Niet zo geweldig geslapen vannacht. Vandaag staat ‘integriteit als selectiecriterium bij aanwerving’ op het agenda. Ik had met Anne afgesproken dat ik die voor mijn rekening zou nemen. Maar ik vond dat toch een beetje spannend. Dus heel de nacht liggen piekeren en woelen in mijn hotelbed. En ook de voorbije twee dagen weer als een film langs laten komen. Waar was ik eigenlijk mee bezig? Tijdens een training van een week over integriteit en me-too, overspel plegen met de collega waar ik de training samen mee geef! Leuk dat we twee spelregels bedacht hadden. We zouden elke dag allebei bedenken wat we als volgende stap zouden willen doen. Van de twee wensen zouden we dan de minst spannende uitvoeren. Tweede spelregel: het punt wat we de dag ervoor bereikt hadden, zou blijven gelden. Nou, misschien moest ik vandaag maar eens wensen dat we helemaal niets zouden doen. Dat zou beslist het minst spannende zijn en zo kon ik hier netjes een punt achter zetten voor het uit de hand zou lopen. Met dat voornemen sliep ik eindelijk in, toch nog wat uren voor de wekker zou gaan.

Die ochtend concentreerde ik me volop op de training. Ik had een mooi stuk theorie voorbereid over hoe je in een sollicitatiegesprek kon nagaan hoe integer de kandidaat eigenlijk is. En voor de middag had ik rollenspellen voorbereid. Snel een ontbijtje weggewerkt en naar ons lokaal. Anne was daar al, maar er waren ook al enkele cursisten. Dus van kussen was geen sprake. “Zo, Stef, lekker geslapen na gisteren?” vroeg Anne met een kleine knipoog. “Valt nogal tegen, ik ga me vanochtend goed moeten wakker houden.” “Daar help ik je wel bij” leek Anne nog te zeggen, maar mijn aandacht was bij mijn introductie voor die dag. Nog snel even checken: pointer werkt, geluid werkt, mobieltje staat op stil, papiertje met ‘vandaag helemaal niets’ zit klaar in mijn broekszak. Ondertussen liep het lokaaltje vol en nam Anne achteraan plaats op de stoel waar ik gisteren naar haar had zitten staren. Zou zij nu heel de tijd verlekkerd naar mij zitten kijken? Dan werd het vanmiddag wel een afknapper bij het ruilen van onze wenspapiertjes.

De training begon gelukkig erg vlot. De cursisten waren blijkbaar echt geïnteresseerd in dit onderwerp en ik ging er zolf ook volledig in op. Omdat ik in een presentatietraining geleerd had dat ik voortdurend mijn blik langs alle mensen in de zaal moest laten gaan, kwam Anne ook af en toe even in beeld. “Weer leuk gekleed” dacht ik onwillekeurig. Ze had een stijlvolle grijze boek aan met een krijtstreepje, een witte blouse (zou het die van gisteravond zijn?) met daarop een knalrode bolero. Lippen gestift in hetzelfde rood. Hm. Anne had blijkbaar gezien dat mijn blik net iets langer bij haar was blijven hangen. Ze glimlachte me even bemoedigend toe, met haar hand onder haar hals. En liet die hand rustig naar haar linkerborst afdalen. Toen mijn blik de volgende keer langs haar kwam, zag ik hoe ze een extra knoopje lostgemaakt had en onder haar hemd door rondjes rond haar tepel aan het tekenen was. Shit. “… euh, en dus passen we gewoon weer het DART-principe toe” viel ik nog net op mijn pootjes. Hopelijk had niemand er iets van gemerkt. Voorlopig maar niet naar de achterkant van het lokaal kijken. Maar dat is net zoiets als een minuut lang niet aan een roze ijsbeer denken. Dus kwam mijn blik ongewild af en toe toch langs Anne heen: Anne die me strak aanstaart terwijl ze met haar tepel speelt. Anne die traag haar benen in man-spread zet. Anne die met haar linkerhand piano speelt op haar onderbuik. Shitshit, dit moet stoppen, ik voel hoe botje wakkergeworden is. “Zullen we even vijf minuten koffiepauze en dan gaan we een oefening doen”. Ik gooi maar snel mijn programma om zodat de cursisten niet heel de tijd naar mij zitten te kijken.

