Mini - 66

We haalden de slaapzakken op en aten lekker in een restaurantje in Veldhoven. Een appje naar Ton, Rob en mijn zussen dat we eventueel eerder weg konden resulteerde in: twaalf uur in Malden verzamelen, daar nog lekker lunchen, de camper inpakken en rond twee uur weg rijden. Dat was allemaal prima.

Daarna kwamen we beiden tot de conclusie dat thuis lekker lezen, wat bankhangen en op tijd naar bed gaan ook wel een goed plan was. Zónder allerlei sexuele escapades. Lekker in bed tegen elkaar in slaap vallen, om de volgende morgen lekker uit te slapen. “In het voren slapen kan niet schat, maar we gaan het tóch proberen. In het weekend zullen de slaap-uren wat minder zijn dan normaal, vrees ik.”

Ze keek me ondeugend aan. “Oh? Was jij van plan die slaapzakken zó grondig in te wijden?” Ik knikte. “Ik ga je de tent uitsnurken, schatje. Dusdanig dat je je heil gaat zoeken bij die motorkettingzagen.” Ze gaf met een tik op mijn neus. “Bluf, Kees Jonkman… Maak maar wat lekkers te drinken, en dan gaan we nog een uurtje lezen.”

En een uurtje later werd mijn boek uit m’n handen getrokken. “En nu naar bed. Met je Freule en met niemand anders.” Ik keek beteuterd. “Ik dacht met een heks naar bed te gaan. Die dan weer haar bezemsteel ging zoeken…” Joline liep met haar neus in de hoogte de slaapkamer in. “Dat doet de adel niet, meneertje.” Wat ze wél deed: na het wassen en tandenpoetsen een sexy, kort nachtponnetje aandoen en daarmee op bed gaan liggen.

Toen ik er naast kwam liggen draaide Joline zich bovenop me, keek me aan en fluisterde: “Hé, lekker stuk van me… Gaan wij er een leuk weekend van maken, samen met jouw zussen en mijn broers?” Ik knikte. “Was ik wel van plan, schoonheid. En die slaapzakken gaan we grondig inwijden!”

Een goedkeurende brom was haar antwoord. “Hmmm…. Dat klinkt goed! Zullen we het tentje dan maar op veilige afstand van de camper neerzetten? Als ik dan gillend klaarkom…” Ze lachte en ik vulde aan: “…denken je broers dat je aangevallen wordt door een wolf en komen ze naar buiten stormen. En wat is het eerste wat ze zien, als ze de tent open rukken? De harige blote kont van Kees, terwijl hij hun lieve, ooit zo onschuldige zusje naar een volgend gillend orgasme beft.”

Joline schoot in een gierende lach en trapte het dekbed omlaag. “Kees! NEE!!! ik zie het voor me! Wil je ophouden met je beeldende vertelstijl? Stel dát we lekker gaan vrijen in die tent, dan ga ik me dit beeld herinneren, en kom ik niet klaar, maar moet het weer uitproesten van de lach…” Ze blééf de slappe lach houden en ik grinnikte. “Denk er maar aan als je wilt vragen of ik je poesje wil verwennen. Dan is je zin meteen over.”

Ze gaf me een tik op mijn hoofd. “Rotzak dat je bent. Nu is bij mij voor altijd en eeuwig het beeld van jouw ‘harige kont’ gekoppeld aan lekker tussen m’n benen verwend worden. En nu gaan we slapen, anders kom jij met nog veel meer rare beelden op de proppen.” Ze trok me naar zich toe. “Welterusten, krankjoreme vent van me… Zul je lief voor me zijn, dit weekend?” Ik knikte. “Als jij mij ten minste niet al te vaak in een kwaad daglicht stelt bij jouw broers en mijn zussen.” Ze bromde. “Bij mijn broers kun je geen kwaad meer doen, net als bij mijn ouders. Je zussen… Dat regel je lekker zelf maar… Welterusten!” Een zacht zoentje en toen gleed ze van me af. “Welterusten, lekker stuk van me…” Balou de teddybeer sliep waarschijnlijk al, want die bleef achterwege met z’n gebromde commentaar.

