Zes uur in de ochtend, Nora was al vijf minuten wakker toen het alarm afliep. Een luid en schel geluid uit de luidspreker in haar betonnen kamertje. Net iets daarna klonk een belletje uit dezelfde luidspreker. Praktisch onmiddellijk ging het luikje in de muur open zodat Nora een niche kon zien met daarin een bord. Ze sprong van de harde matras, greep het bord en zette het voor haar op de grond. De eerste dagen, toen ze niet wist waar ze was en hoe alles werkte, had ze eerst nieuwsgierig naar de niche gekeken. Na wat ongeveer vijf seconden moesten zijn sloot het luik automatisch als ze het bord niet nam. De eerste dagen wist ze dit niet, en had ze dus ook niets te eten gehad. Gelukkig wist ze al snel dat het belletje steeds een maaltijd aankondigde, en dat ze onmiddellijk moest reageren als het luik opende.

Buiten onwetendheid was het ook wat walging dat haar de eerste dagen het bord niet deed grijpen. Het bord was een soort van aluminium schaal, ’s ochtends gevuld met één snede droog brood, en wat ranzige brokken waarvan ze niet wist wat het was. ’s Middags en ’s avonds werd hier bovenop nog een schaaltje met water voorzien. Na drie dagen had Nora uiteindelijk toegegeven aan de honger en at ze buiten het sneetje brood en het schoteltje water ook de brokken om haar honger te stillen.

Hoelang Nora hier al was, wist ze niet. Ongeveer een week of vier, als ze zou moeten gokken. Ook waar ze was, wist ze niet. Het kleine kamertje had een ijzeren deur die ze nog nooit open had gezien, en buiten de luidspreker en haar matras was haar kamer leeg. In een hoek zat een gat in de vloer dat zij gebruikte als toilet, hoewel het hier eigenlijk net iets te klein voor was. Urine en uitwerpselen van dagen dat ze niet goed had gemikt kleefde nog tegen de rand.

Het zal misschien vreemd klinken, maar Nora was de situatie al gewoon. Ze had al een week niet meer gehuild, en ze moest al weken niet meer kokhalzen van de walgelijke brokken die ze drie maal per dag werd voorgeschoven. Soms had ze nog nachtmerries, en vaak vroeg ze zich nog af waar ze was en waarom. Ontsnappen had ze de eerste week al opgegeven: de deur was van massief staal en de muren van beton. Zowel het luik voor het eten als het gat dat ze als toilet gebruikte was te klein om door te passen, zelfs nu ze zo vermagerd was. Een raam was er niet, en buiten de matras en de twee aluminium schaaltjes had ze geen enkel voorwerp hier. En de schaaltjes moesten na het eten mooi terug in de niche gezet worden, anders kwam er geen volgende maaltijd, zo had ze ondervonden. Zelfs kleren had ze niet, de eerste dag was ze namelijk versuft en naakt wakker geworden. Op zich niet zo vreemd, want ze sliep wel eens vaker naakt en een ochtendmens was Nora ook niet. Nu, al die tijd verder, was ze nog steeds naakt. Het bleke en tere huidje van toen was vuil en ruw geworden.

Toen het lege bord terug in de niche stond, en haar handen eruit waren, sloot het luik automatisch. Nora greep naar haar buik toen een eerste pijnscheut haar trof. Een beetje verrast hierdoor, vroeg ze zich eerst af of ze vergiftigd was, maar wat rekenwerk verder besefte ze dat het waarschijnlijk die tijd van de maand moest zijn. Dat was de eerste keer sinds ze hier was wakker geworden. Maandverband of tampons waren hier niet, en dus ging ze op de koude betonnen vloer zitten in de hoop de matras niet te besmeuren. Deze biologische herinnering aan hoe lang ze hier al vast moest zitten deed haar voor de eerste keer in een hele lange tijd terug huilen. Het waren eerder droge snikjes, aangezien haar lichaam niet genoeg vocht binnenkreeg om tranen aan te maken. Zo zat Nora nog enkele weken vast in dezelfde kamer, zonder een menselijke stem te horen, zonder echt voedsel, zonder iets.

Plots klonk er een klik die ze nog niet eerder had gehoord. De deur gleed piepend en knarsend open en twee mannen met lange witte jassen en maskers stapten binnen. Angstig kroop Nora naar het ander uiteinde van de kamer, maar de grootste man had haar al snel bij haar lange haren vastgenomen. Nora probeerde kreunend en krijsend te ontsnappen, maar de pijnscheuten op haar eigen hoofdhuid deed haar haar pogingen staken. De kortste man hield een doek met een sterke geur voor haar mond, en voor ze besefte wat er gebeurde viel ze in een heel diepe en droomloze slaap.

