Yannick - 6

(deel 5 was Jentls versie op de vrijdagnacht en de zaterdag; maar hoe beleefde Yannick het zelf, met Stefan?….)

Hij en Stefan zijn door het dolle heen. Na de stiekeme eerste nacht op zijn slaapkamer, hadden ze verwacht bij Stefan te zullen slapen, waar het allemaal wat makkelijker zou gaan dan bij hem thuis.
Maar nu hier bij Jentl, die aardige man waar alles kan?

Na een biertje in de avondschemer hadden ze dollend gedoucht in dat overmatige vrijheidsgevoel, stoeiend aan mekaars stijve getrokken, naakt over de verdiepingsgang gehold en waren op het logeerbed in gedoken.
Niks stiekems meer en gewoon met het licht aan, zonder gefluister.
Ergens in dat vrije ravotten en graaien naar elkaars harde lul, waarbij ze op het laatst op hun knieën op het bed tegen over elkaar stonden, veranderde het kalmaan.

Dat ervaart hij, Yannick. De vrijheid biedt hem en Stefan meer, wanneer ze met de linkerhand over elkaars ballen voelen en met de rechter elkaars harde lul vasthouden. Dan hijgen ze nog na, op hun knieën tegenover elkaar staande, maar voelt het openlijke intiemer.
De jagende adem van het ravotten wordt minder, Stefans handen om zijn ballen en lul beginnen intenser te voelen, net zoals hij Stefans ballen en harde lul anders voelt.

Omdat hij Stefan nu ziet, hijgend met dat mooie roeilijf zo vlak voor hem, terwijl de warme intentie van elkaar voelen sterker wordt en prikkelt tot meer en anders.
Vooral als hij Stefan aanziet, ziet hoe die geniet, terwijl z’n lach verandert en overgaat in een gevoelig glimlachen.
Naast dat geilende voelen van zijn handen over Stefans lul en ballen, en van zijn Stefans handen over de zijne, wat zo lekker door lijf trekt.
Want even ziet hij de wat stillere Stefan terug, zoals hij h’m kent, zoals hun ogen elkaar in de klas vingen en raakten. Zo doen ze dat nu, elkaar aankijken terwijl het rukken aan mekaars stijve verstild net als het kneden van mekaars ballen, en wordt de geile sensatie aangevuld met een vreemde warmte.

Hij voelt het en ziet het. Hoe hun hoofden naar elkaar worden gezogen, hoe hun lippen elkaar raken zonder de hardheid. Zachter en gevoeliger, proevend.
Een vreemde dubbele gewaarwording, van het geile en dat andere wat binnen in hem komt drukken, van dat ze elkaar anders beleven.
Bijna lijkt het een soort vergetelheid, een roes zonder werkelijkheid die wegvalt. Om Stefan te proeven en ruiken, de adem.
Vaag beseft hij nog dat hun handen stil zijn, dat Stefans lul warm en hard in zijn roerloze hand licht en zijn harde lul in die warme hand van Stefan, terwijl hij Stefan proeft en voelt hoe Stefan hetzelfde overkomt.

Een veel dieper genot trekt er door hem heen, helemaal als Stefan in die ademloze stilte de hand over zijn ballen naar achteren schuift, tussen zijn dijen door en hij dezelfde verlangende tinteling ervaart van toen zijn broek zo in de bilnaad schuurde.
En langzaam in dat zachter vrijen, schuift hij zijn hand tussen Stefans dijen door naar achten en voelt hoe die ervan rilt en huivert en hem er dieper tussen laat steken, opeens Stefans gaatje voelt als ook Stefan opeens tegen zijn aars drukt.

Ergens daar vallen ze opzij, komen te liggen, met hun handen tussen hun geopende dijen door en hun vinger op elkaars aars bewegend en een nog heel andere gewaarwording door zijn lijf gaat jagen, terwijl ze zich aan elkaar vastzuigen en langzaam beginnen te bewegen, hun lullen in elkaars andere hand neuken, sneller ademen.
Dat Stefan geil wordt door dat wat hij bij h’m aandoet, dat hij net zo gek wordt om wat Stefan bij hem doet, en dan dat warme intieme van het zoenende proeven.
Dat ze stil huiveren en zinderen, van elkaar en om elkaar, er rillingen door hun lijven trekken…

Het zijn maar hele klein verkrampingen waarbij ze hun zoenen afbreken en tussen hen doorkijken, elkaar zien spuiten, het eruit zien golven, langzaam hijgend van geroerdheid.
Als hij naar Stefans gezicht kijkt, ziet hij een vage stille glimlach die hemzelf doet glimlachen waarin ze elkaar raken.

