Tre Systrar (drie Zussen) - 20

Het is 5 uur, als bij iedereen de wekker gaat. Roald heeft geen enkele moeite om op te staan, door zijn vaste ritme. Ester heeft dat nu ook niet meer, ze heeft zich aangepast aan hem, en voelt zich daar wonderbaarlijk heel erg goed bij.

Voor Ada geldt dat niet. Ingrid begint er aan te wennen, maar vandaag heeft ze er wel moeite mee.

Ineke en Johan zijn ook al fris en monter. Johan moet normaal altijd al om 7 uur naar zijn werk, dus hij is dit wel gewend. En Ineke staat altijd met hem op, dus dat is ook geen probleem voor haar.

Na een snel ontbijt vertrekken ze al snel naar het station. Roald heeft alles al geregeld en hij is nu maar wat blij, dat hij een coupe 1e klas geboekt heeft. Daar is meer dan genoeg plaats voor iedereen en hebben ze wat meer privacy. Eenmaal in de trein is iedereen goed wakker en heel erg enthousiast over wat hun te wachten staat. Ze vragen Roald helemaal uit, of hij toch niet een geheimpje wil verklappen. Roald zegt dan: ‘Goed dan. Ik zal verklappen waar we vanavond gaan eten.’

Iedereen hangt nu aan zijn lippen.

‘We gaan eten in een van de meest begeerde restaurants van Stockholm. Ik heb echt geluk gehad, dat ik daar nog kon reserveren, want normaal is het stijf uitverkocht.’

Ada kan haar nieuwsgierig niet meer bedwingen en roept: ‘Waar dan?’

‘In Mamma Mia. Het restaurant van ABBA.’

Iedereen kijkt hem met open mond aan. Ada zegt: ‘Hoe heb je dat in godsnaam voor elkaar gekregen? Dat is echt voor jaren uitverkocht!’

‘Henk heeft me een beetje geholpen. En ik had het geluk, dat er iemand met een grote tafel geannuleerd had, dat heeft natuurlijk ook wel geholpen.’

‘Oh, dat gaat echt leuk worden. ABBA is niet echt mijn muziek, maar het lijkt me wel fantastisch om dat eens mee te mogen maken. Maar heb je verder nog iets gepland?’

‘Nog wel een paar dingen, maar dat ga ik niet verklappen, anders is er voor mij geen lol meer aan.’

Iedereen is dan meteen in ABBA-stemming. Op hun telefoons spelen ze muziek van ABBA af en oefenen vast om mee te zingen ’s avonds in het restaurant. Want dat gebeurt daar regelmatig.

Ineke is helemaal in de wolken door het nieuws. ‘Stel je voor, dat we daar Björn tegen komen! Dat zou werkelijk fantastisch zijn. Wat zou ik graag een foto met hem willen hebben!’

Roald glimlacht. Zijn moeder moest eens echt weten, wat haar te wachten staat. Zelf zingt hij ook mee met de liedjes. Hij kan die muziek wel waarderen, thuis heeft hij die liedjes vaak genoeg moeten aanhoren, zodat hij de teksten wel van buiten kent. De treinreis duurt daarom niet zo lang en voor ze het weten, komen ze aan in Stockholm. Daar staat al een taxibusje op hun te wachten, die hun recht naar het hotel heen brengt.

Roald heeft het echt goed geregeld. In het hotel wordt hij direct geholpen en gaan ze eerst naar hun kamers toe. Hun kamers zijn allemaal aangrenzend. Ze slapen op de bovenste verdieping en de kamers zijn best luxe te noemen. Al hun kamers zijn aangrenzend, en aan de kamer van Roald en Ester is de kamer verbonden met de kamer ernaast, waar Ada en Ingrid in slapen. Uiteraard slapen Johan en Ineke daarnaast en tegenover hun slapen Björn en Anna.

Het weerzien tussen Björn en Anna met hun dochters en Roald is hartverwarmend. Anna bedankt Roald voor de uitnodiging, maar zegt: ‘Roald, dit moet allemaal toch een fortuin kosten? Kan je dat allemaal wel betalen?’

Roald lacht. ‘Datzelfde zei mijn moeder ook al. Geen zorgen, ik hoef er echt geen schulden voor te maken. Zie het maar als een bedankje voor alle hulp.’

‘Ja, maar dit is echt te veel!’

‘Niets mee te maken, Anna. Geniet er maar lekker van!’

‘Dat gaan we ook zeker doen. We hebben net al die gouden platen bekeken. Het is echt fantastisch om hier te zijn!’

‘Ik zal jullie vast een beetje een inblik van het programma voor vandaag geven. We gaan straks eerst een rondvaart doen in de stad, daarna gaan we lunchen in een bistro.

En doe geen moeite om dat allemaal te betalen, dat gaat niet eens. Het is allemaal al geregeld en betaald. Na de lunch gaan we het museum bekijken.

Daarna hebben we nog even de tijd, om zeven uur worden we in het restaurant verwacht, waar we een dinershow krijgen opgevoerd.

En daarna heb ik nog iets geregeld, maar dat kan ik nog niet vertellen, om de doodeenvoudige reden, dat ik zelf nog niet helemaal weet, hoe of waar we naar toe gaan. Maar jullie zullen het fantastisch vinden.

En als jullie dan nog energie over hebben, kunnen we nog altijd een van de clubs hier in Stockholm bezoeken.’

‘Jezus, Roald! Dat kost toch allemaal massa’s geld?’

‘Nou en? Ik ga straks echt wel genoeg verdienen. Dus maak je daar maar geen zorgen over.’

En een fantastische dag wordt het. De rondvaart is prachtig en ze maken een hoop foto’s. De lunch was ook prima, want de gerechten waren echt overheerlijk. Na een mooie wandeling terug door de stad bezoeken ze het museum. Hun ouders voelen zich weer helemaal jong en leven zich flink uit in het museum.