Nora opende traag haar ogen en zag het vertrouwde betonnen plafond. Eerst wachtte ze geduldig op het alarm en dan het belletje dat haar ontbijt zou aankondigen, maar toen herinnerde ze zich weer wat er was gebeurd. In paniek richtte ze zich op, en keek ze wild om zich heen. De mannen waren weg, en de deur was terug dicht. Ze sprong op en duwde en trok aan de deur in alle macht, hopend dat hij niet meer op slot zou zijn, maar dat was ijdele hoop. Toen ze daar ze stond voelde ze wel iets vreemd. Haar rug voelde koud aan, en iets kietelde aan de binnenkant van haar knieën. Ze draaide zich om, en verwachte dat ze iets aan haar benen zou zien. Een grote kat bijvoorbeeld die langs haar heen gelopen was. Maar ze zag niets.

Op het moment dat ze gedraaid was kriebelde er weer iets. Dit keer draaide ze zich niet om, maar keek ze naar achter. Een gewassen vlecht van haar zwarte haren bungelde tot net boven haar kuiten. Even werkte haar verstand op topsnelheid: hoe was haar haar zo snel kunnen groeien? Dat was de eerste vraag die in haar opkwam. Door de koude op haar rug voelde ze, nog voordat ze besefte waarom, aan haar rug. De vlecht kwam hier niet. Haar haren waren op schouderlengte geknipt en niet gevlochten. Eerst werd ze verdrietig, en voelde ze zich machteloos aangezien ze altijd van haar lange haren had gehouden. Plots, als twee goederentreinen die tegen elkaar botsen, kwam het besef in een klap. Haar hand greep naar onderen, en vond dat de zwarte vlecht vast zat aan haar huid, boven haar kontgaatje maar nog net in haar bilspleet. Nora trok wit weg en viel in een zware klap terug flauw op haar matras. Het alarm en het belletje volstonden niet om haar te wekken, en dus miste ze het ontbijt.

Toen het ritme van de dag (alarm, bel, eten, bel, eten, bel, eten, slapen,…) terug had overgenomen kon Nora proberen te verwerken wat er was gebeurd. Het was twee dagen nadat ze met de staart was wakker geworden. Haar haren waren afgeknipt, gevlochten en vervolgens op één of andere manier aan haar huid bevestigd. De lengte was ongeveer gelijk aan haar bovenbenen, en trekken deed zo veel pijn dat ze dit maar liet.

Dagen gingen voorbij, en ook de staart begon te wennen. Nora hield hem steeds omhoog terwijl ze haar behoefte deed, en slapen op de zij was nu het aangenaamst. De pijnen die ze na deze ingreep soms nog voelde in haar achterste ebden ook langzaam weg. Nora vroeg zich af hoe de vlecht zonder haardband werd samengehouden, en ontdekte dat de haren op het einde van de staart aan elkaar bevestigd waren op een soort chemische manier. Het zag eruit alsof ze aan elkaar gelast of gebrand waren. Dit was net een handlengte van de tip van de staart, daardoor was het uiterste puntje ook een verzameling van losse haren die alle kanten uitstaken.

Nog meer tijd verstreek en Nora wende als maar meer aan de staart en zelfs het eten begon ze door de honger lekker te vinden. Elke keer dat ze het belletje hoorde kwam het water haar in de mond en at ze gretig de brokken uit de schaal.

Een alarm wekte Nora uit een diepe slaap, en na het belletje greep ze naar haar voer. Ze zag een grote bloedvlek op haar matras, en wist dat ze weer haar maandstonden had. Dit was de tweede maand dat ze hier was, ze begon niet te huilen, maar werd er wel droevig door. Zou ze ooit nog naar huis kunnen?

Ongeveer drie dagen later klonk er weer een harde klik, en angstig keek Nora naar de stalen deur. De twee mannen met witte jassen en maskers kwamen weer binnen. Er was nog steeds geen enkel signaal van herkenning door hen, en als Nora de lichaamswarmte niet onder de rubberen handschoenen had gevoeld, zouden het evengoed twee robots geweest kunnen zijn. De grootste nam Nora bij de haren op haar hoofd en de kleinste kwam weer met een doek in haar richting. Nora sliep al nog voordat de prikkels van de sterke geur haar hersenen konden bereiken.

Ze opende haar ogen. Zachtjes en voorzichtig. Weer wachtte ze op het alarm en het belletje, voordat ze besefte dat ze weer een bezoek had gekregen van de mannen in het wit. Ze voelde aan haar staart, die zat er nog. Ze voelde aan haar haren, en daar was ook niets veranderd. Ze ging recht zitten en voelde plots een stekende pijn in haar gezicht, haar handen gingen als in een reflex naar daar. En haar rechterhand raakte iets vreemds in haar nek. Ze taste het voorwerp af en kwam tot de conclusie dat ze een leren band rond haar nek droeg. Het alarm liep af, een belletje klonk en deze keer was Nora er wel op tijd bij, ze schrokte haar voer gulzig naar binnen en likte de laatste restjes proper.

