Stephanie - 3

Het is al tegen de avond als Stephanie thuis komt. Ze hoefde vandaag pas om half één te beginnen, maar Pim had niks gevraagd en was ervan uitgegaan dat ze ‘s morgens zou moeten beginnen, dus had hij de wekker op zeven uur gezet.
Natuurlijk waren ze de ochtend goed doorgekomen, maar die paar uur slaap begint ze nu toch wel te missen.
“Waar heb jij uitgehangen?” Het is Stephanies moeder die in een grote stoel voor de televisie zit. “Bij een vriendin,” antwoord Stephanie kortaf. “Je had best iets mogen laten weten,” zegt Stephanies moeder, zonder ook maar op of om te kijken. “We waren bezig en toen heb ik er niet meer aan gedacht,” zegt Stephanie luchtig, “maar dat je zelf niet even hebt gebeld zegt ook al genoeg over hoeveel het je interesseert waar ik uithang.” Stephanies moeder mompelt wat, maar Stephanie loopt de trap al op, naar haar kamer.
Ze gooit haar tas in een hoek en valt op het bed. Stephanie zou zo graag terug naar Pim willen gaan vanavond, maar Pim heeft gelijk, haar moeder hoeft het niet te weten en als Stephanie van het één op het andere moment bijna niet meer thuis zou komen, zou te opvallend zijn. Ze hebben woensdag pas weer afgesproken en het is vandaag pas maandag. En volgend weekend zal ze pas haar collar krijgen.
Ze heeft wel eens eerder wat meppen op haar kont gehad, zelfs met een leren riem, maar dit is voor het eerst dat ze een echte collar krijgt en ze een volwaardige relatie aangaat, als slavin, met een Meester. Ze is verschrikkelijk nieuwsgierig naar wat Pim van plan is, hij heeft het over een ceremonie gehad, maar Stephanie kan zich er geen voorstelling van maken.
Ze probeert zichzelf voor te houden dat ze er niet nerveus voor is en dat het allemaal nieuwsgierigheid is, maar ze weet tegelijkertijd dat ze zichzelf voor de gek houdt en dat het haar moeite kost om haar zenuwen onder controle te houden.
Stephanie ligt op haar rug, naar het plafond te staren. Dit gaat de langste week van haar leven worden. Ze voelt de striemen op haar rug nog steeds. ze wrijft met haar handen over haar borsten en haar tepels zijn ook nog erg gevoelig, maar het voelt wel lekker, vindt ze. Haar schaamlippen jeuken verschrikkelijk, maar Pim had haar hiervoor gewaarschuwd, dat dit best eens zou kunnen tijdens het genezen van haar schaamlippen, na het oprekken met de saline. Ze voelde zich al de hele dag ongemakkelijk, omdat ze het niet kon laten om te krabben en ze het gevoel heeft dat mensen dat hebben gezien. Stephanie schaamt zich niet snel, maar vandaag leek het wel of ineens iedereen naar haar liep te kijken, en dat ze allemaal weten wat Stephanie het weekend heeft gedaan. Ze heeft bijna de hele dag met een kop als een rode boei rondgelopen. Maar ondanks dat voelt ze zich erg goed, ze voelt zich anders, ze voelt zich alsof ze ineens veel volwassener is dat de mensen om haar heen.
Was het maar vast woensdag, dan kon ze tenminste de hele middag bij Pim zijn. Stephanie ligt de hele avond op haar bed te dromen en te fantaseren, meerdere keren vinden haar handen als vanzelf haar poesje, dat verlangt naar aandacht. Ondertussen knijpt en rolt ze haar tepels tussen haar vingers en komt verschillende keren klaar, voor ze zichzelf genoeg heeft uitgeput om in slaap te vallen.
De volgende dag is Stephanie er met haar hoofd niet bij, ze dwaalt de hele dag in gedachten af en ze is wel tien keer tegen iemand aan gebotst, ze is totaal de weg kwijt.
Als het eindelijk woensdag is brengt ze de middag bij Pim door en heeft een fantastische tijd, maar het is voor haar gevoel al weer veel te snel afgelopen en ze verlangt, door dit vluchtig samenzijn, alleen maar meer naar hem.
Donderdag en vrijdag moet Pim weg en kan Stephanie ook al niet langs gaan, dus nu is het wachten tot zaterdag. Niet alleen haar ongeduld, maar ook haar nerveusiteit, groeien met de dag. Stephanie voelt zich als een klein kind dat naar Sinterklaas toeleeft.
