Dit is het 2e deel van de serie.

Na een poos geslapen te hebben word ik wakker. Ik voel dat ik op iets zachts lig maar snap niet helemaal waar ik ben... het is donker en ik zie geen hand voor ogen. Op tast probeer ik me bewust te worden van mijn omgeving maar ik heb eigenlijk gelijk door dat ik in een soort kooi zit...
"Iemand? Help! Help me toch!" Ik begin te roepen en te schreeuwen tot er een deur open gaat en een vel licht me verblind.
"Aha... mooi. Je bent wakker. Heb je lekker geslapen schat?" Hoor ik een onbekende stem zeggen.
"Wat heb je met Jonathan gedaan? Waar ben ik? Wat ben je van plan?" Vraag ik in blinde paniek.
"Ik heb nix met Jonathan gedaan. Waar je bent is onbelangrijk voor jou om te weten en wat ik van plan ben wil je niet eens weten." Zegt de man kalm terwijl hij op een stoel gaat zitten.
"Waarom ben ik hier? En... wie ben jij?" Ik ga in kleermakerszit zitten en probeer mezelf wat te kalmeren.
"Waarom je hier bent zal je gouw genoeg duidelijk worden. Mijn naam is Morris. Ik ben de zoon van een rijk man." Zegt hij weer kalm.
"Waarom zit ik in deze kooi?" Vraag ik zacht.
"Omdat we niet willen dat je ontsnapt of iemant anders je te pakken krijgt." Zegt Morris geduldig. Er gaan een paarminuten van stilte voorbij als Jonathan ineens binnen komt.
"Jonathan! Haal me hier uit!" Roep ik in paniek naar hem. Hij negeert me en loopt naar Morris.
"Vader wil je spreken." Zegt hij tegen Morris die op staat en de kamer uit loopt.
"Jonathan... waarom?" Er loopt een traan over mijn wang.
"Hou je mond slaaf en op je knieën. Ik doe je hok zo open maar als je ook maar een beweging maakt krijg je klappen. Ben ik duidelijk?" Jonathan zegt dit echt streng en ik schrik ervan en dijns achteruit tegen de achterkant van mijn kooi aan. "Wil je hier soms blijven in de kou?"
"N...nee..." zeg ik met een trillende stem.
"Ga dan onmiddellijk op je knieën!" Ik doe wat hij zegt en hij doet het deurtje open, pakt me ruw bij mijn haar en sleept me aan mijn haar naar de hoek van de kamer. "Hier op je knieën. En niet bewegen." Zegt hij streng. Hij loopt weg en na een paar minuten komt hij terug met stalen polsboeien en een stalen collar. "Zodra je deze om hebt ben je eigendom van mijn familie. Is er nog iets dat je kwijt wil?" Vraagt hij me streng.
"J...ja... waarom ik? Waarom doe je dit met me?" Vraag ik met een angstige enonvaste stem.
"Omdat je mooi bent. Liz... je bent perfect... daarom heb ik je aan mijn vader voor gesteld. Daarom kwamen die jongens achter je aan. Daarom was ik daar in dat steegje. Liz... alles was geplant maar je bent uit eigen vrije wil met me mee gegaan." Dit zegt hij op een zachte lieve manier terwijl hij bij me neer knielt en me over mijn wang aait.
"Jonathan... ik... ik vertrouwde je..." zeg ik snikkend.
"Ja klopt. En als je me weer vertrouwd dan word je verblijf hier vele malen aangenamer." Langzaam klikt hij mijn polsen vast.
"Ik... was vrij..."
"En als je weer die vrijheid wil proeven zul je gehoorzaam moeten zijn." En met die woorden klikt hij de stalen collar vast. "Kom... mijn vader wacht..." hij bied me een hand aan en ik leg de mijne voorzichtig in de zijne. Hij helpt me omhoog en loopt met mij, al trillend naast hem, door de gangen van het landgoed. Na een minuut of wat lopen komen we bij grote dubbele deuren. Ze gaan automatisch open en ik ruik en voel gelijk een heerlijke openhaard.