Ze nam het aluminium schaaltje en wilde het terug in de niche zetten, maar werd afgeleid door twee oranje vlekken. Toen ze het schoongelikte schaaltje van dichterbij bekeek, zag ze dat haar eigen ogen terug staarden. In plaats van de donkergroene tint die ze een eeuwigheid geleden steeds in de spiegel bewonderde, waren het nu twee oranje bollen. Op één of andere manier had iets of iemand de kleur van haar ogen veranderd. De stekende pijn in haar gezicht, wist ze nu, moest het resultaat zijn van één of andere oogoperatie.

Ze stond recht, omdat ze de stalen deur nog eens wou proberen, misschien had ze dit keer geluk. Een elektrische schok vanuit haar nek deed haar onmiddellijk terug op haar knieën belanden. Nora voelde aan de rubberen band en merkte op de plaats van de schok een verdikking op. Ze trok zich op aan de muur, en voor de tweede keer ging de schok doorheen haar lijf. Dit keer bleef de schok, tot het onhoudbaar werd en Nora zich terug liet vallen op de harde betonnen vloer. De pijn stopte onmiddellijk. Nora voelde zich steeds machtelozer worden, nu kon ze ook al niet meer gewoon rechtstaan. Wat was het volgende?

Een staart ontdekken was wel heel wat intenser geweest, en buiten de pijnen die snel minderden en de veranderde reflectie in haar schaaltje, was een andere oogkleur niet zo veel erger dan de staart. Gevangen in een kleine cel biedt rechtop staan bovendien ook geen grote meerwaarde. Al snel pakte Nora het gewone dagritme terug op, ditmaal uitsluitend kruipend op handen en knieën. De staart die ze ondertussen gewoon was bengelde tussen haar benen en raakte net de grond niet. Het enige wat Nora nu stoorde was de onwetendheid, de gevangenschap op zich, en haar pijnlijke knieën.

En die knieën beterden ook na verloop van tijd. De schaafwonden hadden na een kleine week al plaatsgemaakt voor harde, beschermende eelt en op handen en knieën lopen werd zo natuurlijk alsof Nora nooit iets anders had gedaan.

Toen haar vagina voor de derde keer begon te bloeden, bleef zij gewoon op haar matras liggen. Er was toch al een bloedvlek op, en veel vuiler kon zij zelf nu ook niet worden. Drie dagen nadat het bloed gestopt was, hoorde ze weer een klik aan de deur. Deze keer kwam alleen de kleinste man binnen en ademde Nora gewillig de chemische stof op. Ze was nog nooit beter geworden van zichzelf te verzetten, en haar hoop om te ontsnappen had ze toch al laten varen.

Nora werd wakker en verwachtte elk moment het alarm en de bel. Die kwamen niet. Ze keek om zich heen en schrok zich een ongeluk toen de betonnen vloer, muren en plafond hadden plaatsgemaakt voor een veel grotere ruimte. Het leek een soort van hangar te zijn, met een grote stalen poort aan één uiteinde. De grond was beton, maar de muren van baksteen. Het plafond was met houten balken en golfplaten net voldoende bescherming tegen de regen. Door enkele gaten tussen de golfplaten viel licht binnen.

Nora had nooit schrik gehad van grote ruimtes, maar ze was al drie maanden niets anders gewoon dan een kleine cel van slechts enkele vierkante meters. Liefst van al zou ze zich nu zo klein mogelijk maken en terug in haar cel wakker worden. Toen bedacht ze zich hoe veel gemakkelijker het moest zijn om hiervan te ontsnappen. Ze keek angstig naar de ijzeren poort en kroop er nieuwsgierig naartoe.

Tussen de twee delen van de poort was een kiertje opengelaten, waar Nora tussen glipte. Het gras was een verademing onder haar knieën. De open lucht, de plotse afwezigheid van haar eigen stank en het zonlicht waren in haar bereik. Maar toen gebeurde het tegenovergestelde. Het gras voelde stekelig en kriebelend, de open lucht maakte haar misselijk van angst omdat ze zo een gigantische open ruimte niet meer gewoon was, en het zonlicht brandde op haar lijkbleke huid. Snel kroop ze terug naar binnen. Ze had nooit gedacht dat ze beton, stank, duisternis en gevangenschap zou verkiezen boven gras, frisse lucht, zonlicht en vrijheid, maar toch was dat de keuze die ze net had gemaakt.

“Ting ting ting” klonk het bekende belletje. Dit keer niet uit een luidspreker, maar vanuit een hoek van de hangar. Normaal zou Nora roepen om te vragen wie daar was, maar het antwoord op die vraag interesseerde haar niet eens. Bovendien wist ze niet of ze het nog wel zou kunnen, drie maanden lang leven zonder enig woord te zeggen of te horen, welke invloed had dat op haar? Ze probeerde toch te roepen, eerder uit nieuwsgierigheid naar haar eigen stem dan naar wie het belletje rinkelde. Een schel gepiep was alles dat ze kon, haar stembanden waren zo lang niet gebruikt geweest dat deze spieren zwak waren geworden. Net als haar arm ooit eens zwak en lam was geweest na een halfjaar in de gips te hebben gezeten. Op hetzelfde moment ging nog een pijnlijke stroomstoot uit de halsband door haar lijf, ook de halsband verhinderde haar dus van te praten.