Roald geniet met volle teugen, van de enthousiaste en blije gezichten. Daarvoor heeft hij het allemaal gedaan. Maar zonder de hulp van Henk, was hem dit nooit allemaal gelukt. Henk heeft hem flink geholpen, heel erg flink.

Het museum en het hotel had Roald zelf bedacht. En de rondvaart ook nog wel. Maar Henk wees hem op de bistro en heeft ook geregeld, dat Roald terecht kon bij de dinershow in het restaurant. Het kost hem echt wel een aardige cent, maar hij heeft het er wel voor over. De hulp, die ze geboden hebben, is niet in geld uit te drukken.

Na het museumbezoek rusten ze nog wat uit met een drankje in de lobby. Een uur voor de show zitten ze nog steeds in de lobby, maar ze hebben zich in de tussentijd wel even omgekleed en opgefrist.

Opeens komt er een mevrouw op ze af. Ze is gekleed in de bedrijfskleding van het hotel en zegt tegen Roald: ‘Mister De Vries? You and your guests are expected. Please follow me.’

Roald komt overeind en zegt tegen iedereen: ‘Je hoort het, we worden verwacht. Komen jullie nog? Dit willen jullie echt niet missen!’

Verbaasd volgen ze Roald en de vrouw. Ze worden dwars door het hotel gevoerd. Ze stoppen bij een kamer en de vrouw zegt iets tegen Roald.

‘O, ik moet eerst even naar binnen om iets nog te regelen. Jullie mogen zo naar binnen.’

Roald volgt de vrouw naar binnen, en even later komt de vrouw alleen naar buiten. Na een paar minuten gaat de deur open en de vrouw laat ze naar binnen. Roald zit alleen aan een tafel, met om zich heen een hoop stoelen.

Roald zegt enthousiast: ‘Kom, ga snel zitten. Ze gaan zo beginnen!’

Niet begrijpend kijken ze hem aan en gaan om hem heen zitten. In een donkere hoek van het zaaltje waar ze in zitten, gaan dan de lampen aan. Wat ze dan zien, slaat ieders verbeelding.

Het is zijn moeder, die ze als eerste herkend. Ze gilt hard en zegt: ‘Ze zijn het echt! Ze zijn het echt!’

Nu herkent de rest hun ook. Agnetha, Björn, Benny en Anni-Frid staan daar en kijken het groepje glimlachend aan.

Iedereen kijkt met open mond naar het viertal. Ester zegt: ‘Roald, dat is ABBA! Hoe heb je dat in godsnaam geregeld?’

‘Dat is het hem juist, dat heb ik helemaal niet geregeld. Dat heeft Isabel gedaan. Het enige wat ik hoefde te doen, is ze bellen.’

‘Isabel?’

‘Isabel schijnt dit viertal gekend te hebben. En omdat ik haar achterkleinzoon ben, wilden ze haar eren, door een ontmoeting met ons te doen.’

‘Ongelofelijk! Ik ben echt sprakeloos!’

Roald glimlacht. Roald staat op en loopt met zijn krukken naar het viertal toe.

‘Mag ik u mijn familie voorstellen? Allereerst wil ik mijn moeder en mijn vader aan u voorstellen. Ze zijn heel erg fan van u, en hun grootste wens is een foto van jullie.’

‘Geen probleem. Maar was je moeder een kleindochter van Isabel? Het was moeilijk te geloven, dat toch bleek, dat ze ooit een kind heeft gekregen. Maar we kregen gewoon bericht van haar notaris, dat het waar was. En haar laatste verzoek konden we natuurlijk niet weigeren.’

‘In ieder geval, heel erg bedankt. Ik vind het echt een hele grote eer om jullie te mogen ontmoeten.’

‘Dat is voor ons insgelijks om het achterkleinzoon van Isabel en ook nog een de kleindochter van haar te mogen ontmoeten. Isabel was een fantastische vrouw, die veel voor ons betekend heeft. Dus het is voor ons een even grote eer om jullie te ontmoeten.’

Ineke en Johan komen als eerste naar voren. Ineke kan haar blijdschap niet de baas en druk het viertal ieder een dikke zoen op hun wangen. Uiteraard worden er ook foto’s gemaakt. Dan komen ook Björn en Anna aan de beurt. Ze worden eveneens voorgesteld.

Ester, Ingrid en Ada zitten er een beetje verlegen bij. Roald praat zo gemakkelijk met die beroemdheden, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het is verbazend, hoe gemakkelijk Agnetha, Björn, Benny en Anni-Frid tegen hem praten, alsof ze hem al jaren kennen.

Dan is het tijd om hun voor te stellen aan de beroemdheden. Ze blijken echt heel aardig te zijn. Ze gaan dan zitten en praten als heel normale mensen over hun leven. Roald moet uiteraard zijn verhaal vertellen, hoe hij de drie gezusters heeft ontmoet en tot ieders verbazing vertelt hij gewoon tegen hun, hoe hun relatie in elkaar zit.

Björn, een van de bandleden zegt dan plots tegen Roald: ‘Ik geef je groot gelijk. Zulke mooie meiden moet je niet vrij los laten lopen. Je zou met ze moeten trouwen!’

Roald grijnst naar de man, dit was afgesproken.

‘Dat zou ik ook doen, als ik op mijn knieën kon. Maar zoals je ziet, het kan nu even niet! En bovendien, de wet staat maar een huwelijk tussen een man en een vrouw toe.’

‘Och, er zijn toch tegenwoordig meer manieren om een liefdesrelatie te verzegelen, Roald!’

‘Daar heb je ook weer gelijk in. En waarom zou ik het eigenlijk niet doen?’

Het is meteen stil. Ester, Ingrid en Ada kijken Roald verbaasd aan. Maar als hij opstaat, klopt bij ieder in hun hart in hun keel. Ze moeten een brok wegslikken, en helemaal Roald probeert op zijn knieën te zitten.