"Ah... Jonathan. Kom verder jonge en ga lekker zitten. De openhaard is heerlijk." Zegt de man die bij de openhaard zit. Hij is groter dan Jonathan en heeft duidelijk een langere staart. Jonathan neemt me mee naar de haard, gaat zelf in een grote fauteuil zitten en duwt mij op mijn knieën naast zijn voeten.
"Vader... dit is dus Liz..." zegt hij trots.
"Hhmm... een mooi exemplaar. Zeer grote borsten... prachtige lange bruine haren... heb je dr al uitgeprobeerd?" Vraagt de man met lust in de ogen.
"Nee vader. Volgens mij is ze nog maagd." Zegt hij met een lach.
"Liz? Is dat zo? Ben je nog maagd?" Vraagt hij rechtstreeks aan mij. Ik knik voorzichtig. "Goed. Jonathan? Wat wil je met haar? Ze is nog rijn. Wil je dr zelf hebben of wil je dr delen?"
"Het liefst wil ik haar zelf houden vader." Zegt hij stom genoeg beschaamd.
"Alle kosten zijn voor jezelf... dat weet je. Kleding, voedsel en je zal je eigen ketens, collar en boeien moeten aanschaffen." Zegt de man streng.
"Ja vader. Dat zal ik doen." Jonathan en zijn vader praten over me alsof ik een huisdier ben... zo vernederend.
"Goed. Ze is van jou. Zorg goed voor dr." De man wuift Jonathan weg en hij staat op uit de stoel.
"Kom Liz. We gaan shoppen." Zegt hij met een lach op zijn gezicht. Ik sta op en loop achter hem aan. Hij pakt mijn hand en we lopen samen de kamer uit.
"Ik ben geen dier..." zeg ik zacht als we weer door de gangen lopen.
"Dat weet ik Liz. Maar je zag hoe mijn vader naar je keek... je mag blij zijn dat hij akkoord ging dat ik je voor mezelf wilde hebben." Ik trek mijn hand uit de zijne en kijk hem boos aan.
"Hoe bedoel je 'ik mag blij zijn'? Ik was vrij! Dat ben ik door jou kwijt!" Ik begin te rennen en te rennen. Ik ren een hoek om waarbij ik tegen Morris op bots. Ik val door de klap op de grond.
"Wel wel... en waarom rennen wij in de gangen?" Zegt hij terwijl hij bij me neer knielt.
"Raak me niet aan!" Zeg ik bang. Ik probeer bij hem weg te kruipen maar hij pakt mijn collar en trekt me naar hem toe.
"Dit zal vader leuk vinden. Een renner hebben we al een poosje niet meer gehad... hehe." Hij kijkt me duivels aan terwijl hij me over mijn lichaam streelt.
"Morris. Laat haar los." Jonathan komt net de hoek om en kijkt Morris streng aan.
"Broertje... ik wil alleen wat plezier maken met ons nieuwe huisdier..." zegt hij lachend.
"Mijn huisdier Morris. Vader heeft haar aan mij toegekend." Jonathan komt dichterbij en gaat dominant voor Morris staan die me met tegenzin los laat.
"Hmpf... zeker nog maagd. Ach ja... die zijn wel het lekkerste. Prima. Hou dr maar. Tot later broertje." Met die woorden loopt hij weg.
"Liz... dat was heel erg onvoorzichtig. Morris zal je verkrachten als hij de kans krijgt. Blijf je vanaf nu bij mij?" Vraagt hij me streng. Ik knik zacht terwijl ik overeind kom. "Goed. Ik weet een paar leuke winkels om heen te gaan. Kom Liz. Je hebt je eigen ketens nodig." Hij pakt mijn pols en trekt me mee.
"Auw... Jonathan... je doet me pijn..." zeg ik met een piep stem.
"Pech. Ik wil niet weer dat je me ontglipt." Al snel zijn we in de garage. "Stap in." Zegt hij streng. Ik ga voorzichtig zitten en hou mijn benen bij elkaar. Ik voel me lang niet meer zo op mijn gemak als voor het diner. We rijden de garage uit en ik zie dat de zon vel schijnt.
"Hoe lang heb ik geslapen?" Vraag ik na een paar minuten zacht.
