Na even te denken nooit meer te schrijven, ben ik weer terug. Bij deze een poging om een verloren reeks te herschrijven. Ik weet niet eens de titel meer, maar ik weet dat er veel vraag naar was. Laat me weten wat je er van vind en ik sta open voor suggesties.

1
-
,,Ah, poe, m’n hoofd doet echt zeer. En m’n nek ook vooral.’’ Zuchtend zat ze voorover gebogen in de klas. Vast achterin naast haar beste vriendin die er een stuk frisser bij zat.
,,Waar was je? We waren je kwijt.’’ Maar ze wist het zelf ook niet meer zo goed.
,,Ik weet het niet. Ik weet alleen nog dat ik ruzie had met Ruben, en toen ben ik aan de drank gegaan. Had ik niet moeten doen.’’ concludeerde ze zelf nog onder begeleiding van een onwetende glimlach. Want ze wist niet half hoeveel ze fout had gedaan nadat ze aan de drank was gegaan.
-
,,Het was wel gezellig, toch?’’ vroeg ze nog. Ze wist het echt niet meer.
,,We maakten ons zorgen, Manon.’’ kreeg ze te horen. ,,We waren je echt even kwijt. Je liet ook helemaal niets meer horen.’’ Enige schuld voelde ze wel, maar het kon haar niet echt heel veel schelen.
,,Ik had het gewoon even nodig. Ik voel me ook een stuk beter nu. Kan best een keer, toch?’’ verdedigde ze zichzelf. En dat was misschien wel waar. Maar waar haar beste vriendin nu op doelde, had specifiek met een bepaald moment te maken.
,,Ik dacht dat je vreemd zou gaan. En nog wel met een…’’ Ze maakte de zin niet af, en keek even om haar heen. Manon geloofde er al niets meer van.
,,Natuurlijk ga ik niet vreemd.’’ zei ze eerst nog. Maar nieuwsgierig was ze wel geworden. ,,Maar wat deed ik dan?’’ vroeg ze iets meer ingetogen.
,,Nou, je stond op een gegeven te praten met een…’’ en weer maakte ze het niet af. ,,En je had het veel te gezellig. Je liet je aanraken, en zo…’’ Manon schrok hiervan.
,,Maar toch niets ergs?’’ vroeg ze snel. Haar vriendin haalde haar schouders op. Was dit niet al erg genoeg?
,,Je was op een gegeven moment weg. Ik weet het niet.’’ kreeg ze te horen. En Manon wist echt niet meer wat ze gedaan had…
-
,,Maar met wie dan?’’ drong ze aan. ,,Een bekende, iemand hier uit de klas?’’ Ze zag haar vriendin weer moeilijk doen en even om haar heen kijken.
,,Ik kan het niet zeggen. Ik weet niet hoe.’’ verklaarde ze. Manon vreesde en tegelijkertijd was ze nog nooit zo nieuwsgierig geweest. Ja, ze had een hoop gedronken, en dat deed ze eigenlijk nooit. Ze wist niet meer wat ze gedaan had of met wie. Dat was al erg genoeg. Maar dat haar vriendin zo moeilijk zat te doen…
-
Smoezend zaten ze achter in de klas bij Frans en Manon pushte haar beste vriendin het toch te zeggen. Haar beste vriendin, Erin, durfde het niet te zeggen. Het was niemand uit de klas maar ze vond het zo schokkend en was vooral bang dat iemand anders het zou horen. Namelijk de jongen die voor hun zat.
,,Please, Erin. Zeg nou.’’ fluisterde Manon wat feller. De meiden dachten dat ze niet te horen waren, maar de leraar had ze al een keer gesust. ,,Schrijf het anders op.’’ had Manon nog voorgesteld. Erin raakte gefrustreerd.
,,Je gelooft me toch niet.’’ kwam ze mee aan. En Manon wilde het alleen nog maar meer weten. ,,Okay, okay. Maar stil.’’ gaf ze alsnog snel toe. ,,Je stond te praten met een… een…’’ ze keek weer even om haar heen en probeerde zo stil als mogelijk te zijn.
,,Ja?’’
,,Met een n-e-g-e-r.’’ spelde ze vervolgens, alsof het ondenkbaar was dat zoiets gebeurde. Manon schrok hier vervolgens ook echt van.
