijkt te vermaken als manager van enige all woman bands. Samen verblijven mijn lief en ik in mijn pied-a-terre in Hollywood. Afke wil dolgraag haar dochter weer zien en uiteraard ook haar schoondochter, voor mij geldt hetzelfde. Hoewel de zakelijke reden is dat ik een paar Hollywoodsterren moet portretteren en uiteraard met Belinda en Sofie moet overleggen over mijn royalities. Een groot bedrijf dat kalenders en ansichten verkoopt wil kopieën van mijn schilderijen gebruiken en biedt daarvoor een groot bedrag. In ons appartementje in Hollywood komen Belinda en Sofie ons opzoeken. "Hallo schatjes," zegt Belinda op haar gebruikelijke luidruchtige manier, "Sonja en Sjouk zijn vandaag verhinderd omdat Margot Robbie bezig is met haar volgende speelfilm "A family affair", maar ik heb voor vanavond plaatsen gereserveerd bij Luigi's een Italiaans restaurant en dan komen ze ook, net als Debbie en Misty. De hele gang bij elkaar!" Ik omhels Sofie en Afke zoent met Belinda. "Hoe lang blijven jullie?" vraagt Sofie. "Drie maanden zeker," zeg ik, "ik moet zeker drie portretten schilderen." "Ik weet het," zegt Belinda, "maar we worden gek gebeld, ik heb nog zeker drie aanvragen meer en misschien nog wel meer." "Rustig aan," zegt Afke, "ik wil ook nog tijd overhouden om Kristel te beffen en te vingeren en te kussen en weet ik veel wat nog meer."

Onder het genot van een espresso bespreek ik met Sofie de deal met Halmark, terwijl Belinda met Afke de resultaten van Agengy Belinda Nederland doorneemt. Ik ben de afgelopen tijd dankzij Afke nog meer lesbisch geworden en ik word geil van die gigantische tieten die maar amper in toom worden gehouden door krappe shirtje. Ik zie dat ze ook belangstellend naar mij kijkt. "Wat lijk je toch op je dochter," zegt ze. Het zakelijk deel is snel klaar. Sofie heeft bij Halmark een behoorlijk hoog bedrag bedongen voor de merchandising rechten van mijn schilderijen en ik teken het contract. Als ik opkijk zie ik dat Belinda en Afke het heel gezellig hebben samen. Afke is een oudere versie van Sjoukje en Belinda is duidelijk erg met haar ingenomen. Ze zitten althans uitgebreid te vrijen. Ik kijk naar Sofie en streel dan die heerlijke grote borsten. Onder mijn vingertoppen worden haar tepels keihard. Het duurt niet lang voor ik die prachtige tieten uit het krappe shirtje vis en me tegoed doe aan haar tepels. Soof kreunt en steunt, zeker als mijn hand onder haar rokje glijdt en ik haar slipje opzij duw en met twee vinger tussen haar schaamlippen duw.

Als ik met Sofie naar de slaapkamer loop zie ik hoe Belinda en Afke spiernaakt op de bank liggen te rollenbollen. Ik trek Sofie op het tweepersoonsbed en duw mijn gezicht op haar roze spleetje. Ik proef gelijk de ziltige smaak van haar kutsap en haar handen strelen mijn haren. We vrijen uitgebreid en mijn van kutsap vochtige lippen drukken op de hare. Onze tongen verstrengelen en we duwen vingers in elkaars gaatjes. Ik hoor hier helemaal Belinda gillen van genot en de rustige stem van Afke die zachtjes kreunt, "OMG, ja daar, jaaa!" Sofie en ik duwen onze niet geringe tieten tegen elkaar en wrijven onze vulva's over elkaar. Ik rij op het dijbeen van Sofie heen en weer en kom spuitend klaar. Daarna vrijen we weer uitgebreid tot we na enige keren klaarkomen uitgeput naast elkaar liggen. In de woonkamer hoor ik ook alleen nog meer zachtjes hijgen.

Nu heeft mijn rijk uitgeruste echtgenote gelukkig wel enkele manieren om mij even alles te laten vergeten. Een ongekend spannende striptease die ik van haar cadeau krijg, gevolgd door een nachtelijke vrijpartij die we in geen tijden meer zo hadden beleefd, doet in elk geval wonderen. Voor dat moment dan. Want ik heb werkelijk geen moment meer aan onze vrouw des huizes gedacht of aan de eigenaardige praktijken die zich achter haar slaapkamerdeur hadden afgespeeld.

Uitgeput, mentaal en fysiek, val ik uiteindelijk in de veilige armen van mijn Sonja in een diepe slaap. In mijn droom ben ik met de oude Margot Robbie, de vrouw die ik heb leren kennen en waar ik zo gek op ben geraakt. We leren elkaar voor het eerst kennen en al snel belanden we met elkaar in bed. Veel sneller in elk geval dan het in werkelijkheid was gebeurd. Maar zelfs in mijn droom is de beeldschone Margot aan lichamelijk veranderingen onderhevig. Met iedere uiting van haar genot wordt haar buik dikker en dikker. Haar gekreun gaat over in gesis, gehijg en uiteindelijk in een onbegrijpelijke vreemde taal. Latijn of zo…
“You… are… mine! And mine alone!”, lispelt de zwangere Harley Quinn freakshow als ze me onder haar in standje 69 heeft weten te werken. Het is dat ze me zo lekker likt, want anders was ik allang weggerend. Hoe het mogelijk is, weet ik ook niet, maar ik voel haar tong gelijktijdig op mijn klit en in mijn kut of kont steken. Het gin-verslaafde seksbeest praat niet met dubbele tong, maar likt wel met een dubbele tong. Godsiemijne wat doet ze dat goed! Mijn orgasmes zijn zo hevig dat de tijd stil blijft staan. Letterlijk.
Een enorme boog kutgeil spuit weg uit mijn kut, maar blijft in de lucht staan, alsof de straal vocht spontaan bevroren was. Margot stapt van me af, maar als ik weg wil vluchten, kan ik me niet bewegen. Ik zit niet vastgebonden voor zover ik weet, maar bewegen is niet mogelijk. Ik zie, hoor, voel, ruik en proef alles, maar alleen mijn ogen lijken nog te kunnen bewegen, alsof ik een kasplantje ben met volledige beschikking over alle zintuigen.
Opnieuw begint Margot iets in het Latijn of wat het ook maar is tegen me te brabbelen en dit keer klinkt het ook opeens veel angstaanjagender. Heel even kan ik me bewegen, maar alleen zodat ik me in de door haar gewenste positie kan manoeuvreren: doggy style.

“You… are… mine! And mine alone!”,klinkt het opnieuw tussen de vele Latijnse woorden door. Haar kletsnatte en zinderend hete vulva glibbert zich een drijfnatte weg van mijn schouderbladen naar mijn kont. Onderdanig blijf ik zitten op handen en knieën. Niet omdat ik het zo graag wil, maar omdat ik niet anders kan. Wat ik ook probeer, ik krijg geen knie of hand van het bed verplaatst, alsof ik er aan vastgevroren zit. Haar natte kut strijkt over mijn billen als ze achter me plaats neemt. “You… are… mine! And mine alone!”,klinkt het weer dreigend uit haar mond. Dreigender dan eerst. Ja ja, nou weet ik het wel Margootje! Haar dikke buik schampt mijn kont en volgens mij voel ik de baby zelfs even wat trappelen. Haar zwangere buik rust op mijn kont en onderrug, haar volle tieten op mijn rug. Haar handen grijpen naar mijn tieten en spelen er wild me. Haar nagels drukken in het weinige vlees dat ik daar heb. Een pijnscheut schiet door mijn lijf. Het lijken verdomme wel klauwen die naar mijn tieten graaien. Ik wil gillen van pijn, maar er komt geen geluid. De vreemde woorden blijven aanhouden en lijken een opzwepend effect op me te hebben. “You… are… mine! And mine alone!”, prent ze me in en ik zwicht begrijpend. “I’m all yours Margot. Yours and yours alone”, stamel ik. Geen idee of ik het ook werkelijk hoorbaar wist uit te spreken of het alleen maar dacht, maar het volgende wat ik voel is een kolossale angel die in mijn weke kut wordt gestoken. “FUCKKK”, denk ik alleen maar bij mezelf als Margot opeens precies dat ook doet. Ze neukt me. En niet zo zuinig ook! Hoe is dit mogelijk? Ze weet ieder plekje in mij probleemloos, dieper en beter te raken dan iemand ooit heeft gedaan. En waar ze me mee neukt, voelt hard, echt en vooral kokend heet. Alsof mijn kut en haar, ja wat het dan ook is, compleet in lichterlaaie staan.
Mijn ogen draaien weg als ik de overtreffende trap van klaarkomen ervaar. En dat is dan nog zelfs de understatement of the year! Het zijn ook allen mijn ogen die ik kan bewegen. Bij toeval draait mijn blik naar de spiegel. Margot zit achter me en naait me zoals nog nooit iemand heeft gedaan. Waarmee ze het doet, kan ik niet zien, daarvoor zit haar angel of wat dan ook gewoon te diep in me gestoken. Maar lekker is het wel. Opnieuw klauwen haar klauwen wild en pijnlijk in mijn tietjes. Ze is zichzelf niet meer. Ze hangt kwijlend en hysterisch Latijns vloekend boven me en blijft me neuken. Alles wijst erop dat ze op een hoogtepunt afstevent. Dan kruisen onze blikken in de spiegel en slaat de angst me om het hart. Ik zie haar ware gedaante. Op het moment dat ook Margot begint klaar te komen, zie ik doe zij werkelijk is. Of wie zij werkelijk is beter gezegd. Vlammende ogen, horentjes uit haar Harley Quinn kapsel alsof ze net terug is van een AC/DC concert, het gelynchte gezicht, de bokkenpoten en de lange staart. Oh ja, zou het bijna vergeten, ook nog die lange gespleten slangachtige tong. “YOU ARE MINE AND MINE ALONE!!!”, buldert ze nu luidkeels en komt klaar. Bij iedere schok zie ik de omvang van haar buik afnemen, terwijl het kokendhete gevoel in mijn kut en baarmoeder aanzwelt. Ik word genomen door de Duivel. Margot is de Duivel!
Op het moment dat haar hoogtepunt weg is en ik eindelijk om hulp kan schreeuwen, slaat ze haar enorme zwarte vleugels uit en vliegt weg. Het laatste wat ik nog zie is de enorme slurf die lekkend tussen haar benen hangt als ze het raam uit vliegt.

Ik schiet overeind. Sonja troost me. “Het was maar een droom schatje”, stelt ze me gerust. Een droom mijn reet! Dit was meer dan een droom, want mijn kut staat verdomme nog steeds in de fik! Maar ik durf het Sonja nu niet te zeggen. Is Margot werkelijk de Duivel? Of word ik hier gewoon langzaam gek? Zonder wat te zeggen laat ik me achterover vallen en doe net alsof ik weer in slaap val. Maar ik lig de rest van de nacht wakker en hoor nu opeens ieder geluid in het grote huis. Hoor is daar niet iets van Eros Ramazotti klinken? Of is dat nou weer Margot die een oraal examen Latijn aan het afleggen is?

De volgende ochtend ga ik weer trouw naar de UCLA. Ik heb met geen woord over mijn enge droom gesproken, maar Sonja lijkt me toch weer zo goed aan te voelen. De lieve schat heeft zelfs een lunchtrommeltje voor me gemaakt. En ze heeft er zelfs een appel ongedaan voor juffrouw Rodriguez! Wat een ongelofelijke schat is het toch ook! Die ga ik straks wel even bij haar langsbrengen! Maar niet voordat ik me heb ingeschreven bij die meiden van de cheerleaders. Ze zaniken me constant aan me harses dat ik mee moet doen. Dus laat ik dat dan maar doen. Bovendien, die extra bewegen kan geen kwaad in het voorbereiden op mijn rol. Kan Margot, of de Duivel, ten minste weer trots op me zijn. Bovendien kan het nog wel eens van pas komen bevriend te zijn met die meiden, net zoals met de meiden van de studentenvereniging. Ik weet alleen niet of ik van Sonja ook toestemming krijg voor een pyjamaparty met pillow fight en spin-the-bottles en zo…

Uiteindelijk hang ik na mijn laatste college nog wat rond bij de lerarenkamer, wachtend op juffrouw Rodriguez. “I got you an apple. From my wife”, zeg ik haar lijzig als ze eindelijk aan komt trippelen. Lang verhaal kort: toen de laatste leraar de lerarenkamer had verlaten, vraten we partjes appel uit elkaars kutje! Het was de zoetste appel ever. Beter nog dan een pink lady!

Als mijn dag waar ik weer een hoop nieuwe dingen heb geleerd (die ik wellicht nog wel eens met mijn vrouwtje tussen de lakens kan delen); er op zit, bel ik Sonja. "Kun je me straks komen ophalen?", vraag ik haar. "Hoezo?", vraagt ze met een bezorgde stem. "Margot belde me net. Ik moet morgen meedoen met de opnamen voor die comedy. Maar ik heb eigenlijk geen zin. Ze klonk nu weer pisvriendelijk. Ik vertrouw haar voor geen meter...", pruttel ik nog wat. Ik durf haar nog steeds niet te vertellen van mijn droom over Margot en over hoe ik haar echt in de duivel zag veranderen. En wat was dat met mijn kutje? Waarom was die nog steeds zo heet? En waarom voel ik me opeens zo draaierig worden? Komt dat door de appel? Heeft Sonja per ongeluk een appel van de boze stiefmoeder van Sneeuwwitje aan me meegegeven?
Duizelig strompel ik naar de uitgang van het universiteitsgebouw en wacht buiten in het late zonnetje tot mijn schatje me in haar kanariegele Porsche komt ophalen. Mijn hartslag gaat langzaam verder omhoog. Evenals mijn hartkloppingen. En dan beweren ze nog steeds dat fruit eten gezond is? Ja, een natte pruim of perzik, da’s gezond eten…

Ongerust race ik door het drukke verkeer van LA naar de UCLA. Als mijn lieve schatje zich een beetje down voelt of enig ander ongemak heeft komt mijn rebelse aard weer boven, dan ram ik desnoods a la Belinda een halve rockgroep in elkaar of ga een partijtje racen aan met CHIPS, de California Highway patrol. Maar zoals wel vaker in het normale leven gebeurt er niets wereldschokkends. Ik incasseer wat omhoog gestoken vingers, maar volgens houden Amerikanen stiekem wel van snelheidsduivels. Intussen denk ik ook na over mijn grote liefde. Wat is er toch met haar? Al die tijd was het Margot voor en na, alleen voor de lust, maar toch, en nu lijkt ze wel bang voor die enge Australische Barbie. Ik maak een paar gewaagde bochten waarbij ik met piepende banden op een haar na een schoolklas op schoolreisje mis dat op het punt staat over te steken en rem pas als ik bij de UCLA ben aangekomen.

Daar ben ik net op tijd om de liefde van mijn leven op een brancard te zien liggen die in een ambulance wordt geschoven. Als ik me met een gil op haar wil storten, word ik door twee stoere agenten tegen gehouden. Op die momenten verander ik echt in een superheld en weet ik als tere schrijfster (weliswaar met een stoere voorgevel, maar toch..) me te ontrukken aan hun greep en ik stort me op de ambulancebroeder die net wil in stappen. "That's my wife," schreeuw ik, "what's wrong with her?" De man trekt me in de ambulance en we rijden met loeiende sirene weg.

"What's wrong with her?" snik ik en kijk naar het wasbleke gezicht van mijn Sjoukje. Als ze dood gaat, spring ik ook van de brug of van een overpass (wat het dichts in de buurt is). "We don't know. Another student found her, unconscious. She has no outside injuries, we have made her vomit, her heart beats sky high. She could be poisoned." Vergif? Wie dan? Een jaloerse medestudent, die mevrouw Rodriguez? De ambulancebroeder heeft Sjoukje aangesloten op de hartmonitor en op nog meer apparaten die piepen en zoemen en er voor zorgen dat ik knettergek van de zorgen ben. God zij dank is de bestuurder van de ambulance een Max Verstappen in de dop en we zijn in no time in het ziekenhuis.

Terwijl ik hijgend mee ren (toch maar weer eens meetrainen met onze personal trainer) duwen de ambulancebroeders Sjoukje op de brancard richting de ER. Ze verdwijnt achter twee glazen deuren en ik word meegenomen door een potige verpleegster die met hulp van een collega op een stoel weten te drukken. "She is good hanfs now, miss, try to relax, your daughter will taken care off." Ik wil nog zeggen dat het mijn vrouw is, maar ze zijn al weer weg. Ik zoek mijn telefoon en bel Belinda. "Huisje weltevree voor al uw dameswensen", hoor ik Belinda zeggen, "hoe kan ik u helpen?" Ik hoor ook een hoop gesteun en krijg de indruk dat er een ware orgie aan de gang is. "Het is Sjoukje," huil ik, "ze is in het ziekenhuis, misschien haar hart, vergiftigd, ik..ik..." Ik barst in snikken uit, maar kalmeer als ik Belinda hoor zeggen. "Welk ziekenhuis?" Ik noem de naam en ze zegt dat ze er aan komt.

Op van de zenuwen zit ik in de wachtruimte als Belinda en Soof en ook Debbie en Misty binnen komen hollen. Nog geen minuut later komt ook Margot in vol ornaat en doodsbleek aan rennen gevolgd door haar bodyguard. Ik kijk naar Misty die onzeker glimlachend haar schouders ophaalt. Ik word overspoelt met vragen waarop ik ook geen antwoord weet en iedereen kakelt dood elkaar. Het heeft iets van een kippenhok met een spaarzame haan die gezamenlijk zoveel herrie maken dat een verpleegster dreigt 'security' te roepen. Net op dat moment komt een knappe blonde arts naar me lopen. Hij kijkt nogal neutraal en vraagt aarzelend. "Are you family?" ik knik. "She's my wife." De arts knikt en wordt vervolgens bijna tegen de muur gedrukt als de zwangere Margot haar buik in stelling brengt, haar buitenmodel zonnebril afdoet en gebiedend vraagt, "is she allright, doctor?" De dokter kijkt naar mij. "Your wife has been poisoned, but thanks to the nurse who made her vomit, she survived. Her heartbeat was to high, so we have given her a sedative. She has to stay in the hospital for a night, but she can home tomorrow. I also informed the police of an attempt of poisoning."

Ik mag als enige op bezoek bij Sjoukje die met een bleek gezicht in een kamertje ligt. Ze slaapt onder invloed van het kalmeringsmiddel. De verpleegster zegt dat een rechercheur me wil spreken en dat ze me zal waarschuwen als Sjoukje bijkomt. Ik sjok achter haar aan naar de gang, waar een man staat in een slecht passend kostuum die zich voorstelt als O'Hara, LAPD. "Your wife," zegt hij, "was poisoned, do you know what she had for lunch?" Ik denk even na. "I gave her lunch, sandwiches and an apple." Hij knikt. "We will analyze her vomit and stomach contents. But do you have any idear who wants to kill her?" ik denk even na en schud dan mijn hoofd. "No idear," zeg ik. Dan komt de verpleegster melden dat Sjoukje weer bij is gekomen.

Zal je altijd zien, lig ik lekker de moeder van Sjoukje te beffen, gebeurt er iets met haar dochter. Ik krijg een opgewonden en angstige Sonja aan de lijn die meldt dat haar vrouwtje in het ziekenhuis ligt. Wij er allemaal heen. Daar blijkt op de ER (dat is toch een tv-serie?) dat Sjoukje is vergiftigd, maar gered omdat de broeder haar liet braken. Wat een baan... Een echte Kojak (sorry, oma is weer eens teveel afgedaald in voorbije tv jaren). Een echte Martin Hart, alleen dan een stuk saaier, doet onderzoek en ondervraagt ons. Onderzoek heeft inmiddels uitgewezen dat Sjoukje vermoedelijk van een vergiftigde appel heeft gegeten en ik schiet in de lach. "What's so funny miss?" zegt de saaie detective. "You mean snow white," giechel ik, "maybe you have to arrest the wicked stepmother..." Hij is zowaar geïnteresseerd. "What's her name?" "I don't know," giechel ik weer, "ask Disney?" "Disney" zegt hij serieus en noteert iets in een notitieblokje, "with a 'y' or "ie"?" "For godsake," roept de niet geheel okselfrisse MR, "you never heard of the Grimm Brothers?" Maar voordat onze detective ook die naam noteert, neemt een mindere hem discreet bij de arm en smiespelt wat in zijn oor. Vervolgens zegt de mindere dat we ons beschikbaar moet houden en noteert onze namen.

Sonja zit nog Sjoukje en heeft inmiddels gezelschap van Afke en Kristel. Ik besluit om mijn ervaring (het lezen van alle Agatha Christie romans en verhalen) in te zetten en benoem Soof tot mijn Watson (sorry ouwe koek, maar Watson is de side kick van Sherlock Holmes die als enige taak heeft om vol bewondering te luisteren naar de briljante conclusies van de beroemde detective). Maar zoals de ijverige lezertjes van dit verhaal inmiddels weten is mijn Soofje veel slimmer dan dat en bovendien een stuk meer nuchter dan ik en sleurt me mee naar de auto. "We gaan ons niet voor schut zetten," zegt ze bestraffend als we wegrijden. "Maar volgens mij heeft Misty het gedaan," zeur ik. "Bewijzen?" vraagt Soof enkel en dan zit ik met mond vol tanden. Want ik ben helaas niet zo briljant als Sherlock en zelfs niet zoals Watson.

We rijden dus naar het huis van MR waar Soof een koffertje vult met spulletjes voor Sjouk terwijl ik fantaseer over de daders van de moordaanslag. Sofie rolt met haar ogen, zucht en zegt. "Ik ga terug naar het ziekenhuis. Zal je je vanaf nu gedragen of moet ik je water en brood laten zetten? Ik kies eieren voor mijn geld (vrije uitloop hoor) en loop met haar mee. We scheuren terug naar het ziekenhuis. Waar inmiddels ook MR op de ziekenkamer is aangeland en uitvoerig vertelt dat de filmopnamen zijn uitgesteld. Vervolgens ploft ze op de grond, maar voor we verschrikt moeten vrezen voor een nieuwe moordaanslag, begint ze te snurken als een koddebeier en neemt haar lijfwacht haar mee over zijn schouder. Sofie overhandigt het koffertje aan Sonja die haar dankbaar knuffelt, waarna de verpleegster de aangezwollen stroom bezoekers beperkt tot 'naaste familie' en Soof en ik andermaal het ziekenhuis verlaten. Tune in next week for the next episode op Lady Cops, waarin Sofie en Belinda een bekentenis uit de moordenaar slaan en de heldinnen van de dag worden (to be continued).

