Ruben slaakte een diepe zucht toen hij de liftdeuren zag dichtschuiven. Hij was net als laatste op zijn werk vertrokken. Het was niet de eerste keer. Vandaag voelde hij zich echter door zijn collega’s wat in de steek gelaten.

Iedereen had wat vroeger mogen stoppen met werken aangezien het kerstavond was. De baas had voor een kleine receptie gezorgd om de lange werkweek toch wat feestelijk af te sluiten.
Ruben had met een drankje in de hand tussen de verschillende groepjes gezwalpt en overal aangehoord hoe deze avond zou worden beleefd. De meesten zouden kerstavond in familieverband vieren. Hier en daar werd er gesproken over een restaurant of een vakantiehuisje. Ruben had telkens gezorgd dat hij onopvallend naar de volgende groep verdween voor iemand aan hem kon vragen wat zijn plannen waren.
Hij had dezelfde plannen als vorig jaar, en het jaar daarvoor. Hij zou een pizza in de oven schuiven en wat films op Netflix uitzoeken die hem overal aan zouden doen denken behalve aan Kerstmis.
Hij was enig kind. Zijn ouders waren dat ook geweest. Sinds hun verkeersongeluk twee jaar geleden had Ruben geen familie meer. Gelukkig had hij enkele goede vrienden. Met kerstavond zaten die natuurlijk bij hun eigen familie. Liefjes had hij de voorbije jaren ook niet gehad. Af en toe had hij wel eens een date, maar de grote vonk sloeg meestal niet bij hem over.
Ruben was geen man die aan zelfmedelijden deed. Hij wou dit ook niet opwekken bij zijn collega’s.
Uiteindelijk was hij bij Tom beland. De bedrijfsjurist was een stille maar heel fijne man met wie hij vaak een ontspannen babbeltje maakte. Toen Tom echter zei toch maar op huis aan te gaan, had Ruben zich omgedraaid om te ontdekken dat de laatste collega’s net weggingen.
De tafels en bureaus stonden nog vol met glazen en kommetjes fingerfood.

Het had even geduurd voor alles was opgeruimd, maar nu kon ook hij naar huis. Hij drukte op de knop van de gelijkvloerse verdieping en voelde hoe de lift aan zijn afdaling begon.
Ping ping ping ping ping ping ping ping…
Uit de luidsprekers van de lift weergalmde een vrouwenstem. “I don't want a lot for Christmas. There is just one thing I need.”
Ruben slaakte een langgerekte kreun. Dit was het laatste waar hij nu nood aan had. Mariah Fucking Carey! In een ver verleden had de zangeres er best wel appetijtelijk uitgezien, maar dit nummer confronteerde hem elk jaar opnieuw met zijn uiteindelijke eenzaamheid. Het lied bleef als een boemerang naar hem terugkomen.
“Weet je wat ik voor Kerstmis wil?” Ruben keek naar het plafond van de lift en richtte zich via de luidspreker tot de zangeres die zijn vraag nooit te horen zou krijgen. “Dat dat klotelied van jou voor eeuwig verbannen wordt. Dat ik nooit meer die schijtmelodie hoef te horen. Dat mijn ouders…”
De tranen welden in zijn ogen op. Daarom deed hij ze toe. Hij sloot zich af van alle invloeden en ademde traag in en uit. Deze periode was de enige in het jaar waarin hij het soms te moeilijk had met het gemis.

Zodra hij weer rust in zijn hoofd had, opende hij zijn ogen. Hij sprak weer tot de zangeres. “Weet je, Mariah,” Hij voelde hoe de lift tot stilstand kwam. “All I want for Christmas is…”
De deuren van de lift gingen open. Zijn adem stokte in zijn keel. Recht voor zijn neus stonden twee elfjes van de kerstman. Correctie, voor zijn neus stonden twee knappe meiden in een uiterst sexy strak kerstvrouwenjurkje. Het waren felrode nauwaansluitende strapless jurkjes tot net onder hun kontjes. Aan de boven- en onderkant was het afgewerkt met wit nepbont. Op hun hoofd stond een kerstmuts.
“Wow!”

Suzanne zag de ogen van de kerel in de lift bijna uitpuilen toen de liftdeuren zich openden. Zijn korte uitroep was duidelijk geweest. Hij was onder de indruk van haar en haar collega Charlotte. Hoewel ze zich wel gevleid voelde door de spontane en oprechte reactie, had ze nu wel even genoeg van mannen en hun machogedrag.

Het was Charlotte geweest die met het idee was gekomen om vandaag verkleed als kerstelf te komen werken. Een week eerder waren ze na het werk iets gaan drinken. Naarmate de witte wijntjes bleven komen, steeg de lacherige sfeer en verdween de natuurlijke gereserveerdheid van Suzanne. Het had haar toen grappig geleken. Charlotte zou voor alles zorgen. Zelf hoefde Suzanne niets te doen. Ondertussen had ze spijt.
Charlotte was die ochtend in haar studio opgedaagd met de niemendalletjes die ze nu aan hadden. Ze had even moeten slikken. Het argumenteren en tegenpruttelen van Suzanne hadden niets uitgehaald tegen het energieke enthousiasme van Charlotte.

