1.
-
Dat er wel eens wat gebeurde wat niet door de beugel kon, wist iedereen. Men was maar menselijk. En je kan niet verwachten dat als mannen voor de klas staan, ze niet even kijken naar dat lekkere tienermeisje wat net voor het eerst een puh-up bh aan had getrokken. Of dat die lekkere gymlerares niet doorhad wat ze teweeg bracht bij de jongens uit haar klas. En je kan wel verwachten dat jonge meiden zich best gevleid kunnen voelen als de wat oudere en aantrekkelijke heer voor de klas hun kant op keek. En welke jongen droomde nou niet van een moment met die ene strakke lerares van wiskunde? En dan al die vaders en moeders die heus wel het beste voor hun kinderen over hadden. En als dat niet lukte was er vast nog wel een andere manier. Gebeurde het niet, dan dacht men er wel aan. Iedereen heeft het vast wel eens gedacht. Op z’n minst er over nagedacht. Wat als er even niet zo moeilijk werd gedaan en men gewoon ingaf aan hun lusten. Het was niet meer dan normaal. Wat verwacht je als je jongens en meiden, mannen en vrouwen zo lang zo dicht op elkaar zet? Je mag dan niet verwachten dat iedereen zich zomaar braaf aan de regeltjes houdt.
-
Carmella was een van de examenstudenten van het hoogste niveau. Een vurige brunette met een verschijning die leidde tot vele dwalende blikken. Ergens droomde ze al van een leven als model. Maar zover was het nog lang niet. School was zwaar. Ze was liever bezig met andere dingen; Uitgaan en jongens. Wellicht was ze haar zeventienjaar iets vooruit. Zij was een van die meiden die in extreme mate opviel. Noem het populariteit, of noem het in het bezit zijn van een lekker lichaam. Zij had het in ieder geval. Iedere jongen wilde haar hebben, en elke leraar fantaseerde stiekem over haar. Haar strakke lichaam stak ze altijd in iets moois wat ze van haar pappie had gekregen en met elke blik wist ze we iemand te treffen. Carmella was een dikke tien. Maar het was de enige tien die ze haalde. En haar uiterlijk was geen onderdeel van het eindexamen. Althans niet volgens de officiële kanalen.
-
Ze had bij haar laatste onvoldoende zowaar een preek gehad van haar ouders. Nog één en ze zou geen zakgeld meer krijgen. En daar viel ook al het andere onder wat ze van ze kreeg. Boos en gekwetst had ze zich kort tegen haar ouders gekeerd, voordat het doordrong. Wellicht moest ze gewoon een keer haar best doen nu het er op aan kwam. Maar leren deed ze liever niet. En zo was een goed cijfer halen haast onmogelijk geworden. De eerste beste toets had ze dan ook niet gehaald. Het was met groot verdriet dat ze hoorde dat ze een 3.5 had voor geschiedenis. En de manier waarop de leraar altijd de cijfers oplas, kwam deze keer dubbel zo hard aan. Verdrietig bleef ze zitten na het horen van de bel.
-
,,Carmella? Is er iets?’’ vroeg hij haar nog ongeïnteresseerd. Het was de grote pauze en meneer Buitenshuis had daar hals rijkend naar uit gekeken. Enige passie in zijn vak was hem wel ontgaan, en de hoogtepuntjes van zijn dag haalde hij uit de pauzes waar hij in de lerarenkamer te vinden was, en daar keek naar de veel jongere collega’s en stagiaires. Dat was een stuk veiliger dan de jonge meiden uit zijn klas. Maar natuurlijk heeft hij ook altijd al een oogje op deze Carmella gehad.
,,Meneer, ik heb een probleem.’’ hoorde hij haar zachtjes terwijl ze met haar handen voor haar hoofd neerkeek op het repetitiepapier wat voor haar lag. ,,Ik moest een voldoende halen. Ik mag echt niet met een onvoldoende thuiskomen.’’ jammerde ze zachtjes. Meneer Buitenshuis krabbelde even aan zijn beginnend kalende hoofd en trok zijn wenkbrauwen erbij op. Het kon hem niet zo heel veel schelen.
