Primae Noctis

Het recht van primae Noctis, ook wel bekend als Droit de Seigneur, was één van de vele privileges waar een landheer in de middeleeuwen van genoot. Zolang een koning het recht ingesteld had waren alle jonge, verloofde stellen in een land verplicht om zich te melden bij een plaatselijke landheer. Deze landheer had dan het recht om de bruid op te halen op de dag voor het huwelijk. Zij zou hem dan haar maagdelijkheid aanbieden en hem de hele nacht op elke manier dienen die de landheer wenste. Het is niet bekend of dit recht ooit daadwerkelijk is ingevoerd maar het spreekt zeker tot de verbeelding. Hier is dan ook mijn fictieve vertolking van hoe het er uit zou zien als het recht algemeen ingevoerd zou zijn. Om de geschiedenis zo min mogelijk in de weg te zitten, blijft het onduidelijk in welk land dit verhaal zich afspeelt.

“In het jaar 1359 van onze lieve heer, kent onze grote koning ieder van zijn landheren het recht van Primae Noctis toe. Vanaf dit moment zijn onderdanen van onze koning verplicht om zich te melden bij hun lokale landheer de nacht voordat deze gaan trouwen. Onze landheren zijn gekozen door onze koning, en onze koning is gekozen door God. Precies zoals wij allen ons leven verschuldigd zijn aan God zijn jullie je leven verschuldigd aan de koning en aan onze Nobelen. Zodoende is het hun recht om te bepalen of een bruid het huwelijk puur in zal stappen. Het is dan ook ten strengste verboden om in het geheim te trouwen. Mochten onderdanen dit toch doen word hun huwelijk niet erkend door de koning of door de kerk en zullen ze beide ernstig gestraft worden. “ Deze woorden las de omroeper hard op zodat de hele bevolking van het dorpje het kon horen. Het was niet toegestaan om een boodschap van het hof te openen voordat een omroeper op zijn bestemming was. Dit was dus de eerste keer dat deze man zelf de woorden voor zijn ogen zag. Direct merkte hij dat het dorp verontwaardigde geluiden begon te maken en hij kon het ze niet kwalijk nemen. Zelf kon hij het dit nieuws ook niet geloven en hij voelde zich heel even opgelucht dat hij bijna een jaar geleden was getrouwd. Zenuwachtig keek hij naar de soldaten naast zich. Deze waren meegestuurd met alle omroepers door de koning. Dreigend hielden deze mannen hun hand op hun zwaard en keken streng rond in de menigte. De omroeper wist dat de soldaten er niet alleen waren om de dorpelingen in de gaten te houden, maar ook om de omroeper zelf in de gaten te houden. De koning had al een aantal voorbeelden gemaakt van omroepers die hun werk niet goed deden. Met een trillende stem ging de omroeper verder: “Ook zijn alle onderdanen verplicht om het aan hun landheer te melden zodra ze iets te weten komen over een geheim huwelijk. Als een geheim huwelijk wordt ontdekt zullen niet alleen beide onderdanen worden gestraft, ook zullen al hun vrienden en geliefden ondervraagt worden. Als zij ook maar iets wisten zullen zij even streng gestraft worden. De koning is echter redelijk en snapt dat niet iedereen het zich kan veroorloven om zijn bruid voor een nacht af te staan. Iedereen die een speciale belasting van 5 goudstukken kan betalen is niet verplicht om zich te melden bij zijn landheer. Dit is een verklaring van jullie koning, wiens wil wet is.” Zwijgend stopte de omroeper de boodschap in zijn zak. Het hele dorp was dood stil, allemaal keken ze naar één gezin.

Dat hele gezin had een uitdrukking op hun gezicht alsof ze net geslagen waren. Tussen haar vader en moeder stond een jong meisje met tranen in haar ogen. Ze was blond en had groene ogen, haar lange haar liep langs haar gezicht en de tranen liepen langs haar kin. Ze was net 17 lentes oud en zoals het hele dorp al wist, zou ze de volgende week trouwen met één van de jongemannen uit het dorp. De omroeper en de soldaten verlieten het dorp, zodra ze weg waren rende de jongeman naar zijn verloofde toe en probeerde haar te troosten. Boos en huilend bleven ze de hele avond bij elkaar, het hele gezin. Ze probeerden een plan te verzinnen om te voorkomen dat het meisje zich moest melden bij de landheer maar de koning had hun klem gezet. Ze konden niet vluchten want dan zouden hun geliefden gestraft worden, ze konden ook geen goudstukken ophoesten want zoveel geld had niemand in het dorp. Ze konden het huwelijk ook niet afblazen, het hele dorp wist er al van en wie weet of de landheer het al wist. Als ze niet door zouden gaan met het huwelijk zou de landheer misschien wel vermoeden dat ze in het geheim zouden trouwen en dan zouden beide families van de jonge mensen ondervraagt worden.