Het is inmiddels vrijdagavond en Stephanie ligt weer op haar bed te fantaseren, over wat Pim het weekend met haar zal gaan doen. Ze wil haar collar hebben, ze wil weten hoe het voelt om hem om haar nek te dragen, niet zozeer het leer op haar huid, maar het weten dat ze vanaf dat moment een echte D/s heeft en dan een echte slavin is, eigendom van een Meester.
Stephanie streelt met één hand de binnenkant van haar dijen en over de dikke lippen tussen haar benen. Stephanie is enorm geil en zelfs haar buitenste lippen glibberen van het vocht, maar ze wil een lul, ze wil Pim. Haar vingers kunnen haar weinig bevrediging bieden, op dit moment. Na een kwartiertje vingeren stopt ze er dan ook mee. Stephanie wil een dikke pik in zich voelen, ze wil een spanking, ze wil naalden door haar tepels voelen glijden en ze wil haar collar om haar nek. Stephanie wil gewoon naar Pim toe.

Als Stephanie de volgende ochtend wakker wordt heeft ze het gevoel dat ze barstensvol energie zit. Ze springt uit bed en rent naar de badkamer. Onderwijl het bad volloopt gaat Stephanie op de wc zitten en begint te plassen.
Terwijl ze zo zit, fantaseert ze over de dag die voor haar ligt en ze kan niet wachten tot ze Pim weer tegen zich aan kan drukken, als ze straks haar armen om hem heen slaat. Als ze ziet dat het bad bijna vol is, staat ze op en stapt in de badkuip. Langzaam laat ze zich zakken in het hete water en spoelt haar poesje en bilnaad grondig schoon.
Ze heeft een nieuw scheermes gekocht. Omdat ze nu voor het eerst voor iemand haar kutje moet scheren, vond ze dat ze die persoonlijke ontwikkeling wel mocht vieren. Het voelt voor haar toch als iets speciaals.
Met een paar snelle halen zijn haar oksels weer glad en vervolgens scheert Stephanie haar enkels en gaat steeds een stukje verder omhoog, tot ze bij haar schaamlippen is aangekomen. Ze gaat ervoor zitten om het goed te doen, omdat ze Pim niet wil teleurstellen. Sterker nog, ze wil graag laten zien dat ze het net zo goed kan als alle andere vrouwen, die zich ooit voor Pim geschoren hebben. Ze spreid met één hand haar lipjes wijd uit elkaar, terwijl ze met de andere hand het mesje over de haren, op het binnenste randje van haar lippen, laat glijden. Ze vindt het toch wel een opwindend spelletje, dat scheren.
Stephanie wast nog snel haar lange, rossige krullen en droogt zich daarna af. Beneden drinkt ze nog wat en haast zich dan de deur uit, want ze wil zo vlug mogelijk bij Pim zijn.

Als de deurbel dwingend rinkelt, wordt Pim wakker en kijkt slaperig op. Wie is dat zo vroeg? Hij staat op en waggelt over de trap naar beneden. Als Pim de deur open doet springt Stephanie hem in de armen, Pim tuimelt zowat achterover.
“Wat ben jij vroeg,” zegt Pim terwijl hij de slaap uit zijn ogen wrijft. “U ook goedemorgen,” antwoordt Stephanie plagerig. “Maar het is ook een speciale dag,” zegt ze opgetogen, “ik kijk hier al de hele week naar uit.” “Er is nog tijd genoeg en de dag had best een paar uurtjes later mogen beginnen.”
Pim krabt zijn hoofd, terwijl hij de trap weer oploopt. “Ga maar vast naar de huiskamer, ik ben er zo.” Een korte tijd later komt Pim gedoucht en aangekleed weer naar beneden, hij pakt een glas melk en steekt een sigaret op, als hij op de bank in de huiskamer gaat zitten.
Stephanie kruipt meteen tegen zijn been aan en knuffelt zich tegen hem op. “Wanneer mag ik mijn collar zien?” vraagt ze ongeduldig. “Aan het einde van je ceremonie, dan krijg je je collar.” zegt Pim kortaf. “Ja, maar ik bedoel ook niet ‘omdoen’, ik heb het over ‘mogen zien’.” Stephanie kijkt Pim enthousiast aan. “Als ik je hem van tevoren al laat zien is het geen verassing meer wanneer je hem krijgt, je zult gewoon nog even geduld moeten opbrengen. Ik moet eerst even wakker worden, en zo, en dat werkt altijd het beste als ik kan kijken naar iemand die hard aan het werk is.” Pim kijkt Stephanie grijnzend aan en Stephanie trekt een pruillip, om aan te geven dat ze Pim vandaag maar flauw vindt.
