Woensdagmiddag 4 uur. Nancy stond met een weekendtas bij de ingang van het station. Even later kwam een Lamborghini aanrijden. Peter stapte uit en deed galant de deur voor Nancy open. Ze stapte in en onder begeleiding van vele bewonderende en misschien ook wel jaloerse blikken reed Peter weg.

“Waar gaan we heen, Peter?”

“Naar hotel Boszicht, ruim een uur rijden hier vandaan.”

Tijdens de rit werd er niet veel gepraat. Een Lamborghini rijdt niet, maar zweeft over de weg. Oneffenheden worden nauwelijks gevoeld, de motor is amper te horen en toen Peter muziek aanzette, had Nancy het gevoel alsof ze in een concertzaal zat. Het was formidabel! Peter keek af en toe opzij en zag hoe Nancy genoot van de rit. Het plezier straalde uit haar ogen.

Rond half 6 kwamen ze aan. Hotel Boszicht was een oud, maar luxueus hotel. Op Nancy’s vraag antwoordde Peter dat het hotel niet van hem is. Het is niet bepaald slim om de vrouw van een misschien toekomstige werknemer naar een van zijn eigen hotels te brengen, toch? Terwijl Nancy in de lobby wachtte regelde Peter de kamer. Nou ja kamer? 2 kamers! Maar dat wist Nancy niet. Een vriendelijke jongeman bacht hen en hun baggage naar de bovenste verdieping. Nancy zag dat de jongen stopte voor de deur van suite C. Hij ging hen voor naar binnen. Nancy keek haar ogen uit! Wat een kamer! Het was een enorme kamer met een groot bed. Er was een zithoek, een tafel met 6 stoelen, een kaptafel met een enorme spiegel, een ruim koelkast, te veel om op te noemen. Indrukwekkend! Een dubbele deur leidde naar het balkon, waar prachtige planten stonden. Alleen het balkon was al groter dan Nancy’s huiskamer. Toen Nancy de badkamer in liep, bleef ze bewonderend staan. Alles wit en kraakhelder. Een enorm bad, een douche en, jawel, een jacuzzi. Ook hier een kaptafel. God, dit moet een vermogen kosten, dacht ze. Maar Peter gedroeg zich nonchalant, alsof hij gewend was in zulke kamers geregeld te vertoeven. Hij nam een douche en verkleedde zich terwijl Nancy de kamer verder inspecteerde. Samen stonden ze op het balkon. De zon ging onder, het was al schemerig. Nancy zag het bos. “De Veluwe,” lichtte Peter toe, “de IJssel is hier niet ver vandaan.” Nadat ook Nancy zich gedoucht en verkleed had, gingen ze naar het restaurant. Het was inmiddels half 7. Tijdens het eten spraken ze vooral over de jaren achter hen. Peter vertelde bijvoorbeeld dat hij 6 jaar geleden door een gelukje in het hotelwezen was gerold. Hij zei: “Ik heb de afgelopen jaren heel hard gewerkt, ik heb geluk gehad en ik had de tijd mee. Nu heb ik meer dan 20 hotels en het aantal neemt alleen maar toe.”

“En jij Nancy? Zijn je dromen uitgekomen? Je hebt een lieve man, sorry vriend, een baan op een erkend accountants kantoor. Is dit waar je naar streefde?”

Nancy worstelde met het antwoord. Ja, ze had een lieve vriend, maar niet de ridder op het witte paard. En ja, ze had een goede baan, maar toch… Diplomatische antwoordde ze Peter, dat Daan een lieve man was en dat ze niet ontevreden was met haar baan. Daarop veranderde ze snel van onderwerp.

Na het eten stelde Peter voor nog ergens iets te gaan drinken. “Nee, niet hier. Ik ken een mooi plekje met uitzicht over de IJssel. Zullen we daar heen gaan?” Nancy vond het prima. Ze vond alles prima. Peter had haar in een wereld gebracht die ze alleen kende van films. 20 minuten zweven in de Lamborghini en toen hield Peter halt bij een exclusief restaurant. Door de eetruimte liepen ze naar achteren. Daar was een bar met een flink aantal gezellige zitjes. Peter koos een plekje ver van de bar. Heerlijke leunstoelen en een tweezitsbank. Nancy ging op de bank zitten, Peter nam een leunstoel. Zachtjes klonk muziek. De ober kwam en vroeg hen wat ze wilden drinken. Nancy keek op de kaart. Er was veel keus. Eigenlijk vond ze alles goed. Ze zei: “Doe mij maar een glas rode wijn. Is dat goed, Peter?”