Wonderlijk genoeg lukt hem dat ook nog, ondanks zijn gipsbeen. Hij moet wel moeite doen om overeind te blijven, maar het deert hem niet.

Dan begint hij te spreken.

‘Ester, Ingrid, Ada.

We kennen elkaar nu enkele maanden, maar voor ons voelt het al als jaren. En ik wil jullie voor al het goud op de wereld niet kwijt. En ik heb ook het gevoel, dat het wederzijds is.

Als het kon, dan zou ik jullie alle drie tegelijk huwen, maar helaas mag dat niet. Toch wil ik jullie ieder een bruid laten voelen. Dus grijp ik de mogelijkheden aan, die me geboden worden.

En omdat ik maar met een kan trouwen, wil ik eerst zeggen, dat ik van ieder net zo veel houd, en dat ik ook niet echt kan kiezen. Maar Ester en ik hebben een iets betere band.

Ingrid, Ada, dat weten jullie en daar hebben jullie ook mee ingestemd. Om die reden zal ik met haar in het huwelijk treden, als ze me dat toestaat.

Maar ik laat jullie niet in de kou staan. Omdat de wet me niet meer mogelijkheden biedt, zal onze verbintenis een geregistreerd partnerschap zijn. Wat zeggen jullie daarop?’

Het drietal is volledig verbijsterd. Van alles wat ze verwacht hadden van Roald, was dit wel het laatste. En de manier, waarop hij het brengt, spreekt voor liefde en genegenheid voor alle drie.

Ester durft niet te antwoorden, voordat haar zusters dat doen. Ada kan geen woord uitbrengen en Ingrid zit te hyperventileren.

Maar ze is wel de eerste, die wat zegt:

‘Roald, het kan me niet schelen, wat iedereen van ons denkt, en hoe we onze band verzegelen. Ik zeg ja, met heel mijn hart! Het interesseert me niet, dat je met Ester alleen kunt trouwen, ik weet wat je voor me voelt. En ook wat je voor Ada en Ester voelt. Hiermee maak je me ontzettend gelukkig!’

Ada kijkt even opzij naar haar ouders. Maar haar moeder knikt haar alleen maar bemoedigend toe. En dan begint ze van blijdschap te huilen. Diepe snikken komen eruit, en staat op en omhelst Roald.

‘Ja, Roald! Dat wil ik! Meer dan alles in de wereld! Samen, met Ester en Ingrid en vooral met jou, kunnen wij de wereld wel aan. Ik snap dat je me graag een huwelijk had aangeboden, maar er is niemand die dat meer verdiend, dan Ester. En ik neem heel graag genoegen met dat andere papiertje, want ik weet wat je gevoelens voor me zijn. Meer wil ik niet en meer verlang ik ook niet.’

Nu kijkt iedereen naar Ester. Bij haar lopen dikke tranen over haar wangen. Ze is niet meer eens in staat om op te staan. Ze is zo overmand door emoties, dat ze alleen maar kan huilen van blijdschap.

Als ze de stem van Roald hoort, komt ze weer bij.

‘Ester? Gaat het, liefje?’

Tussen haar snikken door antwoordt ze. ‘Ja, Roald! Ik wil niets liever, dan met je trouwen! Je weet niet half, hoe gelukkig je me hiermee maakt!’

Roald steekt zijn armen uit, want opstaan lukt hem niet zo gemakkelijk. Ester glimlacht en rent naar hem toe. Ze trekt hem omhoog en knuffelt hem dan fijn. Daarna komen Ada en Ingrid er ook bij, en samen kussen ze en knuffelen ze heel wat af.

De vier bandleden moeten ook een traantje wegpinken. Evenals Ineke en Johan en Anna en Björn.

Als de drie zussen eindelijk Roald loslaten, tovert hij tot hun verbazing een klein langwerpig doosje uit zijn jaszak.

‘Nu jullie alle drie ja gezegd hebben, is het wel zo passend, als jullie van mij een verlovingsring krijgen.’

Met open mond kijken ze toe hoe Roald hun de ringen toont. En een voor een schuift Roald ze hun ringen om.

Ingrid is de eerste, die hem bedankt met een hartstochtelijke zoen. Gevolgd door Ada. En als laatste Ester. Hun zoen is nog hartstochtelijker en langer.

Benny, een van de vier bandleden van ABBA merkt op: ‘Ben ik even blij, dat ik geen drie vrouwen heb! Dat zou ik nooit volhouden!’

Daar moet iedereen hartelijk om lachen. Dan is het tijd om Roald en de drie zussen te feliciteren. Dat wordt ook uitgebreid gedaan door hun ouders en ook de ABBA-leden.

Ada vraagt aan haar moeder: ‘Mam, ben je niet boos op ons? We hadden je immers iets beloofd!’

Anna streelt met haar hand door de haren van Ada en zegt: ‘In eerste instantie wel, maar Roald heeft me er aan herinnerd, hoe jullie het gezegd hebben. Vlegels zijn jullie, om je moeder zo beet te nemen!’

Ada glimlacht. ‘Sorry mam, maar het gebeurde gewoon. We hebben het er wel gekscherend erover gehad, hoe het zou zijn, als we hem zouden delen, zoals we vroeger deden, maar de praktijk bleek heel anders te zijn. Iedereen wilde eigenlijk Roald voor zichzelf hebben. Maar we wilden elkaar geen pijn doen. Dus werden die gekke ideeën opeens werkelijkheid. Ben je echt niet boos?’

‘Nee, en het is maar goed, dat Roald ons al van te voren geïnformeerd heeft, want anders zou ik dat heel zeker wel zijn geweest. Ik kan hem wel begrijpen. Bovendien, Roald is echt een keurige en nette man. Hij heeft ons heel goed uitgelegd, waarom hij dit wil doen. En daar konden we niets op tegen hebben.’

‘Dus jullie wisten het al, dat hij ons ging vragen?’

