Ergens vroeg in de woensdagochtend werd ik langzaam wakker met een prettig gevoel. Twee warme handen die me streelden en een mooie mond die me kuste. “Hééé, goedemorgen schat! Lekker geslapen? Het kost even moeite om jou wakker te krijgen, hoor.” Joline deed een bedlampje aan en ik rekte me uit. “Tja… mijn biologische klok zegt dat het nog geen opsta-tijd is. En wat zegt de echte klok?”

“Die zegt dat we nog een uurtje hebben voor we er uit moeten. En die tijd kunnen we goed gebruiken, want volgens mij heb ik gisteren een training gemist.” In Joline’s ogen waren weer pretlichtjes te zien en ze kroop tegen me aan. “Heb jij me gisteren zó in bed gedumpt?” Ik zuchtte. “Lieve schat, gisteravond zaten we lekker op de bank te lezen totdat jij tegen me aan in slaap sukkelde. Ik heb je heel voorzichtig van de bank getild, in bed gelegd, je schoentjes uitgedaan en je vervolgens liefdevol toegedekt met een dun dekbedje, zodat je niet vannacht badend in het zweet wakker zou worden. Da’s iets anders dan ‘in bed gedumpt’. Je werd niet eens wakker.”

Ze kuste me. “Lief van je. Zal ik nu eens lief voor jou zijn?” Ze wachtte het antwoord niet af, maar ging dicht tegen me aan liggen en omhelsde me. “Dat heb je nog tegoed,” zei ze zachtjes, “ontspan je maar lekker en laat mij m’n gang maar gaan. Ga maar op je buik liggen.” Ik gehoorzaamde en ze ging op mijn benen zitten, haar benen tegen me aan. Ze trok mijn T-shirt omhoog en streelde mijn rug. Haar handen waren warm en zacht en soms boog ze haar hoofd en kuste me op m’n rug. Dan voelde ik haar haren ook over mijn rug strelen. Langzaam verplaatste ze haar handen naar mijn borst. “Ze zeggen dat mannen op hun tepels bijna net zo gevoelig zijn als vrouwen… Klopt dat, Kees?” Ik bromde bevestigend. “Als jij mijn tepels streelt, kom ik ook in de goede stemming, schat. Als je zo doorgaat, lig ik een gat in het matras te boren.” Ze giechelde. “Dat zullen we maar niet doen. Draai je eens om, dan wil ik die boor van jou wel eens inspecteren.”

Ze ging van me af en ik draaide me om. Daarna trok ze mijn boxer uit en ging tussen mijn benen liggen. Haar handen streelden mijn benen. Steeds een klein stukje hoger, terwijl ze me aan bleef kijken. Uiteindelijk pakte ze mijn paal vast en begon die heel langzaam te strelen. Ze kwam iets naar voren en gaf er een likje aan. “Hmmm…. Daar wil ik meer van weten…” Ze nam hem in haar mond en begon me zachtjes te strelen met haar tong, terwijl haar ene hand de stam streelde en haar andere hand voorzichtig over mijn ballen gleed. Ik kreunde. “Joline, dit hou ik niet lang vol! En jij dan?” Ze kwam iets overeind, liet mijn paal los en keek me aan. “Geniet jij nou maar lekker, Kees. Zeg maar wat jij wilt. Deze ochtend is voor jou. Een cadeautje van mij.” Ze glimlachte.