“Natuurlijk, ik denk dat ik met je mee doe.”

De ober zei: “Twee glazen rode wijn? Komt er aan!” Hij wilde weglopen, maar Peter hield hem tegen. Hij zei tegen Nancy: “Als je rode wijn besteld in een restaurant krijg je 9 van de 10 keer de huiswijn. Op zich is daar niks mee, maar voor ons is dit toch een speciaal moment.” Hij keek even op de kaart en zei vervolgens: “Ik wil een fles Dubrassière. Gekoeld.” Nancy keek op haar kaart en schrok. 498 euro voor een fles! Dat is bijna haar weeksalaris! “Ogenblikje meneer” en de ober liep weg. Peter zat met zijn rug naar de bar. Hij zei: Nancy, let op wat de ober gaat doen en vertel het me.”

Nancy glimlachte. Ze voelde dat er iets stond te gebeuren. “Hij loopt naar de bar en gaat er omheen. Er is daar een deur. Hij gaat naar binnen.” Peter knikte. “Wacht, er komt een meneer naar buiten, met de ober achter zich. Hij kijkt in onze richting. Er is toch geen probleem, Peter?” Peter glimlachte en schudde zijn hoofd: “Wat gebeurt er nu?”

“De ober blijft staan maar die man komt onze richting uit. Hij is nu bijna hier.”

Een beleefd kuchje. “Meneer…” zei de man. Peter keek naar Nancy, gaf haar een knipoogje en draaide zich om. De man’s gezicht lichtte op. “Meneer van der Meer! riep hij uit.

“Comment ḉa va?” vroeg Peter (hoe gaat het?)

“Très bien, monsieur, très bien. (Heel goed meneer, heel goed)

“Is er een probleem met de wijn?”

“Nee, meneer, natuurlijk niet.” Hij gaf de ober een seintje.

Peter vertelde Nancy dat Henri 4 jaar voor hem gewerkt heeft in zijn hotel in Monaco. Daarna is hij voor zichzelf begonnen. Hier dus. Peter stelde Nancy voor. De mannen spraken kort met elkaar. Daarna liep Henri weg.

“Wat je hier zag, Nancy, gebeurt wel vaker. Obers worden geïnstrueerd de manager te waarschuwen als de klant iets duurs en exclusiefs besteld. Het kwam te vaak voor dat een klant verdween zonder te betalen of gewoon geen geld had. Vandaar dat de ober Henri waarschuwde.”

Onnodig te vermelden dat Nancy’s bewondering voor Peter met het uur steeg. Ze realiseeerde zich hoe veel Peter in de afgelopen jaren voor elkaar had gekregen. Wat zei hij? Hard werken en een beetje geluk. En dit was de man die zij 8 jaar geleden gedumpt had! Maar, zo hield ze zichzelf voor: Daan is ook lief!

Ze bleven een uurtje en het was ongelooflijk gezellig. Ja, bijna intiem zelfs, maar ze merkte dat Peter haar wat dat betreft op gepaste afstand hield en dat was misschien ook wel beter, dacht ze tegen beter weten in.

Terug naar Boszicht. De avond was omgevlogen. Kwart voor 11 was het inmiddels. De fles Dubrassière ging mee. Die was nog niet leeg. Hoewel het inmiddels toch redelijk koel was geworden, ging Nancy met Peter mee naar het balkon om de laatste wijn te nuttigen. Natuurlijk ging ze mee. Alles zou ze voor hem doen. Alles! Op het terras staarden ze in het donker. Honderden lichtjes waren te zien. In stilte dronken ze. Toen legde Peter zijn hand op haar kin en tilde haar gezicht op naar hem. Ze keek hem aan. Hij boog zich voorover. Ze wist dat hij haar wilde zoenen. Toen zijn mond vlakbij de hare was, zei ze: “Peter, Ik heb een vriend!” Te laat realiseerde ze zich wat ze gezegd had. Fout! FOUT! HELEMAAL FOUT! Maar ze had het wel gezegd. Stilletjes antwoordde Peter: “Ik weet het.” Lichtjes beroerde zijn lippen de hare. Ze trok haar hoofd niet terug, maar werkte ook niet mee. Peter richtte zich weer op. Even bleven ze nog staan, toen zei hij: “Kom, we gaan naar binnen, het wordt koud.” Eenmaal binnen zei hij: “Nancy, ik heb een geweldige fijne avond gehad. Dank je dat je mij zoveel plezier hebt gegeven. Het was heerlijk om na al die jaren samen met jou een avond door te brengen.”