"Een uur of 16... je hebt vast trek... wil je eerst wat eten?" Vraagt hij nogal bezorgt.
"Nee dank je. Ik heb geen trek." Ik kijk uit het raam.
"Dacht et niet. Jij eet wat en daarmee uit." Zegt hij boos terwijl hij een hand op mijn bovenbeen legt en er in knijpt. Ik kijk met rooie wangen naar zijn hand als hij ineens stopt bij een winkel waar ik nog nooit ben geweest. In de etalage staan mooie vrouwen schaars gekleed. Het zijn allemaal mensen. Jonathan stapt uit en loopt naar mij om me uit de auto te laten. Hij pakt me stevig bij de hand en helpt me de auto uit. Samen lopen we naar binnen en ik schrik me een ongeluk als ok zie wat er achter de kassa staat. Een grote demoon met donker grijze huid en grote horens. Een lange staart en pik zwarte ogen.
"Jonathan! Wat leuk je weer te zien! Heeft je familie weer een nieuw speeltje?" De demoon spreekt tegen Jonathan alsof ik er niet eens bij ben.
"Nee Derick. Deze is helemaal van mij. Ik wil graag kleding en boeien. Je weet wel. Latex en wat ze nu al om heeft maar dan persoonlijke voor haarzelf met mijn naam erin." zegt hij terwijl hij mijn polsboeien en collar met een sleuteltje los maakt. Gelijk wrijf ik over mijn polsen.
"Komt goed jonge. Jij mee lopen. Nu." Zegt de demoon dominant en ik kijk Jonathan angstig aan.
"Ga. Hij zal je geen pijn doen." Zegt hij terwijl hij me over mijn haar streelt. Ik loop zwijgend met Derick mee naar achteren waar ik grote tafels zie met allemaal mannen erachter.
Ze zijn allemaal naakt en ze zijn druk aan et naaien van latex kleding.
"Kleed je uit. Nu!" Commandeert Derick. Ik doe trillend mijn jurk uit en sta in mijn lingerie voor hem. "Alles! Nu!" Snel doe ik mijn lingerie uit en ik sta naakt voor hem. "Niet slecht... jij zou het goed doen in mijn etalage... maar goed. Armen wijd. Jij nr. 7! Hier komen!" Er komt een man van een jaar of 20 op me af met een meetlint en gelijk begint hij mijn maten te meten. Hij rent naar verschillende tafels en geeft de maten door. De mannen beginnen gelijk te naaien en met een minuut of vijf komt hij weer naar ons toe met verschillende kledingstukken. Een korset, rok, jasje, laarzen en lingerie. Hij begint me gelijk aan te kleden en snoert het korset zo strak dat ik bijna geen lucht krijg. De rest zit als gegoten en als hij klaar is loopt hij weer bij me weg. "Mooi... mooi... dat ziet er goed uit. Ik weet zeker dat Jonathan tevreden zal zijn. Loop maar mee dan maken we je collar en boeien." Zegt hij triomfantelijk en hij gaat me voor naar een kamer. "Dit doe ik zelf dus kan wel wat langer duren. Ga zitten..." hij wijst me naar een stoel en ik ga ongemakkelijk zitten. Hij meet mijn maten op en gaat aan de slag. Zo gaan er 20 minuten voorbij waarin ik kijk naar wat hij allemaal doet. De magie die hij gebruikt om de voorwerpen te maken ziet er ingewikkeld uit. Ineens staat hij op en komt bij me met de pols boeien. "Polsen naar voren." Zegt hij streng. Ik steek mijn polsen naar voren en hij klikt de boeien vast. "Perfect... perfect. Ze staan je goed." Hij gaat weer zitten en lijkt wel vanaf het begin af aan te beginnen maar toch zijn de spreuken anders. Ik kijk aandachtig toe hoe hij zijn werk verricht. Na een half uur is hij klaar en staat weer op. Hij geeft me de collar in mijn handen en ik kijk er aandachtig naar. Ik zie in dikke sierlijke letters "LIZ. EIGENDOM VAN JONATHAN ACRONIUS." staan. mijn wangen kleuren rood en ik kijk Derick aan. "Vind je em mooi?" Vraagt hij gemeend nieuwsgierig.