Tijdens de koffiepauze komt Anne naar me toe, schijnbaar om wat te overleggen over het programma. Ze steunt met haar handen op het tafeltje en buigt zich naar me toe tot onze hoofden elkaar bijna raken. “Dat vond je wel lekker hé?” “Nee zeg, Anne, ben je gek geworden?” ‘Het punt dat we bereikt hadden, bleef behouden. Dat is nu eenmaal de tweede spelregen. En geef maar toe Stef, je kon je ogen er niet vanaf houden. Nu trouwens nog niet”. Oeps. Ik keek snel weg maar ze had gelijk: ze stond voorovergebogen naar mij toe en ik had heel de tijd in haar witte blouse staan kijken. “Hm, jij staat al te popelen voor de papiertjes hé. Wachten tot de lunch jongen, wachten tot de lunch”. En lekker met haar billen wiegend wandelde ze het lokaal uit om koffie te gaan halen. De papiertjes! Op mijn papiertje stond ‘niets meer doen’. Maar botje dacht daar ondertussen helemaal anders over. Botje! De cursisten zouden zo terug binnenkomen en zien dat ik een beetje van een erectie had. Snel terug volle aandacht voor de oefening;

De ochtend liep verder prima: ik moest mijn volle aandacht bij het programma houden en wandelde rond langs de tafels waar de cursisten in viertallen aan het oefenen waren. Anne zat zedig op haar stoeltje want een aantal cursisten keken nu haar kant uit. Tussendoor ging ik af en toe wat noteren aan mijn eigen tafeltje. Zo kreeg ik ook de kans om een nieuw papiertje te maken. Hm, de ochtend had me wel op ideeën gebracht: ‘elkaar strelen door de kleding heen’.

Met twee papiertjes in mijn zak ging het richting lunch. Heel mijn lichaam kriebelde van het fantasiepapiertje. Maar mijn hoofd riep me tot de orde: loop je pik niet na, daar komt alleen gedoe van. Oké, ik zou de wijze beslissing nemen en er nu een punt achter zetten. Aan tafel werden de papiertjes ongemerkt geruild. Ik las snel Anne’s papiertje: ‘elkaar uitkleden’. Wauw, ik kreeg direct spijt van het papiertje dat ik Anne had toegeschoven. Ik zag hoe Anne mijn papiertje las en zomaar een rood hoofd kreeg. Schaamte over wat we aan het doen waren? Of over haar laatste papiertje dat zo’n stap verder ging dan gisteren? Geen tijd om het te vragen want het middagprogramma zou zo gaan beginnen. Anne fluisterde me alleen nog snel toe: “Hier moeten we het wel even over hebben straks”.

Het middagprogramma verliep vlekkeloos: mijn voorbereiding was top, de cursisten waren echt geïnteresseerd en Anne gedroeg zich voorbeeldig. Wel fijn dat ze niet verder probeerde aan te dringen en me te verleiden maar direct stopte met het spelletje. Zoals we afgesproken hadden.

Na het avondeten toch maar even mee naar haar kamer; dat gesprekje had ze wel recht op nadat ik zo onverwacht had aangegeven te willen stoppen met ons spelletje. Op weg naar de kamer had ik alweer spijt. Ja, het was het slimste om te stoppen. Maar ik liet zo wel de kans liggen om Anne uit te kleden en door haar uitgekleed te worden. Of om elkaar door onze kleren heen te strelen. Stom.