,,Wat? Gatver.’’ zei ze nog, iets te hard. De dames werden weer toegesproken, en hielden zich koest.
-
De jongen die voor hun zat, had het niet mogen horen. Hij, een neger, wist heus wel dat hij niet zo welkom was, en was wel gewend aan die verwende meisjes hier op school. Hij was hier de absolute minderheid maar had vanaf meteen af aan zijn oren gespitst toen hij de dames hoorden. Hij was er niet bij. Maar het verbaasde hem niet heel veel. Het deed wel een beetje pijn om te horen wat ze van zijn ‘soort’ vonden, maar zo ging het wel vaker. John was veruit de grootste jongen uit de klas. De meesten waren bang voor hem. Hij zat ook alleen. En achter zijn brede rug dachten de meisjes zich veilig te wanen. John keek niet om, grinnikte er wel om, en luisterde aandachtig verder.
-
,,Maar wat deed ik dan met… die jongen?’’ vroeg Manon angstig, en politiekcorrecter.
,,Nou, je weet wel.’’ zei Erin dan alleen. Erin had alles gezien. Ze had gezien hoe haar beste vriendin na haar ruzie met haar vriendje, Ruben, zich had omgekleed als een heuze jonge vrouw en alle ogen naar haar toe trok. Ze had gezien hoe ze al vrij snel benaderd werd bij de bar, maar dat ze pas echt toehapte toen ze al te veel had gedronken. Het was een lange donkere jongen. Eentje die ook ouder was. Dat moest wel. Samen waren ze naar een 18+ club gegaan, en ze werden binnengelaten op basis van hun uiterlijkheden. Dat ging deze keer makkelijker dan voorheen. Ze waren met een groepje van vijf, maar al snel met vier. En die ander bleef bij de bar plakken.
,,Heb ik gezoend?’’ vroeg Manon met schrik. Erin knikte. ,,Niet? Fuck, nee.’’ Ze had dan weliswaar ruzie, maar dit was niet de bedoeling.
,,Hij zat ook… aan je.’’ en Erin trok er een vies gezicht bij.
,,Wat dan?’’ vroeg Manon snel.
,,Aan je… kont en hij pakte je gewoon een paar keer beet.’’ fluisterde Erin zachtjes. Manon wist er echt niets meer van.
,,Ik kan dit echt niet meer herinneren.’’ zei ze dan ook verstomd. Maar Erin kon het zich nog zo voorhalen. Manon was misschien wel dronken, maar ze was er vol voor gegaan. Erin en de andere meiden hadden vol verbazing toegekeken hoe Manon zich liet bespelen door die vreemde jongen en hoe begerig ze had staan zoenen. Gewoon aan de bar voor het oog van iedereen. En toen verdwenen ze samen.
-
Manon was echt geschokt.
,,Ik had vanochtend wel een berichtje gekregen van een onbekend nummer. Maar ik had het meteen weg gedaan.’’ biechtte Manon op.
,,Oh, van wie dan?’’ Manon haalde haar schouders op. ,,Laat zien dan!’’ Aarzelend pakte ze haar telefoon en opende ze de dienst. Meteen kwam een foto in beeld van een donkeren jongen. ,,Ja, dat is hem.’’ zei Erin haar gelijk. Manon voelde de bui al hangen en opende het gesprek. ‘’Was gezellig schatje. Wanneer zie ik je weer.’’ toonde het de twee meiden. Manon werd gek. Maar ze had alleen gezoend. ,,Wat ga je zeggen?’’ vroeg Erin haar nog.
,,Nou, niets. Dit was een foutje.’’ Dat leek Erin ook het beste. Maar Manon wist niet dat ze zomaar een fout had begaan en ook niet wat de consequenties van haar fout zouden zijn.
-
John hoorde dit ook nog allemaal aan zonder ook maar een kick te geven. Hij zag het wel voor zich. Hij zou het ook wel willen. Achter hem zaten twee van de knapste meisjes van school. Natuurlijk fantaseerde hij over hun. Zelfs al zeiden ze nog van die vreselijke dingen. Juist daarom. Hij wilde ze wel eens een keer op hun plek zetten. En het idee dat een ander dat nu gedaan had, vond hij zeer vermakelijk. Want zo als hij het zag, wist Manon dondersgoed wat ze gedaan had. Ze was gevallen voor een neger en daar schaamde ze zich nu gewoon voor. En mocht ze het echt vergeten zijn, dan komt ze er vast nog wel op terug. Want één ding wist hij zeker. Als Manon met een neger gezoend zou hebben, zou ze vast ook wat gevoeld hebben. En daar begon het mee. Dan was ze verloren.