“Kom dan lekker naast me liggen, lieverd. Ik wil je kussen en jou ook strelen.” Ze kwam langzaam overeind en kroop over me heen. Ze keek me aan. “Hoe wil je me hebben?” Ik keek in haar ogen. “Wil je je rokje en je hemdje uitdoen?” Ze lachte zachtjes. “Dat dacht ik al…” Langzaam trok ze haar hemdje uit en haar mooie borsten werden zichtbaar. Toen ging ze staan, draaide zich om en trok met erotische bewegingen haar rokje uit. Alleen in een slipje en een panty kwam ze weer naast me liggen. “En nu genieten, Kees. Laat je maar lekker gaan.” Ze wreef zich tegen me aan en kuste me. “Of wil je in me komen? Mag ook hoor, als jij dat wilt…” Ik schudde mijn hoofd. “Nee… Dit is heerlijk! Lekker tegen elkaar aan liggen, lekker langzaam met jou vrijen, je voelen…” Ik streelde een van haar bovenbenen. “Je wind me op, Joline.” Ze glimlachte. “Dat is de bedoeling van dit spelletje, Kees. En nu: genieten en lekker klaarkomen…” Ze boog zich naar me toe en begon te kussen. Haar tong eerst over mijn lippen, maar langzaam drukte ze mijn lippen uit elkaar en zocht mijn tong.

We speelden een nat spel met onze tongen. Ik trok haar op me en zo waren onze gezichten helemaal omhuld door Joline’s haren. Ze wreef haar bekken zachtjes tegen me aan en ik kreunde. “Lekker?” vroeg ze en ik bromde bevestigend. Ze ging ermee door en bij mij begon de spanning toe te nemen. “Kom maar lekker… Geniet van me… Ik ben helemaal van jou…” hoorde ik in m’n oor fluisteren. Ze wreef haar lange benen tegen de mijne en streelde mijn tepels. Plotseling kwam ik klaar! Ik trok Joline tegen me aan. “Schat… Ik…. Kom!!!” Ze drukte haar tong diep in mijn mond en speelde met de mijne. Toen ze voelde dat ik leeg was, liet ze mijn mond los en legde haar hoofd naast het mijne en fluisterde: “Alsjeblieft schatje… Mijn cadeautje op de vroege morgen. Nu kunnen we nog lekker een half uurtje doezelen voordat de wekker gaat… Ook hier van genieten!” Ze streelde haar haren tussen ons uit en keek me aan. “Ik hou van je, Kees.” Ze kuste me, zachtjes en lief. “Ik hou van jou, Joline. Dank je wel voor dit cadeautje.” Ze trok het dekbed wat hoger. “En nu nog even lekker dommelen. Lekker tegen elkaar aan…” Dat was het laatste wat ik hoorde voor ik weer wegzakte.

Toen de wekker een half uurtje later ging, duurde het even voor ik daadwerkelijk wakker was. Joline reikte over me heen en gaf het ding een klap en mij daarna een zoen. “Goedemorgen meneertje… Jij was écht bewusteloos.” Ik wreef m’n ogen uit. “Ja, logisch als je midden in de nacht ruw wordt gewekt en plotseling moet presteren…” Ze keek me sceptisch aan. “Ach ach ach, wat is het leven toch zwaar. Brigitte Kaandorp heeft daar een leuk liedje voor geschreven, weet je dat?” Ze begon te zingen: “Ik heb een heeeel zwaar levennnn… Echt heel zwaar… Alles is voor mij ontzettend moeilijk…” En ze deed het prima, inclusief de lange, geprononceerde uithalen aan het einde van de zinnen. Ik schoot in de lach. “Brigitte zou trots op je zijn.” Ik trok haar naar me toe. “Lieve schat, dank je wel voor je cadeautje van daarnet. Heerlijk om zo door je verwend en bemind te worden…” Ik kuste haar en Joline kuste vurig terug, terwijl ze zich tegen me aan wreef.

