Eerst even wat achtergrondinformatie bij dit verhaal.
Mijn gehoorapparaat is een Cochleair Implantaat (CI), een elektronisch implantaat dat geluid omzet in elektrische pulsen die de gehoorzenuw in het slakkenhuis simuleren. Ik hoop dat jullie door deze info het verhaal iets makkelijker kunnen volgen. Anders even googelen.

Het rilde en trilde overal. Soms met een grote schok tussendoor. Alleen kon ik me niet indenken waar het vandaan kwam. Eén ding wist ik wel zeker: er lag iets zachts onder me. Het voelde comfortabel aan. Maar de trillingen irriteerden me. Ik deed een poging om mijn ogen te openen. Dat ging niet soepel. Het ene oog was helemaal opgezwollen, dat kon ik niet eens openen. Het andere oog deed ik voorzichtig een klein beetje open. Witte lichten flitsten continu voor mij weg. Ik knipperde een aantal keer, een poging om mijn wazigheid te verminderen. Na een aantal knipperen was het weer scherp. De witte lichten bleken de TL buizen. Het felle licht deed zeer aan mijn oog. Ik kneep mijn oog dichter tot een spleet, waardoor ik nog net kon zien.

Ik observeerde de omgeving met mijn goede oog. Het eerste wat in mij opkwam, was dat ik op een ziekenhuisbed lag. De wieltjes onder het bed verklaarden die trillingen. Mijn hoofd bonkte van de pijn. Mijn gezicht was plakkerig. Het was opgedroogd bloed, dat dacht ik ten minste. Ik bewoog mijn hoofd langzaam een paar millimeter naar links. Een vrouw met blonde haren in een paardenstaart, in een witte jas holde naast me. Haar paardenstaart zwiepte heen en weer bij elke stap. Haar handen zaten vastgeklemd aan de leuning van het bed.
Nu draaide ik mijn hoofd uiterst voorzichtig naar rechts. Ook dat ging bijzonder moeizaam. Aan de andere kant van mijn bed zag ik een man, ook gekleed in een witte jas. Zijn hoofd bewoog snel heen en weer. Zijn mond ging continu wijd open, alsof hij aan het schreeuwen was. Ik hoorde in ieder geval niets. Uit mijn ooghoek zag ik dat er iemand achter de man aan rende. Ik bewoog mijn hoofd zoveel mogelijk naar rechts. En toen zag ik Mandy! Haar wangen waren helemaal nat van haar tranen. Haar ogen waren zichtbaar rood en haar haren waren slordig. In een paar seconden zag ik een andere vrouw, ook gekleed in een witte jas. Zij hield Mandy tegen. Ze verdwenen uit mijn gezichtsveld.
Ik draaide mijn hoofd weer terug.
Mijn lichaam deed overal pijn, vooral mijn zij en mijn rug. Ik had ook een akelig gevoel in mijn borstkas. Opeens voelde ik een koud gevoel door mijn lichaam stromen.
Toen was ik weer weg…

Met een raar gevoel werd ik weer langzaam wakker. Ik had geen pijn meer. Zal wel door de morfine komen, dacht ik. Alleen mijn spieren waren bijna gevoelloos. Ik was doodmoe, alsof ik al vijf dagen niet had geslapen. Dit keer kon ik beide ogen een klein beetje open doen. Het was schemerig. Het licht was gedimd, maar net licht genoeg om alles te kunnen zien. Ik keek even rondom me heen. Ik lag in een kamer. Links van me lag een man, verpakt in verband, op een bed. Ik draaide mijn hoofd naar rechts, keek naar het raam. De lamellen waren gesloten, ik kon dus niet naar buiten kijken. Maar het licht scheen wel via zijkanten naar binnen. Het was dus licht buiten. Maar waarom was het hier zo donker? Plotseling zag ik een raar, harig ding, dat naast mijn been lag. Ik keek even goed en glimlachte toen een beetje. Het was Mandy’s hoofd. Haar ogen waren gesloten. Haar haren lagen verspreid rondom haar hoofd. Dat zag er komisch uit. Ik probeerde mijn arm omhoog te tillen, maar het voelde erg zwaar aan, alsof er tien kilo lood op mijn arm lag. Ik merkte ook dat ik amper gevoel had in mijn armspieren. Met meer kracht tilde ik mijn arm uiteindelijk een stukje hoger en legde mijn hand op Mandy haar hoofd. Ik streelde zacht over haar hoofd. Haar hoofd bewoog langzaam, alsof ze ervan genoot. Ik glimlachte breed.
Plotseling hief Mandy haar hoofd omhoog en keek me met haar grote ogen aan. Ik bleef glimlachend kijken en vocht tegen mijn slaap. Ik was zo moe. Ze sloeg haar hand voor haar mond en begon opeens te huilen. Ze rende hard weg naar de deur en verdween uit mijn zicht. Ik keek verbaasd toe.
Even later kwamen de artsen de kamer in. Ze begonnen me op allerlei manieren te onderzoeken. Ik vond het heel vervelend omdat ik zo moe was, ik wilde met rust gelaten worden. Na het uitgebreide onderzoeken verloor ik mijn beheersing en viel alweer in slaap.

Voor de derde keer opende ik mijn ogen langzaam. Ik was dit keer veel fitter en goed wakker. Alleen mijn spieren bleven zwaar voelen. Het was even donker in de kamer als vorige keer. Ik keek snel om me heen en zag wéér Mandy’s hoofd naast mijn been. Alleen droeg ze andere kleding. Haar haren waren netjes. Dit keer was ik vastberaden. Ik pakte haar hand, die ook op bed lag, en hield die goed vast. Ik mocht haar niet laten gaan. Daardoor werd Mandy langzaam wakker en keek me met haar prachtige ogen aan. Ik kreeg meteen een warm gevoel. Zo fijn om in haar ogen te kijken.
Mandy’s andere hand lag boven op mijn hand. Ze glimlachte en snikte zachtjes van blijdschap.
Ik glimlachte terug. We bleven zwijgend elkaar aankijken. Ze kneep mijn hand steviger vast.