,,Tja…’’ zei hij dan ook. ,,Ik kan er niets meer aan veranderen.’’ zei hij haar nog. En dat was de waarheid. Maar Carmella keek op. De wanhoop in haar ogen was groot. het ging haar niet alleen om het zakgeld meer. Ze was oprecht teleurgesteld en wist dat ze haar ouders hetzelfde zou laten voelen.
,,Maar het moet.’’ zei ze nog zacht. Hierbij keek ze hem dringend aan.
-
Ze had het haar vriendinnen verteld. Dat als ze nog één onvoldoende kreeg, ze het zwaar te verduren zou krijgen. Er werd aanvankelijk om gelachen. Maar hoe langer een serieuze reactie uitbleef, hoe desperater ze er van werd.
,,Dan doe je toch net als in Amerika…’’ werd haar op een gegeven moment bijdehand voorgesteld, waarbij een van haar vriendinnen als grap wilde maken dat het ook anders kon, en dit uitbeeldde door een vuistje voor haar mond te houden en met haar tong in haar wang te duwen. Ook hier werd hard om gelachen. Alsof ze dat zo vaak gebeurde in dat verre Amerika… Maar in de wanhoop die Carmella bleef ervaren, bleef ze er wel aan denken. Een onvoldoende was al vervelend zat, maar wat als ze straks niet eens sterk genoeg stond om haar examens te doen? En toen ze later hoorde dat ze voor haar zwakste vak weer een slecht cijfer had gehaald, wist ze dat er wat moest veranderen. En ze was in staat er alles voor over te hebben.
-
,,Kunnen we het er misschien even over hebben?’’ vroeg ze haar leraar. Met tegenzin knikte hij dan maar en zei hij haar dat ze het wel kort moest houden terwijl hij haar gebaarde naar zijn desk te komen. Ze had een strak truitje aan. Zij was een van die meiden die al een push-up droeg. Haar lange benen stonden strak in de spijkerstof en wat verlegen en onbeholpen ging ze voor zijn desk staan. Het was niet dat hij haar nog niet eerder had bekeken. Ook vandaag. Maar het was wel voor het eerst dat het Carmella was opgevallen. Hij kon ook naar niets anders kijken. Zonder dat hij het doorhad, loerden zijn ogen naar het meisje. Carmella moest er van slikken. Hij bleef ook stil. Totdat hij plots kuchte en zich had gerealiseerd dat het ongemakkelijk aan het worden was.
,,Wat wil je kwijt?’’ vroeg hij haar dan maar snel. Carmella vouwde haar handen achter haar rug samen. Haar borst kwam iets verder vooruit en verzinnend beet ze even op haar lip. Ze had weliswaar nauwelijks ervaring met jongens, maar ze wist wat ze moest doen om bijvoorbeeld een gratis drankje te scoren tijdens het uitgaan. En voor haar was dit niet heel veel anders. Wellicht kon ze met wat geflirt haar zin krijgen. Zover als haar vriendin grappend had voorgesteld, zou ze nooit durven te gaan. En meneer Buitenshuis liet zich meteen weer verleiden. Hij kon niet geloven hoe ze zich voor hem opstelde. Zo kwetsbaar en zelfs gewillig. Hij kon niet anders dan opgewonden raken. En in zijn hoofd was dat hele ‘Amerikaanse’ al een duizend keer voorbij gekomen. Tijdens zijn hele carrière droomde hij al van een moment als deze. En in zijn wereld zou dit meisje wel veel verder willen gaan voor een goed cijfer.
-
,,Ik heb de cijfers nog niet ingevoerd. Ik kan ze nog aanpassen. Maar dan moet je wel de toets opnieuw maken met de goede antwoorden.’’ zei hij haar snel, wel doorhebbende wat haar intenties precies waren. En Carmella dacht dat ze al gewonnen had. Ze bedacht zich hoe makkelijk het eigenlijk was. Een beetje onschuldig flirten en ze had al bereikt wat ze wilde. Maar meneer Buitenshuis was nog niet uitgesproken. ,,Het is alleen de vraag wat je daar voor over hebt? Er zitten wel wat risico’s aan. Vooral voor mij.’’ sprak hij rustig door. Carmella stond weer snel met beide benen op de grond. Ze had nog helemaal niets binnengehaald en dat realiseerde ze nu heel snel. Hij stond op en liep naar de deur. Die draaide hij op slot. Daarna liet bij elk raam aan de gangkant de lamellen vallen en richtte hij zich daarna weer op haar. Carmella had geen vin verroert. Ze had wel door wat er van haar verwacht werd en intern voerde ze een fanatieke strijd om te bepalen wat belangrijker was. En toen hij naast haar stond, had ze besloten er voor te gaan. Zo erg kon het niet zijn. Zo veel wilde hij vast niet voor een enkel cijfer.