Hopeloos tikten de dagen voorbij en elke nacht werd het jonge meisje moedelozer. Hoe meer ze er over na dacht hoe meer ze realiseerde dat ze geen enkele keus had. De dag voor haar huwelijk werd ze nerveus wakker. Ze voelde zich heel onwerkelijk, alsof ze niet in haar eigen lichaam zat. Een deel van haar overwoog nog steeds om te vluchten, ze had geen idee dat dit allang geen optie meer was. Buiten het huisje hoorde ze opeens een boel lawaai en geschreeuw. Geschrokken herkende ze de stem van haar verloofde en rende naar buiten. Haar aanstaande man zat op zijn knieën. Hij werd op de grond gedrukt door een soldaat van de landheer die zijn zwaard op de keel van de jongeman had gelegd. Voordat het meisje echt doorhad wat er aan de hand was werd ze door twee andere soldaten in een rijtuig gezet. Ze spartelde met alle macht tegen maar de mannen waren te sterk voor haar. Ze kon niets anders doen dan snikkend toekijken hoe ze het dorp verlieten en hoe al haar geliefden achterbleven. Na een korte rit kwamen ze aan bij het kasteel van de landheer. Het werd officieel een kasteel genoemd maar in werkelijkheid leek het meer op een verstevigde schuur. Het grootste deel van het kasteel was gemaakt van hout. Het was absoluut geen mooi gebouw maar dat was ook helemaal niet nodig. Het kasteel lag in een uithoek van het land en de grond er omheen had zelfs in geval van oorlog nauwelijks strategische waarde.

Heer Kadin was een zeer praktisch man en het was nooit zijn bedoeling geweest om veel geld uit te geven aan een kasteel dat belegering na belegering kon doorstaan in een gebied waar geen koning zijn leger aan zou verspillen. Zijn doel was puur financieel, het kasteel was bestendigd tegen een eventuele opstand van de onderdanen en was redelijk goedkoop om te bouwen. Vanuit deze vesting kon hij regeren en winst maken op het werk van zijn onderdanen door middel van belastingen. Over het algemeen was hij een redelijke landheer die het nut in zag van gelukkige boeren op zijn land. De man deed vrijwel niks zonder reden en de dorpelingen hadden dus nog niet veel te vrezen gehad van hem. Toch was dit nieuwe privilege iets te verleidelijk om te laten liggen. De landheer was de 50 al gepasseerd en zijn vrouw was jaren geleden overleden. Een jonge meid was een afwisseling die voor heer Kadin meer dan welkom was en met de toestemming van de koning zelf zou er geen enkel negatief gevolg aan zitten.