De volgende ochtend werd ik zoals gewoonlijk iets vóór de normale tijd wakker. Ik keek op de wekker en zag dat die niet op ‘alarm’ stond. Hé? Oh, wacht even… Om twaalf uur in Malden zijn… Broers- en zussen-weekend. Prima… Ik draaide me om en sufte weer lekker weg. Toen ik daarna wéér wakker werd, hing er een blonde sluier over mijn hoofd. Twee blauwe ogen keken me van dichtbij aan. “Hé, cirkelzaag… wakker worden jij! Je ligt me een partij te snurken…”

Joline lachte en kuste me. “Was het zó erg?” Ze knikte. “Ik ben al een half uur wakker. Uiteindelijk ben ik er maar uit gegaan en heb ik koffie gezet. Lekker warm.” Ik kwam overeind. De wekker zei dat het half negen was. Joline schoof naast me in bed en samen dronken we rustig de koffie op. “Lekker schat. Dank je wel.”

Ze keek me aan. “Je denkt toch zeker niet dat je er zó makkelijk vanaf komt, Kees… Ga jij eens lekker liggen en je vriendinnetje verwennen.” Ze keek ondeugend. “Ik heb je met koffie wakker gemaakt zodat je goed wakker was voor de dingen die nu gaan komen…”

Ik voelde een warme, in dun nylon gehulde voet over mijn benen strelen. Steeds verder omhoog. In haar sexy nachtpon zag ik haar tepels duidelijk afgetekend. “Deze heks is op zoek naar een bezemsteel.” Langzaam gleed een hand in mijn boxer en ze keek triomfantelijk. “Gevonden! Die is nu van mij!” Ik kuste een van haar tepels en zoog er aan. Een zachte brom gaf aan dat Joline dit wel prettig vond, dus deed ik hetzelfde bij haar andere tepel. Haar hand bewoog zich langzaam en sensueel over mijn paal.

“Kom lekker tegen me aan liggen Kees… Jij achter mij, je handen op mijn borsten en tussen mijn benen… Lekker vrijen in de vroege ochtend!” Ze draaide haar rug naar me toe en ik betastte haar borsten over haar nylon nachtpon heen. “Lekker…” fluisterde Joline, “Je maakt me zo…” Ze brak haar zin af. “Geil?” fluisterde ik in haar oor en ze knikte. “Ik pak wel een paar handdoeken. Anders wordt het een hele natte boel in bed.”

Joline keek me aan en ik kuste haar weer toen ze tegen me aan ging liggen. “Je bent een heerlijke vrouw, Joline.” Ze keek me aan. “Ik heb mijn wensen, jij de jouwe… Lekker toch? Geen taboe’s, Kees… Wil je mijn borsten lekker stevig strelen? En dan mijn tepels?”

Ze kroelde met haar billen tegen me aan. “Oh, meneer, ik voel iets hards tussen mijn billen. Is dat van u?” Ik kneedde haar mooie borsten. “Jawel mevrouw, dat is van mij. Maar dat komt door u.” Ze giechelde. “En wat kunt u daar allemaal mee? Kunt u me dat eens laten zien?” Ik grinnikte. “Nee mevrouwtje. Wel laten voelen… Maar dan moet u even meewerken.”

Ik kneep nu in haar tepels en trok er zachtjes aan. Joline kreunde. “Oh, meneer, ik voel van alles… Wat doet u toch met me?” Ik schoof wat dichter tegen haar aan. Ze had nylons aan; ik voelde haar naakte, vochtige poesje tegen mijn paal. “Ik ben u aan het voorbereiden op het spel der liefde, mevrouw. Een héél leuk spelletje, waarbij de kunst is om de ander zoveel mogelijk genot te schenken…” “Oh, meneer, dat gaat u vast winnen! Mijn tepels zijn zo gevoelig nu… En daar waar die harde staaf van u ligt… Dat is ook een lekker gevoel!”

Ze duwde haar onderlichaam tegen me aan; mijn paal drukte tegen haar schaamlippen en ik voelde haar nat worden. “Mevrouw, als u zo doorgaat dring ik bij u naar binnen en is er geen weg meer terug, besef dat goed!” Ze kreunde. “Misschien wil ik dat wel graag, meneer. Uw hete harde paal diep in mijn buikje… Lijkt me heerlijk!”

