Bedankt nogmaals voor de mooie reactie's, sommige afgelopen delen waren misschien wat zwaar geschreven.Maar om een eigen verhaal te vertellen, een verhaal neer zetten moet je soms ook dieper gaan wetend dat niet iedereen daar op zit te wachten.

Het leven bestaat helaas niet alleen uit sex.

Veel plezier met deel 11 alweer,

Nog twee en een halve week. Dan pak ik opnieuw mijn spullen nu om weer terug naar het thuis front te keren. Deze weken lijken het langst te duren. Ik trek voor de zoveelste keer mijn hele uitrusting aan en in de hols van de ochtend in de kou sta ik paraat.Gepakt en bezakt met de soms onmensbare zware rugzak voor de zoveelste keer op mijn rug. Weer die lange saaie wandelingen. Ondanks dat de natuurlijk hier werkelijk adem benemend is. De hoge prachtige fjorde's van Noorwegen. Ik raad het iedereen aan om hier een keer heen te gaan.

Het gaat beter veel beter. De vele kiliometer door de bos en rots rijke omgeving gaan me goed af. Waar ik de eerste weken de grootse moeite had met de zware beproevingen lijk ik er nu bijna doorheen te walsen.Misschien lijken de route's minder lang. Of komt het doordat het niet alsmaar regent en steenkoud is. Ik ben conditioneel sterker geworden na de flinke uitputtende griep. Ik ben opgekrabbeld.

Maar de grootste rede is dat ik me goed voel, heel goed.Laat ik voorop stellen dat dit vooral komt door Thomas!!

Hij geeft me energie.Het gevoel dat ik op dit moment alles weer aankan. Ik streep nog net niet de dagen af om terug naar huis te keren. En hem vast te mogen houden.

Waar ik niet meer op durfde te hopen is toch een feit geworden. Waar we de eerste dagen langzaam wat meer contact kregen via de app, lig ik nu nachten lang diep onder mijn slaapzak soms uren met hem te appen. Wat zeker niet goed is voor mijn nacht rust.

Het kan me niet schelen!

Hij is terug in mijn leven en hoe!

De gespreken tussen ons beide lieten er geen gras meer over groeien. Eerst opnieuw aftastend en onzeker.Daarna vurig en verlangend. We flirte er ongegeneerd op los. Als iemand mijn telefoon met deze gespreken in handen zou krijgen, zou waarschijnlijk aannemen dat hij in een dialoog van een porno film belandt zou zijn.

Ik was de eerste die de bal opkaatste. Ik vertelde hem te missen. Terughoudend was hij. Wat begrijpelijk was. Na uren kreeg ik pas een antwoord terug dat hij hetzelfde voelde. Een gemis. Mijn hart sloeg in mijn keel. 2:45 gaf mijn telefoon aan.Ik zou moeten slapen. Ik was te euforisch om te gaan slapen. Maar ook hij moest er de volgende morgen uit dus na een kort gesprek sloten we af.Ik kon er niet van slapen, lag mijlen ver van hem vandaan.Ik wilde hem kussen. Hem vast houden terwijl ik langs hem zou liggen in zijn smalle bed. Vertellen dat ik hem ontzettend gemist had, meer dan ik ooit durfde toe te geven.

Ik kwam tot de conclusie dat ik deze gevoelens voor hem,nooit voor iemand had gehad ook niet voor mijn ex vriendinnen.

Niet zoals wat wij samen hadden. Of hebben?

Ik was al weer dagen geil, ongelooflijk geil dat het soms pijn deed. Sexuele frustratie noemen ze dat. Dat geruk met mezelf was ook niet echt spetterend. Stiekem zacht onder mijn slaapzak. Ik durfde amper adem te halen. Bang dat het zou lijken op een kreun. Of te hard te trekken zodat de slaapzak ritmisch geluiden zou gaan maken.Het gedraai en gehoest van iedereen om me heen was ook niet echt bevorderlijk.Ik had al maanden geen privacy. En dit was zonder meer de langste tijd na jaren waarin ik geen sex met iemand had. Nul komma nul.