Het meisje was door een aantal dienstmeiden meegenomen naar de vertrekken van de bedienden en onderging een complete metamorfose. Ze werd uit haar boeren kleren gehaald en van top tot teen gewassen, haar lichaamshaar werd verwijderd door middel van een beetje pek op een stukje doek. Dit deed vreselijk pijn en het meisje gilde het uit. Helaas van haar stonden er nog steeds 2 soldaten in de kamer die het naakte meisje met liefde vasthielden zodat ze geen kant op kon. Hierna kreeg het meisje een uur om bij te komen en te herstellen van de ervaring. Een paar dienstmeisjes kwamen terug en openden een kast vol met de meest schitterende jurken. Na het passen van een paar jurken en heftig overleg tussen 2 van de dienstmeiden werd er een jurk gekozen en aangetrokken. De meiden hadden zich de hele middag bezig gehouden om het meisje er zo mooi mogelijk uit te laten zien. Achteraf werd ze naar een spiegel van gepolijst staal gebracht en het meisje kon haar ogen niet geloven. Dit was de eerste keer dat ze zichzelf zo duidelijk kon zien en ze kon niet geloven hoe ze er uit zag. Het was net alsof ze zelf adel was, een prinses die klaar is voor een bal. Maar helaas voor haar was ze klaar voor iets heel anders. Ze werd door een aantal gangen geleid totdat ze in een eetkamer terecht kwam. De ruimte was zo groot dat haar hele huis er makkelijk meerdere keren in zou passen. Midden in de kamer stond een rijkelijk gedekte tafel van eikenhout en aan het einde van die tafel zat de oude landheer Kadin. Vriendelijk lachend zei hij: “Hallo mijn naam is heer Kadin, ik heet je welkom in mijn kasteel en ik hoop dat je, je verblijf als aangenaam ervaart. Mijn chefs zijn erg goed want in dit huis word waarde gehecht aan goed eten en de chefs zijn al de hele dag in de weer om dit avondmaal perfect te maken. Wat is jouw naam meisje?” Het meisje werd aan tafel gezet door een bediende en ze was van haar stuk gebracht. Ze had helemaal niet verwacht dat de landheer zo aardig zou doen, ze had ook niet verwacht dat er een feestmaal voor haar bereid zou worden en ze had al helemaal niet verwacht dat ze ooit in zulke mooie kleren zou rondlopen. “Mijn naam is Alane, heer.” Zei het meisje voorzichtig “het is allemaal een beetje overweldigend” gaf ze eerlijk toe. Het eten werd geserveerd en samen aten het meisje en de landheer. De hele maaltijd lang wilde de landheer alles weten over het meisje en over haar dorp. Toen ze klaar waren met eten en ze beide nog met een beker wijn in hun handen zaten zei de landheer opeens: “Maar natuurlijk weet je wel waarom je hier bent toch? Het moet een hele eer voor je zijn om met een man van adel naar bed te gaan voordat je de rest van je leven vast zit aan een schapen hoeder.” De hele stemming was in één klap omgeslagen. De landheer wilde het meisje van haar stuk brengen en gedroeg zich opeens niet meer vriendelijk en hoffelijk. Het meisje voelde zichzelf boos worden en zei trillend: “mijn verloofde is geen schapen hoeder, hij is een boer met een eigen stuk land die ons halve dorp van voedsel voorziet.” Met een verveeld gezicht keek de landheer haar aan en zei: “Ik weet niet wat voor waan ideeën je hebt en ik weet niet wat jouw verloofde doet maar hij heeft geen eigen grond. Hij werkt op mijn grond, vandaar dat hij belasting moet betalen aan betere mannen zoals ikzelf. Vandaar dat jullie soort elke dag ploeteren terwijl betere mensen zoals wij in kastelen leven en vandaar dat hij zijn toekomstige bruid moet afstaan aan mij.” Elk woord was zorgvuldig afgewogen en de landheer bestudeerde de reactie van het meisje. Zij was woedend geworden en stond driftig op. “Ik walg van u!” schreeuwde ze “U bent een oude viespeuk en niet eens een half zo’n goede man als mijn verloofde. U voelt zich beter dan ons maar u bent niets waard en de enige reden dat u mij wilt hebben is omdat u zelf geen vrouw kunt krijgen.”

De landheer schrok zelf van zijn eigen reactie. Hij voelde zich direct boos worden en adrenaline raasde door zijn hele lichaam heen. Hij rende om de tafel heen en greep het meisje bij haar, haar. Met de platte hand sloeg hij haar hard in het gezicht en voordat ze viel trok hij haar weer overeind aan het haar. Woedend schreeuwde hij dat alle bedienden de kamer moesten verlaten en nog voordat ze weg waren scheurde hij de jurk, en elk ander stukje kleding dat het meisje aan had aan stukken. Verlamd door het plotselinge geweld onderging het meisje deze behandeling. De landheer had een kamer laten voorbereiden met een bed en een aantal speeltjes maar hij had besloten dat deze teef dat niet waard was. Zij zou gewoon op deze tafel worden gebruikt als een goedkope hoer. Hij spuugde in zijn hand en wreef haar kutje goed in met speeksel. Ze gilde zachtjes toen zijn vingers voor het eerst bij haar naar binnen gingen. De landheer was absoluut niet voorzichtig en ramde meteen 2 vingers naar binnen. Hard en genadeloos begon hij in haar te stoten en het meisje stopte met gillen. Stilletjes rolde de tranen over haar wangen terwijl de landheer steeds meer opgewonden begon te raken. Zijn erectie drukte hard tegen de binnenkant van zijn kleding dus hij trok alles uit.