Een druppel vocht viel op haar duim. Ze schrok even, maar merkte al snel dat het speeksel was uit haar eigen mond. Het belletje rinkelde opnieuw, en nog meer speeksel werd aangemaakt. Nora kroop in de richting van het belletje, in de richting van haar voer. Want dat was hoe ze de afgelopen maanden was geconditioneerd.

Een man in een witte jas, maar dit keer zonder masker, wachtte haar op. Hij glimlachte. Dit was het eerste gezicht dat Nora gezien had in maanden. Voor zijn voeten stond een eetschaaltje, en hierop stonden vier letters die haar bekend voorkwamen: NORA. Geen brood, maar extra veel brokken. Ernaast stond een schaaltje met water. Nora was voorzichtig, en zonder haar ogen af te wenden van de man, die veel te dicht bij haar voer stond, kwam ze schuw dichter en nam ze een eerste hap brokken binnen. Na de tweede hap was ze al meer op haar gemak, en lette ze zelfs niet eens meer op de man.

Plots maakte ze een sprongetje van schrik naar achter toen ze een soort gigantische naaktkat zag naast de man. Op vier poten, met een rode leren band, oranje ogen en een pikzwarte staart. Nora knipperde met haar ogen toen ze zag dat de kat tegelijk met haar een sprongetje had gemaakt. Het aluminium schaaltje uit haar cel weerspiegelde een erg vaag beeld, maar dit was een echte spiegel. Voor het eerst zag Nora wat ze was geworden. Ze had eerst de gelijkenis gemaakt met een naaktkat. Niet helemaal verkeerd, aangezien ze inderdaad bijna meer op een grote kale kat leek dan op een mens, maar de afzichtelijkheid was er niet. Haar huid was glad en vaag zoals dat van een mens, haar borsten waren nog steeds uitgesproken zoals dat van een mens en de haren op haar lichaam beperkten zich tot haar hoofd, oksels, vulva en een heel klein beetje op haar armen en benen, en uiteraard de staart. Op één of andere bizarre manier apprecieerde Nora haar nieuwe uiterlijk: half kat, half mens. Op het rode leren bandje dat ze rond haar nek had, zag ze dezelfde letters als op haar voederbakje: NORA.

Ze keek terug naar de oranje gloed die haar nieuwe ogen uitstraalden, en bewonderde de kleur. Haar pupillen waren spleetjes, ook zoals bij een kat. Plots viel haar iets raars op. De spiegel toonde niet twee, maar vier oranje ogen met spleetjes. Twee waren van haar, bewogen met haar bewegingen mee, de andere twee bevonden zich ergens achter haar. Ze wou zich nog omdraaien, maar voordat ze het besefte sprong het beest op haar rug. Ze keek geschrokken in de spiegel en zag een man, helemaal naakt en gespierd. Zijn benen, zijn borst, zijn buik, alles was super strak en sterk. Zijn hoofd had wilde bruine haren, en een baard en snor in dezelfde kleur. Nog steeds in dezelfde kleur bungelde een staart ook tussen zijn benen. Zijn ogen waren even oranje en katachtig als die van Nora zelf, en de huid was even ruw en vuil. Ook zijn knieën waren hard van de eelt.

Haar staart werd uit de weg geduwd en een eikel, nat van het voorvocht, raakte trillend Nora’s schaamlippen. Ze probeerde hem af te wenden, maar hij was veel sterker dan haar. Bovendien liet de schoonheid van zijn gespierde, ruwe lijf haar eigen vagina niet onberoerd. Ze voelde hoe haar poesje vochtig begon te worden terwijl een ruwe stoot de pik in haar lichaam duwde. De man stootte opnieuw en opnieuw. Zowel Nora als de man spraken geen woord, maar gromden en kreunden een beetje. De man in het wit stond er naar te kijken.

Nora voelde hoe de harde penis zich een weg baande door haar opening. De handen van de man hadden haar schouders stevig beet, en bij elke stoot zag ze in de spiegel hoe haar borsten mee heen en weer schommelden. Opeens voelde ze zijn warme maar kleverige zaad in haar poes spuiten. Zijn warme pik begon slapper te worden, en hij trok zichzelf weer uit haar. Zelf was ze nog niet voldaan, en half bedelend kroop ze naar hem toe. Ze probeerde haar hoofd onder zijn buik te steken, en zo aan zijn natte penis te likken, maar hij wendde zich af en kroop weg van haar.