Na een minuutje stopte ze met kussen en zei zachtjes: “Kees, ik hou van je. Ik wilde je laten weten dat ik hier héél gelukkig ben. Met jou, met het feit dat ik hier mag wonen, dat je me een nieuwe baan heb bezorgd en een nieuwe familie… en dat je hebt gezorgd dat ik me weer veilig kan voelen.” Ik knuffelde haar. “Lieverd, ik ben vreselijk blij dat je hier wilt zijn en dat je samen met je botte techneut wilt leven. En die nieuwe baan heb je aan jezelf te danken. En jij hebt op jouw beurt Angelique een nieuwe baan bezorgd; da’s ook lief van jou! En samen hebben we ervoor gezorgd dat onze broers en zussen elkaar leerden kennen en nu ook samen gelukkig zijn. Da’s ook iets om van te genieten.” Ze keek me met haar blauwe ogen lief aan. “Ja, dat is zo. Als je je geluk niet kan delen, is het niet veel waard.” “Precies. En nu, lieve vriendin, ga jij even lekker douchen, dan maak ik het ontbijt klaar. Na het ontbijt loop ik even onder de douche door, dan kun jij je dan optutten als “Miss Efficiency” en zijn we daarna gereed om te vertrekken.”

Ik zwaaide m’n benen buiten het bed en stond op. Ook Joline kwam overeind en ik bewonderde haar figuur weer eens. “Schat, ook op de vroege ochtend ben je in staat om iemand helemaal wakker te krijgen.” Ze keek naar mijn onderbroek en zei giechelend: “Ik zie het, ridder. Maar je zorgt maar dat je bezemsteel weer rustig wordt, want de rest van de dag moet er gewerkt worden. Dit meisje gaat douchen. Koud, want ook ik moet even wakker worden.” Ik stak m’n duim op. “Bikkel!” Toen ik het theewater opzette hoorde ik een gil uit de badkamer komen. Ik dekte voor het ontbijt en net toen de boterhammen uit de rooster omhoog sprongen, kwam Joline de kamer in.

In slipje en BH, haar haren afdrogend en kippenvel op haar armen en benen. “Verdorie, Kees… Dat is écht koud op de vroege morgen… Je bent binnen twee seconden klaarwakker. En je haren wassen met koud water is helemaal afzien!” Ik keek haar bewonderend aan. “Heb je je haren ook koud gewassen dan?” Ze knikte. “Dat verdient een aanmoedigingsprijs. Je bent écht een bikkel!” Ik omhelsde haar en wreef haar armen warm. “Ha…. Lekker!” Ze kroelde tegen me aan. “Voor je koude benen heb ik een ander goed middel, schat. Even wachten…” Ik ging naar de slaapkamer en haalde een nieuwe panty uit haar kast. Ze keek me aan toen ik terugkwamen haar het pakje gaf. “Ik had het kunnen weten, meneer de pantyfetishist…” Ik grinnikte. “Jouw lange benen zijn sowieso heerlijk om naar te kijken en om te strelen; met een panty aan worden ze nóg meer sexy. Sorry! Wees blij dat ik geen leerfetishist ben, dan had het je deze zomer heel vaak heel warm gehad…”

Ze grinnikte. “Dan had je motor moeten rijden. En ik ben blij dat je dat niet doet. Heb ik wat minder fijne herinneringen aan. Dan liever een panty…” Ik was blij dat ze zo luchtig over motorrijden sprak; dat hing nog samen met Holtinge. Ze trok voorzichtig haar panty aan en ik keek er naar. “Kees Jonkman! Concentreer je op je broodrooster! Anders liggen we in no time wéér in bed! Wel lekker, maar slecht voor onze reputatie.” Ze lachte lief. “Jij gaat na het ontbijt ook koud douchen. Je bezemsteel moet krimpen.” Ik grinnikte. “Er zijn momenten waarop je daar héél anders over denkt, schat…” Ze trok haar zwarte rokje aan en een T-shirtje. “Zo. Nu kan ik ten minste rustig eten zonder bang te hoeven zijn dat ik weer naar bed gesleurd wordt.” Ze ging op een barkruk zitten en ik legde warme boterhammen op haar bordje. “Jij hoeft nooit meer bang te zijn als ik naast je zit, schat.” Ze glimlachte. “Dat weet ik, Kees. En daar geniet ik van.” Ze gaf me een luchtkusje over de bar heen.