‘’Hee Mandy,’’ zei ik met een zachte stem.
Nu drong het tot me door dat ik mijn gehoorapparaat niet had.
‘’Mandy, mag ik mijn CI?’’
Ze schudde haar hoofd.
‘’Mag ik mijn CI niet op? Knijp één keer in mijn hand betekent ja. Twee keer betekent nee. Het is een beetje donker hier.’’ zei ik verbaasd.
Mandy kneep één keer in mijn hand.
‘’Is mijn implantaat kapot?’’ vroeg ik geschrokken. Ze kneep twee keer. Ik haalde opgelucht adem.
‘’Ik mag het nog niet opzetten?’’ ging ik verder.
Eén kneep was Mandy haar antwoord.
‘’Is het ernstig?’’
Twee kneepjes. Ze schudde haar hoofd erbij.
‘’Kan het licht wat feller aan?’’
Twee knepen.
Waarom? Ik dacht even na. Zou het aan mijn ogen liggen? Dat moest haast wel.
‘’Heeft het iets met mijn ogen te maken?’’
Een stevige kneep was haar antwoord.
Een akelig gevoel gierde door mijn lijf. Ik knipperde even met mijn ogen en keek rond. Ik kon alles nog goed zien. Daar zou toch niks mee zijn?
‘’Zijn mijn ogen wel in orde?’’ vroeg ik angstig.
Mandy kneep niet. Ik keek haar vragend aan.
Mandy gebaarde dat ze het niet wist. Ik begreep het.
‘’Nou, ik kan in ieder geval jou zien,’’ glimlachte ik.
Ze zuchtte opgelucht. Het leek of er een zware last van haar schouders afgleed.

Het was even stil. Ik dacht even na. Die Edwin had mij dus knock-out geslagen. Ik kon me in ieder geval niet herinneren hoe ik in het ziekenhuis terecht was gekomen. Maar waarom voelde ik geen pijn meer aan mijn rug en zij? Dat had ik toch? Misschien door morfine? En waarom werkten mijn spieren niet goed? Was Edwin opgepakt? Dat moest wel. Hoe lang lag ik al in het ziekenhuis? O, mijn werk! Ik moest mijn andere project afmaken. Dat moest voor vijf december klaar zijn!
‘’Mandy? Kun je even mijn baas zeggen dat ik voorlopig niet kan komen? Mijn project moet voor vijf december klaar zijn. Dat kan een van mijn collega’s wel overnemen. Kun je dat even regelen?’’
Mandy keek me indringend aan. Ze kneep twee keer.
‘’Huh? Waarom niet?’’ vroeg ik verbaasd.
Mandy pakte mijn hand en schreef met haar wijsvinger een zes op mijn handpalm.
‘’Zes?’’ riep ik verward.
Een kneep.
Wat zes? Zes… Zes dagen? Oh, wacht.
‘’Lig ik hier al zes dagen?’’ vroeg ik voorzichtig.
Twee knepen. Mandy greep mijn wijsvinger en richtte die naar het plafond.
Nog meer? Zou het weken zijn? Zes weken? Welnee, dat was onzin.
‘’Zes weken?’’ vroeg ik met een lachje.
Mijn lach verdween meteen toen Mandy één keer kneep.
‘’Wat? Lig ik hier al zes weken lang? Lag ik in coma? Zes weken? Is het al januari?’’ vroeg ik ongelovig.
Ze reageerde niet meteen maar ze kneep één keer.
Er viel een stilte. Ik kon mijn ogen niet geloven.

De arts kwam de kamer in. Hij praatte met Mandy. Ze haalde haar telefoon tevoorschijn, typte razendsnel en liet mij een bericht zien.
‘Danny, de arts denkt dat je je gehoorapparaat op kan doen. Maar hij vraagt je eerst of je denkt dat je het aankan?’
Ik knikte. Mandy opende de la van de nachtkast en gaf mij een CI. Ik deed het op.
‘’Hallo… Hallo,’’ zei ik voorzichtig. Het werkte gelukkig prima.
‘’Ja, ik kan prima horen,’’ zei ik opgelucht.
De arts knikte. ‘’U hebt veel geluk gehad. Ik ga uw ogen eerst controleren.’’
Hij controleerde mijn ogen met een lampje.
‘’Nou dat ziet er gelukkig prima uit. Ziet u wat opmerkelijks?’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee, ik zie gewoon hetzelfde wat ik altijd zag. Maar wat is er allemaal aan de hand? Hoe kwam het dat ik in coma lag?’’
De arts haalde eerst eens diep adem. Ik vroeg of Mandy het mocht vertellen, want ik kon Mandy beter verstaan. De arts keek Mandy aan en knikte.
Ze keek me aan en nam even de tijd.

‘’Danny, je was bijna dood.’’ Mandy slikte. ‘’Edwin heeft je na een klap meteen knock-out geslagen. Toen je op de grond lag, bleef hij jou slaan en schoppen. Toen kwam Mark.’’
“”Mark?’’ vroeg ik verbaasd.
Mandy knikte en vervolgde: “’Mark was blijkbaar bevriend met Edwin. Hij was boven toen jullie binnenkwamen. En hij heeft jou ook mishandeld. Maar Max, mijn vriendinnen en ik grepen in. Gelukkig had Kelly al meteen de politie gebeld. Die hebben Mark en Edwin kunnen aanhouden. Maar…’’ Ze haalde opnieuw adem. ‘’Je was heel erg toegetakeld. Overal lag bloed. Je hoofd lag zelfs een stukje open. Het was zo erg. Je verwondingen aan je rug en zij waren ook heel erg. De artsen moesten je noodgedwongen in een kunstmatig coma brengen. Je implantaat was verbrijzeld. Maar gelukkig zijn je gehoororganen niet beschadigd, toch?’’ Ze keek de arts aan. Hij knikte bevestigend.
Mandy vervolgde: “Ze moesten wel je implantaat vervangen. Dat is zonder problemen verlopen. Maar je hebt wel enorm veel geluk gehad dat je gehoororganen niet kapot waren. Anders had je nooit meer kunnen horen. Maar onze grootste zorg waren je ogen, Danny. Je had blind kunnen zijn. Volgens de arts heb je gevoelige ogen. Dat was heel gevaarlijk.’’
Ik was erg geschrokken. Ik had inderdaad gevoelige ogen, dat was ik even vergeten.
Ik keek even weg van Mandy. Ze kneep in mijn hand. Er rolde een traan uit mijn oog. Het was een ondraaglijk gevoel. Ik werd een beetje boos op mezelf.
‘’Laat me even alleen,’’ zei ik.
De arts knikte en ging als eerste weg. Mandy snikte zachtjes, liep ook langzaam naar de deur maar bleef me aankijken.

‘’Verdomme,’’ riep ik luid toen Mandy de deur achter zich sloot. Ik had blind kunnen worden! Ik had beter moeten weten! Ik maak die klootzakken af. Wat als ik wel blind geworden was? Dan had ik een kut leven.
Ik vloekte een aantal keren. Er volgden meer tranen. Daarna drukte ik mijn hoofd diep in het kussen. Mijn hersenen deden zeer van overvolle gedachten.
‘Danny, je moet positief blijven,’ zei een stemmetje in mijn hoofd. ‘Je kunt nog altijd zien!’ Ik slaakte een diepe zucht. Dat was inderdaad waar.

