Het is letterlijk twee voor twaalf als de directeur me op komt halen voor de lunch. We wandelen een tijdje voor we bij een lunchroom zijn. In het midden van de ruime vierkante ruimte zijn een aantal tafeltjes geplaatst, maar aan de buitenkant zijn half afgeschermde zitjes gemaakt waar best veel privacy is. De directeur wordt gegroet alsof hij een vaste klant is.

We bestellen een lichte lunch en hebben het over het contract van Noortje. Ik complimenteer de directeur met het feit dat hij Noortje zo goed heeft ingeschat en ik bedank hem dat hij zo goed voor haar zorgt. Hij reageert daar laconiek op: als hij geen goede mensenkennis zou hebben, dan zou hij het niet zo ver gebracht hebben en over Noortje: voor het geld wat hij aan haar betaalt verwacht hij ook een heel bijzondere prestatie. Dat beaam ik, maar dan nog…

Het zegt verder: “het is de eerste stap die ik zet in een groter plan. Ik ben bezig om mijn bedrijf te veranderen. Daarbij past een imago wijziging heel erg goed”.

Ik zeg: “ik ben benieuwd naar het grote plaatje”

Hij antwoordt: “dat wordt vanzelf duidelijk Irma”.

Het gesprek blijft een beetje op de vlakte, maar als ik de laatste hap in mijn zenuwachtige keel heb gestopt, zeg ik: “de reden dat ik u heb gevraagd om samen te gaan lunchen is velerlei, maar het heeft maar deels met werk te maken”.

De ogen van de directeur beginnen te glimmen: “dat wordt dan extra interessant!”

Ik steek van wal: “Tijdens de nieuwjaarsrecepties van afgelopen week hebben we een paar bijzondere talenten ontdekt. Vooral in de catering”. Ik zie de directeur met zijn ogen wat meer lachen: “ja, dat was heel apart. Zoiets heb ik niet eerder op het bedrijf meegemaakt”.

Ik ga door: “ja, het was een spontane ingeving, maar het zou wel eens een heel mooi begin kunnen zijn. Ik heb namelijk met Victor gesproken. Hij wordt niet meer erg serieus genomen op zijn werkplek”.

De directeur buldert van het lachen en hij brengt uit: “Ja, wat wil je! Als je je in je kont laat neuken door die oude administratienicht, dan levert dat wel wat geld voor mij op, maar je reputatie is direct naar de kloten!”

Ik lach beleefdheidshalve met hem mee en zeg: “ja, dat was een duidelijk leermoment voor hem, maar hij zit er nu wel mee. Hij heeft het idee opgepakt om een eigen bedrijf te starten (directeur knikt goedkeurend) en in de catering te gaan”. De directeur blijft nadenkend knikken.

Dan zegt hij: “we hebben in de jou welbekende Arena niet echt een catering. Als hij nu eens de catering in de Arena voor zijn rekening neemt? Dan kan ik hem in ieder geval elke maand een klus geven. Alleen zou het wel een plus zijn als de catering op eenzelfde manier gebeurt als tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst”. Nu is het mijn beurt om nadenkend te knikken. Ik vraag me af of de directeur helderziend is, of dat hij misschien meer microfoontjes heeft dan waar ik weet van heb. Ik gok op het laatste.

Ik zeg: “dat is wel de bedoeling. Victor wil het samen met Elena gaan opzetten. Die meid heeft enorme kwaliteiten. Haar kut is enorm geoefend en niet alleen in het vervoeren van drankjes!”

Het lijkt er op dat de directeur even stikt in de koffie, maar hij herstelt zich snel en kan het alleen maar met me eens zijn.

“Maar, wat is dan je vraag aan mij?”

“De vraag is enerzijds of ze in de Arena zouden mogen gaan cateren, maar die vraag is inmiddels beantwoord. Anderzijds hebben ze ongeveer €5.000 aan startkapitaal nodig voor de eerste kosten, zoals inschrijvingen her en der en promotie”. De directeur zegt: “ik zal hen €5.000,- voorschieten. Deze betalen ze binnen een jaar renteloos terug. Ik zal hen ook helpen met de promotie. Als ik hen bij een aantal bezoekers van de Arena aanbeveel, dan weet ik zeker dat ze ineens een stuk meer werk zullen hebben”.

“Dat is heel mooi”, zeg ik verheugd. “Hier zullen ze heel blij van worden”.

