Ik stond overdreven lang onder de douche na te mijmeren over mijn heerlijke leven en met enorme tegenzin draaide ik de kraan dicht. Ik droogde me grotendeels af en maakte de badkamer nog even droog. Daarna ging ik naar beneden, waar iedereen op mij leek te wachten. Ik werd meegenomen naar de eethoek, waar een heerlijk diner stond te stomen. Mijn nichtjes hadden serieus hun best gedaan en er een heerlijk ruikende maaltijd neergezet. Ik klapte enthousiast en bedolf hen onder complimenten.

Julia en Nienke keken trots en ondanks dat ik er geen kruimel van zou eten, was ik heel blij voor hen. Martijn bracht mijn shake en dat gaf veel vragende ogen. Ik legde uit dat ook mijn voeding helemaal gebalanceerd was en ik daardoor zeker wist dat ik alles binnen kreeg wat ik nodig had.

Julia begon een beetje stil te worden, terwijl Nienke van alles vroeg. Ik gaf op alle vragen antwoord. De belangrijkste vraag raakte ook wel de essentie van de relatie tussen Martijn en mij: waarom at het speelgoed wel mee, terwijl ik dat niet deed.

Ik legde uit, dat voor elke slaaf of slavin verschillende zaken belangrijk waren. Ik hechtte veel waarde aan gezonde voeding en omdat ik daar normaal gesproken heel veel moeite voor deed, was het heerlijk dat Martijn dat van me over kon nemen. Anderen, zoals speelgoed voelden het voor zichzelf minder strikt en aten gewoon met de pot mee.

Julia werd steeds verwonderder. Martijn vroeg aan haar wat er aan de hand was. Aarzelend en met een blos op haar gezicht begon ze te stamelen: “Ik hoop dat jullie me niet verkeerd begrijpen, maar het zit zo… Ik vond het super spannend wat we vandaag gedaan hebben en ik heb er ontzettend veel van geleerd. Maar…

Maar, dit gaat te snel voor mij, waarmee ik bedoel dat ik het in mijn hoofd niet bij kan houden wat er allemaal speelt. Ik heb een lichte vorm van autisme en voor mij is het bijna onmogelijk om de controle over mijzelf los te laten. Daarom komen dingen bij mij heel anders binnen en zo, dan bijvoorbeeld bij Nienke”.

Nienke sloeg haar arm om haar grote zus, die de tranen in haar ogen had staan. Martijn zei: “Wat ontzettend goed dat je dit zo zegt. Dit sluit perfect aan bij wat Odette net zei en ik kan me voorstellen dat het hebben van autisme in een BDSM relatie ontzettend lastig is. Ik denk dat het wel zou kunnen, maar dan moet je een heel erg inlevende Dom hebben, die 100% aandacht voor jou alleen heeft”.

Julia was opgelucht door de reactie van Martijn en liet dat duidelijk merken.

Martijn vervolgde: “Dan ben jij vanaf nu geen slavin meer. Je mag zelf bepalen wat je doet, hoe je je kleedt, enzovoort”.

“Dank je, Martijn. Ik hoop dat ik nog welkom ben bij jullie, want ik wil over een tijd graag nog een keer meespelen! Want, het was ontzettend lekker!”

“Je bent altijd hartstikke welkom!” zeiden Martijn en ik in koor.

We knuffelden even, maar Martijn verbrak schielijk de omhelzing en klopte even tegen het voorraam. Hij wenkte en liep naar de voordeur. Hij deed hem open, zonder zijn naakte lijf te laten zien en ik hoorde hem zeggen: “Ik denk dat het interessant is als je even binnenkomt. Je zal inmiddels wel heel erg nieuwsgierig zijn wat hier allemaal gebeurt en volgens mij heeft je vriendin even een knuffel nodig”.

Martijn had de buurvrouw naar binnen gehaald! Julia dook in elkaar, zodat haar naaktheid iets minder op zou vallen. Ik ging trots rechterop zitten en wenkte Nienke om dat ook te doen.

Martijn legde in onomwonden taal uit wat de situatie was en dat Julia wel even een goed gesprek kon gebruiken en misschien nog wel iets meer dan dat? Ze had namelijk de laatste dag enorm veel geleerd en om dat allemaal te kunnen verwerken, zou ze nog veel tijd nodig hebben.

