Het Jaar 6583 - 1

Dit is het 1e deel van de serie.

Het is het jaar 6583. Het leven op de aarde is zo veel veranderd dat je het bijna niet meer kan indenken hoe het vroeger was. Er zijn veel andere soorten wezens komen wonen en zommige hebben de mensheid proberen uit te roeien. Er zijn wezens met staarten maar ook veel met hoorns. Sommige houden ons mensen als huisdier of seksslaaf... het is heel zwart/wit voor de mensheid.

Op een avond loop ik een parkje in. Ik zie zommige wezens naar me kijken maar loop gewoon door. Ze kijken maar... denk ik bij mezelf. Als ik het park uit loop zie ik een groepje wezens staan. Ze lijken nog het meest op mensen maar ze hebben een staart en kunnen hun nagels laten groeien tot klauwen. Ook hebben ze een veel grotere en dikkere lul. Ik loop langs et groepje als er één ineens mijn arm beet pakt.

"Heey! Moet je dit sletje is kijken... lekkere tieten heeft dit exemplaar... hehe." Roept hij spottend.

"Ik weet wel wat leuke dingen om met haar te doen. Wat zeg je er van Daniel?" Zegt een ander.

"Tja... dat lijkt me een goed idee André." Zegt weer een ander.

"Til haar is wat hoger Marco." Zegt de geen die André blijkt te heten.

Ik word aan mijn arm omhoog getild en begin wild tegen te stribbelen waardoor ik een van hen in het kruis schop en een ander een trap in zijn buik weer te geven. Marco, die me vast heeft, weet ik een elleboog stoot in zijn gezicht te geven waardoor hij me al vloekend laat vallen. Snel sta ik op en begin uit alle macht te rennen. Na wel 10 minuten gerend te hebben duik ik een donker steegje in om op adem te komen. Het groepje zie ik voorbij rennen zonder dat er een aan denkt om de steeg in te gaan.

"Zoveelste keer dat me dat gebeurt... elke keer weer andere wezens... waarom laten ze niet gewoon met rust..." mopper ik zacht in mezelf. Ik heb helemaal niet door dat ik vanuit diezelfde steeg begluurd word. Ik sta weer op en fatsoeneer mijn kleding. "Bha... die klootzak heeft mijn blouse kapot getrokken..." zeg ik nors.

"Ik heb wel wat kleding voor je..." spreekt ineens een donkere maar lieve stem van achter me. Ik draai me verschrikt om en zie een donker figuur staan. Ik dijns achteruit en kijk hem geschrokken aan.

"Je hoeft niet bang te zijn. Ik bezit een kledingwinkel in deze straat en wil je gewoon graag helpen... Mijn naam is Jonathan trouwens. En jij bent?" In het schemer duister van de steeg zie ik dat de man een hand naar me uit steekt. Met trillende vingers leg ik mijn hand in de zijne.

"Mijn naam is Liz... maar vrienden noemen me Lizzy." Zeg ik zacht. Hij glimlacht naar me al kan ik daar nix van zien.

"Kom maar Liz. Het is niet ver lopen." Aan mijn hand neemt hij me mee de steeg uit. 5 minuten later staan we voor een dure kledingwinkel. Ik ben daar nog nooit naar binnen geweest omdat ik de zaak altijd te duur vond. Als hij het licht aan doet zie ik ineens dat hij een zelfde wezen is als het groepje op straat. Ik dijns gelijk van hem weg.

"Liz... rustig maar. Niet alle baligons zijn zulke schoften als de 5 die achter je aan zaten..." Jonathan kijkt me vriendelijk aan en ik begin me vertrouwd te voelen bij hem. "Kom. Laten we wat kleding voor je vinden dat ook werkelijk bij je past... deze oude vodden kunnen namelijk echt niet meer." Hij loopt naar de kledingrekken en pakt daar een elegante jurk uit. "Eens kijken of deze je goed staat. Zal ik je helpen passen?"

"Uuuh... nee hoor... dat hoeft niet..." hij geeft me de jurk en wijst me de paskamers. Ik doe gespannen mijn kleding uit en trek de jurk aan. Hij zit strak om mijn lichaam en ik kijk vol bewondering naar de spiegel. Ik zie nu dat ik vies ben. mijn haar is geklit en mijn wangen zijn vuil. Als ik weer naar buiten kom zijn mijn wangen vuur rood van schaamte.

"Liz? Is er iets?"

"Wel... je bent zo aardig tegen me... en je bied me nieuwe kleding aan... en dat terwijl ik er zo uit zie..." met ern beschaamd hoofd kijk ik naar de grond.

"Ach Liz... dat is toch helemaal geen probleem... wil je anders even douchen? Ik woon hier boven en je kan gerust zo lang douchen als je wil." Hij lacht zo vriendelijk naar me en mijn wangen gloeien helemaal.

"Zou dat echt mogen?" Vraag ik verlegen.