‘Ja, maar niet dat hij het op deze manier zou doen. Dat was voor ons ook een verrassing. Maar laat me je ring nu eens bekijken!’

Ada toont dan trots haar ring. Ester en Ingrid doen hetzelfde en nu pas zien ze, dat iedere ring op kleine details verschilt.

Anna zegt: ‘Dat heeft Roald slim en goed gedaan. Ze zijn net als jullie. Jullie zien er gelijk uit, maar toch verschillen jullie in details. Dat noem ik nu eens oog voor details hebben.’

Roald wordt erbij gehaald en hij legt uit, waarom hij deze ringen gekozen heeft. Dat blijkt precies zo te zijn, als Anna gezegd heeft.

Maar de dames en heren van ABBA hebben nog een kleine verrassing voor Roald en zijn familie. Ze trekken zich terug en laten het gezelschap even alleen. Die hebben het niet eens in de gaten, dat het viertal weg is.

Opeens gaan de lichten weer uit en tegen een wand gaan andere lampen aan. Daar zien ze ABBA staan, en opeens beginnen de tonen van Mamma Mia te spelen. Abba geeft hun een miniconcert, als cadeau voor de verloving van Roald met de drie zussen.

Maar na het eerste nummer is het nog niet afgelopen, als toegift na een groot applaus, spelen ze nog Gimme, Gimme, Gimme. Maar daarna is het afgelopen.

Roald bedankt het viertal hartelijk voor de buitengewone verrassing. Dit zal iedereen wel een heel leven bijblijven. De dames en heren van ABBA waren wat minder zuiver van stem, als vroeger, maar nog steeds buitengewoon goed.

Dan nemen de bandleden afscheid en laten Roald en zijn familie achter. Als ze weg zijn, huilt Ineke tranen met tuiten. Ze is zo blij, dat ze haar emoties niet meer de baas kan. Ze kan er niet over uit, dat ABBA voor hun gezongen heeft, maar ook dat haar zoon nu verloofd is. Ze kan even niet besluiten, wat nu het mooiste is.

Als ze weer wat bijgekomen is, gaan de dames zich wat opfrissen en de heren lopen naar de bar in het hotel, waar ze wachten totdat de dames terug komen. Dan gaan ze naar het restaurant, waar het feest al aan de gang is.

Als Roald zijn naam zegt, worden ze tot hun verbazing naar een luxe loge gebracht. Er staat een grote fles champagne en de serveerster, die hun naar hun loge brengt, zegt: ‘Met de complimenten van mister Ulvaeus.’

Roald lacht en bedankt de serveerster.

Hij zegt tegen zijn familie: ‘Nou hebben ze mij ook verrast. Dit was niet afgesproken.’

Zijn moeder vraagt: ‘En dat zingen dan?’

‘Dat was voor mij ook een complete verrassing. Dat ze zelfs alle vier daar zouden zijn, dat had ik ook niet verwacht. Ik dacht dat alleen Björn daar zou zijn. Dat was eigenlijk mijn verrassing voor jullie, en natuurlijk ook mijn aanzoek.’

‘Roald, het was echt fantastisch! Dit zal ik van de rest van mijn leven nooit vergeten! Als ik straks thuis kom, gelooft Saartje me nooit! Wat zal ze jaloers zijn op die foto’s van mij met ABBA!’

Johan schudt de champagne in en zegt: ‘Ik denk dat het nu wel een geschikt moment is om op de mooie momenten van vanavond te toosten, of niet?’

Daar is iedereen het mee eens. Ze toosten eerst op de verloving en daarna op ABBA. Ze schrikken echter, als ze opeens horen: ‘Mag ik daar op mee toosten?’

Ze kijken om en zien daar Björn Ulvaeus staan.

Roald zegt: ‘Ja, natuurlijk! Maar ik had u hier niet zien aankomen!’

‘Daarom heb ik jullie ook hier naar toe gebracht, want hier kan ik ongezien weg komen. Maar ik blijf maar heel even, want ik kom jullie een aandenken brengen, zodat jullie een blijvende herinnering hebben aan vanavond. Jullie wisten het niet, maar we hebben alles met camera’s vastgelegd. Dat hebben we op DVD laten branden, zodat jullie het weer eens terug kunnen kijken.’

‘Hartelijk bedankt, mijnheer Ulvaeus. Mijn avond kan in ieder geval niet meer stuk. Hoe kan ik u ooit bedanken?’

‘Met een zeiltochtje op de Missing Dreams. Want ik heb van de notaris begrepen, dat jij nu de nieuwe eigenaar van die boot bent? Ik ben wel eens vaker met Isabel en Jörre mee geweest. Voor mij is dat de ultieme ontspanning, omdat ik daar niet lastig gevallen word door opdringerige fans.’

‘Hoe kan ik dat aan u weigeren, voor alles wat u vandaag voor ons gedaan heeft. Het was meer als ik ooit verwacht had.’

‘Voor de achterkleinzoon van Isabel doe ik graag iets. Voor ons was dit slechts een kleine moeite.’

Roald schudt hem de hand. En Björn geeft hun dan enkele DVD’s. Die zijn voorzien van de handtekeningen van alle vier de leden van ABBA.

Ineke heeft nog een vraag aan Björn. ‘Zou u het heel vervelend vinden, als u een foto met handtekening voor mijn beste vriendin zou willen tekenen? Daar zou ik haar heel erg blij mee maken. Ze is een enorme fan van u.’

Björn glimlacht en haalt een fotokaart en een viltstift uit zijn binnenzak.

‘Wat moet ik erop zetten?’

‘With Love to Saartje Rovendael, from Björn Ulvaeus. Dat is meer dan voldoende.’

Björn glimlacht. Hij zet de handtekening en haalt dan nog een foto uit zijn zak.

‘En deze is voor jou, Ineke. We hebben de foto alle vier gesigneerd.’

Ineke slaakt een klein gilletje en omhelst haar held.

‘Oh, hartelijk bedankt! U maakt me hier heel erg gelukkig mee!’