Anne nog precies dezelfde kleren aan als tijdens de trainingsdag. En ze had een lichte blos. Van de wijn bij het avondmaal, of van het gesprek dat nu moest komen? “Euh Anne, tja, ik vond…” “Stef, voor jou is dat misschien raar, maar ik vind dat mijn briefje minder spannend is dan het jouwe”. Heh? Snel ging ik in mijn broekzak en haalde het tweede papiertje boven. Ja hoor, ik had haar het foute papiertje gegeven. Gelijk begon heel mijn lichaam weer te tintelen. “Euh, hoe bedoel je Anne?” “Ja, elkaar uitkleden, euh, dan zijn we wel naakt. Maar verder niets. Terwijl, als we elkaar gaan strelen door onze kleding heen, euh, dan ga jij ook, euh, dan ga ik misschien wel, euh, dat snap je toch?” “Een beetje wel. Maar voor mij ligt het net andersom. Helemaal naakt voor jou staan is toch echt heel wat voor mij”. “Wat doe jij nou” riep een stemmetje in mijn hoofd: “gewoon weer meegaan in het spelletje?” Dat stemmetje werd zowaar direct de kop ingedrukt door botje. “Wat doen we dan?” “Weet je wat, dan ontvangen we allebei wat we het minst spannend vinden. Dus jij mag mij uitkleden en ik ga jou strelen” zei Anne. En ze begon er direct aan. Wanneer haar handen onder het jasje van mijn pak gaan en over mijn schouderbladen glijden, wordt het jasje van mijn schouders gelicht zodat het achter me op de grond valt. “Zo, dat is strelen en uitkleden tegelijk” geef ik wat schijnprotest. “Wat gisteren bereikt is, mag vandaag herhaald worden” glimlacht Anne, “en ik herinner me dat jij hier gister in je boxer en onderhemd zat.” Zo, dat heeft ze slim bedacht om toch ook een beetje haar zin te krijgen. Ze kijkt me in de ogen en kust me op de mond bij elk knoopje van mijn hemd dat ze losmaakt. Het hemd glijdt al snel het jasje achterna. Dan komt ze tegen me aanleunen om uitgebreid mijn nek, schouders en rug te strelen. En ik hoor ook aan haar ademhaling die ze in mijn nek blaast, dat ze goed kan voelen hoe botje groeit. “Laat de broek maar aan, want botje gaat zo tevoorschijn springen” waarschuw ik haar. Anne gaat achter me staan. En speelt met beide handen piano op mijn buik zoals ik haar dat eerder bij zichzelf zag doen. Met haar hoofd op mijn schouder fluistert ze in mijn oren “zo, dat botje is erg speels?”.