Julia had een knalrood hoofd en mijn buurvrouw maakte een eind aan alle ongemakkelijkheden en bood haar arm aan. Nienke had de spullen van haar zus gehaald en lichtelijk overdonderd vertrokken de beide vriendinnen.

Ik keek naar de jongste en vroeg wat ze er van vond dat Julia vertrokken was. Nienke zei dat ze het heel erg stoer vond, want meestal durfde ze er niet voor uit te komen dat ze autisme had. We beaamden dat het stoer was en daarna vroeg ik: “Maar, wat zou jij willen?”

Nienke was even stil, dacht na en kreeg een rood hoofd. “Ik ben het niet gewend om zo vrij over seks te zijn. Mijn ouders doen daar best spastisch over. Maar, aan de andere kant: ik ben van mijn hele leven nog nooit zo lang achter elkaar naakt geweest en zo heftig klaargekomen!”

We glimlachten en wachtten tot ze verder zou gaan. Daarna haalde ze adem, zuchtte even en zei zacht, maar vastbesloten: “Ik wil het wel eens proberen om slaaf te zijn”.

“Waarom dan?” vroeg Martijn langs zijn neus weg.

“Jullie zijn leuk en lief. Voor slaan en vastbinden ben ik nog wel bang, maar ik ga er van uit, dat jullie niet te ver gaan”.

Ik maakte een gebaar dat ze door moest gaan en ze zei: “Nu heb ik eindelijk een heel goede reden om beter voor mezelf te gaan zorgen. Ik hou er van om me op te tutten en zo, maar als je geen relatie hebt, dan gebeurt dat meestal niet.

Wel zit ik nog op school en dat wil ik zeker af maken!”

“De motivatie van beter voor jezelf zorgen kende ik nog niet”, zei Martijn. “Maar: tut jezelf niet teveel op, want daar heeft een slavin helemaal niets over te zeggen”.

Dat was een tegenvallertje voor Nienke, maar Martijn ging verder: “Waar we het net over hadden: elke slaaf en slavin is anders en heeft een andere behandeling nodig. Die behandeling kan in de loop der tijd ook nog gaan veranderen als dat voor iedereen beter voelt”.

Nienke knikte en Martijn zei: “We gaan eens kijken naar je uithoudingsvermogen. We beginnen makkelijk. Odette, zorg voor twee korte dildopalen”.

Ik stond op, wenkte speelgoed en samen gingen we naar de slaapkamer, waar we twee palen haalden. Het was een metalen paal met daaronder een zware metalen plaat. Daarop kon een dildo geschroefd worden. De paal was in hoogte verstelbaar en we brachten er ieder een naar beneden, naar de woonkamer. Daarna liep ik nog een keer naar boven en haalde een collectie met dildo’s en kunstlullen.

We moesten de palen in de hoek van de kamer zetten. Op de ene kwam een hele dikke en op de andere een flinke. Martijn stelde de hoogte in op iets boven onze knieën. Ik zei tegen Nienke: “ontspan je benen nu nog even: nu kan het nog”.

Ze wist niet waarom ik het zei, maar ze volgde mijn raad wel op. Martijn wees op de dikke en wenkte mij er naar toe. Ik moest met mijn rug tegen de muur naar beneden glijden. Ondertussen moest ik me over de enorme dildo heen laten glijden met mijn kut. Gelukkig was die vochtig genoeg en terwijl ik mijn kutje met de bijna vuistdikke kunstlul helemaal opvulde, keek ik naar Martijn. Die keek gedecideerd naar het verdwijnende plastic en bleef naar beneden wijzen.

Het ding duwde al tegen mijn baarmoedermond en heel zachtjes duwde ik verder, zodat die spieren indeukten. Dat was erg pijnlijk en met een korte zucht verdween er nog een centimeter en voelde ik de plastic ballen tegen mijn kutlippen aankomen.

Martijn tikte met zijn voet tegen mijn hak en zei: “Op je tenen”.

Ik hief mijn hakken van de vloer en Martijn legde een stuk of tien punaises onder mijn hakken. Daarna zei hij dat ik mijn handen rechtuit moest strekken. Op elke hand zette hij een glas.

Terwijl hij vervolgens schoenen aantrok, zei hij: “Dit is een uithoudingsproef. Als je hakken op de grond komen, doet het pijn. Als je de glazen laat vallen, zal je je voeten snijden aan de glassplinters.

Veel plezier!”