Mijn eikel gleed langzaam tussen haar lipjes door en ze verstarde. “Ohhh… Ik voel u zo goed, meneer. Lekker heet en hard, daar word ik zó geil van!” Ik rolde haar tepels tussen duim en wijsvinger en ze draaide haar hoofd naar me toe. Twee verlangende ogen keken me aan.

“Doe het, Kees…” Ze hijgde. “Kom bij me naar binnen! Neem me!” Ik gromde. “Op je knieën, geil meisje! Ik ga je neuken!” Ze ging voor me op het bed zitten: Op haar knieën, haar bovenlichaam gestrekt op bed, haar glimmende poesje verleidelijk voor mijn paal. Ik greep haar tepels weer en kneep er zachtjes in. “Doe het, Jolientje…spies jezelf op mijn harde pik!”

Ze duwde haar onderlichaam naar achteren en mijn paal drong tussen haar mooie, gladde lipjes. “Ahhh…. Zo hard… Lekker… Neuk me, meneer! Neuk dit geile meisje! Alstublieft…” Ze bewoog voorzichtig voor- en achteruit. Ik liet één tepel los, maakte mijn vingers nat en tastte naar haar klitje. Snel bewoog ik mijn vingers over het knobbeltje en Joline begon te bokken.

“Lékker! Heerlijk… Vingers mijn klitje en neuk me! Hard en diep!” Haar ademhaling ging schokkend en ik voelde haar vocht uit haar poesje sijpelen. Toen greep ik haar bij haar heupen trok haar hard naar me toe. In één keer zat ik tot de wortel in haar hete poesje. “Auw… Ahhh…. Lekker! Helemaal in me! Geef het me, Kees! Spuit diep in me… Ik… ben… zóóó… geil…” Ze begon te schokken. “JA! Ik kom lekker klaar!! Met jouw harde pik in me! Neuk me nu hard… Ik wil je helemaal voelen!”

Ik begon haar snel en hard te neuken, elke keer bijna er uit en dan weer diep in haar hete poesje. En Joline? Ze blééf klaarkomen… Haar poesje werd steeds natter. Toen ik even bijna uit haar was, spoot haar geil tegen me aan. Eén hand masseerde haar eigen klitje, de ander kneep in haar borsten en tepels. “Ik ga in je spuiten, geil meisje… Diep en hard…”

Een langgerekte kreun was het antwoord. “Doe het! Ik wil je zaad hebben!” Ik trok haar voor de laatste keer naar me toe en toen was het zover: Met harde stralen spoot ik in haar knijpende, kletsnatte kut. Joline schokte nog een paar keer en zakte toen op het bed. Ik gleed uit haar en bekeek haar. Wijdbeens lag ze voor me, haar poesje kletsnat en druipend, haar nachtpon vertoonde vochtvlekken. “Ohhh…. Wat lekker…”, kreunde ze zachtjes. Ik streelde haar lipjes en ze wiebelde even met haar heupen. “Zal ik je nog een keertje lekker verwennen?” Ik wachtte haar antwoord niet af maar begon haar zachtjes te vingeren. Ze was kletsnat en glad en zonder moeite verdwenen twee vingers in haar poesje. Ik zocht haar lekkere plekje op en streelde haar daar. Ze produceerde een langgerekt “Ohhh….” en spreidde haar benen nog verder. “Heerlijk… Zo blijf ik klaarkomen…” Kleine golfjes vocht gleden uit haar poesje en ze lag een paar minuten stil te genieten.

Toen draaide ze haar hoofd naar me toe. “Kees… Dit wordt me een beetje te gevoelig. Kom, lekker naast me liggen en zoenen.” Ik gleed langzaam naar haar toe, omarmde haar en kuste haar warme lippen. “Dank je wel voor de koffie, schat…” Ze glimlachte. “Als we elkaar elke keer zó voor de koffie bedanken, Kees…” Ik grinnikte. “Lijkt me best wel een goed plan. Ook in Gorinchem. Koffie drinken en dan bij jou of bij mij op het bureau…”

Ze keek me onderzoekend aan. “En als jij van Angelique koffie krijgt?” Ik schudde mijn hoofd. “Zeg ik netjes: ‘Dank je wel voor de koffie, Angelique’, lach ik er bij and that’s it.” Joline kuste me. “Goed zo. Geen uitstapjes.” Ik keek haar aan. “Uitstapjes? En de vrouw bedriegen die al mijn wensen vervult? No way, dame.” Ze trok me naar zich toe. “Niet te vergeten dat jij ook mijn wensen vervult, Kees Jonkman. Ik hou je vast, lok en verleid je met korte rokjes, mooie benen in nylon en geile lingerie…” Haar ogen lachten. “Zoals vanmorgen.”

