Oude Herinneringen, Nieuwe Gevoelens - 5

Hey lieve schatten! Deel 5 is er en gelukkig, zoals belooft, duurde het geen jaar voordat jullie het kunnen lezen. We gaan weer verder waar 4 stopte, dus als dit het eerste verhaal is dat je van mij leest, ga dan zeker naar deel 1 van deze serie om het hele verhaal te kunnen volgen. Ook staat er nog een reeks verhalen van de vorige serie hier online. Het oudste verhaal is het eerste en zo kan je verder lezen en heel het verhaal van Noor en Silvy ontdekken.
Alle commentaren op dit en vorige verhalen zijn steeds welkom en dan nu veel leesplezier!
X Noor


Tok tok! Het zachte klopje op de deur maakte Lien wakker. Half slapend keek ze even rond zich heen maar dan viel haar oog op de nog slapende Silke die dicht tegen haar aan lag gekruld. Een brede glimlach verscheen op Liens gezicht terwijl ze terugdacht aan de voorbije avond…. en nacht. Ze hadden zo genoten van elkaar…. Lien voelde zich dolgelukkig en ze zou niets liever willen dan voor altijd zo te kunnen blijven liggen, met Silke dicht tegen haar aan. Dan werd er opnieuw geklopt en ging de deur voorzichtig open waarna Hanna's gezicht om de hoek verscheen. Ze keek naar de twee naakte meisjes die samen in het bed lagen en snapte meteen wat er was gebeurd. Heel even dacht ze terug aan die noodlottige ochtend aan de zee met Nellie maar dan slikte ze haar tranen weg en vroeg zachtjes “Komen jullie dadelijk ontbijten? Ik heb verse broodjes en koffiekoeken gehaald.”
Lien knikte. “We komen dadelijk mam.”
“Goed, tot zo...” zei Hanna en ze deed de deur weer dicht. Lien keek nog eens naar de slapende Silke en gaf haar dan een zoentje op het hoofd. “Wakker worden lief….” fluisterde ze en streelde over haar kaak. Silke mompelde iets onverstaanbaars en sliep verder. “Silke, wakker worden!” zei Lien wat luider maar Silke reageerde niet. Lien keek even rond zich en zei dan plagend “Je hebt er om gevraagd liefje!” waarop ze het laken vast nam en met een ruk van het bed afgooide. De plotse koude wind die over haar naakte lijfje joeg maakte dat Silke meteen wakker was. “Wat…. Wat is er…. wat gebeurt er?!” vroeg ze verschrikt maar dan zag ze Lien die niet kon stoppen met lachen. “OH!!! Jij…. deugniet!” Zogezegd boos duwde ze Lien neer op het bed en ging bovenop haar zitten. Ze klemde Liens armen vast en vroeg streng “Wat is hier de bedoeling van?” Lien probeerde onschuldig te kijken maar het lukte haar niet om haar lach in te houden. Dat werkte zo aanstekelijk dat ook Silke begon te lachen en even later lagen ze lachend in elkaars armen. Hun naakte lichamen gleden over elkaar, strelend langs gevoelige plekjes, en het lachen veranderde in opwinding en verlangen. Silke drukte haar lippen op die van Lien en liet al snel haar tong naar binnen glijden. Lien beantwoorde haar maar voordat Silke verder kon gaan hield ze haar tegen. “Wacht Sil, mama is net komen vragen of we ook komen ontbijten. Laten we ons wat aankleden en dan gaan eten. Ik heb eerlijk gezegd best honger!”
“Ik ook liefje. Het was dan ook een uitputtende nacht hé!” antwoorden Silke met een knipoog. Lien glimlachte. “Ik vond het vooral zalig!” zei ze en gaf Silke nog snel een zoentje. “Kom, opstaan jij!”
Even later hadden ze hun pyjama aan en liepen samen naar de ontbijttafel.