Ieder intiem moment met mij schat koester ik en sla deze op in mijn ziel. Haar tomeloze energie, die nu gelukkig weer, door een gezondere levensstijl, tot volle bloei komt. Onze passie en diepe lust die we voor elkaar hebben groeit nog iedere dag. . Vanaf dag één weet ze mijn orgasmes moeiteloos te geven en diep, heel diep, te laten beleven. Ik doe zelf mijn uiterste best haar evenveel terug te geven, wat redelijk goed lukt. Mijn twee hooggebergte’s vormen het middelpunt, en Belinda wind er geen doekjes om als ze haar bergschoenen aantrekt om ze te bestijgen. Ik krijg al kriebels in mijn buikje als ik haar sleutel hoor vallen in de hal en mijn extra mooi maak door wulps in mijn nakie bevallig te gaan liggen.

We waren nog niet opgedroogd van onze laatste vrijpartij of Kristel en Afke kwamen bij ons logeren. Het was sinds het trouwfeest van Sonja en Sjoukje dat ik voor het laatst vreemd ben gegaan. Welliswaar onder toeziend oog van Belinda maar toch. Ik ben een ouderwets meisje. Belinda mag van mij geen coke meer hebben en minder alcohol , moet regelmatig gaan sporten met mij en mams, maar mag ook vrijen met anderen dames zolang ik erbij ben. Dat pleziertje gun ik haar. Ze heeft het nodig.

Kristel en ik neukten elkaar scheel en we giebelden hoe de kreunen in onze woonkamer omhoog en omlaag gingen. De ooehhh en ohhh gingen we tellen. De diepe kreunen van Belinda en de hoge gilletjes van Afke.

“Jullie zijn een mooi paar”zei Kristel tegen mij en dook weer met volle overtuiging in mijn schoot, en ik spreidde mijn benen gewillig voor het fantastische vingers en tong. Een waar feest voor mijn kutje.

Tot we een uur later in het ziekenhuis waren. Sjoukje vergiftigd. Afke overstuur en Belinda die meteen haar onderzoekspet opzet. Allerlei oude speurneuzen passeren de revue. Van Colombo, ja Belinda ik ken er ook een paar, tot de Wrekers. Nou ben ik altijd al verkikkerd geweest op Emma Peel en mijn heimelijke fetisj voor leren catsuits ontwikkelt. Zelf wil ik er al lang eentje maar ze passen nooit vanwege mijn borstomvang. Al lijkt het er nu van te komen want Miss B met wie ik regelmatig lunch haar couturier mag lenen. Ze wil mijn lichaam geen catsuit onthouden. Ik dwaal af want Misty zou de dader zijn volgens mijn slimme detective. Geen bewijzen uiteraard. Ik denk meestal iets langer na rn zoek het meer in de sfeer van actrices. Wie is overgeslagen voor de megarol van Sjoukje? Belinda gniffelde en wilde mij al weer bespringen toen we richting het huis van MR gingen voor wat spulletjes van Sjoukje te halen.

Tijdens de autorit terug naar het ziekenhuis belde ik met B. “Kristel is in town”. Ik wist dat ze meer schilderijen wilde van Kristel. En dat ze een van haar huizen graag ter beschikking stelde om Kristel en Afke te lenen zodat ze een paar schilderijen kon maken van haar dit keer wat stoute plaatjes. “Of samen met jou? Of mag je niet van Belinda”?

Ik vertelde haar van Sjoukje en dat nog steeds bij MR wonen. Ze mogen ook best in mijn huis blijven samen met haar moeder en Kristel. “Plenty of space”. Ik moest alleen dan samen met haar poseren. Ik vertelde het Belinda die blij was als een boer met kiespijn. Je bent erbij schat als we moeten poseren.

Sjoukje was al weer wakker en het zou wel goed komen. Ik bam Sonja even apart om het goede nieuws re vertellen omtrent het huis van Miss B. Ik licht Misty of MR wel in dat ze haar moeder enorm mist of zoiets. “Jullie moeten daar WEG” !!

Sonja had maar één doel. Sjoukje beschermen.

De poging om mrs. Sjoukje te vergiftigen is nieuws. Ik word op mijn kantoortje in het huis van mrs. Robbie overspoeld door de pers die commentaar wil. Ik hou alles af en ren naar mijn werkgeefster om advies te vragen. In het kantoor van Mrs. Robbie zetelt tot mijn grote verrassing mijn eigen zuster, countess Virginia De Bracy-Rutherford, thans mrs. Douglas B. Duval. "What are you doing here?" zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. "It's temporary," zegt Virginia, "your beloved Margot is incapable, she's has been moved to a rehab center." Echt? En waarom weet ik daar niets van? "Dougie and I are now in charge," zegt mijn zusje. Ze pakt een papiertje en begint me te dicteren. "First of all, damage control, now since Robbie is in rehab and Sjoukje in the hospital we are pulling the plug out of the Family Affair movie. Other movie projects will commence as usual. Second, mrs. Robbie's behaviour, there are rumours about violence and crazy moods, people are beginning to talk. We have to move Sjoukje and Sonja to a more peaceful environment. Sjoukje can do some modelling and work on her study at the UCLA. Her movieproject of Aurora is sceduled for next year, so plenty of time. Third, I have talked to the detectives, the poisoning case of Sjoukje is to be solved by the police, not by amateur Sherlocks. So please stop Belinda and Sofie they are getting on the nerves of the LAPD-detectives. And last but not least I want to see some data on the profits and losses of Marbie..."

Geschokt loop ik naar mijn kantoortje. Mrs. Robbie in rehab, viel te verwachten, ze was inderdaad nogal raar bezig de laatste tijd. Shawn had ook al zijn nood geklaagd. Iets met een geladen pistool... De pers is een ander verhaal, ik zal ons persbureau inschakelen om de geruchten en roddels te onderdrukken. Terwijl ik de verlies en winstcijfers naar mijn zusje stuur, bedenk ik dat ik haar heb onderschat. Ze kan duidelijk rekenen en is niet zo'n losbandige stomme trut als ik al die tijd heb gedacht. Vervolgens pak ik de telefoon en bel het hoofdkwartier van de oppertrol. Niet veel later zitten Sofie en eh..eh..Belinda (ik krijg het amper uit mijn keel) op mijn kantoortje. Ik geef ze de laatste stand van zaken en zie de trol verbleken als ik vertel over het geschrapte filmproject. "Oh don't worry," zeg ik, "mrs. Sonja will be paid for her scenario and mrs. Sjoukje receives 75 % of her salary for the film. But something else, I have to warn you. The LAPD asked us to tell you that you are not allowed to act as amateur detectives. Don't interfere with the police inquiry!" Natuurlijk moet de trol protesteren, maar ik snoer haar de mond. Ik vraag vervolgens aan Sofie, degene die nog het meest redelijk overkomt of ze een plekje weten waar mrs. Sonja en mrs. Sjoukje tijdelijk kunnen verblijven. "Sjoukje needs to study and Sonja needs to write," besluit ik. Sofie legt uit dat ze contact hebben met ene mrs. B. en dat onze beschermelingen in één van haar huizen kunnen verblijven. Opgelucht laat ik ze weer gaan en negeer de opgestoken vinger van de trol als ze denkt dat ik even niet kijk. Nee, vriendinnen zullen we wel nooit worden.

Ik mag op audiëntie bij Virgie, de zus van Misty. Een echte Britse gravin. Het schijnt dat ze op haar henparty alle vijf de male strippers heeft afgezogen dus ik kijk met enig ontzag naar de vrouw die toch wel sterk op Misty lijkt. Ze is alleen veel minder hautain en bekakt. Eerst informeert ze vriendelijk naar Sjoukje en als ik vertel dat mijn vrouw snel aan het opknappen is, lacht ze stralend. "That's excellent Sonja," zegt ze, "now at the moment there are a few changes. Mrs. Robbie is in rehab at the moment and Doug and I are now in charge of Marbie. I am sorry we had to cansel A Family Affair, but that was more or less a Margot Robbieproject. We will pay you the usual amount for the scenario and Sjoukje receives 75% of her salary. Have you Sjoukje already moved out the House of Horrors, I mean the Robbie estate?" Ik schud mijn hoofd. "Please do so, your wife was the victim of a poison attaque. We have found a body guard, a woman, former special forces." Ik knik weer, deze dame weet van wanten. "And Sonja would you be so kind to write a scenario for a new commercial with Sjoukje?" Als ik weer knik, knikt zij ook en zegt "That's all, thank you..."

Eenmaal terug in onze vleugel hoor ik Sjoukje lachen. Ik zie dat Soof en Belinda er zijn. Ik vertel over de bodyguard en Belinda begint te grinniken. "Ze is er al..." Ik kijk om en zie een stoere blonde dame staan, gespierd en als ze me een hand geeft, krimp ik in elkaar. "I am Sally," zegt ze. "We hebben ook een nieuw huis voor jullie," ratelt Belinda, "bij mrs. B en..." "Hou toch eens even je kop," zegt haar vrouw geïrriteerd, "laat Sonja even uitpraten. Ik vertel over de nieuwe commercial en het geld dat Sjouk en ik overhouden aan het gecancelde filmproject. "En nou mag jij..." zegt Sofie genadig tegen Belinda. "We hebben dus een van de huizen van mrs. B. gehuurd voor een vriendenprijsje. Mooi huis, zwembadje, dubbele garage, twee badkamers, mooie locatie." Ze somt het op alsof ze onze nieuwe makelaar is. "Ik heb de verhuiswagen al gebeld," besluit ze.

"Wat vind jij er van?" zeg ik tegen Sjoukje, als we naar onze nieuwe onderkomen rijden. "Sally is een aanwinst," zegt Sjoukje, "ze gaat me ook trainen. Ik ben blij dat ik meer tijd krijg voor mijn studie en dat ik even van Margot af ben, ze werd wel weg vreemd de laatste tijd." Ik knik en druk op het gaspedaal en onze gele racemonster spurt vooruit.

Wanneer ik mijn ogen weer open hangt Sonja over mij heen. Hoe lang ik weg ben geweest weet ik niet, evenals dat ik geen idee heb waar ik ben. “Je ligt in het ziekenhuis. Wat is het laatste dat je je nog kan herinneren?”, vraagt een vriendelijke warme stem me. Vanaf de andere kant buigt een zuster, de ultieme ondeugende zuster en natte droom van iedere patiënt, zich over mij heen. De inkijk in haar witte uniform is alleraardigst en al snel vind ik mij verdwaald in de prachtige vallei van haar boezem.
“Tieten, juffrouw Rodriguez… Margot Robbie… Een appel… De duivel”, stamel ik door elkaar als flarden van herinneringen boven komen drijven. “How’s miss Rodriguez doing? Is she okay? And how is Margot? I think she’s possessed by the Devil himself”, zeg ik buiten adem. Ik rep met geen woord over de duivelsverschijning van Margot Robbie in mijn droom, de overheerlijke fruitsalade die juffrouw Rodriguez en ik bij elkaar vonden of die visioenen die ik in mijn semi-comateuze toestand had gezien en waarin ik steeds weer opnieuw door een duivelse verschijning werd geneukt.
Om nog maar te zwijgen over wat de zuster bij me deed. Waarschijnlijk dacht ze dat ik het in mijn comateuze toestand niet zou merken, maar haar pogingen om mijn weerbare spleetje met haar tong en/of vingers te verkrachten kon ik alleen maar waarderen en waren een welkome afwisseling van de sleur in het ziekenhuisbed.

Het is hartverwarmend om zoveel mensen om mijn bed heen te zien. Best bizar eigenlijk wanneer je bedenkt dat van al die mensen, al die vrouwen, slechts twee niet ook daadwerkelijk IN mijn bed hebben gelegen (mijn eigen moeder en Misty). Tot slot voegt ook de hoogzwangere Margot zich aan mijn bed. Ze lijkt zich niets te herinneren van alles wat er is gebeurd, maar lijkt toch in te stemmen met de voorgestelde rehab.

Eenmaal weer thuis, lijkt het voor iedereen beter als er de nodige dingen veranderen. Mijn zwangere hartsvriendin zal in rehab gaan, de zaken zullen door de beleerde zus van Misty worden waargenomen, twee van de projecten van Sonja en mij zullen tijdelijk in de ijskast worden geparkeerd maar we worden wil riant vergoed in misgelopen inkomsten. En ja, dan volgt ook het onvermijdelijke: de woning van Margot Robbie verlaten. Natuurlijk, ik wist dat dit tijdelijk was, maar de dingen zijn veranderd. Ik kan Margot nu toch niet alleen laten? In mijn ogen ben ik de enige die werkelijk om haar geeft. Toch stem ik met Sonja in om ons mogelijk nieuwe onderkomen te gaan bekijken.
Het huis dat we kunnen huren is prachtig. “Honderden nieuwe plekjes om elkaar te ontdekken”, lach ik verliefd tegen mijn vrouw. Ik zie ons al helemaal op een luchtbedje in ons zwembad onder de sterrenhemel met elkaar vrijen. Onder het toezien en goedkeurend oog van mijn bodyguard Sally. En als ze haar werk goed uitvoert en me veilig weet te houden, zal ik haar rijkelijk belonen, hihihi…

Maar zolang Margot nog niet naar de rehab is gedeporteerd, blijf ik haar trouw. Of ik het nu wil of niet, het is net een onzichtbare kracht die me hier houdt. Ook wanneer Sonja voor ons huis de nodige zaken aan het regelen is, lokt een mysterieuze kracht me ondanks alles weer terug naar de slaapkamer van de behekste superster. Met mijn creativiteit heb ik Sally om de tuin geleid. Zij denkt werkelijk dat de kussens onder dekens ik ben die daar ligt te slapen, terwijl ik in werkelijk door het huis naar Margot sluip. Zij kan niet zonder mij. Ik wil niet zonder haar.
Zelfs nu gaat er nog geen belletje bij me rinkelen als ik voor de slaapkamerdeur van Margot sta en ik de paarsrode gloed en stoomwolken onder haar deur door zie komen. Niets weerhoudt me er op dit moment van om de vrouw die ons onderdak verschaft, te plezieren.

Zelfs dat Margot midden op haar lits-jumeaux op schandalige wijze aan een soort zelfverering doet en de meest vreemde attributen onder aanhoudend Latijns gewauwel in haar doos of aars zit te proppen, kan mij er niet van weerhouden haar te bespringen. “Ja, ja, ik weet het… Ik ben van jou en van jou alleen”, ben ik haar Duivelsverschijning voor. Haar zwangere buik en borsten hebben plaats gemaakt voor een afgetraind lijf van de Duivel, compleet met imponerende Helle-scepter. Doorgaans niet mijn ding, maar ik ben weer onder invloed van de vloek van dit huis en nestel me naakt voor de Duivel. Terwijl hij me op grandioze wijze achterlangs penetreert, bekijk ik mijn kledingstukken die als de broodkruimels van Hans & Grietje op de vloer uitgestald liggen.
“Yes Margot… Fuck me… Fuck me deep! I want your baby!”, stamel ik opeens in trance tegen het schepsel dat mij zo zalig neukt en zich het ene moment als de hoogzwangere Margot Robbie manifesteert en dan weer als de Duivel. Zelfs in zijn meest mannelijke verschijning geniet ik van wat er gebeurt. Ik ook totaal niet het idee dat ik mijn lesbische geaardheid nu opeens verloochen. Ook ik had liever gezien dat Margot Robbie werkelijk de duivel was, in plaats van daar haar mooie blonde aardse vormen slechts een onderdak voor een bovennatuurlijke mannelijke entiteit was. Maar het is wat het is en je kan toch zeker niet van een net 18-jarige meisje verwachten dat zij opgewassen is tegen de lokroep van de Duivel zelve?

Dan, op het moment dat de Duivel zijn kikkervisjes in mijn vruchtbare baarmoeder wil pompen, zwaait de slaapkamerdeur open en verkoopt de heldhaftige Sally de duivel zo’n dreun dat hij met lul en al zeker naast het bed lazert. Ze duikt bovenop hem, hapt zijn spuitende kanon in haar mond en vangt al het duivelszaad op en slikt het door. “Zo, daar zullen in elk geval geen nakomelingen van komen”, tergt ze de Duivel die langzaam weer in de beroemde Australische actrice verandert.
Margot heeft geen besef van wat er zojuist precies is gebeurd en vraagt zich alleen maar af waarom ze met een natte doos en lekkende tieten op de grond naast haar bed ligt. Sally legt haar terug op bed en zodra Margot in slaap valt, sluipen we weg. “Dank je… Voor het redden van mijn leven”, zucht ik als we over de gang terug lopen en ik haar warme hand stevig vast pak. ”Volgens mij is je leven hier geen moment in gevaar. Als de Duivel je dood wenste, dan was je dat allang. Nee, deze krachten hebben een hoger lot voor jou in petto vrees ik. En ik denk dat je zelf ook wel weet wat”, zegt Sally. Ik knik, geschrokken en tegelijk opgelucht dat er iemand is die me werkelijk geloofd en ziet wat er aan de hand is. “But… But I don’t wanna carry the Devil’s child… I wanna have babies with my Sonja”, stamel ik alleen maar bang. “I will protect you the best I can babe”, tracht Sally me zo goed mogelijk gerust te stellen.

Als de gemoederen bedaard zijn en ik me heb neergelegd bij het feit dat ik niet als een vrouwelijke detective mag opereren in de zaak Sjoukje en de appel, ben ik voor het eerst in tijden weer een gehoorzame en lieve minnares van mijn mooie Soof. Die ligt namelijk zo heerlijk mijn kut te likken met die zalige tong van haar zodat ik als een losgeslagen kutsapmachine lig te lekken alsof de Florida Keys zijn overstroomd, terwijl ik kreun als een Marilyn Monroe in de slaapkamer van Joe DiMaggio. (Voor de jonge lezertjes die altijd met rooie koppies, stijve pikkies en natte kutjes mijn episteltjes lezen: Marilyn was een superhete filmchick uit de steentijd (de jaren vijftig) die met haar enorme tieten, platinablonde haren, geil kirrende stemgeluid en annex weelderig lichaam, de halve wereld (voornamelijk het mannelijk deel van wereldbevolking) in vuur en vlam zette en Joe was haar man, een honkballer die niet alleen zijn houten knuppel gebruikte, maar ook die eh..andere...en tot jaloezie van die halve wereldbevolking (juist, de mannen, zielig volk, slaaf van hun zielige pikkie) die weelderige Hollywooddame mocht neuken totdat ook hij werd ingeruild voor toneelschrijver Arthur Miller (brains no beauty) en die op zijn beurt weer voor verdovende middelen (en volgens de geruchten voor enige Kennedy's) werd ingeruild tot ze de kraaienmars blies aan het begin van de jaren zestig (zeg maar de bronstijd)...en nu snel die computer uit anders stuur ik een mailtje aan jullie oppas die misschien wel ligt te wippen met haar vriendje (met die flaporen, maar met een dikke pik) om jullie er bij te lappen.) Ik kom zo hard klaar dat het voelt alsof mijn vliezen breken en ik elk ogenblik kan bevallen.

Weer terug in onze huiskamer praat ik met mijn echtgenote over ons komende project. We moeten een reclamespotje maken met Sjoukje voor Chanel. "Moongirl" was een hit en de Amerikaanse branch van Chanel wil iets dergelijks voor het komende seizoen. Dat betekent dat ik Sonja achter haar broek moet zitten om voor een scenario te zorgen en tegelijk moet voorkomen dat de nieuwbakken bodyguard Sally in het broekje van Sjoukje gaat zitten, want ik zag die blik wel in de ogen van die stoere chick toen ik haar voorstelde aan ons prinsesje. Maar dit project is te veel voor één persoon, ook al ben ik dat, dus besluiten Soof en ik onze krachten te bundelen en het project te verdelen. Mijn taak wordt Sonja en haar script, terwijl Sofie zich op Sally zal richten. Daar zijn people skills voor nodig en die bezit mijn lieftallige echtgenote nu eenmaal meer dan ik. Bovendien is Sofie zelf ook niet helemaal vies van Sally, sterker nog, ze zei nog dromerig dat ze wel houdt van een stoere chick als Sally. En nu ben ik weer ongerust.

Ik rijd dus samen met lieve Soofje naar het nieuwe onderkomen van Sonja en Sjoukje en samen stappen we uit, chicks on a mission! Ik zie Sally en Sjoukje trainen op de stormbaan en wordt al misselijk bij het idee. Maar Soof stormt gelijk mee over de baan en ik loop naar binnen. Daar zie ik dat mijn schrijvende cliënte met van alles bezig is, behalve met schrijven. Ik zie haar meubels verplaatsen terwijl ze luid zingend Beyoncé's verzamelde meesterwerken verkracht en ik weet met enige stemverheffing haar aandacht te trekken. "Hallo schat," zeg ik als Son en ik eindelijk of de sofa zitten, "Chanel wil weer een meesterwerkje van je met Sjoukje in de hoofdrol. Een nieuwe commercial voor Moongirl. Thema is weer SF, maar je bent vrij in de uitwerking. Ik zou maar snel beginnen want ze staan er om te springen en er zit een leuk bedragje voor ons in. Virgie gaat de boel produceren voor Marbie, nu MR in een loonie bin zit..." "Je mag geen 'loonie bin' zeggen," zegt Son bestraffend, "ze zit in rehab..." "Whatever!" zeg ik, "ze is er niet en Virgie is nu de baas. Dus ram vanavond nog een lekkere spot uit die gouden vingertjes van je en dan kan Sjoukje weer schitteren op de televisies en billboards!" Gelukkig zie ik alweer die peinzende blik in de ogen van Sonja glanzen, haar schrijversblik, dan gaan die hersentjes weer kraken en floept er op gegeven moment een gloeilampje boven haar hoofd aan, de geboorte van een gouden inval. Ze staat als in trance op en rent naar haar laptop. Tevreden sta ik op en hoop dat Soof inmiddels een girltalk heeft gehad met Sally de bodyguard en Sjoukje uit haar knappe hoofdje heeft gepraat. Met een beetje mazzel kan ik mijn weelderige echtgenote weer mee terug nemen voordat Sally zich met haar gaat vermaken in plaats van met Sjoukje...

I posted this part earlier this morning, but apparently fors ome reason my part has been deleted by this site. So here is my 2nd attempt.

So you wanne know what’s going on with me? Well, to be honest, I haven’t felt all that great lately. As a matter of fact, I’m possessed! And not possessed by some horny freaky groupie or whatever, but really possessed. By the Devil! Not some dark, sick twisted Harley Quinn mind-fuck, but really by the Devil. Lord of Darkness, Lucifer, Beelzebub, Ruler of the Hell, the Fallen Angle, that guy!
He lives within me, for a couple of weeks now. As I come to think of it, just as long as the child that is growing inside me. With that one lucky shot that Shawn shot into me (or whoever the father may be), but apparently something more came along with that shot…

I’m horny as Hell (hey hey, nice choice of words Margot…) about 24/7 and I’ve been experiencing an ever growing appetite for freaky sex for a few weeks now. I’m totally obsessed with the Sjoukje girl who’s living in my house, frolicking around and showing off her body without noticing it. Sometimes I wish her wife dead, to have the girl all to myself. First I thought I was really working hard on establishing some balance between my yearns and her presence, but clearly the growing baby demands differently. I just wanna catch the girl and lock her away for my own convenience. I want her day and night, no matter the consequences.