Een klein half uur later werd er geklopt op de deur. Ik riep dat ze binnen mocht komen. Mandy kwam binnen, haar ogen waren gezwollen. Ze ging op de kruk naast me zitten en keek me aan. ‘’Het spijt me zó. Het spijt me zó. Het is allemaal mijn schuld,’’ zei ze snikkend.
Ik keek haar geschrokken en verbaasd aan.
‘’Mandy! Het is niet jouw schuld!’’
‘’’Jawel! Als ik niet met Edwin zou zijn gegaan, was het nooit gebeurd! En Mark had je ook al bijna geslagen toen we een relatie hadden. En ik deed fucking niks! Ik…’’
Ik onderbrak haar: ‘’Mandy! Je kon het toch niet weten dat Edwin een eikel was? Hij was toen heel aardig tegen je. Ook tegen mij trouwens. Daar kan jij niets aan doen! En Mark, tja, het was al goed afgelopen. Maar wáág het niet te denken dat het jouw schuld is!’’ Die laatste zin zei ik op een dringende toon. ‘’En trouwens, ik had zelf de keuze gemaakt om je te bevrijden. Ik had er met mijn stomme kop niet aan gedacht dat er iets fouts kunnen gebeuren. Ik wilde je gewoon bevrijden, dat was mijn enige gedachte. Het was eerder mijn eigen schuld.’’
Mandy droogde haar tranen en knikte. Ze glimlachte niet.
‘’Mandy, ik meen het echt! Het is niet jouw schuld, oké?’’ zei ik wat dwingender.
‘’Oké,’’ zei Mandy langzaam. Daarna glimlachte ze voorzichtig. Ik glimlachte terug.
‘’Vertel. Wat had ik nog meer?’’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘’Nou, je had drie gebroken ribben. Die zullen bijna genezen zijn. Je had een extreem zware hersenschudding. Verder gelukkig geen letsel. Je lag zes weken in coma. Je toestand was echt beangstigd. Je was in levensgevaar. En je ogen… Je had bijna netvliesloslating. De artsen waren net op tijd. Anders was je…’’ Ze zweeg even en keek weg.
‘’Laten we daar maar niet aan denken, Mandy. Ik kan gelukkig nog zien. Dat moeten we nu denken. Ik kan jou gelukkig nog zien,’’ zei ik met een glimlach.
Er verscheen een lachje op het gezicht van Mandy.
‘’Anders moest ik je voelen,’’ zei ik met een grijns.
Ze schoot in de lach. ‘’Mafkees.’’ Het vrolijkte haar een beetje op.

De deur ging open. Mijn ouders kwamen binnen gestapt. Mijn moeder Anita stormde huilend naar me toe en knuffelde me stevig. Ik wreef over haar rug.
Ze ging overeind staan en keek opgelucht naar mij.
‘’Ik ga even naar de gang,’’ zei Mandy. Ze stond op. Mijn moeder keek haar vuil aan. Mandy keek bang terug en vluchtte bijna uit mijn kamer. Ik zag het en brulde woest: ‘’MAM! Kijk niet zo lelijk tegen haar! Het is niet haar schuld!’’ Mijn moeder schrok, net als mijn vader en zusje. Mandy was al bij de deuropening. Ik zag haar snikkend weglopen.
‘’Maar je was bijna dood!’’ zei Anita.
‘’Alsof Mandy had gewild dat ik doodging!’’ snauwde ik haar toe.
Mijn vader Frank greep in. ‘’Anita, doe eens even rustig.’’ Frank knuffelde me ook stevig. Daarna volgde mijn zusje Lotte zijn voorbeeld.
Ze namen de plaats op de stoelen.
‘’Sorry, je zag er zo verschrikkelijk slecht uit. ik was doodsbang,’’ zei Anita met een kleine snik.
Ik zuchtte. ‘’Ja, ik snap het. Maar je moet Mandy niet de schuld geven, dat accepteer ik niet. Het was eigenlijk mijn eigen keuze. Ik wilde haar redden.’’
Ze knikte begrijpend. ‘’Sorry.’’
‘’Het is al goed. Maar ik wil wel dat je je excuses aanbiedt aan Mandy.’’
‘’Dat zal ik doen. Hoe voel je je nu?’’
‘’Prima eigenlijk, geen pijn in ieder geval. Alleen heb ik geen kracht in mijn spieren.’’
Ze knikten begrijpend.
Frank zei dan: ‘’Zijn jullie nou een stel? Mandy en jij?’’
Die vraag had ik niet verwacht. ‘’Ehmm, eigenlijk heb ik geen idee. We hebben het nog niet officieel tegen elkaar gezegd. Maar ik ga ervan uit van wel,’’ grijnsde ik.
‘’Gefeliciteerd man. Zij is een lekker vrouwtje,’’ zei Frank grijnzend.
Anita en Lotte keken hem verontwaardigd aan.
‘’Dat zeg je toch niet, Frank!’’
Ik grinnikte. We babbelden gezellig verder. Ik kwam steeds meer te weten wat er allemaal gebeurd was. De arts was even langs gekomen en had nu gelegenheid om uitgebreid te vertellen.
Ik moest nog een week in het ziekenhuis blijven, zei hij en daarna werd ik overgebracht naar een revalidatiecentrum.
Na een kleine uur gingen mijn ouders weer naar huis. Ze zouden in het weekend weer langs komen.

Mandy kwam met een glimlach de kamer in. Ik keek op. ‘’Heeft mijn moeder je haar excuses aangeboden?’’ Ze knikte.
‘’Meende ze het ook?’’
‘’Ja, ze had echt veel spijt van haar gedrag. Ik snap haar ook wel beetje,’’ zei ze.
‘’Mooi zo,’’ zei ik tevreden.
Mandy nam plaats op de stoel. Het was inmiddels avond geworden. Ik was moe, maar blij dat ze er was.
‘’Wil je slapen? Je ziet er moe uit.’’
‘’Ja, ik ben inderdaad moe.’’
‘’Ga maar lekker slapen, Danny.’’
‘’En jij dan? Je mag best naar huis gaan.’’
Mandy schudde haar hoofd. ‘’Nee, ik blijf hier.’’
‘’Je bent soms eigenwijs,’’ glimlachte ik. “Kun je mij even helpen? Duw mij wat verder naar links van het bed.’’
Mandy keek me niet begrijpend aan.
‘’Doe het gewoon,’’ zei ik zacht.
Mandy stond op en duwde me voorzichtig naar links van het bed.
Met mijn rechterarm opende ik, met veel moeite, de deken voor haar. ‘’Kom naast me liggen. Ik laat je niet op de stoel slapen.’’
Mandy keek verrast. Ze had deze actie van mij blijkbaar niet verwacht.
Ze glimlachte, deed haar schoenen uit en kroop naast me. Ik wilde de deken over haar heen leggen, maar dat lukte echter niet. Mandy deed het zelf en legde mijn arm over haar schouders heen. Ze kroop heerlijk tegen me aan, haar hoofd lag op mijn borst. Haar hand streelde over mijn buik door het shirt heen. Mijn neus drukte tussen haar haren. Ik genoot intens. We lagen even zwijgend.