-
De meiden gingen die middag nog even naar de bieb voor hun studie. Maar Manon was er niet helemaal bij. Ze probeerde zich nog de avond voor te halen. Maar dat lukte niet echt. Ze wist alleen nog dat ze een strak, rood jurkje had aangetrokken. Ze had ruzie gehad met Ruben over… nou, dat deed er niet eens toe en ze wist ook wel dat ze een hoop gedronken had. Ze kregen altijd alles gratis. En voor een jonge meid als Manon was dat zeer welkom. Ze kon zich niet heel veel herinneren van zoenen met een jongen. Ze haalde haar telefoon er nog eens bij en bekeek de foto nog een keer. Hij zag er ruig uit. Met een krullend baartje en hij had een donkere zonnebril op. Een gouden ketting om zijn nek. Ze vond hem nou niet meteen aantrekkelijk. Echt zo’n boef. Toch bleef ze er even naar kijken. Wat een verschil met haar eigen vriendje. Met heel haar leven eigenlijk. Ze snapte wel dat als ze inderdaad zo dronken was, ze voor zo iemand zou gaan. Gewoon om te schoppen. Ze hoopte dat dit niet meer werd dan dit. Maar plots zag ze hem online komen en ook dat bij begon te typen. Van schrik borg ze haar telefoon weer op om er later pas weer op te kijken toen ze alleen op haar kamer zat.
-
Ze was toch nieuwsgierig.
,,Waarom doe je nou zo? Dat is toch nergens voor nodig. We weten allebei dat je het hartstikke gezellig vond.’’ Manon kreeg er de kriebels van. Meer dan dat had hij ook niet gezegd. Ze was bang dat hij haar zou blijven appen. En wat als Ruben dat een keer ziet. Ze dacht er goed aan te doen hem gewoon te vragen haar met rust te laten. Manon was slim genoeg en panikeerde niet meteen door hard te ontkennen. Ze wist immers dat ze met hem gezoend had, al kon ze het zelf dus niet meer herinneren.
,,Luister. Ik weet niet wat ik precies gezegd heb toen ik je m’n nummer gaf, maar ik heb een vriendje. En wat ik gedaan heb, was dom. Dat kwam door de drank.’’ stuurde ze wel overwogen terug. Ze hield haar telefoon bij haar borst en wachtte geduldig een reactie af. Die volgde niet veel later. Hij had niets meer gestuurd dan een emoticon die met tranende ogen aan het lachen was.
,,Nee, jij moet luisteren.’’ volgde er een paar minuutjes later waarin Manon in verwarring had nagedacht wat dit zou kunnen betekenen. ,,We weten heus wel waarom jij dat gedaan hebt. En dat is echt niet alleen door de drank.’’ Ze schrok er van.
,,Ik wil alleen dat je me niet meer appt.’’ antwoordde ze meteen.
,,Gaat niet gebeuren. Ik heb je gezien. En je moet dit niet ontkennen.’’ Ook hier kon ze niets mee.
,,Het was maar een zoen! Stel je niet aan.’’ reageerde ze wat feller.
,,Ik zou maar oppassen. Straks krijgt iedereen het te zien.’’ begon hij daarop te dreigen. Manon kreeg het nu heel benauwd. Wat had ze dan gedaan? En hoe ging hij dat laten zien dan?
-
Ze kon vast nog wel uitleggen dat ze dronken was en dus gezoend had om die reden. Dat was niet zo erg. Dat het met een zwarte was, zou ze dan wel verzwijgen. Maar ze kreeg het idee dat er meer gebeurd was. Er was ook nog een groot gat. Volgens haar vriendinnen was ze kwijt. En zelf herinnerde ze er ook niet veel meer van. Toen ze vanmiddag thuis kwam, had haar moeder wel gevraagd waarom ze zo laat was, terwijl ze gewoon naar school moest. En toen werd haar verteld dat ze pas op vier uur thuis was gekomen. Ook daar weet ze niets meer van.
