De titel zegt het al: Roosje snapt zichzelf niet meer. Ze is nu een week in mijn macht en het is een achtbaan van emoties voor haar. Hopelijk kunnen wij het allemaal nog wel volgen. De tweede echte dag met haar staat op het punt van beginnen. Veel plezier en vergeet niet te stemmen, reageren of mailen..

Roos gechanteerd - VIII - "Ik snap mezelf niet meer.."

De rest van de week is voor Roos een mix tussen frustratie, angst en geilheid. Iedere dag draagt ze een rokje naar school zonder string er onder. Haar blote kledingkeuze begint steeds meer mensen op te vallen maar ze moet nu twee keer per dag foto’s sturen en dat ook nog binnen een half uur nadat meneer haar appt. Dus ze kan niet smokkelen omdat ze nooit weet wanneer hij de foto’s wil. Nog steeds dreigt hij vaak met haar op internet te zetten maar de bedreigingen worden wat minder frequent. Het begint een gewoonte voor haar te worden dat ze hem gehoorzaamt en als ze terugdenkt aan een week eerder kost het haar ook wat minder moeite. Hoewel dat ook kan komen omdat ze bloedgeil is. Nadat ze zichzelf maandag naar drie orgasmes heeft geneukt met haar vibrator, heeft hij woord gehouden: ze heeft geen toestemming meer gehad om met zichzelf te spelen. Dat was even wennen, zoals al eerder gezegd: Roos is altijd al een geil meisje geweest en ze vingerde normaal gesproken iedere dag wel. Nu is het zaterdagavond en is het vijf hele dagen geleden. Roos is gefrustreerd. Haar kutje is al twee dagen vrijwel non stop nat en iedere onverwachte aanraking van haar lichaam -waar op haar lichaam dan ook of wat haar ook aanraakt- laat de kriebels door haar poesje schieten. Toen ze vanmorgen even op de fiets weg moest kwam ze zelfs bijna spontaan klaar op de hobbels in die weg die door het fietszadel naar haar blote kutje werden doorgegeven. Als ze honderd procent eerlijk tegen zichzelf is dan moet ze toegeven dat het machteloze haar toch wel aantrekt. Ze heeft het allemaal wél mooi gedaan en doorstaan voor hem, hij is iedere dag tevreden over haar geweest. Die gedachte geeft haar een mate van trots en zelfvertrouwen wat ze helemaal niet kende van zichzelf. Maar nu het zaterdagavond is en het moment dat ze opnieuw naar hem toe moet steeds dichterbij komt, slaat de angst toe. Haar vriendinnen wilden heel graag naar een nieuw feestje maar zij heeft gezegd dat ze zich niet lekker voelt en vroeg naar bed gaat. Eigenlijk klopt dat ook. Ze gaat vroeg naar bed want ze moet om 8 uur bij meneer zijn. En sinds een uurtje is ze misselijk van angst. Ze weet nu al dat hij haar nog harder gaat aanpakken dan vorige week. Ze ligt op haar buik op bed en probeert een serie op Netflix te volgen maar ze is constant afgeleid. Om tien uur krijgt ze een appje van meneer: “Morgenochtend ben je om acht uur stipt bij mij. Maar ik heb goed nieuws voor je, sletje. Je hoeft geen rokje aan! Ik geef je zo meteen instructies.” Roos is blij met dit nieuws. Geen rokje, geen sletterige kleding, dat klinkt minder heftig. “Oké meneer, dank u wel daarvoor. Ik hoor graag wat u van mij verwacht,” appt ze terug. Even later komt het antwoord: “Je zorgt ervoor dat heel je slettenlijfje verzorgd en perfect glad geschoren is, ieder haartje wat ik tegenkom op de verkeerde plek trek ik met een pincet uit. Je schrijft zelf met een zwarte stift op je tieten: ‘Ik ben uw zaadslet en uw bezit, meneer.’ Je draagt dus geen rokje. In plaats daarvan heb je alleen een jas aan die tot maximaal je knieën reikt. Stipt om 8 uur ga je op je knieën voor mijn deur zitten, de rits van je jas heb je open en je tieten met tekst zijn duidelijk zichtbaar. Je verroert je niet, houdt je handen op je rug en wacht netjes tot ik je kom halen. Doe je dit niet, niet goed of niet volledig, dan ga je alsnog op internet. Duidelijk kutje?” Roos moet de tekst drie keer lezen. Dit kan hij niet menen, denkt ze, hij verwacht toch niet.. Ze zucht. Jawel, dit verwacht hij. En ze heeft geen keus, hij heeft al te veel van haar gehad om nu nog terug te kunnen. De tranen springen haar in de ogen en haar kutje laat een extra stroompje vocht tussen haar benen door druppelen. Het contrast tussen haar gevoelens is zo frustrerend. Ze voelt zich nu net als vorige week zondagochtend. Toch weet ze nu precies wat haar te doen staat. Ze drukt de toetsen in: “Ja meneer, duidelijk, ik zal er zijn.”