‘’Danny?’’ zei Mandy zacht.
‘’Hmm.’’
‘’Ik ben echt heel blij dat je nog leeft. Je moest eens weten hoe bang ik was. Je zag er verschrikkelijk uit. Echt, je zat bijna overal onder het bloed. Je hoofd zag er het ergste uit. Ik was heel erg geschrokken toen ik hoorde dat je misschien blind kon worden. Je toestand was echt heel slecht. Het is echt een wonder dat je er niks aan overhoud. Toen je in coma lag was ik bijna elke dag bij jou. Je lag daar zo, als een standbeeld. Ik was machteloos. Na vijf en een halve week waren je verwondingen genezen. Ze konden de behandeling staken. Maar het duurde toch nog een paar dagen voordat je eindelijk wakker werd. Ik was zóó blij!’’
Ik hoorde haar zachtjes snikken.
Ik wilde haar dichter tegen mij aan drukken, maar mijn armen werkten niet echt mee.
‘’Rustig maar, Mandy. Het is gelukkig allemaal goed gekomen. Maar één ding moet je weten. Het is niet jouw schuld, begrepen?’’
Ik voelde haar hoofd knikken op mijn borst.
Ik vervolgde: ‘’Wel een gek idee. Jullie zeggen dat ik ernstig gewond was, maar ik kan me helemaal niet herinneren hoe ernstig ik gewond was. Alleen werd ik wel een paar minuten wakker in het ziekenhuis. Ik zag je nog rennen en weg was ik weer.
Mandy hief haar hoofd op en keek me geschokt aan. ‘’Echt waar?’’ Ik knikte. ‘’Ik zag dat je nog tegengehouden werd door de verpleegster.’’
‘’Ja, dat klopt.’’
‘’Hoe is het met je vriendinnen eigenlijk?’’
Mandy bleef me aankijken. ‘’Ze komen morgen. Maar zullen we nu eerst gaan slapen? Ik zie je oogleden bijna dichtvallen,’’ lachte Mandy.
Ik knikte en wilde haar kussen. Maar daar had ik helaas geen kracht voor.
Mandy hief haar hoofd nog hoger en kuste me zacht en teder. ‘’Welterusten Danny.’’
‘’Welterusten schoonheid.’’
Mandy glimlachte breed en kuste me opnieuw en ging weer liggen. Ze krulde heerlijk tegen me aan.
Snel vielen we samen in slaap.

Ik werd plotseling wakker. De kamer was schemerig. Buiten was het donker. Naast me lag er niemand. Waar was Mandy? Ik keek om me heen. Niemand… Even later ging de deur van de badkamer open en kwam Mandy glimlachend naar buiten.
Plotseling vloog de andere deur hard open. Het licht werd aan gedaan. Mijn ogen deden meteen zeer, duidelijk niet gewend van het felle licht. Ik kneep mijn ogen samen half dicht. Er waren twee mannen in de kamer gekomen. Ik knipperde even en keek goed wie het waren. Ik schrok en kreeg meteen een onaangenaam gevoel. Het waren Edwin en Mark.
Ze grepen Mandy ruw vast. Ik gilde: ‘’Laat haar met rust! Laat haar verdomme gaan!’’ Maar ik kon niets doen. Ik voelde me machteloos en hulpeloos. Mandy begon hard te gillen en te huilen, probeerde tegen te stribbelen. Maar Edwin en Mark waren te sterk. ‘’LAAT HAAR GAAN!’’ schreeuwde ik. Ik wilde uit bed stappen maar dat lukte me niet. Edwin hield Mandy stevig vast. Mark liep op me af. Angst vulde mijn hele lichaam binnen enkele seconden. Mark ging naast mijn bed staan en grijnsde gemeen. ‘’Je kunt niets doen, hé?’’ Hij hield zijn vuist omhoog en sloeg hard op mijn gezicht.

Ik schrok wakker. Mijn lichaam was bezweet. Ik ademde zwaar. Het was niet Mark die mij sloeg, maar Mandy. Ik zag haar bruine ogen vlak voor mijn ogen. Ze keek bezorgd.
Het was een droom. Een nachtmerrie.
Mandy liet mij even bijkomen en gaf mij de CI.
‘’Gaat het, Danny? Je lag zo onrustig op bed. Nachtmerrie?’’ Ik knikte en vertelde wat de droom was. Ze keek me geschokt aan.
‘’Dat is een vreselijke droom, Danny!’’
De verpleegster kwam binnen. Mandy vertelde wat er allemaal gebeurd was. Ze bleef bezorgd kijken. De vrouw zei dat het niet vreemd was. “Dat overkomt veel mensen die mishandeld zijn. In het revalidatiecentrum krijgt hij wel hulp van een psycholoog.” Ze stuurde Mandy even weg. Ze ging mij wassen. Even later was ik weer schoon en Mandy kwam weer binnen.
Ze kroop lekker tegen me aan. ‘’Gaat het?’’
‘’Ja, het was gelukkig maar een nachtmerrie, maar ik hoop dat het eenmalig is.’’
‘’Droom maar over mij,’’ zei Mandy zacht.
‘’Goed plan! Als het dan maar geen natte droom is!’’
Ze schoot in de lach. ‘’Gek! Kom, slapen nu.’’ Aan de beweging van haar buik te voelen, lag ze alweer te slapen. Ik kon nog niet slapen. Het was echt een verschrikkelijke droom geweest. Het duurde even voordat ook ik in slaap viel.

De ochtend kwam veel te snel naar mijn gevoel. Ik voelde zachte lippen op de mijne drukken. Ik opende mijn ogen en keek meteen recht in haar ogen. Haar ogen lachten. Ze wilde terugtrekken, maar ik kuste meteen terug. We bleven even inning zoenen. De deur vloog open, we verbraken direct onze kus.
‘’O, mijn excuses! Ik kom wel later terug,’’ riep de verpleegster, die een klein beetje rood werd.
‘’Nee, kom maar binnen,’’ zei Mandy lachend.
De verpleegster zette het ontbijt op het tafeltje. Ze was zo aardig dat ze ook voor Mandy had meegenomen. We aten rustig ons ontbijt op. Mandy haar vriendinnen zouden vanavond langs komen. Straks en vanmiddag kwamen mijn vrienden en mijn collega’s langs.
Mandy ging even naar huis, ze kwam vanavond terug met haar vriendinnen.

