“We zijn blij om te kunnen meedelen dat we na slechts vier dagen de dubbele moord op twee jonge meisjes in onze stad hebben kunnen oplossen.” De commissaris klonk opgewekt toen hij de verzamelde pers toesprak. Normaal gezien zouden Marc en Myriam mee aan de lange tafel hebben gezeten om na de mededeling vragen te beantwoorden. Door de media-aandacht voor de dood van Johnny en de verkeerschaos die erop was gevolgd, had het hem echter beter geleken om deze persconferentie zo kort mogelijk te houden. Om aan te tonen dat ze één team vormden, moesten de belangrijkste medewerkers aan het onderzoek op de achtergrond toekijken. Marc, Myriam, Brian en Erika stonden onwennig op een rijtje naast elkaar, nog net binnen het beeld van de camera’s.

De tevredenheid die uit de woorden van de commissaris klonk, stond in schril contract met de verwijtende toon waarmee hij Marc en Myriam een uur geleden had toegesproken.
“Jullie hebben er een puinhoop van gemaakt. Ja, jullie hebben de moordenaar gepakt. Maar jullie hebben hem laten weglopen, met zijn dood en heel wat blikschade als gevolg. Dit is een ramp. De media hijgen in onze nek. Weten jullie trouwens hoeveel klachten we hebben binnengekregen? Hier, luister maar.”
De commissaris boog zich naar zijn computerscherm. “Die man gedroeg zich als een regelrechte fascist. Hij schreeuwde tegen me, terwijl mijn kind erbij zat … Hij trok mijn gsm uit mijn handen en smeet deze stuk tegen de grond. Ik was met mijn vrouw aan het bellen. Ze was doodongerust ... Die vent heeft zich nooit geïdentificeerd. Hij gedroeg zich eerder als een psychopaat dan als iemand die de wet dient te respecteren.”
Met een diepe zucht wreef de commissaris over zijn voorhoofd. “Straks gaan jullie zwijgend en glimlachend op de achtergrond staan. Nadien gaan jullie naar huis tot comité P dit allemaal uitgeklaard heeft.”

Het was de kortste persconferentie ooit geweest. Na de eerste kritische vraag had de commissaris geschermd met het geheim van het onderzoek dat nog niet helemaal afgelopen was, om zich dan plots om te draaien en weg te lopen.
Marc en Myriam waren letterlijk naar buiten gekeken door de commissaris. Marc stond als verslagen op de stoep en staarde naar de grond. Zo had Myriam hem nog nooit gezien.
“Geef ik je een lift naar huis?”
Marc keek op en knikte. Hij volgde haar naar haar auto. Het eerste deel van de rit verliep in stilte. Hoewel ze de moordenaar hadden gevat, was er toch geen euforisch gevoel. Dit onderzoek vertoonde nog teveel gaten en de dood van Johnny had een serieuze domper op de uitkomst gezet.

“Over gisteren…” De woorden van Myriam deden Marc onmiddellijk spijt krijgen van zijn keuze om zich naar huis te laten brengen.
“Het was een kus. We hadden het allebei nodig om te vergeten. Dat was het.”
“En Erika?”
Marc zuchtte. Hij was haar achterna gelopen, maar ze was al verdwenen. De hele avond had hij haar gebeld en sms’jes verstuurd. Ze had niet gereageerd. Op de persconferentie had ze hem volledig genegeerd. Erika wist nochtans dat hij geen relatie wou, dat het slechts om het stillen van hun huidhonger ging. Ze waren vrienden die neukten. Erika noemde het anders. Iets in het Engels. Bij hemzelf gingen de haren op zijn armen rechtstaan van al die Engelse termen die zijn taal vervuilden.
Blijkbaar was ze toch iets voor hem gaan voelen. Hij vond het jammer. Nu was hij weer tot zichzelf en zijn linkerhand veroordeeld. En gisteren dus die kus met Myriam. Toen hun lippen elkaar raakten, besefte hij al dat het een slecht idee was. Te laat.
“Erika is dus toch meer dan een vriendin?”
“Nu niet meer.”

