Maureen - 90: Marleen

Ik ga met Irma en Marleen op zoek naar Jeroen, want we weten dat hij ook ergens in de achterkamertjes van de Arena moet zijn. Maureen en Noortje zijn er niet: zij hebben in Culemborg geslapen.

We doen diverse deuren open, maar we vinden hem niet. Uiteindelijk begin ik hem te roepen, terwijl we door het hele gebouw lopen. Uiteindelijk horen we de stem van Jeroen telkens herhalen: “Ik ben hier”.

Het komt achter een smalle deur vandaan. Ik doe deur open, maar dat lukt niet: er zit een codeslot op. Ik vraag door de deur heen: “Wat is de code van de deur?”

“Die weet ik niet, dat weet de directeur alleen”.

Ik bel de directeur en leg hem uit waarvoor ik Jeroen nodig heb. Hij was eigenlijk van plan om Jeroen bij wijze van straf nog uren te laten staan, omdat hij het laatste etmaal zoveel plezier had gehad. Het is volgens de directeur tijd voor hem om na te denken over dit alles en hoe hij er voor kon zorgen om anderen nog meer te verwennen en aan hun opdrachten te voldoen, terwijl hij er zelf minder genot van zou hebben.

Ik beloof dat ik Jeroen nadat we klaar zijn weer achter de deur zullen doen. De directeur is akkoord en geeft me de code.

Ik toets de code in en wil naar binnen lopen, maar dat hoeft niet. De ruimte is kleiner dan een meterkast en Jeroen staat er rechtop in. Hij heeft een heel strakke riem om zijn ribbenkast en een nog strakkere riem ter hoogte van zijn navel. Ademen is heel moeilijk voor hem. Zijn nek zit strak omsloten en vastgemaakt aan de achterkant van de kast. Het is duidelijk dat de bedoeling is, dat hij moeilijk adem zou kunnen halen. Zonder toezicht is dat best tricky. Zeker, omdat Jeroen best moe is en in slaap kan vallen. Dat zou betekenen dat hij waarschijnlijk geen adem zou kunnen halen.

Ik deel mijn zorg met Jeroen, terwijl Marleen met open mond mee kijkt. Hij zegt: “Geen zorgen meneer: ik heb geleerd hoe ik om moet gaan met dit soort situaties. Al deze restricties zorgen er voor dat ik me beter kan focussen op het verbeteren van mijzelf als seksobject. Ademen is niet zo erg belangrijk. De wensen van anderen zijn belangrijk, dus: waar kan ik u mee helpen?”

Ik sta weer verbaasd over de dienstbaarheid van Jeroen. Zelfs praten is moeilijk met deze restricties en als ik goed kijk, dan heeft hij onder zijn voeten een serie scherpe pinnen die zijn voetzolen martelen. Ik kijk verder en zie allemaal rode puntjes op zijn buik. Als ik de deur bekijk, dan zie ik wat de reden is: de deur is bezaaid met scherpe spijkers die Jeroen zeker wakker zullen houden. Ik gok er op dat er aan de achterkant ook een aantal martelwerktuigen te vinden zullen zijn, maar dat neem ik voor kennisgeving aan…

Ik zeg tegen Marleen: “Je wilde toch graag weten hoe het is om een seksdier te zijn? Hier zie je een voorbeeld van een seksobject. Jeroen heeft een heel hoog pijn-incasseringsvermogen en dat is de laatste maanden alleen nog maar verder geoefend. Hij heeft van nature al een enorme lul en die is door diverse behandelingen alleen nog maar groter geworden”.

Ik zeg tegen Jeroen: “Marleen wil graag een seksdier worden. Daarom wil ik dat zij vragen aan je stelt hoe jij het ervaart om een seksobject te zijn en wat je allemaal hebt moeten doen om zover te komen waar je nu bent”.

Jeroen en Marleen knikken allebei.

Ik vervolg: “daarbij vind ik het eerlijk dat jullie allebei in een vergelijkbare situatie zitten, zodat jullie op gelijk niveau met elkaar kunnen praten. Daarom bind ik Marleen tegen de deur aan en zal ik een paar riemen strak om haar lijf binden”.

Jeroen en Marleen kijken me neutraal aan. Dat is logisch, want ik heb geen vraag gesteld. Ik heb alleen maar uitgelegd wat ik ga doen en daar heeft zeker Jeroen geen enkele zeggenschap over. Ik plaats Marleen tegen de deur en bindt haar er stevig tegen aan. De puntjes van de spijkers in de deur dringen in het vlees van haar rug. Ze kreunt even. Ik zie dat Jeroen heel even zijn wenkbrauw optrekt: ze kan maar weinig pijn hebben….

Ik bevestig riemen om haar lijf die haar het ademen hinderen. Daar heeft ze heel veel moeite mee. Ik geef haar wat aanwijzingen en na een paar minuten heeft ze haar ademhaling onder controle. Ik laat haar nog even staan om er aan te wennen.

Ik vraag aan Jeroen: “Kan je haar een paar tips geven om het makkelijker te maken?”

Hij knikt en zegt: “Je moet je relaxen. Altijd relaxen. Als dat niet lukt, dan gebruik je spieren die er op dat moment niet toe lijken te doen. Vergeet alles, maar concentreer je bijvoorbeeld op je grote teen of je duim. Dan neemt de spierspanning op de andere plekken af en wordt alles een heel stuk makkelijker. Dit werkt ook bij de tandarts”.

We glimlachen om deze vergelijking. Ik begin haar kut en klit te behandelen met chilisaus.

Ik zeg tegen Jeroen: “Wil je vertellen hoe je geworden ben, zoals je nu ben?”

Jeroen zegt: “Dat wil ik graag. Ik ben eigenlijk altijd al geweest zoals ik nu ben, maar ik heb het niet gevoeld, nee: ik heb het niet mógen voelen. Van mijn ouders moest ik een stoere vent zijn die elk weekend aan het zuipen was, maar daar had ik helemaal geen zin in. Ik kwam Mark in de trein tegen en hij en Irma hebben me mijzelf laten zien. Ik ging gelijk naar Oman, waar ik een training van drie weken kreeg. Daar heb ik elk dagdeel geneukt, de hele dag getraind, amper geslapen en volgens mij alleen maar gedronken, maar amper gegeten.

Ik was helemaal kapot na die paar weken, maar ik voelde me alsof ik op een wolk zat. Ik was MEZELF! Bij terugkomst in Nederland heb ik bij een paar bordelen gastoptredens verzorgd, waarbij heel veel mannen mij in mijn kont geneukt hebben. Er waren heel hoogoplopende weddenschappen hoeveel pikken zich in mijn kont mochten ontladen, voordat ik er genoeg van had. Ik heb uiteindelijk heel wat prijzengeld mee naar huis genomen.

Het voelt voor mij zo goed, zo perfect als ik geen gecompliceerde relatie aan hoef te gaan met allerlei verplichtingen: kaarslicht, etentje, knuffelen, enzovoort. Ik weet dan vaak niet wat ik moet zeggen of doen. Geef mij maar gewoon de lijdende rol en neuk me gewoon. Gebruik me zoals je wilt en als je mijn sperma wilt, dan kan je dat krijgen als je er om vraagt. Heel makkelijk en heel transparant. Ik hou niet van een paringsdans of liefdesverklaringen. Ik hou er van om anderen met mijn lijf op seksueel gebied blij te maken. Mijn eigen genot is niet belangrijk.

In de loop van de maanden heb ik geleerd om pijn te accepteren en af te doen als niet belangrijk. Ik focus me toch op de ander. Mijn eigen genot en mijn eigen pijn zijn volstrekt onbelangrijk”.

Na deze ‘bekentenis’ zwijgt Jeroen even. Marleen draait haar hoofd naar mij toe en zegt: “Mark, wil je de deur wat dicht doen? Ik wil heel graag Jeroen een kus geven: hij lijkt mijn soulmate te zijn”.

Ik schud mijn hoofd en zeg: “Nee, dat doe ik niet. Ik weet zeker dat woorden hem dieper raken dan een kus”.

Jeroen neemt (voor zover mogelijk) een open houding aan en Marleen probeert vergeefs diep adem te halen, zodat ze daar moed uit kan putten. Dan zegt ze: “Jeroen, bedankt voor je verhaal. Wat je vertelt, komt grotendeels overeen met wat ik ook voel. Wil je me helpen om ook als jij te worden?”