If things go so bad, I don’t have any recollection about what happend what so ever. I find myself waking up in the strangest places sometimes, never knowing how I ended up there. Or how that fucking loaded gun ended up inside my pussy. That really was a scary moment I have to say. Luckily no one else was present than. I think. Or I find myself next to the bed, all covered in juices and milk leaking from my lactating boobies and with my wet box all being stuffed with toys. Like I’m a walking Toys ‘R’ Us, that is…
I’m still not sure what the hell is going on, but it’s pretty disturbing, also for all the nice people around me.

I could really use a big glass of icy cold Papa’s Salt Gin right now, a big cigar, a line of some decent coke, some nearly raw steak bavette and an all night shagg. But instead I shall be put away in rehab until he baby is born. They actually believe that is going to work in this case. All I care about is whether or not I shall see (and hopefully something more) Sjoukje during my time over there. She’s the only drug I can’t do without and I hope the girls won’t tear the place down while I’m gone.

Then finally it’s time to say goodbye tot he girls at home. “Please hun, try to be a good girl in there. Just think about the baby…”, Sjoukje says partly crying, partly kissing the tears away from my face, “I cum visit you whenever I can hun”.
“I know you will sweetie. Cuz you’re mine and mine alone…”, I sigh to hear, swirling my playful tongue around hers as we loose ourselfs and find eachother in one of the hottest French kisses ever. Inside my round tummy the baby is kicking like crazy, as if it’s letting Sjoukje know it is there.
Then Shawn breaks up our cozy goodbye, pushes me into the limo and drives off to rehab… I fit doesn’t kill me, it makes me stronger. So I guess I’ll be back in a while…

Ik heb weer concurrentie. Is het niet MR dan is het wel Sally, de nieuwe bodyguard. Ik lees de ondeugende twinkeling in haar mooie ogen als ze met mijn grote liefde aan het trainen is en besef dat ik toch veel ouder ben dan mijn jeugdige geliefde. Zucht, dubbelzucht en boehoe...Belinda komt me vertellen dat ik aan het werk moet, nieuw spotje voor Chanel 'Moongirl' met Sjoukje in de hoofdrol. Kreun, wat moet ik nu weer bedenken, zucht ik in eerste instantie, maar terwijl Belinda lekker door ouwe neelt krijg ik toch een lumineus idee, zo'n eentje waardoor ik reuze zin krijg om te schrijven. Nadat Belinda het pand heeft verlaten, nadat ze nog heeft gezegd dat haar Soof streng met Sally zal praten over om eventuele akkevietjes met Sjoukje uit haar blonde hoofdje te praten, zit ik al druk te typen. SF, SF, maalt er door mijn hoofd, en 'moongirl', 'moongirl'. Ik zie alweer een mini speelfilmpje voor me. Een Aards ruimteschip landt op de donkere kant van de maan. Een astronaut in ruimtepak stapt uit en kijkt om zich heen. Dan ziet hij een aantal sexy alienvrouwen aan komen rennen. Ze dringen zich aan hem op, ontdoen hem van zijn ruimtepak en bloot rent hij door. Dan plotseling houdt hij in als 'moongirl' uit een krater omhoog komt. Even later staan ze te zoenen. "Moongirl from Chanel it;s outof this world" klinkt er als slotakkoord. Tevreden leun ik achterover.

Dan komen Sjouk en Sally giechelend en bezweet binnen. "ik heb het scenario voor je spotje klaar," zeg ik, "wil je het lezen?" "Straks schat," zegt Sjoukje, "ik ga eerst even douchen samen met Sally." Het daarop volgende kwartier kan ik zonder probleem de rol van vrouwelijke alien vertolken, zo groen van jaloezie zie ik. Als Sjoukje en haar schaduw weer binnen komen zie ik dat ze licht opgewonden zijn. "Lekker gedoucht?' vraag ik schijnheilig. "Heerlijk," zegt Sjoukje, "nou, waar is je verhaaltje?" Ik laat haar meelezen en als ze klaar is krijg ik lang durende tongzoen. "Mooi.." zegt ze. "OK," zeg ik en stuur het gelijk door naar Belinda. Met zijn drietjes zitten we daarna in de huiskamer. Ik vraag hoe het ging met Margot en de rehab. Sjoukje lijkt ernstig. "Ze is zieker dan we denken, ik hoop dat het goed komt." Ik voel me ineen ongelooflijk geil worden en wil me op mijn jonge minnares storten, maar word afgeremd door de aanwezigheid van Sally die ons voortdurend in de gaten houdt. "Wat is er, lief?" vraagt Sjoukje. "Ik wil met je vrijen," zeg ik, "maar niet in de aanwezigheid van derden." "Dat vind ik juist wel spannend," giechelt Sjoukje, "ze moet me nu eenmaal in de gaten houden..misschien wil ze wel meedoen?" Ik kijk haar verbaasd aan. Het klinkt volmaakt logisch, Sjoukje vrijt het liefst met andere vrouwen als ik er bij ben, maar om de een of andere reden voel ik me toch niet prettig om de lijfwacht er bij te betrekken.

Nadat ik mijn portie dagcreme in vorm van de heerlijke sappen die mijn liefste komen heb opgesoupeerd en Belinda een extra toegift heeft maken we ons op voor de dagelijkse beslommeringen

Sjoukje moet weer terug in het zadel en Sally zal haar begeleiden en bewaken. Er is ten slotte een poging gedaan haar te vergiftigen. We mogen ons niet bemoeien wie het gedaan zou kunnen hebben. Al heb ik mijn eigen theorie. “Wat als het niet tegen Sjoukje bedoeld was mompel ik tegen mijn geliefde die de stad weer eens onveilig maakt met de blauwe racemonster. Morgen is het weer motordag. Ik verheug mij nu al om Belinda naakt in de leren catsuit te bewonderen en haar lichaam strak tegen het mijne gedrukt, op de zware bolide.”Hoezo niet regen Sjoukje”? “Wat als ze Margot willen treffen”. Margot zonder Sjoukje is alsof ik zonder tieten ben”. Sjoukje is haar adem en kijk met likkende lippen naar mijn schoonheid. Haar rits iets te ver open en zie de aanzet van de zilverkleurige bh. Hmm dan heeft ze ook dat ragfijne zilverkleurige stringetje aan. En haar zilveren stiletto’s brrr ik word nu al weer geil.

Het komt sommige mensen wrl heel goed uit. MR in het gekkenhuis en Sjoukje niet in de film. En ook nog eens vergiftigd.

Ik hoor Belinda denken.

O ja vanavond kookt mams. We gaan allemaal.
Sjoukje Sonja Kristel Afke Misty en wij ook natuurlijk. Vanavond mag je zo verl eren als je wilt. “Ook pussy”? Hmmm ook pussy giechel ik, en lik over mijn lippen en druk mijn borsten wellustig tegen elkaar. “Oogjes op de weg schatje”

But first things first, Chanel!

Aangekomen bij Sonja en Sjoukje offer ik mij direct op om mee te gaan sporten en trek een spannend pakje aan. Belinda kijkt en ik stuur haar naar Sonja. Mijn skills zijn nodig om Sjoukje bij de les te houden en niet in de grijpgrage vingertjes can Sally te laten valken. Wat eerlijk is eerlijk zij is een brok stoere bitch. Hmmm zo lekker. Sjoukje fluistert een plannetje om haar te verleiden en ik kan niets weigeren van Sjoukje. Vooral niet als ze mijn billen streelt en haar tietjes tegen mijn joekels prikt. Binnen 10 minuten zijn onze pakjes doorweekt van het zweet en kan alles zien zitten. Sinds kort is een strak driehoekje weer de mode op onze lustheuveltjes en we doen net of we niet meer kunnen zodat Sally wel moet kijken. Haar tepels prikken ook dwars door de stof heen vooral als Sjoukje mijn rits wat helpt en mijn dames bevrijd.

Ik fluister Sjoukje in haar oor ga naar Sonja met Sally dan kom ik ook zo. Zo voorkom ik dat Sjoukje vreemd gaat en hopelijk gaat Sonja erin mee want Sjoukje is zo geil al boter nu, en ruik aan mijn vingers.

Ik zie ze beide giechelen, maar ze gaan wel. Tijd om Belinda hierheen te lokken. Ik wil haar nu hebben. Meer dan ooit.

(Ik was nog bezig met schrijven en had net ern hete zwoele scene geschreven in de douche met Sjoukje en Sally. Maar toen las ik de ketting van Sonja. Nou ja even iets veranderen en hoop dat jullie het goed vinden. Het zou leuk zijn mocht het etentje bij Debbie later nog doorgaan. Nou ja het leek mij een leuk ideetje).

Via de mail ontvang ik het scenario voor de nieuwe commercial van Chanel "Moongirl". Ik print de pagina's uit en lees het. Typisch mrs. Sonja, rebels, uitdagend en veel bloot. Zuchtend sta ik op en loop naar mijn zusje die nog altijd in de voormalige vertrekken van Mrs. Robie verblijft. Ik klop netjes aan en gelijk hoor ik mijn zusters stem, "come in, sis!" Ze wordt steeds Amerikaanser! Ik loop naar binnen. "The script for the Chanel Commercial, it's too much, too much nudity, too much sex." Mijn zusje kijkt me koel aan en steekt haar hand uit, ze pakt het scenario en leest het snel door. "You are right," zegt ze, "Sonja is a rebel and that is ok for a novel or a movie, but this is a commercial..." Ze pakt de telefoon en selecteert een nummer. "Hello...Sonja...yes, this is Virgie, honey, I just read your script for the commercial, it's interesting..." Ik onderdruk een giechel, als een Brit zegt dat iets 'interesting' is, is dat een soort sociale code die eigenlijk betekent dat het ruk is, waardeloos...maar we zijn te beleefd om zo iets te zeggen. "No Sonja, I am afraid you have to rewrite it, without the nudity, stripping an astronaut, it is funny I agree, but it is to much. You will rewrite it? Oh great, and when can I expect the new draft?...no honey...no pressure, but I need it yesterday, yes that quick, so be a good girl and do your magic.." Ze verbreekt de verbinding en kijkt me aan ernstig aan. "Those continentals are always lazy, she said she was havinf sex with her wife and that I was interrupting...imagine.." Ik knik braaf mee en denk er aan dat ik een afspraak heb met mijn mooie Debbie. "Thank you sis, how is it with your girlfriend, the beautiful Debbie? I heard she is older than you, a lot older?" Ik mompel iets van bemoei je met je eigen zaken en verdwijn weer.

Debbie is in haar appartementje bij haar bedrijf. Ze heeft lekker gekookt, maar ik vrij eerst nog uitgebreid met haar voor we aan tafel gaan. Ze vertelt enthousiast dat de Misty5 een steeds groter succes aan het worden is. Ik vertel over de commercial en het onverfilmbare scenario van Sonja. "You Dutch," zeg ik, "always sex in your films." Debbie grijnst. "What's wrong with that?" Ik kruip op haar schoot en begin haar truitje omhoog te schuiven. We zoenen dat het een aard is en ik speel ondertussen met de lekkere tieten van mijn vriendin. Ze trekt mijn bloesje en rokje uit en we belanden op de sofa. Ik spreid haar benen en lik over haar vochtige schaamlippen, terwijl Debbie mijn hoofd steeds dichter op haar kut drukt. Ik proef haar kruidig smakende sappen en weet haar clit zo te prikkelen dat ze ontploft en een wit bombardement van geil over mijn gezicht wordt uitgestort.

Met Margot veilig in rehab – het lijkt ons allemaal echt gewoon het beste voor de baby – vinden Sonja betrekken Sonja en ik onze nieuwe tijdelijke woning. Tijdelijk jawel, want ons eigen droompaleisje hebben we nog altijd niet gevonden. Dus tot die tijd moet dit volstaan. En dat doet het ook echt wel. Vooral het zwembad ben ik gek op. Ik hoop er ook heel vaak met Sonja in te kunnen vrijen.
Terwijl de verhuizers nog druk bezig zijn met het uitladen van de verhuiswagen, hebben Sonja en ik ons al opgesloten in de slaapkamer. “Eerst deze maar eens goed inwijden?”, vraag ik haar hoopvol, terwijl ik al uit de kleren ga. Alsof er een andere mogelijkheid zou bestaan. Niet in Sonja’s prachtige ogen althans. Twee uur later krult het nieuwe behang al van de muur, kunnen de gordijnen in de kliko en zullen we opzoek moeten gaan naar nieuwe dekbedovertrekken.
De verhuizers hebben het pand verlaten en Sonja en ik zijn trots op het natte resultaat dat overal in onze nieuwe slaapkamer glinstert.
Onze werkzaamheden zijn gestaakt en Sonja moet nu iets nieuws voor Chanel in elkaar flansen met mij in de hoofdrol. Dat is iets wat je met een gerust hart aan haar over kan laten, want ze verkoopt me maar wat graag aan het modehuis. Alleen zij kan mij als “moongirl” zo speels en sensueel tegelijk laten verschijnen. Ik ben in- en in gelukkig met haar. Zoals zij mij weet te presenteren in de wereld. HEERLIJK! En ik doe het graag. In de wereld van reclamespotjes, wordt dit ongetwijfeld weer iconisch, dankzij Sonja’s creativiteit.

“Wat vind je van Sally?”, vraag ik haar terloops, maar Sonja ontwijkt een duidelijk antwoord. “Maakt het voor jou echt wat uit wat ik van haar vind?”, reageert ze wat koeltjes. Ik snap het, maar Sally heeft nu eenmaal iets. Ze komt voor mij niet in de buurt van mijn droomvrouw, maar ze is zeker wel een lekker tussendoortje. Eentje die ik maar wat graag met Sonja zou willen delen, ook al is zij daar veel minder van dan ik.
Spoedig is het huis weer vergeven van de rondborstige dames. Het lijkt wel de Playboy Mansion, maar dan beter… En dat ik zoals zo vaak zwaar het onderspit moet delven qua borstomvang, daar heb ik op dagen als vandaag geen eens moeite mee.
Nee, wat dat betreft is dit huis op dit moment echt een lesbisch Walhalla, met helemaal bovenaan die ladder des geneugten, de vrouw van mijn leven: Sonja.

De campagne van Moongirl is zowaar nog een groter succes dan La Filette, waarschijnlijk mede doordat ik wat ouder ben en me daarom ook uitdagender mag presenteren. Al ging Sonja daar in eerste instantie nog wel een stapje te ver. Wij zijn nu eenmaal niet zo preuts opgevoed als de Amerikanen. Hoe dan ook, Sonja heeft zich met deze campagne weer eens overtroffen. Ik wist al dat ze dat kon, maar nu weet de rest van de wereld het in 1 klap ook. Zo trots op haar, dat ik maar weer eens helemaal aan haar geef. We schrijven een epische seksuele ervaring in ons eigen zwembad. Ja, hier in dit huis kan ik wel oud worden met mijn Sonja, hihihi…

Mijn studie gaat voorspoedig, juffrouw Rodriguez laat me soms maar wat graag nablijven. Na het eerdere voorval met de vergiftiging laten we van huis meegenomen fruit links liggen en storten we ons direct op elkaar sappige pruimpjes. Inmiddels ben ik ook met warmte onthaald binnen het cheerleader team. Voor mijn doen zijn dat trouwens wel zeer jonge meisjes nog hoor, maar ze lekker en super lenig. Dat we na afloop van de trainingen regelmatig de meest fantastische lesbische capriolen uithalen onder de douche, doe ik overigens alleen maar voor Sonja. Ik wil dat de cheerleaders van me houden, zodat ik ze mee naar huis kan nemen en ze aan mijn Sonja kan offeren. Het is nog steeds zo’n vurige wens van mij om de Sonja van voor mijn tijd eens in het echt te zien. Ik heb een heerlijke klik met al die meiden, maar van Sonja zouden ze pas echt iets kunnen leren.

En dan gebeurt het. Net als ik de mooie Amber zo ver heb weten te krijgen dat we wel hele stoute spelletjes onder de douche hadden gespeeld en dat ze wel zin had om me mij mee naar huis te gaan, gaat mijn telefoon. “Wonder Woman”, prijkt er in beeld. Ik leg Amber uit dat ik dit telefoontje even moet aannemen. Ik kan Gal Gadot toch niet laten wachten? “Hi Dot… Whatsup???”, vraag ik meteen. “Cancel all your appointments and get your pretty outside and into my car”, zegt ze vastbesloten. Met pijn in mijn hart (en jeuk in mijn kut) moet ik Amber achter laten en een tegoedafspraak voorstellen. Gelukkig snapt het kind mijn lastige situatie met Hollywoods finest en neemt het me niet kwalijk.
Gal Gadot blijkt midden voor het uni gebouw op me staan te wachten in een auto die zo uit de Fast & Furious kan zijn weggeplukt. “Damn girl, you’re still getting hotter with each day?”, lacht “Gisele” uitermate verleidelijk. Dan scheurt ze weg, Amber toch wat teleurgesteld achterlatend.
“The pretty girl will come back at ya…”, stelt ze me op haar manier gerust. “I was just about to make out with her and hopefully Sonja at home”, leg ik de betoverende Israëlische schoonheid uit, “so what’s the hurry?”.
“Oh, but I’m willing to take the girl’s place instead later tonight. If you’d like that, that is. But first we need to hurry to rehab… Margot is going crazy in there and she called for you and for me”, legt Gal me uit. Jeetje, Margot is pas enkele dagen in rehab en het dreigt nu al weer een puinzooi met haar te worden. “Well, glad you called me than I guess”, zucht ik gedecideerd. En bezorgd.
“The woman needs you more than you can probably imagine”, zegt ze dan heel rustig en legt haar warme hand op mijn bovenbeen. “Well, I guess my love for her runs deeper than most people think… But hey… It’s Margot you know…”, luidt mijn excuus voor alles wat er ooit tussen mij en Margot is gebeurd. “Are the thoughts of her making you wet already?”, kirt de voormalige Israëlische schoonheidskoningin en laat haar hand brutaal onder mijn rokje verdwijnen. “No, this moist is just you Gal”, geef ik ruiterlijk toe. Gal Gadot grijpt haar kans en mijn kut. En nog voor we bij de afkickkliniek zijn gearriveerd, heeft ze me twee spetterende orgasme weten te verzorgen. “Wonder Woman with her Wonder fingers”, zucht ik nog buiten adem als zij de auto parkeert.

Wat we daar eenmaal binnen aantreffen is toch wel op z’n zachtst gezegd enigszins verontrustend. Margot zit vastgebonden in een dwangbuis en hangt in haar kamer. Natuurlijk heeft ze als Hollywood Famous wel enkele privileges binnen deze alom gerespecteerde instelling. Ze lijkt net te zijn weggeplukt uit een scène van Harley Quinn. Het is dat ze nog steeds zo’n fokking dikke buik heeft, want anders zou ik echt denken dat Harley Quinn niet langer een verzinsel van DC was. Bloeddoorlopen ogen, spartelend in haar dwangbuis en hysterisch krijsend. Margot als een soort liefdesbaby van The Joker en nou ja… Harley Quinn denk ik dan toch maar. Maar duister. En bezeten, zo blijkt meteen als Gal en ik de ruimte onder professionele begeleiding betreden.
“Cut me loose and then leave. You’re no longer required in here now my precious is back”, zegt ze tegen haar verzorgers slash bewakers. Ik schiet keihard in de lach en pis bijna in m’n panty. Natuurlijk gaat dat nooit gebeuren. Toch…?
Fout, Sjoukje… Hartstikke fout! Met een angstaanjagende, indringende blik kijkt Margot naar de verzorger, brabbelt weer eens iets onverstaanbaar en kantelt haar hoofd wat. Hij loopt stoïcijns op Margot af en begint haar los te maken. Gal en ik krijgen zelfs nog even een flinke duw opzij als we hem proberen tegen te houden, maar de man lijkt onder hypnose en heeft slechts een doel voor ogen: Margot bevrijden.

Ik geef toe, ik begin mijn stukjes regelmatig (of eindig er mee) dat ik mijn grote liefde een lekkere beurt geef. Ik ben nu eenmaal verslaafd aan haar weelderige lichaam met die dito tieten en lig graag haar kutje te beffen of aan haar borstpartij te zuigen. Met dat laatste was ik ook bezig toen ik een paniekerig telefoontje van Misty kreeg. "Hello mrs. Belinda," hoorde ik, nog voor ik kon zeggen, 'sorry wrong number', maar de computerstem van de PA van Virgie maakte dat onmogelijk. "There is a problem in the rehab facility with mrs. Robbie, she's out of control, please go there and assist mrs. Gadot en mrs. Sjoukje." Voor ik kan zeggen, "is that my problem?" hoor ik de tuut tuut sirene van een verbroken verbinding. De vraag stellen is hem beantwoorden. Het is mijn probleem. Soof die de bui al zag hangen heeft toch al haar heerlijk hooggebergte opgeborgen in een uiterst sexy en minuscuul behaatje en gooit me mijn kleren toe. Ik kijk nog wat watertandend toe, hoe ze haar slipje aandoet en begin mezelf ook aan te kleden. Even later scheuren we in onze batmobiel naar de plaats van de misdaad.

Als we aankomen in de kliniek lijkt het alsof de hel is losgebroken. Letterlijk, want het personeel loopt rond als een stelletje zombies in overdrive en uit de diepe krochten van dit lokale Arkham klinken waanzinnige kreten. We scheuren er heen als een echt dynamisch duo met Soof als Batwoman en ik als een geflipte Robina. Als we de bron van het gekrijs hebben gevonden, zien we een paar bewusteloze (hoop ik) lichamen van verplegers en Gal Gadot en Sjoukje die wanhopig proberen een waanzinnig schreeuwende MR vast te houden. "I want my precious..." hoor ik Margot krijsen met een waanzinnig lachje, "my Sjou...Sjouu...Sjoouukje!" "Hoe komt ze los?" schreeuwt Soof en wijst op een op de grond liggende dwangbuis. "Kan me niet schelen, wat me meer interesseert is hoe ze weer vast komt!" schreeuw ik en stort me als een superheldin op de vrouw die de waanzinnige Harley Quinn op het witte doek gestalte gaf. Ik krijg gelijk een oplawaai en Soof incasseert een schop tegen haar schenen, terwijl Gadot (die zonder haar Wonder Womanoutfit nog geen deuk in een pakje boter slaat, een kopstoot krijgt. Terwijl wij drietjes ter aarde storten, bespringt Robie met een triomfantelijke krijs de arme Sjoukje. "I am the devil in disguise" croont de krankzinnig geworden Margot Robbie terwijl ze de in een hoek gedreven Sjoukje de weinige kleren van haar lijf scheurt.