“En? Hebben jullie je goed geamuseerd gisteren?” vroeg Hanna terwijl ze zich nog een kopje koffie inschonk. Silke en Lien keken elkaar even aan en glimlachten. “Het was best gezellig….” grinnikte Silke waarop Lien zich bijna in haar koffiekoek verslikte van het lachen. Ook Hanna kreeg een glimlach op haar mond en reageerde met een twinkeling in haar ogen “Zo zag het er wel uit hé, toen ik daarstraks even kwam kijken….” Lien kreeg meteen een rode kleur op haar kaken maar Hanna nam haar hand vast en zei “Ik ben blij voor jullie! Echt waar Lien…. Als ik zie hoe gelukkig je bent met Silke dan…. dan kan ik daar alleen maar blij mee zijn! En dat jullie willen euh, tja…. vrijen…. dat is toch normaal. Jullie zijn jong en…. En nieuwsgierig en…. Hanna slikte even terwijl ze de emoties voelde omhoog komen. Tegenover haar zaten Silke en Lien dicht tegen elkaar, hand in hand. Ze bekeek het stralende koppeltje dat haar aankeek en voelde de hand van het verleden steeds meer haar keel dichtknijpen. Met een hese, emotionele stem fluisterde ze “Geniet van jullie geluk, van jullie liefde voor elkaar! Geniet er ten volle van en…. en…. en laat je door niets of niemand uit elkaar halen…. Hanna’s stem brak en de tranen liepen over haar gezicht.
Geschrokken keken Lien en Silke naar de huilende Hanna. Dan ging Lien naar Hanna toe en nam haar hand vast. “Mam? Mam, wat is er?”
Hanna schudde even met haar hoofd en probeerde de tranen terug te dringen maar het gevoel van verlies dat ze nu al weken, maanden met zich meesleurde, dat al die tijd aan haar had zitten knagen en steeds aanwezig was op de achtergrond, werd plots te groot, te zwaar om nog weg te duwen en te negeren…. Voor het eerst sinds ze op die bewuste dag op zolder door stom toeval die foto had teruggevonden, kon ze niet meer ontkennen dat ze Nellie miste! Besefte ze dat ze verlangde naar iets dat ze zoveel jaren geleden had gevoeld, dat ze verlangde naar iemand die ze al veel te lang had gemist…. dat die gevoelens van toen er nog steeds waren en niet enkel een verre herinnering was, opgeborgen in een donker hoekje van haar geheugen. De tranen bleven komen en met Liens armen om haar heen huilde Hanna om wat ze lang geleden had verloren.

Na een tijdje ging het huilen over in een zacht snikken en Hanna droogde haar tranen met haar zakdoek. Lien bleef haar moeder vragend aankijken en kon uiteindelijk niet langer zwijgen.
“Wat is er nu mam? Waarom moet je zo huilen?” Silke stond op en zei vragend “Zal ik euhm…. Zal ik even weg gaan? Dan kunnen jullie praten.” maar Hanna schudde met haar hoofd. “Nee Silke, blijf maar.” Ze droogde haar laatste tranen en zuchtte eens diep. “Het gaat al weer…. Ik….”
“Heeft het wat te maken met dat meisje op die foto's? Die…. Nellie?” Hanna keek haar dochter verbijsterd aan. “Waarom zeg je dat?”
“Ik zag het toen in de slaapkamer wel dat je had zitten wenen mams. Wat is er gebeurd met jouw en Nellie?” Hanna wou wat zeggen maar bedacht zich dan. Ze droogde de laatste tranen van haar gezicht en nam dan een slokje koffie. Haar dochter weer aankijkend kwam er een klein glimlachje op haar mond. “Je bent een lieve schat Lien…. En soms veel te slim voor je eigen goed!” zei ze zacht en streelde even over Lien haar wang. “Misschien kan ik je beter alles vertellen…. Ja, ik denk wel dat je het zal begrijpen…en….. Ik moet het aan iemand kunnen vertellen, het knaagt al veel te lang aan mij. Kom, laten we in de zetel gaan zitten…. Dit gaat wel even duren….”