En op ‘speels’ gaan haar twee handen in één ruk naar botje. Bot mag je ondertussen wel zeggen, want mijn broek staat flink gespannen. Oh, heeflijk haar warme lucht in mijn nek, haar lichaam tegen mijn rug aan en haar handen voorzichting onderzoekend naar alle onderdelen van mijn geslacht wat opgesloten blijft in mijn broek. “Stop, STOP” zeg ik net op tijd, voor mijn broek een grote kliederboel wordt, “ik moet die broek morgen nog aan”. “Zeg Stef, sla dan voor vanavond even een handdoek om hé”. Dus verdwijn ik deze keer snel in de badkamer, kleed me helemaal uit op mijn onderhemd na en sla een grote hotelbadhanddoek om mijn lendenen. Botje is ondertussen een klein beetje bedaard, maar ik wil toch geen risico nemen; “Zo, nu eerst mijn beurt” stap ik stellig op Anne af. De rode bolero kwam eerst aan de beurt. Precies zoals ik het haar had voelen doen: mijn handen onder de bolero op haar borst gelegd en dan over de schouders heen laten glijden. Het elegante rode jasje viel pardoes boven op mijn jasje. Ik ging al direct achter Anne staan, ook om haar blouse los te knopen. Zo kwamen mijn handen bij elk knoopje op een ander deel van haar prachtlijf terecht. Ik voelde zelfs een tepel langs mijn pols gaan, of was dat maar inbeelding? Ook bij het losknopen van de knopjes op haar buik liet Anne elke keer een klein zuchtje. Zo, die blouse kon uit. Ongegeneerd staarde ik naar Anne’s borsten in de kanten beha terwijl ik de blouse op een stoel hing. Terug achter haar. Zogezegd stuntelig op zoek naar de knopen en de rits van haar broek. Met een kreuntje stak Anne haar billen achteruit en kwam zo pardoes tegen botje aangestompt. “Sorry hoor, geen pijn gedaan?” “Toch wel, zo’n knal, dat wordt straks helemaal stijf en dan ga jij er een massage aan moeten geven” zei ik met een knipoog. Haar broek was nog niet los en ik moest nu opnieuw op zoek naar de rits. “Hey Stef, ik mocht strelen hé, jij ging me alleen maar uitkleden en die rits had je toch al lang gevondooooh!”. Ik had blijkbaar een gevoelig plekje geraakt. “Oooh, dat aah ritsoooh moet je wel heel traag doen hoor” kreunde Anne terwijl ze haar hoofd naar achter kantelde op mijn schouder. Blijkbaar was het strelen niet meer zo’n groot bezwaar. Met kleine schokjes begeleide ik de rits met beide handen naar beneden. Zodat heel haar bruine bosje gestreeld werd. En ook wat meer want ik voelde wat vocht aan mijn ene hand. Plots voelde ik haar hand door de handdoek om mijn lenden heen naar botje grijpen. “Lekker verder strelen ondertussen” zei Anne. En of dat lekker was. Ik ging voor Anne op mijn knieën zitten en haalde de broek voorzichtig over haar billen heen. Langzaam kwam een bijpassend kanten slipje tevoorschijn. Bij het rechtkomen kwam mijn neus toevalling even tegen de slip aan. Ik leunde voorzichtig tegen Anne aan om haar beha haakjes te zoeken. Wat stom dat ik mijn onderhemd nog aanhad, anders stonden we nu met blote buiken tegen elkaar aan. “Wat stom dat jij jouw onderhemd hebt aangehouden”. “Ik dacht net hetzelfde” zei ik en trok het ding snel over mijn hoofd heen. Anne zag haar kans mooi om nog oven goed over mijn bewonderde billen te strelen. Dan dat magische moment: blote huid op blote huid, de warmte van onze twee buiken tegen elkaar. En botje die maar tegen de handdoek aandrukte. Gelukkig kreeg ik de sluiting makkelijk open. Het wondelijke stukje tekstiel bleef nog even tussen ons hangen. Maar toen ik een stap achteruit zetten om Anne te bewonderen, viel het ook direct op de grond. De avond was alweer bijna rond. Nog één stukje textiel en de twee briefjes waren vervuld. Ik ging terug op mijn knieën voor Anne om niets te missen van het uittrekken van haar slipje. Al bij het eerste stukje sprongen de bruine krullen op van achter het elastiek. En snel kwam haar hele genotsgebied in beeld. Of toch niet, want met haar voeten bij elkaar was het vooral een bruinbekrulde huivel en misschien de sappige randen van de grote schaaplippen. Ik kom recht, met mijn neus zo dicht mogelijk bij de krullen om haar geheime geuren alvast op te snuiven. Heerlijk. Daardoor merk ik niet hoe haar hand bij het rechtstaan achter de handdoek blijft haken zodat die op de grond valt. Per toeval of opzettelijk? Geen zin om daar over na te denken. Eén tel staan we naakt tegenover elkaar. De volgende tel hebben onze monden elkaar al gevonden. En nog een tel later grijpen haar handen naar mijn billen en trekken me tegen haar aan. Zo als twee legoblokjes tegen elkaar streelt ze me vol vuur verder. In mijn nek en pianospelend over mijn rug weer naar mijn billen. “Wat…” “Strelen en uitkleden stonden op de briefjes. Dat is precies wat we doen. En niet meer” onderbreekt ze me. Ze pakt mijn hand en legt die op haar borst terwijl ze me strak in de ogen blijft kijken. Terwijl ik haar tepels verken, komt zij precies hetzelfde doen met mijn tepeltjes. “Ja, die worden ook echt hard” lacht ze verrast. Nu wil ik haar echt tongen, op haar tepels zuigen, met mijn tong haar geheime grotje helemaal verkennen, neuken. Maar dat stond niet op onze papiertjes. Anne bukt zich en ik voel hoe ze botje bestudeert met haar slanke vingers. Kriebelen achter de balzak. Voorhuid naar voor en naar achter. Voorzichting met een pink wat voorvocht uitsmeren. Ze zit met haar roodgestifte lippen vlak bij de gezwollen eikel. Maar ook Anne weet zich te beheersen. Wanneer ze weer rechtkomt, dirigeer ik Anne naar het bed. Terwijl we elkaar in de ogen kijken, grijpt zij botje vast en streel ik haar onderbuik, langzaam afdalend door het bruine krullenbos. Wanneer ik het genotsgrotje bereik, sluit Anne even haar ogen, maar kijkt me snel weer aan om te zien hoe ik reageer op haar massage. Ze heeft botje nu stevig vast en varieert voortdurend het tempo. Dit houd ik niet lang vol. Anne heeft ondertussen haar benen wijd gespreid zodat ik overal goed bijkan. En ik streel haar nu precies zoals ik haar gisteren zelf zag doen. Met een vlakke hand. De grote schaamlippen tussen wijs- en ringvinger, de middelvinger die telkens over de kleine schaamlippen glijdt. Tot zij mijn hand helemaal met geil heeft ingesmeerd. Dan komen wijs- en ringvinger tussen de grote en de kleine schaamlippen. De middelvinger glijdt vlot tussen de kleine lipjes door. Voorzichtig dat’ie niet plots naar binnen gezogen wordt. Daar hebben we allebei zin in, maar dat is zeker niet voor vandaag. Zo glibbert mijn vinger wel langs haar genotsknopje. En dat is duidelijk te merken. Anne begint over haar hele lijf te kronkelen. “Ja, jah jaah, nog” zucht ze, terwijl ze haar genotsgleufje bij elke streling harder tegen mijn hand duwt. Ik sta ondertussen ook flink op ontploffen. Ik kan nog net op tijd mijn vrije hand onder mijn eikel houden om het meeste van de spermastralen op te vangen. Op hetzelfde moment klemt Anne mijn hand vast tussen haar benen en terwijl ze met haar heupen schokt, voel ik de samentrekkingen aan mijn middelvinger.