Dan kruipen ze tegen elkaar aan. Hij, Yannick is gedachteloos, voelt warmte, voelt die totale sensatie na, voelt Stefan ademen. Omdat hij een bevrediging heeft die zo goed voelt dat hij het niet kan bevatten, ook niet wil.

‘Hé Yannick…?’
Hij slaapt niet. Hij droomt. Hij dagdroomt in de nacht zonder beelden en met gesloten ogen, zonder gedachten.
Hij opent zijn ogen.
Hij ziet de glimlach van Stefan. Zijn ondroom zakt weg en doet hem lui glimlachen.
‘…wat ik me afvraag…,’ vervolgt Stefan, ‘…hoe kwam het toch dat je me ineens aankeek in de klas?’
‘Ik eh…’ aarzelt hij, omdat zijn gedachten zich maar langzaam vormen terwijl hij uit zijn roes komt.
Moest hij nu zeggen dat zijn vriend Roderick, Stefans eigen broer, hem op het spoor zette omdat hijzelf zo plotseling aan Roderick had gevraagd of die hem ook een ‘flikker’ vond? Net als Ronnie.
‘Ik vind jou al heel lang leuk. Meer dan een jaar wel. Maar ik had het nooit verwacht. Je was altijd zo stoer met Roderick…’, hoort hij Stefan zeggen.
‘Ik voelde het ineens…’ zegt hij, niet liegend, maar er ook niet over uit was hoe hij het dan wel volledig moest vertellen.
‘…Of vind je dat we te ver gaan?’, vraagt Stefan.
‘Nee, helemaal niet. Jij?’
‘Nee, ik ook niet…. Ik ruk wel e’s samen met een vent uit de buurt…’ zegt Stefan.
‘O?’, vraagt hij ineens.
‘… hij is al in de twintig…,’ gaat Stefan verder, ‘…maar da’s toch anders als met ons. Heb jij ’t wel e’s met een ander gedaan?’
‘Ook zoiets…,’ zei hij, omdat Stefan zo open was, ‘…maar dat was niks. We kwamen niet eens klaar. Hij wilde niet eens zoenen.’
‘Ja, da’s wel heel lekker…,’ grinnikt Stefan opeens met een bredere glimlach waarin hij die ondeugendheid ziet terugkomen, ‘…net als dit, toch?’

En hij voelt Stefans hand tussen zijn luie geopende dijen doorschuiven, zoals tijdens hun vrijen, tot diep tussen zijn billen. Hij beeft, zo heerlijk is het. Ook nu weer.
‘Geil hè?’, grinnikte Stefan tegen hem, die even de hand terug trekt, de vinger nat maakt met speeksel en dan terug ‘gaat duwen tot diep tussen zijn billen.
‘Meer dan geil,’ lacht hij tegen Stefan en schokt opeens als de vingertop na wat draaien langzaam in zijn aars naar binnen drukt.
‘Zeer?’
‘Nee… Alleen… maar…’ zegt hij, zijn kreun trachtend te verbergen, terwijl de natte vinger heel langzaam in hem glijdt, hem doet trillen en zijn dijen verder openen van genot en vreemd verlangen, ’…lekker…’
‘Ik zie het,’ grijnst Stefan ondeugend, ‘je krijgt alweer een stijve.’
Hij rilt, omdat de vinger uit hem glijdt, zijn kringspier onwennig doet knijpen in de leegte.
‘Geile,’ grinnikt Stefan.
‘Nou! Jij dan! Kijk naar jezelf,’ zegt hij omdat hij ziet hoe Stefans nog vurige lul ook opnieuw groeit en stijf wordt.
‘Zou Jentl zich door die grote lul van Jurg laten neuken?’, vraagt Stefan
Hij lacht erom. Hij kan het zich niet voorstellen. Jentl samen met Jurg, zoals in de pornofilmpjes van het internet.
‘Wat vind jij van ze?’
‘Ik vind Jentl een heel aardige vent. Jurg weet ik niet zo,’ zegt hij.
‘Hé. Zullen we bij Jentl in bed gaan liggen? Kijken wat ‘ie gaat doen,’zegt Stefan ineens.
‘Hè?’, roept hij verbaasd.