Roos wist niet dat het op zondagochtend zo vroeg al zo druk is op straat. Ze slaapt eigenlijk altijd op dit tijdstip. Nu zit ze, op een jas na, naakt op de fiets en bemerkt dat de wereld al volop in bedrijf is. Ze merkt ook dat ze een magneet is voor mannen nu ze er zo bloot bij zit. Net werd ze ingehaald door een oudere man op de fiets die haar in het voorbij gaan met een knipoog vroeg of ze het niet koud had zo. Een busje met twee bouwvakkers erin bleef naast haar rijden en de mannen riepen haar toe dat ze een lekker meisje is en dat ze maar even met hen mee moest komen. Pas toen ze een weg in sloeg waar ze met de auto niet in konden was ze van hen af. En dan is ze ook nog een keer of tien nagefloten of nagetoeterd door voetgangers en auto’s. Ze zucht, ze voelt zich een lustobject voor mannen en die gedachte heeft haar hele zadel al nat gemaakt. De letters die ze vanmorgen in alle vroegte op zichzelf heeft geschreven maken dat gevoel nog erger. De stift van de week ervoor was net sinds een paar dagen niet meer te zien en nu heeft ze zichzelf opnieuw met een stift bewerkt, ten minste, zo goed als dat ging. Ze is bijna bij meneer, nog een paar straten door en ze is er. Ze fietst op een fietspad met een aangrenzend voetpad. Ze pakt haar telefoon om de tijd te checken, het is 07:40 uur. Gelukkig, dan heeft ze nog wat tijd om zich mentaal voor te bereiden. Ze stopt haar telefoon terug in haar jaszak. Dan ziet ze de hond. Het beest, een herdershond, rent voor haar fiets het fietspad op en ze moet hard remmen om het niet aan te rijden. Met piepende remmen komt ze tot stilstand. “What the fuck,” roept ze uit. Het baasje, een jongeman van een jaar of twintig, komt aangerend. “Godverdomme Spike, hier blijven, had ik gezegd,” moppert hij tegen de hond. Maar Spike heeft meer interesse in Roos, zo lijkt het. Ze staat met haar fiets tussen haar benen en Spike snuffelt nieuwsgierig aan haar dijen. De jongen lacht naar haar. “Sorry hoor, hij is een mannetje en blijkbaar ruik je naar een lekker teefje,” zegt hij met een knipoog, “ook niet zo gek, met die blote benen van je.” Roos voelt zichzelf rood worden, zeker als Spike op dat moment zijn neus onder haar jas steekt en ze zijn tong langs haar dijen voelt gaan, hij likt een druppeltje vocht op uit haar kutje. Roos rilt en ze kan een zucht niet onderdrukken. De jongen merkt het en lacht haar nu uit terwijl hij de riem aan Spike zijn halsband klikt, waarbij ze zijn vingers langs haar blote benen voelt strelen. “Volgens mij ben je echt een lekker teefje,” zegt hij lachend, “en geil ook..” Roos staat aan de grond genageld, ze komt nog te laat bij meneer op deze manier. En wat denkt die gast wel? Hij zou haar nooit zo kunnen behandelen als meneer doet. Ik ben van meneer, denkt ze, niet van hem. Ze kijkt hem fel aan. “Haal die haarbal weg,” sist ze, “en hou je eigen poten thuis.” De glimlach verdwijnt van zijn gezicht. “Sorry hoor,” zegt hij beduusd, “ik maak maar een grapje.” Roos voelt zich goed. Zie je wel, denkt ze, zo stoer is hij niet. “Dat is het probleem,” zegt ze, “je maakt grapjes.” Nog voor hij kan reageren stapt ze op haar fiets en fietst zo rustig als ze kan weg.