"Jazeker. Loop maar mee." Hij reikt me zijn hand uit en ik leg de mijne in de zijne. Hij neemt me mee naar achter in de winkel en we gaan met een lift naar boven. Daar aangekomen brengt hij me gelijk naar de badkamer. "Ga je gang. Er ligt zeep en shampoo bij de douch en de handdoeken liggen hier in het kastje."

"Dank je wel Jonathan." Hij loopt de badkamer uit en ik kijk mijn ogen uit. Overal waar ik kijk in de badkamer straalt luxe uit. Marmeren wastafel, granieten vloeren en een prachtig grote badkuip waar jr met gemak met 3 personen in kan zitten. Ik doe snel de jurk uit en mijn slip. Een bh had ik al niet... Ik draai de kraan aan en zet em op warm. Zodra ik eronder sta ontspant mijn lichaam volledig. Ik ruik lavendel en zie dat er een paar plantjes bij het ventilatiesysteem staan. Zo sta ik wel een uur onder de douch zonder mezelf te wassen. Alleen het water al over mijn lichaam zorgt ervoor dat ik al het besef van tijd verlies. Na een poosje pak ik toch maar de zeep en begin mezelf te wassen. Er word op de deur geklopt.

"Liz... mag ik evrn binnen komen om de kleding te pakken? Ik wil het graag voor je klaar leggen op het bed voor als je zo klaar bent." Zegt hij vriendelijk.

"Tuurlijk... maar niet gluren!"

"Natuurlijk niet. Waarom zou ik?" Hij komt binnen, pakt de kleding en gaat ook gelijk weer weg. Na een minuut of tien ben ik klaar en loop met een handdoek om mijn lijf en een over mijn haren naar de slaapkamer waar Jonathan kleren voor me heeft klaar gelecht. Ik zie sexy lingerie en trek het wat beschaamd aan. Ik doe de jurk eroverheen aan en loop dan de slaapkamer uit. Daar zie ik Jonathan op een grote fauteuil een boek lezen. Hij kijkt op van zijn boek en zijn ogen worden groot.

"Wauw... Liz... dat staat je prachtig... kom is hier en laat je me is bekijken." Hij legt zijn boek aan de kant en gaat er even goed voor zitten. Met roze wangen loop ik naar hem toe en draai langzaam een rondje. "Ja... je bent echt prachtig." Hij staat op en loopt naar me toe. Hij legt zacht een hand op mijn rechter wang en ik sluit mijn ogen. Op de een of andere manier voelt ditxo bekent... zo vertrouwd. "Zullen we ergens wat gaan drinken?" Vraagt hij lief.

"Jonathan... ik... ik kan dit eigenlijk niet van je aan nemen... ik ken je niet eens... alsjeblieft... neem je kleding terug..." zeg ik met het schaamrood op mijn wangen.

"Als ik de kleding terug zou nemen dan zou je naakt over straat moeten... ik heb je oude kleding namelijk al weg gegooid. " zegt hij zacht.

"Ow... dat... dat wist ik niet..."

"Het is niet erg Liz. Kom. Dineer met me. Ik sta erop." Hij pakt mijn hand en leid me mee naar de bank. Daar laat hij me zitten en geeft me een doos in handen.

"Wat is dit?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Maak maar open, dan zie je het vanzelf." Hij kijkt me lachend aan en de blos op mijn wangen word donkerder. Ik open de doos en zie ren prachtig paar laarzen met hoge hak.

"Laarzen? Maar wat is er mis met mijn eigen schoenen?" Vraag ik verbaasd.

"Je eigen schoenen waren kapot en vies. En al waren ze schoon dan stonden ze niet bij de jurk die je nu aan hebt. Toe trek ze is aan. Ik sta er op."

"Oke..." ik doe ze vertwijfeld aan en het verbaast me dat ze precies goed zitten. Ik ga er op staan en weet mijn evenwicht goed te houden op de hakken. Na een minuutje oefenenloop ik erop alsofik nooit ergens anders op gelopen heb.

"Ik zal je haar wel even doen en dan kunnen we gaan." Hij laat me weer zitten en begint mijn haar te borstelen. Hij doet dit zo teder en zo zacht. Hij steekt mijn haar op en bied me zijn hand weer aan om op te staan. Als we voorbij een spiegel lopen in de woonkamer zie ik mezelf maar ik herken mezelf amper. "Je bent beeldschoon Liz... echt waar." Hij houd mijn hand stevig maar liefdevol vast en samen stappen we de lift in. We gaan naar beneden helemaal tot aab de privé parkeer garage. Er staan prachtige autos en hijkiest er een die er heel sportief en duur uit ziet. Hij doet galant het portier voor me open en ik ga zitten waarna hij het portier sluit en zelf gaat zitten.

Hij rijd snel de garage uit en al snel zijn we op de snel weg. Ik heb geen idee waar hij me heen brengt maar dat maakt me ook niet uit. Ik voel me veilig bij hem en vertrouw hem.