“Begin maar met de slaapkamer een goede beurt te geven, dan is alles netjes als we daar straks je ceremonie houden.” Stephanie baalt dat ze nog zolang moet wachten, maar het woord ‘ceremonie’ klinkt zo officieel, daarvoor heeft ze het wel over om alles netjes te maken, ze wil graag dat het zo speciaal mogelijk wordt.
Als Stephanie aan het poetsen is, gaat Pim op bed liggen en begint met een pen op een notitieblok te krabbelen. “Wat bent U aan het doen, Meester?” wil Stephanie weten. “Dat gaat je niks aan.” Pim kijkt niet eens van zijn schrijfwerk op. “Kom, doorwerken.” zegt hij en gebaart Stephanie om verder te gaan. Ijverig gaat ze weer aan de slag.
Tegen het einde van de middag is alles opgeruimd en schoon en Stephanie voelt zich best een klein beetje trots, ze heeft er hard haar best voor gedaan. Pim kijkt goedkeurend rond en zegt:”Mooi zo, ga jij nu maar even lekker in bad liggen. Het komende uur wil ik je niet zien.” “Ja Meester.” zegt Stephanie en verdwijnt de trap af.

Pim komt de zoldertrap oplopen met een klein tafeltje in zijn handen. Hij zet het tafeltje in de slaapkamer neer, pakt vier dikke kaarsen uit de kast en zet deze op de hoeken van het tafelblad. Dan haalt hij het pakje met de collar onder het bed vandaan en legt de collar in het midden op het tafeltje.
Zonder dat Stephanie het weet, heeft Pim nog een paar dingen gekocht en haalt ook nog een set polsboeien en een set enkelboeien uit de doos, die hij rondom de collar heen legt en dan legt hij een doek, tussen de kaarsen, over de collar en boeien, zodat Stephanie niet meteen kan zien wat er allemaal op het tafeltje ligt. Dan steekt hij de kaarsen aan.
Vervolgens legt Pim, op een lege plank in zijn speelgoedkast, alle attributen klaar die hij voor Stephanies ceremonie nodig heeft. Verschillende naalden en piercings, stalt hij uit, samen met de benodigde ontsmettingsmiddelen en gereedschap.
Pim staat voor zijn CD-rek en zijn ogen glijden over de lange rijen met CD-doosjes. Beneden heeft hij al zijn muziek als mp3-bestanden op zijn computer staan, maar hij kan nog steeds geen afscheid nemen van zijn collectie, van speciale edities en zeldzame albums, die hij over de jaren heeft verzameld en daarom heeft hij de hele verzameling een plekje op zijn slaapkamer gegeven. Het geeft hem altijd een, bijna melancholisch, gevoel van jeugdsentiment, als hij zo het rek af staat te speuren. Pim zoekt iets speciaals, iets dat weinig mensen kennen en waarvan degene die het kennen verbaasd zijn dat er meer mensen zijn die het hebben weten te bemachtigen.
Hij pakt een digi-pack van ‘Les Ténèbre du Dehors’ van Elend uit het rek en legt de CD in de speler. Pim steekt een sigaret op en staat te luisteren naar de muziek, terwijl hij wacht tot Stephanie klaar is met baden.

Pim steekt net een tweede sigaret op als hij, een verdieping lager, de deur van de badkamer hoort. “Meester?” roept Stephanie, “Mag ik al boven komen?” Pim loopt tot de bovenste trede van de houten, gedraaide trap en gebaart Stephanie dat ze naar boven kan komen. Stephanie heeft haar T-shirt nog aan, dat losjes tot net over haar ronde billen valt.
“Trek dat eens uit,” zegt Pim, “er is niemand die zich eraan kan storen, dus je zorgt dat je naakt bent.” “Sorry, Meester.” zegt Stephanie en trekt het shirt snel uit. Ze gaat met haar handen voor haar kruis voor Pim staan en kijkt hem afwachtend aan. Pim trekt haar handen los van elkaar. “Handen langs je zij, ik wil alles kunnen zien.” zegt hij streng.
Dan pakt hij de schouders van het meisje vast en leidt haar mee, tot ze een paar stappen van het tafeltje af staat.