Ik streelde haar gezicht. “En niet te vergeten met je prachtige ogen. Maar… wat dacht je ervan om dit bed eens vaarwel te zeggen, te gaan douchen en dan lekker te ontbijten? Ik begin trek te krijgen…”

Na het ontbijt keek ik nog even op m’n mail; geen spannende dingen. Ik sloot de computer af en zei: “Zo. Die gaat tot zondagavond niet meer aan.” Joline keek me aan. “Wordt jij ook op zndagavond betaald, Kees?” Ik grinnikte. “Lieve schat, maandagmiddag zit ik met Theo bij Damen. Misschien heb ik maandagochtend wat weinig tijd om me voor te bereiden. Dan liever zondagavond nog een uurtje. Als compensatie voor het uurtje eerder vrij van gisteren en voor vanochtend. Heeft de firma wel verdiend. Geven en nemen en zo…”

Ze knikte. “Ja, da’s waar. Maar nu: Geen werk meenemen! Gewoon een weekendje wegwezen met die andere gekken! Ik heb er zin in.” Ik knuffelde haar even. “Ik ook schat. Niet in het minst om de nachten… Lekker romantisch onder de sterrenhemel met mijn liefje…”

Ze keek meesmuilend. “In je koepeltentje, zul je bedoelen. Niks sterrenhemel. Ik ga niet in de blote lucht slapen. Veel te eng. In Duitsland zitten wolven, weet je dat?” Ik knikte. “Ja, dat weet ik. Maar ik lig naast je en bovendien: wolven komen alleen af op slaapzakjes met een fleurig Mondriaan-design.” Ze stompte me. “Rotzak. Kom, aankleden, nog even de spullen controleren, een lekkere bak koffie en dan richting Malden.” Rond elk uur waren we onderweg.

Om twaalf uur reden we in de oprit in Malden op. De camper stond al klaar, en de anderen waren er ook. “Zo, tijgers… Zijn we er klaar voor?” Ton grijnsde breed. Joline keek hem misprijzend aan. “Ik weet niet wie jij onder ‘tijgers’ verstaat Ton, maar ik heb geen strepen in mijn pels.” “En ik ben haar getuige”, vulde ik haar aan, “ik heb elk plekje meerdere malen nauwlettend onderzocht…”

Clara snoof. “Bespaar me de vunzige details over jullie liefdesleven, Kees. Ik wil vanavond nog smakelijk eten.” Ik sloeg mijn arm om haar heen. “Lief zusje van me: als je vannacht goed luistert…” “…hoor je een motorkettingzaag die Ton heet”, onderbrak Joline mij bits, “of Rob. In ieder geval ons niet.” Clara lachte naar haar. “Dank je wel, Joline. Sommige dingen wil je niet weten.” Rob en Melissa stonden ons aan te kijken.

“Zeg lui, als jullie nu al zo gaan beginnen… Het zou een gezellig weekend worden, toch?” Rob keek nogal sceptisch. En Melissa vulde aan: “En als jullie kerels je nu eens een beetje vrouwvriendelijk opstellen dit weekend… Dat zou er een boel aan bijdragen.”

Tony maakte een einde aan het woordspelletje. “Zeg jongelui, als jullie zo door blijven katten, kun je de camper ook hier laten staan, hoor. Hop, inpakken dat ding, daarna staat de lunch klaar en dan wegwezen. Hebben wij ten minste ook eens een weekend rust…” Ze sloeg haar arm om Rob senior heen en keek hem knipogend aan. “Als jij zo kijkt, mevrouw Boogers, krijg ik geen rust, dat weet ik na meer dan dertig jaar huwelijk ondertussen wel.”