Even later zaten ze met z'n drietjes in de zetel, Hannah in de longchair en Lien zat samen met Silke tegenover haar in de tweezit. Hannah voelde zich wat nerveus maar dan zette ze vastberaden haar kop koffie aan de kant, ademde eens diep in en uit en keek naar de twee jonge meisjes voor haar. Nee! Het waren geen kinderen meer, ze waren bijna 18 en dus volwassen. Tijd om eerlijk te zijn en open kaart te spelen. “Lieve schat…. Lientje…. Ik zie je graag en ik…. ik wil dat je weet dat ik heel blij ben geweest met mijn leven met jou en Stijn en…. en jullie papa. Mark en ik…. We waren heel gelukkig al die jaren en ik heb nooit…. Er is euh…. Er is een reden waarom ik jullie zo…. steun in jullie relatie, waarom ik er nooit een probleem mee heb gehad dat jij Lien, mijn lieve schat, voor een meisje koos. Natuurlijk deels omdat ik wil dat je gelukkig bent maar het is ook omdat ik…. Ik kan….” Hannah zuchtte diep. “De reden waarom ik jullie zo begrijp is omdat ik dit zelf ook heb meegemaakt. Ik werd ook verliefd op mijn beste vriendin en zij…. Zij hield echt van mij…. Wij hielden van elkaar!” Er viel een enorm gewicht van Hanna’s schouders nu ze eindelijk de woorden had durven uitspreken. Lien en Silke keken haar stomverbaasd aan. “Mam…. Bedoel je…. Jij hebt…. Een relatie gehad? Met je beste vriendin, met Nellie?!”
Hanna glimlachte een beetje en knikte. “Ja Lien…. Nellie en ik hielden van elkaar. Maar wij hadden niet zoveel geluk als jullie. In die tijd was het absoluut niet normaal…. Het werd niet aanvaard dat je…. lesbisch was. We hielden het geheim voor iedereen, begrijp je? Maar het kon niet blijven duren en uiteindelijk werden we betrapt…. Dat was een verschrikkelijke dag, de ergste uit mijn hele leven. We werden uit elkaar gehaald en iedereen in de familie sprak schande over ons.”
“Heb je Nellie daarna nog gezien?”
“Nee…. Die dag was de laatste keer dat ik haar zag. Ze werd naar haar ouders gestuurd en ik werd opgesloten in mijn kamer waarna de priester van ons dorp mij de les kwam spellen. Het was een doodzonde en ik zou naar de hel gaan als ik geen spijt had. Ik…. Ik heb hem vervloekt, uitgescholden en daarna heb ik gesmeekt om Nellie nog één keer te mogen zien maar het hielp allemaal niets. Zij werd uit mijn leven verbannen en toen het schooljaar weer begon werd ik op internaat geplaatst. Een streng katholiek internaat waar ze die zondige gedachten wel uit mij zouden kloppen, zo nam mijn vader afscheid die dag. Ik…. ik heb toen leren vergeten, alles achter mij te laten en ik focuste al mijn aandacht en tijd op mijn studies. Later… later zou ik haar weer zoeken zei ik tegen mezelf. Maar toen ik eindelijk afstudeerde was ik bijna 21, een volwassen vrouw en…. en ik ontmoette je vader, Lien. Mark was geweldig! Hij was lief, begripvol en luisterde als ik wat vertelde en Nellie was nog maar een vage herinnering. We trouwden een half jaar later en kregen al snel een eerste kindje…. Dat was je broer Stijn. Een paar jaren later kwam jij en ik was dolgelukkig met mijn gezinnetje. Al die gevoelens die ik als 16 jarig meisje had ervaren zaten diep weggestoken en ik dacht er nooit meer aan. Tot Mark stierf en wij gingen verhuizen naar dit appartement. Tijdens het opruimen vond ik een foto van Nellie en mij tussen al die oude spullen die op de zolder lagen en plots kwam alles weer naar boven. Ik…. ik mis haar Lien. Net zoals ik je vader nog elke dag mis! Want ik heb echt van hem gehouden, dat moet je weten lieverd! Ik hield van je papa met heel mijn hart…. Net zoals ik ooit van Nellie hield met heel mijn jonge meisjeshart….”
Het laatste kwam er haast fluisterend uit en de tranen liepen weer over Hanna’s gezicht. Lien ging naast haar zitten en nam haar weer in haar armen. “Het geeft niets mam…. Ik weet dat je van papa en ons houdt, dat heb ik altijd geweten….” Ook bij Lien kwamen de tranen en huilend zochten ze troost bij elkaar.