Tien minuten later zet ze haar fiets in hetzelfde fietsenrek als vorige week. Terwijl ze de laatste meters naar zijn deur loopt voelt ze al het zelfvertrouwen wat ze net bij de jongen had met iedere meter verder wegzakken. Meneer woont in een normaal rijtjeshuis dus als er toevallig iemand naar buiten komt, naar buiten kijkt of over straat loopt of rijdt, dan zit ze dadelijk duidelijk zichtbaar op haar knieën. Wat gaat er met me gebeuren, vraagt ze zich af, wat als iemand me ziet? Ze denkt terug aan de jongen. Die heb ik ook alleen afgeweerd. En meneer verwacht me. Hij zal het niet toestaan dat iemand aan me zit. Ze loopt zijn tuinpad op. Dat hoop ik ten minste. Ze kijkt op haar telefoon, 07:58, ze kan nog twee minuten blijven staan. Door het raam ziet ze hem op de bank zitten. De bank staat met de rug naar haar toe dus ze weet niet of hij haar heeft gezien. Ze gaat met haar rug tegen de muur staan. 07:59. Wat als hij het leuk vindt als er iemand aan me zit en me niet beschermt? De gedachte aan een lustobject zijn wondt haar net wel op, maar stiekem vindt ze het al eng dat ze zo aan hem is overgeleverd, laat staan aan een vreemde. Ze begint te trillen. Dan denkt ze terug aan de foto’s en filmpjes, ze moet wel gehoorzamen. Niet nadenken Roos, zegt ze tegen zichzelf, doen wat hij zegt. Ze zucht nog een keer en ritst haar jas open. De tekst moet duidelijk zichtbaar zijn, zei hij, maar door de vorm van de rits blijft haar jas eigenlijk dicht. Ze hoort zijn stem al in haar hoofd: “Ik zei duidelijk zichtbaar, waardeloze slet, nu ga je online.” Ze kijkt snel om zich heen, de straat lijkt verlaten. Ze trekt de jas open en duwt haar borsten iets buiten de rits. De wind strijkt langs haar tepels en deze worden nog harder dan ze al waren. Maar de tekst is goed zichtbaar. De klok in haar scherm verspringt naar acht uur. Ze duwt de telefoon in haar jaszak en laat zich op haar knieën zakken.

Op de camera naast mijn deur zie ik dat Roosje tien seconden te laat op haar knieën zit. Hoe ze zich de komende minuten gedraagt gaat bepalen of ik haar dat vergeef of niet. De afgelopen week heb ik een hoop lol met haar gehad. Haar berichten van zondagavond verraste me en ook in de dagen die erop volgde verraste ze me regelmatig. Toen ze bij me vertrok had ik verwacht dat ze veel meer zou tegensputteren. Het was ook wel lichtelijk gemeen van me om haar opnieuw te dwingen maar nu ik heb gemerkt dat ze iedere dag onderdaniger werd, ben ik blij dat ik die gok heb genomen. Nog even en dit arrogante meisje is mijn vaste sletje, dan is dwingen niet meer nodig. Ze zit nu twee minuten op haar knieën voor mijn deur. Ik kan zien dat ze zenuwachtig is, ze kijkt steeds schichtig om zich heen. Ik moet dit ook niet te lang zo laten duren. De buurt moet niet raar over mij gaan denken. Hoewel mijn buurman me al wel eens heeft toevertrouwd dat hij weet van mijn sm en dat ik hem altijd kan bellen als ik eens ‘hulp’ nodig heb met een sub. Ik heb het aanbod zonder toezegging in ontvangst genomen. Het is een man van in de 60 volgens het cliché van mannen van die leeftijd: kaal en met een bierbuik. Dus voor mij is het geen een lustopwekkend idee om samen met hem een sub te gebruiken. Maar goed, als hij Roosje zo ziet zitten is dat wel een beetje de kat op het spek binden, of 'het spek op het poesje,' in dit geval.