Nancy zei niets. Ze keek hem aan. Ze zag de liefde in zijn ogen. Ze wachtte.

“Nancy, ik respecteer je. Ik heb je altijd gerespecteerd. Ik respecteer ook je relatie. Daarom – hij haalde een sleutel uit zijn broekzak – daarom ga ik nu naar, even kijken, kamer 12. Ik wens je een goede nachtrust toe en zie er al weer naar uit je morgen te zien.” Hij draaide zich om en pakte zijn tas. Hij liep naar de deur.

Verbijsterd zag Nancy het gebeuren. Toen Peter bij de deur was, riep ze: “Peter!” Hij bleef staan, maar Nancy wist niet wat ze moest zeggen. Toen zei Peter: “Het is goed zo, Nancy. Maak je geen zorgen. Ik zie je morgen. Welterusten!” En weg was hij!

Verslagen bleef ze achter. Ze voelde zich ineens zo alleen. Tranen brandden in haar ogen. Wat nu? Wat nu? Ze liep naar de badkamer en keek in de spiegel. O god, wat nu?

Peter was intussen naar kamer 12 gegaan. Kamer 12 was een klein eenpersoons kamertje. Hij ging op bed liggen en wachtte. Nu zou moeten blijken of zijn inschatting goed was. Peter handelde volgens een plan. Een eerlijk plan, een terecht plan. Een plan dat bestond uit meerdere stappen. Dit was de eerste. Zou Nancy hem roepen? Hij verwachtte het wel. Met de tweede stap wilde hij weten hoe zij tegenover hem staat in vergelijking met Daan. Peter wist nog niet precies hoe hij dat zou gaan aanpakken. Hij zou wel zien, maar voorlopig was het wachten.

Na 10 minuten ging de telefoon. Peter glimlachte. Zijn inschatting was dus juist. Hij nam de telefoon op. Iemand zei: “Een ogenblikje, meneer, u wordt doorverbonden.” Toen hoorde hij haar stem. “Peter?” Het klonk als een klein meisje. Hij antwoordde: “Nancy?”

“Ik voel me zo alleen.”

“Wil je dat ik kom.”

“Ja.”

“Wil je echt dat ik kon?”

“Ja, ik wil het echt. Ik mis je. Kom alsjeblieft.”

“Ik ben zo bij je.”

Een paar minuten later klopte Peter op de deur van suite C. Zachtjes opende hij de deur en stapte binnen. Onmiddellijk kwam Nancy naar hem toe. Ze drong zich tegen hem aan. Haar armen om zijn middel. Haar gezicht tegen zijn borst. “Peter,” zei ze weer. De tranen kwamen. Peter voelde haar zachtjes snikken tegen zijn borst. Hij had zijn armen om haar heen geslagen en streelde haar hoofd, haar rug. Langzaam kwam ze tot bedaren. Ze richtte haar hoofd op en drukte haar lippen op Peters lippen. Het was een kus vol emotie. “Ga niet weg, Peter, blijf bij me.”

Hij voelde intens medelijden. Hij voelde haar wanhoop. Zachtje zei hij: “Wil je dan dat ik bij je in dat bed slaap?” Hij maakte een hoofdbeweging naar het bed.

Ze antwoordde met vochtige ogen: “Ja Peter, dat wil ik zo graag.”

Hij nam haar gezicht in zijn beide handen en keek diep in haar ogen. “Wil jij met mij slapen?”

Ze knikte. “Ja, ja, ik wil zo graag samen met jou slapen.”