“Wat is dat?” vraagt Stephanie nieuwsgierig. “Hoe zei je dat?” vraagt Pim op bestraffende toon. “Wat is dat, Meester?” verbeterd Stephanie zich. “Dat klinkt al beter.” zegt Pim en grijnst, met moeite, net niet. “Wat dat is zal je snel genoeg achter komen, maar ga eerst maar eens op je knieën zitten.” zegt hij en duwt haar omlaag.
Stephanie gaat braaf zitten en kijkt ongeduldig naar de dunne doek, die over het tafeltje ligt gedrapeerd. Ze kijkt naar de vlammetjes van de kaarsen, die een bijna hypnotisch effect op haar hebben. Ze is nerveus, ze is nieuwsgierig en ongeduldig, ze is geil, bloedgeil en ze wil dat Pim met haar gaat spelen en haar zo vaak klaar laat komen dat ze totaal uitgeput is.
Stephanie kijkt Pim aan en trekt een pruillipje. “Geduld, geduld,” probeert Pim haar enthousiasme te bedaren, “alles op zijn tijd.”
Pim plakt nog snel het blaadje papier, waar hij die middag zijn aantekeningen op heeft gemaakt, op de achterrand van het tafelblad en gaat dan zelf ook achter het tafeltje staan. Stephanie kijkt hem aan, kijkt vervolgens naar de tafel en dan weer terug naar Pim. Van deze stilte wordt ze nog veel nerveuzer, maar Pim lijkt het erom te doen.
Pim moet moeite doen om zijn aantekeningen te kunnen lezen in het schemerende licht in de ruimte. Ook hij is nerveus, hij wil dit moment ook zo speciaal mogelijk maken, voor dit bijzonder mooie meisje dat voor hem zit. Hij moet zelfverzekerd overkomen om de belevenis voor haar zo vanzelfsprekend mogelijk te laten zijn.
Hij kucht een keer en schraapt zijn keel. Zijn spiekbriefje laat hem in de steek, dus hij zal alles zo uit zijn mouw moeten schudden. Op hoop van zegen dan maar.
“Anderhalve week geleden had ik niet durven dromen dat mij zoiets zou overkomen.”begint Pim. “Zo’n jong en mooi meisje, dat zomaar naast me komt zitten en me aanspreekt en enkele dagen later zegt dat ze van mij wil zijn. Elke man zou wel zo’n lekker, jong ding willen en het is al moeilijk genoeg om een gewillig meisje te vinden, maar dan een meisje dat zomaar haar lichaam én haar vrijheid zomaar afstaat, aan een man die ze amper kent, dat had ik voor niks minder dan onmogelijk gehouden.” Pim haalt even diep adem en Stephanie kijkt hem verliefd aan.
“Ik heb nog steeds het gevoel dat elk ogenblik de wekker zal gaan en jij verdwenen bent, al heb ik mezelf al meerdere keren overtuigd dat ik toch niet aan het dromen ben. Ik besef me maar al te goed hoe bijzonder dit is, wat je mij gegeven hebt en dat zal ik koesteren. En ik zal mijn best doen een goede Meester voor je te zijn. Ik hoop dat dit het begin mag zijn van een hele mooie tijd voor ons allebei en dat deze verbintenis voor ons allebei vele mooie momenten mag brengen.”
Pim ziet dat er een klein traantje uit Stephanies ooghoek rolt en ze sniffelt even. Ze is duidelijk onder de indruk van wat Pim haar vertelt en ze voelt zich er emotioneel onder.
Pim glimlacht en gaat dan verder:”Vandaag ben je hier voor je inwijdingsceremonie, hierna ben je officieel mijn slavin en krijg je de collar die deze band symboliseert. Maar voordat het zover is moet je een paar tests ondergaan, om je collar te verdienen.”
Stephanie schrikt een beetje. Wat nou als Pim dingen van haar wil die ze niet kan? Zou ze dan alsnog haar collar niet krijgen? Ze wil Pim graag vragen wat hij bedoeld, maar ze wil het moment niet verpesten, dus houdt ze toch haar mond. Nu gieren de zenuwen haar door het lijf en ze voelt haar hart bonzen in haar keel. Ze wil Pim niet teleurstellen en ze moet en zal haar collar vandaag krijgen!

Pim stapt naar haar toe en reikt haar zijn hand. Stephanie legt verlegen haar hand in de zijne en staat op. Pim pakt een stoel, zet die achter Stephanie neer en gebaart haar te gaan zitten. Dan keert hij zich naar het tafeltje en slaat de doek een stukje terug, zodat alleen de enkelboeien zichtbaar zijn, maar verder nog niks.