Terwijl Sjoukje worstelt en weer boven probeert te komen, verenigen Wonder Woman, Batwoman en Robina zich weer de tegenaanval. Nu Margot weer even afgeleid is en het naakte lichaam van Sjoukje begint te zoenen en te likken, weten we haar gezamenlijk te grijpen en weg te rukken. Maar tjeempie, wat is dat wijf in enen bovennatuurlijk sterk. Goed, Gadot is niet echt Wonder Woman, en Soof en ik zijn ook geen superhelden, maar we zijn ook geen doetjes, toch veegt Robie met ons de vloer aan alsof wij lastige vliegen zijn en zij een duivel met een vliegenmepper. Als we gedrieën weer kennismaken met de hard stenen vloer. stort Robie zich weer schuimbekkend op de Sjoukje die duidelijk ook geen partij is voor deze She-devil. En dan op het moment dat we alle vier de strijd lijken te verliezen, schiet een nieuwe superheld de kliniek binnen. Sonja, als een soort Red Witch, overziet het slagveld en verrast de harlekijn van het kwaad volkomen met een goed geplaatste uppercut op haar kaak. Tot onze niet geringe verbazing zakt Margot als een weinig elegante plumpudding in elkaar.

Als ik weer opgekrabbeld ben, zie ik Sonja een snikkende Sjoukje koesteren en begin ik samen met Soof en Gadot de dwangbuis bij de bewusteloze Margot aan te doen. We slepen haar naar de isoleercel en beginnen daarna de bewusteloze verplegers weer bij te brengen. Dat is nog niet zo eenvoudig, want die lijken wel gehypnotiseerd. Uiteindelijk lukt het ons, waarna onze tijdelijke Justice League weer kan worden opgeheven en rijden Soof en ik Sjoukje en Son naar huis. Onderweg overdenk ik dat ik alleen maar lekker lag te neuken met mijn grote liefde en dat we nu zwaar gehavend in de auto zitten, zonder zelfs maar een pleistertje op onze gekwetste zielen...

Als Sjoukje naar de UCLA is en ik weer verder wil met mijn roman, krijg ik een irritant telefoontje van Virgie, de nieuwe tijdelijk CEO van Marbie. Ze heeft hetzelfde lijzige accent als Misty en ik begrijp dat ze het scenario 'too much', meer specifiek 'to much sex'. Ik krijg gelijk een aanval van misselijkheid, wat is het toch met die Yanks en hun afkeer van seks? Dagelijks krijgen Amerikaanse kinderen een grote dosis zinloos geweld te verwerken in strips, films, tv en video games, maar één tepeltje mag al niet, vanwege de goede zeden. Bijna wekelijks word er weer eens een highschool of uni uitgemoord door gestoorde leerlingen of ander gespuis, terwijl wapens zelfs in de Wall Mart gewoon in de schappen liggen. Maar een blote bil in een ster reclame is al voldoende voor een boycot. Als ik die argumenten probeer aan te dragen, snoert Virgie me de mond. Ik moet het script aanpassen. Basta!

Als ik bezig ben met het herschrijven, zoemt mijn telefoon. Sjoukje! Het noodsignaal dat we hebben afgesproken verschijnt in beeld. Ik denk niet lang na, lokaliseer waar haar appje vandaan kwam en race naar mijn trouwe Porsche. Alle waarschuwingen negerend scheur ik door LA en storm de rehab kliniek binnen. Chaos alom... verplegend personeel loopt rond alsof ze gecast zijn voor de volgende opnames van de serie Walking Death en ik hoor geschreeuw en gekrijs uit de ingewanden van de kliniek opklinken. Zonder nadenken ren ik naar toe. Sjoukje is in gevaar! In één van de kamers zie ik een even onwerkelijk als fantastisch schouwspel. Gal Gadot, Belinda en Soof vechten met een nauwelijks herkenbare MR op leven en dood. Keer op keer ramt de losgebroken MR haar belagers tegen de grond terwijl mijn grote liefde, mijn Sjoukje angstig toekijkt. Als het drietal weer neergaat, bedenk ik me nog geen nano seconde en bespring onder het uiten van een oerkreet de zwangere filmster. Die schrikt zo van mij plotseling opduiken dat ik kan uithalen en haar kaak bijna doen breken. Ze klapt als een zoutzak in elkaar en ik sluit mijn lieve meisje in mijn armen.

Weer terug in ons huis en als Belinda en Sofie zijn verdwenen, ga ik met Sjoukje op bed liggen. Ze ligt nog na te snikken en ik streel liefdevol haar blonde haren. "Ze is bezeten," snikt Sjoukje en als ik wat meewarrig kijk, grijpt ze me vast en zegt nog gemotiveerder. "Echt, ze is bezeten van de duivel, misschien is het het de anti-christ wel die ze gaat baren." Ik knuffel haar en zeg bemoedigend. "Natuurlijk niet, het is Margot en die heeft wat hormonale problemen vanwege de zwangerschap. Dan stort Sjouk haar hart uit, vertelt over de manifestatie van de duivel in de persoon van MR, haar idiote stemmingswisselingen en de recente 'superkrachten' van de filmster, waarmee ze drie volwassen vrouwen keer op keer tegen de grond mepte. Ik realiseer me dat er toch een kern van waarheid in het verhaal moet zitten. Sjoukje is een betrouwbare jonge vrouw en het gedrag van MR is wel erg vreemd. "We gaan wel praten met de psychiaters van de kliniek," zeg ik. Dankbaar word ik door mijn jonge vrouw gezoend en even later rijden we in de gele Porsche weer terug naar de rehab kliniek. Voor een confrontatie met de anti-christ?

Ik heb weer eens onderhandelingen. Sinds de introductie van de Misty5 is het een komen en gaan van inkopers van bedrijven. Ik heb er eigenlijk geen tijd voor en zoek een assistente die deze onderhandelingen kan voeren. Natuurlijk is mijn dochter Sofie er, maar zij doet meer de publiciteit en het aannemen van de orders, niet de onderhandelingen over de hoeveelheid, het gezeur over kortingen en het gezanik over fouten in het systeem. Als ik met Misty in bed lig, krijg ik een ingeving, terwijl ik haar roze spleetje lik en ze hartstochtelijk begint te kreunen, denk ik na over wat ze een uurtje geleden tegen me zij, dat ze weg wil bij Marbie. Nu Robie in de rehab zit, heeft haar zusje als interim CEO de boel overgenomen en de twee zusjes kunnen niet zo goed met elkaar overweg. Als Misty krijsend klaarkomt en gelukzalig verzadigd achterover op het bed valt, zeg ik, "zou je niet voor mij kunnen werken? Ik bedoel, ik ga de komende tijd de nodige innovaties in software op de markt zetten, dus krijg ik teveel extra werk in de verkoop, terwijl ik me wil bezig houden met softwareontwikkeling. Misty kijkt me verrukt aan. "Oh dat lijkt me geweldig! Ik ben een heel goede PA, alleen..." en ze kijkt me aan alsof ze iets vies moet inslikken, "moet ik dan ook met Belinda werken?" Ik stel haar gerust. Agency Belinda vertegenwoordigt ons bedrijfje wel, maar de administratie, orderverwerking en externe contacten doen we zelf. "Trouwens Sofie, mijn dochter is onze contactpersoon bij Agency Belinda." "Dan graag," roept Misty enthousiast.

Het blijkt een schot in de roos. Nu ik me voor honderd procent op de software kan storten, lopen die projecten allemaal gesmeerd. Misty blijkt een wereldwonder van efficiency en de verkoop schiet omhoog. Bovendien kunnen mijn nieuwe PA en ik nog meer tijd met elkaar doorbrengen en dat lijdt weer tot meerdere meervoudige orgasmes en veel plezier in bed. Dan vertelt Soof ons van de laatste ontwikkeling bij Margot in de rehab. "Ze staat nu onder begeleiding van een psychiater." verklapt ze ons, "ze gelooft dat ze de duivel in mensengedaante is, ze heeft Sjoukje aangevallen en de halve kliniek gehypnotiseerd. " Bezorgd belt Misty met haar zuster die toch al niet blij was met het plotselinge vertrek van haar zus als PA bij Marbie, maar die nu wanhopig op zoek is naar een nieuwe werkneemster. "Kun je niet halve dagen voor mij werken?" smeekt Virgie. We besluiten dat Misty halve dagen voor Marbie en halve dagen voor mijn bedrijfje gaat werken. Maar allebei via mijn kantoor-appartementje.

Eindelijk zelfstandig! Ik ben nu mijn eigen bedrijfje, een PA for hire! Ik werk voor zowel mijn lief, de prachtige Debbie als voor mijn zus, het valse kreng Virgie. Ik ben nu onderweg naar de laatste. Virgie heeft me nogal verbaasd te laatste tijd. Na haar huwelijk met Douglas is ze veranderd van een leeghoofdige modefreak in een zelfbewuste CEO van Marbie. Ze is keihard, saneert het bedrijfje met kille hand en is er al in geslaagd, twee nieuwe blockbusters op de markt te zetten die niet alleen veel geld opbrengen maar ook de kritiek in verrukking brengen. Ze is alleen een warhoofd in het doen van administratie en dus mag ik -part time- opduiken. Life is a bitch, but some am I... Als ik bij Marbie binnenloop zie ik dat het metershoge beeld van Barbie uit de gelijknamige film is verwijderd. Mijn zus houdt duidelijk niet van concurrentie, zelfs niet van poppen. Ik haal even diep adem en loop dan het CEO kantoor binnen. Daar stoor ik duidelijk, want Virgie ligt over haar bureau en wordt van achteren genomen door Shawn, de voormalige lijfwacht van mrs. Robie. Het is kristal helder, ook het personeel heeft een ingang bij mijn zusje, weliswaar de achteringang, maar toch...

"Ah sis..." zegt Virgie als Shawn weer naar zijn hok is gestuurd en mijn zus de gravin, haar billen weer heeft toegedekt met keurig Engels tweed. "I hope I can rely on your discretion." Hum, bedenk ik als de nood aan de man mocht komen, kan ik altijd zusje lief chanteren met deze faux pas. "Ofcourse," zeg ik, "you are my sister." (ja, ja, ook ik kan liegen). "Glad you can devote 50 % of your time to Marbie," gaat mijn zuster verder. "You have to concentrate on Sonja and her underaged wife. Something happened between Sjoukje and Margot, and Sonja says she is nursing her precious love and has no time to write the scenario for the Chanel commercial on Moongirl. Please end these nonsens. Nothing happened, Margot is in rehab now and under sedation, so Sonja can work. Please tell her that and otherwise point out that she has a contract with Marbie and we will exercise our rights if she refuses to work on the script. The Chanel people are phoning me all the time, everybody is waiting for the scenario." Ik knik, salueer en draai op mijn hakken om. Operatie Moongirl gaat van start and special agent Misty is on the job!

Tot mijn niet geringe verbazing staat ineens Misty voor de deur. Die werkt nu toch voor Debbie? "Misty..." zeg ik aarzelend, "what's up?" "I come on behalf of my sister, the temp CEO of Marbie," zegt Misty met die neutrale computerstem van haar, elke woord, elke zin, elke komma correct en alles in 'the king's English'. Ik laat haar binnen. Sjoukje is naar de UCLA en ik stond op het punt haar op te halen. Al is dat niet strict noodzakelijk, nu Sally of haar waakt. Maar ja, wie waakt er over Sally? "Mrs. Sonja," begint Misty als ze op een stoel is neergestreken, "we are worried about the Moongirl scenario, by sister needs it's badly, Chanel wants to shoot the commercial asap, how far are you?" "I am ready," zeg ik, en dat is waar ook, heel gemeen heb ik een scenario geschreven dat weliswaar keurig is qua seks (dat komt er helemaal niet in voor), maar barst van het geweld en vol zit met explosies, ruimteschepen, aliens en stoere spacemarines. "You..you are ready," stamelt Misty. "Yes," zeg ik en overhandig haar een aantal vellen papier. Ze pakt het aan en begint te lezen. "Oh but this is great," verzucht ze als ze klaar is, "it's pure poetry it is a mini SF movie disguised as a commercial..." Stomverbaasd kijk ik haar aan. Ik zal die Amerikanen en Britten nooit begrijpen vrees ik. Ze maken een hoop heisa over een blote tiet, maar een complete space opera vol exploderende ruimteschepen, zinloos geweld en die waarschijnlijk miljoenen gaat kosten, zien ze als een meesterwerk. Ze staat gelijk op. "Thank you mrs. Sonja, Marbie knows we can count on you..." zegt ze, "please send the file by e-mail as well." Ik knik en zie Misty ons huisje verlaten.

Niet veel later scheur ik door het verkeer van LA met mijn trouwe Porsche, die ik in gedachten al 'The Flying Banana' heb gedoopt en parkeer bij de UCLA. Sally staat me op te wachten bij de Cheerleaders. Sjoukje is nu officieel lid van het Universiteits Cheerleaders Team en traint met de meisjes mee. Het is een prachtig gezicht voor een oudere schrijfster met een fetisj voor blonde jonge meisjes. Tientallen blondjes in een kort rokje en gewapend met een baton maken duizelingwekkende hoge sprongen, vormen menselijke piramides en werpen hun benen hoog op. Toch heb ik alleen maar oog voor één blondje, mijn Sjoukje! Als ze me in de gaten krijgt, geeft ze een schreeuw en rent in mijn richting. We kussen wild en ze zegt, "nog even schatje, even de oefening afmaken." Weg is ze weer en samen met Sally kijk ik toe hoe ze op een menselijke piramide klimt en even de top vormt. "That girl is crazy," grijnst Sally, "she is a wonder, agile, strong and beautiful." Ik hoor het al ook Sally is verliefd op mijn schatje. Heb ik er nu weer een concurrente bij?

Hysterie alom wanneer de pleuris uitbreekt in Margot’s knuffelkamer. Gal Gadot blijkt alleen maar een waanzinnig lekker wijf te zijn die amper kan vechten en totaal niet over bovennatuurlijke krachten beschikt. Misschien komt het doordat ze natuurlijk volslagen naakt is. Damn… lekker hoor… Maar nutteloos dus, want ze wordt moeiteloos door Margot gevloerd. En ik maar denken dat er juist wat tussen die twee aan het opbloeien was…
Met een klap zwaait de deur open en vliegen Sofie en Belinda als twee heldhaftige en uiterst rondborstige superhelden Margot naar de strot. Een episch gevecht volgt, ook Gal weet zich weer in de strijd te mengen, maar de uitkomst lijkt al op voorhand vast te staan: Margot Robbie bezit zelf bovennatuurlijke krachten en kledingstukken vliegen als bloedspetters in het rond.

Het is een alleraardigst en vooral extreem geil gezicht om de vier vrouwen zo tekeer te zien gaan. Steeds weer echter is het Margot die met haar vlammende ogen haar drie belagers weet te weerstaan. Ze is echt des duivels. Letterlijk! Maar het schouwspel is zo geil, dat ik in totale paniek mezelf begin te vingeren, terwijl ik Sonja het afgesproken noodsignaal stuur.
Sneller dan verwacht stuift mijn eigen superheldin de kamer binnen en weet Margot naar de grond te beuken. Als de arme zwangere vrouw hier maar geen gebroken kaak aan overhoudt, want dan krijgen we weer een enorme rechtszaak aan onze goed gevulde broek.

Margot zakt als een zoutzak in elkaar en Sonja sluit mij in haar warme veilige armen. Wat is mijn schat toch heroïsch!

Eenmaal weer veilig terug in ons huis liggen Sonja en ik op bed. Ik ben nog helemaal over de zeik en Sonja streelt liefdevol en troostend mijn blonde haren. "Ze is bezeten", snik ik, maar Sonja lijkt me nog steeds niet te geloven. Maar zij heeft toch ook gezien wat ik zag? "Echt, ze is bezeten van de duivel, misschien is het de anti-christ wel die ze gaat baren", hou ik vol.
"We gaan wel praten met de psychiaters van de kliniek?”, stelt Sonja voor. Kennelijk begint ook zij nu in te zien dat er meer aan de hand is met Margot. Even later rijden we in de gele Porsche weer terug naar de rehab kliniek. Ik vrees voor een nieuwe confrontatie met de anti-christ en heb voor de zekerheid een flesje wijwater, een houten staak en een zilveren kogel meegenomen. En wat bolletjes knoflook. Je weet maar nooit waar het goed voor is.
Bij de kliniek worden we tegengehouden. Eerst door de bewaking, maar die laat ons na wat gejengel van mijn kant wel door, en daarna door de psychiaters.
“Miss Robbie is quite busy right now”, wordt ons verteld, “she about to deliver her baby”. Wat? Nu al? Da’s toch veel te vroeg??? “We moeten er heen, voor het allemaal nog erger wordt!”, roep ik volhardend en sleur mijn vrouw achter me aan de gangen door. Iedere psycho die we onderweg tegenkomen en ons wil tegenhouden, wordt vakkundig door Sonja tegen de vloer gemept.

En ja hoor, daar ligt mijn ooit zo dankbare Australische Hollywood ster. Wijdbeens ligt ze te persen, krijst hysterische Latijnse vakliteratuur op en laat haar dikke tieten bewerken door niemand minder dan Gal Gadot. Waarschijnlijk laat ze dat nu alleen maar toe als goedmakertje voor het blauwe oog waar de Israëlische actrice tijdelijk mee door het leven moet.
“Uhm… wat is dat???”, vraag ik voorzichtig en wijs naar de natte vlekken in de zachte witte vloerbedekking. “Her water broke”, legt een slimmerik uit. “Oh echt? Meen je dat nou? Dat snap ik zelf ook nog wel! Maar waarom staat er dan in natte vlekken 999 op de vloer geschreven?!”, vraag ik bang. “Hm, now I see indeed. But that’s probably not 999… We’re seeing it upside down…”, legt de slimmerik uit. “En dat is vast minder erg dan 999???”, zucht ik alleen maar moedeloos.
Dan neemt Margot’s hysterische gekrijs buitensporige proporties aan. Haar gekrijs is zo hoog en hard dat de meeste ramen van de kliniek barsten. Gal staat als een malle aan de grote puntige spenen van Margot te lurken, wat Margot krijsend over de schreef duwt.
“Push! PUSH!!!”, moedigt iedereen haar opeens aan, waarop Margot als een ouwe stadsbus begint te sissen en te puffen. Tussen het met de weeën meedeinende gepuf door, schreeuwt Margot nog steeds onverstaanbare flarden tekst. Niemand anders behalve dan ik lijkt hier op dit moment nog oor voor te hebben. Iedereen is opeens te druk bezig met een op handen zijnde bezoek van de Ooievaar. Maar het onverstaanbare gebrabbel uit Margot’s mond, doet mij nog het meeste denken aan heksenspreuken.

Ik mag dan in de ogen van velen (en in elk geval van enkelen hier hihihi) maar een dom en naïef wicht zijn, maar dat hier iets niet in de haak is, dat mag toch zeker wel duidelijk zijn? Of WILLEN jullie het gewoon niet zien? Stelletje onbenullen! Ik weet toch zeker wel wat ik met mijn eigen ogen zie en wat ik met Margot heb meegemaakt!?
Of willen jullie soms beweren dat het niet meer dan normaal is, wanneer een vrouw een baby baart, ze hem als een moederpoes begint schoon te likken en de navelstreng doorknaagt. Of dat ze ‘m vervolgens pontificaal aan alle aanwezigen toont als een Simba. Op zich zou dat misschien nog wel meevallen, ware het niet dat ze deed onder opnieuw vreemde spreuken. Oh, en dat ze nieuwe spruit toevallig Damian noemt? Ook toeval zeker? Net zoals dat geboortelitteken op het ventje z’n voorhoofd zeker? In de vorm van een katholiek kruis, maar dan ondersteboven? Of de pentagram-achtige moedervlek op zijn rug?
En dat je kraamhulp haar natte kut op je bek plet, terwijl je placenta nog tussen je dijen ligt, is ook heel normaal natuurlijk? Goed, ik geef meteen toe dat je een slechtere kraamhulp kan treffen dan Gal Gadot, maar dan nog. Dit lijkt me niet echt het meest geschikte moment om lesbische seks meteen na je bevalling te hebben. Zeker niet als je je baby al meteen borstvoeding begint te geven. Maar ja, wie ben ik? Ik ben maar dom, naïef en underaged… Ach ja, wat weet ik er ook van?
Nou, ammehoela… Hier is veel meer aan de hand dan jullie denken. Ik ben echt niet zo stom als ik er uit zie hoor, een wicht dat alleen maar met haar benen wijd gaat voor persoonlijk gewin… Pfff… Ik weet toch zeker wel wat ik heb gezien? En Sonja ziet het ook hoor…

“Son… Ik wil hier weg. NU meteen! Ik ben bang”, stamel ik langzaam en schuifel achteruit tegen mijn lieve vrouw aan. Sonja pakt m’n hand en wil met me mee naar buiten rennen. Maar de gehypnotiseerde bewakers en verplegers, vormen een ondoordringbaar cordon (of Gordon?) voor ons op een hysterisch krijsend commando van de zojuist bevallen Margot. Het uitlebberen van de geile spleet van Gal bleek slechts een afleidingsmanoeuvre te zijn voor ons. En nu we iets minder op ons qui vive (jeetje wat een poepchique woorden opeens; weet je zeker dat je zelf niet ook een beetje bezeten bent meisje???) zijn, wordt alles maar weer eens duidelijk gemaakt. Ik ben de one and only, Margot’s precious… En ik zal hier niet zomaar vandaan geraken. Mijn allerliefste echtgenote probeert ons nog met hand en tand te verdedigen, maar tegen verdovingspijltjes is zelfs zij niet opgewassen.
Als ik weer bijkom, liggen ik vastgebonden op een tafel. Een soort ziekenhuisbed. Links van mij ligt Gal Gadot in eenzelfde toestand. Rechts van mij Sonja, alleen nog veel meer ingesnoerd dan dat bij mij en Gal het geval was. “Ah, my preciousss… You are awake again. Finally…”, zegt de zoete stem van een oogstrelend mooie Margot. God, voor een vrouw die zojuist d’r eerste baby eruit geperst heeft, ziet ze er al weer verdomd goed uit. Gespannen kijk ik om me heen. De beide vrouwen naast me leven nog. Bij Sonja is dat gemakkelijk te zien aan het ritmisch op en neer bewegende gebergte op haar torso. Bij Gal is dat was lastiger te zien. “God girl… Robs is insanely hot for you”, wat ze zachtjes stamelt daarentegen maakt het makkelijker. “Oh Gal, don’t spoil the fun yet”, lacht Margot hysterisch en komt op me afgezweefd.
Ja jullie lezen het goed, stelletje leeghoofden met jullie struisvogel gedrag. Margot ZWEEFT! Als in dat ze zo’n 20 centimeter boven de vloer hangt en naar me toe komt zonder haar voeten te gebruiken. Als er ooit een moment was om weg te zappen, dan is dat nu misschien wel. Want volgens mij heeft Margot niet veel goeds in de zin (heeft ze wel heel veel zin in iets goed) en vervul ik daarin een onuitwisbare rol.
Nooit eerder ben ik zo geil geweest. Zo bang! Ik bedoel bang natuurlijk. Want hoe kan een mens in deze situatie nog eigenlijk nog geil zijn…

Eigenlijk verveelde ik me en dat was de enige reden dat ik besloot om mijn lieve vriendin Sonja met een bezoekje te vereren. Misschien konden we even een beker koffie en een muffin (watertanden!) delen, zodat ik even pauze had van het groentedieet dat Sofie in samenspraak met Cindy voor me had opgesteld. (Nee, de geruchten dat ik een veel te dikke reet heb, spreek ik hierbij tegen, ik heb hooguit iets overgewicht. Punt.) Maar Son was niet thuis evenmin als Sjoukje, dus informeerde ik met vette tegenzin telefonisch bij Misty (die de agenda's van de dames bijhoudt) over hun huidige verblijfplaats. "Well it's a bit strange," zegt Misty aarzelend met haar potato in the throat voice, "it seems that they are at two places at the same time...that is not possible ofcourse but mrs. Sonja and mrs. Sjoukje are at the UCLA and at the rehab clinic visiting mrs. Robie. There must be a mistake..." Ik begrijp er geen fluit van en verbreek de verbinding. Gelijk gaat mijn telefoon weer. Sjoukje! "Help!" hoor ik gillen, het is Sjoukje, "Margot, ze zweeft, ze zweeft, het is net dat enge wijf in de exorcist, ik...ik..." "Sjoukje!" schreeuw ik, "waar ben je?" "In de rehab, denk ik, in ieder geval in een ziekenhuis," krijst Sjoukje in paniek. "Ze is gek, ze heeft Sonja en Gal vastgebonden en nu komt ze voor mij. Ik...ik...ahhh!"