Intimiderend stond hij over haar heen. Zijn grote stijve pik zwaaide heen en weer tussen zijn benen. “Je denkt dat ik geen vrouw heb kunnen krijgen? Mijn vrouw is al jaren dood!” schreeuwde hij “Maar het is goed dat we het over haar hebben. Het schijnt dat de binnenkant van de mond van een vrouw bijna net zo lekker voelt als een kut. Dat heb ik ooit gehoord van een aantal huurlingen die ik voor mij heb laten vechten. Al heel lang heb ik het willen uit proberen maar zoiets doe je niet met een vrouw van waarde zoals mijn vrouw. Maar jij daar in tegen, jij bent geen vrouw van waarde. Jij bent een boerentrut die niet eens kan lezen. Je gaat trouwen met een arme sloeber die niet eens 5 goudstukken kan neerleggen om de maagdelijkheid van zijn verloofde te redden. Voor jou zou dit een eer moeten zijn.” Met een hand greep hij het meisje weer bij haar, haar en drukte zijn eikel voorbij haar lippen. Haar tanden schraapten langs zijn pik en boos schreeuwde hij dat ze voorzichtig moesten zijn. Het meisje wist niet goed wat ze moest doen en de landheer zelf had er ook meer van verwacht. De huurlingen zeiden dat een vrouwenmond geweldig moest aanvoelen en het was ook wel aangenaam maar spectaculair vond de landheer het niet. Het meisje raakte haar evenwicht kwijt en viel tegen de landheer aan. Zijn pik werd diep in de keel van het meisje gedrukt en ze begon direct te proesten. De landheer voelde het, hij vond het geweldig. Met een kille blik keek hij haar aan en begon in en uit haar mond te stoten. Zover als hij kon drukte hij zijn pik bij haar naar binnen. Het meisje kreeg geen adem en raakte in paniek, de landheer vond dit geweldig en werd hier alleen maar geiler door. Steeds harder kwamen zijn ballen tegen de kin van het meisje aan wiens gezicht helemaal rood was aangelopen. Ze zuchtte opgelucht toen de landheer zijn pik terug trok maar werd direct weer angstig toen ze de grijns op zijn gezicht zag. Hardhandig gooide hij haar over de tafel heen. Haar kont stak uit en hij wist wat hij ging doen. Ze probeerde nog weg te komen maar de landheer drukte haar hoofd op de tafel en met elke beweging die ze probeerde te maken schuurde haar hoofd pijnlijk over het tafelblad. Toen voelde ze het, de grote kloppende eikel tegen haar maagdelijke kutje. Een pijnlijk en rekkend gevoel raasde door haar hele kutje heen. Ze spartelde en probeerde nog steeds weg te komen maar de landheer drukte zich gewoon tegen haar aan en zonk steeds dieper in haar weg. Halverwege zijn pik voelde hij het meeste weerstand, hij zette zijn handen op haar schouders en drukte met zijn volledige kracht door. Gillend sloeg het meisje op de tafel met de vuisten en een klein beetje bloed druppelde uit haar kutje. De landheer greep haar, haar weer en trok er hard aan terwijl hij genadeloos in en uit het meisje begon te pompen. Ze had al het verzet opgegeven en stuiterde levenloos over de tafel heen elke keer dat de grote pik zich in haar boorde. De landheer greep haar hard en pijnlijk in haar borsten terwijl hij zijn uiterste best deed om het meisje stuk te neuken. Ze moest en zou de volgende dag moeite hebben met lopen op haar eigen bruiloft. Met een harde brul kwam de landheer klaar en spoot hij het meisje met 7 harde stralen sperma, helemaal vol. Hij trok zichzelf uit haar en liep om de tafel heen, zijn pik zat onder het sperma en onder een beetje bloed en zonder pardon drukte hij zijn pik in de mond van het meisje. “Je moet hem schoonlikken” zei de landheer “Je bent nu op je plek gezet teef. Jouw soort bestaat om mijn soort te dienen.” Het meisje was te erg in shock om echt te reageren op de pik die in haar mond zat en op de woorden van de landheer dus hij besloot om zelf het werk maar te doen. Hard stootte hij zijn pik weer zo diep mogelijk in de keel van het meisje. Hij voelde zichzelf weer hard worden en neukte haar hard door in de keel totdat hij een tweede keer klaar kwam. Dit keer trok hij zich op tijd terug en spoot kleverige stralen sperma over het gezicht van het verslagen meisje. De landheer liep weg en 7 dienstmeiden kwamen de kamer in. Direct namen ze haar mee naar een kamer in het kasteel waar een soort houten frame aan de muur hing. Het meisje werd aan haar polsen opgehangen aan het frame en haar benen werden zo ver mogelijk uit elkaar gespreid. De dienstmeiden begonnen direct met water het kutje van het meisje uit te spoelen en met houten instrumenten proberen het sperma er uit te krijgen. Het was namelijk niet de bedoeling dat er een kind kwam bij dit meisje dus werd ze van binnen grondig schoongemaakt. Het sperma op haar gezicht lieten ze echter gewoon zitten.

Laat in de avond rolde het rijtuig weer het dorpje in. Naakt en smerig van het sperma werd het meisje voor haar huis er uit gegooid. Direct reden de soldaten door en het meisje strompelde beschaamd richting de voordeur van het huis van haar ouders.