Stephanie kijkt vertwijfeld naar de boeien en kijkt Pim dan aan. “Wat is dat?” vraagt ze. Pim geeft haar een flinke tik in haar gezicht en kijkt haar streng aan. “Wat is dat, Meester?” verbeterd Stephanie zich en slaat haar blik beschaamd neer. “Wat denk je?” zegt Pim. “Polsbandjes, Meester?” ze kijkt hem met grote, vragende ogen aan. “Bijna,” zegt Pim, “het zijn enkelboeien.”
Stephanie kijkt geboeid weer naar de zwarte, leren bandjes, met hetzelfde paarse randje als de collar heeft, die Pim voor haar besteld heeft. Pim komt, op zijn hurken, voor haar zitten en maakt haar tepels schoon, met een doekje dat sterk naar alcohol ruikt. Stephanie denkt aan de naalden die Pim al eens op haar gebruikt heeft en maakt zich nergens druk om. Het stelt haar zelfs een beetje gerust, omdat ze weet dat ze dat makkelijk aankan.
“Als je deze test nu naar mijn tevredenheid doorstaat, dan zijn die boeien voor jou.” zegt Pim, terwijl hij een schaaltje met piercenaalden en piercings uit de kast pakt en deze aan Stephanie geeft om vast te houden.
Stephanie kijkt in het schaaltje en schrikt. “Hoe dik zijn die naalden?” hoort ze zichzelf angstig zeggen. Ze krijgt weer een tik in haar gezicht. “Wat zei je?” zegt Pim streng. “Hoe dik zijn die naalden, Meester?” ze blijft naar de naalden in het bakje staren. “drie-komma-twee milimeter.” zegt Pim nuchter. Hij pakt een krukje en gaat voor Stephanie zitten. Stephanie kijkt Pim benauwd aan. “Is dat niet heel erg dik, Meester?” vraagt ze met een licht trillend stemmetje. “Redelijk.” antwoordt Pim, zo luchtig mogelijk, alsof hij er totaal niet bij stilstaat dat deze naalden wel veel heftiger zijn dan de standaard maat piercenaalden. Stephanie doet haar mond een beetje open, maar durft niks te zeggen. Als ze al zou weten wat ze zou willen zeggen. Ze bijt op haar onderlip als Pim een van haar tepels vastpakt en er een foersterklem op zet. Dan pakt hij een naald uit het schaaltje, dat Stephanie, met trillende handen, voor zich ophoudt.
Pim kijkt Stephanie, voluit grijnzend, recht in haar ogen, waarop Stephanie een keer hoorbaar slikt en dan haar ogen dichtknijpt, in afwachting van de naald.
Pim pakt de klem in zijn legen hand, mikt de naald in het midden van de uitsparing in de klem en met een vlotte beweging, en met een zacht knappend geluid, glijdt de naald, van links naar rechts, door Stephanies tepel. Pim pakt een barbel uit het schaaltje, die net zo dik is als de naald, draait één van de balletjes eraf en duwt, met de barbel, de naald door het gat, tot deze eruit valt en de barbel door Stephanies tepel steekt. Hij draait het balletje terug op het uiteinde van het staafje.
Stephanie doet één oog open en kijkt naar haar tepel, waar nu, netjes in het midden, een dikke, metalen pin door zit. Ze zucht, de pijn is haar nog heel erg meegevallen.
Ondertussen gaat Pim verder en heeft Stephanies andere tepel al in de klem zitten. “Komt ie nog een keer.” zegt hij en pakt een nieuwe naald uit het schaaltje.
Stephanie haalt diep adem en als ze weer uitademt voelt ze de naald door haar vlees boren. Nu voelt ze de adrenaline toch wel door haar lichaam stromen en haar ademhaling versnelt, zeker als Pim, met de piercing, de naald verder duwt.
“Zo, dat was de eerste test al.” zegt Pim enthousiast. Zijn handen trillen net zo erg als die van Stephanie. Dit is de eerste keer dat hij zo’n dikke naalden door de tepels, of eender welk ander lichaamsdeel, van een meisje heeft gestoken. Hij probeert het verborgen te houden en draait zich snel om, om de enkelboeien van het tafeltje te pakken. “Ga eens staan.” zegt hij. “Ja, Meester.” zegt Stephanie en staat op.
“Gefeliciteerd met het volbrengen van de eerste test.” zegt Pim en gespt de leren bandjes om Stephanies enkels. Stephanie voelt zich best trots, dat Pim vindt dat ze dit verdiend heeft en kijkt glimlachend toe hoe Pim haar de boeien om doet.