Toen ze op kantoor verschenen, werd het even stil. Hun collega’s waren totaal verrast. Niet zozeer door Charlotte. Zij danste altijd al zorgeloos door het leven als een libelle over het water. Het was het feit dat net Suzanne zich in deze sexy outfit toonde, dat iedereen stopte met werken en haar aangaapte.
Tot op heden had ze zich op kantoor steeds keurig gekleed. Ook had ze nooit meegelachen met de seksistische moppen die door haar mannelijke én vrouwelijke collega’s tijdens de lunchpauze over en weer werden geslingerd. Bij flirterig gedrag had ze zich steeds omgedraaid om weg te gaan. Het was niet zo dat ze saai of ouderwets was. Werk was werk. Op haar vorige baan had ze vaak genoeg gezien dat het vermengen van werk en privé enkel tot miserie en verdriet leiden.
Charlotte had de ban verbroken door luid en vrolijk door de ruimte te roepen. “Merry christmas, allemaal, maar eerst nog een dagje werken. Anders zal de kerstman boos zijn. Nietwaar, Pierre?”
Pierre was de grote baas van het boekhoudkantoor. Hij stond in de deur van zijn kantoor te kijken naar de reden van de plotse stilte. Hij draaide met zijn ogen en keerde zich om met een schamper “Hohoho!”

Hoewel iedereen aan het werk was gegaan, had Suzanne zich toch bekeken gevoeld. Ze kon niemand betrappen op gegluur, maar haar zesde zintuig had haar nog nooit in de steek gelaten. Iemand hield haar in de gaten.
Tijdens de koffiepauze bleek dat ze zich ook ditmaal niet vergiste. Ze had nog maar net haar kop onder de machine gezet en op de latté-toets gedrukt, toen ze een hand op haar rug voelde. Ze verstarde. De hand gleed zachtjes op en neer, telkens dichter bij haar billen komend. Ze hoorde de stem van haar teamleader Mark vlakbij haar oor. “Dat jurkje staat je goed, Suzanne. Je moest je wat meer zo kleden.”
Suzanne wist niet wat ze hiermee aan moest. Haar koffie was nog aan het doorlopen. Weggaan was dus geen optie. Gelukkig hoorde ze de stemmen van andere collega’s dichterbij komen. De hand verdween. Toen de anderen verschenen, deed Mark alsof er niets was gebeurd. Ze begon zelf te twijfelen of er wel iets was gebeurd.
Even later vertelde ze het aan Charlotte. Die lachte het weg. “Ach, dat is Mark. Hij is soms nogal eens onhandig in het geven van complimentjes. Maar hij heeft wel gelijk. Je mag je best wel wat vrolijker kleden. Trouwens…” Charlotte sloeg haar handen om Suzannes middel en kwam met haar hoofd vlak voor haar hangen. “Ik heb ook moeite om van je af te blijven.” Ze drukte haar lippen op die van Suzanne en gaf haar een korte maar krachtige zoen, waarna ze lachend weghuppelde.

Het geruststellende gevoel was echter van korte duur geweest. Niet veel later stond Suzanne aan de kopiemachine. Er waren weer enkele bladen blijven vasthangen en ze had alle deurtjes en schuifjes opengetrokken. Ze stond voorovergebogen naar het laatste vastgelopen blad te zoeken toen ze plots een hand op haar kontje voelde. Ze slaakte een gilletje en keek vanuit een reflex naar de deur van de kopiekamer. Die was gesloten.
Ze draaide zich bruusk om en keek recht in de ogen van Mark. Zijn geile blik was niet mis te verstaan. Hij verontschuldigde zich niet.
“Heerlijk hoe je je kontje aan me toonde. Ik kon het niet weerstaan.”
Suzanne was verbouwereerd. Gaf hij nu werkelijk haar de schuld? Mark kwam dichterbij en duwde haar tegen de kopiemachine aan. Nog voor ze kon reageren, werd hij weer handtastelijk. Hij liet zijn handen langs haar heupen naar beneden glijden en schoof haar jurkje traag naar boven.
Op het moment dat zijn vingers achter haar slipje haakten, om het naar beneden te trekken, was er een flits. Charlotte stond in het deurgat met haar gsm op hen gericht.
“Zal ik die maar naar je vrouw sturen, Mark?”

Met het wenerige carpe diem van Mark nog in haar hoofd, die op het kantoor bij Pierre nog slechts een miezerige schim van zijn gluiperige zelf was geweest, keek Suzanne naar Ruben die net zijn bewonderende “Wow!” had uitgeroepen.
Toen ze zijn ogen als een bodyscanner over hun lichaam zag glijden, had ze al geen zin meer om in te stappen. Ze voelde er niets voor om zich negen verdiepingen lang door zijn starende blik te laten uitkleden. Hoewel de jongen zich leek te schamen, weerhield zijn rode hoofd hem er toch niet van om steelse blikken naar haar en haar vriendin te werpen. En hij keek niet naar hun mooie ogen. Gelukkig was Charlotte bij haar.

