Dit is een serieel verhaal. Het combineert werkelijke ervaringen, fantasieën, en regelrechte waanzin. Ik geloof in een langzame opbouw

De sensatie van het koele water op mijn voorhoofd wekte me. Ik opende mijn ogen langzaam en sloot ze weer meteen door de aanvallen van het felle zonlicht. Ik rook zilte lucht, hoorde woedende stemmen en anderen die jankten. Ik draaide me naar links en werd beloond met een pijnscheut in mijn nek, en een beukende hoofdpijn. Ik concentreerde me op de duistere contouren die ik zag. Een mooi, gebruind gezicht gaf me een bemoedigende glimlach, Ze bleef mijn voorhoofd deppen en zei “God, ik ben blij dat je wakker bent. Ik kan wel wat hulp gebruiken.” Ze kwam me bekend voor, maar ik kon geen naam vinden bij dit gezicht.

“Wie…?” slaagde ik er in te zeggen. Ze moet mijn verwarring hebben gevoeld. “Ik heet Jo, Dr. Van Dam. Ik herkend je, liggend op het strand, tussen de andere gewonden. Terwijl je buiten kennis was heb ik je voorhoofd gekoeld. Weet je nog wat er gebeurd is?” “Eh wat? Waar zijn we?” “Op een eiland. Het vliegtuig is op een rif terecht gekomen bij de noodlanding. De piloot heeft ons gered. Het is tragisch dat hij het zelf niet heeft overleefd” sprak ze droevig.

Alles kwam me weer voor de geest. Het vliegtuig. De geweren. De crash. Maar… Jo? Jo was een verpleegkundige in het ziekenhuis waar ik pas mijn baan had verloren. Het was een Peruaanse, die in Nederland haar opleiding had gevolgd, en nu chirurgisch assistent was. Ze was veruit de favoriete assistente die ik had gehad, maar fucking hell, wat deed zij hier op dit eiland? Ze had niet in mijn toestel gezeten. Dit was veel te veel toeval en ik begon me af te vragen of ik hallucineerde. Ik opende mijn mond met de bedoeling iets te zeggen, maar er schoot één gedachte door mijn hoofd ACCEPTEREN. “Jo, het is onmogelijk dat je hier bent. Dit is te gek” Ik begon haar uit te leggen waarom dit niet te begrijpen was. Ik was buiten kennis geweest, maar toen leek het of er een soort neonreclame voor mijn ogen kwam: ACCEPTEREN. Mijn mond viel dicht, mijn hoofd bonsde. Plotseling was deze bizarre reeks gebeurtenissen begrijpelijk. Natuurlijk was Jo hier. Er raakten mensen gewond en die hadden hulp nodig, ze was hier om te helpen, Jo de beste OK-assistente die je je maar kunt wensen.

Ze streelde weer met haar natte doek over mijn voorhoofd en gaf me een warme glimlach. Jo, de aardigste vrouw die ik kende. Ze was 32, knap, gewijd aan haar werk, slim als de hel, en om mystieke rede nog single. Ik vermoedde dat haar terughoudendheid om deel te nemen aan one-night stands en internet dating haar belemmerd e in haar zoektocht naar de mens in deze moderne tijd. Ik wist dat ze graag een man en een gezin wilde hebben, maar ze leek nooit de geschikte kandidaat te hebben gevonden. Ik had overwogen om haar zelf te vragen, maar ik had geaarzeld, bang dat ze te goed voor me zou zijn en ik haar niet kon bieden waar ze recht op had. Dit zou erg onhandig zijn geweest en haar carrière kunnen schaden. Toch had ik vaak over haar gedroomd. In mijn fantasieën kwam haar mollige lichaam vaak voor. Dit werd gevoed door regelmatig gestolen blikken op haar borstkast met die gebruinde, vol sproeten borsten ingekapseld in de ouderwetse beha die ze droeg. Haar bruine krullen hingen als een dikke cape over haar schouders en haar koffiekleurige ogen tuurde uit een prachtig, door Inca’s beïnvloed, gezicht., die ogen die vaak over gingen in een lichte glimlach.