Joline giebelde. “Pa, ik weet een probaat middel om wat meer rust te krijgen: ga zo meteen lekker nog in de tuin werken. Flink veel mest en zo…” Tony haalde uit en Joline kreeg een onvervalste draai om haar oren. “Snotneus! Bemoei je met je eigen kerel!” Ze lachte erbij. “Nou, het wordt tijd dat we opdonderen, dames en heren. Anders worden de kinderen Boogers stuk voor stuk afgetuigd. Hup, al de spullen in de camper!” Ik deed de deur van de berging achterin open en daar ging de bagage in. Na een lichte lunch namen we afscheid van Ron en Tony.

“Fasten seatbelts, no smoking en do not, I repeat, do nót make love with the pilot flying. Thank you”, zei Ton, terwijl hij achter het stuur plaatsnam. Vijf minuten later reden we de poort uit. Ton achter het stuur en Clara naast hem. Melissa zat naast Joline op het bankje achter Clara; Rob en ik op de bank achter Ton.

“Héhé… Ein-de-lijk onder moeders vleugels uit”, mopperde Joline. “Tja, jouw moeder lijkt af en toe wel een zwaan”, grinnikte Melissa, “ziet er mooi en vredig uit, maar als ze uithaalt ben je nog niet jarig…”

Joline betastte haar oor. “Klopt. De kunst van het klappen geven is ze niet verleerd… Misschien komt dat wel door haar Russische roots, wie weet.” “Wees blij dat jij niet de oudste bent, zussie…”, klonk het van achter het stuur,”ze heeft op mij geoefend!” “Ahhh…. Vandaar die trefzekerheid. Heeft ze zeker veel kunnen oefenen, Ton?” Hij gromde. “Er waren dagen dat ik met gloeiende oren naar school ging. Links en rechts, potverdorie.”

“Aggut… Moet ik nou medelijden met je krijgen, knul?” klonk het vanaf de bijrijdersplaats. “Moet ik m’n zusje vragen om een zoentje op de au-plaats te geven?”

Clara draaide zich om naar Mel. “Wil je dat straks even voor me doen, zus?” Zowel van de bestuurdersplaats als van Rob kwamen hevige protesten. Joline en ik keken elkaar even aan en knipoogden naar elkaar. Dit werd nog een interessant weekend…

We maakten een stop onderweg, ergens in een bos. “Dat is het voordeel van een camper: je zet het ding ergens neer, draait het gas open en binnen tien minuten heb je verse koffie.” Joline keek tevreden om zich heen. “En je eigen toilet bij je, natuurlijk, voor het geval de koffie verkeerd valt”, zei Rob er meteen achteraan.

“Zeg broer, mijn koffie valt nooit "verkeerd", begrepen? Ik ben je kokkie niet…” Joline keek hem lachend aan.

Rond vijf uur stonden we bij de poort van de camping. We konden kiezen uit een groot aantal passantenplekken. Uiteindelijk zette Ton de camper op een veldje achteraf, vrij ver van de receptie, maar dicht tegen het meertje aan. “Zo lui… Wij gaan even ons tentje opzetten.” Ik pakte de tentspullen uit de achterste berging van de camper, maar werd tegengehouden door Melissa.

“Kees, we hebben het er over gehad met Claar en Ton: jullie hoeven niet in een tentje te maffen hoor. Dat achterste bed kun je over de hele breedte van de camper uitbouwen; daar kunnen wij met z’n vieren wel naast elkaar liggen. Dan kunnen Jo en jij het zitje achter de voorstoelen tot bed ombouwen.”

Joline keek haar aan. “Brengen jullie mijn lieve broertjes dan niet in verwarring? Denk er aan: ik wil niet gewekt worden met een denderende ruzie omdat de gezusters Jonkman weer eens het spelletje “Nee, dat is m’n zus!” spelen, hoor! Als jullie dat met mijn broers gaan doen, heb je een probleem, en dat probleem heet Joline!”