Jeroen schudt zijn hoofd en zegt: “Jij bent wie jij bent. Je moet zélf jezelf ontdekken. Ik wil je, als mijn meesters dat goedvinden, van harte helpen dat je jezelf gaat ontdekken, maar JIJ moet zelf aangeven wat je voelt en zou willen. Ik ga er dus van uit dat jij anders zal worden als ik geworden ben”.

Daar moet Marleen even over nadenken. Dat is lastig, omdat haar kut en klit enorm in brand lijken te staan. Ze kan haar gedachten niet op een rijtje krijgen en vraagt panikerend: “Maar hoe weet ik dan wat ik wil? Hoe weet ik waar ik aan moet werken?”

Jeroen antwoordt: “Dat kan alleen jijzelf beantwoorden. Daar kan ik je niet bij helpen. Ik kan je pas helpen als je weet waar je naar toe wilt. Een eindpunt als hoer achter de ramen is heel makkelijk en ongecompliceerd. Een lustslavin die de hele tijd in een hoekje van de kamer zit te wachten op haar meester is ook een duidelijk verhaal. Het aller moeilijkste is een 24x7 relatie, waarin je helemaal niets te zeggen hebt en dat alles voor je besloten wordt: je dagritme, je tijdsbesteding, je trainingen, enzovoort. Wees duidelijk over het punt wat je wilt bereiken. Dat hoeft niet het eindpunt te zijn, maar dat geeft wel een richting aan”.

Marleen hijgt om de pijn van de chilisaus in haar kut de baas te worden en toch een zinnige bijdrage aan deze sessie met haar idool Jeroen te kunnen hebben. Ze zegt uiteindelijk: “ik droom er van om een 24x7 seksdier voor mijn baasje te zijn. Ik ben dan een soort hulphond. Mijn baasje zal dan beslissen wat ik aan moet trekken en hij geeft aan wat ik moet doen. Hij vertelt wat ik gedaan moet hebben als hij ’s avonds thuiskomt. Hij bepaalt ALLES. Ik voer zijn wensen uit. Als hij wil neuken, dan heb ik een nat kutje voor hem. Als hij een blowjob wil, dan druk ik mijn wangen al tegen zijn heupbotten aan.

Ik wil mijn baasje vereren. Mijn gevoel doet niet ter zake. Het is belangrijk dat hij zich goed voelt. Als hij klaar wil komen, dan help ik daarbij. Met mijn handen, mond, kut of kont. Als hij vindt dat het goed is dat ik klaarkom, dan zal ik daarvan genieten, maar als hij vindt dat ik dat niet mag, dan is dat zo.

Zijn wil geschiede”.

Jeroen is verbaasd door deze verklaring. Ik ook, maar ik laat het niet blijken. Jeroen zegt: “Dit is de meest intense liefdesverklaring geweest die ik ooit gehoord heb, maar ik heb nog niet gehoord tegen wie je deze uitspreekt?”

Marleen staat in dubio en vertelt uiteindelijk: “Ik had al mijn pijlen gericht op Floris, maar hij heeft mij afgewezen omwille van Milou. Dat is voor hem een goede keus, maar ik had al mijn pijlen op hem gericht, omdat hij de meest viriele man is die ik ken. Hij zou mijn diepste wensen wel in vervulling kunnen doen gaan, want hij is in zijn werk ook heel erg dominant. Ik ben wel aan het twijfelen geraakt, want, Jeroen, toen ik jou zag, wist ik dat jij en ik in een vergelijkbare situatie zitten.

Ik wil niet belangrijk zijn. Ik wil anderen belangrijk maken. Ik wil anderen blij maken.

Ik vind het heerlijk om te neuken, te pijpen en te rimmen. Daarbij ben ik altijd op de ander gericht. Zijn wil geschiede“.

Jeroen snapt het nog niet en vraagt: “Tegen wie zeg je dit nu allemaal?”

Marleen krijgt een vuurrood hoofd en zegt aarzelend: “Tegen Mark eigenlijk…”.

Ik ben getroffen, maar blijf stoïcijns kijken. Jeroen neemt het woord en zegt: “Dat is geen handige keus, want je hebt iemand gekozen die duidelijk bezet is. Irma en hij zijn getrouwd en gaan voor elkaar door het vuur. Dat heb ik inmiddels al heel duidelijk gemerkt. Ze zijn wel heel vrij in de omgang met anderen. Met medeweten van elkaar duiken ze op en in andere mensen, maar zonder dat ze daarmee henzelf of de anderen schade berokkenen. Ze willen geen relaties kapot maken, maar ze willen anderen helpen om hun plekje te vinden in het seksuele spectrum.

Irma is erg sadistisch. Haar ergste dreigement was, dat ze mij ondersteboven aan mijn ballen omhoog zou hijsen. Ik zie dat helemaal niet zitten, dus ik ben haar erg ter wille, want ik vermoed dat ze in een dergelijke situatie ook de zweep op mijn afgebonden ballen zal laten kletsen.

Mark is wat minder sadistisch, maar veel geraffineerder. Hij heeft me ooit bevolen: “Doe morgen een kastanje in je kont, gevolgd door een kastanje met de bast er nog omheen”.

Deze simpele opdracht heeft me zo ontzettend veel pijn gegeven, dat ik erg oplet hoe ik Mark bejegen. Hij laat mensen voor zich bewegen in richtingen die ze niet kennen, maar waarvan hij van tevoren weet hoe pijnlijk het zal zijn. Hij ziet dingen in je die je zelf nog niet kent en die gebruikt hij om je dingen te laten doen die je niet voor mogelijk had gehouden.

Als Mark dus zegt: “druk een naald door je tepel”, dan wil hij jou bewust een bepaalde hoeveelheid pijn geven. Eerst durfde ik dat niet, maar nu wel. Ik accepteer de gevolgen, omdat er een bedoeling achter zit. Dat wéét ik inmiddels. Er is altijd een groter, een hoger doel en dat is bijna nooit een orgasme of zo. Dat is veel te basaal”.

Jeroen heeft zich erg kwetsbaar opgesteld met deze verklaring, maar ik ben er blij mee. Het helpt Marleen heel erg om de nuances te begrijpen en er conclusies aan te verbinden. Ik ga bliksemsnel naar een la en haal er wat uit.

Ik zeg tegen Marleen: “Druk een naald door elke tepel”. Ik reik haar twee steriel verpakte naalden aan en Marleen twijfelt. Heel erg. Ze heeft de woorden van Jeroen gehoord, maar ze is bang om haar eigen schroom van zich af te zetten. Het gaat pijn doen. Onmetelijk veel pijn. En? Waar doet ze het voor?

Dan realiseert ze zich voor wie ze het doet. Voor zichzelf. Ze haalt diep adem en denkt bij zichzelf: als ik dit niet nu niet zou doen, dan zal ik er altijd spijt van hebben. Ik probeer het en als het niet goed genoeg voel, dan stop ik ermee.

Ze pakt één naald uit en kijkt me kort in de ogen, maar slaat snel haar ogen neer naar haar eigen tepels. De punt van de naald nadert haar vlees.

De punt gaat door het vel.

De naald schuift door en komt aan het andere eind van de tepel weer tevoorschijn.

De naald is er helemaal door.

Marleen heeft tijdens de hele sessie niet geademd. Dat was even niet belangrijk. Nu ademt ze blazend uit. Ze bestudeert haar tepel en ze is heel voldaan. Het voelt goed. Heel goed. Dat is heel duidelijk op haar gezicht af te lezen!

“Wat voelde je?”, vraagt Jeroen.

“Ik was zo in trance, dat ik er helemaal niets van voelde”, antwoordt Marleen op een verbaasde toon.

Irma en ik kijken elkaar aan en onze blikken spreken boekdelen: Marleen zou wel eens een extreem geval kunnen worden.

Ik reik haar nog een naald aan en deze duwt ze langzaam door haar andere tepel heen. Ze lijkt nu wel wat pijn te hebben, maar ze duwt dapper door en ook die naald zit al snel door de tepel heen.

Ik kijk naar de naalden. Ze zitten mooi verticaal en best ver van het puntje van de tepel. Perfect voor een piercing! Irma heeft het ook in de gaten en ze duikt weg om na ongeveer een halve minuut weer terug te komen. Ze heeft een paar barbells gevonden die ze aan Marleen laat zien en zegt: ”Je hebt net je eigen tepels doorboord met een naald. Die naalden zitten heel erg mooi, daarom is het een goed idee dat je deze sieraden monteert, zodat je tieten gelijk gepierced zijn. Dat is voor de toekomst altijd handig”.