Ze maakten zich daarna klaar om naar bed te gaan. De lampjes op de nachtkastjes bleven aan. Peter droeg alleen een sportbroekje, maar Nancy had een pyjama aan. In bed kroop ze dicht tegen hem aan. Hij sloeg zijn arm om haar heen. Peter voelde geen verlangen naar sex en hij was er bijna zeker van dat zij er ook niet naar verlangde. Nancy verlangde naar geborgenheid. Er was in de afgelopen 24 uur zoveel over haar en hem heen gekomen. De schok van de ontmoeting na zo veel jaar en alles wat er daarna gebeurde. Peter lag er over na te denken met Nancy dicht tegen hem aan. Ineens werd hij zich bewust van haar regelmatige ademhaling en hij besefte dat ze in slaap was gevallen. De emoties hadden haar uitgeput. Hij streelde haar haren. Hier lag hij met de vrouw waarvan hij zo veel gehouden heeft. Hij glimlachte. Nee, de vrouw van wie hij nog steeds houdt. De vrouw die nog steeds alles voor hem betekent.

De volgende morgen werd hij om half 8 wakker. Het was volop licht buiten. De vogels zongen. Hij keek naast zich. Nancy lag op haar zij en keek naar hem. Ze keek zo lief dat zijn hart zich vulde met liefde.

“Goeiemorgen,” zei hij.

“Goeiemorgen, lieve Peter,” antwoordde Nancy.

Peter drukte een kusje op haar voorhoofd. “Ga niet weg, ik ben zo terug.” Snel stapte hij uit bed en liep naar de badkamer. Eenmaal terug haalde hij een pak jus d’orange uit de koelkast en schonk 2 glazen vol. Nancy was met haar rug tegen de kussens gaan zitten. Hij gaf haar een glas. Daarop schikte hij zijn eigen kussens en ging naast Nancy zitten. Hun heupen raakten elkaar. Stil dronken ze hun jus d’orange. Ze was over haar emoties heen, merkte Peter. Haar hand vond zijn hand. Toen de glazen leeg waren, keerde Nancy zich naar hem toe. Ze legde haar hand op zijn borst.

“Ik heb je nodig, Peter.”

Hij glimlachte en zei: “Ja?”

Ze streelde zijn borst nu. “Ik verlang naar je.”

Peter keek haar aan maar zei niets. Ze keek terug en zei: “Ik wil je. “

“Ik wil jou ook.”

“Heb me lief. Vrij met me. Geef me de kans je te laten zien hoeveel ik naar je verlang.”

Deze zin gaf Peter een opening naar de tweede stap van zijn plan. Hoe zag Nancy hem in vergelijking met haar Daan? Hij besloot in een opwelling haar heel direct daarmee te confronteren.

“Verlang je dan zo erg naar me?”

“Zo erg, ja” Haar hand gleed over zijn buik naar zijn pik. Hij werd spontaan hard. Zachtjes wreef ze over zijn pik, maar deed haar hand niet in zijn sportbroekje.

“Jij verlangt ook naar mij,” zei ze. Dat was waar. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk verlangde hij naar Nancy

Ze trok het laken weg. Ze wreef zachtjes over zijn pik en keek hem aan.

Toen draaide ze zich op haar buik en schoof naar beneden. Zonder iets te zeggen trok ze zijn sportbroekje naar beneden en uit. Ze keek naar hem op terwijl ze zachtjes over zijn pik streek.

“Wil je mij pijpen?” vroeg Peter.

Ze likte over zijn pik en lachte hem bevestigend toe. Nu komt het dacht Peter, een beetje grof misschien, maar ik wil weten hoe ze reageert.

Hij legde een hand op haar hoofd en vroeg: “Welke lul pijp je liever: deze of die van Daan?”

Ze vertrok geen spier. Openhartig antwoordde ze: “Deze.”

“Welke lul?” herhaalde Peter.

“Jouw lul, deze lul. Deze wil ik pijpen.”

De volgende vraag brandde al op zijn lippen, maar toch wachtte hij nog even.

Ze nam hem in haar mond. Haar hand streelde zijn lul, terwijl ze op hem zoog. Hoe vaak had ze dat jaren geleden niet gedaan? Peter liet haar gaan. Soms sloot hij zijn ogen, maar iedere keer als hij naar haar keek, keek zij terug. Hij werd steeds harder. Het verlangen naar haar groeide. Hij richtte zich wat op en streek over haar pyjama. Ze begreep het. Nancy ging staan en trok die uit. Ze was naakt. Ze wilde weer gaan zitten maar Peter vroeg haar even te blijven staan. Hij zag haar volle naaktheid. Ze leek hem vrouwelijker toe dan vroeger. “Je bent mooi,” zei hij. Hij trok haar naar zich toe. Hij zat, zij stond voor hem. Haar kutje ter hoogte van zijn gezicht. Hij duwde zijn neus tegen haar aan en rook haar vrouwelijkheid en toen hij haar likte proefde hij haar geil. Ze verlangde zo naar hem. Hij liet haar naast zich liggen en spreidde haar benen. Zijn hand streelde haar kutje. Hij kuste haar. Een echte tongkus en hun verlangen steeg nog meer.