Mel grinnikte. “We zullen het héél subtiel doen, oké? Van links naar rechts: Ton, Claar, ik en dan Rob. Claar en ik hebben al zó vaak in één bed geslapen…

En ach, die kerels erbij maakt het alleen maar opwindender, nietwaar?” Ze dempte haar stem. “En als een van ons ’s nachts wakker wordt naar de WC gaat, terugkomt en dan ‘per ongeluk’ aan de verkeerde kant van haar zusje het bed inschuift… Tja, dát valt onder de categorie ‘stom toeval’.”

Joline en ik keken elkaar aan. “En wat denken de heren ervan?” “De heren vinden dat geen bezwaar. Het met z’n vieren naast elkaar slapen dan. Die wisseltruc zijn we minder van gecharmeerd. Maar ondertussen menen wij de dames zodanig goed te kennen dat dát risico te verwaarlozen is.” Ik keek nogal sceptisch. “Rob, jullie weten dat je met vuur speelt?”

Hij grijnsde vals. “Ach Kees, als we ons branden komt zuster Melissa vast wel een zoentje op de au-plaats geven, denk ik…” Mel keek hem aan. “Zeg machinekamer-baas: als jij denkt met mijn zus te moeten klefbekken, ga je spijt krijgen. En geen zoentjes.”

Ron keek beledigd. “Rossige schoonheid: JIJ opperde de mogelijkheid dat een van jullie ‘per ongeluk’ op de verkeerde plaats in bed terecht zou komen. WIJ zijn daar niet over begonnen, weet je nog?” Melissa boog het hoofd. “Oké. Je hebt gelijk.” Daarna keek ze bijzonder ondeugend. “Maar wellicht gaan we jullie onderscheidend vermogen nog eens op de proef stellen…”

Joline keek twijfelend. “Weten jullie het zeker? Zo niet… “

Ik greep in. “Dames en heren: ik heb niet voor niets dit tentje meegenomen. En twee redelijk prijzige slaapzakken gekocht die je aan elkaar kunt ritsen. Jo en ik verblijven ‘s nachts in de tent. Punt. En ik heb het niet over ‘slapen’ gehad. Dan kunnen we dat zitje gebruiken waar het voor bedoeld is: zitten. En de volgende ochtend zijn we heel benieuwd wáár en in welke combinaties we jullie aantreffen. Maar verder bemoeien wij ons daar niet mee. Volgende vraag: Wie kookt er?”

Melissa reageerde. “Rob en ik. Lekker makkelijk: we eten macaroni en een toetje uit de koeling. Dus: iedereen uit de camper, we hebben de ruimte nodig. Doen jullie maar een spelletje of zo.” Joline trok haar tas tevoorschijn. “Bikini-tijd! We gaan dat meertje even testen!” “Goed plan, zus! Even een duik nemen. Waar zijn de badhokjes?”

Ton keek om zich heen. Ik wees naar de camper. “Dáár.” Clara schudde haar hoofd. “No way. Daar staan er twee te koken. Ik kleed me wel achter de camper om.” Joline knikte. “Oké.” Ton en ik keken elkaar aan. “Nou, dan wij ook maar.” En we sloten ons achter de dames aan.

Claar protesteerde. “Jullie wachten maar even, heren.” “Zeur niet, Claar. Ik heb Joline vaker naakt gezien dan jou, en dat zal voor Kees omgekeerd evenredig niet anders zijn.” Ton was beslist en Claar haalde haar schouders op. “Oké…” Even later stonden we in zwemtenue naast de camper en Melissa stak haar hoofd door de deur. “Zóóó…. Wat een charmant en stoer gezelschap! Houden jullie er rekening mee dat het eten over twintig minuten klaar is?”

“Jawel chef… We gaan alleen maar even poedelen.” Clara keek ons aan. “Zijn jullie er klaar voor? Dan tel ik af: bij start rennen we het water in! Let op…1200…1199…1198…” Verder kwam ze niet. “Waar ben jij nou mee bezig?” Ze giebelde. “Twintig minuten maal zestig seconden maakt 1200 seconden… Misschien is dat water wel stervenskoud!”