Dan moet Björn toch echt gaan en laat het gezelschap alleen.

De rest van de avond verloopt in een prima stemming, waarbij lekker gegeten wordt, en ze flink meezingen met alle ABBA liedjes, die er gespeeld worden. Als de show voorbij is, borrelen ze nog lekker even na in de bar en gaan dan uiteindelijk slapen. Iedereen is doodop door alle gebeurtenissen en emoties.

Als Roald en Ester naast elkaar in bed liggen, zegt Ester: ‘Hoeveel moeite heeft het je wel niet gekost om dat allemaal te regelen, Roald. Ik kan eerlijk zeggen, dat ik nog nooit zo’n mooie en fijne avond gehad heb, zelfs zonder je aanzoek. Maar voor mij was dat toch wel het hoogtepunt, als was dat miniconcert ook wel uniek. Zoiets gaan we nooit meer meemaken!’

‘Het viel eigenlijk wel mee, Ester. Dankzij Henk kon ik gemakkelijk wat regelen. En via de notaris kreeg ik het nummer van Björn. Ik was vorige week, om die rekeningen te brengen. Ik heb hem toen verteld van mijn plannen. Toen gaf hij me een nummer, dat ik dan maar eens moest bellen. Die zouden wel iets bijzonders kunnen regelen voor me.

Maar ik was verbaasd, dat ik opeens de secretaresse van Björn eraan kreeg. Die moest ik gisteren bellen, en toen hebben we dit geregeld. Maar dat ze dit zouden doen, dat had ik echt nooit verwacht. Ik had gedacht aan een gewone ontmoeting met Björn. Dat zou al fantastisch zijn geweest.’

‘Ja, dat is ook zo. Maar wat een aardige mensen, Roald. En zei hij nou echt, dat hij een keer mee wilde zeilen?’

‘Ja, net voordat hij ging, heeft hij me zijn privénummer gegeven, zodat ik hem kon bellen, als we weer eens gingen varen.’

‘Geef je moeder dat nummer maar niet, ze zou hem de hele tijd bellen!’

Roald lacht. ‘Dat zou ze ongetwijfeld gedaan hebben, daar ben ik zeker van. Ze is echt een grote fan.’

Ester geeft Roald een zoen. ‘Ik kan het nog steeds niet geloven, dat je me echt gevraagd hebt om met je te trouwen. Ik geloof nog steeds dat ik droom!’

‘Je droomt niet, al kan ik je wel begrijpen. Het voelt toch ook als een droom, wat ons vandaag allemaal gebeurd is. Maar wat vond je van mijn oplossing om ook Ada en Ingrid aan me te binden?’

‘Fantastisch! En als je me dat ook aangeboden had, dan was ik ook al blij geweest. Maar ik word echt je vrouw, en dat maakt me echt heel erg blij.’

‘Denk je, dat Ada en Ingrid het erg zullen vinden, dat ik hun niet hetzelfde kan bieden?’

‘Nee, dat denk ik niet, Roald. Ik heb daar straks nog met hun over gesproken. Ze vinden het logisch. We houden allemaal erg veel van je, Roald. Meer dan je ooit zult weten. Maar ze vinden, dat jij voor mij net wat meer betekent.

Ik was degene, die je als eerste zag, en Ada en Ingrid overtuigde bij je te komen zitten daar op de veerboot. Ik was, denk ik, toen al verliefd op je. Maar ik durfde toen niet. Toen ik hoorde, dat Ada seks met je gehad had, was ik eigenlijk boos en jaloers op haar. Echt, voor het eerst in mijn leven, was ik jaloers op haar. Maar toen ze me uitlegde, waarom ze het gedaan had, kon ik er wel mee leven.

Maar toen we elkaar troffen, daar op dat tankstation, dat was een van de mooiste momenten van mijn leven.’

Roald streelt met zijn vingers de haren van Ester. ‘En ik dacht nooit meer verliefd te kunnen worden na Jolanda. Wat heb ik me daarin vergist, Ester. Maar ik ben maar wat blij, dat ik op jullie gewacht heb. Al zal ik mijn handen nog behoorlijk vol aan jullie hebben. Drie vrouwen, dat is niet niks!’

Het liefste zou hij nu de liefde met haar bedrijven, maar zijn gips belemmert hem daarin. Ester ziet de liefde in zijn ogen en ze wil hem een zoen geven, als er op de deur geklopt wordt.

Ester staat op en doet de deur op een kier. Ze moet glimlachen, als ze haar zussen ziet, enkel gekleed in badjassen, die wel tot aan hun enkels reiken.

Ze doet de deur verder open en laat haar zussen binnen.

Ad zegt: ‘Je dacht toch niet, dat je hem vannacht helemaal voor jezelf krijgt, Ester? Zeker niet na vanavond!’

Ester lacht. ‘Ik had het al kunnen verwachten, Ada. Maar natuurlijk moet Roald dat ook nog willen!’

Ingrid grinnikt en zegt: ‘Vanavond heeft hij niets te willen. Hij zal weten, dat hij verloofd is met drie zussen!’

Roald hoort het en schiet hard in de lach. ‘Ik hoor het al, ik ga het onderspit delven. Kunnen jullie wel met drie vrouwen tegen een man alleen, die ook nog een gebroken been heeft?’

‘Ja, heel goed. Zoveel kansen om van je te winnen, krijgen we niet!’

Ingrid stort zich op Roald en begint hem te kietelen. Daar kan Roald echter heel goed tegen, in tegenstelling tot Ingrid, die een tegenaanval van Roald krijgt. Maar door zijn been kan hij haar niet volgen. De drie dames giechelen en daarmee is de toon van de nacht wel gezegd.

Ze overleggen samen. ‘Hoe gaan we het eigenlijk doen? Hij kan ons nu niet neuken, zoals hij normaal doet.’

Ester zegt: ‘Oh, maar we kunnen hem wel neuken! Gisteren ging dat ook, dus waarom nu niet?’