“Heb je nog iets te vragen?”, vraagt de directeur terwijl hij me rustig aankijkt. Ik haal diep adem en ik begin te vertellen.

“Sinds een tijdje woont Maureen bij ons. Ze was er bij het de nieuwjaarsbijeenkomst ook bij”. De directeur knikt en zegt: “Ja, ik herinner me haar nog wel. Ze is heel schuchter met aanrakingen door anderen”.

Nu is het aan mij de beurt om te knikken en ik zeg: “we zijn haar aan het helpen om hier beter mee om te kunnen gaan”. Ik zie een tevreden gezichtsuitdrukking bij de directeur.

Ik ga verder: “Maureen is een exhibitionistische pijnslet. Dat begint ze steeds meer te beseffen. Ze wil heel graag ook in de Arena staan. De verhalen van Noortje hebben haar enorm gretig om door iedereen bekeken te worden en opdrachten uit te voeren. Die opdrachten mogen haar pijn doen. Zelfs zou de mogelijkheid er kunnen zijn om Maureen door trouwe leden van de vereniging tegen grove betaling te laten trainen, waarbij een optreden in de Arena als een soort examen gezien kan worden.

Momenteel zijn Mark en ik bezig om Maureen te trainen. Ze heeft een zitstok, een standpaal en doet aan fitness en doet vaak yoga oefeningen. Ze krijgt vrij snel meer uithoudingsvermogen en conditie. Daarnaast is haar pijngrens enorm snel aan het opschuiven, maar dat heeft ze zelf nog niet in de gaten. Ook kan ze nu al heel erg goed haar lichaam onder controle houden. Ze heeft zelfs het ganzenei al een keer verslagen!”

De directeur keek eerst belangstellend, maar de laatste zin doet hem hoofdschudden van ongeloof. Hij zegt: “ik ken je al heel goed Irma, dus ik geloof je, maar dat is nog niemand gelukt”. Ik glimlach en zeg: “toch is het zo”.

De directeur zakt achterover en denkt een tijdje na. Dan zegt hij: “Ik denk dat Maureen een mooie verrijking voor de Arena zal zijn, maar ze zal dan al snel de andere optredens gaan overschaduwen, maar ik denk dat het voor verschillende doelgroepen zal zijn. Maureen voor de hele rijken die een sub willen laten trainen en dan zelf willen examineren.

Als we nu eens om de veertien dagen een bijeenkomst in de Arena gaan organiseren. De ene keer zoals we nu doen en de volgende keer een examen voor Maureen. Dan heeft ze telkens vier weken om te herstellen en om zich voor te bereiden op het volgende examen. Ik kan wel een biedingensysteem bedenken waarmee het mogelijk wordt om in te schrijven met een bepaalde training en de daarbij behorende vergoeding.

Als we kijken naar het voorbeeld van het ganzenei, dan weet ik wel zeker dat de leverancier er duizenden euro’s voor over heeft om het ganzenei te laten verslaan, maar ik weet nog zekerder dat een paar zogenaamde vrienden van de leverancier veel nog veel willen bieden. Dat zal tegen elkaar op gaan.

Misschien is het zelfs mogelijk om meer dan één examen per keer door Maureen te laten doen. Daarmee worden de opbrengsten een heel stuk hoger”.

Al pratende denkt de directeur pijlsnel. Hij is er al snel van overtuigd: dit gaat een kaskraker worden. Hij gaat even achterover hangen en laat alles bezinken. Dan zegt hij: “we missen dan nog wel een mannelijke inbreng. Bij onze klanten zitten een paar superrijke hetero dames die al vaak hebben aangegeven dat ze ook eens een keer een lul in de Arena willen zien lijden”. Ik lach even en denk aan de app van Mark van vanochtend. Ik zeg: “momentje. Ik probeer even wat te regelen. Morgen weet ik meer”. Ik pak mijn telefoon en app aan Mark: “spreek vanavond af met hem bij ons thuis”. Ik krijg direct “ok” terug.

Ik zeg tegen de directeur: “ik heb vanavond iemand op auditie. Ik denk dat Maureen hem wel kan overtuigen”. De directeur is zichtbaar onder de indruk. Hij zegt: “ik ken je methode niet, maar ik ben verrast door je snelheid”.