Dan sleurt Stefan hem met een ondeugende grijns het bed uit, met ook een stijve net als hij, omdat hij het ook wel spannend vindt, en nog geil is van Stefans vinger.

In het schemerdonker wordt hij in het bed van Jentl geduwd, voelt hij dat Stefan grinnikend achter hem komt liggen, ziet hoe de man langzaam wakker wordt en het ligt aanknipt.
En het verbaasde gezicht. Of Jentl het in Keulen hoort donderen.
Maar dat ‘ie hen zo radicaal afwijst, terwijl Stefan hem plagend in de middel knijpt.
Grinnikend kunnen ze het dan niet laten, hijzelf niet en Stefan niet, om Jentl een zoen te geven dan plagend in het kruis van de slip te knijpen en lachend weg te rennen. Als je ook zo reageert…

Lachend duiken ze terug in het logeerbed.
‘Zou ‘ie kwaad zijn?’
‘Nuh.’
Dat Stefan dan voor hem komt liggen, zoals de laatste tien minuten vanochtend tussen twee wekkerrinkels door, warm tegen hem, wam in zijn schoot duwend tegen zijn stijve met die warme billen.
Dan drukt hij zijn onderste arm onder Stefans hoofd door, legt zijn andere om diens middel.
Hij, Yannick, vindt het even heerlijk als dat het hem onmogelijk had geleken. Hij zucht.

Hij wordt wakker door bewegingen van Stefan. De ochtend schemert al. Hij voelt een hand voor zijn stijve lul, over Stefans eigen billen. Dan vat die hand zijn lul en voelt hij hoe die tussen Stefans billen wordt geduwd, voelt het knijpen tegen zijn harde ochtendstijve, zijn natte eikel en hapt naar adem.

Allemachtig, meent hij, sluimerend wakker worden, zinderend. Wat doet Stefan nu?
Dan voelt hij diezelfde hand achter zijn bil, aantrekkend, voelt hij Stefans kontje naar achteren drukken, voelt hij de druk op zijn eikel toenemen, voelt hij hoe zijn stijve heel langzaam naar binnen wordt perst.
Zijn lul schokt van commotie en consternatie, terwijl hij een spier om zijn lul voelt knijpen, de strakke warmte om zijn lul ervaart zijn bloed jaagt.
Ademloos is hij, terwijl hij Stefan, die nog steeds in zijn armen ligt, tegen zich aantrekt, zijn harde lul helemaal in het warme hol van Stefan komt. Die kreunt zacht, trilt even.

Het ‘oh’, van Stefan klinkt als een diepe zucht, terwijl iedere vezel van zijn lijf opeens zindert en hij zich vastzuigt in Stefans hals. En dan begint hij als vanzelf langzaam te neuken. Met kleine halen, uit voorzichtigheid, omdat hij vannacht een vinger al veel vond. Maar ook omdat hij nu niet meer anders kan en hij Stefan hard en sterk tegen zich aantrekt in dat felle prikkelende van zijn tintelende eikel, de warmte van Stefan om zijn harde lul. Langere halen. Hij snuift. Hij trekt Stefans hoofd opzij om h’m te zoenen. Hij zuigt zich aan Stefans warme mond vast.
Zachte versmoorde kreunen bij iedere adem, het krachtige te weerstellende verlangend van Stefan wat hij voelt en hoort en proeft.
En hij voelt het ritme van diens hand, hoe die zich aftrekt terwijl hij h’m neukt, terwijl hij zuigt en trillend huivert, terwijl iedere porie lijkt te gaan zweten.
Een paar keer is hij heftig. Dan kan hij zich niet meer inhouden, perst hij om dat geile genot wat er door zijn lijf scheurt, terwijl hij hijgt en snuift en Stefan woest tegen zich aantrekt.