Marc stapte uit toen de auto voor zijn huis stopte. Bij het openen van zijn voordeur hoorde hij hoe de auto werd stilgezet. Hij keek om en zag Myriam naar hem toekomen. “Is er iets?”
“Jij gaat me iets te drinken aanbieden.”
“Je moet nog rijden.”
Myriam wrong zich naar binnen langs Marc die in het deurgat stond. Haar borsten schuurden langs zijn arm. Ze liep door naar de woonkamer.
“Je krijgt een pintje als je je hangtieten bij je houdt.” Vroeger zou Myriam hier hartelijk mee gelachen hebben. Er was iets veranderd. De hatelijke blik die hij toegeworpen kreeg, veegde de grijns van zijn gezicht.
“Kijk eens goed Marc. Hangen ze? Noem je dit hangen? Ben jij al zo oud dat je niet meer goed ziet? Heb je een bril nodig? Weet je het verschil niet meer tussen voluptueus en een hangtiet?” Ze pakte haar rechterborst en streelde die. Nee, het was geen strelen, ze wreef er gedachteloos over.

“Ze hangen niet, nog niet.” zei hij, ongerust dat hij een ruzie was begonnen. “Ik ben geen expert op dit gebied. Ik weet niet waar de hangtiet begint en de gewone tiet ophoudt. Maar ik weet dat ze gaan hangen. Dat kun je zien. Als je goed kijkt, zie je dat ze al een beetje hangen. Als je goed kijkt, zie je dat het met je tieten gegaan is, zoals het met jou gegaan is. Daarom heb je me graag. Omdat je weet dat het voorbij is, je avontuurtjes, je decolleteetjes, het is allemaal verleden tijd, voltooid verleden tijd. Dacht je dat ik dat niet wist, dat je mannen oppikt in een of andere bar, in plaats van naar je gezin te gaan?”
“Mijn gezin? Welk gezin? Mijn kinderen zitten op kot. Ze komen enkel op zondag naar huis om te eten en hun was te laten doen. En Nico… die kijkt al jaren niet meer naar me om.”
“Dus daarom ben je hier. Hier bij mij, omdat je nergens anders heen kunt. Omdat je weet dat ik niet vies ben van je hangtieten. Omdat ik er wel mee wil spelen.”

Myriam zuchtte, ze hield de tepel van haar rechterborst vast. Het leek alsof ze erin kneep. “Zullen we neuken?”
“Nu?” vroeg Marc..
“Ja, nu.”
“Hier?”
“Waar anders?”
Marc keek diep in de ogen van Myriam. Hij probeerde haar gemoedstoestand te peilen. Hij herkende geen van haar emoties. “Je weet dat dit een slecht idee is, he? Persoonlijke relaties mogen ons werk niet belemmeren.”
Myriam staarde naar Marc terug. Ze zweeg en wachtte zijn reactie af. Die liet niet lang op zich wachten. Hij was het even allemaal beu. Hij was moe. Het moe. Heel even verdwenen al zijn principes.
“Whatever!”

De hoeken van haar mond krulden omhoog, zoals die van een kat die het kooitje van de kanarie ziet openstaan. En hij was haar doelwit. Dat beviel hem allesbehalve.
Ze deed een stap naar hem toe. Om te voorkomen dat hij achteruit stapte, greep ze de voorpanden van zijn overhemd beet.
"Ik vind dat je er goed uitziet, Marc. Een hete mond en ogen die een verhaal vertellen. Ik wil meer zien."
Zijn zintuigen werden vlijmscherp. Zijn maag kromp ineen in een harde onontwarbare knoop.
"Je laat er geen gras over groeien, he?"
Ze ging op haar tenen staan en beet zachtjes in zijn onderlip, wat een flits van verlangen door hem deed schieten.
"Ik hou niet van vrouwen die het initiatief nemen."
Haar lach was laag en spottend. "Dat vind ik jammer voor jou." Ze boog voorover en streek met haar tong over de zijkant van zijn hals. “Ik wil dat je me aanraakt. Ik wil je handen op mijn borsten voelen."
Hoewel hij zijn armen slap langs zijn lijf liet hangen, rukte hij in gedachten haar blouse open. "Ik waardeer je interesse in mij, maar..."
"Ik voel je hart bonzen." Ze schudde haar haren naar achter, zodat de geur ervan in zijn neus drong. "Ik kan voelen dat je naar me verlangt, net zo hevig als ik naar jou verlang."
"Sommige mensen hebben geleerd hun verlangens in toom te houden."
Ze zag zijn ogen echter veranderen. Dat verraadde alles, dacht ze. "Ik geloof dat ik geweld moet gebruiken," merkte ze op. Ze stapte verder naar voren en drukte haar lichaam tegen dat van hem.