Hij vroeg: “Wil je dat ik je neuk?”

“Ja, Peter, ik verlang naar je. Neuk me!”

Toen stelde hij de vraag die al even op zijn lippen brandde: “Welke lul wil je liever in je kutje: de mijne of die van Daan?” Het was wederom wat grof, maar dat maakte hem nu even hlemaal niets uit.

“Ik wil jouw lul in mijn kutje,” zei Nancy zonder blikken of blozen. Het leek wel alsof ze de vragen verwacht had.

“En Daan?”

“Nee, jij. Jij bent altijd de liefde van mijn leven geweest. Ik wil jouw lul in me voelen.”

Het was duidelijk. Nancy koos nu voor hem, maar Peter realiseerde zich maar al te goed dat dit net zo goed de keuze van het moment kon zijn. Wie weet denkt ze er in het weekend, als ze weer bij Daan is, wel weer anders over. Daarom is een volgende stap noodzakelijk. Maar niet nu. Dat komt wel de volgende week. Nu is het de tijd voor liefde.

Peter kuste haar opnieuw. Hij kuste haar in haar hals en likte haar oor. Langzaam zakte hij naar beneden. Haar borsten. Haar heerlijke borsten, die hij zo lang gemist had. Haar tepels waren gezwollen. Peter likte ze. Hij merkte hoe Nancy genoot. Langzaam ging hij verder naar beneden. Haar heerlijke strakke buik. Zijn lippen beroerde elk plekje. “Ik kan je wel opeten,” zei hij zachtjes. Nancy glimlachte met verlangen in haar ogen. Nog lager. Haar schaamlippen, haar klitje, haar natte kutje. Nog nooit had Peter zo genoten. Zijn pik was maximaal, maar zo lang hij niet aangeraakt werd, kon hij zich beheersen. Hij streelde de binnenkant van haar dijbenen. Langzaam zakte hij af naar haar voeten. Toen hij op haar tenen zoog en er tussen likte, werd hij blij van het zien hoe Nancy genoot. Hij liefkoosde haar zoals hij in jaren geen vrouw meer geliefkoosd had. Alleen zij telde voor hem en zijn eigen genot kwam op de tweede plaats. Likkend en kussend keerde hij terug naar haar schoot. Hij opende haar schaamlippen en nam haar klitje tussen zijn lippen. Ze kreunde luid en duwde zich tegen hem aan. Peter liet niet los en liefkoosde haar naar een orgasme. Ook daarna ging hij nog door, maar Nancy trok hem naar haar toe. Hij ging half op, half naast haar liggen. Hun monden vonden elkaar. Hun kussen waren diep en vol passie Toen draaide Peter zich op zijn rug. Nancy kroop op hem. Ze wist nog dat dit zijn favoriete positie was. Met haar hand duwde zij hem in haar. Langzaam zakte ze over hem. Ze richtte zich op en zakte weer in. Een paar maal slechts. Peter was te opgewonden. Ze voelde dat hij haar weg wilde duwen, maar ze fluisterde: “Nee, kom in me!” En hij kwam. Stralen sperma schoten ze in haar. Ze voelde de warmte van zijn zaad en besefte op hetzelfde moment dat Peter de enige man is die ze altijd had gewild en nog wil. Hij is voor haar de ware! Schokkend kwamen ze samen klaar en bleven bevredigd in elkaars armen liggen. Nancy voelde zich volmaakt bevredigd. Niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel.

Ze ontbeten op hun balkon hoewel het nog best koeltjes was met uitzicht op de bossen. Nancy kon haar ogen niet van hem afhouden. Peter voelde dat. Natuurlijk voelde hij het. Hij wist dat het nu anders was geworden. Toch bleef daar de nog deze vraag. Is het alleen maar door het moment? Is vanaf morgen Daan weer de man voor haar? Het was een vraag, een belangrijke vraag die nog beantwoord moest worden. Toen stelde Nancy de vraag die haar al zo lang bezig hield: “Peter, waarom doe je dit?”