,,Ik heb je gefilmd.’’ stuurde hij haar. ,,Terwijl je bezig was.’’ Zo gaf hij haar steeds meer hints. Ze slikte en begon nu toch te realiseren dat het waarschijnlijk niet alleen bij zoenen is gebleven. Maar ze had geen seks gehad. Dat zou ze wel gemerkt hebben.
,,Alsjeblieft. Laat me gewoon met rust. Ik weet niet wat ik gedaan heb, en als jij dat wel weet, hou het dan alsjeblieft voor je.’’ begon ze te smeken. ,,Ik smeek het je.’’ voegde ze er zelfs aan toe. Ze had nu wel door dat het geen grapje was.
,,Misschien.’’ reageerde hij alleen. Daar kon ze weer niks mee. ,,Ik wil je nog één keer zien. Dan laat ik je zien dat ik het verwijder. Maar dan wil ik je nog wel één keer zien.’’ drong hij aan. Dit was fout. Hier klopte iets niet. Een hoop niet. Maar ze dacht aan haar relaties. Niet alleen die met Ruben, maar ook uit haar omgeving. Wat zouden ze wel niet van haar denken als ze te zien was met een neger…
-
,,Hoe weet ik dat je niet bluft? Misschien heb je wel helemaal niets.’’ Zoals gezegd was Manon niet dom, en ook al stond ze op het punt akkoord te gaan, kon ze nog even nadenken en om bewijs vragen.
,,Wacht, ik stuur een screenshot.’’ kreeg ze meteen terug. Ze vond het maar raar. Maar niet veel later volgde er inderdaad een screenshot. ,,Beetje jammer van de kwaliteit.’’ voegde hij er nog aan toe. Manon moest ook even twee keer kijken. Ze herkende haar lange donkerblonde haren en de rode stof van het jurkje.
,,Waar kijk ik nu naar?’’ vroeg ze hem droog. Het was een donkere opname en haar gezicht was niet eens goed zichtbaar. Alsof er pixels voor zaten. Maar weer kreeg ze eerst die zelfde vervelende emoticon.
,,Hier zit je voor me op de grond, schatje.’’ Ze viel meteen stil.
,,Niet!’’ stuurde ze nog en van schrik liet ze haar telefoon vallen. Dat kon ze niet gedaan hebben. Zoiets deed ze al niet graag, laat staan tijdens het stappen. Laat staan bij een neger!
,,Het stond je goed hoor.’’ had hij nog van zich laten horen, maar Manon wilde er niets van weten. Dit was niet waar. Dit was nep. Zo’n slechte foto. Nee, ze geloofde het niet. Hij wilde dat gewoon van haar. Maar zover zou het nooit komen. Daar was ze van overtuigd.
-
Maar het liet haar natuurlijk niet los. Stresslevels rezen de pan uit en de volgende dag op school kon John weer genieten van een stil gevoerd gesprek van de twee meiden achter hem. Het was Erin al wel opgevallen dat Manon niet helemaal dezelfde was. Ze zei dat ze nog steeds last had van haar nek en had verder de link nog niet gelegd. Manon begon er uiteindelijk zelf over.
,,Kijk, dit stuurde hij me.’’ zei ze uit het niets en schoof haar telefoon onder de neus van Erin. Erin las het snel door en zag ook de foto van slechte kwaliteit.
,,Dit is vast niets.’’ zei ze eerst nog. Maar ze keek Manon ernstig aan. Er was wel wat in de groep geroepen in de hoop dat Manon niet te ver zou gaan. Maar ook Erin geloofde niet dat dit echt had kunnen gebeuren. ,,Maar je weet echt niets meer?’’ vroeg ze haar nog wel. Manon schudde snel haar hoofd.
,,Zoiets zou ik toch wel onthouden.’’ gaf Manon nog als redenatie. Erin haalde haar schouders op.
,,Jullie gingen er wel echt voor.’’ gaf ze zachtjes toe, doelende op het zoenen. Manon schrok er weer van. Ze wilde het zo graag ontkennen, maar een stemmetje in haar zei nog zacht dat het wellicht wel gebeurd was. En nu werd dat weer een beetje bevestigd.
-
,,Maar wat moet ik doen? Hij wil me zien en dan gooit hij het weg, zegt ‘ie.’’ wilde Manon wat meer on topic blijven. Maar Erin wist het niet.