Ze had een weelderig postuur, met een flinke kont, die schudde als ze in de OK de spullen klaar zette. Meer dan eens had ik naar de tailleband van haar slipje gegluurd als ze voorover boog om spullen van de vloer te pakken. Het meest verrast was ik geweest toen ik de staart van een walvis op haar rode slipje te zien, toen ze zich uitrekte over een patiënt om een monitor te plaatsen. Zou ze nu ook van die ondeugende steken hebben, zou ze nu ook van die sexy strings dragen als op haar werk? Ik rukte mijn gedachten weer naar het heden. Ik had juist een terroristische aanslag en een vliegtuigcrash overleefd maar maakte me op de een of andere manier geen zorgen over de omstandigheden waarin ik me bevond.

Ik keek rond. Ik lag op het zand onder een palmboom. Ik had geen shirt meer aan en ik vroeg me af hoeveel bloed ik door die hoofdwond verloren had. Hoofdhuid snijwonden, bloed bij mijn strot. Misschien was mijn shirt doorweekt geweest van mijn bloed. Jo had haar doek uit gewrongen en weer nat gemaakt in een plastic container gevuld met zeewater. Ze ging met de koele doek over mijn borst. Ik genoot van de sensatie te kunnen kijken naar haar mooie, vertrouwde gezicht. Ze had een lichte korte broek aan en een witte bloes die gaapte als ze over me heen leunde om het bloed van mijn borst af te vegen. Ik werd getrakteerd op de aanblik van de mooie, caramel-gekleurde uitgestrektheid van haar tieten. Geen rode kant deze keer, maar een duidelijk witte, katoen beha. Mijn adem stokte in mijn keel.

Ze moet hebben gezien dat ik staarde want ze bloosde en leunde een beetje verward achterover. “Het lijkt erop dat je je beter voelt, Dr van Dam” zei ze aarzelend. “Ik heet Dave , dat heb ik je al meer gezegd, zeker nu na deze crash. Het is Dave.” Ik hernam mijn positieven, ik had werk te doen, ging rechtop zitten en war er op voorbereid dat mijn hoofd zou gaan bonzen als ik van positie veranderde. Die bleek afgenomen te zijn toen ik probeerde uit te puzzelen wat er moest gebeuren. “ Hoeveel gewonden zijn er, JO?” vroeg ik. “Een paar” zei ze. “Een paar gewonden waar je naar zou moeten kijken. Die zijn lichter gewond, de meeste zwaargewonden overleven het niet.” Zei ze droevig. Ik begreep wat ze bedoelde.

Niet alle apparatuur en medische faciliteiten zou betekenen een langzame, pijnlijke achteruitgang voor ieder met een groot traumatisch letsel. Een snelle dood zou beter zijn. “Er zijn ongeveer 60 overlevenden. De meesten proberen om alles wat kan uit het vliegtuig te bergen. Het ligt op het rif aan de andere kant van de lagune. Dit was het idee van je vriendin van Tae Kwon Do. Zij regels sinds de crash de dingen. Ze heeft naast je gezeten tot ik haar er van overtuigen dat alles goed met je zou komen en haar er van kon overtuigen dat alle voedselvoorraden uit het wrak gehaald moesten worden. Met een gevoel van angst vroeg ik haar “Hoe zit het met de kinderen? Mijn studenten. En de meisjes van de hockey/” “Geen enkel leerling is ernstig gewond. Twee van die hockeyspeelsters zijn overleden. Een van de coaches is vrij ernstig gewond. Ze heeft en gebroken been en is, sinds we hier zijn, buiten bewustzijn. Alle terroristen zijn dood, behalve één vrouw. Ze hebben haar daar vastgebonden met veters en rriemen.” Ze gebaarde naar de vegetatie langs de kust achter haar rug.