De hele dag was het gezellig, maar wel vermoeiend. Toen mijn collega’s uiteindelijk weg gingen, besloot ik om even te slapen.
Ik werd gestoord door een verpleegster met een warme maaltijd. Zuchtend at ik mijn eten snel op en ging weer even slapen.
Even later werd ik weer gewekt, maar dan op een hele fijne manier. Haar lippen lagen weer op de mijne. Ik glimlachte tijdens de kus, waardoor Mandy ook glimlachte. We verbraken de kus. Ik keek om me heen. Anna, Kelly, Elise en Lotte waren er, allemaal met een grote glimlach.
‘’Hee slijmballen, mogen wij hem niet knuffelen?’’ zei Lotte tegen Mandy. Mandy maakte een weg vrij voor haar vriendinnen.
‘’O, Danny, wat fijn om je weer te zien! Ik ben echt blij!’’ zei Lotte en knuffelde mij stevig.
Elise, Kelly en Anna volgden haar voorbeeld. Ik keek goed naar Anna. Ze had een hooggesloten blouse aan. ‘’Het is niet koud hier hoor,’’ zei ik tegen haar. Anna lachte ondeugend.
‘’Hallo! Zijn mijn tieten niet groot genoeg?’’ riep Mandy verontwaardigd uit. De dames giechelden kinderlijk.
De eerste vraag die ze stelden was natuurlijk hoe het met me ging. We babbelden gezellig verder.

Op een gegeven moment vroeg ik: ‘’Wat is er precies gebeurd sinds ik knock-out ging?’’
De dames keken elkaar aan.
‘’Nou, toen jij eenmaal op de grond lag, schopte Edwin tegen je zij, je rug en vooral tegen je hoofd. En toen kwam Mark ook en deed mee. Max liet me dan los en stormde op hen af. Er kwam een vechtpartij. Ik ging ook mee doen. Max vocht met twee man tegelijk. Maar het ging wel erg hard. Ik kreeg ook een paar klappen. Maar Edwin en Mark waren vooral bezig met Max. Ik probeerde ze te stoppen, maar ze waren veel te sterk,’’ zei Mandy, met een brok in haar keel.
Lotte vervolgde: ‘’Anna en ik hoorden geschreeuw, we gingen kijken en zagen je daar liggen. Het was echt eng om te zien. We mengden ons ook in de vechtpartij. Max was dan bezig met Mark. Wij drie dames tegen Edwin. Het ging moeizaam. We wilden hem in een houdgreep hebben, maar dat lukte ons niet.’’
‘’Ja, hij was toch groter en sterker en sloeg ons paar keer hard. Dat deed verdorie pijn,’’ zei Anna.
Elise zei dan: ‘’Wij zaten in de auto en hoorden geschreeuw. Kelly en ik wilden ook gaan kijken. Het klonk niet best. Onderweg belde Kelly alvast de politie. Toen we eenmaal binnen waren schrokken we ook heel erg en vochten ook mee. Het was een chaos. Max had toch een beetje moeite met Mark. En Kelly….’’ Elise keek Kelly aan.
Kelly haalde eens diep adem. ‘’Toen we probeerde om Edwin te pakken, sloeg hij hard tegen mijn kop, ik was meteen knock-out.’’ Ik keek haar geschokt aan.
‘’Niet ernstig, ik had een lichte hersenschudding,’’ zei Kelly.
Mandy vervolgde: ‘’Uiteindelijk kwam de politie. Toen vluchtte Mark weg. Een paar politiemannen gingen achter hem aan. We konden Edwin tegenhouden. En dan ging ik naar jou toe. Je lag daar zo stil. Het was echt beangstigend om naar te kijken. Een paar minuten later kwam de ambulance. Ze namen jou en Kelly mee. Ik mocht mee in de ambulance-auto. Ondertussen hadden de politiemannen Mark opgepakt. Dat was het.’’

Er viel een stilte.
‘’Het is zo raar, als ik jullie zo hoor gebeurde er een hoop terwijl ik mij helemaal niets kan herinneren,’’ zei ik met een brok in mijn keel.
‘’Wees maar blij, anders had je veel pijn moeten voelen,’’ riep Anna. De dames knikten.
‘’Hoe gaat het met Max?’’ vroeg ik.
‘’Hij had een paar flinke blauwe plekken en een bloedneus. Dat was alles,’’ antwoordde Mandy.
‘’En jullie?’’ Ik keek iedereen aan.
‘’We mankeerden niet zo veel, een paar blauwe plekken en schrammen. En Kelly had dus een lichte hersenschudding,’’ antwoordde Lotte.
‘’Wat een toestand zeg,’’ mompelde ik zacht.
Iedereen knikte. We kletsen nog wat verder en toen was het weer tijd voor de dames om naar huis te gaan.
‘’Mag ik weer bij je blijven slapen?’’ vroeg Mandy hoopvol.
Ik glimlachte. ‘’Als ik nee zeg dan zouden ook mijn hersenen beschadigd zijn.’’ Alle dames giechelden.
Ze namen afscheid. Mandy gooide de deken open, deed haar schoenen uit en kroop weer dicht tegen me aan.
‘’Het is zo fijn om tegen je aan liggen,’’ fluisterde ze lief.
Ik bromde: ‘’Ja, alleen jammer kan ik je niet vasthouden. Ik heb nog altijd weinig kracht in mijn armen.’’ Ik slaakte een zucht van teleurstelling.
‘’Komt nog wel,’’ zei Mandy zacht.
‘’Is het goed dat ik nu ga slapen? Mijn oogleden voelen zo zwaar aan.’’
Ze kwam een stukje overeind en knikte. We kusten elkaar lang en innig. We wensten elkaar een goede nacht en vielen alweer in slaap.

De week ging snel voorbij. Er kwam regelmatig bezoek. Mandy’s ouders waren ook langs geweest. Mijn ouders waren in het weekend weer langs gekomen. Mandy was er elke dag.
Het was tijd dat ik naar het revalidatiecentrum ging. Ik had liever naar huis gegaan. Maar ik moest weer op krachten komen. Geestelijk was ik redelijk in orde. Alleen had ik af en toe last van nachtmerries.
De weken daarop verbleef ik in een revalidatiecentrum. Ik had veel gesprekken met een psycholoog. En ik was ook veel te vinden bij fysiotherapie. Langzaam maar zeker kreeg ik meer gevoel in mijn spieren. En in mijn hoofd werd het steeds helderder.