Ik zag om precies te zijn één maal de kans om me wat meer te laten gaan. Onder een afgesloten douche zonder publiek van mijn "mede collega's." Niet in een volle slaapzaal stiekem en geruisloos onder de dekens. Maar alleen in een afgesloten douche waar geen gebruik van gemaakt mocht worden. Maar die we stiekem gebruikte toen we door kregen waar de steutel zich bevond. Waarschijnlijk was dit een ruk douche geworden, waar de meeste zich eindelijk een keer konden laten gaan.

Niet dat het een straf was om met sommige onder de hete douche's te staan.Ik had nog nooit zoveel mooie naakte mannelijke mannen bij elkaar gezien.Maar toch.

Waarschijnlijk weet iedereen wat ik bedoel als ik zeg dat ik behoefte had om even alleen te zijn. Zonder bang te zijn dat ze zouden opmerken dat ik te lang staarde. Of erger nog een harde lul van ze kreeg wat steeds meer onvoorkombaar begon te worden. Daar ik steeds rustelozer werd door de behoefte aan sex.

Ik denk, weet eigenlijk wel zeker dat iedereen na al die tijd afgezonderd te hebben gezeten verlangde naar een stevige sex beurt. Net zoals ik. Om hun lullen diep naar binnen te duwen en tekeer te gaan als een bezettende zodat de verlangens en de begeerte na maanden resulteerde in een spetterende orgasme.

Sommige werden aanhaliger. Maakte opmerkingen, Vertelde verhalen. Sex verhalen die ze beleefde hadden en dit uitvoerig als ze terug zouden zijn opnieuw zouden gaan beleven.

Ik had Thomas. En ik had mijn overheersbare drang tot sex. Een droogte van maanden. Opgekropte mannelijke hormonen die er bijna alles voor zouden geven om op dit moment te mogen neuken.

Ik begon hem uit te dagen.Net zoals ik had gedaan toen hij nog alleen maar mijn beste vriend was. Ik begon opnieuw met hem te flirte , schreef dubbelzinnige opmerkingen.

Maar hij wist ditmaal ook dat ik het meende. Dat ik hem echt miste. Van hem hield. Dit was geen leugen meer ik wilde hem niet nogmaals kwijt . Ik had geleerd. Geleerd van mijn fouten.

Nu nam ik hem opnieuw mee in mijn fantasieën. Helaas dan wel weer over de telefoon. Het was alsof er nooit niks was gebeurd tussen ons . Alsof hij alles was vergeten wat ik hem had aangedaan.Dat geeft duidelijk aan dat hij van me hield. Me begreep waarom ik gedaan had wat is gedaan had. Me vergaf. En dat niet alleen onze gevoelens strek waren maar ook onze band.

Een dick pick ging hem te ver. Hij wilde mij wel tegen moet komen door een andere foto te sturen. Half naakt in zijn strakke boxer. God's kolere wat was hij lekker. Ik was bijna vergeten hoe mooi hij eigenlijk was. Veel mooier dan ik. Hij was altijd al de mooiste jongen uit de groep geweest. Dat zag niet alleen ik. Dat was gewoon een keiharde feit.

Zijn grote blauwe ogen die nog groter leken door zijn lange wimpers, die hem tegelijk een sexy geile oogopslag gaven. Zijn rechte witte tanden en zijn mooie glimlach. Vooral als hij zijn mondhoek voorzichtig leek op te trekken zorgde voor een prachtige lach. Zijn aanstekelijke lach. Ja en dan zijn lichaam. Wat moet ik daar nog aan toevoegen?

Ik moest stoom afblazen daar in dat kleine hokje . Na al die dagen van erotische toespellingen naar elkaar toe. En nu deze geile foto van hem. Zorgde ervoor dat ik op ontploffen stond. Ik moest gewoon rukken.

Ik deed de deur achter me op slot en zette de douche aan. Drukte mijn rug tegen de koude tegels. Sloeg mijn hoofd achterover.Sloot mijn blauwe ogen. En opende mijn mond.