Weken gingen voorbij waarin Hanna veel vertelde over haar en Nellie en over hun liefde voor elkaar waardoor er langzaam weer wat rust kwam in haar woelige gevoelens. Het delen van haar herinneringen en verdriet met Lien en Silke bracht hen alle drie dichter bij elkaar, maakte dat ze zich verbonden voelden door liefde en begrip. Lien en Silke waren nu haast onafscheidelijk en genoten zoveel ze maar konden van het leven en van elkaar maar dan kwamen de examens eraan en werd het stil in het appartement. De meisjes zaten over hun boeken gebogen en Hanna zorgde voor lekkere, gezonde hapjes om hen te steunen. Gelukkig duurde het niet zo lang en na het laatste examen kwamen Lien en Silke lachend binnen.
"Eindelijk! We zijn vrij!" riep Lien en ze gooide haar tas aan de kant. "Gedaan met studeren, op naar twee maanden heerlijke vakantie!" Hanna glimlachte en zette dan een lekkere taart op tafel. "Om het einde van jullie examens te vieren!" zei ze en sneed drie grote stukken van de taart. "En vanavond gaan we lekker uit eten, dat hebben jullie wel verdiend!"

Het was al midden in de nacht en het was stil in het appartement. Hanna lag zachtjes te snurken in haar bed maar bij Lien en Silke was er nog licht. Terwijl Silke nog lag bij te komen van haar laatste orgasme kroop Lien tegen haar aan en streelde zachtjes over het warme, bezwete lichaam dat ze net nog had liggen verwennen. Met een vinger gleed ze langs de volle borsten van Silke en liet een kriebelspoor achter tot ze plots stopte. "Sil?" zei ze terwijl haar vinger onbewust door de korte haartjes op Silke's heuveltje streelde.
"Mmja?"
"Over mama…. Ze ziet er beter uit, vind je niet?"
Silke draaide haar gezicht naar Lien toe en gaf haar een kusje. "Ja liefje, ze ziet er inderdaad beter uit. Ik ben blij dat ze het heeft verteld, van haar en Nellie bedoel ik." Weer drukte ze haar lippen op die van Lien en schoof nog wat dichter tegen haar aan. Hun warme lichamen streelden elkaar nu en er ging een rilling door Silke heen. Ze keek bewonderend naar het naakte lichaam van Lien dat tegen haar aan lag. De zacht op en neer gaande borsten, het perfect glad geschoren heuveltje vlak boven haar spleetje, de lange haren die als een krans om hen heen lagen…. Gewoon al kijken naar Lien deed Silke’s hart sneller kloppen. Ze kon niet anders dan met haar hand over de zachte rondingen van Lien te strelen en drukte dan verlangend haar lippen op Lien.
"Toch…." mompelde Lien, Silke's strelingen negerend, "toch is het volgens mij nog niet voorbij, is het voor mama nog niet…. afgesloten, snap je?"
Silke ging wat rechter zitten en keek naar Lien. "Misschien dat je gelijk hebt Lientje, maar er is niet veel dat we nu kunnen doen liefje. Zullen we morgen anders samen eens zien om wat te bedenken waarmee we je mama kunnen helpen? Lijkt je dat een goed idee?" Lien knikte waarop Silke met een brede glimlach fluisterde "Zal ik dan nu je gedachten wat afleiden? De nacht is nog lang niet voorbij!" Zonder op een reactie van Lien te wachten boog ze naar haar toe en likte verlangend over een snel hard wordende tepel. Lien wou nog wat zeggen maar dan streelde Silke over haar gladde venusheuvel en gleed langzaam verder tussen de natte lipjes van Liens gleufje die enkel nog maar kon kreunen van genot.