Marleen kijkt verrukt naar de metalen staafjes en zegt tegen Jeroen: “Wil jij me helpen? Jij bent mijn grote voorbeeld en nu voelt het een beetje alsof jij mij een ring aan de vinger schuift”.

Jeroen knikt en zegt: “we hebben geen tang om je tepel mee vast te houden en de naald is nogal dun. Ik weet niet of dat goed komt”.

Daar heeft Irma gelijk een oplossing voor: “Ik vond deze taper, die het gaatje wat op kan rekken. Als de taper er door kan, dan kunnen de staafjes er ook makkelijk door”.

Jeroen zegt: “Mark, wil jij alsjeblieft de taper doen? Dat durf ik niet, want ik weet zeker dat dit enorm pijn gaat doen...” Ik kijk Jeroen aan en zeg: “Akkoord, maar jij doet de staafjes in”.

Jeroen knikt en kijkt opgelucht. Marleen snapt het niet, dus Irma verduidelijkt: “Jeroen kan anderen geen pijn doen. Dat vindt hij vreselijk. Zelf kan hij enorme pijnen aan, maar hij durft nog geen vlieg plat te slaan”. Marleen kijkt verwonderd naar haar idool.

Irma geeft me de taper en ik ga aan de slag om de tepel van Marleen verder te versieren. Ik trek rustig de naald uit haar tepel en laat die direct volgen door de taper. Marleen is nu niet in trance en voelt de snerpende pijn duidelijk. De tranen lopen over haar wangen als ik alleen nog maar de naald beweeg. Dit meisje heeft een heel lage pijngrens.

De taper volgt op de naald en als ik daar kracht mee zet, dan begint Marleen te gillen van de pijn. Ik ga door, want ze zegt nog steeds geen ‘stop’. Toch wissel ik even een blik met Irma. Ik lees op haar gezicht dat zij er van geniet dat Marleen zo aan het janken is. Ik geniet er niet zozeer van, maar ik vind wel dat ze goed moet voelen wat haar aangedaan wordt. Het zetten van een piercing mag toch pijn doen!?

Heel langzaam druk ik de taper door het gaatje wat de naald gemaakt heeft. Het is maar goed dat Marleen vastgebonden zit, want anders had ik dat nooit voor elkaar kunnen krijgen: zelfs met de riemen die haar aan de deur vastgesnoerd houden is het lastig om de tepel vast te houden. Uiteindelijk kan ik de taper, gebruik makend van het staafje, door de tepel heen duwen. Daarmee zit het eerste staafje in de tepel van Marleen.

Dat is één. Die zit.

Ik laat haar een minuutje bijkomen en als ze niet meer aan het hijgen is, zeg ik: “Dat was de eerste. We doen er straks nog één. Daar ga je van genieten. Je weet nu dat je tepel wel opgerekt gaat worden, maar dat hij niet uitscheurt. Het doet pijn, maar dat is niet belangrijk. Je hebt deze pijn nu al een keer gevoeld en je hebt het overleefd. Je kut doet nog steeds pijn van de chilisaus, maar ook daar ben je aardig aan gewend. Het is gewoon meer van hetzelfde”.

Ik bagatelliseer bewust om Marleen enerzijds te intimideren en anderzijds om haar moed in te spreken. Ze kijkt me aan en knikt. Ik pak de taper en sjor deze snel door de tepel heen. Juist op het moment dat de taper eruit lijkt te piepen, zeg ik tegen Jeroen: “Nu is het jouw beurt”.

Marleen hangt zwaar aan de riemen die haar aan de deur vasthouden. Ze heeft duidelijk heel veel pijn en doet niet veel moeite om dat te verbergen. Ze jammert bijna aan één stuk door.

Irma heeft er genoeg van en haalt een klein emmertje met water. Dat gooit ze in een vloeiende beweging over het hoofd van Marleen, terwijl ze zegt: “Hou je bek trut… Je wil dit zelf toch? Dan moet je ook niet piepen over een beetje pijn in je tieten. Dat trekt vanzelf weg!”

Jeroen kijkt wat afwachtend naar het betraande gezicht van Marleen. Ze kijken elkaar even in de ogen en Jeroen duwt de taper met het staafje door de tepel heen. Het staafje klemt gelijk aan de huid vast. Jeroen aait Marleen even over haar haar, klopt haar op haar hoofd en zegt: “Hierbij verklaar ik je tot seksdier”.

Marleen lacht even om het woordgrapje en bestudeert dan de ornamenten in haar tepels. Jeroen draait de schroefballetjes op de staafjes, zodat ze er niet uit kunnen vallen.

Ik zeg tegen Jeroen: “Bedankt voor de medewerking. Wij gaan weer. Ik sluit ik de deur en ik heb geen idee wanneer je hier opgehaald wordt”.

“Dat weet ik ook niet, meneer. Dat is ook niet belangrijk: ik heb namelijk genoeg om over na te denken”.

Irma heeft in de tussentijd Marleen van de deur afgehaald en ik sluit de deur. Ik duw hem even stevig aan, zodat de spijkers zich goed in het velletje van Jeroen boren. Ik draai me om en ik zie Marleen wat verdroten staan te kijken. Ik brul uit: “Waarom zit je niet op je knieën? Je staat erbij als een zoutzak!”

Ze stort in elkaar en neemt de pose aan die ik haar toegeblaft heb. Ik tik met mijn schoenen even tegen haar knieën, zodat ze haar benen spreidt en haar kutje goed zichtbaar is en ik zeg: “Je kut moet altijd toegankelijk zijn voor anderen. Voor iedereen. Daarom mag je je knieën nooit meer tegen elkaar hebben en moet je je kut altijd beschikbaar hebben voor anderen. Ook moet je kut altijd nat zijn, zodat een penetratie van jou door een ander hem geen pijn geeft. Is je kut nu nat?”

Marleen schudt haar hoofd en durft helemaal niets te zeggen, maar ze is wel zo slim om haar handen in haar nek te houden en haar knieën ver uit elkaar.

Ik zet mijn bergschoen tussen haar bovenbenen en ik zeg: “Beweeg met je kut over mijn schoen en maak je kut nat. Als je denkt dat je kut nat is, dan moet je het controleren en je geil aan mij laten zien. Je hebt twee minuten”.

Marleen gaat eerst wat terughoudend aan de gang, maar al snel schuurt ze vol overgave met haar kut over mijn schoen. De scherpe delen van de schoen lijken haar niet te deren. De tijd is ze helemaal vergeten en ik zie het geil op het leer van de schoen verschijnen. Net voordat ze zichzelf naar een orgasme kan schuren, grijp ik haar in de haren en geef haar een kletsende klap tegen haar wang. Daar schrikt ze zo van, dat ze gelijk begint te snikken. Ik hou haar haren beet, waardoor het snikken snel ophoudt, want ze stopt al haar energie in haar handen, die mijn onderarm omsluiten, met het doel om mijn hand weg te duwen. Dat lukt niet.

Ik til haar hoofd op aan haar haren. Ze staat al snel op haar tenen. Ik zeg op een rustige toon: “Je had twee minuten de tijd en je zou controleren of je een druipkut hebt. We zijn nu vijf minuten verder en je was druk op weg om jezelf naar een orgasme te werken. Dat was NIET de bedoeling! Het was de bedoeling dat je de opdracht uit zou voeren. Jouw genot is volstrekt onbelangrijk!”

Marleen krimpt in elkaar van deze felle woorden. Ze weet niet wat ze moet doen… Ze begint te huilen. Ik kijk Irma aan en zij tilt even haar wenkbrauw op. Ze weet het ook niet wat we hier mee aan moeten.

Ik zeg tegen Irma en Marleen: “We gaan naar huis. Dan kunnen we verder met Marleen”.

Irma en ik lopen gearmd naar buiten en naar de auto. Daar wachten we een paar minuten, maar Marleen komt niet. Irma zucht diep, loopt terug en even later komt ze met Marleen aan. Ze heeft de halflange goudblonde lokken beet en sleept Marleen mee. Marleen heeft het moeilijk om vooruit te komen. Haar bewegingen lijken het midden te houden tussen kruipen, vallen en opstaan. Haar hoofdhuid krijgt het erg te verduren, maar dat geeft niet: daar leert ze van.