Ton pakte haar bij de hand. “Niet zeuren jij, het water in!” Hij begon te rennen en sleurde een gillende Clara mee. Joline en ik renden er achteraan en plonsden even later in het koele water. IJskoud was het niet, hooguit een beetje fris. We zwommen naar de overkant, Joline vlak voor me. Het was de eerste keer dat ik haar zag zwemmen. Op dezelfde manier als ze liep: soepel, regelmatig en beheerst. Ik kon haar niet inhalen: ze ging een stuk sneller dan ik; ze haalde Clara en Ton in. Nou ja, zwemmen was nooit écht mijn sport geweest. Als de Schepper had gewild dat ik goed moest kunnen zwemmen, had Hij me wel zwemvliezen gegeven… Ik kon me redelijk redden in het water, meer vond ik niet nodig.

Als laatste liep ik de andere oever op. “Zo, broertje… Had je je zwembandjes niet bij je?” Claar keek me spottend aan. “Luister zus, de mens is niet geschapen om overal in uit te blinken. Ik kan prima lopen, hardlopen en fietsen, ik ben goed in m’n vak en ik kan een behoorlijk potje slap ouwehoeren. Zwemmen daarentegen…” Joline nam het voor me op, terwijl ze haar haren uitwrong. “En hij is goed in nóg een paar dingen, maar daar ga ik niet al teveel over uitweiden; ik wil Claar niet jaloers maken.” “Helaas, maar toch: dank je wel lieverd…”

Ik knipoogde naar haar. Claar keek uiterst afkeurend. “Als jullie gaan liggen rollebollen daar in die tent en ik hoor dat, zwaait er wat!” Ik grinnikte. “Ja, je pantoffels zeker. Je weet: die krijg je onmiddellijk terug! En of wij liggen te rollebollen in die tent is ONZE zaak, zussie. Onze tent, onze slaapzakken.”

We stoeiden nog even in het water, totdat de stem van Melissa over het water schalde: “Jullie hebben nog tien minuten om je af te drogen en aan te kleden! En ik wil geen zwembroeken of bikini’s aan tafel zien!” Clara zei: “Hoorden jullie ook wat ik hoorde?” Ze keek bijzonder ondeugend. Ton zei: “Claar, dat kun je niet maken. Misschien zijn er wel kinderen op de camping…” Ze keek naar de overkant van het water, waar de camping was. Geen levende ziel te bekennen. “Ton, niet zeuren. Hup, naar de overkant, achter de camper uitkleden en afdrogen en dan poedelnaakt naar binnen. Kijken wat de reactie is. En als jij niet durft… Joline? Kees?” Joline’s ogen glommen. “Count me in!” Ton keek mij aan. “Doe jij mee?” Ik haalde m’n schouders op. “Als we het niet doen zijn we watjes. Toch? Willen we dat? Laat maar; retorische vraag. Kom lui, zwemmen!”

We doken het water weer in en zwommen richting camper. Achter de camper gingen de zwembroeken en bikini’s uit en droogden we ons af. Na een paar keer goed in de omgeving gekeken te hebben, liepen we om de camper heen naar binnen. Claar en Joline voorop, dan Ton en ik sloot de rij. “Zó! Dat was le…” Verder kwam Clara niet. “ER UIT!! Ben je helemaal gek om hi…” Melissa zweeg met open mond toen Clara gewoon doorliep en ze vervolgens Joline, Ton en mij zag. Spiernaakt. Rob stond achter de kookplaat, draaide zich ook om, en schoot in een lachstuip. “Jullie zijn gek…” “Tja”, zei Clara droog, “als jullie geen zwembroeken of bikini’s aan tafel willen zien…”

Melissa pakte een pollepel. “Er uit!! En wel nu!! Aankleden, en rap! Stelletje idioten! Mafkikkers! Zijn jullie helemaal van de pot gerukt?” “Nou… nee, Mel, want dan had je andere luchten geroken…” Ook mijn opmerking viel niet in goede aarde. “Rob, mag ik die hete schuimspaan even? Dan zal ik mijn broer eens even op bepaalde plaatsen bewerken… En kusjes op de au-plaats kan hij vergeten! Er uit! NU!”

Gniffelend schoven we weer naar buiten, kleedden ons aan om even later, netjes gekleed, om tafel buiten de camper te gaan zitten. “Zo, da’s een heel stuk beter. Stelletje geschifte idioten. Ga één voor één naar binnen, pak een bord, schep op en ga buiten aan tafel zitten. Rob komt zo langs met de dranklijst. Bij hem opgeven wat je wilt drinken.”