Midden februari was het eindelijk zover. Ik mocht naar huis. Ik kon eindelijk lopen, maar ik was nog niet volledig hersteld. Van fysio moest ik driemaal in de week naar de sportschool gaan met een speciaal programma.
Mandy stond breed glimlachend op me te wachten. Ik was erg blij dat ik weer naar huis kon. Ik had mijn huis gemist, vooral mijn eigen bed! Ik bedankte iedereen voor de fantastische hulp. Mandy nam mijn tas in haar arm. Ik pakte de andere arm. We keken elkaar aan.
‘’Ready?’’ glimlachte ze.
‘’Echt wel. Ik wil naar huis!’’ reageerde ik enthousiast. We liepen naar de auto.
Mandy reed in een rustig tempo naar huis terwijl we lekker aan het kletsen waren.

Toen we eenmaal op de parkeerplaats kwamen stapte ik uit de auto en keek blij omhoog naar mijn huis. Ik had mijn huis echt gemist. Mandy pakte mijn tas uit de kofferbak en nam mijn hand.
‘’Kom op!’’ We liepen naar binnen en kwamen mijn huisbazin Anneke tegen. Ze wist natuurlijk wat er allemaal gebeurd was. Het nieuws ging door het hele land. We kletsten snel en kort, want ik wilde graag naar boven. Anneke snapte het gelukkig en liet ons snel gaan. We namen de lift.
Op de gang stond ik voor de deur. Mandy haalde mijn sleutels uit mijn tas en gaf die aan mij. Ik opende de deur en stapte binnen, gevolgd met Mandy.
Een geweldig, gelukkig gevoel stroomde door mijn lichaam. Ik was weer thuis. Het was niets veranderd. Alles stond op zijn plek. Alleen viel mijn oog op een open deur. Ik liep er naar toe. Het was de slaapkamer van Iris. Maar de inrichting was anders. Ik keek even goed. Ik herkende het meteen. Het waren spullen van Mandy! Ik draaide me om en keek verbaasd naar Mandy. Ze glunderde helemaal.
‘’Woon jij hier? Waar is Iris?’’
‘’Je wist toch dat Iris hier tijdelijk woonde?’’
Ik knikte.
‘’Iris ging begin januari alweer weg, dus er was weer plek vrij. Maar alleen stond ik helaas niet bovenaan de lijst. Maar Anneke had stiekem wat geregeld zodat ik toch die kamer kreeg.’’
Ik keek blij verrast. ‘’Dat is fantastisch! Maar je hebt al die tijd niets gezegd?’’
Mandy glimlachte. ‘’Ik wilde je verrassen.’’
‘’Dat heb je dan goed gedaan!’’ Ik pakte haar en kuste haar met veel liefde. Ze verbrak de kus en pakte mijn hand. ‘’Kom.’’

We liepen naar het dakterras. Opeens werd er geschreeuwd: ‘’Welkom thuis!’’
Ik keek geschrokken rond. Een heleboel mensen waren er. Mijn ouders, Mandy haar ouders, de vrienden van ons, mijn collega’s en mijn baas.
Ik stond met open mond te staren. ‘’Wauw!’’
Iedereen begroette me vrolijk.
Er stond een grote tafel midden op het terras. Ik nam plaats op een stoel. Mandy kwam naast me zitten.
‘’Heb jij dit allemaal geregeld?’’ voeg ik aan Mandy. Ze knikte glimlachend. Ik gaf haar een vlugge kus. Jan, mijn baas, zat naast me en drukte een pilsje in mijn hand. Ik hoefde geen medicijnen meer in te nemen dus mocht eindelijk alcohol drinken. Hij hief zijn fles omhoog, waarop iedereen zijn voorbeeld volgde. Ik deed ook mee. ‘’Proost!’’
Ik kon het niet laten en vroeg meteen aan Jan wanneer ik mocht beginnen met werken. Jan moest lachen en zei dat ik eerst eens rustig aan moest doen. Vanaf 1 maart was ik welkom. Ik vond het best.
Ik kletste gezellig verder met iedereen. Het was echt gezellig, allemaal te danken aan Mandy. Ik keek af en toe verliefd naar haar. Ze keek net zo verliefd terug. Het einde naderde, het dakterras liep langzaam leeg. Toen iedereen eindelijk weg was, gingen we naar bed. Na lange tijd lag ik weer op mijn eigen bed. We knuffelden eerst even en daarna vielen we in slaap.

De volgende dag, zondag, sliepen we heerlijk uit. Mandy kon helaas niet langer blijven liggen. Ze had een dikke achterstand met haar studie. Ze beloofde me dat we die middag lekker gingen wandelen. Ik ging de rotzooi van gisteren opruimen.

Rond drie uur gingen we naar buiten. In elkaars armen liepen we zwijgend naar het park. We genoten van elkaar.
‘’Fijn om weer thuis te zijn hè?’’ vroeg Mandy.
‘’Ja, heerlijk! En nog heerlijker dat jij ook terug bent!’’
Ze glimlachte. ‘’We kennen elkaar alweer bijna een jaar. Wat een jaar!’’
‘’Zeg dat wel! Hopelijk wordt dit jaar wat rustiger,’’ mompelde ik.
‘’Weet je, Danny. Ik ben echt heel blij met jou samen. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld,’’ zei Mandy met een dromerige stem.
Dat klonk als muziek in mijn oren.
‘’Ik ook. Weet je nog die eerste dag, dat we op jouw kamer stonden en dat ik een erectie kreeg na een knuffel.’’ Ze gniffelde even en knikte.
‘’En je ging voor mij staan om mij te helpen om mijn erectie te verbergen voor je ouders.’’ Mandy knikte glimlachend.
‘’Vanaf dat moment was ik verliefd op je. Ik vond het zo’n lief gebaar van je.’’
Mandy kneep in mijn hand.
‘’Hoe beter ik je ken, hoe verliefder ik op je werd. Alleen durfde ik niet veel…’’ Ik keek naar de grond.
Ze keek me aan. ‘’Danny, het komt wel goed. Bij mij hoef je echt niet bang te zijn.’’
‘’Ik weet het, Mandy. Maar ik heb nooit een vriendin gehad. Ik weet bijna niets. Ben zo groen als gras. En jij hebt alles al meegemaakt. Ik ben juist het tegenovergestelde van jou. Het is allemaal nieuw voor me.’’
‘’Maak je daar echt maar geen zorgen om. Het gaat allemaal goed komen. Mij raak je echt niet meer zomaar kwijt. Ik ben ook helemaal verliefd op jou. Het is eigenlijk ook juist nieuw voor mij. Want ik heb altijd vriendjes gehad die al meer dan genoeg ervaring hadden. Nu ben ik met jou, die geen enkele ervaring heeft. Dat is juist leuk.’’
Ik glimlachte. Zij had een punt.
We liepen zwijgend verder. Na een dikke twee uur werden mijn benen wel moe. We bestelden snel eten bij de snackbar en liepen naar huis.