Pim plukt even plagerig aan Stephanies schaamlippen, wanneer hij overeind komt, en Stephanie springt giebelend een stukje achteruit.
Pim slaat nu het achterste deel, van de doek op het tafeltje om en daar komen nog twee leren bandjes tevoorschijn, die er net zo uitzien als de enkelboeien. Stephanie kijkt Pim verbaasd aan. “Polsboeien.” zegt hij kort en draait zich weer naar Stephanie toe.
“Klaar voor de tweede test?” Pim wrijft, met een gemene blik in zijn ogen, in zijn handen. Stephanie knikt enthousiast en kijkt Pim ongeduldig aan.
“Ga maar weer zitten,” zegt hij, “met je billen op het randje en dan achterover leunen.” Stephanie doet braaf wat haar gevraagd wordt. Pim gaat tussen haar benen op het krukje zitten en petst een paar keer, met zijn vlakke hand, op het bolle poesje voor zich. Hij pakt haar lippen stevig tussen zijn vingers en rekt het elastische vel zo ver mogelijk uit. Stephanie kreunt zachtjes en sluit haar ogen.
Dan pakt Pim de foersterklem en zet deze, precies in het midden, op één van Stephanies buitenste schaamlippen. En niet zo flauw op het velletje, maar zo dat de piercing door een stevig stuk vlees heen zal gaan.
Stephanie houdt haar adem in en bijt op haar lip, in afwachting van de naald, die zo haar gevoelige kutje zal doorboren. Pim pakt een naald en prikt eerst een paar keer zachtjes tegen het gespannen vel, dat in de uitsparing van de klem zichtbaar is. Stephanie piept binnensmonds en door dit plagen staat ze, binnen één seconde, helemaal stijf van de adrenaline en Pim heeft er maar wat plezier in. Dan steekt hij de naald plots in de zachtroze huid en duwt in een vloeiende beweging door, tot de naald aan de andere zijde uit Stephanies schaamlip steekt. Stephanie kermt hevig, dit doet toch wel een stuk meer pijn dan bij haar tepels. Haar ademhaling is op hol geslagen en ze moet haar best doen om de pijn te verbijten. Pim pakt één van de ringen die in het schaaltje liggen, drukt het balletje uit de opening en haalt de ring, achter de naald aan, door het gat in het gevoelige vlees. Stephanie zit te puffen van de spanning en Pim streelt haar geruststellend over haar dijbeen. “Dit is heftig,” kermt ze, “dit had ik niet verwacht.”
Pim frut het balletje weer in de opening van de ring en zegt:“Nog eentje, dan heb je de tweede test ook achter de rug.” “Oké, kom maar,” zegt Stephanie, “dan ga ook maar meteen door.”
Ze gaat weer achterover zitten en knijpt haar ogen dicht. Pim begint er handigheid in te krijgen en met een paar vlotte handelingen zit dan ook een tweede ring door Stephanies andere lip, netjes gespiegeld aan de eerste. “Auw…auw..auw…” steunt Stephanie zachtjes, als ze zich op de stoel in elkaar laat zakken.
“Heel goed!” beloont Pim haar en streelt haar troostend over haar wang. “Dat was de tweede test al,” zegt hij, “ga maar staan, dan krijg je je polsboeien.” Wankel komt Stephanie overeind en steekt haar handen voor zich uit, zodat Pim haar de boeien om kan doen.
Stephanie staat voluit te glunderen, ze straalt helemaal. “Klaar voor de laatste test?” vraagt Pim. “Ja, Meester, ik ben er klaar voor.” Stephanie staat bijna te stuiteren, zo spannend vindt ze het en zo trots is ze dat ze haar Meesters goedkeuring krijgt, voor haar prestaties.
Pim pakt nu de doek van de tafel en daar ligt de collar. Stephanie kijkt verheugd naar de leren halsband, met een subtiel paars randje langs de boven- en onderrand en een metalen ring, op het midden van de band.
“Ga maar weer zitten,” zegt Pim, “zoals je net ook zat.” Stephanie gaat weer op de rand van de stoel zitten en leunt dan achterover.
Pim pakt een klein buisje uit de schaal en steekt dit, onder Stephanies clithood, zo ver mogelijk omhoog, zodat het zich duidelijk aftekent in het vel over haar clitje. Stephanie kijkt geschrokken tussen haar benen, maar in deze houding kan ze niet zien wat Pim aan het doen is. Haar mond valt open als ze ziet dat de naald die Pim uit het schaaltje pakt, net zo dik is als de naalden die hij voor de eerste vier piercings heeft gebruikt. Eigenlijk wil ze protesteren, of haar stopwoord gebruiken, maar daar voor haar ligt de collar en die wil ze zo graag hebben.