Quasinonchalant vraag ik aan Irma: “Waarom wilde ze niet komen?”

Irma lacht schamper en zegt: “Ze was naar haar kleren en schoenen aan het zoeken. Ik heb denk ik al redelijk duidelijk gemaakt dat ze die de komende tijd niet nodig heeft”.

Ik knik bevestigend in de verwachting dat Marleen het met haar betraande ogen kan zien. Ik zeg: “Dan is het straks tijd voor de pizza challenge. Ik weet dat Domino’s er binnen een half uur kan zijn, dus: wat lust jij?”

Ik had niemand aangekeken en Irma antwoordt bewust niet. Marleen denkt dus dat ik haar adresseer en zegt: “Ik lust het liefst quattro stagioni”. Ik parkeer de auto snel aan de kant van de weg, draai me om naar het naakte schepsel op de achterbank en zeg: “Als ik jou iets vraag, dan weet je dat wel. Dan kijk ik naar je. Als jij even naar buiten aan het kijken bent, dan merk je niet dat iemand je diensten wilt. Daarom: KIJK NIET NAAR BUITEN, MAAR LET OP DE ANDEREN!!”

De laatste woorden bulder ik uit, zodat ze hopelijk nog lang nadreunen.

Ik rijd verder en dan zegt Irma: “Voor Noortje en Maureen ieder een pizza pepperoni, extra pittig. Dan kunnen we de pepertjes in hun kutjes laten doen”.

Ik zeg: “Wat zullen we voor haar bestellen?”, terwijl ik met mijn duim naar de achterbank wijs. Irma haalt haar schouders op en zegt: “een kinderportie spaghetti zonder saus?”

Ik glimlach en zeg: “Goed plan, met een rammelende maag zal ze veel gemotiveerder zijn om dingen te leren”.

Via de binnenspiegel zie ik dat Marleen ons om-en-om aankijkt. Ze heeft het laatste leerpunt goed opgepakt en het is ook heel goed dat ze niet op onze discussie reageert. Ik zie haar af en toe haar hoofdhuid masseren.

Ik bel Domino’s op en breng de bestelling over. Ik heb het liefst een pizza shoarma en Irma een pizza bolognese. De bezorging kan niet eerder dan over drie kwartier.

We zijn met 20 minuten thuis. Ik ben net als Irma helemaal kapot, maar ik wil me niet laten kennen voor Marleen. Ik wenk dat Irma wel even kan gaan liggen, terwijl ik me met Marleen bezig zal houden. Noortje en Maureen staan gedienstig bij de deur te wachten op een mogelijke opdracht. Tegen Maureen zeg ik dat ze de tafel mag gaan dekken en tegen Noortje zeg ik dat ze het kutje van Marleen eens moet bekijken of ze iets bijzonders ziet.

Noortje knielt voor Marleen neer. Ik merk dat Marleen een enorm rood hoofd krijgt, maar dat ze door mijn blikken wel blijft staan en Noortje haar gang laat gaan. Noortje zegt: “Ik vind dat ze opvallend weinig geil heeft. Ze is best droog. Na een ritje in de auto van de Arena naar hier ben ik meestal natter, omdat ik weet dat er altijd wel iets staat te gebeuren als we hier thuiskomen”.

Ik knik theatraal en zeg: “Wil je haar even nat maken? Als ze klaarkomt, dan geef ik haar straks met de zweep en anders krijgt Maureen de klappen”. Noortje heeft nu de keus wie ik straks met de zweep zal gaan bewerken. Ik vermoed dat ze de eer aan Maureen zal gunnen.

“Ik moet nog even bellen. Ik ben met een paar minuten terug. Succes meiden”.

Ik pak mijn telefoon en bel naar Amber en zeg: “Kan je binnen 10 minuten hier zijn?”

Ik hoor: “Ja, dat lukt wel. Moet ik Max meenemen?”

Daar had ik nog niet over nagedacht, maar ik zeg: “Ja, doe maar”.

“Wat moet ik doen?”

“Als je aangebeld hebt, dan wordt de deur opengedaan door een naakte vrouw. Je moet er voor zorgen dat ze haar hele lichaam gaat showen. Als Max er zin in heeft, dan mag hij haar likken, maar niet meer dan dat”.

“Okay, tot zo!”

Ik loop terug naar Noortje en Marleen. Ik vraag aan Noortje of Marleen al klaargekomen is en ze zegt: “Nee, maar ze is inmiddels zo geil als boter. Haar hele doos vloeit over van het geil. Waar heb je deze slet vandaan gehaald? Ik wil haar vannacht wel hebben hoor!”

Marleen krijgt een knalrood hoofd van deze intimidaties, maar ik ga er niet op in. Ik geef Noortje alleen maar een knipoog.

Ik duw een vinger in het kutje van Marleen en ik voel een enorme drijfkut. Mooi. Netjes. Ik zeg tegen haar: “Vinger jezelf, maar je mag absoluut niet klaarkomen. Ondertussen ga ik je instructies geven”.

Marleen knikt en begint haar klit te verwennen.

Ik ga verder: “We hebben net pizza’s besteld. Die worden zo dadelijk bezorgd. Jij doet de deur open en betaalt de pizzameneer. Je pakt de pizza’s aan en brengt die naar de woonkeuken. Duidelijk?”

Marleen knikt en zegt: “Ja, meneer het is duidelijk”.

“Mooi, dan blijf je jezelf nu vingeren, totdat de bel gaat”.

Ik wenk Noortje en we laten Marleen vingerend achter in de hal. Ik fluister Noortje in het oor: “Pizza challenge”. Noortje lacht en steekt haar duim omhoog.

Na ongeveer 5 minuten gaat de bel. Marleen stopt met vingeren, kijkt naar haar vingers en ziet dat er veel geil op zit. Ze likt het af en doet de deur open. Ze is stomverbaasd als ze daar een meisje met een hond ziet staan die vrolijk zegt: “Hallo, ik ben Amber. Hoe heet jij?”

Marleen twijfelt even en zegt met het schaamrood op de kaken vanwege haar naaktheid: “Ik heet Marleen en ik had de pizzabezorger verwacht”.

Amber lacht en zegt: “Dat ben ik niet, maar ik heb wel iets anders meegebracht. Draai jezelf eens om? Ik wil je helemaal kunnen bekijken”.

Met een vuurrood hoofd van schaamte doet Marleen wat Amber zegt. Amber gaat nog even door en zegt: “Doe je kutlipjes eens open? Ik wil wel eens kijken hoe je kutje er uitziet”.

Marleen lijkt een defensieve schil te laten vallen, ze kantelt haar heupen naar voren en spreidt haar kutlipjes. Amber kijkt van dichtbij en zegt opvallend hardop: “Lekker likken, likken, likken”.

Dat lijkt een codewoord voor Max te zijn. Hij is er als de kippen bij en begint het kutje van Marleen te likken. Marleen is te verbaasd om te protesteren en laat het gebeuren. Ze blijft zelfs haar kutlippen openhouden, zodat Max ook de binnenkant van haar schede droog kan likken.

Na een minuutje doet Amber alsof ze schrikt van de actie van haar hond en ze trekt de hitsige reu weg. Ze zegt: “Sorry voor het storen, volgens mij moest ik bij iemand anders zijn”. Ze steekt haar hand uit naar Marleen, die deze plichtmatig aanneemt en ze zegt: “Ik vond het prettig om met u kennis gemaakt te hebben mevrouw”.

Marleen antwoordt: “Ik ook”.

Amber zegt gevat: “Dat zag ik”. Daarna draait Amber zich om en ze loopt snel met haar hond weg. Zij heeft enorm veel lol.

Marleen staat bedremmeld in de gang. De deur nog op een kier en ze heeft nog steeds een hand aan haar kut. Ik loop naar haar toe en zeg: “Les 1: controleer altijd wie er voor de deur staat. Les 2: Als je een tong tussen je benen hebt, dan is het je plicht om die tong zoveel mogelijk ruimte te geven. In dit geval had je gelijk moeten gaan liggen”.

Marleen kijkt me wazig aan. Alle indrukken zijn veel te veel voor één dag. Dat weet ik, maar we kiezen er bewust voor om haar vandaag te overvoeren. Ze stamelt: “Maar, een hond!?”

Ik zeg: “Ja, zelfs een hond. Je wilt toch een seksdier zijn?”

Marleen lijkt voor het eerst in minuten weer een keer uit te ademen. Ik loop weg en zeg langs mijn neus weg: “De pizzabezorger komt zo. Let je even op?”