Daarna pakte hij een paar belletjes met een klemmetje er aan. Die klingelden vrolijk. Het klemmetje had gemene krokodillentandjes en waar ik een beetje bang voor was, gebeurde: Martijn zette ze op mijn tepels en kneep er flink in. Ik bedwong de neiging om mijn ogen even te sluiten om de pijn te kanaliseren en keek Martijn recht in zijn ogen. Hij zei met een smalend lachje: “Elke keer dat ik een rinkeltje hoor, krijg je een streepje. Die streepjes vertaal ik naar een straf met de zweep of zo”.

Martijn wist donders goed, dat ik het helemaal niet leuk vond om geslagen te worden, dus hij had voor mij een zware straf in de planning…

“Ja, meester”, zei ik zo neutraal mogelijk. Ik merkte nu al dat mijn kuitspieren wilden gaan trillen… Dit zou een korte vreugd worden!

Martijn pakte een opschrijfblok en een pen en legde die op een stoel tegenover me. Ik keek de kamer in en naast me wenkte Martijn naar Nienke om hetzelfde te doen. Ze was zo te zien heel erg nerveus en het lukte haar niet eens om de kleine kunstpik in haar onderlijf te richten. Martijn stond er geduldig bij te kijken en af en toe zette hij een streepje, omdat er een belletje aan één van mijn tieten klingelde…

Martijn zei: “Het is de bedoeling dat slavinnen altijd een nat kutje hebben. Dat is voor iedereen makkelijk. Daarom moet je je de komende tijd veel vingeren, zodat je gewend bent om permanent geil te zijn. Op die manier zorg je voor je eigen glijmiddel. Voor deze keer kan je wat speeksel gebruiken”.

Ze spuugde wat op haar hand en wreef er mee over de kop van de pik. Daarna ging het makkelijker en ze had na wat aanwijzingen en aanmoedigingen van Martijn de hele dildo verorberd. Het zweet stond op haar gezicht en Mark strekte ook haar armen uit. Daarop legde hij het schrijfblokje. Onder haar hakken legde hij geen punaises en zo was ook mijn jonge nichtje klaar om de tepelklemmen te krijgen. Die klingelden net anders, waardoor Martijn makkelijk kon horen wie er herrie maakte.

Ik zag dat hij deze niet aandrukte, maar uit eigen ervaring wist ik, dat de tandjes na verloop van tijd toch wel in het gevoelige vlees zouden gaan bijten.

Martijn ging zitten en bewonderde onze perfect gehoekte positie: onze bovenlijven mooi verticaal en de benen gehoekt in 90 graden.

Martijn begon te praten en hij legde aan Nienke uit wat er zo uitdagend was aan deze positie: “Zoals je voelt, is het heel pijnlijk om rustig te gaan zitten. Dan zou de dildo je binnenste ernstig beschadigen. Daarom ben je, zonder dat ik je een opdracht gaf, bijzonder gemotiveerd om je beenspieren te gebruiken om je gewicht omhoog te houden.

Je kuiten zullen gaan branden en gevoelloos worden. Je bovenbeenspieren zullen keihard worden. Je zal zelfs je kut aanspannen om te proberen om daar wat grip op de kunstlul te krijgen.

Ter afleiding heb je de handen naar voren gestoken en die kan je maar beperkt lang strekken en omhoog houden. Daar zal je al je aandacht voor nodig hebben, want als ze te ver zakken, levert dat ook strafpunten op.

Dan de belletjes. Al je aandacht zal straks naar de pijn in je benen en armen gaan, waardoor de belletjes straks overuren gaan maken. Dit is allemaal onvermijdelijk. Je kan het alleen maar uitstellen door heel goed je best te doen”.

Nienke knikte en keek heel benauwd en ik wist, net als haar, dat Martijn 100% gelijk had: ik voelde het nu al aan den lijve!

Martijn vervolgde: “Odette heeft al een idee welke pijn ze kan verwachten als ze straf krijgt. Jij nog niet, dus daarom krijg je nu een voorproefje op je handen. Dan kan je beoordelen hoe dit op je tepels of op je kutje zal voelen”.

Ik wist dat Martijn niet zou schromen om haar daar te raken, maar ik wist ook, dat hij haar nu vooral heel erg bang maakte, zodat ze erg gemotiveerd zou zijn om haar beenspieren enorm te gebruiken.