Ze besluit toch maar door te bijten en knijpt in de zitting van de stoel, dat haar knokkels er wit van worden, ze ademt diep in en ze bijt haar tanden stevig op elkaar. Dan steekt Pim de naald, dwars door het dunne vel, in de opening van het buisje. Stephanies ogen schieten wijd open en ze kermt hevig door haar gesloten lippen en aan elke kant rolt een traan, uit haar ooghoeken, over haar wangen naar beneden. “Nog heel even doorbijten.” zegt Pim en haalt een rond gebogen barbel, achter de naald aan, door het gat in Stephanies clithood en draait het balletje op het open uiteinde.
Stephanie zucht diep, nu voelt ze de endorfine sterk opkomen en ze heeft het gevoel dat ze boven de stoel zweeft. Ondanks haar roes is ze zich maar wat bewust dat ze nu alle tests gehaald heeft en dat ze haar collar gaat krijgen, ze voelt zich zo gelukkig, om van trots nog maar te zwijgen. “Ga eens recht zitten.” zegt Pim, als hij de collar van het tafeltje pakt. Hij gaat voor Stephanie staan en zij kijkt hem aan alsof ze een paar glaasjes teveel op heeft en met een brede grijns van voldoening op haar gezicht.
Pim gaat , met de collar in zijn handen, voor haar staan en zegt:”Nu heb je alle tests doorstaan en ik vind dat je het heel goed hebt gedaan. Ik ben trots op je, je hebt deze collar zeer zeker verdiend.”
Pim stapt naar voren en legt de collar rond de hals van Stephanie, die gewillig haar nek uitsteekt. Als Pim de collar heeft vastgegespt en deze daarna loslaat, springt Stephanie op en slaat haar armen om zijn nek. “Auw!” roept ze meteen en doet van schrik een stapje terug. “Ik was die piercings helemaal vergeten!” lacht ze en houdt beschermend haar vingers voor haar tepels. Voorzichtig stapt ze weer naar voren en kust Pim, nog steeds haar tepels bedekkend en fluistert:”Ik ben zo blij met mijn collar. Nu ben ik echt Uw slavin?” “Ja,” fluistert Pim terug, “nu ben je echt mijn slavin.”

Pim pakt een touw en haalt dat door de metalen ringen, die aan de polsboeien zitten en knoopt de boeien tegen elkaar vast. Het andere eind van het touw gooit hij over de nokbalk van het spant en trekt Stephanies handen omhoog, tot boven haar hoofd en knoopt het touw vast. Vervolgens bindt hij een touw aan elk van de ringen van haar enkelboeien en bindt deze aan een paar ringen op de grond, zodat Stephanie niet anders kan dan wijdbeens staan.
Ze staat licht voorover gebogen en hangt nu met haar handen aan het touw en haar kont steekt naar achter. De losse uiteinden van de touwen die aan de ringen op de grond bevestigd zijn, haalt Pim omhoog en rijgt ze door de ring aan de collar, waarmee hij Stephanies nek zover mogelijk naar beneden trekt en vastzet. Ze kan geen kant meer op.
Stephanie wacht vol verwachting af en als Pim achter haar gaat staan, kletst zijn hand hard op haar ronde kont. Stephanie kreunt en laat haar ogen dichtvallen, wanneer de ene na de andere slag, met een kletsend geluid, op haar volle billen landt. Stephanie geniet merkbaar en langzaamaan worden de slagen steeds harder, tot Stephanie voluit steunt en kreunt, bij elke klap. Pim pakt Stephanies beide billen in zijn handen en wrijft verzachtend over de, nu roodgloeiende huid. Stephanie kermt zachtjes na:”Ja…..hmm…..”
Pim pakt een paar kleine touwtjes en knoopt deze rond. Dan hangt hij ze over Stephanies tepels, zodat de touwtjes achter de balletjes van de piercings geklemd zitten. Pim loopt naar de openstaande speelgoedkast en komt terug met zijn handen vol gewichtjes. Hij hangt een gewichtje aan elk van de touwtjes aan Stephanies tepels, één aan elke ring door haar schaamlippen en één aan de ronde barbel door haar clithood. Pim tikt met zijn vingers tegen de gewichtjes, zodat deze flink heen en weer zwaaien en Stephanie hijgt hevig en kreunt van genot. Pim hang nog een gewichtje aan elke tepel en laat ze flink heen en weer zwaaien. Ook de piercings in Stephanies kutje krijgen elk nog een extra gewichtje te dragen en doordat zij met haar kont staat te draaien van genot, zwaaien deze al heftig tussen haar stevige dijen door. Stephanies dikke lippen lijken wel tien centimeter langer dan normaal en de huid rond de piercings tekent wit af.