Ik glim van binnen. Dat moet aan de buitenkant ook voor de directeur te zien zijn, maar hij zegt er niets over. Ik zeg dan: “even tussendoor: wat bedoelde u vanochtend toen u tegen Noortje zei dat ze ergens gehuurd moest gaan zitten? Toen keek u mij aan, maar ik weet niet waarom”.

“Ik bedoelde: het kan voor jullie om vele redenen interessant zijn om een kamer te verhuren“

“Ja, maar u kent onze ruimte toch? Maureen en Noortje permanent bij ons inwonen: dat gaat in ons huisje niet lukken. Zeker niet als we hen ook nog willen gaan opleiden”

“Ga op zoek naar een oplossing. Jullie situatie is heel speciaal en ik verwacht dat jullie wel iets kunnen ontdekken waardoor het mogelijk wordt om alles te organiseren. Als je kapitaal nodig hebt, dan kan je contact met me zoeken”.

Ik denk na over onze woonsituatie en bedenk me dat ik onlangs een kennis in Culemborg hoorde vertellen dat hij kleiner wilde gaan wonen. Hij woont nu in een pand wat zeker 6, maar misschien 7 ton moet kosten. Dat zou een ideaal pand voor ons zijn. Twee-onder-een-kap, ouderwets, dus degelijk gebouwd, goed onderhouden en veel aparte kamers. Het heeft volgens mij drie verdiepingen en een grote kelder. Aan de achterkant en zijkant een park en aan de andere kant voldoende privacy van de buren.

Snel tellend kunnen we met het verhuren van wat kamers al snel anderhalf duizend euro per maand ophalen. Ons huidige huis levert ongeveer 2,5 ton op. Ik zeg dus stoer tegen de directeur: “Dank voor het aanbod, maar ik denk dat we wel een groter plekje kunnen vinden zonder ons druk te hoeven maken om de financiering”.

Ik excuseer me en ga even naar het toilet. Daar bel ik snel met Mark en breng hem kort en bondig op de hoogte. Hij zitten het wel zitten om van woning te wisselen en belooft dat hij de kennis zal bellen om wat de vraagprijs is. Ik knap me wat op en ga terug naar de directeur. Hij kijkt me wat bijzonder aan en ik vraag: “wat is er aan de hand?”

Hij zegt: “ik heb me een hele tijd geleden niet in je vergist. Je hebt het ondernemen in je. Ik weet niet wat je net precies gedaan hebt, maar ik neem aan dat je dat zo wel zal vertellen”. Ik kijk onbegrijpend, dus de directeur vervolgt: “je nam je telefoon mee, maar vergat je tas. Daarom weet ik dat je gebeld hebt. Ik vermoed dat je iemand gebeld hebt om een huis te gaan kopen. Als je dat gaat doen, kijk dan naar alle mogelijkheden, zoals privacy, isolatie en groeimogelijkheden”.

Ik zeg hem toe dat we daar op zullen letten en we ronden de lunch af en lopen terug. Ik ga naar mijn kantoor om alles te overdenken en krijg al snel een appje van Mark. Hij meldt: ‘hij staat er voor open’.

Ik stuur een duim terug.

Noortje komt al snel langs om te vragen hoe het gegaan is. Ik bespreek e.e.a. in hoofdlijnen met haar, maar geef aan dat we het er thuis wel verder over zullen hebben. Nu moeten we eerst nog wat werken. Noortje lacht en zegt: “ik niet meer: dat wordt nu voor me gedaan”. Ik lach en zeg tegen haar: “wat moet jij dan doen?”

Dat is een nadenkertje voor Noortje, want ze dacht nu even vakantie te kunnen gaan vieren. Ik geef haar aan dat ze eens naar haar takenpakket moet kijken en dat ze daar iets mee moet gaan doen en dan bedoel ik niet: kleren kopen!

Noortje verdwijnt en ik bel Mark. Ik laat hem vooral praten en geef af en toe een ‘ja’ en ‘nee’ als antwoord. Ik begin steeds meer te vermoeden dat er een camera of microfoontje is waarmee de directeur me in de gaten houdt.

Als het half zes is, komt Noortje naar me toe en gaan we naar ons huis. Daar praten we lang en grondig met Mark en Maureen en we komen tot de conclusie dat we onze ideeën kunnen verwezenlijken. Financieel, maar ook in het andere huis qua ruimte.