“De piloot en co-piloot zijn beiden overleden. De cockpit ving de klap op toen jullie het water raakte. Een groot deel van de passagiers is gedood door de kapers, terwijl een ander deel uit hun stoelen werden geslingerd. Geen van hen heeft het overleefd. Je mag van geluk spreken” “Weet je waar we zijn?” vroeg ik. “De stewardessen denken dat we in de buurt van Maleisië op een onbewoond eiland zijn. We hebben geen tekenen van leven gezien. Het ligt voor de hand dat ze andere prioriteiten hebben gesteld. Het is niet eens zeker dat de piloot noodsignalen (Mayday) uit heeft kunnen zenden. Alles gebeurde zo snel en net voor de crash waren we ruim onder de radar. We kennen nog een ander vermist toestel dat nooit is gevonden.” Haar stem trilde een beetje toen ze dit laatste zei. Ik raakte haar schouder en sprak “Blijf in een goede afloop geloven Jo. Om de een of andere reden weet ik gewoon zeker dat alles goed komt.” Ondanks haar tranen beloonde ze me met een korte glimlach.

“Ieder heeft zijn steentje al bijgedragen terwijl ik hier voor pampus lag. Nu moet ik aan de slag. Breng me naar de gewonden.” Ik stond op en ze bracht me naar een schaduwrijk plekje dat enkele meters verderop was. Mijn eerste patiënt was Corné, een van de Tae Kwon Do kinderen. Jo vertelde me dat het een tib-fix breuk was, maar zonder verplaatsingen. Hij keek wat nerveus, maar leek goed met de dingen om te kunnen gaan. Onder een tiental passagiers waren veel snijwonden, schaafwonden en kneuzingen. Sommige waren al opgeknapt door mijn trouwe verpleegkundige en staken een helpend handje uit. Anderen hadden alleen maar een geruststellende woordje nodig, of een paar hechtingen en soms was het aanleggen van een wondverband genoeg. We hadden de EHBO-koffer van het vliegtuig tot onze beschikking en maakten zo snel korte metten met een aantal gewonden.

Ik had al een aantal patiënten behandeld toen Mai aan kwam rennen en me een dikke knuffel gaf. “Je bent OK” riep e gelukkig “Ik heb een hardhouten kop, een dikke schedel” zei ik, terwijl ik voorzichtig een paar nieuwe hechtingen plaatste. “Hoe gaat het met jou? En met Jerry, je zoon?” “Met hem is alles goed, zelfs geen schrammetje. Hij en enkele andere jongens van het team sorteren de goederen, zoals eten, onderdak en slaapspullen, die uit het wrak worden gehaald. Ze maken ze zich nuttig. De meisjes van de hockey en de beursgangers speuren in de omgeving naar vers water en voedselbronnen en kijken of er ook beschaving op dit eiland is. Er zijn er een paar bij die bij scouting zijn geweest en weten hoe ze een kompas kunnen gebruiken.”

“Enkele passagiers bewaken de overledenen. Ze willen ze niet onbeheerd in het toestel achterlaten, maar willen hun begrafenis hier regelen. We hebben hun lichamen eerst geborgen. Niemand wil continu met lijken worden geconfronteerd.. De dode kapers hebben we aan de haaien gevoerd.” Eindigde ze grimmig Ik was onder de indruk. “Je hebt hier een strak regime gevoerd. Hoe wist je dit projectmatig aan te pakken?” “Nou op mijn adviesbureau heb ik veel projectteams samengesteld. En iemand moest toch de koe bij de horens vatten en beginnen te organiseren. Er waren niet veel andere kandidaten.” “Wat bedoel je?” vroeg ik “Nou de meeste passagiers waren nog kinderen.” Legde ze uit “Ongeveer de helft van de volwassenen heeft geprobeerd iets te ondernemen tegen de terroristen en werden gestoken of neergeschoten. De meeste waren mannen. De overige, afgezien van die terroristen, werden bijna allen gedood door de crash. Twee zijn er verdronken toen ze hun gezin probeerden te redden. De piloot en co-piloot hebben het niet overleefd. De captan van de bemanning is neergeschoten. Een van de stewardessen is het mannetje van een stel en bleek niet met deze situatie om te kunnen gaan. Lijk me zeer kwetsbaar. Ik denk, dat als er meer mannen aan boord zouden zijn geweest, er echt wel iemand van hen zou hebben opgestaan om het van me over te nemen, dat ligt in hun aard. Maar buiten jou, waren er niet veel kandidaten.”