Op het moment dat de liftdeuren dichtschoven, sprong Charlotte naar voor, waardoor ze weer opengingen.
“Ooooh nee, ik ben mijn gsm vergeten. Hij ligt nog op mijn bureau. Ga maar alvast. Ik kom zo.”
Nog voor Suzanne iets kon zeggen, was Charlotte al weggelopen en sloten de deuren zich. De lift schokte lichtjes toen hij zijn afdaling verderzette.
Suzanne ging tegen de achterwand staan en keek uiterst giftig naar Ruben. Een gewaarschuwd man is er twee waard. Ruben voelde zich zo geïntimideerd dat hij vlak voor de deuren ging staan om de toornige blik van Suzanne niet meer op zijn huid te voelen branden.
Hij kon het haar niet kwalijk nemen. Zijn reactie op het plotse verschijnen van de twee mooie vrouwen was onrespectvol. Hij wist dat ze gezien hadden dat zijn ogen over hun lichamen hadden gegleden. Hij wou het niet, maar het was sterker dan hemzelf geweest.

De stilte en de spanning in de lift waren om te snijden. Plots werd die stilte doorbroken door een dreigende gitaarsolo. De stem van Bon Jovi schalde uit de luidsprekers.
It's all the same, only the names will change
Every day, it seems we're wastin' away
Another place where the faces are so cold
I'd drive all night just to get back home

I'm a cowboy
On a steel horse I ride
I'm wanted dead or alive
Wanted dead or alive

Het lied drukte de wanhoop uit die hij voelde. Hij was gewoon onderweg naar huis. Hij wou zich opsluiten in zijn huis en wachten tot de hele kerstgekte voorbij was. Nu voelde hij de kilte van een gezicht dat hem haatte. Er prijkte inderdaad een prijs op zijn hoofd. Maar waarom? Omdat zijn hart in een onbewaakt moment sterker was dan zijn hoofd? Hij wou dat dit stalen vervoersmiddel snel op het gelijkvloers was aangekomen.

Suzanne stond nog steeds tegen de achterwand van de lift gedrukt. Ze keek even naar rechts. Tegen die wand hing een spiegel. Ze had er al vaak in gekeken om te zien of haar haren nog deftig opgestoken waren of haar mantelpakje nog wel goed zat.
Ze schrok. Plotseling begreep ze waarom iedereen haar vandaag leek aan te staren. Ze zag eruit als een babe uit de boekjes. Het strakke korte jurkje beklemtoonde niet enkel haar vrouwelijke vormen, maar ook haar lange benen. Haar haren waaierden als engelenhaar in een kerstboom onder haar kerstmuts en over haar blote schouders uit. Hoewel ze nog steeds boos was, zag ze dat vooral de passie van haar emotie in haar ogen te zien was. Ze zag er kortom smoking hot uit.

Onmiddellijk kreeg ze medelijden met Ruben. Waar ze aanvankelijk blij was dat hij een hoofd als een rode boei kreeg en zich van haar afkeerde, bekeek ze hem plots niet meer als de hongerige wolf die roodkapje wil oppeuzelen. Hij was een gewone jonge man die na zijn werk onverwachts twee bloedmooie vrouwen zag en even zijn hormonen niet in de hand had.
Ditmaal bekijk zij hem. Hij zag er best wel sportief uit. In de spiegel zag ze zijn gezicht in profiel. Hij keek nog steeds beschaamd naar de grond. Het had wel iets schattigs.
Toch vond ze dat hij dringend moest leren om zijn testosteron wat onder controle te krijgen.

Plots stopte de lift met een schok. Ruben viel tegen de liftdeur aan. Suzanne hield zich vast aan de handgreep tegen de zijwand. Ze zag dat ze net de vijfde verdieping voorbij waren.

“Dat meen je niet, he!” Suzanne ging naar het bedieningspaneel en drukte ongecontroleerd verschillende knoppen in. Er gebeurde niets.
Ruben kwam naast haar staan en drukte op de enige knop die Suzanne niet had gebruikt. Er stond een telefoontje op. Heel kort klonk er een zacht geruis. Toen hoorden ze een telefoon overgaan die na enkele tellen werd opgenomen.
“Kone helpdesk, met Jennifer, kan ik u helpen?” De stem klonk vermoeid. Het was duidelijk dat de vrouw aan de andere kant van de lijn er ook al een hele werkdag op had zitten.
Net op het moment dat Ruben dacht uit te leggen wat er aan de hand was, leunde Suzanne naar het bedieningspaneel. “We zitten vast in de lift. Kan u iemand sturen? En snel?”
Ze hoorden de vrouw op een toetsenbord tikken. Na een halve minuut sprak ze weer. “klopt het dat jullie in lift XSW43161ELH zitten?”
Suzanne begon te roepen. “Hoe moet ik nu weten in welke fucking lift ik zit? Dat is jouw werk, toch? Stuur gewoon iemand die me hieruit kan laten.”
IJzig kalm nam Ruben het woord over. “Dat is inderdaad het nummer dat ik hier op een plaatje zie staan. Stuurt u hulp?”
Weer was er even toetsenbordgetik. Ruben hoorde de ademhaling van Suzanne sneller en oppervlakkiger worden. Hij wist wat er aan de hand was. Ze begon in paniek te geraken. Mogelijk had ze enige vorm van claustrofobie.
“Het zal even duren, vrees ik. Het is kerstavond, weet u? Dan werken we op minimale bemanning. Ik heb u op de lijst gezet. Zalig Kerstmis!” Het zachte ruisen verdween. De lijn was verbroken.
Suzanne had het niet door en raasde nog steeds in de richting van het paneel. “Ik weet dat het kerstavond is. Dat is de reden dat ik hieruit wil. Hoort u? Ik wil hieruit. Ik wil…”