-
Uit het niets voelde ze zijn hand op haar kont. Hij kneedde een van haar billen en hijgend keek hij op haar neer. Carmella sloot haar ogen. Ze was bang. Ze wist dat het fout was. Maar het moest. Haar anders zo saaie leraar ontbrak het niet aan zelfvertrouwen. Hij had te lang moeten wachten op een kans als deze. En ook al hadden ze nog maar even, wilde hij er zoveel mogelijk uithalen.
,,Dus…’’ fluisterde hij haar toe. ,,Wat heb je er voor over?’’ herhaalde hij zichzelf nog een keer. Ze opende langzaam haar ogen en keek naar hem op. Ze slikte. Haar ogen waren groot en hard. Ze straalde toch vooral tegenzin uit. Ze verfrommelde even haar lippen en toen ademde ze hoorbaar uit.
,,Dat wat nodig is.’’ fluisterde ze naar hem terug. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Dat hoorde hij graag. Het betekende dat hij alles aan haar kon vragen. Iets wat ze zelf waarschijnlijk niet doorhad.
,,Fijn.’’ zei hij rustig en kneep nog een keer in haar bil en tilde haar er iets bij op. Haar heerlijke strakke kontje was vast iets wat zou helpen bij het behalen van dat cijfer.
-
Hij keek op de klok. Nog een kwartiertje. Met zijn andere hand pakte hij voorzichtig haar kin beet en bracht hij haar dichterbij. Op het moment dat hij haar begon te zoenen, sloot ze haar ogen weer. Ze probeerde zo lang mogelijk haar mond dicht te houden, maar toen ze zijn tong voelde, kon ze maar beter toegeven. Met enige passie trok zijn tong haar mond in en voor ze het wist begon ze zijn gebaar te beantwoorden. Voor een leraar kon hij best wel zoenen, dacht ze nog even. Maar het idee dat dit haar leraar was, liet haar toch vooral fronzen tijdens het hele gebeuren. Ze hoorde hem hijgen en hij bleef haar kontje kneden. Zijn hand zakte van haar kin af en kort hield hij haar bij haar hals vast. Ze kreeg het gevoel of ze zich aan hem had gegeven. Of dat hij dat in ieder geval vond. Niemand kon hun zien of horen. Niemand kon hem storen. En de minuten tikten voorbij. Zijn hand gleed verder af en toucheerde haar borsten. Ook hier kon hij behendig in kneden en tot haar schrik moest ze nu zelf een kreuntje uitlaten. Zoals hij haar aanraakte, was niet mis. Ondanks de tijdsdruk nam hij toch zijn tijd. Hij draaide haar meer naar haar toe en niet snel daarna lagen beiden handen op haar billen en trok hij haar tegen zich aan. Carmella zoende op dit moment gewoon terug. Gepassioneerd vonden de tongen elkaar en het hele idee dat dit zo fout was, begon haar langzaam aan te staan. Ze voelde ook enige opwinding van achter zijn broek komen. Ter hoogte van haar buik drukte zijn kruis met een ongekende hardheid. En niet veel later na die realisatie keek ze hem aan. Nu zonder te fronzen en zonder harde ogen. Iets zwoels was ingetreden in haar gedachtegang. Het voelen van zijn opwinding vond ze zelf enorm opwindend.
-
,,Nog tien minuten.’’ fluisterde ze hem nu toe nadat ze even kort over zijn schouder had gekeken. Het liet hem glimlachen.
,,Wat kan je in tien minuten?’’ vroeg hij haar daarop. Zelf moest ze er verlegen om lachen.