“Jezus, dan is het nog erger dan ik had gedacht.” Ze was dus de beste keuze geweest en kweet zich goed van haar taak, ik ging me concentreren op de gewonden en zij moest blijven doen wat ze deed. “Ik ben trots op je Mai.” Ze gaf me nog een knuffel en ging terug naar de berging van de bemanning. “Is ze je vriendin?” vroeg Jo “O je werk heb je het nooit over haar gehad” “Nee” zei ik “We kennen elkaar van Tae Kwon Do. We moeten de kinderen begeleiden tot ze in Korea zijn. Daar gaan ze naar gastgezinnen.” “Ze staat stevig in haar schoenen, ik wou dat ik in staat was hetzelfde te doen wat zij nu doet. Ik heb niet veel bereikt terwijl jij buiten westen was. Hoopte alleen maar dat je snel bij je positieven zou komen om me te helpen. Ik was behoorlijk overdonderd.” “Jo, je bent fantastisch bezig geweest. Je hebt het been van Corné gespalkt, je hebt mij opgelapt en een antal mensen aan het werk weten te zetten. Denk niet zo min over je inzet” Ik wist dat ze, ondanks haar talenten, de neigen had haar eigen werk te bekritiseren. “Laten we de rest van de patiënten gaan behandelen, de wachtkamer zit nog vol”

“Oké” zei ze en schudde haar zelfmedelijden van zich af. “Laten we beginnen met de coach van het hockeyteam. Ik maak me zorgen over haar.” Ze bleek het bij het rechte eind te hebben. Aan de zijkant van haar hoofd had de vrouw een enorme blauwe plek. Ze was nog steeds buiten kennis, maar reageerde wel op pijnprikkels. Har rechterbeen was een puinhoop met een open botbreuk die was afgedekt met en steriel gaasje, en je zag een bleke, koele voet. “Ze heeft daar geen bloeddruk meer” zei ik “ik denk dat de breuk de slagader heeft verwond. We moeten het been recht zien te krijgen en er achter zien te komen wat voor soort van tracie ze heeft”

We maakten van een zitkussen, wat koord en een dikke tak een systeem. Jo trok aan de veot terwijl ik de vrouw bij de dij vast hield. Ze kreunde toen het uitstekende bot terug in de wond schoof. Plotseling begon het bloed uit de opening te spuiten en sproeide op het bovenlijf van Jo. “Verdomme, ze heeft een slagaderlijke bloeiding. Zoek snel iets in de medische koffer” schreeuwde ik en probeerde de randen van de wond samen te drukken. Meer door geluk dan door wijsheid kon ik het bloeden stelpen en gaf Jo me een hemostaat en een hechting om het af te binden. Gelukkig voor onze patiënt was er slechts een slagader in haar been afgebonden en kreeg ze weer bloeddruk in haar voet. We kregen haar spalk werkend en kwam weer op adem.

Tot mijn verrassing barstte Jo in tranen uit “Ik ben hier niet geschikt voor. Ik wist niet eens dat ze druk meer had in haar voet. Ik zou me geen raad hebben geweten, alleen maar hebben gekotst en die arme vroeg zou haar been hebben verloren.” Jammerend liep ze weg naar de bomen aan het strand. Ik ging achter haar aan en schreeuwde haar naam tot ik haar vond inde buurt van een kleine waterval, die vers water in de onderliggende poel stortte. Jo zat op een rots, snikkend en rillend. Ik knielde naast haar neer en mompelde allerlei troostende woorden. Ze begroef haar gezicht in mijn borst en huilde ongecontroleerd. Ik heb haar gewiegd tot e tot rust was gekomen en alleen nog snoof en van emotie naschokte. Ik zat nu tegenover haar en hield haar vast bij haar schouders. Zoekend naar haar betraande ogen zei ik “Je moet stoppen met die zelfkritiek. Je wist dat ze gewond was en dat was al het halve werk. Als jij me niet had geholpen dan had ik dit nooit voor elkaar gekregen. Vergeet niet dat ik een trauma training heb gevolgd en jij niet. Ik moet in staat zijn dit soort dingen te kunnen behandelen. En dat had ik zonder jouw hulp nooit kunnen doen.”