Marleen is met een schok weer in het heden beland en ik merk dat ze haar handen niet meer bij haar kutje heeft. Ik beveel: “Vinger jezelf, sletje! Maar: niet klaarkomen!”

Met duidelijke tegenzin gaat Marleen aan de slag en ze zit duidelijk al snel tegen een orgasme aan. Ik herhaal: “Niet klaarkomen!”. Ik krijg een vernietigende blik terug, waarbij ze brutaal zegt: “Dat weet ik al hoor!”

Ik steek een duim op en ik wacht af op de dingen die komen gaan.

Marleen blijft met haar kutje spelen en de seconden worden minuten. Dan, na meer dan een half uur wachten, gaat de bel.

Marleen veert op en zegt door de deur: “Wie is daar?” “Domino’s”, is het antwoord.

Marleen opent de deur en laat zichzelf helemaal zien aan de jonge pizzabezorger. Hij verblikt niet eens! De jongen geeft de bestelling en zegt: “dat is dan 46,50 euro”.

Marleen maakt met haar hand een zoekende beweging alsof ze in haar tasje de portemonnee pakt. Het ziet er aandoenlijk uit, maar de pizzabezorger wil toch echt, echt geld!

De jongen laat zijn schouders zakken en zegt op een moedeloze toon: “Mevrouw, ik heb een vermoeden wat uw doel is, maar mijn doel is dat ik betaald krijg voor de pizza’s. De fooi kan eventueel wel op uw manier worden afgerekend”.

Ik kan mijn lachen eigenlijk niet houden, maar met veel moeite lukt het me toch. Marleen staat met een stamelende stem en een vuurrood hoofd voor de veel jongere bezorger en ze weet zich geen houding te geven. De jongen doet zijn ene hand open, en wijst met de wijsvinger van zijn andere hand ernaar en zegt: “GELD!”

Marleen ontwaakt en gaat op zoek naar geld. Dat is er niet. Ze komt naar de kamer, waar ik casual bezig ben met het lezen van de krant. Ze vraagt: “Waar is het geld?”

Ik schud mijn hoofd en zeg: “Kom je daar nu pas mee? Dat had je toch al veel eerder kunnen bedenken? Nu zorg jij er voor dat die jongen nog verder verlaat wordt”.

Ik druk haar een bosje met biljetten van 5 euro in de hand en duw haar weer richting de voordeur. Ze geeft de hele bos in één keer aan de bezorger met de mededeling: “Hier”.

De bezorger telt de briefjes en zegt: “Dat is 45 euro. Ik kom nog 1,50 euro te kort. U kunt pinnen, maar pijpen niet. Dat is alleen voor de fooi”.

Slim ventje. Hij snapt het bezorgerswereldje al heel erg goed. Marleen merkt niet dat ik mijn duim naar de bezorger opsteek. Ze raakt in paniek, draait zich naar mij om en zegt: “Het is niet genoeg! Hij wil meer hebben!”

“Ja, natuurlijk wil hij door jou gepijpt worden, maar dat kon je toch zelf ook wel bedenken?”

Marleen zucht heel diep om haar frustratie en kwaadheid te laten zakken en zegt dan: “Ik moet hem ook nog €1,50 betalen, anders is het niet genoeg en gaat hij niet weg”.

“Ow, ik wist niet dat jij hem weg wilde hebben? Als je €1,50 wil hebben, dan moet je mij pijpen en alle sperma doorslikken. Niets knoeien!”

Marleen vliegt op haar knieën en geeft de bezorger een fenomenaal uitzicht. Ze zuigt en pijpt als een dolle aan mijn leuter. Het voelt heerlijk, maar ik kan mezelf heel goed inhouden en kom pas na minuten klaar. Smakkend en haar lippen likkend werkt ze alle sperma naar binnen. Ze gaat voor me staan met open hand en ik leg daar exact €1,50 in.

Dat geld geeft ze aan de bezorger, die inmiddels binnen staat en de deur al achter zich dicht heeft gedaan. Hij wil hier duidelijk de tijd voor nemen! Marleen weet niet wat ze moet doen met die vent in de hal. Ze had verwacht dat hij nu naar buiten zou gaan om de volgende pizza’s te bezorgen, maar dat doet hij niet. Beiden staan ze woordeloos naar elkaar te kijken. Ik besluit het nog erger voor Marleen te maken en zeg tegen de koerier: “Hoeveel euro verwacht je als fooi?”

De jongen aarzelt niet en zegt: “Onder de vijf euro ben ik niet tevreden, maar meer dan 10 euro zou ik overdreven vinden”.

Ik zeg tegen Marleen: “Een blowjob levert je €1,50 op. Hoe krijg jij ongeveer €7,50 binnen? “

Als blikken konden doden, zou ik ter plekke gestorven zijn. Onze ogen voeren een gevecht en uiteindelijk heeft Marleen het te pakken en ze vraagt aan de bezorger: “Als je mij in mijn kont neukt, dan is dat toch €7,50 waard?”

De bezorger lijkt verheugd, maar blijkt een echte onderhandelaar en zegt: “Alleen als ik ondertussen op je kont mag slaan”.

Marleen is opgelucht en zegt: “Deal”. Ze draait zich om, zodat ze met de rug naar de bezorger staat en ze bukt voorover, zodat haar kont erg mooi omhoog steekt.

Ik zie dat de bezorger een duim naar mij opsteekt en hij doet zijn broek uit. Rustig op zijn gemakkie vouwt hij hem op en haalt zelfs de riem er uit. Ow FUCK! Hij zal toch niet met de riem….

Hij pakt de riem tussen zijn handen en drapeert die over de onderrug van Marleen. Hij probeert zijn half stijve pik in de droge kont van Marleen te prikken, maar dat lukt niet. Hij loopt om Marleen heen, pakt haar bij de haren, duwt haar hoofd over zijn pik en na een paar minuten glimt zijn pik van het kwijl van Marleen.

Hij onderneemt nog een poging, maar het kontje van Marleen werkt niet mee: hij komt er niet in… Hij pakt de riem, mept hard met het uiteinde ervan op de kont van Marleen en zegt tegen de weg deinzende Marleen: “Doe je kont nou eens open, anders kan ik mijn fooi nooit ophalen!”

Marleen doet een soort van haar best en worstelt om haar kont toegankelijk te maken. Uiteindelijk heeft de bezorger er voldoende vertrouwen in dat het hem gaat lukken, maar hij duwt zijn pik eerst een paar keer in de kut van Marleen. Die is kletsnat en het scheelt niet veel of ze komt ter plekke klaar! Zijn druipende pik richt hij vervolgens op het halfopen aarsje van Marleen en hij ramt zijn pik er helemaal in. Gelukkig is het maar een bijna modaal pikkie, maar toch: Marleen jammert als een speenvarken die aan het spit wordt geregen. Ik word boos. Ze heeft maar een klein pikkie in haar kont en daarvan moet ze zo hard janken!?

Ik loop naar haar hoofd en zeg een paar centimeter van haar neus vandaan: “De volgende keer dat je jammert, zal het je bezuren!”

Ze schrikt van deze agressieve taal en doet haar best om niet meer te janken, terwijl de bezorger zijn best doet om haar van achteren diep te nemen.

Hij houdt het heel erg lang vol, maar uiteindelijk jaagt hij zijn zaad in de darmen van Marleen.

Als hij wat bijgekomen is, loop ik naar hem toen en hij geeft me een high-five. Ik vraag: “Hoe laat ben je vandaag gestart met bezorgen?”

“Twee uur geleden, hoezo?”

“Hoeveel van dit soort fooien heb je vandaag al gehad?“

“Dit is de tweede meneer. Ik denk dat er nog wel eentje zal komen”.

Ik grinnik en zeg: ”Ik hoop het voor je. Misschien zit er dan wel een leuk chicky bij om mee te nemen?”

Hij lacht en zegt: “Deze dame vind ik wel leuk, maar ik heb de indruk dat ze mij niet bij kan houden. Als ze nog even oefent, dan hoop ik dat ik bij een volgende bezorging wat meer van haar terug krijg”.

We doen een ‘boks’ en hij verdwijnt met zijn brommertje.

Ik loop naar Marleen, die er inmiddels van overtuigd is, dat het lijden nu klaar is en dat we samen TV gaan kijken of zo. Niet dus.