“Aaah, wat was dat lekker”. “Ja, zeker voor herhaling vatbaar” repliceer ik. “Fijn dat je er net optijd aan dacht dat we deze bedsprei niet helemaal vies mogen maken. En al dat gedoe van in mijn gezicht of op mijn buik spuiten, dat is misschien iets voor pornofilmpjes en sexverhalen, maar helemaal niets voor mij” zei Anne.

Toen ik in de badkamer het sperma van mijn handen had gewassen, lag Anne al in bed. “Voor herhaling vatbaar hé, kom je erbij”. “Nou Anne, ik weet niet of dat zo’n goed idee is. Morgen hebben we een zware dag voor de boeg met onze cursisten. En ik ben vooral heel bang dat, als ik mee onder de wol kruip, dat we dan onze afspraak niet gaan houden”. “Oh, maar dat was de afspraak van gisteren Stef, kijk eens op de klok: het is al donderdag. Laat ons nu alvast een briefje maken voor deze nacht, en vanmiddag een voor donderdagnacht”. Ik pakte twee velletjes van zo’n hotelschrijfblokje en we gebruikten om beurten de bijhorende pen. Ik wilde wel, maar ja, morgen moesten we wel goed voor de dag komen. De keuzes gemaakt, de briefjes gewisseld. In stilte lazen we elkaars briefje. En schoten toen tegelijk in een schaterlach. Tweemaal hetzelfde: lekker nachtje lepeltje-lepeltje.

Ik vleide me tegen Anne’s rug, schikte botje op haar bilnaad. “Welterusten Anne”, “Welterusten Stef”. Ik sloeg mijn arm om Anne heen, legde mijn hand op haar borst en viel als een blok in slaap.