Langzaam kwam de zon op en liet de ochtenddauw verdwijnen. Hanna kreunde en draaide zich nog even om. De kleine slaapkamer van de caravan stond recht naar de opkomende zon gericht en de dunne gordijntjes konden de heldere lichtstralen niet buiten houden. Grommend stond Hanna op en slofte naar het toilet. De kamer naast het kleine hokje was van Lien en Silke maar er kwam nog geen geluid door de dunne deur. Blijkbaar lagen de twee meisjes nog lekker te slapen, iets wat Hanna niet verwonderde want vannacht had ze nog lang het gesmoorde gegiechel en smachtend gekreun gehoord toen ze allemaal waren gaan 'slapen'.
"Ik mag niet kwaad zijn op hen…." bedacht Hanna, zich bewust van haar ochtendhumeur. "Ze houden van elkaar en genieten van het leven…." Heel bewust negeerde ze het kleine stemmetje in haar achterhoofd dat zeurde over haar eigen geluk. Ze had een goed leven gehad en was heel gelukkig geweest in haar huwelijk met Marc. En nu ze haar verdriet over Nellie een plaatsje had gegeven, was de rust in haar hoofd weergekeerd. Ze maakte een tas koffie en liep naar buiten. Het was nog wat fris maar de zon scheen enthousiast en er waren amper wolkjes te zien. Kortom, het zag er naar uit dat het een mooie dag zou worden. Hanna nam nog een slokje van haar koffie en keek voor de zoveelste keer rondom zich. Het was hier prachtig, zo midden tussen de bossen, maar ze snapte nog steeds niet waarom Lien en Silke voor een vakantie in de Ardennen hadden gekozen in plaats van naar het warme Zuiden te gaan. Aan de andere kant was Hanna heel blij dat de twee meisjes haar hadden meegevraagd zodat ze niet alleen thuis zat maar kon genieten van een rustgevende vakantie. Ze bleef buiten zitten tot haar koffie op was, deed dan haar wandelschoenen aan en liep over de langzaam wakker wordende camping naar het winkeltje aan de ingang.

Lien werd zacht wakker gekust door warme, licht vochtige lippen die een kriebelend spoor over haar lichaam maakten. Het spoor begon bij haar neusje en liep via haar lippen en hals steeds verder naar beneden. Voorzichtig deed Lien haar ogen een klein beetje open en door de spleetjes keek ze recht in de ogen van Silke die onverstoorbaar bleef verder zoenen tot haar lippen een eerste tepel vonden. Het puntje van haar tong gleed telkens even over het steeds harder wordende gevoelige knobbeltje tot Lien een zacht kreuntje vol genot en verlangen tussen haar lippen liet ontsnappen. Dan, met haar diepgroene ogen nog steeds gevangen door de blik vol verwachting van Lien, zoog Silke plots de tepel tussen haar lippen naar binnen en masseerde het topje stevig met haar tong. Een rilling ging door Lien heen en golven van lust en heet verlangen raasden onstopbaar doorheen heel haar jonge lijfje. Silke merkte de verandering in Liens ademhaling en mompelde met een brede glimlach: “Is het lekker liefje?” Lien kon alleen maar knikken maar haar ogen schitterden van het verlangen dat doorheen haar opgewonden lichaam stroomde als een razend vuur. Een hand streelde door haar lange haren en gleed dan verder over haar lichaam, voorbij haar andere borst en steeds dichter naar haar heuveltje dat zo glad als zijde was geschoren. Als vanzelf gingen haar benen uit elkaar en haar kale spleetje werd zichtbaar. Silke likte snel even over haar lippen van opwinding maar zoog dan weer op de keiharde tepels van Liens volle borsten. Een zachte kreun ontsnapte aan Liens lippen en Silke keek weer op. “Ik hou van je, Lien…” zei ze zacht en haar ogen straalden bij de woorden die van diep uit haar hart kwamen. Lien trok haar naar zich toe en drukte haar lippen op die van Silke, zonder woorden haar eigen intense gevoelens voor Silke duidelijk makend. Met hun warme lijfjes tegen elkaar strelend werden ze allebei steeds meer opgewonden en de zachte kusjes veranderden in een zwoele tongzoen terwijl handen steeds op zoek waren naar nieuwe plekjes om te strelen.
Lien kwam recht zitten en trok Silke op haar schoot zodat ze elkaar in de ogen konden kijken. Stijve tepels wreven tegen elkaar, lippen zochten en vonden elkaar en strelende handen deden de lust alleen maar groter worden. Even keken ze elkaar aan, licht hijgend van de opwinding die hen in de ban had. Dan boog Lien zich voorover en zoende Silke in haar hals terwijl haar hand even kriebelde in de korte haartjes boven Silke's gleufje. Een rilling ging door Silke heen en Lien moest even glimlachen. Dan liet ze haar hand nog wat dieper glijden en streelde ze het harde knopje dat tussen de gladde lipjes verscholen zat. Opnieuw ging er een rilling door Silke heen en ze kreunde zachtjes “Mja…. nog liefje, nog!”
En terwijl de camping in de Ardennen langzaam wakker werd doken Lien en Silke samen in de rivier van intens genot, elkaar verwennend tot ze uitgeput weer in slaap vielen.