,,Wat wil je in tien minuten?’’ vroeg ze hem dan weer. Feit was dat ze eigenlijk niets kon. Ze was pas zeventien. Iets wat hij wellicht vergat door haar uiterlijk.
,,Niets.’’ zei hij toen uit het… niets. Hij keek achterom naar de klok. ,,Vanmiddag voer ik de cijfers in. Dan verwacht ik je hier.’’ gaf hij haar vervolgens mee. Hij stapte zo van haar vandaan en draaide de deur weer van het slot. ,,En nu wegwezen.’’ kwam hij tot slot nog hard over. Ze was verdwaasd. Ze voelde zich ook bedonderd. En ze realiseerde zich dan ook snel dat ze te ver was gegaan. Een terugweg zag ze niet. Een uitweg al helemaal niet.
-
,,Fons, ben je nog steeds bezig?’’ Fons schrok op. Hij had zich een beetje ingebouwd bij zijn desk en had rustig de cijfers ingevoerd op één na. Hij wachtte op haar totdat ze zou bewijzen een beter cijfer te verdienen. ,,Gaat het wel? Je bent hartstikke rood.’’ werd hem nog meegegeven door een collega die in de deur was blijven staan.
,,Ja, het gaat goed.’’ zei hij kort. ,,Misschien een beetje koortsig. Ik neem zo wel iets in.’’ bromde hij kortaf terug.
,,Wat jij wil. Zie je morgen.’’ en zo kwam Fons nog makkelijk van zijn storende collega af.
,,Doe de deur dicht.’’ riep hij hem nog wel na. En dus waren ze weer alleen.
-
Carmella had zich gemeld bij meneer Buitenshuis. En nu wist ze dat zijn voornaam Fons was. Daar moest ze stiekem wel een beetje om giechelen. Niet dat dat kon. Want hij had haar gevraagd hem af te zuigen terwijl hij zijn werk afmaakte. Het kwam uit het niets en zijn woorden klonken hard. Nog nooit had ze dat gedaan. En dat zei ze hem ook snel. Hij liet echter de keuze bij haar. Ze kon het doen of nu naar huis met een onvoldoende. En dus kroop ze onder zijn desk en verdween ze uit het zicht tussen zijn benen. Heel veel ruimte was er niet en ze wist ook niet hoe te beginnen. ‘Galant’ als hij was, besloot hij haar op weg te helpen en maakte hij zijn broek los en haalde hij zijn harde erbij. Hij keek nog een laatste keer neer op haar onschuldige gezicht en zag haar ogen glunderen van verwondering. Dit was de eerste keer dat ze er eentje zag. En dat vond hij een fijne gedachte. En zij ook. Natuurlijk had ze er vaak aan gedacht. En bij biologie had ze altijd goed opgelet. Maar nooit had ze gedacht dat ze op deze manier haar eerste te zien zou krijgen. En hij was ook veel groter dan ze had gedacht. Best dik en vooral lang. En nog steeds wist ze niet wat ze er mee moest en bleef ze voor hem zitten in het donker onder zijn bureau.
,,Over een halfuur wil ik naar huis. Dus tot dan heb je de tijd.’’ gaf hij haar nog droogjes mee. Het schudde haar wel wakker.