Hij pakte het opschrijfboekje, legde dat op mijn hoofd en ik bewoog alleen mijn ogen nog maar.

Daarna nam hij een paardrijzweepje ter hand en zwiepte er mee door de lucht.

Nienke keek met afgrijzen naar het martelwerktuig, maar ze durfde niets te zeggen. Daarna haalde Martijn fors uit en sloeg op de geopende handpalm van Nienke. Ze stootte een gil uit, wipte een beetje omhoog en moest heel erg haar best doen om haar evenwicht te bewaren. Door de korte verandering in haar spieren, kostte het haar ontzettend veel moeite om weer in de positie te komen waarin ze eerst zat.

Ze wreef over haar hand en de tranen dropen langs haar wangen. Doodgemoedereerd pakte Martijn het boekje van mijn hoofd en zette een streepje bij Nienke. Hij legde het boekje op de stoel en nam de glazen van mij over. Die gaf hij aan Nienke, die ze met verkrampte handen heel goed vasthield. Daarna zei hij: “Odette heeft al geleerd om pijn te negeren of om er genot van te maken. Met dit zweepje is negeren de enige optie, hoewel dat ontzettend moeilijk is, door de striemende pijn”.

Daarna zwiepte hij en ik liet Martijn begaan. Ik richtte mijn aandacht op een spinnetje, dat op de muur tegenover me zat. Ik ontspande alle spieren die ik kon en voelde als in slow motion de striemende pijn van het zweepje op mijn handpalm.

Langzaam verbrak ik mijn concentratie en voelde de pijn door mijn beide handen trekken. Heel even balde ik mijn vingers tot een vuist en Martijn zette de glazen weer op mijn handen. De belletjes aan mijn tieten hadden de hele tijd gezwegen.

Martijn keek trots naar mij en ik was dat ook, maar ik hijgde van de ingehouden spanning en ik had het zweet op mijn voorhoofd staan!

Martijn pakte een krant en ging die demonstratief lezen. Na een tijdje vroeg Nienke: “Hoe lang moeten we zo nog blijven staan, Meester?”

Martijn zette een streepje en zei: “Zwijgen slavin. Ik bepaal”.

Nienke begon vrij snel er na te snikken en na ongeveer 20 seconden trok Martijn haar omhoog. Hij ondersteunde haar onder haar armen en legde haar op haar zij: het zou nog best lang duren voordat de verkrampte benen soepel zouden worden.

Hij wijdde zijn aandacht helemaal aan Nienke, maar ik had het inmiddels ook heel erg moeilijk. Toen ik zag dat Nienke goed te pas was, vroeg ik: “Meester, mag ik alstublieft ook los?”

Martijn keek me aan, zag mijn gebogen armen, die nog maar een klein beetje omhoog waren en mij hakken stonden op de grond: ik had de pijn van de punaises verkozen boven mijn kuitkrampen. Ik had het zelf niet eens bewust gemerkt…

Martijn legde ook mij netjes neer, nadat hij de glazen had veiliggesteld. Ik had het gevoel, dat al mijn spieren brandden: mijn armen, borstspieren, alle beenspieren en zelfs mijn buikspieren zaten in een kramp. Mijn kut was zo uitgerekt, dat die nadat Martijn me met een zuigend geluid van de paal had bevrijd, niet meer wilde sluiten, maar dat boeide me geen klap.

Ik begon helemaal te shaken van de stress waar mijn lichaam aan had blootgestaan.

Ik wilde het niet, maar ik vormde mijn lichaam in de foetushouding. Daardoor konden mijn spieren een beetje rust krijgen. Ik weigerde mijn ogen te sluiten en ik zag dat Martijn en speelgoed het roerloze, maar jammerende lichaam van Nienke opraapten en voorzichtig op de tafel legden. Het speelgoed kreeg massageolie van Martijn en begon mijn nichtje te masseren.

Martijn knielde naast mij en ontvouwde me voorzichtig. Hij begon mijn spieren te masseren en ik wist niet dat ik zoveel spieren had: ze waren gespannen als de snaren van een gitaar en Martijn bespeelde ze als een conservatorium student. Ik kon wel zingen, janken of gillen van alle pijnen die ik voelde, maar ik koos er voor om alleen maar te kreunen en te snuiven. Die keuze leek Nienke ook gemaakt te hebben, want ik hoorde niet echt iets van haar.