Ada glimlacht. ‘Ik had wel kunnen denken, dat jij hem gisteren had! Maar dat lijkt me wel een goed idee. Maar is het bed dan niet te klein?’

Ingrid kijkt even rond. ‘Als we nu een paar handdoeken op de grond leggen, daar op dat tapijt, zou dat goed genoeg zijn?’

Roald kijkt met verbazing toe, hoe de drie zussen voor hem beslissen, hoe ze seks met hem gaan hebben.

‘Hallo! Heb ik ook nog wat te zeggen?’

Ze kijken hem aan en zeggen tegelijkertijd: ‘Nee!’

Ze giechelen weer en Roald haalt zijn schouders op. Hij vindt het eigenlijk wel leuk en spannend. Ester haalt snel wat handdoeken en legt die op het grote tapijt neer. Ingrid trekt Roald op en zegt: ‘Kom op! We willen wat actie!’

Roald komt overeind, en meteen trekt Ingrid zijn boxershort naar beneden. Ze neemt meteen zijn pik in haar mond en begint hem te pijpen. Roald kreunt van genot. Ingrid weet wel, hoe ze een man kan laten genieten met haar mond. De pik van Roald is in een recordtempo stijf en dan stopt ze met haar handelingen.

‘Zo! Klaar voor gebruik! Wie wil als eerste?’, zegt ze triomfantelijk!

Roald lacht. ‘Zou ik eerst even mogen liggen, voordat jullie me gaan misbruiken?’

Ingrid lacht. ‘Alsof jij dat erg zou vinden, Roald. Ik zie aan je ogen, dat je er net zo veel zin in hebt, als wij!’

Ze helpt Roald naar het tapijt toe en Roald trekt haar plotseling naar zich toe en geeft haar een tongzoen.

Daar is ze niet helemaal op voorbereid, maar ze geeft zeer bereidwillig toe en beantwoordt zijn tong met toewijding.

Ada zegt tegen Ester: ‘De vraag van Ingrid is dus al beantwoord. En eigenlijk klopt die volgorde ook wel, ze heeft als eerste ja gezegd!’

Daar is Ester het mee eens. Maar ze is wel bang, dat Roald zal vallen. Samen met Ada helpt ze hem te gaan zitten, maar Roald weigert de tongzoen met Ingrid te verbreken.

En terwijl ze nog met elkaar zoenen, gaat Ingrid op haar zitten en gooit haar badjas uit. Ze is helemaal naakt onder de badjas.

Dat is voor Ada en Ester ook het teken hun kledij te verwijderen. Niet dat het veel is, Ada heeft net als Ingrid slechts haar badjas aan, en Ester heeft een slipje en een hemdje aan.

Ze gaan langs Roald zitten en beginnen hem te bedekken met kleine kusjes. Die begint te kreunen van genot, en verbreekt daardoor de zoen met Ingrid. Ingrid ziet, dat haar zussen zich bezig houden met Roald, maar zelf is ze nog niet nat genoeg om zijn pik in zich te kunnen krijgen. Ze kruipt op zijn gezicht, waar Roald gretig op haar kutje duikt.

Hij besluit haar een luxe behandeling te geven. Eerst likt hij haar klitje, dat al snel parmantig naar voren komt. Ingrid slaakt een kreet van puur genot. Ze voelt zich echt bevoorrecht, dat ze nu seks heeft met de man, van wie ze houdt. Maar het voelt wel iets vreemd. Ze deelt Roald immers met haar zussen, maar ze voelt geen jaloezie jegens haar zussen.

De intense gevoelens, die ze kreeg, toen Roald haar vroeg om zijn partner te worden, komen weer boven. Ze had dit echt niet zien aankomen, maar is er dolgelukkig mee. Ze vindt het wel jammer, dat ze niet echt kan trouwen met Roald, maar dit komt toch wel het dichtst bij.

Terwijl Roald Ingrid naar een hoogtepunt likt, komen bij Ingrid alle herinneringen van haar en Roald weer boven. De veerboot, het avontuur tijdens het hardlopen, de nacht met Roald, maar ook de talloze gesprekken, die ze met hem heeft gehad. Het klopt gewoon allemaal. Ze wil geen andere man meer, Roald is de man voor haar. En dat haar zussen daar nu ook deel vanuit maken, maakt het helemaal compleet.

Terwijl de emoties door Ingrid gieren, begint haar lichaam te verkrampen en komt ze schokkend klaar. Zelfs zo heftig, dat ze even helemaal van de wereld is. Als ze weer tot zich komt, heeft ze een zalige glimlach op haar lippen. Ze zegt: ‘Dat noem ik nog eens klaarkomen! Roald, je bent een genie!’

Roald lacht. ‘Ik kan je toch nog wel goed laten genieten, ook al ben ik wat geblesseerd!’

Door de heftige emoties beginnen er tranen over haar wangen te rollen. Ze lacht en huilt tegelijk. Roald weet niet wat hij moet doen, maar Ingrid gaat weer op zijn buik zitten en zoent hem.

‘Je maakt me zo ontzettend gelukkig, Roald. Bedankt. Bedankt dat je in ons leven bent gekomen.’

Haar kus is vurig en vol emotie. Roald merkt aan Ingrid, dat ze dit echt meent.

‘Jullie maken mij ook ontzetten gelukkig, Ingrid. En het is echt niet alleen de seks, waarom ik van jullie houdt. Jullie zijn alle drie, stuk voor stuk, fantastische meiden, die er niet alleen ontzettend mooi uitzien, maar ook sexy en erg slim zijn. Hoe zou ik niet van jullie kunnen houden?’

Hij geeft Ingrid weer een zoen. Ze ligt haar heupen op en grijpt naar zijn stijve pik, die ze tegen haar kontje voelt prikken. Ze leidt hem naar haar kletsnatte kutje toe en laat zich over zijn pik zakken. Het voelt zo goed, dat ze niet wil, dat het ooit eindigt.