-
En toen zijn collega kwam buurten was ze al een kleine tien minuten bezig. Eerst had ze het wat onwennig aangeraakt met haar handen. Maar ze had zich vooral afgevraagd waar ze mee bezig was. Kijk nou waar ze zat. Ze had wellicht wat verkeerde keuzes gemaakt. Maar voorzichtig had ze het geproefd. Ze had er toch een kus op gegeven en een likje volgde niet veel later. Zijn pik reageerde er behoeftig op. Ze leerde nieuwe gevoelens kennen. Ze vond het fijn. Het was interessant. En ergens kreeg ze het weer heel snel net zo warm als eerder vandaag toen hij haar had betast. Ze had geen idee hoe of wat maar het leek voor zicht te spreken. Pijpen doe je met je mond. En dus kroop ze wat dichter op hem, pakte ze zijn harde goed vast en richtte ze die op haar gezicht, zodat ze met de beperkte ruimte om haar heen toch haar mond wist te gebruiken. Langzaam nam ze de sensatie in haar op. Want dat was het: sensationeel. Dit had ze nooit verwacht. Niet alleen dat dit gebeurde met haar leraar, maar al helemaal niet dat het zo fijn was zo’n ding in haar mond te voelen. IJverig zoog ze er op. Maar ze moest er ook aan likken. Niet van hem, maar van haarzelf. En elke keer iets dieper natuurlijk. Ze wilde best werken voor haar cijfer. Maar dit begon steeds minder als werk te voelen. En toen hij alle cijfers had ingevoerd op een enkele na, kon hij weer even naar onderen kijken en zag hij de jonge en geile brunette haar best doen en met gesloten ogen zuigend zijn pik bewerken. Het kon ongetwijfeld beter. Maar zelfs dit had zijn verwachtingen overtroffen. Snel schoof hij zijn stoel weer aan toen er dus op zijn deur geklopt werd. Niet veel later hoorde Carmella de naam Fons vallen. Onderwijl was ze nooit gestopt, al hoorde ze haar leraar economie praten. Nee, ze ging gewoon door. En met een pik in haar mond kon ze dus niet om zijn naam giechelen.
-
Fons voelde zich wel betrapt na dit voorval. Hij kon het maar beter snel afmaken. Want haar ging het zo niet lukken. Hij rolde zijn stoel verder naar achteren, gaf zichzelf zo wel bloot, maar nam de geil onder gekwijlde lul snel in zijn hand en begon er fanatiek aan te trekken.
,,Kom snel!’’ brieste hij haar nog toe. Op handen en knieën kroop ze onder zijn bureau vandaan en bleef ze voor hem op de grond zitten. Zijn andere hand greep haar lange bruine haren en trok ze naar achteren zodat ze hijgend omhoog moest kijken. Ze deed niets om hem te stoppen. Nieuwsgierigheid voerde mede de boventoon. Ze had niet voor niets haar best gedaan en ze had zich al afgevraagd hoe het zou eindigen en hoe dat einde zou smaken. Hijgend en puffend trok de man zich af op het jonge meisje en binnen een minuut vloog het dikke sperma scheutig door de lucht en landde het vooral rondom haar openstaande mond dan er in. Met genoegdoening hield hij haar vast en keek hij naar het jonge sletje wat hij voor zijn gevoel zelf gecreëerd had. Dikke slierten sierden haar gezicht en hoe ze daar zo geil bleef hijgen om meer stelde hem ontzettend tevreden.
-
,,Goed. Een punt erbij.’’ zei hij haar vervolgens weer rustig nadat hij zichzelf weer netjes had gemaakt. Carmella had het geproefd. En ze had het bestudeerd met haar tong. Snel bekeek ze zichzelf in haar telefoon en stelde ze vast dat haar gezicht wel een zootje was geworden. Maar toen ze het met haar vingertoppen dat probeerde op te ruimen, trok het toch even haar blik. Iets wat verlegen stopte ze een vinger in haar mond en proefde ze meer van wat ze verdiend had. Opgelucht hoorde ze hem zeggen dat ze een punt erbij had gekregen. Ze zag hoe hij naar haar keek. Dat was pas de echte winst. Hij gaf haar nog een tissue en met dat het zaad van haar gezicht verdween, kwam haar verstand weer langzaam terug. En dus realiseerde ze zich ook dat een enkele punt niet genoeg was. Ze zag hem dan ook naar haar grijnzen.
,,Je krijgt een extra punt als je belooft voor elke volgende onvoldoende naar me toe te komen.’’ zei hij haar op dat moment. Het was niet zo dat hij haar kon dwingen. Hij was met name de fout ingegaan, niet zij. Maar een keuze had ze niet. En zelf vond ze dat de fout vooral bij haar lag. En wellicht had ze toch meer interesse in de totstandkoming van haar voldoende dan ze wilde toegeven. Er ging een hoop door haar heen… Maar ze begreep dondersgoed wat ze gedaan had. Echter gaf ze hem dus wel haar mondeling akkoord nadat ze al eerder mondeling tot een akkoord was gekomen met Fons Buitenshuis. Haar leven zou veranderen.
-