Ik geef haar een klets tegen haar wang en zeg: “Je hebt zelfs een pizzabezorger niet kunnen verleiden. Hij heeft je wel geneukt, maar je was bij lange na niet enthousiast genoeg!”

Marleen begint te snikken. Dat is goed: het betekent dat de emoties verwerkt worden.

Door alle commotie is Irma wakker geworden en we gaan aan tafel. Irma en ik naast elkaar, Maureen en Noortje aan het hoofd van de tafel geknield en Marleen zoekt naar een plaatsje. Uiteindelijk pakt Maureen haar beet, sleurt haar naar de tafel, werkt haar op de knieën en zegt: “Daar zitten. Op je knieën”.

Als we allemaal eindelijk zitten, beginnen we met smaak van de pizza’s te eten. Ik zeg tegen Maureen en Noortje dat ze alle pepers die ze kunnen vinden in hun kut en kont moeten steken. Om dat te kunnen, haalt Maureen de zware plug even uit haar aars, stopt die vol met pepers en sluit haar achteruitgang weer netjes af. Marleen kijkt er met open mond naar.

Ik pak het kinderportie spaghetti, zet het in het onooglijke bakje voor Marleen neer en zeg: “Eet. Je hebt maar 4 minuten de tijd”.

Marleen kijkt afwijzend naar de smakeloze pasta. Het is maar een klein beetje en ze heeft razende honger. Hoe kan ze daar nu genoeg aan hebben!? Thuis maakt ze voor haarzelf altijd meer dan het dubbele klaar! Wat doet ze hier? Waarom is ze hier? Ze heeft vandaag de relatie met haar vriend kapot gemaakt en haar droom om met Floris aan te pappen is ook niet uitgekomen. Waar ze nu in zit lijkt eerder op een nachtmerrie, dan op een droom…

“Nog drie minuten”, meld ik.

Marleen zoekt naar het bestek, maar dat heeft ze niet. Onwennig begint ze de spaghetti met de vingers te eten. Haar knieën doen zeer: ze begint te wiebelen. Sliertje voor sliertje gaat naar binnen. “Nog twee minuten”. Marleen krijgt er handigheid in en grotere hoeveelheden spaghetti verdwijnen in haar maag.

“Nog één minuut”, zeg ik emotieloos, terwijl ik een heerlijk stuk pizza naar binnen werk.

Marleen doet haar best om ook de laatste beetjes spaghetti op te peuzelen, maar ze redt het niet. Ik pak het bakje waar haar voer in zat en laat het aan Irma zien. Ik zeg: “Kijk eens: zelfs een kinderportie krijgt ze niet op. Ik denk dat we de volgende keer maar moeten zeggen dat ze een halve kinderportie hoeft”.

Het huilen staat Marleen nader dan het lachen. Ze heeft dan misschien wel aangegeven dat ze de controle over haar leven over zou willen geven, maar diep vanbinnen is ze daar nog niet klaar voor. Ze worstelt heel erg, want eigenlijk is ze een heel zelfstandige en eigenwijze dame!

Marleen zegt niets, maar aan de biggelende tranen is duidelijk te zien dat ze het moeilijk heeft. Als iedereen klaar is met eten, zeg ik tegen Marleen: “schuif je bakje eens naar Noortje?” Ze doet wat ik zeg en zeg daarna tegen Noortje: “haal de pepers uit je kut en kont en doe die in je bakje”.

Als Noortje klaar is, zeg ik tegen Marleen dat het bakje nu naar Maureen moet. Berustend doet ze wat ik haar opdraag. Maureen trekt de plug uit haar kont en begint met haar vingers de pepers uit haar darmen te vissen. Ook haar kut maakt ze helemaal leeg en alles stopt ze in het bakje.

Ze schuift het bakje naar het midden van de tafel. Het is doodstil in huis. Irma en ik kijken Marleen doordringend aan en dan zegt Irma: “Eet je bakje leeg. Je hebt drie minuten”.

De blik van Marleen gaat naar het bakje met pepers. Die hebben allemaal in een kut of kont van een andere vrouw gezeten! Maar… Maar… Ze wil wel onderdanig zijn, maar dat lukt niet, omdat ze te eigenwijs is. “Nog twee minuten!”

Marleen stopt eindelijk met nadenken en begint als ‘koekiemonster’ de pepers en de laatste spaghetti op te peuzelen. Het zweet staat al snel op haar voorhoofd, maar ze redt het om binnen de tijd de pepers op te hebben.

Net voordat ze het laatste stukje in haar mond steekt, zeg ik: “Ach, we zijn helemaal vergeten dat ze nog saus nodig had over de spaghetti! Daar zal ik wel iets aan doen, want ik denk dat haar mond nu ook wel wat vocht nodig heeft om af te koelen”.

Marleen begint het door te krijgen. Ze reageert niet eens primair meer. Ze laat alles over haar heen komen. Ik zeg tegen haar: “schuif je bakje naar mij”.

Ze doet direct wat ik zeg en ik pis het hele bakje bijna vol. Dan zeg ik tegen Marleen: “Drink leeg”.

Marleen kijkt mij aan, kijkt naar het bakje en pakt het bakje op. Dociel slokt ze het bakje leeg. Ook het laatste druppeltje gaat naar binnen. Alle anderen kijken elkaar aan en onze gezichten spreken boekdelen. Marleen heeft zich zojuist overgegeven. Haar overgave heeft minder dan een dag geduurd; nu lijkt ze op de plek te zijn waar ze wezen wil.

Irma roept Marleen en zegt: “Lik mijn kut”.

Marleen duikt onder de tafel, duwt de benen van Irma nog verder uit elkaar en begint als een bezetene te lebberen. Irma trekt bewonderende blikken naar mij. Die kan Marleen niet zien, want er zit een tafelblad tussen.

Zonder enige aankondiging begint Irma te pissen en Marleen doet haar best om alles op te slurpen. Dat lukt natuurlijk niet en Irma pakt haar bij de haren en zegt: “Je hebt veel gemorst… Dat zijn dan straks 10 zweepslagen”.

Marleen schrikt en aarzelt wat ze moet antwoorden. Na luttele seconden zegt ze: “Sorry Irma, ik zal die 10 ondergaan”.

Irma wijst naar de urine op de grond en zegt: “schoonmaken slet!”

Marleen gaat direct aan de gang. Ze likt de vloer en stoel helemaal schoon.

Maureen en Noortje hebben inmiddels de rest opgeruimd en we gaan van tafel. Maureen en Noortje gaan naar de fitnessruimte. Ze moeten vooral veel squats gaan oefenen, want hun kontjes zijn nog niet uitnodigend genoeg.

We zetten Marleen op de zitstok. Dat ding is al lang niet meer gebruikt geweest, maar voor Marleen is het een nieuwe uitdaging. Dan begint onze ondervraging.

Ik begin met de moeilijkste vraag: “Hoe voel je je?”

Marleen zegt: “Dat is elke seconde weer anders. Ik ben de laatste uren door een enorme achtbaan van emoties gegaan. Ik weet werkelijk niet wat ik waarvan moet denken. Ik heb het een half uur geleden of zo maar geaccepteerd dat ik er niets van hoef te vinden. Vanaf dat moment ging het een stuk makkelijker. Niet denken, maar doen!”.

Ik zeg: “Dat merkten we ja. Dat was het moment dat je de dingen gewoon aannam, zonder dat je van tevoren er heel veel over na gedacht wilde hebben”.

Marleen knikt en zegt: “Het kostte me heel wat moeite om mijn schroom en schaamte die ik in de hal bij die hond en de pizzabezorger nog heel veel had achter me te laten, maar dat voelt nu een stuk beter. Als straks de bel gaat, dan ga ik gewoon open doen hoor!”

Irma gaat door met het gesprek met Marleen, terwijl ik Adil app: “Kan jij over vijf minuten aanbellen bij ons?”

“? Prima, maar waarom?”

“We hebben een toppertje binnen zitten”.

“okay!”

Ik knik even naar Irma, die zegt: “Dus, als er iemand aanbelt, dan doe jij open?”

Marleen knikt fanatiek en zegt vol bravoure: “Ja, natuurlijk! Ik weet nu hoe het moet!”

Irma gaat nog even door met praten en al snel gaat de bel. Ik zie Marleen maar een klein beetje in elkaar kruipen, maar dat is echt maar heel kort. Daarna veert ze op en zwaait vol overtuiging de deur open. Aan de andere kant staat Adil. Hij kijkt belangstellend naar Marleen, terwijl zij afwachtend staat te kijken. Ik sis naar haar: “Voeten uit elkaar en vraag aan hem waar je hem mee van dienst kan zijn!”