Ze probeerde achter hem aan te gaan, maar ze voelde een ruwe snok aan haar keel. De man met de witte jas had een leiband voor honden aan de rode leren band bevestigd. Nora jankte zachtjes maar kroop gewillig mee toen hij richting de poort wandelde. Nora was nog steeds argwanend tegenover de buitenwereld, maar de aanmoediging van de man die haar leiband vasthield was genoeg om zich toch te wagen in de buitenlucht. Trots op zichzelf liep ze naast de man, en haar staartje waggelde vrolijk rond. Ze voelde nog nattigheid tussen haar schaamlippen uit druppen, maar daar dacht ze al niet meer aan. Ze voelde zichzelf veilig in de handen van deze man.

Een grote zwarte auto stond een eindje verder geparkeerd. De man deed de koffer open, en gebaarde dat Nora erin moest springen. Zij vond het nog moeilijk om al kruipend sprongetjes te maken, maar de derde keer slaagde ze erin om in de grote koffer te springen. Een bruin deken en een plastic dierenspeeltje lagen al klaar. De man deed haar leiband uit en sloot de koffer. Nora keek nieuwsgierig rond en rook aan het deken, het rook lekker. Bijna nieuw. Ze trapte op het plastic speeltje, dat onmiddellijk piepte. Nieuwsgierig trapte ze er nog eens op, en vervolgens beet ze erin. De man, die zijn witte jas had uitgetrokken en nu achter het stuur zat, keek nog een keer om en zag hoe Nora met haar speeltje bezig was.

Op de autostrade keek ze nieuwsgierig rond. Een bejaard koppel keek afkeurend naar haar, en een jonge man had bijna een ongeluk toen hij haar naakt zag rondkruipen in de koffer. Toen de man die daarstraks een witte jas droeg de koffer opnieuw opende, was Nora aan het slapen. Ze zag dat het ondertussen al donker was buiten en voelde zich hierdoor terug wat zelfzekerder. De man deed haar terug aan de leiband en begeleide haar naar buiten.

Een gebouw in één of ander industriecomplex had deze nacht meer bezoekers dan normaal. Grote en dure auto’s, Ferraris en Porches, stonden vlak naast de ingang te blinken. Twee mannen met een zwart maatpak stonden voor de deur, en lieten Nora en haar baas direct door.

De leiband werd afgedaan en Nora werd door twee mannen met witte pakken in een kooitje geduwd. De man die haar had gebracht nam een blinkend metalen koffertje van een tafel en ging weg. Nora keek hem achterna, en nog zeker een halfuur keek ze naar de deur langs waar hij zo plots vertrokken was. Een andere man met een wit pak duwde de kooi vooruit met zo weinig moeite dat er wel wieltjes onder moesten staan. Nora zag dat ze in een ruimte terecht kwam met andere kooien, maar ze kon verder niets zien.

Iets later ging een groot rood doek omhoog. Nora’s kooi stond op een podium, en de kooien naast haar waren ook gevuld. In de kooi naast haar zat een andere vrouw, zij had niet alleen een staart, maar had ook haren overal op haar lichaam. Nora wist niet hoe het kon, maar dacht aan een soort van haargroeihormoon. In de kooi aan haar andere kant zag ze een man, het was niet dezelfde als de man die haar eerder genomen had, maar ook hij had een staart en gele ogen.

Voor het eerst keek ze naar de zaal voor het podium. Ze zag een grote groep goed geklede mensen. Hier en daar, voornamelijk aan de zijkant en achterkant van de zaal, stonden brede mannen met zwart maatpak. Tussen de gasten door liepen vrouwen, topless en met skinny jeans en naaldhakken door de menigte. Sommigen droegen plateau’s met champagne en andere dranken.

Een presentator riep iets om, maar Nora was de menselijke stem niet meer gewoon en kon zijn uitleg niet volledig volgen. Op een scherm zag ze een naakte vrouw, waarnaast enkele letters verschenen. De presentator ging verder en plots hoorde ze haar eigen naam “Nora”. Op het scherm zag ze een foto van een naakte vrouw, ditmaal kwam ze haar wel bekend voor, dit was een foto van haarzelf! Weer kwamen er verschillende letters, en dit keer probeerde ze deze te lezen: “Leibandgevoelig, autovriendelijk, geconditioneerd huisdier, zindelijk, bronstig” waren de woorden die ze gelezen had toen de tekst weer verdween. De derde maal kwam er een foto van een naakte man op het scherm, weer met een aantal letters. Nora herkende de man als de man die naast haar zat, en ze besefte nu dat de vrouw die voor haar was, de vrouw moest zijn die nu overal haargroei had.

De presentator zweeg weer en drie spotlampen schenen op de drie kooien. Een halfuurtje later gingen de spots terug uit en ging het doek dicht. Een man in een wit pak rolde haar kooi terug naar de coulissen, waar een goedgeklede zwarte man haar stond op te wachten. Nora herkende hem uit het publiek. De andere twee kooien kwamen er ook aan, en beiden werden ze aan gasten gegeven. De man aan een oudere Aziatische man, en de behaarde vrouw aan een blanke man met tuxedo.