Hetzelfde geldt voor Roald, hij voelt haar fluwelen grotje over zijn pik schuiven, een gevoel waar hij nooit genoeg van zal krijgen. Ingrid neukt hem op een langzaam tempo, waarbij ze allebei optimaal van elkaar genieten.

Opeens drukt Ada tussen hen in en geeft Ingrid een zoen, en Ester geeft Roald een zoen. Roald masseert de borsten van Ester, en Ada doet dat bij Ingrid. Zo worden ze allemaal bij hun liefdesspel betrokken. Na enkele minuten nadert Ingrid haar hoogtepunt, en Roald is al bijna zo ver.

Met een lange kreun spuit Roald dikke stralen zaad in Ingrid, die volledig in trance doorneukt en iets later klaarkomt. Ze is uitgeput en valt voorover op Roald. Maar ze heeft de meest gelukzalige glimlacht op haar gezicht staan.

Grinnikend zegt ze: ‘Nu weet ik weer een reden, waarom ik ja gezegd heb! Roald, je hebt een lekkere pik!’

Roald lacht, maar bijt haar speels in haar schouder. ‘Jij bent anders ook wel lekker!’

Ingrid rolt van Roald af, ze is echt uitgeput. Ada kan het amper verwachten om de pik van Roald in zich te voelen, maar ze weet dat ze Roald wat tijd moet gunnen. Ze gaat wel al vast op hem zitten, en begint hem te zoenen, terwijl ze met haar natte kutje op zijn pik schuurt.

Roald moet lachen. ‘Ben je ongeduldig, Ada?’

Geil kijkt ze hem aan. ‘Je wilt niet weten hoezeer ik naar je pik verlang, Roald. Ook mij heb je zielsgelukkig gemaakt, om me te vragen je partner te worden, Roald. Ik wil dat met jou bezegelen door een te worden. Dan voel ik me helemaal van jouw vrouw.’

Ze gaat toch even naast Roald liggen, en klemt zich bijna wanhopig aan hem vast, bang om hem te verliezen en voelt zich klein en hulpeloos. Roald pakt haar stevig vast.

Roald merkt haar angst en zegt: ‘Wat is er Ada? Waar ben je bang voor?’

‘Voor alle andere vrouwen, Roald. Wat als we niet genoeg voor je zijn?’

Roald lacht. ‘Als jullie drie werkelijk niet genoeg voor me zijn, mag je me rustig een trap onder mijn kont verkopen, Ada. De meeste mannen hebben aan een vrouw al meer dan genoeg!’

Ada glimlacht. ‘Maar jij bent niet zomaar een man, Roald. Jij bent een superman!’

‘Hey, ik heb toch echt geen blauw pakje aan met een rode cape!’

Ada lacht. ‘Zou je nochtans goed staan, Roald! Zo’n lekker strak pakje, dat al je spieren accentueert! Ik zou er best wel aan kunnen wennen!’

Roald geeft haar een stevige zoen, waardoor ze de passie en de liefde voor haar in terug voelt. Dat geeft haar weer het zelfvertrouwen terug.

Roald glimlacht. Dat is precies Ada. Ruw aan de buitenkant, een klein hartje aan de binnenkant. Ze zoekt in Roald de bescherming en de liefde, die ze nooit eerder van een man heeft gekregen. En bij Roald durft ze zichzelf haar werkelijk ik tonen.

Ester en Ingrid kijken even verbaasd naar Ada, hoe aanhankelijk ze opeens naar Roald is geworden. Als een jong meisje, dat voor het eerst verliefd is, blijft ze aan hem hangen. Dan beseffen ze, dat Ada nu werkelijk zijn kan, wie ze werkelijk is. En zo kennen ze Ada van vroeger. Maar het toont wel aan, hoe belangrijk Roald voor haar is. Aan hem durft ze zich te geven en haar hart bloot te leggen.

Roald voelt dat feilloos aan. Ook hij heeft die verandering van Ada waargenomen. En hij begint haar te beminnen, alsof het haar allereerste keer is, dat ze seks heeft met een man. Teder en vol liefde streelt hij haar lichaam en wacht geduldig, tot ze zelf aangeeft verder te willen.

Voor Ada is dit een geheel nieuwe ervaring. Nog nooit eerder heeft ze een man gehad, die zoveel geduld voor haar had, en haar bemint met zoveel liefde. Voor haar voelt dit werkelijk als de eerste keer. Ze laat Roald zijn gang gaan, en kijkt hem zweverig verliefd aan.

Ester en Ingrid kijken ademloos toe. Het schouwspel is prachtig, teder en ontzettend geil. Ze kijken toe, hoe Roald Ada met zijn gevoelige vingers masseert. Het lijkt wel, of hij helemaal geen hinder heeft van zijn gips om zijn been.

Nu maakt Ada pas echt kennis met de kunsten van Roald. Binnen enkele tellen brengt Roald haar al naar een hoogtepunt toe. En Roald laat het daarbij niet zitten, hij werkt haar hele lichaam af, tot op haar tenen. Ada ondergaat zijn massage met gesloten ogen en geniet alleen maar. Het laat haar fantastisch voelen, een gevoel, dat ze nog nooit eerder had.

Loom en volledig ontspannen ligt ze daar, en dat is precies, waar Roald haar wil hebben. Zijn pik is weer op volle oorlogssterkte, en staat klaar voor gebruik. Hij kruipt langs haar en schuurt met zijn pik langs haar reeds kletsnatte gleufje.