Puffend ging Hanna zitten op het terras van het kleine cafeetje waar Lien en Silke haar mee naar toe hadden gesleurd. Het uitzicht was best wel mooi, dat wel, maar er waren vast wel 100 cafés in de omgeving met hetzelfde uitzicht die heel wat gemakkelijker bereikbaar waren! bedacht Hanna wat nukkig. De klim naar boven had haar toch wel uitgeput en ze moest er niet aan denken dat ze straks dat hele stuk terug omlaag moesten stappen. Haar blik wegdraaiend van het uitzicht vroeg ze een tikkeltje norser dan ze bedoelde “Zou er iemand mij nu eindelijk kunnen vertellen waarom we net hier naar dit café moesten komen?” Ze keek Lien en Silke elk om beurt aan maar kreeg alleen maar een samenzweerderig lachje als antwoord. Een beetje geïrriteerd nam ze de drankkaart van tafel en bestudeerde even het vrij beperkte aanbod. “Vooruit, doe mij dan maar een koffie verkeerd en hoor jij even of ze nog van die appeltaart hebben die op de kaart staat?” Lien knikte, stond op, gaf Silke nog snel een kusje en liep naar binnen om te bestellen. Hanna keek over de rand van het terras naar de vallei beneden hen. De huizen leken net speelgoedhuisjes, uitgestrooid door een reusachtige hand over de heuvels en dalen van de omgeving. Kleine groepjes huizen vormden samen een dorpje met een kerk en een paar winkeltjes en verder was er vooral bos en weilanden. Hanna genoot van de natuur en ging graag wandelen maar nu deden haar voeten zo’n pijn dat ze liever terug in hun caravan was, met een goed voetbadje en wat roddelblaadjes om de tijd te verdrijven. Lien kwam weer naar buiten en liet zich met een tevreden zucht in de malse kussen van haar stoel neerploffen. “Ze brengen het dadelijk naar buiten. En je hebt geluk mam, er was nog net één stukje taart over.” Hanna glimlachte even en deed dan haar ogen dicht, genietend van de warme zonnestralen van de heldere zomerzon. Silke stootte Lien tegen de arm en fluisterde “En? Komt het allemaal goed?” Lien trok haar schouders omhoog. “Ik denk het wel…. Het is in ieder geval het juiste café….” Verder kon ze niks meer zeggen want een wat oudere vrouw kwam naar hun toe gestapt met de bestelde drankjes.

Het gerinkel van de tassen maakte dat Hanna haar ogen weer open deed en tevreden keek ze naar het grote stuk appeltaart met slagroom dat voor haar stond. “Merci.” zei ze zonder echt naar de dienster te kijken en ze schepte net een grote flok slagroom op toen de vrouw zacht antwoordde “Graag gedaan…. Hanna.” Met een ruk keek Hanna naar de vrouw die naast haar stond, haar ogen gingen wijd open staan en stamelend probeerde ze wat te zeggen. Na een paar vergeefse pogingen fluisterde ze eindelijk zachtjes “Nellie??”
“Ja Hanna, ik ben het…. Je eigenste Nell…”