Als die dan versmoord kreunend aangeeft dat ‘ie komt, dan barst hij, meent hij, knijpt en perst en duwt en stoot, hijgt, slaakt een harde kreun in Stefans mond. Dan loopt hij leeg, in golven, langzaam naneukend omdat hij niet stoppen kan, en het nat en glad van zijn eigen zaad wordt, en makkelijker en zo lekker voelend glijdt in Stefans warme hol, terwijl hij zich ontspant en Stefan wat losser laat, erna heel langzaam zijn wat verslappende lul uit Stefan voelt glijden. Zelfs dat voelt heerlijk en laat hem nog huiveren.

Als hij opnieuw wakker word is het bloedheet in de slaapkamer aan de voorkant, van de ochtendzon. En dan ziet hij lui en verrukt en ontspannen achterover liggend en met Stefan half over hem heen, Jentl in z’n ochtendjas in de deuropening staan, verbaasd, maar ook glimlachend omdat hijzelf glimlacht, omdat het ontbijt over een halfuurtje buiten staat en hij zijn vrije hand opsteekt, onbeschaamd voor Jentl.
Hij zucht. Hij voelt zich ontspannen en heerlijk, voelt Stefans adem in zijn hals, een arm over zijn borst slapen, zijn eigen hand in Stefans rugholte, zijn tweede ochtenderectie hals vanonder Stefans heup stekend.

‘Stefan. We hebben ons verslapen.’
‘Nee, dat bestaat niet,’ hoort hij Stefan zacht brommend wakker worden, en hij glimlacht. Om wat hem overkomen is, iets ongedroomd werkelijks.
Hij voelt h’m rekken, hij hoort h’m rekken, ziet h’m rekken en dan lui naar hem opkijkend, neerkijkend eigenlijk maar vanuit een dromerig verlegen glimlach.
Hij wil iets zeggen, maar Stefan legt een vinger over zijn lippen en haalt wat verontschuldigend de schouders.
Die blik…
Hij is opslag vergeten wat hij had willen zeggen.

En niet alleen hij kan maar moeilijk ook wakker worden. Ook Stefan is loom en langzaam, zelfs als ze samen douchen en glimlachen zonder woorden, en Stefan hem een zoen geeft.

Pas buiten, aan het uitgebreide ontbijt waar ze met Jentl eten, komt er naast dromende vredigheid zijn nuchterheid, omdat hij voelt hoe Jentl hen bekijkt en vindt hij dat hij iets van hun gedrag van vannacht moet zeggen. Omdat ze samen plotseling bij h’m in bed lagen.
En hij verontschuldigd zich ervoor.
Dat zich dan een heel ontnuchterend gesprek ontspint tussen Stefan en Jentl, over een triootje wat bij hem niet was opgekomen, maar wat hem nog bijna in de schoenen geschoven krijgt, dat raakt hem wel.

En verward daarover, is hij bezig achter onder de bomen het woekerende zevenblad met wortel en al uit te roeien, terwijl Stefan voor de tweede keer over het gazon raast, wat nu een stuk makkelijk gaat.
Een uurtje houdt hij het zwijgen vol. En als Stefan dan voor de zoveelste keer de vangbak op de compostbult leegt, dan stap hij erop af. Dan wil hij het weten.

‘Hé Steef? Was je dat echt van plan? Een triootje met Jentl?’
Maar als hij Stefan wat verstild ziet opkijken, met die dromerige glimlach, bijna zoals ze vanochtend toen wakker werden, dan weet hij het al.
En helemaal, als die de armen om zijn hals slaat en tegen hem aan komt leunen en hij zijn handen met een warm gevoel van binnen achter op de afzakkende bermuda van Stefan legt, op de slanke roeibillen die hij geneukt had, die zich aan hem hadden op gedrongen, omdat Stefan het verlangde.

‘Tuurlijk niet, gek. Maar als Jentl een idiote vraag stelt, krijgt hij een idioot antwoord.’
En dat hij, Yannick, dan een zoen van Stefan krijgt, en nu e’s niet op zijn eigen initiatief is, waarbij ze zich langzaam aan elkaar vastzuigen, ontspannen zijn terwijl Stefan zo lief en warm aan hem hangt, dan smelt hij. Dan zweeft hij, voelt hij een heerlijke warmte, krijgt hij wel een stijve, net als Stefan, maar dan zonder de drift er iets mee te doen.
In een heel andere passie knijpt hij Stefan vast in zijn armen, versteend even als hun tongen elkaar raken, tilt h’m een keer stoer op.