Ze keek me twijfelachtig aan en zei “Ik weet het niet. Ik ben zo down de laatste tijd en dit alles” en ze gebaarde om zich heen “heeft me over de rand getrokken. Ik weet dat ik goed ben in wat ik doe, maar hier voel ik me een mislukkeling. Ik had liever niet, wat mijn ouders wilden, een medische opleiding gedaan. Ik heb nooit een date gehad, ik had liever net als mijn zus een gezin gesticht, daar heb ik nooit de kans voor gekregen.” Ik vond dit verschrikkelijk voor haar. Hoe kon iemand niet weten hoe verschrikkelijk goed ze in haar werk was. “Ik weet dat je die opleiding hebt gevolgd om een visum te krijgen, dat heb je me zelf eens verteld. Gebrek aan dates kan ik je niet uitleggen. Ik denk dat je de perfecte vrouw bent. Je bent slim, grappig, capabel, onafhankelijk en vooral sexy, sexy als de hel.” Dit kwam zonder erg uit me. Ik mocht dit, gezien onze professionele relatie, niet zeggen. Er zijn gevallen bekend van artsen die zo iets hadden gezegd tegen hun studentes en zo hun baan hadden verloren. Ze keek me verbijsterd aan.

“Ik had er geen idee van dat je het zo zou opvatten. Waarom heb je dat niet eerder gezegd?” Ik overdacht mijn uitspraak, maar het leek me beter hier niet verder op door te gaan. “Plus” zei ik, een weg zoekend om uit deze impasse te komen “Ik ben maar een eendags vlieg geweest. Ik dacht dat je op zoek was naar iets permanent.” “Misschien was dat wel zo, maar nu ben ik een eenzame vrouw, wanhopig op zoek naar iemand die iets voor me kan betekenen, ik wil niet als maagd sterven!” “Wat??? Je bent nog nooit met een man naar bed geweest??” ik kon mijn oren niet geloven. “Ze was veel te sexy om nooit op de middelbare school en opleiding, door jongen achtervolgd om tussen de lakens te belanden, dat kan niet. “Toch is het waar” zei ze treurig. “Ik heb wel een paar keer een vriendje gehad, maar ben nooit zo ver gegaan. Mijn ouders zeiden dat het verkeerd was. Nu vraag ik me af waarom ik zo’n braaf meisje ben geweest en als maagd een vliegtuigcrash overleef, terwijl mijn zus, de slet, uiteindelijk gelukkig is getrouwd en nu met 2 kinderen thuis zit.” De tranen stroomden over haar wangen. Ik trok haar tegen me aan. “Ik weet niet of het helpt” zei ik op fluisterende toom “Maar als ik een van je vriendjes zou zijn geweest dan had ik je ‘nee’ niet geaccepteerd. Je bent zo ongeveer het meest sexy meisje dat ik ooit heb gezien”

Ze lachte in mijn nek, draaide haar gezicht en keek me aan en zei “Meen je dat echt?” “Absoluut” “Wat zou je doen als je mijn vriendje was” vroeg ze bedeesd. Mijn hart begon e bonzen. Was dit een kans? “Ten eerste zou ik dit doen” en ging met mijn hand door haar dikke, bruine haar. Ze had het vastgebonden op de achterkant van haar hoofd en ik knoopte het los zodat het als een waterval oer haar schouders viel. “Dan zou ik dit doen” ik trok haar hoofd naar me toe en kuste zachtjes elk ooglid, haar neusje en volle lippen. Haar ademhaling versnelde en haar ogen stonden helder in de kassen. “En wat dan” vroeg ze “En dan zou ik dit doen” ik stond op en pakte haar bij haar voeten. Ik gleed met mijn handen naar haar stevige kont. Ik streelde haar billen en nam met mijn tong afscheid van haar lippen. Ze sloeg haar armen rond mijn nek en kuste me enthousiast.