Al snel komen we aan bij het restaurant. Zo galant als dat hij is opend hij mijn portier. Ik stap uit en leg mijn arm in de zijne. Binnen staat een man achter een balie die ons vriendelijk aan kijkt.

"Goedenavond meneer, mevrouw. Had u gereserveerd?" Vraagt de man beleeft.

"Ja. Tafel voor twee op naam van Acronius." Zegt Jonathan met een vriendelijke lach.

"Ah ja. Meneer Acronius. We hadden u al verwacht. Volgt u mij naar uw tafel. De over komt zo bij u." De man gaat ons voor naar onze tafel en daar schuift hij beleeft mijn stoel naar achter. Wat me opvalt is dat we de enige zijn in dat restaurant. Vreemd... maar het zal wrl goed zijn... denk ik bij mezelf.

"Wat een prachtige plek is dit... kom je hier vaker?" Vraag ik Jonathan verlegen.

"Bijna elke week wel. De chef is een goede vriend van me. Wat zou je willen drinken?" Jonathan kijkt me lachend aan en ik krijg het er warm van.

"Doe mij maar een water..."

"Nee dus. Ik bestel wel een zoete witte wijn voor je." Jonathan zegt et op een best strenge manier waar ik eigenlijk wel een beetje van schrik.

"Oke..." zeg ik zacht. Ik zit wat gespannen op mijn stoel terwijl de ober met een zoete witte wijn en een whiskey aan komt. Hij zet het voor ons neer en draait zich naar Jonathan.

"Het voorgerecht staat voor u klaar meneer. Zal ik het komen brengen?"

"Ja doe maar. En zorg ervoor dat de kok dit keer geen blunders gemaakt heeft." Zegt Jonathan op strenge manier. De ober buigt voor hem en loopt weer weg. "Toe drink wat." Zegt hij op lieve toon tegen mij. Ik neem een klein sipje uit het glas en krijg er gelijk warme oren van.

"Het is wel erg rustig hier..." zeg ik na een paar minuten van stilte.

"Ja klopt. Ik heb het hele restaurant laten sluiten voor vanavond zodat ik je ongestoord voor mezelf heb." Ik zie hem lachen maar de toon waarop hij spreekt word steeds dominanter. Toch voel ik me nog steeds vertrouwd bij hem.

"Ken je de eigenaar?" Vraag ik uit interesse.

"Ik ben de eigenaar." Zegt hij terwijl de ober terug komt met een blad met stokbrood en verschillende smeersels.

"Wat ruikt dat brood heerlijk." Zeg ik zacht.

"Neem maar. Het is ook heerlijk. De kok bakt het brood zelf. Alle ingrediënten zijn vers en nauwkeurig uitgezocht." Jonathan pakt een stukje brood en smeert er een blauw goedje op.

"Wat is dat blauwe?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Een soort blauwe bessen jam gemaakt van de bessen uit mijn privé kassen. Wil je proeven?" Hij houd het stukje stokbrood voor mijn neus en ik neem voorzichtig een hap. Het smaakt heerlijk en ik smeer voor mezelf ook een broodje. Als het stokbrood op is komen er drie obers aan lopen. Een om alles weg te halen en de andere twee met ons hoofd gerecht. Onze glazen worden weer bij gevuld en ik neem een grote slok waarna Jonathan me tevreden aan kijkt. De schaal boven mijn bord word opgetild en ik zie een heerlijk diner voor me liggen. Een groot stuk vlees met daarover een groenige saus. Het ruikt heerlijk. Op Jonathan's bord ligt een ander soort vlees met een rode saus.

"Waarom eten we niet hetzelfde?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Omdat mijn lichaam andere voedingstoffen nodig heeft dan de jouwe. Eet Liz. Het zal je goed doen." Ik neem voorzichtig een hap en het smaakt net zo lekker als dat het eruit ziet. Ik eet rustig mijn vlees op en het is echt heerlijk.  De ober komt steeds terug om onze glazen bij te vullen en ik begin de alcohol al behoorlijk te voelen. We praten veel en ik voel me steeds losser. Na een tijdje voel ik dat mijn blaas op knappen staat.

"Jonathan? Waar is het toilet?"

"Naast de bar en dan linksaf." Zegt hij terwijl hij rustig door eet.

"Dan ben ik zo terug." Ik loop rustig naar het toilet en ben ook al snel weer klaar. Als ik terug loop voel ik me wat duizelig en ik zak vlak voor de tafel op mijn knieën.

"Liz!" Jonathan staat snel op en ondersteunt me voordat ik verder val. "Liz? Wat is er met je?" Vraagt hij me bezorgt.

"Ik... ik voel me niet zo goed... Jonathan... ik..." hij legt een zachte vinger op mijn mond.

"Ssst... stil maar meisje. Het is goed." Ik verlies mijn bewustzijn terwijl ik in zijn armen lig.

Bij veel interesse en reacties plaats ik een nieuw deel.