Een vierde man, die duidelijk een hoog aanzien genoot, schudde alle drie de hand en controleerde telkens op zijn smartphone zijn eigen bankrekening. Toen alles in orde scheen te zijn, ging hij terug de zaal in. De blanke man nam zijn kooi en schoof deze naar buiten, ook de zwarte man wou de kooi van Nora naar buiten rijden, maar de Aziatische man sprak hem toe. Voordat Nora het wist werd haar kooitje naar een aparte ruimte gebracht waar een danspaal en enkele banken stonden. Ook de kooi met de man werd hier binnen gebracht. De zwarte en Aziatische mannen verlieten het kamertje door een rood fluwelen gordijn.

Minder dan tien minuten later zaten de bankjes vol met mensen, en de twee mannen inden geld van hen. Toen lieten ze de kooi van Nora open waarop zij voorzichtig naar buiten kroop en zich probeerde zo klein mogelijk te maken. Ze hoorde nog wat metaal rammelen, en ze zag hoe de kooi van de man werd geopend, het publiek juichte. In twee seconden was de piemel van de man hard geworden, en hij keek verlekkerd naar Nora. Nora zelf voelde haar vagina weer nat worden.

De man met de staart en Nora kropen rond elkaar heen en weer. Plots maakte de man een sprongetje naar Nora zodat zijn geslacht in haar gezicht hing. Nora deed hetgeen waar ze zin in had en likte de eikel nat. De man kreunde en wiebelde met zijn kont, zijn piemel bewoog dieper in Nora’s keel en zijn staart wiebelde alle kanten uit. Het publiek juichte harder. Nora zag er al enkele blote piemels die door de rijke heren werden afgetrokken. Eén van de topless serveersters ontving een geldbriefje en trok één van de mannen af.

De man trok zich los uit Nora’s bekje, en kroop achter haar. Met een tweede sprongetje zette hij zijn handen op haar schouders en zijn eikel tegen haar schaamlippen. Hij duwde, maar mistte haar opening. Hij duwde nog eens en raakte haar gevoelige genotsknopje. De derde stoot bereikte doel en penetreerde Nora’s vochtige poesje. Ze keek gretig in de ogen van het publiek en kreunde bij elke nieuwe stoot. Ze voelde hoe het beest dat haar bereed steeds harder werd, en steeds sneller neukte. Een luide brul en ook deze pik kwam spuitend in haar grotje klaar. Nora was nu voor de tweede keer genaaid zonder klaar te komen.

Voor haar stond plots de zwarte man die haar kooitje had gekocht. Hij deed zijn leren broeksriem los en trok de kostuumbroek naar beneden, alleen zijn boxer bleef nog over, en Nora keek gretig naar de grote bult. De man bulderde: “ZIT!” En Nora ging onmiddellijk als een hond met haar blote kont op de vloer zitten, haar gezicht nog naar hem gericht. De man trok ook zijn boxershort naar beneden, en een grote zwarte penis sprong recht naar voor.

“LIK!” bulderde de man weer, en Nora stak haar tong gehoorzaam uit zodat ze zijn penis kon likken. Ze likte eerst de spleet op zijn eikel, dan de onderkant, dan over heel de schacht en even rolde haar natte tong over zijn ballen. De man nam haar kortgeknipte haren vast en duwde zijn pik tussen haar lippen in haar warme mondje. Nora voelde het stijve lid nog stijver worden en probeerde te likken, hoewel dit niet zo gemakkelijk was. De man duwde namelijk zijn pik in en uit de mond, waardoor haar likjes beperkt bleven tot vluchtige en chaotische bewegingen van haar tong. De zwarte lul stootte hard en diep, en al snel voelde Nora hoe haar kokhalsreflex begon te werken. Na nog enkele stoten voelde Nora een natte druppel tussen haar borsten, en merkte ze dat een sliert voorvocht vermengd met haar speeksel van haar lippen tot haar tieten liep.

De man duwde haar hoofd steeds sneller naar voor en naar achter, alsof hij was vergeten dat er nog een lichaam aan vast zat. Hij hijgde steeds heftiger en beestiger en ook het publiek werd wild. Nora hoorde zware voetstappen maar ze kon niet achter zich kijken, ze zag alleen maar een onderbuik die steeds afwisselend tegen haar neus geduwd of van haar af getrokken werd.