Ditmaal liet ik me kreunend gaan. Mijn hand hard rukkend over mijn hopeloze hunkerende harde stijve. Minuten lang trok ik mezelf als een bezettende af. Mijn Lul deed er pijn van. Het deerde me niet ik was te geil. Na al die Opwindende gespreken met Thomas wilde ik maar één ding klaarkomen. Hard kreunend klaarkomen zonder toespel van al "mijn huis genoten" constant om me heen.

Samen met de warme douche stralen kwam ik na lange tijd intens klaar.Ik kreunde dit maal hoorbaar. En sloeg even met mijn hoofd tegen de tegels aan. Ik bleef knijpen in mijn lul en zag hoe de witte slierten over de grond het douche putje in liepen.

Tegelijkertijd voelde ik een eenzaam gevoel voel opkomen. Ik weet niet hoe het kwam.Ik miste opeens iedereen. Hier alleen staand in de kleine douche ruimte naakt en net intens klaargekomen.

Niet nu. Ik wilde niet na dit moment hier staan janken als een klein kind.Mijn arm steunde tegen de tegels en ik voelde de tranen langs mijn wangen aflopen. Dit was waarschijnlijk het moment dat alles te veel was geworden. Alle gevoelens die samen kwamen die ik maanden opgestapeld had.

Deze reis had me veel mooie momenten opgeleverd. We hadden gelachen met elkaar. We hadden het soms ook zwaar gehad door gemis en constant op elkaars lip gezeten te hebben.

Je leert elkaar vanuit een andere kant kennen waardoor er nieuwe vriendschappen ontstaan. De parachut sprong was een hoogtepunt van deze reis. Mijn diepte punt was toch echt wel de eerste maand. Het gemis van Thomas. Het idee dat ik hem kwijt was. De griep die ik kreeg en het gevoel had dat ook deze reis te zwaar voor mij zou gaan worden. Ik voelde me een mislukkeling.

Ik had veel geleerd. Vooral over mezelf. Ik had voor het eerst mijn goede maatje in vertrouwen genomen. Het plan was om eerst met mijn moeder hierover in gesprek te gaan. Maar ik kon zoiets groots niet meer voor mezelf houden. Vooral nu Thomas terug in mijn leven was. Had ik dit moeten doen? Ja ik wilde dit zelf ik wilde dat iemand uit deze groep mannen waar ik drie maanden dag en nacht mee opgetrokken had wist wat ik voelde.

Ik had hem grote deels verteld wat er speelde. Ik was openhartiger dan ooit.Hij was getrouwd en zou zeer binnen kort voor de eerste keer vader worden.Ik luisterde naar zijn vreugde maar ook naar zijn twijfels. Hij had in deze drie maanden gemerkt dat er iets was. Ik beaamde dit. Hij gaf me vertrouwen en ik opende langzaam wat ik echt voelde. Hij oordeelde niet. Het leek hem niets uit te maken dat ik deze gevoelens had. Waarom zou hij ook? Het was mijn leven. Doe wat je er mee wilt had hij gezegd.Geniet van hem. Van elkaar. Ik glimlachte.

Op de voor avond van ons vertrek liet iedere zich gaan. Een gezellig cafeetje. Wat leek op een grote boomhut tussen de talloze cafe's in. Eindelijk weer terug in de bewoonde wereld. Precies te zijn in de prachtige stad Oslo.Waar we samen met zijn alle deze prachtige leerzame reis afsloten.

Ik kon niet wachten om over een paar uur weer terug in het vliegtuig te stappen. Terug te gaan naar mijn familie, naar mijn vrienden en vooral naar Thomas.

Ik voelde een kriebel in mijn buik. Een zenuwachtige kriebel. Toen ik het vleigtuig in stapte stapte. Dit keer zouden we vanuit Oslo naar Eindhoven vliegen. Rechtstreeks vanuit het vlliegveld mochten we naar huis.

Na drie maanden precies te zijn twee juni om vijf over vijf zouden we landen op Eindhoven airport.