Omdat hij nu op zijn goede been ligt, lukt het hem om bij haar binnen te dringen, en haar te neuken. Meteen spannen haar spieren aan en met geil gekreun ontvangt ze welwillend zijn pik in haar kutje. Voor Roald voelt dit heerlijk, want nu kan hij toch zelf een beetje de controle nemen over hun liefdesspel. Maar het is wel behoorlijk inspannend en zwaar voor hem, en hij houdt dit dan ook niet heel erg lang vol. Hij krijgt kramp aan zijn been en moet stoppen. Maar Ada neemt het onmiddellijk van hem over en maakt de klus zelf af. Ze zet het tempo voor, waarmee Roald geneukt heeft. Roald voelt zijn hoogtepunt al weer aankomen, maar Ada is nog niet zo ver. Ze merkt heel goed, dat Roald al bijna klaarkomt, maar gaat gewoon door.

Maar als Roald met een harde kreun in haar klaar komt, glijdt ze van hem af. Ze kruipt langs hem en geeft hem een zoen. Ze vindt het niet erg, dat ze niet op zijn pik klaar is gekomen, het was zo ook wel lekker. En bovendien heeft Roald haar al meerdere keren klaar laten komen. Bovendien wil ze Roald nog wat sparen voor Ester. Die heeft nog niets gehad, en heeft alleen maar toegekeken, hoe Roald met Ada lag te vrijen.

Ester kijkt ook verbaasd op, dat Ada hem niet verder neukt, om aan haar trekken te komen. Ingrid snapt haar echter wel. Ester zegt: ‘Waarom stopt ze nu? Dat zou ze normaal nooit gedaan hebben!’

‘Snap je dat dan niet, Ester? Ze offert zich op voor jou. Ze is al een aantal keren klaargekomen op zijn vingers, dat is genoeg voor haar. Dit is de Ada, zoals we haar vroeger kenden, voordat we volwassen werden.’

Ester kijkt verbaasd naar Ada. Ingrid heeft gelijk! Ada heeft haar ware aard weer durven tonen. Niet die harde, ruwe schil, waarmee ze zich in het normale leven stort. Het gezicht van Ada is geheel ontspannen en ze kijkt volledig voldaan. Met de liefste glimlach kijkt ze naar haar zusje Ester en wenkt haar naar zich toe. Ze omarmt haar en geeft haar een zoen op haar wang.

‘Nu is het jouw beurt om van hem te genieten, Ester.’

Er rolt een traan van de wangen van Ada, en ze huilt. ‘Ik ben toch zo gelukkig, Ester! Eindelijk een man, die me snapt en die me ook durft te beminnen. En zonder jou, had ik hem nooit ontmoet.’

Ester moet nu ook huilen en ze kust Ada op haar voorhoofd. Ada knuffelt haar even, en geeft Roald dan nog een vlugge zoen en staat dan op.

Ester gaat naast Roald liggen, maar Roald is doodop. Normaal zou hij die drie zussen wel aankunnen, maar zijn been doet hem pijn. Die pijn verbijt hij graag voor deze drie vrouwen, want hij houdt werkelijk van ze, met heel zijn hart.

Ester ziet hoe moe Roald is en zegt tegen Roald: ‘Je bent veel te moe, Roald. En volgens mij doet je been wat pijn. Ik denk, dat we beter kunnen gaan slapen!’

Ingrid en Ada kijkt Ester verbaasd aan. Maar ze zien ook haar zorgen om Roald. En ze heeft gelijk, Roald lijkt wel wat pijn te hebben.

Roald knikt. Hij zou Ester ook graag gegeven hebben, wat ze eigenlijk graag zou willen hebben. Ze proberen Roald overeind te helpen, maar zijn been doet te pijn. Nu voelen Ingrid en Ada zich schuldig, dat ze hem bijna gedwongen hebben om seks met hun te hebben, maar daar wil Roald niets van weten.

‘Als ik echt niet gewild had, dan had ik dat wel gezegd, vrouwtjes van me! En zeg nou zelf, het was toch ook ontzettend geil!’

‘Ja, maar nu heb je pijn aan je been!’

‘Ik moet ook nog mijn pijnstiller slikken, Ada. Die ben ik vergeten. En als ik er morgen nog last van heb, dan ga ik nog wel langs bij de dokter. Maak je nou maar geen zorgen.’

Ada knikt. ‘En hoe krijgen we je nu weer het bed in?’

‘Jullie zullen me even moeten ondersteunen, ik kan nu niet steunen op mijn been. Dan lukt het wel.’

Dat doen ze dan ook, maar ze moeten wel flink de zeilen erbij zetten om zijn zware lichaam overeind te krijgen. Als Roald eindelijk weer in bed ligt, zegt Ada tegen Ester: ‘Als we thuis zijn, dan zetten we hem op dieet! Hoe zwaar ben je wel niet, Roald?’

Roald lacht. ‘De laatste keer, dat ik me gewogen heb, woog ik nog 99kg. Maar ik denk niet, dat ik nog zo veel weeg. Ik schat dat ik nog 95kg weeg?’

Ester beaamt dat. ‘Roald is wat minder vet in zijn wangen, Ada. Hij is echt wel wat afgevallen. En bovendien is hij ook wat gespierder geworden, net als wij trouwens. Of in ieder geval ik en Ingrid. Wij rennen normaal met Roald mee, en dat begin ik heel goed te merken.’

Ze geven Roald nog een nachtkus en gaan dan weer terug naar hun eigen bed. Ester kruipt naast Roald en ligt tegen hem aan.

Roald zegt: ‘Vind je het niet jammer, dat ik nu geen seks met je heb gehad?’

‘Nee, Roald. Natuurlijk zou het wel leuk geweest zijn, maar ik kan wel op je wachten. Bovendien missen Ada en Ingrid het fijnste, gewoon lekker naast je liggen.’

Roald glimlacht. ‘Dan voel ik me al bijna slecht, om je te vragen, of je even mijn pijnstiller wilt pakken? Ik heb er nog een, en misschien kan ik dan wat beter slapen.’

Ester glimlacht. Ze haalt hem een glas water en de pijnstiller. Roald neemt die dankbaar aan en neemt zijn medicijn in. Dan kruipen ze weer tegen elkaar aan, en vallen kort daarna in slaap.