“Ik denk dat ik wil dat jij mijn eerste bent” zei ze met trillende stem. “Ik denk dat ik wil dat je me nu neemt” Ik was net zo nerveus als zij, niet mijn normale status bij vrouwen. “Weet je het zeker?” Ze beet op haar lip en knikte verlegen tegen me. Ik gaf haar een nieuwe, lange zoen op haar verleidelijke lippen en liet mijn tong over haar tanden gaan. Ze gleed in haar mond en we verkenden elkaar met onze handen. Ik had een kei van een erectie en wist dat ze die door mijn broek heen kon voelen. Maar ik had een idee om het interessanter te maken. “Laten we ons eerst opfrissen” zei ik met een grijns op mijn gezicht, nam haar in mijn armen en sprong in het bad aan de voet van de waterval. Ze snakte naar adem en sputterde tegen, maar maakte geen enkel bezwaar toen ik langzaam haar bebloede bloes open knoopte. Ik maakte een halfslachtige beweging om het er af te poetsen, haalde mijn schouders op en gooide het op de rotsen langs de kant, dit was een zorg voor later.

Haar borsten spanden zich tegen het dunne katoen van haar beha, die nu transparant was. Haar prachtige D-cup terpen puilden bij iedere ademhaling uit, en haar tepels waren twee dikke bruine punten in de uitrekkende stof. Mijn handen gleden naar haar heupen en ik kuste haar opnieuw. Haastig gespete mijn broek los en trok hem snel naar beneden. Ze hijgde zwaar, ik denk dat ze te lang naar een pik had gehunkerd. Mijn erectie was goed te zien in mijn natte onderbroek, ze leek aan de grond genageld. In haar jonge leven had ze toch al genoeg katheders bij mannen moeten plaatsen, dus een stijve kon toch niet iets nieuws zijn? Ze keek me aan en ik knikte. Ze stak haar hand uit en streelde door de natte stof de uitpuilende eikel. Ik kreunde onvrijwillig toen ze haar hand rond het gevoelige vlees perste. Ze liet haar vingers onder de tailleband glijden en trok die over mijn gezwollen lid. Hij schreeuwde om aandacht. Haastig trok ze mijn onderbroek uit en gooide die naast haar bloes op de kant.

Haar warme hand op mijn scrotum was een schril contrast met het koude water van de poel. Ze sloeg haar andere hand rond mijn schacht en trok de vastgeklampte voorhuid van mijn eikel en bestuurde hem gretig. “Hij is groter dan ik dacht dat hij zou zijn” zei ze zacht. Ze had mijn pik vergeleken met de pikjes die ze tijdens haar werk had gezien. It maakte me nog geiler dan ik al was. “Hij is niet altijd zo groot” zei ik eerlijk “maar door jou is hij niet klein te krijgen” Ze bloosde lief. Streelde mijn penis nu zachtjes terwijl haar andere hand mijn ballen beroerde. Ze had een eindeloze blik in haar ogen. “Wanneer s nacht in mijn bed lag heb ik hier wel eens over gefantaseerd. Ik streelde mezelf. Ik weet dat het sletterig is, maat het is waar”

“Het is normaal zulke gevoelens te hebben” verzekerde ik haar. “Je bent een maagd van ruim 30 jaar, dan is dat normaal, niet sletterig. Wat ik over jou fantaseerde was een stuk intenser.” “Zoals wat” vroeg ze speels, terwijl ze steeds sneller aan mijn pik trok waardoor ik kippenvel kreeg. “Nou…. Ik zal je later laten zien wat ik dacht dat je met je mond deed en waarvan ik enorm genoot” “Zoals dit” zei ze en knielde op de zanderige bodem van de poel en nam mijn kloppende pik in haar mond. “God ja” kreunde ik en genoot van de heerlijke sensatie, één van mijn fantasieën kwam uit. Haar onervarenheid weerhield haar er niet van enthousiast op mijn lul aan te vallen. Ze gleed met haar gulle lippen over heel de lengte van mijn schacht tot mijn gezwollen eikel in botsing kwam met de achterkant van haar keel. Ze hiel haar mond gesloten en trok langzaam terug, ging toen langzaam met haar hoofd op en neer, in een tempo en zo diep als het voor haar comfortabel was.

