Zo maar een Zaterdag.
Ja het was een gewone zaterdag, zoals er 52 per jaar kunnen zijn. Maar deze heeft iets meer dan gewoon.

Laat ik me eerst even voorstellen, zodat jullie weten wie ik ben. Mijn naam is Gert-Jan, in November ben ik 19 geworden. Mijn beroep is automonteur. Natuurlijk nog een leerling, want hoewel je er minder lang dan een dokter voor moet studeren, je moet wel erg veel weten, nu je ook meteen APK keurmeester wordt. Hoewel ik het leren niet erg leuk vind, ik heb nog geen dag spijt gehad van mijn beroepskeus.

Jammer is het dat ik door een vrij onschuldige operatie vorig jaar een virus heb opgelopen. Na de liesbreuk operatie, ik hoefde maar 1 nacht in het ziekenhuis te blijven. Werd ik ziek. Ik zal jullie verdere details besparen, maar ik werd zo ziek dat ik met alle toeters en bellen aan midden in de nacht naar het ziekenhuis gebracht ben. Zelf weet ik daar niets van, maar men verteld je later wel eens wat. Om een, lang verhaal korter te maken, ik onderging de operatie in September en ging pas januari weer aan het werk. Eerst nog maar voor halve dagen, en gelukkig in Februari weer voor 100 %.

Jammer genoeg was het virus niet geheel uit mijn lijf, en in Oktober werd ik weer ziek. Weer ziekenhuis opname, weer die rot medicijnen waar ik zo vreselijk moe van word. Maar gelukkig knap ik weer op, in Januari ga ik voor halve dagen aan de slag. In tussen loop ik wel een jaar achter op mijn klasgenoten.

Zaterdag 3 December, mijn ouders beiden thuis, net als mijn jongste zusje. Idols kijken, nou das niets voor mij. Ik stap in mijn auto, die net klaar is. Deze auto heb ik samen met mijn vader helemaal op geknapt, hij had namelijk zware blikschade en zo doende konden we er redelijk goedkoop aan komen. De laatste hand is er door mijn pa aan gedaan, want die rot ziekte maakte het voor mij niet mogelijk de auto helemaal klaar te krijgen. Fijn dat je vader in zo'n geval het zelfde beroep uit oefent.

Maar goed, die zaterdag stap ik in de auto en rijd naar het sportveld, waar we vaak bij elkaar staan om de laatste nieuwtjes door te spreken. Met een cd in de speler en het volume goed hard parkeer ik. Er staat een stelletje te vrijen onder de luifel van de kantine, het blijkt later mijn zus (3 jaar jonger dan mij,) te zijn. Er komen nog 2 jongens op de fiets langs, en even later nog een stelletje. We kennen elkaar allemaal, dat heb je in zo'n dorp als het onze.

Ook komt een nieuwe bewoner van ons dorp er bij staan, nadat hij iets in de brievenbus heeft gestopt. We weten allen wel wie hij is, maar contact is er nog niet echt. Hij woont buiten ons dorp in een verbouwde boerderij, iets moois volgens vele dorps genoten.

Arnold zo heet hij, is de enige zoon van meneer en mevrouw Jonker. Meneer Jonker is iets bij de rechtbank, en mevrouw is onze dominee.

We staan dus met ons 8 ten bij elkaar, en dan breekt er een enorme hagelbui los. Mijn zusje en haar vriendje en de beide jongens schieten op de achterbank van mijn auto, en het andere stel neemt de rechter voorstoel. Natuurlijk schuif ik zelf achter het stuur, en zo blijft Arnold even alleen staan. Ik zie dat en open onmiddellijk weer mijn portier en roep dat hij er nog wel bij kan. Zelf schuif ik naar de midden en zit half op de hendel van de handrem terwijl Arnold naast me achter het stuur plaats neemt.

Nu zitten er acht mensen in mijn Escort. Das wel nauw, maar het past.

De bui is al wel minder, maar het ziet er niet naar uit dat het voorlopig droog zal worden.

Het stel voorin besluit nog even onder de luifel te gaan staan. De beide jongens achterin die op de fiets gekomen zijn gaan naar huis. Mijn zusje vraagt of ik hen naar huis wil brengen. En Arnold wil daarom maar uitstappen en ook naar huis fietsen. Ik merk op dat hij dan wel door nat zal worden, en bied hem aan ook hem met fiets en al te brengen.

Nadat we het verliefde stel bij ons huis heb afgezet, en ik de fietsen klem op mijn trekhaak heb geklikt, rijden we weer naar het sportveld en hangen de fiets van Arnold achter op de auto. Snel trek ik nog een riempje aan zodat de fiets er niet af zal vallen. Toch al wel behoorlijk nat van deze handelingen stappen we beiden in en rijden naar het ouderlijk huis van Arnold.

Gelukkig staat 1 van de deuren van de dubbele garage open, en ik rijd de auto er achteruit in. Zo kunnen we in elk geval de fiets er droog af pakken.