Na het eten ging ik snel douchen: ook koud, want ook ik had nog last van wat spinnewebben in m’n hoofd. Eenmaal opgefrist vond ik Joline in de slaapkamer, de laatste hand leggend aan haar make-up. “Zo. Is mijn ridder weer helemaal helder? Of moet deze Freule het stalen ros besturen?” Ik legde de sleutels van de auto voor haar neer. “Als de freule dat wil… Alstublieft.” Even later sloot ik de flat af en stonden we in de lift. Joline keek me ondeugend aan. “Kees… vond je het niet erg om zo vroeg wakker gemaakt te worden?” Ik keek even ondeugend terug. “Er zijn momenten geweest dat ik op hetzelfde tijdstip wakker werd gemaakt, maar op een wat minder plezierige manier. Hier niet ver vandaan, op de hei. Dan liepen onze instructeurs lawaai te maken met thunderflashes of rookpotten en moesten we hals over kop in de schuttersputten… Ik prefereer de wijze van vanochtend. Dat halve uurtje slaap heb ik er wel voor over.”

Ik gaf haar een zoen totdat de lift tot stilstand was gekomen. “En nu zal ik je verder niet afleiden; jij moet je op het verkeer concentreren.” Ze reed vlot weg, en even later zaten we op de snelweg. “Nog bijzondere dingen vandaag, Kees?” Ik schudde het hoofd. “Nee, weinig. De wijzigingen van Miranda verwerken in de planning, inkoop informeren over wat andere specificaties maar voor de rest de bekende ‘day at the office’. En jij?” “Nee. Weinig bijzonderheden. Vandaag zouden twee nieuwe collega’s komen om een paar uren mee te lopen.” Ze grinnikte. “Dan kan Angelique meteen laten zien in hoeverre zij is ingewerkt.” “Jij knijpt die lieve meid toch niet teveel af, hoop ik?” Ze schudde haar hoofd. “Nee hoor. Maar het is wel een goeie test om te kijken in hoeverre zij zaken oppikt.”

In Gorinchem namen we, na de koffie met een knipoog afscheid en gingen aan het werk. Om twaalf uur pikte ik Joline op; twee voor mij vreemde dames zaten met Angelique achter de desk in de hal. “Hoe gaat het met de nieuwe aanwinsten? Kunnen ze er wat van?” vroeg ik tijdens het lopen. Joline knikte. “Gaat wel. Angelique heeft de zaak goed in de hand.” Ze giechelde. “Lijkt wel een drill-sergeantmajoor. Heeft gisteren een lijst gemaakt met prioriteiten en die werkt ze punt voor punt feilloos af. Nee, die twee hebben vanavond aardig wat huiswerk. Oh, en vanmiddag komt er iemand van de politie met me babbelen.” Ik keek haar aan en ze glimlachte. “Ja, ik weet wat ik wel en niet moet vertellen, schat.”

We liepen achteraan en ik kon haar dus snel een zoen geven. “Mooie meid van me… Zet ‘m op!” Juist op dat mamont bleek André om te kijken. “Wil de receptie de opperpiraat niet afleiden?” Joline bleek niet voor één gat te vangen. “Wil die piraat zich niet bemoeien met de uiterst belangrijke activiteiten van zijn opperpiraat? Anders loopt hij de kans op kielhalen of planklopen. Duidelijk?”