Ik bedenk ineens dat we vanavond nog bezoek krijgen en ik vraag aan Mark hoe laat hij met ‘het jongetje’ heeft afgesproken. Mark zegt: “Ik hem geappt dat hij op dit adres om half negen moet zijn. Hij heeft het bericht wel gelezen, maar niet gereageerd”.

Ik kijk op de klok en zeg tegen Noortje: “Jij gaat snel wat eten klaar maken en Maureen gaat een lijstje met mogelijke weddenschappen en challenges maken die je in de Arena uit kan voeren. Begin maar met de challenge om het ganzenei te verslaan. Die maakte enorme indruk op de directeur”.

De meiden gaan aan de slag en ik spreek nog even verder met Mark en vertel hem dat ik me op mijn werk begluurd en bespioneerd voel.

Maureen heeft al snel een lijstje klaar en ik ben onder de indruk van de inventiviteit van haar. Veel van de dingen die ik lees zijn origineel in de BDSM scene, dus dat belooft veel leuks! Ze is ook niet kinderachtig geweest, want er zitten best veel dingen bij, waar ze zeker nog voor zal moeten oefenen.

Het is kwart over acht en we zijn klaar voor ‘het jongetje’. Maureen gaat op de scherpe kant van de zitstok en Noortje op de standpaal. Beiden zonder hoge hakken, dus het is voor de dames te hopen dat ‘het jongetje’ zal komen, want de afspraak is, dat ze er dan van af mogen. Mark en ik werken ondertussen de post weg en bekijken ons financieel plaatje, zodat we meer duidelijkheid hebben als we komend weekend wellicht een huizenruil gaan bespreken.

Het is één minuut voor half negen als de bel gaat. Mark en ik blijven rustig zitten, want het is nog geen tijd. Na een minuut gaat de bel weer en dan gaat Mark open doen, terwijl ik de meiden van hun netelige positie bevrijdt.

Mark heeft voor de gelegenheid maar even een kamerjas aangedaan, want je weet maar nooit. Voor hetzelfde geld rent ‘het jongetje’ keihard weg!?

Het is inderdaad het jongetje en we horen hem zachtjes wat tegen Mark zeggen. Mark hangt de jas en zijn shawl op, waarna Mark ‘het jongetje’ de kamer in duwt.

Net voorbij de drempel blijft hij staan. Het eerste wat hij ziet is een spiernaakte Maureen. Hetzelfde meisje dat hij vanochtend een orgasme bezorgde. Ze schuift zich van de zitstok en staat even heel geil zachtjes met haar heupen te wiegen en likt even met haar tong langs haar lippen. Ze loopt op ‘het jongetje’ toe en haalt onderweg een vinger door haar druipkut. Ze houdt deze even onder zijn neus en smeert dan haar geil grotendeels in zijn neus. Hij snuift het op ik denk even dat hij voor de vlakte gaat, alsof het chloroform is. Mark ziet het ook en gaat snel achter hem staan.

Mark neemt het initiatief van die geile slet over en vraagt aan het jongetje: “Wat is je naam?”

Het duurt even voor hij op aarde lijkt te komen als hij mechanisch zegt: “ik heet Jeroen”.

“Goedenavond Jeroen. Ik heet Mark. Zoals je kan zien, zijn we in dit huis altijd schoon en naakt. Wanneer heb jij je vandaag voor het laatst gedoucht?”

“Vanochtend, meneer”, zegt Jeroen voorzichtig.

“Goed”, zegt Mark. “Dan gaat Maureen jou helpen om helemaal schoon te worden, zodat je niet zo uit de toon valt bij ons”.

“Goed, meneer”, zegt Jeroen zenuwachtig. Maureen loopt voorop, terwijl ze hem aan zijn hand meetrekt. Bij de deur draait ze zich om en zegt: “mag ik met hem spelen?”

“Nee, dat doen we hier samen”, is mijn snelle antwoord.

Maureen trekt een teleurgesteld gezicht, maar nu weet ik dat ze in ieder geval wat eerder beneden zal zijn met Jeroen, dan wanneer ze met hem gaat spelen...

Als we horen dat ze onder de douche staan, zegt Irma tegen mij: “hij is CUTE!” “Ja”, zegt Noortje. Ik vraag me af of hij zich wel eens hoeft te scheren. Wat een baby face heeft hij!”

Ik lach even en ben blij dat Jeroen in de smaak valt van Irma en Noortje.

We zijn benieuwd wat we allemaal vanavond nog met Jeroen gaan beleven!