“Wat bedoel je?”

“Dit alles. Mij meenemen. Het hotel. Het eten. Alles.”

Die vraag had hij natuurlijk verwacht. Over de tafel pakte hij Nancy’s hand. Hun vingers in elkaar gestrengeld.

“Daarvoor zijn 2 redenen. Ooit zei je tegen me dat je niet verder met me wilde, omdat je bang was dat ik je niet geven kon wat jij wilde. Ik wilde je laten zien waartoe ik in staat ben. De tweede reden ben jij. Ondanks onze breuk heb ik je nooit los kunnen laten. Met dit samenzijn heb je mij oneindig veel plezier gegeven. Ik heb wat van het vroegere geluk mogen ervaren en daar ben ik je heel, heel dankbaar voor.” Hij hield stil en keek uit over de bossen. Nancy zei niets. Ze voelde dat hij nog meer ging zeggen. Peter keek haar terug aan en vervolgde: “Vanmiddag gaan we weer uit elkaar. Jij terug naar Daan en ik…ik terug naar mijn werk. Maar wat je me gegeven hebt, neemt niemand me meer af. De herinnering aan deze dag, zal ik koesteren.” Nancy zag dat zijn ogen vochtig werden. “De komende tijd zal ik je vaker zien want ik ben van plan Daan de kans te geven voor mij te komen werken. Zeg het niet tegen hem. Ik vertel het hem morgen zelf. En elke keer als ik je dan ergens zie aan de zijde van Daan, zal ik terugdenken aan deze dag die jij voor mij zo bijzonder hebt gemaakt.”

Nu stond Nancy op. Ze liep om de tafel naar Peter en sloeg haar armen om hem heen. Ze drukte hem dicht tegen zich aan. Zijn hoofd tegen haar borst. Ze zei niets. Ze wist op dit moment niets te zeggen. Peter haalde diep adem. “Nancy,” zei hij, “zoals altijd moet je het hotel voor 12 uur verlaten. Wat vind je? Zullen we straks gaan? Onderweg koffie drinken en ergens lunchen? Ik wil je graag mijn huis laten zien voor ik je terugbreng. Vind je dat goed?”

Alles is goed, lieve Peter, dacht ze. Ze antwoordde dat ze het prima vond en dat ze graag het huis wilde zien waar hij nu woont.”

Na het ontbijt maakten Peter en Nancy zich klaar. Ze douchten en pakten hun spullen. Spijtig keek ze naar de jacuzzi. “Die hebben we niet eens gebruikt!” Ze was erbij toen Peter afrekende. Ze schrok van de hoge rekening. Een nacht hier stond zo ongeveer gelijk aan haar maandsalaris. Hij betaalde met zijn credit kaart. Rond 11 uur zaten ze in de auto. Ze reden rustig. Nancy genoot opnieuw van deze prachtige auto. Ergens dronken ze koffie en verder ging het. Ze aten in een wegrestaurant. Voor Nancy waren dit gewone prijzen. Voor ze verder gingen, moest Peter nog even naar de wc. Nancy wachtte in de auto. Toen Peter terugkwam had hij in zijn hand 1 rode roos. Met een kusje gaf hij haar die. Nancy wist wat het betekende: Ik hou nog altijd alleen van jou.

Rond 1 uur reed Peter de wijk in waar hij woonde. Een wijk waar alleen mensen met geld woonden. Hij stopte voor een hek. Met een afstandsbediening opende hij het hek. Hij parkeerde op de oprit. Ze stapten uit. Nancy keek naar zijn bungalow. Het was niet groot. Het leek wel alsof Peter haar gedachten kon raden. Hij zei: “Het is niet groot, maar groot genoeg voor een man alleen, die hier toch niet zo vaak is.” Een huiskamer, keuken en 3 slaapkamers. Het huis was bijna spartaans ingericht. Alleen het noodzakelijkste stond er. Typisch een huis voor een man alleen, dacht Nancy. De kleinste slaapkamer was, op wat dozen na, leeg. In de tweede slaapkamer stond een afgehaald bed. “Heel soms heb ik gasten,” zei Peter, “die slapen dan hier.” De grootste slaapkamer was zijn slaapkamer. Nancy ging er binnen. Ze keek rond. Net zo spartaans als de rest van het huis. Ineens voelde ze hoe Peter zijn armen van achteren om haar heen sloeg. Bij haar oor zei hij: “We hebben nog een paar uurtjes. Nancy, ik verlang zo verschrikkelijk naar je.” Ze voelde zich geborgen in zijn armen. Hij was voor haar de ware. Ze had het jaren verdrongen, maar nu niet meer. Ze wilde bij hem zijn, bij hem blijven. Ze wilde van hem zijn. Ze draaide haar hoofd opzij. “Vrij met me, ik heb je ook nodig.”