Het tieren van Suzanne stopte toen ze een plastic zakje voor haar neus zag verschijnen.
“Houd dit even voor je mond en neus en adem even rustig in en uit.” Ruben keek haar bezorgd aan. Toen hun ogen elkaar ontmoetten, zag hij een minuscuul kleine verzachting in haar blik.
Dankbaar nam ze het zakje aan en ging met haar rug tegen de achterwand op de vloer zitten.

”uuhu, uuhu, uuhu, uuhu, uuhu, uuhu, uuhu, uuhu, uuhu, uuhu, uuuuuh. Breathe it in and breathe it out ”
Vanuit de luidsprekers klonk de stem van Sarah Bettens met haar hypnotiserende Not an addict.
Suzanne zette het zakje tegen haar mond, sloot haar ogen en ademde in en uit tot ze weer rustig was. “Ik heb geen claustrofobie hoor. Het was gewoon de laatste druppel. Ik had al geen topdag en het vooruitzicht om mijn avond in een lift met een… om hier de hele avond vast te zitten, deed me even flippen. Sorry! En dank je voor de zak.”
Langzaam opende ze haar ogen weer. Wat ze zag, deed haar weer in razernij uitbarsten. Ruben stond ongegeneerd tussen haar benen naar haar slip te kijken, die door haar zithouding open en bloot lag. Hij keek direct weg, maar het was te laat.
Ze kon niet geloven dat ze hem net nog schattig had gevonden. Net als de rest van zijn mannelijke soortgenoten was hij blijkbaar gewoon een chauvinistisch zelfingenomen zwijn!
“Meen je dit nu?” sneerde ze hem toe terwijl ze haastig rechtkwam. “Ik zit hier te hyperventileren en ondertussen zit jij je gewoon op te geilen terwijl je naar mijn kut staat te staren?”
“Ik kan je kut niet zien,” stamelde Ruben. “Je hebt een slip aan.”
Nu ging Suzanne helemaal door het lint. “Dat zou er nog moeten aan ontbreken. Het is al niet genoeg dat jij me volledig respectloos zit te begapen, en dan zou meneer mijn kut nog willen zien ook. Weet je wat? Laat jij anders jouw ondergoed eens aan mij zien, he!”

Helemaal aangedaan door de tirade van Suzanne zakte Ruben diep door de grond van schaamte. Hij wist dat ze gelijk had. Zodra ze op de vloer van de lift was gaan zitten, had hij vol zicht op haar slip gehad. Ze had er niet bij stilgestaan dat ze zo’n kort jurkje aanhad. In een eerste reflex had hij zijn hoofd afgewend. Zodra ze echter tegen hem begon te spreken, had hij weer gekeken. Het was sterker dan hemzelf. Hij wist dat het niet ok was, maar de vorm van haar lipjes doorheen de strakgespannen stof hield hem in de ban. Zijn pik had onmiddellijk gereageerd, waardoor hij nu een grote druk in zijn broek voelde. Hij durfde er echter niet aankomen om alles wat op zijn plaats te leggen.
Hij vervloekte zichzelf dat hij deze vrouw even niet als mens had bekeken, maar als een lustobject. Normaal gezien was hij zo niet, maar haar schoonheid én de overduidelijke aftekening van haar gleufje deden hem zichzelf verliezen. Dat was natuurlijk geen goed excuus. Er zat voor Ruben dus maar één ding op.

Hij opende de knop van zijn jeans, ritste zijn broek los en duwde hem naar onder tot hij net onder zijn slip stak.
Suzanne begon te gillen. “Viespeuk! Ga weg! Blijf van me af!”
Direct trok hij zijn broek weer op. “Je had toch gezegd dat ik mijn ondergoed moest laten zien?” Hij klonk als een beteuterd jongetje dat net door zijn mama op de vingers was getikt omdat hij de halve koekjespot had leeggegeten in plaats van één koekje te nemen.
Het werd stil. Suzanne reageerde niet. Er was een glazige blik in haar ogen verschenen. Ruben werd ongerust. Zou ze in shock zijn? Hij durfde haar niet aan te raken. De kans was groot dat ze hem zou betichten van aanranding.

Wat hij niet wist, was dat ze bij het optrekken van de jeans effectief naar zijn slip had gekeken. Zijn harde pik stond mooi afgelijnd. Bij de aanblik van zijn opgewonden staat, voelde Suzanne haar kutje tintelen. Hoe lang was het eigenlijk geleden dat ze nog een pik had gezien? Een echte, niet eentje op het internet. Ze kon het zich niet meer herinneren. Vage herinneringen van een dronken nacht waar ze zich het einde niet meer van herinnerde, welden in haar hoofd op.
Plots werd ze bevangen door een grote lust. Ze had zin om te neuken. Geen gedoe. Geen gevoelens. Gewoon een neukstaaf die de kriebel in haar kutje kon doen stillen. Straks zou ze een bar opzoeken en op zoek gaan naar een potente kerel. Thuis had ze toch niets te zoeken. Normaal gezien zou ze kerstavond naar jaarlijkse gewoonte bij haar ouders doorbrengen, maar die hadden dit jaar besloten om een cruise op de Nijl te maken.
Wie weet kon ze Charlotte overtuigen om mee te gaan.