Op de uitnodiging van Arnold even mee naar binnen te gaan ga ik in, ik wil ook wel eens zien welk een luxe woning dit is. Nou ik kijk mijn ogen werkelijk uit. Wat een ruimte!

We zitten nadat we kennis hebben gemaakt bij de ouders van Arnold aan de koffie, maar daarna vertrekken Arnold en ik naar zijn kamer om samen een dvd te gaan kijken. Deze gozer heeft een eigen zitkamer, en een eigen slaapkamer zo laat hij me zien. Om er bijna jaloers van te worden. We kijken samen een leuke film, en Arnold bied me een drankje aan. Ik vraag Cola, en hij vraagt, een Baco er van maken??? Nou dat lust ik ook best, maar toen ik later die avond nadat Arnold de tweede voor me heeft gehaald naar huis wil voel ik de Bacardi die zijn werk heeft gedaan.

De moeder van Arnold bied aan me naar huis te brengen, maar buiten gekomen merk ik dat het droog is. Daarom stel ik voor de fiets van Arnold te nemen en deze de volgende middag terug te brengen.

Met de wind in mijn rug ben ik zo thuis, en eenmaal in bed slaap ik vrijwel direct.

Zondag na het eten stap ik weer op de fiets en rijd naar het huis van familie Jonker. Maar nu heb ik de wind tegen, en die is nog veel harder gaan waaien dan gister. Door het medicijn gebruik heb ik totaal geen conditie meer. Kom daardoor Meer dood dan levend bij hen aan.

Zo ze me later vertellen wankelde ik door de keukendeur en viel daar bijna meteen op een stoel. Kon geen woord uitbrengen, en was lijk bleek. De kamer zat vol bezoek, en daarom besluiten Arnold en zijn moeder me naar boven te brengen. Ze helpen me uit mijn kleren en stoppen me in het bed van Arnold. Even later zie ik iemand bij me staan, en herken onze dokter. Deze stelt de mensen gerust en zegt dat het van het medicijn gebruik komt dat ik zo moe ben, en dat ze me maar even moeten laten liggen.

Ik moet in slaap zijn gevallen want het is al bijna donker als ik mijn ogen weer open sla. Arnold zit op een stoel naast het bed, en ik zie een glimlach als hij mij ziet ontwaken.

Gaat het is zijn eerste vraag, en ik antwoord dat ik heb geslapen. Dat hoef je me niet te vertellen zegt Arnold ik heb hier bijna 3 uur zitten wachten tot je weer wakker wordt.

Hij heeft een kan met thee mee genomen en schenkt me een mok in.

Heb je hier de hele middag gezeten wil ik van hem weten, ja is zijn antwoord, ik ben me rot geschrokken van je vanmiddag, en ik wil niet dat er ongelukken gebeuren.

Nou dat valt wel mee hoor, zeg ik nog en ga het bed uit. Dat valt me evenwel vies tegen, ik sta te draaien op mijn benen. Met het aan trekken van mijn broek kan ik me nog net aan Arnold vast grijpen, anders was ik onderuit gegaan. Toen ik mijn kleren weer aan had zijn we samen de trap af gegaan, het zweet stond in druppels op mijn voorhoofd. Mevrouw Jonker ziet ons komen, en neemt meteen de beslissing dat ik zo niet naar huis mag rijden.

We gaan in de kamer en treffen daar het bezoek aan. Natuurlijk heb ik meteen alle aandacht, waar ik helemaal niet blij mee ben. Intussen haalt Arnold voor mij een kop koffie, die me eigenlijk niet smaakt, maar ik drink hem toch op. De moeder van Arnold komt binnen met de mededeling dat mijn pa en ma me op komen halen.

De koffie valt niet goed. Nog net zie ik kans het toilet te bereiken waar ik mijn maag inhoud kwijt kan. Arnold vangt me in de hal op als ik het toilet verlaat, hij slaat een arm om mijn schouders en leid me naar de keuken. Daar val ik op een stoel en kan mijn tranen niet langer in houden. Met zijn arm om me heen blijft Arnold bij me staan, en ik hoor hem zeggen, het is allemaal mijn schuld. Ik protesteer zwakjes. Maar dan laat mevrouw Jonker mijn ouders binnen. En even later vertrekken we met pa aan het stuur in mijn auto naar huis.

Thuis gekomen vertrek ik vrijwel direct naar mijn bed, en na met moeite een paar boterhammen naar binnen gewerkt te hebben val ik al snel in slaap. Pas maandag ochtend om ongeveer 10 uur word ik wakker, en voel me een heel ander mens. Die middag ga ik nog even rusten, maar slapen lukt niet.

We hebben een heel gezellige Sinterklaas avond, mijn broer Henk en zijn vriend Marco zijn ook van de partij, ze zijn hier voor speciaal uit Almere over gekomen. Tegen tien uur zegt mijn vader dat het bedtijd word voor zijn jongste dochter en zijn jongste zoon. (Voor mij dus.) Toch wacht ik nog tot Henk en marco vertrekken.