Op de bank aten we de patat met smaak op. Ik had al maanden geen patat gehad. Na het eten gingen we een filmpje kijken. Ik lag languit op de bank met mijn benen op tafel. Mandy leunde knus tegen me aan. Mijn hand lag op haar buik en streelde haar zachtjes. Mijn vingers gleden in cirkels rond. De cirkel werd langzaam groter, daardoor kwamen mijn vingers steeds dichterbij haar borsten. Ik vond het reuze spannend.
Even later gleden mijn vingers heel dichtbij haar borsten. Maar mijn hand raakte wel de onderkant van haar borsten. Ik wist niet wat me bezielde, ik durfde het gewoon niet. Ik wist dat ik niet bang hoefde te zijn, maar toch….
Ik maakte weer een cirkel, raakte haar borsten weer. Mijn hart bonkte hard. Bij de volgende cirkel kwam mijn hand weer dicht bij haar borsten en legde Mandy plotseling haar hand op de mijne. Ik verstijfde, was bang dat ik te ver gegaan was. Ik draaide mijn hoofd langzaam naar Mandy toe. Ze glimlachte lief. Ik bloosde lichtjes. ‘’Doe het,’’ zei ze alleen maar en liet mijn hand los.

Mijn trillende vingers gleden langzaam over haar borsten. Ik liet mijn handpalm wat zakken en nu raakte mijn hele hand haar borst. Ik kneedde zachtjes. Mandy bleef me aankijken. Mijn blik ging afwisselend naar haar ogen en naar haar borsten. Haar borsten waren heerlijk stevig en rond. Ik begon steeds steviger te kneden. Wat een fantastische ervaring. Ik genoot intens. Elke keer als ik Mandy aankeek glimlachte ze lief. Dat gaf mij meer vertrouwen.
Mijn pik was ondertussen gruwelijk hard, stond op het punt te exploderen. Ik bleef doorkneden, wilde elke centimeter van haar borsten voelen. Na een tijdje wilde ik toch graag onder het topje voelen. Mijn hand gleed langzaam naar beneden tot de rand van haar topje. Mijn vingertoppen kwamen onder haar topje terecht. Ik keek haar aan, ze knikte bemoedigend. Mijn hand gleed verder onder haar topje naar boven. Mijn vingertoppen raakten haar bh aan. Ik gleed verder omhoog. En toen raakten mijn vingertoppen eindelijk, voor het eerst haar blote borsten. Ze had een heerlijke zachte en warme huid. Ik genoot er met volle teugen van. Mandy ook, haar ademhaling werd ietsje zwaarder. Ik streelde overal. Mijn wijsvinger zocht een tepel door de bh en vond die al snel. Haar tepel was hard. Ik wreef met mijn vinger over haar tepel. Mandy liet een kreuntje ontsnappen. Ik keek op.
‘’Je doet het goed, lieve Danny. Ga maar door.’’
Dat zei ze niet tegen dovemansoren. Ik ging door, was razend nieuwsgierig hoe haar blote tepel voelde. Mijn vingers gleden langzaam omhoog en doken onder de bh. Dit keer keek ik Mandy niet aan voor toestemming. Ik dook verder onder haar bh en trok haar borst uit haar cup. Ik verspilde geen tijd en streelde meteen haar tepel. Die was keihard. Ik kneep met mijn wijsvinger en duim in haar tepel. Ze kreunde. Haar tepels zijn dus gevoelig, dacht ik meteen. Ik haalde de andere borst ook uit haar cup. Ik bleef met haar borsten spelen. Wat een fantastische borsten had ze.

Even later trok Mandy mijn hand weg en stond op. Ze trok me omhoog. We liepen naar mijn slaapkamer. Dat ging moeizaam met mijn erectie.
‘’Ga maar op bed zitten,’’ zei ze zacht.
Ik ging op het voeteneinde van het bed zitten. Ik trilde van de spanning, wist wat er zou gebeuren.
‘’Wacht je hier even? Ik ga wat leuks aantrekken,’’ zei ze ondeugend. Ik kon alleen maar gretig knikken. Ze verdween.
Ik zat daar met trillende benen. Mijn oksels werden langzaam natter van het zweet. Shit, niet doen, dacht ik. Ik hield mijn armen omhoog om te luchten. Mijn tanden klapperden. Mijn maag deed zeer van de zenuwen. Verdomme!
‘’Ontspan nou even, Danny,’’ mompelde ik zacht. ‘’Er kan niets fout gaan.’’ Ik haalde een aantal keer diep adem. Alleen maakte ik me zorgen om mijn orgasme. Ik zou hoe dan ook veel te snel klaarkomen. En zou ik het wel goed doen bij haar?
Ik probeerde aan iets anders te denken om te kalmeren. Maar mijn vingers trilden door. ‘’Rustig! Ontspan verdomme even!’’ Ik bleef mezelf zachtjes moed inspreken.

Opeens hoorde ik een grinnik. Mandy stond in de deuropening, leunend tegen het kozijn. Ik keek geschrokken op.
‘’Zenuwachtig?’’ vroeg ze glimlachend.
Ik kon alleen maar een knikje geven.
‘’En? Hoe zie ik eruit?’’ Ze poseerde zich voor me.
Nu pas deden mijn ogen hun werk. Ze droeg een schitterend zwarte jurk. De jurk zat strak om haar lichaam waardoor je haar vormen goed kon zien. De jurk was vrij kort en was licht doorzichtig. Haar billen waren nog maar net bedekt en Ik kon haar tepels zien. Onder haar jurk waren er twee fraaie, blote benen te zien. Ze droeg een paar hoge puntige naaldhakken.
Ik staarde haar met grote ogen aan en slikte hoorbaar.
‘’Wauw,’’ stamelde ik. Meer kon ik niet uitbrengen. Ik had nog nooit zo’n mooie vrouw gezien.
Mandy glimlachte tevreden en liep elegant naar me toe en ging naast me zitten. Ik trilde helemaal. Dat voelde Mandy ook, die haar hand legde op mijn been. ‘’Rustig maar, Danny. Het komt allemaal goed,’’ zei ze op een lieve toon.
‘’Ik probeer het,’’ lachte ik schaapachtig.
‘’Waar ben je bang voor?’’ vroeg Mandy rustig.
‘’Euhm… Dat ik te snel klaarkom… En of ik het wel goed doe…’’ fluisterde ik.
Mandy dacht even na. Ze draaide iets meer naar mij toe en pakte mijn beide handen vast.
‘’Ik had al verwacht dat je een beetje bang zou zijn. Maar het komt echt allemaal goed. Ik ga je alles leren. Maar… voor mij ben je heel bijzonder. Andere mannen hadden mij nu allang gepakt. Maar jij nog steeds niet. En het is de allereerste keer voor jou, dat wil ik wel goed doen. Dus ik wil iets bijzonders doen. Ik stel voor dat we nog geen seks hebben, dat we eerst oefenen met het uitstellen van je orgasme. Als je eenmaal langer kunt volhouden dan kan je ook langer neuken bij de eerste keer. Anders ben je binnen dertig seconden klaar.’’
Ik keek verbaasd. ‘’Geen seks vandaag?’’
Ze schudde haar hoofd. Ik keek teleurgesteld.
Ze schoot in de lach.
‘’Maar Mandy, wat wil je dan doen?’’
‘’Gewoon, beginnen met orale seks, en aftrekken en zo. Er zijn genoeg andere manieren om klaar te komen. Wat zeg je daarvan? Op die manier bouwen we ook een beetje spanning op. Ik wil ook graag seks met je. Als het eenmaal zover is zullen we enorm van elkaar genieten.’’
Ik zat na te denken. Ze had er duidelijk over nagedacht.
‘’Je bent duidelijk voorbereid, hè? Als je het graag wilt, vind ik het best. Als ik het maar met jou samen doe. Het zal niet makkelijk zijn, denk ik.’’
Mandy grinnikte. ‘’We proberen het gewoon.’’