"Als je zo verder gaat, breng je jezelf nog meer in verlegenheid. Stop hiermee, rechercheur Van Calster, en ga naar huis." Zijn stem klonk hees en gespannen. Zijn hart ging als een razende tekeer.
"Nee," antwoordde ze ferm. Ze haakte haar vingers achter zijn broeksriem.
Opgewonden en woedend keek hij haar aan. "Hou op."
"Zorg maar dat ik ophoud." Ze sloeg haar armen stevig om zijn nek. "Je kunt vast een manier bedenken om me te laten ophouden." Toen daalde haar mond neer op die van hem. Ze proefde een mengeling van primitieve begeerte en kwaadheid. "Paal me, maak het af. Maak mij af," fluisterde ze.
Zijn bloed stroomde als vuur door zijn aderen. Haar smaak, warm en vrouwelijk, streelde zijn tong. "Je vraagt om moeilijkheden," waarschuwde hij.
Ze wreef met haar lippen over die van hem. "Neuk me."

Toen brak zijn zelfbeheersing. Hij greep haar haren en wond ze om zijn hand. Hij gaf er een harde ruk aan zodat haar hoofd achterover schoot. Ze slaakte een kreet van schrik.
"Je hebt een grens overschreden." Zijn ogen waren niet langer koel, maar fonkelden. "Je doet alles wat ik wil. Dat is de deal."
Haar ademhaling ging sneller. "Afgesproken."
Zijn blik daalde naar de ronding van haar hals. Toen zette hij zijn tanden erin. Haar lichaam schokte tegen hem aan in een flits van pijn, tevens een speer van genot. Ze tuimelde de afgrond in, zich aan hem vastklampend. Hij duwde haar achterover op de eettafel en trok ruw haar blouse stuk. "Wacht even." hijgde ze.
"Nee."

Zijn mond daalde neer op haar borsten. Ze snakte naar adem, in een wanhopige poging de overmacht terug te vinden die ze een ogenblik daarvoor nog had gehad. Het lukte haar niet. Ze voelde zich verloren, overgeleverd aan zijn verlangens.
Zijn handen gleden over haar lijf, hard en snel, meedogenloos haar zwakke plekken verkennend. Gevoelens ontblotend waarvan ze niet eens had geweten dat ze bestonden. Roekeloos gaf ze zich over aan wat hij van haar eiste. Ze werd volkomen wild onder hem. Ze kronkelde, schokte en kromde haar rug. Haar huid leek in brand te staan onder zijn handen en mond. Hij snakte naar haar, naar haar rondingen en machtige borsten. Ze kon zijn ogen zien, de roofdierachtige gloed erin.

"Meer," zei ze, woest haar mond op die van hem drukkend.
Hij trok haar broek over haar heupen omlaag, het pad van haar ontblote huid volgend met zijn tong. Zijn tanden schraapten over de binnenkant van haar dij, deden haar sterke spieren trillen.
“Merk je hoe klaar ik voor je ben?” fluisterde ze.
De stroom rauwe, wellustige woorden die uit haar mond kwam, zweepte zijn begeerte zo hoog op dat hij zich niet meer kon bedwingen. Grommend trok hij zijn eigen broek gejaagd naar beneden.
“Ik ben helemaal van jou.” zei ze ademloos. Haar donkere blik was gericht op zijn vochtige, omhoogwijzende erectie. Staalhard en vol dikke aderen.
Marc kon zich niet meer bedwingen en overweldigd door een primitieve drang, stortte hij zich op Myriam. Hij nam zich voor haar te neuken tot de kolkende begeerte in hem was verdwenen. Zonder enige finesse ramde hij zijn neukpaal diep in haar.
Ze hapte naar adem. “Wacht,” smeekte ze.
“Jij moet eens leren gehoorzamen.” zei hij op rauwe toon. “Jij bent er nu enkel om mij te bevredigen.” Hij pakte haar heupen beet en trok haar hard naar zich toe. Grommend stootte hij opnieuw toe, zijn ogen gericht op de plek waar hun twee lichamen met elkaar verenigd waren. Hij liet zijn lid, nat van haar sappen, uit haar lichaam glijden.
“Je sloopt me,” jammerde Myriam.
“Slet!” de sensatie van hitte diep in haar maakte hem gek. Hij, een man die urenlang kon neuken, stond na slechts een paar stoten op het punt van exploderen. En dat wist ze, hij zag het aan haar ogen.