Marleen neemt de pose aan die ik zeg en vraagt: “Waarmee kan ik u van dienst zijn, meneer?“

Adil antwoordt niet, maar loopt op Marleen af. Hij pakt één voor één haar tieten beet en bevoelt ze. Hij heeft er een harde klap tegen, waar Marleen erg fel op reageert. Hij controleert de neus, de keel, het kutje en ook haar kont.

Marleen laat het gelaten toe en vraagt niets.

Als Adil al een hele tijd klaar lijkt te zijn, zegt hij: “Ze is best goed. Ze zal 24 zijn, wel wat sekservaring, vooral recent en erg gewillig. Haar eigenwijsheid maakt het voor haar lastig om te leren, maar daar kunnen zwepen prima bij helpen. Ze heeft een lage pijngrens. Daar moet je iets mee, anders blijft ze daar te veel last van houden”.

Marleen merkt dat ze het over haar hebben, maar zonder haar te adresseren. Het lijkt haar niet te deren dat we over haar praten terwijl ze er zelf bij is. Pluspunt!

Ik vraag: “Wat kunnen we het makkelijkst doen om de pijngrens naar beneden te krijgen? Ze wil graag een seksdier worden”.

Adil kijkt me aan en zegt in de volle overtuiging: “Haar afranselen, pijnigen en herhalen. Elke ademtocht wordt een pijniging. Iedere stap een kwelling. Dan leert ze het snel genoeg”.

Marleen gruwelt zichtbaar, maar zegt niets. Pluspunt, maar wel iets waar we iets mee moeten, maar wat?

Ik kijk Adil vragend aan en hij zegt: “Ik zie het fenomeen seksdier als een mens die de eigen wil heeft opgegeven en overgedragen heeft aan het baasje. De eigenaar bepaalt wat het huisdier doet. Het baasje zorgt voor de africhting, passend bij het karakter van het beestje.

Het ene dier moet telkens met harde hand gecorrigeerd worden en het andere dier kan alleen maar knuffelen. Elk dier is anders. Je zal samen moeten ontdekken wat werkbaar is”.

Adil gaat stevig staan en vraagt aan mij: “Mag ik het demonstreren bij Marleen?” Ik zie Marleen een stukje terugdeinzen, maar ik doe alsof ik het niet zie. Ik vraag: “Wat wil je doen dan?”

Adil antwoordt: “Ik ga haar een klap in het gezicht geven. Die heeft ze vandaag als ik het goed heb begrepen al een paar keer gehad, dus ze weet hoe ze de gevolgen kan afhandelen. Zeker nu ze weet dat het er aan komt, zal ze trots blijven kijken na de klap. Ik vermoed dat de tranen haar nog wel in de ogen zullen springen, maar dat is een menselijke reactie die alleen door veel trainen ondervangen kan worden”.

Tijdens het praten heeft hij het gezicht van Marleen gepakt en bij het eind van de zin geeft hij een smak op de wang van Marleen. Ze voldoet perfect aan de verwachtingen van Adil. Ze wendt haar gezicht af en de tranen biggelen onder haar ogen, maar wat mij opvalt is een zekere vorm van trots. Ze lijkt trots te zijn op deze prestatie. Ondanks haar lage pijngrens lijkt het haar makkelijk af te gaan dat ze aan de pijn voorbij kan gaan. Ze blijft er niet in hangen, maar ze dealt er mee.

Adil gaat achter Marleen staan en maakt wat gebaren. Twee duimen omhoog, vervolgens tien vingers. Adil is enthousiast over Marleen. Ik weet het allemaal nog niet en Irma lijkt ook nog niet zo overtuigd. Irma zegt dan: “Ik weet werkelijk niet wat we met Marleen aan moeten. Ze doet het misschien wel aardig, maar wat dan? Wat kan ze bereiken? Wat kunnen wij met haar?”

Ik antwoord Irma: “Dat is een vraag die alleen Marleen kan beantwoorden. Dus, Marleen: wat is het wat je wilt bereiken? Waar liggen je doelen?”

Marleen kijkt om haar heen en haalt diep adem. Ze zegt: “Ik wil graag een seksdier zijn, maar dat had ik al verteld. Ik wil geen zeggenschap hebben over de keuzes die ik moet maken. Misschien zou ik het zelfs wel willen om helemaal geen zeggenschap te hebben over de keuzes die ik nu allemaal moet maken. Ik word meestal helemaal gek als ik met andere mensen om moet gaan, net zoals Jeroen vertelde. Al die moeilijke dingen die je moet doen, allerlei paringsdansen, allemaal sociale verplichtingen. Ik ben er helemaal klaar mee.

Als ik in de trein sta en ik zie een lekkere vent, dan wil ik graag mijn jurk omhoog kunnen doen en voor hem bukken, zodat hij mij kan neuken op de plek die hij wil. Nu moet ik een gesprekje beginnen, hopen dat hij zich niet in zijn ‘personal space’ voelt aangetast, nog meer praten, een paar afspraakjes maken en dan blijkt dat hij niet single is en niet wil neuken. Dat schiet allemaal niet op!

Ik merkte het net al met de pizzabezorger en de hond van jullie vriendin. Ik schaamde me wel, maar dat gevoel is heel snel weggegaan. Het voelde onwennig, maar zeker niet onplezierig. Het voelde goed om mezelf aan te bieden!

Ik denk bij het fenomeen seksdier niet direct aan pijn. Pijn ondergaan is voor mij geen doel. Als de ander mij pijn wil doen, dan zal ik dat zeker toestaan, maar ik wil geen blijvende schade oplopen. Een tattoo of een piercing of zo vind ik prima, maar ik wil niets met een mes of zo.

Ik ken alleen niemand die bij mijn wensen aan kan sluiten. Niemand die ruimdenkend genoeg is om een vrouw te beschouwen als een dier: als een hond of kat of zo.

Ik ben echt al een paar jaar op zoek naar iemand met een gelijke mindset, maar ben tot heden alleen maar mensen tegengekomen die mij zien als een slavin die ze af kunnen ranselen en daarna in de hoek kunnen laten liggen rotten. Dat is niet wat ik zoek, daar ga ik niet gelukkig van worden. Ik denk dat ik gelukkig word als ik me gedraag op de manier zoals mijn baasje het wil. Dat, mocht ik al kleren aan krijgen, deze kleren door mijn eigenaar zijn uitgekozen. Dat ik eet wat ik voorgeschoteld krijg en dat ik de hele verdere tijd aan het werk ben om mijn lijf te trainen en mooi te maken, zodat ik de eigenaar blijer kan maken.

Ik slaap waar en wanneer mijn eigenaar het toestaat. Ik ga naar de WC als dat toegestaan wordt. Ik wil geen eigen keuzes meer hoeven te maken. Zeker niet in het contact met mensen. Ik vind dat allemaal veel te ingewikkeld!”

Adil grijpt in. Hij gaat ook fysiek tussen Marleen en mij instaan. Hij zegt: “Het lijkt mij heel erg goed dat de gemoederen een beetje bedaren. Jullie hebben gisteren een feestje gehad en vandaag zijn er ook al weer de nodig dingen gebeurd. Wellicht kan Marleen naar huis gaan en daar wat taken uitvoeren om Mark en Irma te overtuigen?”

Samen met Irma overleg ik even. We zijn het al snel eens. We gaan in zee met het voorstel van Adil, we geven Marleen een sleutel. Deze sleutel staat symbool voor haar keuzerecht en we spreken af dat we vanavond nog een concept-contract naar Marleen zullen mailen, zodat zij weet wat er van haar verwacht zal worden.

Marleen ziet er super gelukkig uit. Adil verdwijnt weer en Marleen trekt zich even terug in een hoekje van de keuken.

We nemen even rust. Nou ja, rust?

Irma en ik gaan naar de fitnessruimte waar we alleen Maureen aantreffen. Ze is drijfnat van het zweet en is alleen maar met krachttraining bezig. Ze beult zichzelf enorm af zo te zien. Prima! We verwachten van haar een ontzettend grote inzet en die laat ze ook zien.

“Waar is Noortje”, vraagt Irma. “Op haar kamer”, antwoordt Maureen.