“Gaat het?”
De stem van Ruben haalde haar uit haar dagdroom. Ze keek hem aan en zag zijn bezorgde blik. Hij moest eens weten wat ze net dacht.
“Ja, laat me maar gewoon even, ok?”
De beltoon van een gsm weerklonk. Suzanne nam haar handtasje van de vloer en haalde haar mobieltje eruit. Het was Charlotte.
“Hey, waar ben je?”
“Ik zit vast in de lift. Ergens tussen het vierde en het vijfde. Ze hebben geen idee hoe lang het zal duren omdat het kerstavond is.”
“Mijn spullen liggen nog allemaal op je studio. Ik zal moeten wachten, vrees ik.” Even werd het stil. “Weet je wat? Ik zal in de bar aan de overkant iets drinken. Kom je straks naar daar?”
Het klonk als muziek in Suzannes oren. De bar waar haar vriendin naartoe ging, was de perfecte plek om lekker neukvlees te vinden.
“Dat is top, meid. Ik houd je op de hoogte.”
“Zeg, is die lekkere kerel ook bij je?”
“Welke lekkere…” Suzanne onderbrak haar zin omdat ze merkte dat Ruben aandachtig volgde. “… wijn had je in gedachten?”
Charlotte lachte luid. “Ja dus! Laat je nog wat voor mij over? Tot straks, lieverd!” Ze drukte af.
“Nou, dat klinkt goed. Je houdt je gsm toch goed in de gaten, he? Je hoort zo nog van me. Daaag!”

Ze keek naar Ruben. Die zal zich nu wel koest houden, dacht ze. “Moet jij niemand bellen?”
Ruben schudde zijn hoofd. “Nee, ik had geen plannen.” Hij zei het toonloos. Hij hoefde geen medelijden. Niet dat hij dat van Suzanne verwachtte. Als er één ding duidelijk was, was het wel dat ze op dit moment geen hoge pet van hem ophad.
Als hij in haar hoofd had kunnen kijken, dan zou hij verbaasd zijn, want de woorden van Charlotte bleven zich daar herhalen. “Is die lekkere kerel ook bij je?”
Vond Charlotte hem een lekkere kerel? Het beeld van de erectie in zijn slip verscheen weer voor haar ogen. Ze keek hem aan. Verdomd, Charlotte had gelijk. Hij zag er niet mis uit. En die paal in zijn broek had haar niet onberoerd gelaten. Misschien hoefde ze niet te wachten tot ze uit deze lift werd bevrijd. Een plannetje dook in Suzannes hoofd op.

“Jij hebt wel nog iets goed te maken, vind je niet?” Ze keek hem streng aan. Rubens schuldbewuste blik maakte haar blij.
“Ja. Ik weet het. Hoe kan ik…”
“Ga daar in die hoek staan.” Ze wees naar het andere eind van de vrij grote lift.
Ruben deed direct wat ze vroeg. Hij boog zijn hoofd en bleef zo staan. Het gulzige jongetje was door zijn mama in de hoek gezet.
Inwendig lachte Suzanne. Dit ging nog leuk worden. Ze voelde dat ze met hem kon doen wat ze wou. “Niet zo. Draai je om.”
Ruben luisterde gedwee. Hij zag Suzanne met haar armen gekruist naar hem kijken.
“Jij bent dus zo’n viezerik die graag vrouwen begluurt en zijn broek voor hen laat zakken, he?”
“Nee, ik…”
“Nee? Dat is nochtans wat jij met mij deed.”
“Ik… Ik… Je hebt gelijk. Sorry!” Meer wist Ruben niet te zeggen. Natuurlijk had ze gelijk. Hij schaamde zich en besefte dat ze hem door het stof zou laten kruipen. En kruipen zou hij, daar was hij zich van bewust.

“Sorry? Moet ik het daar mee doen? Weet je wat? Oog om oog, tand om tand. Kleed je maar eens uit en dan zal ik jou eens begluren. Maar je blijft daar in je hoek staan. Zodra je één stap in mijn richting zet, bel ik de politie.” Dreigend stak ze haar gsm de lucht in.
Ongelovig keek Ruben haar aan. “Wat bedoel je?”
“Net wat ik zeg: strippen!”
“Moet ik mijn slip weer laten zien?” De vraag klonk aarzelend. Ruben had geen idee wat er aan de hand was. Net had ze nog gekrijst dat hij een viespeuk was en nu moest hij strippen. Hij zag hoe ze met haar wijsvinger naar zijn broek wees en vervolgens die vinger naar de vloer bewoog.