André fronsde zijn wenkbrauwen. “Kielhalen ken ik, maar planklopen??” Joline legde het geduldig uit. “Dan wordt er op een schip een plank naar buiten geschoven en de veroordeelde wordt gedwongen om op die plank te gaan staan. Met spiesen of zwaarden wordt hij net zo lang naar achteren gedreven tot hij van de plank afvalt, het water in. En het schip zeilt gewoon door, hoor. Met andere woorden: je verzuipt, de haaien beginnen aan je te knabbelen of een combinatie van beiden.” Ze lachte lief naar André. “Need I say more?” André stak zijn handen in de lucht. “Oké, oké, ik ken mijn plaats weer… Vergeef mij het simpele feit dat ik besta!” Henk deed ook een duit in het zakje. “Je weet nu waarom ze op zee altijd zeggen: ‘Een vrouw en een kip is de pest op een schip’, André.” Die opmerking kwam hem op een gespeeld-boze blik van Joline te staan.

De rest van de middag verliep voor mij in relatieve rust. Om half vijf gingen we weer richting Veldhoven. Joline reed weer. “Hoe is jouw gesprek met die politieman verlopen, schat?” Joline gniffelde. “Dat duurde geen tien minuten. Ik heb ‘m verteld dat ik vier weken een relatie met Holtinge heb gehad, dat we samen in één huis woonden met nog een stuk of zes mensen, dat ik dusdanig van hem ondersteboven was dat ik me niet realiseerde wat hij daadwerkelijk was, totdat ik bij ‘m weg was. En dat ik dolblij ben dat hij nu achter slot en grendel zit. Punt. De man vroeg nog of ik ‘m na mijn vlucht nog gezien had, in Ter Aar of elders, maar dat kon ik gelukkig eerlijk ontkennen.” Ik heb hem nog wel gevraagd hoe lang hij achter slot en grendel zou kunnen blijven; toen vertelde hij dat Holtinge wel eens aan Frankrijk uitgeleverd zou kunnen worden, omdat hij daar bij verstek is veroordeeld voor moord.” Ik floot. “Dan moet hij dáár zeer zeker geen zeepje laten vallen. De Franse gevangenissen zijn iets minder comfortabel en sociaal dan de Nederlandse…” “Ik zal er geen traan om laten”, hoorde ik op besliste toon naast me.

Die avond deden we weinig spannends; Samen ruimden we de flat een beetje op, maakten we nog wat hapjes voor de donderdagavond, als Angelique zou komen en lagen we rond tien uur in bed. Toen ik Joline het bedlampje uitdeed, vroeg ik onschuldig: “Ga je me nu morgenochtend wéér om halfvijf wakker maken, schat?” Het was even stl naast me. “Als jij dat wilt, Kees Jonkman… Maar dat zal dan zijn met een koud washandje in je nek! Het is niet elke dag feest hier, ben jij belazerd…” Ik draaide me naar haar toe en trok haar tegen me aan. “Fout, dame. Het is hier wél elke dag feest. Sinds dat jij hier bent. En af en toe maken we het samen nog veel feestelijker: als we met elkaar vrijen, als ik een luchtkusje van je krijg, als ik naar je mag kijken wanneer je hier door de flat loopt of als ik, zoals nu, lekker tegen je aan lig: de mooiste, liefste en slimste vrouw die ik ken. Zelfs als ze een vormloze pyamabroek draagt.”

Ik voelde dat ze zacht lachte. “Op sommige momenten ben ik blij dat ik zo’n vormloze pyamabroek draag. Anders had het me wéér een panty gekost. En een uur nachtrust. Gaat vandaag niet gebeuren, meneertje. Morgen moeten we weer fris en fruitig zijn; ook morgenavond als Angelique hier komt logeren. Dus: nu lekker slapen, goed?” Ik gaf haar een lange zoen, die ze gelukkig beantwoordde. “Vrijdagavond nemen we lekker de tijd voor elkaar. Dan gaan de telefoons uit, de deur op slot, de slotbrug omhoog en zijn we lekker met elkaar. Goed?” Haar stem klonk zacht en verleidelijk in mijn oor. “Hmmm…. Klinkt goed. Met dat vooruitzicht kan ik wel leven. Welterusten schat…” Haar lippen raakten de mijne even. “Lekker slapen, lieve Kees….”