Begrijpen doet hij er niks van, van de wat stillere Stefan uit zijn klas die hij al vier jaar kent, die bij vlagen ondeugend is en ontwapenend, en stoeierig plagend, maar ook bij vlagen zo lief is, de mooiste jongen van de wereld.

De zaterdag is een droom. En dat ze door Jentl en Jurg met geld op zak worden weggestuurd, vindt hij niet erg. Hij belt naar huis, dat hij nog een nachtje bij Stefan blijft.
En in dat chirurgengezin met vier kinderen, waar iedereen door elkaar kwebbelt en maar half naar elkaar luistert, en waar zijn beste vriend Roderick, Stefans broer, hem soms wat vreemd aankijkt,… dat lost allemaal op in die droom als ze zich terugtrekken op Stefans kamer die gewoon met een sleutel de deur op slot kan en wat Stefan ook doet.

Daar liggen ze vrijend op Stefans bed, soms plagend met kleine zoentjes, soms innig en in elkaar verdrinkend, elkaar ombeurten een kledingstuk uit doen, en telkens iets nieuws ontdekken wat gevoeld en gestreeld moet worden om te zien en te voelen hoe de ander dat vindt, tot ze bloot liggen en in elkaar verstrengeld, langzaam bewegend omdat hun op elkaar drukkende stijven zo heerlijk prikkelen en hun trage vrijen stimuleert.
‘Misschien ben ik toch homo,’ fluistert Stefan daar ergens.
Maar hij, Yannick, wil het woord niet meer horen.
‘Jij bent jij en ik ben ik,’ zegt hij. Want hij wil helemaal even niks. Alleen Stefan.

De nacht is een nacht vol onschuld en lieve warmte, van sluimeren en slapen en telkens even wakker worden van de ander. Stefan van hem en hij van Stefan.
‘Ik houd van je,’ zegt Stefan.
Het is goed dat het dan nog donker is, want hij schiet helemaal vol.

En de hele zondag gaan ze zwemmen aan het kanaal waar ze ook roeien, maar dan een flink stuk verderop, in de heerlijke eenzaamheid.

Ze merken amper dat eindelijk het weer omslaat, dat de strakke oostenwind door het zuiden naar het westen draait en het drukkend heet wordt. Want ze zijn samen met elkaar bezig, liggen er naakt en smeren elkaar soms in, alleen maar omdat het zo lekker is, ook en vooral tussen de billen.
En als het even te warm is duiken ze lenig te water, om de frisheid stimulerend te voelen tintelen, om zwevend verder te vrijen en te voelen en strelen, elkaars blik te vangen.

Daar, als Stefan tot aan zijn schouder in het water en met de voeten in de blubber bij de kant staat, slaat hij zijn krachtige dijen om Stefans middel, hangt licht en zwevend aan h’m. Want dan verlangd hij en wil hij het voelen, die intimiteit van gisterochtend in het logeerbed. Maar dan andersom.
Hij leidt Stefans harde lul tot voor zijn aars, dat Stefan al een paar keer invettend geplaagd had. En terwijl hij in de lichtblauwe ogen kijkt, drukt hij er zich langzaam omheen. Wat hij in Stefans ogen ziet kan hij niet omschrijven, net zo goed als dat wat hij voelt, wanneer hij de harde warme lul in zich voelt komen, langzaam en behoedzaam als hij zich ontspant.
Totdat het niet dieper kan en hij vanbinnen ergens geraakt wordt wat hem die huiveren. Dan moet hij zijn ogen dicht doen en zuigt hij zich zacht vast aan Stefans mond, tongt hem voorzichtig, terwijl hij Stefans lul in zich voelt, stil eerst en soms even schokkend, terwijl het door hem heen giert, zijn bloed jaagt.