Voor de tweede keer duwde hij zijn broek tot onder zijn slip. Ditmaal was er geen spoor van een erectie. Suzanne vond het jammer. Ze had ernaar uitgekeken om de levende dildo weer te kunnen zien, ditmaal zonder de verpakking.
“Uit!” Ze klonk onverbiddelijk.
“Uit?” De vraag drukte ditmaal geen verbazing uit. Ruben wilde zeker weten dat dit was wat ze wou. Hij wou haar nadien niet horen schreeuwen dat hij een verkrachter was. Als hij eerlijk met zichzelf was, moest hij toegeven dat hij dit wel opwindend vond. Het was de eerste keer in zijn leven dat een vrouw hem beval om zijn broek uit te trekken.

Hij boog voorover om zijn broek verder naar beneden te duwen. Een nieuw lied dreunde door de luidsprekers van de lift. De stem van Marvine Gaye verkondigde een boodschap die er geen doekjes omwond: Let’s get it on.
Tegelijk keken Ruben en Suzanne naar het plafond van de lift waar de luidspreker ingebouwd zat. Vervolgens gleden hun ogen naar elkaar. Geen van beide bewoog. Geen woord werd gezegd.
In Suzannes ogen was de haat verdwenen. Ze keek nog steeds streng, maar ditmaal ontdekte Ruben ook een zekere vastberadenheid. Dit dametje had een plan, daar was hij zeker van. Hij zou ongerust worden mocht hij ook geen fonkeltjes vol lustvolle ondeugendheid gezien hebben. Of vergiste hij zich?
Hij pakte de bovenkant van zijn broek vast en trok hem een heel klein beetje naar boven. Met zijn blik op Suzanne gericht daagde hij haar lichtjes uit. “Let’s get it on?”
Het antwoord kwam snel. “Niets van! Get it off!”

Ruben schopte zijn schoenen uit en begon op de maat van de muziek zijn broek uit te trekken. Inwendig grijnsde Suzanne. Ze had hem verkeerd ingeschat. Hij was niet de asociale en vrouwonvriendelijke nerd waar ze hem eerst voor aanzag. Charlotte had blijkbaar meer mensenkennis wat mannen betrof.
Ze keek nu naar een lieve, ietwat verlegen jongen met een geweldig gevoel voor humor en zelfrelativering. En met zijn lichaam was ook niets mis.
Zodra de broek uit was, pakt hij de onderkant van de pijpen samen en zwierde hij ermee in het rond alsof het de wieken van een molen waren, om ze nadien door de lift te laten vliegen.
Suzanne begon spontaan luidop te lachen.
Dit maakte Ruben overmoedig. “Ben ik zo grappig?”
Zijn stijgende zelfvertrouwen werd direct de kop ingedrukt toen ze naar de spiegel wees. Hij keek naar zijn spiegelbeeld en besefte hoe belachelijk hij eruit zag. Boven zijn hemd met daarover een lichte pull had hij een winterjas aan, die weliswaar open stond. De overgang naar de slip, met daaronder zijn blote benen waaronder twee sokken met hamburgertjes op, was bruusk.
“Oeps!”
“Inderdaad!” Ze klonk schalks. “Dan zit er maar één ding op. Niet?”

Ze wisten allebei wat ze bedoelde.
Suzanne wilde zijn pik zien. Als hij haar kutje weer nat maakte, zou ze er alles aan doen om die in haar te voelen. Of ze nu zou neuken met Ruben of een onbekende uit de bar, dat maakte haar plots niets meer uit.
Speels begon Ruben met zijn heupen te draaien. Hij volgde de muziek en begon aan een langzame striptease. Eerst moest zijn jas eraan geloven. Vervolgens vlogen de pull, het hemd en zijn sokken door de lift. Hij zag haar genieten. Dat wakkerde zijn enthousiasme aan, waardoor zijn dans meer en meer burlesque werd.

Vanuit zijn ooghoek merkte hij plots een beweging op. Suzanne begon zichzelf te strelen. Eerst was het vrij onschuldig. Haar vingers maakten kleine bewegingen over haar buik. Toen gleed haar hand zachtjes naar boven en onder.
Op het moment dat ze de zijkant van haar borst begon aan te raken, raasde de opwinding weer door zijn lichaam. Er hing iets in de lucht. Het was de spanning van een onuitgesproken mogelijkheid. Zijn pik zwol weer op. Ditmaal was er geen schaamte. Meer zelfs, hij voelde een soort trots. Dat kwam omdat hij de blik van Suzanne zag afdalen naar de plaats waar de transformatie volop gaande was.
Zelf merkte hij ook tekenen van opwinding bij haar. Haar ogen verwijdden zich lichtjes, haar pupillen werden groter, haar lippen kwamen van elkaar en hij zag hoe ze zacht op haar onderlip beet. Aan haar borstkas merkte hij dat ze sneller en oppervlakkiger begon te ademen.

Er was geen enkele twijfel meer. Dat wat er in de lucht hing, was seks. Hun lust wakkerde een verlangen op dat niet meer te ontkennen viel. De enige vraag die nog moest worden beantwoord, was wie de eerste stap zou zetten.