Langzaam nam de pijn af: Martijn masseerde mijn spieren weer in de goede vorm en heel rustig ervaarde ik een intense rust, die over me neerdaalde. Ik begon zelfs te dommelen en na een tijdje werd ik rustig wakker gemaakt door Martijn. Hij keek trots naar mij. Misschien zelfs een beetje verliefd?

Hij hielp me overeind en dat deed ik heel langzaam, omdat ik me snel duizelig voelde worden. Hij zette me weer tegen dezelfde muur, maar nu stond ik niet in de punaises en ik zorgde ervoor dat mijn platte voeten lekker ontspannen stonden.

Ook Nienke werd weer op haar plaats gezet en ik zag dat de laatste resten van haar make-up een bijzonder schilderij van haar gezicht hadden gemaakt. Ze zag er moe uit, maar ik wist zeker, dat ik dat ook was.

Toen we beiden weer stonden, geen idee waarvoor, ging het speelgoed exact tussen ons in staan en pakte de dichtstbijzijnde handen vast. Martijn had het opschrijfblokje beet en zei: “Odette had er 38 en Nienke meer dan 100; daarna ben ik gestopt met tellen”.

Ik hoorde hem aan en ondanks dat ik best goed ben in rekenen, begon ik er niet aan. Martijn verzon toch altijd wel een list om de uitslag te beïnvloeden. Nienke had dat niet in de gaten en was er van overtuigd dat ze 100 klappen zou krijgen. En, omdat het speelgoed haar hand uitstak, ging haar hoofd er van uit, dat ze 100 klappen op haar hand zou krijgen.

Martijn kwam naderbij met een korte, leren riem. Ik wist uit ervaring dat die enorm doortrok qua pijn, maar de pijn was vaak ook snel weer weg.

Martijn zei tegen mij: “Je moet je hand op dezelfde plek laten. Als je hem wegtrekt, telt hij niet”.

“Ja, meester” en ik liet mezelf zo snel mogelijk in een ontspannen poel onderdompelen. Ik voelde dat het speelgoed aan mijn hand rommelde en daarna een schrijnend gevoel. Even later een klap die ik niet voelde. Die daalde neer op de hand van Nienke. Na een tijdje weer datzelfde gevoel en dat ging maar door. Bij elke slag ontspande ik meer en de klappen leken wel een soort zalving.

Tot het stopte.

Ik keek naar Nienke en zag dat ze haar handen in haar kruis geklemd had en ze duidelijk aan het koesteren was. Het was duidelijk te zien dat ze erg pijnlijk waren.

Ik vroeg aan Martijn: “Hoeveel slagen moeten we er nog?”

“Jij hebt er 38 gekregen. Nienke ook, maar daarvan telden er maar 16. Ze moet nog leren om haar hand niet weg te trekken en de pijn te accepteren”.

Ik wist dat hij tegen Nienke sprak, ondanks dat hij mij aankeek. Ik vroeg: “Mag ik de straf van Nienke overnemen?”

Martijn dacht er over na, althans, hij deed in ieder geval alsof hij er over nadacht. Hij zei: “Ik vind het goed, maar dan doen we het als volgt”.

Dat was het moment dat ik wist, dat Martijn de balans opmaakte en dat de wiskundige berekening die hiervoor gemaakt was volkomen onbelangrijk was. Nu werd er een psychologische berekening gemaakt en die was totaal anders. Nienke keek mij aan alsof ik gek geworden was, dat ik het aanbood, maar ondertussen hield ze heel erg haar mond: ze was allang blij dat ik het aangeboden had!

Martijn zei: “Als jij het overneemt, dan zal ik met hetzelfde zweepje een klap op de tepels en het kutje van Nienke geven, zodat ze weet hoe dat voelt. Als ik niet tevreden ben, omdat ze beweegt of zo, zal ik het opnieuw doen”.

Ultimo was de ‘straf’ voor Nienke niet eens lichter geworden en ik moest nog maar zien wat er zou gebeuren. Ik keek naar Nienke en peilde haar gedachten. Dat ging niet… Ik ging naast haar staan, pakte haar hoofd in mijn handen en fluisterde lieve woordjes. Daarna zei ik: “Ontspan je. Ontspan je zoveel mogelijk. Dat is lastig, want al je spieren zijn de horlepiep aan het dansen, maar doe het. Hij zal eerst je borsten slaan. Pak die één voor één beet met je handen en biedt ze aan. Dat verkleint de kans dat hij mis slaat. Hou daarna je kut zo goed mogelijk gespreid en bedwing je benen uit alle macht.