Na deze bloedstollende kreet trap ik het gaspedaal in en scheur naar de rehab. Ondertussen belt Soof me. Ik zet dat telefoonkreng op de speaker en snauw, "Ik ben onderweg!" "Waarheen?" zegt mijn allerliefste. "Naar de rehab, "Sjoukje is in gevaar en Sonja." Het blijft even stil en onderwijl heb ik al bijna drie bejaarden, een politieagent, een schoolklas en een partridge in a pair tree geschept, maar dan klinkt er vrolijk van Sofie, "maar schat, Sonja en Sjoukje zijn bij mij." Ik vlieg zowat door het voorruit als mijn voet per ongeluk het rempedaal indrukt en ik kom met piepende banden tot stilstand. "Maar dat kan niet," zeg ik, "ik sprak net nog met Sjoukje, ze werd bedreigd door Margot Robbie in een slechte imitatie van Linda Blaire." Dan zie ik een politiehelikopter overvliegen en overal klinken sirenes. Terwijl Soof vrolijk doorbabbelt en zegt dat ik door iemand in de maling wordt genomen, rijd ik door en zie dat de politie en andere hulpdiensten zijn uitgerukt naar de rehab waar Robie wordt verpleegd.

Ik hoor een tv reporter die voor een camera staat, zeggen. "...strange things are happening in this rehab facility. The police is not sure what is exactly happening, but we are sure that the famous moviestar Margot Robbie is threatened by terrorists. With her are the famous dutch author Sonja van Ravenstein and the young starlet Sjoukje...I just heard that also actress Gal Gadot is in the facility...Bystanders told us that they are heard shots, strange shrieks and sounds and even here you can smell sulphur and brimstone..." Ik loop door en bel weer met Sofie. "Is Sjoukje daar? Geef er effe..." "Sjoukje," hoor ik. "Hé Sjouk," zeg ik, "hoe kun je nu op twee plaatsen tegelijk zijn. "Wat bedoel je?" zegt Sjoukje. Ik vertel haar over een Sjoukje die mij in paniek belde en gegijzeld werd door Margot Robbie. Als ik vertel over de zwavel zegt ze ineens, "echt?" "Ja, ik ruik het," zeg ik. "Er gebeuren rare dingen," zeg ik, "terwijl jij en Sonja bij ons op kantoor zitten, worden jullie tegelijk gegijzeld door een bezeten Margot...het lijkt de Twilight Zone wel." Net als ik dat gezegd heb zie ik Sjoukje voor het raam op de eerste verdieping verschijning, maar ze wordt gelijk weer naar achteren gesleurd. "Sjouk?" zeg ik. "Ja," komt prompt het antwoord. "Ik zag net je tweelingzus in de rehab..."

De politieofficier ziet er uit alsof hij dagelijks teveel donuts eet en er liters koffie bij drinkt. Misschien moet ik hem het recept geven van CIndy's groentedieet. Hij kijkt me getergd aan als ik met Sonja, Sjoukje en Soof in de commandowagen stap. " So you claim that there was some kind of dimension tear?", begint hij vol ongeloof. "Well more like an entanglement," help ik hem, "as if two worlds of the multiversum are entangled, like with Spiderman and dr. Strange..." "Who are that," zegt de politieman verbaasd. "That are characters from the comic books and superhero movies," zegt een jongere agent snel. De politie-officier loopt nu rood aan. "Arrest these people," zegt hij, "for wasting police time, and I.." Maar hij wordt onderbroken als Gal Gadot plotseling naar binnen stormt. "Who are you?" schreeuwt de politieman. "I am Gal Gadot," zegt Gadot. "But...but...you are in the rehab facility" schreeuwt de politieman uit.
Ik zeg nog net niet "I told you so', maar grijns wel superieur. Maar wat nu, waar is dr. Strange als je hem echt nodig hebt. In ieder geval luistert er iemand naar ons, zeker als we binnen een kwartier ook horen dat Margot Robbie tijdelijk is opgenomen in een andere kliniek en dat in de rehab achter ons dus kopieën rondstruinen van Robbie, Gadot en Sonja en Sjoukje. Net op dat moment klinkt er een dreigende stem uit de rehab. "Quiet! This is Satan herself. It is time for my kingdom on earth. Don't try to enter this building, my demons will be here soon and in the mean time I will curse all the entries." Verschrikt kijken we elkaar aan. Wat is dit? Een terrorist die zich heeft vermomd als de duivel? Of zit er echt een fout knooppunt in het multiversum en is een Margot Robbie uit een andere realiteit bezeten door de duivel? Of ...are we in the Twilight Zone?

Één schakel over het hoofd zien, één keer gewoon blind doorschrijven met je eigen verhaal en dan krijg je dus dit. Maar werkelijk even briljant als prachtig opgelost hoor Belinda! Chapeau!
Gelukkig dat ome Stan Lee (was dat trouwens de vader van Bruce Lee???) ons al genoeg entangled multiversums (multiversa?) Heeft voorgeschoteld om hier niet eens meer raar van op te kijken...
Ik zal volgende keer beter opletten...

(Ik hoop toch echt dat je met “telefoonkreng” je telefoon bedoelde en niet mij hi hi. )

Door alle commotie van de laatste tijd schiet het sporten en gezond eten er een beetje in bij mij liefste. En groeit haar derrière gestaag. Ik klaar niet want eigenlijk wind het me enorm op die lekkere billen, en vooral wat ertussen zit. Hmmm voel mijn buikje samentrekken en daarna heb ik al weer een vochtig slipje. Ik bel mijn schatje om haar carte blanche te geven als ze dat zelf al niet van plan was maar ze blijkt onderweg te zijn naar de rehab van Margot.

Zit je weer aan de coke spookt er door mijn hoofd als ze zegt dat Sjoukje wordt vastgehouden door de devil in disquise, (mooi nummer van Elvis), en dat Sonja vastgebonden ligt. Margot aan het bevallen is?? He met 4 maanden. Nee echt niet, trouwens Sjoukje is gewoon hier en Sonja ook.
Piep piep piep. Opgehangen. Twee seconden later gromt Belinda dat ze Sjoukje net voor het raam zag en ineens weer weg getrokken werd.

Maar lieve schat Margot is daar niet meer, we hebben haar naar een andere instelling laten brengen toen de pers er lucht van kreeg dat zij daar was. This is Hollywood, dus dat zijn vast actrices en acteurs. Maar ha dat hoorde mijn lieve schat al niet meer als ik de indringende geluiden op de achtergrond hoorde.
“Ze is ergens anders” spuit 11 en open mijn ogen wijd open en maak het gebaar.” I just told you”.

Al eerder heb ik mijn complottheorieën gedeeld met Belinda, dat ik er anders over denk.
Sjoukje is wel degelijk vergiftigd maar niet om Sjoukje te vermoorden maar om Margot gek te maken. Margot kan niet zonder Sjoukje, ook al weet ze dat ze in love is met Sonja. Die tegelijkertijd ook langzaam vergiftigd wordt en ze dit alles op zwangerschap hormonen houden, al denkt Sjoukje er totaal anders over. Die denkt bij hoog en laag dat Margot van de duivel bezeten is.

Ik denk dat het vroegere modepoppetje, de zus van Misty, erachter zit. Wel typisch. Ze is wel heel snel in het reorganiseren van de hele tent, wat ze uitstekend doet maar toch. Virgie is een uitgekookte tante en lust ook wel een piemel op zijn tijd. Mams houd mij goed op de hoogte nu ze totally in love is met Misty.

Ik denk dat er meer aan de hand is dan we denken en heb alle overnames on hold gezet met de smoes dat het veels te onrustig is nu over te gaan naar het andere bedrijf van Virgie.


Belinda ! Belinda! Kom aub naar huis je moet mij komen redden ik heb last van een lichamelijke overstroming die door jou gestopt moet worden.

Sonja en Sjoukje zijn al onderweg naar de andere kliniek en hoor dan ineens een vreemd geluid uit de kelder komen. “Belinda er is iemand in huis…..”

Het moet toch niet gekker worden, een verknoping van twee werelden. Dat zie je wel eens in docu's als bijvoorbeeld 'Ancient Aliens' waarin ernstig kijkende heren en een enkele vrouw (wij zijn nu eenmaal een stuk nuchterder dan de boys) vertellen over zwarte gaten in New York of dimensiepoorten in de Himalaya. Verder uiteraard in de comics van Marvel en DC en in de vele superheldenfilms van de laatste jaren. Wat is in godsnaam een multiversum? Ik krijg bijles van Belinda. "Kijk schat, je hebt vier dimensies, lengte hoogte, breedte en tijd en daar moeten normale mensen het hun hele leven mee doen," begint ze, "maar er zijn ook mensen, niet de eerste de beste, Einstein bijvoorbeeld of Hawking die beweren dat er meerdere universa zijn die parallel lopen met ons universum. Niks aan de hand, maar wat nu als die universa plotseling verknoopt raken via een zwart gat of een tijdpoort. Dan kunnen we in theorie onze eigen ikjes tegenkomen uit een andere parallele wereld. Bijvoorbeeld een wereld waarin alle mensen cartoonfiguren zijn, of een wereld waarin ik een beroemde schrijfster ben en jij een impressario." Ik kijk haar met een blik alsof ik water zie branden. Belinda is echt een fan van dit soort klinkklare onzin. "Dus volgens jou is die barende vrouwelijke Satan die op Margot Robbie lijkt, niet onze Margot Robbie, maar een Margot Robbie van een parallelwereld waar duivels en demonen heel normaal zijn." "Ja!" grijnst Belinda, "en kennelijk zijn die andere Sonja en Sjoukje uit die demonenwereld meegekomen met de duivelse Margot." "Schatje," zeg ik , "ben je soms weer aan de coke?" "NEE!" brult Belinda woest, "is het allemaal zo moeilijk? We moeten uitzoeken hoe onze wereld verstrengeld is geraakt met die demonenwereld en kijken of we het weer recht kunnen breien..."

Intussen probeert de Amerikaanse regering het hele gedoe uit de pers te houden, wat niet zo eenvoudig is, want de TV zat eerste rang vandaag toen Margot zich bekend maakte als de antichrist. Nadat een Swat team de Rehab had bestormd en de She-devil had opgepakt werd ze afgevoerd naar een beveiligde locatie. Volgens de FBI was het een terroriste die op Margot Robbie leek en had ze drugs genomen die slecht waren gevallen. Een prachtige cover up, maar Amerika is nu eenmaal het land met de meeste conspiracy theorieën ter wereld en binnen no time zoemden de socials over Area 51, Aliens, black hole, en uiteraard: multiversums. Onze dubbelgangers werden ook afgevoerd en geheimzinnige mannen in zwarte pakken nemen ons mee naar de dichtsbijzijnde FBI-post waar we ons nu bevinden en waar Belinda me zo lief uitlegde dat we waren beland in de Twilight Zone. Het voordeel van zo'n televisieserie is dat je dan na dertig minuten (inclusief reclame) de knop kunt omdraaien. Nu worden we verhoord door streng kijkende mannen in keurige pakken met stropdas (zou iemand die FBI agenten wel eens hebben verteld dat ze sprekend lijken op... FBI agenten? Net als ik met Belinda zit te praten gaat haar telefoon. Het is Soof die duidelijk heet is en verlegen zit om een beurt van haar vrouwtje. Ik mis Sjoukje die in een ander deel van het gebouw wordt verhoord en loop nerveus heen en weer. Dan hoor ik Belinda roepen. "Soof! Soofje! Wat is er? Wat gebeurt er?...Hallo? HALLO!" Ik blijf staan en zie mijn vriendin verbleken. "Ik moet naar huis," zegt ze, "Soof zegt dat ze rare geluiden uit de kelder hoort komen, er is iemand in huis!"

🤗 dank je wel Sjoukje voor je compliment... Het is juist leuk om er wat van te maken, dat maakt kettingverhalen zo opwindend. Het onverwachte.

De FBI rijdt ons naar mijn huis, waar we Soof aantreffen met een deegroller in haar handen en een oversized pan op haar hoofd. Ze is heel moedig de kelder in gegaan en heeft een inbreker verjaagd. Gewoon een crimineel, geen alien of superschurk. Ik sluit mijn eigen Wonder Woman in mijn armen en we knuffelen intens en opgelucht. De FBI neemt Sofie wel gelijk mee, want ze is inmiddels aardig op de hoogte van alle recente ontwikkelingen. We worden verenigd met Sjoukje en samen met haar, Sonja, Soof, ik en die eeuwige partridge in a pair tree, rijden we naar een nieuwe locatie. In het gebouw waar me aankomen moeten we een geheimhoudingsverklaring ondertekenen, waarna we worden meegenomen naar een soort instructielokaal. De deur gaat open en een blonde vrouw met een modieus kapsel en een saai mantelpakje stapt naar binnen. "I am Jane Wellington, Special Agent in Charge (SAC) van de FBI Paranormal Unit," zegt ze kordaat. Ik moet even slikken. Dus toch. Toegegeven ik ben een fan van paranormale zaken, conspiracy complotten, UFO's (zowel ancient als modern) en van wonderlijke fenomenen. De Amerikaanse regering zou van al die dingen geen weet hebben of ze glashard ontkennen en nu blijkt er een Paranormal Unit te bestaan. "Ladies, I must point out to you that what I will tell you is top secret, if you talk about it, you risk prison time plus we will deny everything." Ze kijkt even streng de kring rond en geeft dan een teken.

Op een soort digibord verschijnen allerlei foto's. "First, the case of mrs. Robbie was not the first crisis. We had the disappereance of Jimmy Hoffa. Ik veer op. Hoffa was een vakbondsleider met mafiaconnecties die verdween op 30 juli 1975 en die nooit werd terug gevonden. Het is een mysterie wat er met de man is gebeurt. "At least that is we want the press and public to believe. Like with mrs. Robie there were two Jimmy Hoffa's and one them was also a demon from another dimension. The truth is we arrested the demon and gave the real Hoffa a witness protection plan. He was living until his death somewhere in the states with a new identity and a new face. Second, Amelia Erhart, female pilot, she disappeared on 2 july 1937. She crashed landed on a deserted island. We have found her crashed plane with two bodies, Amelia and her demon double. To avoid rumours we told the press that she disappeared..." Ik kan me niet meer inhouden. "And Elvis? What about Elvis did he die or was he also doubled by a demon?" roep ik iets te enthousiast. Wellington kijkt me spottend aan. "No Elvis has left the building without a double, he never disappeared, he is truly dead and buried on Graceland." Ik zwijg beschaamd en zie Soof, Sjoukje en Sonja besmuikt lachen.

"If we can stick to the facts," gaat onze SAC door, we have now three cases of demons from another world, who tried to kill the original and take their place. God only how much more incidents have taken place who are unknown to us." Sonja steekt haar hand op. "Are you sure they are demons and where are they coming from?" Ah, nuchtere Sonja weer. "No we are not sure, but in the cases I mentioned the double was clearly possessed by an entity. And we don't know where they were coming from..." I wil weer mijn hand opsteken, maar Soof houdt me tegen. "Kleine potjes hebben grote oren," zegt ze wijsneuzerig, "dus hou je in schatje." Ik klap mijn mond dicht en hoor Wellington kakelen over Einstein-Rosen bridges (dat zijn wormgaten tussen dimensies of grote afstanden in het heelal) zwarte gaten en dergelijke, en hoewel ze er duidelijk een hoop van weet, heeft ze geen verklaring voor het feit dat Robie, Sonja en Sjoukje gedubbeld zijn. "We don't were the doubles of Sjoukje and Sonja are," vertelt Jane Willingon, "we only have the double of mrs. Robbie. And the creature has an unhealthy longing for Sjoukje. Onze psychiaters melden dat ze voortdurend vraagt naar haar 'precious' en dat ze als een soort Linda Blair in de Exorcistfilm over het plafond loopt. Haar telefoon gaat en ze neemt op zonder zicht te verontschuldigen. "Wellington...yes...what?...no...no...not possible..what?...yes I will ask her...ok, bye." Ze verbreekt de verbinding en kijkt Sjoukje aan. "That was the facilty were the demon Robbie is staying and the psychiatrists say that they have problems controlling her. They have asked us to bring Sjoukje to her and see if she can make contact with this eh..thing..."

Sonja vliegt gelijk overeind en schreeuwt dat ze dat niet zal toestaan. Wellington schreeuwt gelijk terug en aangezien ik wel houdt van een relletje doe ik gelijk mee met mijn vriendin. Het begint nu op een Jordaan toneelstuk te lijken in een soort trio voor drie viswijzen die elkaar uitmaken voor rotte vis. Sofie probeert mij te kalmeren en Sjoukje doet hetzelfde met haar geliefde. Twee toegesnelde FBI agenten duwen intussen hun SAC in een hoek. Dan zegt Sjoukje. "I will talk to the devil in mrs. Robbie..."

Ik begin geloof ik langzaam aan geil te worden. Gek te worden, sorry. Ik begin gek te worden, niet geil. Geil ben ik de laatste tijd toch wel, vanaf het moment dat mijn wekker gaat totdat ik weer naar bed ga en in slaap val… Goed, maar ik word dus gek. Dat er meer is tussen hemel en aarde dan we zomaar kunnen zien, dat geloofde ik al wel, maar dit… Wauw… Dit moet ik wel even verwerken hoor.
Met open mond zit ik te luisteren naar wat Jane Wellington ons allemaal vertelt. Super lekkere vrouw trouwens, die Jane… Echte beauty met brains. En ballen. Twee hele grote ballen die de dunne stof van haar satijnen bloesje laat kraken. Deze vrouw mag me gerust aan huis bijles Natuurkunde of zo komen geven, hihihi… Terwijl het wonderlijke schepsel aanhoudend kakelt over Einstein-Rosen bridges, zwarte gaten en multiversums (en ik maar denken dat dit in Hollywood was verzonnen), vraag ik me alleen maar af wat voor wonderschoons ze allemaal onder die kleren verbergt. Bij alles wat ze zegt, hang ik aan haar lippen, al zit ik er liever met mijn tong en vingers tussen te poeren…

Wat my hot teacher allemaal vertelt, is zware materie, maar verduidelijkt een hoop. En het is zeker een plausibele verklaring voor het feit wat er allemaal gaande is, met Margot en ons dat we twee plaatsen tegelijk zouden zijn. Het verklaart ook enigszins de extreme gespleten persoonlijkheid van Margot en misschien zelfs mijn dromen waarin de Duivel zich seksueel op mij uitleeft. En hoewel Jane er duidelijk een hoop van afweet, heeft ook zij geen verklaring voor het feit dat Margot, Sonja en ik gedubbeld zouden zijn. "We only have the double of mrs. Robbie. And the creature has an unhealthy longing for Sjoukje”, legt Jane uit. Ik zucht, verliefd bijna. Margot Robbie houdt van me. En die duivelse entiteit die in haar huist, ook. Ik gniffel dankbaar bij de lieve gedachte aan Margot Robbie. Ongetwijfeld is mijn kutje nu al weer doorweekt. Ik zie die lekkere tieten van Jane schudden. Ik zucht, verlangend. Volgens Margot’s psychiaters schijnt Margot voortdurend naar haar 'precious' te vragen en dat ze als een soort Linda Blair in de Exorcistfilm over het plafond loopt. Haar precious, dat ben ik… gniffel gniffel… Ooh nu wil ik echt zeker seks! Met Margot, met die heerlijke lerares! En ja, natuurlijk ook met mijn eigen Sonja! Zodra Sonja en ik ook maar een momentje tijd hebben, dan bespring ik haar, ruk haar kleren van het lijf en zuig me vast op haar lekkere vochtige vulva. Van Sonja dan he. Al mag het wat mij betreft ook best die van Jane Wellington zijn hoor… Fuck, wat een heerlijk mens!!!
Dan gaat opeens de telefoon van Jane en zonder zich te verontschuldigen direct op. "Wellington...yes...what?...no...no...not possible..what?...yes I will ask her...ok, bye", klinkt het koel, zakelijk, kort en effectief uit haar prachtige mond. Ze verbreekt de verbinding en kijkt me met die prachtige heldere kijkers aan. Fuck, wat een ogen. Wat een blik!!! “Toe maar schatje, je hoeft het niet te vragen. Doe met me wat je hart je ingeeft. Dat hart van je dat zo veilig verborgen zit achter die heerlijke grote memmem…”, zit ik alleen maar te dagdromen.
"That was the facilty were the demon Robbie is staying and the psychiatrists say that they have problems controlling her. They have asked us to bring Sjoukje to her and see if she can make contact with this eh..thing..."