Het roerloze kanaalwater wordt roerig kringend en ze snuiven in een passie die nieuw is maar zo alles omvattend. En hij voelt Stefans kracht, zijn eigen heftige verlangen dat hem laat bewegen, dat hem laat weggeven aan Stefan. Hij ervaart het vreemde maar meest ultieme intieme wat hij ooit ervaren heeft. Dat hij op gevoel en door Stefans lul in hem gewoon klaar komt. Dat zijn zaad gewoon wegdrijft, terwijl Stefan vurig en heftig schokkend en in zijn mond kreunend in hem klaarkomt.

De dag lijkt eindeloos en te kort. En hij zegt tegen Stefan dat hij van h’m houdt.


(bij Jentl, diezelfde zondag terwijl na een week het weer gaat omslaan)

Als hij laat die ochtend wakker wordt, moet hij even terugdenken aan de beide jongens. Zoals hij ze gisterochtend vond, Yannick lui ontwakend achterover en Stefan slapen er half over heen.

Omdat het nu hetzelfde lijkt, maar dan andersom. Omdat hij, de slankere, lui en loom achterover ligt, dromend nagenietend van een nacht met Jurg, en Jurg als een onschuldige geweldenaar, half over hem heen lig, in zijn hals ademt, een sterke krachteloos arm over zijn borst heeft liggen, hij het korte blonde haar tegen zijn wang voelt kriebelen.
Hij kan het niet begrijpen. Die sterke politie vent, zo onschuldig en vertrouwd tegen hem aan, zo…

De telefoon naast zijn bed verbreekt zijn stilte. Zonder zich te hoeven bewegen, kan hij net de hoorn pakken.
Zijn zus. Of ze al wakker zijn. Want ze komen zo op de koffie. Het hele gezin. Want ze is bloednieuwsgierig en heeft niet voor niets al haar energie in hem gestoken deze week.

Hij zucht. Daag, zondag met Jurg. Het is al na half elf.
‘Jurg, we krijgen bezoek.’
‘Hmm?’
Het onwakende bewegen over hem voelt heerlijk, de gedachte aan zijn zus met haar man en twee kinderen niet.
‘M’n zus wil je zien,’ bromt hij.
‘Goh, leuk.’
‘Houd op met je ‘leuk’, het past niet bij je. En het wordt een kleine invasie.’
‘Nog leuker,’ geeuwt Jurg, zich van hem loswentelend, vervolgend, ‘heb ik het al gezegd?’
‘Ja,’ zegt hij Jentl, ‘en ik van jou. Kom opschieten. Ze zijn er zo.’

Hoewel hij nu toch al dagen voor haar uit de kast is, en hij zich gisteren zo erg volwassen voelde tegen over die verliefde jongens Yannick en Stefan, is het toch confronterend om zijn neefje van zeven met een voetbal onder de arm om de hoek te zien komen banjeren door het grind van de oprit en kort erna zijn nichtje van vijf met een zak vol meidenspeelgoed. Die zijn voorlopig nog niet weg, dus.
Want ze staan hem en Jurg wel even heel ijzig stil aan te staren, die twee kinderen. Omdat hun oom een vriend heeft.

Zijn zus straalt, geeft stoere blonde Jurg drie zoenen met haar handen op Jurg schouder en middel. En daarna krijgt van het zelfde laken een pak en fluistert ze, ‘zullen we ruilen?’
Nou, toch maar niet, meent hij verbouwereerd als hij zijn wat logge zwager aan Jurg wat stoers een hand ziet geven.