"Uuuhh... ik..." ik weet niet wat ik moet zeggen.
"Ik weet wat hij mist! Diamanten! Geef maar..." hij neemt de collar weer van me aan en zet er met magie sierlijk een stuk of 20 diamanten in. "Zo." Zegt hij trots. Ik krijg de collar weer in handen en zie de diamanten wel... maar de tekst is verdwenen.
"Waar is de tekst heen!?" Vraag ik verbaasd.
"Die tekst kun je alleen lezen als dat nodig is. Anders ontsiert het de collar vind ik." Zegt Derick triomfantelijk.
"Indrukwekkend... en hoeveel diamanten heeft u gebruikt?" Vraag ik nieuwsgierig.
"24. Een voor elk van je levensjaren die je al gehad hebt." Zegt hij met een flauwe glimlach op zijn gezicht.
"Hoe weet u hoe oud ik ben?" Ik kijk hem even geschrokken aan.
"Ik ben een demoon... dat is een van de magische krachten die ik bezit. Ik kan zien waarneer iemand is geboren en zal gaan sterfen." Zegt Derick somber.
"Dat zal vast een hele zware last voor u zijn..." zeg ik zacht.
"Genoeg gepraat! Mee komen jongedame." Hij pakt me bij mijn pols en trekt me weer mee naar voren. Voorin de winkel zit Jonathan de krant te lezen en kijkt op. "Op je knieën en presenteer hem de collar. " sist Derick in mijn oor. Hij duwt me op mijn knieën en ik hou mijn handen met de collar naar voren. Jonathan komt op me af en pakt de collar uit mijn handen.
"Perfect Derick. Hij is echt prachtig. Dus... ze is 24... netjes. Sta op Liz." Ik kom langzaam omhoog en Jonathan klikt de collar gelijk vast. "Je bent prachtig meisje. Kus me Liz." Dit zegt hij heel dominant en dringend en ik zie in zijn ogen dat ik beter niet kan weigeren. Ik zet nog een stapje dichterbij en sta dan tegen hem aan. Ik ga niet snel genoeg en hij neemt me op mijn mond. Dit is de eerste keer dat ik gezoend word en ik voel tintelingen gaan door mijn hele lichaam en zoen hem voorzichtig terug. Het voelt heerlijk om zo gezoend te worden maar jammer genoeg stopt Jonathan er heel snel mee. "Hoeveel krijg je van me Derick?"
"Ik kan het op je vaders rekening zetten..." zegt Derick terwijl hij naar de kassa loopt.
"Nee. Dit is voor mijn rekening. Plus... ik wil meer kleding voor haar. Ik wil nog sws 9 setjes voor dr. Ik wil dat je een rekening opend op mijn naam. Je hebt mijn gegevens." Zegt Jonathan die op datzelfde moment een arm om me heen legt.
"Komt goed jonge. Ik zal ze klaar hebben eind deze week. Ze zullen zelfs nog mooier zijn dan deze."
"Dank je Derick. Kom Liz. We gaan wat eten." Hij neemt me de winkel uit en opent de deur van zijn auto voor me. "Stap in schat dan gaan we verder."
"Jonathan? Waarom moet ik in latex lopen? Kan ik niet gewoon een jurk aan?" Vraag ik wat ongemakkelijk voordat ik de auto in stap.
"Daar gaan we het later over hebben. We gaan nu eerst wat te eten voor je regelen en dan ga ik je thuis het heerlijkste geven wat je ooit gevoeld moet hebben. Ga zitten dan gaan we." Hij helpt me de auto in en als ook hij zit vertrekken we richting zijn huis. Daar aangekomen houd hij de deur weer voor me open en neemt me bij mijn hand.
"Jonathan...?" Vraag ik zacht.
"Ja Liz?" Hij knijpt licht in mijn hand.
"Ik ben duizelig... het... het korset... zit te strak... ik..." nog voor ik mijn zin kan afmaken val ik vlauw.
"Shit... het komt goed meisje... ik zal voor je zorgen..." Jonathan tilt me op en brengt me naar zijn slaapvertrekken.
 
Bij veel interesse en reacties plaats ik een nieuw deel.