Even later zaten we met z’n zessen lekker te eten. Rob had een best wel pittige pasta gemaakt. “Recept van mijn 2e machinist. Komt uit Venetië. En volgens hem is de pasta uit zuid-Italië nog véél pittiger.” Joline keek op van haar bord. “Oh? En wat doen ze in zuid-Italië dan door de pasta? Zware diesel in plaats van peper en pesto?” Rob hief zijn handen op. “Weet ik niet. Wil ik ook niet weten ook. Machinisten uit zuid-Italië staan niet op onze loonlijst. Iets met anti-Maffia-beleid of zo… Maar hoe smaakt deze pasta?”

Ton keek bedachtzaam op. “Als ik jou was, zou ik dit recept verkopen aan van der Valk. Zal de drankverkoop aanmerkelijk stimuleren. Ik loop 1 op 2, oftewel 1 bord pasta en tegelijk 2 biertjes. Een van de oprichters van het v.d. Valk consortium zei ooit eens: ‘Mijn gasten eten me arm., maar drinken me rijk.’ Met deze pasta gaat dat lukken, broer.” Ondanks alle commentaar was het prima eten.

Toen iedereen z’n bordje leeg had kwam het toetje: een grote ijstaart, keurig in zes stukken gesneden. Ik keek Melissa aan. “Zussie, hebben jullie om de parapluutjes gedacht? Anders begint mijn vriendinnetje weer te miepen…” Mel keek me niet-begrijpend aan. “Wát?” Joline zuchtte. “Zal ik het maar uitleggen? Anders word ik toch maar weer belachelijk gemaakt…” Droog vertelde ze het verhaal over haar toetje-zonder-parapluutje. Clara deed een greep in de douche, die als hangkast dienst deed en haalde daar een duidelijke meidenparaplu uit tevoorschijn: oogverblindend rose. “Kijk eens, Joline… Speciaal voor jou!”

Die weerde de plu af. “Nee, laat maar… Voorlopig genoeg paraplu’s gezien in m’n toetjes.” Ik keek blijkbaar nogal kritisch naar de paraplu, want Clara snibde: “Is er iets niet goed aan mijn paraplu, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee hoor zus. Op de gay-pride zal hij bijzonder goed scoren. Op de appelplaats van een kazerne wat minder.”

Ton knikte. “Daar vinden mijn kerels vast iets van!” Clara keek hem aan. “Jouw kerels vinden overal wat van, Ton. Als ik me daar iets van ga aantrekken… ’t Zijn jouw kerels, niet die van mij. Je voedt ze maar op!” Ondertussen was de ijstaart schoon op en leunden we lekker achterover. “Zoooo…. En nu het meest aangename moment van het avondeten: Wie wassen er af en wanneer komt de koffie?”

Rob rekte zich demonstratief uit en keek naar ons. “Wij hebben ten slotte gekookt…” Joline en ik keken elkaar aan. “Wij wassen wel af. Kunnen we even onder elkaar zijn en lekker vrijen in het afwashok…” Joline giechelde. “Oh, dat klinkt wel héél puberaal Kees…”Ze boog zich naar me toe en voegde er zachtjes aan toe: “… maar wel hééél opwindend!”

Ik stond op. “Dames, heren: het is nu… half acht. Als de koffie rond negen uur klaar is, is dat vroeg genoeg. Wij gaan de afwaskeuken van de camping verkennen.” Rob protesteerde. “Negen uur pas koffie? Ben jij helemaal belazerd? Ik wil m’n koffie binnen een half uur na het eten, anders krijgt kokkie gigantisch op z’n lazer!” Joline lachte hem uit. “Daar heb ik helemaal geen problemen mee hoor Rob. Wie was kokkie vandaag?” Ze stak haar tong uit. We pakten alle keukenartikelen in de afwasbak en een plastic zak. Terwijl ik het afwasmiddel uit de camper pakte riep ik naar Joline: “Schat, waar heb je die condooms gelaten?” Ze antwoordde ad rem: “In m’n weekendtas! Het grote vak, want in het kleine pasten ze niet!” Toen we even later naar de spoelkeuken liepen, werden we nagestaard door vier paar ogen met hele grote vraagtekens...