Ze voelde hoe twee handen haar bovenbenen vastgrepen en haar terug rechtzetten als een hond, zonder haar hoofd van de pik te trekken. Nora wenste dat een volgende penis haar lekker in haar poes zou verwennen en haar zou laten klaarkomen. Haar staart werd opzij geschoven en ze verlekkerde zich al op een natte eikel die tegen haar strakke spleetje geduwd zou worden en nog meer speeksel droop uit haar kokhalzende mond. Het was echter geen penis, maar een hand die haar brutaal in haar kruis greep. Ze liet een kreuntje van plezier, ze vond het heerlijk om brutaal gebruikt te worden.

De hand tussen haar benen begon over haar spleet te wrijven en Nora wenste dat er vingers naar binnen zouden glijden. Ze wenste zelfs dat heel de hand zou verdwijnen in haar hongerig neukgat. Alleszins voelde ze dat heel haar kruis drijfnat was: van haar schaamhaar tot haar anus was alles zo glibberig geworden dat de vreemde hand af en toe zelfs uitschoof. Plots gleed er een vinger in haar vagina, eindelijk. Als ze geen gigantische pik in haar mond had gehad, zou Nora gezucht hebben van opluchting.

De vinger bewoog niet op zichzelf, maar de bewegingen bij Nora’s hoofd waren genoeg om heel haar lichaam te laten bewegen, en hierdoor voelde ze de vinger op en neer bewegen. Maar er was wel iets speciaals aan de vinger, iets zachts en sensueel. Het duurde even voor ze het besefte (Nora had namelijk wel wat anders in haar hoofd op het moment), maar de vinger moest wel behoren tot een vrouw. Eén van de topless dienstertjes was achter haar komen zitten, en was Nora’s poesje heerlijk aan het vingeren. Ze begon een zalig en haast zwevend gevoel te krijgen.

Plots voelde ze iets warms in haar kortgeknipte haren, alsof iemand er zojuist in had gespuwd. Het gevoel werd snel gevolgd door een harde mannelijke kreun boven haar. Ze draaide haar ogen zover als ze kon en zag dat een man met zijn broek open en een slappe penis van haar vandaan liep. Een tweede warm gevoel kwam op haar rechterbil terecht, eveneens met een kreun van een man. Ze was zo opgegaan op de vinger en de penis dat ze niet gemerkt had dat heel het publiek dichter gekomen was. Iemand had zijn zaad in haar haren gespoten, en nog iemand was klaargekomen op haar kont.

Dit was de eerste keer dat Nora besefte hoe ze eruit moest zien: een prachtig huisdier met een mooie staart, brutaal in de mond genomen door een zwarte man met een gigantische penis. Haar kutje geroerd door een prachtige topless serveerster met een strakke broek en hoge hakken. En verder stond er een half dozijn mannen af te trekken rond het spektakel. Het beeld boeide haar zodanig dat ze de tweede vinger bijna niet had voelen binnenkomen.

Een derde man spoot zijn lading, deze keer kwam het op haar arm terecht. Het zaad droop verder naar beneden en op haar hand waarmee ze zichzelf ondersteunde. De man in haar keel werd wild en duwde haar zo mogelijk nog verder tegen zich aan, haar keel werd geneukt en haar neus begon pijn te doen van zo vaak tegen de buik te worden geduwd.

Een vierde brul kwam net voor een vierde lading warm zaad, dit keer midden op haar rug. Een derde en vierde vinger gleden met gemak naar binnen, de serveerster had nu buiten de duim een hele hand in Nora’s kutje zitten. Met haar duim wreef ze over Nora’s fijne klitje, wat elektrische pulsen door heel haar lichaam stuurde. Ze voelde amper de vijfde en de zesde man klaarkomen, aangezien haar hersenen blijkbaar haar klit voorrang gaven.

Het voelde alsof ze uit een roes ontwaakte toen de duim van haar knopje gehaald werd. Ze wou protesteren, maar stelde zichzelf tevreden door zich in te beelden wat ze ervan zou zeggen mocht ze geen pik in haar mond hebben.

Een zevende man begon te brullen, maar Nora voelde dit keer geen zaad. Zou hij gemist hebben? Toen zag ze de scene nog eens voor zich, en dacht ze dat ook de serveerster wellicht bespoten zou worden. Het idee van haar blote tieten of gezicht dat nu een klodder sperma moest hebben gekregen maakte haar nog hitsiger.

Toen de duim van de serveerster Nora’s poesje binnendrong, rolden haar ogen naar achter. Ze kreunde voor zover mogelijk en haar spieren begonnen het te begeven. Haar armen hingen slap naast haar lichaam en de enige reden waarom ze nog niet was gevallen was omdat haar hoofd zo strak werd vastgehouden en geneukt. Nora voelde hoe de hand in haar spleet zich tot een vuist vormde, en haar vagina naar een andere dimensie ramde. Klotsende en soppende geluiden klonken van tussen haar benen en uit haar mond.