Nu Suzanne vrank en vrij naar de vorm van Rubens pik staarde, beeldde ze zich in hoe dat harde ding in haar kutje zou schuiven. De gedachte maakte haar warm en koud tegelijk. Haar tepels werden hard en haar buik kromp samen.
“Ik heb een cadeautje voor je.” Ruben waagde het erop. Vrijen met deze vrouw leek hem een hemelse gedachte. “Een kerstcadeautje. Wil je het uitpakken?” Langzaam stapte hij op haar af.
Suzanne bleef naar zijn slip kijken, of toch naar het reliëf van zijn liefdesdegen dat onmiskenbaar aanwezig was.

Ping! Suzannes gsm doorbrak de geladen stilte. Ze reageerde echter niet. Ze was er zeker van dat het Charlotte zou zijn die om een statusupdate vroeg.
“Moet je niet even kijken?” Ruben doelde op het berichtje. Hij keek in de richting van haar handtas.
Suzanne had echter andere plannen. “Goed idee!” Ze nam de bovenkant van de slip met beide handen vast en trok de slip ver genoeg naar beneden tot hij uit zichzelf naar zijn enkels viel. “Ooh!”
Door de plotse bevrijding zwiepte de pik even heen en weer. Suzanne vond het een prachtexemplaar. Hij was besneden waardoor zijn rozerode eikel een afdakje vormde voor de dikke steunpaal eronder. Instinctief vouwden haar vingers zich om de pik heen, die onmiddellijk met enkele ongecontroleerde schokjes reageerde. Ruben kreunde zacht. De warme hand die zijn zinderende lid omklemde, vulde hem met een intense geilheid.
De hand schoof naar boven. Het was het begin van een spetterende afrukbeurt. Ruben hield haar echter tegen.
Dit had Suzanne nog nooit meegemaakt. Met een vragende blik verlegde ze haar focus van Rubens pik naar zijn ogen. Wat bezielde hem om dit niet te willen? Had ze hem per ongeluk pijn gedaan?
Twee zwoele ogen keken terug. “Had je niet gezegd dat ík iets goed te maken had?

De twee handen van Ruben grepen haar jurkje vast en schoven het naar boven. Slechts een uur eerder had Mark net hetzelfde gedaan. Ditmaal zorgde het niet voor afschuw maar voor een tsunami aan lust die haar overspoelde. Ze voelde hoe het geil uit haar kutje tussen haar lipjes vloeide en een natte plek in haar slipje veroorzaakte.
Met zijn handen op haar heupen zakte Ruben op zijn knieën. Hij gaf zachte kusjes op haar buik. Langzaam daalde hij af in de richting van haar slipje. Een rilling trok door Suzannes ruggengraat. Ze kon niet wachten op wat komen ging en kroelde met haar vingers door zijn haren. Lichtjes gaf ze enige druk in de hoop dat hij sneller bij haar hunkerende kutje zou belanden.
Hij liet zich echter niet opjagen. Haar genot zou groter zijn als ze er langer naar verlangde. Hijzelf vond het zalig om haar zachte welvingen in zijn handen te voelen. De geur van haar huid, vermengd met een vluchtig vleugje gearomatiseerde zeep en een beloftevol snuifje van haar kruidige kutjessap prikkelde in zijn neus. Hij moest niet enkel de duwende handen van Suzanne maar ook zijn eigen geilheid overwinnen om niet direct toe te happen.

Het werkte. Suzanne werd gek. De weerstand van Ruben, de toenemende spanning, het steeds dichterbij komen van de verlichting van haar jeukende kutje, het werd haar bijna teveel. Ze kronkelde met haar benen en haar heupen. Ruben hield haar amper in bedwang.
De eerste kusjes op haar slipje deden haar benen trillen. Ze vroeg zich af waar hij in godsnaam het geduld vandaan haalde om zich niet op haar te storten.

De laatste kus was gegeven. De volgende aanraking zou op haar bedekte lipjes zijn. Suzanne had zin om haar slipje uit te trekken zodat ze Rubens lippen rechtstreeks zou voelen. De natte warmte, liefst met wat tong.
Hij opende echter zijn mond en drukte die op de plaats van de steeds groter wordende natte vlek. Hij zoog de stof zijn mond in. De zoeterige smaak van haar nectar vloeide zijn mond in. Haar lipjes glipten mee tussen zijn lippen die langzaam smakkende bewegingen maakten.
Suzanne wist met haar handen geen blijf, dus rukte ze de bovenkant van het jurkje naar onder waardoor haar borsten vrijkwamen. Ze streelde, masseerde en kneep dat het een lieve lust was.

De klanken van een bas en een drum vulden de liftruimte. Een orgeltje viel in en twee fluisterende stemmen verklaarden elkaar in het Frans hun liefde. Een erotischer lied dan Je t'aime... moi non plus was momenteel niet denkbaar.
Rubens mond en Suzannes lichaam volgende het ritme van de muziek. Het leidde hen naar een roes waarin enkel het hier en nu bestond.
Maar Suzanne wou meer. Met een bruuske beweging trok ze haar slip opzij, waardoor hij uit Rubens mond werd getrokken. Haar doornatte lipjes kwamen nu in rechtstreeks contact. Allebei zuchtten en hijgden ze mee met Jane Birkin en Serge Gainsbourg.
Ruben stak zijn tong uit en gleed langs de zijkanten van haar kutlipjes, recht naar haar klitje. Die nam hij tussen zijn lippen terwijl hij met zijn tong over haar genotsknopje likte alsof het een lolly was.
Suzanne drukte zijn gezicht tegen haar kut. Hij zou pas bevrijding kennen nadat ze een eerste hoogtepunt had meegemaakt. Veel was er echter niet meer voor nodig. Nog geen minuut later kreunde ze alle krampjes in haar lichaam weg.