Ik weet dat je dit wel kan, maar jij moet het zelf doen”.

Nienke keek me aan en haar ogen bedankten me voor mijn raad. Ze pakte een borst beet en bood hem aan bij Martijn. Martijn keek tevreden en richtte heel goed. Hij raakte de borst maar een klein beetje. Nienke gebruikte al haar wilskracht om roerloos te blijven staan.

“Goed zo, nu de volgende”, fluisterde ik in haar oor.

Martijn legde aan voor de volgende en die raakte hij veel harder dan de eerste. De reactie van Nienke was, dat ze haar ogen sloot en trillend met al haar spieren haar reflexen onder controle hield.

“Super goed gedaan, nichtje!” fluisterde ik. “Nu komt de laatste, als je ten minste stil blijf liggen. Hou je benen geopend, presenteer je kutje en ga stil liggen.

Het gaat gruwelijk veel pijn doen. Daar ben je bang voor en ik kan het alleen maar bevestigen dat het echt heel erg pijnlijk zal zijn. Het is alleen de kunst om die pijn te ontvangen en daarna zo snel mogelijk af te voeren of er iets moois mee te doen. Dat doe je allemaal om je Dom tevreden te maken”.

Nienke had niet meer het besef om te knikken of zo, maar ze ging liggen, spreidde haar benen en ik zag een vuurrood kutje. Ze was bloedgeil geworden!

Ik wisselde een blik met Martijn en hij zei: “Dit wordt verschrikkelijk. Dit gaat heel erg pijn doen, maar ik denk dat jij het wel netjes kan ontvangen”.

Door deze woorden veranderde de houding van Nienke een beetje en ze duwde haar bekken een beetje verder naar boven. Ze keek verbeten langs Martijn op en wilde echt haar best doen om de klap te incasseren.

Martijn tikte een paar keer op de binnenkant van haar benen, die ze nog wat verder opende. Daarna wreef hij plagerig over haar schaamlippen en ik zag dat het zweepje een beetje nat werd. Martijn rook er even aan en keek met één wenkbrauw omhoog naar mijn jonge, geile nichtje.

Daarna sloeg hij, totaal onverwachts, heel hard op haar kut en Nienke boog in een reflex een eindje naar voren, maar duwde zichzelf heel snel weer naar achteren. Ze opende haar mond en ik verwachte een ijselijke gil, maar ze stopte snel haar eigen hand in haar mond en beet daar op. Haar benen maakten ook kort een beweging om ze te sluiten, maar Martijn keurde het goed.

Ik streelde haar haren en prees haar moed. De tranen kuste ik weg.

Martijn kwam bij haar staan en kuste haar ook. Met betraande ogen keken ze elkaar aan en ze bewonderden elkaar duidelijk. Martijn bewonderde haar durf en incasseringsvermogen en Nienke bewonderde Martijn, dat hij haar zo ver had gekregen, dat ze zoveel pijn aan had gekund.

Daarna dook Martijn met zijn hoofd tussen haar geopende benen en begon haar te beffen. Nienke slaakte weer een gilletje en ik kon me redelijk indenken wat ze nu voelde: eerst een enorme pijn bij haar gevoeligste plekje en nu een heel ervaren tong! Dit geeft bij elke sub een natte kut.

Ze bokte met haar onderlijf een stuk omhoog, sloot haar benen om zijn hoofd en Martijn zat vakkundig klem. Doordat ze haar billen omhoog had getild, kon hij met zijn hand haar kutje achterlangs bewerken en de ogen van Nienke draaiden onafhankelijk van elkaar. Ze vergat adem te halen en ik deed een hand voor haar ogen en haar mond. Ik was net op tijd, want ze wilde brullen. Ik hoorde haar gesmoord brullen: “JAA! Laat me klaarkomen!”

Heel kort daarna verstarde haar lichaam: ze duwde haar schaambeen extreem naar boven en bleef minutenlang in die positie liggen. Daarna viel ze in katzwijm.

We controleerden haar ademhaling en dat ging goed. We besloten om haar gewoon te laten liggen om bij te komen.

Martijn stond lichtjes te hijgen en zijn hele gezicht glom van het geil van Nienke. Hij keek heel erg tevreden.