,,Waar dan?’’ Maar dat had Manon nooit gevraagd. ,,En ik ga wel mee hoor. Je moet niet alleen gaan.’’ Dat werd gewaardeerd.
,,Okay, ik vraag het hem.’’ En zo ging het opeens heel snel. Die jongen wilde zo snel mogelijk afspreken, maar moest wachten totdat Manon klaar was met school. Hij stuurde haar een adres door en hield het deze keer voor de rest kort. Met een brok in haar keel bracht ze de rest van de dag in zenuwen door. Elders in de stad werd er met smart op haar gewacht.
-
In het mindere gedeelte van de stad, in een appartementje op drie hoog, loerde een jongen al een lange tijd naar buiten. Hij had alles klaar gezet en de opzet was simpel. Maar hij mocht niet falen. Dit was zijn kans om zich te bewijzen aan de rest en dat dit meisje op zijn pad was gekomen, mocht dan wel toeval zijn, maar vanaf dat moment had hij de touwtjes al stevig in handen. Manon had niet gezegd dat er iemand mee zou komen en aanvankelijk wilde hij de deal stopzetten. Van boven zag hij twee meiden naderen. Ze leken niet op hun gemak. De een had donkerblond haar, die kende hij al, en de ander lichtblond haar. En die kende hij nog niet. Voor de intercom wachtte hij even en liet hij de dames vooral wachten die ongeduldig tegen elkaar zeiden dat dit een slecht plan was. Maar zo kon hij de twee even goed bekijken en besloot hij ze boven te laten. Wellicht twee voor de prijs van een, dacht hij nog.
-
Hij deed de deur open, zei niets, en liet de twee binnen, die ook niets zeiden. De twee twijfelden nog wel, maar samen stonden ze sterk.
,,Dit was niet de deal.’’ zei hij ze streng. Manon schrok er van.
,,Geef nou maar gewoon. Je wilde me toch zien, nou hier ben ik.’’ zei ze fel en bang. Hij lachte er om.
,,Laatste keer was je een stuk liever.’’ speelde hij haar toe. Ze slikte hoorbaar. Dat hoorde hij niet voor het eerst. ,,Is goed. Ze mag meekijken.’’ zei hij vervolgens en keek het andere meisje scherp aan. Hij stond en vroeg de meiden plaats te nemen op de bank. Hij bekeek ze uitvoerig en realiseerde zich dat dit niet zomaar twee mooie meisjes waren. De verwarring bij de meiden was groot. Maar hij kwam snel met uitleg.
-
,,Ik wilde je zien en dan zou ik je ook laten zien dat ik de video wis. Maar niet voordat we samen gekeken hebben…’’ zei hij tegen Manon. ,,Maar nu zij er is, veranderd het plan en dus ook de deal.’’ Maar Manon wist niets van iets samen kijken. Ze wilde het helemaal niet zien, al was het waar.
,,Nee. Je wilde me zien en ik ben hier. Dat was de afspraak.’’ wilde ze er nog een keer fel tegen in gaan.
,,Pas nou op… Manon…’’ speelde hij haar dreigend toe, alsof hij haar al goed kende. Ze hield meteen weer haar mond. ,,En wat is jouw naam?’’ vroeg hij gelijk door aan de ander.
,,Dit is tussen jou en mij!’’ kwam Manon gelijk weer in beeld.
,,Jij moet naar me luisteren, wil je je zin krijgen.’’ stemde hij de situatie nog een keer en keek Manon nu ook serieus aan.
,,Het is goed.’’ zei Erin. ,,Mijn naam is Erin. Ik ben een vriendin. Ik wilde niet dat ze alleen ging.’’ legde Erin kort uit, wat goed genoeg was.
,,En jij weet van ons af?’’ vroeg hij haar alsof hij en Manon een stelletje waren.
,,Ik heb jullie zien zoenen, ja. Ik heb ook gezien dat Manon te veel gedronken had.’’ antwoordde erin rustig en kordaat.
,,Ik heb nog veel meer gezien.’’ speelde hij de twee toe. Hij liep door de kamer en blindeerde de ramen met gordijnen. Hij nam plaats op een luie zitstoel en keek de meiden op de bank nog even verzinnend aan. ,,Jullie gaan met mij meekijken. En dan is die van jullie.’’ zei hij nog en hij pakte een afstandsbediening van tafel en liet vanaf het plafond een groot scherm naar beneden komen. Hij noemde het zijn thuisbioscoop en vandaag stond er wel een hele bijzondere voorstelling op het programma.