Ze zouden er alle vijf staan. Mijn vijf vrienden. Dat was tof. Ze hadden zich deze zaterdag verzameld op vliegveld om mij na drie maanden van afwezigheid samen op te halen. Ik had ze alle gemist. Ergens vond ik het jammer dat ik waarschijnlijk geen kans zou hebben om alleen met Thomas te zijn.

Ja hij kwam ook. Ik keek er naar uit, al twee weken lang. Toen hij aangaf dat ze me met zijn vijven zouden komen ophalen.

Het maakte het ook wat belaadde omdat ik niet goed wist hoe ik moest reageren op Thomas met de rest van onze vrienden erom heen.

Hij stelde me gerust. Ik moest het gewoon op me af laten komen. Geen verwachtingen. Niets gewoon alles op ons af laten komen, Levi. Dat had hij gezegd. Misschien moeten we geen verwachtingen meer hebben naar elkaar maar zien hoe alles loopt. Hij had gelijk.

De wederzijdse verwachtingen hadden ons bijna de kop gekost.We hadden er lang genoeg over gesproken de afgelopen twee weken. Nachten lang.

Nog ruim twee uur te gaan, we stegen op en na een korte reis werd het vliegtuig weer veilig op de grond gezet. Eén voor één stapte we het vliegtuig uit.

Ik keek om me heen,omhoog richting de grote ramen van het grote panorama terras.Waar een herrie vandaan leek te komen.Samen met mijn ouders stonden ze er alle vijf. Thomas stond er ook samen met mijn moeder in het midden. Alsof het zo afgesproken was.De twee belangrijkste mensen in mijn leven.

Een aantal vrienden konden het niet laten om hard tegen de ruit aan te beuken. Dat natuurlijk niet op prijs gesteld werd. Begrijpelijk.Toen ik zag dat ze erop aan werden gesproken door een beveiliger.

Sinds lange tijd kreeg ik mijn glimlach niet van mijn gezicht af. Ik was weer thuis. Mijn ouders stonden daar samen met vijf idioten.Mijn vrienden. Blij om mij weer te zien en ik hen.

Ik stak mijn arm de lucht in en zag een spandoek wat ze tegen de raam aan hielden.Ik wilde zo nog even blijven staan,kijkend naar boven. Maar ik werd gesommeerd richting de ingang van het vliegveld te lopen. Deze poppekast had volgens het grond personeel van het vliegveld lang genoeg geduurd. Ik zou binnen enkele minuten iedereen weer zien. Dus hop hop.

Misschien straalde we allebei iets ondefineerbaars uit. Iets wat alleen wij opmerkte. Mijn blik zoog aan de zijne vast. Ik liep op hen af. Met mijn smerige plunjezak op mijn rug. Mijn inmiddels bedekte gezicht na maanden mezelf niet meer geschoren te hebben. Ik was waarschijnlijk wat kilo's afgevallen. Ik keek naar ze. Liep op ze af.

Mijn ouders. Mijn vrienden. En vooral op Thomas. Zijn mond hoek die omhoog trok. Zijn prachtige glimlach. Mijn blik leek alleen maar vast te zuigen op de zijne.

Hij stond hier samen met de meest belangrijke personen in mijn leven.En ik was vooral blij om we terug te zijn. Stef de meest enthousiaste kerel die ik ken sprong zowat in mijn nek gevolgd door twee andere. Hij liet me eerst iedereen begroeten. Omhelzen.Voordat hij zelf naar voren stapte als laatste. Ik had hem graag recht op zijn mond gezoend. Hem tegen me aan gedrukt en niet meer losgelaten. Dat kon niet .Daar was alles nog te gevoelig voor. Te pril. Ik denk dat onze blik genoeg vertelde. Dat niet alleen ik hem gemist had maar hij ook.

We keken elkaar aan, glimlachte. Ik voelde zijn stevige arm om mijn nek heen gaan. Waarnaar ik de zijkant van zijn hoofd vast pakte en hem een paar seconde tegen mijn wang aandrukte voordat ik hem weer losliet. Veel meer tijd kregen we samen niet meer. Ik was er van overtuigd dat dit zeker goed zou komen. Later. Omarmd samen met mijn moeder liepen we samen de deuren van het vliegveld uit.