De grip van Suzanne verzwakte en Ruben leunde even achterover op zoek naar adem. Ze keek op hem neer. Het eerste dat ze zag, was zijn pik die recht naar het plafond wees. Die wilde ze in haar voelen. De scherpe randjes van haar geilheid waren wel weggevijld, maar ze had nog niet genoeg gehad.
Ze draaide zich om zodat ze naar de spiegel keek. Vlug liet ze haar slipje naar beneden vallen. Vervolgens leunde ze met haar onderarmen op de leuning die voor de spiegel was bevestigd en duwde haar kontje naar achteren. Deze uitnodiging behoefde geen uitleg.
Hun blikken zochten elkaar via de spiegel. Ruben stond recht zonder het onrechtstreekse oogcontact te verbreken. Hij ging achter de heerlijke billen staan en liet zijn flinke paal een paar keer op en neer gaan tussen haar vochtige lipjes.
Een miniem hoofdknikje van Suzanne was genoeg om aan te geven dat ze er helemaal klaar voor was. Ruben duwde zijn eikel in het grage gangetje dat voor hem open stond.
Heel even sperden haar ogen zich volledig open en toen zag hij er een waas van geilheid over verschijnen. Toch bleven ze elkaar via de spiegel aankijken.
Met enkele bewegingen schoof hij zijn pik helemaal in het kutje dat hem omklemde. Ze wilde geen beweging van de heerlijke vleesbrok in haar missen.

Toen de handen van Ruben haar borsten vastnamen en lichtjes met haar tepels begonnen te spelen, verbrak Suzanne de stilte. “Neuk me! Alsjeblieft, neuk me nu gewoon.” Het werd stil gezegd maar met zo’n passionele nadruk dat de noodzaak niet in vraag hoefde te worden gesteld.
Ruben pompte heen en weer, in en uit, steeds sneller. De lift hing vol met de geur en het geluid van seks. Suzanne wist niet wat haar overkwam toen ze een tweede orgasme voelde opkomen. Het was nooit eerder gebeurd dat ze enkel door penetratie klaarkwam. De intensiteit van deze gebeurtenis zou wel een rol spelen, maar daar dacht ze nu niet over na. Nu was er enkel haar kut en de pik die haar vulde.

Het orgasme was overdonderend. Haar gevoelens leken in het luchtledige te zweven en haar hele lichaam kreeg een schok.
“Woooow! Wat was dat? Jij bent geweldig. Kom maar klaar in mijn kutje!”
Ruben trok zich echter uit haar.
“Wat doe je nu?” Er klonk lichte paniek in haar stem door.
“Voelde je dat niet? De lift is weer in beweging.”
Nu pas besefte Suzanne dat de schok niets met haar klaarkomen te maken had. Het was de lift geweest die zijn afdaling naar het gelijkvloers hervatte. Snel trok ze haar jurkje weer op zijn plaats en stak haar slip in haar handtas. Ze nam haar gsm en stuurde een appje naar Charlotte. “Ik kom eraan.”
Ze keerde zich naar Ruben die zijn kleren aan het samenrapen was. Met twee handen hield ze zijn hoofd vast en drukte een tedere zoen op zijn lippen. “Ik zie je zo in de bar aan de overkant van de straat. Laat me niet te lang wachten.” Net voor ze zich naar de deur richtte van de lift die tot stilstand kwam, lachte ze. “Ik ben Suzanne trouwens.”
“Ruben.”

De liftdeuren gleden open en bevallig verliet Suzanne de lift.
Ruben was helemaal gedesoriënteerd, maar wist zich toch in recordtijd aan te kleden. Op het moment dat hij de lift verliet, was Suzanne al bijna bij de draaideur naar buiten.
Aan het onthaal zat een jonge vrouw. Hij had haar al eerder gezien. Ze keek hem aan. “Prettige feestdagen…” Haar stem klonk luid in de verder verlaten hal. “… Allebei!”
Ruben en Suzanne hielden hun pas in en keken de vrouw aan. Ze klonk een beetje vermoeid. Hoewel Ruben nooit eerder met haar had gesproken, klonk haar stem hem bekend in de oren. Hij kon ze echter niet thuisbrengen. Hij knikte. “Jij ook. Zalig Kerstmis!”

Toen Ruben en Suzanne het gebouw verlaten hadden, verscheen er een mysterieuze glimlach op de lippen van de onthaalmedewerkster. Ze keek weer naar het computerscherm voor zich. Met enkele muisklikken sloot ze Spotify af en verkleinde ze het venster waarop het bovenaanzicht van de lift te zien was.
Een kleine kreun ontglipte haar mond toen ze met haar andere hand haar klitje aanraakte.