-
Dit was het moment van de waarheid. Zou het waar zijn of was het een truc om haar hiernaartoe te lokken. Maar dat laatste was al gelukt, dus waarom alsnog die moeite. De film begon te spelen. Het was hij die gefilmd had met zijn telefoon en de kwaliteit was niet best. Toch herkende Manon zichzelf al snel. Hij filmde ze terwijl ze stonden te zoenen. Niet meer in de club, maar ergens buiten. Je kon de muziek nog wel horen op de achtergrond. Manon zoende zijn nek en wang en kin terwijl hij even om zich heen keek en het was duidelijk dat ze nog aan de wandel waren. Manon herkende zichzelf niet in het beeld, los van haar beeltenis. In de opname had ze haar ogen dicht en deed er alles aan om met hem te blijven zoenen. En als hij dan terug zoende, doken de tongen diep elkaars mond in. Ze leek daar helemaal niet door te hebben dat ze gefilmd werd.
-
Erin hield haar hand vast op de bank en vol afgrijzen keken ze toe. Ze zagen ook de jongen glunderend terugkijken naar zijn eigen opnames met een enorme grijns op zijn gezicht. Het voelde niet goed. Hij wist natuurlijk al wat ging komen.
,,Gewoon op straat.’’ commentarieerde hij nog het moment in enthousiasme. Manon had zich mee laten nemen door een vreemde neger en ergens in een afgelegen steegje bij de club was ze de weg compleet kwijt geraakt.
-
,,Nou, waar wacht je op?’’ vroeg hij haar na een paar minuten. Het zoenen was al even gestopt maar er was duidelijk wat gaande. Hij filmde met name het gezicht van Manon en hoe haar ogen zwoel en verlangend naar hem bleven kijken. Hij had er wel voor gezorgd dat ze herkenbaar in beeld was. ,,Kusje voor de camera?’’ vroeg hij haar nog, en zo bleek ook maar weer dat Manon min of meer wel doorhad dat ze gefilmd werd. Want ze gaf de camera een kus en kreeg daarna weer zijn tong in haar mond. Even filmde hij hoe zijn andere hand onder haar jurkje zat. Grote borsten had ze niet, maar meneer vond het aangenaam er even aan te zitten, en liet dat ook merken. De handen van Manon waren al een tijdje uit beeld. En toen de camera verder afzakte naar beneden, bleek al snel dat die ook niet passief waren geweest. Een verrassend scherpe close-up volgde van een paar handen die bezig leken te zijn met een stalen buis in zijn jeans. Het werd de dames al vrij snel duidelijk wat er gaande was en wat er ging komen.
,,Ik heb wel genoeg gezien.’’ jammerde Manon en liet haar hoofd troosteloos in haar handen vallen.
,,Ik denk het niet.’’ merkte hij alleen op en de video duurde voort.
-
Te zien was hoe ze zijn broek losmaakte, en hoe ze ook weer in beeld kwam, afgezakt naar de grond in dat steegje. Vol verwachting trok ze zijn broek naar beneden en hij leek al zowat uit zijn boxershorts te scheuren. Het was dan ook niet normaal.
,,Oh, mijn god.’’ kon Manon zichzelf horen zeggen. In beeld kwam een enorme zwarte penis. Het had geen verrassing moeten zijn, aangezien ze hem al een tijd had zitten masseren, maar nu zo voor haar neus kon ze het niet geloven. Manon keek weer op en zag zichzelf zitten. En hoe ze haar handen er op legde, en hoe ze eigenlijk vrijwel meteen haar mond begon te gebruiken. Ze schudde haar hoofd en brak van binnen. Het was dus toch waar. Erin keek ook toe. Met grote ogen en open mond. Zoiets had ze nog nooit gezien. En het was alsof Manon in de opname de woorden uit haar mond had gehaald. Al snel bleek Manon een begerend pijpsletje te zijn. Met z’n drieën keken ze vervolgens toe hoe Manon haar best deed. Hoe de jongen bleef filmen vanuit allerlei hoeken en elke keer weer een reactie uit Manon wist te krijgen. Of ze nou omhoog in de camera moest kijken, of moest zeggen dat ze het heerlijk vond om op een zwarte lul te zuigen, ze deed het allemaal. En het duurde ook maar. Nu snapte ze waarom ze zo last van haar nek had. Was niet van het eindeloos heen weer gaan, wel van de stoten die ze er mee opving toen hij besloot het heft in eigen handen te nemen. En dan zat ze daar maar, en liet ze haar mondje gebruiken door die enorme zwarte lul. Het was beschamend.