“Ik wil klaarkomen, Meester,” fluistert Stephanie, tussen haar kreunen door, “ik wil zo hard klaarkomen.” “Nou, dat heb je ook wel verdient, meisje.” zegt Pim en gaat achter haar staan. Hij trekt zijn broek open en trekt zijn gezwollen lid naar buiten. Dan spuugt hij in zijn hand en wrijft het speeksel over zijn eikel en duwt deze rustig tegen Stephanies kontgaatje.
“Oh ja…” kermt Stephanie, “ja, kom maar. Stoot maar. Ja, dieper. Ja…ja…” Langzaam voert Pim de kracht van zijn stoten op en al snel verdwijnt zijn lange pik, tot aan de wortel, in het strakke kontgaatje van Stephanie, die bijna gek wordt van genot. “Uh…uh…uh…” steunt ze bij elke stoot. De gewichtjes aan de piercings zwaaien hevig heen en weer en Pim stoot er stevig op los.
Stephanie kan niet anders dan zich helemaal laten gaan en geforceerd krijgt ze waar ze zo naar verlangt: het heftigste orgasme dat ze ooit heeft gehad.
Terwijl ze, luid schreeuwend, op de top van haar hoogtepunt zit, voelt ze hoe de dikke lul van Pim tot op zijn grootst opzwelt en in haar ontploft. Zijn hete zaad spuit, met kracht, diep in haar endeldarm en ze voelt de warme gloed steeds dieper in zich stromen.
Allebei staan ze te na te hijgen. Pim stoot nog een paar keer na en laat zijn slinkende pik dan uit Stephanies kleine gaatje glippen.
Hij knoopt Stephanies lange krullen op haar rug en gaat dan op de stoel zitten. Hij steekt twee sigaretten op, waarvan hij er één in Stephanies mond steekt en zelf een paar flinke hijsen van de andere neemt.
Stephanie neemt een hijs van de sigaret, maar is te ver van de wereld om hem in haar mond te houden. De sigaret valt op de grond.
“Ik zal je maar even losmaken, hè?” zegt Pim, terwijl hij aan de knopen in de touwen begint te plukken.
Als de touwen los zijn, leidt hij Stephanie, met de gewichtjes nog aan haar nieuwe piercings hangend, naar het bed en legt haar daarop neer. Stephanie komt een beetje tot haar positieven en pakt de sigaret over, als Pim deze aanreikt.
“Wauw, dat was heftig!” zegt ze, met een grijns van voldoening op haar gezicht. “Zolang het maar lekker heftig was.” lacht Pim en gaat op zijn kant van het bed zitten. “Echt wel!” zegt Stephanie en kijkt naar de gewichtjes die nog aan de piercings in haar tepels hangen.
“Mag ik de piercings houden, Meester?” “Ja hoor, die blijven zitten,” zegt Pim, “ook die heb je dubbel en dwars verdient.”
Stephanie kruipt tegen Pim aan en hij slaat een arm om haar heen. “Ik voel me zo gelukkig,” zegt Stephanie, “ik hoop dat dit nog heel lang mag duren.” “Ik ook,” zegt Pim, “dit is maar pas het begint, dat weet ik zeker.”
Hij neemt een flinke hijs van zijn sigaret. “En dan heb je, in elke lip, nog plek voor drie piercings boven deze en drie piercings eronder.” Stephanie kijkt Pim ongelovig aan. “Dat meen ik echt,” zegt hij, “dan kan ik er straks slotjes in hangen, bij wijze van kuisheidsgordel.”
Stephanie kijkt bedenkelijk voor zich uit, ze probeert zich een beeld te maken hoe dat zou zijn. Na een tijdje zegt ze:”Weet je? Dat lijkt me eigenlijk best wel geil, als er zo de hele dag aan mijn lipjes getrokken wordt.” Ze kijkt Pim aan, met een verheugde lach op haar gezicht en Pim kust haar en kijkt dan tevreden naar zijn nieuwe aanwinst, zijn slavinnetje.