Ze kroop sensueel het bed op. Ik keek verlekkerd toe.
‘’Kom lekker ding,’’ lachte ze ondeugend. Ik kroop langzaam het bed in. We lagen naast elkaar en keken recht in onze ogen aan.
‘’Mandy, je bent echt de aller- allermooiste vrouw die ik ooit gezien heb. En allerliefste,’’ fluisterde ik zacht. Ze glunderde. ‘’Dank je wel, lieverd.’’
Onze lippen naderden elkaar. We kusten eerst rustig. Langzaam maar zeker werd het wilder. Opeens voelde ik een punt van haar tong tussen mijn lippen prikken. Ik had nog nooit getongzoend. Ik opende voorzichtig mijn mond een klein beetje. Mandy drong haar tong verder naar binnen en zocht mijn tong op. Ik stak mijn tong naar voren en speelde met haar tong, een beetje onwennig. Maar hoe langer we tongden, hoe beter het ging. We tongden zeker tien minuten lang. We verbraken onze kus soms om even adem te happen. ‘’Je bent een snelle leerling,’’ hijgde Mandy. Na een korte onderbreking kusten we weer verder. Nu legde ik mijn hand op haar zij. Ik streelde haar. Ze kroop dichterbij zodat ik meer bereik had. Mijn hand gleed over haar rug. Haar jurk was heerlijk glad en zacht. Mijn hand gleed langzaam lager, richting haar billen. We bleven tongen. Ik begon meer zelfvertrouwen te krijgen. Ik streelde en kneedde haar billen voorzichtig en onderzoekend. Ze had een lekker stevig kontje. Ik drukte haar kont naar me toe waardoor haar dijen tegen mijn erectie drukten. Mandy sloeg een been over mijn been heen. Ook daar streelde ik. Ik wilde haar eigenlijk overal strelen. We stopten met tongen en hijgden even na. Plotseling pakte Mandy mijn shirt en wilde het uittrekken. Ik ging een beetje overeind zitten zodat ze mijn shirt kon uittrekken. Ze legde haar warme hand op mijn borst en streelde heerlijk zacht. Ik kreeg meteen rillingen. Het voelde fantastisch lekker.
‘’Je moet weer eens gaan sporten. Je borstspieren zijn wat slapjes geworden,’’ giechelde ze.
‘’Hallo! ik lag verdorie in coma!’’ lachte ik verontwaardigd.
Ze streelde over mijn hele borstkas en daarna ging ze wat lager. Ik wist waar het heen ging. Mijn pik was nog nooit zo hard geweest. Het deed gewoon pijn. Er vormde zich een flinke tent in mijn trainingsbroek. Ik voelde mijn pik al kloppen. Ik moest me goed concentreren om niet te snel klaar te komen bij een lichte aanraking.

‘’Danny?’’
Ik opende mijn ogen en keek meteen recht in haar ogen.
‘’Je staat op de punt om te ontploffen, hè?’’
Ik knikte beschaamd.
Ze glimlachte. ‘’Het is niet erg als je zo meteen al klaar komt. Schaam je niet, oké?’’ fluisterde ze lief.
Ik smolt van haar liefdevolle blik. Ik knikte.
Haar hand gleed langzaam tot de rand van mijn broek. Ze ging iets overeind zitten.
‘’Til je kont even op.’’ Ik deed wat er gevraagd werd. Met een snelle beweging trok ze mijn broek omlaag tot op mijn knieën. Mijn pik zwiepte met een boogje en plofte op mijn buik. Hij was duidelijk blij met zijn vrijheid. Mijn eikel was al ontbloot door het vele voorvocht. Mandy keek even aandachtig. ‘’Mooi apparaat heb je, Danny,’’ kreunde ze. ‘’En ook lekker kaal,’’ knikte ze goedkeurend. Ze ging weer liggen, haar ogen vlak voor mijn ogen. Haar hand gleed van mijn buik langzaam naar mijn pik. Ik ademde zwaar en bleef in haar mooie ogen kijken. Ik werd gek van de spanning. Haar vinger maakte contact met mijn eikel en wreef hem glad met voorvocht. Ik kreunde het uit. Mijn zaad borrelde al bijna, maar ik deed mijn best om het in te houden. Haar hand gleed verder lager, ze raakte met haar nagel zacht mijn stam. En toen pakte ze mijn lul beet. Ze hield wel stil en keek me ondeugend aan. ‘’Ik voel je lul kloppen.’’
Ik keek haar niet echt, was druk bezig om niet meteen te klaar komen. Toen voelde ik Mandy’s hand heel langzaam op en neer gaan. Ik kreunde luid. ‘’Ik kan niet meer,’’ hijgde ik, een beetje beschaamd. ‘’Laat het maar gaan, Danny. Laat het gaan.’’ fluisterde Mandy lief. Ze begon me opeens wat sneller af te trekken. Ik verloor mijn weerstand en liet de sluizen los. Met een luide grom kwam ik klaar. Het werd even zwart voor mijn ogen. Straal na straal spoot ik mijn zak leeg. Het meeste zaad belandde op mijn buik en borst. Een klein deel belandde op de jurk van Mandy. Dat deerde haar duidelijk niets en ze bleef doortrekken tot de laatste straal eruit was gekomen. Ik hijgde zwaar. Het was ongelooflijk lekker. Vele malen lekkerder dan wanneer ik het zelf doe. Het was een onbeschrijflijk gevoel. Ik had echt even tijd nodig om bij te komen. Ik was nog nooit zo intens klaargekomen. En dan te denken dat ik niet eens gepijpt werd of had geneukt. Dus het kon alleen maar lekkerder zijn, dacht ik…