‘Voeballuh?’ roept zijn neefje in het gemaaide gras dat nu weer een gazon is. En Jurg is er onmiddellijk voor in genomen, ziet hij met het knulletje voetballen.
Verward gaat hij naar binnen om de koffie te halen, het fris voor de beide kinderen.
‘Jentl! Wat een leuke man,’ hoort hij zijn zus zeggen die hem achterna gelopen is en hem bij het aanrecht in de middel knijpt.
‘Hou op,’ bromt hij, vanwege haar hand.
‘Nee echt. Serieus. Ik meen het. Ik kon me er geen voorstelling van maken… en man bij jou. Maar nou ik hem zie… broertje… hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’
‘Hallo!,’ bromt hij.
‘Vertel e’s,’ dringt ze aan
‘Nee, ik ga je niet alles aan de neus hangen.’
‘Ken je h’m allang?’
‘Tijdje.’
‘’k Ben blij voor je. Hij is echt leuk,’ zegt ze en trekt hem tegen zich aan, knuffelt hem, zoals van de week in zijn kantoor achter de fotowinkel, toen hij niet anders kon dan het haar vertellen.
‘Toe,’ fluistert hij onmachtig, omdat het nu nog veel erger voelt. Waarom moet ze hem nu nog een zoen geven en door zijn korte haar strijken? Waarom knijpt het in hem?
‘Hé, Jentl?’
Waarom moet hij nu snotteren bij haar.
‘Is hij lief voor je?’
‘Ja,’ snuift hij, proberend zich van haar los te maken en haar ziet zweven in zijn tranen die ze met haar duimen van zijn wangen veegt.
‘Goed van je…,’ fluistert ze en hoort haar geroerdheid als ze hem loslaat, ‘…koffie! Heb je wat zonder prik voor de kinderen?’

Hij heeft zich wel opgefrist. Maar toch merkt Jurg het, zo ziet hij en voelt hij als ze aan de koffie zitten een en sterke blonde had in zijn nek knijpt en zijn hoofd langzaam heen en weer schut.
‘Jullie zijn verliefd, hè?’ zegt zijn nichtje.
‘Chantal!’ hoort hij zijn zus waarschuwen.
‘Zeker,’ hoort hij Jurg zeggen.
‘Laat e’s zien dan?’
Prompt krijgt hij een zoen op de mond van Jurg. Zijn nichtje Chantal glimlacht. Ze vindt het leuk. Leuker dan zijn zwager die wegkijkt, of d’r verbaasd kijkende broertje.

Het gaat voer het weer, terwijl de kinderen worden bezig gehouden, omdat de wind gedraaid is en ze niet langer in de luwte zitten; over het politiewezen en over het verzekeringswezen als Jurg en zijn zwager aan de praat raken.
Hij, Jentl, moet er verschrikkelijk aan wennen. Een gewoon leven dat zich mengt met zijn heimelijke. Dat pas een beetje gewoon wordt bij een borrel en wat broodjes, als hij zijn Jurg en zijn zwager met zijn neefje ziet voetballen en Chantal bij hem op schoot klimt omdat hij mee moet helpen kleuren.
‘Hebben ze al gevraagd waarom je er zo anders uitziet?’ vraagt zijn zus.
Ze. Dat zijn hun ouders.
‘Nuh,’ zegt hij, ‘hoeft ook niet. ‘k Neem Jurg gewoon mee, als jij jarig bent.’
Ze grinnikt en geeft hem een schop onder de tafel door. Dat ze beide, al jaren en tegen wil en dank in, een band hebben, voelt opeens heel erg goed.
‘’t Went wel,’ zegt ze terwijl hij haar blik volgt naar de drie voetballers: zijn Jurg, en haar man en haar zoontje.
‘Jentl! Da’s de verkeerde kleur!’, hoort hij zijn nichtje Chantal verontwaardigd zeggen, die zo vertrouwelijk als een kind kan zijn, op zijn benen zit te wiebelen.
‘O, ja. Stom van me.’
‘Nou!’