Hij knopte snel haar bloes open en trok het uit. Toen draaide hij haar om en duwde haar op het grote bed. Hij knoopte haar spijkerbroek los en trok het uit. Nancy, in bh en slip, schoof omhoog op het bed. Peter ontkleedde zichzelf snel en in zijn slip stond hij voor haar. Toen hij die uittrok zag Nancy zijn harde lul. “Kom,” zei ze. Hij kroop op het bed. Nancy duwde hem op zijn rug. Ze ging zitten en verwijderde haar bh. Toen greep ze hem vast. Met haar ene hand zijn lul, met haar andere hand zijn zak. “Ik wil je in mijn mond.”

“Pijp me, lieve Nancy, pijp me.”

Haar hand speelde met zijn ballen. Peter kreunde. Ze nam hem in haar mond. Ze zoog, beet en likte.

“O Nancy, je maakt me zo geil.”

Ze liet hem even uit haar mond gaan en zei: “Vind je het zo fijn?”

“Ja, ik wil je.”

Snel trok ze haar slipje uit en ging op haar zij met haar rug naar Peter toe liggen. Ook Peter draaide zich op zijn zij. Van achteren drong hij in haar kutje. Ze was nat. Natuurlijk was ze nat, want zij verlangde net zo hard naar hem als hij naar haar. Hij neukte haar lang en hard. Toen hij z’n zaad voelde opkomen, zei hij: “Ik ga klaar komen.”

“Kom in me, geef me je zaad.”

Hij leegde zich in haar. Nancy draaide zich naar hem toe. Er was nauwelijks voorspel geweest. Langdurig kusten en streelden ze elkaar. In elkaars armen voelden ze zich verbonden. Het duurde eindeloos.

Toen ze elkaar eindelijk tegen hun zin in loslieten, zei Peter: “Nog geen 24 uur geleden zag ik je na zoveel jaren in het hotel. Nu zijn we samen. Zo snel kunnen dingen veranderen. We moeten zo weg, maar eerst….” Hij duwde Nancy op haar rug. “Leg je handen onder je hoofd en spreid je benen.” Nancy gehoorzaamde. Peter ging tussen haar benen zitten en duwde ze nog verder uit elkaar. In stilte bekeek hij haar. Nancy zag en voelde zijn ogen over haar heen gaan. Van haar gezicht naar haar voeten en weer terug. Lang keek Peter naar haar lichtjes openstaande kutje en Nancy genoot.

“Je bent zo mooi,” sprak hij, “je bent gemaakt voor de liefde.”

Weer gingen zijn ogen over haar hele lichaam. “Ik weet niet of ik je ooit weer naakt zal zien, maar ook deze herinnering zal ik koesteren. Straks ben je weer thuis. Terug in het dagelijks leven. Het was goed, het was fijn. Lieve Nancy, mag ik je om een gunst vragen?”

Ontroerd door zijn woorden knikte ze. Hij streelde zachtjes haar dijbenen. Wil je me teksten hoe je het vond?”

Nancy knikte.

“En dan nog iets, Is het goed als ik volgende week contact met je opneem?”

“Ja, natuurlijk,” bracht ze uit.

“Wil je dat ook? Wil je echt dat ik contact met je opneem?”

“Ja, dat wil ik echt. Ik wil je niet weer verliezen.”

Er hoefde niet veel meer gezegd te worden. Ze verlieten het huis en reden het laatste stukje naar huis. Peter zette haar af, niet ver van haar kantoor. Een kusje, een omhelzing, nog een kusje en met tegenzin stapte Nancy uit de wagen. Ze keek hem na toen hij wegreed. Ze zuchtte diep. Tijd om naar huis te gaan, helaas.

(2de deel volgt snel)