De volgende dag slaap ik weer heerlijk uit. Na de koffie die ik alleen drink omdat mijn moeder op dinsdag naar haar werk is, kan ik het niet laten, en stap in mijn auto. Rijd even naar mijn werk en praat een paar tellen met wat collega's. Dan rijd ik naar huis, en na een paar boterhammen zoek ik toch mijn bed weer even op.

Net ben ik wakker, lig nog even te doezelen als de bel gaat. Door mijn raam zie ik Arnold staan. Snel open ik het raam en gooi hem mijn huissleutels toe. En nadat de voordeur dicht slaat roep ik Arnold naar boven.

Terwijl ik mijn kleren aan schiet komt hij op mijn slaapkamer binnen. Met de woorden "welkom in mijn nederig onderkomen"heet ik Arnold welkom. Hij grinnikt en vraagt me hoe het gaat. Nou alles kits hoor is mijn antwoord.

Dan steekt hij een pakje uit en met de woorden dit is voor jouw, ik hoop het hier weer mee goed te maken, overhandigd hij mij het pakje. Er zit een dubbel cd in, zaterdag avond heb ik hem nog verteld deze cd te willen kopen.

Hoe zo iets goed maken vraag ik. Nou het was allemaal mijn schuld zei hij met een kleur. Ik kon er zondag niet van slapen. Het ontroert me, en ik sta op sla mijn arm om hem heen en geef hem spontaan een zoen. Zijn hoofd wordt nu zo mogelijk nog roder, en ik kan niet laten te zeggen dat die kleur hem goed staat, en wijs hem mijn spiegel. Ach jij ook stamelt hij. Nou zeg ik, ik vind het gewoon erg lief van je, en daarom kreeg je een zoen.

Een stoel kan ik je niet aanbieden, maar je mag op mijn bed plaats nemen dan luisteren we deze cd eerst. Meteen zet ik de cd op en ga naast hem op mijn bed zitten. We luisteren even maar dan hoor ik Arnold kuchen en met een kleur stelt hij mij de vraag: Ben jij echt homo?

Hoe zo vraag ik, nou dat zeggen ze, maar het maakt mij niets uit hoor. En als je het niet wil zeggen dan is dat ook best.

Even denk ik na, dan antwoord ik dat ik het niet goed weet. Ik vertel hem dat ik een korte relatie heb gehad met een jongen. En dat ik daar na ook een meisje heb gehad. Misschien ben ik wel biseksueel.

Even is het stil, dan zegt hij; ik wil graag dat we echte vrienden worden Dan sla ik mijn arm om hem heen, druk een kus op zijn wang, en zeg; dat zijn we al. Het geeft me een goed gevoel. Nog even zitten we zo samen, en dan stel ik voor koffie te gaan maken omdat de anderen zo thuis komen en al zo'n beetje gewent zijn dat de koffie klaar is.

De cd zet ik in de keuken weer op, en samen wachten we op de rest. Na 10 minuten is de rustige keuken veranderd in een bedrijvig gezellig vertrek.

Dan wil Arnold naar huis gaan. Maar mijn moeder vraagt hem of er wel iemand bij hem thuis is. Nee schud hij maar er staat wel wat voor me klaar hoor! Nou niet gezellig voor je toch vraagt mijn moeder. Och alles went zegt Arnold.

Hij eet gewoon hier mee ma vraag ik, wetend dat het altijd goed is bij ons als er iemand mee eet. Zo zitten we later met ons zesjes rond de tafel. Arnold die naast mij zit laat het zich goed smaken, en zegt dat het toch gezellig is met zo'n groep te eten.

Tijdens de maaltijd duw ik af en toe mijn knie even tegen die van Arnold. Hij trekt zijn been niet terug, maar beantwoord mijn aanraking door ook zachtjes terug te drukken.

Na de maaltijd is het tijd voor hem te gaan, hij heeft die avond net als mijn zusje Catechisatie. Voor hij vertrekt nodigt hij me uit om zaterdag zijn verjaardag te komen vieren. Ik verwacht je om 10 uur 's morgens. Samen lopen we naar buiten en voor hij vertrekt moet ik beloven zaterdag te komen. Natuurlijk doe ik dat en geef hem een zetje, waardoor hij bijna een bloempot omver rijd.

Die avond hoor ik van mijn zus dat de hele Catechisatie ploeg voor zaterdag avond is uitgenodigd door Arnold. Dan vertel ik dat ik er de hele dag naar toe ga.

Als ik later in bed lig denk ik steeds aan hem, en fantaseer hoe het met hem in bed zou zijn. Voor het eerst in weken trek ik me weer af en heb een geweldig orgasme. Met de gedachten aan mijn nieuwe vriend val ik daarna in slaap.