Ondanks haar leeftijd voelde ze strak, heet en sappig. Ze kromde haar wulpse lichaam tegen hem aan en hij voelde zijn hart pijnlijk overslaan.
Hij hervatte zijn stootbewegingen, bewerkte haar met zijn stijve pik en beroerde plekken diep in haar die haar opwinding tot ongekende hoogtes deden oplaaien.
Er verscheen een roofdierachtige glimlach op Marc zijn gezicht.
De manier waarop ze hem met haar ogen uitdaagde, bracht zijn bloed aan het koken.

"Je hebt je daarnet zelf aan mij aangeboden. Waarom zou ik niet alles met je doen wat ik wil?"
Er was niks zo goed dan het gevoel van haar climax rond zijn pik, de spieren die zich om hem heen aanspanden en hem zo stevig masseerden dat hij bang was dat zijn hoofd van genot uit elkaar zou spatten.
Terwijl hij haar heupen vasthield, trok hij zich langzaam een stukje uit haar tot alleen nog zijn bolle eikel de opening van haar spleet opensperde. Het was marteling en extase ineen, het gevoel van haar trillende lijf, het geluid van haar smeekbeden.

In een poging hem weer in zich te krijgen, duwde ze zich naar achteren, maar hij hield haar plagend op een afstand. Een grom uitstotend, stootte hij weer diep in haar.
"Oww!” Ze was te ver heen naar zijn smaak. Hij liet zijn handen langs haar flanken omhoog glijden en pakte haar borsten vast. Hij kneep er keihard in. Ze gaf een gil. Ze schreeuwde, geen langgerekte schreeuw om hulp, maar een korte kreet van frustratie. Een elektrische stroomstoot schoot door haar heen, die haar tepels met haar onderbuik leek te verbinden. Ze voelde haar spieren samentrekken en klauwde met haar nagels in de huid van zijn nek.
"Niet stoppen," smeekte ze klaaglijk, terwijl ze haar achterste optilde om hem nog verder tegemoet te komen. Zachtjes kermend vouwde ze haar benen aan weerszijde van zijn lichaam. Haar benen gespreid, haar kleine opening opgerekt door zijn dikke zware pik die hij telkens opnieuw diep in haar schoof. Hij bracht zijn hand omhoog en pakte haar keel vast. De andere hand stak hij tussen haar benen, wat een diep gekreun in haar keel teweegbracht. Ze had het bijna niet meer. Hij verschoof zijn hand even, zodat hij met zijn vingers haar gevoelige plekje kon blijven liefkozen. Ze kon niet meer denken. Ze kon niets meer behalve zich laten voortstuwen op de meedogenloze golven van genot. Haar hele lijf stond op het punt zich over te geven, toen hij plotseling stopte. Ze staarde hem vol ontzetting aan.

Myriam reikte naar boven en haakte haar vingers in zijn haar. Ze trok hem naar zich toe en zocht met haar mond de zijne. Hij gaf haar de kus die ze wilde, liet zijn tong haar mond in glijden, terwijl hijzelf met zijn vingertoppen langzaam haar overvoelige clitoris bewerkte. Ondertussen draaide ze met haar heupen om de wrijving te vinden die ze nodig had.