We gaan naar de kamer van Noortje, tikken kort tegen de deur en doen die gelijk open: in dit huis hebben we geen geheimen voor elkaar.

Noortje zit op haar bed, voor zich uit te kijken. We ploffen naast haar neer en zeggen een tijdje niets. Dan vraagt Irma: “Ik merk dat je de laatste tijd wat terug aan het trekken ben. Wat is er aan de hand?”

Noortje schokschoudert eerst even, maar na aandringen van Irma begint ze te vertellen. Ze vindt het in dit huis niet meer zo leuk. Alle aandacht gaat uit naar Maureen en nu het er de schijn van heeft dat ook Marleen hier gaat komen wonen om afgericht te worden, ziet ze geen plek meer voor haar. Veel liever gaat ze naar het hoofdkantoor van het bedrijf waar Irma en Noortje werken, want de lokale scene heeft ze inmiddels wel gezien. Ze had veel meer beurzen en bijeenkomsten verwacht, maar dat valt vies tegen… Momenteel is ze vooral een beeldmerk en niet veel meer dan dat.

Ze vertelt dat ze morgen even met de directeur wil overleggen en dat ze dan graag voor een internationale carrière wil gaan als ‘hostess’.

Irma en ik schrikken wel een beetje van haar verhaal, maar we snappen het wel. We hebben al veel eerder gezien dat Noortje zich aan het terugtrekken was. Het is nu duidelijk waarom dit zo was.

Noortje zegt: “Mijn kamer hier wil ik graag aanhouden als dat akkoord is. Ik vind het heerlijk om te weten dat hier mijn thuisbasis is en dat ik zeker weet als ik hier weer ben, dat er altijd iemand is die te vertrouwen is.

Als ik er niet ben, mag er prima iemand anders gebruik van mijn kamer maken, maar zorg er dan wel voor dat er altijd schone lakens in de kamer zijn”.

Irma en ik schrikken weer. Ze heeft alles heel goed op een rijtje. Hier zit een hele tijd van planning aan vast en dat alles hebben wij niet mee gekregen. We moeten beter kijken naar signalen en daar ook zeker op acteren!

We tonen begrip en zeggen dat we Noortje altijd zullen willen blijven steunen, maar waarschuwen haar ook dat de normen die we hier kennen niet overal zo zijn. Noortje trekt een stoer gezicht en zegt: “Laat ze maar komen, ik kan iedereen hebben!”

Daar ben ik niet zo zeker van en ik zeg: “Let maar op. De Japanners, maar ook de Afrikaners kunnen ontzettend wreed zijn. Als er ooit iets is, dan weet je ons te vinden. Wat er ook is: wij staan voor jou klaar!”

Noortje is blij met deze ontwikkeling. Het voelt voor haar als een sprong voorwaarts en anderzijds ook als een soort verzekering, want: wat er ook gaat gebeuren: ze kan altijd op ons terugvallen.

We doen een groepshug en gaan naar Maureen. Zij is net bezig met de zapper: een apparaat wat een elektrische schok geeft als ze een squat heeft gemaakt. Als ze diep genoeg met haar bekken naar beneden zakt, dan krijgt ze een elektrische schok tegen haar schaamlippen. Op de aftel-klok zien we dat ze al een kwartier bezig is en dat ze nog maar 5 minuutjes hoeft. Ik loop naar de knop en zet die een stukje straffer. Ze moet nu dieper naar beneden en krijgt een hardere schok.

Maureen merkt het gelijk en kijkt me aan. Ik had een vernietigende blik verwacht, maar het is eerder een verliefde blik. Ik snap er maar weinig van. Ze is in een paar dagen tijd enorm veranderd. Ze verlangt naar pijn en wordt zelfs zielsgelukkig als ze pijn krijgt.

Als ik haar hele houding en haar gezicht bekijk, dan is ze helemaal in haar eigen wereldje.

Na afloop van de training geven we Maureen eventjes om bij te komen en vertellen dan de laatste ontwikkelingen. Ze slaakt een zucht van verlichting en zegt: “Dat is echt een pak van mijn hart, want ik merkte al heel erg dat Noortje niet meer hier gebonden wilde zijn, maar dat ze ‘naar buiten’ wilde. Dat Marleen hier komt vind ik prima. Ze vindt pijn misschien niet zo fijn, maar ik heb haar gezien en zou graag een keer met haar willen spelen!”

Irma en ik glimlachen en ik zeg: “Goed zo. Heel goed. Wil je bij de klusspullen een dunne koperen elektrodraad pakken en die bovenop de zitstok monteren? Dan kunnen de berijders van de zitstok een extra dimensie toegediend krijgen”.

Maureen is gelijk in actie en gaat aan de slag om de gewenste aanpassing te realiseren.

Ik kijk Irma aan, zucht diep en zeg: “We sluiten een hoofdstuk af, maar het nieuwe hoofdstuk is al lang begonnen!”

Ze lacht en zegt: “Je hebt helemaal gelijk, maar wat dacht je ervan dat we eerst eens samen op bed belanden? Laat al die sletten maar even sudderen. Het is nu tijd voor ons!”

Ik zeg niks, maar leg mijn handen in mijn nek en als de mond van Irma zich om mijn neuklat vormt, waan ik me in de zevende hemel. Exact zoals ik het graag heb: zonder aanmoediging word ik vakkundig klaar gezogen.

We laten ons op bed vallen en ik begin haar dampende doos met twee vingers te bewerken en zonder dat we er moeite voor doen, bereiken we tegelijk ons hoogtepunt. Ik rol me om en neem Irma in mijn armen mee. Knuffelend blijven we een tiental minuten nagenieten.

Een paar uur later aan tafel, zegt Noortje: “Ik ga straks met een koffer vol naar de trein. Ik heb over drie dagen een klus in Singapore. Het zal me benieuwen hoe de mensen daar zullen zijn”.

Ik lach en zeg: “Ik vind het superleuk dat je daar helemaal naar toe kan gaan, maar ik kan je wel vertellen dat het in Singapore verboden is om publiek seks te hebben. Zelfs het hebben van seks met de gordijnen open is verboden. Let ook op: veel van de mensen in Singapore zijn geen lokale mensen, maar komen vaak uit Europa. Ze zijn de meest losgeslagen mensen die ik ken. Pas op en trek je grenzen heel scherp. Hou jezelf aan de grenzen die jij belangrijk vindt en geniet van elke seconde. Enne, als er iets aan de hand is, bel dan één van ons. Je hoort bij ons en als er iets is, dan komen we je zeker helpen”.

We doen weer een groepsknuffel en Noortje gaat weg. Ik maak me er wel wat zorgen om, maar heb vertrouwen in haar zelfstandigheid dat ze zal slagen.

We zijn nu met Maureen en Marleen aan tafel en het gesprek komt natuurlijk op de wensen die Marleen heeft. Maureen vertelt haar van haar eigen ervaringen en die komen maar beperkt overeen met die van Marleen. De drijvende krachten van ieder mens zijn nu eenmaal anders. Zo veel als Maureen en Marleen op elkaar schijnen te lijken, des te duidelijker zijn de verschillen juist. Hun motivatie is heel duidelijk anders. Maureen is erg gericht op pijn, terwijl Marleen juist veel intensiever in een relatie wil zitten. Wel zijn de beide meiden erg dienstbaar ingesteld.

Het wordt steeds duidelijker dat Marleen graag als een dier behandeld wil worden. Zeker met respect, maar wel met de duidelijke gezagsverhouding.

De verschillen worden ter tafel gebracht en heel goed belicht. We spreken met Marleen af dat we een week zullen nemen om over deze situatie na te denken. In de tussentijd krijgt Marleen in totaal 15 opdrachten, waarvan ze er minstens 10 moet uitvoeren. Bewijs moet met foto’s of video’s geleverd worden. We spreken ook af, dat Marleen het contract op zal sturen of af zal geven. In het contract staan de harde grenzen van haar en een heleboel vragen om haar te dwingen na te denken over de positie waar zij zich in wil begeven. Pas als ze bereid is om haar keuzerecht op te geven, zal ze de sleutel overhandigen.

Het vinkenlijstje zal fungeren als leidraad voor de komende tijd. Daaruit zullen de harde grenzen volgen die zullen gaan gelden tijdens de training van Marleen.

Het is laat in de avond als Irma uiteindelijk Marleen terug naar huis brengt. We zijn benieuwd hoe ze het gaat doen met alle opdrachten en vooral naar de uitvoering hiervan!