Binnen de kortste keren gooide ze ook haar tong in de strijd, streelde langs de gevoelige kop en langs e aderen van mijn kloppende pik. Ze kreunde bij ieder slurpend geluid dat zich vermengde met de geluiden van het pijnlijke plezier veroorzaakt in haar vernauwde keel. Ze trok de lollypop uit haar mond en bekeek de kop. “Is die gevoelig aan het einde?” vroeg ze onschuldig en wreef met haar gemanicuurde nagel over de eikel, waardoor gevoelens van lust door mijn onderbuik schoten. “Shit ja” gilde ik uit. “Vooral bij de rand van de voorhuis. Maar ben niet bang om je handen of ander lichaamsdeel te gebruiken. Je kunt op allerlei manieren een blow-job geven. Behalve misschien bijten, hoewel zachtjes mag, maar niet te hard.” Haar aanwijzingen gevend. Ze gaf kleine kusjes op de paarse eikel, terwijl ze met beide handen de schacht masseerde. Ze leunde weer voorover en nam hem in haar mond, en ik voelde haar stijve tepels door het natte weefsel van haar beha tegen mijn schenen drukken. Toen nam ze mijn rechterbal in haar mond en met haar tong trok ze er cirkeltjes over heen.

“Jezus” siste ik “Jij hebt goed opgelet bij de mannelijke anatomie. Ik weet zeker dat je dit hebben geleerd bij de medische lessen>” Ze lachte met haar mond vol testikel. Ik stond door deze ervaring slap op mijn benen Vervolgens nam ze mijn pik weer in haar mond en ging door met zuigen. Ik wist niet zeker hoelang ik dit nog vol kon houden. “Stop” zei ik met tegenzin. Ze stopte direct en keek me getroffen aan. “Heb ik iets verkeerds gedaan” vroeg ze onzeker. “Nee je doet het heel goed, maar ik wil nog niet klaar komen. Ik wil het zo lang ik kan uitstellen. Ik wil je alles laten ervaren” Ik trok haar naar me toe en nam haar in mijn armen. Mijn keiharde penis drukte hard tegen haar buik. Ik zoende haar langzaam en verkende met mijn tong haar keel. Mijn handen gleden over haar grote, vrouwelijke kont, en ik besefte dat ze nog steeds veel te veel kleren aan had. Ik knoopte haar broek los en trok die uit, onthulde zo haar doorgaans conservatieve slipje. Het was van wit katoen met kleine roze hartjes. Het water had meer voor me gedaan dan de bedoeling was, de donkere driehoek op haar heuveltje was duidelijk zichtbaar en wond mij intens op. Ze begon te rillen en ik besefte dat het koude water in combinatie met de schaduw er voor gezorgd had dat ze het een beetje koud kreeg. Dit had echter geen effect op haar tieten, het leek er wel op dat ze in haar beha een paar chocolade bollen had gestopt.

Ik wilde dat haar eerste seksuele ervaringen prettig aan zouden voelen, pakte haar bij de hand en we liepen naar de rotsachtige richel met uitzicht op ht zwembad. We klommen op de gladde kant en stonden weer in de tropische zon. Ik stond achter haar en kuste haar nek, streelde met mijn handen over haar rug en haakte op een gegeven moment haar beha los. Langzaam gleden mijn handen over haar borsten. Ik tilde hun aanzienlijke gewicht op en ging met mijn wijsvingers over de stijve toppen van haar tepels, ze bogen te hijgen. Ze kromde haar rug, sloeg haar hanen achter haar hoofd om houvast te vinden in mijn haardos. Met mijn dikke pik in haar rug gedrukt streelde ik haar sappige terpen.

Strelend ging ik naar beneden over de zachte deining van haar buik en gleed met mijn vingers onder de tailleband van haar slipje. Mijn vingers bleven naar beneden gaan over de rondingen van haar zandloperige heupen, haar gespierde dijen, het slipje volgde deze weg en viel op de grond. Ze stapte er uit en draaide zich om. Ze keek me aan en met haar vingers friemelde ze door mijn borsthaar. “Ik ben een beetje zenuwachtig over wat er nu komt” zei ze timide. Ze zuchtte en legde haar hoofd op mijn schouder. “Ik denk niet dat het veel pijn zal doen. Ik gebruik al jaren tampons en …..” haar stem stierf weg, ze was duidelijk in verlegenheid gebracht. Ik nam een beetje afstand en keek naar haar blozend gezicht” Wat? “ zei ik met een geruststellende glimlach “Wat wil je me vertellen, schaam je nergens voor, Je kunt me alles vertellen” Ze keek in het oneindige en zei toen “Ik heb een vibrator. Ik heb die ooit eens van een vriendin gekregen. Het gebeurde op een vriendinnenparty. Een sekspeeltjes feest” zei ze, alsof dit een schokkend zaak was. Ik denk dat deze party voor haar ook een schokkende zaak moet zijn geweest. Ik masseerde haar kontje.