Later, als ze vertrokken zijn en als de wind wegvalt en het lijkt te gaan dreigen, zet hij de grote parasol op. Voor als het zal gaan druppen en het nog lekker weer is, hij nog niet naar binnen wil.
Dan trekt Jurg een arm om hem heen en zegt, ‘leuk.’
‘Houd op met je ‘leuk’,’ bromt hij.
‘Nou, gezellig dan. Volgend weekend mijn familie? En we hebben binnenkort een personeelsfeestje bij de politie.’
‘Jurg. Toe.’
‘Mooie man,’ gromt Jurg en trek hem opzij, dwingt hem te gaan liggen in zijn eigen tuinbank, met zijn hoofd in Jurgs schoot.
Hij, Jentl, is machtloos. En toch voelt het zo goed, terwijl hij opkijkt naar die stoere blonde politievent. Hij ontspant zich om dat een blonde hand achteloos over zijn borst streelt, ogen even glimlachend neerkijken en hij Jurg diep ziet zuchten.
Dan vlamt het toch weer door hem heen en krijgt hij er bijna een stijve van.
‘k Houd van je,’ zegt hij.
‘Weet ik,’ klinkt het eigenwijs zeker boven hem, ‘daarom raak je me ook nooit meer kwijt. Al moet ik je voor de heldeuren wegslepen.’
Hij glimlacht. Hij legt zijn hand achter zijn hoofd en voelt over het kruis van Jurgs zo versleten jeans.
‘Mmm,’ bromt Jurg zacht, ‘ook lekker.’
‘Niet ‘leuk’?’, vraagt hij plagend en voelend knedend
‘Je bent een geil kreng, jij.’
In de verte rommelt het. En even een kort moment, realiseert hij zich hoe het in dit ene weekje zo verandert is terwijl hij Jurgs hand onder zijn shirt voelt schuiven en over zijn strakke buik voelt strelen, zijn lul voelt zwellen.
‘Ik ga je zo ontvoeren.’
‘O ja?’, glimlacht hij wat dromend, omdat die warme hand zo heerlijk is, net als Jurgs half gespannen en nog kneedbare lul.

‘Hoe zou het met de jongens gaan?’ vraagt Jurg.
Hij grinnikt en zegt dan hoe lief hij ze samen had zien wakker worden gisterochtend in het logeerbed. En hoe verliefd hij ze had zien vrijen achter de garage bij de compostbult.
‘Jij hebt wel wat met Yannick, hè?’, vraagt Jurg.
‘Ja,’ zegt hij eerlijk en ronduit, ‘want het is een bijzondere jongen.’
‘Een branieschopper,’ bromt Jurg hem plagend in zijn strakke buik knijpend en hij grinnikt en zwijgt en blijft zwijgen terwijl hij naar Jurg opziet.
‘Ja, je hebt wel gelijk…,’ zegt Jurg dan toegevend, ‘…en ik vind het ook goed van je.’
‘Ja?’
‘Ja, best wel.’
‘Hij is geen bedreiging voor je, hoor.’
‘Lieve Jentl. Zelfs als zou ‘ie nou met z’n mooie koppie zo hier in jouw schoot liggen… Jullie hebben wat anders… daar kan ik niet jaloers op zijn… en daarom houd ik ook van je. Omdat je zoveel gevoel in je bast hebt…’
Opeens wordt zijn hoofd en schouders door een sterke arm omhoog getrokken en klemt hij zijn armen om Jurgs hals.
‘…voor de helledeuren haal ik je weg, lief.’

*
Na die warme week bleef Yannick met grote regelmaat komen. Voor de tuin natuurlijk, maar ook om te fitnsessen of te snookeren. Vier, vijf keer in de week soms. En een keer kwam Stefan mee. Soms was Jurg erbij, soms was hij alleen met Yannick.

Eigenlijk begreep hij het niet, dat de jongen zomaar een treetje bier mee bracht, of koteletten die ze op zijn oude potkachelbarbecue roosterden, en dat hij dan gewoon uren kon blijven hangen.

Voor z’n zestiende verjaardag had hij Yannick een laptop gegeven, die hij met bedrijfskorting had ingekocht. En Jurg gaf h’m nieuwe skeelers, omdat de oude niet meer pasten.

En juist terwijl hij er aan begon te wennen, die onregelmatige regelmaat, kwam er na een ruime maand abrupt een einde aan.
In Yannicks tweede vakantie week, zei ‘ie dat ‘ie wat anders had, dat ‘ie z’n baantje hier opzei.
Yannick zou het nog wel e’s uitleggen, begreep hij. Wel had ‘ie, als hij het wilde, een vervanger. Sieger, die werkte in de bosbouw, had groene vingers en was aan het sparen voor een rijbewijs, een auto.

Sieger, de voetbalkoning van het trapveldje, het rolmodel, de stoere blonde bink, met wie hij Daniel had zien flirten die zondagavond, bij wie Daniel twee avonden later achter op de scooter sprong en net iets te stevig vasthield.

Hij had het aanbod afgeslagen. En Yannick verdween zoals ‘ie gekomen was en liet een leegte bij hem achter.
Het zou ruim een jaar duren, voor hij opnieuw iets van Yannick vernam, van die bijzondere jongen...