Dat gaat Sonja nu duidelijk te ver en vliegt gelijk overeind. Dit kan ze niet toestaan.Ze beschermt me. Maar ik ben al een echte grote meid hoor. En ik begin Krav Maga al aardig onder de knie te krijgen… Het loopt al snel uit de klauwen en om een heuse vechtpartij te voorkomen druk ik mijn beschermende Sonja tegen de muur, terwijl twee toegesnelde FBI agenten Jane in een hoek drukken. Dan laat ik Sonja los, draai me om naar de FBI agenten en zeg vastbesloten: "I will talk to the devil in mrs. Robbie...". Sonja kijkt me verschrikt aan en schudt nee. Maar sinds ik Sonja mijn ja-woord gaf op het stadhuis in Amsterdam, ben ik denk ik niet meer zo zeker van iets geweest als dit. Ik MOET dit doen. De wereld heeft me nodig. Als ik de sleutelfiguur ben binnen deze verstrengeling van dimensies, dan is dat zo. Schijnbaar heeft onze wereld een aan seks verslaafde superheld nodig. En ik ben er klaar voor. Moongirl is heter dan ooit! En with great power comes great responsibility! Of zoiets! Ik ga de wereld voor een ramp behoeden. Beloofd.
Ik hijs me in een door Chanel gesponsorde stoeipakje, snoer me in, en kus Sonja vaarwel. “Even een Duivel uitdrijven schat, meer niet!”, kreun ik tegen mijn schatje. “Doe je wel voorzichtig?”, vraagt ze lief en kust me hartstochtelijk terug. Ik knik. Ik ben zelfverzekerd. Ik ben heldhaftig. Ik ben dapper. En ik schijt in m’n broek van angst! Fuck wat ben ik bang!

Ik word de grote zwarte Chevrolet Tahoe in gehesen en met loeiende sirenes haasten we ons naar de kliniek waar de beoogde Duivelse Margot opgesloten zit. En mijn hulp dringend nodig heeft. “You’re a very brave young woman”, zucht de platina blonde FBI agente links van mij, terwijl de chauffeur met hoge snelheid naar de kliniek scheurt. “Aahhww thank you. That is so sweet of you to say. But I’m scared as shit you know?”, zucht ik dankbaar. En wat nou als straks alles anders verloopt dan we denken? Misschien is dit zelfs voor mij wel te hoog gegrepen en overleven we dit niet, ontketen ik een soort van Apocalyps. Het feit dat ik dan al mijn allerlaatste keer seks zou hebben gehad is niet te verkroppen voor mij. Overvallen door angst en opwinding, werp ik me eerst op de blonde FBI agente links van mij en betrek de roodharige agente aan mijn andere kant er al enkele seconde later bij. Op het parkeerterrein voor de afkick-kliniek heb ik een heerlijk lesbisch triootje met de twee FBI agente op de achterbank van de grote SUV. Na een handje vol gedeelde orgasme met de twee vrouwen, ben ik klaar voor mijn missie om de mensheid te redden…

De met kutgeil doordrenkte stof van mijn Chanel stoeipakje piept en kraakt bij elke stap. Maar de bedwelmende geur die ik van de twee heerlijke FBI agentes met me meedraag, opent kennelijk probleemloos deuren. Alsof iedereen wist dat ik er aan zou komen om ze te verlossen van de Duivel.
Mijn kut zit al tegen het kookpunt aan als ik door de catacomben van het pand naar de isoleercel van Margot Robbie en haar innerlijke Duivel loop. Als ik haar daar zie, kom ik bijna spontaan klaar. Ik kan niet geloven dat dit niet de echte Margot Robbie zou zijn, maar eentje uit een andere interdimensionale wereld. Ze ziet er goed uit, de bevalling vertoont nog nauwelijks sporen op haar lichaam en ze straalt. Helemaal als ze mij ziet. De goddelijke Harley Quinn, met vollere borsten dan ooit, lacht betoverend en wenkt me. Ondanks dat alle bewaken moord en brand schreeuwt dat ik dat niet moet doen, ga ik haar isoleercel binnen. “My preciousss”, zucht ze alleen maar en binnen no-time zijn we verwikkeld in een overweldigende tongzoen. Ik wil seks. Margot wil seks. Maar daarvoor ben ik hier niet naar toe gekomen (al zal ik zeer waarschijnlijk ook niet zonder hier weer vertrekken, maar dat terzijde. First things first…. Een duivel uitdrijven.

“How’s the baby hun?”, vraag ik duidelijk geïnteresseerd als ik me met pijn en moeite uit misschien wel de heerlijkste tongzoen van me leven weet los te vechten.
“Cum!”, zegt ze en pakt mijn hand vast. “AAARGHHH”, schreeuw ik het spontaan uit terwijl Margot met een eenvoudig handgebaar de bewaken haar isoleercel laat openen. Verschrikt kijkt ze me aan en vraagt of alles wel goed gaat. “You said CUM, so that’s exactly what I did! Apparently I can cum instantly around you. Just your command is enough to make me cum like crazy”, leg ik haar wat verontschuldigend uit.

Ze pakt opnieuw mijn hand en sleurt me achter haar de gang door naar de kraamkamer. “Cum”, zegt ze nog eens en opnieuw kom ik spontaan ongekend hard en nat klaar voor haar. “Hihi… funny”, gniffelt ze alleen maar. We staan voor het grote raam naar de kraamkamer te kijken en als de kraamhulp haar kindje oppakt en laat zien, zie ik haar tieten direct reageren. Haar tieten zwellen nog verder op bij het zien van het hongerige mondje van haar baby en haar tepels snijden als vlammenwerpers door haar BH. De baby wordt aan haar tiet gelegd en de spuit slurpt haar gehele linkertiet compleet leeg. Watertandend sta ik toe te kijken hoe de kleine Damian zich voedt met de prachtige volle borst van ’s werelds lekkerste actrice. Damian is dan voldaan, laat een baby-boertje, gevolgd door een golfje melk over Margot’s schouder en gaat dan weer slapen.
“Thank you for showing up honey. This really means a lot to my. Despite everything, you’re still not giving up on me”, zucht Margot oprecht dankbaar. Tja, wat kan ik zeggen. Deze vrouw is gewoon te bijzonder om aan haar lot over te laten. Heel even pakt ze mijn hand teder vast, terwijl we toezien hoe Damian terug in zijn wiegje wordt gelegd. Het is een bijzonder moment, puur en teder. Of de Duivel werkelijk in dit schepsel naast mij huist, weet ik niet. Maar wat ik volgens mij echt wel zeker weet, is dat dit de enige echte Margot Robbie is, die uit onze eigen wereld. “Indeed I am named after Sjoukje Dijkstra, the famous Dutch figure ice skater”, beken ik fluisterend, een antwoord op een vraag die ze me ooit lang geleden als allereerste stelde. “Yeah, I already tought so”, zegt ze glimlachend. Alleen de enige echte Margot Robbie kan snappen waar dit over gaat.
Voorzichtig bergt ze haar leeggezogen tiet op en staar ik vol begeerte naar de andere. “You want some?”, vraagt ze en haalt al meteen een joekel van een melkfabriek voor mijn neus tevoorschijn. Voor ik er erg in heb sta ik de voorraadkast van Damian leeg te zuigen, terwijl mijn vingers met z’n drietjes tegelijk in haar drijfnatte flamoes bivakkeren.

Het is nu of nooit en eigenlijk weet ik ook niet goed wat me bezield, maar Margot en ik beginnen met elkaar te vrijen. Kledingstukken vliegen in het rond en ik pers mijn natte sappige vrucht op die van haar terwijl we zoenen.
Ik ben keihard onderweg naar een hoogtepunt, als ik Margot’s ogen opeens zie wegdraaien. Als ze zeer weer opent zijn ze zwart en spuwen vuur. Ik kan het niet helpen, maar ik wil niet stoppen. We zoenen en ik voel haar tong spijten rond mijn tong. Dit kan niet waar zijn. Margot heeft me in een ijzeren greep en ik voel hoe ik gepenetreerd wordt. Het zijn geen vingers die ik in me voel, maar een heuse lul. Mannen mag ik hebben afgezworen, ik weet echt nog wel hoe een penis in mijn kutje aanvoelt hoor. Verschrikt kijk ik omlaag. Het lieve kleine klitje van Margot heeft plaatsgemaakt voor een echte penis. En niet de minste ook!
Margot Robbie ligt als een soort Futanari onder mij en stoot een pik van het formaat waar zelfs Shawn nog respect voor zou hebben, in mijn kutje. En het ergste is dat ik het niet eens vervelend of onaangenaam vind. Genietend sluit ik mijn ogen en laat me neuken door ’s wereld lekkerste shemale. En nog steeds gaat er geen lampje bij me branden. Hoe stom kan ik zijn???

Haar handen grijpen mijn kont vast en helpen me mee het tempo op te voeren. Haar eikel forceert zich een weg tot in het diepst van mijn baarmoeder. En ik vind het alleen maar vreselijk lekker. Ik ga klaarkomen. En zij ook. Met alles wat ik in me heb stort ik mijn mond op die van haar en trek een sprint naar de finish. Onze tongen raken haast in de knoop en ik streel op de tast haar gezicht. Vloekend en tierend in een taal die ik niet versta, komt Margot dan ook klaar. Ik voel haar grote pik schokken en het zaad in een hete kolkende massa in mijn baarmoeder gepompt worden.
Vol doodsangst open ik mijn ogen als ik haar haren streel en opeens twee flinke horens op haar hoofd ontwaar. Het is niet langer Margot Robbie die onder mij ligt, maar de Duivel in als zijn bekende verschijningsvormen. “Thank you for saving my breed and legacy”, grijns de Duivel vals en veranderd op hetzelfde moment weer terug in de Margot Robbie zoals wij die allemaal kennen. Ze heeft geen idee van wat zich zojuist allemaal heeft afgespeeld en kijkt me verbaasd aan.
“What’s with those guys?”, vraagt ze dan voorzichtig als ze de lijkbleke verplegers en bewaking naar onze naakte lichaam ziet kijken. “Don’t bother… I could really use a joint and a drink right now”, zucht ik alleen maar, terwijl ik het hete zaad van de Duivel nog altijd in me voel koken. Twee minuten later zitten we op de binnenplaats aan een beste joint te lurken en delen we een fles van haar Papa Salt Gin…

Dit gaat natuurlijk nog wel een staartje krijgen. Want ik kan nu toch moeilijk verkondigen dat ik zojuist met haar als Duivel heb geneukt en ik hem in mij heb laten klaarkomen, met alle mogelijke gevolgen van dien. Maar de Duivel lijkt uit haar te zijn verdwenen. Dus wat dat betreft lijkt mijn exorcisme dan toch wel weer geslaagd…

Als Sjoukje met twee FBI-agentes naar de speciale beveiligde kliniek wordt gereden, zie ik dat FBI Special Agent Jane Wellington intussen wordt aangeklampt door een somber kijkende man in het zwart. "A man in black..." gniffel ik tegen Sonja die me aankijkt alsof ik een kleuter ben. "Ja, een man in het zwart nou èn," zegt ze, "mijn Sjoukje wordt blootgesteld aan een buitenaards monster en jij maakt je vrolijk om een man in het zwart, moet ik vragen of hij een ander kostuum aantrekt?" OK die is gepikeerd omdat haar kostbare Sjoukje is meegesleurd naar een echte horrorfilm en uiteraard weet de nuchtere Sonja niet dat 'men in black' in de UFO lectuur, CIA agenten zijn die proberen UFO verhalen in de doofpot te stoppen. Ik hou deze mijn klep en zie even later Wellington aan komen stappen. Ze kijkt ernstig, dus er is weer stront aan de knikker of zoals ze hier zeggen 'shit on the marble'. "We have a sighting of the doubles of Sjoukje and Sonja," zegt ze op een toon op WO drie is uitgebroken. "Where?" vraagt Sonja. "On the set of a Chanel commercial," zegt Wellington. Ook dat nog, krijgen we zo dadelijk een demonische vertolking van Moongirl?

Sonja wordt in een hermetisch afgesloten FBI-auto naar een veilige locatie gebracht, terwijl Wellingon druk contact heeft met haar ploeg die Sjoukje begeleid om ook die naar dit safe house te brengen. Gelukkig schijnt ze inmiddels uit de devil in mrs. Dobie te zijn. "En nu?" zeg ik. "We go to the Chanel set to arrest the doubles," zegt Wellington en laat met enig sardonisch gegiechel de cilinder van haar 357. magnum pistool ronddraaien. Ik vermoed dat ze haar vrije tijd doorbrengt met een borrel en een exemplaar van American Handgunner, waar ze vermoedelijk op klaarkomt als ze op de laatste pagina is aangekomen. "Good luck," zeg ik. "Yes," zegt de FBI SAC, "and since you will be joining us I wish you luck too." Dat is even slikken voor me. Ik ben niet zo dapper en duivels en demonen zie ik liever op het witte doek dan in het echt. Maar volgens Wellington ben ik samen met Soof de enige die de echte Sjoukje en Sonja kan herkennen en om die reden de valse exemplaren kan ontmaskeren. Soof is duidelijk niet bang. Terwijl ik schoorvoetend me laat meesleuren door ijverige FBI-agenten, loopt zij gezwind in de pas met miss Congeniality 2024 naar een gereed staande auto.

Bij de studio staat Misty te wachten. Ook dat nog, niet alleen twee demonen die de gedaante hebben aangenomen van mijn beste vriendinnen, maar ook nog de Cyborg van Marbie. "Ah mrs. Belinda," zegt die Britse hete luchtballon, "We were not expecting you today, and who is this?" Het laatste is gericht tegen Jane Wellington die haar FBI-pas trekt en een gezicht trekt alsof ze met terug werkende kracht de Amerikaanse revolutie nog een keer wil overdoen door Misty overhoop te knallen als vertegenwoordigster van de Britse overheersing. "So..." zegt Misty aarzelend, "FBI? Why is something wrong..." "Yes," zegt Jane zonder verder iets uit te leggen, "Where are Sjoukje and Sonja?" Mrs. Sjoukje and mrs. Sonja," teemt Misty met de nadruk op 'mrs.', "are on the set of the Chanel commercial. We are not allowed to disturb..." Ze zwijgt want Jane die er sowieso krijgshaftig uit ziet, heeft haar enorme revolver getrokken en richt die op de hersenpan van de Engelse PA.
"I know it is difficult for you Britts to understand plain English," zegt ze, "but I asked you a question. Where are Sjoukje and Sonja?" Misty kiest eieren voor haar geld en leidt de FBI Special Agent en haar gevolg de studio in.

Daar is alles opgebouwd voor de commercial die Sonja heeft geschreven, een maanlandschap, figuranten verkleed als aliens, acteurs met een vissenkom over hun hoofd die Space Marines moeten voorstellen en Sonja die verbaasd naar ons toe komt. "Wat is er aan de hand, Belin?," zegt ze verbaasd. Het is dat Wellington me heeft overtuigd dat dit de dubbelgangster van Son is uit een parallel wereld, want anders had ik geen idee dat deze Sonja niet echt is. "Well," zegt Wellington, "is this the real Sonja." Sonja hapt naar adem. "Ofcourse I am the real Sonja..." Jane richt haar buitenmodel handgun op het voorhoofd van Sonja en sist tegen mij. "Is this the real Sonja?" Zwetend kijk ik naar Soof die ook met een ongelovige glimlach naar Sonja kent. "Ik eh..." stamel ik, want ik weet het echt niet. "God damn it," vloekt Wellington. "she's your friend, not?" Ze haalt de veiligheidspal van de revolver en laat de haan naar achteren klikken. "Hurry," zegt ze, "we don't know how dangerous these monsters are?" Inwendig vloekend zoek ik naar een manier om de valse Sonja te ontmaskeren.

In een safe house word ik herenigd met mijn grote liefde. Opgelucht zie ik Sjoukje binnenkomen. We zijn allebei zo geil dat we het komende uur naakt op een groot bed met elkaar seksen en elkaar meerdere keren laten klaarkomen. Pas dan liggen we elkaar nog wat te knuffelen en informeer ik naar Sjoukje's ervaringen met the demon from another world. "Ik heb met de duivel geneukt," bekent Sjoukje blozend, "en met twee FBI agentes." Ik knik, gek genoeg ben ik niet jaloers, mijn jonge vrouw is nu eenmaal een geil ding. "Met de duivel?" zeg ik verbaasd en hoor aan hoe Margot Robie in Satan veranderde, compleet met hoorns en Sjoukje volspoot met duivelszaad. "Als je maar niet zwanger wordt," zeg ik monter. "Waarom zitten we eigenlijk hier," vraagt Sjoukje, "waar zijn Belin en Soof?" Ik vertel over het opduiken van onze demonische dubbelgangsters op de set van de Chanel commercial. "Ik vind die Jane wel een stoere chick," grijnst mijn geliefde, "tijdens haar wetenschappelijke uitleg zat ik gewoon te soppen. "Ik vind het maar een over het paard getilde tuthola," zeg ik voor mijn doen fel, want ik mag Wellington helemaal niet.

De middag brengen de liefde van mijn leven en ik weer door in bed, waar Sjoukje demonstreert hoe ze door de duivel werd verkracht. "Met een echte pik?" vraag ik verbaasd. Sjoukje knikt en ik lik vol bewondering haar glanzende pruimpje. Dan worden we gestoord, of we zo goed willen zijn om terug te gaan naar het FBI centrum. De demonen zijn gearresteerd en Jane Wellington wil een confrontatie. We worden er in een speciale gepantserde FBI auto naar toe gereden. Jane staat er weer stoer bij in haar mantelpakje, korte blonde haar en de uitstraling van een echte rauwdouwer. "We have arrested the fake Sjoukje en Sonja," zegt ze en kijkt verwijtend naar Belinda. "I wanted to blow their heads off, but she couldn't identify them." Ze wendt zich weer tot ons, "do you have any specific marks like a moll, or a tattoo?" Ik knik en zeg dat ik een kleine tattoo heb in de vorm van een rood hartje op mijn oksel. Na lang nadenken geeft Sjoukje toe dat ze een grote moedervlek op haar rug heeft. Tevreden laat Jane die kenmerken fotograferen. Dan geeft ze een teken en wordt er een glazen kubus binnen gereden die is voorzien van zuurstofapparatuur en er zien Sjouk en ik tot onze stomme verbazing, een kopie van onszelf.

Twee FBI agenten gaan de glazen kooi in en dan blijkt dat onze dubbelgangers ook een tatoe en een moedervlek op de juitste plek hebben. "Damn.." vloekt Jane. "Ok new try, talk to them, ask questions only the real Sjoukje en Sonja can answer. Via een telefoonlijn kunnen we met de dames communiceren. "My mother has a scar from a childhood accident," begin, "where?" De Sonjademon hoeft niet na te denken. "She has no scar..." zegt ze met een vilein lachje. "That's right," zeg ik. Dan is Sjoukje aan de beurt. Maar voor ze de telefoon kan overnemen, gaan plotseling de lichten uit. Het is opeens stikdonker. Dan klinkt er gegil en het geluid van brekend glas. Pas als de lichten weer aanfloepen na enkele minuten, begint Jane te vloeken. Ik zie gelijk waarom, de dubbelgangsters zijn verdwenen. "Waar is Sjoukje" zeg ik dan, voor ik begin te gillen.

(Sorry dat het even geduurd heeft)

Normaal is Belinda de nuchterheid zelve maar nu met dit opmerkelijke gedoe gaat ze volledig mee in die troela van de fbi. Ik geef toe dat het een uitzonderlijk goede kopie is van Sonja en Sjoukje maar ik kan er met de pet niet bij dan dit echt is. Zelfs Sonja is verwonderd en bedenk dat mocht dit mij overkomen ik waarschijnlijk ook zo zou reageren. Toch geloof ik het niet dar dit mogelijk is. Dit is Hollywood!!!. Ik fluister Sonja in te vragen aan haar demonega wat wij hebben gedaan tijdens ons uitstapje met het vrijgezellenfeest van haar en Sjoukje. Ons uitstapje in het bos nadat ik Sonja had “ontvoerd”. Alleen Sonja en ik weten wat we uitgespookt hebben. Niets ergs maar wel heel intiem wat ik nog nooit tegen Belinda verteld heb. Son moest namelijk ineens plassen en hadden niets om af te vegen. Ik hielp haar giechelend met de megastrakje jurk terwijl Sonja haar straal liet lopen. Ik krijg nog steeds schaamrood op mijn wangen als ik er aan terugdenk. Ik heb haar schoongelikt en dat wond mij ook nog eens vreselijk op. Verder is er niets gebeurd en zijn toen direct naar Sjoukje gereden. Son wil het vragen maar dan is Sjoukje al aan de beurt om een poging te doen. De lichaamskenmerken leveren logisch niets op. Ik probeer het te vragen en dan gaat het snel. Licht uit, brekend glas en een hoop geschreeuw. De demonega’s zijn weg. Maar ook Sjoukje?! Sonja is in alle staten wat ik wel begrijp en samen met Brlinda proberen we haar te kalmeren wat maar deels lukt.

Ik moet weer terugdenken asn de vergiftiging van Sjoukje. Hoe Margot veranderde. Hoe Sjoukje steeds heftigere verhalen verteld over MR. Ik denk nog steeds dat beide zijn beïnvloed door een soort drug en vergiftigd worden. Vooral nu weer Sjoukje genomen is door de duivel en zijn zaad in haar gespoten heeft. Kom op zeg. De enige die hierachter kan zitten is de zus van Misty.

Ik heb haar geldstromen al grondig doorzocht en mams heeft het zelfs nog eens gecheckt. Ze is bijna bankroet was de uitkomst.

Dat ze MR op een zijspoor zet is nog wel te begrijpen, maar als ze Sjoukje weghaalt van Sonja stort deze in elkaar. Net als ik mocht ik Belinda verliezen.

Ik neem Belinda apart nu Sonja even rustig is en vertel haar mijn gedachten. Haar mond gaat open en dicht zonder een woord uit te brengen. “Oke, stel dat jij gelijk hebt”. “Wat kunnen we doen”?

We gaan haar woning doorzoeken en kijken of ze iets te verbergen heeft wat ook maar iets kan duiden op die vergiftiging of deze poppenkast.

Sonja komt naar mij toe en vraagt mij wat ik wilde vragen aan haar demonega. Ik vertel haar mijn vraag en ze kleurt ook. Belinda kijkt vragend. “Vertel”!!