De volgende dagen verliepen in een waas van geluk en herinneringen. Lien en Silke vertelden hoe ze met wat moeite hadden ontdekt dat Nellie al jaren het kleine cafeetje uitbaatte in de Ardennen. Een camping in de buurt was snel gevonden en zo hadden ze Hanna, zonder dat die ook maar iets vermoedde, mee kunnen nemen naar haar oude jeugdliefde. Toen Hanna van de eerste schok bekomen was hadden zij en Nellie uren zitten praten. Nellie haar leven was heel anders gelopen dan dat van Hanna. Nadat hun liefde voor elkaar was ontdekt was ze door haar familie uitgestoten, aan haar lot overgelaten als jong meisje van nog géén 17 jaar. Maar ze had niet opgegeven, en met haar jeugdige lef en zelfvertrouwen was ze de wijde wereld ingetrokken, op zoek naar haar plaats in het leven. Met veel omwegen was ze uiteindelijk hier in dit kleine dorpje beland, net op het moment dat de vorige eigenaar van het café ermee stopte. Ze nam de zaak over en woonde en werkte hier nu al meer dan 15 jaar. Ze was er gelukkig maar had nooit het jonge meisje kunnen vergeten waar ze zo ongelooflijk verliefd op was geweest!
Ze zaten tegenover elkaar op het verder lege terras, dicht bij elkaar, handen vasthoudend en in Nellies ogen twinkelden sterretjes net als al die jaren geleden. “Hanna….”
“Ja?”
“Ik ben je nooit vergeten liefje, je bent altijd…. hier bij mij geweest. In mijn hart…. en…. en ik vroeg mij af….” Nellie viel stil maar Hanna kneep even in haar hand en glimlachte. “Wat wil je zeggen Nel?”
“Ik weet niet hoe jouw gevoelens voor mij zijn, nu…. na al die tijd... Het is allemaal zo onverwachts, maar ik besef elke minuut meer en meer dat ik nog steeds van je hou…. Ik…. Ik wil vragen of jij dat ook voelt, of er een…. een tweede kans is…. voor ons….”
Hanna keek Nellie recht in de ogen, haar handen in die van Nellie, en dook voor de eerste keer sinds jaren heel bewust in de diepe, woeste golven van haar gevoelens. Herinneringen die vergeten waren geweest, diep weggestoken in een donker plekje van haar hart, en die al die maanden hadden geprobeerd te ontsnappen verbrijzelden eindelijk het slot dat hen opgesloten hield en deden Hanna huiveren door hun intensiteit! Een traan welde op in haar oog, rolde naar beneden en spatte uiteen op hun verstrengelde handen. Nellie keek haar aan en Hanna zag de sterretjes langzaam doven. Voorzichtig liet Nellie haar los en haar schouders zakten wat omlaag. Maar dan boog Hanna zich voorover en drukte haar lippen op die van Nellie. Een kort ogenblik zaten ze als versteend, een standbeeld van een verliefd koppeltje dat in het late avondlicht nog even een zoentje gaven voordat de wereld weer verder ging. Dan besefte Nellie wat er gebeurde en zoende ze Hanna terug. Na wat een eeuwigheid leek lieten hun lippen eindelijk weer los. Met hun hoofden dicht bij elkaar keken ze elkaar diep in de ogen. Met een brede glimlach fluisterde Hanna “Was dat duidelijk genoeg…. liefje?”
“Heel duidelijk….”
Langzaam verdween de zon achter de heuvel, het terras onderdompelend in een laatste gouden gloed voordat de nacht begon. Weer een dag voorbij, weer een nieuwe herinnering voor altijd in het hart gegrift!

Hiermee eindigt deze serie en neem ik afscheid van Hanna, Nellie, Lien en Silke. Hopelijk hebben jullie er van genoten. Zoals altijd zijn commentaren en mailtjes welkom. Ook suggesties voor nieuwe verhalen worden zeker bekeken en als ze 'klikken' met mij, dan zou jouw idee wel eens kunnen worden gebruikt. Voor nu wens ik jullie nog veel leesplezier en tot een volgend verhaal!
Dikke kus en knuffel van Noor