Ook haar benen verloren controle, en de enige reden waarom haar achterste nog mooi recht in de lucht hing was omwille van die ene pompende, kutverslindende vuist. Nora was al half het bewustzijn verloren toen een eerste orgasme gebeurde, eerst aarzelend op de achtergrond maar dan zelfzeker en doelbewust te merken in heel haar lichaam. Het pompen in en uit haar vagina en in en uit haar mond werd alleen maar sterker. Een tweede hand, van wie het was maakte haar niet uit, wreef agressief over haar tere meisjesklit. Elektrische pulsen stroomden weer door haar hele lichaam en onmiddellijk kwam een tweede orgasme recht uit het genotsknopje door heel haar lichaam.

Nora wou gillen van genot, maar door de obstructie in haar keel was het enige geluid iets dat leek op het gedempte geloei van een koe. Het gebruik van haar stembanden was echter genoeg om de halsband te activeren, en Nora kreeg een stevige elektrische schok. Op exact hetzelfde moment trilde de vuist in haar vagina (de serveerster moet de schok ook gevoeld hebben), en spoot de zwarte penis haar slokdarm helemaal onder het warme, plakkerige zaad. Blijkbaar had haar nieuwe eigenaar zo dicht op een orgasme gezeten dat de schok een onmiddellijk orgasme had veroorzaakt.

De man trok zichzelf uit haar keel, waardoor ze nu vrij kon rondkijken. Zoals ze zelf al dacht zaten zowel zij als de serveerster onder het zaad van de mannen die hun lusten hadden botgevierd. De hand die nog steeds met haar knopje speelde was de vrije hand van deze serveerster. De strakke witte broek die deze droeg, had enkele spermavlekken, maar ook één duidelijke natte streep in het kruis. De tepels staken ook jolig vooruit.

De eigenaar van Nora, die zijn broek al terug had opgetrokken, duwde haar op haar zij, en rolde haar verder op haar rug. Nora kwam nog een keertje klaar, nu ze de vuist voelde draaien in haar poes. Nu lag ze met haar pootjes omhoog en haar gebruikte mond al kwijlend wijd open. De vloer voelde nat aan, maar dat kwam door al het zaad dat op haar rug kleefde. De vuist stootte nog een aantal keer en de hand wreef zo hard over haar klitje dat ze bijna zou smeken om het zachter te doen. Nora was al drie keer gekomen, de laatste keer nog geen vijf seconden geleden, maar ze kwam weer dichter naar een hoogtepunt. Ze kon nu goed zien hoe de met zaad doorweekte tieten van de serveerster mee bewogen op het ritme van haar armen. Ze kwam dichter naar een hoogtepunt.

Toen de vierde climax kwam, deed het haar heupen schokken, ze stampte ongecontroleerd met haar benen en haar kutspieren trokken samen rond de vuist die nu vastgeklemd zat. Haar conditionering zat dan wel diepgeworteld, maar dit orgasme was sterker. Haar mond opende, en wetende wat er zou gebeuren, kon ze toch een luide gil niet onderdrukken. De halsband gaf weer een elektrische schok, wat Nora’s orgasme nog versterkte. De schok gleed door haar natte vagina naar de arm van de serveerster, die gepijnigd leek en zelf kreunde. De spiersamentrekkingen in de vuist door de schok maakte het orgasme alleen nog maar erger. En Nora schreeuwde het uit, en nog eens kwam de schok, het onwillekeurig trillen van de vuist en het samentrekken van al haar spieren in haar vagina.

De pijn winde haar nog verder op en een vijfde orgasme volgde recht op de vierde. De schokken deden haar pijn, en oneindig veel plezier. Ze zag hoe de serveerster nu begon te tranen van de pijn, en Nora gilde het uit in een poging de schok nog eens te voelen. De vijfde was nog niet gedaan, maar de zesde schok van puur seksueel plezier was al daar, deze keer uit het genotsknopje dat nog steeds brutaal werd opgewreven. De serveerster trok haar arm van Nora weg, en een gapend gat bleef figuurlijk en letterlijk achter. Nora voelde zich leeg, maar de plotse verandering was toch genoeg om haar een allerlaatste, zevende keer op rij te laten komen. Ze kronkelde in alle mogelijke richtingen en poses op de vloer, haar halsband heftig schokkend bij elke te luide kreun. Een dikke straal vloeistof spoot uit haar gebruikte kut heftig naar buiten, het meeste kwam op het serveerstertje terecht, maar Nora kronkelde nog zoveel dat de hele kamer vol hing.

Uitgeteld lag ze nu op haar buik. In een plas van zweet, sperma en vrouwelijk vocht. Ze merkte nog meer ladingen van plakkerig en bijna droog sperma op haar buik, tieten, benen en gezicht. Ze had de laatste orgasmes van het publiek zelfs niet gewaar geworden. Een glimlach kwam op haar gezicht, en toen werd het zwart voor haar voldane ogen.

De zwarte man droeg haar weer in het kooitje en bracht haar naar de auto. Nora had hem nu al veel geld en genot opgebracht. En ze was nog niet eens bij hem thuis geweest…