Ik heb het al vaker gezegd, mijn Soofje is zoveel slimmer dan wij allemaal bij elkaar. Ik was met mijn samenzweringscomplottheorieëncomplex (zo zet die eens op scrabble!) alweer bezig om te verdwalen in UFO's, stripverhalen en superheldenfilms, maar mijn lieve Sofie houdt haar roer recht en merkt heel nuchter op: "stel dat er helemaal geen duivels, dubbelgangers of aliens zijn, maar dat alles het gevolg is van drugs, jaloezie en een Virgie die zich ontpopt als een gewetenloze superschurk. Toch een complot, maar zeer aards. Was het ook niet Virgie die Misty er van beschuldigde een moordplan te hebben ontwikkeld op haarzelf?" Sonja die blozend bekend dat ze rare dingen heeft gedaan met Soof in de bosjes, luistert naar mijn geliefde en als Soof voorstelt om het huis van Virgie te doorzoeken op zoek naar bewijzen van de schuld van de Britse, is Son wat afhoudend. "Daar krijgen we Sjoukje niet mee terug.." zegt ze aarzelend. "Tenzij Sjoukje is ontvoerd door Virgie en zich in haar huis bevind," doe ik een duit in het zakje in een poging om goed te maken dat ik zo enthousiast inging op de bizarre theorieën van FBI-Jane. "Hum," zegt Son, "daar kun je wel eens gelijk in hebben."

Als we echter onze nieuwe ideeën voorleggen aan Jane Wellington wordt die kwaad. "What do you mean, only drugs? And is she disappeared then? Tell me, mrs. Big Mouth." Duidelijk, Wellington gelooft inmiddels in haar eigen sprookjes. Daar kan alleen maar veel slechts uit voortkomen, kijk maar naar Adolf Hitler en Vladimir Poetin of Donald Trump. (Lezertjes die deze personen niet kennen, raad ik ernstig aan om niet alleen tijdens de geschiedenisles propjes te schieten of briefjes met vunzige teksten door te geven, maar ook eens te luisteren naar die zwamneus voor de klas die soms heel interessante dingen kan vertellen. Is het niet Bella1333 en Frits 6996? Overigens voor de laatste twee is ook het Nieuws een interessante bron, ja Nieuws, er is nu zelfs een journaal in gemakkelijke taal als jullie het allemaal weer te ingewikkeld vinden). Het loopt uit in een enorme ruzie waarbij ik Son moet tegenhouden, want die wil Wellington een enorme UFO in d'r kut douwen. Het draait er op uit dat de partijen zich opsplitsen. Jane Wellington gaat op zoek naar astrale tekens en wij drietjes als de enige nuchtere van het gezelschap gaan meer Aardse sporen volgen.

We besluiten een inbraak te plannen in het huis van Virgie en Soof stelt voor Misty in te wijden in ons gezelschap. Zij kent Virgie beter dan wie ook en ik vermoed dat beide zusters niet zo'n beste relatie met elkaar hebben. In ons huis bellen we Misty met een smoesje en ze staat binnen de kortste keren voor de deur. Als ik haar binnen laat, bekijkt ze me alsof ik een vies insect ben waar ze het liefst een spuitbus DDT op zou leegspuiten, ware het niet dat dat spul inmiddels verboden is. We hebben besloten om Misty plompverloren de waarheid te zeggen. En ze schrikt niet eens als Soof haar verdenkingen uiteen zet. "Virgie, hum, interesting," zegt ze met dat verwaande poppenkoppie en posh accent, "you know my sister is indeed capable of being a supercrook, and I was already aware of the fact that she was on the brink of bankrupcy. What is your plan?" Sonja legt uit dat we bewijzen moeten verzamelen waaruit blijkt dat Virgie bezig is om de geesten van MR en Sjoukje te vergiftigen met drugs en verder ook of ze ergens Sjoukje verborgen houdt. "Right," zegt Misty, "your opportunity is tomorrow, she is in San Francisco for a conference with others studioexecutives, so the house is empty. Her husband is New York. And I have the keys to her house!"

Na een intense afscheidskus van Margot word ik weer door de FBI teruggebracht. Haast met weemoed denk ik terug aan dat moment dat ik zo absurd intiem met haar was, dat zij mij – als zijnde de Duivel – neukte. God, wat neukte ze lekker. Geen idee wat me bezielde om het toe te laten, maar het was gebeurd. En hoewel ik het eigenlijk voor Sonja verborgen wilde houden wat er precies was gebeurd tussen mij en Duivelse Margot Robbie, kon ik dat toch niet over mijn hart verkrijgen toen we elkaar in de armen sloten. We hadden seks en misschien wel de beste seks ooit!

En toen gebeurde het: Sonja en ik moest van Jane een manier verzinnen om de echte Sonja en Sjoukje te kunnen onderscheiden van onze eigen versies uit het parallelle universum. Koud kunstje, zou je denken. Maar dat bleek lastiger dan gedacht. Die twee krengen liepen namelijk met exact dezelfde tatoeages en moedervlekken rond als wij. Die getatoeëerde lipafdruk van “Sonja” in “Sjoukjes” linkerbil, was echt exact hetzelfde als bij mij het geval was. Dit was de geëvolueerde versie van een eeneiige tweeling. Dit was meer dan in een spiegel kijken, kan ik je zeggen. Voor het eerst in mijn leven zag ik de ware uitstraling die Sjoukje, en ikzelf dus ook, op andere mensen had. Ook deze Sjoukje kon wildvreemde mensen met slechts een glimlach misschien zelfs een moord laten begaan.
En wat denkt een meisje dat naast haast van alle mensen misschien nog wel meer van zichzelf houdt??? Precies…
“Jane honey…? What happens the other Sjoukje and me touch each other? Will the universe collapse and will mankind be destroyed then?”, vroeg ik Jane voorzichtig. “Ooh sweety… this is not back to the future or anything like that. This is not the situation were one person cannot be in two different positions at the same time. You and the other Sjoukje are just two different persons, so nothing will happen. When it comes to that, the other Sjoukje is just another person like me or anyone else”, legt Jane me tot mijn blijde verbazing uit. Ik kom bijna spontaan klaar bij haar positieve woorden. Net als de meeste lezers en lezeressen ben ook ik verzot op zelfbevrediging (sorry Sonja, maar zodra jij de deur uit bent, nemen mijn vingers jouw werk over). Urenlang kan ik me mezelf spelen. Maar mijn eigen kutje likken, nee, zo lenig ben ik helaas niet. Maar met mijn eigen kopie aan de andere kant van het glas, kan dat opeens wel.

En net op het moment dat ik me dat realiseer, valt het licht uit en word ik meegenomen. De Sjoukje uit het parallelle universum is niet zo gek op zichzelf als ik. En we denken hetzelfde. Normaal gesproken ben ik niet zo gecharmeerd van ontvoerd worden door aliens of zo voor buitenaardse experimenten, maar in dit geval maak ik er voorlopig echt geen probleem van. Ik heb seks met mezelf zoals misschien nog nooit iemand heeft gehad. Ik zwem in mijn eigen nectar en lik mijn kutje zoveel mogelijk en zo diep mogelijk uit. Ook mijn poepertje moet er aan geloven. Jezus, ik heb echt het lekkerste kutje ter wereld. Van alle werelden misschien wel! Geen wonder dan Sonja zo gek op me is, hihihi… Ik rijg orgasmes aaneen alsof het niets is, maar ik mis Sonja. MIJN Sonja dan. Want die andere is hier. En die kijkt goedkeurend toe hoe ik de meest fantastische seks met mezelf heb. “We moeten de andere Sonja erbij hebben. Een manage a quatre!!!”, stel ik voor en ze stemmen in.
Dus hup, wij weer terug naar waar de andere Sonja en Sjoukje gevangen waren. Mijn eigen Sonja helemaal terneergeslagen in de armen van Jane, omdat ik plotseling weg was. Mijn hernieuwde aanwezigheid maakt gelukkig alles op slag weer goed. En gelukkig heeft ze mijn berichtje ook ontvangen en uitgevoerd. Want daar loopt Chris Hemsworth in zijn blote Jan Doedel langs de Sonja en Sjoukje uit het parallelle universum. Zelden heb ik twee vrouwen zo watertandend zien kijken naar een zwiepende blote snikkel...
“And there are the fake Sonja and Sjoukje… The real ones from this world would never give a damn about any man’s cock. No matter how big and gorgeous it is shaped”, knik ik tegen Jane. De nep Sonja en Sjoukje worden met pijn en moeite van de snikkel van Chris losgemaakt en in de boeien geslagen. Geen idee welk akelig lot hen nu te wachten te staat. Maar dat maakt me ook niet uit, want ik heb mijn eigen Sonja terug. En dat is het enige dat telt voor mij. “Waar zijn Belin en Soof eigenlijk gebleven schat?”, vraag ik mijn liefste als ik opmerk dat het tweetal is vertrokken. “O, waarschijnlijk seksen, net zoals wij zo gaan doen…”, lacht Sonja zielsgelukkig…

Ik zie niks in die inbraak in het huis van Virgie, maar Belinda buldozert zoals gewoonlijk over mijn bezwaren heen en verzint er gelijk bij dat Sjoukje misschien wel eens in het huis van Virgie vast kan zitten. Misty wordt er ook bij gehaald en die lijkt zelfs te beschikken over de sleutel. Ik doe alsof ik enthousiast mee wil doen, maar heb er een naar gevoel over. Het is allemaal gebaseerd op het idee van Sofie dat Virgie met drugs hallucinaties bij Sonja en mij heeft opgewekt, maar is dat wel zo. Jeepers... Belinda en Soof rijden met Misty naar hun huis om alles voor te bereiden en ik beloof zo snel mogelijk te komen. Maar voor ik daar toe kan besluiten, krijg ik een berichtje van mijn Sjoukje dat ze er aan komt met de valse Sonja en Sjoukje. Jane komt er aan en ik voel me zo ongelukkig over alle gekke gebeurtenissen dat ik spontaan in snikken uitbarst en wordt getroost door de stoere FBI-agente. Dan verschijnen als bij toverslag Sjoukje en de valse Sjoukje en Sonja. Ik geef een teken en een naakte Chris Hemsworth loopt langs. "Let op," zeg ik tegen Jane. En ja wel hoor de twee dames kijken vol wellust naar de piemel van de stoere blonde superheld en Sjoukje roept, “And there are the fake Sonja and Sjoukje… The real ones from this world would never give a damn about any man’s cock. No matter how big and gorgeous it is shaped”. Wellington geeft een teken en toegesnelde FBI-agenten sluiten de twee dubbelgangster in en boeien ze.

Sjoukje vraagt waar Belinda en Sofie zijn gebleven en ik herinner me de geplande inbraak bij Virgie. Misschien moet ik die twee en Misty hun gang laten gaan. Baat het niet dan schaadt het niet. “O, waarschijnlijk seksen, net zoals wij zo gaan doen…”, zeg ik en bekijk mijn grote liefde met intense belangstelling. Ik wil even niet meer denken aan dubbelgangsters, duivelse seks met Margot en alleen lekker genieten met de liefde van mijn leven. Jane Wellington bedankt ons en ik samen met Sjoukje rijd ik in de gele porsche naar ons huis. Eenmaal binnen, neem ik mijn liefje in mijn armen en leg haar op bed, waarna ik me snel uitkleed. Sjoukje is al naakt als ik me naast haar vlij en haar prachtige lichaam begin te strelen. Ik druk mijn lippen op haar natte flamoes en lik aan de randen, verken dan het opgewonden clitje en streel tegelijk haar borsten. Wat heeft ze toch super de luxe tieten. Niet te groot, appelvormig, stevig en bekroond met twee prachtige paddestoeltjes op de plek van haar tepels, prachtige donkerroze en keihard van de opwinding. Ik schuif omhoof met mijn mond en hap hartstochtelijke in de prachtige appeltjes en bijt in het vlees van de tepels. Onderwijl duw ik twee vingers in haar nu kletsnatte kutje en laat haar naar adem happen. We schuiven bijna als van zelf in een soixante neuf en verkennen elkaars kutje. Ik lig op mijn rug onder en Sjoukje er boven op. Ik lik langs haar dijen die aan beide zijde van mijn hoofd staan en dan weer tussen haar benen in het immer stromende beekje dat uit haar kutje komt. Het smaakt ziltig en pittig en ik geniet van de heerlijke pittige smaak, terwijl ondertussen mijn eigen kut tot ontploffing komt als Sjoukje met haar tong een nieuwe bron vol kutsap heeft aangeboord. Dan gaat de telefoon. Ik wil het negeren, maar Sjoukje zegt dat het misschien belangrijk is en maakt zich zuchtend los van mijn vagina. "Met Sjoukje...Belinda!...wat? ..politiebureau...nee, goed, we komen er aan!" Ze verbreekt de verbinding en kijkt me aan. "Dat was Belinda, zij, Sjoukje en Misty zijn gearresteerd en zitten op het bureau."

Het liep allemaal aanvankelijk zo simpel en goed. Samen met mijn lief en die Britse asperge reed ik naar het huis van Virgie. We belden voor de zekerheid aan, maar niemand deed open. Vervolgens pakte Misty haar sleutel en opende de deur. Er klonk geen alarm en we stapten naar binnen. Daar verdeelden we het huis. Ik de benedenverdieping, Soof de 1e etage en Mysty de tweede. Ik checkte voor de zekerheid eerst de kelder in de hoop dat daar Sjoukje zou liggen, vastgeketend aan de muur en ik haar zo redden en vervolgens aan een eeuwig dankbare Sonja zou overhandigen. Maar helaas, no sigar. Weer terug op de benedenverdieping was ik al gevorderd tot de enorme slaapkamer toen ik een kreet van Soof hoorde die van merg tot been doordrong. "Politie!" schreeuwde ze. Ik verstijfde. Toch een alarm, maar een stil alarm. verbonden met de lokale koddebeiers of wat ze hier ook voor politie hebben. "Rustig," probeerde ik nog mijn troepen te vermanen, maar het was al te laat. Als twee kippen zonder kop, renden mijn partners in crime door het huis en botsten tegen muren en deuren, vielen van trappen en waren totaal in paniek. De buitendeur vloog open en twee politiemannen in hun donkerblauwe uniformen, compleet met zonnebril en twee enorme pistolen vielen binnen. "Freeze!" riep de eerste en richtte zijn wapen op mijn buik. Ik werd terstond misselijk en verstijfde gehoorzaam, mijn handen omhoog in een moment van totale overgave. Terwijl de deur nog vier agenten uitbraakte, die gelijk naar boven rende, werd ik op de grond geduwd, mijn handen op mijn rug getrokken en kregen mijn polsen een ijzer handbandje met verbindende ketting van roestvrij staal.

Op het bureau gingen we in een apart holdingtak en mochten één voor één een telefoontje plegen. Ik belde met Sonja en kreeg tot mijn verbazing Sjoukje aan de lijn. Was die alweer vrij? Ik stamelde dat we gearresteerd waren bij een inbraak en vroeg om een advocaat, geestelijke bijstand en een aai over mijn bol. Daarna werden we gescheiden opgesloten en werd ik naar een kamertje gebracht waar een blonde rechercheur in een vale jeans en een oversized trui me bekeek alsof ik een kakkerlak was die ontsnapt was uit een kraakpad vol hippietuig. Ze las nog een keer mijn rechten op, zoals dat ook al gebeurt was tijdens onze arrestatie, en nam tegenover me plaats. Naast haar zat een jonge rechercheur met een crewcut en flaporen, wiens taak het was aantekeningen te maken. "Well, Belinda, you know you are arrested for burglary, do you have anything to say in your defence?" Het was net zo'n Amerikaanse tv-serie en ik begon me af te vragen waar de tv-scenaristen hun materiaal vandaan haalden of kopieërden de echte rechercheurs braaf hun tv-evenbeelden? Heel cliché begon de blonde spijkerbroek heen en weer te lopen om me onderwijl uit te leggen, wat voor straf ik allemaal kon krijgen. De doodstraf zat er niet tussen dus dat viel alweer mee. "Please confess Belinda," ging de blonde politievrouw verder, "than you go to your cel and I go back to my home." Na een uurtje was ik het zo zat dat ik mijn mond open klapte om in godsnaam maar te bekennen, maar net op dat moment ging de deur van het verhoorkamertje open en stapte een oudere vroeg kalende man binnen en begon te smoezen met de blonde. Die keek een paar keer vuil in mijn richting, maar voor ik het goed en wel besefte stond ik bij de wachtcommandant mijn persoonlijke spullen terug te vragen die me bij binnenkomst bij de fouillering waren ontnomen.

Buiten kwam ik Misty en Soof tegen, alsmede Virgie, Jane en natuurlijk Son en Sjouk. Het bleek dat Sofie zoals gebruikelijk de nuchtere van ons tweetjes Jane Wellington had gebeld, terwijl mijn oude vijand Misty haar zusje had gebeld. Die was voor Misty in de bres gesprongen en Jane had als FBI-agente helemaal de doorslag gegeven. Het was allemaal een misverstand hadden beide dames beweerd en de politie was er in getuind. De kale bleek de captain van het bureau, zeg maar de 'top cheese' van het bureau. "Hoe ben je weer vrij gekomen?" vroeg ik aan Sjoukje. "Ik was meegenomen door de valse Sjoukje en Sonja en die brachten me ook weer terug, waarna we ze ontmaskerd hebben als de valse aliens." Waarop ze het verhaal vertelde van de blote pik van Chris Hemsworth en ik likkebaardend alles aanhoorde, want ik mag dan inmiddels lesbisch zijn, een blote Chris blijft eye candy! "En julle dachten dat ik er achter zat," grijnsde Virgie. "Zusje toch, je zou beter moeten weten." Deceptie dus voor het nuchtere front. Toch allemaal aliens en geen ordinaire ontvoering door de rijke Virgie...Ik laat het even bezinken, als ik Sjoukje plotseling bleek zie worden. "Wat is er schat?" zegt Sonja bezorgd, als er zich een plasje water onder Sjoukje begint te vormen. "Mijn..mijn..vliezen zijn gebroken..." schreeuwt Sjouk en drukt haar handen op haar onderbuik, "en..en..ik...ik...kri...krijg weeën." Weer is het Soof die haar hoofd koel houdt. "Ze moet naar het ziekenhuis..."

Sjoukje zwanger? Van wie in godsnaam? Ze is inmiddels overtuigd lesbienne en taalt niet meer naar mannenpikken. Hoewel...had ze het laatsts niet over de duivel? Als dat dus geen drugs en verbeelding waren zoals Soof had bedacht, dan was het misschien echt een soort Satan die mijn meisje had bezwangerd! In de auto van Belinda en Sofie die wat conventioneler is dan mijn gele racebanaan snellen we naar het ziekenhuis. Daar wordt mijn schatje gelijk naar de verloskamer gereden en mag ik als haar echtgenote mee. Belinda en Sofie moeten naar de wachtkamer. Als de arts vraagt of de zwangerschap tot nu toe goed is gegaan, begin ik van de zenuwen schaapachtig te lachen. Ik kan toch moeilijk zeggen dat het allemaal maar zeer recent was. De arts neemt mijn zwijgen aan als bevestiging en Sjoukje wordt in stelling gebracht voor een bevalling. Ik mag haar handje vasthouden en mee puffen. "Doe maar net zo als bij de zwangerschapstraining zegt een wat pinnige oudere verpleegster. Weer moet ik stuntelend glimlachen. Welke zwangerschapstraining? Maar gelukkig heeft Sjoukje nauwelijks ondersteuning nodig. Het kindje heeft duidelijk haast om naar buiten te komen en angstig kijk ik toe of er geen horentjes op het hoofdje zitten. Niks gelukkig.

Het kind is er razendsnel en word gelijk door de zuster ontvoerd als ik navelstreng officieel heb mogen doorknippen alsof ik de koningin ben die een nieuwe brug mag openen. Als het kindje is gecheckt wordt het op de buik van Sjoukje gedeponeerd die met enige verbazing het nieuwe wereldwonder bekijkt. Ik kijk mee, het is een jongetje, en het ziet er uit als een doorsnee jongetjes baby, met tien vingers en tien tenen, een neusje, twee ogen, oren en een mond. Geen spoor te bekennen van de duivel. Als het kind in de armen van Sjoukje tevreden ligt te zuigen aan die heerlijke tietjes van mijn jonge prachtige vrouw komen ook Belinda en Sofie binnen. "Wat een schatje" zegt Belinda die een enorme teddybeer meesjouwt. "Hoe kan dit nou?" fluistert ze tegen mij, "ze was helemaal niet zwanger?" Ik haal mijn schouders op en herhaal het verhaal van Sjoukje dat ze is verkracht door de duivel, de alter ego van Margot Robie. "De antichrist dus," constateert Belinda opgewonden. "Je kijkt teveel horrorfilms zeg ik geïrriteerd, "kijk dat schap nu, dat is toch geen demon." Belinda huivert. "En hoe verklaar je die merkwaardige snelle zwangerschap dan?"

Toegegeven, ik heb mijn portie horrorfilms wel gezien, Rosemary's baby bijvoorbeeld, of The Omen. Hier deed de antichrist ook zijn entree in de wereld via een onschuldige moeder die plotseling werd geconfronteerd met het kind van Satan. Maar dat was allemaal fantasie, ontsproten aan de creatieve geesten van Hollywood scenarioschrijvers. De kleine van Sjoukje en Sonja oogt heel normaal, maar het was abnormaal dat onze lieve Sjouk tot op luttele uren voor de bevalling, geen spoor van zwangerschap vertoonde. Geen opbollend buikje, ochtendmisselijkheid, moodswings, tot aan de superbolle buik vlak voor de bevalling, geen vreetbuien en trek in zure bommen. Niks van dit alles. Ik praat er over met mijn Soofje. Die blijft volhouden dat we allemaal slachtoffer zijn van een collectieve hallucinatie. "Sjoukje zal best zwanger zijn geweest, maar we wilden het gewoon niet zien," zegt ze vol overtuiging. Maar Jane Wellington is minder overtuigd. "De duivel..." mompelt ze, "dus toch..." Ik weet niet wie ik enger vind, mijn nergens aan twijfelde schatje of de robuuste FBI Agente met haar UFO-complex.