Se speelde verder met mijn borsthaar. “Ik wist niet wat ze van plan waren toen ze me uitnodigden. We hadden een etentje met veel wijn en toen kwamen er allerlei dingen ter tafel. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik schaamde me dood. Alle meisjes hadden er een en Susan ging zelfs naar de badkamer om hem uit te proberen. Ik kon de moed niet opbrengen er een te kopen, maar mijn beste vriendin kon het niet laten en kocht er een voor mij. Het heeft nog lang geduurd voor ik hem durfde te gebruiken, maar het is de beste vriend van ieder eenzaam meisje” gaf ze toe met een schaapachtige grijns. Ik kreeg een visioen en zag haar met gespreide benen op haar bed liggen, haar maagdenvlies breken met een plastic zoemend ding en schreeuwen van extase. Ik rilde onwillekeurig. God wat een kick. “Hoe dan ook” vervolgde ze en slotte “ik denk niet dat het pijnlijk zal zijn, maar ik weet niet hoe ik het mot doen. Ik wil je het niet lastig maken. Ik wil je niet teleur stellen.” Ze keek me ernstig aan en mijn hart brak. Ze was nog zo onschuldig en zo enthousiast en wilde het zo graag doen.

Ik sloeg mijn armen om haar heen en kuste haar voorhoofd. “Ik kan je beloven dat ik het onvergetelijk voor je zal maken. Je betekent veel meer voor me dan je denkt. En ik zal je nooit pijn willen doen. En je zult zien dat je lichaam weet wat het moet doen” Ik legde haar neer en kuste haar nog een op haar volle lippen. Ik kuste haar nek, haar sleutelbeen en verplaatste me naar haar uitpuilende boezem. Ik likte zacht elk tepeltje, likte heel het bruine vlees van haar gebruinde tieten. Elke tepel was zeker 6 centimeter groot, rijk chocolade bruin met een kuiltje in het midden. Ze werden omring door een rimpelige tepelhof, elk ongeveer 8 centimeter in doorsnee. Ik slurpte begerig de speen in mijn mond en hijgde. Zuigen op haar goddelijke D-cups was een hemelse ervaring, en ik verschoof van de ene naar de andere. Ik nam een dikke tepel tussen mijn tanden , beet er voorzichtig op en hoorde een gekwelde kreun van haar geopende lippen.

Kussend ging ik over haar mollig buikje, ik stopte om haar navel te likken, waardoor ze giechelde, en kwam toen hij het Verboden Bos van Schaamhaar. Ze had lang, golvend bruin haar in een struikgewas dat haar gezwollen lippen volledig bedekte. Ik groef een weg door dit gewas en rook haar eigen parfum. Haar tot leven gewekte kutje gaf een pittige mix af van feromonen, een zwoele, zilte, bedwelmende geur. Instinctief spreidde ze haar benen en ik streelde haar dijen terwijl ik een prachtig uitzicht had op haar ondergronds gewelf. Haar uitstekende schaamlippen hadden een caramel kleur, net als de rest van haar lichaam.

Har innerlijke lipjes waren klein en donkerder, verborgen in haar grotje. Zachtjes drukte ik haar schaamlippen uit elkaar en begon, met het puntje van mijn tong, haar strakke spleet te verkennen. Ik genoot van haar zilte smaak en traceerde tussen haar binnenste en buitenste lippen de kleine roze kiem van haar clitoris, verborgen in de kap. Een beetje meer druk met mijn duimen en het kwam uit haar holletje, het juweeltje werd blootgesteld. Ik raakte het met mijn tong en hoorde haar in het Spaans kreunen “Tan bueno! Tan bueo!” .

Wordt vervolgd.