Zijn doel was haar gek te maken van begeerte, een hunkering in haar op te wekken die alleen hij zou kunnen blussen. "Ik wil je helemaal, Myriam." De moeite die het hem kostte om zijn eigen orgasme tegen te houden, maakte zijn stem schor.
"Je mag me hebben, ik ben altijd al van jou geweest."
"Weet je het zeker?" Hij draaide met zijn heupen en roerde in haar romige sappen. "Laat maar zien dan."
Kermend wreef ze haar onderlichaam tegen hem aan. Hij wist precies wat hij met haar aan het doen was: haar alle controle doen verliezen.
"Weet je hoe lekker je aanvoelt?" fluisterde hij met een diepe toon in haar oor. "Zo glad en heet?"
"Oh Marc, je verbrandt me. Je vernietigt me."
Met zijn tong in haar mond, zijn lid in haar lichaam en zijn vingers wrijvend tussen haar benen, kwam ze kreunend klaar. Wild rillend, snikkend. Haar binnenste spieren samentrekkend.
Ze slaakte een kreet toen ze haar hoogtepunt bereikte en gaf zich over aan iedere verrukkelijke naschok, tot haar lichaam helemaal slap was van genot. Hitte doorstroomde haar, en ze liet zich erdoor overweldigen.

Hij bleef op haar liggen terwijl haar handen over hem gleden en haar lichaam schokte. Even hield hij zich in, toen stootte hij opnieuw met al zijn kracht in haar. Ze tilde haar lichaam opnieuw naar hem op, in de ritmische beweging van parende lijven. Haar ademhaling vermengde zich met die van hem, trok hem dichter naar haar toe. Het tempo werd sneller, zodat de ritmische bewegingen schokken werden en het zuchten overging in gehijg en kreten. Toen de gewaarwordingen haar opnieuw overweldigden, schraapte ze met haar nagels over zijn rug, duwde ze ze in zijn heupen, hem voortdrijvend.

Hij begon met snelle korte stoten te bewegen, overweldigd door de primitieve drang haar te markeren als zijn bezit, met haar te paren en hun lichamen te laten samensmelten. Terwijl hij haar als een wild beest neukte, gaf Myriam zich helemaal aan hem over, liet hem doen wat hij wilde en kwam keer op keer klaar.

Er leek een bliksemschicht door hem heen te gaan en hij stortte zijn zaad diep in haar. Hij draaide zijn hoofd en zette zijn tanden in haar schouder en kreunde tegen haar aan, terwijl zijn orgasme diep vanuit zijn lichaam losbarstte en door hem heen raasde. Even had hij het gevoel te verdrinken in liefde en begeerte.

Toen zijn climax begon weg te ebben, voelde Marc haar trouwring in zijn vingers drukken. Hij drukte zijn hoofd tegen dat van haar en zuchtte diep. "Waar denk je aan?"
De vraag bracht Myriam terug naar de rauwe werkelijkheid. Tegenstrijdige emoties overvielen haar. Wat was haar in vredesnaam overkomen? Waarom had ze het laten gebeuren? Had ze zich niet even kunnen afvragen waar ze mee bezig was? Waarom had dit tegelijk zo vernederend en zo heerlijk geil gevoeld?
Marc zag haar verwarring. Hij raakte haar wang aan. "Gaat het?" vroeg hij.
Ze knikte. Hij zou vast niet willen weten wat ze echt dacht.

Myriam schudde haar hoofd in een poging het helder te krijgen. Haar beha lag ergens op de vloer, en haar blouse was kapot gescheurd. Marc hoefde niet veel te doen om eruit te zien alsof er niets was gebeurd, maar voor haar was het een ander verhaal.
"Ik weet wat je denkt", zei hij, haar diep in de ogen kijkend.
"Oh ja? dat lijkt me sterk."
"Het had niet mogen gebeuren."
"Daar is het nu te laat voor."

Het was te ver gegaan. Marc wist het zodra zijn lichaam weer tot rust was gekomen en zijn hersenen weer begonnen te werken. Dit zou steeds weer tussen hen in komen.
In één keer had ze een eind gemaakt aan zijn leven waarin hij iedere vorm van betrokkenheid met zijn partner had vermeden. Het was dwaas, roekeloos en onherroepelijk. Ze kon hem maken en breken. Nog nooit had hij toegestaan dat een collega zo veel macht over hem had. Omdat hij een soort muur rond zich nodig had en besloten had die onmiddellijk weer op te trekken, duwde hij zich van haar af. "Je hebt gekregen wat je wou, Myriam."