De stenen van het pad voelen hard en koud. Roos wordt gek van wanhoop. Waar blijft hij? Straks ziet iemand me nog! De gedachte aan wat er dan kan gebeuren maakt haar gek en geil tegelijkertijd. Ze zit bijna naakt, buiten op haar knieën te wachten tot ze misbruikt gaat worden en het maakt haar geil. Ze heeft het opgegeven zichzelf te willen begrijpen. Ze wil nu gewoon dat hij haar komt halen. Hij zal de tijd toch niet vergeten zijn, denkt ze, hoe lang zit ik hier al? Ze durft niet op haar telefoon te kijken. Ze hoort een auto, haar hart slaat over, hopelijk kijkt de bestuurder niet naar haar. Ze kan geen kant op terwijl ze de auto hoort naderen. Eén blik van de bestuurder op het pad en ze zit vol in het zicht. Ze durft zelf niet te kijken. De auto rijdt redelijk snel voorbij. Er wordt niet getoeterd of geroepen. Als ze al is gezien dan laat de bestuurder in elk geval niks merken. Ze laat haar ingehouden adem ontsnappen. Dan gaat de deur open.

Ze kijkt me wanhopig aan. Haar knappe gezichtje staat verongelijkt. Ze haalt snel adem, haar heerlijke borsten bewegen uitdagend op en neer. Ik hoorde de auto ook maar ik weet vanuit mijn eigen ervaring met autorijden dat je als bestuurder niet ieder tuinpad in gaat kijken. Ze ziet er heerlijk uit. De tekst die op haar borsten prijkt en de manier waarop die er extra uit lijken te springen doordat de jas er strak omheen spant bezorgt mij meteen een harde. “Zo kutje, wat zit je er lekker sletterig bij,” zeg ik spottend, “ik dacht al dat je dit wel leuk zou vinden. Je laat je hoerige lijf toch al zo graag zien online.” Ze kijkt me boos aan maar vraagt op een onderdanig toontje: “Mag ik alstublieft naar binnen, meneer?” Ik frons. “Gaan we brutaal doen, kutje? Ik zeg het vanzelf wel als jij naar binnen mag.” Ze kijkt naar de grond. “Het spijt me, meneer, ik wilde niet brutaal zijn.” Ik hurk zelf voor haar en rits haar jas open. Haar eerste reflex is haar handen opheffen om me tegen te houden maar een strenge blik in haar ogen zorgt ervoor dat ze haar handen achter haar rug houdt en mij m’n gang laat gaan. Haar kutje glinstert me tegemoet. Zonder aarzeling laat ik mijn hand tussen haar benen gaan. Soepel glijdt mijn vinger door haar zeiknatte lipjes heen. Als ik haar klitje raak opent ze haar mondje en zie ik een geile maar beschaamde blik in haar oogjes verschijnen. Ze kreunt zachtjes. Meteen stop ik met haar klitje aan te raken en duw twee vingers ruw in haar kutje. Ze geeft een gilletje. “Waarom is je kut zo nat, vuile slet?” sis ik, “je zat zo te jammeren dat je niet meer wilde.” “Ik, ik weet het niet meneer,” hijgt ze, “echt niet. Ik werd steeds aangesproken onderweg en…” Ik trek m’n vingers iets uit haar spleetje en duw ze daarna krachtig terug. Roos gilt nu harder en kreunt volop. “En wat, teef?” vraag ik op doordringende toon. “En…” Ze hijgt weer, “En ik werd er zo geil van.” Plotseling kijkt ze zo sip en onschuldig dat ik erom moet lachen. “Ik snap mezelf niet meneer, ik snap niet wat u doet. Ik wil echt niet, maar u neemt me over. Ik heb niks meer over mezelf te vertellen.” Ik trek m’n vingers uit haar poesje. Een sliertje vocht blijft eraan hangen. Heel mijn hand is nat. Achteloos veeg ik het af aan haar wangen. Ze drukt haar gezicht tegen mijn hand en opent haar mond. Ik duw de twee vingers in haar mondje, ze likt gulzig. “Verzet je niet, sletje,” zeg ik wat gemoedelijker, “je bent dit nu eenmaal en hoe meer je je verzet, hoe moeilijker het voor jezelf wordt.” Ik trek mijn vingers terug en leg mijn vlakke hand even tegen haar wang, m’n duim streelt haar lip. Ze laat zich tegen mijn hand rusten. “Ja meneer,” zucht ze, “ik denk dat u gelijk heeft.” Ik kijk haar aan. “Tuurlijk heb ik gelijk. Geen zorgen, ik ga je helpen om dit een plekje te geven,” zeg ik en ik zie dat de woorden haar goed doen. “Dank u wel, meneer,” fluistert ze kwetsbaar. Ik sta op, “Kom maar, kruip maar naar binnen.”


chrasH040 - april 2020