Wellington laat Sjoukje met een speciaal beveiligde ambulance overbrengen naar een speciale kliniek, waar moeder en zoon 24/7 in de gaten worden gehouden door middel van een batterij camera's en beveiligers. "Allemaal getraind in paranormale activiteiten," zegt Wellington trots. "Een soort Hell Boy, dus," mompel ik, maar gelukkig verstaat ze me niet. Sonja mag ook niet bij moeder en kind komen, en die uit haar frustratie door met allerlei spullen te gaan smijten, totdat ze wordt platgespoten door collega's van Jane. Soof en ik worden meegenomen naar een zaaltje waar Jane Wellington zich weer voor de troepen heeft opgesteld. "Even een samenvatting," zegt ze en kijkt om zich hee. Ze heeft zowel iets weg van een kind dat de sheriff mag spelen bij het 'koibotje tegen de indianen' spelen. "We hebben dus vermoedelijk een verkrachting van een Aardse vrouw door een demon, vermoedelijk Satan zelf. Op het doek achter haar verschijnen afbeeldingen van duivels en Satan uit oude kronieken, aangevuld met moderne Hollywoodvoorbeelden. Ik mis de popcorn en begin nadrukkelijk te gapen, totdat Soof hard in mijn arm knijpt. "Au!" zeg ik, "vuile teef..." Wellington kijkt me vernietigend aan en ik klap mijn mond dicht. "Uiteraard is er nooit een wetenschappelijk bewijs geleverd van het bestaan van de duivel. Hij komt ook in de Bijbel amper voor," vervolgt Jane haar college, "de vraag is, was Margot Robie bezeten door de duivel? En is zo de mogelijkheid ontstaan dat Sjoukje is bezwangerd met duivels zaad." Ik luister nu geboeid, die vrouw is haar carriére als dichteres misgelopen. "Ik heb een aantal wetenschappers en exorcisten van het Vaticaan laten overkomen," gaat Jane verder. Oh schattig, zien we dan binnenkort hoe Sjoukje over het plafond kruipt als een spin en hoe ze Wellington uit het raam gooit als een tweede Linda Blair?

Ik voel me vreemd. Ik voel me geweldig. Ik voel me vol energie en vol met leven. Ik bruis. Ik straal! En de aandacht die Sonja voor mijn borsten heeft. Oeh la la… Bijna ongekend gewoon. Ze speelt ermee alsof ze ze voor het eerst ziet. En misschien is dat ergens ook wel zo, want die achterlijke personal trainer had ze er helemaal bij me afgetraind, maar dankzij Cindy’s begeleiding is mijn bloesje (mocht ik er eentje aanhebben natuurlijk) weer redelijk gevuld. Wat zeg ik? Misschien ben ik zelfs nog nooit zo gevuld geweest daar als nu. Ze ogen in elk geval voller dan ooit, misschien zelfs een cupmaatje meer ook, gezien de striemen van mijn net nieuwe beha. En fuck, mijn tepels hebben nog nooit zo gevoelig gereageerd op Sonja’s mond of vingers. Ze lijken wel in brand te staan. Maar dat ze voller ogen, valt Sonja uiteraard ook meteen op en die speelt er mee dat het een lieve lust is.
Hmmm, grotere tieten en gevoeligere tepels, die volgens mij de hele dag wel stijf kunnen staan. Zal mij dan toch weer benieuwen hoe ze daar op de UCLA op zullen reageren, met name juffrouw Rodriguez dan. Of Amber.

Alleen die buikkrampen op dit moment, ik word er gek van. En ik heb steeds zo’n trek in zoute drop… Ik word er gek van. Maar dan valt opeens alleen op z’n plek.
Slechts uren nadat ik me – min of meer geheel vrijwillig overigens – heb laten naaien door de Duivel, letterlijk nog wel, zijn mijn vliezen opeens gebroken en lig ik het kind van de Duivel te baren. Ja echt, je verzint het toch niet!?
Iedereen weet dat het tijdsverloop voor de Duivel en voor Engelen anders is dan voor ons gewone stervelingen. Logisch, als je al millennia lang over Hemel (en Hel) en Aarde regeert. Maar dit is wel heel bizar!
Ik kende een vriendinnetje die eens ging stappen en uiteindelijk zwanger bleek te zijn aan het einde van het weekend. Maar verdomme, ik laat me 1 keertje met m’n volle verstand door een beste klavot bespringen en nou lig ik hier nog geen halve dag later met het kind van de Duivel aan mijn tiet gedrukt in het ziekenhuis. Ok, op zich had ik best een kinderwens, zeker na het zien van die prachtige Margot Robbie. Maar dat wilde ik dan wel samen met mijn eigen vrouw beleven.
Maar nu lig ik hier, omringt door mijn lieve vrouw, mijn vriendinnen en een aantal heerlijke verpleegster (sorry Son, de zwangerschapshormonen zijn kennelijk nog niet geheel uit mijn systeem verdreven…) met een halfgod sabbelend op mijn overgevoelige tepel. Want zo is het natuurlijk wel: ik heb een halfgod op de wereld gezet.

En hoewel ik ongetwijfeld zielsveel van dit Duivelsgebroed zal gaan houden, wil ik eigenlijk niet liever dan met Sonja wegvluchten en de hele wereld achter me laten. Maar dat kan natuurlijk niet.
Ik word bedolven onder liefde en aandacht, maar ga onderwijl kapot aan alle contracten die ik nog heb lopen. Commercials, fotoshoots, films, documentaires, gala’s, benefietoptreden. En dat nog mijn eigen dingen, zoals de UCLA, het cheerleaderteam, juffrouw Rodriguez en noem het allemaal maar op. En ik wil verdomme ook m’n rijbewijs halen, zodat Sonja niet altijd voor mij hoeft te chauffeuren. Maar nu moet ik zo te ruiken eerst een luier verschonen…

Ik kom bij op een ziekenzaaltje. Er zit een FBI agent naast me de krant te lezen. Als ik omhoog wil komen, merk ik dat mijn rechterpols voorzien is van een handboei die aan het bed is geklonken. Ik kuch en zie de FBI man verstoord opkijken. "Hello," zeg ik, "can you please free me?" Hij roept iets in een soort walkietalkie en gelijk komt Wellington binnen klossen. "Ah, back in the land of living," zegt ze en geeft een teken aan haar ondergeschikte die de handboei losmaakt. "Everything ok with Sjoukje and the baby?" vraag ik. "Yes and no," zegt Wellington en neemt me mee. Het eerste wat ze me toont is een soort peuterzaal waar tussen hopen speelgoed een kleuter rond loopt. "Who is that?" vraag ik verbaasd. "The baby," zegt Wellington, "the child is growing by the hour, that is not normal, he already speaks is toilet trained and we expect him to be in his puberty tomorrow." Geschrokken loop ik met haar mee naar Sjoukje die weer op een normale kamer zit en blij is me te zien. "Heb je het kind al gezien?" zegt ze. Ik knik. Wellington neemt ons mee naar een zaaltje waar een aantal dames en heren is verzameld. Het zijn exorcisten van het Vaticaan, wetenschappers, psychologen, pedagogen etc. Ze hebben allemaal een mening en het einde van het liedje is dat niemand weet hoe dit fenomeen is te verklaren. "And now?" zeg ik. "Now you and Sjoukje are free to go," zegt Jane Wellington, "we keep the child under observation and looked up so we can study him."

Weer terug in ons nieuwe huis praten Sjouk en ik lang over het duivelskind. "Ik voel me net Linda Blair," zegt Sjoukje. We besluiten om ons weer te concentreren op de normale zaken en alsof ze ergens ons gehoord hebben, gaat de telefoon. "Het is Misty," zeg ik als ik op het display kijk. "Hello," klinkt de super beschaafde stem alsof je een aflevering van Downtown Abbey bijwoont, "Misty here, I heard that mrs. Sjoukje is available for a new shoot." Ik geef het apparaat aan Sjoukje die ingespannen luistert. "Tomorrow, ten o'clock," zegt ze ten slotte.
Ze verbreekt de verbinding. "Ik moet toch echt mijn rijbewijs halen," zegt ze, "ik wil wel eens zelf rijden naar dit soort dingen." Ik heb me ondertussen uitgekleed en mijn lief kijkt geïnteresseerd naar mijn lichaam, terwijl ze zelf ook heel snel naakt is. Even later liggen we zo heerlijk te vrijen dat ik bijna begin te spinnen. We kussen uitgebreid en daarna zijn onze vertrouwde plekjes aan de beurt.

Wat een anticlimax. Soof en ik zijn als twee figuranten weggestuurd en nu het duivelskind sneller groeit dan de spreekwoordelijke kool zijn ook Sjoukje en Sonja door Jane Wellington & co. de laan uitgestuurd. We spreken Sonja op de set van de nieuwe Moongirlcommercial. Sjoukje is gekleed in een supergeil kostuum en is bewapend met een soort van een laserpistool. Son heeft namelijk uit frustratie over het niet mogen schrijven van seks in de commercial er een complete 'starwarsfilm' van gemaakt, met ongeveer dezelfde kosten. Gek genoeg zijn daar bij Chanel VS juist heel blij mee. Ik had het kunnen weten, ze kijken in de reclamewereld niet op een dollar en hoe hoger de kosten des te beter is de filosofie. Een behoorlijk deel van het budget gaat naar ons (Son voor het scenario, ikke voor de begeleiding en een flink honorarium voor Sjoukje. Die moet er overigens wel wat voor over hebben, want alles wordt uit de kast getrokken: een kleine dertig figuranten in het uniform en ruimtepak van een spacemarine, aangevuld met een kleine vijftig eng uitziende aliens (geen lieve aaibare ET maar een of ander verknipt insect. Maakt niet uit, ze zijn toch maar kanonnenvlees. Vooral Sjoukje leeft zich uit en vuurt met haar nep ray gun herhaardelijk op de gigantische kevers. Son angstig staat toe te kijken en ik zeg voorzichtig. "Heb je je niet een beetje teveel uitgesloofd? Volgende keer wat minder vuurwerk?" Son knikt en vangt Sjouk op die vol zit met adrenaline en iets mompelt van, "de enige goede alien is een geroosterde alien." Haar werk zit er snel op want nadat ze de commandant van het aardse leger heeft ontzet en gered, zal de tagline in beeld komen. "Moongirl from Chanel, it is out of this world."

We eten met zijn drietjes in een diner nadat Son Sjoukje heeft afgezet bij de UCLA. "Morgen mijn eerste rijles," juicht onze benjamin nog voor ze met haar lekker zwiepende kontje naar de cheerleaderstraining vertrekt. In de diner bespreken Son, Soof en ik onder het genot van een cheeseburger de laatste stand van zaken. "Houd die Jane jullie nog op de hoogte?" vraag ik aan Sonja. "Ze zei van wel," aarzelt Son, "maar tot nu toe geen woord. Misschien ook wel beter, want ik vind het toch maar een eng verschijnsel, een kind dat zo snel van baby kleuter wordt en nu misschien al volwassen is." "En Sjoukje?" vraagt mijn eigen engeltje. "Die probeert uit haar hoofd te zetten. Ze wil leren autorijden, het cheeerleadersteam leiden en verder studeren. Om nog maar te zwijgen over haar carriére als actrice." Ik zet mijn beker cola neer en laat een keiharde boer. "Oeps," zeg ik tegen de verwijtende blikken van mijn Soofje en Son. "En jij?" zegt mijn allerliefste tegen de laatste. "Ik schrijf," zeg ik. "Het nieuwe boek over Sjoukje is af." "Oh mooi," zegt mijn altijd enthousiaste lieveling, "ik heb al kopers zat en ook de vertaalrechten gaan als cheeseburgers over de toonbank." "Vraag is natuurlijk of Virgie net zo enthousiast is over de verfilming als Robie was." verknal ik de feestvreugde en incasseer glimlachend de verstoorde blik van de liefde van mijn leven.

Ik kan er met mijn verstand niet bij dat Sjoukje is bevallen van een prachtige zoon. Mijn instinct en kinderwens komt meteen naar boven en ben best een beetje jaloers op haar. Niet op hoe is gegaan al zijn daar de meningen over verdeeld. Of een verkrachting door de duivel of ja ze was al zwanger maar wij wilde het niet zien. Maar wie had haar dan bezwangerd?
Lang om daarover na te denken is er niet. Het mooie manneke spartelt en glimlacht net als een normaal kind alleen groeit het iets sneller. Sjoukje staat na een week al op de spreekwoordelijke planken om de “Chanel” reclame op te nemen, en het lijkt er niet op dat ze pas een bevalling heeft gehad. We zeggen er niets van, doch blijft het knagen in mijn achterhoofd. Zeker als de aantrekkelijke FBI agente ons de laan uitstuurt. Maar goed ook want ik kom chronisch sex tekort met mijn hemelse liefde. Belinda ruikt geld en is druk doende om het naar binnen te harken. Chanel heeft een zogezegd meer dan genoeg van als naar de set kijken en Sjoukje zien rond springen. Wat een grenzeloze energie en vooral talentvol is ze toch.

De kleine duivel kan ieder moment uit de kinderwagen springen en meedoen. ten minste daar lijkt het op en dat baart mij echt zorgen.

Ik moet mij echt inhouden Belinda mijn verrukkelijke vrouw niet te bespringen op de set en sta heel close achter haar en druk mijn heupen tegen haar billen en zo ook mijn tieten, waar ik genoeg van heb. Ik fluister in haar oor als het geluid wat afgenomen is dat ik wil. “Ik wil”, ik wil”, en kus het plekje op hals wat een erogene zone is van Belin.
Ik ruik haar lust en voel mijn lichaam zich klaarmaken voor haar.

Ineens blijken de opname’s klaar te zijn en we Sjoukje nog even af gaan zetten op de uni voor de volgende uitspatting. Tomeloze energie straalt uit onze schone Sjoukje en kust haar geliefde Son tegenover de kijkende meiden van de cheerleaders.

Even later zitten we in een rustig netjes restaurant en stuitert Belinda over het geld wat naar binnen stroomt en hopelijk door blijft stromen als Sonja vertelt over haar nieuwe boek.

Als ze zo is, lijkt het of geld het meest belangrijke is wat er door haar hoofd gaat. Los van een flinke spontane boer die de kleine een herkenbare glimlach tovert.
Belinda kijkt naar mij als een klein kind zo blij doch Don voelt hoe zeer ik toe ben aan iets anders.

“Ga je vrouw behagen “ Belinda en nu valt het kwartje gelukkig wel. We zetten Sonja met haar zoon af en ik stop de auto na 50 meter. “Ik rits mijn jurk open” en bespring Belinda, voor zover dat mogelijk is in een auto met een spontaniteit die haar overrompeld.
Ik gloei helemaal wat Belinda ook merkt en we kussend op de achterbank terecht komen.

Neem me hier en NU!!!

Jippee! Mijn geile Soofje is duidelijk supergeil en bespringt me in onze batmobiel als een sexmachine. Wat is het toch een lekkere meid en wat is ze gek van mij. Ik ook op haar uiteraard, maar ik ben maar een gewone vrouw met redelijk grote tieten, maar ik haal het niet bij mijn geile schatje met haar lekkere jetsers, bovendien is ze superknap en uitermate wulps op andere plekken. Bijvoorbeeld op die lekkere billen en heupen. Wat ze in mij ziet zal ik wel nooit weten, maar eigenlijk verdien ik haar niet. Ik ben een geldbeluste, grofgebekte, ordinaire (zie mijn recente boer) bluffende straatmeid. Maar Soof ziet duidelijk meer in mij, want we vrijen als twee pas losgelaten edelzwijnen met hoogmoedswaanzin. Op de achterbank ritst mijn lekkerbekkie ook mijn jurk open en al snel liggen we op de achterbank alle zedelijkheidswetten te verbreken. Dit is porno op route 69 en geen agent te zien. Waar moet dat met de huidige maatschappij naar toe als twee aantrekkelijke vrouw zich naakt kunnen uitleven in een Amerikaanse sportwagen die op zijn wielen staat te schudden. We komen allebei lekker klaar (toch wel drie keer). Daarna rijden we naar huis. Son belt nog om te melden dat ze de zoon van Sjoukje en haar weer bij Jane Wellington heeft afgeleverd. Niet dat ze veel keus had want de inmiddels tot puber opgegroeide knul wordt voortdurend streng bewaakt door potige FBI-agenten.

Een uur later zit ik net lekker in bad als Misty binnenkomt. "What do you want?" zeg ik weinig vriendelijk maar die Britse bonenstaak heeft totaal geen oog voor deels door badschuim bedekte lichaam ('nee mam, daar zie je niks van, hoe is Flipper ooit begonnen of Marilyn Monroe' (een gratis vulling voor een luchtbed verloot ik onder de inzenders die weten uit welke legendarische commercial deze uitspraak komt)). Misty kijkt me misprijzend aan en gaat op de rand van het bed zitten. "Where is mrs. Sjoukje? My sister is starting rehearsals for the new blockbuster with mrs. Sjoukje, the fantasyfilm. Miss Gal Gadot en Miss Cate Blanchett will all be there." "She at the UCLA," zeg ik, "training to be a cheerleader..." Misty kijkt me nu aan alsof ik heb gezegd dat Sjoukje als heroinehoertje tippelt in dowtown LA." "What?" zegt ze, "being a cheerleader? She should train to be a fighting machine for the movie, not showing how high she can lift her legs for the boys..." We zullen wel nooit vriendinnen worden die magere snijboon en ik. "You don't own her," probeer ik nog, "she is an actress and a model, but also a student at the UCLA." Misty barst bijna uit elkaar van al die subordinatie. "No, we don't own her," zegt ze met de nodige zelfbeheersing, "but we pay her a lot of money..." "We?" zeg ik sarcastisch. "Well Marbie does," corrigeert Misty zeg. "Well you know where she is now," zeg ik, "UCLA, and don't worry they don't crucify the British on the campus, so it's safe for you to go there and pick her up herself." Misty verdwijnt en tot mijn genoegen plonst even later Sofie ook in het bad en hebben we weer zalige seks. Life is good!!

Wat verbeeldt dat ordinaire mens zich wel? mompel ik in mezelf als ik het huis van die smerige Hollandse trut verlaat. Don't worry they don'f crucify the British on the campus, zei die boerenheikneuter nog. En dan Sjoukje voor cheerleader spelen terwijl ze zich moet voorbereiden op haar eerste werkelijk grote rol. Alleen al aan salaris kost die fantasyflick miljoenen. Ik stap in mijn autootje en scheur naar de UCLA. Op het sportveld staat een menselijke toren van Cheerleaders en onze ster staat bovenaan. Ik krijg gelijk overal jeuk. Als ze valt en zich blesseert is ze niet verzekerd! Voorzichtig benader ik de groep vrouwelijk vlees. Allemaal blond, jong en goed gevormd. "I have a message for mrs. Sjoukje" zeg ik tegen een blonde gespierde dame die duidelijk de leiding heeft. De spierbundel schreeuwt naar boven en Sjoukje daalt al snel naar beneden. Gelukkig, geen ongelukken. "What's up, Misty?" zegt mevrouw Sjoukje. "You have to stop with these dangerous nonsens!" zeg ik kwaad. "You are need to the set of Aurora!" Sjoukje kijkt me verbaasd aan en zegt dan "Finally." Ze loopt naar de blonde spierbundel en legt het een en ander uit.

Op de set staat mijn zus te wachten met Gal Gadot en Cate Blanchett. Mevrouw Sjoukje wordt voorgesteld en even later na de kostuumafdeling gebracht. Als ze terugkeert is ze in volledig kostuum. Al heeft ze maar weinig kleding aan haar lijf. De regisseur komt er bij en overhandigt Sjoukje haar script. Even later zitten we in een zaaltje en doen de eerste lezing van het script. Ik word weggeroepen want mevrouw Sonja heeft zich gemeld. Ik loop naar toe en krijg gelijk de volle laag. "Waar ik recht vandaan haal?" En Sjoukje is nog zwak en meer van dat flauw praatjes. Met mijn geoefende stem speciaal voor zwakzinnige medemensen ga ik op haar argumenten in. "One: Sjoukje has signed a contract, number two she is in excellent condition because she stood on top of a human pyramid of cheerleaders. And number three, Marbie still has a permanent claim on miss Sjoukje due to the fact that mrs. Robie already owned her." Mevrouw Sonja doet haar mond open om te protesteren, maar ik zeg gelijk, "you can go now or come with me to the reading and remain silent."

Ik volg Misty door het kantoor van Marbie en onderweg begin ik te begrijpen waarom Belinda zo'n hekel heeft aan deze PA. Ze heeft de charme van een diepvries en de uitstraling van een robot. "Miss Robie already owned her..." Wat een rot opmerking! In het zaaltje zie ik mijn schatje al helemaal gehuld in de kleding van Aurora het script lezen samen met Gal Gadot en Cate Blanchett. Ook een aantal andere acteurs en actrices doen mee. Ik hoor mijn eigen woorden (het script is immers van mij) nu voor het eerst hardop en dat is best confronterend. Zo nu en dan mag ik ingrijpen als een stuk te lang of te kort is, of niet goed loopt. Virgie die ook aanwezig is, knikt me geruststellend toe. Ze is in ieder geval een stuk menselijker dan de androïde die haar zuster speelt. De regisseur is ook tevreden en er worden agenda's getrokken voor de eerste opnames. Het blijkt dat de meeste decors inmiddels klaar zijn, evenals de kostuums. Samen met Sjoukje, Gadot en Blanchett mogen we alles bekijken. En dan zijn we weer klaar.

Ik neem mijn liefje mee voor de lunch en daarna gaan we op een rustige weg oefenen met het gele monster beter bekend als een porsche. Sjoukje leert snel, al is een porsche geen 2CV. Het is raspaardje en mijn lief ziet rood van inspanning als we na een uur van zitplaats wisselen en ik naar huis rijdt. Daar duikt de liefde van mijn leven na een douche in bed en ik kruip tegen die lekkere billen aan voor hetzelfde middagdutje. Als we wakker worden is er een videobericht van Jane Wellington. "Onze zoon" is inmiddels volwassen en lijkt gestopt met groeien. Hij blijkt extreem intelligent en knap van uiterlijk. Voor een man dan...Ik breng Sjouk weer naar de UCLA en lever haar af bij Miss Rodriquez die haar met nodige belangstelling in ontvangst neemt. "She's my brightest student," vertrouwt ze me nog toe. Ik loop naar mijn auto en besluit om Belinda en Sofie op te zoeken. Ik tref het tweetal zoals gewoonlijk aan in een heftig potje seks, maar ze hebben toch tijd voor me. We praten wat over de nieuwe film, de drukproeven van mijn nieuwe boek en de komende promotie en autorijlessen van Sjoukje. Belinda wil graag helpen, maar daar ben ik niet zo'n voorstander van. Belinda rijdt als een dweil en heeft in de VS inmiddels al de nodige boetes voor slecht autorijgedrag opgebouwd. Soof lijkt me beter en die belooft dat ze Belinda desnoods zal opsluiten en dat zij Sjoukje zal leren autorijden. Gerustgesteld vertrek ik weer naar de UCLA en pik mijn liefje op.

Ik begrijp er niets meer van. Iemand had het over een winterdip nou ik zit veel dieper denk ik. Hoe red ik mij hier nu uit,Lieve Lieve Belinda, dat ik vreemd ga in een ander verhaal. Het komt vast door die bizarre parallelle wereld waar we in zijn beland. Hi hi. Als ik kijk op de site lijkt het gewoon goed maar jij ziet mijn stukje wat ik geschreven heb voor VHEL in Liefde op het eerste gezicht?

Maar los van dit alles, ik blijf gewoon jou meisje en het meisje van Karin. De duivel 👿 zit te klooien, hi hi