Toen ze naar de badkamer liep, wankelde ze meer dan dat ze liep. Ze deed de deur achter zich dicht en leunde er tegenaan. Ze liet langzaam haar adem ontsnappen. Toen ze uiteindelijk weer tot zichzelf was gekomen, liep ze over de witte tegelvloer naar de wastafel. Ze keek in de spiegel om haar gezicht te bestuderen. Haar ogen stonden wild, haar lippen opgezwollen van de verrukkelijke aanval van zijn mond. Over het geheel genomen zag ze eruit zoals ze zich voelde: als een vrouw die tot volle tevredenheid was gebruikt.

Maar wat zag hij als hij naar haar keek op zijn typisch koele en afstandelijke manier? Voelde hij nog iets anders dan lust? Na hun paarritueel leek hij zich opnieuw in zichzelf te hebben teruggetrokken. Het had geleken alsof zijn behoefte aan afstand even groot was als zijn drang naar seks. En waarom voelde ze zich daardoor gekwetst?

Marc stond met een glas whisky naar buiten te staren. Op de drukke gewestweg reed een sliert auto’s voorbij als mieren die op weg zijn naar hun nest. Hij hoorde de deur opengaan. Myriam kwam achter hem staan. Ze legde haar hand op zijn schouder. Even keek ze mee naar buiten. Marc reageerde niet. Hier had hij geen zin in.
Ze draaide haar hoofd en keek hem aan. Hij voelde haar blik op zijn huid branden.
“Als je iets wil drinken, pak het dan zelf, maar ga dan naar huis. Ik wil alleen zijn.”
De hand van Myriam liet hem los. Hij luisterde naar haar voetstappen. De voordeur werd zacht dichtgetrokken. Hij had liever gehad dat ze met een knal werd dichtgeslagen. Dat zou het allemaal eenvoudiger maken.

Na enkele minuten rijden stopte Myriam haar auto langs de kant van de weg. Ze kon zich niet op het verkeer concentreren. Bijna had ze een aanrijding veroorzaakt toen ze zonder nadenken linksaf sloeg.
Ze draaide de achteruitkijkspiegel en keek naar zichzelf. Ze vond zichzelf een knappe vrouw. De woorden van Marc hadden haar gekwetst. En toch hadden ze haar ook opgewonden. De begeerte in zijn ogen was niet gespeeld geweest. Ze had echter meer gezien. Dit was niet puur lichamelijk geweest.
Als hij dacht dat hij haar ongestraft buiten kon sluiten wanneer het hem uitkwam, vergiste hij zich. Ze zou niet toestaan dat hij haar wereld op zijn kop zette om vervolgens doodgewoon weg te lopen.

*****

“We zijn blij om te kunnen meedelen dat we na slechts vier dagen de dubbele moord op twee jonge meisjes in onze stad hebben kunnen oplossen.”
Het tv-journaal toont beelden van de persconferentie. De lach op het gezicht van de commissaris is fake. Je hoeft hem niet te kennen om het te zien. Wat een hypocriet! Hij moest eens weten dat er een onschuldige de dood in is gejaagd.

Hoe konden ze ook maar één seconde overwegen dat dat stuk krapuul in staat zou zijn om alle sporen zo zorgvuldig te verwijderen. Ik vind het een belediging van mijn intellect

Ze hebben trouwens geen idee van de realiteit. Dit was geen dubbele moord. Het was de uitvoering van een goddelijk medelijden.
Alle nihilisten die God ontkennen, zijn dwalend. Ze wijzen de mogelijkheid van zijn bestaan af omdat ze zich geen opperwezen kunnen voorstellen dat lijden zou toelaten. Ze zijn te kortzichtig om in te zien dat er daarvoor mensen zijn als ik. Engelen die geroepen worden om een einde te maken aan het verdriet van God. Verdriet om de hopelozen die hun eigen zelfvernietiging voorstaan.
Op zijn bevel rukken we het onkruid uit de grond opdat er weer ademruimte komt voor het mooie groene gras.

Achter de schouder van de commissaris zie ik de volgende distel. Na wat er de voorbije dagen is gebeurd, weet ik zeker dat die de destructiviteit van de duivel in zich draagt. De opdracht van God klinkt luid en duidelijk. Ik moet zijn mededogen voor de mensheid tot uitvoer brengen.