-
Maar het was ook meer dan dat. Manon begon het zich weer te herinneren. Stukje voor stukje, beetje bij beetje. Okay, ze had gedronken, maar ja, heel erg leek ze het niet te vinden. En ook nu was ze weer onder de indruk. Ruben had zoiets bij lange na niet. Het was vooral beschamend omdat Erin naast haar zat en die bleef ook kijken. En misschien wel om dezelfde reden. Haar vriendje had dat vast ook niet. Want dat maakte haar reactie wel duidelijk. En na ruim 25 minuten, die eigenlijk voorbij vlogen voor de meiden, kwam dan de grote finale. Hierin vroeg hij haar te stoppen en haar mond te openen. Hij filmde dit van boven en duidelijk was te zien hoe graag Manon dit wilde. Ook dit duurde weer even, maar wat verwacht je met zo’n apparaat. Ze hoorden hem steeds harder hijgen en het beeld begon steeds meer te schudden. Maar toen dat stopte, konden ze allen zien, hoe Manon daar hijgend met haar mond wijd open zat en hoe een enorme lading zaad expres gemist werd. Maar dit leek ze niet minder leuk te vinden. Ze kreeg de lul weer gevoed en je kon haar horen slikken. Hijgend en opgelucht kwam ze overeind. Niet veel later stopte het filmen.
-
,,Je maakte jezelf netjes, gaf me je nummer, en vroeg me je te bellen. Maar bellen doe ik niet zo gauw.’’ zei de jongen droog. Hij keek naar de meisjes op de bank. Beiden aangeslagen van wat ze gezien hadden. Rode gezichtjes met vooral rode oortjes. ,,Tja, daar word je hard van.’’ concludeerde hij openlijk voor zichzelf.
-
De meisjes wisten niet wat ze moesten zeggen.
,,Okay, geef nu maar terug dan!’’ bracht Manon alleen snel uit, en je kon horen dat haar ademhaling was versneld. De jongen bleef zitten en was allerminst onder de indruk.
,,Je denkt toch niet dat het zo makkelijk is.’’ zei hij haar intimiderend. En dit werkte. Manon hield zich meteen weer koest. Erin was met stomheid geslagen en voelde wel een beetje aan waar dit naartoe zou gaan. Ze wilde hier weg. Ze stond dan ook op en keek op Manon neer alsof het toch echt haar fout was, en zij dit niet voor haar wilde oplossen. ,,Hey, ga jij eens zitten.’’ kreeg ze echter te horen van de andere kant. Ze bleef nog even staan maar een stap durfde ze niet te zetten.
-
,,Dit zou je zo weer doen.’’ sprak hij Manon toen toe.
,,Nooit.’’ sprak ze met een diepe en kwade stem.
,,Iedere keer weer. Dat zag ik meteen. En daar heb je geen drank voor nodig.’’ ging hij door.
,,Ik zal nooit met een neger… dingen doen. Niet uit mezelf in ieder geval!’’ Ze probeerde hem te beledigen. Dat had vast niet het gewenste effect.
,,Een neger? Wie? Ik? Heerlijk hoe jullie zo verwend kunnen zijn. Van die hitsige blanke meisjes die nog niet weten wat ze missen. Maar geloof me. Hoe eerder, hoe beter.’’ Hij liet zich wel een beetje van de wijs brengen en iets wat gepikeerd reageerde hij zich af. Hij had gelijk. Het waren verwende meisjes die in hun eigen beschermde wereld waren opgegroeid. En ze wisten inderdaad niet wat ze misten. Maar of dit de juiste manier was om ze te prikkelen, kon hij zichzelf afvragen. Wel had hij ze klem. ,,Als je die video wilt, moet je wel heel wat meer doen dan alleen een beetje kijken.’’ sprak hij ze toe. Hun allebei. De dreigende toon in zijn stem maakte veel indruk. ,,Maar geloof me. Dat willen jullie ook.’’ leidde hij de rest van de middag voor de meiden in.
-